THMMY.gr

Καθημερινές ανταποκρίσεις του Γιώργου Αυγερόπουλου

Στο Δέλτα του ποταμού Νίγηρα, μια από τις πλέον ταραγμένες περιοχές του πλανήτη, βρίσκεται από την Παρασκευή 23 Ιουνίου ο Γιώργος Αυγερόπουλος και το συνεργείο του Εξάντα για τις ανάγκες των γυρισμάτων του νέου ντοκιμαντέρ της σειράς που θα προβληθεί τη νέα τηλεοπτική χρονιά.


Η κατάσταση στην περιοχή αυτή της Νιγηρίας παρομοιάζεται από πολλούς αναλυτές με αυτήν της Τσετσενίας και της Κολομβίας.

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις ξεπερνούν κάθε χρόνο τους χίλιους, ενώ οι απαγωγές ξένων που εργάζονται στις πετρελαϊκές εταιρείες της περιοχής, οι εκρήξεις αγωγών πετρελαίου, οι εκρήξεις βομβών και οι ένοπλες επιδρομές τόσο των ιθαγενών ανταρτών όσο και των ειδικών σωμάτων του στρατού, συνθέτουν μια ζοφερή καθημερινότητα. Οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί στις εκθέσεις τους μιλούν για «μια κόλαση» στην οποία ακόμη και ολόκληρα χωριά αφανίζονται απʼ τη μια στιγμή στην άλλη από το χάρτη.
Η Νιγηρία είναι μια απο τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες του κόσμου και η πλούσια σε ορυκτό πλούτο περιοχή του Δέλτα «ζει» όλη τη χώρα αφού από εδώ προέρχεται το 95% των εξαγωγών και το 76% των εισοδημάτων της.

Οι ιθαγενείς των φυλών Ijaw και Ogoni όμως, που κατοικούν εδώ και αιώνες στο Δέλτα, ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας με εισοδήματα που δεν ξεπερνούν το ένα δολάριο την ημέρα. Η περιοχή είναι βαλτώδης και πνιγμένη στη μόλυνση που προκαλείται από τις συνεχείς διαρροές πετρελαίου και την ανεξέλεγκτη καύση φυσικού αερίου. H θνησιμότητα είναι εξαιρετικά υψηλή εξαιτίας των νοσημάτων που προέρχονται από το μολυσμένο νερό και την ανεπαρκή διατροφή, ενώ στο 80% των περιοχών του Δέλτα δεν υπάρχει οδική πρόσβαση και οι βασικές υποδομές.

Τα τελευταία χρόνια οι ιθαγενείς της περιοχής έχουν συγκροτήσει ένοπλες ομάδες οι οποίες κάνουν διαρκώς επιθέσεις δολιοφθοράς στις εγκαταστάσεις των πετρελαϊκών εταιρειών, τινάζουν τους αγωγούς μεταφοράς πετρελαίου και τις εγκαταστάσεις των εταιρειών στον αέρα, απαγάγουν τους αλλοδαπούς υπαλλήλους τους ζητώντας λύτρα για να τους απελευθερώσουν, τοποθετούν βόμβες σε κινητούς και ακίνητους στόχους. Αίτημά τους είναι «η δικαιότερη κατανομή του πλούτου από το πετρέλαιο».

Τους τελευταίους μήνες,οι ένοπλες αυτές ομάδες κατάφεραν με τις επιθέσεις τους ισχυρό πλήγμα στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες(Shell, Agip, Texaco, Elf, Chevron, Mobil κ.α.) που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.
Η παραγωγή πετρελαίου μειώθηκε κατά 32% και τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην διεθνή αγορά ενέργειας, έκαναν τη διεθνή κοινότητα να στρέψει το βλέμμα της στο ξεχασμένο Δέλτα του Νίγηρα.

Εάν οι συνθήκες (ηλεκτροδότηση, δυνατότητα πρόσβαση στο τηλέφωνο και το διαδίκτυο) το επιτρέπουν, ο Γιώργος Αυγερόπουλος θα στέλνει καθημερινά ανταποκρίσεις απο την περιοχή.

ΠΗΓΗ:ΕΞΑΝΤΑΣ (http://forums.ertonline.gr/exandas/viewtopic.php?t=30)

Προσγειωθήκαμε νύχτα και ο σκοτεινός ορίζοντας ήταν κίτρινος από τις φλόγες που ξεπήδαγαν από τις πετρελαιοπηγές. Έξω από το αεροδρόμιο λευκοί εργάτες – συνταξιδιώτες μας συνωστίζονταν κάτω από τις ταμπέλες συγκέντρωσης για τους εργαζόμενους της Shell, της Chevron και άλλων πετρελαϊκών εταιρειών. Όσοι φτάνουν στο Δέλτα του Νίγηρα σπάνια είναι τουρίστες, οι περισσότεροι ταξιδεύουν εκεί για δουλειά. Επικίνδυνος τόπος, ιδίως αν το χρώμα του δέρματός σου είναι διαφορετικό.

