THMMY.gr

Εργάτες ,Εργάτριες ,Νέοι εργαζόμενοι ,Συνταξιούχοι ,Μετανάστες

Στέλνουμε θερμό μήνυμα αλληλεγγύης στην παγκόσμια εργατική τάξη και συντασσόμαστε με  τους λαούς που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τις επεμβάσεις και τους πολέμους που προκαλεί.

Απευθύνουμε αγωνιστικό χαιρετισμό στην εργατική τάξη της χώρας μας, την πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας, που από την θέση της στην παραγωγή έχει την ευθύνη να πρωτοστατήσει στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας, με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων.

Εργάτριες -Εργάτες ,
Μαζί  με το ΠΑΜΕ στο δρόμο του αγώνα. Για να συναντηθεί η εργατική τάξη  με τη Μικρομεσαία Αγροτιά, τους Αυτοαπασχολούμενους, τους Νέους και τις Νέες, τις Γυναίκες και τους Μετανάστες σε μια  Πανεργατική - Παλλαϊκή κινητοποίηση των Ανέργων, των Εργαζόμενων στον ιδιωτικό, στο δημόσιο τομέα, στις πρώην ΔΕΚΟ.

Για να δώσουμε αποφασιστική απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου, στην αντιλαϊκή πολιτική της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ που κυβερνούν τόσα χρόνια και ευθύνονται για τα προβλήματα που οξύνονται. Για να εμποδίσουμε τη νέα σφοδρή επίθεση που εξελίσσεται ενάντια στην κοινωνική ασφάλιση.

Η ανεργία, η υποαπασχόληση, το χτύπημα του 8ωρου, η απελευθέρωση του ωραρίου, η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων, η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, οι μισθοί και οι συντάξεις φτώχειας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, ο αυταρχισμός και η καταστολή, είναι αποτελέσματα της πολιτικής της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ.

Γιατί αυτή η πολιτική, που κινείται στις ράγες της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπηρετεί τα συμφέροντα - τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Κανείς δεν  πρέπει να παραπλανηθεί από τον ψευτό-καυγά των δύο κομμάτων, από τις αποπροσανατολιστικές κραυγές για το Σκανδιναβικό ή το Ιρλανδικό μοντέλο, που σημαδεύονται από την ανατροπή εργασιακών, κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Κανείς δεν πρέπει να παραπλανηθεί από τα συνθήματα που προβάλλουν τα φόρουμ της Σοσιαλδημοκρατίας, που ψάχνουν για καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και προσπαθούν να παγιδεύσουν την εργατική τάξη στην ειρηνική συνύπαρξη με τους εκμεταλλευτές της.

Μαζί με το ΠΑΜΕ για να δυναμώσουμε την ταξική  ενότητα της εργατικής τάξης πάνω στο σταθερό θεμέλιο της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, με  στόχους πάλης που απαντούν στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. 

Για να αποδυναμώσουμε τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που υμνούν και στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ  έδωσαν περήφανη, αγωνιστική απάντηση με την μαζική απεργία στις 13 Απρίλη. Χιλιάδες εργαζόμενοι καταδίκασαν την επαίσχυντη  συμφωνία της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ για «αύξηση» 0,77 λεπτά του ευρώ. Καταδίκασαν την υποταγή, την υποβάθμιση των απαιτήσεων των εργατοϋπαλλήλων.

Η τακτική της ΓΣΕΕ που καθορίζει τη στάση της από την «αντοχή της οικονομίας»!! προκαλεί  την εργατική τάξη.

            Να συγκρίνουν οι εργαζόμενοι τα 0,77 ευρώ στο κατώτερο μεροκάματο των 26,41 ευρώ μεικτά, με τα κέρδη των 6 δισ. ευρώ (αύξηση 46% ) που καρπώθηκαν  171 επιχειρήσεις το 2005. Να συγκρίνουν τους μισθούς και τις συντάξεις με τα προνόμια, τα κίνητρα, τα  κέρδη των επιχειρηματιών.

Να σκεφτούν καλά οι συνάδελφοι, που μέχρι τώρα στηρίζουν την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ, την Αυτόνομη παρέμβαση (ΣΥΝ), τις θέσεις του ΠΑΜΕ και να κρίνουν με  κριτήριο τα προβλήματα που βιώνουν και τις ανάγκες των οικογενειών τους. Να μην πέσουν στην παγίδα της πόλωσης, που καλλιεργείται σκόπιμα από τις ηγεσίες του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να επιλέξουν το δρόμο της αγωνιστικής ενότητας και όχι της ψευτο-ενότητας που επιδιώκει να ρίξει τους εργαζόμενους στην αγκαλιά της πλουτοκρατίας και της αντιλαϊκής πολιτικής.

Συνεχίζουμε την προσπάθεια για την υπογραφή ουσιαστικών Κλαδικών Συλλογικών  Συμβάσεων, αναπτύσσουμε τη δράση μας στα μέτωπα πάλης.

Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση της εργατικής τάξης, τη συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ταξικό κίνημα, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Για να παλέψουμε από καλύτερες θέσεις, να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη και τον αρπάζει μια χούφτα καπιταλιστών.   

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

·      Κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ. Κατώτερο μεροκάματο 52 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ. Κατάργηση της φορολογίας στα είδη λαϊκής κατανάλωσης. 

·      Πλήρη -σταθερή εργασία για όλους. 7ωρο -5νθήμερο -35ωρο

     ΟΧΙ στις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Επίδομα ανεργίας στο 80% του  κατώτερου μισθού. Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.

     Επιδότηση των νέων - ανέργων χωρίς καμιά  προϋπόθεση.

·      Σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες -50 και 55 αντίστοιχα για τα βαρέα -ανθυγιεινά. Σύνταξη ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια ασφάλισης. Κατάργηση των εισφορών για τον κλάδο Υγείας και τη συμμετοχή στα φάρμακα.

·      Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από ενιαίο ,δημόσιο, δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο. ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης .Δημόσια -Δωρεάν Επαγγελματική  Εκπαίδευση μετά το λύκειο. Δωρεάν στέγαση-Σίτιση για τους φοιτητές.

·      Ελεύθερη πολιτική-συνδικαλιστική δράση .Κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης που επέβαλλε η κυβέρνηση στους Ναυτεργάτες. Σταμάτημα των διώξεων σε βάρος αγωνιστικών συνδικάτων. Να πάψουν αμέσως οι μεθοδευμένες δίκες σε βάρος συνδικαλιστικών στελεχών της Π.Ο.Ε.Π.

·      Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες.

·      Απόσυρση του Νομοσχεδίου για τις ΔΕΚΟ.

ΟΛΟΙ στην ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις 10 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου

ΜΑΗΣ 1936 - ΜΑΗΣ 2006    
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Πέρασαν 70 χρόνια από το μέγιστο λαϊκό ξεσήκωμα της 9ης του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Σε κάθε ένδοξη πτυχή της ιστορίας του λαϊκού κινήματος της χώρας μας πρέπει να μελετάμε τρεις βασικούς παράγοντες. Τις συνθήκες οι οποίες διαμόρφωσαν τα γεγονότα, την πραγματική διάσταση των γεγονότων και κυρίως την διαχρονικότητα και την επικαιρότητα των γεγονότων αυτών στις μέρες μας. Με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνει κανείς γιατί οι ιστορικές μέρες του Μάη του ’36 σκόπιμα κρύβονται από τις κατοπινές γενιές.
    Οι συγκρούσεις μεταξύ των απεργών καπνεργατών και χωροφυλακής έχουν αρχίσει από την Παρασκευή 8 Μαΐου και γενικεύονται το Σάββατο με την κήρυξη της πανεργατικής απεργίας στη Θεσσαλονίκη. Τα αιτήματα των καπνεργατών ήταν:Το οκτάωρο να καθιερωθεί με νόμο. Μεροκάματο αντρών 135 δρχ.(από 18)  και γυναικών 60δρχ.(από 13δρχ.).Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης (1928-1933) οι εργάτες δεν πληρώνονταν. Επίσης απαιτούσαν ενίσχυση της ασφάλισής τους (την στιγμή που η φυματίωση θέριζε σε τέτοιο βαθμό που καπνεργάτης σήμαινε φυματικός) και αναγνώριση των συνδικαλιστικών οργάνων στους τόπους δουλειάς. Την ίδια ώρα οι καπνέμποροι θησαύριζαν, αφού ο καπνός αποτελούσε το κύριο εξαγωγικό προϊόν της Ελλάδας.
    Στις 9 του Μάη από το πρωί οι συγκρούσεις με την χωροφυλακή γενικεύονται. Οι άνδρες της χωροφυλακής δολοφονούν πυροβολώντας από ταράτσες και μπαλκόνια. Δολοφονούν 20 απεργούς. Και τότε η κατάσταση εκτραχύνεται και ο λαός-όχι μόνο οι απεργοί-κατεβαίνει στους δρόμους και συμφιλιώνεται με το στρατό. Μπροστά σ’ αυτόν τον παλλαϊκό ξεσηκωμό η χωροφυλακή αναγκάζεται να αποχωρήσει.
    Η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης δικαιολόγησε τον ρόλο της ως πρωτοπόρα τάξη του αγώνα για λαϊκές ελευθερίες και κοινωνική δικαιοσύνη. Πέτυχε να συσπειρώσει γύρω της όλα τα μεσαία εργαζόμενα κοινωνικά στρώματα ενάντια στους κοινούς εκμεταλλευτές. Μαζί τους ήταν οι αγρότες της γύρω περιοχής που τα χρόνια της Παγκόσμιας Κρίσης ήταν αναγκασμένοι να καίνε απλήρωτα τα καπνά. Μαζί και η εργαζόμενη νεολαία, οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι διανοούμενοι, φοιτητές οι μειονότητες της πόλης.
    Το πιο συγκλονιστικό γεγονός του παλλαϊκού ξεσηκωμού του Μάη του ’36 ήταν η συμφιλίωση λαού-στρατού. Όταν οι στρατιώτες έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ο ξεσηκωμένος λαός τους έδειξε αυθόρμητα την αγάπη του, όχι από φόβο αλλά από αλληλεγγύη. Οι στρατευμένοι νέοι, παιδιά  του εργαζόμενου λαού, δεν είχαν καμία σχέση με τους δολοφόνους της Χωροφυλακής που είχαν σπείρει τον θάνατο. Κοπέλες και αγόρια μοιράζανε γαρύφαλλα στους φαντάρους και περνούσαν λουλουδένια στεφάνια στους λαιμούς των αλόγων. Μετά από αυτήν την επική συμφιλίωση, το Γ’ Σώμα Στρατού έδωσε εντολή να αποσυρθεί και να εξαφανιστεί η χωροφυλακή από τους δρόμους.
    Τα μηνύματα του Μάη του ’36 είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα ζούμε μέσα σε μια παρατεταμένη κρίση του συστήματος, τις συνέπειες της οποίας καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και να χάσουν όσα δικαιώματα καταργήθηκαν τον Μάη του ’36.Είναι δεδομένος ο αυταρχισμός και η βία που υιοθετείται για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας»(βλέπε τρομονόμος, ενίσχυση κατασταλτικών μέτρων, ποινικοποίηση απεργιών, παρουσία ΜΑΤ σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση).Ο στρατός δεν πρέπει να στρέφεται κατά του λαού, κατά του ίδιου του  εαυτού δηλαδή, ούτε να στέλνεται εκτός των συνόρων επειδή το επιτάσσουν τα άνομα συμφέροντα.
Ο Μάης του ’36 μας διδάσκει ότι πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία της πόλης. Γιατί ο λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.                                                                                                                           Λ. Α.

