THMMY.gr

Τελευταια πολλοι νεοι αποφασιζουν να εγκαταλειψουν την χωρα και να ζησουν στο εξωτερικο,Αλλοι δηλωνουν ικανοποιημενοι απο την επιλογη τους και αλλοι οχι,οποτε επιστρεφουν..Τι γνωμη εχετε για τη ζωη στο εξωτερικο?Υπαρχει  καποιος που το σκεφτεται σαν μονιμη επιλογη?Και αν ναι τι δυσκολιες φανταζεται οτι θα αντιμετωπισει και με ποιο τροπο θα τις ξεπερασει?


Καταθεστε τις αποψεις σας..

Το σκέφτομαι μετά το πτυχίο να φύγω έξω. Δεν μπορείς όμως απλά να μιλάς για "εξωτερικό", αλλά για συγκεκριμένα μέρη που το καθένα έχει το δικό του τρόπο ζωής. Γι αυτό η επιλογή του καθενός πρέπει να έρθει μέσα από προσωπική εμπειρία. Δεν ενδείκνυται να φύγεις προς ένα προορισμό που δεν έχεις επισκεφτεί ποτέ. Για παράδειγμα, το Βερολίνο δε μου άρεσε, το βρήκα μουντό :P .

Από χώρες της ΕΕ, όπως Ιταλία και Γερμανία, το επίπεδο ζωής είναι σημαντικά υψηλότερο από το αντίστοιχο ελληνικό, όχι πολύ ακριβό, η εγκληματικότητα μειωμένη, οι συγκοινωνίες καλύτερες, γενικά θα ζήσεις μια χαρά ζωούλα. Αλλά είναι fucking boring και οι άνθρωποι κάπως ψυχροί (ειδικά Γερμανία).

επίσης πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι πάντα θα είσαι εκεί ένας "ξένος"

Είναι λίγο σωβινιστές εκεί στα δυτικά. Srsly. Γενικά μιλώντας έτσι, μη δημιουργηθούν προκαταλήψεις...


edit: (θα μου πεις και 'δω καλύτεροι είμαστε? Δεν μπορούμε να ξέρουμε, ποτέ δεν ήμασταν "ξένοι")

Αμέεεεε Λονδίνο σου'ρχομαι :P
Σοβαρά  αν κάποτε μου δινόταν η ευκαιρια να φυγω οριστικα απο τη χωρα για Αγγλια ή Γερμανία, δεν θα την άφηνα ανεκμετάλλευτη...
Οι προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης, το βιοτικό επίπεδο και οι χρηματικές αποδοχές στο εξωτερικό δε συγκρίνονται με την κατάσταση στο Ελλάντα

Ειναι γεγονός ότι από τη γενιά του αδερφού μου τουλάχιστον,(30 τώρα) όσοι έχουνε πετύχει σχεδόν είναι Ευρώπη,όσοι έχουν μείνει σαπίζουν στην ανεργία και έχουν best case στον ορίζοντά τους μια θέση στο δημόσιο. Απ την άλλη,όλοι λαχταράνε τη Σαλονίκη και τα φοιτητικά χρόνια,όσο ανοιχτή και να είναι μια κοινωνία(πχ ολλανδία) ο ξένος είναι πάντα ξένος και σχεδόν μόνος...Τα φράγκα είναι καλά αλλά η μοναξιά και ο τρόπος ζωής απαράδεκτα. Για τον καιρό,μερικοί δεν το αντέχουν,εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι προτιμώ τη μουντίλα και τη συννεφιά. Δυστυχώς η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά  της,κακά τα ψέματα λίγες πιθανότητες έχεις αν μίνεις πιστευω να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Αλλά ετσι κ αλλιώς όταν μπήκαμε εδώ οι περισσότεροι το ξέραμε αυτό. Ολα έχουν ένα τίμημα,it costs to think big...
εδιτ:@Ariel ειδικά  για το Λονδίνο,αν και μένα μ αρέσει πολύ ως πόλη,λένε ότι είναι απ τις χειρότερες πόλεις για να ζεις. Δουλειά ως τις έξι και μετά η καλύτερη δυνατότητα για "διασκέδαση" μεθύσι και one night stand ίσως.. :P

Αυτο το επιχειρημα με την ψυχροτητα των ανθρωπων στο εξωτερικο πιστευω οτι ειναι περισσοτερο προκαταληψη παρα αληθεια.Για παραδειγμα,εγω πηγα στο Λονδινο και καθε αλλο παρα αυτο καταλαβα.Οι ανθρωποι ηταν ευγενεστατοι,το βραδυ γινοταν χαμος στα μαγαζια-και μιλαω για καθημερινες-,στα club χορευαν και μαλιστα πολυ πιο ελευθερα απο εμας που παμε και καθομαστε με ενα ποτο στο χερι σαν τους χαζους,και γενικα η πολη ως προς την διασκεδαση ηταν γεματη ζωη.Το ιδιο προσεξα και στη Βουδαπεστη αλλα και στη Χαιδελβεργη,μια μικρη σχετικα πολη της Γερμανιας οποτε απεβαλλα σημαντικα τις οποιες προκαταληψεις ειχα.Εχω την εντυπωση οτι γενικα εδω στη Ελλαδα οτι δεν το ξερουμε η δεν το εχουμε δει,του κολλαμε μια κακη ταμπελα για να νομιζουμε οτι ειμαστε οι καλυτεροι και πως θα γινει.

