THMMY.gr

Εχοντας σαν ερεθισμα το κειμενο περι φυσικης του Vulcan, θα ηθελα να ρωτησω δυο πολυ απλα πραγματακια, τα οποια θα ηθελα να μου απαντησουν οσο το δυνατον περισσοτεροι και οσο το πιο δυνατον πιο απλα. Ισως και επειδη ειναι πιο δυσκολο να εκφραστει καποιος απλα.
1)Πως φανταζεστε εναν κοσμο αρμονικο, με τι χαρακτηριστικα, πως θα τον θελατε τλεος παντων.
2)Τι πρεπει να αλλαξει ο ανθρωπος σημερα, για να αλλαξει και τον κοσμο.

Πιστευω, οτι ολοι εχουμε κατι στο μυαλο μας, αλλα κανεις δεν ξεριες τι ειναι αυτο ακριβως.
Για να απαντησω παντως στο δευτερο, σε πρωτη φαση, νομιζω οτι βασικο για τους περισσοτερους ειναι, να επαναπροσδιορισουμε τους στοχους μας, αυτους που εχουμε για το αυριο μας...

Δεν πιστεύω να γίνεται κάτι αφού οι άνθρωποι έχουν έμφυτα τα αισθήματα-(ένστικτα ίσως) ζήλιας, φθόνου, μίσους, μισαλλοδοξίας κτλ... Οπότε ως μόνη λύση φαίνεται να εξαλείψουμε αυτες τις κακόβουλες συνήθειες. (αν γίνεται)

Η κοινωνία και οι ανθρώπινες προσωπικότητες αλληλοεπηρεάζονται συνεχώς. Θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι όταν θα αλλάξει η κοινωνία, και η κοινωνία θα αλλάξει όταν θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

1) Ο κόσμος δε μας φαίνεται αρμονικός, όπως λες, για τον απλό λόγο ότι εμείς τον βλέπουμε έτσι, ως όντα με "λογική". Κατά τα άλλα, ο κόσμος είναι αυτός που είναι. Λοιπές προστριβές μεταξύ ιδεών, αναγκών και επιθυμιών βρίσκονται μέσα στο μυαλό του ανθρώπου.
Συνεπώς, ο "αρμονικός" κόσμος για μένα είναι ένας κόσμος χωρίς ανθρώπους. Γιατί μόνο έτσι δε θα έχουμε τίποτα να κατηγορήσουμε!
(κάτι που λέει περίπου κι ο λόρδος πάνω)

2) Για να αλλάξει τον κόσμο, ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ποιος είναι, τι είναι και τι θέλει.
Τα υπόλοιπα, π.χ. η υλοποίηση είναι θέμα του χαρακτήρα του καθενός.
Αλλά το "πρέπει" έγκειται στη δραστηριοποίηση. Όχι στην άγνοια, την αδιαφορία. Ναι στην καλλιέργεια του ατόμου και της κοινωνίας, ναι στην επιστήμη (που θεωρητικά αυτό επιδιώκει, βλέπε υπογραφή).

Να κάνω ένα ερώτημα λίγο μηδενιστικό; Ακόμα κι αν καταφέρναμε να κάνουμε έναν τέλειο κόσμο θα είμασταν ευτυχισμένοι - πλήρεις εσωτερικά; Τι νόημα θα είχε (το να φτιάξουμε έναν τέλειο κόσμο) αφού κάποτε θα πεθάνουμε;

Επομένως, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω, είναι ότι η προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο έχει νόημα μόνο αν υπάρχει αιώνια προοπτική (αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή).

Κατά τα άλλα συμφωνώ με τη Nessa στο ότι αυτό που χρειάζεται να αλλάξει ο άνθρωπος για έναν καλύτερο κόσμο είναι ο εαυτός του. Και για να αλλάξεις τον εαυτό σου χρειάζεται να τον γνωρίσεις πρώτα (και αυτό πονάει).