Οι Απεργοί του Μάη `36 στη Θεσσαλονίκη,
που δολοφονήθηκαν από  τη Χωροφυλακή

ΤΟΥΣΗΣ  ΤΑΣΟΣ, ΟΔΗΓΟΣ, 30  ΧΡΟΝΩΝ
ΑΓΛΑΜΙΔΗΣ ή  ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΟΣ, 26 ΧΡΟΝΩΝ
ΑΔΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ή ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ  ΕΥΘΥΜΙΟΣ, ΥΠΟΔΗΜΕΤΕΡΓΑΤΗΣ, 23 ΧΡΟΝΩΝ
ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑ  ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ , ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΡΙΑ, 23 ΧΡΟΝΩΝ
ΖΑΧΑΡΙΟΥ  ΜΑΝΩΛΗΣ , 26 ΧΡΟΝΩΝ
ΖΑΚΟΜΠ ΚΙΝΤΟ, ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗΣ
ΛΑΪΝΑΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΥΠΟΔΗΜΕΤΕΡΓΑΤΗΣ
ΛΑΪΛΑΝΗΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗΣ
ΛΑΟΥΤΣΙΔΗ ή ΛΑΟΥΜΑΤΖΙΔΟΥ  ΑΝΝΑ
ΑΪΜΑΝΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΜΑΣΑΡΑΝΟΦ  ή ΜΑΤΑΡΑΣΟΦ  ΣΑΛΒΑΤΟΡ , ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗΣ, 25 ΧΡΟΝΩΝ
ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ  ΓΙΑΝΝΗΣ, ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ, 23 ΧΡΟΝΩΝ
ΣΕΝΝΟΡ ή ΣΡΕΝΟΡ  ΙΝΤΟ, ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗΣ, 23 ΧΡΟΝΩΝ
ΣΤΑΥΡΟΥ  ΒΑΣΙΛΗΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ  ΑΝΝΑ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΛΑΜΠΡΙΝΗ
ΠΙΤΑΡΗΣ  ΓΙΑΝΝΗΣ
ΜΑΝΟΣ  Δ.

(http://www.thmmy.gr/smf/index.php?action=dlattach;topic=5049.0;attach=5055)

Μήπως όμως συνέπεια αυτού θα είναι και η άυξηση της ανεργίας (κλείσιμο κι άλλων επιχειρήσεων, βιομηχανιών, εταιρειών);

Καθόλου. Τα λεφτά υπάρχουν.

Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ αν θυμάμαι καλά καλεί 9.30 πλατεία Αριστοτέλους (δίπλα στον κινηματογράφο Ολύμπιον) και το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης 10.30.

Που'ν' τα;

Στις τσέπες των καπιταλιστών.

ΩΩΩΩ είμαι καπιταλιστής τελικά!!! ;D ;D

Nessa δεν είναι ακριβώς έτσι.
Αυτό είναι άλλη μια καραμέλα.
Σίγουρα σε πολλές περιπτώσεις (ίσως στις περισσότερες) ισχύει αλλά όχι πάντα.

Πώς και γιατί το εργατικό κίνημα καθιέρωσε την 1η Μάη ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης; Στις 20 Ιουλίου 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς πήρε την εξής απόφαση: «Θα οργανωθεί μια μεγάλη διεθνής εκδήλωση για μια καθορισμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο, ώστε οι εργάτες σε όλες τις χώρες και σε όλες τις πόλεις ν' απευθύνουν ταυτόχρονα μια συγκεκριμένη μέρα, προς τις δημόσιες αρχές, ένα αίτημα για να καθοριστεί η εργάσιμη μέρα σε οκτώ ώρες και να τεθούν σε ισχύ οι άλλες αποφάσεις του Διεθνούς Συνεδρίου του Παρισιού.

Ενόψει του ότι μια τέτοια εκδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί από την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της, το Δεκέμβρη του 1888 στο Σεντ Λούις για την 1η του Μάη 1890, η μέρα αυτή γίνεται δεκτή σαν η μέρα για τη διεθνή εκδήλωση. Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την εκδήλωση με τρόπο ανάλογο προς τις συνθήκες της χώρας τους» (Ουίλιαμ Φόστερ: «Η Ιστορία των τριών Διεθνών», Αθήνα 1975, σελ. 175).

Γιατί όμως η 1η Μάη; Ηταν η μέρα της μεγάλης απεργίας στο Σικάγο των ΗΠΑ με αίτημα την καθιέρωση της 8ωρης εργάσιμης μέρας, αντί της 10ωρης, 11ωρης έως και 14ωρης που ήταν ως τότε. Απεργία η οποία συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες και που βάφτηκε στο αίμα των εργατών από το χτύπημα αστυνομίας με εντολή των καπιταλιστών, ενώ οι ηγέτες, πρωτεργάτες των τότε εργατικών κινητοποιήσεων για το 8ωρο καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν.

Ετσι η 1η Μάη του 1886 αποφασίστηκε να καθιερωθεί ως η Εργατική Πρωτομαγιά. Ας παρακολουθήσουμε τα ιστορικά γεγονότα του εργατικού κινήματος της τότε περιόδου. Πηγή το έργο των Ρίτσαρντ Ο. Μπόγιερ και Χέρμπερτ Μ. Μόρε, «Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Οι υπότιτλοι είναι του «Ρ».

«Παντού βλέπει κανείς αναταραχή για το οχτάωρο», έγραφε ο Τζον Σουίντον στην εφημερίδα του, στις 18 του Απρίλη 1886. Οι εργάτες διαδήλωναν και τραγουδούσαν από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Σαν Φραντσίσκο. Οι εφημερίδες, ομόφωνα και με μικρές διαφοροποιήσεις, δήλωναν ότι το κίνημα ήταν «κομμουνιστικό, ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο». Δήλωναν ότι θα έφερνε «μείωση μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση του αμερικανικού εργάτη», ενώ θα έσπρωχνε τους εργάτες σε «αλητεία και χαρτοπαιξία, βία, κραιπάλη και αλκοολισμό». Η Νιου Γιορκ Τάιμς, στις 25 του Απρίλη 1886, χαρακτήρισε το κίνημα «αντιαμερικανικό», προσθέτοντας ότι «οι εργατικές αναταραχές προκαλούνται από ξένους»...

Οι εφημερίδες και οι βιομήχανοι διέδιδαν ότι η πρώτη του Μάη ήταν η ημερομηνία που θα γινόταν μια κομμουνιστική εργατική εξέγερση, σύμφωνα με το μοντέλο της Παρισινής Κομμούνας. Ο Μέλβιλ Ε. Στόουν, διευθυντής της εφημερίδας Σικάγκο Ντέιλι Νιους - η οποία χαρακτηριζόταν «η πιο κερδοφόρα έκδοση δυτικά της Νέας Υόρκης» - έλεγε ότι «εύκολα προβλέπεται επανάληψη των ταραχών της Παρισινής Κομμούνας», για την 1η Μάη 1886. Στο φύλλο της μέρας εκείνης, η εφημερίδα του Σικάγου Ιντερ Οσεαν ανακοίνωνε: «Οι σοσιαλιστές ταραχοποιοί δήλωσαν με καμάρι ότι θα χρησιμοποιήσουν τη διαδήλωση για το οχτάωρο προς όφελός τους... Εγινε γνωστό ότι φτάνουν σήμερα στο Σικάγο μερικοί από τους πιο ικανούς καθοδηγητές του σοσιαλιστικού κινήματος»...

Η 1η του Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα. Ο παγωμένος άνεμος της λίμνης, που συχνά ήταν πολύ διαπεραστικός την άνοιξη, ξαφνικά έπεσε και είχε βγει ένας δυνατός ήλιος. Ολα ήταν ήσυχα, τα εργοστάσια άδεια, οι αποθήκες κλειστές, τα φορτηγά βαγόνια αχρησιμοποίητα, οι δρόμοι έρημοι, οι οικοδομές παρατημένες, δεν έβγαινε καπνός από τα φουγάρα των εργοστασίων και οι μάντρες των ζώων ήταν σιωπηλές.

Ηταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Ομως οι εργάτες γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά τους, κατευθύνονταν μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, στη λεωφόρο Μίτσιγκαν. Ο δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής...

Εξω από τον κύριο όγκο της διαδήλωσης και στους γειτονικούς δρόμους ήταν παραταγμένοι λόχοι αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων, έτοιμοι να επιβάλουν «το νόμο και την τάξη». Σε στρατηγικά σημεία, στις στέγες, ήταν μαζεμένοι αστυνομικοί, Πίνκερτον και αξιωματικοί της εθνοφρουράς, κρατώντας όπλα και άλλα σύνεργα πολέμου. Στους στρατώνες, 1.350 εθνοφρουροί με στολή, οπλισμό και πολυβόλα περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν. Σε ένα κεντρικό κτίριο γραφείων μαζεύτηκαν ηγετικά στελέχη της Επιτροπής Πολιτών. Συνεδρίαζαν όλη την ημέρα και έπαιρναν αναφορές από έξω για την επικείμενη σύγκρουση. Αυτοί ήταν το γενικό επιτελείο που συντόνιζε τη μάχη για τη διάσωση του Σικάγου από το κομμουνιστικό οχτάωρο...

Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σε όλη τη χώρα. Περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία. Στο Σικάγο 80.000 απεργούσαν για το οχτάωρο και οι περισσότεροι, είπε ο Σπάις δείχνοντας με συγκίνηση, βρίσκονταν εδώ και περίμεναν να αρχίσει η διαδήλωση. Μια δεύτερη σκέψη πέρασε από το μυαλό του και είπε στον Πάρσονς να διαβάσει το κύριο άρθρο της Μέιλ:

«Στην πόλη μας υπάρχουν δύο επικίνδυνοι κακοποιοί, δύο ακαμάτηδες δειλοί που πάνε να δημιουργήσουν φασαρίες. Ο ένας λέγεται Πάρσονς, ο άλλος Σπάις...

»Θυμηθείτε τα ονόματα τους σήμερα. Παρακολουθήστε τους. Θεωρήστε τους προσωπικά υπεύθυνους για όποια φασαρία δημιουργηθεί. Τιμωρήστε τους παραδειγματικά αν σημειωθούν ταραχές!».

Η διαδήλωση άρχιζε, οι χιλιάδες ξεκινούσαν την πορεία και ο καθένας ένιωθε μέσα του τη δύναμη, την τεράστια δύναμη της αλληλεγγύης... όλοι αποφασισμένοι στη διεκδίκηση του οχτάωρου.

Ο Πάρσονς βάδιζε κοντά στην κεφαλή της πορείας... Η πορεία κατευθύνθηκε προς τη λίμνη Φροντ, όπου θα γίνονταν ομιλίες στα αγγλικά, τα τσέχικα, τα γερμανικά και τα πολωνικά. Ο Πάρσονς μίλησε για την ακατανίκητη δύναμη της ενωμένης εργατικής τάξης. Ο Σπάις, τριάντα ενός χρόνων, εκδότης της γερμανόφωνης εργατικής εφημερίδας Αρμπάιτερ - Τσάιτουνγκ και εξίσου εύγλωττος στη μητρική του γλώσσα και στα αγγλικά, ήταν πολύ αγαπητός στους συγκεντρωμένους... Καθώς τα χειροκροτήματα για τον Σπάις έσβηναν, η Πρωτομαγιά ανήκε πια στο παρελθόν.

Δεν έγινε αιματοχυσία, ούτε επαναλήφθηκε η Παρισινή Κομμούνα... Ο Τύπος με απολογητικό ύφος άρχισε να μετριάζει τις βίαιες προβλέψεις του... το Σικάγο τώρα ένιωθε κάπως εξαπατημένο με την ειρηνική διαδήλωση. Η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή και ο Πάρσονς πήγε στο Σινσινάτι για να μιλήσει σε μια συγκέντρωση. Τη Δευτέρα η απεργία απλώθηκε και πολλές χιλιάδες εργατών του Σικάγου κατάκτησαν το οχτάωρο, ενώ η Επιτροπή Πολιτών εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι κάτι έπρεπε να γίνει.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6641&publDate=30%2F4%2F2006&direction=&pageNo=7

Συνέχεια...

Η αστυνομία, εξοργισμένη από τη διάψευση των υψηλών προσδοκιών της για την Πρωτομαγιά, παρηγορήθηκε κάπως χτυπώντας τους εργαζόμενους στο λοκάουτ του εργοστασίου θεριστικών μηχανών του Μακ Κόρμικ και βάζοντας μέσα 300 απεργοσπάστες. Την ώρα που έκλεινε το εργοστάσιο, ένα μεγάλο πλήθος εργατών περίμενε να βγουν οι απεργοσπάστες. Τότε, ξαφνικά, τα όπλα των αστυνομικών στράφηκαν κατά πάνω τους. Εκείνοι υποχώρησαν και έκαναν να φύγουν, όταν η αστυνομία, σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, «άρχισε να πυροβολεί τους εργάτες πισώπλατα. Μερικοί άντρες και αγόρια σκοτώθηκαν καθώς έτρεχαν να φύγουν». Οι νεκροί ήταν έξι. Ο Σπάις, που μιλούσε εκεί κοντά σε συγκέντρωση απεργών εργατών ξυλουργείων, είδε τη σφαγή και το ανέφερε στους συντρόφους του. Αποφασίστηκε να οργανωθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την αστυνομική βία, το επόμενο βράδυ στην πλατεία Χέιμάρκετ...

Ο Πάρσονς είχε γυρίσει από το Σινσινάτι με ακμαίο ηθικό και ενθουσιασμένος από τα νέα ότι χιλιάδες εργάτες σε όλη τη χώρα κατακτούσαν το οχτάωρο. Αφού ετοίμασε λεπτομερειακή αναφορά για το ταξίδι του, το μεσημέρι και ενώ έτρωγαν στο σπίτι τους της οδού Ιντιάνα, η Λούσι του είπε για τη συγκέντρωση στη Χέιμάρκετ, αλλά πρόσθεσε ότι την Κυριακή, όσο έλειπε, εκείνη συναντήθηκε με γυναίκες ράφτρες που ήθελαν να οργανωθούν. Ο Πάρσονς, ενθουσιασμένος από αυτή την προοπτική, αποφάσισε να μην πάει στη Χεϊμάρκετ, αλλά να συναντηθεί με τον Σαμ Φίλντεν και άλλα στελέχη του Συνδέσμου Εργαζομένων, στο γραφείο της Αλάρμ, στην Πέμπτη Λεωφόρο 107, για να ασχοληθούν με την οργάνωση των γυναικών...

Συζητούσαν ορισμένες προτάσεις πάνω στην οργανωτική καμπάνια, όταν μπήκε λαχανιασμένος ένας απεσταλμένος. «Η συγκέντρωση είναι μεγάλη στη Χέιμάρκετ», είπε, «και ο Σπάις είναι ο μόνος ομιλητής. Θέλει να πας», είπε στον Πάρσονς, «και συ, επίσης, Φίλντεν».

Το πλήθος δεν έφτανε να γεμίσει την πλατεία, γι' αυτό ο Σπάις, που είχε πάει πρώτος, έσπρωξε ένα άδειο βαγόνι στη γωνία του λιθόστρωτου δρόμου, μισό τετράγωνο πιο πέρα, για να το χρησιμοποιήσουν σαν εξέδρα οι ομιλητές. Εκεί κοντά βρισκόταν το αστυνομικό τμήμα της οδού Ντεπλέν, με διευθυντή τον αστυνόμο Τζον Μπόνφιλντ, που είχε παρατσούκλι «Γκλόμπερ», όπου 180 αστυφύλακες ήταν σε ετοιμότητα για να κάνουν επίθεση στους συγκεντρωμένους αν το καλούσε η περίσταση. Αυτό δεν το ήξερε ο Σπάις, όπως δεν ήξερε και ότι μέσα στο πλήθος ήταν ο δήμαρχος Κάρτερ Χάρισον.

Ο Σπάις μιλούσε από το βαγόνι, όταν είδε τον Πάρσονς να φτάνει μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Τον είδε και ο κόσμος και ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Ο Πάρσονς έβαλε την οικογένειά του σε ένα άλλο άδειο βαγόνι, πήγε στην αυτοσχέδια εξέδρα, σκαρφάλωσε και άρχισε την ομιλία του. «Δε βρίσκομαι εδώ για να ξεσηκώσω κανέναν», είπε, «αλλά για να πω τα πράγματα έτσι όπως έχουν». Ο δήμαρχος του Σικάγου απομακρύνθηκε από το ακροατήριο, πήγε στο αστυνομικό τμήμα και είπε στον αστυνόμο Μπόνφιλντ ότι η συγκέντρωση ήταν ειρηνική, γι' αυτό, είπε, δε χρειάζονταν οι αστυφύλακες της επιφυλακής και μπορούσαν να επιστρέψουν στα κανονικά καθήκοντά τους.

Η ομιλία του Πάρσονς τέλειωσε στις δέκα. Φυσούσε κιόλας ένας παγωμένος άνεμος από τη μεριά της λίμνης και έπεφταν λίγες σταγόνες βροχής. Ερχόταν καταιγίδα. Πολλοί είχαν φύγει. Τώρα μιλούσε ο Σαμ Φίλντεν, αλλά ο Πάρσονς πήρε τη γυναίκα του και τα παιδιά του από το βαγόνι, όπου τους είχε αφήσει, και με μερικούς άλλους μπήκαν σ' ένα μπαρ, στου Ζεπφ, στη γωνία. Μετά από λίγο η παρέα γελούσε και έλεγε ιστορίες με ένα ποτήρι μπίρα στο χέρι, ενώ έξω ο Φίλντεν συνέχιζε την ομιλία του μπροστά στο πλήθος, που ολοένα μίκραινε.

«Είναι αλήθεια ή όχι», έλεγε, «ότι δεν εξουσιάζουμε την ίδια μας τη ζωή, ότι άλλοι διαμορφώνουν τις συνθήκες ύπαρξής μας, ότι...». Ξαφνικά φωνές ακούστηκαν: «Προσοχή! Η αστυνομία!». Από το τέρμα του δρόμου φάνηκαν οι 180 αστυφύλακες σε στρατιωτικό σχηματισμό, με τα γκλομπ στα χέρια. Επικεφαλής ήταν ο αστυνόμος Μπόνφιλντ και ο αστυνόμος Γουόρντ. Ο κόσμος άρχισε να τρέχει. Ο Γουόρντ σταμάτησε μπρος στο βαγόνι και είπε στον κατάπληκτο Φίλντεν: «Εν ονόματι του λαού της πολιτείας του Ιλινόις, διατάζω να διαλυθεί αμέσως και ειρηνικά αυτή η συγκέντρωση».

«Μα, Αστυνόμε», είπε ο Φίλντεν με σβησμένη φωνή, «είμαστε ειρηνικοί».