Ως προς το αν θα νιωθεις ξενος,ειναι λογικο να το σκεφτεται κανεις,αλλα σε μια πολυπολιτισμικη κοινωνια, οπως οι περισσοτερες πρωτευουσες τουλαχιστον, του εξωτερικου νομιζω οτι το αποβαλλεις γρηγορα διοτι εκει υπαρχει συμμετοχη των "ξενων" στην κοινωνια και μεγαλυτερη αξιοκρατια.Κατα καιρους εχουν υπαρξει και κυματα ρατσισμου αλλα επειδη ξερω οτι στην Κεντρικη και Βορεια Ευρωπη θεωρηται πολυ φυσιολογικο να ζεις και να εργαζεσαι σε διαφορετικη χωρα απο αυτην που γεννηθηκες εχω τις επιφυλαξεις μου ως προς τα θεματα ρατσισμου και κοινωνικης ενσωματωσης..

Ω ναι θα ήθελα Γερμανία, μου άρεσε πολύ ο τρόπος ζωής και όλοι ήταν τόσο θερμοί μαζί μας. Το μόνο που τους λείπει είναι λίγη ελληνική καφρίλα.
Το βασικό πρόβλημα νομίζω είναι να μάθεις την γλώσσα γιατί τα γερμανικά δεν είναι οτι πιο εύκολο.

η ποιότητα της ζωής έχει σχέση και με το πόσο θα πληρώνεσαι...

προσωπικά θα μου λείψει αν φύγω ο ελληνικός τρόπος ζωής αλλά αν αποφασίσω να κάνω οικογένεια, στη Σουηδια, στη Νορβηγία, στην Ολλανδία πχ θα μου πληρώνει το κράτος το παιδί - ουσιαστικά - ακόμη κι αν θέλω απλώς να σπουδάζω (απ' ότι λένε οι πληροφορίες από όσους έχουν μια εμπειρία στο εξωτερικό)

Επίσης θα παίρνω 3000 - 5000 Ε μισθό για την ίδια δουλειά που εδώ θα παίρνω 700 με 800 χωρίς ωράριο (στις περισσότερες χώρες τις ευρώπης ισχύει αυτό, Ελβετία, Ολλανδία, Γαλλία, και ίσως και πιο βόρεια αλλά για εκεί δεν έχω πληροφορίες).
Επίσης θα αγοράζω για το σπίτι μου τα ίδια προϊόντα που εδώ έχουν τις ίδιες και υψηλότερες τιμές και θα μου περισσεύουν πολύ περισσότερα χρήματα, με λιγότερο άγχος, για να ζώ ανθρώπινα, και να έχω να ξοδέψω κάτι παραπάνω για χόμπυ/ ψυχαγωγία.

Το αρνητικά είναι ότι εκεί θα πρέπει να μάθεις τη γλώσσα πολύ καλά και γρήγορα (ακόμη κι αν νομίζεις ότι την ξέρεις από δω επειδή έχεις πάρει 2 πτυχία, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ειδικά για δουλειά μηχανικού όπου θα πρέπει να συννενοείσαι με ορολογία). Ακόμη, ρατσισμός προς τους "ξένους" υπάρχει και έξω, ακόμη και αν είναι καλά συγκαλυμμένος. Και εκεί ξένοι θα είμαστε εμείς.

'Αλλο αρνητικό που προσωπικά σκέφτομαι είναι ο καιρός... 3 μήνες στη Γερμανία έχει -30 βαθμούς και νομίζω θα είχα πάθει κατάθλιψη μέχρι τώρα αν ήμουν εκεί  :P
Για τον τρόπο ζωής δεν ξέρω και πολλά.... σίγουρα είναι πιο "κλειστός" από τον δικό μας (ίσως λόγω καιρού ίσως και λόγω προγράμματος/ νοοτροπίας) αλλά σίγουρα τα περί ζωάρας στην Ελλάδα και το πόσο πιο γ$#%τοι είμαστε είναι μύθος.
Και το Άμστερνταμ μια χαρά νυχτερινή ζωή έχει, άσε που σε όποιο μέρος και να πάς βρίσκεις τις άκρες σου για ψυχαγωγία σύμφωνα με τα γούστα σου.
Τον ελληνικό τρόπο ζωής που είναι ωραίος και μοιραιος τον πληρώνουμε ή πολύ ακριβά δουλεύοντας μέσα στο άγχος,ή κλεβοντας το κράτος  :P

Γενικώς το πιο δύσκολο πράγμα για μένα είναι να αποχωριστείς τους φίλους πολλών χρόνων και τους δικούς σου ανθρώπους  :-[

ps πολύ ενδιαφέρον τόπικ....

Δεν είναι η διασκέδαση μόνο, αλλά εδώ θα παίξει καμιά φασαρία, καμιά εξεγερσούλα, καμιά κατάληψη, θα γίνει κανας σεισμός, θα μπλέξεις με μπάτσους για ασήμαντο λόγο, θα γίνουν πορείες, Γενικές Συνελεύσεις. Στο εξωτερικό @@  >:( Έχουν άσυλο στο εξωτερικό? Ε ε?

Και η ψύχρα δεν έχει να κάνει με την ευγένεια. Πιο πολύ το πόσο απόμακρος φαίνεται ο άλλος κατά ένα "κοιτάω τη δουλειά μου" τρόπο...

