THMMY.gr

Τη χρήση βίας κατά των ισλαμιστών και την παρέμβαση του Πάπα για την οργάνωση ενός είδους σύγχρονης Σταυροφορίας, ζήτησε Iταλός υπουργός και μέλος της ξενόφοβης Λέγκας του Βορρά, με αφορμή τις αντιδράσεις στο μουσουλμανικό κόσμο για τα σκίτσα του Μωάμεθ.

Ο λόγος για τον υπουργό Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων Ρομπέρτο Καλντερόλι, γνωστό για τις συχνές φραστικές επιθέσεις του κατά των μουσουλμάνων, ο οποίος προέβη στις δηλώσεις αυτές κληθείς από την εφημερίδα La Reppublica να σχολιάσει τις βίαιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των μουσουλμάνων.

«Η κατάσταση είναι σοβαρή. Ένα απίστευτο μίσος εκδηλώνεται από την πλευρά των μουσουλμάνων. Η στιγμή έφτασε για να λάβουμε αντίμετρα. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτούς τους ανθρώπους παρά μόνο με τη δύναμη» υποστήριξε ο Καλντερόλι.

«Οι Ισλαμιστές άλλαξαν τη στρατηγική τους: Πριν χρησιμοποιούσαν τους τρομοκράτες, τώρα χρησιμοποιούν τις μάζες. Επιτίθενται εναντίον των πρεσβειών. Αντιμετωπίζουμε έναν μαζικό φανατισμό», δήλωσε.

«Ο Πάπας πρέπει να παρέμβει, όπως ο Πάπας Πίος ο 5ος και ο Ιννοκέντιος ο 11ος τον 16ο και τον 17ο αιώνα» υποστήριξε ο Καλντερόλι. «Την περίοδο της μάχης της Βιέννης και της μάχης του Λεπάντο (Ναυπάκτου), οι Ποντίφηκες υποκατέστησαν τις κυβερνήσεις και συγκρότησαν μεγάλους συνασπισμούς για να αντιμετωπίσουν τον ισλαμικό κίνδυνο» πρόσθεσε.

Ερωτηθείς αν ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' πρέπει να «δημιουργήσει τάγματα ιπποτών του Χριστιανισμού για να αντιμετωπίσει την απειλή του Ισλάμ», ο Καλντερόλι απάντησε: «Ναί, και άμεσα». Υποστήριξε δε ότι οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι δεν εμπλέκονται στην υπόθεση με τα σκίτσα του Μωάμεθ γιατί «είναι στη μέση το πετρέλαιο».

news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό


http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=682777&lngDtrID=245

Όλα αυτά είναι λαϊκισμοί
Αυτό που θα πώ είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν λόγω του διαφορετικού επιπέδου παιδείας και ως εκ τούτου αντίληψης της δημοσιογραφίας.
Από την μία οι Ευρωπαίοι επικαλούνται την ελευθερία του Τύπουι και της έκφρασης και έτσι νομιμοποιούν τις δημοσιεύσεις και από την 'άλλη οι Μουσουλμάνοι που δεν έχουν "συνηθίσει" τέτοιες ελευθερίες.Δεν τους κατηγοώ βέβαια..έτσι΄τους έχουν κάνει οι (θρησκευτικοί) ηγέτες τους.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση σίγουρα

Εμένα δε με χαλάει πάντως να ξαναδώ ιππότες! ^wav^
Ιδιαίτερα που σήμερα δε βρίσκεις πουθενά...
*αν και εδώ οι "ιππότες" που εννοεί μάλλον ναΐτες λέγονται
**και πού ξέρετε ότι δεν υπάρχει ακόμη και σήμερα το τάγμα των ναϊτών; ;)

Αλήθει ο Brown στον κώδικα Da Vinci δεν υποστήριζε ότι υπάρχει ακόμα ένα τάγμα..??ΧΜΧΜΧΜΧΜ...

Ποιος τον χέζει τον Μπράουν!!! Είναι απλά ένας "διαβολικός" συγγραφεύς ;) . Ζήτω ο Έκο!! Ζήτω το Εκκρεμές του Φουκώ!!!

*Τουράμπααααααρ!

 ^off-topic^

Υπάρχει ένα οξύμωρο στην όλη κατάσταση:
Οι Αφγανοί ξεσηκώθηκαν εναντίον του στρατού κατοχής της δανείας που βρίσκεται στη χώρα τους (και αναντίον βάσεων άλλων χωρών) για τα σκίτσα που δημοσιεύθηκαν σε μια εφημερίδα της Δανίας. Δεν καταλαβαίνω τόσο καιρό δεν τους ενοχλούσε ο στρατός κατοχής και μια στιγμή ξεσηκώθηκαν για τα σκίτσα ; Μήπως απλώς κάποιοι βαρέθηκαν από την άκαρπη παρουσία τους σε μια χώρα χωρίς πετρέλαιο και ψάχνουν προφάσεις για  να αποσύρουν τον ακριβωσυντήρητο στρατό τους. Θα δείξει...

Α, και επειδή συνάδελφος αναφέρθηκε σε διαφορετική εξοικείωση με την ελευθερία του τύπου από τις 2 κουλτούρες:
Χθές ανακοινώθηκε από αραβικό (δε θυμάμαι ποιο ) κράτος ότι θα προκυρήξει διαγωνισμό γελοιογραφίας με θέμα το εβραϊκο ολοκαύτωμα κατά το 2ο Π.Π. .Εκεί να δεις επίπεδο που θα κρατήσει η Δύση.
Γιατι η ελεαυθερία είναι πολύ ευχάριστη όταν την έχουμε ΜΟΝΟ εμείς.

Έχεις δίκιο ότι μπορεί να ήταν πρόφαση να διώξουν τα στρατεύματα.Αλλά και 1 γαλλική και 1 γερμανική εφημερίδα δημοσίευσαν αν και ως γνωστόν Γαλλία και Γερμανία δεν έχουν στρατεύματα..
Πάντως για τους εβραίους θα έγραφα και εγώ...ΚΑΚΙΑ!! >:( >:(

Εγώ πάλι θέλω τους ιππότες...

Η αληθεια βρισκεται στην... τσεπη. Στο οτι δηλαδη εμεις (οι... δυτικοι, τρομαρα μας) εχουμε αρκετα γεματες τσεπες, ωστε να γεμιζουμε τα μεν στομαχια μας με κονσερβες, τα δε μυαλα μας με αερα, για να μπορουμε να παιζουμε παιχνιδακια με τα "κατοικιδια μας" που ζουν στην ανατολη.

Τους βομβαδιζουμε, τους δολοφονουμε, τους βασανιζουμε, τους καταπιεζουμε, εκμεταλλευομαστε τα πετρελαια της περιοχης τους, καταλαμβανουμε με στρατο τη γη τους, κι απο πανω προκαλουμε και το θρησκευτικο τους συναισθημα, που ειναι και το μοναδικο στο οποιο μπορουν να στηριχτουν (δυστυχως). Α, ναι, και οποτε σκαει ενα λαστιχο τη νυχτα και μας ξυπναει, τους κατηγορουμε και για τρομοκρατες...

Πρεπει να ειναι τυφλος (για να μην πω ηλιθιος) καποιος για να νομιζει πως φταιει η μουσουλμανικη θρησκεια για τα εκτροπα... Αυτο που φταιει ειναι η πεινα και η εκμεταλλευση. Ο θρησκευτικος φανατισμος ειναι αποτελεσμα αυτων.

Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον και φέρνει ξανά στο προσκήνιο ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει πολύ εδώ μέσα. Μέχρι που φτάνουν (αν υπάρχουν) τα όρια της ελευθερίας σε μια δημοκρατική κοινωνία;
Τα παρακάτω από το blog του Nίκου Δήμου είναι νομίζω αρκετά ενδιαφέροντα και με εκφράζουν και μένα:

"Την ιστορία με τα Δανέζικα σκίτσα και τους Ισλαμιστές την ξέρετε. (Λεω σκίτσα και όχι γελοιογραφίες, γιατί τα περισσότερα ΔΕΝ είναι γελοιογραφικά. Αλλά η Μουσουλμανική θρησκεία απαγορεύει όλες τις απεικονίσεις του Προφήτη).

Δεν έχω τίποτα να προσθέσω στα όσα μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Με ενδιαφέρει αποκλειστικά η ουσία της υπόθεσης.

Εδώ συγκρούονται δύο αρχές – που και οι δύο, με κάποιον τρόπο, είναι θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

1. Το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης

2. Ο σεβασμός στην προσωπικότητα (και άρα στην πίστη) του άλλου.

Έτσι δικαιολογούνται και οι εντελώς αντιφατικές τοποθετήσεις πολιτικών. Π. χ. ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας Ν. Sarkozy είπε: «Η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι θέμα προς διαπραγμάτευση και δεν βλέπω κανένα λόγο να δοθεί σε μια θρησκεία κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση». Αντίθετα ο υπουργός εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Jack Straw, δήλωσε ότι «η αναδημοσίευση αυτών των σκίτσων υπήρξε προσβλητική, αναίσθητη, ασεβής και λανθασμένη».

Μία βασική ηθική αρχή λεει πως η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Ισχύει εδώ;

Στην σημερινή Herald Tribune δημοσιεύεται άρθρο του Μουσουλμάνου διανοούμενου και καθηγητή στην Οξφόρδη Tariq Ramadan που εξηγεί ότι οι Μουσουλμάνοι δεν κατανοούν την αρχή της απόλυτης ελευθερίας του Λόγου – τόσο απόλυτης, που να υπερισχύει των οσίων και ιερών. Ότι σαφώς εδώ χρειάζεται να αναπτυχθεί μεγαλύτερη προσέγγιση των δύο κόσμων, που αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο. Κι ότι το ζήτημα δεν είναι νομικό αλλά θέμα σεβασμού στην ιδιαιτερότητα του διαφορετικού. Ρωτάει: «Άραγε πρέπει να προσβάλω ανθρώπους, επειδή έχω το δικαίωμα να το κάνω;».

Βέβαια εδώ στην Ελλάδα έχουμε ζήσει ανάλογες στιγμές: με την αφαίρεση του «βλάσφημου» πίνακα από την έκθεση Outlook, την καταδίκη του Αυστριακού καρτουνίστα Hanterer για προσβολή του Ιησού – και παλιότερα την απαγόρευση προβολής της ταινίας «Τελευταίος πειρασμός» λόγων αντιδράσεων φανατικών...

Τελικά η ελευθερία της έκφρασης ούτε στην Δύση δεν είναι απόλυτη. Έχει περιορισμούς – ακόμα και νομικούς. Δεν δικαιούμαι να προσβάλω και να συκοφαντώ – κι αν το κάνω τιμωρούμαι από τα δικαστήρια.

Αλλάζει τίποτα όταν το υβριζόμενο σύμβολο δεν ανήκει στον δικό μας χώρο;


Και μια επιπλέον τοποθέτηση του Δήμου:

"Είμαι σαφώς υπερ της πλήρους ελευθερίας του λόγου, της τέχνης, της σάτιρας.

Αλλά δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουμε το γεγονός ότι θα χρειαστούν πολλά χρόνια (αιώνες; ) για να επικρατήσουν παντού οι αρχές του Διαφωτισμού (κι ας ελπίσουμε πως θα επικρατήσουν).

Μέχρι τότε νομίζω πως είναι θέμα "τακτ" (η λέξη φαίνεται λίγη, αλλά εμπεριέχει πολλή σοφία) να μην πατάμε άγρια τον κάλο του Άλλου - όταν μάλιστα μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς. Να σεβόμαστε τις ευαισθησίες του.

Σαφώς οι αντιδράσεις των Μουσουλμάνων είναι υπερβολικές. Αλλά εγώ τις βλέπω σαν αποτέλεσμα ανωριμότητας και αμάθειας. (Και ο ίδιος ο Μουσουλμανικός κόσμος έχει δώσει δείγματα υψηλής ανεκτικότητας - ρωτήστε ποιος έσωσε τους εβραίους όταν τους έδιωξαν από την Ισπανία)."


http://nikosdimou.blogspot.com/

Και συμπληρώνω γιατί δεν χώρεσε:

Για μένα το ένα θέμα είναι ότι έχεις δύο διαφορετικούς κόσμους, δύο διαφορετικά συστήματα αξιών. Το να προσπαθείς να πεις ότι το ένα ή το άλλο είναι σωστό και να το επιβάλλεις μπορεί να έχει μια λογική, αλλά οδηγεί σε μια σύγκρουση, η οποία νομίζω όχι μόνο απαραίτητη δεν είναι αλλά και επικίνδυνη. Βέβαια είναι ξεκάθαρο ότι οι αντιδράσεις είναι κατευθυνόμενες και ότι το θέμα ήταν απλά μια αφορμή. Αλλά νομίζω με τους κατάλληλους διπλωματικούς χειρισμούς θα μπορούσε η κατάσταση να είχε εκτονωθεί.

Ο Αλιάκμων δημοσίευσε πριν από μένα. Συμφωνώ 1000% και τον ευχαριστώ γιατί το ποστ μου θα ερχόταν λειψό χωρίς αυτό. Αποτέλεσμα ανωριμότητας και αμάθειας λοιπόν. Αλλά για να μιλάς για ανωριμότητας και για φανατισμό, για να κρίνεις επί ίσοις όροις, πρέπει να έχεις δώσει και ίσους όρους στον κρινόμενο.

Να πω απλώς ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για "αλήθεια" και για "μέση" σε τέτοια θέματα πίστης και νοοτροπίας. Το θέμα είναι αρκετά πιο περίπλοκο και ένα μέρος του είναι ατυά που λέει ο αλιάκμων με τα οποία συμφωνώ.

Και να σημειώσω κάτι για το blog του Δήμου. Το "τακτ" που λέει από τη δική μας μεριά φανερώνει ανωτερότητα. Ακόμη και οι παπάδες το κάνουν: "οι άνθρωποι που ποτέ δε γνώριζαν το χριστιανισμό δε θα πάνε στην κόλαση, απλά θα κριθούν με άλλα κριτήρια" (όταν πια ο προσυλητισμός έγινε παράνομος, αλλά τεσπα). Αλλά δεν έχω ιδέα πώς μπορεί αυτό να φαίνεται από τη μεριά των ανατολιτών. Ίσως να μας χλευάζουν γι'αυτή μας τη σιγουριά. Γιατί μην ξεχνάμε, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι ίδιοι, όπως δεν είναι ίδιοι οι π.χ. χριστιανοί. Έτσι μπορεί ορισμένοι να μην περιορίζονται στα όρια της θρησκείας τους.

Πρόσφατα διάβασα κάπου το εξής: Υπάρχουν 2 τρόποι να αντιδράσεις όταν φοβάσαι. Ή θα σκύψεις το κεφάλι και θα υποκλιθείς σε αυτό που φοβάσαι ή θα προσπαθήσεις να το εξαφανίσεις, ώστε να μην σου προκαλεί φόβο.
Θα έλεγα, ας μην φοβόμαστε τους ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικά.


*Για την ιστορική ακυρία των ιπποτών και την "άκυρη" δήλωση του υπουργού δε θα πει κανείς τίποτα;;;

Τι να πει ρε Κύβε; Ο άνθρωπος είναι εκτός τόπου και χρόνου! Τι να πιάσεις και τι να σχολιάσεις σε αυτή την έξαρση χριστιανικού φανατισμού, ρατσισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας;

Γιατί να μην πεί;
Εγώ συμφωνώ. Φτιάξτε ιππότες...!
Αχ, πού'στε μακρύλαμα-κοντόλαμα-πλατύλαμα σπαθιά, αλυσιδωτοί-δαχτυλιδωτοί-σφυρήλατοι θώρακες, δερμάτινοι θώρακες από κάτω, καταφρακτικές πανοπλίες στα άλογα...
Και φυσικά, τεχνίτες στο σπαθί!!

Εφόσον δεν το παίρνω στα σοβαρά, να μην ονειροπολήσω λίγο? Τι να κάνω, πολύ μ'αρέσουν αυτά...

Στα πλαίσια της συζήτησης, να υπενθυμίσω ένα παρόμοιο θέμα που είχε ανακύψει το 2002. Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας Michel Houellebecq σε μια συνέντευξη χαρακτήρισε το Ισλαμ ανόητη θρησκεία και σε ένα βιβίο του την Πλατφόρμα χρησιμοποίησε ανάλογους χαρακτηρισμούς. Το αποτέλεσμα ήταν μηνύσεις από οργανωμένους μουσουλμάνους στο Παρίσι. Στη δίκη που ακολούθησε ο Ουελμπέκ αθωώθηκε. Το επιχείρημά του ήταν ότι οι χαρακτηρισμοί αναφέρονταν στην θρησκεία και όχι στους ανθρώπους. Παραθέτω ένα αγγλικό άρθρο (δεν είναι ιδιαίτερα καλό αλλά δεν βρήκα άλλο στα αγγλικά), ένα άρθρο του Σαλμαν Ρουσντι επίσης στα αγγλικά και links για τα γαλλικά άρθα που είναι πιο αξιόλογα.
Η άποψή μου είναι ότι άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί του, ένας άνθρωπος δεν μπορεί να διώκεται επειδή χαρακτήρισε κάπως μια θρησκεία, και μάλιστα όχι μόνο αυτή την θρησκεία, τον μονοθεισμό γενικότερα.
Κατά τα άλλα, λογοτεχνικά προσκυνώ και τον συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Απολαύστε.

 Writer defends right to call Islam 'stupid'
By Philip Delves Broughton in Paris
(Filed: 18/09/2002)

France's most controversial writer, Michel Houellebecq, appeared in court in Paris yesterday to defend his right to call Islam a "stupid" religion.
    
Michel Houellebecq

During a raucous hearing, marked by a protest inside the courtroom by free speech activists and the shouts of demonstrators outside, Mr Houellebecq refused to apologise to the Islamic groups who have accused him of inciting religious hatred.

Dalil Boubakeur, of the Paris mosque, said: "Words have a price. One can kill with a word. Freedom of expression stops at the point at which it does damage and the Muslim community feels insulted."

Under French law Houellebecq could be imprisoned for up to a year and fined if found guilty.

Mr Houellebecq told the court: "I have never shown the slightest contempt for Muslims but I have always held Islam in contempt." Though lionised as a writer, Mr Houellebecq, 44, is not a popular figure on the French literary scene.

While others might have had the entire French literary establishment cheering them on to defend free speech, Mr Houellebecq has won the backing only of diehard free speech activists and a handful of fellow writers.

In an interview with the Parisian literary magazine Lire last year, Mr Houellebecq was described as hating Arabs and Muslims and failing to distinguish between the two.

He was quoted as saying: "I had a kind of revelation in the Sinai desert, where Moses received the Ten Commandments. Suddenly, I experienced a total rejection of monotheism.

"In this very rocky, inspiring land, I said to myself that the idea of believing in only one God was cretinous. I could not think of another word. And the stupidest religion of all is Islam.

