THMMY.gr

Καλησπέρα σε όλους.

Προλογίζω. Η σημερινή μέρα ήταν για εμένα ( εμάς; ) μέρα νίκης και ήττας. Νίκης, γιατί στα πρόσφατα γεγονότα υπήρχε και η ανακοίνωση για την αναβολή τις κατάθεσης του νομοσχεδίου. Ήττα, διότι ήμουν σήμερα στο πολυτεχνείο, όπως και όλες τις τελευταίες ημέρες και είδα γύρω μου. Αναφέρομαι σε κάτι σαν τον απολογισμό μιας μάχης: ξέρεις ότι ο αντίπαλος υποχώρησε, αλλά μετράς ταυτόχρονα τα πτώματα που κείνται στο πεδίο.

Ένιωσα την ανάγκη, σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να γράψω κάτι. Και είναι κρίμα, διότι είμαι ένας άνθρωπος που το κύριο πράγμα που επηρεάζει τη διάθεσή του είναι ο καιρός, και αν κοιτάξετε έξω από το παράθυρό σας, θα καταλάβετε ( και είναι και Τρίτη και δεκατρείς  :D ). Ζητώ λοιπόν προκαταβολικά συγγνώμη από όλους, και κυρίως από τον φίλο μου τον Τάσο, για τον χαρακτήρα και το ύφος του κειμένου μου. Και σας καλώ να το λάβετε, εαν αυτό είναι δυνατόν, ως μία βάση για συζήτηση - και όχι ως κάτι παραπάνω.

Α, και από την Cyberkat για την επικείμενη καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων!  ;)

Πάμε, λοιπόν...

Στους 334* ή, αλλιώς Γιατί τα λουλούδια να μαραίνονται;

Μιλώντας για τη σημερινή συνέλευση, το αποτέλεσμα της  ήταν θετικό προς την απόφαση του συντονιστικού, δηλαδή κατάληψη. Δεν θα σταθώ όμως ούτε στο περιεχόμενο του πλαισίου, ούτε στο πόσοι ψήφισαν υπερ και πόσοι κατά, ούτε στο εάν στη συνέλευση έγινε ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση.

Θα σταθώ όμως, στο πόσα άτομα προσήλθαν στη συνέλευση μας συνολικά. Ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε και σε άλλες σχολές, με τους πολιτικούς μηχανικούς να αριθμούν κάπου 350 άτομα και τους αρχιτέκτονες περίπου 150, απ' όσο έμαθα - παραλίγο να ακυρώναν τη συνέλευση, διότι αρχικά ήταν 60 όλοι κι όλοι. Και αναφέρομαι σε αυτές τις σχολές, όχι μόνο γιατί για αυτές άκουσα κάτι, αλλά επειδή αποτελούν την αιχμή του δόρατος, στο πολυτεχνείο τουλάχιστον, με συνελεύσεις 1000+ ατόμων, εντυπωσιακότατες σίγουρα, αν όχι μαζικότατες σε σχέση με το σύνολο μελών που αριθμούν οι σύλλογοί τους. Α, και οι χημ. μηχ. ήταν ολιγάριθμοι επίσης.

Θα σταθώ στους 334 που σήμερα απουσίαζαν από το μεγάλο αμφιθέατρο. Ένας καλός μου φίλος, ο Σίμος, ηλεκτρολόγος που έχει τελειώσει πρόσφατα, αλλά είναι στο πολυτεχνείο σχεδόν συνέχεια, μου είχε πει πριν από δύο εβδομάδες: "Να προσέξετε κάτι: Ένα λάθος που έγινε στις καταλήψεις του 2001 ήταν ότι, ενώ στην αρχή πήγαιναν καλά, μετά από κάποια στιγμή, ο κόσμος θεώρησε ότι οι καταλήψεις ψηφίζονται από μόνες τους, με ένα μαγικό τρόπο. Αυτό συνοψίζεται στη λογική 'έλα μωρέ, τί να πάω να ψηφίσω, αφού θα βγει κατάληψη και πάλι!'. Το αποτέλεσμα; Το θεώρησαν αυτό ο ένας για τον άλλο, και τελικά, κατάληψη γιοκ! Την επόμενη μέρα, ο κόσμος έσκαγε στη σχολή και ρωτούσε 'Μα καλά, δεν έχουμε κατάληψη, τί συνέβη;'". Θέτω αυτό ως παράδειγμα και βάση προβληματισμού περισσότερο, αλλά νομίζω ότι είναι μία έκφανση ενός γενικότερου προβλήματος. Τού Προβλήματος, κατά τη γνώμη μου.