Για μια στιγμή έγινε σιωπή. Μέσα στη νύχτα ακουγόταν ο θόρυβος των ποδιών που έτρεχαν. Ξαφνικά ένα κόκκινο φως έλαμψε και ακούστηκε μια τρομερή έκρηξη. Κάποιος είχε ρίξει μια βόμβα. Ακολούθησε φοβερή σύγχυση. Η αστυνομία πυροβολούσε άγρια προς όλες τις κατευθύνσεις, άνθρωποι έπεφταν στη γη, πολλοί είχαν τραυματιστεί, άλλοι έτρεχαν, έβριζαν, βογκούσαν καθώς τους ποδοπατούσαν ή τους χτυπούσαν με τα γκλομπ οι μανιασμένοι αστυνομικοί, ένας από τους οποίους είχε σκοτωθεί και εφτά ήταν βαριά τραυματισμένοι.

Την άλλη μέρα το Σικάγο και όλη η χώρα είχαν μεταμορφωθεί σε ένα τέρας που διψούσε για εκδίκηση. «Με την έκρηξη της βόμβας», γράφει ο Ντέιβιντ στην αναφορά του στα γεγονότα της Χέιμάρκετ, «ο Τύπος έχασε και το τελευταίο ίχνος αντικειμενικότητας... Ενας χαρακτηριστικός τίτλος ούρλιαζε: «ΤΩΡΑ ΑΙΜΑ!.. Μια βόμβα που ρίχτηκε στις γραμμές της αστυνομίας εγκαινιάζει το έργο του θανάτου».

Η Νιου Γιορκ Τρίμπιουν έγραφε:

«... ο όχλος έμοιαζε να έχει χάσει τα λογικά του, διψούσε για αίμα. Μένοντας σταθερά στη θέση, έριξε καταιγισμούς πυρών στους αστυνομικούς».

Από την αρχή κιόλας, πολλοί σκέφτηκαν ότι η βόμβα ήταν έργο προβοκατόρων και αργότερα αυτή η υπόθεση υποστηρίχτηκε εν μέρει και από την αστυνομία. Το πρωί όμως της 5ης του Μάη, αλλά και πολλές μέρες αργότερα, δεν ήταν φρόνιμο να εκφράζονται τέτοιες σκέψεις. «Συνάντησα πολλές παρέες και άκουσα τις συζητήσεις τους γύρω από τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας», γράφει ένας κάτοικος του Σικάγο εκείνης της εποχής. «Ολοι ήταν σίγουροι ότι δράστες του φοβερού εγκλήματος ήταν οι ομιλητές της συγκέντρωσης και άλλοι υποκινητές των εργατών. "Κρεμάστε τους πρώτα και μετά τους δικάζετε", ήταν μια φράση που άκουγα συνέχεια... Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη από θυμό, φόβο και μίσος».

Οι εφημερίδες της χώρας δήλωναν με ένα στόμα ότι δεν είχε σημασία αν ο Πάρσονς, ο Σπάις και ο Φίλντεν είχαν βάλει τη βόμβα ή όχι. Επρεπε να κρεμαστούν για τις πολιτικές απόψεις τους, για τα λόγια τους και τη γενική δραστηριότητά τους. Οσο περισσότεροι ταραχοποιοί παραδίνονταν στο δήμιο, τόσο το καλύτερο. «Το αίσθημα δικαιοσύνης του λαού», έλεγε η Σικάγκο Τρίμπιουν, «απαιτεί οι ευρωπαίοι δολοφόνοι Ογκαστ Σπάις, Μάικλ Σβαμπ (ένα άλλο μέλος του Διεθνούς Συνδέσμου Εργαζομένων) και Σάμιουελ Φίλντεν να συλληφθούν, να δικαστούν και να απαγχονιστούν για φόνο... Απαιτεί ακόμα να συλληφθεί ο εγκληματίας Α. Ρ. Πάρσονς, που ντρόπιασε τη χώρα με τη γέννησή του σ' αυτήν, να δικαστεί και να απαγχονιστεί για φόνο»...


Η διαδικασία της δίκης άρχισε στις 21 του Ιούνη με δικαστή τον Τζόζεφ Ε. Γκάρι...

...οι μάρτυρες, όλοι τρομοκρατημένοι και μερικοί πληρωμένοι, κατέθεσαν ότι οι κατηγορούμενοι συνωμοτούσαν να ανατρέψουν βίαια την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και ότι η βόμβα στη Χέιμάρκετ και ο φόνος του Ντίγκαν ήταν το πρώτο χτύπημα μιας γενικότερης επίθεσης ενάντια στην έννομη τάξη. Ομως οι καταθέσεις τους είχαν τόσα αντικρουόμενα στοιχεία, ώστε ανάγκασαν την πολιτική αγωγή να αλλάξει την κατηγορία στη μέση της δίκης. Τώρα ισχυριζόταν ότι ο άγνωστος βομβιστής εμπνεύστηκε την ιδέα να ρίξει τη βόμβα από τα λόγια και τις ιδέες των κατηγορουμένων.

Ετσι, δε δικάζονταν πια οι άνθρωποι, αλλά τα βιβλία και οι γραπτές ιδέες. Το φαινόμενο αυτό επρόκειτο να επαναληφθεί πολλές φορές αργότερα στις ΗΠΑ. Διαβάστηκαν αμέτρητα άρθρα του Πάρσονς και του Σπάις. Εκτέθηκαν στο δικαστήριο όλοι σχεδόν οι λόγοι των κατηγορουμένων. Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα βιβλίων πάνω στο χαρακτήρα κ
αι τη φιλοσοφία της πολιτικής, σαν ενοχοποιητικά στοιχεία. Το πολιτικό πρόγραμμα του Συνδέσμου Εργαζομένων, οι αποφάσεις και οι δηλώσεις του θεωρήθηκαν αποδείξεις που ενέπλεκαν τους κατηγορουμένους στο φόνο του Ντίγκαν.

Η ετυμηγορία ήταν δεδομένη. Η μεγάλη μέρα της δίκης έφτασε. Οι κατηγορούμενοι απευθύνθηκαν στο δικαστήριο και κατηγόρησαν τους κατηγόρους τους. Εξήγησαν γιατί δεν έπρεπε να καταδικαστούν σε θάνατο και γιατί οι ένοχοι δεν ήταν αυτοί, αλλά η κοινωνία. Η φωνή τους κυριάρχησε μέσα στην αίθουσα και ακούστηκε το ίδιο δυνατά σε όλη τη χώρα. Καμιά εφημερίδα, όσο συντηρητική κι αν ήταν, δεν αρνήθηκε το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι αψήφησαν το θάνατο και υπερασπίστηκαν την εργατική τάξη με επιβλητικό και θαυμαστό τρόπο...

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6641&publDate=30%2F4%2F2006&direction=&pageNo=7

Έστω... και πάλι αφού ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις, λεφτά υπάρχουν.

Ναι αλλά αυτό δεν μας επιτρέπει να αγνοήσουμε τις περιπτώσεις,
όπου επιχειρήσεις βαζουν λουκέτο οδηγώντας στο δρόμο δεκάδες ή και εκατοντάδες οικογένειες.
Και αυτό είναι πολυ πιο σοβαρό από το υπόλοιπο ποστοστό έστω κι αν το τελευταίο είναι πολύ μεγαλύτερο

Οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο λόγω ανταγωνισμού με άλλες μεγαλύτερες, στις οποίες κατά κανόνα επικρατούν χειρότερες εργασιακές συνθήκες. Το θέμα είναι να βελτιώσουμε το επίπεδο ζωής των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις εκείνες, όχι να κατεβάσουμε το επίπεδο στις μικρές.

Ναι αλλά τι κάνεις όταν έρχεται ο εργοδότης και σε λέει:
Πάγωμα μισθών ή λουκέτο, αφού μπορώ να μεταφέρω τη βιομηχανία μου π.χ. στην Ταιβάν και να πληρώνω μισθούς της πεινας 1Ε τη μέρα.

Αύριο είναι 120 χρόνια ακριβώς από την αιματηρή εξέγερση των εργατών του Σικάγο και όσοι γιορτάζουν την Πρωτομαγιά μπορεί να έχουν διαφορετικά αιτήματα από εκείνα του 19ου αιώνα, συμφωνούν όμως ότι το ζητούμενο παραμένει το ίδιο:

Η αντιμετώπιση της ανεργίας και η υπεράσπιση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, που σταδιακά καταστρατηγούνται, είναι τα κοινά προβλήματα σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.

*Υπάρχει η πρόσφατη εξέγερση των νέων στη Γαλλία εναντίον του νόμου Ντε Βιλπέν, με αντίστοιχες διαδηλώσεις σε κάθε χώρα της Ε.Ε., έστω κι αν ο απόηχός τους δεν έφτασε τόσο μακριά.

*Υπάρχει ακόμη το θέμα των ορίων συνταξιοδότησης που απασχολεί τη Βρετανία, στην οποία τον περασμένο Μάρτιο 1.000.000 υπάλληλοι στην τοπική αυτοδιοίκηση απέργησαν διαμαρτυρόμενοι για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές.

Τα συνδικάτα ζητούν να διατηρηθεί ο όρος για τους σημερινούς εργαζόμενους να συνταξιοδοτούνται στα 60 αν το άθροισμα της ηλικίας τους και των ετών εργασίας τους είναι 85 χρόνια, και δέχονται επέκταση του ορίου για τους επόμενους.

*Η επιβίωση του ταμείου συνταξιοδότησης των εργαζομένων στη δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού της Ιρλανδίας κρίθηκε σημαντικότερη από τις μισθολογικές αυξήσεις στην συλλογική σύμβαση που υπογράφηκε.

Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, οι 9.000 εργαζόμενοι θα πάρουν αυξήσεις 2% και θα συνεισφέρουν μαζί με την επιχείρηση στην κάλυψη του ελλείμματος 511 εκατ. ευρώ που είχε το ταμείο.

*Στο Βέλγιο, τα σωματεία των εργαζομένων στη μεγαλύτερη ζυθοποιία, την InBev, ανακάλυψαν πρωτότυπους τρόπους να περισώσουν θέσεις εργασίας και μονάδες παραγωγής που καταργούσε η πολυεθνική.

Εστησαν ιστοσελίδα όπου ο καθένας μπορεί να υποβάλει προτάσεις για τη διατήρηση της επιχείρησης στο Βέλγιο, συγκρότησαν λόμπι για την αναγνώριση της τοπικής μπίρας με συγκεκριμένη ονομασία προέλευσης και πέτυχαν πολιτική υποστήριξη από τον πρώην πρωθυπουργό και νυν στέλεχος της εταιρείας.