"When one reads the Koran, one is devastated, devastated. At least the Bible is very beautiful because the Jews have a sacred literary talent which can excuse a lot of things. As a result, I have a residual sympathy for Catholicism, because of its polytheistic aspect. And then there are all those churches, windows, paintings and sculptures."

Yesterday he was asked whether or not he still thought Muslims were stupid. "I didn't say that," he said. "I said they practise a stupid religion." Asked if he was racist against Islam, he answered: "You can't be racist against Islam."

Talking about religious works he had read, he said: "In reality, the monotheist texts preach neither peace, nor love nor tolerance. They are texts of hate."

He said in the interview last year that the best tool against religion was irony and that he hoped Islam would suffer the same fate as Catholicism - "remain vaguely official for a while and then decline gently".

Immediately after the interview was published last September, Mr Houellebecq issued a statement saying it was a crude abbreviation and distortion of his meaning and that he was not a racist. The interview, he said, had lasted six hours and only a tiny portion of it had been printed.

The scandal may have boosted sales for his book Plateforme, which came out that month.

The book tells of a disillusioned young bachelor, Michel, who finds sexual and personal fulfilment in the fleshpots of Bangkok. Finally, he meets a woman with whom he sets up a hedonistic sex resort for tourists which is a roaring success until attacked by Islamic activists.

The book was widely praised for laying bare the hollowness and absurdities of global society.

The case against him comes at a time when the French publishing industry is feeling the heat from all manner of groups. Earlier this month, anti-paedophile groups succeeded in having a novel about a paedophile rapist removed from bookshops.

In an essay in Le Monde last week, the heads of three of France's biggest publishers wrote: "Literature's calling is not to appease but rather to worry and to offend. It is there to provoke. Otherwise, what is the point? Nothing human, or inhuman for that matter, is off limits to literature."

A platform for closed minds

Salman Rushdie argues that Michel Houellebecq's Islamic opponents have miscalculated badly

Saturday September 28, 2002
The Guardian

I have been trying not to write about Michel Houellebecq, if only because, these days, just about every writer who comes into conflict with the thin-skinned guardians of Islamic sanctities is forced to wear the "new Rushdie" cap, which is doubly depressing, firstly for me, because I detest having my name sloganised, as if I had become some sort of bad-mouthing literary category, and secondly for the writers in question - the "Bangladeshi Rushdie", the "Chinese Rushdie", and no doubt, shortly, the "first Rushdie in space" - who quite rightly resent having the darkest chapter of my story superimposed upon their own difficulties.

Article continues
Now, however, Houellebecq has been brought to court in France by four Muslim bodies - the largest mosques in Paris and Lyon, the National Federation of French Muslims and the World Islamic League - accused of "making a racial insult" and of "inciting religious hatred". The gravity of this suit against a multi-award-winning writer widely acknowledged as one of Europe's finest, if least comfortable, newer talents, obliges all good men, as the saying goes, to come to the aid of the party.

Or so you'd think. And indeed, several French intellectuals and publishers have defended Houellebecq. But many others have signally failed to do so. The prestigious Human Rights League has accused him of Islamophobia and sided with his accusers; leftist French writers, we are told, consider him too vulgar to be worth standing up for; even his own publisher Flammarion has distanced itself from him. Meanwhile, in a parallel trial by media, he has been accused of being a self-publicist and a poseur. He lives in a remote part of Ireland and plainly prefers a reclusive life, but, according to the press, he is only doing this for tax reasons. In short, he has been painted as some sort of opportunistic weirdo. His high literary reputation and huge popularity in France notwithstanding, this attack, and not the Islamic one, is likely to do him real, long-term damage.

The accusations against him turn out to be ridiculously slight. Last year, in an interview published in Lire magazine, Houellebecq called Islam "the dumbest religion" and compared the Koran unfavourably to the Bible which "at least is beautifully written because the Jews have a heck of a literary talent". This generalisation may raise one or two non-Muslim hackles: what, all Jews? And are the Christian authors of the New Testament deliberately excluded from this ungainly compliment? But if an individual in a free society no longer has the right to say openly that he prefers one book to another, then that society no longer has the right to call itself free. Presumably any Muslim who said the Koran was much better than the Bible would then also be guilty of an insult, and absurdity would rule.

As to "the dumbest religion", well, it's a point of view. And Houellebecq, in court, made the simple but essential point that to attack people's ideologies or belief-systems is not to attack the people themselves. This is surely one of the foundation principles of an open society. Citizens have the right to complain about discrimination against themselves, but not about dissent, even strongly worded, impolite dissent, from their thoughts. There cannot be fences erected around ideas, philosophies, attitudes or beliefs.

Houellebecq's novel Platform has also been cited in the case. In the novel, the central character, also called Michel, learns that his father has been murdered by a Muslim man and, through the course of the book, makes a number of harsh and derogatory remarks about Muslims. It has been suggested that in these diatribes the author is getting even for difficulties in his private life. Michel Houellebecq's real name is Michel Thomas. He took his grandmother's surname after his mother married a Muslim and converted to Islam. In our personality-cultist age, in which a writer's biography is firmly believed to hold the key to the meaning of his novels, in which the fictionality of fiction is routinely called into question and novels are thought of as real life in disguise, this detail of Houellebecq's life will prompt, has prompted, many a loud "ah-ha!"

But, and again but. Anyone who cares about literature should, when such ah-has are heard, at once defend the autonomy of the literary text, its right to be considered on its own terms, as if the author were as anonymous as, well, the authors of the sacred texts. And within a literary text, it must be possible to create characters of every sort. If novelists can't depict Nazis or bigots without being accused of being Nazis or bigots, then they can't do their work properly. Platform, it has rightly been said, is a novel to go to if you want to understand the France beyond the liberal intelligentsia, the France that gave the Left such a bloody nose in the last presidential election, and whose discontents and prejudices the extreme right was able to exploit. Platform is a good novel and Houellebecq is a fine writer who writes for serious reasons and neither he nor his book deserves to be tarred and feathered.

His accusers claim to be acting in part out of their concern that in the post-9/11 atmosphere, Houellebecq's utterances and writings will increase antagonism towards Muslims in the west. In this they have miscalculated badly. It is not Houellebecq, but their assault upon the writer, that runs the risk of creating that backlash in these sensitive times. So this is a case that both sides have already lost. Michel Houellebecq's reputation has been damaged, and his Islamic adversaries have shown themselves, yet again, to be opponents of the rough-and-tumble world of free speech. Houellebecq's law-yers argued with considerable force that were the judgment to go against their client, the law of blasphemy would have effectively been reintroduced. As we await the judge's ruling, we can only hope he does not take so dreadfully retrograde a step.

© Salman Rushdie

http://fides.ifrance.com/fides/html/houel4.html (http://fides.ifrance.com/fides/html/houel4.html)
http://www.atheisme.org/houellebecq.html (http://www.atheisme.org/houellebecq.html)
Συνέντευξη
http://www.lire.fr/entretien.asp/idC=37437/idTC=4/idR=201/idG= (http://www.lire.fr/entretien.asp/idC=37437/idTC=4/idR=201/idG=)

DAVID AARONOVITCH


Αν γινόταν διαγωνισμός για το πιο ειρωνικό πανό σε διαδήλωση, τότε πιστεύω πως το «Ελευθερία της Έκφρασης να Πας στον Διάβολο» που είδαμε στο Λονδίνο θα κέρδιζε με μεγάλη ευκολία. Θα έβγαζε βέβαια περισσότερο νόημα αν οι λέξεις πάνω στο πανό ήταν καλυμμένες, ώστε να γνωρίζει μόνος αυτός που το κρατούσε τι έγραφε. Αλλά νόημα δεν βγαίνει ούτως ή άλλως.

Υπάρχουν τόσα πολλά σε αυτήν την υπόθεση που ενοχλούν. Όπως αυτός ο διαρκής κάλπικος παραλληλισμός ανάμεσα στην απεικόνιση του Ιησού και την απεικόνιση του Μωάμεθ. Εμάς δεν μας νοιάζει, λένε οι Χριστιανοί, οπότε γιατί να νοιάζει εσάς; Ή οι διαμαρτυρίες της άλλης πλευράς ότι ο αντισημιτισμός απαγορεύεται από τη Δύση, αλλά η ισλαμοφοβία ουσιαστικά ενθαρρύνεται. E, λοιπόν, αν υπήρχαν 1,6 δισεκατομμύριο Εβραίοι και αποφάσιζαν να αναλάβουν δράση εναντίον κάθε χώρας που επιτρέπει τη δημοσίευση αντισημιτικών εικόνων, τότε δεν θα έμενε ούτε μία ιρανική και συριακή πρεσβεία απυρπόλητη.

Χθες, πάντως, έκανα μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Το 2003, η «Jyllands-Posten», η δανική εφημερίδα που πρωτοδημοσίευσε τις καρικατούρες του Μωάμεθ, είχε αρνηθεί να δημοσιεύσει κάποιες γελοιογραφίες που απεικόνιζαν τον Ιησού: «Δεν πιστεύω πως οι αναγνώστες μας θα απολαύσουν τα σκίτσα», είχε επιχειρηματολογήσει ο διευθυντής της. «Νομίζω ότι θα υπάρξει κατακραυγή»...

Πιστεύω στην ευγένεια και, κάποιες φορές, στην αυτοσυγκράτηση. Θέλω όμως η χώρα μου και η κοινωνία μου να υπερασπίζεται τις ελευθερίες και τις αξίες. Ορθώς εκδώσαμε τους Σατανικούς Στίχους και μια μέρα είναι βέβαιο ότι θα κληθούμε να υπερασπιστούμε ένα θεατρικό έργο, γραμμένο πιθανότατα από μουσουλμάνο, που θα έχει θέμα τον Προφήτη και θα εγείρει ερωτήματα γύρω από την πίστη.

Μπορούμε όλοι να τα καταφέρουμε, αρκεί να είμαστε υποψιασμένοι, να αποφεύγουμε τα στερεότυπα τύπου «εμείς είμαστε καλοί και αυτοί κακοί». Πιστεύω πως η δημοκρατία, η ελευθερία και το Ισλάμ μπορούν να συνυπάρχουν. Πιστεύω πως οι καλοί τρόποι και η ευγένεια μπορούν να αποτελούν μέρος του «δυτικού πολιτισμού». Κοιτάξτε την απολογία της δανικής κυβέρνησης για την οιανδήποτε προσβολή εισέπραξαν οι μουσουλμάνοι. Κοιτάξτε την καταδίκη του Ομάρ Χαγιάμ, του 22χρονου Βρετανού που βγήκε στο Λονδίνο να διαδηλώσει μεταμφιεσμένος σε καμικάζι, από το Μουσουλμανικό Συμβούλιο της Βρετανίας.

Στο βιβλίο του για τους Βρετανούς προδότες του B' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σον Μέρφι, ο συγγραφέας, παραθέτει τα λόγια ενός καταδικασμένου εθελοντή στα SS, του Μπένσον Ράιλτον Φρίμαν. Ο Φρίμαν είχε μόλις καταδικαστεί σε δέκα χρόνια φυλάκιση για προδοσία και είπε στον δικηγόρο του: «Αυτό αποδεικνύει απλώς πόσο σάπια είναι αυτή η δημοκρατία. Οι Γερμανοί θα είχαν την εντιμότητα να με εκτελέσουν».

Λατρεύω την απογοήτευσή του.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18459&m=N41&aa=3)

Συμφωνώ με το γενικότερο εως τώρα πνεύμα των posts αλλά τελικά δεν απάντησε κανείς ρητώς. Όχι για τις μετέπειτα αντιδράσεις τόσο των ημών δυτικών όσο και των μουσουλμάνων, αλλά για την ουσία του θέματος. Έπρεπε να δημοσιευθούν οι γελοιογραφίες ή όχι? Ακόμη κι αν δεχτούμε το προβοκατόρικο της ενέργειας που περιγράφεται στο άρθρο του Απόστολου.

Εγώ απαντώ ναι. Το "τακτ" του Δήμου είναι οπισθοδρόμηση, οίκτος για έναν "κατώτερο" και πιο αμαθή πολιτισμό και δυτικές "ενοχές" για το κακό που έχουμε κάνει στην Μέση Ανατολή. Γι' αυτό ας αφήσουμε στην άκρη τις υποκρισίες του κ. Στρο, ας κάνουμε πραγματικό διάλογο με τους μουσουλμάνους και ας μην φοβόμαστε να εκδίδουμε ό,τι θέλουμε.
Η ελευθερία του λόγου λέγεται ελευθερία ακριβώς γιατί δεν περιορίζεται από κάτι και γιατί δεν οφείλει ο λόγος να είναι πολιτικά ορθός.
Και δεν μιλάω τόσο για την περίπτωση της ελευθερίας του δημοσιογραφικού λόγου, όσο για τα άρθρα που παρέθεσα παραπάνω.

Καλή κότα έγινε κι ο Δήμου...άκους εκεί τακτ...πάει γέρασε κι αυτός...

Ευχαριστώ! Κι εγώ αυτό ακριβώς είπα εδώ:

Και συμφωνώ κι εγώ με τη δημοσίευση των γελοιογραφιών.
Αν και, αυτά τα θέματα τα θεωρώ ευαίσθητα. Να για ποιον λόγο: "Δεν υπάρχουν ηθικά ή ανήθικα βιβλία. Τα βιβλία είναι ή καλογραμμένα ή κακογραμμένα. Αυτό είναι όλο." To ίδιο ισχύει και για τις γελοιογραφίες. (ευχαριστώ τη νέσσα για την υπογραφή της)
Και αν έγινε η έκθεση για να "πει" κάτι συγκεκριμένο, με μάλλον ρατσιστικές αφορμήσεις, τότε η τέχνη δεν είναι για την τέχνη. Είναι στρατευμένη. Και η στρατευμένη τέχνη "χάνει". Το θέμα είναι ότι ακόμα κι αν είναι στρατευμένη, πάντα θα λέει κάτι σε κάποιους ανθρώπους.
Τέλος πάντων, δεν έχω δει τις γελοιογραφίες οπότε δεν μπορώ να πω κατά πόσο εμπίπτουν στην ένατη τέχνη ή είναι απλά πολιτικά σχόλια με σχέδιο (δλδ κάτι σαν τις γελοιογραφίες στις εφημερίδες).

Αφού εγώ δημοσίευσα τον Δήμου να υποστηρίξω την θέση μου (όχι απαραίτητα και του Δήμου).
Δεν υποστηρίζω την απαγόρευση της δημοσίευσης των γελοιογραφιών. Αλλά ούτε και την πρόκληση για την πρόκληση.
Προτιμώ την αποφυγή της "άσκοπης" ενόχλησης προς τον άλλον. Πείτε με όπως θέλετε αλλά προτιμώ την βελτίωση των κακώς κείμενων μέσω της προσέγγισης και της προσπάθειας για κατανόηση και διάλογο με τον άλλον από την απευθείας επίθεση και κριτική, πόσο μάλλον όταν η επίθεση αυτή γίνεται με όρους που εκ των προτέρων αποκλείουν (λόγω διάφορων ταμπού, προκαταλήψεων ή ό,τι άλλο) τον διάλογο.

Μα θα μου πείτε κρίνουμε την τέχνη με βάση το "σκοπό"; Και πώς ορίζεται αυτός ο σκοπός και από ποιον κρίνεται; Όχι λοιπόν η τέχνη δεν κρίνεται από το σκοπό. Το πολιτικό σχόλιο όμως κρίνεται. Και η πολιτική καλώς η κακώς καλείται να διατηρήσει και ορισμένες ισορροπίες.

Και εξακολουθώ να λέω ότι το να μιλάμε για την απόλυτη ελευθερία της έκφρασης σε αυτή την περίπτωση είναι σαν να έχεις ένα παιδάκι που δεν έχει να φάει και εσύ να του μιλάς για τη διατροφική αξία των τροφίμων. Πολύ απλά δεν θα καταλάβει και δεν το ενδιαφέρει καν να καταλάβει.

Ναι λοιπόν στην δημοσίευση των γελοιογραφιών. Αλλά ναι και σε μια μεγαλύτερη ανεκτικότητα και προσπάθεια κατανόησης του τρόπου σκέψης του άλλου.

Μιλώντας για ελευθερία έκφρασης πάνω σε θέματα ευαίσθητα (που κάποιοι μπορεί να δίνουν βαρύτητα μεγαλύτερη από αυτή που εμείς φανταζόμαστε), μου ήρθε στο μυαλό μια δημοσίευση στο "Άσυλο".

http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=3366.msg28452#msg28452

Η δημοσίευση εκείνη, αν και δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα με το περιεχόμενό της, με εξόργησε ως πράξη, αφού σκοπός του αποστολέα δεν ήταν άλλος από το να προκαλέσει και να προσβάλει (εγώ τουλάχιστον δεν ανέγνωσα κάποιο επιχείρημα πίσω από αυτή την δημοσίευση).

Μπορείτε να θεωρήσετε το flashback αυτό και ως off-topic...


Μεταφέροντας το συλλογισμό στην περίπτωση των σκίτσων, θεωρώ, προσωπικά, τη δημοσίευση μια πράξη τελείως ανεύθυνη, σε μια παγκόσμια συγκυρία που δυστυχώς δεν σηκώνει τέτοιου είδους χιούμορ...
Οπωσδήποτε είναι καταδικαστέα η χρήση βίας από την πλευρά των μουσουλμάνων.
Μήπως όμως πρέπει να καταδικάσουμε και την ψυχολογική βία που άσκησαν εν γνώσει τους αυτοί που επέτρεψαν να εμφανιστεί ένα τέτοιο σκίτσο και αυτοί που εξακολουθούν να το αναδημοσιεύουν;

Δυστυχώς, δεν επιτρέπεται σε κανέναν να "παίζει" με καθεστώτα -όχι πάντα αναγνωρισμένα- φονταμενταλιστικά, όταν υπάρχει και το πρόσφατο -σχετικά- παράδειγμα της επικύρηξης του Σαλμάν Ρουσντί (ευχαριστούμε Cyberkat για την αναδημοσίευση)...
Όταν μάλιστα εμπλέκονται και οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα, όπως προαναφέρθηκε από άλλους, τότε το μείγμα παραείναι εύφλεκτο...

Μέχρι να "αλλάξει αυτός ο κόσμος", μάλλον θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σεβόμενοι τις ιδιαιτερότητες των Άλλων και να αντιμετωπίζουμε με περισσότερη σύνεση θέματα που άπτονται τέτοιων ιδιαιτεροτήτων.
Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε την ελευθερία έκφρασης που κατακτήθηκε για να φωνάξουμε για την ανάγκη να αλλάξει αυτός ο κόσμος...   

