|
Title: Γεώργιος Σουρης (1853-1919) Post by: johnorcos on April 22, 2010, 02:15:31 am Γεώργιος Σουρης (1853-1919)
ποιητης ή φιλοσοφος ή προφητης Π ο ι ό ς ε ί δ ε κ ρ ά τ ο ς λ ι γ ο σ τ ό σ ’ ό λ η τ η γ η μ ο ν α δ ι κ ό , ε κ α τ ό ν α ε ξ ο δ ε ύ ε ι κ α ι π ε ν ή ν τ α ν α μ α ζ ε ύ ε ι ; Ν α τ ρ έ φ ε ι ό λ ο υ ς τ ο υ ς α ρ γ ο ύ ς , ν ά ’ χ ε ι επ τ ά Π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ ς , τ α μ ε ί ο δ ί χ ω ς χ ρ ή μ α τ α κ α ι δ ό ξ η ς τ ό σ α μ ν ή μ α τ α ; Ν ά ’ χ ε ι κ λ η τ ή ρ ε ς γ ι α φ ρ ο υ ρ ά κ α ι ν α σ ε κ λ έ β ο υ ν φ α ν ε ρ ά , κ ι ε ν ώ α υ τ ο ί σ ε κ λ έ β ο υ ν ε τ ο ν κ λ έ φ τ η ν α γ υ ρ ε ύ ο υ ν ε ; ( Γ . Σ ο υ ρ ή ς )1 9 ο ς α ι ώ ν α ς ! Title: Re: Γεώργιος Σουρης (1853-1919) Post by: ant on April 22, 2010, 02:54:36 am δεν ξερω τι ηταν παντως καλα τα λεει!
Title: Re: Γεώργιος Σουρης (1853-1919) Post by: Αιμιλία η φτερωτή χελώνα on April 22, 2010, 04:28:08 am καυστικοτατος σαρκαστικοτατος :D
Title: Re: Γεώργιος Σουρης (1853-1919) Post by: Nessa NetMonster on April 22, 2010, 09:49:52 am http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE%CF%82
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/gewrgios_soyrhs_poems.htm Title: Re: Γεώργιος Σουρης (1853-1919) Post by: Εσύ on April 22, 2010, 10:16:00 am ^notworthy^ ^notworthy^
Ητανε πολύ μπροστά... Λες και τότε έτσι να ήμασταν;; Title: Re: Γεώργιος Σουρης (1853-1919) Post by: provataki on April 22, 2010, 14:19:37 pm Ο Κυκνος των Χαμενων Ποιητων εκτιμα ιδιαιτερα την ποιηση του Σουρή.
Title: Re: Γεώργιος Σουρης (1853-1919) Post by: rspappas on February 10, 2014, 02:11:59 am ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα, όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα. Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος. Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο. Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε, μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε. Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος, σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος. Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο. Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ, σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω, απ’ τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω. Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε. Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε, μα απ’ τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν’ αρρωστήσω και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω. Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος κι απ’ το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος! |