THMMY.gr

αυτοί που γράφουν τετοιες μπουρδες να πάνε να διαβάσουν καμιά σελίδα ψυχανάλυση γιατί μας έχουν πρήξει τα ουμπαλα με τα δηθεν εμπειρικά και τις ψευτοθεωρίες τους...



Το τόπικ προήλθε από εδώ (https://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=49218.0)

Επιτέλους κάποιος τσίμπησε..

Γιατί έχεις τόση εμπιστοσύνη στην ψυχανάλυση;

Για τη θεραπευτική της δε μπορώ να σου απαντήσω γιατί δεν ασχολούμαι τόσο με αυτό. Πάντως η σύγχρονη ψυχοθεραπεία είναι συνδυαστική. Δεν ειναι τσαρλατανιά.

Κατα τ'αλλα ως εργαλείο ανάλυσης προσφέρει χρήσιμη μέθοδο για τη μελέτη του ατομικού και ειναι ίσως το μοναδικό εργαλείο μελέτης του ασυνειδήτου. Ειναι διεπιστημονικό πεδίο(εφαρμοσμένη γλωσσολογία, κοινωνιολογία, ψυχ-ιατρική κ.ά.).
Προσοχή: δεν ειναι δουλειά της να αναλύσει τα πάντα και παντού...  :P Εχει ορια εφαρμογής.

Υπάρχει μεγάλη ψυχαναλυτική μελέτη της οικογένειας ως αρχέτυπο.

Πάνω σε ποια επιχειρήματα, σε ποιες αποδείξεις, σε ποια δεδομένα στηρίζει η ψυχανάλυση τους ισχυρισμούς της; Η ψυχανάλυση μπορεί να λέει ότι η πυρηνική οικογένεια πχ είναι κάτι θετικό, ορισμένοι αντιεξουσιαστές λένε ότι είναι αρνητικό. Ποια κριτική, ποια στοιχεία, ποια αποδεικτική μέθοδος σε πείθει για την ορθότητα της πρώτης άποψης;

Για την ψυχολογία γενικώς γνωρίζω ότι υπάρχουν μέθοδοι και έλεγχοι που δίνουν κάποια αντικειμενική βάση στις διάφορες θεωρίες για το πώς λειτουργεί το μυαλό του ανθρώπου (που και πάλι βέβαια, όπως σε κάθε επιστήμη, μπορούν ανά πάσα στιγμή να προκύψουν ανεπαρκείς ή λανθασμένες - άλλο αυτό). Οι ψυχαναλυτές μού φαίνεται ότι λένε απλά το μακρύ τους και το κοντό τους ο καθένας.

Σε κάποια φάση άκουγα στην τηλεόραση έναν ψυχαναλυτή που ισχυριζόταν πράγματα που λογικά δε μπορεί να τα ξέρει. Πχ έλεγε (με τη βεβαιότητα και το κύρος του επιστήμονα) ότι τα νεογέννητα κλαίνε επειδή φοβούνται ότι θα πεθάνουνε. Αυτό πώς είναι δυνατόν να το ξέρει; Τα ρώτησε; ::)

Αφού το γυρίσατε στην ψυχανάληση και τις μεθόδους της προτείνω να δείτε αυτό (http://www.imdb.com/title/tt1571222/)

Κλασσικος τοπις τημμυ. Απο τρολλια καταληγει σε φιλοσοφικο Debate.

Η προσφορά σου στον τοπι είναι στα πλαίσια του φιλοσοφικού debate

έχοντας στόχο να κάνει οφ τοπικ φιλοσοφία ή στα πλάισια του επίσης κλασσικού

του τημμυ να σχολιαζει κάποιος την εξέλικη του τοπι?

η μηπως είναι απλα μια απελπιδα προσπαθεια να επιστρέψει ο τοπις στην

παληα  καλη τρολλιαρικη μορφή και αίγλη του

Η οικογένεια δεν ήταν πάντα πυρηνική επομένως η ψυχανάλυση νομίζω είναι λίγο άστοχο να χρησιμοποιείται όταν αναφερόμαστε στη δομή της. Φαντάζομαι, χωρίς να έχω διαβάσει το κείμενο, ότι το αντιπαραβάλουν με μια δομή του τύπου "τα παιδιά δεν είναι κτήμα των γονιών αλλά παιδιά όλης της κοινωνίας", αλλά και πάλι μιλάμε χωρίς να έχουμε διαβάσει τί ακριβώς καταγγέλουν.

