THMMY.gr

Με κίνδυνο να προκληθεί νέα άνοδο των spreads :D, είπα να ξεκινήσω την συζήτηση.

Θεωρώ για πρώτη φορά τόσο πιθανό, 24 Μαρτίου να είναι η τελευταία μέρα που οι τράπεζες θα δίνουν ευρώ.
Μετά από καμια βδομάδα θα έρθει μια νέα δραχμή, ή ένα δεύτερο ευρώ.

Οι χθεσινές δηλώσεις του πρωθυπουργού, ήταν πραγματικά για δάκρυα...

Τις άκουσα στο ραδιόφωνο και έχει σφιχτεί η καρδιά μου. Το λυπάμαι το ανθρωπάκι...

νομίζω είναι πιο πιθανό να φτιαχτεί ένα ευρώ δεύτερης τάξης, για μερικές χώρες που μας έχουν του πεταματού....
επιστροφή στη δραχμή δεν μπορεί να υπάρξει σε καμία περίπτωση....
μετά την σύνοδο στις 24 Μάρτη ή θα μας δώσουν πολλά ή θα μας βγάλουν στο περιθώριο, κάτι ενδιάμεσο δεν παίζει!!!!
ουσιαστικά, από εκείνη τη μέρα θα ξέρουμε αν θα σωθούμε μελλοντικά ή θα μας πετάξουν και θα κολυμπάμε μόνοι μας... ;D

deleted

t#17:40
http://bit.ly/g5hJL3

οποιος βρει το original video ας το ποσταρει...
ειναι απο την ε.π.η.ε.α λογικα...

δεν νομίζω..... θα υπάρχει διαχείριση από την ΕΚΤ, αλλά θα έχουμε ευκολία να τυπώσουμε νέο νόμισμα και να το μοιράσουμε για μείωση του χρέους κάποιων χωρών, χωρίς να επηρρεάσει άμεσα την Ευρώπη του "ισχυρού" ευρώ...
το θέμα είναι ότι μετά από αυτό δεν θα υπάρχει το γνωστό ευρώ, ως ένωση....
πλέον θα είμαστε μέρος άλλου συνδέσμου, αφού θα παίρνονται διαφορετικές αποφάσεις...
η μόνη λύση νομίζω είναι συμμάζεμα από μέρους μας και από μέρους της ευρώπης μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση αποπληρωμής.... και ένα κούρεμα 10-20% στα ομόλογα θα μας κάτσει μια χαρά, αφού δεν εξαρτόμαστε από τις αγορές πλέον
θα δείξει σε λίγες μέρες, υπομονή και αγωνία!!

deleted

εδω χρειαζομαστε την αποψη καποιοιυ με νομπελ οικονομικων !!!

και επειδη εν τελει το βρηκα μονος μου οριστε:
No money No debt (http://vimeo.com/12670730)
(Ομιλία της πρωτοβουλίας «Παύση πληρωμών - Έξοδος από το ευρώ» - 17 Ιουνίου 2010)

Μπορει να μην εχουν Νομπελ, αλλα ειναι μορφωμενα παλικαρια...

α και ενα νεο ντοκιμαντερ:
http://www.debtocracy.gr/

PS: και τα δυο υπαρχουν καπου ξανα στο φορουμ χαμενα...

Ενας... τορναδόρος ήταν, όπως φαίνεται, η Κασσάνδρα που έστειλε e-mail  το οποίο
ανέφερε ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ανήμερα της εθνικής εορτής  στις 25 Μαρτίου.
Το ηλεκτρονικό μήνυμα διαδόθηκε παντού και προκάλεσε  αναταραχή στις αγορές
καθώς πολλοί πίστεψαν ότι πρόκειται aγια κάποιον  τραπεζικό αναλυτή που γνώριζε
πρόσωπα και πράγματα γύρω από τα  οικονομικά. Μάλιστα, το e-mail προκάλεσε
οξύτατη πολιτική αντιπαράθεση  μεταξύ κυβέρνησης και Ν.Δ.
Ο τορναδόρος είναι σύμφωνα με πληροφορίες 44 ετών και κατάγεται από την  Κρήτη.
Υπέγραψε ως τραπεζικός υπάλληλος για να γίνει πιστευτός και  επικαλούνταν
πληροφόρηση από ανώτατα οικονομικά στελέχη. Τελικά η δίωξη  ηλεκτρονικού
εγκλήματος ανακάλυψε το ίχνος του και βρήκε τον Κρητικό  αναλυτή ο οποίος
υπέγραψε με τα αρχικά Γ.Β. και προφήτευε την καταστροφή  της Ελλάδας.



Ρε Τουραμπαρ, μηπως επεσες θυμα του chain letter ενος τορναδορου και μας τρομοκρατεις??
Πας καλα?
Το ξερεις οτι μπορει να σε ψαχνει το τμημα διωξης ηλεκτρονικου εγκληματος που προωθεις αυτην την παραπληροφορια?? :D
Η μονη σωτηρια σου ειναι να δηλωσεις οτι δεν εχεις λαβει ποτε τετοιο chain letter  :D

H καλύτερη οικονομοτεχνική ανάλυση που έγινε ποτέ για την Ελλάδα Δημήτρης καζάκης ΔΕΙΤΕ ΤΟ!!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Pgb71Hxi8hE (http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Pgb71Hxi8hE)

Κοντεύει τις 2 ώρες σε διάρκεια αλλά πραγματικά αξίζει.

Όπως εξαιρετικά σημαντικό είναι και το έργο του Λαπαβίτσα, που αναφέρεται στο λινκ παραπάνω. Έχει έρθει η ώρα να ανοίξουμε τα μάτια μας (και τα αυτιά μας). Δεν πάει άλλο.

deleted

και με τι κατηγοριες?
οτι ελεγε ψεμματα?
θα τον βαλουν τιμωρια να κατσει στη γωνια
με το ενα ποδι?

δεν το ψαξα και πολυ και δεν το θεωρησα τοσο σοβαρο...

αν το εκανε καποιος αλλος ας μας πει, πως ειναι δυνατον να πιασεις καποιον για ενα μειλ...

δηλ. αν στειλω εγω ενα τσειν μειλ που να λεει οτι ο παπανδρεου ειναι για τον πεο και οτι η Ελλαδα χρεωκοπησε χθες ειναι legally valid να μου βαλουν βραχιολια? θα τρελαθουμε?

το legally valid έχει γίνει λίγο λάστιχο τελευταία. δες αλλαγή νόμου για διόδια και ΜΜΜ. 'Οποια κίνηση τους ενοχλεί είναι παράνομη. Αν υπάρχει ήδη νόμος έχε καλώς. Αν δεν υπάρχει φτιάχνουμε έναν. Το αποτέλεσμα μετράει.

deleted

αληθεια λες? :o
ει σωμα, γαμιεστε!

