THMMY.gr

«Θα ήθελα με την ταινία μου ν' αλλάξω τον κόσμο, ξέρω όμως ότι καμιά ταινία δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον, άνοιξα μια ρωγμή στο τείχος που υψώνεται».

H ιδέα για την ταινία του Αβί Μογκράμπι «Για ένα μόνο από τα δύο μάτια μου» - εξηγεί ο ίδιος ο Ισραηλινός σκηνοθέτης στη συνεργάτιδα της ιστοσελίδας «Peace Reporter» - γεννήθηκε, επειδή στο Ισραήλ, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, άρχισε να γίνεται πολύς λόγος για την «κουλτούρα του θανάτου» που καλλιεργεί το Ισλάμ. «Πρότεινα τότε στους φίλους μου να μιλήσουμε και για την κουλτούρα του θανάτου στους εβραϊκούς μύθους, για την ιστορία του Σαμψών και για την ιστορία της Μασάντα». Γιατί και ο Σαμψών σκοτώνει τον εαυτό του για να πάρει μαζί του στον θάνατο «τους αλλοφύλους», ενώ οι επαναστάτες της Μασάντα προτιμούν να αυτοκτονήσουν για να μην παραδοθούν στους Ρωμαίους. «Έπλεξα, λοιπόν, στην ταινία εικόνες από τον μύθο και εικόνες από την πραγματικότητα στα κατεχόμενα εδάφη. Γιατί το τείχος δεν το κατασκευάζουν τώρα οι Ρωμαίοι, αλλά οι Ισραηλινοί, και δεν είναι πλέον οι Εβραίοι που πολιορκούνται, αλλά οι Παλαιστίνιοι».

Αυτή η ταινία - ντοκιμαντέρ έχει εικόνες σκληρές, με άρματα μάχης και Παλαιστίνιους που περιμένουν με τις ώρες και εξευτελίζονται στα σημεία ελέγχου, με παιδιά να κλαίνε και στρατιωτικούς να κραυγάζουν. Ιστορία, μύθος και επικαιρότητα συγχέονται, για να δείξουν τη σημερινή πραγματικότητα των Παλαιστινίων. H αντίδραση των Ισραηλινών; «H ταινία προβλήθηκε τον περασμένο Ιούλιο σ' ένα μόνο κινηματογράφο του Τελ Αβίβ. Έκανα μόνος μου την παραγωγή, επειδή κανείς δεν ήθελε να την αναλάβει. Οι κριτικές στις εφημερίδες ήταν θαυμάσιες, γράφτηκαν πολλά για την ταινία, αλλά οι θεατές ήταν πραγματικά λίγοι. Έτσι, δεν γνωρίζω τις αντιδράσεις του κοινού».

Ο Άβι προέρχεται από ακροδεξιά οικογένεια, αλλά ο ίδιος υποστηρίζει την ισραηλινή αριστερά και μάχεται κατά της κατοχής και της κατασκευής του τείχους. Το 1983, όταν αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία του, επειδή αυτό σήμαινε πως θα πήγαινε να πολεμήσει στον Λίβανο, έμεινε ένα μήνα στη φυλακή. Για τη νίκη της Χαμάς στις παλαιστινιακές εκλογές, λέει πως «αφού την ψήφισε ο λαός, δεν μπορεί κανείς να το συζητήσει, είναι όπως όταν στο Ισραήλ ψηφίζουν τη δεξιά και το κόμμα του Σαρόν... Το Ισραήλ σήμερα δεν θέλει τον διάλογο, επειδή ο διάλογος σημαίνει πως δημιουργείς μια σχέση με τον άλλο, πως τον λαμβάνεις υπόψη. Είναι απαραίτητο και δίκαιο να αποκτήσουν ένα κράτος οι Παλαιστίνιοι και όλοι οι πολίτες στο Ισραήλ να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Δεν θέλω το κράτος μου να είναι οικοδομημένο πάνω στην καταστροφή ενός άλλου».

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18528&m=N52&aa=1)

Ένας Ισραηλινός, πολύ Παλαιστίνιος κατά βάθος...!!!

όχι Παλαιστίνιος Verm...αλλά βλέπει την πραγματικότηα κατάματα....