Άλλο ένα. Έχει στο εξωτερικό κνίτες?! Που αλλού θα γελάς έτσι!

pate tsexia na anoixei o matis sas reee

Προσωπικα ο ορος ¨Ελληνικος τοπος ζωης" μου φαινεται καπως ανοητος.Δηλαδη τι σημαινει αυτο?Δουλευω σαν τον ηλιθιο ολη μερα,και παω το Σαββατο στα μπουζουκια?Ασχολουμαι με το διαζυγιο της Μενεγακη και καθε Κυριακη πορωνομαι για τον ΠΑΟΚ?Μου φαινεται λιγο μιζερο ολο αυτο.Πιστευω οτι αν καποιος εχει την ευκαιρια να δει και αλλους τροπους ζωης καταλαβαινει οτι ειμαστε πολυ χαμηλα σαν λαος και σαν καθημερινοτητα.Ποιοτητα ζωης ειναι να ζεις σε ενα ομορφο περιβαλλον,να σου αρεσει το σχολειο,να εχεις πολλες διεξοδους στη διασκεδαση,την τεχνη το οτιδηποτε,να συναλασσεσαι με τις υπηρεσιες χωρις μεσο,να ζεις αξιοπρεπως με τα χρηματα που βγαζεις και γενικα να εχεις μια καθημερινοτητα που να σε κανει να νοιαζεσαι για την κοινωνια στην οποια ζεις και οχι να μαζοποιησαι επειδη δεν εχεις διεξοδους.Εδω στην Ελλαδα δεν εχουμε ποιοτητα ζωης.Αντιθετα.Και το γαματο ειναι να θελουμε και να πιστευουμε οτι σαν την Ελλαδα πουθενα..  

Είμαι ερωτευμένος με τη Βαρκελώνη.
Αύριο αν μου λέγατε να πάω και είχα σπίτι και δουλειά θα πήγαινα...
Θα τα έβγαζα πέρα...

μπα... εμεις οι υπολοιποι θελουμε πολυ περισσοτερα...

Αυτά τα δύο σκέφτομαι και γω.

Βλεπεις τους Αλβανούς και τους Βουλγαρους που έρχονται στη Ελλαδα? Αυτό θα εισαι και συ έξω: ένας μετανάστης. Θα ζεις στη Σουηδία αλλα δε θα σαι Σουηδός, οσο ανοιχτή κι αν ειναι η κοινωνία. Οι ανεγκέφαλοι και οι άχρηστοι, που δεν κοπιασαν ποτέ τους, θα λενε κιολας οτι τους παίρνεις τις δουλειες. Αργά η γρήγορα θα ψάξεις να βρεις Έλληνες στην τοπική κοινοτητα...
Οταν πρωτοηρθα στη Θεσσαλονικη δεν γνώριζα κανένα, αλλα να αλλάξεις χώρα οντας ενηλικος θα ναι μια πιο μεγάλη αλλαγή, που πρεπει να την καταφέρεις μονος.



Πιστεύω οτι έρχεται δεύτερο κύμα μεταναστευσης, μετα τα μεγάλα κύματα του '60. Ολοι εχουμε ενα θειο στην Αμερική , Αυστραλία , Γερμανία. Μαλλον θα τα ζήσουμε απο πρώτο χέρι συντομα...

γαμω το χριστο, μονο εγω δεν εχω ενα θειο στη γερμανια στην αμερικη
και τετοια...
στην πτολεμαιδα μονο κατι συγγενεις.

ωραίο τόπικ...

φίλε kostantinosg είναι κάτι που το σκέφτομαι συχνά και νομίζω έχω να γράψω αρκετά

πριν 3 χρόνια πήγα με εράσμους στην Αγγλία, στο Ρέντινγκ. Είχα ήδη σιχαθεί τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη, τους φοιτητές που βαριούνται, που μόνο για καφέ και τάβλι πηγαίνουν, τα μπουζούκια, την καφρίλα, τη μιζέρια, τα γνωστά δλδ. Το εξωτερικό φάνταζε στα μάτια μου ως η γη της επαγγελίας. Ειδικά η Αγγλία πίστευα ότι είναι η χώρα για μένα. Είχα και στο πίσω μέρος του μυαλού μου να μην επιστρέψω πίσω, να μείνω εκεί. Δεν πήγαινα δηλαδή μόνο για 6 μήνες διακοπές, είχα κι άλλες σκέψεις. Τελικά μου φάνηκε φρίκη και καταχάρηκα που γύρισα  :P Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν όλα χάλια. Τώρα που τα βλέπω από απόσταση μπορώ να πω τα θετικά και τ' αρνητικά.

πω πω δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω :P θα τα λέω με τυχαία σειρά.

λοιπόν....είναι υπέροχο να αισθάνεσαι ότι είσαι κατά κάποιο τρόπο στο κέντρο του κόσμου και όχι στην άκρη του. Είναι διαθέσιμη ό,τι υπηρεσία θέλεις στο ίντερνετ, μεγάλες ταχύτητες, άπειρες συναυλίες να διαλέξεις, από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα ως της γειτονιάς. Πλήθος από φεστιβάλ μουσικής και τέχνης. Πάρα πολλές φοιτητικές ομάδες και αθλητικές δραστηριότητες. Αίσθηση ότι υπάρχουν δυνατότητες επαγγελματικές να αναπτύξεις τη δημιουργικότητά σου. Οργάνωση και σεβασμός από το πανεπιστήμιο και τους καθηγητές προς εσένα. Μεγάλη ευγένεια: κάνουν τα πάντα για να σε βοηθήσουν και αν δε μπορούν, σου ζητάνε συγνώμη και σε παραπέμπουν σε κάποιον άλλο! Πολύ καλή οργάνωση στο να σε στηρίξουν σε οποιοδήποτε πρόβλημα έχεις. Κάθε τάση, μόδα, συνήθεια, ξεκινάει από κει και μετά πάει στις άλλες χώρες. Ομορφιά γύρω, πολλή ομορφιά. Διαπιστώνεις ότι ο κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος απ' ό,τι νομίζεις.

