THMMY.gr

Στην Κωσταντινουπολη χθες και δεν ξερω αν εγινε και σε άλλο μέρος της Τουρκίας έγινε εξέργεση!!!!

Δεν ξέρω τους λόγους άλλα όποιος γνωρίζει κάτι ας βάλει

http://rt.com/news/istanbul-park-protests-police-095/#.UamXaisfUW0.twitter (http://rt.com/news/istanbul-park-protests-police-095/#.UamXaisfUW0.twitter)

http://www.baskahaber.org/2013/05/gezi-parkna-geceyars-operasyonu.html (http://www.baskahaber.org/2013/05/gezi-parkna-geceyars-operasyonu.html)

http://occupygezipics.tumblr.com/ (http://occupygezipics.tumblr.com/)

https://www.youtube.com/watch?v=_6kYY8fMbV0

Από αυτά που με είπαν...

η αφορμή είναι το πάρκο gezi δίπλα στην πλατεία Τάκσιμ όπου υπήρχε εκεί ένας οθωμανικός στρατώνας. Αυτό το κατεδάφισαν λόγω της αλλαγής σε δημοκρατία (έχει και πολιτική σημασία) και έμεινε ο κήπος του - το σημερινό πάρκο. Θέλουν τώρα να φτιάξουν εκεί ένα mall σε νεοθωμανικό στύλ καταστρέφοντας όλα το πάρκο, που είναι το μοναδικό στην περιοχή.

Και ο λόγος πρακτικά είναι οτι ζούνε σε ένα χουντικό κράτος και ζητάνε δημοκρατία

πως είναι τα mall νεοθωμανικού στυλ?

+oo  ::)

ε δεν είμαστε και αρχιτέκτονες ψάξε στο wiki... Βεβαια την πληροφορία μου την έδωσε αρχιτέκτονας που είναι εκεί εράσμους :P

οι Κεμαλικοι ξαναρχονται ( ; )

βασικα μπορει καποιος να εξηγησει τι παιζει;
οκ το παρκο προφανως ειναι αφορμη για να γινονται
τετοιας εκτασης επεισοδια
τι αλλο κρυβεται απο πισω;
δεν γουσταρουν τον ερντογαν και θελουν να τον διωξουν;

Γενικά έχω καταλάβει οτι η κυβέρνηση τους τείνει να φτιάξει ένα ισλαμοκρατούμενο κράτος όπως τα αραβικά

http://www.rednotebook.gr/details.php?id=9616

http://en.wikipedia.org/wiki/Turkish_general_election,_2011

O Ερντογάν το 2011 πέτυχε συντριπτική νίκη απέναντι στο Κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Κατα τα φαινόμενα οι μεγάλες μαζες των αγροτων και των φτωχων εργατων στην Τουρκία, είναι συντηρητικοί μουσουλμάνοι και τον στηριξαν. Ομοίως ένα μεγαλο τμημα των Τουρκων επιχειρηματιών προσεταιρίστηκε τον Ερντογαν. Με αυτά τα δεδομένα, ο Ερντογάν είχε κάθε συμφέρον να προωθήσει τις ελευθερες εκλογες, γιατι θα έβγαινε πρώτος σχεδόν σίγουρα. Οι επίγονοι του Κεμαλ, γνωρίζοντας τις ισλαμικές τασεις της τουρκικής κοινωνίας, προσπαθούσαν να διατηρήσουν τον κοσμικό χαρακτήρα του κρατους με νομικους περιορισμούς, παρακράτος και το στρατό. Τωρα όμως, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και ο Ερτογαν σιγα σιγα ισλαμοποιεί την κοινωνία. Μην ξεχνάμε πως το κόμμα  της "Δικαιοσύνης και Αναπτυξης" ειναι αδελφό με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο.


Τωρα, εφοσον ο Ερντογαν εχει τέτοια εκλογική επιτυχία, ποιοι ειναι αυτοί που βγαινουν και διαμαρτύρονται για το ισλαμικό κρατος; Απ οτι φαινεται ειναι φιλελευθεροι ή αριστεροι ή κεμαλιστές, συγκεντρωμένοι κατα βάση στην Κων/πολη. Το μόνο κομμα με οργανωτικές δομές ικανες να τους προσεταιριστεί είναι το Κεμαλικο ("η αντιπολίτευση") που κυβερνούσε την Τουρκία πριν τον Ερτογαν. Ο χρονος θα δείξει, αλλα δεν περιμένω οτι θα πέσει ετσι η κυβερνηση.

http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/erntogan_stoys_diadhlwtes_osoi_exoyn_provlhma_kathe_4_xronia_exoyme_ekloges.2277691.html


[...]Ζητώ από τους διαδηλωτές να σταματήσουν αμέσως τις διαμαρτυρίες για να
μην προκληθεί μεγαλύτερη ζημιά στους επισκέπτες, τους περαστικούς και τους καταστηματάρχες.

[...]

Κάθε τέσσερα χρόνια διεξάγουμε εκλογές και η χώρα αυτή κάνει την επιλογή της.
Αυτοί που έχουν πρόβλημα με την πολιτική της κυβέρνησης μπορούν να εκφράσουν τη γνώμη τους στα πλαίσια του νόμου και της δημοκρατίας.

[...]