Ήταν η δεύτερη φορά στην ζωή μου που αισθάνθηκα ότι το να είσαι λευκός είναι πρόβλημα. Η πρώτη ήταν στην Αιτή όπου κάποιοι μας έβριζαν καθώς περνούσαμε μέσα από γειτονιές με το αυτοκίνητο. Τώρα στο Δέλτα, η λέξη «λευκός» στην τοπική διάλεκτο εκτοξευόταν σαν βρισιά θυμίζοντας τόσο σε μένα όσο και στην υπόλοιπη ομάδα ότι ήμασταν σαν την μύγα μες στο γάλα. Έφτανε μια μικρή βόλτα στο Warri μια παραποτάμια μεγάλη πόλη, για να καταλάβεις ότι τα βλέμματα δεν είναι φιλικά. Κανείς λευκός δεν υπήρχε τριγύρω. Ήμασταν μόνοι μας απέναντι σε χιλιάδες άλλους ταλαίπωρους και εξαθλιωμένους ανθρώπους για την κατάσταση των οποίων ευθύνονταν άνθρωποι που είχαν το ίδιο χρώμα με μένα, που τους εκμεταλλεύτηκαν για αιώνες τους έκαναν σκλάβους και πλέον, στην σύγχρονη εποχή, τους κλέβουν ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα τον πλούτο τους βυθίζοντάς τους ακόμα περισσότερο στην φτώχεια.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο, περνώντας από δρόμους που θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο το οποίο στόλιζαν άθλιες παράγκες με καλάμια και τσίγκινες στέγες. Χαμογελαστοί άνθρωποι τσαλαβουτούσαν μες στα λασπόνερα και προσπαθούσαν να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Έκαναν τον μπαρμπέρη, πουλούσαν παλιοσίδερα, παζάρευαν τα ψάρια ή τα φρούτα τους ανάμεσα στα μηχανάκια και στα αυτοκίνητα που ακροβατικά περνούσαν δεξιά και αριστερά τους. Ζουν στο πιο πλούσιο μέρος της Αφρικής. Μάμα Άφρικα…

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ MEND


Είναι δύσκολο να έρθεις σε επαφή με ένα επαναστατικό ή αντάρτικο κίνημα που δρα στην παρανομία. Όμως οι επαφές από την Αθήνα είχαν δουλέψει. Οι «άνθρωποι» μας που θα μας έφερναν σε επαφή με τους αντάρτες οι οποίοι δρουν στο Δέλτα του Νίγηρα είπαν πως θα έρχονταν στο λόμπι του ξενοδοχείου. «Οι MEND είναι εδώ» μου είπε ο μεταφραστής μου και σε λίγο διάφοροι άνθρωποι με πολιτικά άρχισαν να εμφανίζονται στο λόμπι και να κυκλοφορούν αδιάφορα γύρω μας ρίχνοντας κλεφτές ματιές. Έπιασαν όλα τα τραπέζια που υπήρχαν άδεια τριγύρω και ένας ήρθε και κάθισε μαζί μας.

Οι MEND (Movement for the Emancipation of the Niger Delta – Κίνημα για την απελευθέρωση του Δέλτα του Νίγηρα) έχουν ξεκινήσει ένοπλο αγώνα κατά των πετρελαϊκών εταιρειών που καταστρέφουν την γη τους και την μολύνουν, χωρίς να αφήνουν τίποτα στις τοπικές κοινωνίες των ιθαγενών Ijaw, οι οποίοι είναι ψαράδες και πλέον απειλούνται με λιμοκτονία καθώς τα ψάρια από τα οποία ζούσαν στο παρελθόν έχουν λιγοστέψει δραματικά, αφού και τα ποτάμια έχουν μολυνθεί. Οι MEND καταστρέφουν τους σταθμούς εξόρυξης, βάζουν βόμβες και απαγάγουν εργαζόμενους των πετρελαϊκών εταιρειών. Ο στρατός της Νιγηρίας έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό εναντίον τους. Μέσα στους βάλτους του Δέλτα γίνεται ένας πραγματικός πόλεμος που αποσιωπάται από τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης. Η δράση των MEND έχει ρίξει την παραγωγή πετρελαίου της Νιγηρίας, της 6ης πετρελαιοπαραγωγού χώρας στον κόσμο, στο μισό και είναι μια από τις αιτίες της ανόδου της τιμής του μαύρου χρυσού διεθνώς.

«Γιατί ήρθατε εδώ;» ήταν η ερώτηση που μου απηύθυνε ο άνθρωπος που κάθισε μαζί μας. Του εξήγησα. Μιλήσαμε αρκετά για τους αγώνες των ιθαγενών σε όλο τον κόσμο, και αφού μετά από ώρες φάνηκε να μας εμπιστεύεται είπε: «Αύριο θα δείτε κάτι που δεν το έχετε ξαναδεί». Θα νοικιάζαμε μια βάρκα και θα χανόμασταν μέσα στους βάλτους. Αυτό ήταν το σχέδιο. Θα μας πήγαινε στους MEND. Και εμείς οι λευκοί θα έπρεπε να του δείξουμε την «εκτίμηση» μας (appreciation), όπως ο ίδιος είπε. Για τις προσπάθειές του…

Γιώργος Αυγερόπουλος

ΠΗΓΗ:ΕΞΑΝΤΑΣ (http://forums.ertonline.gr/exandas/viewtopic.php?t=30)

