THMMY.gr

Ανυποχώρητοι διεκδικούν την απόσυρση του νόμου για την παιδεία

(http://sxoliastesxwrissynora.files.wordpress.com/2010/12/3841914-bin.jpg)

Γράφει η Κατερίνα Σταυρούλα

Εν μέσω πολιτικής κρίσης και απονομιμοποίησης της κυβέρνησης Σ. Μπερλουσκόνι το κίνημα των πανεπιστημίων της Ιταλίας δίνει μετά από μήνες πολύμορφων κινητοποιήσεων τον παλμό της κοινωνικής αμφισβήτησης σε κάθε γωνιά της Ιταλίας. Και ενώ ο νόμος Τζέλμινι έχει ψηφιστεί από την Ιταλική Βουλή η επικύρωσή του από την Γερουσία μετατέθηκε ξαφνικά, την Πέμπτη που μας περασε, για μετά την 14η Δεκεμβρίου και τη συζήτηση της πρότασης μομφής στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Γεγονός που κάνει το εκπαιδευτικό κίνημα της Ιταλίας να μετράει ήδη μια νίκη και να γίνεται ακόμα πιο πολιτικά επικίνδυνο, δηλώνοντας τη συνέχιση του αγώνα μέχρι το τέλος και αποσταθεροποιώντας περαιτέρω το πολιτικό σκηνικό.

Οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση της Ιταλίας μετρούν ήδη χρόνια εφαρμογής. Με πυξίδα τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την συνθήκη της Μπολόνια, το ιταλικό υπουργείο παιδείας έχει ήδη καταφέρει να εφαρμόσει στα πανεπιστήμια μία πλειάδα αντιδραστικών ρυθμίσεων, όπως οι κύκλοι σπουδών και οι πιστωτικές μονάδες, εφαρμόζοντας ουσιαστικά τον ατομικό φάκελο προσόντων. Παράλληλα η κρατική χρηματοδότηση ακολουθούσε την πεπατημένη της μείωσης, με αποτέλεσμα να υπάρχει ήδη εξαφάνιση των ελάχιστων και βασικών υπηρεσιών που κάποτε απολάμβαναν οι φοιτητές, όπως οι εστίες, η σίτιση, και οι υποτροφίες.

Σε αυτό το ήδη άνισο για τους φοιτητές αλλά και αφιλόξενο για τη γνώση περιβάλλον ήρθε να προστεθεί η νομοθετική προσπάθεια της υπουργού Παιδείας Μαριαστέλα Τζέλμινι για μια νέα μεταρρύθμιση. Νομοσχέδιο που περιλαμβάνει αλλάγες οι οποίες εκτείνονται από την πρωτοβάθμια και φτάνει μέχρι την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και την έρευνα. Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, κεντρικό ζήτημα στο νομοσχέδιο είναι η δραματική μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση. Ο προϋπολογισμός λιτότητας της κυβέρνησης προβλέπει για την πενταετία 2009-2013 περικοπή των κονδυλίων για την Παιδεία κατά 9 δισ. ευρώ και απώλεια 130.000 θέσεων εργασίας. Η αρχή γίνεται απο τα δημοτικά μέχρι τα λύκεια όπου το νομοσχέδιο εισάγει τον θεσμό του ενός καθηγητή ανά τάξη, που θα διδάσκει όλο το εύρος της διδακτικής ύλης και κατ΄επέκταση οδηγεί άμεσα σε απολύσεις διδασκόντων, σε ένα ήδη υποβαθμισμένο περιβάλλον δημόσιας εκπαίδευσης, με μέσο όρο 35 μαθητές ανά τάξη.