Μεγάλες διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη και άλλες πόλεις - Φουντώνει η κρατική καταστολή
Δημοσίευση: Σάβ, 01/06/2013 - 16:58
Τελευταία Ενημέρωση: Σάβ, 01/06/2013 - 16:59

Ίσως και ένα εκατομμύριο άνθρωποι διαδηλώνουν αυτήν τη στιγμή σε πλατείες, κεντρικές αρτηρίες και γειτονιές της Κωνσταντινούπολης. Διαδηλώσεις γίνονται και σε άλλες πόλεις. Η αστυνομία επιτίθεται με βαρβαρότητα στους συγκεντρωμένους και υπάρχουν πληροφορίες για νεκρούς, ίσως 4 στην Κωνσταντινούπολη και 1 στην Άγκυρα. Η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δηλώνει αποφασισμένη να καταστείλει τους συγκεντρωμένους, οι οποίοι με πρωτοφανείς σε όγκο διαδηλώσεις διαμαρτύρονται όχι μόνο για τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης σχετικά με το πάρκο Γκεζί, αλλά υιοθετούν και συνθήματα, αιτήματα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται στη γειτονική χώρα. Οι Τούρκοι κομμουνιστές με αποφασιστικότητα συμμετέχουν στις διαδηλώσεις.

Πρωτοφανείς σε όγκο διαδηλώσεις - Καταστολή από το αστικό κράτος

Πολύ μεγάλες διαδηλώσεις πραγματοποιούνται αυτήν την ώρα όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε Άγκυρα, Σμύρνη και άλλες μεγάλες πόλεις. Υπάρχουν πληροφορίες (οι οποίες δεν επιβεβαιώνονται από τις κρατικές αρχές) για 4 νεκρούς διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη και 1 στην Άγκυρα. Οι συγκρούσεις διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής είναι σκληρές και σώμα με σώμα. Υπάρχουν δεκάδες, ίσως εκατοντάδες τραυματίες.

Επί της ουσίας, αυτήν τη στιγμή όλα τα πολιτικά κόμματα εκτός φυσικά από το κυβερνών AKP απευθύνουν κάλεσμα για συμμετοχή στις διαδηλώσεις. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TKP) με αποφασιστικότητα καλεί το λαό να βγει στο δρόμο, τονίζοντας ότι «αν υποκύψουμε τώρα, στο τέλος δεν θα μπορούμε να βγούμε καν στο δρόμο». Πάνω από 50.000 άνθρωποι διαδηλώνουν με τα μαχητικά μπλοκ του ΚΚ Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη. Σε μια εντυπωσιακή κίνηση οι Τούρκοι κομμουνιστές το πρωί του Σαββάτου πέρασαν από την ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης στην ευρωπαϊκή και προς την πλατεία Ταξίμ, μέσω της γέφυρας του Βοσπόρου, δείχνοντας την αποφασιστικότητα και την πυγμή τους να σπάσουν την κρατική καταστολή και τρομοκρατία.

Αντιλαϊκή πολιτική και καταστολή πάνε μαζί

Η κυβέρνηση του AKP,  που εφαρμόζει σκληρή αντιλαϊκή πολιτική στην Τουρκία, προς όφελος της ανάπτυξης των τουρκικών μονοπωλίων, ενορχηστρώνει την επιχείρηση καταστολής των διαδηλώσεων. Ο Ερντογάν ξεκαθάρισε το μεσημέρι του Σαββάτου ότι η αστυνομία θα παραμείνει στην πλατεία για να επιβάλει «το νόμο και την τάξη» κατά τη δεύτερη μέρα των μεγάλων συγκεντρώσεων. «Η αστυνομία ήταν εκεί χθες, εκεί είναι σήμερα και εκεί θα είναι αύριο γιατί η πλατεία Ταξίμ δεν μπορεί να είναι ένας τόπος όπου οι εξτρεμιστές θα κάνουν ό,τι θέλουν» και πρόσθεσε: «Ζητώ από τους διαδηλωτές να σταματήσουν αμέσως τις διαμαρτυρίες για να μην προκληθεί μεγαλύτερη ζημιά στους επισκέπτες, τους περαστικούς και τους καταστηματάρχες». Παράλληλα, κατέστησε σαφές ότι θα προχωρήσει όπως έχει αποφασιστεί η ανέγερση του εμπορικού κέντρου και η αναπαλαίωση των κτιρίων κατά τα πρότυπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην περιοχή που βρίσκεται το πάρκο.

Ένα «τυχαίο» γεγονός

Οι διαδηλώσεις πυροδοτήθηκαν τα ξημερώματα της Παρασκευής, ύστερα από την επιχείρηση της αστυνομίας να απομακρύνει τους κατοίκους της περιοχής που βρίσκονταν στο πάρκο Γκεζί (κοντά στην πλατεία Ταξίμ) και το περιφρουρούσαν. Οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και αντλιών νερού, για να απομακρύνουν τους ειρηνικούς διαδηλωτές.