Δηλώνω groupie του λαπαβίτσα λαιμαι.

Και ο καζάκος στην συγκεκριμένη συνέντευξη καλά τα λέει,αλλά βγάζει έναν τόνο συνομοσιολογίας που δεν νομίζω να τον εννοεί.

ισχυει.
βασικα φταιει οτι ειναι και σαν ταβερνιαρης.

Τορναδορος ειναι και αυτος? ;D
Λυπαμαι τις 2 ωρες που θα χασω (αν τελικα χαθουν) γιαυτο ρωταω!

εννοείς με το περίφημο λεφτά υπάρχουν;  ;D
Μα δεν είπε ψέματα. Λεφτά υπάρχουν. Μόνο που κανείς τους δεν αγγίζει αυτούς που τα έχουν

Κυβέρνηση: “Ανακάμπτουμε” - Οικονομολόγοι: “Χρεοκοπείτε”

Άγγελος Ανδρέου -

Μες στην αισιοδοξία ήταν το υπουργικό συμβούλιο για την Οικονομία τη Δευτέρα (28/3), με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών να διαμηνύουν ότι “επιτέλους, ανακάμπτουμε”. Την ίδια στιγμή, Ευρωπαίοι οικονομολόγοι προβλέπουν χρεοκοπία, σύμφωνα με έρευνα του BBC!



Ειδικότερα, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, παρουσιάζοντας τα μακροοικονομικά στοιχεία, είπε ότι η ύφεση έχει αρχίσει να ρηχαίνει και πως ανάκαμψη αρχίζει σιγά σιγά να κάνει τα πρώτα της βήματα.

Ο υπουργός στηρίχθηκε στα στοιχεία της αύξησης των εξαγωγών, κυρίως των αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων , αλλά και σε μια μικρή αύξηση του ποσοστού της εμπιστοσύνης των επιχειρήσεων.

Επιπλέον, χαρακτήρισε ως "απόλυτα διαχειρίσιμη" την υστέρηση των εσόδων, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση ήδη βρίσκεται "μπροστά" όσον αφορά στο έλλειμμα.

Μάλιστα, ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι δεν είναι 1,5 δισεκατομμύριο η υστέρηση αυτή αλλά 700 εκατομμύρια.

Οικονομολόγοι: “Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει”

Η αισιοδοξία της κυβέρνησης φαίνεται βέβαια να εξαντλείται στο “πηγαδάκι” των υπουργών, αφού τα δύο τρίτα των οικονομολόγων που ρώτησε το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο BBC, προβλέπουν χρεοκοπία της Ελλάδας.

Το BBC ρώτησε 38 οικονομικούς αναλυτές, οι ο οποίοι είπαν ότι τουλάχιστον μια από τις χώρες της ευρωζώνης δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της, και αυτή θα είναι η Ελλάδα.

Ο Gebriel Stein της Lombard Street Research είπε χαρακτηριστικά:

“Η Ελλάδα έχει αποτύχει. Θα χρεοκοπήσει γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να εκπληρώσει τους δημοσιονομικούς και αναπτυξιακούς της στόχους και να κρατήσει το έλλειμμα της”.

Τον ευχαριστούμε για τα καλά του λόγια, αλλά εν προκειμένω μας βολεύει η αισιόδοξη ελληνική κυβέρνηση...

www.cosmo.gr

Δεν ξέρω για κανένα τορναδώρο.

Το αρχικό ποστ ήταν μια προσωπική μου εκτίμηση.
Στην συνάντηση κορυφής καμιά 10αριά μέρες πριν την 25 Μαρτίου όπου πήραμε την επιμήκυνση, φάνηκε πώς έχουμε ακόμα καιρό μέχρι τα χειρότερα.
Που όσο τα καθυστερούμε, τόσο χειρότερα θα είναι μάλλον.

Για κάθε φορά που "γλιτώνουμε" την χρεωκοπία, δέκα φορές θα ευχόμασταν να είχαμε τελικά χρεοκοπήσει.

για να μπορέσει μια χώρα να βγει από το ευρώ πρέπει να ΜΗΝ είναι ελλειμματική.
άρα οι θεωρίες περί επιστροφής στη δραχμή δεν στέκουν.
Χώρες πλεονασματικές όπως γερμανία, ολλανδία και λοιπές, μπορούν να βγουν από την ευρωζώνη, εμείς όχι.

ayto poy to basizeis sthn ba8ia sou gnwsh sthn oikonomia?

Hint: to ti mporei na kanei mia xwra kai ti oxi... den epafietai aparaithta stous upoti8emenous nomous...

btw mia xara mporei na ginei... to oti den to theloun einai to zhthma...

κι εσύ αυτό στη βαθιά σου γνώση στην οικονομία το βασίζεις;

kali m kana videaki eides?
ta eriksa pio panw...
oi sofoi oikonomologoi ta lene oxi egw...

PS: εξαλλου σαν σεναριο εχει αναφερθει (εστω και ως υποθεση) ακομα και σε επερωτησεις σε μελη του ΔΝΤ...
τι να λεμε τωρα...
και η απαντηση ειναι οχι δεν τιθεται τετοιο ζητημα καθως θα ηταν ζημιογονο για την ιδια τη χωρα και πιπες...
και οχι δεν γινεται γιατι δεν μπορει...
απορω πως σου ρθε....

επανασταση και ευρω δεν γινεται ετσι για να ξερεις ακομα και τα εαακ το λενε  :o αν επιστρεψουμε στη δραχμη τι νομιζεις οτι θα γινει?θα χασεις την αγοραστικη δυναμη σου ε αυτο ετσι και αλλιως θα γινει  ^rolfmao^

Πάντως το καλύτερο με την επιστροφή στη δραχμή είναι ότι θα πρέπει να εκδωθούν λόγω πτώσης ισοτιμίας και πληθωρισμού χαρτονομίσματα των 50.000 κ 100.000. Όπως στην κατοχή. Τυχαίο?

Δεν ισχύει αυτό που είπες.

Τα δημόσια χρέη δημιουργούνται(εκτός απο τις μιζές και τα άλλα καλά) επειδή υπάρχει μακροχρόνιο έλλειμμα στο ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών. Πρακτικά δηλαδή επειδή εισάγεις πιο πολλά απ'όσα εξάγεις. Ε,αυτό το έλλειμα κάποιος πρέπει να το χρηματοδοτεί. Θα το πληρώσει είτε ο ιδιώτης(με μορφή ιδιωτικού χρέους) ή το δημόσιο.

Όμως γιατί εισάγεις πιο πολλά απ'όσα εξάγεις? Πολύ απλά,γιατί δεν είσαι ανταγωνιστικός: πχ η φέτα των 10 ευρώ το κιλό δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το άσπρο τυρί από τον παναμά που κάνει 4 ευρώ.Πως βελτιώνεις την ανταγωνιστικότητά σου σε μία μέρα(εις βάρος του λαού βέβαια)? Με την υποτίμηση του νομίσματος.