Kατά τη γνώμη μου αυτό που χρειάζεται..είναι περισσότερο γέλιο και περισσότερα γλυκά  8)

To τελειο δεν οριζεται.Καπου κερδιζεις καπου αλλου χανεις,η ταση ειναι τα φυσικα συστηματα να τεινουνε προς χαμηλοτερη ενεργειακη κατασταση ενω εμεις για να πετυχαινουμε πραματα με τη σκεψη-δραση πρεπει να κινουμαστε κοντρα στο ρευμα αυτο.Οι πιο πολλοι ανθρωποι βαζουνε φραγμους στη σκεψη τους για να μην παθουνε καμια ζημια σκεφτομενοι εκτος υπαρχοντος κοινωνικου συνολου η γιατι απλα βαριουνται(ταση για χαμηλοτερη ενεργειακη σταθμη :P).Αρα πως να καλυτερεψει ο κοσμος ευκολα;Οσοι το ζοριζουν πολυ το κεφαλι τους συχνα καταληγουν "αυτιστικοι" η γινονται κατανοητοι αφου πεθανουν.Oλα ειναι εναντιον μας but we will die trying

Κατά την γνώμη μου δε πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν έμφυτα συναισθήματα ζήλιας και φθόνου. Διαφωνώ με την άποψη πως ότι και να κάνουμε θα είμαστε πάντοτε δέσμιοι των παθών μας.

@ bouzias δε πιστεύω ότι το ερώτημα έχει ιδιέτερη σημασία δίοτι αν δεν είμασταν ευτυχισμένοι απλά ο κόσμος δε θα ήταν τέλειος... Νομίζω πως σαν άνθρωποι δε μπορούμε να ορίσουμε ένα κόσμο χωρίς εμάς. Αν κάναμε κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε προχωρόντας παρακάτω να πούμε ότι τέλειος κόσμος είναι μόνο το απόλιτο κενό.... Γενικά διαφωνώ σε απόψης οι οποίες δε λαμ΄βανουν ως κύριο άξονα τον άνθρωπο..

Υ.Γ. Φυσικά και τα γλυκά αλλά πάνω από όλα το γέλιο είναι απαραίτητα....

Αυτά για τώρα.. περισσότερα όταν βρω χρόνο....

Διαφωνώ καθέτως. Σε έναν τέλειο κόσμο, ακόμα κι αν πεθαίναμε κάποτε, θα ζούσαμε καλά, και αυτό είναι που μετράει. Προσωπικά δεν πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή. Αν και ευελπιστώ ότι η επιστήμη θα πετύχει κάποτε να μας κάνει άφθαρτους, αγέραστους και ουσιαστικά αθάνατους.

Δεν είπα αυτό... αυτά τα δύο θα γίνουν παράλληλα.

Θελει νεκροι χιλιαδες * να 'ναι στους τροχους
θελει κι οι ζωντανοι * να δινουν το αιμα τους.

Αυτά είναι εφιάλτες!!!!! :o :o :o

Προσεξτε:
δεν ρωτησα πως θα γινει ο κοσμος τελειος... Ο κοσμος ειναι τελειος οπως ειναι(εννοω σαν φυση).
Ενω τι χρειαζεται να αλλαξει μεσα στο μυαλο του ανθρωπου, για μια κοινωνια η οποια θα ειναι πιο ανθρωπινη, πιο ομορφη, πιο ολοκληρωμενη. Δεν πιστευω στο τελειο. Αλλωστε το τελιο ειναι πολυ βαρετο. Η ομορφια βρισκεται εκει που δεν το περιμενεις. Απο το τελειο περιμενεις τα παντα.

Υ.Γ. Καταφερα να κανω τον αλιακμωνα να μιλησει μετα απο πολυ καιρο. Yesssssssss.........!!!
:)

Κατά την γνώμη μου αυτό που χρειάζεται είναι οι πράξεις... Οι άνθρωποι να κάνουν αυτό που πιστεύουν χωρίς να φοβούνται. Έτσι όλοι θα παραδειγματιζόμαστε από τους άλλους και θα τους κρίνουμε όχι για να τους κατακρίνουμε αλλά για να κρίνουμε την ίδια μας την συμπεριφορά και να αναθεωρήσουμε τα πιστεύω μας. Ο χειρότερος εχθρός της ουτοπίας είναι η στασιμότητα.

@Cyberkat: Μα γιατί; Τα πρώτα δύο τα θέλουμε!