«Από δω και μπρος δεν θα απαγάγουν, θα πυροβολούν στο ψαχνό»

27 Ιουνίου 2006 στο Δέλτα του Νίγηρα

Ο Άλεξ χειριζόταν το ταχύπλοο του σαν παιχνίδι. Απέφευγε με ευκολία τα εμπόδια του ποταμού, τους κορμούς ξεριζωμένων δέντρων που επέπλεαν και τα ρηχά περάσματα. Τα 25 χρόνια της ζωής του τα έχει περάσει στο ποτάμι και το ήξερε σαν την παλάμη του. Mια-δυο φορές που οι μηχανές του τον πρόδωσαν, τις έφτιαξε επιτόπου. Μαζί του χαθήκαμε μέσα στις υδάτινες λεωφόρους του Δέλτα.

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς το μαγευτικό δαιδαλώδες συνονθύλευμα των υδάτινων δρόμων του τόπου αυτού. Βάλτοι, ποτάμια, παραπόταμοι και λίμνες, συνθέτουν μια απίστευτη, δαιδαλώδη εικόνα, ενώ η βλάστηση της ζούγκλας οργιάζει στις όχθες. Συχνά, αυτή η μοναδική σύνθεση της φύσης διακοπτόταν από τα έργα που κατασκεύασαν οι άνθρωποι.

Αγωγοί πετρελαίου ξεπηδούσαν από το νερό σαν προϊστορικά σκουριασμένα τέρατα που άπλωναν τα πλοκάμια τους δεξιά και αριστερά, ταμπέλες με νεκροκεφαλές προειδοποιούσαν τους ψαράδες να μην ρίχνουν τις άγκυρές τους εκεί, οι ρίζες των δέντρων που χώνονταν στο νερό ήταν μαύρες από το πετρέλαιο.

Πλέαμε για ώρες με το τοπίο των εκρηκτικών αντιθέσεων να εναλλάσσεται συνεχώς τριγύρω καθώς μπαίναμε όλο και πιο βαθιά μέσα στο Δέλτα.
Αγωγοί, νεκροκεφαλές, η ζούγκλα, το ποτάμι… Αφήναμε πίσω μας μικρές κοινότητες χτισμένες στις όχθες…. Καλύβες και ρακένδυτοι άνθρωποι μας έγνεφαν φιλικά από μακριά.

«Είμαστε οι MEND, το κίνημα για την Απελευθέρωση του Δέλτα του Νίγηρα»

Ξαφνικά, στο βάθος του ποταμού ξεχώρισαν δύο μικρά σημάδια που μεγάλωναν καθώς πλησίαζαν. Ήταν ταχύπλοα που ανέβαιναν το ποτάμι με ταχύτητα και μέσα σε δευτερόλεπτα έγιναν τρία και μετά τέσσερα. Καθώς τα σκάφη μας πλησίαζαν, οι επιβάτες τους άρχισαν να γίνονται ορατοί: Πάνοπλοι κουκουλοφόροι άνδρες, ζωσμένοι με σφαίρες από την κορφή ως τα νύχια. Οι MEND μας είχαν εντοπίσει και έρχονταν να μας συναντήσουν. Ευχήθηκα όλα να πάνε καλά, όπως ακριβώς μας είχαν διαβεβαιώσει οι άνθρωποι που μας είχαν φέρει σε επαφή μαζί τους.

Τα ταχύπλοα των ανταρτών άρχισαν να μας περικυκλώνουν γκαζώνοντας τις μηχανές τους στο φουλ σηκώνοντας κύματα που έκαναν το δικό μας σκάφος να κλυδωνίζεται σαν τρελό. Αυτό κράτησε μερικά λεπτά. Στην συνέχεια, έκοψαν ταχύτητα και μας πλησίασαν. Ένας σηκώθηκε όρθιος και έψαξε να βρει με τα μάτια το γνώριμο για εκείνον πρόσωπο που μας συνόδευε. Όταν τον είδε, στράφηκε σε μένα και φώναξε: «Χαιρετούμε τους ξένους δημοσιογράφους που ήρθαν από μακριά για να μας δουν. Είμαστε οι MEND. Το κίνημα για την Απελευθέρωση του Δέλτα του Νίγηρα. Αν θες να ρωτήσεις, ρώτα τώρα»

Έτσι άρχισε μια από τις πιο ιδιόμορφες συνεντεύξεις που έχω κάνει ποτέ. Αυτός στην μια βάρκα, εγώ στην άλλη. Όταν ήθελε να τονίσει αυτά που έλεγε σήκωνε το οπλοπολυβόλο που κρατούσε ψηλά και ύψωνε τον τόνο της φωνής του. Άλλοτε πάλι, το έστρεφε κατά πάνω μου προκαλώντας μου αμηχανία την οποία προσπαθούσα να κρύψω. Μετά το κατέβαζε και το άφηνε κάτω στο σκάφος για να το ξαναπιάσει αργότερα και να επαναληφθεί ξανά η ίδια σκηνή.