Στην πραγματικότητα και μέσω των κινητοποιήσεων αναδεικνύονται οι μεγάλες ταξικές αντιθέσεις στην τουρκική κοινωνία που, παρά τους υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης που απολαμβάνει η αστική τάξη, οι εργάτες αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα της τζάμπα δουλειάς, χωρίς δικαιώματα, την ανεργία και τη φτώχεια.

http://902.gr/eidisi/diethni/18731/synehis-enimerosi-megales-diadiloseis-stin-konstantinoypoli-kai-alles-poleis#/0

Μετά από το κάψιμο των σκηνών των διαδηλωτών έγιναν επεισόδια στα οποία υπήρξε και ένας νεκρός από τους μπάτσους. Στα καπάκια πυροδοτήθηκαν επεισόδια σε όλη την Τουρκία όπου υπήρξαν 100δες τραυματίες, 10δες συλλήψεις και ακόμα 3 νεκροί! Αυτό εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τους διαδηλωτές των οποίων ο αγώνας μετατράπηκε σε αντικαθεστωτικός (ενώ απλά εναντιώνονταν στη δημιουργία του mall στο πάρκο). Η απάντηση του Ερντογάν: "Η απόφαση έχει ήδη παρθεί." Δηλαδή αμείλικτος. Εξού και η ακραία συμπεριφορά των μπάτσων. Αυτά

Το "προφίλ" των διαμαρτυρομένων στην Τουρκία

Ποίοι είναι αυτοί που διαμαρτύρονται στη Τουρκία; Γιατί τους αποκαλούν "λευκούς Τούρκους"; Ποια η σχέση τους με το κυβερνών κόμμα και ποιος αναμένεται να είναι ο ρόλος του Ερτογάν

news247 Ιούνιος 01 2013 17:52

Δεκάδες άτομα έχουν τραυματισθεί στις διαδηλώσεις που άρχισαν ως διαμαρτυρία για υπερβολική αντίδραση της αστυνομίας σε όσους ήθελαν να καταλάβουν τον χώρο που γίνονταν τα έργα στην πλατεία του Ταξίμ.

Παρατηρητές σημειώνουν ότι δεν πρόκειται για έκρηξη "λαϊκής" αγανάκτησης. "Ο Τούρκος πρωθυπουργός και το AKP, παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής με πρωτοφανή δημοκοπικά ευρήματα μετά από δώδεκα χρόνια εξουσίας".

"Το αίσθημα αγανάκτησης του κόσμου ξεκινά περισσότερο από την αύξηση τον τελευταίο καιρό των δεσμών μεταξύ θρησκείας και πολιτικής, από τις επεμβάσεις που γίνονται στον τρόπο ζωής ενός μέρους του πληθυσμού, και την αδιαφορία απέναντι στα αιτήματα ορισμένων κοινωνικών ομάδων", λέει ο αρθρογράφος της εφημερίδας "Ζαμάν" Γιαβούζ Μπαϊντάρ. "Όλη η προσοχή εστιάζεται στις επιπτώσεις που θα έχουν στο μέλλον της Τουρκίας οι Κούρδοι" τονίζει ο ίδιος, που θεωρεί ότι η αγωνία αυτή αυξάνει τον εκνευρισμό του πλήθους των διαδηλωτών.

"Πρόκειται για τη διαμαρτυρία μιας καθόλου ευκαταφρόνητης κοινωνικής ομάδας, μιας από τις σημαντικότερες ψηφίδες που συγκροτούν (κατά την Οθωμανική παράδοση) το τουρκικό σύνολο" προσθέτουν παρατηρητές.

Η ομάδα αυτή που πολλές φορές έχει περιγραφεί και ως "λευκοί Τούρκοι", αποτελούσαν την κυρίαρχη ομάδα στην περίοδο παρακμής της Κεμαλικής Τουρκίας. Διαμαρτύρονται κατά τον τρόπο αυτό γιατί οι πολιτικές τους ηγεσίες - το περίφημο Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) έχει εδώ και καιρό χάσει κάθε ικανότητα να παίζει ουσιαστικό ρόλο στην πολιτική. Διαμαρτύρονται γιατί χωρίς ικανή πολιτική εκπροσώπηση, καταρρέει η θέση τους στην κοινωνία, Ο τρόπος της ζωής τους προστατεύεται μόνο από την μεγαλοψυχία της νέας κυρίαρχης τάξης (έξ ου και οι παρομοιώσεις του Ερντογάν, με τους Σουλτάνους).

"Το Ταξίμ μας ανήκει", "Η Ιστικλάλ μας ανήκει".. φώναζαν οι νέοι διαδηλωτές σε μια διαμαρτυρία που ξεκίνησε με αντίδραση στην πολεοδομική ανάπλαση της κεντρικής ιστορικής πλατείας του Ταξίμ.

Αυτά μοιάζουν περισσότερο σαν απόδειξη ότι η Τουρκία -μετά την ιστορική συμφωνία με τον ηγέτη του PKK Α. Οτζαλάν πέρασε -χωρίς επιστροφή- στην μετα-κουρδική εποχή, προσθέτουν οι ίδιοι παρατηρητές.

Οι διαμαρτυρόμενοι στο Tαξίμ αυτό που εννοούν όταν ρητορικά στηλιτεύει με τη σημερινή δημοκρατία, είναι ότι πρέπει να προστατευθούν από την τυραννία της πλειοψηφίας!

Οι ισορροπίες της νέας εποχής χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη δόση θρησκείας (Ισλάμ), μεγαλύτερη οικονομική ευμάρεια (ιδιαίτερα για τα στρώματα που εκφράζονται μέσα από το AKP), αλλά και περισσότερη Δημοκρατία.

Αλλά, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι όλα τα μέτρα για το οποίο διαμαρτύρονται, την πολεοδομική ανάπλαση, μέχρι τους κανόνες για την πώληση του αλκοόλ, είναι προϊόν της νόμιμης έκφρασης της θέλησης της πλειοψηφίας.

Κάποιος όμως πρέπει να προστατεύσει τις πολλές ιδιαίτερες ταυτότητες που συνυπάρχουν σε μια μεγάλη Πολιτεία, από τον οδοστρωτήρα της πλειοψηφίας. Και αυτό που μπορεί να τους προστατεύσει -όπως έχουν τα πράγματα σήμερα- είναι μόνο η μεγαλοψυχία του μεγάλου νικητή.

Η συνεχιζόμενη κουρδική εξέγερση και το ΠΚΚ νομιμοποιούσε τους αυταρχικούς μηχανισμούς που στήριζαν την εξουσία της ομάδας που σήμερα διαμαρτύρεται.

Τώρα που το κουρδικό είναι πλέον ιστορία, (ο Οτζαλάν έχει προσχωρήσει σε νέες αντιλήψεις για εθνικό κράτος και τον εθνικισμό) η προστασία και η κατοχύρωση των δικαιωμάτων κάθε κοινωνικής ομάδας εξασφαλίζεται μόνο από την εύρυθμη λειτουργία ενός σύγχρονου κράτους δικαίου. Εξασφαλίζεται μόνο από το Νέο Σύνταγμα.

Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η διαμαρτυρία του Ταξίμ μπορεί εύκολα έτσι να ενταχθεί στην στρατηγική Ερντογάν. Η διαμαρτυρία κάνει ότι δεν μπόρεσε να κάνει η ηγεσία του CHP: Να διαπραγματευθεί ένα κοινά αποδεκτό σημείο ισορροπίας, συμμετέχοντας ενεργά στη δημιουργία του νέου Συντάγματος, αντί να περιορίζεται σε μια καταγγελτική και αρνητική αποχή.

Το κενό που αφήνει η αντιπολίτευση, δυσκόλευε το έργο της κυβέρνησης...

Η συμφωνία στο νέο Σύνταγμα ο ακρογωνιαίος λίθος του νέου οικοδομήματος, που δεν θα στηρίζεται στη απεριόριστη (και άρα ανεξέλεγκτη) εξουσία αναπαράγοντας το αυτοκρατορικό πρότυπο (που κυριαρχεί στην ΠΟΛΗ για 1700 περίπου χρόνια !) , αλλά θα περιγράφει μία περισσότερο αποκεντρωμένη, Δημοκρατική Πολιτεία, οργανώνοντας ένα λειτουργικό μωσαϊκό , μέσα στο οποίο γίνονται σεβαστές δευτερεύουσες τοπικές. εθνοτικές και θρησκευτικές ταυτότητες.

Η πορεία αυτή δεν είναι εγγυημένη, αλλά η ελπίδα και η δυνατότητα να οδηγηθεί εκεί η Τουρκία , κυρίως μέσα τις ηγετικές ικανότητες του Ερντογάν, είναι μεγάλες.

Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ


http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/to_profil_twn_diamartyromenwn_sthn_toyrkia.2277813.html

Ποιοί ειναι οι "λευκοί" και ποιοι οι "μαυροι" Τούρκοι


White Turks and Black Turks

White Turks (Turkish: Beyaz Türkler) is a term used in Turkey for the urban Republican elite. White Turks are in an imaginary contrast to the so-called Black Turks (Kara Türkler or Siyah Türkler), a name for the more Islamic among Anatolian Turks. The two terms are related to the emergence of a middle class since the end of the 20th Century, and is an expression of elite consciousness and also a contempt for a section of the population which is perceived as backward. Civilizing efforts were part of the imagination of all Turkish elites since the Tanzimat reforms.

These terms were originally coined by the journalist Ufuk Güldemir is in his 1992 book "Teksas Malatya". The term "White Turks" was meant to be analogous to the American White Anglo-Saxon Protestant, and was used to describe an old elite who opposed the then-Prime Minister Turgut Ozal because of his Kurdish origin, religiousness and lack of military service. The term was subsequently taken up by the sociologist Nilufer Gole, popularized by Turkish columnists, journalists and political scientists by using it to refer to various social groups in Turkey.

In an ironic approach to the conceptual pair, Mümim Sekman wrote in his 2001 book "Türk Usulü Başarı" that, among other things, Black Turks listen to Arabesque music, while White Turks prefer western music; Black Turks would have arranged marriages, while White Turks chose their own partners; White Turks would meet at airports, while Black Turks used bus terminals. The chief editor of Hurriyet, Ertugrul Ozkok, considers himself part of the White Turks and describes this group as follows: "They live mainly in coastal regions, are sensitive when it comes to secularism, they drink alcohol, have a high purchasing power, a western lifestyle and the women do not wear headscarves". The Prime Minister Tayyip Erdogan described himself as a Black Turk.

Some observers, such as Ayşe Sözen and Nilüfer Narlı, also note the emergence of a third group of "Grey Turks", who are urbanized, well-educated and enjoy western music and films, but are pious Muslims.

http://en.wikipedia.org/wiki/White_Turks

http://rt.com/news/istanbul-park-protests-police-095/ (http://rt.com/news/istanbul-park-protests-police-095/)

live ενημέρωση απο το rt...

Θα γίνει κατάληψη της σχολής;

Ιστορία της Τουρκίας – Τουρκική Ιστορία

Η νέα Τουρκία δημιουργήθηκε απo τη διαίρεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στo τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. O στρατηγός Κεμάλ Ατατούρκ, τέθηκε επικεφαλης της εθνικιστικης επαναστασης, εκδίωξε τoυς Έλληνες από την Ανατολία (1921-1922), κατήργησε το σουλτανάτο και τo 1923 ανακήρυξε τη Δημοκρατία. Με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 αναγνωρίστηκε τo νέο κράτος που είχε το κέντρο τoυ στην Ανατολία και διατήρησε τη Θράκη στα σύνορα που καθoρίστηκαν το 1913.

O Ατατούρκ συγκέντρωσε στα χέρια του όλες τις εξουσίες και ξεκίνησε μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού του κράτους. Το 1938 τον διαδέχτηκε ο Ισμέτ Ινονού. Κατά την α’ περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία κράτησε ουδέτερη στάση και κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία το 1945. Το 1950 το Κεμαλικό κόμμα το διαδέχθηκε το δημοκρατικό, που ήταν πιο φιλοδυτικό. Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε ο Μπαγιάρ και πρωθυπουργός ο Μεντερές που εγκαθίδρυσε ένα αυταρχικό καθεστώς. Κατά την πρωθυπουργία του η Τουρκία προσχώρησε στο ΝΑΤΟ (1952) και αποδέχτηκε τη συνθήκη της Βαγδάτης (1955).

Το 1960 ο Πρόεδρος Μπαγιάρ ανατράπηκε ύστερα από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα υπό την ηγεσία του Γκιουρσέλ. Ακολούθησε μία περίοδος έντασης με την εναλλαγή στην εξουσία των κομμάτων του Ντεμιρέλ, της κεντροδεξιάς, του λαϊκού δημοκρατικού και της κεντροαριστεράς του Ετζεβίτ. Το 1971 ένα νέο πραξικόπημα έδωσε την εξουσία στους στρατιωτικούς. Το 1974 με την νίκη του λαϊκού – δημοκρατικού κόμματος, επανέρχεται η Δημοκρατία και ξεκινάει για την Τουρκία μία περίδος κρίσης και διενέξεων με την Ελλάδα γύρω από το θέμα της Κύπρου.

Το 1980 παίρνει την εξουσία ο στρατηγός Κενάν Εβρέν. Αφού ψηφίστηκε το 1988 το νέο Σύνταγμα, ο Εβρέν έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πρωθυπουργός έγινε ο Τουργκούτ Οζάλ που κατάφερε να εκσυγχρονίσει την τουρκική οικονομία με μια φιλελεύθερη πολιτική. Το 1989 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το 1991 τις εκλογές κέρδισε η αντιπολίτευση του Ντεμιρέλ, ο οποίος το 1993, μετά τον θάνατο του Οζάλ, έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας αφήνοντας την ηγεσία της κυβέρνησης στην αρχηγό του κόμματός του, Τανσού Τσιλλέρ.

Το 1995 παρουσιάζεται άνοδος των ισλαμικών δυνάμεων. Το 1992 και το 1995 οι αυτονομιστικές κινήσεις των Κούρδων, στα σύνορα με το Ιράκ, καταστάλθηκαν με την επέμβαση του στρατού, προκαλώντας διαμαρτυρίες σε διεθνή επίπεδο. Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα παραμένουν τεταμένες εξ’ αιτίας του Κυπριακού ζητήματος.

http://goo.gl/1wuw6

http://banoosh.com/blog/2013/06/02/anti-government-protests-spread-across-turkey-54-photos/ (http://banoosh.com/blog/2013/06/02/anti-government-protests-spread-across-turkey-54-photos/)

Here's What You Need to Know about the Clashes in Turkey

Has the government of Prime Minister Erdogan finally succumbed to the authoritarian impulses
that doomed so many other Turkish leaders before him?


http://www.foreignpolicy.com/articles/2013/06/01/here_s_what_you_need_to_know_about_the_clashes_in_turkey?page=0,0

από το κομμάτι αυτό, καταλαβαίνει κανείς ότι ο Ερντογάν προσπαθεί - θέλει να φτιάξει αυτό το νέο σύνταγμα, σωστά;
Επίσης, το σύνταγμα αυτό, θα είναι πιο δημοκρατικό σε σχέση με το μοντέλο εξουσίας που υπάρχει τώρα στην Τουρκία, σωστά;

άρα, πού στηρίζεται η λογική που αναπαράγεται ότι οι διαδηλωτές θέλουν μια δημοκρατική Τουρκία;
Αν ισχύουν τα παραπάνω, δεν θέλουν μια δημοκρατική Τουρκία.

Επίσης, το παρακάτω κομμάτι έχει ενδιαφέρον, είναι σαν να λέει ότι η διαμαρτυρία ευνοεί την πολιτική του Ερντογάν και τη δημιουργία του νέου συντάγματος.
πράγμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι "τελικά γιατί διαμαρτύρονται και σε ποιον; "
τι να πω..  μπερδεμένη κατάσταση εκ πρώτης όψεως..

«Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ»...

Τι είναι η Τουρκία; Αν πιστέψουμε την προπαγάνδα της τελευταίας τριετίας στην Ελλάδα, η Τουρκία είναι το «κράτος - υπόδειγμα» της σωστής εφαρμογής των Μνημονίων...

Αν φέρουμε στο μυαλό μας τα λόγια των ενσωματωμένων στο εγχώριο μιντιακό καθεστώς λοβοτομής της κοινής γνώμης, η Τουρκία είναι η απόδειξη ότι το ΔΝΤ είναι ένας «παρεξηγημένος» οργανισμός. Οτι το ΔΝΤ μπορεί να είναι και ένας καλός, φιλεύσπλαχνος, συνεργάσιμος, συνεννοήσιμος, ζουμπουρλούδικος οργανισμός, που όχι μόνο δεν κάνει «λάθη», αλλά και στέκεται αρωγός σε χώρες, ώστε να αναπτυχθούν και να ορθοποδήσουν...

Φυσικά, ουδείς αμφιβάλλει ότι, με βάση τα κριτήρια των υμνητών του ΔΝΤ, με βάση τα «πιστεύω» του ξεπουλήματος, των ιδιωτικοποιήσεων, με βάση το ευαγγέλιο των υπηρετών των μονοπωλίων, όντως η Τουρκία, μετά την κρίση που τη συγκλόνισε το 2001, «αναπτύχθηκε».

Το 2010, για παράδειγμα, ο ρυθμός ανάπτυξης της Τουρκίας (ένα στοιχείο με το οποίο «λιγώνουν» όλοι οι χαρτογιακάδες του κόσμου) εκτινάχτηκε στο 8,9%, και το 2011 στο 8,5%, το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο στους G-20, μετά από εκείνο της Κίνας.

Αλλά, πίσω από τη στατιστική «βιτρίνα» του τούρκικου καπιταλισμού, υπάρχει και η... ενδοχώρα του.

*

Πριν δούμε τι επικρατεί στην τουρκική κοινωνική «ενδοχώρα», δηλαδή πριν αναφερθούμε στις συνέπειες αυτού του τούρκικου «θαύματος», αφού αυτή η κατηγορία «θαυμάτων» επιφέρει πολλές και δυσάρεστες συνέπειες στις ζωές των κανονικών ανθρώπων, θα πρέπει να σημειώσουμε τα υλικά με τα οποία συντελείται.

Το τουρκικό οικονομικό «θαύμα», πέραν του αυταρχισμού στον τρόπο και τη μορφή διακυβέρνησης, είχε και έχει σαν λίπασμα:

α) Ρυθμίσεις ελαχιστοποίησης του λεγόμενου «εργατικού κόστους», με το βλέμμα στην προσέλκυση «ξένων επενδύσεων», που σημαίνει ότι ο μέσος μισθός του εργαζόμενου στην Τουρκία κυμαίνεται στα 350 ευρώ μηνιαίως (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει...).

β) Περιορισμός κοινωνικών δικαιωμάτων, στο όνομα της «σταθεροποίησης» και της διαφύλαξης εκείνης της «ομαλότητας» που θα διευκολύνει την «ανάπτυξη» (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει...).

γ) Επιβολή χαριστικών πράξεων, πακέτα φορολόγησης επιχειρήσεων με συντελεστή που δεν ξεπερνά το 2%, αμνήστευση πλούτου και ξέπλυμα χρήματος για μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού με συμβολικό τίμημα, ρυθμίσεις που καθιστούν κάτι παραπάνω από φιλική τη φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει...).

δ) Υπερδανεισμός των νοικοκυριών, με συνέπεια την υπερχρέωσή τους, ώστε να συντηρηθεί η καταναλωτική «φούσκα» (σ.σ.: αυτό κι αν μας θυμίζει κάτι...).

*

Αυτά είναι τα υλικά του τούρκικου «θαύματος».

Κάπως έτσι η Τουρκία ανακηρύχτηκε πέρσι η τρίτη αναπτυσσόμενη χώρα παγκοσμίως μετά τις Κίνα, Ινδία, και να γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος Γκιούλ, έφτασε να δηλώνει:

«Κάποτε η Τουρκία ήταν ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, σήμερα είναι ο μόνος υγιής»...

Στην «υγιή» γείτονα, όμως, συμβαίνουν τα εξής:

1) Οι ταξικές ανισότητες στην Τουρκία έχουν πάρει αβυσσαλέο χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να την κατατάσσουν τρίτη χώρα παγκοσμίως στη σχετική μέτρηση μετά τη Χιλή και το Μεξικό (σ.σ.: τα άλλα αγαπημένα παιδιά του ΔΝΤ). Τα εισοδήματα των πλουσίων στην Τουρκία είναι - σύμφωνα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία - 8,5 φορές μεγαλύτερα από τα εισοδήματα των φτωχότερων Τούρκων.

2) Το πλουσιότερο 20% των πολιτών στην Τουρκία κατέχει σχεδόν το 50% του παραγόμενου εισοδήματος της χώρας, ενώ για το φτωχότερο 20% του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων πολιτών αντιστοιχεί μόλις το 5,6% του ΑΕΠ.

3) Το ποσοστό της φτώχειας στη χώρα έχει ξεπεράσει το 18% του πληθυσμού, που σημαίνει ότι περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και απόλυτης αδυναμίας να καλύψουν τα αναγκαία για τη διαβίωσή τους.

4) Σχεδόν το 60% του τουρκικού λαού είναι χρεωμένο στις τράπεζες, το 44% δεν μπορεί να αγοράσει καινούρια ρούχα, το 60,5% δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να δαπανήσει χρήματα για να φάει κρέας, το 87% του πληθυσμού δεν έχει τα χρήματα που απαιτούνται για μια βδομάδα διακοπών.

5) Στον τομέα της απασχόλησης, το μέσο ποσοστό απασχόλησης στις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ είναι 66,1% ενώ στην Τουρκία είναι 44,3%.

6) Στην εκπαίδευση, η Τουρκία το 2007 διέθετε ανά μαθητή 7 φορές λιγότερα χρήματα για τη μόρφωσή του από το μέσο όρο της αντίστοιχης δαπάνης μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

7) Η παιδική θνησιμότητα στην Τουρκία, όπως καταμετρήθηκε το 2008, είναι κατά 4 φορές μεγαλύτερη από το μέσο όρο των κρατών - μελών του ΟΟΣΑ, και έφτασε το 17/1.000.

8) Από τις 81 επαρχίες της Τουρκίας, οι 67 βρίσκονται σε κατάσταση υποβάθμισης σε σχέση με τις αναπτυγμένες περιφέρειες άλλων χωρών του κόσμου που έχουν συγκρίσιμο επίπεδο ανάπτυξης με την Τουρκία, ενώ οι 27 από αυτές τις επαρχίες τελούν υπό καθεστώς φτώχειας.

*

Αυτός είναι «ο μόνος υγιής», όπως αποκαλεί τη χώρα του ο Γκιούλ. Αυτό είναι το οικονομικό «θαύμα» της Τουρκίας.

Η «υγεία» της Τουρκίας αποκαλύπτει τι σημαίνει «υγεία» στη γλώσσα του κεφαλαίου. Είναι η γλώσσα, δηλαδή, την οποία χρησιμοποιούν και στην οποία συνεννοούνται οι κεφαλαιοκράτες (και) στην Τουρκία.

Πρόκειται, όπως είναι φανερό, για την κοινή γλώσσα των μονοπωλίων και της ταξικής εκμετάλλευσης παντού στον κόσμο. Ακόμα πιο φανερό, δε, είναι ότι καθόλου δεν απασχολεί τους πλουτοκράτες αν το «αξάν» αυτής της γλώσσας είναι περισσότερο ή λιγότερο ισλαμικό, περισσότερο ή λιγότερο κεμαλικό...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ




http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7470794&publDate=4/6/2013

http://banoosh.com/blog/2013/06/04/photo-report-turkey-protests-117-photo-3-june-2013/ (http://banoosh.com/blog/2013/06/04/photo-report-turkey-protests-117-photo-3-june-2013/)