Η ψυχανάλυση αναπτύχθηκε ως "αυτόνομη" επιστήμη κυρίως από ψυχίατρους. Δηλαδή, ανθρώπους που γνώριζαν πολύ καλά τη βιολογική ρίζα των νευρώσεων/ψυχώσεων. Αλλά παρόλο που η ανατομία δείχνει που υπάρχει το πρόβλημα(δες εγκυκλοπαίδεια ιατρικής του χαρβαρντ, έχει χιλιάδες εγκεφαλογραφήματα από διάφορες ψυχοπαθήσεις), δεν εξηγεί τίποτα σχετικά με το λόγο και κυρίως, αφήνει απέξω τις επιδράσεις του περιβάλλοντος. Οταν μιλάμε για ψυχή στην ψυχανάλυση, δε μιλάμε για τίποτα μεταφυσικό. Μιλάμε για την έλλογη εκδήλωση της βιολογικής μονάδας του εγκεφάλου. Για παράδειγμα η μνήμη είναι ένα από τα σημαντικότερα πεδία ενδιαφέροντος της ψυχανάλυσης.
Η ιδέα της ψυχανάλυσης, δηλαδή της ελλογης διαλεκτικής σύνδεσης σωματικής ασθένειας και πνευματικής, είναι πολύ παλιά και ο Παράσκελος ειναι ίσως από τους πρώτους ψυχαναλυτές, με την εννοια της παρηγορητικής ψυχολογίας. Πρόσφατα ενημερώθηκα για μια μελέτη σχετικά με τις καρκινικές μεταστάσεις που υποδεικνύει ότι πολλές μεταστάσεις οφείλονται στο σοκ της γνώσης του πάσχοντος... Αλλά δεν την έχω δει, οπότε δε μπορώ να πω παραπάνω.

Όταν η ψυχανάλυση ξεκίνησε, ας πουμε, με το Φρουντ ηταν λογικό αφενώς να κεντρίσει το ενδιαφέρον και αφετέρου να υπάρξουν πολλές θεωρίες που η αλήθεια ειναι δεν ισχύουν όλες και πολλές έχουν τρομαχτικές ακροβασίες. Η πειραματική ψυχολογία απόδειξε πράγματα που ο φρουντ ειχε υποθέσει μέσα από την ανάλυση των ασθενών του. Τα εργαστήρια υπνου σήμερα δικαιώνουν πέρα για πέρα κάποια εδάφια από την ερμηνεία των ονείρων(υπάρχει στη βιβλιοθήκη ΜΝΕΣ) και κάποιες αρχικές υποθέσεις ήταν στηριγμένες σε ήδη υπάρχοντα πειράματα(πχ το όνειρο είναι αντίδραση σε μια διαταραχή του ύπνου.  Συνυπάρχουν σωματικές και ψυχικές διεγέρσεις. βλ. πειράματα και διαπιστώσεις των Tissie, Krauss, Vold, Radestock, Bonateli, Spitta, Burdach)

Δεν ειναι δουλειά της ψυχανάλυσης να πει τι ειναι θετικό και τι αρνητικό.
Στην ψυχανάλυση του Freud πχ υπάρχουν πάντα δύο αρχές: η αρχή της ηδονής και η αρχή της πραγματικότητας. Η πρώτη αφορά στην ανευ όρων ικανοποίηση των αναγκών(πχ στις προ-πολιτισμικές κοινωνίες) και η δεύτερη αντανακλά την ύπαρξη του υπερ-εγώ που σε περιορίζει. Με άλλη έννοια από τη μια η αρχή της ηδονής που σε σπρώχνει να ικανοποιήσεις αμεσα τις ανάγκες σου χωρίς περίσκεψη με αποτέλεσμα ίσως να καταστραφείς(να χάσεις πχ τη ζωή σου) και από την άλλη η αρχή της πραγματικότητας σε υποτάσσει σε μια πιο συντεταγμένη ικανοποίηση κάποιων αναγκών σύμφωνα με πρότυπα, κανόνες κτλ. Αυτό το μοντέλο ειναι ακόμα σχετικά παραδεκτό και άσκησε μεγάλη επιρροή μέχρι και στην θεωρία της τέχνης...  :D Περισσότερα μπορείς να βρεις Μαρκούζε: "Έρως και Πολιτισμός"(υπάρχει στη βιβλιοθήκη αρχιτεκτονικής) και Freud "Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας".

Αλλες πηγές που προσφέρουν αποδείξεις στην ψυχανάλυση είναι: ψυχογλωσσολογία, νευροψυχολογία, γνωσιακή επιστήμη


Ο θάνατος είναι συμβολισμός στην ψυχανάλυση ή με καλύτερους όρους αρχέτυπο.
Αναμφίβολα υπάρχει ένα σοκ(έχει βιολογικές ρίζες: αλλαγή περιβάλοντος από ένα υγρό και ζεστό σε ένα αφιλόξενο στεγνό και μαλλον πιο κρύο, εναρξη αυτονομης αναπνοής κτλ)
το οποίο είναι το πρώτο σοκ που θα υποστεί ένας ανθρωπος.
O Freud στη θεωρία του άγχους θεωρεί το φόβο του αποχωρισμού από τη μητέρα(θάνατος...) ως αναδρομική αιτία εμφάνισης του άγχους(κάθε μορφής μέχρι και νευρώδους/υστερικής) στην μετέπειτα ζωή.
Ο Jung επαυξάνει στην αναδρομική επιστροφή του αρχέτυπου(και γενικά) του φόβου.
Ο Lacan μιλάει για το στάδιο του καθρέφτη και ουσιαστικά εισάγει ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι τη συνειδητότητα (διάκριση των υπερεγω-εγώ) που καταπραύνει το ενστικτο του άμεσου θανάτου. Γι' αυτόν δεν υπάρχει ασυνείδητο μέχρι να υπάρξει γλωσσική κατάκτηση.