Είπε ότι μάχονται εναντίον των πετρελαϊκών εταιρειών και της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης που σε συνεργασία καταστρέφουν το περιβάλλον των ιθαγενών, τους καταδικάζουν στην πείνα και τον αφανισμό. Είπε πως τα πλούτη αυτού του τόπου τα κλέβουν οι πολυεθνικές και η κυβέρνηση. Ότι τα χρήματα ή φεύγουν στο εξωτερικό ή καταλήγουν στις τσέπες διεφθαρμένων πολιτικών την ώρα που ο λαός του Δέλτα «που θα έπρεπε να ζει σαν πρίγκιπας της Σαουδικής Αραβίας, είναι βουτηγμένος στην εξαθλίωση».

«Όλο το Δέλτα μας στηρίζει» συνέχισε και ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του φώναξε: «Γιʼ αυτό και είμαστε αήττητοι. Εμείς δεν πεθαίνουμε. Αυτοί (ο στρατός) πεθαίνουν. Ή θα υπάρξει ανάπτυξη στον τόπο μας ή οι πετρελαϊκές θα αναγκαστούν να φύγουν από δω. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Τον αγώνα μας θα τον συνεχίσουν τα παιδιά μας»

Τον ρώτησα γιατί απαγάγουν ξένους εργαζόμενους στις πετρελαϊκές εταιρείες. Αρνήθηκε να απαντήσει ή για την ακρίβεια απάντησε με ένα μπερδεμένο «δεν απαγάγουμε». Είναι ωστόσο γνωστό ότι οι MEND έχουν αναλάβει την ευθύνη για δεκάδες απαγωγές ανθρώπων που απελευθέρωσαν σώους έπειτα.
Αργότερα, μιλώντας με άλλα στελέχη των MEND κατάλαβα ότι ίσως εννοούσε «δεν απαγάγουμε πια». Συμπέρανα ότι η τακτική τους θα γίνει πιο σκληρή. Από δω και μπρος δεν θα απαγάγουν, αλλά θα πυροβολούν στο ψαχνό.

Με τον αρχηγό της ομάδας μιλήσαμε αρκετά, στη συνέχεια τον ακολουθήσαμε στην περιπολία που έκανε στους βάλτους μαζί με την ομάδα του.

Για αυτά (και για όσα ακόμα ζήσω εδώ) θα σας γράψω σύντομα. Η ώρα στη Νιγηρία είναι 2 το πρωί και αισθάνομαι λίγο εξαντλημένος. Θα τα πούμε πάλι όποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Πολλούς χαιρετισμούς
Γ.Α.

ΠΗΓΗ:ΕΞΑΝΤΑΣ (http://forums.ertonline.gr/exandas/viewtopic.php?t=30)

Ένα θέμα που όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το έχουν αποκρύψει ουσιαστικά και για το οποίο δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα....Ευτυχώς που υπάρχουν δημοσιογράφοι σαν τον Αυγερόπουλο και μαθαίνουμε κάτι ..κι ένα μεγάλο μπρα΄βο στην ΕΡΤ που στηρίζει οικονομικά τέτοιες παραγωγές...για να μη λέμε μόνο τα στραβά....είναι από τις φορές που λέω από μέσα μου (κι απ'έξω μου) γι'αυτό ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει η δημόσια τηλεόραση που δε θα εμπλέκεται στις τηλεμετρήσεις και θα είναι ελέυθερη να κάνει το πρόγραμμα της όπως πρέπει...και πάλι μπράβο...

Μπράβο Απόστολε!
Έκανες πολύ καλά που πόσταρες αυτά τα άρθρα!

28/6/2006, Delta State, Νιγηρία, Στις κοινότητες των Ijaw

Σας ευχαριστούμε όλους για τα μηνύματα που μπήκατε στον κόπο να αφήσετε και να ξέρετε ότι μας κάνατε να αισθανθούμε αφενός πολύ όμορφα και αφετέρου ότι τώρα, το βάρος της ευθύνης, που έτσι και αλλιώς κουβαλάμε, έγινε μεγαλύτερο. Αυτό το φόρουμ είναι ο ομφάλιος λώρος που μας συνδέει με ότι έχουμε αφήσει πίσω.


Μόλις επιστρέψαμε από άλλη μια δύσκολη μέρα στους βάλτους. Έβρεχε καταρρακτώδες και τα κουνούπια γιόρταζαν τσιμπολογώντας φρέσκο κρέας. Ευχόμουν τα εμβόλια για τον κίτρινο πυρετό να αντέχουν ακόμα και προσπαθούσα να διώξω από το μυαλό μου τον φόβο της ελονοσίας, για την οποία ελάχιστα μέτρα είχα πάρει.
Η βροχή γινόταν όλο και πιο δυνατή και σε μαστίγωνε στο πρόσωπο καθώς το ταχύπλοο έτρεχε μέσα στα ποτάμια. Ο βαρκάρης απτόητος και συνηθισμένος έκανε ένα νόημα δείχνοντας κάτι μέσα στο σκάφος. Ήταν ένας μουσαμάς, θείο δώρο, που τον απλώσαμε από πάνω μας και μέχρι να σταματήσει η καταιγίδα γίναμε ένας μπόγος από ανθρώπινα σώματα.