*Στη Μάλτα, οι εργαζόμενοι στα δημόσια λεωφορεία κατέβηκαν σε απεργία επί 6 μέρες τον Μάρτιο ζητώντας αφ' ενός καταβολή δεδουλευμένων από το 2005, αφ' ετέρου να μην μεταρρυθμιστεί το δίκτυο μεταφορών για λόγους οικονομίας όπως ζητούσε η Ε.Ε. Η κυβέρνηση επιστράτευσε τον στρατό και την αστυνομία για τις μετακινήσεις των πολιτών και τελικά οι εργαζόμενοι υποχώρησαν.

*Στην Εσθονία, οι δημόσιοι υπάλληλοι διεκδικούν το δικαίωμα να απεργούν, που τους απαγορεύτηκε το 1993.

Η αντιπολίτευση προσπαθεί να περάσει σχετικό νόμο επικαλούμενη το σύνταγμα και τη σύμβαση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας. Ως αποτέλεσμα της απαγόρευσης απεργιών, τα τελευταία 10 χρόνια οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν πάρει αυξήσεις μόνο τρεις φορές.

«Σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα προβλήματα είναι κοινά. Εχουν να κάνουν με τη λογική των επιχειρήσεων που προσπαθούν να απαλλαγούν από τα βάρη της εργατικής νομοθεσίας, να δημιουργήσουν όρους για φθηνότερη εργασία», εξηγεί ο Γιάννης Κουζής, καθηγητής εργασιακών σχέσεων στο Πάντειο. «Η Ευρώπη λειτουργεί στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας. Από την άλλη, όμως, δεν έχουμε ακόμα το αντίδοτο, δηλαδή μια διεθνοποιημένη αντίδραση της εργασίας».

Οπως επισημαίνει, οι αντιστάσεις του εργατικού κινήματος υπάρχουν αλλά είναι σπασμωδικές. «Κάθε κίνηση αντίδρασης είναι ελπιδοφόρα, αλλά δεν μπορώ προς το παρόν να πω ότι βρισκόμαστε σε μια συγκροτημένη πολιτική αντιπαράθεση».

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κάνεις ό,τι έκαναν και στα φωσφορικά λιπάσματα Θεσ/νίκης ;)

όχι κάνω αυτό που έκαναν στη Γερμανία σε μεγάλη αυτοκινητοβοιμηχανία (Φορντ αν δεν απατώμαι)
όπου υπήρξε πάγωμα μισθών για 2 χρόνια, μετά απο συννενόηση με τα συνδικάτα.
Γιατί εκεί τα συνδικάτα και τα συνδικαλιστικά δεν είναι κοντόφθαλμα.

Καταλήψεις θέλει... ^knuppel^ ^knuppel^ ^knuppel^

Στη Γερμανία πάντως και συγκεκριμένα στην Mercedes-Benz συμβαίνει κάτι άλλο.

Στο διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας, η "καπιταλιστική" μεριά υπερισχύει έναντι των συνδικαλιστών μόνο κατά μία ψήφο, πράγμα που αποτελεί αναμφισβήτητη συνδικαλιστική επιτυχία και σημαίνει ότι οι ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες και αποφάσεις αντεργατικές δεν παίρνονται εύκολα..

Γενικεύοντάς το ή "χωρίς βλάβη της γενικότητας" που λέμε και στα μαθηματικά θα πρέπει να ρίξουμε ευθύνες και στους συνδικαλιστές.Γιατί πολλοί δεν κινούνται βάσει του συλλογικού αλλά ατομικού συμφέροντος..
Πολιτικές ίντριγκες και καπελώματα είναι κάποια ατομικά συμφέροντα

Πρόσφατο παράδειγμα η εθελούσια έξοδος του ΟΤΕ
Οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ έκαναν του κεφαλιού τους λέγοντας ναι στην έξοδο, τι και αν η ΓΣΕΕ διαφωνούσε και το ΠΑΣΟΚ διέγραφε τους συνδικαλιστές του.Και μάλλον όχι του κεφαλιού τους..αφού θα έπρεπε να ευνοήσουν τους συναδέλφους-ψηφοφόρους τους, μη σκεπτόμενοι το μέλλον του ΟΤΕ και των παιδιών τους αν θέλετε...


Επομένως, αν θέλουμε βιώσιμες λύσεις και βασισμένες στην σύγχρονη πραγματικότητα, θα πρέπει να αφήσουμε την παλαιωμένη πλέον καραμέλα του "κακού καπιταλιστή" και να αναλογισθούμε όλοι τις ευθύνες μας.

Μακριά από αντιπαλότητες τύπου ΚΚΕ vs ΣΥΝ και ΠΚΣ vs ΕΑΑΚ.. αφού όλοι θέλουμε να γίνει κάτι για αυτό τον τόπο

Σωστό!

Παλι επιστρέφουμε στην αρχή. Εκεί που λέω ότι αυτό είναι που προκαλεί την ανεργία

Ερχομαι να συμφωνησω με τον fugitive.
Οι απεργιες και οι καταληψεις ειναι θεμιτες αλλα οταν γινονται απο ομαδες που πραγματι διεκδικουν κατι δικαιο - σε σχεση με τις υπολοιπες κοινωνικες ομαδες που αντιμετωπιζουν τα ιδια, αν οχι και μεγαλυτερα προβληματα.

Δεν μπορει το κρατικοδιαιτο στελεχος ή υπαλληλος στον ΟΤΕ που "γεμιζει την μπακα του" εις βαρος μου παραγοντας εργο στο 40% της ικανοτητας του μεσου ανεργου και φιλοδοξου νεου να μου διαμαρτυρεται και να θελει εθελουσια που θα τον πληρωνει για να καθεται.
Λοιπον ειναι αποδεδειγμενο πως στην Ευρωπη οι χωρες που πραγματικα τρεχουν και στις οποιες βελτιωνεται το επιπεδο ζωης ειναι αυτες στις οποιες υπαρχει εργασιακη ειρηνη και πανω απ'ολα ΣΧΕΔΙΟ το οποιο δε θα στηριζουμε απο τη μια και θα του πελεκαμε τα ποδια απο την αλλη.

Και ενα προσφατο παραδειγμα για να στηριξω την αποψη πως η απεργια ειναι μεσο που θα υποβαθμιζεται συνεχεια στα ματια του πολιτη:
Για το θεμα των σκουπιδιων ξερετε, τις ολοτελα δικαιες απαιτησεις των εργαζομενων στην καθαριοτητα επισης...Ξερετε ποιοι θα λαβουν το επιδομα Βαρεος και Ανθυγιεινου?? Οχι αυτοι που μαζευουν τα σκουπιδια και πεθαινουν απο Ηπατιτιδα πριν τα 60 αλλα οι γραφειαδες συναδελφοι τους που ειναι μονιμοι και καθονται κα ξυνονται στα γραφεια τους, καθότι οι πρωτοι ειναι συμβασιουχοι που δεν καλυπτουν παγιες αναγκες(αυτες τις καλυπτουν οι μονιμοι-αραχτοι). Αυτο το γνωριζουν ολα τα κομματα αλλα κανουν τουμπεκι.Κακως καθως στην τελικη ουτε αυτα συμφερει απλα δεν εχουν παρα μονο βραχυπροθεσμη σκεψη.

 
Εργάτριες, εργάτες, νέες, νέοι, ψηλά το κεφάλι!

Ενώστε τις δυνάμεις σας με την εργατική τάξη όλου του κόσμου. Ο καπιταλισμός μόνο νέες συμφορές απεργάζεται για την τάξη μας και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού. Ο σοσιαλισμός - παρά την προσωρινή υποχώρηση λόγω της επικράτησης της αντεπανάστασης - προβάλλει και σήμερα αναγκαίος και επίκαιρος.

Είναι καιρός η εργατική τάξη να νιώσει και να δείξει την πραγματική της δύναμη στους εκμεταλλευτές της και στα κόμματα που τους υπηρετούν.

Με ταξική ενότητα, οργάνωση και αποφασιστική - συνειδητή πάλη διεκδικείστε το δίκιο σας, τα δικαιώματά σας στην εργασία, στο εισόδημα, στην κοινωνική ασφάλιση! Νέοι εργαζόμενοι, κατακτήστε το μέλλον που σας αξίζει.

Διδαχθείτε από την πείρα σας, βγάλετε συμπεράσματα από τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζετε εσείς και η οικογένειά σας. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα κόμματα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντά σας, το μέλλον σας. Είναι εκφραστές και στυλοβάτες των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας. Η διαφορά τους βρίσκεται μόνο στο ποιος θα διαχειρίζεται την εξουσία. Ο ανταγωνισμός τους αφορά το ποιος θα ενσωματώνει καλύτερα τους εργαζόμενους, τη νεολαία στο μονόδρομο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κερδοφορίας των καπιταλιστών! Φύγετε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ! Αποδυναμώστε τις συνδικαλιστικές παρατάξεις τους!

Εργάτριες, εργάτες, άνεργοι, Ελληνες και αλλοδαποί, νέοι, νέες της εργατικής οικογένειας.

Η ΚΕ του ΚΚΕ σας απευθύνει αισιόδοξο ταξικό αγωνιστικό χαιρετισμό. Σας καλεί να τιμήσουμε τους αγώνες και τις θυσίες της τάξης μας δίνοντας την Πρωτομαγιά 2006 περήφανη αγωνιστική πολιτική απάντηση στους ταξικούς αντιπάλους μας.
 
Με τη μαζική συμμετοχή σας στις ταξικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις απορρίψτε την επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψε η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ με τους βιομηχάνους, για αυξήσεις ελεημοσύνης και διετή «εργασιακή ειρήνη».

Είναι ψέμα πως δεν αντέχει η οικονομία. Ο πλούτος που παράγετε είναι τεράστιος. Διεκδικήστε τον! Απαιτείστε πραγματικές αυξήσεις, που να καλύπτουν στοιχειωδώς τις σημερινές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας: Κατώτερος μισθός 1.300 ευρώ, κατώτερη σύνταξη και επίδομα ανεργίας 1.050 ευρώ. Αξιοπρεπείς Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις.

Τα «μοντέλα ανάπτυξης» που σας προτείνουν, από το Ιρλανδικό έως το Σουηδικό, είναι παραλλαγές του «ίδιου δρόμου» που οδηγεί στην κατάργηση ακόμα και στοιχειωδών δικαιωμάτων σας.

Διαδηλώστε κατά της νέας αντιασφαλιστικής καταιγίδας.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι συνεργοί και συνένοχοι για όσα έχουν γίνει σε βάρος σας και για τα νέα χειρότερα μέτρα που σχεδιάζουν. Ο διάλογός τους είναι απάτη. Θέλουν να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα όρια συνταξιοδότησης. Να περιορίσουν και να καταργήσουν τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, να αυξήσουν τις εισφορές των εργαζομένων, να ιδιωτικοποιήσουν την κοινωνική ασφάλιση και να μειώσουν παραπέρα τις συντάξεις.

Δε χρωστάτε, σας χρωστούν! Απαιτείστε: Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες. 50 και 55 αντίστοιχα για τα βαριά - ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, δωρεάν Υγεία - Πρόνοια, με παροχές και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών - αντεργατικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κατάργηση σε μια πορεία των εργατικών εισφορών.


Πλήρη και σταθερή δουλιά με ελεύθερο χρόνο, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο για όλους. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Υποδομές και έργα που δε θα επιβαρύνουν το λαό στην αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία, την πυρασφάλεια. Για πολιτική υπέρ της σύγχρονης λαϊκής κατοικίας. Για την προστασία και ανάπτυξη του περιβάλλοντος. Για την προώθηση της ανάγκης για λαϊκό και κοινωνικό τουρισμό.


Υψώστε τη φωνή σας κατά των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΕΕ κατά του Ιράν, κατά του συνεχιζόμενου πολέμου στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη. Κατά της αλλαγής των συνόρων που επιδιώκουν στα Βαλκάνια. Απαιτείστε: Καμιά συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να κλείσει η βάση της Σούδας. Να γυρίσουν πίσω οι Ελληνες στρατιώτες και στρατιωτικοί που βρίσκονται έξω από τα σύνορα της χώρας.

Εκφράστε την αλληλεγγύη σας στους λαούς που αντιπαλεύουν τον ιμπεριαλισμό, στην Κούβα, στη Βενεζουέλα, στη ΛΔ της Κορέας.


Αποδυναμώστε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στους Δήμους και τις Νομαρχίες. Οι εκλεγμένοι τους υπηρετούν την αντιλαϊκή πολιτική. Προωθούν τις αντιλαϊκές αποφάσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Ενισχύστε τα ψηφοδέλτια που υποστηρίζει το ΚΚΕ και οι συνεργαζόμενες δυνάμεις.

Απορρίψτε τις αυταπάτες που καλλιεργεί ο Συνασπισμός, ότι μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς.

Συσπειρωθείτε στη γραμμή της λαϊκής συμμαχίας, του Λαϊκού Μετώπου κατά της πλουτοκρατίας, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για ριζικές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία.

Μόνο στη λαϊκή εξουσία με τη λαϊκή οικονομία, που τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα γίνουν λαϊκή περιουσία, η ανάπτυξη θα είναι προς όφελος των δικών σας αναγκών, προς όφελος όλου του λαού.

Η εργατική τάξη είναι η πιο ισχυρή κοινωνική δύναμη. Η θέση της βρίσκεται στην πρωτοπορία της πάλης για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά, μέρα πάλης και αλληλεγγύης της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ


http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/4/2006&id=6641&pageNo=3&direction=1

Ταραχές, δακρυγόνα και γκλομπ στις εκδηλώσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς στην Τουρκία, με δεκάδες συλλήψεις στην Κωνσταντινούπολη και τη Μερσίνη. Μεγάλη συμμετοχή των εργαζόμενων και περιορισμένα επεισόδια στις διαδηλώσεις για την Πρωτομαγιά στην Ασία.

Οι άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας στην Κωνσταντινούπολη χρησιμοποίησαν δακρυγόνα και γκλομπ για να διαλύσουν τους διαδηλωτές που είχαν κατακλύσει την πλατεία Ταξίμ , όπου οι συγκεντρώσεις απαγορεύονται. Οι νεαροί αντιστάθηκαν στη σύλληψη χτυπώντας τους αστυνομικούς με ξύλα, σύμφωνα με τις εικόνες που μετέδωσε το τηλεοπτικό κανάλι NTV. Περίπου 40 συνελήφθησαν.

Στη Μερσίνη, οι αστυνομικές δυνάμεις συνέλαβαν 50 άτομα σε πορεία που πραγματοποίησαν συγγενείς κρατουμένων. Στην Αγκυρα και άλλες πόλεις οι εορταστικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν χωρίς επεισόδια, αλλά κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφάλειας.

Οι διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς στην Τουρκία εξελίσσονται συχνά σε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομία. Το 1996 τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν σε ταραχές που ξέσπασαν στο Καντίκιοϊ.

Στην Ασία, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν για την εργατική Πρωτομαγιά, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Στην Ινδονησία οργανώθηκαν διαδηλώσεις τόσο στην πρωτεύουσα Τζακάρτα όσο και σε άλλες, μικρότερες πόλεις, με αφορμή το σχέδιο της κυβέρνησης να αναθεωρήσει ένα νόμο του 2003 που, σύμφωνα με τους επιχειρηματίες, είναι υπερβολικά «φιλικός» προς τους εργαζόμενους και παρεμποδίζει τις επενδύσεις.

Στις Φιλιππίνες, χιλιάδες εργαζόμενοι έκαναν πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Μανίλας και συνεπλάκησαν με την αστυνομία στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν το προεδρικό μέγαρο. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια προκειμένου να αποφευχθούν επεισόδια όπως αυτά του 2001, όταν οι υποστηρικτές του πρώην προέδρου Τζόζεφ Εστράντα εισέβαλαν στο προεδρικό μέγαρο.

Στην πρωτεύουσα της Καμπότζης, Πνομ Πενχ, η αστυνομία διέλυσε μια ειρηνική, αλλά απαγορευμένη, διαδήλωση εκατοντάδων εργαζομένων με επικεφαλής τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Σαμ Ράινσι.

news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικο

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=702455&lngDtrID=245

Ε, καιρός ήταν να γίνει και αυτό. Α, μια απορία abbis: Όταν λέμε Ασία εννοούμε και Κίνα? Γιατί ξέρεις, εκεί οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες και κυβέρνηση είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα..Τι θέση έχει το ΚΚΕ για το κατ'όνομα Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας?

(Απόσπασμα ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στο 17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ 9 - 12 Φλεβάρη 2005)

Για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα

Η προσυνεδριακή συζήτηση έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα ζητήματα της δράσης του Κόμματος στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, στο διεθνές μέτωπο πάλης κατά του ιμπεριαλισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη ζωή των λαών, στην υπόθεση της ειρήνης.

Η αγωνία των συντρόφων, φίλων και οπαδών, για το πού βρίσκεται η ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος και η κοινή δράση, ήταν έντονη, απολύτως δικαιολογημένη. Πολλοί έθεσαν το ζήτημα ότι έπρεπε στο διάστημα που μας πέρασε, το Κόμμα να συμβάλει πιο έντονα στην ανάπτυξη ιδεολογικού μετώπου στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, παράλληλα με την προσπάθεια για κοινή δράση και συντονισμό.

Πραγματικά, έχει υπερωριμάσει η ανάγκη να εκπονηθεί ένα σχέδιο κοινής δράσης και στενής συνεργασίας ανάμεσα σε κομμουνιστικά κόμματα που έχουν κοινές, σε μεγάλο βαθμό, ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις, που σταθερά υπερασπίζονται το μαρξισμό - λενινισμό και την αναγκαιότητα της πάλης για το σοσιαλισμό. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι είναι δυνατόν το πέρασμα σε ένα καλύτερο και ανώτερο επίπεδο συνεργασίας σε θέματα ανάπτυξης της θεωρίας, σε διεθνή μελέτη για τις αιτίες ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων, στην επεξεργασία κοινής στρατηγικής. Οι μορφές κοινής συνεργασίας πρέπει να έχουν πρακτικό χαρακτήρα, να υπάρξουν ορατά αποτελέσματα.

Αυτή η συνεργασία δε θα έχει «σινικά τείχη», ούτε πρέπει να λειτουργήσει αντιπαραθετικά σε εργατικά και κομμουνιστικά κόμματα με τα οποία υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές. Με τα κόμματα αυτά μπορεί και πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες για κοινή δράση με αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους. Το ΚΚΕ επιδιώκει σχέσεις συνεργασίας και διαύλους επικοινωνίας με όλα τα κόμματα, χωρίς αποκλεισμούς.

Για άλλη μια φορά, υπογραμμίζεται η θέση του για πιο συστηματική και με στόχους συνεργασία ανάμεσα σε κομμουνιστικά κόμματα, για μορφές κοινής δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων, οι οποίες όχι μόνο δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με την ανάγκη να οικοδομηθεί συνεργασία με άλλες αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά, αντίθετα, την υποβοηθούν και την υπηρετούν.

Θεωρεί, επίσης, αναγκαίο και χρήσιμο πιο ανοικτά να εκθέτει τις διαφορές, να τις συζητά, χωρίς φόβο ότι αυτό θα οδηγήσει σε αποκλεισμούς και διαιρέσεις. Εφόσον υπάρχουν διαφορές, αυτές πρέπει να συζητιούνται, να μη συγκαλύπτονται και κουκουλώνονται.