Σήμερα μοιράστηκε ένα φυλλαδιάκι μέσα στη συνέλευση, με τίτλο: "Μας αφορά όλους", που μιλούσε για την κατάληψη, για το τί συζητήσεις έχουν γίνει, τί μπορούμε να πετύχουμε με αυτήν, και καλούσε όλους να συμμετέχουν με τη γνώμη τους, όποια και να είναι αυτή.. Θα το παραθέσει ο Τάσος σύντομα και διαδικτυακά πιστεύω. Το κείμενο όμως αυτό έμεινε ορφανό. Διότι αυτοί στους οποίους αναφερόταν δεν ήταν εκεί σημέρα για να το διαβάσουν. Οι 334. Τα άτομα τα οποία ψήφισαν κατάληψη, αλλά δεν ήρθαν να τη στηρίξουν. Ή την αντιμετώπισαν αποσπασματικά, πηγαίνοντας σε ένα δύο συντονιστικά χωρίς να μιλήσουν, σε κανένα πάρτυ ή καμια συναυλία για να βρούν γκομενικό. Ή χειρότερα, πηγαίνοντας μόνο στην πορεία. Ή χειρότερα, χαρούμενοι που η εξεταστική χάνεται, πηγαίνοντας διακοπές. Υποθέσεις κάνω, το παραδέχομαι. Αλλά το θέμα είναι ένα: Δεν ήταν εκεί.

Δεν κατακρίνω τα παραπάνω. Οι άνθρωποι που στήριξαν την κατάληψη ενδεχομένως πραγματοποιούσαν όλα τα παραπάνω, παράλληλα με την ενασχόλησή τους με τα προβλήματα και τα διοργανωτικά της. Την πίτα ολόκληρη όμως. Με τα καλά της και τα κακά της, τα ζόρικα και τα άνετά της, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστά της. Δεν φοβήθηκαν, παρά βούτηξαν μέσα στο ρεύμα, ζώντας ο καθένας μια ταυτόχρονα προσωπική και συλλογική εμπειρία. Και κάτι ακόμα. Οι αντι-καταληψίες, είτε λόγω πεποίθησης γενικής, είτε λόγω αντίρρησης στην τακτική κινητοποίησης, είτε λόγω απλής βαρεμάρας, ήταν πιο ειλικρινείς μέσα στη βλακεία τους. Το κακό είναι ότι ασχολιόμασταν περισσότερο με αυτούς παρά με εμάς - ή με το γκρίζο πεδίο ανθρώπων που δεν φαίνεται πουθενά, απ' ό, τι κατάλαβα εγώ τουλάχιστον.

Και τώρα μπαίνουν αμείλικτα ερωτήματα μπροστά μας. Η Μαριέττα έστειλε το νόμο για Οκτώβρη. Τακτική; Με βάση το πώς έχουμε συνηθίσει την πολιτική, ναι. Φόβος; Σίγουρα, εκλογικό κόστος, ψηφαλάκια δηλαδή. Νίκη; βεβαίως, κέρδισμα του πρώτου γύρου. Τί κάνουμε τώρα όμως; Και το κυριότερο, ποιοι συνεχίζουμε; Α, και φυσικά, τίς πταίει;

Ας ξεκινήσω από το τελευταίο. Η ζέστη ( να πει κανείς ότι έκανε και καλό καιρό τελευταία... ) και οι παραλίες που καλούν; Η ΠΚΣ, που με την αλλαγή πορείας της δίχασε το φοιτητικό κίνημα; Η Μαριέττα που μας κούρασε, η άτιμη ( και μας έδειρε ); τα σκοτεινά συμφέροντα που λυμαίνονται τον ανθό της ανθρωπότητας; Όχι, φίλοι μου. Ο μόνος φταίχτης είμαστε εμείς οι ίδιοι. Κατηγορούμενοι για απραξία και έλλειψη αξιοπρέπειας. Οι άνθρωποι που δώσαν την ψυχή τους σε αυτό το πράγμα, δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω, το είδα με τα μάτια μου αυτό. Δεν θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν κι άλλο τον κόσμο, χωρίς να γίνουν δημαγωγοί. Από εκεί και πέρα το μπαλάκι πέφτει στους υπόλοιπους. Στους ανθρώπους που θέλουν να αλλάξει ο κόσμος - ει δυνατόν με την λιγότερη προσπάθεια και συμμετοχή τους, μία ψήφο ας πούμε - αλλά δεν θέλουν να αλλάξουν τον εαυτό τους. Ή σε αυτούς που θέλουν να εκτονώσουν την "επαναστατική" ένταση μέσα τους, διαλέγοντας την οδό του "εγώ ψήφισα υπερ, έκανα το χρέος μου, τώρα ας αναλάβουν οι άλλοι που ξέρουν καλύτερα, κι άλλωστε ποιος τρέχει τώρα, έχουμε και δουλειές!", ώστε να μπορούν να φτάσουν κάποια στιγμή στα 50 τους και να πουν στα πιτσιρίκια τους ότι ο μπάρμπας τους ήταν αγωνιστής, δεν κάθισε να του φορέσουν το φέσι έτσι εύκολα, αντιστάθηκε, να παράδειγμα παιδιά μου. Φταίει λοιπόν ο χαρακτήρας μας, διότι από εκεί ξεκινούν και καταλήγουν όλα. Αν αυτός δεν αλλάζει, εύκολα πορίζει κανείς ότι πάντα, όλα θα ξεκινούν και θα καταλήγουν μοιραία στο ίδιο σημείο.

