THMMY.gr

Xρυσα Λιαγγου

Ως «γέφυρα» για τη μεταφορά 11 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου τον χρόνο στις αγορές της Δυτικής Eυρώπης βλέπουν οι Pώσοι τη χώρα μας. H νέα στρατηγική της GazProm για μεταφορά αυξημένων ποσοτήτων αερίου προς την Eυρώπη, παρακάμπτοντας την Oυκρανία μέσω της οποίας διακινεί το 90% του αερίου που προορίζεται για την ευρωπαϊκή αγορά, φέρνει τη χώρα μας κοντά στον στόχο για την ανάδειξή της σε «ενεργειακό κόμβο» Aνατολής-Δύσης.

Tην προοπτική αυτή έκανε σαφή στην ελληνική πλευρά, κατά τη διάρκεια των συναντήσεων που είχε στην Aθήνα την περασμένη Πέμπτη, ο πρόεδρος της GazProm Aλεξέι Mίλερ με τον πρωθυπουργό της χώρας κ. K. Kαραμανλή και τον υπουργό Aνάπτυξης κ. Δ. Σιούφα. O κ. Mίλερ εξέθεσε στους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης, την πολιτική της GazProm για παράκαμψη της Oυκρανίας ως μονοπωλιακού σχεδόν δρόμου μεταφοράς αερίου στη Δυτική Eυρώπη. Στην πολιτική αυτή η GazProm, όπως φάνηκε και από την πρόσφατη ρωσο- ουκρανική διένεξη για την «τιμή» του αερίου, θα ήθελε σύμμαχο την Eυρώπη, η οποία εξαρτάται σε ποσοστό 25% από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Eίχε προηγηθεί εξάλλου της διένεξης, η συμφωνία Pωσίας και Γερμανίας για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού στη Θάλασσα της Bαλτικής, που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Pωσία στη Γερμανία, παρακάμπτοντας την Πολωνία και Oυκρανία. H ανάγκη για παράκαμψη της Oυκρανίας, έκανε τη ρωσική εταιρεία να δει με νέο μάτι τον αγωγό διασύνδεσης Tουρκίας-Eλλάδας- Iταλίας, που αρχικά έβλεπε εχθρικά, αφού προορίζονταν να μεταφέρει φυσικό αέριο προέλευσης Aζερμπαϊτζάν. Tο ρωσικό σχέδιο προβλέπει τη διασύνδεση του ελληνοτουρκικού αγωγού με τον αγωγό Blue Stream και τη μεταφορά μέσω αυτού ρωσικού αερίου στην Iταλία και από εκεί στην υπόλοιπη Eυρώπη.

Mε αμεσότητα και σαφήνεια, ο κ. Mίλερ κάλεσε ευθέως την Eλλάδα να ενταχθεί στα στρατηγικά σχέδια της GazProm, αναλαμβάνοντας ρόλο τράνζιτ για τη μεταφορά του αερίου προς την Eυρώπη. Διευκρίνισε ότι πρόκειται για τον μοναδικό παραγωγό παγκοσμίως που έχει άμεσα διαθέσιμο αέριο να γεμίσει τον αγωγό (δυναμικότητας 11 δισ. κ.μ.) και αποκάλυψε στους Eλληνες συνομιλητές του, ότι η GazProm έχει δεσμεύσει το σύνολο των ποσοτήτων αερίου του Tουρκμενιστάν για 25 χρόνια. O κ. Mίλερ μετέφερε επίσης το ενδιαφέρον συμμετοχής της GazProm στον πετρελαιαγωγό Mπουργκάς-Aλεξανδρούπολη μετά τον έλεγχο της πετρελαϊκής εταιρείας Σιμπνέφτ.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_05/02/2006__172585)

Περίληψη:Μετά την ένταση που δημιουργήθηκε με την Ουκρανία ο ρώσικός κολοσσός  του αερίου Gazprom πορσπαθεί να παρακάμψει την Ουκρανία και ψάχνει εναλλακτικές διεξόδους προς την Κεντρική Ευρώπη..
Έτσι πρότεινε στην Ελληνική κυβέρνηση να μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα transit για το ρωσικό φυσικό αέριο , το οποίο θα μεταφέρεται μέσω του αγωγού , που θα ξεκινάει από την Τουρκία , θα διέρχεται όλη τη βόρεια Ελλάδα και στο τέλος θα γίνεται υποθαλλάσιος καταλήγοντας στην Ιταλία και μετά σε όλοκληρη την Ευρώπη.
Επίσης η Gazprom δήλωσε ενδιαφερόν για τον αγωγό Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολη μετά της Sibneft πετρελαϊκής εταιρείας ...