Στην προσυνεδριακή συζήτηση, διατυπώθηκαν ερωτήματα και ανησυχίες για τις εξελίξεις, κυρίως στην Κίνα, αλλά και σε άλλες χώρες που επιδιώκουν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Τα μέλη του Κόμματος συμμερίστηκαν τις εκτιμήσεις των Θέσεων της ΚΕ για την οικονομία της Κίνας, την εμφάνιση εκμεταλλευτικών κοινωνικών δυνάμεων με πολιτικές εκφράσεις στην κινεζική κοινωνία. Οτι αυτό περικλείει κινδύνους για τα συμφέροντα του λαού της Κίνας, αλλά και για το ρόλο της στο διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Το ερώτημα που τέθηκε είναι αν η ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων, ιδιαίτερα στην Κίνα, έχει ήδη οδηγήσει ή οδηγεί στην κυριαρχία των σχέσεων αυτών σε βάρος των σοσιαλιστικών. Τα ερωτήματα αυτά διατυπώνονται στη βάση της αρνητικής εμπειρίας από τη νίκη της αντεπανάστασης και την καπιταλιστική παλινόρθωση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Το ΚΚΕ ενδιαφέρεται να μελετήσει τις εξελίξεις στη χώρα αυτή, όπως και στις άλλες χώρες, στην Κούβα, στο Βιετνάμ, στη Βόρεια Κορέα, μέσα και από διμερείς σχέσεις. Παίρνει, ταυτόχρονα, υπόψη τις ιδιαιτερότητες από χώρα σε χώρα, τις ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν από την ιμπεριαλιστική πίεση και τον αποκλεισμό. Ανεξάρτητα από διαφορές αρχών με την εμφανή ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων στην Κίνα, ανεξάρτητα από διαφορετικές εκτιμήσεις κατά περίπτωση με άλλα κόμματα, θα συνεχίσει η αλληλεγγύη στις χώρες αυτές, στους λαούς, που βρίσκονται στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους λαούς της Γης, που δέχονται τα πυρά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.



πηγη:http://www.kke.gr/ideologia/17oSynedrio/eishghsh17oSynedrio.html

Αλλα λογια ν'αγαπιομαστε δηλαδη....

1)ΓΙΑΤΙ Κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ. Κατώτερο μεροκάματο 52 ευρώ???


Ανάγκες της εργατικής τάξης και αξία της εργατικής δύναμης

    Η κατάσταση της εργατικής τάξης συνδέεται άμεσα με τις ανάγκες της. Αλλά και οι ανάγκες έχουν άμεση σχέση με την κοινωνική εξέλιξη. Για την εργατική τάξη μπορούμε να πούμε ότι οι ανάγκες καθορίζονται από όλα εκείνα τα υλικά και πνευματικά μέσα για την παραγωγή και αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.
Οι ανάγκες της εργατικής τάξης δε μετριούνται μόνο με την ποσότητα των καταναλωτικών αγαθών, αλλά με την ποσότητα και την ποιότητα αυτών που στη δοσμένη χώρα είναι απαραίτητα για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Δηλαδή με την αξία της εργατικής δύναμης. Η αξία της εργατικής δύναμης βεβαίως, αλλάζει στην πορεία της ιστορικής εξέλιξης. Όχι μόνο γιατί αλλάζει η αξία των απαραίτητων μέσων για την ύπαρξή της, αλλά και λόγω ανάπτυξης των κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών των ανθρώπων. Άλλωστε η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων γεννά καινούριες ανάγκες, ατομικές και κοινωνικές. Τόσο ως προς τα μέσα συντήρησης, όσο και ως προς τον πολιτισμό.
    Οι παράγοντες, λοιπόν που επιδρούν στην αύξηση της αξίας της εργατικής δύναμης, είναι η διεύρυνση και η ανάπτυξη των αναγκών του εργάτη και της οικογένειάς του και η εντατικοποίηση της εργασίας. Γιατί με την εντατικοποίηση αυξάνεται η φυσική και πνευματική ενέργεια της εργατικής δύναμης στη διάρκεια που αυτή καταναλώνεται στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής. Εδώ στον ίδιο χρόνο καταναλώνεται περισσότερη εργατική δύναμη. «Η αυξανόμενη εντατικότητα της εργασίας προϋποθέτει αυξημένη δαπάνη εργασίας στο ίδιο χρονικό διάστημα». (Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο, τ.1 σελ. 540). Όταν λοιπόν εντατικοποιείται η δουλιά, ο εργάτης, για να κρατηθεί στη ζωή και να διατηρήσει την κανονική ικανότητα για εργασία, έχει ανάγκη από μεγαλύτερη ποσότητα μέσων συντήρησης, χρόνου ανάπαυσης κλπ.
      Ποιοι άλλοι παράγοντες επιδρούν στην αύξηση της αξίας της εργατικής δύναμης;
Στη «Μελέτη του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) «Προσεγγίσεις στην κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα», έκδοση «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 47-49, σχετικά μ' αυτούς τους παράγοντες αναφέρονται τα εξής:
«Το οικονομικό επίπεδο ανάπτυξης, οι φυσικές, κλιματικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες διαμόρφωσης και ανάπτυξης της εργατικής τάξης.
Η μετατροπή της επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη, οι ποιοτικές αλλαγές στην υλικοτεχνική βάση του προτσές παραγωγής (αυτοματοποίηση, κομπιουτεροποίηση, χημικοποίηση, ρομποτοποίηση κλπ), που προκαλούν την άνοδο του μέσου επιπέδου ειδίκευσης της εργατικής δύναμης, δηλαδή διευρύνουν την γκάμα των νέων επαγγελμάτων και ειδικοτήτων, όπου αυξάνεται το ειδικό βάρος της πνευματικής εργασίας και των εργατών με υψηλή και μέση ειδίκευση.
Η ταξική πάλη, που είναι πολύ σπουδαίος παράγοντας στον αγώνα του προλεταριάτου για την αύξηση της αξίας της εργατικής δύναμης... Στο βαθμό, που η πλειοψηφία της εργατικής τάξης είναι καλύτερα οργανωμένη και σωστά ταξικά προσανατολισμένη, αγωνίζεται από καλύτερες θέσεις για τους όρους της αγοραπωλησίας της εργατικής της δύναμης και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Εκτός αυτού, η ταξική πάλη είναι ο παράγοντας που μπορεί να βάλει κάποιο φραγμό στην απάνθρωπη καπιταλιστική εκμετάλλευση και στη φτώχεια του προλεταριάτου...».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Παράγοντες που αντιδρούν στην τάση αύξησης της αξίας της εργατικής δύναμης και που συντελούν στην τάση μείωσής της, είναι οι ακόλουθοι:

α. Η αύξηση της παραγωγικής δύναμης της εργασίας, ο κυριότερος. Με την αύξηση της παραγωγικότητας της κοινωνικής εργασίας παράγονται περισσότερα προϊόντα στη μονάδα του χρόνου και έτσι πέφτει η αξία της μονάδας του προϊόντος. Στην περίπτωση αυτή ο Μαρξ τονίζει ότι «για να πέσει η αξία της εργατικής δύναμης, πρέπει το ανέβασμα της παραγωγικής δύναμης εργασίας να αγκαλιάσει τους κλάδους παραγωγής που τα προϊόντα τους καθορίζουν την αξία της εργατικής δύναμης και επομένως είτε ανήκουν στον κύκλο των συνηθισμένων μέσων συντήρησης είτε μπορούν να τα αντικαταστήσουν... Την αξία της εργατικής δύναμης την κατεβάζουν επίσης και το ανέβασμα της παραγωγικής δύναμης, και η αντίστοιχη πτώση της τιμής των εμπορευμάτων στους κλάδους που προσφέρουν τα υλικά στοιχεία του σταθερού κεφαλαίου, τα μέσα εργασίας και το υλικό εργασίας για την παραγωγή αναγκαίων μέσων συντήρησης». (Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο, τ.1, σελ 330)...
β. Η γιγάντια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στο πλαίσιο της σύγχρονης επιστημονικοτεχνικής επανάστασης, που οδηγεί στη γοργή αύξηση του σταθερού κεφαλαίου και στη σχετική μείωση του μεταβλητού κεφαλαίου...
(σ.σ. Αυτό σημαίνει κίνηση των μέσων παραγωγής με λιγότερα εργατικά χέρια ή κίνηση της παραγωγής, με λιγότερη ζωντανή εργασία. Γεγονός που αυξάνει την ανεργία, άρα και μειώνει την αξία της εργατικής δύναμης παρμένη στο σύνολο της εργατικής τάξης. Άλλωστε την εργασία πρέπει να την αντιμετωπίζουμε στο σύνολό της, ως κοινωνική εργασία. Επίσης ασκεί πιέσεις για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, πχ πτώση των μισθών, αφαίρεση άλλων μέσων που συνθέτουν την τιμή της, όπως κοινωνική ασφάλιση υγεία κλπ).
γ. Οι αλλαγές που παρατηρούνται στους τρόπους ένταξης και εκμετάλλευσης της εργασίας των γυναικών και των παιδιών στις σύγχρονες συνθήκες. Αν, στο παρελθόν, η αξία της εργατικής δύναμης καθοριζόταν από τον εργάσιμο χρόνο, που ήταν αναγκαίος για τη συντήρηση του εργάτη και της οικογένειάς του, τώρα ρίχνοντας όλα τα μέλη της εργατικής οικογένειας στην αγορά εργασίας ουσιαστικά κατανέμουν την αξία της εργατικής δύναμης του οικογενειάρχη σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Έτσι το κεφάλαιο χτυπά την αξία της εργατικής δύναμης...
δ. Οι διακρατικές περιφερειακές καπιταλιστικές ενώσεις (EE, NAFTA,ASEAN κλπ).
Με την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στον κόσμο του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της «Νέας Τάξης πραγμάτων», το ευρωπαϊκό και ντόπιο χρηματιστικό κεφάλαιο πέρασε σε μια πρωτοφανή επίθεση - ρεβάνς ενάντια στα δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες και κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Στο στόχαστρο της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, δηλαδή αυτής της σύγχρονης «Μεγάλης ιδέας» βρίσκονται η κατάργηση του 8ωρου -5ήμερου - 40ωρου και η συλλογική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μέσα από την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, η κατάργηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών και του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, της παιδείας και της υγείας...
Η ΕΕ με τη συλλογική της πολιτική, με το νομικό και θεσμικό της πλαίσιο, με τη Λευκή και Πράσινη Βίβλο και το στόχο της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, έχει αναδειχτεί σε καθοριστικό παράγοντα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης και στην επιδείνωση της κατάστασης της εργατικής τάξης».