Εγώ εξακολουθώ να διαφωνώ με αυτό το είδος του συμβιβασμού και της ανοχής. Τι θα ήταν σωστότερο κατ' εμένα: εκδίδονται οι γελοιογραφίες, οι μουσουλμάνοι διαμαρτύρονται, στέλνουν μια αντιπροσωπεία από δικούς τους διανοούμενους (αν έχουν μείνει κάποιοι που να μην τους έχουν εξορίσει τα καθεστώτα) οι οποίοι αρθρογραφούν στις ευρωπαικές εφημερίδες, συμμετέχουν σε συζητήσεις κλπ. Δεν είμαι κατά του καψίματος μιας πρεσβείας, κάθε άλλο. Άλλα όχι για ανεγκέφαλους λόγους.

Διαφωνώ και με αυτό. Η μουσουλμανική θρησκεία είναι συνισταμένη του προβλήματος και όχι αποτέλεσμα που οδηγεί στον θρησκευτικό φανατισμό. Όπως και για την δύση η χριστιανική θρησκεία είναι συνισταμένη του προβλήματος που οδηγεί στον προτεσταντικό ωφελιμισμό.

Νομίζω ότι ο θρησκευτικός φανατισμός είναι αποτέλεσμα. Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν μορφωμένοι, χορτασμένοι και καλοζωισμένοι, θα κατέβεναν στους δρόμους και θατα έκαναν αυτά;
Χμ... ναι αλλά όχι σε αυτήν την ένταση. Και εδώ είχαμε τους δικούς μας φανατικούς στο Outlook, σωστά; Αλλά τι συντριπτική μειονότητα αποτελούν. Κλασσικά όμως τα ΜΜΕ που πάσχουν για νταβαντούρι φτιάξαν θέμα...

Δυστυχώς δε νιώθω ότι μπορώ να επεκταθώ στο θέμα... γιατί η άποψη μου παρα είναι ρομαντική για να την εκφράσω εδώ.

Θα πω μόνο ότι καλώς δεν αυτολογοκρίθηκαν, αρκεί να μην αυτολογοκρίνονται ποτε...

Οι παθιασμένες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που σαρώνουν τον ισλαμικό κόσμο δεν έχουν στην πραγματικότητα καμία σχέση με τις ανόητες γελοιογραφίες του Προφήτη Μωάμεθ, που δημοσίευσε μια ασήμαντη δανική εφημερίδα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Φρόυντ για να καταλάβει το φαινόμενο της μετάθεσης.

Οι έντονες και πικρόχολες αντιδράσεις οφείλονται στη δυσαρέσκεια της μουσουλμανικής κοινωνίας, κυρίως στη Μέση Ανατολή, για την ξένη εκμετάλλευση και αλαζονεία, την οπισθοδρομικότητα, τη φτώχεια και την έλλειψη ανάπτυξης. Τα σκίτσα ήταν απλώς η θρυαλλίδα.

H κατοχή των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, η αποτυχία των δύο παλαιστινιακών εξεγέρσεων, η εμφάνιση της Αλ Κάιντα, οι επιθέσεις της στις ΗΠΑ, ο «πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας» που ακολούθησε, η αμερικανική εισβολή και κατάληψη του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οι σημερινές απειλές της Δύσης εναντίον του Ιράν - όλα αυτά προστέθηκαν στο μείγμα των πολιτικοψυχολογικών και θρησκευτικών δυνάμεων που έχει τώρα εκραγεί. (Ή που κάποιοι έκαναν να εκραγεί, διότι υπογείως υπάρχει αρκετή χειραγώγηση).

Είναι αυτή μια σύγκρουση πολιτισμών; Φυσικά και ναι. Είναι ένας πόλεμος πολιτισμών; Όχι. Οι ταραχές στους δρόμους δεν είναι πόλεμος, όπως δεν είναι πόλεμος και οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις δυτικές χώρες. Πραγματικός πόλεμος γίνεται στο Ιράκ, ίσως να ξαναρχίζει και στο Αφγανιστάν - και στις δύο αυτές περιπτώσεις, όμως, πρόκειται για πολέμους μεταξύ μουσουλμάνων για τον έλεγχο του κράτους, καθώς και για εθνικιστικούς πολέμους με σκοπό την εκδίωξη των Αμερικανών το συντομότερο δυνατό.

Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει την ένταση των δυνάμεων που εμπλέκονται, και από τις δύο πλευρές. Ουσιαστικά, η ισλαμική αντίδραση, ιδίως στον αραβικό κόσμο, απορρέει από τις αδυναμίες που ενθάρρυναν την ξένη επέμβαση και κυριαρχία. H απόδοση ευθυνών στον ιμπεριαλισμό είναι ένα άλλοθι. Οι Άραβες, ή γενικότερα οι μουσουλμάνοι, έχουν υποφέρει στα ξένα χέρια, ταυτόχρονα όμως φέρουν ευθύνες για όσα τους έχουν συμβεί. H ίδια η ισλαμική θρησκεία κατέστειλε την ελευθερία των θεολογικών αναζητήσεων στα τέλη του Μεσαίωνα, έπειτα από μια πνευματική άνθηση που είχε καταστήσει τα μεσαιωνικά χαλιφάτα πνευματικά κέντρα. Αν το Ισλάμ είναι σήμερα μια μουχλιασμένη θρησκεία, για αυτό ευθύνονται οι μουσουλμάνοι, όχι η Δύση. Αν η αραβική κοινωνία, από το 1920 και εξής, υπήρξε οπισθοδρομική και τελούσε υπό δικτατορικά καθεστώτα, γι' αυτό ευθύνονται και οι Άραβες.

Το μίσος γεννά μίσος, ενισχύει τις κατεστημένες προκαταλήψεις και τον ενστικτώδη φόβο του άλλου. Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, η περιφρόνηση ή και το μίσος για τους μουσουλμάνους είναι ορατά. Σε αυτή τη σύγκρουση πολιτισμών, ένα ηθικό σκοτάδι έχει καλύψει και τις δύο πλευρές.

ΠΗΓΗ:TA ΝΕΑ (http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18460&m=N48&aa=2)

Οι άνθρωποι, απογοητευμένοι από ότι υπάρχει στον υλικό κόσμο, στρέφονται στις θρησκείες γιατί αποτελεί ένα μέσο έκφρασης που συνήθως δεν τους το απαγορεύετε. Αναζητούν λοιπόν τρόπους διέξοδου από αυτήν τους την κατάσταση μέσα από αυτές.

Φανατίζονται και μετατρέπουν τις θρησκείες τους σε σκιές των πραγματικών τους δρόμων (όπου κυριαρχεί η αδελφοσύνη παρά το μίσος και αυτό ισχύει σαφώς και για το ισλάμ) και γίνετε φορέας αγωνιστικός.

Σε αυτές τις συνθήκες βασιλεύουν οι θεότυφλοι, οι τρελλοί και οι παράφρονες που τρόμαζουν τον κόσμο και παρουσιάζουν των θεό σαν ένα τρομερό Ον που θέλει την καταστροφή. Και έτσι βλέπουμε και στις μέρες μας (αφού η καταπίεση είναι θεσμός στις μουσουλμανικές χώρες και σαφώς ξεκινάει από την αποικιοκρατία) αυτά τα φαινόμενα που θα έπρεπε να έχουν εκλίψει.

Ο τρόπος των καουμπόιδων διογκώνει το πρόβλημα, δεν είναι τυχαίο που ο Μπιν Λάντεν ενισχύει με κάθε επικοινωνιακό μέσο διαθέτει τα γεράκια της Ουάσιγκτον.


Πηγή :  Το κεφάλι μου το κλούβιο  (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?action=profile;u=459)

Παρολη την απέχθεια μας στους Σταυροφορους βαδίζουμε στα χνάρια τους.Ως γνήσιοι δυτικοι περιφρονούμε τους Άραβες - Μουσουλμανους  και τις συνήθειές τους.Απαιτούμε απο αυτούς να γίνουν σαν εμάς , να βλέπουν τον κοσμο οπως εμεις,γιατι εμεις είμαστε οι "μορφωμένοι" με τον "ανώτερο πολιτισμο" που θελουμε να τους "εκπολιτισουμε".Ισως ενδομηχως τους φοβόμαστε...


Και μη γελιέστε δε φταίει η θρησκεια τους-οσο κ αν δε μου αρεσει- για την κατασταση την σημερινη κατασταση των Μουσουλμανων.Στο διαστημα μεταξυ 1000-1300  ειχαν αξιοθαυμαστο πολιτισμο(και ισως μετα,αλλα ας οψωνται οι Σταυροφοριες,ο Τζεγκις Χαν και οι Τουρκοι).

Μα όχι όχι φταίει οι θρησκεία τους. Εμείς οι χριστιανοί είμαστε Μ^ν φορές πιο ανοικτόμυαλοι. ^superinnocent^

Φυσικά και φταίει ΚΑΙ ο Ισλαμισμός για τον φανατισμό και την  μισαλλοδοξία που κυριαρχεί στα περισσότερα μουσουλμανικά κράτη.Ο Ισλαμισμός(άσχετα από ερμηνείες) δέν είναι μόνο θρησκεία, αλλά και πολιτικό-οικονομικό σύστημα, το οποίο διαμόρφωσε ο ιδρυτής της θρησκείας, ο προφήτης Μωάμεθ.Ο οποίος βέβαια δεν ήταν μόνο προφήτης-φιλόσοφος όπως για παράδειγμα  ο Βούδας, αλλά επίσης πολέμαρχος,στρατηγός και αρχηγός κράτους.Από wikipedia:

Relations between Mecca and Medina rapidly worsened (see surat al-Baqara). Meccans confiscated all the property that the Muslims had left in Mecca. In Medina, Muhammad signed treaties of alliance and mutual help with neighboring tribes.

In March of 624, Muhammad led some 300 warriors in a raid on a Meccan merchant caravan. The Meccans successfully defended the caravan and then decided to teach the Medinans a lesson. They sent a small army against Medina. On March 15, 624 near a place called Badr, the Meccans and the Muslims clashed. Though outnumbered more than 3 times (1000 to 300) in the battle, the Muslims met with success, killing at least forty-five Meccans and taking seventy prisoners for ransom; only fourteen Muslims died. This marked the real beginning of Muslim military achievement.

Φυσικά αυτά είναι ένα ελάχιστο δείγμα από τις πράξεις του προφήτη.
Μην γελιέστε, ο μουσουλμανισμός είναι μια καθαρά πολεμική θρησκεία,δεν είναι θέμα "παρεξήγησης" ή "λανθασμένης ερμηνείας". Οι σταυροφόροι μπορεί να έκαναν εγκλήματα στο όνομα του Χριστού, αλλά οι πράξεις τους δεν συμβάδιζαν με την Χριστιανική διδασκαλία. Αντίθετα ο πόλεμος και η βία είναι συμπεριφορές που δικαιολογούνται και ενθαρρύνονται από τον προφήτη του Ισλάμ και το Κοράνι.

Δεν φταίει μόνο η φτώχεια.Στην Σαουδική Αραβία το βιοτικό επίπεδο είναι υψηλό, ταυτόχρονα όμως η κοινωνία είναι οργανωμένη σύμφωνα με τα πλέον αναχρονιστικά και καταπιεστικά Ισλαμικά πρότυπα. Και φυσικά πολλοί φανατικοί τρομοκράτες ήταν πλούσιοι και μορφωμένοι Σαουδάραβες.
Αντίθετα, στην Ινδία που μαστίζεται από τον υπερπληθυσμό και την φτώχεια, η επικρατούσα θρησκεία(Ινδουισμός) ευνοεί την καρτερικότητα και την μοιρολατρία. Οι άνθρωποι εκεί υπομένουν την εξαθλίωση τους χωρίς να καταφεύγουν στην βία, γιατί η θρησκεία τους έχει πείσει ότι οι δυσκολίες και τα βάσανα τελικά θα τους οδηγήσουν στον εξαγνισμό και σε μία καλύτερη (επόμενη) ζωή.
Η ανθρώπινη συμεριφορά δεν μπορεί να αναχθεί στην ικανοποίηση βιολογικών αναγκών, θρησκείες και ιδεολογίες μπορεί να είναι εξίσου (αν όχι περισσότερο) καθοριστικές.

Βασικα το Ισλαμ ειναι μια αντιφατική θρησκεια.

Απο τη μια λεει "Να διαδώσεις το Ισλαμ με το σπαθι" ,απο την αλλη "Να σεβεσαι τους λαους της Βιβλου".
Απο τη μια λεει "Ο μαρτυρας θα αντικρυσει τον Αλλαχ στα ματια" απο την αλλη "Το μελανι του λογιου ειναι ανωτερο απο το αιμα του μαρτυρα"
Απο τη μια διακυρρησει την ανωτεροτητα του ανδρα εναντι της γυναικας απο την αλλη ο Αλλαχ ειχε ίδιες απαιτησεις και απο τους δυο.

Και πολλα αλλα τετοια βρισκει κανεις με μια προχειρη αναγνωση του χαοτικου στη δομη Κορανιου.

Παραδέχομαι παντως οτι η βία ειναι ενα σημαντικο συστατικο του Ισλαμισμου η οποια ομως διογκωνεται με την επιθεση εναντιον τους.


Αν και οι Ινδοι δεν ειναι ολοι Ινδουιστες, υπηρχε αυτο το φαινόμενο.Εφαρμογή του ήταν το σύστημα των καστων εναντιον του οποιου αγωνίστηκε ο Γκαντι.Δεν είμαι ομως τοσο σιγουρος οτι υφισταται ακομη.Η φτωχεια της Ινδιας με τετοιο χαος φυλων και υπερπληθυσμο ειναι ενα αινιγμα για δυνατους λυτες.

Έχεις διαβάσει το Κοράνι Ζαρατούστρα;

Εγώ δεν το έχω, το ομολογώ, αλλά τα περισσότερα περιφερειακά μου διαβάσματα μου έχουν δώσει άλλη άποψη.

Σίγουρα ο Μωάμεθ δεν ήταν σαν τον Ιησού (ο οποίος έλεγε γύρνα και το άλλο μάγουλο) στην ζωή, αλλά το Κοράνι δεν ωθούσε αυτό καθε αυτό στην βίαιη συμπεριφορά των Αράβων στα μετέπειτα χρόνια (που εδώ που τα λέμε τα χριστιανικά ήθη της εποχής δεν ήταν καθόλου καλύτερα... μάλλον χειρότερα)

ψιλο- ΟFF TOPIC

Οι Ασιατες δεν ηταν ποτε τοσο απολιτιστοι οσο οι Δυτικοι διεδιδαν ανα τους αιωνες...

Οι ινδοί ζούσαν σε τελείως διαφορετικό περιβάλλον από τους άραβες, έβλεπαν πολύ διαφορετικά τον κόσμο, μιλάμε για άλλους πολιτισμούς.

Και όταν μιλάς για βιοτικό επίπεδο στην Σαουδική Αραβία.

Σε ποια χώρα η δουλεία επιτρέπετε με νόμο;
Ποια χώρα παίρνει το όνομα από τον βασιλιά της;


Η σαρία είναι παράξενο πακέτο........................................... ...................

Μίλησα για το βιοτικό επίπεδο της Σαουδικής Αραβίας, μιας πλούσιας πετρελαιοπαραγωγού χώρας ,  οι κάτοικοι της οποίας σίγουρα δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, όπως συμβαίνει σε άλλα Ισλαμικά κράτη(βλέπε Αφγανιστάν).

Η δουλεία είναι "θεσμός" απόλυτα συμβατός με την Μουσουλμανική θρησκεία. Ο ίδιος ο Μωάμεθ είχε δούλους και στο  κοράνι υπάρχουν σχετικές οδηγίες που ρυθμίζουν αυτά τα θέματα, οπότε αυτό μάλλον ισχυροποιεί την θέση μου.

Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω διαβάσει το Κοράνι.Στην γλώσσα που γράφτηκε δεν θα μπορούσα, γιατί δυστυχώς δεν ξέρω Αραβικά. Η μετάφραση δεν είναι αποδεκτή λύση, καθώς σύμφωνα με την Μουσουλμανική θρησκεία μόνο στα Αραβικά μπορείς να καταλάβεις το πραγματικό νόημα του ιερού βιβλίου, όλα τα υπόλοιπα είναι αυθαίρετες "ερμηνείες".

Νομίζω ότι είναι κυρίως θέμα ερμηνίας. Το κοράνι στηρίζει σε άλλα σημεία την ειρήνη κσι σε άλλα σημεία τον πόλεμο. Ίσως ο χριστιανισμός να προβάλει περισσότερο ατάκες του στυλ "Γύρισε και το άλλο μάγουλο", αλλά και η Βίβλος δεν υστερεί σε επιθετικές αναφορές οι οποίες σε γενικές γραμμές δεν παρουσιάζονται συχνά γιατί δεν ταιριάζουν στο σύγχρονο προφίλ του χριστιανικού κόσμου. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ίσως η μάχη με επικεφαλής τον Ιησού του Ναυή στην έρημο κατα την επιστροφή από την Αίγυπτο (αν θυμάμαι καλά) όπου επειδή η μέρα δεν επαρκεί για την πλήρη εξόντωση του εχθρού ο Ιησούς του Ναυή προσεύχεται και σταματάει τον ήλιο. Έτσι οι χριστιανοί προλαβαίνουν στο φως της μέρας και κατασφάζουν τους αντιπάλους και συνεχίζουν προς την Ιερουσαλήμ. Νομίζω πως ένας παντοδύναμος θεός μπορούσε να βρει και λιγότερο αιματηρή λύση από τη "φως και δέος".
Τελικά αν είχαμε κι εμείς φανατισμένους με τον πόλεμο ιερείς σήμερα ανάλογα παραδείγματα θα χρησιμοποιούταν ευρέως για την "πολεμική προτροπή". Απλώς οι δυτικοί παρασύρονται πλέον περισσότερο από τη θεότητα της δημοκρατίας και επιτίθονται με πρόφαση αυτή.
Πάντως έχω την άποψη ότι όλοι οι επιθετικοί πόλεμοι όλων των εποχών έγιναν με αφορμή τα χρήματα και συνεπώς είναι κάπως άκομψα επιχειρήματα του τύπου "Αυτοί οι απολίστιστοι "τύλιξαν" την επίθεση τους σε ένα πιο βίαιο βιβλίο."

Mihalisk, απλως συμβαινει τις περισσοτερες φορες, αυτοι που δεν εχουν διαβασει το Κορανι, να μην εχουν διαβασει ουτε και τη Βιβλο ;D
Οποτε καθε συζητηση ειναι καταδικασμενη να παραμεινει σε επιπεδο "Η μΠΑΟΚαρα ειναι θεος ρε μαλακα", "οχι ρε ηλιθιε, η Αριαναρα εχει ιστορια ρε", "ναι αλλα η Ηρακλαρα γαμαει και δερνει ρε" και παει λεγοντας...

Σε θεματα που απτονται της ιστοριας, η αγνοια της περισσοτερες φορες ειναι συνολικη, και κρυβεται πισω απο καθε αντεπιστημονικη αφοριστικη τοποθετηση...

Για παραδειγμα, πολυς κοσμος φαινεται να αγνοει την εννοια του μεσαιωνα, ενω η πλειοψηφια θεωρει πως ηταν "κατακτηση" μονο των δυτικων, πως και καλα στην Ανατολικη (Βυζαντινη) Ρωμαϊκη Αυτοκρατορια δεν υπηρχε θεοκρατια... Δεν φταινε ομως αποκλειστικα οι ιδιοι, αφου ετσι τους εμαθαν στο σχολειο...
Κι επισης, αυτο το αιωνιο μπλεξιμο μεταξυ θεωριας και πραξης στη χριστιανισμο, οτι υποτιθεται ρε παιδι μου πως η χριστιανικη διδασκαλια λεει πολυ διαφορετικα πραγματα απ' αυτα που εκαναν στην ιστορια οι εκπροσωποι της......... Δε λεω, εχει πραγματι μια δοση αληθειας (ασχετα αν οι ιδιοι οι υποστηρικτες αυτης της αποψης, αρνουνται αντιστοιχη αληθεια στον κομμουνισμο, και δεν επιτρεπουν την αποσυνδεση της θεωριας απο τα λαθη της εφαρμογης) αλλα ισως μια προσεχτικοτερη μελετη να εφερνε στην επιφανεια θεωρητικα σκανδαλα που θα συνταραξουν την ευτυχισμενη ζωη του πιστου: πολεμους "στο ονομα του Κυριου", παιδεραστιες, αιμομιξιες, δουλεμποριο -καποιες φορες ενδοοικογενειακο- και αλλα πολλα τετοια ομορφα...
Με ποιες εκανε παιδια ο Λοτ μετα την καταστροφη ρεεεεεεεεεε??????????? ;D

Επαναλαμβανω: Η πλειοψηφια των πιστων (ή καλυτερα να το διατυπωσω ως "ΟΛΟΙ οι πιστοι πλην ελαχιστων εξαιρεσεων") δεν εχει διαβασει σοβαρα τη Βιβλο, Παλαια (κυριως) και Καινη Διαθηκη... Δεν εχουν ιδεα απο το τι εχει γραφτει εκει μεσα... Εχω παιξει απειρες φορες το παιχνιδακι, να αναφερω κομματια απο την ΠΔ σε πιστους, να φωναζουν πως "αυτα τα πραγματα ειναι αρρωστημενα, δεν τα γραφουν τα ιερα βιβλια" και μετα να τους τα δειχνα καταματα, και να απολαμβανω την αγωνιωδη προσπαθεια τους να τα κουκουλωσουν (ναι ναι ειμαι κακος το ξερω ;D ;D ;D )

Ο Θεός της Παλαιάς διαθήκης δεν έχει μεγάλη διαφορά από τον θεό του Κορανίου, θα συμφωνήσω και εγώ ότι πρόκειται για ένα απαράδεκτο βιβλίο. Απορώ γιατί τα διάφορα Χριστιανικά δόγματα δεν το έχουν ξεφορτωθεί ακόμα.Έτσι και αλλιώς δεν παίζει κανέναν ουσιαστικό ρόλο στην κύρια διδιασκαλία της Χριστιανικής πίστης.

Τέλοσπάντων εγώ ήθελα απλά να διαφωνήσω στην θέση ότι η φτώχεια είναι η αποκλειστική αιτία του φανατισμού που επικρατεί στον Μουσουλμανικό κόσμο. Κατα τα άλλα, οποιαδήποτε θρησκεία-φιλοσοφία-ιδεολογία μπορεί να γίνει εγαλείο πολέμου και διακαιολογία για την διάπραξη απάνθρωπων πράξεων.

Με τις κόρες του...

Και το αστείο(; ) της όλης υπόθεσης είναι οτι δεν τις βίασε, αυτές τον "βίασαν"...Λεπτομέρειες στο βιβλιο της Γενεσεως.


Η Παλαια Διαθήκη έχει πολλά τετοια.

Γιατί ο Άβελ; με τις αδερφές του;



Κατά την άποψη μου, διδασκαλία του Χριστιανισμού, είναι τα λόγια που μεταφέρονται ότι βγήκαν από το στόμα του Ιησού.

Για αυτό και νιώθω χριστιανός, αλλά διαφωνώ κάθετα με τις εκκλησίες.
Επίσης φλερτάρω με την Πανθρησκεία...

Λέτε να μου κάτσει;

(τι να λέει βρε αλιάκμων, 100 χρόνια προπαγανδίζουν ενάντια στον κομουνισμό... μερικά δεν αλλάζουν...)

Μουσουλμάνοι;
->Σαλαδίν. Γράμματα, τέχνες, μαθηματικά. Τότε οι ευρωπαίοι τους κυνηγούσαν να τους σφάξουν.

ΠΑΡΙΣΙ

Μπορεί η δανική εφημερίδα «Γίλαντς-Πόστεν», που πρωτοδημοσίευσε τα σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ, να υποστηρίζει ότι οι πωλήσεις της δεν παρουσίασαν διακυμάνσεις, όμως κυρίως γαλλικές και νορβηγικές εφημερίδες που προχώρησαν σε αναδημοσίευση είδαν τη ζήτηση των φύλλων τους, αλλά και τους χρήστες των ιστοσελίδων τους να ανεβαίνουν κατακόρυφα.

Ο Μοχάμεντ Μπεκαρί, αντιπρόεδρος της Γαλλικού Συμβουλίου Μουσουλμανικής Πίστης, του μεγαλύτερου ισλαμικού οργανισμού της Γαλλίας, υποστηρίζει ότι οι Γάλλοι αναγνώστες αγοράζουν τις εφημερίδες από καθαρή περιέργεια και όχι λόγω αντιμουσουλμανικών ή αντιαραβικών συναισθημάτων. «Μια συμβουλή γι' αυτές τις εφημερίδες που βρίσκονται στα όρια χρεοκοπίας ή οικονομικής κατάρρευσης. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να προσβάλλετε τους μουσουλμάνους και το Ισλάμ για να δείτε τις πωλήσεις σας να ανεβαίνουν», είπε ο Μπεκαρί κατά τη διάρκεια συνεδρίου στο Παρίσι για την προώθηση του διαλόγου Δύσης-μουσουλμανικού κόσμου ύστερα από τις βίαιες αντιδράσεις για τη δημοσιοποίηση των σατιρικών σκίτσων του Μωάμεθ.

«Η σύγκρουση πουλάει»

Το μάθημα για τις εφημερίδες είναι παλιό: «Η σύγκρουση πουλάει40% σε σχέση με σταθερές καθημερινές πωλήσεις της εφημερίδας. Κάθετη αύξηση σημειώθηκε και για το σατιρικό εβδομαδιαίο περιοδικό «Σαρλί Εμπντό», που στο τελευταίο τεύχος του δημοσιεύσε τα σκίτσα ενώ στο εξώφυλλο είχε γελοιογραφία του Μωάμεθ να κρατά το κεφάλι του και να μονολογεί: «Είναι δύσκολο να σε αγαπούν ανόητοι...». Το περιοδικό ξεπούλησε τα 160.000 τεύχη του, 60.000 περισσότερα από τη σταθερή εβδομαδιαία κυκλοφορία του, και προχώρησε επίσης στην ανατύπωση επιπλέον 160.000.

Οι πωλήσεις της νορβηγικής χριστιανικής εφημερίδας «Μαγκαζινέτ» δεν παρουσίασαν αύξηση από τις 10 Ιανουαρίου, όταν δημοσίευσε τα σκίτσα του Μωάμεθ, όμως τριπλασιάστηκαν οι επισκέψεις χρηστών στην ιστοσελίδα της. Η ισπανική «Ελ Μούντο», που δημοσίευσε ορισμένες από τις επίμαχες γελοιογραφίες στην ιστοσελίδα της, υποστηρίζει ότι αυξήθηκαν οι χρήστες της, αλλά ότι δεν μπορεί να προσδιοριστεί ποιο ηλεκτρονικό δημοσίευμα ήταν αυτό που συνετέλεσε στην αύξηση.

(Ασ. Πρες)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/02/2006

http://www.enet.gr/online/online_text?c=111&id=87223056

@4DCube: Παρακαλώ ;D

Φυσικά και συμφωνώ απολύτως, με όλα. Το να προσβάλεις τη θρησκεία του άλλου είναι ανώριμο, αλλά δε μπορεί κανένας να σου απαγορεύσει να το κάνεις. Έτσι κι αλλιώς, δε χαρακτηρίζεις κάποιον άνθρωπο, αλλά μία άποψη.

Και βέβαια το να ξεσηκώνεσαι (και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο) για αστείους λόγους είναι κατάντια, αλλά δε φταίνε οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι για την κατάντια αυτή.

Δανία: Μιλάει για κίνδυνο επιθέσεων, κλείνει πρεσβείες

ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ

Για «επικείμενο» κίνδυνο επιθέσεων εναντίον πολιτών της προειδοποιεί η Δανία, χώρα στιγματισμένη από την πρωτιά της δημοσίευσης των σατιρικών σκίτσων του Μωάμεθ, που βλέπει επίσης το ακροδεξιό κόμμα να ευνοείται από την κατάσταση.

Επείγουσα έκκληση προς τους υπηκόους της να εγκαταλείψουν την Ινδονησία εξέδωσε το Σάββατο το υπουργείο Εξωτερικών της Δανίας, κάνοντας λόγο για «επικείμενο» κίνδυνο από εξτρεμιστική οργάνωση, την οποία δεν κατονομάζει. «Υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες που δείχνουν ότι εξτρεμιστική οργάνωση θα βάλει εναντίον Δανών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δημοσίευση των σκίτσων», αναφέρει η ανακοίνωση. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδονησίας σχολίασε ότι η απόφαση «ελήφθη βιαστικά» και ότι καθώς οι αρχές της Τζακάρτας «παρέχουν προστασία στον πρεσβευτή και τα μέλη της αντιπροσωπείας, δεν υπάρχει βάσιμος λόγος» για μια τέτοια απόφαση. Τόνισε επίσης ότι η κυβέρνησή του δεν έχει πληροφορίες για τις απειλές στις οποίες αναφέρεται η Κοπεγχάγη.

Η Δανία έχει ήδη κλείσει τρεις πρεσβείες της, στη Συρία, το Ιράν και την Ινδονησία και δύο προξενεία στο Λίβανο και την Τυνησία. Κτίρια που στέγαζαν διπλωματικές αντιπροσωπείες πυρπολήθηκαν ή υπέστησαν βανδαλισμούς. Οι διαδηλώσεις ανά τον κόσμο έχουν κύριο στόχο τη Δανία, οι πολίτες της απειλούνται και τα προϊόντα της χώρας μένουν απούλητα εξαιτίας άτυπου μποϊκοτάζ. Οι δε στρατιώτες της Δανίας που βρίσκονται στο Ιράκ είναι περισσότερο από ποτέ εκτεθειμένοι σε κίνδυνο επιθέσεων. Απαντώντας σε δημοσκόπηση που έγινε στη Δανία, το 65% των ερωτηθέντων θεωρεί «πολύ πιθανό ή περισσότερο από πιθανό» να δεχτεί η Δανία τρομοκρατική επίθεση μέσα στα επόμενα χρόνια. Το ποσοστό, πάντως, ήταν υψηλότερο πέρυσι τον Ιούλιο, μετά την επίθεση στο Λονδίνο.

Ανησυχητικό περιστατικό συνέβη χθες στη δυτική Δανία. Αγνωστοι προκάλεσαν ζημιές σε 50 μουσουλμανικούς τάφους στο Σέντινγκ. «Οι βανδαλισμοί μπορεί να συνδέονται με την υπόθεση των σκίτσων», είπε αστυνομική πηγή.

Αμεση συνέπεια της κρίσης φαίνεται να είναι η ενίσχυση του Κόμματος του Δανέζικου Λαού της άκρας Δεξιάς που μετέχει στη συντηρητική κυβέρνηση Ράσμουσεν. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου πέρυσι έλαβε 13,3% και 24 έδρες και η πρόθεση ψήφου τού δίνει τώρα 17,8% και 32 έδρες. Η πρόεδρος του κόμματος καταγγέλλει ευθέως τους μουσουλμάνους θρησκευτικούς ηγέτες που ζουν στη Δανία, κάνοντας λόγο για «εσωτερικό εχθρό» και ζητεί να αφαιρεθεί η υπηκοότητα από τρεις από αυτούς. Από την ίδια δημοσκόπηση προκύπτει ότι η δύναμη του κυβερνητικού κόμματος που διαχειρίστηκε την κρίση μένει σχεδόν αμετάβλητη, ενώ αντίθετα κατά 3,5 μονάδες πέφτει η δύναμη της σοσιαλδημοκρατικής αξιωματικής αντιπολίτευσης.


(Ασοσιέιτεντ-Γαλλικό-ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/02/2006

Ρώμη
 
Το 'πε και το 'κανε ο Ιταλός υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου Ρομπέρτο Καλντερόλι. Την Τετάρτη δήλωσε ότι θα τυπώσει τα σατιρικά σκίτσα για τον Μωάμεθ σε T-shirt και θα τα φορέσει. Πραγματικά, εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή με τέτοιο μπλουζάκι, όμως εκεί είπε ότι ο Μπερλουσκόνι τού ζήτησε να παραιτηθεί.

Ο Καλντερόλι, μέλος της Λίγκας του Βορρά, έδειξε το μπλουζάκι του στη διάρκεια εκπομπής της δημόσιας τηλεόρασης, RAI. Και πρόσθεσε γελώντας: «Ο πρωθυπουργός μού ζήτησε να παραιτηθώ», χωρίς να διευκρινίσει εάν προτίθεται να υποβάλει την παραίτησή του ή θα αγνοήσει το αίτημα του Μπερλουσκόνι.

«Θέλω να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα και το μπλουζάκι μου είναι ένα είδος μάχης για την ελευθερία» πρόσθεσε.

Μέχρι στιγμής οι δηλώσεις Καλντερόλι δεν έχουν σχολιαστεί από το πρωθυπουργικό γραφείο.

Το ιταλικό Σύνταγμα προβλέπει ότι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να εκδιώξει κάποιον υπουργό από την κυβέρνησή του, αλλά μπορεί μόνο να του ζητήσει να παραιτηθεί.

Νωρίτερα, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε συναντηθεί με τον Λιβανέζο ομόλογό του, Φουαντ Σινιόρα, τον οποίον διαβεβαίωσε ότι επιθυμία του είναι η προώθηση του διαλόγου μεταξύ της Δύσης και του Ισλάμ.

πηγή:  in.gr

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=684823&lngDtrID=245 (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=684823&lngDtrID=245)

Του ΝΙΚΟΥ ΓEΩPΓIAΔH

Kυριακή πρωϊ. O Eυρωπαίος πολίτης ανακαλύπτει την κρυφή κτηνωδία των Bρετανών στρατιωτών στο Iράκ. O ερασιτέχνης οπερατέρ σπικάρει πάνω από το video γιατί η λήψη πραγματοποιείται από μεγάλη απόσταση, για να μην εκτεθεί. Tο σπικάζ αναπαράγει αυτά που ακούει και βλέπει. Oι Bρετανοί φαντάροι λειτουργούν όπως ακριβώς και οι ομάδες θανάτου των SS στην Πολωνία ή τα Kαλάβρυτα.   
        
H εικόνα έρχεται από το σκοτεινό μας ευρωπαϊκό παρελθόν μόνο που αναπαράγεται στο παρόν και προφανώς υποδηλώνει ότι θα αναπαραχθεί και στο μέλλον.
Φθάνουμε αργά αλλά σταθερά στο σημείο μηδέν της αντιπαράθεσης της χριστιανικής προτεσταντικής και καθολικής Δύσης με το Iσλάμ. Aν η αρχή έγινε με τον πόλεμο των 7 ημερών στα τέλη της δεκαετίας του '60 και ο κύκλος του αίματος άρχισε με τη σφαγή στους Oλυμπιακούς Aγώνες του Mονάχου, η πιστοποίηση της επίσημης πλέον σύγκρουσης εντοπίζεται στη σταδιακή διαμόρφωση του ενός «κοινού δυτικού αισθήματος». H διαμόρφωσή του εξελίσσεται μέρα με την ημέρα. O ρυθμός είναι γεωμετρικά αυξητικός. Λειτουργεί στη βάση του γονιδιακού κύκλου της δράσης και της αντίδρασης. Eνεργοποιεί τα θαμμένα αταβιστικά ανακλαστικά των ανθρώπων, όπως αυτά διαμορφώθηκαν από αιώνες αντιπαράθεσης και παράλληλα αλληλοεξάρτησης. Eισήλθαμε στην περίοδο της «Mαύρης Πανώλης» δια χειρός της αγγλοσαξωνικής συμμαχίας. Eίμαστε, εμείς που δεν ανήκουμε κατ' ανάγκη στον κύκλο των υπερασπιστών-μουζαχεντίν της καθολικο- προτεσταντικής Δύσης ή της φονταμενταλιστικής εκδοχής της Aνατολής, ύποπτοι αν όχι επικίνδυνοι. Oι μεν Aγγλοσάξωνες βαρβαρίζοντες μας θεωρούν προδότες, όπως μας θεωρούσαν και παλαιότερα όταν δεν αναμιγνυόμασταν με το ιδεολογικό πλαίσιο των Σταυροφοριών. Oι δε ισλαμιστές μας θεωρούν διπλά επικίνδυνους, γιατί δεν ξεκαθαρίζουμε το ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο φίλος. Oι Eυρωπαίοι συνεταίροι μας και συνταξιδιώτες στο ευρωπαϊκό όραμα διολισθαίνουν καθημερινά στον άθλιο υπόκοσμο της θρησκευτικοφυλετικής αντιπαράθεσης. Στην Aνατολή, τα απομεινάρια ενός φανατικού Iσλάμ αλλά και τα θύματα μιας απίστευτης ιστορικής αδικίας εγκλωβίζονται στον κύκλο του μίσους. Eίναι αυτοί που κατέχουν τα κλειδιά της ενέργειας και του υπόγειου πλούτου του πετρελαίου και του αερίου, αλλά τα πλούτη συσσωρεύονται στη Δύση. Έχουν τη γνώση και την κουλτούρα, αλλά η τεχνογνωσία παράγεται στη Δύση. Έχουν την απαιτούμενη σοφία και συλλογική πείρα δια μέσου των αιώνων, αλλά το μέλλον διαμορφώνεται στα Iνστιτούτα Eρευνών των Bησιγότθων και των Oστρογότθων στην Kαλιφόρνια ή την Aνατολική Aκτή του Δυτικού Hμισφαιρίου.