Στα πανεπιστήμια οι όροι του νέου νόμου μεταφράζονται σε περικοπές κάθε τύπου αλλά και κατάργηση της όποιας δημοκρατίας στη λήψη αποφάσεων και τη διοίκηση. Στην ήδη ελάχιστη φοιτητική μέριμνα, με την εισαγωγή του θεσμού των φοιτητικών δανείων μετατρέπονται πλεον οι φοιτητές σε υπερχρεωμένους πτυχιούχους. Παράλληλα και τα ποσά του κρατικού προϋπολογισμού που θα κατευθύνονται στην έρευνα μειώνονται δραματικά, μαζί με τις θέσεις που προβλέπονται για ερευνητές και με περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασιακής τους θέσης στα πανεπιστήμια. Παράλληλα το νομοσχέδιο αναμορφώνει την μορφή διοίκησης των πανεπιστημίων, κάνοντας αυταρχική στροφή αλλά και παραδίδοντάς την στην παντοδύναμη αγορά, προσφέροντας στους ιδιώτες παραπάνω από το 40 % των θέσεων στη διοίκηση, υποδουλώνοντας ουσιαστικά το πανεπιστήμιο στο ιδιωτικό συμφέρον . Δεν είναι τυχαίες οι αυξημένες αρμοδιότητες που αποκτά ο Πρύτανης, σε σχέση με την προηγούμενη επίσης “βαρονική” ισχύ της συγκλήτου.

Οι αλλαγές στην εκπαίδευση έχουν ως αποτέλεσμα και τον περιορισμό του δικαιώματος σπουδών για όλους και την εμπέδωση των ταξικών ανισοτήτων, με περαιτέρω χειροτέρευση των κριτηρίων για το που μπορούν να εισαχθούν οι μαθητές μετά το Λύκειο, στα Atenei (ανώτατα ιδρύματα αριστείας) ή στα ευκολο-εξοφλούμενα ιδρύματα β’ κατηγορίας. Όλα αυτά σε μια πραγματικότητα ήδη δυσμενή για τη νεολαία της Ιταλίας , που έχει υποστεί τις αλλαγές των εργασιακών σχέσεων με την απόλυτη επικράτηση της εργασιακής επισφάλειας και της αυξημένης ανεργίας.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα του πανεπιστημίου – επιχείρηση, οπως το περιγράφουν οι ίδιοι οι φοιτητές και οι ερευνητές, εδώ και μήνες η απάντηση δίνεται από ένα συνεχώς διογκούμενο πολύμορφο κίνημα που αγκαλιάζει τον κόσμο του πανεπιστημίου και εξαπλώνεται στην υπόλοιπη εκπαίδευση. Με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς οι κινητοποιήσεις πυροδοτήθηκαν από τους μαθητές οι οποίοι στις 3 Οκτωβρίου πραγματοποίησαν την πρώτη πορεία σε πόλεις όλης της Ιταλίας, και επεκτάθηκαν στον κόσμο των πανεπιστημίων με τους φοιτητές αλλά και τους μεταπτυχιακού, διδάκτορες, ερευνητές και καθηγητές να έχουν δωρίσει έναν πραγματικά καυτό φθινόπωρο στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι.

Οι φοιτητές και οι ερευνητές αμφισβητούν στον πυρήνα του το νομοσχέδιο Τζέλμινι. Το “Όχι στη μεταρρύθμιση” συμπυκνώνει μια σειρά αιτημάτων και μια βεντάλια προβληματισμών που αναπτύσσεται στην εκπαιδευτική κοινότητα. Συνδέοντας την εκπαίδευση με τον ήδη επιβεβλημένο εργασιακό μεσαίωνα και αρνούμενοι την δικαιολογία της κρίσης διεκδικούν αύξηση των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση, κάνουν λόγο για βελτίωση των εργασιακών σχέσεων των ερευνητών, για εκδημοκρατισμό της διοίκησης των πανεπιστημίων και μεγαλύτερη συμμετοχή τους σε αυτή. Αρνούνται κάθε ρύθμιση που αποκλείει την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση και στη γνώση των μη προνομιούχων μαθητών. Προτείνουν ξεκάθαρα μια εκπαίδευση ανοιχτή σε όλους, επανατοποθετώντας τη γνώση στον πυρήνα των δικαιωμάτων του καθένα, με πλήρη αποσύνδεσή της από την αρένα της αγοράς και με άμεση σύνδεση με τον πληττόμενο κόσμο της εργασίας που καλούν σε συμπόρευση.

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/12/05/i%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD/