Print Page - Νέο διήγημα: Η ανασκαφή

Το νέο προϊόν των καλλιτεχνικών μου ανησυχιών :D διαβάστε και σχολιάστε :)

Η ανασκαφή

Ο Λούκας σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε μακριά στον ορίζοντα. Η έρημος απλωνόταν απέραντη στα μάτια του, που τα μισόκλεινε δακρύζοντας εξαιτίας του ξηρού αέρα που παρέσερνε κόκκους άμμου. Του άρεσε όμως, γιατί φανταζόταν ότι η εμφάνισή του θύμιζε ήρωα καουμπόι που ατενίζει με νόημα τα τοπία της άγριας δύσης. Πάνω που το σκεφτόταν αυτό, ήρθε στα μάτια του ένα μάτσο βελόνες από κάποιο ξερόχορτο που έφερε ο αέρας και τα δάκρυα έγιναν κλάμα. «Γαμώτο!», σκέφτηκε.
Με ράθυμες κινήσεις έσυρε το φτιάρι του πάνω στο κακοτράχαλο έδαφος. Συγκεντρώθηκε στο θόρυβο που έκαναν οι πετρούλες κάτω από τις μπότες του. «Κρακ, κραακ!». Γύρω δεν υπήρχε ψυχή. Το μόνο που έβλεπε κανείς ήταν άμμος, πέτρες και κάκτοι. Ο αέρας ήταν βαρύς και του προκαλούσε ασφυξία. Ακόμα και που φυσούσε, ήταν απλά σα να ανακατευόταν το ίδιο αποπνικτικό μείγμα.
Σκέφτηκε να βάλει μια φωνή, αλλά και πάλι, ποιος θα τον άκουγε? Το σαλούν στη μέση της ερήμου είχε αδειάσει και οι φίλοι του είχαν τραβήξει με τα φτιάρια τους για αλλού. Το πολύ πολύ, αν φώναζε δυνατά, να έπεφτε κανένα ξύλο απ’ το ετοιμόρροπο κτίσμα, αλλά βαριόταν να δοκιμάσει.
Με μια ξαφνική λύσσα άρχισε να σκάβει το έδαφος. Ίδρωσε απ’ την προσπάθεια κι έβγαλε το πουκάμισό του. Δεν ένιωσε κάποια ανακούφιση και άρχισε να βγάζει και τα υπόλοιπα ρούχα του, μέχρι που έμεινε γυμνός. Ξανάπιασε με ορμή το φτιάρι του και το έχωσε δυνατά στο χώμα. Τότε, ένιωσε να χάνει το έδαφος από κάτω του, και στ’ αλήθεια ήταν έτσι γιατί την επόμενη στιγμή βρέθηκε να είναι ξαπλωμένος στο πάτωμα ενός υπόγειου δωματίου...
Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, σκονισμένο και είχε μια ενοχλητικά ευχάριστη μυρωδιά μούχλας, ανακατεμένης με άρωμα. Δεν μπορούσε να δει σχεδόν τίποτα, γι’ αυτό προσπάθησε να εντοπίσει την πηγή του αρώματος. Ψιλάφισε μπροστά του το σκοτάδι κι ένιωσε ένα μαλακό σαν μεταξένιο ύφασμα να γλιστράει στα δάχτυλά του. Έσκυψε να το μυρίσει και τότε ήταν το σημείο μηδέν.
Τι είναι το σημείο μηδέν? Σκεφτείτε έναν παίκτη που είναι αυτό που λέμε ντεφορμέ, νιώθει το σώμα του σφιγμένο, το μυαλό του κολλημένο, να έρχεται μια συγκλονιστική στιγμή, που σα να ξαναμπαίνει η μηχανή του σε κίνηση και λύνεται μέσα στο γήπεδο. Ή κάποιον εσωστρεφή τύπο, που ένα ψυχολογικό σοκ τον οδηγεί στο να εξωτερικεύσει σαν σε χείμαρρο όλα τα προβλήματά του κι εντέλει να γίνει άλλος άνθρωπος. Δε συμβαίνει συχνά, αλλά είναι ωραίο για ταινίες.
Το σημείο μηδέν του Λούκας έφερε στο συνειδητό και στο υποσυνείδητό του με μεγάλη ταχήτητα εικόνες που ήταν τόσο ζωντανες που τις ένιωθε, δεν τις έβλεπε. Μια παραλία καλοκαιρινής νυχτός με μια παρέα και τα αστέρια από πάνω, ένα μπαρ ενός νησιού το μεσημέρι γεμάτο τουρίστες που χορεύουν, ένα ποτό, ένα άλογο, έναν κλόουν, έναν τάφο, μια τούρτα, έναν φιλόλογο, ένα φιλί, ένα μωρό χωρίς δόντια, μια αλατιέρα, ένα πιάτο σπαγγέτι, μια παρέα εικοσάρηδων, μια θάλασσα μπλε και μετά μαύρη, ένα ηχείο, ένα σανδάλι, δυο σανδάλια, τρία σανδάλια, τα δυο αριστερά και το ένα δεξί, μια χούφτα γεμάτη υγρή άμμο που έκανε κρακ κραακ...
Αυτή η αίσθηση κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα ο Λούκας επανήλθε, χωρίς ευτυχώς-ή δυστυχώς-να έχει αλλάξει κάτι πάνω του. «Μάργκαρετ!» φώναξε ξαφνικά μόλις είδε μια φιγούρα που βγήκε απ’ το σκοτάδι. Εκείνη τον κοίταξε στα μάτια. «Λούκας...Λούκας...». Η φωνή δεν ήταν δική της. Ο Λούκας συνειδητοποίησε με τρόμο ότι ερχόταν από πολλές κατευθύνσεις. Γύρω του άρχισαν να προβάλλουν φιγούρες που τον πλησίαζαν αργά, επαναλαμβάνοντας το ονομά του. Κοίταξε τα πρόσωπά τους. Τους ήξερε αυτούς τους ανθρώπους. Είχε να τους δει όμως χρόνια. «Μάργκαρετ!» φώναξε κι έτρεξε κοντά της. Την αγκάλιασε αλλά τότε εκείνη διαλύθηκε ανάμεσα στα χέρια του κι έγινε σκόνη, λερώνοντας του το πουκάμισο. Το ποιο?
«Χα, το κατάλαβα!» είπε ο Λούκας και ξύπνησε απ’ τη φωνή του. Ο αέρας στο δωμάτιο ήταν ζεστός κι αποπνικτικός. Αφού το σκέφτηκε καλύτερα, σηκώθηκε και άνοιξε το παράθυρο. Ο αέρας που μπήκε τον ανακούφισε λίγο. Ξημέρωνε, κι ένα δροσερό φύσημα του έφερε μυρωδιά φρεσκοψημένου ψωμιού.

THMMY.gr

Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα => Πεζογραφία => Topic started by: bjork on August 13, 2010, 07:03:41 am