Γιατί πραγματικά καίγεται η Τουρκία

Οι ογκώδεις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη ταράζουν ολόκληρη την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου ξυπνώντας μνήμες από την Αραβική Άνοιξη, κυρίως ως προς τη βίαιη καταστολή με την οποία αντιμετωπίζονται από τις δυνάμεις ασφαλείας. Τι κρύβεται όμως πίσω από τα συλαλλητήρια στο Ταξίμ;
Στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τα γεγονότα οι Έλληνες δημοσιογράφοι και τα πολιτικά κόμματα έδωσαν ρεσιτάλ ασυναρτησίας: Οι λαϊκοδεξιοί έτριβαν τα χέρια τους γιατί επιτέλους οι προφητείες των Γεροντάδων επιβεβαιώθηκαν και ο τρισκατάρατος γείτων θα καταρρεύσει εκ των έσω ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ στον δικό του αστερισμό έβλεπε «Τουρκική Ανοιξη» κατά των… νεοφιλελεύθερων μέτρων που προωθεί ο Ερντογάν.
Ξέρω ότι δυσκολεύεστε να πιστέψετε ότι όλο αυτό που βλέπουμε να συνταράσσει την Τουρκία μπορεί να ξεκίνησε από δύο δέντρα που θα κοπούν στην πλατεία Ταξίμ. Ωστόσο αυτή ακριβώς η αφορμή δεν ήταν καθόλου τυχαία ούτε απρόσμενη. Τα τελευταία χρόνια συντελείται αθόρυβα μια σύγκρουση μεταξύ ισλαμιστών και κοσμικών με φόντο τις τουρκικές πόλεις.
Οι δύο σαρωτικές εκλογικές νίκες το 2007 και το 2011 επέτρεψαν στον Ερντογάν να ξεφορτωθεί κάθε πολιτικό αντίπαλο- από τον πάλαι ποτέ πανίσχυρο στρατό και τη γραφειοκρατία μέχρι τη δικαιοσύνη και τον Τύπο σταδιακά όλοι οι θύλακες αντιπολίτευσης υποτάχθηκαν στην υπηρεσία του AKP. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ενώ η Πόλη καιγόταν κυριολεκτικά οι τουρκικές τηλεοράσεις έδειχναν τον Ερντογάν σε συνέδριο για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος!
Ο Ερντογάν γνωρίζει πως μπορεί το AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) να έχει μεγάλη απήχηση στα βάθη της Ανατολίας και στις αναδυόμενες βιομηχανικές πόλεις όπως το Νταιάρμπακιρ ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει στα παραδοσιακά αστικά κέντρα. Στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη αλλά και την Άγκυρα η παλαιά αστική τάξη είναι προσκολλημένη στην κοσμική κληρονομιά του Ατατούρκ και σε καμία περίπτωση δεν βλέπει με καλό μάτι την «ισλαμοποίηση» της χώρας. Παρά τα εντυπωσιακά μεγέθη ανάπτυξης και την ενίσχυση του διεθνούς ρόλου της Τουρκίας οι κεμαλικοί τρέμουν μπροστά στο σενάριο του πλήρους ελέγχου του κράτους και της κοινωνίας από τους ισλαμιστές.
Γνωρίζοντας πως δεν μπορεί να τους προσηλυτίσει ιδεολογικά, ο Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να τους παρακάμψει. Για αυτό το λόγο προκηρύσσει μεγάλες αστικές αναπλάσεις στις τουρκικές πόλεις τις οποίες αναθέτει στους ισλαμιστές businessmen και μεγαλοκατασκευαστές. Με την αναδυόμενη ισλαμική αστική τάξη ο Ερντογάν ξέρει πως μπορεί να μεταμορφώσει την Τουρκία σε μια ισλαμική χώρα με εκείνον επικεφαλής. Στο πλαίσιο αυτό η μεταμόρφωση της πλατείας Ταξίμ εκτός από τα προφανή οικονομικά οφέλη είχε και ισχυρό ιδεολογικό στίγμα – η πλατεία αυτή είναι ταυτισμένη με τον Ατατούρκ αλλά και τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες τη δεκαετία του ’50 και του ’80. Έτσι, η αναγέννηση των παλαιών οθωμανικών στρατώνων και η δημιουργία τζαμιού στην πλέον κοσμική πλατεία της Πόλης δηλώνει σαφώς την στροφή της Τουρκίας στο αυτοκρατορικό παρελθόν των Οθωμανών αλλά και το Ισλάμ. Στην ουσία πρόκειται για την παλαιά μάχη μεταξύ Ισλάμ και κοσμικού κράτους που αντικατοπτρίζεται στο δίπολο ύπαιθρος- αστικά κέντρα.
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν από μερικούς διαδηλωτές φιλελεύθερης κυρίως προέλευσης -αλλά και στοιχεία του Κουρδικού κόμματος- οι οποίοι είδαν στην ανάπλαση της Ταξίμ να μπαίνει το κερασάκι στην τούρτα της ισλαμοποίησης. Λίγες μέρες νωρίτερα ο Ερντογάν είχε καταφέρει να περάσει νόμο για την απαγόρευση του αλκοόλ ενώ γινόταν προσπάθεια να απαγορευθούν τα δημόσια φιλιά αλλά και τα τραπεζάκια στις πλατείες των πόλεων.
Το κίνημα της Ταξίμ αγκάλιαστηκε αμέσως από όλο το πολιτικό φάσμα. Από την άκρα αριστερά ως την δεξιά της πολιτικής σκακιέρας το κίνημα αποκρυσταλλώνει την αντίδραση κατά του AKP που μονοπωλεί την εσωτερική ατζέντα την τελευταία δεκαετία. Άλλωστε είναι γνωστό πως με την μεγάλη συνταγματική αναθεώρηση που ετοιμάζει, ο Ερντογάν θέλει να μετατρέψει το πολίτευμα σε προεδρική δημοκρατία και στη συνέχεια να μεταπηδήσει στη θέση του Αμπντουλάχ Γκιουλ.
Ωστόσο υπάρχει ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί τους διαδηλωτές και αυτό δεν είναι άλλο από την προσπάθεια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να εκμεταλλευθεί την περίσταση και να δημιουργήσει ένα συνολικό κίνημα αμφισβήτησης κατά του Ερντογάν. Τα φιλελεύθερα στοιχεία των διαδηλώσεων αντιδρούν στο σκληροπυρηνικό εθνικισμό των Κεμαλιστών και την καταπίεση των μειονοτήτων που τον χαρακτηρίζει. Έτσι παρά το γεγονός ότι 70% των Τούρκων δηλώνουν υπέρ ενός κοσμικού κράτους στην ουσία μόνο το 30% από αυτούς θα στήριζαν την πολιτική των Κεμαλιστών.
Tα φιλελεύθερα στοιχεία που έχουν βγει στους δρόμους και είχαν ψηφίσει Ερντογάν τώρα αντιδρούν στις αυταρχικές πολιτικές του, όμως είναι πολύ πιο οργισμένα με το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Συνεπώς σε μια ενδεχόμενη προσφυγή στις κάλπες ο Ερντογάν θεωρείται βέβαιο πως θα πάρει την εξουσία και δεν αποκλείεται στο όνομα της σταθερότητας να βγει ακόμη πιο ισχυρός!
Κρίσιμος παράγοντας στην εξίσωση φαίνεται πως θα είναι ο πόλεμος στη Συρία. Οι Κεμαλιστές και οι Αλεβίτες είναι ριζικά αντίθετοι με την επιθετική πολιτική του Ερντογάν και στηρίζουν τον Άσαντ προκειμένου να παραμείνει η Συρία κοσμικό κράτος. Με την κατάσταση στο μαλακό υπογάστριο της γείτονος να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο η αγωνία για τυχόν αποσταθεροποίηση της Τουρκίας μεγαλώνει και είναι σαφές πως τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ δεν πρόκειται να επιτρέψουν κάτι τέτοιο.

πηγή: http://entefktirio.gr/15-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1/