Δεν λέω ότι αυτό είναι πράγμα εύκολο. Είναι μάλιστα το δυσκολότερο όλων, κατ' εμέ.  Και σίγουρα δεν είναι κάτι που γίνεται εν μία νυκτί, ούτε μέσα σε 3 εβδομάδες. Είναι το αδιανόητο που πρέπει να έχουμε κατά νου, εάν και εφόσον θέλουμε να επιτύχουμε το αξιοθαύμαστο. Θέλει χρόνο και κόπο προσωπικό, αγώνα. Μια κατάληψη όμως είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσεις κάτι τέτοιο. Αν μή τί άλλο, είναι μια ευκαιρία να ζήσει κανείς πρωτόγνωρα πράγματα, που θα πιέσουν τον εγκεφαλικό του φλοιό, και θα τον κάνουν να νιώσει κάπως διαφορετικά απ' ό, τι συνήθως - το πρώτο βήμα για να αρχίσει να μεταβάλλεται και να εμπλουτίζεται η προσωπικότητά του. Το ερώτημα είναι, τελικά, αν θέλουμε να πετύχουμε το αξιοθαύμαστο, ή αν θέλουμε απλά να βολευτούμε ποικιλοτρόπως. Και βλέποντας το αμφιθέατρο σήμερα, συνειδητοποίησα ότι, τουλάχιστον για αυτούς που θεωρούσαμε ως τον κόσμο που διαμαρτύρεται, μάλλον θέλουμε το δεύτερο.

Χρησιμοποιώ εσκεμμένα δεύτερο πληθυντικό, διότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου άμοιρο ευθυνών και δεν θέλω να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι μιλώ ως αυθεντία που όλα τα κρίνει, ίνα μη κριθεί. Πήγα στα περισσότερα συντονιστικά, αλλά όχι σε όλα. Συμμετείχα στις συζητήσεις, αλλά όχι ενεργότατα. Κατέβηκα στις πορείες στην Θεσσαλονίκη, αλλά δεν πήγα στην Αθήνα. Μετείχα στις συνελεύσεις, αλλά δεν στηλίτευα ό, τιδήποτε μου προξενούσε αηδία. Μόνο στις πολιτιστικές εκδηλώσεις έπαιξα ένα πιο σημαντικό ρόλο, συμμετέχοντας σε συναυλίες. Αλλά αυτό ήταν κάτι που για εμένα δεν ξεκίνησε στην κατάληψη.
Κοντολογίς, έκανα ό, τι έκανα και πριν στο πανεπιστήμιο, σε εντονότερο βαθμό, αλλά και χωρίς να βάλω τις προσωπικές μου δουλειές στην άκρη.
Δεν πήγα ένα βήμα παραπέρα. Πήρα όμως ένα ακόμα μάθημα για έμενα, ως άνθρωπο.

Και συνοψίζω. Η κατάληψη πέτυχε το τακτιικό της στόχο. Εάν θέλουμε όμως να συνεχίσουμε και να φτιάξουμε το πανεπιστήμιο όπως το φανταζόμαστε ( αν δεν έχουμε γεράσει ακόμα και φανταζόμαστε πράγματα ), θα πρέπει να κοιτάξει ο καθένας από εμάς τον εαυτό του, πρωταρχικά. Και ας καλέσουμε αυτούς που διστάζουν να το κάνουν, να προσπαθήσουν. Σε παρέες, στη σχολή, παντού. Ας μην παραδεχτούμε ότι οι νόμοι της θερμοδυναμικής και η αρχή διατήρησης της ενέργειας κυριάρχησαν για άλλη μια φορά και στα κοινωνικά μας συστήματα και μορφώματα.

Θα είμαστε εδώ;

Θανάσης Λυκάρτσης

*729 μείον 395

Κι εμένα αν μη τι άλλο με προβλημάτισε πολύ η κατάσταση στο αμφιθέατρο σήμερα.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι:Το 395 δεν είναι "χαμηλό νούμερο" αντικειμενικά.Είναι όμως βεβαιότατα χαμηλότερα από το 729.
Το να ρθεις σε μια συνέλευση και να ψηφίσεις υπέρ της κατάληψης δε σημαίνει απολύτως τίποτα,αν δεν είσαι σε θέση να στηρίξεις αυτή την επιλογή!
Είναι προτιμότερο να ρίξεις λευκό ή ο,τιδήποτε άλλο,παρά να ρίξεις ένα υπέρ και μετά...να είσαι απών.
Θέλει χρόνο,κόπο και...θυσίες κάθε είδους.Δεν υπάρχουν οι λίγοι που θα αναλάβουν να φέρουν σε πέρας τη διαδικασία της κατάληψης,ΑΥΤΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ,ΔΕ ΣΤΕΚΕΙ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ.
Καλοκαίρι είναι για όλους,όλοι θέλουμε να πάμε για μπανάκι,όλοι θέλουμε να πάμε διακοπές και ίσως μερικές φορές το τελευταίο που επιθυμούμε είναι να συμμετέχουμε σε μια 7ωρη συνέλευση και να τρέχουμε σε μια κατειλημμένη σχολή.Υπάρχουν άτομα που το κάνουν όμως αυτό,μα γιατί να μην είναι 729,αλλά λιγότεροι;

Επίσης,κάτι άλλο....Έφυγα από το αμφιθέατρο και ο χώρος ήταν γεμάτος σκουπίδια.Μάζεψα μερικά,πόσα να μαζέψω;Όλοι έφευγαν και τα άφηναν κάτω παρατημένα.
Τι μας κάνει να πιστεύουμε άραγε ότι μετά τη ΓΣ θα ρθει μια "μαγική δύναμη" να τα μαζέψει όλα και να τα καθαρίσει;Το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε:να μαζέψουμε τα δικά μας.Είναι πολύ άσχημη η εικόνα που αντίκρισα μετά,λυπάμαι ειλικρινά...

Συμφωνώ απόλυτα με τους αγαπητούς συναδέλφους...  :)

Θα ήθελα να προσθέσω/παρατηρήσω κάποια πράγματα:

Θεωρώ ότι στο ζήτημα της συμμετοχής στην υλοποίηση της απόφασης υστερούμε πολύ. Παρόλο που είμαστε πολλά άτομα με αποτέλεσμα να έχουμε μία από τις πλέον δραστήριες καταλήψεις, πρέπει να σας γνωστοποιήσω το γεγονός ότι σε άλλα τμήματα που ψηφίζεται κατάληψη με 80 άτομα, τα 50 συμμετέχουν ενεργά. Τις αναλογίες υπολογίστε τις εσείς...

Τα σκουπίδια είναι δυστυχώς ελληνικότατο φαινόμενο. Μου φαίνεται αδιανόητο να μην πάρεις μαζί σου ότι έφερες και έτσι να μην φορτώσεις σε κάποιον άλλο το ρόλο της καθαρίστριας. Αλλά μάλλον σε κάποιους δεν είναι και τόσο.

Όσον αφορά τη συμμετοχή στην ψηφοφορία: Δεν θα σταθώ στους λόγους που ήδη αναφέρθεισαν αλλά θα προσθέσω:

1) Πολλά παιδιά έχουν φύγει για να δουλέψουν καθώς βλέπουν ότι τον Αύγουστο θα χρειαστεί να επιστρέψουν για εξετάσεις Χ2

2) Στη συνέλευση δεν ήταν μόνο οι ψησίσαντες αλλά και άλλοι που ήρθαν, έκατσαν αρκετή ώρα και κάποια στιγμή έφυγαν. Οι συνελεύσεις μας είναι πολύωρες, η τελευταία για πολλούς χωρίς ενδιαφέρον ως προς το αποτέλεσμα. Δυστυχώς στις ομιλίες είτε ανακυκλώνονται τα ίδια, είτε αναλύονται πράγματα που δεν μπορεί παρά μόνο μία προεργασία τους να γίνει εκεί. Ας το παραδεχθούμε ότι το επίπεδο δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον 6 ώρες να ακούσει (ή και να μιλήσει) με ενδιαφέρον αν δεν είναι αποφασισμένος.

   Ελπίζω πως σε επόμενες συνελεύσεις, οι ομιλητές θα ακούνε τους προηγούμενους και δεν θα λένε τα ίδια πράγματα ξανά, διαγωνιζόμενοι μόνο στο πόσα κολλήματα κάνουν και "πως το λένε". Ε
55;πίζω πως τα όμορφα θέματα που θέτονται θα προλογίζονται στη συνέλευση και θα συζητώνται σε ορισμένο χρόνο και τόπο με περιορισμένη θεματολογία κάθε φορά (κάτι τέτοιο ήδη ειπώθηκε).
-> Η κριτική αυτή είναι αμιγώς καλοπροαίρετη. Ήδη οι συνελεύσεις είναι εκπληκτικές σε σχέση με το επίπεδο που υπήρχε πριν 4 χρόνια.


Τέλος να πω πως προσωπικά θα είμαι εδώ, και στις επόμενες συνελεύσεις και στις υπόλοιπες κινητοποιήσεις. Μέχρι... κάποτε... να πετύχουμε την παιδεία των ονείρων μας. Είμαστε οι πρώτοι που πετύχαμε κάτι εδώ και πολύ καιρό. Τώρα ξέρουμε ότι μπορούμε.