Το να εξελιχθει το ανθρωπινο γενος σε κατι το αθανατο, αρα και στασιμο, περα πο κατστροφικο βιολογικα, θα ηταν και εφιαλτης για το νεο κυμα ανθρωπων που θα γεννιουνταν καθε φορα. Βιολογικα, αυτο που μας επετρεψε να φτασουμε ως εδω ηταν το γεγονος οτι ειμαστε θνητοι και οτι ο μεσος ορος ηλικιας ειναι ταυτοχρονα αρκετα μεγαλος για να αναπρυχθει η σκεψη και αρκετα μικρος να υπαρχει εξελιξη σε γενετικο επιπεδο.
Το να γινουμε αθανατοι θα ηταν το νεο υποκαταστατο της θρησκειας, στην οποια στηριζομαστε, γιατι φοβομαστε για το "μετα".
Οσο για την ζηλεια, μισααλλοδοξια κτλ, θελω να αλπιζω οτι εγω προσωπικα δεν εχω κατι απο αυτα, οπως πιστευω οτι δεν τα εχουν και πολλοι αλλοι. Βεβαια δεν μπρω να το πω εγω αυτο...

...με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί!

Εγώ ένα έχω να πω:
Η ευτυχία που τόσο έντονα προσπαθεί να αποκτήσει ο άνθρωπος είναι κάτι σαν το γαιδούρι με το καρότο. Η ευτυχία είναι το καρότο και ο άνθρωπος το γαιδούρι. Προχωράει για να το φτάσει αλλά προχωράει και αυτό...ναι σωστά μαντέψατε δεν θα το φτάσει ποτέ, παραμόνο θα πέσει από τον γκρεμό αφού κοιτάει το καρότο και όχι το δρόμο...

Κάπως έτσι είναι η ζωή, και η ευτυχία κάτι άπιαστο...

Ποιος είναι άραγε ο καβαλάρης του γαιδουριού που βάζει το καρότο για δόλωμα;;; :( :( :(

Όχι βρε γατούλα, δεν με κατάλαβες.-> Ο κόσμος θα είναι αρμονικός χωρίς εμένα, χωρίς εσένα, χωρίς κανέναν άνθρωπο. Οι άνθρωποι είναι που τα σκέφτονυαι και τα κάνουν τόσο δύσκολα.
Δε θέλαω να είμαι ο μόνος στον κόσμο!



Ο άνθρωπος δεν είναι αθάνατος. Αλλά το ανθρώπινο γένος έχει τη δυνατότητα να είναι αθάνατο. Αρκεί να μην καταστραφούμε μόνοι μας.
Βλέπε χαρά της μητέρας/ πατέρα όταν γεννιέται το παιδί τους.
Οι πέτρες δεν είναι αθάνατες γιατί δεν είναι θνητές.

Εγω απο τοι καταλαβα, εννουσε ο ανθρωπος σαν βιολογικο ον να γινει αθανατος. Σαν γενος, ο ανθρωπος ποτε δεν μπορει να υποστηριξει οτι ειναι αθανατος. Και τελος παντων, ξεφευγουμε απο το θεμα...

Γιατί θεωρείται την αθανασία ως κάτι κακό.

Αν είναι κατά βούληση, και όχι υποχρεωτική, τότε ο καθένας θα έφευγε όταν κουραζόταν. Σαν τα ξωτικά.... Ωραία θα ήταν.


 Αυτό που λείπει από τους ανθρώπους για να νιώσουν καλά, είναι η απλή λογική.

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε από τον διπλανό μας. Αν τον σεβαστούμε και μας σεβαστεί, όλα είναι καλά.


Έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσουμε από τις χαζές διαφωνίες μας.


Πώς θα πάμε στον Άλφα του Κενταύρου για παράδειγμα. Δεν έχετε την περιέργια πως είναι αυτήν την εποχή εκεί πέρα;

Ο κόσμος θέλει ένα γερό ξύλο για να συνέλθει :P

Τς τς τς...

και λιγο θάρρος βέβαια,μην τα περιμένουμε όλα απο τους άλλους

Τι χρειάζεται για να αλλάξει ο κόσμος?

Χμμμ...

Πολύ απλά ... πάθος, ιδεές και όραμα

Γενικά απαιτείται ένας ευρύτερος επαναπροσδιορισμός σκοπών, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Κάθε ένας από εμάς οφείλει να εντάξει στον πυρήνα της σκέψης του την αλληλεγγύη και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, τη φύση, προς ό,τι
υπάρχει γύρω μας, μας περιβάλλει και διέπει την ύπαρξη μας.

