THMMY.gr

Δε νομίζω ότι ο δαρβίνος εξήγαγε ως στόχο-σκοπό των ανθρώπων-οργανισμών τον αγώνα για επιβίωση. Αλλά τον θεώρησε, τον αγώνα για επιβίωση, μία ασυνείδητη φυσική συνέπεια από μεριάς των ανθρώπων.

Οπότε, αν δεχτούμε τον αγώνα για τροφή και αναπαραγωγή ως κάτι φυσικό, αυτό τι περιθώρια για πολιτική αφήνει; Ποια πολιτική δραστηριότητα του ανθρώπου, ως τέτοιου, δικαιολογείται; Ή δε δικαιολογείται τίποτα;
Αυτό δλδ, απονοηματοδοτεί κάθε πολιτική αφύπνιση κηρύσσοντας την μάταιη;

αν το δεις κοινωνιολογικά και όχι ατομικιστικά:

http://en.wikipedia.org/wiki/Social_Darwinism (http://en.wikipedia.org/wiki/Social_Darwinism)

αν και προσωπικά πιστεύω ότι είναι ψιλό μπούρδα

Ο κοινωνικός δαρβινισμός είναι μια ψευδοεπιστημονική και μονομερής προσέγγιση των ανθρωπινων σχέσεων και πάει χέρι-χέρι με ρατσιστικές θεωρίες, όπως και με οικολογικές θεωρίες τύπου "το μείζον αίτιο της περιβαλλοντικής καταστροφής είναι ο υπερπληθυσμός-> σταματώντας να παρέχουμε βοήθεια σε υπανάπτυκτες χώρες αφήνουμε τη φύση να ρυθμίζει τον πληθυσμό, επιλέγοντας τους ικανούς και εξαλείφοντας τους αδύναμους".

Στον αντίποδα οικολογικά κινήματα όπως αυτό της κοινωνικής οικολογίας του αντιεξουσιαστή Μπούκτσιν υπερασπίζονται το ότι οι οκολογικές καταστροφές είναι πρωτίστως αποτέλεσμα των άδικων κοινωνικών δομών και ανισοτήτων.
http://en.wikipedia.org/wiki/Social_ecology

Νομίζω πως κάνεις λογικά άλματα :P Η επιβίωση είναι μία παράμετρος δεδομένη όταν αναφερόμαστε σε βιοτικές ανάγκες, η άλλη παράμετρος είναι η αναζήτηση της ευχαρίστησης. Κατα κάποιο τρόπο, η επιβίωση είναι υποσύνολο αυτής της γενικότερης αναζήτησης. Όταν κάποιος είναι δυστυχισμένος π.χ.λόγω μοναξιάς, ακόμα και αν έχει τα μέσα για να καλύπτει τις βιοτικές του ανάγκες, μπορεί να μην αντέξει και να αυτοκτονήσει. Ή εκείνος ο πατέρας που θα πέσει στη φωτιά για να σώσει τα παιδιά του.

Η πολιτική δραστηριότητα του ανθρώπου έγκειται στο ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Δεν είναι π.χ. σαν την αράχνη να στήνει κάπου τον ιστό του και να τα βγάζει πέρα αποκλειστικά στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις.
Επομένως κουβαλάει και τα αντίστοιχα ένστικτα για συναναστροφή με άλλους ανθρώπους και τα επακόλουθα συναισθήματα αγάπης, αλληλεγγύης κ.λ.π.
Η παρεξήγηση έγκειται στο ότιι η φράση "αγώνας για επιβίωση" στα πλαίσια του ανθρωπίνου είδους θεωρείται ταυτισμένη με τη λέξη "ανταγωνισμός" και όχι "αλληλοβοήθεια".
Εν πάσει περιπτώσει έχω την εντύπωση ότι κάπου ανάμεσα στις λέξεις "ανταγωνισμός" και "αλληλεγγύη" γεννιούνται όλες οι πολιτικές θεωρίες :P

Μηπως εχετε αυτο κατα νου?  http://en.wikipedia.org/wiki/Maslow's_hierarchy_of_needs

Ο ανταγωνισμός και η αλληλεγγύη δεν είναι τόσο "ανώτερου επιπέδου".
Η κοινωνικότητα δεν είναι ανθρώπινο προνόμιο.
Και ένα μυρμήγκι μόνο του, θα πεθάνει και θα εξαφανιστεί. Ή το ηλικιωμένο αγριόσκυλο της Αφρικής.

Γιατί οι άνθρωποι όμως ψάχνουν την κοινωνικότητα ακόμα και αν δεν την χρειάζονται για την επιβίωση τους?
Γιατί να μην είναι μια εξελεγκτική ανάγκη του ανθρώπου?

Υποψη να ληφθει οτι ο Maslow μιλάει για υγιη και μη υγιη δείγματα.
Λέει ότι δε μπορεί να λαμβάνουμε στις αναλύσεις σοβαρά υπόψη τα μη υγιή γιατί τότε και η θεωρία μας ειναι σίγουρα λανθασμένη.
Και τα μη υγιή τα ορίζει με βάση τη μη λειτουργικότητα. Κοντολογίς για το Maslow τα άτομα πχ με ειδικές ανάγκες δεν πρέπει να λαμβάνονται καθολου υπόψη.
Πέρα απαυτο το ωραίο σχηματάκι ο Maslow οραματίζεται μια κοινωνική ευγονική.

Ναι, το προσεξα. Για την ακριβεια:


"Maslow studied what he called exemplary people such as Albert Einstein, Jane Addams, Eleanor Roosevelt, and Frederick Douglass rather than mentally ill or neurotic people, writing that "the study of crippled, stunted, immature, and unhealthy specimens can yield only a cripple psychology and a cripple philosophy."[3] Maslow studied the healthiest 1% of the college student population.[4]"

ο τυπος βγαζει μισος. οχι μαλακιες.

θα ψαξω να βρω παλι κατι αρθρα που ειχα τρακαρει πριν 2-3 χρονια να χουμε να κραζουμε.

Δεν είχα σκοπό να το θέσω το ζήτημα ανθρωποκεντρικά. Όμως αναφέρθηκα στον άνθρωπο διότι για αυτόν τέθηκε θέμα εξ'αρχής.. προφανώς κοινωνικότητα υπάρχει και στα μυρμήγκια, και στις μέλισσες και σε μια αγέλη λύκων, φαντάζομαι ακόμα και σε μια αποικία μονοκύτταρων οργανισμών, ασχέτως εάν δεν αντιλαμβάνονται όπως ο άνθρωπος την έννοια κοινωνικότητα.

Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι σίγουρος πώς την εννοεός τη λέξη "εξελεγκτικός" :P αν εννοείς "εξελικτική" τότε δεν διαφωνούμε, για αυτό μίλησα για ένστικτα. Αλλά, επειδή καμιά φορά νομίζω παρεξηγείται η λέξη ένστικτο, λέγοντας ένστικτο δεν σημαίνει ότι είναι κάποιο "ξεπερασμένο" κατάλοιπο του μακρινού παρελθόντους της ανθρώπινης προ-ιστορίας που πλέον είναι αντιλειτουργικό να το ακολουθούμε. Διότι και να μην υπήρχε -λέμε τώρα- το ένστικτο, υπάρχει και η λογική και η ιστορική εμπειρία.
Άλλωστε κάποια ένστικτα,  κοινωνικές αιτίες μπορούν να τα "θάψουν" ή να τα διαστρεβλώσουν.

το λογικό αυτό άλμα φαίνεται να το κάνει ο kORTAS και ο rookie* εδώ:
εγώ, ουσιαστικά, ρώτησα αν μπορούμε να κάνουμε αυτό το άλμα.
Δλδ, την αναγωγή της εξήγησης της κοινωνικής θέσμισης στον ένα φυσικό νόμο της ανάγκης για ύπαρξη (struggle for existence).

*αν και, παρόλο που, αμέσως μετά φάνηκε ότι ο rookie απλά ήθελε να πει πως είναι cool όποιος «ανοίγει τη σχολή για να συνεχίσει τις σπουδές του», η αρχική εντύπωση ήταν η επίκληση της δαρβινικής θεωρίας κατά το δοκούν για να δικαιολογήσει έναν κοινωνικό στρουθοκαμηλισμό.

οκ συγγνώμη δεν είχα καταλάβει τί είχες κατα νου. Νόμιζα ότι το έθετες ως
"δεχόμαστε τον αγωνα για τροφη και αναπαραγωγη ως κατι φυσικο"->"απονοηματοδοτειται κάθε πολιτική αφύπνιση ως μάταιη"