Δηλαδή ένα σενάριο που ακούγεται από πολλούς οικονομικούς κύκλους(που προφανώς θέλουν να ξαναμπεί η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης,δηλαδή να μας ξαναξεζουμίσουν) είναι η επιστροφή στην δραχμή,το κούρεμα του χρέους κατά 30-40-50-60%, και μια αντίστοιχη υποτίμηση της δραχμής. Βέβαια υποτίμηση του νομίσματος χωρίς αυξήσεις μισθών σημαίνει αντίστοιχη μείωση της αγοραστικής δύναμης. Και τσουπ, εκεί που η ελληνική φέτα έκανε στο εξωτερικό 10 ευρώ το κιλό(και ήταν μη ανταγωνιστική) τώρα κάνει 5 ευρώ, και ανταγωνίζεται στα ίσια τα εισαγόμενα.Tadaaaaaaaa, μόλις μηδένισες το έλλειμμα. Με το κόστος βέβαια να πέφτει στις εργατικές οικογένειες

Τι να σου πω, το είχα δει σε βίντεο*, και μου φάνηκε απόλυτα λογικό...








*συνεντευξη οικονομολογου

γουσταρω παντως που οι οικονομολογοι εχουν μετατραπει
σε κατι σαν σαμανους και τους ακουμε σαν να μιλανε
για τα πνευματα.

Για να το κάνω λίγο πιο σαφές:   Στάση πληρωμών θα μπορούσε να συμβεί ευκολότερα υπό συνθήκες μηδενικού πρωτογενούς ελλείμματος.

Δηλαδή εάν τα [έσοδα] γίνουν ίσα με: [τα έξοδα] - [τους τόκους των δανείων], τότε μια χώρα αυτοσυντηρούμενη μπορεί ευκολότερα να αποφασίσει να οδηγηθεί σε μια νέα διαπραγματευτική βάση, απομονωμένη για ένα διάστημα από τις "αγορές".

εδω το ειδε λογικα η png...
http://www.koutipandoras.gr/?p=4353
@t=45m:23s

βεβαια αυτος ο τυπος και γενικα οσοι μιλανε στη συγκεκριμενη εκπομπη τα λενε για την γιαγια στο σπιτι και δεν εξηγουν τπτ σοβαρα... οποτε δυσκολο να υποστηριξεις κατι με βαση αυτο... π.χ. λιγο πιο πισω ο Ανδριανοπουλος λεει πως κανεις δεν εμποδιζει την Ελλαδα να γυρισει στη δραχμη...

ΥΓ: αυτος ο Μανος ειναι σκετη απολαυση :P

ασχετο αλλα μου ρθε φλασια...

τα χαρτονομισματα του ευρω εχουν πανω τους 2 ονοματα

EURO
ΕΥΡΩ

....

φιλανδια ελλαδα προ ευρω ελεγε ενας στον flash οτι ηταν 3 φορες πιο φθηνα στην ελλαδα ενω με ευρω εγιαν 3 φορες πιο ακριβα σε σχεση με φιλανδια...αυτα ειναι...

oh oh, i'm convinced...

και γτ να αμφιβαλλεις δλδ?!

Υπάρχει ζωή και μετά το ευρώ!

Μπορεί να επιβιώσει η χώρα χωρίς το ευρώ; Για να απαντήσει κανείς σ' αυτό το ερώτη­μα θα πρέπει πρώτα να απαντήσει στο αν μπορεί να επιβιώσει η χώ­ρα με το ευρώ. Αν έχετε προσέξει, όλοι οι απολογητές του ευρώ και της Ε.Ε., από τους διατεταγμένους προ­παγανδιστές του επίσημου δωσιλογισμού έως τα «παπαγαλάκια» τους στην Αριστερά, αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθούν στο συγκεκριμένο ερώτημα.

Αρκούνται μόνο σε μια απίστευτη καταστροφολογία για το τι δήθεν θα γίνει, αν τυχόν η χώρα απαλλα­γεί από τον χαλινό του ευρώ. Ενώ όταν αναγκάζονται να μιλήσουν για το τι μας έχει «προσφέρει» το ευρώ, τότε απογειώνονται από τον μάταιο τούτο κόσμο της κοινής λο­γικής και αναζητούν καταφύγιο στη νεφελοκοκκυγία του παραλόγου. Εκεί δηλαδή όπου τα εξωτερικά ελ­λείμματα είναι απόδειξη αναπτυξι­ακής δυναμικής κι όχι παραγωγικής αποσύνθεσης.

Εκεί όπου ο υπερδανεισμός, ιδιωτικός και δημόσιος, δεν αποτελεί πρόβλημα ούτε οδη­γεί στη χρεοκοπία. Εκεί όπου με τη δραχμή είχαμε πολύ περισσότερα αδιέξοδα και προβλήματα, παρά με το ευρώ. Εκεί όπου η άνοδος του ΑΕΠ, του πιο εικονικού δείκτη της οικονομίας, αποτελεί βασικό κρι­τήριο της οικονομικής ανάπτυξης. Εκεί όπου το να πληρώσουν με κά­ποιο τρόπο λαός και εργαζόμενοι το τοκογλυφικό χρέος που έχει συσ­σωρεύσει η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, είναι ο μόνος δρόμος.

Κι όχι μόνο αυτό. Η ίδια η κρίση του ευρώ και της ευρωζώνης έχει εξαφανιστεί παντελώς από την ανά­λυσή τους. Δεν είναι παρά μια απλή παράπλευρη συνέπεια της παγκόσμι­ας κρίσης, έστω κι αν ο ίδιος ο Τρισέ έχει πει ότι «από τον Σεπτέμβριο του 2008 αντιμετωπίζουμε την πιο δύσκο­λη κατάσταση από την εποχή του Δευ­τέρου Παγκοσμίου Πολέμου - ίσως ακόμη και από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου» («DerSpiegel», 15.5.10)

Η κρίση του ευρώ

Τι ξέρει ο Τρισέ από ευρώ και κρί­ση, όταν υπάρχουν προοδευτικοί, ακόμη και αριστεροί, φωστήρες, που ξεμπερδεύουν στα γρήγορα με όλα αυτά σαν να ήταν ασήμαντες λεπτο­μέρειες. Η απολογητική στην οποία ασκούνται όλοι αυτοί, κάνει ακόμη και τους Μπαρόζο - Τρισέ να ωχριούν.

Όσο για την τερατώδη υπερδιόγκωση των τραπεζών και την επιβολή ενός δημοσιονομικού ολοκληρωτισμού στην ευρωζώνη υπέρ των χρηματαγορών, ούτε που τους απασχολεί. Γι' αυτούς δεν υπάρχει μεγαλύτερος «διεθνισμός», δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση του «ευρωπαϊσμού» τους από την ολοκληρωτική ισοπέδωση λαών, χωρών και εργαζομένων που εφαρμόζει η Ε.Ε. σήμερα.