όμως  :P

Ατομικισμός 10 φορές χειρότερος από εδώ. Ο καθένας είναι μόνος του να επιβιώσει στο σύστημα. Στο χάος του Λονδίνου για παράδειγμα μπορεί ο άλλος να πεθαίνει και να μην του δίνουν σημασία. Οι άνθρωποι είναι ευγενικοί μεν αλλά κλειστοί στους εαυτούς τους. Η ζωή τους είναι προδιαγεγραμμένη: στο 1ος έτος θα πηγαίνουν κάθε μέρα σε πάρτυ, θα πίνουν για να κρύψουν την αμηχανία τους, θα ξερνάνε και μετά θα λένε τι γαμάτα περάσανε. Όσο σπουδάζουν θα συμμετέχουν σε ομάδες (societies) για να το γράφουν στο βιογραφικό τους και ο εργοδότης να εκτιμά ότι είναι well-rounded personalities. Στο 3ο έτος είναι πια μεγάλοι και πρέπει να ετοιμάζονται για τη δουλειά. Μόλις τελειώσουν θα πάνε ένα ταξίδι backpacking στην Ταϋλάνδη για να νιώσουν οι ίδιοι ότι κάνουν την τρέλα τους και ότι είναι έτοιμοι για την αγορά εργασίας και ο εργοδότης να δει ότι έκαναν την επανάστασή τους και δε θα παρατήσουν ένα πρωί τη δουλειά. Μετά δάνειο για σπίτι και κινήγι καριέρας, δουλειά, παμπ, ύπνος, δουλειά, παμπ, ύπνος κοκ.

Απάθεια. Μεγάλη απάθεια. Σε λίγο θα βάλουν κάμερες και στα σπίτια τους και το μόνο που θα εκφράσουν είναι μια ελαφριά ενόχληση. Το περιβάλλον μπορεί να ήταν πολυπολιτισμικό στο πανεπιστήμιο αλλά οι Βρετανοί ήταν με τους Βρετανούς, οι Κινέζοι με τους Κινέζους, οι Έλληνες με τους Έλληνες, οι ερασμίτες με τους ερασμίτες...και γι' αυτό φυσικά δεν φταίνε μόνο οι μεν ή οι δε. Εννοείται πως γενικεύω για να σου παρουσιάσω την κατάσταση, δεν ήταν όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Ωστόσο επειδή είναι δύσκολο όταν δε μιλάς τη γλώσσα σου, θέλει υπομονή και από σένα και από τον άλλο για να έρθετε πιο κοντά. Ο ήλιος είναι χαμηλά στον ουρανό και δεν έχει τόσο φως  :o δεν είναι θέμα συννεφιάς, είναι θέμα φωτός! Φαγητό και ακρίβεια τα βάζω σε δεύτερη μοίρα, γιατί δεν είναι τόσο πρόβλημα αν δουλεύεις εκεί.

Συμπέρασμα? Είναι τελείως διαφορετικό να πηγαίνεις διακοπές κάπου από το να μείνεις εκεί. Στις διακοπές βλέπεις τα ωραία, στην καθημερινή ζωή βλέπεις ότι ο καθένας έχει τη ρουτίνα του και ότι ειδικά στην αρχή θα χρειαστεί να περνάς αρκετό χρόνο με τον εαυτό σου. Έτσι όμως ανακαλύπτεις στ' αλήθεια μια χώρα.

Κάποια στιγμή θέλω να ξαναπάω να μείνω εκτός Ελλάδας. Η διαφορά είναι ότι τώρα ξέρω ότι θα υπάρχουν και δυσκολίες.

Σε προτρέπω αν σκέφτεσαι να το κάνεις, να το κάνεις! Μόνο δοκιμάζοντας ξέρεις ο ίδιος τι σου αρέσει.

familiarity breeds contempt

Aγαπητη Bjork εχει δικιο στο οτι μονο αν ζησεις εξω μπορεις να εχεις ολοκληρομενη αποψη.Και σκοπευω να το κανω τουλαχιστον για μπορω να εχω ολοκληρομενη αποψη.

Ως προς το θεμα του ατομικισμου δεν καταλαβαινω πως ακριβως το εννοεις.Εγω τα συμπερασματα που εχω μεχρι στιγμης ειναι τα εξης

--οι ανθρωποι στο εξωτερικο λειτουργουν περισσοτερο κοινωνικα.Δηλαδη,ειναι αυστηροι ως προς τους νομους και τους κανονες οχι μονο ως προς τους εαυτους τους αλλα και ως προς τους αλλους.Θυμαμαι οτι ημουν σε ενα σχετικα αδειο παρκο στη Γερμανια στο οποιο απαγορευονταν το καπνισμα.Δεν ειχα δει την ταμπελα και αναψα τσιγαρο.Μετα απο λιγο ηρθε μια κυρια και μου υπεδειξε την απαγορευση οποτε φυσικα το εσβησα.Αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν οτι ηρθε μια ασχετη και μου επεβαλλε στην ουσια να σεβαστω εναν δημοσιο χωρο.Και κατ επεκταση με εντυπωσιαζε το γεγονος οτι ηθελε να προστατεψει ενα μερος της πολης της.Κ μου αρεσε μπορω να πω..

--Υπαρχει τεραστια αλληλοβοηθεια σε καθημερινες καταστασεις.Υπηρχαν ανθρωποι που ¨ερχονταν μονοι τους να σε ρωτησουν αν χρειαζεσαι βοηθεια σε κατι,η που "σκοτωνονταν" να σου δειξουν τον δρομο η να σου βγαλουν ενα εισιτηριο σε ενα μηχανημα.Εδω αν αργουσες να βγαλεις εισιτηριο σε ενα μηχανημα θα κατεληγες να βριζεσαι με τον απο πισω σου..

--Εχουν καποιες"συνηθειες" που ισως σε μας να φαινονται περιεργες αλλα αν το καλοσκεφτεις φαινονται σωστες.Στο Λονδινο,σε βραδυνο κλαμπ μας εκαναν ελεγχο στις τσαντες πριν μπουμε,κατι που γινεται σε ολα τα κλαμπ απ'οτι μου ειπαν και μεσα στις τουαλετες του μαγαζιου ειχε security..!Μαλλον για να μην καπνισουν αφου απαγορευοταν,η για ναρκωτικα.Ισως να φαινεται ακραιο αλλα δε ξερω απο την αλλη..Ετσι προλαμβανονται πολλα αν σκεφτει κανεις τις ιλικιες που πανε εκει..Ακομα εχουν μεγαλη αστυνομευση στους δρομους.Μονο που εκει η αστυνομοι ειναι προθυμοι να σε βοηθησουν(πολυ μαλιστα) και νιωθεις μια σχετικη ασφαλεια σε μια τοσο χαωδη πολη οπως το Λονδινο.Δεν ειναι οπως εδω που δεν θελουμε την αστυνομια στους δρομους-και δικαιολογημενα αφου πολλοι κανουν καταχρηση εξουσιας και φερονται σαν τραμπουκοι ειδικα σε νεους- και γενικα εχουμε την αισθηση οτι ολοι θελουν να μας παρακολουθησουν η να μας ελεγξουν.

πολλα εχω ακομα να γραψω αλλα ας πει και κανενας αλλος.. :P

νομιζω πριν μπεις στα κλαμπ σου κανουν και
μια κολονοσκοπιση μηπως και θελεις να περασεις
κρυφα τιποτα οπλα. γενικα αν το καλοσκεφτεις
ειναι γαματοι.

αυτο για τη Γερμανία το έχω ακούσει κι εγώ, ότι ενδιαφέρονται σαν "κοινότητες" για τους γύρω τους
από την άλλη για την Αγγλια μια φίλη μου που ήταν εκεί λέει τα ίδια με bjork, περί ατομικισμού
ότι πχ αν κάποιος χρειάζεται ουσιαστική βοήθεια θα τον γράψουν τελείως, και η ευγένεια είναι κάπως πλασματική, σαν καταναγκαστικό απομεινάρι της εγγλέζικης κουλτούρας (δε το νιωθουν όλοι δλδ)

επίσης λατρεύουν την τρομολαγνεία : πυρκαγιές, ληστές, κλέφτες, τρομοκρατία, κτλ ακούγονται όλη την ώρα έτσι ώστε να είσαι κλειδαμπαρωμένος, ειδικά στις εστίες τους φοιτητές από άλλες χώρες τους πρήζουν με αυτα

εγω νομίζω ότι είναι ζήτημα το με ποιά κουλτούρα είσαι πιο κοντά για να μπορέσεις να προσαρμοστείς πιο εύκολα αν τελικά φύγεις έξω (το δικό μου όνειρο ας πουμε είναι η Γαλλία, βέβαια μπορεί να αποδειχθεί απατηλό  :P)

 


νταξ οτι πεις.

αγαπητέ kostantinosg αν πήγες να καπνίσεις σε πάρκο και ήρθε η άλλη να σου κάνει παρατήρηση και σου άρεσε κιόλας, μην το σκέφτεσαι. βουρ έξω

όσο για τον έλεγχο στα κλαμπ, λογικό είναι να φοβούνται μη περάσεις ναρκωτικά, πώς άλλωστε θα πουλήσουν τα δικά τους...

όντως νιώθεις ασφάλεια με την αστυνομία στο Λονδίνο...μερικές δολοφονίες με μαχαίρι τους ξεφεύγουν πού και πού...

Βασικα δεν ηταν παρκο ηταν παιδικη χαρα,λαθος θυμομουν.Αλλα ηταν αδεια απο παιδια τουλαχιστον!!Σε παρκο δεν  νομιζω να απαγορευοταν.Και δεν ηταν η παρατηρηση που μου αρεσε αλλα το οτι σεβονται τους δημοσιους χωρους.Και πιστευω οτι αυτη η νοοτροπια "περναει" και σε οποιον παει να μεινει εκει εστω και για λιγες μερες..Για παραδειγμα προσωπικα δε μου παει να ριξω τη γοπα κατω οταν δεν το κανει κανενας αλλος,οπως θα εκανα εδω ας πουμε..

^notworthy^ ^notworthy^
Αυτό που λες μαν ουγκανίλα είναι όχι μ@μ@τοσύνη,απ τη μία να έρχεται ο σουρωμένος ο ούγκανος να σου σκαει μπουκάλι στο κεφάλι και αν του "απαντήσεις" αναλόγως-αν ζήσεις να σου σπάνε τα κόκκαλα τα μουσκάρια οι μπράβοι(βλ ότι έγινε μύκονο πριν κανάδύο χρόνια). Απ τα ισχυρότερα σημεία αντι-ποιότητας της διασκέδασης και ζωής έξω. fail

Βέβαια, εάν του το έκανε κάποια εδώ στην Ελλάδα θα απαντούσε κάτι του στυλ "ρε δε γαμιέσαι" και θα της φυσούσε τον καπνό στα μούτρα.


Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Εδω στην Ελλαδα θα ερχοταν και θα καπνιζε μαζι μου..

Πιστεύω ότι θα της έλεγε  "Είναι μεγάλο πάρκο, θα πάω παραδίπλα" ή "Μπορείς να πας παραπέρα". Είπαμε :P
Αρχίζουμε να σεβόμαστε τις προτιμήσεις στο κάπνισμα σιγά σιγά ;)

κουνελάρχη ανόητη η ειρωνεία σου αλλά το ποίημα μ' άρεσε

Ανόητη (δηλαδή χωρίς νόημα) δεν είναι, μάλλον εσύ δεν την κατάλαβες.
Έχει να κάνει με ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό του νεοέλληνα που λέγεται ραγιαδισμός, συν το γεγονός ότι μισούμε τον τόπο μας.

μια γενική συμβουλή:
speak for your self

μη μαλωνετε για μλκιες.πειτε καμμια γνωμη καλυτερα.Εμενα αυτο που με προβληματιζει σχετικα με το εξω ειναι σε πρωτη φαση πως θα βρεις δουλεια.Ειμαι πολυ περιεργος ως προς το πως καποιοι -οπως λεγεται- πηγαν εξω και πετυχαν και ζησαν ανετα.Πες οτι φευγεις απο δω και πας καπου.Ε τι κανεις?Ποιος θα σε παρει και αν σε παρει καποιος πως εσυ θα καταφερεις να ανταπεξελθεις στο αντικειμενο σε μια ξενη γλωσσα και ορολογια?Δε ξερω ισως να ειναι και πιο απλο απότι φαινεται,πρακτικα ομως μου φαινεται δυσκολο.

ε'ιπανε αρκετοί  :P
τι άλλο θέλεις?  :P
προσωπικά σε κόβω για αποφασισμένο  :P κάνω λάθος?

anyway αν σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο κουνελάρχης (άσχετα με τον τρόπο που τον εκφράζει) είναι ότι αρκετούς από μας μας διακρίνει μια θεοποίηση της ζωής στο εξωτερικό

και στη Γαλλία πχ σου πέφτει το τσιγάρο κάτω και είναι από πίσω σου 'ενας να το σκουπίσει και να σε επιπλήξει (ησυχία - τάξις - ασφάλεια - οργάνωση), αλλά από την άλλη υπάρχουν ειδικά ασθενοφόρα για μεθυσμένους  :D ακόμα και σε επαρχιακές πόλεις  :P δε χρειάζεται να θεοποιούμε τα πάντα  ;)

Δεν κανεις λαθος θελω να παω.Τα πρακτικα ζητηματα με απασχολουν..Δεν ειναι μονο η αποφαση που εχει σημασια σε ολο αυτο..

να ένα χρήσιμο portal

http://ec.europa.eu/eures/home.jsp?lang=en

τελικά όντως, άλλο είχα καταλάβει

Πολύ θα γούσταρα να πήγαινα σε κάποια αραβική χώρα και να δήλωνα μουσουλμάνος...θα μπορούσα να έχω 3-4 γυναίκες στο ίδιο σπίτι  :D , πολλά παιδιά και άφθονο ήλιο...
οι τεχνολογικές ευκολίες είναι δευτερεύουσες για μένα ...πρώτα βάζω το κλίμα και μετά όλα τα άλλα...

αυστραλια κανεις δεν θελει να παει? ολο ευρωπη ανακατατευετε.... ::)

Πολυ μακρια πεφτει.Ευρωπη πηγαινοερχεσαι ευκολα και ολο και πιο οικονομικα οσο περνουν τα χρονια..Ε μην αποκοπεις και απ'ολα,να βλεπεις και καναν δικο σου..

όσο πιο μακριά γίνεται...

ΗΠΑ...με σπουκάρουν και με ιντριγκάρουν ταυτόχρονα

giati?  :P

με σπουκάρουν γιατί παραείναι καπιταλιστές :P επίσης θέλει βίζες και μαλακίες. είναι και λίγο ό,τι να ναι, διαφέρουν απ' την ευρώπη
με ιντριγκάρουν γιατί είναι καλτ και έχουν απ' όλα  :D :)

Και γω ΗΠΑ αλλά θέλει βαθμό, λεφτά, και είναι "άλλος" κόσμος. Γενικά θέλει πολλά κότσια μια τέτοια απόφαση. Αλλά φανταστείτε New York, είναι σα τροπικό δάσος της ανθρωπότητας, τα πάντα βρίσκονται εκεί!

Ε και το Λονδίνο δεν πάει πίσω...είναι μία κοσμοπολιτικη πρωτεύουσα...απλά δεν έτυχε να γυριστούν πολλές γνωστές ταινίες εκεί...

Εγω!!!!  :D

Πολύ ωραίο τόπικ..Με βοήθησαν και μένα αρκετά οι απόψεις σας παιδιά.

[Υπηρξε μια φάση στην ζωή μου στην οποία είχα θεοποιήσει το εξωτερικό,δυστυχώς.]

Εγω δεν το κουναω ρουπι απο δω.Μου αρεσει η καταντια.

