THMMY.gr

Ντρέπομαι  που το ποστάρω  οι ξευτελισμένοι δεν έχουν σχέση με εμάς
 
πηγηhttp://www.diamantopoulou.gr/beta/index.php?option=com_content&view=article&id=4&Itemid=2 (http://www.diamantopoulou.gr/beta/index.php?option=com_content&view=article&id=4&Itemid=2)



Εκείνος από την Κοζάνη.
Ένα από τα έξι παιδιά του Μυλωνά του Γιαννάκη, που τελικά έψαξε τον δικό του δρόμο.
Εκείνη ένα από τα τέσσερα παιδιά ονομαστής οικογένειας που έμεινε άστεγη όταν οι Γερμανοί έκαψαν συθέμελα τα Σέρβια.
Ο Δημήτρης Διαμαντόπουλος και η Εκάβη Χατζηζογίδου παντρεύτηκαν στη δύσκολη μετεμφυλιακή εποχή και ξεκίνησαν τη ζωή τους από τα ορυχεία χρωμίου στη Σκούμτζα Κοζάνης, η μόνη δουλειά που μπορούσε να βρει ο νεαρός κομμουνιστής πατέρας μου τα χρόνια εκείνα.
Τότε το 1959 γεννήθηκα στο μεταλλείο ακολουθώντας τους γονείς σε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ελλάδα.
Κοζάνη, Αθήνα, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα, Χαλκιδική, Ιασμος, ήταν μια περιπλάνηση που κατέληξε στη Θεσσαλονίκη το 1968.
Εκεί τελείωσα το Λύκειο, εκεί τελείωσα τις σπουδές μου στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 με βρήκε μαθήτρια στο Λύκειο, και ήταν τότε που οργανώσαμε τη μαθητική κίνηση «ΑΕΜ Κομνηνός» θέλοντας και εμείς να συμβάλλουμε σε όλες εκείνες τις συναρπαστικές αλλαγές που συνέβαιναν γύρω μας.
Στα φοιτητικά μου χρόνια με συνάρπασε ο λόγος του Ανδρέα Παπανδρέου και η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσομαι σε μαχόμενη φεμινίστρια θέλοντας να….. αλλάξω τα πάντα γύρω μου.
Ενεργό και οργανωμένο μέλος στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ και συγχρόνως Πρόεδρος των Φοιτητών της Σχολής μου και μέλος της σημαντικής τότε κίνησης γυναικών είχα την τύχη να ζήσω όλες τις εκφάνσεις του ελεύθερου πλέον φοιτητικού κινήματος.
Τις ατέλειωτες συζητήσεις στο αμφιθέατρο, τις συγκρούσεις με έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, τους αγώνες για δημοκρατικές ελευθερίες και μια καλύτερη ζωή, για ένα άλλο επίπεδο σπουδών, για την ισότητα των δύο φύλων.
Με αυτές τις εμπειρίες και με βαθιά ευγνωμοσύνη στους γονείς μου, στους δασκάλους μου και στους συντρόφους μου παίρνοντας το πτυχίο μου, άνοιξε το 1981, ένας νέος κύκλος ζωής.
Η επαγγελματική μου αποκατάσταση και μια πολιτική διαδρομή 25 χρόνων στην οποία θα αναφερθώ ειδικότερα.
Όμως στην προσωπική μου ιστορία, σταθμός είναι η γνωριμία και στη συνέχεια ο γάμος μου με το Γιάννη Σαβαλάνο το 1989 και η γέννηση του γιού μας Χαρίδημου το 1993.
Ήταν σ’ εκείνη την τετραετία (1989-1993) που το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην Αντιπολίτευση και έτσι είχα περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου.
Τότε επανήλθα στον ιδιωτικό τομέα επαγγελματικά. Συμμετείχα και διηύθυνα μια εταιρεία συμβούλων και παράλληλα παρακολούθησα και ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Περιφερειακή Ανάπτυξη, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.




   Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε από όλους τους επιστήμονες να επιστρέψουν στην περιφέρειά τους για να συμβάλουν στο όραμα της αλλαγής και την αναζωογόνηση της υπαίθρου. Επέλεξα να εγκατασταθώ στην Κοζάνη με χαρά και πάθος για τη νέα προσπάθεια που ξεκινούσε η χώρα ολόκληρη. Εκείνη την εποχή η Κοζάνη, όπως όλη η ελληνική περιφέρεια, ανασταίνεται.
Δουλεύω ως ελεύθερος επαγγελματίας, διδάσκω στο τοπικό ΤΕΙ και ως μηχανικός μετέχω ενεργά στην «Επιχείρηση Πολεοδομικής Ανασυγκρότησης» του Αντώνη Τρίτση.
Εκλέγομαι και είμαι ενεργό μέλος στο ΤΕΕ, Πρόεδρος της ΕΓΕ Κοζάνης, Πρόεδρος του Νομαρχιακού Οργάνου των Πολιτιστικών Συλλόγων της Επιτροπής και ιδρυτικό μέλος τριών Γυναικείων Συνεταιρισμών.
Παράλληλα εκλέγομαι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Τριμελούς Γραμματείας και αφιερώνουμε με εκατοντάδες συντρόφισσες και συντρόφους όλες μας τις δυνάμεις στην υλοποίηση των μεγάλων στόχων της αλλαγής. Παλεύουμε για τους συνεταιρισμούς, για τη συμμετοχή των γυναικών, για την επιμόρφωση των πολιτών, για την πολιτιστική ζωή, για τον πολιτισμό στα χωριά, για την κοινωνικοποίηση!!!
Ήταν μια εξαιρετική περίοδος της ζωής μου, όπου στα 22 μου χρόνια παράλληλα με τον αγώνα για την επιβίωση δίναμε όλοι μαζί και τον αγώνα για Δημοκρατία, για νέους θεσμούς, για το τέλος των εμφυλιοπολεμικών αντιθέσεων, για την κοινωνική αλληλεγγύη.

   Το 1985, μου έγινε η εξαιρετική τιμή από τον Πρωθυπουργό της Χώρας Ανδρέα Παπανδρέου, να με επιλέξει – ανάμεσα σε λίγες γυναίκες – για Νομάρχη Καστοριάς. Στα 26 μου χρόνια θα εκπροσωπούσα την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε ένα εξαιρετικά συντηρητικό νομό. Η ιδέα μου προκαλούσε δέος, αλλά η πρόκληση ήταν μεγάλη. Μπροστά μου είχα το τέλος της θεωρίας και ερχόμουν αντιμέτωπη με την πρόκληση της πράξης. Δέχθηκα – αυτό που τώρα φαντάζει σαν τρέλα. Mία κοπελίτσα 26 χρονών οδηγώντας ένα γαλάζιο Deux Cheveaux πάρκαρε μπροστά στο κτίριο της Νομαρχίας Καστοριάς, μιας πόλης και ενός Νομού όπου το συνολικό ποσοστό της συντηρητικής παράταξης έφτανε το 67%.
Σήμερα έχω την ικανοποίηση ότι συνέβαλα σε ένα σημαντικό έργο για τον Νομό. Πήραμε μέτρα και δημιουργήσαμε υποδομές για την γουνοποιία. Πετύχαμε την κήρυξη της Καστορίας ως προστατευόμενη από την UNESCO περιοχή. Ξεκινήσαμε την αναστήλωση του ιστορικού κέντρου της πόλης. Βάλαμε τις βάσεις για την επίλυση των τεράστιων περιβαλλοντικών προβλημάτων της λίμνης, με έργα υποδομής όπως οι βιολογικοί καθαρισμοί των παραλίμνιων, αλλά και με παρεμβάσεις στη λίμνη σε συνεργασία με διεθνή περιβαλλοντικά ινστιτούτα. Πρωτοβουλίες που έκανε πράξη η Κυβέρνηση μας.
Φεύγοντας άφησα πίσω μου την γλυκιά ανάμνηση εξαιρετικών ανθρώπινων σχέσεων και την βαθιά πεποίθηση ότι η Διοίκηση με αξιοκρατία και ακεραιότητα μπορεί να ενώσει τις μεγάλες αλλά συγκρουόμενες δυνάμεις της ελληνικής περιφέρειας.