Τι θα γίνει άμα φύγουμε από το ευρώ και την ευρωζώνη; Θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει; Θα έρθει η συντέλεια του κόσμου; Θα χάσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε; Όλα αυτά μαζί και πολλά ακόμη έχουμε να πάθουμε στη νοσηρή φαντασία όσων νο-μ ίζουν ότι το να τα βάλουμε με τις αγορές, την ευρωζώνη και τους ισχυρούς αποτελεί συνώνυμο της καταστροφής. Όμως ας ηρεμίσουμε λίγο και ας σοβαρευτούμε.

Εκτός ευρωζώνης

Καταρχάς, σήμερα σχεδόν το σύνολο των οικονομικών αναλυτών διεθνώς, πέρα από τους τρόφιμους των ευρωκονδυλίων, των γνωστών τραπεζικών και επιχειρηματικών κυκλωμάτων που χρησιμοποιούν το ευρώ για να καταληστέψουν τα πάντα, έχει καταλήξει ότι η Ελλάδα δεν μπορείνα ανακάμψει χωρίς διαγραφή χρέους και επαναφορά του εθνικού νομίσματος.

Χαρακτηριστική περίπτωση, ο Mark Weisbrot, διευθυντής ενός από τα πιο φημισμένα διεθνώς κέντρα δημοσιονομικής πολιτικής, του Κέντρου Έρευνας για την Οικονομία και την Πολιτική (CEPR): «Η Πορτογαλία μόλις ολοκλήρωσε ένα σύμφωνο με το ΔΝΤ που προβλέπει δυο χρόνια ύφεσης ακόμα. Καμιά κυβέρνηση δεν πρέπει να δέχεται αυτή την τιμωρία. Κάθε ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του και τη χώρα του θα τόνιζε προς τις ευρωπαϊκές αρχές πως έχουν τα χρήματα για να υποστηρίξουν την Ελλάδα με πολιτικές "αντι-κυκλικές" (όπως οι κεφαλαιακές ενισχύσεις), παρόλο που επιλέγουν να μην το κάνουν. Επίσης υπάρχει η ιδέα ότι η Ελλάδα - όπως και η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία - μπορούν να ανανήψουν μέσα από μια "εσωτερική υποτίμηση".

Δηλαδή, μέσα από την αύξηση της ανεργίας, με σκοπό οι μισθοί να πέσουν τόσο, ώστε να γίνει η χώρα ανταγωνιστική διεθνώς. Το κοινωνικό κόστος μιας τέτοιας ενέργειας, όμως, είναι εξαιρετικά υψηλό και δεν αποδίδει. Η ανεργία διπλασιάστηκε στην Ελλάδα (στο 14,7%), υπερδιπλασιάστηκε στην Ισπανία (σε 20,7%) και υπερτριπλασιάστηκε στην Ιρλανδία (σε 14,7%). Αλλά η ανάκαμψη δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Να είστε σίγουροι ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα προσέφεραν στην Ελλάδα μια καλύτερη συμφωνία αν αντιμετώπιζαν μια σοβαρή απειλή αποχώρησής της από την ευρωζώνη...

Όμως το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η Ελλάδα δεν αντέχει να δεχτεί συμφωνίες που δεν την αφήνουν να αναπτυχθεί και έτσι να βρει τον δρόμο της εξόδου από την ύφεση. Τα δάνεια που απαιτούν αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν πολιτικές που ενισχύουν τον "κύκλο" - μείωση εξόδων και αύξηση φόρων μπροστά στην ύφεση - πρέπει να βγουν από το τραπέζι. Η προσπάθεια να γλιτώσει η Ελλάδα μέσω της υποτίμησης έχει αποτύχει. Αν αυτό είναι όλο κι όλο που μπορεί να προσφέρει η Ευρώπη, τότε είναι ώρα για την Ελλάδα, ίσως και για άλλους, να πουν αντίο στο ευρώ» («The New York Times», 9.5).

Η λύση της δραχμής

Η απάντηση στο παραπάνω είναι έτοιμη: ο κύριος αυτός είτε είναι «γραφικός» είτε εκπροσωπεί σκοτεινά αμερικανικά συμφέροντα. Κι αυτά τα λένε όσοι δεν χάνουν ευκαιρία να εξαργυρώνουν επιταγές αλληγορικά και κυριολεκτικά.

Από πού προκύπτει ότι με το να φύγουμε από το ευρώ και να επανέλθουμε σε εθνικό νόμισμα θα οδηγηθούμε σε απανωτές υποτιμήσεις και θα εκτιναχθεί ο πληθωρισμός; Επειδή μας το λένε όλοι εκείνοι που ευθύνονται σήμερα για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας και το παπαγαλίζουν κάθε είδους μίσθαρνα όργανα; Δεν θα έπρεπε να μας το αποδείξουν αντί να το θεωρούν ως δεδομένο ή θέσφατο;

Για να καταλάβει κανείς πόσο παραμύθι είναι η επίκληση της καταστροφής της Ελλάδας λόγω εξόδου από το ευρώ, θα αναφέρουμε απλώς την περίπτωση των Βρετανών οικονομικών συμβούλων του Centre for Economics and Business Research (CEBR) που κάλεσε η ίδια η κυβέρνηση πριν από λίγες εβδομάδες για να τους συμβουλευτεί για το τι θα συμβεί αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ. Σύμφωνα με τους «Times» του Λονδίνου (30.5), ο επικεφαλής του CEBR Νταγκ ΜακΓουίλλιαμς απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με το τι θα υποστεί το νέο νόμισμα της Ελλάδας μετά την έξοδο από το ευρώ: «Εγκαταλείποντας το ευρώ θα σήμαινε ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί κατά 15%». Αποτελεί καταστροφή μια υποτίμηση κατά 15%;

Με εξαίρεση τα επίσημα και ανεπίσημα παπαγαλάκια της ΕΚΤ και της Ε.Ε., που όμως δεν προσκομίζουν κανένα σοβαρό αποδεικτικό στοιχείο, μια και ο σκοπός τους είναι μόνο να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός οικονομικός αναλυτής ανά τον κόσμο που να θεωρεί ότι θα υποστεί καταστροφή η Ελλάδα αν φύγει από το ευρώ. Αυτό που λένε είναι ότι η Ελλάδα θα περάσει μια περίοδο νομισματικής αστάθειας, την οποία άλλοι προσδιορίζουν σε λίγους μήνες και άλλοι σε ένα με δύο χρόνια, έως ότου η συναλλαγματική αξία της νέας δραχμής σταθεροποιηθεί μέσα από την ανάκαμψη της οικονομίας της. Σ' αυτό που συμφωνούν όλοι είναι ότι αυτός που πιθανόν να υποστεί την καταστροφή είναι το ίδιο το ευρώ, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Δύο μοντέλα