Το μοναδικό πράγμα που χρειάζεται ο κόσμος μας για να γίνει ένας όμορφος τόπος για τον καθένα είναι το να μπορεί ο καθένας να έχει τον σεξουαλικό σύντροφο που επιθυμεί.

Ίσως οι γενετιστές στο μέλλον να το καταφέρουν.

Η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα είναι η πηγή όλων σχεδόν των δεινών του πλανήτη.

Γενικά συμφωνώ σε αυτό που λες. Απλά τα τελευταία έτη σαν φοιτητής έχω καταλήξει στην άποψη, ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να αποτελέσει λύση από μόνο του σε θεωρητικό επίπεδο. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι περισσότεροι στις αναλύσεις και τις προτάσεις τους ακολουθούν το κλασικό μοτίβο που μάθαμε στο λύκειο. Από την άλλη ακόμη και προτάσεις να υπάρχουν, τελικά καταλήγουμε σε μία συζήτηση για το πια είναι τα πλεονεκτήματα της μιας, πια της άλλης, πια να εφαρμόσουμε, ...κτλ και έτσι καταφέρνουμε να υπεκφεύγουμε περίτεχνα όλα τα προβλήματα.

Για αυτό πιστεύω ότι όταν έχεις μία ιδέα δεν πρέπει να την υπέρ - αναλύεις. Ξεκινάς μόνος σου ή με μερικά φιλαράκια και αν τελικά είναι καλή θα έρθουν και άλλοι.

ωραίος μπομπ...

αυτό που λες... είναι ο δρόμος για την κοινωνία που πρέπει να οραματιζόμαστε... μέχρι να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο εξέλιξης ως είδος, πρέπει να προσπαθήσουμε να επιβιώσουμε.  Η ανθροπότητα θα βρει το δρόμο.

Όχι μόνο είμαι αισιοδοξος στο θέμα, πιστεύω ότι θα είμαι εδώ και θα το δω.

Βέβαια πιστεύω ότι θα ζήσω πάνω από 180 χρόνια επίσης...

Αν δεν υπήρχε έμφυτη η κακία στον άνθρωπο δε θα είχε εμφανιστεί ποτε.

Η κακία είναι κάτι πολύ σχετικό.....


Επίσης πολλά έμφυτα έχουμε μάθει να τα χαλιναγωγούμε, θα μπορούσαμε και αυτό. Λίγη προσπάθεια θέλει...

Τόσα χρόνια ζεί ο άνθρωπος. Αποκλείεται κάποτε να καταφέρουν όλοι να εξαφανίσουν τα πάθη τους και να γίνει καλή η κοινωνία.

να που κουωτάρησα και τον εαυτό μου :)

Ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει καλύτερος. Μόνο χειρότερος! ;D

Ωραια, ακουσα πολλα πραγματα. Τωρα θα ρτησω κατι πιο συγκεκριμενο:
Τα εφαρμοζετε;
Κανετε κατι για να αλλαξει;
Κανετε καποιοα προσπαθεια;
Η επαναπαυεστε στο: η κακια ειανι εμφυτη, αρα και εγω ειμαι κακος;

Τι εννοείς να εφαρμόσω αυτά που είπα? Να σκοτώσω όλους τους ανθρώπους??????? :o :o :o  ^monster^ ^monster^ ^monster^ ^suspicious^
E, εντάξει, αυτό δεν το εφαρμόζω.  ;D (αλλά δεν ορκίζομαι κιόλα...  ;) :D )

Ωστόσο προσπαθώ να καταλάβω τον εαυτό μου και τους γύρω μου.

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο φαινόμενο στον κόσμο είναι η αλληλεπίδραση. Των πάντων με τους πάντες και τα πάντα. Όχι ως σύνολο, γιατί θα χαθούμε. Ένας ένας.
Να καταλάβω τον νεαρό που περνάει έξω απ'το παράθυρο και μιλάει στον εαυτό του δυνατά.
Να καταλάβω τη γιαγιά που κάθεται συνέχεια στο παράθυρο και βλέπει τον κόσμο μεσα από τα χοντρά της γυαλιά.
Να καταλάβω τον γείτονα που φωνάζει στα παιδιά που παίζουν στο δρόμο επειδή κάνουν φασαρία.
Να καταλάβω πώς σκέφτονται οι γυναίκες ως γυναίκες (τι μου λες τώρα...)
Να καταλάβω γιατί κάνω αυτά που κάνω.