Σ. Κ.  (Κυριακή 21 Οχτώβρη 2001)

2) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ (αίτια, λογος-χαρακτήρας υπαρξης...κλπ)

πάνε στο:   http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=3265.45

Ωραία όλα αυτά αλλά μία πολλή απλή σκέψη, αν ανέβει ο κατώτερος μισθός στα 1300(!) ευρώ και η κατώτερη σύνταξη στα 1.050 ευρώ (αν είναι δυνατόν, μου άρεσε αυτό το 50) πόσο θα αυξηθούν όλα τα προϊόντα και η μέση αγοραστική δύναμη που πρέπει να έχει ο καθένας για να ζήσει αξιοπρεπώς. Μήπως τελικά με κάτι τέτοιο θα πληγούν όλοι οι υπόλοιποι που δεν εργάζονται με τον κατώτερο μισθό (ας πούμε "παράνομα"), π.χ. σερβιτόροι, άλλοι εργάτες, και όλοι οι μικροαστοί που θα βλέπουν τα πάντα γύρω τους να αυξάνονται; Μήπως τελικά είναι απλώς αψυχολόγητες προτάσεις εντυπωσιασμού;

Ρε παιδιά, δική σας άποψη δεν έχετε;

Το προηγούμενο αιώνα τα ίδια θέλανε να λέμε για το 8ωρο, όπου όλοι οι αστοί αμερικάνοι και οι θιασώτες τους έλεγαν ότι θα γίνουν μαζικές πτωχεύσεις εταιριών, όλοι θα μείνουν ανεργοι κλπ....
..Επειδή ζούμε σε ταξική κοινωνία με αντιθέσεις που παράγουν τις ανισότητες είναι δεδομένο όταν κερδίζει η μια πλευρά να χάνει η άλλη("δεν υπαρχει μάνα εξ'ουρανού") και ως εκ τουτου να προπαγανδίζουν(=προσπαθούν να πείσουν) και οι 2 πλευρές τι είναι εφικτό και τι όχι. Έτσι κ τότε την νίκη των καταπιεζόμενων στην αμερική την πληρωσαν οι αστοι....που απ'ότι βλέπετε δεν πάθαν κ τίποτα τόσο φοβερο....


Επιπλέον συνοπτικά αναφέρω:
Η ταξική πάλη μπορεί να διακριθεί σε
-οικονομική πάλη (μισθολογικά κ συνδικαλιστικά γενικότερα)
-πολιτική πάλη (ποιος διαχειρίζεται την εξουσία  προς όφελος ποιας ταξης-στρωμάτων)
-ιδεολογική πάλη (διαλεχτικός υλιστικός τρόπος σκέψης κ επιστημονικός ορθολογισμός έναντι μεταφυσικής, ιδεαλισμού κ ιδεολογημάτων)
Οι επιμέρους "πτυχές" ταξικής πάλης αλληλοδιαμορφώνονται, δηλ. η ταξ. πάλη είναι ενιαία(οι διακρίσεις είναι προς διευκολυνση κατανόησης της).

Μετά τα παραπάνω καταλαβαίνεται πως το ζήτημα "υπάγεται" στην οικονομική πάλη....αλλά όπως προανέφερα είναι λάθος να βλέπουμε αποσπασματικά την ταξική πάλη.

Με άλλα λόγια μην βλέπεις αποσπασματικά ένα αιτημα, γιατί κ εμείς δεν διεκδικούμε αποκομμένα ένα 1300ευρώ κ τέλος.....(διάβασε συνολικό πλαίσιο αιτημάτωΟ ρεαλισμός της υποταγής και
ο ρεαλισμός των αναγκών μας

Είναι προφανές ότι οι "άποψεις ΜΟΥ" που διάβασες (ή όχι)
εκφράζουν και εκφράζονται από τις θέσεις-πολιτική του ΚΚΕ...

Το ζήτημα είναι αν εκφράζουν εσένα("τις δικές ΣΟΥ απόψεις")....
....όπως και να χει εδώ είμαστε για να συζητησουμε σε ότι διαφωνείς.
 
Και  ίσως κάποτε τα ΜΟΥ και τα ΣΟΥ γινουν ΜΑΣ.... ;) :)

Ωχ ρε φούτζι ακόμα δεν κατάλαβες?

ΌΧΙ δεν τις διάβασα και δεν ντρέπομαι να το πω.
Κουράστηκα να διαβάζω φυλλάδες, από όποιο πολιτικό κόμμα κι αν προέρχονται.
Για να μην παρεξηγούμαι, αυτό δεν συνεπάγεται ότι διαφωνώ αλλά ότι αδιαφορώ.

Είμαι εδώ όμως για να συζητήσουμε τις απόψεις σου και τις όποιες διαφωνίες ή συμφωνίες μας,
όταν καταθέσεις τη δική σου θέση, με δικά σου λόγια, εκφράσεις και σκέψεις,
και εάν με πείσεις να υιοθετήσω και εγώ την άποψή σου.

Ας μιλήσουμε στην ανθρώπινη γλώσσα γιατί δυστυχώς την γλώσσα των παπαγάλων δεν την κατέχω :(

Σου κατέθεσα την θέση μου....
και μου κατέθεσες την δική σου: αδιαφορία
Παπαγαλάκια είναι όσοι ακριτα επαναλαμβάνουν κάτι....ΓΙΑΤΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ να δουνε τι λένε οι άλλοι

...αν δεν θες να συζητήσουμε τα όσα έχω πει (λόγω αδιαφορίας ή οτιδήποτε άλλο) σεβαστό, δεν χρειάζεται να το παίρνουμε εγωιστικά ;)

Τέλος λυπάμαι συνάδελφε αλλά με τις ειρωνίες δεν θέλω να συνεχίσω την κουβέντα.......

Φίλε RFA θα σε παρακαλούσα να προσέξεις περισσότερο αυτά που γράφω πριν προβείς στο σχολιασμό τους.
Είπα εγώ ποτέ ότι δε θέλω να συζητήσουμε;
Ακριβώς αυτό είναι που σου ζητώ.
Εσύ όμως αντί για συζήτηση μου πετάς κείμενα και ανακοινώσεις, αυτό το θεωρείς εσύ συζήτηση;
Σου ζητώ την άποψή σου κι εσύ απαντάς:
Κάποιος άλλος έιπε...

Σήμερα όμως αυτούς τους μισθούς ποιος θα τους πληρώσει; Ο κάθε εργοδότης θα πρέπει να βρει από κάπου τους πόρους. Και αυτές οι συντάξεις&επίδομα ανεργίας θα αναγκάσουν το κράτος να ψάξει να βρει (πολύ) περισσότερα έσοδα τα οποία προφανώς θα τα πληρώσουμε όλοι εμείς. Ο εργοστασιάρχης δε θα έχει κανά πρόβλημα αν πληρώνει τα διπλάσια κάθε μέρα για... το μεσημεριανό του φαγητό όλοι οι υπόλοιποι όμως θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, ειδικά αυτοί που έχουν ευκαιριακές δουλειές.
Ούτως ή άλλως τέτοια αύξηση θα έχει αλυσιδωτές επιδράσεις, όλα θα αυξηθούν και μέσα σε 5-10 χρόνια θα ήμαστε πάλι στο ίδιο σημείο απλά τα 2 ευρώ θα έχουν την αγοραστική δύναμη που έχει το 1 σήμερα.

Αυτό που λέμε ουσιασικά είναι να αλλάξει ο καταμερισμός του πλούτου μεταξύ αστών και εργατών, όχι να φορολογηθούν οι μισοί εργαζόμενοι για να πάρουν αυξήσεις οι άλλοι μισοί.

Γενικά δεν διαφωνώ ότι το όλο ζήτημα έχει σαφέστατα ταξικό χαρακτήρα και ότι η πάλη των τάξεων είναι αυτή που κατά κύριο λόγο ρυθμίζει ποιός θα πάρει τι (ποιός θα είναι ο χαμένος και ποιός ο κερδισμένος). Θα προσπαθήσω όμως να βάλω ένα ερώτημα για να προβληματιστούμε πώς η θεωρία της πάλης των τάξεων εφαρμόζεται στις μέρες μας:
Αυτός που εργάζεται σε μια εταιρία (είτε ιδιωτική, είτε στον δημόσιο τομέα) και ταυτόχρονα έχει και μετοχές (έστω λίγες), δηλ. τίτλους ιδιοκτησίας μια εταιρίας, στο χρηματιστήριο σε ποιά τάξη ανήκει? Είναι εργάτης ή αστός? 
Οπότε όταν λέμε να αλλάξει ο καταμερισμός πλούτου μεταξύ αστών και εργατών ποιούς ακριβώς εννοούμε?

Νομίζω η διαχωριστική γραμμή μπαίνει στο σημείο που η επιβίωσή σου εξαρτάται απόλυτα από τον εργοδότη. Δηλ. αν παίρνεις ένα νοίκι αλλά δίνεις περισσότερα για νοίκι (ή έστω, στην τράπεζα για στεγαστικό δάνειο) δεν είσαι αστός (αφού στην ουσία δίνεις, δεν παίρνεις). Αν όμως παίρνεις νοίκια και μπορείς να ζήσεις από αυτά είσαι αστός. Αν έχεις μετοχές και μπορείς να ζήσεις από αυτές, είσαι αστός.

Γι'αυτό λέω ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε αστοί - ούτε καν μικροαστοί. Η επιβίωσή μας εξαρτάται απόλυτα από τη δουλειά μας.

Ρε παιδιά τι μαλακίες είναι αυτές! Για σας το λέω, που υποτίθεται αλληθωρίζετε στ' αριστερά. Ανοίξτε κάνα βιβλίο, δείτε τον ορισμό των τάξεων, δείτε και πώς τοποθετείται κάποιος αντικειμενικά σε μια τάξη, το υποκειμενικό είναι άλλη δουλειά. Οι κλασικοί τα έχουν πει αυτά. Άλλοι μετά τα επεξεργάστηκαν, η συζήτηση τραβάει ακόμη. Οι ορισμοί είναι χρήσιμοι  ;D (έ γατούλα)

Και δεν είναι για να μας σκλαβώνουν. Είναι για να αλλάζουν, να ακυρώνονται να ξανάρχονται να ανανεώνονται αλλά δεν γίνεται χωρίς αυτούς. Άνθρωποι των φυσικών επιστημών είστε ρε γαμώτο! Και πώς στην ευχή το ψάχνετε αυτό το διαχωριστικό όριο, σαν μια απόλυτη γραμμή που χωρίζει τους ανθρώπους! Τίποτα από τα στοχαστικά σας δεν καταλάβατε;
Έχετε για τόσο χαζό τον παππούλη Κάρολο και τον θείο Φρειδερίκο να δουλεύουν την οικονομία και την πολιτική με την Ευκλείδεια γεωμετρία;