   


Η παραίτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη οδηγεί στις εκλογές της 10 Οκτωβρίου 1993. Ο Ελληνικός Λαός δικαιώνει και επαναφέρει τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Στις εκλογές αυτές επεχείρησα την πρώτη μου κάθοδο, ως υποψήφια Βουλευτής στον Νομό Κοζάνης και το αποτέλεσμα με ανέδειξε πρώτη επιλαχούσα. Καθαρά από σεβασμό στην βούληση των συμπολιτών μου, αρνούμαι να υποβάλλω ένσταση κατά εκλεγέντος συναδέλφου, παρά τις μεγάλες πιέσεις φίλων και την υπαρκτή προοπτική να κερδίσω την έδρα.
Ακολουθεί η πρόταση του Υπουργού Ανάπτυξης Κώστα Σημίτη να αναλάβω την Προεδρία του ΕΟΜΜΕΧ και στη συνέχεια τη Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας. Ένας νέος κύκλος ανοίγει, μια νέα, ενδιαφέρουσα αλλά και δύσκολη περίοδος. Η χώρα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση όταν το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Χώρας, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι δρομολογούνται και εσωτερικές εξελίξεις. Παίρνω πρωτοβουλίες για την αναδιοργάνωση του ΕΟΜΜΕΧ αλλά και της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας η οποία αναλαμβάνει την εκπόνηση του 1ου Επιχειρησιακού Προγράμματος Βιομηχανίας που υπήρξε ποτέ στη χώρα. Εχω την ευκαιρία συστηματικής επαφής με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και με την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που είναι απαραίτητες για την επιχειρηματική ανάπτυξη, για την προσέλκυση επενδύσεων, για τις υποδομές της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας, για νέες πολιτικές που αφορούν την ποιότητα, την έρευνα και την τεχνολογία. Τότε οργανώνεται και το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα 1994-1999 για την υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Η επισφαλής υγεία του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου εξωθεί εσωκομματικές εξελίξεις. Το Ιούνιο του 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου μας αφήνει και εδώ τελειώνει μια ολόκληρη εποχή. Με τον θάνατο του τελειώνει η πολιτική ως όνειρο, όπως την ζήσαμε το 1981.
Στις εσωκομματικές εξελίξεις έχω ταχθεί από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του Κώστα Σημίτη. Του πολιτικού που είχα τη τύχη να γνωρίσω από κοντά, να δουλέψω μαζί του και να πιστέψω βαθύτατα στις ιδέες του, στις ικανότητές του, στο αγωνιστικό του φρόνημα και τη μεθοδική δουλειά.
Τον Σεπτέμβριο του 1996, ο Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, προκηρύσσει εκλογές.



   




Στις εκλογές του 1996 κατεβαίνω για δεύτερη φορά υποψήφια στο Νομό Κοζάνης.
Εκλέγομαι πρώτη βουλευτής του νομού, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μου, με ρεκόρ ψήφων. Με την εκλογή αυτή αισθάνομαι ότι εισέρχομαι πια στον πραγματικό στίβο της πολιτικής.
Λίγες μέρες αργότερα ορκίζομαι υφυπουργός Ανάπτυξης στην Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, αρμόδια για θέματα βιομηχανίας με βασικό αντικείμενο τις ιδιωτικοποιήσεις και την βιομηχανική αναδιάρθρωση.
Κατά τη τριετή θητεία μου εκπροσώπησα συστηματικά την Ελλάδα στα συμβούλια Υπουργών Βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκτώντας μια σημαντική εμπειρία.
Τότε, ολοκληρώθηκαν οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της Ναυπηγικής Βιομηχανίας και μεγάλου αριθμού προβληματικών επιχειρήσεων.
Προχωρήσαμε τότε σε ένα μεγάλο αριθμό θεσμικών μεταρρυθμίσεων που ήταν αναγκαίες για την εφαρμογή των καινοτόμων δράσεων βιομηχανικής αναδιάρθρωσης.
Κατατέθηκε στη Βουλή και ψηφίστηκε ο νόμος για τις «βιομηχανικές υποδομές» και ο νόμος για την «απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης και λειτουργίας επιχειρήσεων».
Υλοποιήθηκε η πολιτική βιομηχανικής αναδιάρθρωσης για τις φθίνουσες περιοχές και την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου καθώς επίσης ανακηρύχθηκε σε κυρίαρχο τομέα η πολιτική για την ποιότητα.