Θανάση συμφωνώ με αυτά που γράφεις, και πρέπει να πω ότι κι εμείς (πολμηχ) προβληματιζόμαστε πολύ έντονα. Αν έφτιαχνα μια γραφική παράσταση συναρτήσει του χρόνου θα φαινόταν ξεκάθαρα.

15 ΜΑΙΟΥ   ----    123 ΥΠΕΡ
22 ΜΑΙΟΥ   ----    323 ΥΠΕΡ
29 ΜΑΙΟΥ   ----    594 ΥΠΕΡ
5 ΙΟΥΝΙΟΥ  ----    369 ΥΠΕΡ
13 ΙΟΥΝΙΟΥ ----   225 ΥΠΕΡ

Για μένα φταίει και το γεγονός ότι στις τελευταίες 2 συνελεύσεις απέχει η ΔΑΠ, λείπει αυτή η αντιπαράθεση και πόλωση που όπως και να το κάνουμε κρατάει το κλίμα σε μια πολεμική που δίνει την απαραίτητη ένταση και εγρήγορση. Οι καταλήψεις φαντάζουν παγιωμένες. Και αυτό είναι πολύ έξυπνη κίνηση από μεριάς ΔΑΠ, και πολύ μεγάλη μαλακία μας ταυτόχρονα. Προσωπικά δεν πιστεύω πάντως ότι κάναμε εμείς κάτι που έφταιξε. Ένα μήνα τώρα τρέχω ατελείωτα, και δεν είμαι ο μόνος, έχουμε δοθεί ψυχή τε και σώματι σε αυτό το πράγμα και νομίζω ότι δεν έχει νόημα να ψάξουμε για ευθύνες.

Ήμαρτον ρε damien πάλι η ΔΑΠ φταίει. for gods sake δείτε λίγο πιο ρεαλιστικά το θέμα . Δηλαδή ήταν αγνωστο το οτι απο αυτούς, που ψήφιζαν μέχρι τώρα υπέρ, το 30% για να μη πω παραπάνω ψήφισε με το εξης σκεπτικο "πω δεν εχω διαβασει καλα και που να στρωνομαι τωρα με τετοια ζεστη ας ψηφισω για καταληψη να παω να κανω και τα μπανακια μου πιο νωρις φετος" ;

Ακουστε και ενα τραγελαφικο πραγματικο γεγονος , ενα παιδι που ψηφισε κατα της καταληψης παει χαλκιδικη για μπανιο.
Εκει βρισκει σε μια ξαπλωστρα αραχτη μια κοπελια που ψηφισε υπερ της καταληψης(μουσικη υποκρουση: Ημισκουμπρια- Παμε ολοι μαζι σε μια παραλια) . παραθετω το διαλογο:
(Παλικαρι)- Γεια σου ...... τι γινεται καλα;
(Κοπελια)- μια χαρα ...... μου εσυ
(Παλικαρι)- καλα κι εγω , αλλα εσυ πως απο εδω δεν ψηφισες υπερ της καταληψης;
(Κοπελια)- Ναι υπερ ψηφισα, και για αυτο δικαιουμαι να ερθω για μπανιο ενω εσυ που ψηφισες κατα θα επρεπε να διαβαζεις
(Παλικαρι)- (ζαλισμενος καπως) οκ .....  αντε τα λεμε καλο μπανακι

Απιστευτο;  Οταν μου το ειπε γελουσα 10 λεπτα. Βγαλτε συμπερασμα τωρα

Επισης δε νομιζω στη καταληψη ή στις διαφορες εκδηλωσεις να ειχε πανω απο 300 ατομα, και πολλα λεω.
Οσο να ναι στον ελληνα στο αγωνιστικο φρονημα υστερει του λουφαδορικου "φρονηματος"


Υ.Γ. : Βαριεμαι τους τονους

και αυτό το νομίζεις από το λαπτοπ στην παραλία;

Δηλαδή πρέπει πάντα να'χουμε από πίσω μια ΔΑΠ-μπαμπούλα για να πολώνει το κλίμα στη ΓΣ και να'ρχονται άτομα;
Εφιστώ την προσοχή:Αν "αύριο"(την άλλη βδομάδα) γίνει ΓΣ και πλακώσει μια ΔΑΠ μαζικά κι εμείς έχουμε μείνει ακόμα λιγότεροι,τίποτε δεν είναι δεδομένο.Αλλά τότε θα είναι αργά...
Καμία κατάληψη δεν είναι κάτι δεδομένο και οριστικό,να το ξέρουμε αυτό...