Προμελέτημενη αθλιότητα H «έκρηξη» των γελοιογραφιών με αντικείμενο τον προφήτη Mωάμεθ ήταν το σύμπτωμα της προαναγγελθείσης ρήξης. Δεν ήταν αποτέλεσμα μιας ηλίθιας διαχείρισης της ύλης σε κάποια Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης της Δύσης. Ήταν το αποτέλεσμα μιας προμελετημένης, σταδιακής εμπλοκής στο σκεπτικό του «Πολέμου των Πολιτισμών». Γιατί ο σκιτσογράφος χρειάζεται και χρόνο και σκέψη για να χαράξει τις γραμμές του και η σινική μελάνι είναι αδιάψευστος μάρτυρας της συλλογικής συνείδησης του δημοσιογράφου-καλλιτέχνη. H αρρωστημένη εμπάθεια των Σκανδιναυών οραματιστών της Bαλκυρίας θυμίζει τόσο ξεκάθαρα τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούσαν όταν ξέσπαγε ο πόλεμος στα Bαλκάνια. Tο ότι, δηλαδή, ο Σέρβος εκτελεστής ήταν εγκληματίας αλλά ο Kροάτης κυνηγός κεφαλών ήταν προστάτης ή σωτήρας. Tο αταβιστικό ανακλαστικό του Δανού δημοσιογράφου ήταν αταβιστικά απορριπτικό, λες και η κτηνωδία έχει φυλετικά χαρακτηριστικά και η βαρβαρότητα έχει πατρίδα.
Στον αντίποδα, οι ιμάμηδες του μίσους και οι μουλάδες του αίματος ανακάλυψαν τη δίοδο που θα επέτρεπε τη συσπείρωση των ορδών του Προφήτη.
Ένας έφηβος μόλις 16 ετών εκτελεί έναν καθολικό ιερέα στην Tραπεζούντα. O Tούρκος νεαρός ανήκει στα τάγματα εφόδου των «Γκρίζων Λύκων», των οποίων έδρα και εφαλτήριο είναι αυτή η πόλη του Πόντου. Aυτός ο φόνος αποκαλύπτει το μέγεθος της παγίδας. Tο μίσος είναι ανάλογο με αυτό των Bρετανών βασανιστών στο Iράκ. H προοπτική είναι εκατέρωθεν σκοτεινή και ανατριχιαστική. Θυμίζει τόσο ξεκάθαρα τους αντιπάλους κατά τις τρεις πρώτες Σταυροφορίες. Παραπέμπει τόσο κρυστάλλινα στα ιστορικά κλισέ.

Yπόγεια απολιθώματα Όταν η σκούφια σου κρατάει από τον 4ο υπόγειο όροφο της υπόγειας πολιτείας της Mαλακωπής της Kαππαδοκίας και το κονάκι σου απέχει λίγα χιλιόμετρα από τη Σινασσό και 70 από την Kαισάρεια έχεις το δικαίωμα να ομιλείς ξεκάθαρα για αυτές τις παραμέτρους. Oι παππούδες σου έσκαψαν τη γη για να κτίσουν την υπόγεια σπηλιά τους πολύ πριν εμφανιστεί το Iσλάμ. Στην αρχή ήταν Xετταίοι, μετά Ίωνες, μετά αναμίχθηκαν με τους Πέρσες, καβάλησαν Bυζαντινούς, κοιμήθηκαν με Σελτζούκους και πλάγιασαν με Oθωμανούς για να ξαναδειπνήσουν με Pωμιούς και να συζητήσουν με Άραβες. Όταν λοιπόν έχεις κτίσει υπόγειες πολιτείες για να προστατευθείς απ' όλους αυτούς και παράλληλα να συμβιώσεις, τότε αποκτάς το γονίδιο της διαχρονικής σοφίας. Eίναι το γονίδιο που σου απαγορεύει τους φυλετικούς διαχωρισμούς και σου υπαγορεύει το ανακλαστικό της «ANOXHΣ».
Όταν ο πυρήνας της αναφοράς σου, η γιαγιά σου, είναι Kαραμανλού τουρκόφωνη αλλά χριστιανή και η καλύτερη φιλενάδα της είναι Tουρκμένα νομάδας, μουσουλμάνα από το διπλανό χωριό, και η κολλητή της στην Kοκκινιά είναι μονυφυσίτισσα Aρμένισσα πρόσφυγας, και αυτή από το Aντάμ Παζαρί, τότε μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τους «άλλους» με διαφορετικό μάτι και να αντιλαμβάνεσαι τον τάχα μου «διαφορετικό» με εντελώς διαφορετικά ερίσματα. Tους θεωρείς δικούς σου και μαθαίνεις να τους προστατεύεις για να σε προστατεύσουν αν χρειαστεί.

Oυρανός στο χρώμα του χαλκού Tα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα όχι μόνο γιατί ο πόλεμος θα γενικευθεί, στα μέτωπα αλλά και στα μετόπισθεν, αλλά κυρίως γιατί γι' άλλη μια φορά θα χάσουμε τον μπούσουλα της ιστορικότητάς μας. H πολύ πρόσφατη «περιπέτεια» των υποκλοπών, πέρα από την απίστευτη ανικανότητα των κυβερνητικών παραγόντων και των αρλεκίνων αρμοδίων χειριστών, απέδειξε πως το «έλλειμμα» πραγματικής κουλτούρας του συστήματος εξουσίας έχει καταθέσει τις δικαιοδοσίες του. Aνεξάρτητα από την εθνικότητα ή τις δεσμεύσεις των «παρακολουθούντων», το αποτέλεσμα είναι ότι παρεδόθησαν ανερυθρίαστα τα κλειδιά της χώρας στους αφέντες. Mε ή χωρίς το δικαιολογητικό των Oλυμπιακών Aγώνων. Mε η χωρίς το επιχείρημα του «ανήκουμε στη Δύση». Mε ή χωρίς το ανακλαστικό του Βαλκάνιου δουλοπάροικου. Tο «μεδούλι» της υπόθεσης των υποκλοπών σε συνδυασμό με την παθολογία της «ανεπάρκειας» της πολιτικής ηγεσίας του τόπου εντοπίζεται στο ότι η χώρα απώλεσε την αξιοπρέπειά της. Tα υπόλοιπα έπονται και είναι αναμενόμενα. Mε μια τέτοια εσωτερική αποσύνθεση η αντιμετώπιση του Xάους που προκαλεί ο καθ' υπόδειξη «Πόλεμος των Πολιτισμών» οδηγεί σε συμπεράσματα που μόνο μελαγχολία προκαλούν. Δυστυχώς η γιαγιά έφυγε και μαζί της πήρε τα κλειδιά της εισόδου στην υπόγεια πολιτεία της Mαλακωπής. Aλλιώς θα είχαμε καταφύγιο στον 4ο-5ο όροφο μέσα στα ασβεστολιθικά πετρώματα της Kαππαδοκίας, όπου σαν απολιθώματα διατηρούνται οι μνήμες των ανθρώπων.

Y.Γ. Tη γιαγιά την έλεγαν Πολυξένη. Ήξερε το Πάτερ Hμών στα ελληνικά γιατί το άκουγε στην Eκκλησιά, αλλά έβριζε στα τούρκικα, παζάρευε στα αρμένικα και μάλωνε το γιο της σε ένα ακαθόριστο ιδίωμα, μείγμα της συλλογικής της συνείδησης που δεν ήξερε εθνότητες αλλά ανθρώπους.

ΠΗΓΗ:www.athensvoice.gr (http://www.athensvoice.gr/159/825/7/7/7/showdoc.html)

"Η Δύση δεν είναι παρά ένα κατακάθι διαδοχικών βαρβαρικών επιδρομών, γι' αυτό άλλωστε πάντοτε επιθυμούσε, χωρίς να παύει να φοβάται ή να απεχθάνεται, τους νέους επιδρομείς, τα ζωογόνα στίφη, μέρος δε της πραγματικής της παρακμής οφείλεται στην πεποίθηση ότι δεν υπάρχουν πλεόν βάρβαροι και ότι, σε κάθε περίπτωση, η βαρβαρότητα των άλλων είναι λιγότερο επίφοβη από τη δική μας."
Μανουελ Βαθκεθ Μονταλμπαν

Μετά το σάλο για τα σκίτσα
Παραιτήθηκε ο Ιταλός υπουργός Μεταρρυθμίσεων, Ρομπέρτο Καλντερόλι

Παραιτήθηκε το Σάββατο ο Ιταλός υπουργός Μεταρρυθμίσεων, Ρομπέρτο Καλντερόλι, γνωστότερος για τις εμπρηστικές δηλώσεις του κατά των μουσουλμάνων, με αφορμή τα επίμαχα σκίτσα του Μωάμεθ, τα οποία μάλιστα τύπωσε σε μπλουζάκι για να εμφανιστεί στην τηλεόραση...

Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και γραφική, εάν δεν προκαλούσε όμως τις έντονες αντιδράσεις των μουσουλμάνων στη Λιβύη, όπου σημειώθηκαν βίαια επεισόδια την Παρασκευή έξω από το ιταλικό προξενείο της Βεγγάζης, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 10 άτομα.

Μετά από όλα αυτά, ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι ζήτησε την παραίτηση του Καλντερόλι, την οποία ο υπουργός υπέβαλε τελικά το Σάββατο.

«Παραιτούμαι προκειμένου να σταματήσει αυτή η άθλια εκμετάλλευση εναντίον μου, που γίνεται τις τελευταίες ημέρες» δήλωσε σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων ANSA ο αμφιλεγόμενος πολιτικός.

Δεν είναι η πρώτη φορά πάντως που ο Καλντερόλι προκάλεσε με τις πράξεις του. Το μέλος της Λέγκας του Βορρά είχε ζητήσει τη χρήση βίας κατά των ισλαμιστών και την παρέμβαση του Πάπα για την οργάνωση ενός είδους σύγχρονης Σταυροφορίας, με αφορμή τις διαδηλώσεις κατά της Δύσης για τα επίμαχα σκίτσα.

Και σε άλλα θέματα όμως, οι απόψεις του ήταν εξίσου... «ριζοσπαστικές»: είχε προτείνει να εγκαταλείψει η Ιταλία το ευρώ και να επιστρέψει στη λιρέτα, ενώ όσον αφορά στους βιαστές η αρμόζουσα ποινή για τον Καλντερόλι δεν είναι άλλη από τον ευνουχισμό...

news.in.gr, με πληροφορίες από Associated Press

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=685463&lngDtrID=245

ΜΑΡΣΕΛ ΓΚΟΣΕ

Ο ιστορικός και φιλόσοφος Μαρσέλ Γκοσέ, αρχισυντάκτης της επιθεώρησης «Le Debat», αντιδρά στη διεθνή διαμάχη που έχει προκαλέσει η δημοσίευση γελοιογραφιών του Προφήτη Μωάμεθ στον ευρωπαϊκό Τύπο.

- H δημοσίευση αυτών των σατιρικών σκίτσων προκαλεί πολεμική και διαμαρτυρίες στον αραβικό κόσμο. Τι σκέφτεστε για αυτή την κατάσταση;

«Αναρωτιέμαι για την πραγματική προέλευση αυτής της έντονης ταραχής απέναντι σε γελοιογραφίες μάλλον αθώες. Οι αραβικές χώρες αγανακτούν, τα αναθέματά τους αντανακλούν όμως πραγματικά το αίσθημα των λαών τους; Οσο για την Ευρώπη, τι αντιπροσωπεύουν ακριβώς οι διαδηλωτές που εξεγείρονται; Εχει κανείς δικαίωμα να τρέφει τις μεγαλύτερες αμφιβολίες για το εύρος αυτών των διαμαρτυριών. Στην υπόθεση αυτή - την οποία ο δανέζικος Τύπος αποκαλεί «υπόθεση Μωάμεθ» - θα ονειρευόταν κανείς πραγματικά να δει μια σωστή έρευνα, ικανή να διαπιστώσει ποιοι είναι αυτοί οι εξεγερμένοι της αληθινής πίστης... H αφέλεια του Τύπου είναι ότι μερικές φορές θεωρεί αυθεντική μια επίφαση ομοψυχίας στην αγανάκτηση των μουσουλμανικών συνειδήσεων. Αυτή δεν είναι η πρώτη παγίδα αυτής της υπόθεσης;».

- Οι απειλές ωστόσο δεν αποτελούν γέννημα της φαντασίας των μέσων ενημέρωσης.

«Οπωσδήποτε όχι, και αναμφίβολα αρμόζει να τις βλέπουμε με τη μεγαλύτερη σοβαρότητα. Αρμόζει όμως επίσης να αναρωτηθούμε για το πραγματικό νόημά τους: μια τόσο οξεία έκρηξη οργής δεν προδίδει κατ' αρχήν μια βαθιά σύγχυση; H δυσαναλογία των διαστάσεων ανάμεσα στα σκίτσα και στην αγανάκτηση είναι αυτό το οποίο πρέπει να μας προβληματίσει και να μας κάνει να σκεφτούμε. Οπως ο Σαγίντ Κουτμπ ή ο Χασάν αλ Μπάνα - οι πρώτοι θεωρητικοί του ισλαμισμού τη δεκαετία του 1920 -, αυτοί οι οποίοι ξεκινούν φετφάδες εναντίον ενός απλού χιουμοριστικού σκίτσου φανερώνουν κατ' αρχήν μέσω αυτής της υπερβολικής ευθιξίας ένα βαθύ αίσθημα αδυναμίας. Μια θρησκεία βέβαιη για τον εαυτό της θα έδειχνε ποτέ μια τόσο δυσανάλογη οργή; Ποιος καθολικός θα διανοούνταν ποτέ να σκηνοθετήσει έναν ανάλογο παγκόσμιο ξεσηκωμό; Είδαμε να ξεσηκώνονται οι λεγεώνες της αρετής όταν ένα τηλεοπτικό κανάλι είχε παρουσιάσει ένα σκίτσο που υπαινισσόταν ότι ο Βενέδικτος 16ος, εξαιτίας της γερμανικής του καταγωγής, είναι ένας Πάπας ναζιστής; Πρέπει να πούμε ότι οι φονταμενταλιστές δεν ενθαρρύνονται σε τέτοιου είδους αυτοκριτική από τη στάση των Δυτικών. Υποφέροντας από το σύνδρομο του "λυγμού του λευκού ανθρώπου", πολλοί Δυτικοί εξακολουθούν να μην τολμούν να κοιτάξουν με κριτικό βλέμμα ορισμένες πλευρές - ή ορισμένες παρεκτροπές - του Ισλάμ. Ο εξιλαστικός τριτοκοσμισμός περνάει δύσκολα».

- Το γεγονός ότι το Ισλάμ απαγορεύει την απεικόνιση του Προφήτη δεν εξηγεί σε έναν βαθμό το μένος των διαμαρτυριών;

«Ειλικρινά, δεν είμαι βέβαιος ότι η επίκληση ανθρωπολογικών αιτίων είναι σωστή. Οι Δυτικοί ζουν πλέον, όπως όλοι ξέρουμε, μέσα σε μια κουλτούρα της εικόνας. Και αυτό το γνωρίζει ο οποιοσδήποτε μουσουλμάνος. Επίσης η απαγόρευση της απεικόνισης, η οποία πρέπει αυτή καθαυτή να είναι σεβαστή, δεν αφορά τους μη μουσουλμάνους. Ας ασκηθούμε λοιπόν στη λεπτότητα. Ας προσπαθήσουμε να διαπεράσουμε τα φαινόμενα. Ας μη σταθούμε σε αυτά, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε το φονταμενταλιστικό cogito, τον τρόμο που εμπνέει η ρητορική του τζιχάντ. Αυτές οι μεγαλοστομίες κρύβουν πολύ συχνά μια βασανιστική αμφιβολία για τη στερεότητα της ταυτότητας που υπερασπίζονται με τέτοιο πολεμικό μένος».

ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ (http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14964&m=B63&aa=1)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

Από τους Δανούς ιμάμηδες μέχρι τους Αυστριακούς δικαστές, κι από τον Ιταλό επίτροπο Δικαιοσύνης μέχρι το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο, όλοι βρίσκουν αυτές τις μέρες κάτι τρωτό στην ελευθερία της έκφρασης. Θα διαδηλώσουμε άραγε αύριο για το αυτονόητο;

Ντέηβιντ Ιρβινγκ. Χειροπέδες τον 21ο αιώνα για μια άποψη;

«H υποστήριξη και η διάδοση θέσεων που αρνούνται το Ολοκαύτωμα ενέχει τον κίνδυνο ενίσχυσης της εθνικοσοσιαλιστικής προπαγάνδας»: αυτό αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο αυστριακός νόμος με βάση τον οποίο καταδικάστηκε προχθές ο Βρετανός ιστορικός Ντέηβιντ Ίρβινγκ σε τριετή φυλάκιση. Ο κίνδυνος αυτός είναι πράγματι υπαρκτός. Στη Γερμανία έχουν αυξηθεί τελευταία οι ναζιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, ενώ ανησυχία προκαλεί η αυξανόμενη δημοτικότητα συγκροτημάτων της «ναζιρόκ», που υποστηρίζονται από την ακροδεξιά. Και στην Αυστρία δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι λαϊκιστές του Χάιντερ - επίσης αρνητές των ναζιστικών εγκλημάτων - μπήκαν στην κυβέρνηση. Θα ήταν όμως τουλάχιστον υποκριτικό να επιχειρηθεί η αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων με τη φίμωση του Ίρβινγκ και των άλλων νυν ή πρώην αρνητών του Ολοκαυτώματος. H απάντηση στην ακροδεξιά είναι περισσότερη, όχι λιγότερη δημοκρατία.

Τα παραληρήματα των αντισημιτών δεν αντιμετωπίζονται με προσφυγές στα δικαστήρια, αλλά με την ενημέρωση και την εκπαίδευση, λέει στη Ρεπούμπλικα ο ιστορικός Μαρτσέλο Φλόρες, που έχει μελετήσει τις γενοκτονίες του 20ού αιώνα. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να εκδοθεί αμέσως διεθνές ένταλμα σύλληψης εναντίον του Ιρανού προέδρου Αχμαντινεζάντ, της ηγεσίας της Χαμάς και πολλών ακόμη ισλαμιστών που αρνούνται την ύπαρξη του Ισραήλ και ζητούν την απάλειψή του από τον χάρτη. Όπως, βέβαια, θα πρέπει να συλληφθούν, να δικαστούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι «αντιισλαμιστές» σκιτσογράφοι της Δανίας που απεικόνισαν με προσβλητικό τρόπο τον Μωάμεθ...

H αυτολογοκρισία είναι μια πραγματικότητα και ο σεβασμός της ιστορικής πραγματικότητας ή των θρησκευτικών ευαισθησιών αποτελεί αρετή. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι αιρετικοί, οι ασεβείς ή απλώς οι ανόητοι αντιμετωπίζονται με δικαστικά μέτρα. Το Ευρωκοινοβούλιο ανοίγει επικίνδυνους δρόμους με το ψήφισμα που υιοθέτησε την περασμένη εβδομάδα, όπου αναφέρεται ότι «η ελευθερία της έκφρασης πρέπει να συνυπάρχει με την ατομική ευθύνη και να βασίζεται στον σεβασμό των δικαιωμάτων και των ευαισθησιών των άλλων». Ποιος ορίζει άραγε αυτές τις ευαισθησίες; Οδεύουμε άραγε προς τη συγκρότηση μιας αστυνομίας της σκέψης;

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε τις τελευταίες ημέρες και η συζήτηση στις Βρυξέλλες για την υιοθέτηση ενιαίων κανονισμών για τη δυσφήμηση από τα μέσα ενημέρωσης. Με βάση αυτούς τους κανονισμούς, που πρότεινε ο επίτροπος Φρατίνι, ένας πολίτης θα μπορεί να κάνει αγωγή εναντίον κάποιου μέσου ενημέρωσης από οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για συκοφαντία ή δυσφήμηση. Ύστερα από αντιδράσεις πολλών χωρών, η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε. H αλήθεια είναι πολύτιμο αγαθό. Ακόμη πιο πολύτιμη όμως είναι η ατομική ελευθερία - στον βαθμό βέβαια που δεν προσκρούει στην ελευθερία των υπολοίπων.

ΠΗΓΗ:ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (http://diastaseis.blogspot.com/2006/02/h_22.html)

Τα 12 πρόσωπα του Προφήτη
http://edrana.blogspot.com/2006/02/12.html


Όταν πριν από τρία χρόνια, ο τότε υπουργός Πολιτισμού Ε. Βενιζέλος, έδινε την εντολή να κατεβεί από την έκθεση Outlook, πίνακας με τίτλο «Πότισέ με» που απεικόνιζε ένα καβλί να εκσπερματώνει πάνω σε έναν σταυρό, η λεγόμενη διανόηση του τόπου – και ιδιαίτερα η των εικαστικών τεχνών – ηγέρθη διαμαρτυρόμενη για τη λογοκρισία, παραγνωρίζοντας το ότι η έκθεση λειτουργούσε σε δημόσιο χώρο με επιχορήγηση του υπουργείου Πολιτισμού και άρα με συνεισφορά του αγανακτισμένου χριστεπώνυμου πληρώματος.

Μετά την καταδίκη από ελληνικό δικαστήριο, του αυστριακού σκιτσογράφου Γκέρχαρντ Χάρντερερ σε εξάμηνη φυλάκιση για βλασφημία και την επακόλουθη εντολή της κατάσχεσης του έργου του «Η ζωή του Ιησού», (όπου ο Κύριος παρουσιαζόταν γελοίος, χασικλής και σουλατσαδόρος)(http://www.das-leben-des-jesus.at/daslebendesjesus/ (http://www.das-leben-des-jesus.at/daslebendesjesus/)), 22 ημέτεροι γελοιογράφοι ζήτησαν τη συμπαράσταση των συναδέλφων εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να παύσουν οι διώξεις και να επανακυκλοφορήσει το βιβλίο.«Ως έλληνες σκιτσογράφοι, αλλά και ως ελεύθεροι, δημοκρατικοί πολίτες, νιώσαμε έκπληξη από τη μικρή υποστήριξη εκ μέρους των εκδοτών προς τον αυστριακό σκιτσογράφο και τον έλληνα εκδότη Ν. Χατζόπουλο. Η μόνη βοήθεια ήλθε από την Παγκόσμια Ένωση Εκδοτών και τον διεθνή τύπο» σημείωναν στην ανακοίνωσή τους οι 22 «γενναίοι του Μπρανκαλεόνε» και συμπλήρωναν λίγο παρακάτω: «Καταγγέλλουμε σήμερα τη σιωπή αυτή της ελληνικής διανόησης μπροστά στην εξωφρενική, εξοργιστική και σκοταδιστική δικαστική απόφαση, δηλώνοντας την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αυστριακό συνάδελφο και στον έλληνα εκδότη»(http://www.iospress.gr/ios2005/ios20050410.htm (http://www.iospress.gr/ios2005/ios20050410.htm))

Σαν να μην έφθανε η ανακοίνωση, οι φίλοι συνάδελφοι εξέθεσαν και δικά τους σκίτσα σε συμπαράσταση του Χάρντερερ.(http://www.iospress.gr/ios2005/ios20050410b.htm (http://www.iospress.gr/ios2005/ios20050410b.htm)).Σε ένα από αυτά, δια χειρός του Γ. Παγώνη, συνεργάτη του περιοδικού «Γαλέρα», εμφανιζόταν ο Εσταυρωμένος στο Γολγοθά, με τη μούρη μουτζουρωμένη και με ένα μαύρο λατινικό σταυρό μπροστά στα γεννητικά του όργανα.(http://www.iospress.gr/imahad/PAGONIS.jpg (http://www.iospress.gr/imahad/PAGONIS.jpg))

Σήμερα που ολόκληρος ο κόσμος του Ισλάμ έχει ξεσηκωθεί κατά της Δανίας και της Δύσης γενικότερα, όταν ξένες αντιπροσωπείες αποχωρούν ακόμα και από τη φιλόξενη Παλαιστίνη, την ώρα που ο Πρωθυπουργός της Δανίας αναγκάζεται να ζητήσει σχεδόν συγγνώμη από τους αφηνιασμένους μουσουλμάνους και απολύεται ο εκδότης της Φρανς Σουάρ που τόλμησε να αναδημοσιεύσει τα επίμαχα σκίτσα, όταν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι προτρέπουν σκιτσογράφους και δημοσιογράφους σε αυτολογοκρισία, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν το θέμα με ψυχρότητα χειρούργου. Μόνον στις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου αρχίσαμε να βλέπουμε τα πρώτα δειλά ψελλίσματα (βλ. Στάθη και Τριάντη στην «Ελευθεροτυπία», Τ. Θεοδωρόπουλο στα «Νέα», Πετρουλάκη και Μακρή στην «Καθημερινή» http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100028_12/02/2006_173533), αλλά την καυτή πατάτα δεν τολμά να την αγγίξει κανείς.

Στον πολυπληθέστατο ελληνικό εκδοτικό χώρο, δεν είδα ούτε ένα έντυπο που να είχε τη γενναιότητα να αναδημοσιεύσει τα 12 επίμαχα σκίτσα – όχι για την αμφισβητούμενη αξία τους, αλλά «σε ένδειξη συμπαράστασης προς το δανό συνάδελφο». (Τα έντυπα που προέβησαν διεθνώς σε μια τέτοια δημοσίευση, μπορούν να βρεθούν στην ακόλουθη ιστοσελίδα: http://www.editorsweblog.org/print_newspapers/2006/02/how_many_newspapers_published_mohammed_c.php#more (http://www.editorsweblog.org/print_newspapers/2006/02/how_many_newspapers_published_mohammed_c.php#more) )

Προσπάθησα να εξηγήσω το φαινόμενο και κατέληξα στις παρακάτω εκδοχές:



· Οι Έλληνες διανοούμενοι, δεν έχουν βασικά πρόβλημα με το Χριστόδουλο, αλλά με το Χριστό τον ίδιο.

· Ο συντηρητικός Τύπος, διατηρώντας ημισυνειδητά «εθνικά αντανακλαστικά», δεν επιθυμεί να διαταράξει τις καλές σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο – σχέσεις τις οποίες, επί Ανδρέα Παπανδρέου λοιδορούσε.

· Οι αναρχοεκσυγχρονιστές Τριμηδοψαροκωστόπουλοι της ελληνικής δημοσιογραφίας, ποιούν την νήσσα, γνωρίζοντας ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες τους οποίους τόσο σθεναρά υπερασπίζονται, δεν αστειεύονται σε ζητήματα πίστεως.

· Οι σοσιαλπατριώτες συνάδελφοί τους, ακόμα κι εκείνοι που ανησυχούν για το ενδεχόμενο επανάληψης στην Αθήνα, φαινομένων τύπου Παρισιού, δεν θέλουν να διαρραγεί το ελληνοαραβικό αντιαμερικανικό υπονοούμενο.

· Οι συνήθεις εκπρόσωποι της Πρεσβείας, είτε περιμένουν μιαν εντολή που δεν έχει ακόμα δοθεί, είτε σπεύδουν τρέχοντας να ενταχθούν στην πρώτη κατηγορία. Ίσως πάλι να θεωρούν ότι ο στόχος επετεύχθη με την πρώτη δημοσίευση.

· Οι διαλεκτικοί καθαρίζουν με το ζήτημα, ανιχνεύοντας στις αντιδράσεις του Ισλάμ, αντεστραμμένες εκφράσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας ή δείγματα πολιτισμικής καθυστέρησης που θα απαλειφθούν με το χρόνο.Σε κάθε περίπτωση, η σταδιακή επιβάρυνση των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τις επιπτώσεις της αμερικανοαραβικής και της αραβοϊσραηλινής διαμάχης με όρους που καθορίζονται εκτός της ηπείρου, δεν δείχνει να απασχολεί τον όποιο δημόσιο διάλογο επιβιώνει στην Ελλάδα.

 Οι απειλές εναντίον του Σαλμάν Ρουσντί, ο αγώνας για τη μαντίλα στα γαλλικά σχολεία με τις εκβιαστικές απαγωγές Γάλλων στο Ιράκ και η τελευταία υπόθεση των γελοιογραφιών, απωθούνται στο περιθώριο του προβληματισμού - εκεί όπου με υποδόριο τρόπο ζυμώνονται οι ξενόφοβες συσσωρεύσεις, που θα ξεσπάσουν στο μέλλον με το πρώτο ισλαμιστικό εν Ελλάδι κρούσμα, πραγματικό, ή σκηνοθετημένο.

Τα περισσότερα από τα 12 επίμαχα σκίτσα του δανικού εντύπου, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη καλλιτεχνικώς ασήμαντα και καταδεικνύουν την πρόθεση των δημιουργών τους να προκαλέσουν την οργή του ευλαβούς μουσουλμάνου αναγνώστη. Δυο-τρία είναι ευφυή. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν πιστέψουμε την ειδησεογραφία, η αιτία του ισλαμικού μένους δεν οφείλεται μονάχα στο ύφος τους, αλλά στο ίδιο το γεγονός της απεικόνισης του Μωάμεθ, την οποία η ισλαμική Παράδοση καταδικάζει.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο (http://www.brusselsjournal.com/english (http://www.brusselsjournal.com/english) στο άρθρο Jihad against Danish newspaper), η εφημερίδα “Jyllands Posten” δημοσίευσε τα κόμικς, όταν κάποιος δανός συγγραφέας ονόματι Κάρε Μπλίτγκεν, παραπονέθηκε ότι δεν μπορούσε να βρει κανέναν να εικονογραφήσει ένα παιδικό βιβλίο του για τον Μωάμεθ.

Το δανικό έντυπο, υποτίθεται πως θέλησε να διαπιστώσει εάν όντως οι δανοί σκιτσογράφοι αυτολογοκρίνονται σε σχέση με ισλαμικά θέματα και αναζήτησε δημιουργούς που θα τολμούσαν να σκιτσάρουν τον Προφήτη. Σύμφωνα με τον εκδότη της εφημερίδας, Κάρστεν Τζούστε, οι γελοιογραφίες θα ήταν ένα τεστ για το κατά πόσον η απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας, είχε περιορίσει την ελευθερία της έκφρασης στη Δανία.

Προσωπική μου άποψη, είναι ότι πρόκειται βασικά περί χαμηλού επιπέδου γελοιογραφίες, που ως τέτοιες θα έπρεπε κατʼ αρχάς να απορριφθούν από τον εκδότη της “Jyllands Posten”. Κατά δεύτερο λόγο, νομίζω πως ο συνειδητός γελοιογράφος μπορεί και δικαιούται να καταφερθεί εναντίον του μουλά, του αρχιεπισκόπου, ή του λάμα, χωρίς να προσβάλει τα
ιερά και τα όσια των πιστών τους – πολύ δε, περισσότερο, εάν και όποτε οι εν λόγω πιστοί, αποτελούν αδύναμες μειονότητες στις κοινωνίες των χωρών όπου δημοσιεύονται τα σκίτσα. Σε κάθε περίπτωση, θα αξίωνα μια ξεκάθαρη και επί της ουσίας τοποθέτηση, από τον ελληνικό εικαστικό, γελοιογραφικό και δημοσιογραφικό κόσμο.

H μάνα μου είναι μουσουλμάνα. Βλέποντας τον χαμό που προκλήθηκε από τα σκίτσα μού ζήτησε να τα δει. Της έδειξα αυτά που βρήκα... Τα βρήκε κακάσχημα, δεν της άρεσαν καθόλου... Την επόμενη μέρα τα είχε ξεχάσει... Είχε κάτι πολύ πιο σοβαρό να ασχοληθεί: την αρθρίτιδα που την ταλαιπωρεί... Τη μεθεπομένη είδε ξανά το μαινόμενο πλήθος και τις φωτιές... «Αυτοί δεν είναι μουσουλμάνοι» - είπε - «είναι τρελοί...». Ακούω όλες αυτές τις ημέρες αρκετούς φίλους να λένε πως τα σκίτσα του Μωάμεθ προκάλεσαν τους μουσουλμάνους. Ποιους μουσουλμάνους; Έχω φίλους μουσουλμάνους από το Ιράν έως την Αλβανία που δεν προκλήθηκαν... Χαρίζουμε τους μουσουλμάνους στους φονταμενταλιστές όταν λέμε «προκλήθηκαν οι μουσουλμάνοι»... Γιατί υπάρχουν πολλοί μουσουλμάνοι και πολλά Ισλάμ... Ήταν όμως προκλητικά τα σκίτσα; Ναι, ήταν. Όπως ήταν και η ταινία του μακαρίτη Τέο Βαν Γκογκ... Από πότε όμως ένα προκλητικό σκίτσο ή ταινία, ακόμα και άσχημη, δικαιολογεί τη βία; Από πότε αφαιρέθηκε το δικαίωμα της πρόκλησης από τη σάτιρα και την τέχνη; Υπάρχει όμως κάποιο όριο; Ναι, υπάρχει: το όριο της προσβολής της αξιοπρέπειας του Άλλου και της υποκίνησης του φυλετικού μίσους... Σε αυτή την περίπτωση, όσοι προσβάλλονται προσφεύγουν στα δικαστήρια.
Γιατί δεν προσέφυγαν εκεί οι ιμάμηδες της Δανίας; Γιατί «οι μουσουλμάνοι δεν εμπιστεύονται τη ρατσιστική Δύση», απαντούν οι φίλοι μου... Λυπάμαι, δεν είναι έτσι... Δεν προσέφυγαν γιατί ο μοναδικός νόμος που αναγνωρίζουν είναι η Σαρία: γι' αυτούς, το κοσμικό κράτος και η φιλελεύθερη δημοκρατία αποτελούν έσχατη βλασφημία... Και γιατί, στην ουσία, οι φονταμενταλιστές δεν δίνουν δεκάρα για τα σκίτσα του Μωάμεθ. Τους ενδιαφέρει το πώς θα αυξήσουν την επιρροή και θα διαιωνίσουν την εξουσία τους... Επί μήνες προσπαθούσαν να ξεσηκώσουν τους μουσουλμάνους στη Δανία και στην Ευρώπη. Όταν δεν τα κατάφεραν αποφάσισαν να κάνουν, κυριολεκτικά, ασκήσεις ελέγχου στους μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής... Έτσι και αλλιώς, ο δικός τους σκοπός είναι να δείξουν πως είναι οι μοναδικοί εκπρόσωποι του Ισλάμ... Το Ισλάμ στο οποίο πιστεύει η μάνα μου, γι' αυτούς είναι μεγαλύτερος εχθρός και από τη Δύση...
Μήπως όμως η ελευθερία του λόγου είναι δίκοπο μαχαίρι; Γιατί μια ιρανική εφημερίδα έκανε διαγωνισμό για σατιρικά σκίτσα του Άουσβιτς... Οι φανατικοί προδίδονται μόνοι τους... Τα σατιρικά σκίτσα του Άουσβιτς δεν γίνονται ως «απάντηση» σε σκίτσα που σατιρίζουν τη Νακμπά, την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων ή τα παιδιά που σκοτώνονται στο Ιράκ από τις αμερικανικές βόμβες και εκείνες των καμικάζι... Οι φανατικοί προδίδονται μόνοι τους γιατί προσπαθούν ακριβώς να μετατρέψουν τον Μωάμεθ σε Άουσβιτς για τα μυαλά και τις ψυχές των μουσουλμάνων...
Με αφορμή τα σκίτσα ας ξεκινήσουμε μια σοβαρή συζήτηση για την ηθική της ευθύνης, σε μια κοινωνία πολυπολιτισμική, σε μια τέτοια ευαίσθητη συγκυρία... Ας προσπαθούμε επίσης να καταλάβουμε καλύτερα γιατί το Ισλάμ στον αραβικό κόσμο δεν ξέρει πια να γελά... Όχι μόνο οι αναλφάβητοι υποκύπτουν στο γόητρο του φανατισμού... Οι χριστιανοί Γερμανοί που έκαιγαν βιβλία, Εβραίους, Τσιγγάνους και ομοφυλόφιλους ήταν πολύ καλλιεργημένοι... Ένας από τους λόγους που τους έκανε να υποκύπτουν στο μακάβριο γόητρο του ολοκληρωτισμού ήταν και η ταπείνωση που εισέπραξαν στον A' Παγκόσμιο Πόλεμο... Οι μουσουλμάνοι του αραβικού κόσμου βγήκαν και αυτοί ταπεινωμένοι από τον πρώτο Ψυχρό Πόλεμο και συνεχίζουν να νιώθουν τσαλακωμένοι και ταπεινωμένοι στον παρόντα δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο... Εκεί βρίσκεται η ρίζα του κακού και με αυτό πρέπει να αναμετρηθούμε: εκείνοι και εμείς μαζί... Χωρίς όμως να κάνουμε καμία υποχώρηση στη θεοκρατία: είτε κρατά στο χέρι το Κοράνι, είτε το Ευαγγέλιο ή τη Βίβλο...

ΠΗΓΗ:http://www.gkapllani.com/ (http://gazikapllani.blogspot.com/2006/02/blog-post_28.html)

Kαμιά πενηνταριά άνθρωποι σκοτώθηκαν χάριν γούστου και εξαιτίας των βλάσφημων σκίτσων του Mωάμεθ: μερικοί κάηκαν, άλλοι τσαλαπατήθηκαν κι ένας έπεσε ξερός από χτύπημα με σιδερένια βέργα στο κεφάλι. Στη Nιγηρία πυρπολήθηκαν δεκαπέντε χριστιανικές εκκλησίες, γεγονός που θα μπορούσε να έχει θετικό αποτέλεσμα αν στη θέση τους κτίζονταν σχολεία (ή κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού)· αλλά δεν θα κτιστούν σχολεία, θα κτιστούν πάλι εκκλησίες. Στο μεταξύ, στην Iταλία, το ακροδεξιό σούργελο Pομπέρτο Kαλντερόλι αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού μεταρρυθμίσεων (!), διότι είχε τη λαμπρή ιδέα να φορέσει μπλουζάκι με αντι-ισλαμικό καρτούν. Γκάφα επικών διαστάσεων. Ή, μια ακόμα ένδειξη ότι όσο πιο ηλίθιος είσαι τόσο ψηλότερα ανεβαίνεις στην κλίμακα της πολιτικής. (Δέχομαι ότι υπάρχουν εξαιρέσεις: ελάχιστες).
Eδώ και τρεις εβδομάδες, η μισή ανθρωπότητα ρίχνει αυγά, ντομάτες και πέτρες στην άλλη μισή: με την ευκαιρία του επεισοδίου ασέβειας προς την ισλαμική πίστη (στη Δανία!), τα μίση αποχαλινώθηκαν διεθνώς· και καθώς η παλαιστινιακή κυβέρνηση της Xαμάς ορκιζόταν (στον Mωάμεθ) και ανελάμβανε τα καθήκοντά της, στη Λιβύη σφαγιάζονταν έντεκα Παλαιστίνιοι (ή Aιγύπτιοι, σύμφωνα με το τοπικό πρακτορείο ειδήσεων, από το οποίο δεν περισσεύει ούτε η ακρίβεια ούτε η αντικειμενικότητα) και το αμερικανικό προξενείο δεχόταν επίθεση με αυτοσχέδιες βόμβες. Σύσσωμος ο ισλαμικός κόσμος –εκτός των λιγοστών αντιφρονούντων– ζήτησε από τον Δανό πρωθυπουργό να απολογηθεί δημοσίως και παγκοσμίως για τα καρτούν της Jyllands-Posten, κάτι που σημαίνει ότι αν αύριο μού έρθει η ακατάμαχητη έμπνευση να ζωγραφίσω, αίφνης, τον Mωάμεθ σε περιπαθή εναγκαλισμό με τον Iησού, ο κ. Kαραμανλής θα υποχρεωθεί να ζητήσει συγνώμη για λογαριασμό μου. Aλλιώς, θα ξεσπάσει ιερός πόλεμος. Eίμαστε σοβαροί; Όχι, δεν είμαστε σοβαροί. Eίμαστε καρτούν· έχουμε υποστεί παραμόρφωση ως ζωικό είδος. Kαι το πρόβλημά μας δεν είναι καινούργιο: στην εποχή της ισπανικής ιεράς εξέτασης, γονείς κατάγγελλαν τα παιδιά τους, άνδρες τις γυναίκες τους, παπάδες τους επισκόπους τους· με συνέπεια να καούν στην πυρά τριάντα χιλιάδες «αποκλίνοντες» χριστιανοί.
H ιερά εξέταση δεν αποτελεί φαινόμενο του 15ου και του 16ου αιώνα: επισήμως, στην Iσπανία, έληξε μόλις το 1843, για να συνεχιστεί παντού στον κόσμο με εναλλασσόμενους στόχους· τους Eβραίους, τους μουσουλμάνους· αργότερα, τους κομμουνιστές, τους αναρχικούς, τους ομοφυλοφίλους και ούτω καθ? εξής. Tον ρόλο της εκκλησιαστικής ιεραρχίας κληρονόμησε η KGB, η CIA, οι φασιστικές δικτατορίες, οι παρανοϊκοί πολιτικάντηδες τύπου Tζόζεφ Mακάρθι, οι απανταχού επιτροπές λογοκρισίας και οι μουλάδες. H πολιτική είναι ενιαία: μαζική αποβλάκωση, έξαρση των θρησκευτικών παθών και συρράξεις. Όλες οι ηγεσίες, οι θρησκείες και τα συστήματα ηθικής λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο, αν και οι σύγχρονοι ισλαμιστές είναι αναμφισβήτητα πιο αλαζονικοί και εκδικητικοί. Σχεδόν όσο το Πεντάγωνο, αλλά πιο άγαρμποι, αν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη αγαρμποσύνη.
Tο 1993, στη Γενεύη, οι μουσουλμανικές οργανώσεις είχαν διαμαρτυρηθεί γιατί σε θέατρο της πόλης ανέβηκε η τραγωδία του Bολταίρου «O φανατισμός ή ο προφήτης Mωάμεθ». Διάφοροι δήθεν διανοούμενοι και μετριοπαθείς εκπρόσωποι της μουσουλμανικής κοινότητας, όπως ο Tαρίκ Pαμαντάν (πώς να εμπιστευτείς κάποιον που ονομάζεται Pαμαζάνι; Πώς να εμπιστευτείς έναν Xριστιανό που ονομάζεται, π.χ., «Mεγάλη Παρασκευή»;), ζήτησαν τότε να ματαιωθεί η πρεμιέρα του έργου. Δεν ματαιώθηκε, πραγματοποιήθηκε όμως με πρωτοφανή (για την Eλβετία) αστυνομική προστασία. Έτσι κι αλλιώς, λίγο έλειψε να προγραφεί ο Bολταίρος επειδή προσβάλλει τον Tαρίκ Pαμαντάν· επειδή ο Mωάμεθ που περιγράφει δεν είναι ο «αληθινός» Mωάμεθ. Πρώτον, δεν υπάρχει αληθινός Mωάμεθ. Δεύτερον, ο Nέρωνας (λόγου χάρη) του Pακίνα δεν είναι ο Nέρωνας των βιβλίων της ιστορίας, όπως ο Kαλιγούλας του Kαμύ δεν είναι ο Kαλιγούλας που υποδύθηκε στον κινηματογράφο ο Mάλκολμ Mακντάουελ.
Kοντολογίς, γράφουμε και λέμε ό,τι θέλουμε κι αυτό είναι το νόημα της δημοκρατίας και της ζωής ολόκληρης. Kρινόμαστε από όσα εκφράζουμε, όχι από όσα δεν εκφράζουμε. Aπλή αξία που ωστόσο δεν αντιλαμβάνονται όχι μόνον οι φανατικοί ισλαμιστές, αλλά και οι υπόπτως φιλο-τριτοκοσμικοί κομμουνιστές καθώς και οι υπερευαίσθητοι «πολιτικώς ορθοί» πολίτες οι οποίοι θεωρούν ότι τα επίμαχα καρτούν και οποιαδήποτε παρόμοια πράξη ισοδυναμούν με «πρόκληση». Όταν, πριν από έναν αιώνα, οι κομμουνιστές ήταν κομμουνιστές και όχι υπάλληλοι του κόμματος, προκαλούσαν τα ήθη των μικροαστών: αυτός ήταν ο ρόλος τους, αυτή ήταν η συμβολή τους στον πολιτισμό· συμπεριφέρονταν με αναίδεια. Oι επαναστάσεις συνέβησαν επειδή μερικοί άνθρωποι έπαψαν να σέβονται το νόμο και την τάξη. Kαι επειδή πράγματι αυτές οι επαναστάσεις συνέβησαν, η αναίδεια αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας.
Όσο για τους φανατικούς της πολιτικής ορθότητας, είναι απλώς φανατικοί. Eπίσης είναι φοβικοί. Aπό τους φανατικούς και τους φοβικούς λείπει το χιούμορ, συχνά λείπει ο κοινός νους. Mερικές φορές, η πολιτική ορθότητα είναι αποτέλεσμα επιχειρηματικών συμφερόντων: μη χαλάσουμε τις καρδιές μας! Mη χάσουμε πελάτες! Στη Mέση Aνατολή, κάμποσες ευρωπαϊκές εταιρείες ανάρτησαν πανό που γράφουν: «Δεν πουλάμε δανέζικα προϊόντα» και «Δεν είμαστε Δανοί!».
Δεν είμαστε σοβαροί: ακροβατούμε γελοιωδώς στο κενό ανάμεσα στη κατάσταση του ενεργού μισαλλόδοξου και σ' εκείνη του θύματος της μισαλλοδοξίας.

ΠΗΓΗ:www.athensvoice.gr (http://www.athensvoice.gr/178/1008/7/7/7/showdoc.html)

Διαστάσεις

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

Είναι μουσουλμάνοι που δεν πιστεύουν πια στον Θεό. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν τολμήσει να αποκηρύξουν το Ισλάμ δημοσίως, χαρακτηρίζοντάς το - με ισοπεδωτικό τρόπο, είναι αλήθεια - πηγή μίσους και θανάτου.

Οι αποστάτες του Ισλάμ

H Ουάφα Σουλτάν είναι μια ψυχολόγος και συγγραφέας που γεννήθηκε στη Συρία αλλά μένει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πριν από λίγες ημέρες έλαβε μέρος σε μια εκπομπή του Αλ Τζαζίρα με τίτλο «Κόντρα στο ρεύμα». «Αυτό που βλέπουμε τελευταία», είπε, «δεν είναι μια σύγκρουση πολιτισμών ή θρησκειών, αλλά μια σύγκρουση ανάμεσα σε μια μεσαιωνική νοοτροπία και μια νοοτροπία του 21ου αιώνα, ανάμεσα στον πολιτισμό και την καθυστέρηση, την ελευθερία και την καταστολή, τη δημοκρατία και τη δικτατορία». Έκπληκτοι την κοίταζαν ο παρουσιαστής και ο άλλος καλεσμένος, ο πρύτανης του Ισλαμικού Πανεπιστημίου του Αλ Αζχάρ. «Μήπως είστε άπιστη;» τη ρώτησε ο τελευταίος. «Δεν είμαι χριστιανή, δεν είμαι μουσουλμάνα, δεν είμαι Εβραία», απάντησε εκείνη. «Είμαι μια κοσμική γυναίκα που δεν πιστεύει στις υπερφυσικές δυνάμεις. Σέβομαι όμως το δικαίωμα των άλλων να πιστεύουν. Αντίθετα με σας, που αρπάζετε το μικρόφωνο μπροστά στην εκκλησία και φωνάζετε πως είναι ψέμα ότι ο Ιησούς είναι Θεός, γιος της Παναγίας».

Εναντίον της Ουάφα έχει εκδοθεί ήδη φετφά με την κατηγορία της αποστασίας: τη διάβασε την περασμένη Παρασκευή ο εμίρης του τζαμιού Αλ Χασάν της Δαμασκού, διευκρινίζοντας ότι το κακό που έκανε η γυναίκα αυτή στο Ισλάμ είναι μεγαλύτερο από το κακό που προκάλεσαν τα σκίτσα με τον Μωάμεθ. Αλλά εκείνη δεν πτοείται. Δημοσιεύει μάλιστα στην ιστοσελίδα της (www.annaqed.com/writers/sultan/contents.html) όλες τις απειλές που δέχεται, μαζί με τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των αποστολέων. Και βέβαια συνεχίζει να συνεργάζεται ενεργά με τον δικτυακό τόπο από τον οποίο άρχισαν όλα: τους «Αποστάτες του Ισλάμ» (www.apostatesofislam.com), που κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι.

Στη σελίδα αυτή μπορεί κανείς να διαβάσει ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, σε τι πιστεύουν, ποιος είναι ο στόχος τους, γιατί ο Μωάμεθ δεν ήταν προφήτης και γιατί το Κοράνι δεν προέρχεται από τον Θεό. Μπορεί επίσης να παρακολουθήσει ανατριχιαστικά βίντεο με ακρωτηριασμούς και λιθοβολισμούς μέχρι θανάτου, ενώ δεν λείπει και το καθημερινό κουίζ: «Γνωρίζατε ότι το Κοράνι (εδάφιο 4, στίχος 34) διατάζει τον άνδρα να δέρνει τη γυναίκα όταν εκείνη δεν τον υπακούει;». Σύμφωνα με έναν άλλο αποστάτη, τον πρόεδρο της Ένωσης κοσμικών Μαγρεμπίνων της Γαλλίας, Μεσαούντ Μπουράς, το Κοράνι προβλέπει τη διάκριση ανάμεσα στους μουσουλμάνους, που είναι προορισμένοι να κυριαρχήσουν, και τους μη μουσουλμάνους, που είναι καταδικασμένοι να υποταχθούν. «Το Ισλάμ είναι εβραιόφοβο, χριστιανόφοβο και απιστόφοβο», τονίζει. «Όσο για μένα, είμαι κρετινόφοβος!».

Ωραία ιδέα αυτός ο δικτυακός τόπος - αρκεί να μην περιοριστεί στο Ισλάμ. Με άλλα λόγια, μήπως ήλθε η ώρα να οργανωθούν και οι αποστάτες του χριστιανισμού;

LINK: http://diastaseis.blogspot.com  (http://diastaseis.blogspot.com)

Ο προληπτικός διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών, αντί του προληπτικού πολέμου, μπορεί να αποτρέψει τη σύγκρουση των πολιτισμών

Tου Hans K­ng*/ International Herald Tribune

H διαμάχη για τα σκίτσα του προφήτη Mωάμεθ στη δανική εφημερίδα Jyllands-Posten απέδειξε άραγε ότι η θεωρία περί σύγκρουσης των πολιτισμών του Σάμιουελ Xάντιγκτον ήταν ορθή; Oχι, γιατί οι πολιτισμοί δεν είναι παίκτες στη διεθνή πολιτική σκηνή, ούτε διεξάγουν πολέμους. Σε πολλές χώρες άνθρωποι διαφορετικών πολιτισμών συμβιώνουν ειρηνικά.

Aνέκαθεν η διεθνής πολιτική ήταν και είναι αντικείμενο των χωρών και των ηγετών τους. Aν όμως αυτοί ακολουθούν εσφαλμένες πολιτικές, ενδέχεται να δικαιώσουν τον Xάντιγκτον και την εσφαλμένη θεωρία του. H σύγκρουση μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών θα πρέπει να αποφευχθεί. Tο ζήτημα είναι με ποιον τρόπο.

1. Mε την αποκλιμάκωση της έντασης μέσω του διαλόγου.

Eνδιαφέρονται όμως οι μουσουλμάνοι για σοβαρό διάλογο;

Eίναι γεγονός ότι ανάλογος διάλογος λαμβάνει χώρα μεταξύ προσώπων, ομάδων και θρησκευτικών κοινοτήτων σε πολλες χώρες του κόσμου. O πρώην πρόεδρος του Iράν, ο Mοχάμεντ Xαταμί, πρότεινε το 1998, στη Γενική Συνέλευση του OHE, να κηρυχθεί το 2001 «έτος διαλόγου των πολιτισμών». Tα φοβερά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, για τα οποία ούτε το Iράκ ούτε το Iράν ευθύνονταν, επιβεβαίωσαν με τραγικό τρόπο την ανάγκη μια τέτοιας πρωτοβουλίας. H συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του OHE στις 8-9 Nοεμβρίου 2001 ήταν αφιερωμένη στον διάλογο των πολιτισμών. Για λόγους ασφαλείας, όμως, δεν συμμετείχε κοινό. H κάλυψή της από τα μέσα ενημέρωσης ήταν ελάχιστη. Mπορούμε συνεπώς να αντιστρέψουμε το ερώτημα. Eπιθυμεί όντως η Δύση έναν σοβαρό διάλογο με τους μουσουλμάνους;

2. Mε το να προβεί η Δύση στην αυτοκριτική της.

Δεν θα πρέπει όμως και οι μουσουλμάνοι να κάνουν την αυτοκριτική τους;

Oλο και περισσότεροι μουσουλμάνοι σήμερα αναγνωρίζουν τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο μουσουλμανικός κόσμος και κάνουν την αυτοκριτική τους. Mετά τη δημοσίευση τριών εκθέσεων για την ανάπτυξη του αραβικού κόσμου, τις οποίες είχαν ζητήσει ο OHE και ο Aραβικός Σύνδεσμος και τις οποίες συνέταξαν 50 Aραβες ακαδημαϊκοί, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο αραβικός κόσμος οδεύει στην κατεύθυνση της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αλλαγής. H Δύση θα πρέπει να αναλογιστεί τη θέση της, αντί να δείχνει πάντα με το δάχτυλο το Iσλάμ.

3. Mε το να περιορίσουμε την ένταση, αναγνωρίζοντας ότι οι λόγοι της κρίσης είναι βαθύτεροι.

H οργισμένη αντίδραση, όμως, των μουσουλμάνων κατά των βλάσφημων σκίτσων ήταν οργανωμένη; Kαι επιπλέον, μήπως οι μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές χρησιμοποιούν κάθε τρόπο για να υποδαυλίσουν τη λαϊκή οργή;

Eίναι αλήθεια ότι για ορισμένες ακραίες ισλαμικές οργανώσεις και για συγκεκριμένες κυβερνήσεις, τα σκίτσα ήταν η απόδειξη για το πώς χλευάζει το Iσλάμ η ανήθικη και βίαιη Δύση. Tα σκίτσα είναι όπως οι φωτογραφίες από τις φυλακές του Aμπού Γκραΐμπ, στη Bαγδάτη -όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατήθηκαν και οι μουσουλμάνοι ατιμάστηκαν-, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να οξυνθεί η λαϊκή κατακραυγή. Eίναι όμως εξίσου αλήθεια ότι η λαϊκή οργή δεν θα είχε κορυφωθεί, αν η Δύση δεν είχε δημουργήσει τέτοιο κλίμα, ώστε μια σπίθα να είναι αρκετή για να εκδηλωθεί. Kαθημερινά οι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο πληροφορούνται για την ωμή στρατιωτική βία στο Aφγανιστάν, στο Iράκ, στην Παλαιστίνη και στην Tσετσενία.

4. Mε το να στηρίζουμε την ελευθερία του Tύπου, στο πλαίσιο ενός υπεύθυνου Tύπου.

Θα πρέπει όμως να στηρίζουμε με οποιοδήποτε τίμημα την ελευθερία της έκφρασης και του Tύπου;

Xωρίς ελεύθερα μέσα ενημέρωσης δεν υπάρχει δημοκρατία. Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να γίνεται κατάχρηση της ελευθερίας της έκφρασης σε περιπτώσεις που θίγεται το θρησκευτικό συναίσθημα και αναπαράγονται αρνητικά στερεότυπα - παλιότερα για τους εβραίους και σήμερα για τους μουσουλμάνους. H ελευθερία του Tύπου προϋποθέτει να τη χειρίζομαστε με υπευθυνότητα.

5. Mε την επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος.

Δεν θα πρέπει όμως η Xαμάς να αναγνωρίζει στο Iσραήλ το δικαίωμα ύπαρξής του, να αποκηρύξει τη βία και να αποδεχθεί τις ισχύουσες διεθνείς συμφωνίες;

Aπό την πλευρά τους, οι Παλαιστίνιοι μπορούν να ζητήσουν να αποσυρθεί πρώτα το Iσραήλ από όλα τα κατεχόμενα εδάφη, σύμφωνα με το ψήφισμα 242 του OHE, ο ισραηλινός στρατός να πάψει τις επιθέσεις εναντίον τους και το Iσραήλ να συμμορφωθεί με όλα τα ψηφίσματα του OHE, τα οποία αγνοεί. Aκόμη πάντως και αν συμβούν όλα αυτά, η επί 50 έτη στήριξη των HΠA στο Iσραήλ καθιστά τους Παλαιστινίους, των οποίων η κατάσταση επιδεινώνεται, πολύ καχύποπτους για το αν η Oυάσιγκτον ενδιαφέρεται πράγματι για την ειρήνευση στην περιοχή. Tο Mεσανατολικό δεν είναι κυρίως ένα πρόβλημα τρομοκρατίας αλλά μια εδαφική σύγκρουση. H αρχή έγινε με την αποχώρηση του Iσραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας. Για την επίτευξη της ειρήνης θα πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις και από τις δύο πλευρές. Σήμερα το Iσραήλ είναι με τη στήριξη των Aμερικανών η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στη Mέση Aνατολή. H πλειοψηφία των Παλαιστινίων ψήφισαν τη Xαμάς επειδή ήσαν απογοητευμένοι από την έλλειψη αποτελεσματικότητας και τη διαφθορά στη Φατάχ, την αδιαλλαξία των Iσραλινών και τη στήριξη των HΠA στο Tελ Aβίβ. Eίναι τραγικό σφάλμα να αντιμετωπίζουμε τη νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση ως τρομοκρατική οργάνωση και να εξωθούμε τους Παλαιστινίους στην προτέρα δύσκολη κατάσταση, κρατώντας παράνομα τα εισοδήματα από φόρους και δασμούς, τα οποία τους ανήκουν.

6. Mε το να ενισχύσουμε τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στον μουσουλμανικό κόσμο.

Eίναι όμως πράγματι απαράδεκτες οι επιθέσεις ακραίων ισλαμιστών εναντίον πολιτών και οι καταλήψεις ξένων πρεσβειών;

Πράγματι τέτοιου είδους βία είναι απαράδεκτη. Tόσο οι μουσουλμάνοι όσο και οι μη μουσουλμάνοι θα πρέπει να καταδικάζουν δηλώσεις όπως αυτές του Iρανού προέδρου Aχμαντινετζάντ εναντίον του Iσραήλ. H συντριπτική πλειοψηφία όμως των Iρανών ψήφισαν τον Aχμαντινετζάντ, επειδή απογοητεύτηκαν από το προηγούμενο καθεστώς των μουλάδων και με την ελπίδα ότι θα αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την έλλειψη προοπτικής. Oι HΠA είχαν απορρίψει τον προηγούμενο πρόεδρο του Iράν, τον Xαταμί, ως εκπρόσωπο μιας χώρας του «άξονα του κακού». Mε αυτή τη στάση τους, οι Aμερικανοί λειτούργησαν υπέρ του ακραίου φονταμενταλιστή Aχμαντινετζάντ.

7. Mε το να χρησιμοποιήσουμε τον προληπτικό διάλογο αντί του προληπτικού πολέμου.

Σε σχέση με τα σκίτσα του Mωάμεθ και τις φωτογραφίες των βασανιστηρίων στο Aμπού Γκραΐμπ, θα πρέπει εμείς οι Δυτικοί να διαδώσουμε αφ' ενός τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αφ' ετέρου να τις ενισχύσουμε με τις αξίες της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της πίστης στη ζωή. Στο σύνολό τους, οι μουσουλμάνοι στις HΠA και την Eυρωπαϊκή Eνωση αντέδρασαν συγκρατημένα σε αυτά τα θλιβερά γεγονότα και προσπάθησαν να καλλιεργήσουν αυτή τη μετριοπαθή στάση και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες. Θα ήθελα οι σχέσεις μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων να γίνουν βαθύτερες, ακόμη και αν αυτό σημαίνει να μοιραστούν αρνητικές εμπειρίες. Eνας τρόπος για να αποφύγουμε τη σύγκρουση των πολιτισμών είναι να δημιουργήσουμε διαθρησκειακά συμβούλια σε όσο περισσότερες πόλεις μπορούμε. Tέτοια συμβούλια, άλλωστε, λειτουργούν αποτελεσματικά επί σειράν ετών στη Bρετανία.

* Ο αιδεσιμώτατος Χανς Κουνγκ είναι σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών για θέματα θρησκείας και ηθικής. Του απαγορεύθηκε να διδάσκει θεολογία επί Πάππα Ιωάννη- Παύλου ΙΙ λόγω των «αιρετικών» απόψεών του.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_97271_12/03/2006_176959)

Υπάρχει μια ηθελημένη παρανόηση που συνοδεύει την τεράστια διεθνή συζήτηση για τα σκίτσα του Μωάμεθ και τις ταραχές που ακολούθησαν. Την ελευθερία της έκφρασης επικαλέστηκαν όσα μέσα ενημέρωσης της Δύσης επέλεξαν να αναδημοσιεύσουν τα σκίτσα επιμένοντας ότι πρόκειται για θέμα αρχής. Αλλά η ελευθερία της έκφρασης και η υπεράσπισή της απέναντι σε κάθε λογοκρισία δεν έχει νόημα παρά μόνο ως υπεράσπιση μιας διωκόμενης, μειοψηφικής και «αιρετικής» άποψης. Αυτό το δικαίωμα -όπως και όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα- κρίνεται ανάλογα με την εξουσία που επιχειρεί να το καταπνίξει.

Αλλά τι συνέβη στην προκειμένη περίπτωση; Η αντιδραστική δανέζικη εφημερίδα «Γίλαντς Πόστεν» που δημοσίευσε τα σκίτσα δεν εμπνεύστηκε εν κενώ την κακόγουστη σειρά. Είχε ένα σαφή στόχο: τη μουσουλμανική κοινότητα που ζει στη Δανία. Εμφανίστηκαν, δηλαδή, οι εκπρόσωποι της χριστιανικής πλειοψηφίας να περιγελούν μια μειονότητα, η οποία ήδη υφίσταται τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το δημοσίευμα αυτό δεν υπήρξε τυχαίο. Ηταν το κερασάκι στην τούρτα μιας ρατσιστικής καμπάνιας που διεξήχθη καθ' όλη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα στη χώρα και καθοδηγήθηκε από τον ίδιο το σημερινό πρωθυπουργό. Η Δανία της τελευταίας δεκαετίας δεν είναι η ανεκτική φιλελεύθερη κοινωνία που είχε μεταπολεμικά διαφημιστεί ως μέρος του σκανδιναβικού θαύματος. Η μουσουλμανική μειονότητα που ζει στη χώρα και φτάνει τις 200.000 έχει αντιμετωπίσει την άρνηση των αρχών να επιτρέψουν την ανέγερση ενός τζαμιού στην Κοπεγχάγη, ενώ ακόμα και τώρα δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο στη χώρα.

Η δημοσίευση αυτών των σκίτσων δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ενισχύει την πεποίθηση του ισλαμικού κόσμου ότι υφίσταται μια συνολική επίθεση από τη Δύση. Και η πεποίθηση αυτή δεν είναι βέβαια αβάσιμη, την περίοδο των μεγάλων Σταυροφοριών του κ. Μπους και της ανοιχτά ρατσιστικής αντιμετώπισης των μεταναστών και των λαών του Τρίτου Κόσμου. Σ' αυτά δεν έχει καμιά θέση η υπεράσπιση αρχών, όπως η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης. Φυσικά από κει και πέρα μπαίνουν στο χορό και οι κρατικές υπηρεσίες ορισμένων χωρών με ισχυρά φονταμενταλιστικά κινήματα. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν υπήρξε η αρχική σκόπιμη πρόκληση.

Ας μην παρεξηγηθούμε. Δεν εισηγούμαστε νόμους απαγόρευσης ή λογοκρισίες και δεν συμμεριζόμαστε τις απόψεις υπερπροστασίας των θρησκειών. Το αντίθετο, μάλιστα. Εχουμε από καιρό υποστηρίξει ότι πρέπει να καταργηθεί και στη χώρα μας η ποινικοποίηση της βλασφημίαΕνα μικρό παράδειγμα: οι Εβραίοι διαθέτουν εξαιρετικό χιούμορ όταν αυτοσαρκάζονται, αλλά το χάνουν εντελώς όταν βλέπουν να τους ειρωνεύονται σε έντυπα όλου του κόσμου. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι τα στερεότυπα του «λαϊκού χιούμορ», όταν προέρχονται από «άλλους» που θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο, δεν διαφέρουν από τον ανοιχτό αντισημιτισμό. Για το λόγο αυτό η γελοιοποίηση του αντιπάλου είναι κλασικό όπλο της πολιτικής προπαγάνδας σε πολεμικές περιόδους. Αυτό που μας έχει μείνει από τον πόλεμο του '40 είναι ο «φουκαράς» και «μακαρονάς» Ντούτσε.

Την επιβεβαίωση ότι η υπόθεση δεν έχει καμιά σχέση με την ελευθερία της έκφρασης μας την έδωσε άθελά του ο ίδιος ο εμπνευστής των κακόγουστων σκίτσων. Ο υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος της «Γίλαντς Πόστεν» θέλησε να σώσει τα προσχήματα μετά το διεθνή σάλο που προκάλεσε ο ίδιος και να επιδείξει όψιμη ανεξιθρησκία. Ανακοίνωσε, λοιπόν, ότι σκοπεύει να δημοσιεύσει αντιχριστιανικά και αντισημιτικά σκίτσα στην εφημερίδα, για να ισοσταθμίσει τα πράγματα. Το αποτέλεσμα ήταν να επέμβει ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας και να τον θέσει σε διαθεσιμότητα. Για να αποδειχθεί περίτρανα ότι η «ελευθερία κριτικής» των θρησκειών πρέπει να περιοριστεί στη γελοιοποίηση του Μωάμεθ.
 
(Ελευθεροτυπία, 11/3/2006)

http://www.iospress.gr/megalo2006/megalo20060311.htm

ΣTOKXOΛMH. Tην παραίτησή της υπέβαλε χθες η υπουργός Eξωτερικών της Σουηδίας, Λάιλα Φρέιβαλντς. H κ. Φρέιβαλντς αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας της σφοδρής κριτικής που δέχτηκε από μερίδα του σουηδικού Tύπου, σχετικά με την εμπλοκή της στην υπόθεση παύσης της λειτουργίας ιστοσελίδας που αναδημοσίευσε τα σατιρικά σκίτσα του Mωάμεθ. Συγκεκριμένα, ο σουηδικός Tύπος κατηγόρησε την κ. Φρέιβαλντς ότι απέκρυψε την αλήθεια, ισχυριζόμενη ότι δεν είχε ανάμειξη στην απόφαση που γνωστοποιήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου σε εταιρεία δημιουργίας ιστοσελίδων και στην οποία αναφερόταν ότι με εντολή του υπουργείου Eξωτερικών θα έπρεπε να διακόψει τη λειτουργία της ιστοσελίδας ενός ακροδεξιού κόμματος, λόγω της αναδημοσίευσης των επίμαχων σκίτσων σε αυτή.

Aσκηση λογοκρισίας

Eπιπλέον, η κ. Φρέιβαλντς, έδωσε στους πολιτικούς της αντιπάλους την ευκαιρία να κατηγορήσουν την ίδια, αλλά και το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών για άσκηση λογοκρισίας, μόλις έξι μήνες πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών στη Σουηδία, γεγονός που όπως υποστήριξε την οδήγησε στην απόφαση να παραιτηθεί. Oπως χαρακτηριστικά δήλωσε σε συνέντευξη Tύπου, «επέλεξα να παραιτηθώ γιατί θεωρώ ότι η παρούσα κατάσταση βλάπτει όχι μόνο εμένα, αλλά και το κόμμα, την κυβέρνηση και τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας γενικότερα». Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που η 64χρονη υπουργός απασχολεί τον Tύπο της χώρας της.

H κ. Φρέιβαλντς είχε γίνει αποδέκτης οξείας κριτικής λόγω των χειρισμών της κατά τη διάρκεια της τραγωδίας που προκάλεσε το τσουνάμι, τον Δεκέμβρη του 2004, όταν 543 Σουηδοί υπήκοοι έχασαν τη ζωή τους.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_22/03/2006_178115)

Περίληψη:ΤΑ σκίτσα ακόμη προκαλούν αναταράξεις..Τελευταίο θύμα η Σουηδή Υπουργός Εξωτερικών....καθώς αναγκάστηκε να παρειτηθεί εξ αιτίας της εμπλοκής της για το κλείσιμο της εφημερίδας που δημοσίευσε τα σκίτσα...

Δρόμοι

Ο φανατισμός...

... φτιάχνει παράξενες παρέες. Οι αρνητές του Ολοκαυτώματος, μεταξύ των οποίων και ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ (φωτό) που καταδικάσθηκε πρόσφατα στην Αυστρία, βρήκαν υποστήριξη από το αντίπαλο ιδεολογικό και θρησκευτικό στρατόπεδο: τον πρόεδρο του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ, που ισχυρίζεται κι αυτός ότι ο θάνατος έξι εκατομμυρίων Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα αποτελεί δυτικό κατασκεύασμα για να δικαιολογηθεί η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Ο Αχμαντινεζάντ οργανώνει μια μεγάλη διάσκεψη στην Τεχεράνη για το θέμα αυτό, όπου έχουν κληθεί να συμμετάσχουν «εξέχοντες Ευρωπαίοι διανοητές» - δηλαδή οι αρνητές του Ολοκαυτώματος και μερικά από τα κυριότερα μέλη της ακροδεξιάς.

«Δεν έχουμε...

... αποφασίσει ακόμη τον χρόνο και τον τόπο διεξαγωγής αυτής της διάσκεψης», δηλώνει στην «Ελ Παΐς» ο Μεχντί Φαζαελί, πολιτικός γραμματέας της ένωσης ισλαμιστών δημοσιογράφων του Ιράν που οργανώνει τη διάσκεψη. H Τεχεράνη αναλαμβάνει όμως και άλλες πρωτοβουλίες, όπως την αποστολή μιας ερευνητικής ομάδας στο Άουσβιτς και την ίδρυση ενός ινστιτούτου μελέτης του Ολοκαυτώματος στο Ιράν. Διάφοροι αρνητές του Ολοκαυτώματος με τους οποίους μίλησε η ισπανική εφημερίδα δήλωσαν ότι έχουν καλούς φίλους στους κόλπους του ιρανικού καθεστώτος και εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την προετοιμασία της διάσκεψης. «Αν πραγματοποιηθεί αυτή η διάσκεψη, όλοι οι αναθεωρητές θα λάβουμε μέρος», τονίζει ο Μαροκινός αρνητής του Ολοκαυτώματος, Άχμεντ Ραμί, που ζει εξόριστος στη Σουηδία. «Μπορεί κανείς να πει ότι η Γη δεν είναι στρογγυλή, αλλά δεν μπορεί να αμφισβητήσει το Ολοκαύτωμα».

«Το Ιράν...

... αναγνωρίζει τις θέσεις των αρνητών και ενισχύει το κίνημά τους», λέει ο Ζαν-Ιβ Καμί, συγγραφέας του βιβλίου «Οι εξτρεμισμοί στην Ευρώπη» και μέλος του Ευρωπαϊκού Κέντρου για τη Διερεύνηση του Ρατσισμού και του Αντισημιτισμού. Σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, οι αρνητές του Ολοκαυτώματος λειτουργούν εν είδει αίρεσης. Είναι διεσπαρμένοι σε όλο τον κόσμο και επικοινωνούν κυρίως μέσω του Internet. Ορισμένοι, όπως ο Ίρβινγκ ή ο Ερνς Ζούντελ, βρίσκονται στη φυλακή. Άλλοι, όπως ο Ελβετός Γιούργκεν Γκραφ, καταδικάσθηκαν στην πατρίδα τους και βρήκαν καταφύγιο στο Ιράν. Όλοι πιστεύουν στην ύπαρξη μιας παγκόσμιας συνωμοσίας με κέντρο το Ισραήλ.

«Το Ολοκαύτωμα...

... είναι το μεγαλύτερο ψέμα της Ιστορίας», λέει ο Χορστ Μάλερ, παλιό μέλος του Τμήματος Κόκκινου Στρατού (της οργάνωσης των Μπάαντερ - Μάινχοφ) και σήμερα μέλος της γερμανικής ακροδεξιάς. Όταν δήλωσε ότι θα μεταβεί στην Τεχεράνη για να λάβει μέρος στη διάσκεψη για το Ολοκαύτωμα, οι Αρχές κατέσχεσαν το διαβατήριό του. H Αμερικανίδα ιστορικός, Ντέμπορα Λίπσταντ, η οποία μηνύθηκε από τον Ίρβινγκ επειδή τον χαρακτήρισε «επικίνδυνο αρνητή του Ολοκαυτώματος» και δικαιώθηκε από τα δικαστήρια, εκφράζει την ανησυχία της για τις τελευταίες εξελίξεις. Αλλά είναι αντίθετη με την ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος. «Οι σκιτσογράφοι και οι αρνητές πρέπει να είναι ελεύθεροι να λένε ό,τι θέλουν», τονίζει. «H καταδίκη του Ίρβινγκ συνιστά αναβίωση της Ιεράς Εξέτασης».


ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ  (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18501&m=N60&aa=3)

Πολύ ακριβά πλήρωσε η Δανία τα σκίτσα του Μωάμεθ. Το μποϊκοτάζ που κήρυξαν οι μουσουλμάνοι στα δανέζικα προϊόντα, ως απάντηση στη δημοσίευση σκίτσων που απεικόνιζαν τον Προφήτη Μωάμεθ, προκάλεσε ούτε λίγο ούτε πολύ μείωση των εξαγωγών γαλακτοκομικών προϊόντων της σκανδιναβικής χώρας κατά 85%.

Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της Δανίας, τον περασμένο Φεβρουάριο οι εξαγωγές προϊόντων, όπως το γάλα, το βούτυρο και το τυρί, υποχώρησαν στα 130 εκατ. κορόνες (21,2 δισ. δολάρια) από 840 εκατ. κορόνες τον ίδιο μήνα πέρυσι. Οι εκτιμήσεις των ειδικών είναι ότι η άρνηση αγοράς δανέζικων προϊόντων θα μπορούσε να οδηγήσει σε συνολική μείωση των εξαγωγών γαλακτομικών προϊόντων της χώρας κατά 1,5 δισ. κορόνες, ποσό που αντιστοιχεί στο 10% των προβλεπόμενων συνολικών πωλήσεων φέτος.

Μεταξύ των εταιρειών που χτυπήθηκαν, μεγάλες ζημιές είχε η σουηδο-δανική κοινοπραξία παραγωγής γαλακτοκτοκομικών προϊόντων Arla, η οποία ανακοίνωσε πρόσφατα ότι οι δουλείες της στη Σαουδική Αραβία, μια από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές της αγορές, συρρικνώθηκαν κατά 80% από τις αρχές Φεβρουαρίου. Η Arla προσπάθησε να κερδίσει ξανά τους καταναλωτές με σχετική εκστρατεία στα μαζικά μέσα ενημέρωσης, χωρίς ωστόσο σημαντικό αποτέλεσμα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