Γενικά πάντως ο κάθε ψυχαναλυτής μπορεί να πει το μακρύ του και το κοντό του, ειδικά στην τηλεόραση... ή σε κάτι μυθιστορηματικού τύπου best-sellers  απλοποιημένης δήθεν ψυχανάλυσης....


Εχει ληφθεί υπόψη.  :P
Δεν ενδιαφέρει την ψυχανάλυση το μοντέλο της οικογένειας αλλά η αρχετυπική της υπόσταση: δηλαδή κατά πόσο θα εξυπηρετήσει το υπερεγώ και πως θα επιδράσει στον ψυχισμό.
Η έννοια του πατέρα και της μητέρας ειναι αρχετυπική, υπάρχει σε κάθε εποχή και παρατηρούμε στην κοινωνία δομές που αναπαράγουν για τους σκοπούς τους το ανάλογο αυτής της σχέσης (πχ η θρησκεία όπου ο Θεός είναι ο Πατέρας ή και ο Πάπας και η μητέρα εκκλησία κτλ).

Respect για τις γνώσεις σου πάνω στο θέμα (δεν το λέω ειρωνικά, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων :P ), απλά νομίζω πως ήσουν αδικαιολόγητα περιφρονητικός στην καταγγελία, δεν ξέρω τί φαντάζεσαι ότι γράφουν.. αλλά το αρχετυπικό του πατέρα και της μητέρας που λες μπορεί κανείς να το "μυθοποιήσει" και να το ερμηνεύσει στην κοινωνική πραγματικότητα όπως θέλει, από το μοντέλο της πατριαρχικής οικογένειας "ο πατέρας σου είναι ο Αφέντης και Κύριος του σπιτιού" -εξουσιαστική σχέση- έως το "ο πατέρας και η μητέρα σου είναι αφ'ενός ο πρώτος αυτός που γονιμοποίησε τη μητέρα σου, αφ'ετέρου η δεύτερη εκείνη που σε γέννησε, τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω" -εν δυνάμει σχέση φίλων-.
Και πάλι όμως μιλάω χωρίς να ξέρω τί γράφουν, που στο κάτω-κάτω μπορεί και να διαφωνώ αν το διαβάσω, οπότε σταματάω :P

Όλα αυτά τα μοντέλα, οι αρχές και τα αρχέτυπα από πού προκύπτουν; Πχ αυτόή αυτό
Δε θέλω ανάλυση, αλλά αιτιολόγηση.

τα μοντελα του κατοπτρισμού στο πεδίο πως προκύπτουν? τα μοντέλα των σημειακών διπόλων για τα μορια και τους σκεδαστές?

απο πουθενά. Θεωρήσεις ειναι. Αμα μπορούν να ερμηνευσουν την πραγματικότητα (τα εμπειρικά δεδομένα) με καποια προσεγγιση είναι αποδεκτα.

^jerk^

Υπάρχει ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ γιατί τα μοντέλα αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

εχω διαβάσει πολλά τέτοια κείμενα. μαντεύω τι γράφουν.
δεν έχουν αδικο απαραίτητα, αλλά δεν εχουν (κατά κανόνα) τα μέσα να ασκήσουν σοβαρή κριτική
οποτε καταλήγουν σε ακρότητες εκτός τόπου και χρόνου.
Μακάρι αυτό το κείμενο να είναι σοβαρό και να βγω ψεύτης... αλήθεια θα χαρώ πολύ  ;)



Καταρχάς, υπάρχουν δύο πλευρές της ψυχανάλυσης. Υπάρχει η θεραπευτική(που ξαναλέω δε μπορώ να πω πολλα γιαυτο γιατι δεν ασχολούμαι) και η φιλοσοφία της ψυχανάλυσης. Με την εννοια οτι χρησιμοποιείς την ψυχανάλυση σαν εργαλείο για να μελετήσεις κάποιες εκδηλώσεις του ανθρώπου (πχ στον πολιτισμό ή στην τέχνη).
Αλλά πάντα πρέπει να γνωρίζεις τα όρια της ανάλυσης, διότι δεν επιχειρεί να ερμηνεύσει το κάθε τι. Όπου παρεμβαίνει τονίζει ότι το κάνει διότι εμπλέκονται άτομα.
Σίγουρα έχει προεκτάσεις στη θεραπευτική, όμως δεν ειμαι σε θέση να πω τι και πως. Και αφού το επανέλαβα για να μαστε καθαροί ( :D) συνεχίζω:

τα αρχέτυπα και η αναδρομική τους ισχύς ως ιδέα δεν ειναι πρωτότυπη της ψυχανάλυσης. Δεν ειναι τυχαίο που στην αρχαία δραματουργία υπάρχουν οι λεγόμενοι "κύκλοι", γιαυτο και η ψυχαναλυση χρησιμοποιει ονοματολογικά εννοιες απο τις αρχαιες τραγωδίες και μύθους(πχ Οιδιπόδειο σύμπλεγμα, συμπλεγμα Ηλέκτρας κ.ά.). H χρήση τους αιτιολογείται: α. επειδή υπάρχουν διαχρονικά μέχρι σήμερα σχεδόν αυτούσια με τις απαιτούμενες μορφικές αλλαγές β. επειδή εμφανίζονται σε όλους τους λαούς με τις απαιτουμενες μορφικες αλλαγες.
Ο Γιουνγκ εχει κάνει τη βασικη του εργασία συγκεντρώνοντας αρχέτυπα απολο τον κόσμο(με επι τοπου ερευνα από την Ασία μέχρι την Αφρική)
πριν απαυτον δούλεψε συστηματικά στα αρχέτυπα ενας εθνολόγος(αν θυμαμαι καλά) του οποίου το ονομα δε θυμάμαι τώρα(αν θελει καποιος μπορω να το ψαξω).
Ο Γιουνγκ μελέτησε τα αρχετυπα σε συνδυασμό με την ανάλυση σε όνειρα ασθενών του. Εβγαλε συμπεράσματα που στηρίζονται στη θεραπευτική του και ερμήνευσε την υπαρξη των αρχετύπων με την εννοια του συλλογικού ασυνειδήτου. Υπάρχουν αναλύσεις αρχετύπων στο γερμανικό φασισμό(Jung) και ψυχοανάλυση της συλλογικής/ατομικής χαρακτηροδομής από τον Reich (η μια απο τις 2 και μοναδικές σοβαρές δουλειές του κατά τη γνώμη μου  :D)
Υπάρχουν βιβλία του(και αλλων φυσικα) με ανάλυση αρχετύπων και μαντάλα (http://en.wikipedia.org/wiki/Mandala).

Προφανως ολα αυτα ξεφευγουν απο ενα σημείο και μετά. Δεν ειναι ολα σωστα. Καποια ειναι υποθέσεις που περιμενουν να επιβεβαιωθουν ή να απορριφθουν. Γιαυτο κατα τη γνώμη μου πρεπει ο καθενας που ενδιαφερεται γι αυτο το θεμα να εξετασει(στο βαθος που τον ικανοποιει και θελει) με πολυ κριτικό τροπο τα λεγόμενα της ψυχαναλυσης.
Για οποιον ενδιαφερεται για updates στην εντελως συγχρονη ψυχαναλυση υπαρχει 6μηνιαια εκδοση της ελληνικης εταιριας ψυχαναλυτων(τωρα πως λεγεται ακριβως βαριεμαι να ψαξω) με αρθρα. 12 ευρώ κανει και ειναι ενας αρκετα μεγαλος τομος με διαφορα αρθρα.  :P
Παιζει να υπαρχουν και στη βιβλιοθηκη της ψυχολογίας αλλά δεν ειμαι σιγουρος κατα ποσο ανανεωνεται οσο πρέπει....


κανονικά τώρα εγώ διαβάζω μηχανές....  ;D


edit: για την αρχή της ηδονής και την αρχή της πραγματικότητας αν θέλετε θα επανέλθω σε άλλο σεντόνι  ;D ;D ;D ;D :D :D :D

Το συμπέρασμα του Γιουνγκ δηλαδή είναι ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με κάποιες ενσωματωμένες ιδέες στο κεφάλι μας και ερμηνεύουμε τα πάντα με βάση αυτές; Πιο πολύ Ποππερική παρά υλιστικά διαλεκτική μου φαίνεται η φάση... βέβαια δε σκαμπάζω και πολλά από επιστημολογία :P

Φλωριές. Εγώ δίνω γαλλικά για το DALF αύριο :D

Όχι! Αυτή ειναι η σημαντική συμβολή της ψυχανάλυσης στην κοινωνική σκέψη!
Γεννιόμαστε με κάποια βασικά ενστικτα. Αυτά έχουν να κανουν με τη δομή του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος δεν ειναι ακριβώς εννιαίο όργανο. Εχει διακριτά τμήματα που προστέθηκαν με την εξέλιξη του είδους. Παραπάνω δε γνωρίζω για την ανατομία για να πω τη γνώμη μου. Αλλά δεν έχω λόγο να μην το δεχτώ αυτό.
Η ψυχολογία αναφέρει τα ενστικτα της πτώσης και το ενστικτο αποχωρισμού απο τη μητέρα("θανατος") ως τα πρώτα ενστιχτα του παιδιού (βλ. Ανάπτυξη των Παιδιών, Cole&Cole τόμος Α'). Λειτουργούμε με την αρχή της ηδονής αρχικά και αν δεν υπήρχε οργανωμένος πολιτισμος(αρχή της πραγματικότητας) θα συνεχίζαμε να κινούμαστε κατ' αυτήν. Αλλά, από τη στιγμή που μεγαλώνεις μέσα στην οικογένεια και αργότερα μπανεις στη διαδικασια κοινωνικοποίησης, αρχίζεις να αφομιωνεις με τον τρόπο σου(αυτον τον τροπο τον μελετα στενα η ψυχαναλυση) αυτά που βρίσκονται ήδη στον υπερεγω. Ο πολιτισμος ειναι αναπτυξη διαλεκτικά υλιστική....  ;)
Υπάρχουν εργασίες που προσπαθούν να συνδέσουν την ψυχαναλυση με το διαλεκτικό υλισμό. Αρκετά σοβαρές θα έλεγα κιόλας.

καλή επιτυχία...  :D μπορείς να διαβάσεις Γιουνγκ στα γαλλικά μετά  :D :D :D :D

Τότε τα αρχέτυπα από πού προκύπτουν;

(btw αυτό με το υπερεγώ vs ηδονή μού φαίνεται βλακεία)

νομίζω πως η εξελικτική ψυχολογία ασχολείται με αυτά τα θεματα ε? Οχι ανατομικά, ακριβως, αλλα η συνδεση των συμπεριφορων με την εξελιξη του εγκεφαλου.

Θα κάνω την "παρατυπία" να πω ότι τα αρχέτυπα είναι υπαρκτοί συμβολισμοί ασυνείδητων ψυχικών διεργασιών.
Πρώτα απ' ολα, μια παραδοχή(η ριζική) που κάνουν όλοι οι ψυχαναλυτες είναι ότι α. υπάρχει ασυνείδητο, β. λειτουργεί με μη συνειδητούς κανόνες αλλά καθόλου μεταφυσικούς, γ. φανερώνεται στη συνειδητή ζωή και την επηρεάζει αρνητικά όταν ακριβώς επικαλύψει το συνειδητό. Μπορώ να επεκταθώ.

Τα αρχέτυπα είναι το ισοδύναμο της διαλεκτικής αντίθεσης ανάμεσα σε δύο πόλους. Ο Γιουνγκ ονομάζει τα αρχέτυπα "διπολικά". Εχουν τόσο καταστρεπτική, όσο και ευεργετική αξία. Αλλά αυτά ορίζονται στην κοινωνική τους δοκιμή και όχι εκ των προτέρων. Η αναδρομική εμφάνιση αρχετύπων εξαρτάται από την αντικειμενική κοινωνική βάση. Πχ στην (προ)ναζιστική γερμανία είχαν αρχίσει να εμφανίζονται μεσαιωνικές δοξασίες όπως η λατρεία του Βοτάν και του Οντίν που ήταν περιπλανώμενοι θεοί που εξέφραζαν τόσο την ηδονική ζωή, όσο και την καταστροφή.

Τα αρχέτυπα έχουν τόσο μεγάλη αξία για την ψυχανάλυση διότι οι "ασθενείς" κατά την πράξη της ανάλυσης κινούνται πάνω σ' αυτά (πχ υπάρχουν έντονα στα όνειρα τους).

Η αρχή της ηδονής και η αρχή της πραγματικότητας είναι από τις πιο σημαντικές σκέψεις του Freud και έχουν γραφτεί τόνοι χαρτιού από πολλούς γι' αυτό το θέμα τον περασμένο αιώνα. Ειναι θεμέλιο της φιλοσοφίας της ψυχανάλυσης. Εγώ προσωπικά ασχολούμαι με την ψυχανάλυση στο πεδίο εφαρμογής της αισθητικής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Σ' αυτό το πεδίο οι "ορθόδοξοι" υλιστές αισθητικοί είναι χιλιάδες φορές πιο ιδεαλιστές, ενώ οι αισθητικοί που χρησιμοποιούν αυτή την άποψη της ψυχαναλυτικής φιλοσοφίας(οι οποίοι δεν ειναι καθόλου άσχετοι προς το μαρξισμό) είναι κατά τη γνώμη μου πολύ πιο κοντά στο ζητούμενο. Αυτή η άποψη αποτελεί τμήμα της διαλεκτικής του πολιτισμού. Είναι μια ανάλυση στο επικοδόμημα.

ειναι διεπιστημονικό, υπερβολικά δύσκολο και ιντριγκαδορικο πεδίο.
το μελετούν ένα πλήθος επιστημών: ψυχογλωσσολογία, εξελικτική ψυχολογία, η πολύ πρόσφατη επιστήμη της νευροψυχολογίας και πλέον και οι ηλεκτρολόγοι(βιο-μηχανικοι κτλ)...  :D :D :D

κοιτα να δεις...μου χε δημιουργηθει η εντυπωση οτι ο Γιουνγκ ήταν τρομερος ιδεαλιστης και εβλεπε τα "αρχετυπα" σαν ιδεες του συμπαντος ή στην καλύτερη περίπτωση ad hoc μηχανισμους/πλαισια του εγκεφαλου μεσα στα οποια κινειται ο ανθρωπινος ψυχισμος...

Καλά ναι ο Γιουνγκ είναι φουλ ιδεαλιστής. Αλλά έχει εκλάμψεις σοβαρότητας και διακριτικότητας σε πολύ λεπτα θέματα (βλ. εδώ http://studiocleo.com/librarie/jung/essay.html)
Μετά από ενα σημείο κάηκε φαίνεται.... Μελέτησε τόση μυθολογία και τόσες θρησκείες που βάρεσε μπιέλα. ;D

Πάντως δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι τα αρχέτυπα ειναι ιδεες του σύμπαντος.
Είναι καθαρά δημιουργήματα του ανθρώπινου πολιτισμού. Πάντως σίγουρα υπάρχουν δίπολα που τα αντιλαμβάνεται ολη η ανθρωπότητα όπως το αίσθημα του θανάτου, του κινδύνου κτλ(δεν τα αντιλαμβανεται-μαλλον δεν τα λαμβάνει υπόψη- αυτος που δρα με την αρχη της ηδονης)... Αυτά προσπαθεί να εκλογικεύσει ο ανθρώπινος πολιτισμός και γι' αυτό περιορίζει το άτομο σε "ασφαλεστερες" καταστάσεις(αρχή της πραγματικότητας) σχετικής ανελευθερίας. Επιστροφή των αρχετύπων μέσα στην αρχή της πραγματικότητας και ποσοτική υιοθετηση σημαίνει κάτι καταστροφικό όπως πόλεμο... Αυτά τα είχε προβλέψει ο Γιούνγκ από το 1920 περίπου για τη Γερμανία, διότι ανέλυε Γερμανούς πελάτες και έβρισκε εντονα καταστροφικά αρχέτυπα.
 

Μindfuck. μου φαινονται εκτος υλης αυτα δασκαλε.

Αλλα τελως παντων ηταν ενα απλο statement και ισως ελειπες γιατι τα παντα στο τημμυ καταληγουν σε φιλοσοφικοπολιτικοκοινωνικοοικονομικο debate.

Οι θεωρητικοί που δε ζουν μια εξεγερτική ζωή
δε λένε τίποτα που αξίζει να λεχθεί
και οι ακτιβιστές που αρνούνται να σκεφτούν κριτικά
δεν πράττουν τίποτα που αξίζει να γίνει.
Ριζοσπαστική θεωρία είναι η σκέψη που ολοκληρώνεται σε μια εξεγερτική ζωή και μαθαίνει
να εκφράζεται με ακρίβεια αλλά και ρευστότητα.

Όταν αναπτυχθεί κόβει σαν καλοακονισμένο μαχαίρι.


Λευτεριά στο φοιτητικό υποκείμενο που διαβάζει χομπίστικα Lacan αντί να βλέπει τηλεόραση.

 ;D ;D ;D ;D ;D


τα προβλήματα είναι:
τι σημαίνει ελευθερία;
σε ποιο βαθμό είναι εφικτή στην υπάρχουσα διαλεκτική βάσης-επικοδομήματος;
με ποιο εργαλείο μπορείς να αναλύσεις το απο πάνω ερώτημα;
ποιος και απο ποια θεση εκφράζει την παραπάνω απαίτηση;
με ποια διαδικασία θα απελευθερωθεί το δυσμοιρο υποκείμενο;
ποιος θα το ελευθερώσει; θα ελευθερωθεί μόνο του; με ποιο τρόπο θα αποκτήσει αυτοσυνείδηση;
εχεις να προσφέρεις κάτι στη συζήτηση του τοπικ;

Επανέρχομαι γιατί τράκαρα κάτι σήμερα και θυμήθηκα ότι δεν είχα απαντήσει σ' αυτό.

Η ιστορία έχει ως εξής...

Πάνω κάτω πριν από ενάμισι αιώνα, ο Freud έκανε μια επίδειξη κλινικής ύπνωσης για να καταδείξει ότι η υστερία ήταν όντως(όπως είχαν αρχίσει να ψυλλιάζονται και πριν απ’ αυτόν) ψυχολογική ασθένεια που οδηγούσε στην εμφάνιση οργανικών αιτίων και όχι το ανάποδο.

Τα τελευταία 25 χρόνια γίνονται μελέτες του εγκεφάλου με ειδικούς τομογράφους*1 από τις οποίες προκύπτουν αποτελέσματα σχετικά με συγκεντρώσεις και παραγωγές ή εξαφανίσεις ουσιών από τον εγκέφαλο, ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση του υποκειμένου. Το αποτέλεσμα είναι η ιατρική μελέτη αυτών των πραγμάτων να συμπίπτει όχι μόνο με βασικές θέσεις, αλλά και με λεπτομέρειες, της ψυχαναλυτικής θεωρίας(σε γενικές γραμμές γιατί υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις). Σε αυτά που δικαιώνονται περιλαμβάνονται: η ύπαρξη της παιδικής σεξουαλικότητας, η διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού τα πρώτα χρόνια της ζωής του, η «μη γονιδιακή κληρονομικότητα» των νευρώσεων(δηλαδή ένα ψυχολογικό πρόβλημα να μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και μάλιστα πολλαπλασιαστικά). Σε αυτά που εν μέρει απορρίπτονται είναι ο φόβος του φαλλού για τις γυναίκες και πάλι όμως είναι σε ισχύ, όχι όμως σε απόλυτη ισχύ. Και πάνω σ’ αυτά η ψυχοθεραπεία(να πούμε εδώ ότι η σύγχρονη ψυχοθεραπεία είναι μιξ προσεγγίσεων, αλλά πάντα εμπνευσμένη από τις βασικές προσεγγίσεις της ψυχανάλυσης) βασίζεται και προχωράει κλινικά. Φυσικά είναι θεραπεία που έχει κάποια όρια, κυρίως λόγω του ότι απαιτεί πολύ χρόνο, κοστίζει και χρειάζεται έναν πολύ καλό και πολύ καλά εκπαιδευμένο θεραπευτή. Αυτά για το κλινικό κομμάτι, το οποίο στηρίζεται σε κλινικά δεδομένα, στατιστικές, λοιπές έρευνες και που η αμφισβήτηση εκεί έχει νόημα να γίνει μόνο από ειδικούς, με νέα κλινικά δεδομένα ή νέες προσεγγίσεις, με εχέγγυο την θεραπευτική τους δυνατότητα.

*1 Δεν έχω ιδέα για το πώς δουλεύουν αυτά τα πράγματα, πως ακριβώς γίνεται το πείραμα, ούτε θυμάμαι ποια ουσία κάνει τι(έχουν γαμηστερά ονόματα πάντως). Αυτά είναι καθαρά ιατρικά θέματα.

Πάμε τώρα σ’ αυτά που σηκώνουν αμφισβήτηση και από μη ειδικούς όπως είμαστε εμείς:

Η ψυχανάλυση όμως πέρα από την κλινική της εφαρμογή κάνει και άλλα πράγματα. Πρώτος ο Freud μπούκαρε στο πεδίο της θεωρίας πολιτισμού διατυπώνοντας ότι ο πολιτισμός είναι η πηγή δυστυχίας του ανθρώπου για τον πολύ απλό λόγο ότι καταπιέζει την σεξουαλική ανάπτυξη του, εξάπτει το άγχος, καταστέλλει το ηδονικό στοιχείο του ανθρώπου.
Κάπου ‘κει ο Jung έρχεται να συμπληρώσει λίγο πολύ αυτό που είπε ο Freud από άλλη μπάντα. Πέρα από την κλινική του συμβολή, ασχολείται με την ανάλυση των αρχετύπων. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διάκριση μεταξύ δυτικού και ανατολίτικου πολιτισμού είναι απλώς κατασκευασμένη. Ο φαλλός εμφανίζεται από τον Τύρναβο μέχρι το κάμα σούτρα. Η ιδέα του Πάνα και του Διονύσου, η αιμομιξία, η πανθεϊστική κοσμογονία, είναι στοιχεία όλων των πολιτισμών όσο πίσω μπορούμε να πάμε. Φυσικά ενσωματώνονται στην τέχνη, είναι λογικό να αποσεξουαλικοποιούνται για να γίνουν κοινωνικά αποδεκτά. Αλλά αυτό ούτε τα κάνει λιγότερο ενεργά, ούτε λύνει το πρόβλημα της καταπίεσης της σεξουαλικότητας. Να σημειώσω ξανά το κείμενο Βοτάν που θα το βρείτε στη συλλογή κειμένων του Jung με τίτλο «Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού» και αναφέρεται σε αναλύσεις ανθρώπων την περίοδο μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων στην Ευρώπη, στις οποίες τα βίαια και ηδονικά αρχέτυπα επανέρχονται πολύ έντονα(σε αναλύσεις ονείρων πχ).
Τέλος, ο Wilhelm Reich κάνει μια πολύ σπουδαία δουλειά προσπαθώντας να βρει μια τομή της μαρξιστικής κοινωνιολογίας(του διαλεκτικού υλισμού) και της ψυχανάλυσης του Freud. Τα καταφέρνει πολύ καλά μπορώ να πω και εν τέλει μας δίνει ένα τρομερό έργο που σήμερα είναι όσο επίκαιρο όσο ποτέ από την εποχή στην οποία γράφτηκε: Η ΜΑΖΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ! Πέρα από ορισμένες εξόφθαλμες ανακρίβειες, που είναι απόλυτα δικαιολογημένες μετά από τόσα χρόνια, πρέπει να διαβαστεί σε συνδυασμό με το υλικό που έχουμε για τη Χρυσή Αυγή και κυρίως το site τους. Εγώ νιώθω σα να παθαίνω déjà vu… Δε μπορώ να πω τίποτα άλλο στον δύσπιστο ή στον διαφωνούντα, πέρα από το να διαβάσει πολύ κριτικά αυτό το βιβλίο(απαιτείται μια σχετική εξοικείωση με την φροϋδική θεωρία).
Το συμπέρασμα που έχω αποκομίσει προσωπικά είναι ότι η ψυχανάλυση εξάγει διαχρονικά συμπεράσματα, διότι διερευνά την ψυχολογική δόμηση του πολιτισμού.