Θα συμφωνήσω. Σχεδόν όλοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν εκτενώς στην κίνηση της Μαριέτας. Παρ' όλο που αυτή ήταν η φλέγουσα τρέχουσα εξέλιξη, προσωπικά μετά από 3,5,10 φορές που άκουσα την ίδια άποψη ουσιαστικά, από 3,5,10 ομιλητές βαρέθηκα.

Μπορεί οι ομιλητές να σχεδιάζουν να πούν  κάποια πράγματα από πρίν αλλά καλό θα ήταν να προσαρμόζονται και με τα λεγόμενα των προηγούμενων ομιλητών.

Αν ανακυκλωνώμαστε, ουσιαστικά υπάρχει βαρεμάρα και ανούσια σπατάλη χρόνου. Χαρακτηριστικά στις 2 με 3 πρώτες ώρες οι πρώτες σειρές ήταν αρκετά γεμάτες αλλά στις 4 με 5 άδειασαν.

Και όσο για εμάς που κάνουμε ερωτήσεις, ας μην ρωτάμε χωρίς να σκεφτούμε τί πραγματικά έχει να προσφέρει η ερώτηση που θα κάνουμε.

Μπορεί να ακούγομαι λίγο σπαστικός, αλλά αυτοί είναι οι λόγοι που φεύγουν πολλοί πρίν το τέλος, που δεν έρχονται πολλοί, ή ακόμα ακόμα που η συνέλευση άρχισε στις 2 αντί για τις 12 αφού πολλοί ήρθαν τότε για να γλυτώσουν 2 ώρες.

Το θέμα Καμένε είναι ότι όλοι οι ομιλητές που εκπροσωπούν κάτι παραπάνω από...τον εαυτό τους είναι αποφασισμένοι από πριν να πουν κάποια πράγματα,ακόμα κι αν είναι ήδη χιλιοειπωμένα,γιατί-πώς να το κάνουμε,πώς το λένε-δεν πρέπει κανένας να μείνει στην αφάνεια...
Ανακυκλώνονται τα ίδια πράγματα συνέχεια...
Ήρθαν χθες κάποια άτομα και με ρώτησαν:"Θα μιλήσεις σήμερα;"
Το θέμα δεν είναι να μιλήσεις για να μιλήσεις.
Το θέμα είναι να μιλήσεις για να πεις κάτι ουσιαστικό,αν όντως όμως έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις,διαφορετικά είναι προτιμότερο να μην ανακυκλώσεις τα ίδια λόγια...

σύμφωνα με "τα νέα" σήμερα,στυος ηλεκτρολόγους εμπ παρουσιάστηκαν  425 ατομα,282 υπέρ....τουλάχιστον εμείς έχουμε ακόμα κάτι παραπάνω...και ελπίζω να μην είναι η δύση του κινήματος τώρα...πάντως αρκετοί-δυστυχώς ίσως- λόγω των δηλώσεων της υπουργού αλλάζουν τακτική,υπέρ της αναστολής των καταλήψεων.ίσως ποτέ δεν ηταν υπέρ της κατάληψης.ίσως και όχι.

Φιλε Turin με παρεξηγησες, δεν εχω παει στη παραλια ακομα και επισης δεν εχω λαπτοπ , απο το σπιτακι με τους 28 βαθμους το γραφω.
Απλα τις δυο τρεις φορες που περασα απο την καταληψη ειδα καμια εικοσαρια ατομα στο αιθριο , αλλα 20 στα γρασιδια μπροστα στο κυλικειο και και 5 ατομα στη πτερυγα να ζωγραφιζουν αφισες. Για αυτο και αναρωτηθηκα αυτοι ειναι οι 700 ; Α και κατι κοριτσια να παιζουν αυγα μη τα ξεχασω αυτα.
Ακομα και στην πορεια που πηγε ενας φιλος μου ειπε οτι δεν ηταν ουτε 500 ηλεκτρολογοι (και παλι πολλους λεω)
Λαπτοπ εχουν τα παιδια στην καταληψη για να δινουν τα φρεσκα νεα και πολλες ψηφιακες φωτογραφικες μηχανες για τις πορειες και τα βολεϋ , εγω δυστυχως δεν εχω τπτ απο αυτα(/cry).
Απλα αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι αυτοι που ελειπαν απο τους 700 χθες ειναι αυτοι που ψηφισαν για να φυγουν διακοπες μια ωρα αρχιτερα

Φίλε Θανάση καλημέρα,

Το να προσπαθήσει να τοποθετηθεί κανείς απέναντι σε ένα κείμενο σαν ζωντανή κραυγή είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο.
Μην θεωρήσεις λοιπόν εσύ και οι άλλοι φίλοι μας το ..απόσπασμα αυτό σαν ..τοποθέτηση.
Απλά θέλησα και εγω να ψιθυρίσω κανα δυο σκέψεις μου.