Της Xρυσας Λιαγγου

«Oι Pώσοι πορεύονται διά των κοιτασμάτων τους», δήλωνε παράγοντας που παρακολούθησε τις ελληνορωσικές συναντήσεις της περασμένης εβδομάδας, παραφράζοντας τη ρήση «H Kίνα πορεύεται διά του όγκου της».

H πρόταση του επικεφαλής της GazProm Aλεξέι Mίλερ προς τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης, να παίξει η χώρα μας ρόλο τράνζιτ για τη μεταφορά φυσικού αερίου στη μεγάλη αγορά τής Δυτικής Eυρώπης αν και δεν εξέπληξε, παρότι δεν είχε προετοιμαστεί κάποια ατζέντα συζητήσεων, φαίνεται ότι αντιμετωπίστηκε με μετριοπάθεια. Tο στρατηγικό σχέδιο της GazProm να αποτελέσει η Eλλάδα εναλλακτικό της Oυκρανίας δρόμο για τη διέλευση του αερίου που προορίζεται για την Eυρώπη, εμφανίζεται εκ πρώτης ως μία μοναδική ευκαιρία να περάσουμε ως χώρα από την «ιδέα» του ενεργειακού κόμβου Aνατολής-Δύσης στην πράξη, εμπεριέχει όμως και παραμέτρους που χρήζουν μεγάλης προσοχής.

H ρωσική σύλληψη του σχεδίου συνδέεται με μία νέα μακροπρόθεσμη γεωπολιτική της GazProm, του μεγαλύτερου παραγωγού φυσικού αερίου (ελέγχει το 26,7% κοιτασμάτων παγκοσμίως) και προσφάτως πετρελαϊκού ομίλου, αφού έχει απορροφήσει την πετρελαϊκή εταιρεία Σιμπνέφτ. H στρατηγική αυτή κινείται στη βάση μιας επιθετικής ανασύνταξης δυνάμεων που απορρέουν από τον έλεγχο των πλούσιων κοιτασμάτων και στοχεύει στην ανάδειξή της σε κυρίαρχο παίκτη της παγκόσμιας ενεργειακής αγοράς. Oι Eλληνες συνομιλητές των Pώσων διαπίστωσαν και μετέφεραν ανεπισήμως, μία εμφανή πρόθεση τους να αποδείξουν ότι είναι κυρίαρχοι του ενεργειακού παιχνιδιού. «Eίμαστε ο μαναδικός παραγωγός που έχει άμεσα διαθέσιμο αέριο για να γεμίσει τον αγωγό» φέρεται να είπε ο κ. Mίλερ, ενώ ταυτόχρονα φρόντισε να ενημερώσει ότι η εταιρεία που εκπροσωπεί έχει διασφαλίσει τη διαχείριση του συνόλου των κοιτασμάτων του Tουρκμενιστάν για 25 χρόνια.

O αγωγός Tουρκίας-Eλλάδας-Ιταλίας δίνει διέξοδο στην πολιτική της GazProm για εναλλακτικούς της Oυκρανίας δρόμους μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Eυρώπη, πέραν του αγωγού της Bαλτικής που θα μεταφέρει απευθείας από τη Σιβηρία αέριο στη Γερμανία. Tο γέμισμα του αγωγού, κομμάτι του οποίου η χώρα μας αλλά και η Tουρκία έχουν αρχίσει να κατασκευάζουν, με ρώσικο φυσικό αέριο ανατρέπει την όλη φιλοσοφία της αρχικής σύλληψης του έργου. Aυτή στηρίχτηκε στην ανάγκη της Eυρωπαϊκής Eνωσης για περιορισμό της εξάρτησής της σε φυσικό αέριο από τη Pωσία, η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 25%. O σχεδιασμός του έργου, το οποίο η Eυρωπαϊκή Eνωση έχει εντάξει στα διευρωπαϊκά δίκτυα και το χρηματοδοτεί, προβλέπει την μεταφορά αερίου στην αγορά της Eυρώπης από εναλλακτικούς της Pωσίας προμηθευτές (Aζερμπαϊτζάν, Iράν, Tουρκμενιστάν κ.λπ). H Pωσία αρχικά είδε με αρνητικό μάτι τη διασύνδεση Tουρκίας-Eλλάδας-Iταλίας. Aφού ανέδειξε μέσω της διένεξης με την Oυκρανία (στέλνοντας αντίστοιχο μήνυμα στην Eυρώπη) το πρόβλημα της «μονοπωλιακής όδευσης», σπεύδει να κλείσει τον δρόμο σε ανταγωνιστικούς προμηθευτές και εμφανίζεται διαθέσιμη «εδώ και τώρα» να φουλάρει τον αγωγό με την έναρξη της λειτουργίας του.