μπραβο σου

Καλα, πολύ το σκεφτεστε για 25 χρονων ανθρωποι. Το θεμα ειναι να καταλαβετε, οτι η ζωη ουτε τελειωνει, αλλα ουτε και αρχιζει, στα 24. Πατε καπου, αν δεν σας αρεσει αλλαζετε. Το αν θα μπορεσετε να ζησετε, αν θα μπορεσετε να βρειτε το σουπερ μαρκετ και το γαλα, αν θα ξερετε τη γλωσσα κτλ, ειναι ολα δευτερευοντα.

Επισης, ο ραγιαδισμος υπαρχει διαχυτος, οπως σωστα ειπε ο κουνελάρχης. Μην θεοποιουμε, υπαρχουν τα θετικα και τα αρνητικα. Αλλα οταν εισαι 25 χρονων, μονο θετικα μπορεις να βρεις, οταν εχεις αρκετα ευελικτη προσωπικοτητα και δεν περιχαρακωνεσαι στα προπατωρικα σου αμαρτηματα.

Τεσπα..., η Ευρωπη πλεον μοιαζει πιο πολυ με κρατος, δεν ειναι τοσο δυσκολα τα πραγματα.

Μεγαλυτερη μαλακεια απο το "σαν την ελλαδα δε θα βρεις" ,με το οποιο  γαλουχηθηκαμε μαλλον γιατι ξερουν ποσο για το πεο ειμαστε και φοβουνται μην την κανουμε ολοι , δεν υπαρχει. Αν δεν εισαι της μπουζουκοφασης πιστευω οτι ολο και καπου εξωτερικο θα σου αρεσει.


Ονειρευομαι καποια στιγμη μετα το πτυχιο να βρεθω Βαρκελωνη ή Νεα Υορκη. Καθαρα για λογους τροπου ζωης και οχι επαγγελματικους. Αν ζεις ανετα με λιγα τι να την κανεις την καριερα.

μη λες μεγάλα λόγια!  :P

αν εσένα σου ήταν πολύ εύκολο να πάρεις την απόφαση συγχαρητήρια, αλλά δεν είναι για όλους το ίδιο

Φυσικα τα δεδομενα αλλαζουν αλλα μονο η δημιουργια οικογενειας θα με εκανε να κυνηγησω περισσοτερα λεφτα που δε το βλεπω στο κοντινο μελλον εκτος απροοπτου.
Με τα μυαλα που κουβαλαω τωρα παντα! (κραταμε μια πισινη καλου κακου)

Εγώ πάλι ονειρεύομαι να ζω από το Σεπτέμβρη στην Ολλανδία!! Αυτές οι τουλίπες, τα καναλάκια, τα ποδήλατα κάααατιιιι μου κάνουν!!!! Ξέρω πως αλλιώς μπορεί να τα φαντάζεσαι και αλλιώς να είναι....αλλά αν δεν πας, ποτέ δε θα μάθεις!!!!! Κι εγώ παλιότερα ήμουν "φανατικά" υπέρ του τρόπου ζωής του εξωτερικού και έλεγα πως θα μπορούσα να ζήσω και για πάντα κάπου "έξω", πλέον απλά ξέρω τι χρειάζομαι στην παρούσα φάση της ζωής μου( ναι ναι τα λουλουδάκια και η φύση πραγματικά μου χει λείψει...) και λέω να το ανακαλύψω κι αν πάλι δεν μου αρέσει, πάμε γι'άλλα!  :) Μια ζωή την έχουμε....!!   8))

Κι αν δεν τη γλεντήσουμε....!

 :)

Nα πω και γω την μαλκια μου...

κατά καιρούς εχω ψάξει για δουλεια έξω.
το να ψάχνεις απο ελλαδα δεν ειναι και πολυ αποτελεσματικό.
Προτιμουν να παρουν καποιον που εχει μαι ζωη που τρέχει στο μερος αυτό παρά κα΄ποιον που θα σκασει κομητης απο ελλάδα.
Οποτε η κανεις ενα μαστερ εξω
ή ψάχνεις καμια παρακτική ή κανα ευρωπαικο προγραμμα και παραλληλα ψάχνεις για καλύτερη δουλεια
ή φευγεις κατευθειαν μόνος σου καπου, σε κανα φίλο ή συγγενή και ψάχνεις για δουλειά εκει

Εκει ειναι η πρακτικη δυσκολια του θεματος..

Εγω αυτο που λεω ειναι, οτι δεν ειναι τοσο τρομερο οσο μπορει να το φανταζεται καποιος, για τον απλουστατο λογο οτι σε 3 ωρες μπορειε να εισαι πισω στην Ελλαδα και στον παλιο σου τροπο ζωης. Ειδικα αν δεν εχεις υποχρεωσεις του στυλ master κτλ, αλλα μονο δουλευεις.