Αρχές του 1999 ο Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης μου έκανε την εξαιρετική τιμή να με προτείνει στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Romano Prodi, ως υποψήφια Επίτροπο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τον Ιούλιο συναντώ για πρώτη φορά τον Romano Prodi στην Bologna, όπου συμφωνούμε να μου ανατεθεί το χαρτοφυλάκιο της Απασχόλησης και των Κοινωνικών Υποθέσεων και παράλληλα η αρμοδιότητα για την ισότητα
Τον Σεπτέμβριο μετά από ακρόασή μου στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εγκρίνεται η επιλογή μου.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1999 ορκίζομαι ως Επίτροπος. Σε ηλικία 40 ετών είμαι το νεαρότερο μέλος της Επιτροπής Prodi, και μία νέα μεγάλη πρόκληση ανοίγεται μπροστά μου.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την περίοδο 1999-2004 καλείται να ανταποκριθεί σε μεγάλες προκλήσεις της εποχής, ιδιαίτερα μετά την ατυχή κατάληξη της προηγούμενης Επιτροπής. ‘Εχουν ήδη τεθεί υψηλοί στόχοι και μεταξύ αυτών: Η μεγαλύτερη διεύρυνση με την ενσωμάτωση των δέκα νέων χωρών. Η επιτυχής μετάβαση στο ενιαίο νόμισμα και την οικονομία του ευρώ. Η προώθηση των μεταρρυθμίσεων με βάση τη στρατηγική της Λισσαβόνας. Η μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών κοινοτικών οργάνων με έμφαση στη διαμόρφωση του νέου πλαισίου της Ενωμένης Ευρώπης, (γνωστού ως ευρωσύνταγμα).
Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν είχα τη τύχη να συμμετάσχω ενεργά σε μείζονα πολιτικά γεγονότα της εποχής μας και να συνεισφέρω στη διαμόρφωση σημαντικών ευρωπαϊκών πολιτικών. Έκανα περισσότερα από διακόσια ταξίδια και στα αρχεία μου έχω πάνω από 172 επίσημες ομιλίες σε 33 χώρες και 60 άρθρα σε μεγάλες εφημερίδες 14 Κρατών. Η πλειονότητά τους αφορά στα θέματα της απασχόλησης, της κοινωνικής πολιτικής, της φτώχειας, των διακρίσεων κατά των γυναικών, της βίας και βεβαίως της οικονομίας και των επιχειρήσεων.

Στη διάρκεια της θητείας μου:
υιοθετήθηκε η ατζέντα για την Κοινωνική Πολιτική, και μια σειρά στρατηγικών και προγραμμάτων με στόχο:
- την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για γυναίκες και άνδρες,
- τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας,
προωθήθηκε νομοθεσία:
- για την εξάλειψη των διακρίσεων στο χώρο εργασίας, και την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.
Υλοποιήθηκε η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την απασχόληση.
Συμφωνήθηκε η Λευκή Χάρτα για την Κοινωνική Ευθύνη των Επιχειρήσεων.






   Η υλοποίηση της Ευρωπαϊκής Κάρτας Υγείας θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά βήματα της Κοινωνικής Ευρώπης.
«Το Μέλλον της Ευρώπης - Μία συζήτηση για όλους, μια υπόθεση συμμετοχής», ήταν ο τίτλος πονήματος που κυκλοφόρησε το 2002, ως συνεισφορά μου στην προσπάθεια για την Ευρώπη του αύριο.
Το 2002 ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας μου απένειμε το παράσημο του Αξιωματούχου της Λεγεώνος της Τιμής, ως έμπρακτη αναγνώριση για την προσφορά της στον κοινωνικό τομέα και ειδικότερα στη δια βίου εκπαίδευση και στην καταπολέμηση της ανεργίας μεταξύ των νέων. Επίσης τιμήθηκα με βραβείο της Δανικής προεδρίας της Ε.Ε. για την δημιουργία της Λευκής Βίβλου και για το πρόγραμμα της κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων.

Στις 18 Φεβρουαρίου του 2004 παραιτούμαι από την Επιτροπή.
Αφήνω πίσω μου τις Βρυξέλλες, και τους σημαντικούς Ευρωπαίους με γνώσεις και εμπειρίες, που διαμορφώνουν πολιτικές. Τους πολλούς φίλους, συνεργάτες και γνωστούς, περήφανη για τους Έλληνες των Βρυξελλών, τις διακρίσεις τους, τη συμμετοχή τους, την αναγνώρισή τους από όλους.
Επιστρέφω στην Αθήνα με συμπυκνωμένη εμπειρία χρόνων, που μου επιτρέπει να βλέπω την Ελλάδα με τα μάτια της Ευρώπης, και την Ευρώπη με τα μάτια του κόσμου. Να εκτιμώ τις δυνατότητες της Χώρας μας και τις αρετές του λαού μας, και μαζί τις αδυναμίες της φυλής.