Tο να διασφαλίσει η Eλλάδα ρόλο τράνζιτ στην αγορά του φυσικού αερίου, αναβαθμίζει αναμφισβήτητα τη γεωστρατηγική της θέση. Ως χώρα-μέλος της E.E. όμως θα πρέπει να συνεκτιμήσει και άλλους παράγοντες. «Tο να βάζεις από άλλη πόρτα τον ίδιο προμηθευτή, είναι σαν να διευρύνεις την ομηρεία σου» σχολίαζε σχετικά ενεργειακός παράγοντας.

O σπεπτικισμός της ελληνικής πλευράς είναι απολύτως δικαιολογημένος και η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να αναθέσει το θέμα σε «ομάδες εργασίας» δείχνει ότι προς το παρόν κρατάει τις αποστάσεις της. H τελική απόφαση δεν μπορεί να είναι ερήμην και ανεξάρτητη των εταίρων της στην Eυρωπαϊκή Eνωση. Πολύ περισσότερο δε, που η προμήθεια του φυσικού αερίου, μετά τη ρωσο-ουκρανική διένεξη, βρίσκεται στα πρώτα θέματα της ατζέντας του Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου. Eχει ήδη ζητήσει να διαφοροποιηθούν οι στόχοι της ενεργειακής πολιτικής της E.E. και να εντάξουν σε αυτούς τη διεύρυνση των εναλλακτικών προμηθευτών και τη δημιουργία ανταγωνιστικών αγορών ειδικά στο φυσικό αέριο.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
 (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100013_05/02/2006_172579)
Περίληψη:Η Ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται προβληματισμένη και σκεπτική ως προς την πρόταση της Gazprom γιατί ο αγωγός Τουρκίας-Ελλάδας-Ιταλίας είχε σχεδιαθεί για τη μεταφορά αερίου από το Ιράν,το Αζερμπατσάν και το Τουρκμενιστάν και για αυτό το λόγο εντάχθηκε στα ευρωπαϊκά προγράμματα , με στόχο τη μείωση του ποσοστού εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο , το ποσοστό της  οποίας ανέρχεται στο 25% της ευρωπαϊκής αγοράς. Από την άλλη οι υπέυθυνοι της Gazprom δήλωσαν ότι έχουν δεσμέυσει το άεριο του Τουρκμενιστάν για τα επόμενα 25 χρόνια και ότι η Ρωσία είναι η μόνη παραγωγός χώρα που μπορεί να γεμίσει τον αγωγό με 11 δις κ.μ.

Της Xρυσας Λιαγγου

Σχέδιο για νέα ηλεκτρική διασύνδεση της χώρας με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά ηλεκτρισμού εξετάζει η κυβέρνηση. Προβλέπει δεύτερο καλώδιο υποθαλάσσιας διασύνδεσης με την Iταλία, που θα εκτείνεται παράλληλα του υφιστάμενου, συνολικής ισχύος 500 MW.

Μελέτη

Tο έργο βρίσκεται στο στάδιο μελέτης που έχουν αναλάβει από κοινού η ΔEH, η Pυθμιστική Aρχή Eνέργειας και ο Διαχειριστής Συστήματος, ενώ ταυτόχρονα μελετάται και από τις αντίστοιχες ιταλικές αρχές.

H υλοποίηση του έργου θα αναβαθμίσει σημαντικά τις περιορισμένες σήμερα διασυνδέσεις της χώρας, διευρύνοντας την αγορά διασυνοριακού εμπορίου για τις επιχειρήσεις ηλεκτρικής ενέργειας. Δίνει σημαντική διέξοδο στις νέες ιδιωτικές επενδύσεις που αναμένονται στην ηλεκτροπαραγωγή, καθώς οι υψηλές τιμές της κιλοβατώρας στην Iταλία αποτελούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, έναντι της μη ανταγωνιστικής τιμής κιλοβατώρας που πουλάει η ΔEH στην εγχώρια αγορά.

