THMMY.gr

Επιμ.: Φ.Μπ.

Η Μπέτι Φρίνταν, η γυναίκα που προκάλεσε και πυροδότησε το γυναικείο κίνημα στην Αμερική των αρχών της δεκαετίας του '60 με το αποκαλυπτικό βιβλίο της «The feminine mystique», πέθανε το Σάββατο, ανήμερα των γενεθλίων της, στο σπίτι της στην Ουάσιγκτον. Ηταν 85 ετών.

Η Φρίνταν έστρεψε την κοφτερή ματιά της σε θέματα που επηρέασαν τις ζωές των γυναικών δεκαετίες ολόκληρες μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μίλησε ανοιχτά για την ενδοοικογειακή βία, τις ανύπαρκτες επαγγελματικές ευκαιρίες, αλλά και το επίμαχο (δυστυχώς μέχρι τις μέρες μας) θέμα των εκτρώσεων.

«Κάποιοι θεωρούν ότι με το βιβλίο λέω "γυναίκες του κόσμου ενωθείτε, δεν έχετε τίποτα να χάσετε εκτός από τους άντρες σας". Δεν είναι αλήθεια. Τους λέω "δεν έχετε τίποτα να χάσετε εκτός από τις ηλεκτρικές σας σκούπες"», δήλωσε η Φρίνταν σε συνέντευξή της το 1963 στο περιοδικό «Life».

Η επιρροή που άσκησε το πρώτο της βιβλίο «The feminine mystique» ήταν τεράστια. Μέχρι το 2000 υπολογίζεται ότι πούλησε 3 εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Η Φρίνταν ήταν πια διάσημη.

Το 1966 συνέβαλε στην ίδρυση του Εθνικού Οργανισμού για τις Γυναίκες (NOW), του οποίου προήδρευσε έως το 1970, όταν και οργάνωσε την πρώτη (και πολύ πετυχημένη) απεργία γυναικών υπέρ της ισότητας στην Αμερική. Το 1969 ίδρυσε την Εθνική Επιτροπή Κατάργησης των Νόμων κατά των Αμβλώσεων, ενώ με την Γκλόρια Στάινεμ, την Μπέλα Αμπζουγκ κ.ά. ίδρυσε το National Women's Political Caucus το 1971.

«Μια γυναίκα πρέπει να αναρωτιέται, χωρίς ενοχές, "ποια είμαι και τι θέλω από τη ζωή μου". Δεν πρέπει να καταφεύγει στα ηρεμιστικά και στην ψυχανάλυστη όταν η επιθυμία της είναι να πετύχει μακριά από το σπίτι, τον άντρα και τα παιδιά της», έγραφε.

Το βιβλίο της ξεκίνησε ως δημοσιογραφική έρευνα για το «αντάμωμα» των συμφοιτητριών του κολεγίου της, 15 χρόνια μετά την αποφοίτηση. Ηθελε να αποδείξει ότι είναι απλώς μύθος η πεποίθηση ότι η ανώτερη μόρφωση απομακρύνει τις γυναίκες από τον ρόλο τους ως μανάδες και σύζυγοι. Κρίνοντας από τη δική της ζωή, πίστευε ότι και οι συμμαθήτριές της είχαν συνδυάσει καριέρα και οικογένεια. Αντίθετα, ανακάλυψε στις απαντήσεις τους μια «οδυνηρή απογοήτευση», ό,τι αργότερα αποκάλεσε στο βιβλίο της «το πρόβλημα χωρίς όνομα». Οταν έστειλε το ερωτηματολόγιό της και στις αποφοίτους άλλων κολεγίων, ήξερε ότι είχε μπροστά της τις σελίδες του βιβλίου της... Το άρθρο της, άλλωστε, δεν το δημοσίευαν τα γυναικεία περιοδικά.

Η πολυβραβευμένη Φρίνταν, που δούλευε ως επισκέπτρια καθηγήτρια σε πανεπιστήμια της Αμερικής, όπως τα Κολούμπια, Τεμπλ, Καλιφόρνια και Κορνέλ, δεν είχε, όπως εκμυστηρεύθηκε στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Life so far», ήσυχη συζυγική ζωή. Ο άντρας της την έδερνε. Ο Φρίνταν πάντως, που πέθανε τον περασμένο Δεκέμβριο, δεν αποδέχτηκε ποτέ τις κατηγορίες της.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πόλυ ενδιαφέρον άρθρο!!Προσωπικά, δεν ήξερα την κυρία μέχρι πριν λίγα λεπτά, και φαντάζομαι θα υπάρχουν κι άλλες τέτοιες γύναίκες(όχι απαραίτητα φεμινίστριες)που ενδιαφέρονται και προσπαθούν ενεργά να βελτιώσουν την θέση της γυναίκας στην κοινωνία.Θα σταθώ σε 2 topics που μπορώ εγώ να εξάγω από το παραπάνω άρθρο:
1]Είναι ιδέα μου,ή όντως οι περισσότερες γυναίκες που  αφιερώνουν την ζωή τους στην καταπολέμηση της βιας κατα των γυναίκων έχουν υποστεί κάποια μορφή ενδοοικογενειακής βιας είτε ως κόρες,είτε ως σύζυγοι??Κι αν όντως είναι έτσι γιατί πρέπει πρώτα να το ζήσουμε και μετά να δραστηριοποιηθούμε??Μήπως φταίνε και λίγο οι γυναίκες σ' αυτό,εννοώ μήπως δίνουν οι ίδιες δικαιώματα για να κακοποιηθούν??Γιατί εγώ δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να το αποτρέψουν(μιλάω καταρχας σε ατομική βάση κι όχι συλλογικά).
2]"Είναι αλήθεια ή μύθος ότι η ανώτερη μόρφωση απομακρύνει τις γυναίκες από το ρόλο τους ως μανάδες κι ως σύζυγοι??"Η γνώμη μου είναι ότι είναι μύθος(χωρίς βέβαια να υποστηρίζω ότι σε καμιά 10αρια χρόνια θα έχω την ίδια άποψη)Είναι αλήθεια ότι μια γυναίκα για να είναι πετυχημένη στις μέρες μας πρέπει να είναι καλή μάνα,καλή σύζυγος καλή στη δουλεία της,έξυπνη και δυναμική!!Μήπως είναι κάπως πολλά αυτά που έχει να αντιμετωπίσει??Σίγουρα είναι,αλλά προσωπικά το βλέπω σαν μια πρόκληση για κάθε γυναίκα και πιστεύω ότι αν όχι όλες(γιατί εξαρτάται κι απ' το χαρακτήρα της καθεμιας)μπορούν να βρουν τρόπο να τα βγάλουν πέρα...

Κάποος την απόψη του??Εμπρος κοριτσάκια και αγοράκια του thmmy!!!  :???: :???: :???:

pstp

Όσον αφορά το πρώτο θέμα, πιστεύω πως κάθε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας έχει τις ιδιαιτερότητες της. Άλλοτε ίσως δίνουν δικαιώματα και οι ίδιες αλλά συνήθως όχι. Γενικώς παίζουν πάρα πολλά. Απλά η δυσκολία έγκειται στο ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε λαγωνικά στους δρόμους να εντοπίζουν τις κακοποιημένες γυναίκες. Για να αντιμετωπιστεί το θέμα πρέπει να βρει το θάρρος η ίδια η γυναίκα να καταγγείλει το γεγονός και να φέρει αποδείξεις. Οι περισσότερες γυναίκες όμως φοβούνται.

Όσον αφορά το δεύτερο θέμα που έθιξες, η αλήθεια είναι ότι η μόρφωση και η δουλειά απομακρύνει την γυναίκα από το ρόλο ως μητέρας και ως συζύγου. Πρώτον, η μακροχρόνιες σπουδές και πάλη για επαγγελματική αποκατάσταση ξοδεύουν πολλά από τα γόνιμα χρόνια μιας γυναίκας (που δεν είναι πολλά) οπότε όλο και περισσότερες γυναίκες χάνουν το τρένο της τεκνοποίησης.
Δεύτερον, όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα κάκιστα δυτικοφερμένα ακραία φεμινιστικά πρότυπα έχουν χαλαρώσει τους δεσμούς της οικογένειας. Η σύγχρονη ελληνίδα, όντας οικονομικά ανεξάρτητη και θέλοντας (κατά τα ανόητα πρότυπα που είπαμε) να αποδείξει ότι μπορεί και μόνη της ζητά διαζύγιο για ανούσιους λόγους (τα διαζύγια έχουν αυξηθεί τραγικά και σίγουρα δεν οφείλονται όλα σε απιστία κλπ) ή αρνείται να δεσμευτεί. Έτσι έχει χαλαρώσει ο θεσμός της οικογένειας και έχουμε αρχίσει να φτάνουμε στις άθλιες καταστάσεις της αμερικανικής κοινωνίας όπου η σούπερ-επιτυχημένη γυναικάρα ζει με το παιδί της (αφού χώρισε τον άντρα της) και νοιάζεται πιο πολύ για την καρριέρα της και την προσωπική της ζωής παρά για το ίδιο το παιδί της.
Δεν λέω πως είναι ανέφικτος ο συνδυασμός πετυχημένης γυναίκας/μάνας/συζύγου όμως η κατάσταση ξεκίνησε με βάση πολύ ΚΑΚΑ πρότυπα.

Αυτά από μένα...τι λέτε και οι υπόλοιποι;;;

Είστε σοβαροί ρε?
Τι θα πεί δίνουν δικαιώματα?
Αν είσαι 13 και σε δέρνει ο πατέρας σου, τι θα κάνεις θα πας στην αστυνομία ή θα του κάνεις ασφαλιστικά μέτρα?
Αν είσαι 40 κι έχεις 2 παιδιά και ο άντρας σου είναι βίαιος, δεν χωρίζεις από την μία μέρα στην άλλη γιατί σκέφτεσαι τα παιδιά.
Τα πράγματα δεν είναι μονοσήμαντα και αν οι κακοποιημένες γυναίκες δεν δραστηριοποιούνται τις περισσότερες φορές δεν είναι γιατί φοβούνται για τον ευατό τους ή γιατί δειλιάζουν και σίγουρα όχι επειδή δίνουν δικαιώματα.
Ακόμη και αν καταφύγουν στην δικαιοσύνη, τις περισσότερες φορές αυτό δεν οδηγεί πουθενά.
Από όσο ξέρω οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία εκδικάζονται από ποινικό δικαστήριο που σημαίνει κάνω την καταγγελία σήμερα και περιμένω κανένα χρόνο. Αν εκδικάζονταν από αστικό δικαστήριο, η δίκη θα γινόταν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και όσο η απόφαση και η θέληση είναι ακόμα ισχυρές. Γιατί όσο περνάει ο καιρός όλοι λέμε "ε εντάξει δεν έγινε και τίποτε". Κανείς ούτε η δικαιοσύνη, ούτε η πολιτεία ασχολούνται σοβαρά με το θέμα πέρα από έναν γενικευμένο οίκτο που εκφράζουν στα κανάλια. Και ο φασισμός μέσα στην οικογένεια ζει και βασιλεύει.

Όσο για το δεύτερο θέμα, Verminoz, το μόνο που έχω να πω είναι ότι τόσες χιλιάδες χρόνια η ανδροκρατούμενη κοινωνία μας κατάφερε μια χαρά να απομακρύνει τις γυναίκες σχεδόν από όλους τους τομείς της ζωής, πέρα από το νοικοκυριό. Τώρα έχουμε την πιπίλα του κακού προτύπου της καριερίστας που δεν νοιάζεται για την οικογένεια. Την έννοια ισότητα την γνωρίζετε? Τα διαζύγια έχουν αυξηθεί όχι επειδή οι γυναίκες έγιναν οικονομικά ανεξάρτητες, αλλά επειδή έπαψαν να είναι οικόσιτα ζώα.

Ναι, περίμενα τέτοιες αντιδράσεις.


Είπα κάτι αντίθετο;;; Αν είπα δηλαδή δείξε μου το και μένα...


Μίλησα για τα κακά πρότυπα της κοινωνίας των ΗΠΑ και όχι για τις γυναίκες γενικώς. Τα πρότυπα που μας προβάλλουν ακόμα και στην TV και στις ταινίες τους λες και είναι ιδανικά. Εσύ θεωρείς πως είναι ιδανικά;


Αυτό μπορείς να μας το αναλύσεις σε παρακαλώ;

Το θέμα είναι ότι στην προσπάθεια των γυναικών να κερδίσουν την ισότητα άρχισαν να ξεπέφτουν στο αντίθετο άκρο. Από αντίδραση και μόνο. Και τώρα ξαφνικά όποιος πει κάτι που δεν είναι φεμινιστικό - ακόμα και ΔΕΝ είναι φαλοκρατικό - ξαφνικά γίνεται σεξιστής...

Όσο για το πρώτο θέμα, καλά τα λες και συμφωνώ. Αλλά προσθέτω ότι πρέπει το ίδιο το κακοποιημένο άτομο να πάρει την πρωτοβουλία. Αλλιώς τι να κάνουμε;;; Να χτυπάμε πόρτες και να ρωτάμε τις γυναίκες αν είναι κακοποιημένες;;; Ναι, καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι για ένα κακοποιημένο άτομο να το καταγγείλει κτλ κτλ αλλά αν δεν το κάνει φυσικά και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα στην, κατά τα άλλα "καθυστερημένη", ελληνική (και όχι μόνο) δικαιοσύνη. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.

 Βασικά 2 πράγματα:

Cybercat,πιστεύω ότι η γυναίκα κακοποιημένη σύζυγος, μπορεί να το αποφύγει!Τι πάει να πει υπάρχουν παιδιά??Δηλαδή είναι καλύτερα γι αυτά να βλέπουν τον πατέρα τους να χτυπάει,να δέρνει,ακόμα και να βιάζει την μάνα τους??Νομίζω ότι τα τραύματα που αφήνουν αυτές οι εικόνες στις ψυχές και στο μυαλό τους είναι πιο επώδυνα από ότι ένα διαζύγιο(ακόμα και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες)
Όσο για τις κακοποιημένες κόρες,δεν ξέρω φαντάζομαι είναι δύσκολο,αλλά νομίζω μπορούν να το πουν στη μάνα ή σε καμιά αδερφή/ό...Μάλλον όμως τα πράγματα είναι πιο δύσκολά γι'αυτές...
Σαν κακαποιημένη σύζυγος(μεγάλα λόγια να μη λέω)αλλά νομίζω ότι θα τον παρατούσα,ακόμη κι αν απειλούσε την ζώη μου ή των παιδιών μου...από κάπου θα μπορούσα να στηριχτώ,έναν φίλο,την οικογένεια,κάτι τελοσπάντων...

Verminoz,διαφωνώ με την άποψη σου περι δυτικοφερμένων προτύπων και πόσο έχουν αλλάξει τις γυναίκες και τις απόμακρύνουν από την οικογένεια.Αυτά τα πρότυπα δεν επηρέασαν καθόλου τους άντρες??Για όλα τα διαζύγια ευθύνονται μόνο οι γυναίκες??Μη γελιόμαστε και μην είμαστε απόλυτοι!!!Σ'αυτό το σημείο θα συμφωνήσω με την Cybercat και θα προσθέσω ότι ο λόγος των πολλών διαζυγίων είναι και η έλλειψη πραγματικής αγάπης.Υπάρχουν άνθρωποι που παντρεύονται για να παντρευτούν,γιατί έφυγαν τα χρόνια,για να κάνουν παιδιά,για χίλια δυο...όμως δεν αγαπάν όσο πρέπει για να κάνουν ένα γάμο να κρατήσει...Θα μου πεις και παλιότερα υπήρχαν αυτοί οι λόγοι,οι άνθρωποι παντρεύονταν από προξενιά κλπ,κλπ,αλλά τότε ο φόβος για το τι θα πουν οι άλλοι τους εμπόδισε να πάρουν διαζύγιο.Αυτά για τώρα από μενα,αλλά πρέπει να διαβάσω Πεδίο...grrrrrrrrrrr..... :( :( :( :-\ :-\ :-\

pstp δεν ήμουν απόλυτος! Δεν είπα ότι όλα τα διαζύγια οφείλονται στις γυναίκες, με παρεξηγήσατε. Οφείλονται και στους άντρες (που έχουν επίσης επηρεαστεί από ηλίθια πρότυπα βλ. Playboy) και οφείλονται και γενικότερα στην διάβρωση του θεσμού της οικογένειας τις τελευταίες δεκαετίες. Όμως είναι αλήθεια πως πλέον η γυναίκα νιώθει πολύ πιο άνετα να πάρει διαζύγιο ακόμα και για ασήμαντους λόγους, μη σκεπτόμενη φυσικά το τραύμα που θα δημιουργηθεί στα παιδιά. Αυτήν την συμπεριφορά προσπαθώ να καταγγείλω γιατί είναι άκρως εγωιστική. Όχι πως δεν υπάρχουν άντρες που κάνουν το ίδιο. Το κάνουν και είναι το ίδιο κατακριτέοι...

Ή το ένα θα είναι ή το άλλο.

Δεν είμαστε καλά... δηλαδή νομίζεις ότι το παιδί δεν παθαίνει ψυχικά τραύματα όταν βλέπει τους γονείς του να τσακώνονται; Μα ΕΙΔΙΚΑ για τα παιδιά πρέπει να πάρουν διαζύγιο! Το διαζύγιο είναι ανακούφιση για όλους!

Τα πρότυπα που κατακρίνεις για τις γυναίκες είναι τα ίδια πρότυπα που είχαν οι άντρες εδώ και δεκαετίες. Γιατί για τους άντρες να είναι διαφορετικά; Γιατί ένας άντρας "δικαιολογείται" να παραμελεί τα παιδιά του για χάρη της καριέρας του; Γιατί ένας άντρας "δικαιολογείται" να αποφεύγει τη δέσμευση;

Δηλαδή δεν πιστεύεις ότι γυναίκες και άντρες μπορούν να συνυπάρξουν "αρμονικά"; Πρέπει να μισείς τον έναν ή τον άλλον;

Προφανώς εν βρασμώ ψυχής δε διαβάζετε προσεκτικά.

Οι σύγχρονες "φεμινίστριες" δε θέλουν ισότητα (την οποία ήδη την έχουν στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής τους) αλλά να είναι "ανώτερες" από τον άντρα. Σκεφτείτε λίγο τι λέτε για τους άντρες και αναρωτηθείτε τελικά ποιος είναι σεξιστής...

ΟΥΓΚ; Πού το είπα αυτό βρε Rattlehead;Δηλαδή εσύ από αυτά που λέω κατάλαβες ότι μισώ τους άντρες; ::)

Παράδειγμα;What? Τι είπα για τους άντρες που να είναι σεξιστικό;

"Προφανώς εν βρασμώ ψυχής δε διαβάζετε προσεκτικά."

Εγώ θα πώ αυτό που είχα διαβάσει κάπου -δεν θυμάμαι που- ότι μόνο η συζήτηση που γίνεται για το ότι η γυναίκα πρέπει να είναι ίση με τον άντρα φανερώνει το κόμπλεξ των γυναικών που δεν θα φτάσουν ποτέ το αντίθετο φύλο.Και μην ορμήξετε να με κατασπαράξετε δεν την συμμερίζομαι την άποψη απλά την αφήνω να την σχολιάσετε.
Και το έγραψε ένας "φιλόσοφος" δεν θυμάμαι ποιός όμως

Τι να σχολιάσουμε βρε !!DUO!!??

ωω κόμπλεξ..ανωτερότητας που είχε όποιος είπε αυτό το πράγμα καθώς και όσοι το συμμερίστηκαν.. :)

Μάλλον τα κόμπλεξ των φαλλοκρατών φανερώνει... για τους μεν άντρες ανωτερότητας, για τις δε γυναίκες κατωτερότητας (ναι ναι οι φαλλοκράτισσες είναι οι χειρότερες!)

Αυτό φαίνεται περισσότερο στις περιπτώσεις γυναικών με ταλέντο πολύ πάνω από το μέσο όρο (πχ Μαρί Κιουρί). Εκεί βλέπεις πλέον καθαρά τι γίνεται. Αλλά όταν η γυναίκα δεν είναι τόσο ξεχωριστή ώστε να "κάνει μπαμ" υπερισχύει η συντηρητική νοοτροπία και "θάβεται" σιωπηλά... ευτυχώς στις μέρες μας αυτό το φαινόμενο έχει μειωθεί κάπως.

Το "προφανώς κτλ" το είπα για κάποια που είπατε για τον Verminoz και επειδή ήταν online είπα να τον αφήσω να τα πει αυτός :P Τεσπα γενικώς δεν προσπάθησε να δώσει δίκιο σε άντρες που παραμελούν τα παιδιά τους ή χτυπάνε..

Επειδή είπες ή φεμινιστικό ή φαλοκρατικό. (εκτός αν εννοείς το φεμινιστικό με την "κανονική" έννοια και όχι με την εκφυλισμένη σημερινή, οπότε άκυρο :P )
Δεν το είπα ειδικά για εσένα! Λέω γενικά για πολλές γυναίκες (ευτυχώς όχι όλες βέβαια) που λένε τα "Οι άντρες είναι αυτό και αυτό" κτλ...

Συμφωνώ!

θαρρώ πως όλοι οι άνθρωποι είναι "τόσο ξεχωριστοί"..

Όταν το καταλάβει κανείς αυτό με τον σωστό όμως τρόπο..όχι εγωισμούς και περηφάνειες..τότε οι έννοιες φεμινίστριες και φαλλοκράτες δεν έχουν πια..καμία υπόσταση...λολ..

Εγώ πάλι θα βάλω λίγο μπαρούτι στη φωτιά και θα πώ ότι το DNA του άντρα είναι να ανακαλύπτει να εφευρίσκει και όχι της γυναίκας.Έτσι πιστεύω.Και μην ξεχνάτε ότι πλάι στην Μαρί κιουρί ήταν και ο άντρας της...Πασκάλ νομίζω τον λέγανε

Εγώ πάλι λέω πως η ανακάλυψη και η εφεύρεση προέρχονται κυρίως από πνευματικές διεργασίες τις οποίες είναι ικανοί να κάνουν τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες..
Το ότι η γενική κοινωνική κατάσταση και παράδοση ανά τα χρόνια,δεν έδινε πολλές ευκαιρίες και στις γυναίκες να αποδείξουν ότι έχουν εφευρετικό μυαλό δεν σημαίνει ότι όντως δεν έχουν..

Τέλος..!!DUO!! η εφεύρεση και η ανακάλυψη δεν περιορίζονται μόνο στις "θετικές επιστήμες" αλλά είναι έννοιες ευρύτερες και αφορούν όλους τους τομείς της ζωής μας..


 :)

Αυτό που λες είναι ισοπεδωτικό και προσβλητικό για τους ανθρώπους γενικά και την προσωπικότητα τους. Κάθε άνθρωπος είναι ιδιαίτερος και έχει τα δικά του πιστεύω. Δεν είναι τόσο απόλυτα τα πράγματα. Στην ζωή δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Υπάρχουν και άλλα πολλά, άπειρα χρώματα. Δηλαδή όποιος δεν είναι δεξιός είναι αριστερός;;; Όποιος δεν είναι μαύρος είναι άσπρος;;; Άτοπο αυτό που είπες.


Χρυσό μου κορίτσι, είπα κάτι αντίθετο με αυτό;;; Όχι μόνο δεν είπα κάτι αντίθετο αλλά είπα και το εξής:


Άρα μάλλον έχει δίκιο και ο Rattlehead που λέει ότι εν βρασμώ ψυχής δεν διαβάζετε καλά και έχω δίκιο και εγώ που λέω ότι αυτός ο φεμινισμός πλέον (την σήμερον ημέρα δηλαδή) είναι "αντιδράμε μόνο και μόνο για να αντιδράσουμε".

Και θα έρθω να συμφωνήσω επίσης στο ότι πλέον ο φεμινισμός έχει αρχίσει να γίνεται διεκδικητικός εις βάρος των ανδρών. Ο φεμινισμός καλά έκανε και αναπτύχθηκε. Και η γυναίκα καλά έκανε και απελευθερώθηκε και διεκδίκησε τα δικαιώματα της. Αλλά τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να υπάρχουν ακραίες εκδηλώσεις του.


Το λες αυτό ελαφρά τη καρδία...για ρώτα όμως ένα παιδάκι που από τα 10 ή ακόμα χειρότερα στα 12 του (την πιο τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία) είδε τους γονείς του να χωρίζουν γιατί ο ένας από τους δύο ή και οι δύο ήθελαν να γίνουν καρριερίστες. Αυτό το παιδί μεγάλωσε με έναν γονέα (ελπίζω να συμφωνείς στο πόσο άσχημο είναι αυτό) και μάλιστα στην πιο δύσκολη και ευαίσθητη περίοδο της ζωής του. Μετά έλα να μου πεις αν είναι ανακούφιση ή όχι. (Επαναλαμβάνω ότι μιλάω για τις περιπτώσεις των γονέων που χώρισαν γιατί ένας από τους δύο θέλει να κάνει καρριέρα και όχι για τα διαζύγια γενικώς)

Πιέρ τον λέγανε :)

Πωπω, φεμινιστικός πόλεμος! Γουστάρω!!

Προσφατα στην εκπομπη του Κουλογλου ειχε αφιερωμα στον Einstein και ητανε καλεσμενος ο Δοξιαδης o σκηνοθετης που εχει σπουδες στην Αμερικη στα μαθηματικα και μετεφερε την αποψη του(επηρεασμενη και απο τα ατομα που συναναστραφηκε εκει) περι διαφορων ανδρων-γυναικων με κριτηριο τις επιστημες.Ειπε οτι μπορει να παρατηρησει κανεις οτι μπορει να βρει αρκετες γυναικες να διαπρεπουν στη φυσικη,βιολογια,χημεια,κοινωνικες επιστημες αλλα στο χωρο των μαθηματικων η κατασταση ειναι να υπαρχουν σπανιες περιπτωσεις.Η ερμηνεια που δινουν διαφοροι επιστημονικοι κυκλοι συμφωνα με τα λεγομενα του ειναι οτι μπορει να πει καποιος οτι οι γυναικες σκεφτονται ολοκληρωτικα(αθροιστικα) ενω μαλλον δεν τις ελκυει η αφηρημενη θεωρηση.Δηλαδη αν κατι δεν ειναι δεδομενο(πχ μεσω της παρατηρησης) σπανια γινεται περαιτερω σκεψη.

ΥΓ:Δε νομιζω να ειναι φαλλοκρατης ο Δοξιαδης εμενα μαλλον απο τους αλλους μου φαινεται ας εχει παιδι :P

Και κατι αλλο εχω την εντυπωση οτι αρκετοι μιλανε κυριως με αυτα που εχουνε ακουσει(φημες) και οχι με βαση αυτα που ζουνε.Για σκεφτειτε λιγο με βαση τις ζωες σας...

Όχι, δεν είναι ούτε ισοπεδωτικό ούτε προσβλητικό. Είναι θέμα απλής λογικής. Ή Α ή NOT A. Ο φεμινισμός και η φαλλοκρατία είναι συμπληρωματικά σύνολα.

Δεν είπα αυτό. Εγώ μίλησα για το συγκεκριμένο θέμα.

Όπως; Και μη μου πεις ότι οι γυναίκες γίνονται καριερίστες. Δεν είπε κανένας στις γυναίκες "παρατήστε τα πάντα και κάντε καριέρα". Το αν θα βάλεις πρώτα την καριέρα σου ή την οικογένειά σου είναι θέμα προσωπικής επιλογής και δε θα έπρεπε να έχει να κάνει με το φύλο σου. Αυτήν την ιδέα πρεσβεύει ο φεμινισμός, ότι δηλαδή η γυναίκα πρέπει να έχει το δικαίωμα να κάνει καριέρα. Το αν, πότε και σε ποιες περιπτώσεις η επιλογή αυτή είναι η σωστή ή λάθος είναι άλλο ζήτημα.

Δεν παίρνεις διαζύγιο γιατί θέλεις να κάνεις καριέρα. Παίρνεις διαζύγιο όταν έχεις σοβαρά προβλήματα με το σύντροφό σου. Η οικογένεια και η καριέρα δεν είναι ασυμβίβαστα, απλά όταν υπάρχουν και άλλα προβλήματα στη σχέση (έλλειψη επικοινωνίας, αδιαφορία κλπ) με το στρες που προκαλεί η δουλειά και με το χρόνο που σου τρώει εντείνονται.

Ε, βλακείες πιστεύεις.Ενδιαφέρον παράδειγμα... στην αρχή ήθελαν να δώσουν το Νόμπελ μόνο στον Πιερ, αλλά αυτός αρνήθηκε να το παραλάβει αν δεν το μοιραζόταν με τη Μαρί. Αλλιώς δε θα αναγνωριζόταν ποτέ η προσφορά της! Και μιλάμε για τη γυναίκα που θυσίασε κυριολεκτικά τη ζωή της στο βωμό της επιστημονικής έρευνας (ακόμα και μετά το θάνατο του Πιερ - αυτό πάλι πώς το εξηγείς;)

@Dictator: Αυτό που λες δεν ισχύει, γιατί εγώ προσωπικά έχω μεγάλη έφεση στα μαθηματικά και στην αφηρημένη σκέψη, όπως και πολλές άλλες γυναίκες που ξέρω. Υπάρχει μεγάλη προκατάληψη σ'αυτόν τον τομέα. Στην περίπτωση μιας μεγάλης μαθηματικού που δυστυχώς έχω ξεχάσει το όνομά της, οι γονείς της μέχρι που της έπαιρναν τα βιβλία για να μην ασχολείται (!!!) Αναρωτιέμαι πόσες άλλες τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν (ΔΕ λέω υπάρχουν, γιατί πιστεύω πραγματικά ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά από τότε)

Με όλη τη φιλική μου διάθεση :) dictator23..
..ενώ λες ότι έχεις την εντύπωση ότι αρκετοί μιλάνε κυρίως με όσα έχουν ακούσει.. κάνεις κι εσύ ακριβώς αυτό.. :)

Εννοείται πως μιλάει κανείς με βάση τη ζωή του...το "πρόβλημα" είναι πως εκτός από τις φήμες...που κάποιοι απερίσκεπτα υιοθετούν...,τυγχάνει και οι ίδιες οι εμπειρίες των ανθρώπων να είναι συχνά τελείως διαφορετικές μεταξύ τους.. :)


@Nessa..νομίζω πως υπάρχει και ένα τρίτο σύνολο..(ίσως και άλλα αλλά εγώ μέχρι εδώ έχω καταφέρει να φτάσω..) στο οποίο οι άνθρωποι είναι απλά..άνθρωποι..και σαν ανθρώπους αντιμετωπίζουν και τους άλλους εντελώς μα εντελώς ανεξάρτητα από το φύλο τους..


 :)

Αυτοί που περιγράφεις είναι οι φεμινιστές ;)

Τότε η διαφορά μας είναι στην ορολογία..
είχα την εντύπωση πως ο όρος φεμινιστρια έχει πάρει μια αρνητική χροιά,τουλάχιστον στην εποχή μας...ας πούμε σαν το αντίστοιχο του φαλλοκράτη :)

Νέσσα, αν είναι να μιλήσεις μαθηματικά, όρισε και τον χώρο όπου υπάγονται τα υποσύνολα αυτά.
Εξάλλου, και αυτοί οι δυο όροι που δίνεις φαίνονται ότι ο ένας δεν έιναι συμπληρωματικός του άλλου.
φεμινισμός-> προέρχεται από την femme, τη γυναίκα. Δηλώνει μέρος ενός τρόπου σκέψης με κέντρο τη γυναίκα.
φαλλοκρατισμός-> φαλλός και κρατώ. Ναι ναι, οι συνειρμοί δεκτοί. Πρόκειται για όρο που συνέθεσαν οι γυναίκες. Και συμπληρωματικό σύνολο που προέκυψε από το άλλο σύνολο δεν υπάρχει. Ή θα υπάρχουν και τα δυο από την αρχή ή το ένα θα είναι εξαρτημένο από το άλλο.

*πώς μ'αρέσουν κάτι τέτοιες λεπτολογίες.. :)

Βασικά δεν κατάλαβα τι λες...

Να το κάνω πιο σαφές. Ή οι άντρες και οι γυναίκες είναι ισότιμοι ή δεν είναι. Όταν λέω "ισότιμοι" εννοώ ίσο δικαίωμα στην ευτυχία, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Η άποψη ότι ΔΕΝ είναι ισότιμοι σε κάποιον τομέα (πχ το δικαίωμα στην επαγγελματική ανέλιξη) είναι σεξιστική.

Δεν μπορείς να αποδώσεις την προέλευση του όρου κάπου με σιγουριά.. Πάντως ..προφανώς και θα "εντόπισαν" αυτήν την άσχημη συμπεριφορά πρώτα γυναίκες, αφού σε αυτές θα είχε το μεγαλύτερο..(αν όχι όλο) αντίκτυπο...

Mιλησα με δεδομενο κατι που λεγεται απο επιστημονικους κυκλους,απο τριτους οντως, (δεν ξερω ποσες γυναικες εχουν εκει μεσα :O).Φαινομενικα εχει μεγαλυτερη βαρυτητα απο μια φημη.Προσωπικα νομιζω δε μπορει να γινει ταξινομηση των ανθρωπων σα να ειναι ειδη απο μυρμηγκια.Ειναι τοση η πολυπλοκοτητα του προβληματος που οποιος βγαζει γενικευμενα συμπερασματα με τυποποιημενη μεθοδο η το κανει με υπουλο σκοπο η ειναι βλακας.Ενα χαρακτηριστικο που εχουνε οι ανθρωποι κυριως απο την πλευρα των ανδρων ειναι οτι συχνα εχουνε την αναγκη να ξεχωρισουν για να εχουνε πιο ευκολη πορεια στη ζωη τους αλλα χωρις την απαραιτητη αυτογνωσια κανουν του κοσμου τις μλκιες για να το πετυχουν και συχνα οταν δε μπορουν απλα δημιουργουνε εικονικους κοσμους,προκαταληψεις κτλ για να δικαιολογησουνε την αποτυχια τους.Προτιμω να σκεφτομαι με  εξισωσεις καταστασης παρα να σκεφτομαι με σταθμες(το δοκιμασα και δε ωφελησε :P).Ισως σε 2 αιωνες και εφοσον ο δυτικος κοσμος δεν εχει παρει τον πουλ... με τη λογικη οτι η γυναικα φαινεται να ειναι πιο ελευθερη απο παλια να αλλαξουν διαφορες αντιληψεις.Καταληγω στο κλισε οτι αν δεν εχεις αυτοσεβασμο δε σεβεσαι τους αλλους.Συνηθως ατομα με ξεσπασματα βιας και προκαταληψεις εχουνε χαμηλη αυτοεκτιμηση,δεν εχουνε την ταση να γινουν "εξερευνητες της ζωης".Αν καποιος ξεκινησει απο αυτο πολλα μπορουνε να αλλαξουν.

ΥΓ1:Οποιος οριζει στατικα τον εαυτο του εχει προβλημα αργα η γρηγορα και αν δεν το αντιληφθει μπορει να ειναι μλκας μεχρι να πεθανει(πχ προσδιδει καποιος στον εαυτου μια ιδιοτητα και πρεπει οποσδηποτε να επιβεβαιωνει καθε φορα που πρεπει οτι την εχει και οταν δεν τα καταφερνει φευγει ο κοσμος κατω απο τα ποδια του,οδηγειται στη βια και στα ξεσπασματα)
ΥΓ2:Eιμαι υπερ του να προσπαθεις να γνωρισεις τον εαυτο σου κανοντας πραματα,νομιζω ετσι θα σεβαστεις και τους αλλους
ΥΓ3:Oρια βαζεις μονο οταν εχεις δοκιμασει κατι
ΥΓ4:Kαλυτερα να μη μιλας πολυ για κατι πριν το κανεις
ΥΓ5:Πολλα ειπα!

Αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω ρε Νέσσα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ. Υπάρχουν πολλά άλλα εκτός από τον φεμινισμό και τον φαλλοκρατισμό. Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε δύο σύνολα. Οι άνθρωποι είναι όπως τα χρώματα. Ο κάθε άνθρωπος είναι μία απόχρωση. Δεν είναι ασπρόμαυροι. Είναι ακριβώς όπως και στην πολιτική. Είναι άκρως ρατσιστικό αυτό που λες και ισοπεδωτικό. Η προσέγγιση σου είναι ψυχρή, λες και έχεις να κάνεις με έντομα.


Στην αμερική μετά το σκάνδαλο Λεβίνσκι, η κοινή γνώμη ευαισθητοποιήθηκε πολύ στις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης φυσικά με την καθοδήγηση της τηλεόρασης, μια και η τηλεόραση αποτελεί την ανθρώπινη συνείδηση του σύγχρονου αμερικανού. Η κατάσταση πιέστηκε τόσο που φτάσαμε πλέον στο αντίθετο άκρο. Τώρα πια, αν ο εργοδότης αγγίξει κατά λάθος τον αγκώνα της υπαλλήλου του τον πάνε στα δικαστήρια για σεξουαλική παρενόχληση. Το δικαστήριο για να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη και την οργή της 4ης εξουσίας βγάζει φυσικά ένοχο, και χωρίς πολλές πολλές αποδείξεις, ο οποίος πληρώνει δισεκατομμύρια στα και μπαίνει στην φυλακή στα καλά καθούμενα. Αυτό είναι αλήθεια. Έχουν αποδειχτεί δικαστικές πλάνες. Αυτό δεν είναι ακραία εκδήλωση φεμινισμού;;; Από εκεί που τις εκμεταλλεύονταν τώρα γίναν οι γυναίκες εκμεταλλευτές.

Και υπάρχουν και άλλες πολλές εκδηλώσεις όπου οι γυναίκες διεκδικούν εις βάρος των ανδρών.

Επίσης η σύγχρονη ελληνίδα αρνείται να μάθει να μαγειρεύει και να καθαρίζει το σπίτι της από κόμπλεξ μήπως και της κολλήσουν την ρετσινιά της νοικοκυράς. Δηλαδή προτιμά να τρώει σουβλάκια και πίτσα και να μην πλένει τα πιάτα προκειμένου να μην την πουν νοικοκυρά. Λες και είναι κακό ας πούμε. Ή λες και αν πλύνει τα πιάτα θα γίνει ξαφνικά λιγότερο "γυναικάρα".

Και μην μου πεις ότι αυτά που λεώ είναι αναλήθειες. Δεν ξέρω για σένα και τον κύκλο σου αλλά αυτό αληθεύει σε ένα βαθμό.


Μήπως το στρες και η εργασιομανία είναι εκείνα που οδηγούν στην έλλειψη επικοινωνίας και στην αδιαφορία;;; Φυσικά και ΝΑΙ!!! Μα τι άλλο;;; Μη μου πεις ασυμφωνία χαρακτήρων γιατί όταν υπάρχει αγάπη όλα βρίσκονται. Η ασυμφωνία χαρακτήρων χώριζει μόνο 1 στα 1000 ζευγάρια που πραγματικά αγαπιούνται. Πρέπει να είναι πολύ ακραία περίπτωση.

Δεν είναι το ίδιο(η σύγκριση φαλλοκρατισμού-φεμινισμού με αυτά που λες περί ισοτιμίας). Η διαφορά στους όρους είναι η προέλευση, και η προέλευση δίνει τις προθέσεις αυτού που το έφτιαξε.
Η λέξη ισότιμοι δε μ'αρέσει, γιατί έχει μέσα τη λέξη τιμή, με την έννοια του "ποσού". Και τα ποσά δε χωράνε στην ευτυχία. Ίσο δικαίωμα στην ευτυχία, ναι.
Αλλά φαλλοκράτης δεν είναι αντίθετο με το φεμινιστής. Αυτά τα λένε οι φεμινιστές...! (αυτό έιπα στο ποστ μου)


"Πλούτος μου έιναι το στήθος μου, και ταξιδεύω, ταξιδεύω σίγουρος..."
Ας το αναλύσουμε.
Τι σημαίνει κρατώ τον φαλλό για έναν άντρα και τι για μια γυναίκα;
Όταν αναφέρεται ο όρος φαλλός, εννοείται η αναπαραγωγική του δύναμη περισσότερο από άλλες σχετικές λέξεις. Αυτό το δικαιολογώ από τα επίθετα του Ερμή (έχουν σχέση με τον φαλλό, μια αρχαία λέξη) ο οποίος ήταν και μεταξύ άλλων θεός της ανδρικής γονιμότητας. Λοιπόν, αυτός που έχει την αναπαραγωγική δύναμη (κρατώ~βλέπε κράτος->εξουσία) για ποιανού τα μάτια είναι πιο "αρχηγός", για τον άνδρα ή για τη γυναίκα; Θέλω να το πάω στα αποτελέσματα της αναπαραγωγικής πράξης. Ποιός έχει τα εμφανέστερα αποτελέσματα μετά από αυτή; Αυτός λοιπόν, θα φοβάται περισσότερο τον φαλλό που κρατείται, λόγω των αποτελεσμάτων αυτών.

Κάτι παρόμοια έλεγε και ο Φρόϊντ και τον αποκαλούσανε οι φεμινίστριες με διάφορα επίθετα. Ενώ ουσιαστικά ο άνθρωπος περιέγραφε την ανθρώπινη ψυχή μέσα από τις πράξεις του ανθρώπου.
Τώρα αν ο κάθε άνθρωπος δε θεωρέι τις πράξεις του φυσιολογικές... εδώ υπεισέρχονται άλλα φασούλια...

Δε μπορώ να καταλάβω τι κάθεστε κ αναλύετε σχετικά με φεμινιστικές , φαλλοκρατικές θεωρίες ...

 :-[

Δυστυχώς στις μέρες μας οι περισσότερες γυναίκες δεν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν και κάποια όρια σε αυτό τον κόσμο! Ωραίο είναι να κάνεις κάτι που θα συμβάλει στη βελτίωση της ανθρωπότητας , από κει κ πέρα δεν υπάρχει λόγος να επαναστατούν για να γίνει μόνο κ μόνο το δικό τους..

Κατάρα! Πολύ αέρα έχουμε πάρει... ΧΑ!  :D

"Eπαναστατουν μονο και μονο για να γινει το δικο τους". Χμμμμ....Σου πηρε κανεις φαλλοκρατης το πληκτρολογιo απο τα χερια;ΧΑ!

Οχι καλέ η Νιντζα εiμαι...ΚΑΤΑΡΑ! :(


Δεν υπάρχει κανένας φαλλοκράτης εδω μέσα.. 8)

 :)
χαίρομαι για την ειλικρίνεια και την προσπάθεια αυτογνωσίας που είδα μέσα σε αυτές τις σειρές..
για αυτό..με τη σειρά μου..



..είναι νομίζω το ίδιο "δυνατό" χαρακτηριστικό και στα δυο φύλα νομίζω..και ξέρω πως με αυτό δε σε καθησυχάζει..........


..θέλω να σκέφτομαι σαν να πρέπει κάθε στιγμή να τοποθετήσω την αρχή των αξόνων....
φυσικά και δεν τα καταφέρνω πάντα λολ..

..Κι αν είναι λόγια δύσκολα
είναι τ' αγαπημένα
κι αν τα πιστεύεις γεια χαρά
και φεύγω ήσυχα...

(Μάλαμας of course) :)

:o
Εντάξει...κολλήματα είναι αυτά....
..όπως κάποιοι άντρες που φοβούνται μην τους δουν με ποδιά..ή να απλώνουν ρούχα.. γιατί θα λαβωθεί το αντριλίκι τους..λολ... Παιδιά..υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ακόμα και σήμερα..και δυστυχώς δεν είναι μόνο μεγάλοι σε ηλικία.. :)

 :)

Oυτε καν φεμινιστρια δεν υπαρχει εκει μεσα NINJA;Τοτε τι εισαι;KATAΡΑ!ΜΟΝΟ ΝΙΝJA εισαι ε;

ΧΑ! Just NINJA!... everyone has his own property! ;)

Εγω κλεινω προς το παρον με κατι που θυμηθηκα απο Καζαντζακη: το μυαλο του ανθρωπου πλαθει και ξεπλαθει τον κοσμο.Παω να φυτεψω τωρα
 γεια σας

σφωνώωωωωωωω! Καλό φύτεμα!

Ο άντρας ανακάλυψε τη γυναίκα και εφεύρε το σεξ.
Η γυναίκα ανακάλυψε το σεξ και εφεύρε τον πονοκέφαλο.
Οι άντρες ανακάλυψαν τις λέξεις και εφεύραν τη συζήτηση.
Οι γυναίκες ανακάλυψαν τη συζήτηση και εφεύραν το κουτσομπολιό.
Οι άντρες ανακάλυψαν τα χρώματα και εφεύραν τη ζωγραφική.
Οι γυναίκες ανακάλυψαν τη ζωγραφική και εφεύραν το μακιγιάζ.
Οι άντρες ανακάλυψαν τα όπλα και εφεύραν το κυνήγι.
Οι γυναίκες ανακάλυψαν το κυνήγι και εφεύραν το mink παλτό.
Οι άντρες ανακάλυψαν τη γεωργία και εφεύραν το φαγητό.
Οι γυναίκες ανακάλυψαν το φαγητό και εφεύραν τη δίαιτα.
Οι άντρες ανακάλυψαν το εμπόριο και εφεύραν τα χρήματα.
Οι γυναίκες ανακάλυψαν τα χρήματα... και από κει και πέρα... όλα πήγαν
στραβά!!!

Πλακίτσα, πλακίτσα :P

Ναι βεβαίως, έχεις δίκιο. Εγώ δεν αρνούμαι ότι παρόμοιες μαλακίες κάνουν κι οι άντρες. Σαφέστατα :)

..θέλω να σκέφτομαι σαν να πρέπει κάθε στιγμή να τοποθετήσω την αρχή των αξόνων....
φυσικά και δεν τα καταφέρνω πάντα

H voyager ζωγράφησε...

Λοιπόν....
@!!DUO!!: Μην ακολουθείς τον δρόμο που χάραξε ο Χάμπος4....
@Νέσσα (&αλλους πολλούς): Το κίνημα του φεμινισμού ξεκίνησε σαν το αντίθετο της φαλοκρατίας αλλά συσπειρώθηκε πολύ στα... αριστερά ας πούμε. Επίσης έχει πεθάνει αυτό το κίνημα και μόνο γραφικές οργανώσεις υπάρχουν. Άνθρωπου που πρεσβέυουν την ισότητα/ισοτιμία, δεν είναι φεμινιστές...
@pstp/verminoz : Η γυναίκα απομακρύνθηκε από το ρόλο του δούλου του σπιτιού, επιτέλους!!! Καιρός είναι να αρχίσουμε να ορίζουμε σχέσεις και ρόλους, ανάλογα με την φύση του ανθρώπου και των σχέσεων και όχι να μπαίνουν σε κλασσικά δοκιμασμένες (και συνήθως φέρουσες δυστυχία στους περισσότερους αλλά όχι τους ισχυρότερους) νόρμες.
@vernubiz: Κάθε φορά που σου αντίλεγαν ότι και οι άντρες κάνουν τις ίδιες μαλακίες, έλεγες ότι ποτέ δεν είπες διαφορετικά. Όταν χρησιμοποιείς την φράση "η κοινωνία έχει κάνει τις γυναίκες να..." και δέχεσαι ότι "η κοινωνία έχει κάνει τους άντρες να..." οπότε αποφεύγεις να χρησιμοποιήσεις την φράση "η κοινωνία έχει κάνει τους ανθρώπους να..."
δε μπορώ παρά να σε θεωρήσω προβωκάτωρα..... :D


Τι θύελλα από κλισέ ήταν αυτή...
ξαναδιαβάστε την φράση της voyager και καταλάβετε την ουσία της..... pls

Turambar WHAT??? ^superconfused^ ^superconfused^ ^superconfused^

Πως είπατε;;;

Πρώτον δεν λέγομαι vernubiz.

Δεύτερον, αν κατάλαβα καλά το θέμα ξεκίνησε για τις γυναίκες. Αλλά επειδή το "τα ίδια κάνουν και οι άντρες..." είναι το στάνταρ επιχείρημα που από την αρχή περίμενα να ακούσω τι άλλη απάντηση να δώσω;
Τι θα γινόταν κύριε Τουραμπάρ αν χρησιμοποιούσα την λέξη "άνθρωποι";; Θα γινόμουν πολιτικά ορθός;;; Θα γινόμουν...μη-φαλλοκράτης (sic);;; Τι;;;

Επειδή εκτός από την (αναπόφευκτη) θύελλα από κλισέ υπάρχουν και οι συνήθεις θύελλες παρεξηγήσεων, είμαι υπέρμαχος της ισότητας των δύο φίλων, δηλαδή ούτε φαλλοκράτης, ούτε και φεμινιστής (δύο σύνολα μη-συμπληρωματικά) απλά συχένομαι να βλέπω μια κοινωνική απελευθέρωση, όπως αυτή των γυναικών, να καταπίνεται από lifestyle (μανιοκαταθλιπτικά) πρότυπα και να προσαρμόζεται στα...εκμαγεία που δημιούργησε το μάρκετινγκ...(το γ@@*#&$ λίγο αλλά δεν πειράζει :P :P :P χεχεχεχεχε lol)

προφανώς ήταν τάιπο που δεν έπεσε στην αντίληψη μου....

δεν είναι θέμα πολίτικαλ κορέκτ... είναι θέμα γιατί το λέει ο καθένας...

το να λες οτι οι γυναίκες κάνουν αυτό, εε και ναι οι άντρες κάνουν αυτό, ναι όλοι οι άνθρωποι οτ κάνουν αυτό...
Δεν έχει νόημα...

Είναι θέμα σημασιολογίας.... αφού συμβαίνει σε όλους... δεν είναι θέμα των γυναικών... γιατί το σχολιάζεις αν δεν θες να προβοκάρεις;

Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, αλλά έχει αυτή την λογική τρύπα πιστεύω. Και δε πιστεύω ότι είσαι φαλοκράτης.
(κολημένος είσαι όπως όλοι μας σε κάποιες "πεποιθήσεις κοινής λογική") (φτου καταραμένη κοινή λογική) (άσχετο)

Φίλε Τουράμπαρ μην κολλάς σε λέξεις :)

Δεν θέλω να προβοκάρω, δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Απλά επειδή το όλο θέμα όπως το έθεσε η pstp αφορούσε τις γυναίκες, γι αυτό και εγώ το έθεσα έτσι. Αν το θέμα αφορούσε τους άντρες θα έλεγα: "οι άντρες αυτό και οι άντρες το άλλο", δεν τίθεται θέμα.

Υ.Γ. Προσωπικά προτιμώ την αφηρημένη σκέψη όμως δυστυχώς οι άνθρωποι ακόμα δεν έχουν μάθει να επικοινωνούν βάσει αυτής... ^shifty^

Οπότε, αν της έλεγες... οι άνθρωποι κάνουν έτσι ούτως ή άλλως, δεν θα στην πέφτανε.. αλλά ήξερες ότι θα στην πέφτανε...


Δεν το έκανες πραγματικά αυτό... αλλά μοιάζει με προβοκάτσια :)

Χμμμ, ναι έχεις δίκιο. Ήξερα ότι μάλλον θα μου την πέσουν με αυτό τον τρόπο αλλά ήλπιζα να μην το κάνουν. Πάντως δεν υπήρχαν προβοκατόρικες προθέσεις, κάθε άλλο...

Ο "κοινός νους"...
Ζοσέ Σαραμαγκού έχετε διαβάσει;
Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα...
Ο κοινός νους μας επαναφέρει στην πραγματικότητα, αλλά μερικές φορές μας αποτρέπει να φερθούμε ανθρώπινα...

Veminoz και Turambar,

εγώ απλώς ήθελα να θίξω το γεγονόκαι τους άντρες(και νομίζω ότι συμφώνησε και ο  Verminoz),και έτσι έρχομαι στα λόγια σου Turambar,ότι μιλάμε γενικα για τους ανθρώπους,

Επομένως νομίζω ότι ξεκαθαρίστηκαν οι απόψεις όλων μας!!!YUPPI!!!   ^wav^

4DCube έχεις συχνά την μαγική ιδιότητα να είσαι εντελώς  ^off-topic^ ^off-topic^ ^off-topic^
Να το κοιτάξεις αυτό :P :P

pstp  ^hello^ ^hello^ ^hello^

Νομίζω πως έβαλες επιτυχώς τα πράγματα στην θέση τους :)

χαχαχα... οδηγείτε εύκολα ο κύβος, αλλά δεν φταίει μόνο αυτός ;)


Και pstp, οι γυναίκες δεν έχουν χάσει την επαφή τους με το νοικοκυριό. Οι άντρες το έχουν χάσει. Εδώ και μερικές δεκάδες χιλιάδων χρόνων.

Οι ανάγκες για αυτό έχουν ξεπεραστεί, καιρό να ξεπεραστούν και οι προκαταλήψεις, τα ταμπού και τα κολήματα.

Με άλλα λόγια... Οι γυναίκες κάνουν υπερβολικά πολλά, είστε πολύ καλές αλλά πρέπει να αλλάξετε αυτά που απαιτούν οι άλλοι από εσάς, αλλάζοντας πρώτα αυτά που απαιτείται εσείς από εσάς...

Ομολογουμένως το τελευταίο ήταν πολύ καλό Turambar!!!Χαίρομαι που αναγνωρίζεις ότι κάνουμε πολλά και προσωπικά θα φροντίσω να ακολουθήσω την τελευταία σου φράση..."Να αλλάξω αυτά που απαιτώ από τον εαυτό μου..."Μ'άρεσε...Για να δούμε,θα πετύχει???
 8) 8) 8)

Όπως;Καθόλου.

Ναι, υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Παντού υπάρχουν δικαστικές πλάνες, όχι μόνο σε θέματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Δε φταίει ο φεμινισμός γι'αυτό. Και φυσικά, κανένας δεν εμποδίζει και τους άντρες να κάνουν το ίδιο.

Σύγκρινε το ποσοστό των ανδρών που ξέρουν να μαγειρεύουν με το αντίστοιχο ποσοστό των γυναικών. Ποιο πρότυπο λοιπόν έκανε το μεγαλύτερο κακό;

Και πάλι: Σύγκρινε το ποσοστό των ανδρών που απορροφούνται στην καριέρα τους με το αντίστοιχο ποσοστό των γυναικών. Ποιο πρότυπο λοιπόν έκανε το μεγαλύτερο κακό;

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ

Βία χωρίς όνομα!

Είναι αλήθεια πως τούτες τις μέρες οι Παπαληγούρας -Βουλγαράκης έχουν άλλα τρεξίματα. Η συζήτηση, ωστόσο, του νομοσχεδίου για την ενδο-οικογενειακή βία δεν πρέπει να καθυστερήσει άλλο. Σε τελική ανάλυση, είναι ένα ζήτημα σαφέστερο από τις υποκλοπές.

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ. ΙΟΣ e-mail

Το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας είναι έτοιμο και αναμένεται η συζήτησή του στη Βουλή. Την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών (25 Νοεμβρίου) επέλεξε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Α. Παπαληγούρας, να το παρουσιάσει, ενώ την ίδια ακριβώς ημέρα πριν από έναν χρόνο (25.11.2004) έντεκα γυναίκες βουλευτές της Ν.Δ. είχαν καταθέσει πρόχειρη πρόταση νόμου με το ίδιο αντικείμενο.

Καθώς οι συμβολισμοί έχουν τη σημασία τους, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να πείσει ότι με το νομοσχέδιο που φέρνει στη Βουλή απαντά σε μια σοβαρή θεσμική εκκρεμότητα: τη νομοθετική ρύθμιση του προβλήματος της βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στο πλαίσιο της οικογένειας. Το μήνυμα ωστόσο που εκπέμπεται ταυτόχρονα από τα υπουργικά -και όχι μόνο- χείλη είναι ότι το νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει την υποχρέωση της πολιτείας για την προστασία της οικογένειας και την ειρηνική συμβίωση των μελών της.

Διόλου τυχαία, ένα νομοθέτημα που «θα διασφαλίζει τη γαλήνη της οικογένειας» υποσχέθηκε ο κ. Παπαληγούρας σε πρόσφατη τοποθέτησή του στη Βουλή. Μένει να δούμε τι ακριβώς επιχειρείται με το προτεινόμενο για ψήφιση νομοσχέδιο.

Είναι βέβαιο πως η κατάθεση ενός νομοσχεδίου για την ενδοοικογενειακή βία συνιστά σταθμό σε μια υπόθεση που εκκρεμεί εδώ και καιρό. Πάγιο αίτημα φεμινιστικών και γυναικείων οργανώσεων, η θεσμική αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών στο εσωτερικό της οικογένειας παρουσίασε αδικαιολόγητη καθυστέρηση, παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις των (εκάστοτε) αρμοδίων ότι επίκειται η λύση του προβλήματος. Τα τελευταία ωστόσο χρόνια, η διάσταση λόγων και έργων -κι αυτό αφορά λίγο πολύ ολόκληρο το πολιτικό φάσμα- εμφανιζόταν ακόμη μεγαλύτερη: καθώς η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών είχε πια αποκτήσει ρητό περίγραμμα και γινόταν όλο και περισσότερο αντιληπτή ως κοινωνικό πρόβλημα, η ανυπαρξία μιας κάποιας θεσμικής αποτύπωσης και αντιμετώπισής της φάνταζε σαν ένας ασυγχώρητος αναχρονισμός.

Νομοσχέδιο-φάντασμα

Ούτως ή άλλως, η συγκεκριμένη νομοθετική υστέρηση αμαύρωνε την εικόνα της χώρας στους διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Πρόσφατα ακόμη, η αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ εγκαλούσε την Ελλάδα για έλλειψη ειδικών νομοθετικών ρυθμίσεων που να ποινικοποιούν την ενδοοικογενειακή βία και τον συζυγικό βιασμό. Στο κλίμα αυτό, ήταν προφανές ότι το νομοθετικό κενό έπρεπε πλέον να καλυφθεί. Και μάλιστα σύντομα.

Η τελευταία φάση της όλης υπόθεσης ξεκινάει τον Ιανουάριο του 2000, όταν με απόφαση του τότε υπουργού Εσωτερικών συγκροτήθηκε διυπουργική επιτροπή για να μελετήσει το πρόβλημα και να συντάξει σχετικό νομοσχέδιο. Το σχέδιο νόμου κατατέθηκε στον υπουργό Εσωτερικών τον Οκτώβριο του 2002, ενώ το υπουργείο Δικαιοσύνης ανέλαβε την τελική επεξεργασία του.

Εκτοτε αγνοούνταν τα ίχνη του, έως ότου, πολύ μετά την αλλαγή της κυβέρνησης, η πρόεδρος της επιτροπής και γραμματέας Ισότητας επί ΠΑΣΟΚ, Ε. Μπέκου, δήλωσε ότι δεν έγινε δυνατό να κατατεθεί το νομοσχέδιο στη Βουλή λόγω της προκήρυξης των εκλογών τον Ιανουάριο του 2004. Οπως και να έχει, το νομοσχέδιο αυτό υπήρξε ένα συνεκτικό νομοθέτημα 34 άρθρων το οποίο, όπως προκύπτει και από την εισηγητική του έκθεση, επιχειρούσε να ορίσει τη βία κατά των γυναικών, προσέγγιζε τις αιτίες που την προκαλούν ως απόρροια των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα φύλα και πρότεινε συγκεκριμένες μεθόδους αντιμετώπισης και πρόληψής της.

Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σήμερα εγκωμιάζουν με κάθε ευκαιρία το νομοσχέδιό «τους» δεν έχουν δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τους λόγους που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «δεν πρόλαβε» να το ψηφίσει. Εξάλλου, ακόμη και επί κυβέρνησης Ν.Δ. αρνήθηκαν, όταν προκλήθηκαν σχετικά, να το καταθέσουν προς συζήτηση.

Το ουδέτερο φύλο της βίας

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση αγνόησε συστηματικά την ύπαρξη του έτοιμου νομοσχεδίου. Στο μεταξύ, καθώς είχαν πια πυκνώσει και οι διαμαρτυρίες των ενδιαφερόμενων οργανώσεων για την καθυστέρηση, έντεκα βουλευτές της Ν.Δ., όλοι γυναίκες, κατέθεσαν στις 25 Νοεμβρίου 2004 μία και μοναδική παράγραφο την οποία βάφτισαν «Πρόταση νόμου για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας». Μερικούς μήνες αργότερα ανακοινωνόταν από τη Γραμματεία Ισότητας και το υπουργείο Εσωτερικών η συγκρότηση ομάδας εργασίας για την επεξεργασία ενός νέου νομοσχεδίου.

Τον Ιούλιο του 2005, η ομάδα έκανε γνωστό ότι στα στενά χρονικά όρια που διέθετε δεν μπόρεσε να συντάξει σχέδιο νόμου και αντ' αυτού επέλεξε να υποβάλει «Πόρισμα με τις βασικές διαπιστώσεις και προτάσεις της».

Το πόρισμα δέχθηκε σφοδρή κριτική από φεμινιστικές και γυναικείες οργανώσεις, η οποία επικεντρώθηκε σε δύο κυρίως σημεία: την ανομολόγητη πλην σαφή πρόθεσή του να στηρίξει πάση θυσία την οικογένεια και την πρότασή του για εισαγωγή ενός συστήματος ποινικής διαμεσολάβησης μεταξύ των διαδίκων.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο απορρίφθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου των έντεκα βουλευτών της Ν.Δ., ενώ αναγγέλθηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης ως επικείμενη η κατάθεση ενός πλήρους νομοσχεδίου («Ιός» 15.11.05). Το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε τελικά από τον κ. Παπαληγούρα τον Νοέμβριο: ο θεσμός της δικαστικής διαμεσολάβησης, η αναγνώριση του βιασμού εντός γάμου, η απαγόρευση της σωματικής βίας εις βάρος των ανηλίκων ως μέσου σωφρονισμού και η επέκταση των μέτρων κατά της ενδοοικογενειακής βίας σε περιπτώσεις σταθερής συμβίωσης χωρίς γάμο διαφημίστηκαν από τον υπουργό ως σημαντικές τομές που εισάγονται με το νέο νομοθέτημα.

Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο απλά: το προτεινόμενο νομοσχέδιο όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα το οποίο έρχεται να επιλύσει, αλλά αρνείται ακόμη και να το κατονομάσει. Στην πραγματικότητα, βρίσκεται πιο πίσω ακόμη και από το (ήδη προβληματικό) πόρισμα που επεξεργάστηκε η ομάδα εργασίας του υπουργείου Εσωτερικών. Η βία εις βάρος των γυναικών δεν γίνεται αντιληπτή ως κοινωνικό πρόβλημα, αντιθέτως διαχέεται μέσα σε ένα αδιαφοροποίητο σύνολο βίαιων συμπεριφορών που σημειώνονται στο εσωτερικό της οικογένειας. Στη λογική αυτή, τα (ενήλικα) μέλη της οικογένειας ενδέχεται να εναλλάσσονται στον ρόλο εκείνου που κακοποιεί και εκείνου που κακοποιείται. Συνεπές με την εξαιρετικά παρωχημένη αυτή πρόσληψη της βίας, το νομοσχέδιο του κ. Παπαληγούρα αναθέτει στον ρυθμιστικό ρόλο της πολιτείας την «αρμονική συμβίωση» των προσώπων στο πλαίσιο της οικογένειας και ξεκαθαρίζει ρητά ότι «δεν επιδιώκει να παρέμβει στην ιδιωτική ζωή των μελών της και δεν θίγει ήθη, αξίες και αρχές, όπως αυτές διαμορφώνονται στην ελληνική κοινωνία».

Από την αρχική αυτή παραδοχή προκύπτουν και οι επιμέρους ρυθμίσεις: ποινικοποιούνται μόνον οι «σοβαρότερες και επαχθέστερες» μορφές βίας, ο θεσμός της διαμεσολάβησης δείχνει να διευκολύνει τον δράστη, καθώς αναστέλλει τη δίωξή του εφόσον δώσει το «λόγο της τιμής» του ότι δεν θα επαναλάβει τη βίαιη πρακτική του, ενώ η «αρωγή των θυμάτων» παραμένει κενό γράμμα. Στο πλαίσιο αυτό, ο τρόπος με τον οποίο εισάγεται ο συζυγικός βιασμός, καθώς και η επέκταση των μέτρων στις περιπτώσεις συμβίωσης χωρίς γάμο, προδίδουν την αμήχανη προσπάθεια εναρμονισμού με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές νομοθεσίες και σχετίζονται με τις συγκεκριμένες πιέσεις που έχουν ασκηθεί στη χώρα από αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς.

Στήριξη των γυναικών ή στήριξη της οικογένειας; Γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις έχουν ήδη διατυπώσει ρητά και τεκμηριωμένα τις αντιρρήσεις τους για το προτεινόμενο νομοθέτημα. Η επικείμενη συζήτηση στη Βουλή θα δείξει κατά πόσον (και από ποιες/ποιους) υπάρχει η πολιτική βούληση ώστε η
 βία κατά των γυναικών στο εσωτερικό της οικογένειας να αποκτήσει και πάλι το όνομά της.

Ελευθεροτυπία
12/2/06

Αστυνομικές διευθετήσεις

Αν πιστέψουμε τον κ. Βουλγαράκη, η ΕΛ.ΑΣ. έχει αλλάξει πρόσωπο σε ό,τι αφορά τη στάση των υφισταμένων του απέναντι στις γυναίκες που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία.

Στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε αν συμβουλευτούμε την μπροσούρα με τίτλο «Η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας», επίσημη έκδοση της Ελληνικής Αστυνομίας (Απρίλιος 2005). Η εμπειρία ωστόσο πολλών γυναικών που καταφεύγουν στη αστυνομία για να καταγγείλουν την κακοποίησή τους έρχεται να αμφισβητήσει την εξωραϊσμένη εικόνα μιας «εκσυγχρονισμένης», υποτίθεται, υπηρεσίας που καλλιεργεί η ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Νωπή είναι ακόμη η καταγγελία για την αδιαφορία που επέδειξαν οι υπεύθυνοι του Α.Τ. Αγίων Αναργύρων όταν τους ζητήθηκε να ασχοληθούν με ένα περιστατικό βαρύτατης συζυγικής κακοποίησης.

Το πρόβλημα είναι γνωστό: συχνά οι αστυνομικοί υποβαθμίζουν τη σημασία της ιστορίας που τους αφηγούνται τα θύματα της κακοποίησης και, κινούμενοι λίγο πολύ στη λογική του νομοσχεδίου του κ. Παπαληγούρα, συμβουλεύουν τις γυναίκες να «δώσουν τόπο στην οργή» προκειμένου να «σώσουν» την οικογένειά τους. Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις οι αστυνομικοί, συνειδητά ή μη, φροντίζουν να απαλείψουν τα ίχνη του συγκεκριμένου εγκλήματος. Αρκεί μια ματιά στα βιβλία συμβάντων για να αντιληφθούμε ότι στην αστυνομική ορολογία η ενδοοικογενειακή κακοποίηση μεταφράζεται σε «οικογενειακό επεισόδιο» μεταξύ «δύο ατόμων». Τα πρόσωπα παραμένουν χωρίς φύλο και η φύση της «διαφοράς» τους ασαφής.

Υπάρχουν ασφαλώς και χειρότερα: Προ καιρού, η Κ. Ζ. δέχθηκε επίθεση από τον εν διαστάσει σύζυγό της. Ο άντρας προσπάθησε να παραβιάσει με κλοτσιές την πόρτα του διαμερίσματός της. Εβριζε και απειλούσε. Τα παιδιά ξύπνησαν και άρχισαν να κλαίνε τρομοκρατημένα, ενώ κάποιοι γείτονες έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει. Η Κ. Ζ. τηλεφώνησε στην αστυνομία και σε λίγο έφτασε ένα περιπολικό. Ο άντρας είχε μόλις φύγει. Ο αστυνομικός διαπίστωσε τις ζημιές στην πόρτα, συνομίλησε μαζί της, τη ρώτησε αν επιθυμεί να υποβάλει μήνυση και ανέλαβε να βρει το σύζυγό της για να του γίνει σύσταση.

Υστερα από μερικές ημέρες, η Κ. Ζ. ζήτησε βεβαίωση του περιστατικού από τη Διεύθυνση Αμεσης Δράσης της ΓΑΔΑ. Της χορηγήθηκε «Απόσπασμα του ημερησίου δελτίου» του περιπολικού το οποίο ανέφερε επί λέξει τα εξής: «Ωρα 23.27. Διεύθυνση... Ενοχλητικό άτομο. Ωρα 23.29. Προς Κέντρο. Αφιξη. Αναφέρω στο σημείο ουδείς μας ανέμενε και ουδέν διαπιστώθηκε. Ενημερώθηκε το Κέντρο». Ουδείς, λοιπόν, τους ανέμενε και ουδέν διαπιστώθηκε.

Η Κ. Ζ. επανέρχεται με νέα αίτηση-ένσταση, στην οποία αφηγείται με λεπτομέρειες τα γεγονότα, σημειώνει ονόματα μαρτύρων (γειτόνων) που ήταν παρόντες στη σκηνή και καταλήγει ζητώντας τα ονόματα των αστυνομικών που χειρίστηκαν την υπόθεση. Στην απάντησή του, ο υπεύθυνος υποδιευθυντής αναφέρει ότι, σύμφωνα με το αρχείο της υπηρεσίας, το 100 δέχθηκε τηλεφώνημα από άτομο που δήλωσε ότι ονομάζεται Κ. Ζ. και κατήγγειλε ότι «ενοχλητικό άτομο προσπαθεί να σπάσει την πόρτα», αλλά ότι ο αστυφύλακας που ανέλαβε το περιστατικό λείπει σε άδεια.

Στην τελική της απάντηση, η αστυνομική διεύθυνση περιγράφει επιτέλους το περιστατικό: «Εκ παραδρομής ο αστυφύλακας ... ανέγραψε στην αρχική του εγγραφή ότι ουδείς στο σημείο ανέμενε και ουδέν διαπιστώθη, ενώ το σωστό είναι ότι στην είσοδο του διαμερίσματος τον ανέμενε η Κ. Ζ. που του δήλωσε ότι είχε βίαιο επεισόδιο με τον εν διαστάσει σύζυγό της, ο οποίος είχε μεταβεί στο σημείο πιωμένος και την απειλούσε κλοτσώντας την πόρτα του διαμερίσματός της, ενώ τα δύο παιδιά της ούρλιαζαν από το φόβο τους. Ο επιληφθείς αστυνομικός [...] διαπίστωσε φθορές στην πόρτα εισόδου. Εγένοντο υποδείξεις και αναζητήσεις του εν λόγω ατόμου [του συζύγου] πλην όμως δεν ανευρέθη».

Είναι προφανές ότι, αν η Κ. Ζ. δεν είχε επιμείνει, τα ίχνη του «επεισοδίου» θα είχαν χαθεί. Επρεπε να επανέλθει επικαλούμενη και τη μαρτυρία των γειτόνων της για να δεήσει η υπηρεσία να «θυμηθεί» τι ακριβώς είχε συμβεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Chris Corrin

«La violence masculine contre les femmes: resistance et recherche feministes» (περιοδικό «Nouvelles Questions Feministes» 3-4/18 (1997), σ. 9-47)

Φεμινιστικές αναγνώσεις της βίας εις βάρος των γυναικών. Αμφισβήτηση των προσεγγίσεων που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως παθητικά θύματα.

Jalna Hammer

«Βία και κοινωνικός έλεγχος των γυναικών» (μετάφραση Γεωργία Παπαγεωργίου, περιοδικό «Σκούπα» 2/1979, σ. 80-93)

Από τις πρώτες θεωρητικές απόπειρες κατανόησης του χαρακτήρα της ανδρικής βίας εις βάρος των γυναικών. Η έκταση του κοινωνικού αυτού φαινομένου, ο ρόλος του κράτους, η διαπλοκή φύλου και τάξης.

Ignacio Ramonet

«Οι άνδρες βλάπτουν σοβαρά τις γυναίκες» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 25.07.2004)

Οι τρομακτικές διαστάσεις της ενδοοικογενειακής κακοποίησης των γυναικών στην Ευρώπη. Πρόταση για τη συγκρότηση ενός μόνιμου διεθνούς δικαστηρίου για τη βία κατά των γυναικών.

Καίτη Παπαρρήγα- Κωσταβάρα

«Νομοσχέδιο για την "ενδοοικογενειακή βία". Δεν λύνει το πρόβλημα, αντίθετα δημιουργεί προβλήματα» (εφ. «Η Εποχή», 18.12.2005, http://www.epohi.gr)

Κριτική του νομοσχεδίου τόσο ως προς το γενικό πνεύμα του (πάση θυσία στήριξη της οικογένειας) όσο και ως προς τις επιμέρους διατάξεις του. Εμφαση στο θεσμό της διαμεσολάβησης.

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

http://www.femnetsalonica.gr

Η πλούσια σε πληροφορίες ιστοσελίδα του Δικτύου Γυναικών Θεσσαλονίκης. Οι δραστηριότητες της Πρωτοβουλίας Γυναικών Ενάντια στην Κακοποίηση και τα υλικά της συζήτησης για τη νομοθετική ρύθμιση της ενδοοικογενειακής βίας. Βλ. -μεταξύ άλλων- την κριτική του νομοσχεδίου από τη δικηγόρο Αθηνά Γιούλιαρου.




Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 12/02/2006

   

Της Μαριλιας Παπαθανασιου/ mpapathanasiou@kathimerini.gr

«Το βιβλίο βρίθει από ισοπεδωτικές γενικότητες που παρότι έχουν δόση αλήθειας, συσκοτίζουν τα ουσιαστικότερα ζητήματα. Είναι επιφανειακό να κατηγορεί κανείς την κοινωνία, τον σύγχρονο πολιτισμό και τα γυναικεία περιοδικά. Τι εμποδίζει τις σημερινές γυναίκες να διαβάζουν έντυπα που ασχολούνται με ζητήματα εσωτερικής και διεθνούς πολιτικής; Παραφράζοντας μια διάσημη ρήση, το πρόβλημα, κυρία Φρίνταν, δεν είναι στον πολιτισμό μας αλλά στους εαυτούς μας».

Με αυτές τις φράσεις υποδέχτηκαν οι βιβλιοκριτικοί της εφημερίδας Τhe Νew York Times, τον Απρίλιο του 1963, το βιβλίο της Μπέτι Φρίνταν, με τίτλο «The Feminine Mystique», που έμελλε να γίνει η βίβλος για εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο. Το βιβλίο που αποκαθήλωνε τον μύθο της ευτυχισμένης ζωής των αστών παντρεμένων Αμερικανίδων στα προάστια, εκφραστής του οποίου υπήρξε και η ίδια η συγγραφέας, κατά τη διάρκεια της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου.

Η Μπέτι Φρίνταν επανήλθε στην επικαιρότητα, με τον θάνατό της στις 4 Φεβρουαρίου, την ημέρα που συμπλήρωνε τα 85 της χρόνια. Κείμενα γιʼ αυτήν δημοσιεύτηκαν σχεδόν σε όλο τον δυτικό Τύπο – για τον υπόλοιπο κόσμο αμφιβάλλουμε αν γνώριζε καν το όνομά της. Κείμενα παντός είδους, περιγραφικά, μαρτυρίες, σύντομες αναλύσεις του έργου της. Θυμηθήκαμε, λοιπόν, τη ζωή αυτής της κόρης Ρωσοεβραίων μεταναστών, που έκανε λαμπρές σπουδές Ψυχολογίας, που δεν συνέχισε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, εξαιτίας των πιέσεων του τότε αγαπημένου της, ενός νεαρού γιατρού, ο οποίος ένιωθε ότι απειλείται από μια τόσο έξυπνη γυναίκα. Θυμηθήκαμε το μακρινό και επαναστατικό 1966, όταν η Φρίνταν μετά τη φήμη που της χάρισε το βιβλίο της, ίδρυσε την Εθνική Οργάνωση Γυναικών, (NOW) της οποίας προήδρευσε επί μια πενταετία. Θυμηθήκαμε τους πύρινους λόγους περί ισότητας των δύο φύλων, που εκφωνούσε η Φρίνταν στις εκδηλώσεις του «κινήματος», με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη πορεία στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, τον Αύγουστο του 1970.

Θυμηθήκαμε όλες αυτές τις εικόνες του παρελθόντος, διαποτισμένες με την αθωότητα του πνεύματος της εποχής. Ποιος αλήθεια διανοείται σήμερα ότι τέτοιες εικόνες μπορούν να επαναληφθούν; Παρότι πέτυχε πολλά, το φεμινιστικό κίνημα έχει ταυτιστεί στο μυαλό πολλών νεότερων με αστείους φανατισμούς γυναικών οι οποίες πυρπολούν δημοσίως τους στηθόδεσμούς τους. Και στην καλύτερη περίπτωση, στο δικαίωμα των γυναικών να βγουν και να διασκεδάσουν μόνες τους, χωρίς ανδρική συντροφιά (εικόνα που αναπαράγεται σχεδόν ευλαβικά, κάθε χρόνο, σε αρκετά φωτογραφικά ρεπορτάζ περιοδικών, για τις εκδηλώσεις με αφορμή την 8η Μαρτίου, διεθνή ημέρα της γυναίκας).

Η Μπέτι Φρίνταν, όμως, η Αμερικανίδα Σιμόν ντε Μποβουάρ, όπως την αποκάλεσαν, δεν απέρριπτε συλλήβδην το ανδρικό φύλο. Πίστευε ότι οι γυναίκες μπορούν και πρέπει να ζουν σε συνεργασία με τους άνδρες. Γνώριζε όμως καλά ότι το ζήτημα της ισότητας των φύλων είναι πρωτίστως πολιτικό και ότι συνήθως την πολιτική τη διαμορφώνουν, στην εποχή της αλλά και σήμερα, κατά κύριο λόγο οι άνδρες. Θυμάστε αλήθεια τα ειρωνικά σχόλια των «συντρόφων» της στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όταν η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, σύντροφος του γραμματέα του κόμματος, Φρανσουά Ολάντ, εξεδήλωσε την επιθυμία να διεκδικήσει, όπως και εκείνος, το χρίσμα του υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, το 2007; «Και ποιος θα φροντίζει τα παιδιά;» είπαν τότε ορισμένοι «προοδευτικοί» Γάλλοι σοσιαλιστές…

Αυτό και μόνο το σχόλιο απαντά στην απορία του βιβλιοκριτικού των Νew York Times, για το βιβλίο της Φρίνταν, το 1963, για το ποιος εμποδίζει τις γυναίκες να διαβάζουν και να ασχολούνται με τη διεθνή πολιτική…

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_516554_15/02/2006_173766)