«Εμείς δεν πεθαίνουμε ποτέ…»

Οι ΜEND μας είχαν επιτρέψει να τους ακολουθήσουμε στην περιπολία που κάνουν καθημερινά στην περιοχές που βρίσκονται κάτω από το έλεγχο τους. Ξέρουν ανά πάσα στιγμή αν υπάρχει στρατιωτική περίπολος στην περιοχή. Έχουν το δικό τους δίκτυο τηλεπικοινωνιών και, το σημαντικότερο, την υποστήριξη των κατοίκων που τους ειδοποιούν αμέσως εάν δουν ένα άγνωστο ή ένα στρατιωτικό σκάφος να ανεβαίνει το ποτάμι.

Ο αρχηγός με το οπλοπολυβόλο που μας μίλησε έδειχνε ευχαριστημένος και αμέριμνος. Χόρευε πάνω στο σκάφος του, ρίχνοντας αραιά και που πυροβολισμούς στο νερό, ακολουθώντας τον ρυθμό του τραγουδιού που τραγουδούσαν οι άνδρες του. «Εμείς δεν πεθαίνουμε ποτέ» είχε πει στην συνέντευξη και αυτή η φράση πέρα από τον μεταφορικό της χαρακτήρα είχε και μια δόση κυριολεξίας. Οι Ijaw πριν βγουν για μάχη κάνουν ειδικές τελετουργίες και πιστεύουν ότι έτσι δεν τους «πιάνουν» οι σφαίρες.

Με ένα νεύμα του, η ομάδα των τεσσάρων σκαφών χωρίστηκε σε μια διακλάδωση. Τα δύο ταχύπλοα εξαφανίστηκαν, ενώ τα άλλα δύο μας συνόδευσαν μέχρι τα όρια μιας κοντινής κοινότητας. Ο Αρχηγός και οι άνδρες του χαιρέτησαν και αναπτύσσοντας ταχύτητα χάθηκαν στην πυκνή βλάστηση της ζούγκλας.


«Δεν καταλαβαίνουν με λόγια, θα αναγκαστούν όμως να καταλάβουν αλλιώς…»

Μπροστά μας βρισκόταν μια κοινότητα που λέγεται πως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κρησφύγετα των ανταρτών. Καλύβες από καλάμια και ξύλινα κανό με κουπιά ήταν παραταγμένα στην όχθη. Ένα τσούρμο γυμνά παιδιά ήρθε να προϋπαντήσει τους λευκούς, γυναίκες γεμάτες περιέργεια ξεπρόβαλαν από τα παράθυρα και οι άντρες ήρθαν να ρωτήσουν τον σκοπό της επίσκεψής μας. Τους εξηγήσαμε ότι θέλαμε να κινηματογραφήσουμε την κοινότητα και να δούμε την συνθήκες διαβίωσής τους.

Γέλασαν. «Δες με τα μάτια σου» είπαν. «Στον τόπο όπου παράγεται το πετρέλαιο αυτής της χώρας, οι άνθρωποι δεν έχουν ηλεκτρισμό, πόσιμο νερό, εκπαίδευση και περίθαλψη. Αν κάποιος αρρωστήσει, απλά θα πεθάνει. Οι άνθρωποι της Shell περνάνε πάνω από τα κεφάλια μας με τα ελικόπτερά τους, οι αγωγοί του πετρελαίου ρυπαίνουν τον τόπο μας, τα ψάρια από τα οποία ζούμε πεθαίνουν. Παίρνουν όλο μας τον πλούτο και για μας δεν κάνουν τίποτα. Ούτε αυτοί ούτε η κυβέρνηση»

Δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβω ότι στα όσα είπαν δεν υπήρχε δόση υπερβολής. Ενώ δίκτυο ηλεκτρικού υπήρχε, το ρεύμα ερχόταν από σπάνια έως καθόλου. Το πρόγραμμα και το δίκτυο για το πόσιμο νερό που εγκαινιάστηκε με τυμπανοκρουσίες, δεν λειτούργησε ποτέ και σκουριάζει άχρηστο.

Σε μια κοινότητα που τυχαίνει η Shell να έχει δίπλα της μια από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις της στο Δέλτα του Νίγηρα, είδαμε να συμβαίνει το εξής παράδοξο: Η κοινότητα βουλιάζει καθώς το νερό έχει διαβρώσει το έδαφος. Η εταιρεία και η κυβέρνηση φρόντισαν να προστατεύσουν τις εγκαταστάσεις και τις πετρελαιοπηγές. Άφησαν ωστόσο απροστάτευτη την κοινότητα που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στις εγκαταστάσεις.
«Προστατεύουν το αυγό και όχι την κότα» μου είπε ένα κάτοικος. «Αυτό όμως πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να προστατέψουν πρώτα την κότα που κάνει το αυγό. Και αυτό δεν το καταλαβαίνουν με λόγια. Θα αναγκαστούν όμως να το καταλάβουν αλλιώς…»

Από την Νιγηρία
Πολλούς χαιρετισμούς
Γ.Α

ΠΗΓΗ:ΕΞΑΝΤΑΣ (http://forums.ertonline.gr/exandas/viewtopic.php?t=30)

"Να πάρετε το πετρέλαιό σας και να φύγετε!"