Γενικά, καταλάβατε.

Συμφωνώ. Γενικά υπάρχουν πολλά προβλήματα που πηγάζουν από την έλλειψη κατανόησης.

Εγώ όποτε δε καταλαβαίνω κάποια συμπεριφορά προσπαθώ να κρατώ την εξής στάση:

Μου φαίνεται κάτι παράλογο? 2 ενδεχόμενα υπάρχουν είτε η συμπεριφορά προέρχεται από κάποιο άτομο το οποίο είναι τρελό είτε εγώ επειδή είμαι έξω από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται έχω ελλιπή στοιχεία για να κατανοήσω την συμπεριφορά και προσεγγίζω το θέμα από διαφορετική οπτική γωνία.

Συνήθως βέβαια συμβαίνει το 2ο ενδεχόμενο οπότε τότε προσπαθώ να βρω υπό πιο οπτική σκοπιά έχουν νόημα τα πραττόμενα του συνανθρώπου

Υ.Γ. aurelius γιατί ρωτάς μόνο και δε λες και τις δικές σου απόψεις???

Η ενασχόλησή μου με την πολιτική και *ελπίζω* η όποια μου μελλοντική συνεισφορά στην επιστήμη νομίζω ότι αρκούν... μέχρι εκεί φτάνω.

Ο Κύβος είπε μεγάλη κουβέντα.


Πρέπει να γίνουμε πιο ανοιχτοί στους άλλους ανθρώπους και πρέπει να προσπαθούμε καθημερινά να τους ανοίγουμε.

Κατά βάση είμαστε καλοί και θέλουμε το κοινό καλό, όλοι μας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη.


Πρέπει να καταλαβαίνουμε πότε κάνουμε κάτι λάθος, ή πότε κάνουν οι άλλοι λάθος και να έιμαστε προετοιμασμένοι για την ώρα που θα πρέπει να κάνουμε μια επιλογή.


Χαρακτηριστική σκέψη.
Είμαι κατά της θανατικής ποινής.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με βρίσκουν αφελή και ανόητο για αυτήν μου την πεποίθηση. Το αστείο είναι ότι ένα από τα επιχειρήματα είναι το εξής.
αν βασανίσουν και σκοτώσουν κάποιον δικό σου άνθρωπο θα έχεις την ίδια άποψη;

Η απάντηση μου είναι: Δεν ξέρω.
Τώρα όμως με καθαρό το μυαλό ξέρω πολύ καλά ότι η θανατική ποινή είναι σίγουρα κάτι λάθος και εξαιρετικά ηλίθιο για να γίνω πιο σαφής. Δεν θέλω ποτέ να ζήσω αυτό το δίλλημα φυσικά που θέτει το παραπάνο ερώτημα, αλλά η σκέψη εν βρασμώ είναι σίγουρα βεβιασμένη και λάθος.


Για να καταλήξω.
Βλέποντας τα λάθη γύρω μου, προσπαθώ να μάθω από αυτά, για να μη χρειαστεί να αναλογιστώ τα δικά μου.
Προσπαθώ να εκφράσω σε όσο περισσότερους ανθρώπους μπορώ αυτά που νομίζω ότι θα μας έκαναν πιο ευτυχισμένους ως ανθρώπους.
Προσπαθώ αν πάρω αντίστοιχες απόψεις από όσο περισσότερο ανθρώπους μπορώ.


Μια διαφορετική σκέψη.
Ο Μάο είχε πει ότι αν όλοι κινέζοι συνενοηθούν και την ίδια ακριβώς στιγμή, χτυπήσουν το έδαφος με τα πόδια τους, θα σηστεί ολόκληρη η γη.
Κατ'επέκταση, αν κάνουμε ένα απλό reload ταυτόχρονα και σκεφτούμε απλά και φιλικά προς τους γύρους μας, ο κόσμος μας θα γίνει σε μια στιγμή καλύτερος.

Μέχρι το σύνθημα... απλά περιμένουμε.