Tο διασυνοριακό εμπόριο ηλεκτρικής ενέργειας είναι το κατεξοχήν ανταγωνιστικό κομμάτι της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς ηλεκτρισμού, η οποία επεκτείνεται και στις χώρες των Bαλκανίων και της Nοτιοανατολικής Eυρώπης. Tο χονδρεμπόριο ηλεκτρικής ενέργειας είναι η μόνη αγορά που λειτουργεί ανταγωνιστικά ακόμη και στη μονοπωλιακή αγορά της Eλλάδας, παρά τις περιορισμένες διασυνδέσεις.

Aπό τις Bόρειες Διασυνδέσεις της χώρας (Bουλγαρία, Σκόπια) και την υφιστάμενη ηλεκτρική διασύνδεση με την Iταλία, αυτήν τη στιγμή ανταγωνίζονται τη ΔEH επτά εταιρείες, μεταφέροντας στην εγχώρια αγορά 400 συνολικά MW (μέσα στο 2006, βάσει αντίστοιχων δικαιωμάτων που κατοχύρωσαν σε σχετικό διαγωνισμό του ΔEΣMHE).

H διασύνδεση των βορείων συνόρων της χώρας, συνολικής δυναμικότητας 1.500 MW ετησίως, προσφέρεται κυρίως για εισαγωγές, αφού οι γείτονες διαθέτουν ανταγωνιστικές τιμές από παραγωγή που στηρίζεται στα πυρηνικά. Aντιθέτως, η διασύνδεση με την Iταλία αξιοποιείται τα τρία χρόνια λειτουργίας της για εξαγωγές από τη ΔEH (τα δύο πρώτα χρόνια) και τα EΛΠE από φέτος.

Προοπτικές ανάπτυξης στις εγχώριες εταιρείες ηλεκτρισμού αναμένεται να δώσει η γραμμή διασύνδεσης με την Tουρκία, ισχύος 400 KV, καθώς η αγορά της γείτονος είναι ελλειμματική σε ηλεκτρική ενέργεια. Tο έργο συνολικού προϋπολογισμού 27 εκατ. ευρώ βρίσκεται στο στάδιο της δημοπράτησης.

H νέα διασύνδεση με την Iταλία, όπως τονίζουν αρμόδιοι παράγοντες, βρίσκεται σε πρόωρη φάση, ενώ η ολοκλήρωσή της προβλέπεται σε διάρκεια τριών ετών από την έναρξη κατασκευής. Στις συζητήσεις για την προώθηση του έργου, συμμετέχει τόσο η ΔEH όσο και η αντίστοιχη εταιρεία ηλεκτρισμού της Iταλίας (ENEL), οι οποίες έχουν και τον έλεγχο της υφιστάμενης διασύνδεσης.

H πρώτη ηλεκτρική διασύνδεση Eλλάδας - Iταλίας ολοκληρώθηκε το 2002 και σε αυτή συμμετείχε με ποσοστό 75% η ENEL και 25% η ΔEH. Tο συνολικό κόστος του έργου ανήλθε σε 300 εκατ. ευρώ περίπου.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Περίληψη:Η κυβένρνηση με τη συνεργασία των αρμόδιων αρχών της Ιταλίας προσανατολίζεταισ τη δημιουργία υποθαλάσσια νεόυ καλωδίου  διασύνδεσης με την Ιταλία , ισχύος 500ΜW.Με αυτόν τον τρόπο θα βρουν διέξοδο οι  νέες ιδιωτικές επενδύσεις που αναμένονται στην ηλεκτροπαραγωγή , οι οποίες δυσκολέυονται να ανταγωνιστούν τις τιμές της ΔΕΗ. Επίσης υπάρχει δέσμευση διασύνδεσης με την Τουρκία.

H χωρα oδηγειται με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη ομηρεία από εισαγωγές καυσίμων – μία εφιαλτική από κάθε άποψη προοπτική

Tου Κ. Ν. Σταμπολη

Η απόφαση της Μόσχας στις αρχές του έτους να κλείσει, έστω και για μερικές ημέρες, τις στρόφιγγες των αγωγών φυσικού αερίου στα σύνορα με την Ουκρανία, -μέσω των οποίων διέρχεται το 80% των ρωσικών εξαγωγών προς την Ευρώπη- οι απειλές των ΗΠΑ για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν και οι αντίστοιχες απειλές από πλευράς του για μείωση της παραγωγής πετρελαίου, η συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια και οι τρομοκρατικές ενέργειες σε βασικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες (π.χ. Νιγηρία, Βενεζουέλα, Ιράκ) είναι οι κύριες συνιστώσες της σημερινής γεωπολιτικής αστάθειας. Αυτή, μαζί με τη συνεχιζόμενη σημαντική αύξηση της ενεργειακής ζήτησης από χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, οι κάτοικοι των οποίων έχουν αρχίσει να αποκτούν δυτικές καταναλωτικές συνήθειες, είναι οι κύριες αιτίες για τις υψηλές τιμές πετρελαίου και των άλλων ενεργειακών πρώτων υλών.

Ευρωπαϊκή πολιτική

Είναι εμφανές ότι διανύουμε την τρίτη μεταπολεμική πετρελαϊκή κρίση, αφού οι διεθνείς τιμές πετρελαίου έχουν σταθεροποιηθεί πλέον πάνω από τα 60 δολ. το βαρέλι με τους περισσότερους αναλυτές ήδη να ομιλούν για περαιτέρω σοβαρές αυξήσεις μέχρι τα τέλη της δεκαετίας.

Τόσο το θέμα των υψηλών τιμών πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου, που συνδέεται άμεσα με το πετρέλαιο, η ασφάλεια των ενεργειακών προμηθειών, αλλά και η επιταχυνόμενη διαδικασία για την απελευθέρωση των αγορών ενέργειας, όπου ο ηλεκτρισμός και το φυσικό αέριο παίζουν εξέχοντα ρόλο, θέτουν επιτακτικά για μία ακόμη φορά την ανάγκη διαμόρφωσης μιας ενιαίας ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Αυτή καθίσταται αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε εάν κρίνουμε από τις πρόσφατες εξελίξεις, όπου η μεν Ευρωπαϊκή Επιτροπή διά της επιτρόπου κ. Nelly Κroes διαπιστώνει σοβαρά προβλήματα στη διαδικασία απελευθέρωσης των αγορών με την πεισματική άρνηση των μεγάλων εθνικών εταιρειών να παραχωρήσουν μερίδια αγοράς, ενώ τεράστιες ενεργειακές εταιρείες (βλέπε γερμανική Ε.ΟΝ, ισπανική Endesa) προσπαθούν να διαμορφώσουν μονοπωλιακές καταστάσεις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί τώρα να επανατοποθετηθεί με νέα πρόταση για κοινή ενεργειακή πολιτική, εν όψει της αυξανόμενης εξάρτησης της Ε.Ε. των «25» από εισαγωγές καυσίμων, που υπολογίζεται να φθάσει στο 70% το 2030 από το σημερινό επίπεδο του 50%.

Η θέσπιση μιας ενιαίας Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Πολιτικής είναι ένα θέμα το οποίο αναμένεται να απασχολήσει την επόμενη Σύνοδο Κορυφής στα μέσα Μαρτίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση-κείμενο της Κομισιόν έχει τίτλο «Ασφάλεια, ανταγωνιστικότητα και αειφόρος ενεργειακή πολιτική για την Ευρώπη». Σε αυτήν εξετάζεται η διαφοροποίηση των προμηθειών ενέργειας ανά καύσιμο και διαδρομή, ενώ προτείνεται η δημιουργία μηχανισμών για την επίλυση κρίσεων που θα αντιμετώπιζε ενδεχομένως ένα κράτος. Κυρίως όμως αποβλέπει στον συντονισμό των μελών της Ε.Ε. σε διεθνές επίπεδο.

Αυτή είναι η δεύτερη φορά σε λιγότερο από πέντε χρόνια όπου η Ε.Ε. αποπειράται να διατυπώσει μία κοινή πολιτική στον τομέα της ενέργειας. Να θυμίσουμε την προσπάθεια της προηγούμενης Επιτρόπου κ. Loyola de Palacio, οι προσπάθειες της οποίας απέβησαν άκαρπες (περίοδος 2000-2002) μετά την αντίδραση πολλών εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες -για διαφορετικούς λόγους η καθεμία- δεν επιθυμούσαν να εναρμονίσουν τη δική τους πολιτική στο πλαίσιο μιας γενικότερης ευρωπαϊκής πολιτικής.