Κι όλα αυτά από αναλυτές που δεν υιοθετούν τα μέτρα ή την κατεύθυνση πολιτικής που προτείνουμε για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Όποιος έχει στοιχειώδεις γνώσεις οικονομίας, γνωρίζει ότι υπάρχουν δυο τρόποι να δημιουργήσεις νόμισμα: Ο πρώτος είναι να το ρίξεις στις αγορές, βορά και έρμαιο των κερδοσκόπων και να περιμένεις πού, πότε και πώς θα σταθεροποιηθεί η αξία του. Με ό,τι συνεπάγεται για την οικονομία και την κοινωνία σου. Αυτό συμβαίνει με το ευρώ, που είναι εκ φύσεως τέτοιο νόμισμα. Όμως αυτό συνέβαινε και με την παλιά δραχμή, την οποία οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν ως εργαλείο ραγδαίας υποτίμησης της εθνικής οικονομίας και των εισοδημάτων από εργασία προς όφελος των ντόπιων και ξένων κερδοσκόπων.

Ο δεύτερος είναι να δημιουργήσεις ένα εθνικό νόμισμα που να υποστηρίζει και να υποστηρίζεται από την πραγματική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και πρωτίστως της παραγωγικής της βάσης. Αν θέλει πραγματικά κάποιος την παραγωγική ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος του λαού και της χώρας, τότε δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει αυτό παρά μόνο έχοντας το δικό του νόμισμα. Ούτε η οικονομική θεωρία, αλλά ούτε και η ιστορική εμπειρία έχει να επιδείξει άλλο τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα σχήματα παγκόσμιου χρήματος, όλες οι νομισματικές ενώσεις, όλα τα συστήματα σταθερών ισοτιμιών και σταθερής νομισματικής αξίας, με πιο γνωστό εκείνο του χρυσού κανόνα, απέτυχαν παταγωδώς αφήνοντας πίσω τους ερείπια εκείνες ειδικά τις χώρες που ήταν πιο αδύναμες και εξαρτημένες από την παγκόσμια αγορά.

Ανάγκη «οικονομικής αυτονομίας»

Ο Αλέξανδρος Διομήδης, ιδρυτής και πρώτος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, προσπαθώντας να αντλήσει συμπεράσματα από την τραγωδία της επίσημης χρεοκοπίας του 1932, τόνιζε την «ανάγκη οικονομικής αυτονομίας», έναντι του μοντέλου της νομισματικά σταθερής δραχμής κλειδωμένης με τη χρυσή βρετανική λίρα, προκειμένου η ελληνική οικονομία να είναι ανοιχτή στην παγκόσμια αγορά και στις κυρίαρχες δυνάμεις της: «Η Ελλάς πρέπει απαραιτήτως να φροντίση πώς θα ζη, θα τρέφεται, θα κινήται, θα εργάζεται, με ίδια κατά το πλείστον εφόδια. Πώς θ' ασφαλίση με δυνάμεις αντλουμένας εκτου ιδίου αυτής τόπου, σχετικήν τουλάχιστον ισορροπίαν και μείζονα ή κατά το παρελθόν οικονομικήν αυτοτέλειαν. Αι προσπάθειαί της πρέπει προς αυτό το αποτέλεσμα να τείνουν».

Ο Διομήδης δεν ήταν οπαδός της οικονομικής αυτάρκειας, αλλά πίστευε ότι, αν δεν σταματήσει η εξάρτηση της οικονομίας από το εξωτερικό, αν δεν στηριχθεί η ελληνική οικονομία πρωτίστως σε εσωτερικούς όρους συσσώρευσης και ανάπτυξης, δεν πρόκειται να πάψει να είναι έρμαιο των συγκυριών στην παγκόσμια αγορά που αναγκαστικά οδηγούν τη χώρα στη χρεοκοπία όταν ξεσπούν μεγάλες παγκόσμιες κρίσεις. Το ίδιο ισχύει και σήμερα.

Αιτία χρεοκοπίας

Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο αν δεν διαθέτει η οικονομία το δικό της νόμισμα, ένα νόμισμα που να ελέγχει και να προσαρμόζει κάθε στιγμή στις ανάγκες της; Φυσικά και όχι. Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, είτε είναι παντελώς άσχετος με το θέμα, είτε είναι πολύ μεγάλος απατεώνας. Μπορεί το ευρώ να λειτουργήσει ως τέτοιο νόμισμα για την ελληνική οικονομία; Μόνο όποιος δεν γνωρίζει την ιδιοσυστασία και τη λειτουργία του ευρώ, ή απλώς προτάσσει άλλες σκοπιμότητες, μπορεί να απαντήσει θετικά στο ερώτημα. Μπορεί να έχουμε ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης στην ελληνική οικονομία με το ευρώ; Μόνο όποιος δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να γνωρίζει τι συνέβη τη δεκαετία του ευρώ μπορεί να θεωρεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο εφικτό. Άλλωστε στον κόσμο της φαντασίας όλα είναι εφικτά.

Μια άλλη πολιτική

Όμως στον αληθινό κόσμο έχει αποδειχτεί ότι το ευρώ λειτούργησε καταλυτικά τόσο για την οικονομική καταστροφή που έχει υποστεί η χώρα όσο και για τη χρεοκοπία της.

Πώς μπορεί να υπάρξει ένα εθνικό νόμισμα που να μην υποτιμάται διαρκώς και να μην πυροδοτεί τον πληθωρισμό; Πρώτα και κύρια χτυ­πώντας τις εσωτερικές αιτίες των υποτιμήσεων και του πληθωρισμού, και αυτές δεν είναι νομι­σματικές, αλλά έχουν άμεση σχέση αφενός με τη συνολική κατάσταση και τις εξαρτήσεις της οικονομίας και αφετέρου με τις μονοπωλιακές καταστάσεις στην εσωτερική αγορά. Τι σημαί­νει αυτό; Σημαίνει με πολύ απλά λόγια ότι το χτύπημα των μονοπωλίων και των καρτέλ, ντό­πιων και ξένων, που κυριαρχούν στην ελληνική οικονομία, η αντιστροφή της σχέσης ιδιωτικών κερδών και αμοιβών που υπάρχει σήμερα, η άμεση ενίσχυση των μικρών και μεσαίων επι­χειρήσεων ιδίως στους τομείς της παραγωγής, η εθνικοποίηση κρίσιμων τομέων της οικονομί­ας και πρωτίστως του τραπεζικού συστήματος, ο πολλαπλασιασμός του προγράμματος δημο­σίων επενδύσεων με όρους άμεσης απόδοσης και στήριξης της εθνικής οικονομίας, όπως και η γενναία αναδιανομή εισοδημάτων και πλού­του, μαζί με μια ριζικά διαφορετική πολιτική ένταξης στον διεθνή καταμερισμό εργασίας μέσα κυρίως από διακρατικές προγραμματι­κές συμφωνίες, εναλλακτικές μορφές εμπο­ρικών σχέσεων, ανοίγματα σε χώρες και περι­οχές όπου η Ελλάδα σήμερα είναι απούσα και την επιβολή ενός επιλεκτικού ανταγωνιστικού πλαισίου για την προστασία των πιο σημαντι­κών τομέων της ελληνικής οικονομίας, μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια δυναμική που να μην αφήσει το νόμισμά της να κατρακυλά στις διεθνείς αγορές, ούτε να επιτρέψει την εκδή­λωση πληθωριστικών πιέσεων.