Και να σημειώσω, πριν να κλείσω(για γνωστό μέλος αριστερής παράταξης που χρεώνει πανάκριβα ιδιαίτερα :D), ότι η «ψυχή» της ψυχανάλυσης δεν έχει καμία σχέση με το φιλοσοφικό ψευτοδίπολο «προηγείται η ύλη της νόησης ή το ανάποδο;», δηλαδή με μαρξιστικούς ή μη ιδεαλισμούς. Επειδή δε μπορώ να δώσω ορισμό για την ψυχή θα δώσω ένα χοντροκομμένο παράδειγμα: πρόβλημα στην ψυχή έχεις όταν σφίγγεται το στομάχι σου χωρίς να έχει χαλάσει κανένα κύτταρο πουθενά στον οργανισμό σου και μετά από λίγο καιρό παθαίνεις και έλκος.

Αι κουμουνισταί δεν έχουν πρόβλημα με τας διακυρήξεις περί ψυχής, εφόσον αι ομιλιταί κατανοούν την ψυχή ως αππόροια της οργανώσεως της υλικής μας υπόστασης και όχι ως μιαν μεταφυσική έννοια όπως η χριστιανική ψυχή.

Έλα να σου κάνω κανά ιδιαίτερο μπας και αποκυρίξεις τον ρεφορμισμό, for the night is dark and full of terrors.

1. Προφανως η ψυχη υπαρχει εφοσον ζεις. Αμα δε ζεις δεν υπαρχει ψυχη. Δεν υπαρχει καμια μεταφυσική.
2. Γινεται προσπαθεια η ψυχαναλυση να συγκρινεται με νευρολογικα δεδομενα. Οι ψυχασθενειες συνδεονται με οργανωσεις των συνάψεων και συγκεντρώσεις ουσιών. (γιαυτο κατα τη γνωμη μου ενας ψυχαναλυτης πρεπει να ειναι ψυχιατρος και οχι ψυχολόγος, για να κατανοει και τη υλική ρίζα των προβλημάτων).
3. Υπαρχει η σωματικη πηγη που εχεις ως αποτελεσμα ψυχικη μεταβολή, υπαρχει η ψυχικη πηγη που εχεις ως αποτελεσμα σωματικη μεταβολή. Με άλλα λογια, διαλεκτικη συνδεση σωματος και ψυχής, δηλαδη η προυποθεση 1 ειναι αναγκαία.

παραδείγματα για το 3:
α. εχω ακουσει οτι εχει παρατηρηθει μετασταση καρκινου από το σοκ, όταν ο ασθενης μαθαινει απο το γιατρό ότι εχει καρκινο.(δε θυμαμαι την πηγη της ερευνας. μπορω να το ψαξω ομως). Γι' αυτό το λόγο νομιζω γινεται ερευνα για τον τροπο που πρεπει να το φερνει κανείς στον ασθενή.
β. εντονο αγχος, μπορεί για παράδειγμα να προκαλέσει νευρώσεις στομάχου ή διαταραχές στα οπτικά νεύρα(το χω παθει προσωπικά το τελευταίο- με εξέτασε οφθαλμίατρος, βρηκε αψογα τα οπτικά νεύρα, οπότε το απέδωσε σε άγχος. Οταν σταμάτησε εκείνο το άγχος, όλα έφτιαξαν).
γ. ορισμένα όνειρα(Tissie, Krauss, Freud) μπορούν να προκληθούν από παθογένεια ορισμένων οργάνων(καρδιάς, πνευμόνων, στομάχου) ή ακόμα και από τη θέση των μελών του σώματος(Vold, 1896). Για περισσότερα πάνω στα εσωτερικά(οργανικά) σωματικά ερεθίσματα των ονείρων βλ. κεφ. 2 , μέρος Γ, Η ερμηνεία των ονείρων, Freud (υπάρχει στη βιβλιοθήκη του ΜΝΕΣ)