Στη γη των Ογκόνι
Δέλτα του Νίγηρα 30/6/06

Η κοινότητα της Νέμπε έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι μία από τις πρώτες περιοχές στη Νιγηρία όπου ανακαλύφθηκε πετρέλαιο τη δεκαετία του ʽ50. Θλιβερό, γιατί ενώ οι 30.000 κάτοικοι της πίστεψαν ότι η ζωή τους θα καλυτερέψει, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ζητούσαν έναν δρόμο που να ενώνει την κοινότητα τους με την κοντινότερη μεγάλη πόλη που βρίσκεται μόλις 15 χιλιόμετρα μακριά. «Δεν μπορεί, αφού βρέθηκε πετρέλαιο θα γίνει και ο δρόμος», έλεγαν. Έτσι δεν θα χρειαζόταν πια να μετακινούνται μέσω του ποταμού κάνοντας τον τετραπλάσιο χρόνο. Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από τότε και ο δρόμος των 15 χιλιομέτρων παραμένει προεκλογική υπόσχεση των πολιτικών.

Αυτό όμως δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία όσο αυτό που αντίκρισαν οι κάτοικοι της κοινότητας μια μέρα του Σεπτέμβρη του 2003. Μπροστά στα μάτια τους εκτυλίχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έγιναν σε αυτή την γωνιά του πλανήτη. Ένα έγκλημα που «κουκουλώθηκε» γρήγορα από τις πετρελαϊκές εταιρείες και την κυβέρνηση και ελάχιστα απασχόλησε την διεθνή κοινή γνώμη.

Η διαρροή σε έναν αγωγό αργού πετρελαίου προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές που έχουν γίνει ποτέ στο Δέλτα του Νίγηρα. Μια καταστροφή που είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις.

Είναι ίσως περιττό να επισημάνω ότι το Δέλτα είναι ένας βιότοπος ξεχωριστής σημασίας για ολόκληρο το οικοσύστημα του πλανήτη. Εκατοντάδες είδη πουλιών και ζώων ζουν εδώ, μέσα στην ζούγκλα που περιτριγυρίζει ασφυκτικά τις όχθες ενός συμπλέγματος από υδάτινους δρόμους που διασταυρώνονται δεξιά και αριστερά. Καθώς λοιπόν βλέπεις αυτή τη θαυμάσια εικόνα, ξαφνικά βρίσκεσαι μπροστά στο ακόλουθο θέαμα: Ένα μαύρο παχύρευστο υγρό που έχει ανακατευτεί με την λάσπη του βάλτου κατακλύζει τα πάντα. Χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα της ζούγκλας είναι πλέον νεκρά. Εκατομμύρια νεκρά δέντρα στέκουν σαν σκιάχτρα πριν πέσουν τελικά μέσα στο μολυσμένο ποτάμι. Ψάρια νεκρά επιπλέουν ανάμεσα σε κηλίδες αργού πετρελαίου. Οι κοινότητες των ιθαγενών έχουν εγκαταλείψει τις καλύβες τους στις όχθες και έχουν τραπεί σε φυγή.

Και η καταστροφή δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Μέσα στους επόμενους μήνες και άλλα τμήματα της ζούγκλας θα «πεθάνουν» καθώς το πετρέλαιο που έχει απλωθεί στο υπέδαφος συνεχίζει να πνίγει τις ρίζες των δέντρων. Κι αυτό θα συνεχίζεται για χρόνια.

Έχουν περάσει ήδη κοντά τρία χρόνια και, όπως λένε οι κάτοικοι, κανείς δεν έχει καθαρίσει την περιοχή. Ποιος νοιάζεται; Κάτι ιθαγενείς ζουν εκεί και η ζούγκλα είναι αρκετά μεγάλη, μπορούν να πάνε κάπου αλλού. Το ποτάμι βρωμάει πετρέλαιο και τα νερά του έχουν την ιριδίζουσα απόχρωση μιας θανάσιμης λαδιάς που κάνει τους ανθρώπους να λιμοκτονούν και τις πετρελαϊκές μαζί με την κυβέρνηση να πλουτίζουν.



Με το ταχύπλοο πλευρίσαμε το ξύλινο κανό μιας γυναίκας που ψάρευε μέσα σε αυτή την καταστροφή. Τα δυο μωρά της κάθονταν ήσυχα δίπλα της. Μας είδε λευκούς και μας πέρασε για υπαλλήλους πετρελαϊκών. Δεν πρόλαβα να τη ρωτήσω τίποτα, μου μίλησε έντονα, σχεδόν οργισμένα πριν προλάβω να ανοίξω καν το στόμα μου: «Εσείς μας τα κάνατε όλα αυτά. Εσείς και το πετρέλαιό σας. Να πάρετε το πετρέλαιο σας και να φύγετε. Και να μας φέρετε πίσω τα ψάρια μας. Να τι έχω πιάσει από το πρωί για να ταΐσω τα παιδιά» και έδειξε ένα άδειο καλάθι με μαύρα καχεκτικά πλάσματα στον πάτο. Ελάχιστα έμοιαζαν με ψάρια και μπορούσα να τα μετρήσω στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Στον «ανεπτυγμένο» κόσμο οι πετρελαϊκές εταιρείες προβάλλουν ένα οικολογικό προφίλ. Στην Νιγηρία αυτό το προφίλ βρίσκεται μόνο στα φυλλάδια. Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει αυτό που συμβαίνει ως «οικολογικό ρατσισμό». Ή πιο απλά να συμπεράνει ότι από την στιγμή που οι εταιρείες διαχειρίζονται τον τεράστιο πλούτο της Νιγηρίας, έχουν επιβάλλει τους δικούς τους νόμους που βασίζονται στην ατιμωρησία και την αδιαφορία.

Χιλιόμετρα πιο μακριά ακολουθήσαμε τον Λούκα, ένα ψαρά, στη γη των Ογκόνι. Με το κανό του φτάσαμε στο σημείο που ψαρεύει καθημερινά. Λίγα μέτρα πιο πέρα βρισκόταν μια σκουριασμένη αντλία πετρελαίου που έκανε έναν ανατριχιαστικό θόρυβο. Γκρρρρττ – φσσσσσς. Σε κάθε φσσσσσς εκτίναζε έναν πίδακα πετρελαίου μέσα στο ποτάμι. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Η μηχανή χαλασμένη από την ελλιπή συντήρηση έριχνε μέσα στο νερό μεγάλες ποσότητες αργού. Επί μέρες, επί βδομάδες, επί μήνες… Ο Λούκα τώρα ρίχνει τα δίχτυα του και βγάζει μόνο πετρέλαιο. «Το έχουμε πει στην Shell ότι η αντλία έχει πρόβλημα και μπορεί και να εκραγεί καμιά μέρα. Όμως κανείς δεν έρχεται...»…


Πολλούς χαιρετισμούς από την Νιγηρία
Σας ευχαριστούμε όλους για τα μηνύματά σας, τις ευχές και την αγωνία που μοιραζόσαστε μαζί μας
Γιώργος
Αναστασία

ΠΗΓΗ:ΕΞΑΝΤΑΣ (http://forums.ertonline.gr/exandas/viewtopic.php?t=30&postdays=0&postorder=asc&start=15)

2 Ιουλίου 2006, Επιστροφή στην Αθήνα

Συγνώμη για την ηλεκτρονική μου απουσία, αλλά το ίντερνετ του ξενοδοχείου μας πρόδωσε καθώς οι διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος ήταν συχνότερες από ποτΔεν χρειάζονταν μεγάλη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι τα χρήματα του πετρελαίου, αυτά που προορίζονταν για την ανάπτυξη του Δέλτα, κατέληγαν στις τσέπες των πολιτικών. Άλλωστε με τον μισθό των 3000 δολαρίων τον μήνα που παίρνουν για τις υπηρεσίες τους, δεν είναι δυνατόν να έχουν κατασκευάσει τέτοια μεγαθήρια και να έχουν στην ιδιοκτησία τους ξενοδοχεία, ή κατασκευαστικές εταιρείες.

Ένα σπίτι με 303 δωμάτια, ανάμεσα στις παράγκες…[/size]

Μπήκαμε σε ένα από αυτά τα πλούσια σπίτια. Ανήκε στο πρώην Υπουργό Εργασίας της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης και είχε 303 δωμάτια. Ο πρώην Υπουργός φορούσε ένα εντυπωσιακό ένδυμα με χρυσά κουμπιά, στολισμένα με πολύτιμους λίθους. Μας ζήτησε να αρχίσουμε τη συνέντευξη μετά το τέλος του αγώνα του Μουντιάλ και μας προσκάλεσε στα ενδότερα για να δούμε τον αγώνα μαζί του, στην τεραστίων (πραγματικά τεραστίων) διαστάσεων τηλεόρασή του. Ο προσωπικός του σωματοφύλακας τον ακολουθούσε όπου πήγαινε και καθότανε σε απόσταση 5 μέτρων πίσω του.

Όταν ο ποδοσφαιρικός αγώνας τελείωσε, άρχισε να απαντάει στις ερωτήσεις μας. Μιλούσε σαν μην ήταν ο ίδιος πολιτικός, σαν να μην ανήκε σε αυτό το σύστημα. Έριχνε τις ευθύνες για την φτώχεια στους πολιτικούς και στην διαφθορά τους και υποστήριζε (!) τους αντάρτες που όπως είπε «κάνουν αγώνα για την αξιοπρέπεια».

Μόνο σε μια ερώτηση απάντησε με ειλικρίνεια. Τον ρώτησα πώς οι κάθε είδους ένοπλες ομάδες που δρουν στην περιοχή αντάρτες ή μη κατάφεραν να οπλιστούν, πως βρήκαν όπλα, και είπε: «Εμείς οι πολιτικοί δημιουργήσαμε αυτό το τέρας. Εμείς τους δώσαμε όπλα για να εξασφαλίσουμε τους ψήφους μας. Τα όπλα όμως όταν τα δώσεις δεν μπορείς να τα πάρεις πίσω» Ο ίδιος βέβαια, υποστήριξε ότι ποτέ δεν έκανε κάτι τέτοιο.

Οι οπλαρχηγοί και οι οπλισμένες συμμορίες δεν είναι κάτι καινούργιο στο Δέλτα του Νίγηρα. Οι πολιτικοί τους εξόπλιζαν για να είναι σίγουροι ότι ο κόσμος θα τους ψηφίσει. Οι συμμορίες έπειθαν τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν τον υποψήφιο, κολλώντας τους στο κεφάλι το ΑΚ 47.

Ήταν το Νιγηριανό σύστημα δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας που είναι ακόμα πολύ νέα, μετρά μόλις 7 χρόνια ζωής. Το στρατιωτικό καθεστώς παρέδωσε ειρηνικά την εξουσία το 1999, και από τότε ο Μανολιός έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Οι υπουργοί της χούντας συνέχισαν να είναι υπουργοί και κατά την διάρκεια των «δημοκρατικών» κυβερνήσεων. Τίποτα δεν άλλαξε και οι μπίζνες που όλοι έκαναν με τα πετρέλαια και τη Shell… συνεχίστηκαν χωρίς κανένα εμπόδιο.


«Καίνε τους ανθρώπους ζωντανούς…»

Τώρα ο στρατός, που χρηματοδοτείται άμεσα – όπως λένε οι κακές γλώσσες – ή έμμεσα μέσω της κυβέρνησης από τη Shell, ισοπεδώνει «ανυπάκουες» κοινότητες και χωριά, που αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια εξάπλωσης της πετρελαϊκής εταιρείας. Εισβάλει στα χωριά για να ανακαλύψει τα «εγκληματικά στοιχεία» και καίει τα πάντα.

«Χτύπαγαν και πυροβολούσαν χωρίς καμία διάκριση, άνδρες γυναίκες παιδιά και ηλικιωμένους» είπε ο αρχηγός της κοινότητας Odioma περιγράφοντας σκηνές φρίκης. «Δεν καταλαβαίναμε τον λόγο που γίνονταν αυτό. Μετά έβαλαν φωτιά στα σπίτια. Όσοι ηλικιωμένοι ή άρρωστοι ήταν μέσα και δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, κάηκαν ζωντανοί».

Η Shell έχει βαρύ παρελθόν στην υποκίνηση της κυβέρνησης και του στρατού στη διάπραξη εγκλημάτων, είτε άμεσα, είτε ως ηθικός αυτουργός. Από τη στιγμή άλλωστε που η εταιρεία διαχειρίζεται τον πλούτο της Νιγηρίας… είναι πάνω από τον νόμο. Η κυβέρνηση δουλικά σπεύδει να την εξυπηρετήσει, πάντα βέβαια με το αζημίωτο.

Το 1995, η τότε στρατιωτική κυβέρνηση – καθʼ υπόδειξη της Shell – εκτέλεσε δια απαγχονισμού τον γνωστό ποιητή, συγγραφέα και άνθρωπο της τηλεόρασης Ken Saro Wiwa. Ο Ken Saro Wiwa διαμαρτυρόταν για τις πρακτικές της Shell που είχε καταστρέψει τα ποτάμια και τη γη των Ogoni. Κήρυττε την εξεύρεση λύσης με ειρηνικά μέσα και κινητοποιούσε τον πληθυσμό του Δέλτα σε ειρηνικές διαμαρτυρίες. Η Shell και η κυβέρνηση τον έκαναν να σωπάσει. Πριν πεθάνει δήλωσε προφητικά ότι εάν το πρόβλημα δεν λυθεί ειρηνικά, θα καταλήξει σε ένοπλη σύρραξη. Μετά από τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσε ο θάνατός του, η Shell αποσύρθηκε από τη γη των Ogoni.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους πάρα πολύ για την συμμετοχή και για τα σχόλια σας σε αυτό το φόρουμ. Μην σταματάτε να γράφετε. Θέλουμε να ακούσουμε την γνώμη σας πάνω στο θέμα. Χθες το βράδυ (Κυριακή), η αποστολή γύρισε ασφαλής στην Αθήνα. Θα συνεχίσουμε να σας κρατάμε ενήμερους για όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή την άγνωστη και πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή του κόσμου.

Πολλούς χαιρετισμούς σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους
Γιώργος, Αναστασία, Γιάννης.

Νέα επιθετική ενέργεια


Γερμανός επιχειρηματίας, εργολάβος στην πετρελαϊκή βιομηχανία στο Δέλτα του ποταμού Νίγηρα, απήχθη από αγνώστους που φορούσαν στρατιωτικές στολές.

Πρόκειται για την πλέον πρόσφατη επιθετική ενέργεια στον πετρελαϊκό τομέα της αφρικανικής χώρας, όπου παλαιότερα έχουν γίνει και δολιοφθορές σε τμήματα των πετρελαιαγωγών, όπως και λαθραίες υφαρπαγές ποσοτήτων πετρελαίου.

Σημειώνεται ότι η Νιγηρία είναι η όγδοη κατά σειράν πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Ο πληθυσμός του Δέλτα του ποταμού Νίγηρα έχει αποδυθεί εδώ και καιρό σε αγώνα, με στόχο να μοιράζεται στο μέλλον πιο δίκαια τον πλούτο της χώρας.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=728697&lngDtrID=245)