Στεγνώνει η οικονομία από ρευστότητα

Επειδή οι παπαγάλοι του ευρώ έχουν ιδιαίτερο καημό με τις καταθέσεις στις τράπεζες, θα πρέπει να τους πούμε τα εξής: Πριν προλάβουμε εμείς, που προτείνουμε όλα αυτά τα καταστροφικά, να εξανεμίσουμε τις καταθέσεις, θα το έχουν κάνει οι σημερινοί κρατούντες. Η πολιτική που ασκείται είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα «στεγνώσει» την οικονομία από κάθε ρευστότητα. Είναι κάτι που συμβαίνει ήδη και κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα. Με την κάλυψη της τρόικας και της κυβέρνησης η καταθετική βάση των τραπεζών, όση έχει απομείνει, λεηλατείται ασύστολα από τις ίδιες τις τράπεζες προκειμένου να καλύψουν τις «μαύρες τρύπες» του ενεργητικού τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα θα προχωρήσουν σε δέσμευση των καταθέσεων με τη μια ή την άλλη μορφή. Κι αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβεί τους αμέσως επόμενους μήνες, μια και η κρίση ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας θα επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και το χαρτονόμισμα θα γίνει δυσεύρετο.

Ποια αναστήλωση;

Αυτό θα είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει, αν και όποτε κατορθώσει ο λαός να επιβάλει την πολιτική που προτείνουμε. Θα έχουμε να αναστηλώσουμε μια οικονομία και μια κοινωνία εντελώς διαλυμένη, χωρίς ίχνος ρευστότητας στην αγορά και τις τράπεζες, με εισοδήματα πείνας και μαζική ανεργία πρωτοφανή, με κατεστραμμένους τους τρεις στους τέσσερεις ελευθεροεπαγγελματίες, βιοτέχνες, αγρότες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Κι από πάνω φορτωμένη με τα υπέρογκα βάρη του αναδιαρθρωμένου χρέους της και των ιδιωτικοποιημένων υποδομών της.

Μπορεί να αναστηλωθεί μια οικονομία σ' αυτή την κατάσταση δίχως δικό της νόμισμα, δίχως να αποκτήσει τον έλεγχο στους διαθέσιμους πόρους και στις υποδομές της; Μπορεί να γίνει με δεδομένο το καθεστώς εξάρτησης και υποταγής της χώρας που υπάρχει σήμερα;

Κάποιοι νομίζουν ότι δεν μπορεί να γίνει. Δικαίωμά τους. Άλλωστε όταν ένα έθνος, ένας λαός βρίσκεται σε ιστορική καμπή, όπως βρισκόμαστε εμείς σήμερα, όταν καλείται να ανατρέψει την τυραννία είτε του οθωμανικού ζυγού τον 19ο αιώνα είτε του ναζιστικού και φασιστικού ιμπεριαλισμού στη δεκαετία του 1940 είτε των αγορών και του πολιτικού τους προσωπικού σήμερα, υπάρχουν πάντα κάποιοι που θεωρούν αδιανόητο για έναν μικρό και ασήμαντο λαό να τα βάλει με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής του. Όμως από πότε η λιποψυχία, η αδυναμία να στρατευθείς σ' αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη ο λαός και ο τόπος αποτελεί επιχείρημα;

http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/06/blog-post_05.html (http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/06/blog-post_05.html)

του Δημήτρη Καζάκη

Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα ή Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν μπει στο ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, η Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε την ημέρα ένταξης στο ευρώ. Ήξερε να πορεύεται και πριν έρθει το παντοδύναμο ευρώ. Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, είχε ορισμένα τρελά αποτελέσματα:
• Τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα ύψη που βρέθηκαν επί ευρώ. Μάλλον ήταν αδιάφορο σ’ όλους όσοι εμπορεύονταν με την χώρα η κατάσταση της δραχμούλας.

• Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.
• Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.
Αυτά είναι γεγονότα. Αν θέλει κανείς να τα αγνοεί, πρόβλημά του. Να θυμίσουμε μόνο ότι από την υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου επί Μαρκεζίνη (1954), το εθνικό νόμισμα έχασε 10 φορές την αξία του έως ότου μπήκαμε στο ευρώ. Καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;
Επιπλέον, μήπως χρεοκόπησε ποτέ η Ελλάδα λόγω εθνικού νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσό φράγκο, λόγω της ένταξης στην Λατινική Ένωση, η οποία διαφημίστηκε και τότε ως ιδανική για φτηνά δάνεια προς το δημόσιο. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω χρυσής δραχμής και υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, μιας και τότε ανήκε στην νομισματική ένωση της χρυσής λίρας στερλίνας.
Όμως, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν παίζει κανένα ρόλο, διότι πολύ απλά δεν υπάρχουν καν στις οικονομικές σπουδές της χώρας, μιας και όλοι αυτοί οι καθηγηταράδες των οικονομικών σχολών που περιδιαβαίνουν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας για να διαρρήξουν τα ιμάτιά τους με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, είναι παντελώς αγράμματοι ως προς τα οικονομικά. Το μόνο που ξέρουν είναι μόνο εφαρμογές ποσοτικών μεθόδων σε Business και Finance. Για να αποβλακωθεί ο κόσμος, οι οικονομικές σπουδές έχασαν κάθε έννοια κλασσικής οικονομικής παιδείας που κάποτε αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής επιστήμης. Η πνευματική καταστολή στην οποία υποβάλουν τους σπουδαστές της οικονομίας τα προγράμματα σπουδών, τους κάνει να χάνουν κάθε έννοια αιρετικής σκέψης, μετατρέποντας τους σε αυτόματα μιας οικονομικής θεολογίας όπου τον μόνο που υπάρχει είναι να το κυνήγι του εύκολου χρήματος. Κάποτε η οικονομική θεωρία είχε ονομαστεί από τον Άγγλο φιλόσοφο Κάρλαϊλ, dismal science, επιστήμη του ζόφου, γιατί με μεγάλη ευκολία μπορούσε να δικαιολογήσει κάθε απάνθρωπη και αντικοινωνική πρακτική στην κοινωνία. Σήμερα ο αμερικανός Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, γιος του Τζον Κένεθ, είπε πολύ εύστοχα ότι η οικονομολογία έχει καταντήσει στις μέρες μας σε επάγγελμα και μάλιστα ατιμασμένο. Έχει χάσει όλα τα επιστημονικά της στοιχεία και πρέπει να υπαχθεί υπό την εποπτεία της εγκληματολογίας. Ίσως μάλιστα η οικονομική θεωρία να πρέπει να μετονομαστεί σε οικονομική εγκληματολογία.
Δεν θα αναφερθώ στο περίεργο γεγονός ότι οικονομικοί αναλυτές σαν τον Νουριέλ Ρουμπίνι, τον νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν και γενικά το σύνολο της παγκόσμιας οικονομικής κοινότητας, με εξαίρεση τους παρατρεχάμενους των ευρωπαϊκών τραπεζών και τους τροφίμους των ευρωπαϊκών κονδυλίων, επαναλαμβάνουν αυτό που κάποτε ήταν αυτονόητο στα δημόσια οικονομικά: σε περίπτωση κρίσης υπερχρέωσης, διαγράφεις το μεγαλύτερο μέρος έστω του δημόσιου χρέους και επιβάλεις εθνικό νόμισμα. Δεν πρόκειται να αναφερθώ γιατί όλοι αυτοί, ολόκληρη η ιστορία της δημόσιας οικονομικής, έχει γραφτεί από «γραφικούς» και «ασήμαντους» που μπροστά στους σημερινούς Στουρνάρες, Χαρδούβελους, Μπαρουφάκηδες και λοιπούς θιασώτες του «ισχυρού νομίσματος» σε δεξιά και αριστερά δεν πιάνουν μπάζα.
Εντελώς τυχαία μόνο, θα άξιζε τον κόπο να αναφέρω ότι ο Τζον Μέϊναρτ Κέϊνς, που παπαγαλίζουν ορισμένοι σύγχρονοι idiotus ignoramus με πανεπιστημιακού τίτλους, όταν βρέθηκε σε μια ανάλογη παγκόσμια κρίση χρέους, τι πρότεινε; Όταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όλα τα εμπόλεμα κράτη βρέθηκαν καταχρεωμένα κυρίως προς την μόνη χώρα πιστωτή που είχε απομείνει, τις ΗΠΑ, ο Κέϊνς ξάφνιασε το αστικό κατεστημένο με δυο καίριες προτάσεις: Αφενός, ισχυρίστηκε ότι τα χρέη είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν και προκειμένου να επιβάλλουν οι εξεγερμένοι λαοί τη διαγραφή τους, θα έπρεπε να πειστούν οι ΗΠΑ να προβούν αυτές σε διαγραφή των χρεωστικών της απαιτήσεων. Αφετέρου, να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας, οι σταθερές ισοτιμίες και το ιδιωτικά εκδιδόμενο χρήμα και οι οικονομίες να μεταβούν τάχιστα σε εθνικό νόμισμα που εκδίδει το οικείο κράτος με βάση τις ανάγκες του.
Όταν τόλμησε να τα προτείνει για πρώτη φορά το 1920, αντιμετωπίστηκε ως «γραφικός» και ανόητος. Μα είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς σταθερό νόμισμα με παγκόσμιο αντίκρισμα; Θα εξαφανιστεί το διεθνές εμπόριο. Θα χαθούν οι αποταμιεύσεις και κανείς δεν θα θέλει να συναλλάσσεται με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, το οποίο το μόνο που θα κάνει είναι να υποτιμάται διαρκώς. Αυτά κι άλλα πολλά, σαν σήμερα, επικαλούνταν όσοι θεωρούσαν τον Κέϊνς τρελό, γραφικό και ανόητο που προτείνει τέτοια πράγματα.
Βέβαια ο Κέϊνς πίστευε ότι μπορεί να πείσει τις κυβερνήσεις και κυρίως τις ΗΠΑ να το κάνουν από μόνες τους, πριν προλάβουν να το επιβάλουν οι λαοί. Όπως κάποιοι σήμερα πώς μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την ΕΚΤ να ασκήσει άλλη πολιτική από αυτή που ασκεί και να κρατήσει άλλη στάση από αυτήν που κρατά.
Το κλου της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι πολέμιοι του Κέϊνς χρέωναν ως δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων για διαγραφή του χρέους και αποκατάσταση του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί εξεγέρθηκαν τελικά και οι ίδιοι που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν να χάνονται τα χρηματιστικά κέρδη τους, έφεραν τον φασισμό και τον ναζισμό οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, αν αφήσουμε τις ίδιες δυνάμεις της ανοιχτής δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμείνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην κατοχύρωση του «ισχυρού ευρώ».
Όπως και να έχει, η πρόταση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα έχει να κάνει με δυο άμεσες συνθήκες: Την μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους, αφενός και αφετέρου, την επαναφορά ενός εθνικού νομίσματος σε ριζικά διαφορετική λογική από αυτήν που υπήρχε την εποχή της παλιάς δραχμής.