Εχω πει πολλές φορές ότι η αίσθησή μου είναι ότι οι πρόσφατες κινητοποιήσεις φάνηκαν από την αρχή να ξεπερνούν
πολύ τις συνηθισμένες ..φοιτητοδιαμαρτυρίες. απέκτησαν μια δυναμική και μια αυτονομία συγκλονιστική.
Ηδη από την πρώτη εβδομάδα μιλούσα για κάτι αντίστοιχο του 1979 και των κινητοποιήσεων ενάντια στον 815.
Ποιά όμως ήταν και είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτές τις κινητοποιήσεις?
Ηταν το αποτέλεσμα μιας συσσώρευσης προβλημάτων στα πανεπιστήμια?
Ήταν το ξεχείλισμα μιας αγανάκτησης που μάζευε ενέργεια από το Λύκειο και τις μεταρρυθμίσεις του Αρσένη,
Από τα διαδοχικά πειράματα των λογής τεχνοκρατών της εκάστοτε εξουσίας για να έρθει να εκτονωθεί
με το τελικό ..φτύσιμο, την ύβρι του τεμπελχανά φοιτητή?
Ηταν η ..επάρατη δεξιά που κατάφερε να συσπειρώσει το χύμα φκ των ..'σοσιαλιστικών' διαχειρίσεων?

Δεν ξέρω.

Ξέρω όμως κάτι, που δεν ξέρω αν το κατάλαβαν οι..ειδικοί της εξουσίας.
Τη διαφορά την κάναν..οι παρέες.
Αυτή ήταν μια ειδοποιός διαφορά που 'ψιλοτρέλλανε' κόμματα και παρατάξεις, που έβαλε στη
μπάντα τα βαρύγδουπα πολιτικά πλαίσια των 'καλοεπεξεργασμένων' θέσεων για το τι θα πρέπει να
κάνουμε μέχρι τη ..δευτέρα παρουσία και κατέβασε τον κόσμο στα αμφιθέατρα.

Και όχι μόνο...

Γέμισε με κόσμο τις καταλήψεις και απελευθέρωσε εκείνη όλη τη νεανική ενέργεια
που πνίγονταν μέσα σε στενά και ανθυγιεινά αμφιθέατρα, σφικτές προθεσμίες εργασιών,
ύλες και θέματα ΣΟΣ, με γκρίζο παρόν και ακόμη πιο σκοτεινό μέλλον.

Και άνοιξε κανάλια για άλλου τύπου επικοινωνίες. Εφερε κόσμο πιο κοντά.
Μάθαμε να μιλάμε χωρίς κραυγές, και με ένα χτύπημα στην πλάτη ή ένα κλείσιμο του
ματιού όταν διαφωνούμε, σαν να λέμε.. αύριο πάλι, εδω θα τα ..ξαναπούμε.

Μάθαμε να μιλάμε. Οχι με SMS, όχι με τσιτάτα και κλισέ, όχι με ξύλινη γλώσσα, όχι με δασκαλίστικη έπαρση.
Ομορφα, απλά και ανθρώπινα.
Μάθαμε ότι υπάρχει και άλλο πανεπιστήμιο, αλλοιώτικο από αυτό που μας πληγώνει καθημερινά με τη
δημοσιουπαλληλική διεκπεραίωση.

Μάθαμε πολλά.

Και αυτό είναι το κέρδος.

Γιατί όταν διαβάζω ότι το 'ποτάμι δε γυρίζει πίσω', εγώ αυτό το ποτάμι καταλαβαίνω.
Καταλαβαίνω ότι για όλους εμάς, εσάς, για τα παιδιά της κατάληψης, το αύριο, το όποιο
αύριο θέλουν κάποιοι να επιβάλλουν θα είναι σίγουρα αλλοιώτικο και πιο φωτεινό.



Ναί Θανάση, θα είμαστε εδώ. Και το καλοκαίρι, και το φθινόπωρο, και με κατάληψη
και μέσα στα αμφιθέατρα, τα εργαστήρια, τις αίθουσες των εξετάσεων, τις νησίδες,
τα γραφεία.

Γιατί το πανεπιστήμιο ξαφνικά άλλαξε, όσο κι αν μερικοί δεν το πήραν ..μυρουδιά.
Και το καινούργιο του look μας αρέσει, μας αρέσει πολυ...
Και γιατί το ποτάμι δε γυρίζει πίσω.

Γρηγόρης Παπαγιάννης

  Εγώ πάντως όπου και να κοιτούσα ηλεκτρολόγους έβλεπα. Και να φανταστείς ότι ξέρω άτομα μόνο από τα μεγαλύτερα έτη.

Πολυ καλε μου φιλε Θαναση,

διαβαζοντας το e-mail σου δακρυσα.. Για καποιους απο εμας που 3 βδομαδες τωρα προσπαθουμε να δωουμε ολη την ψυχη και το μερακι μας σ'αυτην την καταληψη, ειναι πολυ συγκινητικο να διαβαζουμε κειμενα σαν το δικο σου.

Θα ηθελα και γω να πω οτι ο αγωνας ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ γιατι εχουμε πολλα ακομα να δουμε μπροστα μας. Και συν τοις αλλοις η υπουργος μιλησε για διαλογο αλλα δεν ειπε ποιος θα συμμετασχει σ'αυτον τον διαλογο (θα ειναι παλι ο ΣΕΒ και απο φοιτητες θα ειναι μονο οι εκπροσωποι απο την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, όπως ήταν ο προηγούμενος διάλογος?) και σε ποια βαση θα γινει (θα ειναι σε μηδενικη βαση ή θα έχει ως βαση τις προτασεις του ΕΣΥΠ?). Γιατι το θεμα ειναι να ειναι ενας διαλογος που στοχο να εχει την ενισχυση και οχι την υποβαθμιση του δημοσιου και δωρεαν χαρακτηρα της εκπαιδευσης.

Παραθετω τωρα την δικη μου αποψη για το ποτε θα ειναι νικηφορο το σημερινο φοιτητικο κινημα:

Πότε το σημερινό φοιτητικό κίνημα θα έχει νικήσει?
-Μια όσο γίνεται δομημένη προσέγγιση-
Δεν αρκεί να παίζουμε μόνο άμυνα (και στο ποδόσφαιρο όταν κλίνεσαι στην άμυνα στο τέλος τρως γκολ..). Χρειάζεται να βγούμε και στην επίθεση.
Έτσι λοιπόν, κατά την άποψή μου το σημερινό φοιτητικό κίνημα θα έχει νικήσει αν:
α) Δεν αφήσει να περάσει ο νέος νόμος πλαίσιο, έτσι όπως τον σχεδιάζει σήμερα το υπουργείο, δεν αφήσει να γίνει η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, δεν αφήσει να εφαρμοστούν οι νόμοι για Αξιολόγηση, Δια Βίου Εκπαίδευση, ΔΟΑΤΑΠ, Διεθνές Πανεπιστήμιο.    (η άμυνα)
β) Καταφέρει να διαμορφώσει την εκπαίδευση έτσι όπως την ονειρεύεται, έτσι όπως την θέλει και την χρειάζεται.   (η επίθεση)
Το (α) κρίνεται από τη συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις. Δεδομένου ότι μέχρι στιγμής αυτή η συμμετοχή είναι μαζική και δεδομένης και της υποχώρησης του υπουργείου σε ό,τι αφορά το νέο νόμο πλαίσιο, μπορούμε να πούμε ότι ως προς το (α) είμαστε σε καλό δρόμο.
Το (β) κατ' αρχάς είναι αρκετά γενικόλογο και ασαφές, δεδομένου ότι το φοιτητικό κίνημα δεν είναι κάτι ομοιόμορφο με μια ενιαία πρόταση για την παιδεία. Θα μπορούσαμε λοιπόν να κάνουμε μια αναδιατύπωση και να πούμε «το φοιτητικό κίνημα να μπει σε διαδικασία διαμόρφωσης προτάσεων για την εκπαίδευση μέχρι όσο πάει, δεδομένου ότι πρόκειται για μια διαδικασία που κατά κανόνα συναντά αρκετούς σκοπέλους». Προτάσεις που αφορούν ζητήματα της κάθε σχολής ξεχωριστά, αλλά και προτάσεις που αφορούν όλη την εκπαίδευση. Το (β) λοιπόν κρίνεται από το πρόγραμμα των εκδηλώσεων της κατάληψης και τη συμμετοχή του κόσμου σ' αυτές. Δεδομένης της πτώσης της συμμετοχής του κόσμου στις εκδηλώσεις της κατάληψης το τελευταίο διάστημα, συμπεραίνουμε ότι αυτός ο τομέας δεν πάει πολύ καλά, οπότε πρέπει να ρίξουμε εκεί μεγάλο βάρος.  Οι ανοικτές ομάδες εργασίας που καθεμία θα ασχοληθεί με ένα ζήτημα της σχολής (πχ. εργαστήρια, συγγράμματα κτλ.) είναι μια οργανωτική δομή η οποία μπορεί να βοηθήσει. Αυτή η προσπάθεια έχει ήδη ξεκινήσει στο σύλλογο φοιτητών Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων Μηχανικών και είναι σημαντικό αν υπάρχει η διάθεση, να επεκταθεί και στους άλλους συλλόγους και να κεντρικοποιηθεί. Προς το σκοπό αυτό έχουν γίνει ανακοινώσεις στο γενικό συντονιστικό όλων των καταλήψεων και υπάρχει η ιδέα να μοιραστούν και τρικάκια. Αλλά κυρίως το ζήτημα είναι να αναλάβουν άτομα από τις άλλες σχολές να ανοίξουν το ζήτημα των προτάσεων στους Συλλόγους τους.
Τάσος Παναγιωτοπουλος