Τι να το κάνουμε το μαστερ αφού τα πτυχία μας είναι ισοδύναμα  :P :D

Να πάτε έξω να δουλέψετε, να δείτε πως δουλεύει ένα σύστημα, αλλά μην ξεχάσετε να γυρίσετε και κάποτε...Κάποιος πρέπει να βελτιώσει κι αυτό τον τόπο, ας μην εγκαταλείψουμε το πλοίο να βουλιάξει την κρίσιμη ώρα :Ρ

"Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν"

Εγώ ήμουν Αγγλία πάντως για μάστερ και αν έμενα για δουλειά δεν θα ήμουν ευτυχισμένη, γι αυτό και γύρισα. Αισθανόμουν έξω από τα νερά μου. Ο καθένας τα ζυγίζει και βλέπει προς τα πού γέρνει η ζυγαριά. Όπου και να είσαι θα κάνεις κάποιους συμβιβασμούς, διαφορετικής φύσης. Πάντως για εμπειρία σίγουρα αξίζει να το επιδιώξετε.
Γενικά στην Αγγλία για την οποία μπορώ να μιλήσω, δεν θα έλεγα ότι είναι ο 'εργασιακός παράδεισος' σε καμία περίπτωση, ούτε εύκολη η ζωή, ειδικά για εργαζόμενους στο Λονδίνο. Από ότι έχω ακούσει, η Ολλανδία είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση για τον τομέα μας, αλλά και πάλι δεν μπορώ να μιλήσω γιατί δεν έχω προσωπική άποψη.

Δεν υπαρχει εργασιακος παραδεισος. Ειναι μια ουτοπικη ιδεα στην οποια μας κανουν να πιστεψουμε για να δουλευουμε περισσοτερο

Ναι, αλλά ένα ταξίδι με αεροπλάνο δεν είναι σα να παίρνεις λεωφορείο. Θέλει οργάνωση, κρατάτει αθροιστικά (για ένα ταξίδι 3 ωρών) κανά 6ωρο και είναι πιο κουραστικό. Σκέψου όμως να είσαι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού! Κανά 15ωρο. Αν μιλάμε για μεταπτυχιακό - phd, που έχει υποχρεώσεις, πρέπει να αφήσεις πίσω τους φίλους σου και αυτούς που αγαπάς (εκτός και αν τους πάρεις μαζί σου  ::))... Και δεν είναι εύκολο.

Κι όμως, δεν θά θελα τα παιδιά μου να πληρώσουν την απληστία αλλονών. Γιατί μάλλον κατα κει οδεύει το πράγμα.

Ελα ρε ενταξει, δεν λεω οτι ειναι Θεσσαλονικη - Δραμα. Αλλα δεν εισαι μεταναστης στην Αυστραλια του 60. Ενταξει, οταν μιλαμε για καποια χρονια απο την ζωη σου(γιατι για μεταπτυχιακο θελει εστω, τουλαχιστον εναν χρονο και νομιζω οτι το τοπικ αφορα μακροχρονια παραμονη), 300Ε ή 3 ωρες πτηση δεν ειναι τιποτα. Βεβαια θελει οργανωση, αλλα το θεμα ειναι, οτι αν δεν δοκιμασεις δεν προκειται ποτε να μαθεις. Και αυτο που προσπαθω να πω ειναι, πως δεν ειναι κατι τρομερα δυσκολο για να δοκιμασεις.

Συμφωνω, το θεμα ειναι να το παρεις αποφαση. Μετα σε παιρνει κυμα...
Απλα καλο ειναι να μην φευγεις με μεγαλες προσδοκιες, γιατι τα θετικα της Ελλαδας για τους ελληνες ειναι πιο πολλα απο τα θετικα που κερδιζεις απο την καλυτερη οργανωση του εξωτερικου και την ποιοτητα ζωης...

Eπισης ενα καλο που εχει η υπολοιπη ευρωπη ειναι οτι τα παντα ειναι κοντα. Αν μενεις καπου μπορεις ανετα να πεταγεσε και φτηνα σε αλλες χωρες  και χωρις αεροπλανο. Εδω ειμαστε σε μια ακρη απομονωμενοι

Συμφωνώ ότι δεν είναι πολλές ώρες με το αεροπλάνο, αλλά πραγματικά δεν είναι κάτι που το κάνεις πολλές φορές το χρόνο...Έχω πολλούς γνωστούς που δουλεύουν έξω (Αγγλία, Βέλγιο) και στην Ελλάδα έρχονται μόνο όταν έχουν πάρει vacation (δλδ Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι). Είναι η δουλειά κ οι υποχρεώσεις τέτοιες που το να πάρεις μία μέρα άδεια για να κάνεις τριημεράκι με τους δικούς σου, δεν είναι κάτι που το κάνεις συχνά.

Δεν λεω αυτο. Λεω οτι αν δεν σου αρεσει εκει που εισαι, σηκωνεσαι και γυρνας. Πλεον τα εξοδα μεταφορας, ο χρονος που χρειαζεται για ενα ταξιδι σου επιτρεπουν να μπορεις να ταξιδεψεις χωρις αυτο να σε δεσμευει το ιδιο οπως προν 50 χρονια.

Nαι, σίγουρα. (εκτός βέβαια κι αν έχεις πάει σε καμμιά Σαουδική Αραβία κι έχεις παραδώσει το διαβατήριό σου στον εργοδότη :D)
Είναι πάντως θέμα δύσκολο η δουλειά έξω. Γιατί μπορείς να βρες μια καλή δουλειά και να αρχίζεις να χτίζεις τη ζωή σου εκεί (σχέσεις, σπίτια κλπ) και μετά το να επιστρέψεις να είναι δύσκολη απόφαση κ τελικά να μείνεις εκεί ενώ αρχικά δεν το σχεδίαζες έτσι. Ή να επιστρέψεις τελικά και να είσαι εντελώς εκτός ελληνικής πραγματικότητας...Εγώ πάντως θα ενθάρρυνα όσους έχουν διάθεση να δουλέψουν 2-3 χρόνια στο εξωτερικό κ μετά να μεταφέρουν την εμπειρία που αποκόμισαν στην Ελλάντα μας ;)