Τι θα συμβεί; Καταρχάς δεν θα το κρατήσουμε κρυφό. Δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και ούτε χρειάζεται να γίνει. Η γνώση, η εγρήγορση και η συμμετοχή του λαού είναι βασικό στοιχείο μιας τέτοιας δραστικής αλλαγής. Επίσης η υιοθέτηση του νέου εθνικού νομίσματος δεν γίνεται μέσα σ’ ένα σαββατοκύριακο. Χρειάζονται έξη με οχτώ μήνες προετοιμασία. Το μεσοδιάστημα αυτό για να κρατηθεί η νομισματική κυκλοφορία στο ελάχιστο δυνατό θα πρέπει άμεσα να γίνουν τα εξής:
ü Να εθνικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδας και να απαιτηθεί ο επαναπατρισμός του νομισματικού χρυσού της χώρας.
ü Να εθνικοποιηθούν οι μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες που έτσι ή αλλιώς επιδοτούνται αδρά σήμερα από το δημόσιο. Η εξυπηρέτηση όλων των δανείων παγώνει και διαγράφονται υποχρεώσεις και οφειλές προς το εξωτερικό.
ü Να δεσμευτούν τα ρευστά διαθέσιμα και ο χρυσός που υπάρχουν στους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και σε ιδιωτικά χέρια. Αυτό θα γίνει με την εγκατάσταση επιτροπών ελέγχου στους επιχειρηματικού ομίλους με μικτή σύνθεση κράτους-εργαζομένων.
ü Να καταργηθούν όλες οι επιχειρηματικές μορφές ευκαιρίας (υπεράκτιες, χαρτοφυλακίου, κοκ) και να δεσμευτούν από το δημόσιο το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας που διαθέτουν στην ελληνική επικράτεια.
ü Να απαγορευτεί η εξαγωγή κεφαλαίου μέχρι νεωτέρας και να επιβληθεί έκτακτη εισφορά επί του κεφαλαίου (capital levy) με καταβολή εντός δυο μηνών από όλες τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και ιδίως τις πολυεθνικές.
ü Να αποτραπεί το δόλιο κλείσιμο επιχειρήσεων με επιβολή ειδικών απαγορευτικών προστίμων και δήμευση περιουσιακών στοιχείων.
ü Να περιοριστεί δραστικά το σκουπιδαριό που εισάγεται στην χώρα από τις πολυεθνικές και να επιβληθεί υψηλός δασμός εισαγωγής σε πολυτελή είδη και προϊόντα.
ü Να συναφθούν ειδικές προγραμματικές συμφωνίες διακρατικής συνεργασίας για όσα εισαγόμενα αγαθά είναι απαραίτητα για την οικονομία και την εσωτερική κατανάλωση (καύσιμα, πρώτες ύλες, τρόφιμα, φάρμακα, κοκ)
ü Να αξιοποιηθεί η δυνατότητα παραγωγής μεταποιημένου χρυσού 9 τόνων ετήσια, αφού εθνικοποιηθούν τα ορυχεία, με την έκδοση από την κεντρική τράπεζα ειδικών ομολόγων χρυσού για την εισροή συναλλάγματος.
ü Να εθνικοποιηθεί ο ορυκτός πλούτος της χώρας (νικέλιο, βωξίτης, λιγνίτης, κοκ) και να αξιοποιηθεί για συμφωνίες με το εξωτερικό για την παραγωγική τους αξιοποίηση και την άμεση εισροή συναλλάγματος.
ü Να ανοίξουν άτοκοι αλληλόχρεοι λογαριασμοί με τις εξαγωγικές επιχειρήσεις, οι οποίες κι αυτές θα τεθούν υπό άμεσο κρατικό και εργατικό έλεγχο.
Μέτρα σαν κι αυτά έχουν σαν σκοπό να διαφυλάξουν την νομισματική κυκλοφορία για το μεσοδιάστημα που χρειάζεται έως ότου είμαστε έτοιμη να εισάγουμε το εθνικό νόμισμα. Από την στιγμή που το εθνικό νομισματοκοπείο θα αντικαταστήσει το ευρώ σαν εσωτερικό νόμισμα, θα γίνει δυνατή η εφαρμογή ορισμένων άμεσων πολιτικών:
1. Αποκατάσταση της νομισματικής «μαύρης τρύπας» που έχει δημιουργήσει το ευρώ και ανέρχεται περίπου στα 30 δις ευρώ ετήσια.
2. Δραστική αύξηση λαϊκών εισοδημάτων και εργατικών αμοιβών με σκοπό την αντίστοιχη άνοδο του τζίρου της αγοράς και την δημιουργία ροπής προς αποταμίευση.
3. Εγγύηση και σταδιακή αποκατάσταση των λαϊκών καταθέσεων στις τράπεζες που σήμερα είναι μόνο μια λογιστική εγγραφή χωρίς αντίκρισμα.
4. Διαγραφή όλων των ιδιωτικών χρεών (νοικοκυριών και μικρομεσαίων) που δεν μπορούν να αποπληρωθούν και θεσμοθέτηση πλαφόν στην πληρωμή των υπολοίπων στο 25% επί του αρχικού κεφαλαίου.
5. Ανεξάρτητη χρηματοδότηση μιας αυτοδύναμης ανάπτυξης της παραγωγής (κυρίως και με προτεραιότητα της πρωτογενούς, αγροτικής, παραγωγής) στην βάση των πιο άμεσων ζωτικών αναγκών του πληθυσμού, της οικονομίας και των διεθνών σχέσεων της χώρας.
6. Επιβολή καθεστώτος ελέγχου της κίνησης (εισαγωγής-εξαγωγής) του κεφαλαίου, καθώς και του εξωτερικού εμπορίου ώστε να περιοριστεί δραστικά το καθεστώς ασυδοσίας που υπάρχει σ’ αυτούς τους τομείς.
Οι πολιτικές αυτές εξασφαλίζουν ότι η έκδοση εθνικού νομίσματος και πρόσθετη κυκλοφορία νομίσματος δεν θα λειτουργήσουν πληθωριστικά. Επιπλέον η υποστήριξη του νομίσματος με τέτοιες πολιτικές, αλλά και το γεγονός ότι δεν πρόκειται να το μετατρέψουμε σε αντικείμενο κερδοσκοπίας της διεθνούς αγοράς νομισμάτων, θα επιτρέψουν στο νόμισμα να είναι σταθερό και να απηχεί τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.
Τέλος, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στα πλαίσια μια τέτοιας πολιτικής δεν είναι αναγκαία η πολιτική των διαρκών υποτιμήσεων, ούτε το νόμισμα θα δεχτεί τρομαχτικές υποτιμητικές πιέσεις. Άλλωστε η αξία ενός νομίσματος το οποίο δεν παίζει στις διεθνείς αγορές νομισμάτων, καθορίζεται από την δυναμική της εσωτερικής παραγωγής και την έκταση των διεθνών οικονομικών δεσμών και σχέσεων, που σήμερα είναι σε τραγικό επίπεδο. Η διαδικασία αυτή εξασφαλίζει μια ομαλή μετάβαση από το ευρώ στο νέο εθνικό νόμισμα, χωρίς βίαια τραντάγματα και σε αντιστοιχία με τις ανάγκες των εσωτερικών συναλλαγών.
Από κει και πέρα ο δρόμος είναι ανοιχτός για ένα ευρύτατο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας και πλήρους απασχόλησης. Θα έχουμε επιτέλους τα χρηματοδοτικά μέσα, αλλά και τα μακροοικονομικά εργαλεία για να το κάνουμε πράξη.


http://seisaxthia.blogspot.com/2011/06/blog-post_4060.html



Μάρεσε ιδιαίτερα πολύ το άρθρο, είναι good read.

το θεμα ειναι πολυ δυσκολο αλλα μου τη σπαει που εχουν γινει ολοι ειδημονες και λεει ο καθενας το μακρυ και το κοντο του...

καλα ο Καζακης είναι ειδημονας γιατι είναι οικονομολογος...για τον Πρετεντερη και την Τρεμη τι να πει κανεις?  :D

a very good read

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&amp%3Bview=article&amp%3Bid=224%3A

Παρα πολυ καλο το κειμενο του καζακη και μπραβο στον Godhatesusall που το βρηκε παροτι περσινο. Κανω θερμη παρακληση στους κνιτες που παρακολουθουν τη συζητηση να το διαβασουν.