 
 
 
2004 : Η επιστροφή στην Εθνική Πολιτική
 
   




Το Γενάρη του 2004 έκλεισε ο δεύτερος μεγάλος κύκλος του ΠΑΣΟΚ με την παραίτηση του Κώστα Σημίτη από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου ως Προέδρου του Κινήματος από ένα εκατομμύριο πολίτες.
Ο Γιώργος Παπανδρέου μου ζητά να συμμετέχω στην νέα προσπάθεια και παίρνω τη μεγάλη απόφαση να παραιτηθώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να γυρίσω στην Εθνική πολιτική σκηνή ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ.
Τον Μάρτη του 2004 το ΠΑΣΟΚ χάνει τις εκλογές, και μετά από 11 χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης αρχίζει η περίοδος της αντιπολίτευσης.
Στην περίοδο από το 2004 μέχρι το 2006 αναλαμβάνω υπεύθυνη του τομέα Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων στο Κοινοβούλιο.
Τον Μάρτιο του 2005 εκλέγομαι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και αναλαμβάνω υπεύθυνη του Τομέα Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Πολιτικής Καταναλωτών.
Το καλοκαίρι του 2006 ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μου αναθέτει τη σύνταξη της Προγραμματικής πρότασης του ΠΑΣΟΚ, που εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 2007 από το Πολιτικό Συμβούλιο.
Τον Μάιο του 2007, μετά ευρύτατο δημόσιο διάλογο, συνέρχεται το Προγραμματικό Συνέδριο κατά το οποίο το Πρόγραμμα εγκρίνεται ομόφωνα, και έτσι το ΠΑΣΟΚ είναι το πρώτο κόμμα, τουλάχιστον στην μεταπολεμική ιστορία, που καταθέτει την προγραμματική του πρόταση ένα χρόνο πριν τις εκλογές.


 
2007-2009: Βουλευτής Α’ Αθήνας
 
   Στις εκλογές της 16 Σεπτεμβρίου 2007 κατεβαίνω ως υποψήφια Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α’ Περιφερεια Αθηνών.
Οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες με τίμησαν με 48.222 σταυρούς εκλεγόμενη στην δεύτερη θέση, στην πρώτη μου αυτή υποψηφιότητα στην Αθήνα.
Τις εκλογές ακολούθησε η εσωκομματική διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου.
Τάχθηκα υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος και επανεκλέχθηκε με 56% των 770.000 μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ που εψήφισαν.
Ως Βουλευτής ανέλαβα την πρωτοβουλία "Αθήνα Ξανά ζωή στο κέντρο" για την αντιμετώπιση των συνθηκών ζωής στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας.

Το 2008 ορίσθηκα Πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Παιδείας.

 
 

 

   


Το 2009 είμαι και πάλι υποψήφια στην Α' Αθήνας.



Διεθνής παρουσία
Παράλληλα με την έντονη ενεργοποίησή μου στο Κοινοβούλιο, στο Κόμμα και στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Χώρας, διατηρώ τις επαφές μου με το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, και συμμετέχω - στο βαθμό που μου επιτρέπουν οι εδώ υποχρεώσεις μου - σε ευρωπαϊκά fora και άλλες διεθνείς συναντήσεις.
Είμαι μέλος του συμβουλίου των «Friends of Europe», ενός ανεξάρτητου think tank, που στοχεύει στην προώθηση και διεύρυνση των πολιτικών για το μέλλον της Ευρώπης, με τη συμμετοχή μεγάλων προσωπικοτήτων από το χώρο της πολιτικής.
Είμαι Πρόεδρος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES) για την Κοινωνική Ευρώπη, η οποία με την υπογραφή Paul Rasmussen και Jacques Delors κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση
Είμαι μέλος του Συμβουλίου του «Notre Europe», ενός ανεξάρτητου ερευνητικού και πολιτικού οργανισμού που ιδρύθηκε από το Jacques Delors.