Οι λόγοι δεν ήσαν άλλοι από τις σοβαρές επιπτώσεις που έχει η ενεργειακή πολιτική στην εξωτερική πολιτική μιας χώρας αλλά και στα εμπορικά συμφέροντα των εθνικών εταιρειών. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι στην τωρινή προσπάθεια το τελικό κείμενο της πρότασης επεξεργάζεται υπό την άμεση εποπτεία του αρμόδιου επιτρόπου για την εξωτερική πολιτική. Αυτό και μόνο δείχνει ότι η Επιτροπή θα επιδιώξει να έχει αποτέλεσμα στους στόχους της για την ενέργεια, κυρίως μέσω της εξωτερικής πολιτικής.

Εξάρτηση από το πετρέλαιο

Η Ελλάδα το 2005, σύμφωνα με προσωρινά στοιχεία, πλήρωσε περίπου 9,0 δισ. ευρώ για εισαγωγές πετρελαίου (δηλ. 5,0% του ΑΕΠ) από τις οποίες εκάλυψε το 70% των πρωτογενών της ενεργειακών αναγκών. Σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ε.Ε. η Ελλάδα εμφανίζεται από τις πλέον εξαρτώμενες από εισαγωγές πετρελαίου αφού ο μέσος ευρωπαϊκός όρος εξάρτησης κυμαίνεται μεταξύ 40%-50%.

Αντίθετα η χώρα μας, ως να κατευθύνεται από αυτόματο πιλότο, τα τελευταία 20 χρόνια ακολούθησε μια μονοδιάστατη πορεία υπέρμετρης αύξησης της κατανάλωσης πετρελαίου (εις βάρος άλλων καυσίμων). Αυτή απεδείχθη μία ατυχέστατη ενεργειακή επιλογή που βασίστηκε σε λάθος εκτιμήσεις και σωρεία λαθών, αφού κατά την περίοδο αυτή η ενεργειακή ζήτηση εκαλύπτετο με γνώμονα τις ανάγκες του σήμερα και όχι του αύριο. Εν τω μεταξύ δεν έγινε ουδεμία ουσιαστική προσπάθεια για την αξιοποίηση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, ενώ δεν περιορίστηκαν η σπατάλη καυσίμων και η αλόγιστη αύξηση του αριθμού των οχημάτων πάσης φύσεως, τη στιγμή που η χώρα αδυνατεί ν' αναπτύξει κατάλληλες υποδομές, ιδίως στα αστικά κέντρα. Επίσης δεν επιδιώχθηκε η σταδιακή εξυγίανση του ενεργειακού ισοζυγίου αν και ήσαν ξεκάθαρες οι διαπιστώσεις και οι συμβουλές του ΙΕΑ.

Είναι προφανές ότι εάν δεν ληφθούν μέτρα, πολύ σύντομα η εξάρτησή μας από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο θα εκτιναχθεί στο 80% ή και υψηλότερα. Δηλαδή με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμεθα σε μία πλήρη ομηρεία της χώρας από εισαγωγές καυσίμων. Μία εφιαλτική από κάθε άποψη προοπτική, αφού οι υψηλές τιμές πετρελαίου αργά ή γρήγορα μεταφέρονται στην εσωτερική αγορά με ολέθριες επιπτώσεις για το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, τον πληθωρισμό και κατά συνέπεια την οικονομική ανάπτυξη.

Σύγκλιση ενεργειακής- οικονομικής πολιτικής

Και ενώ ο ενεργειακός τομέας εμφανίζεται ως ένας από τους βασικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, με συμμετοχή πάνω από 12% του ΑΕΠ, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει μία συγκροτημένη πολιτική για την ισομερή ανάπτυξή του. Π.χ ενώ υπάρχει πολιτική για την ανάπτυξη φυσικού αερίου κάτι που έχει αρχίσει να αποδίδει, δεν υπάρχει πολιτική για τον έλεγχο της κατανάλωσης πετρελαίου, όπου η φορολογία στη χώρα μας είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να ενθαρρύνεται συνεχώς η διεύρυνση του μεταφορικού έργου μέσω του αυτοκινήτου εις βάρος εναλλακτικών μέσων.

Απόλυτα συνυφασμένη με την ενεργειακή πολιτική είναι η οικονομική πολιτική, καθ' ότι η ενέργεια αποτελεί βασικό παράγοντα στη διαμόρφωση καταναλωτικών τάσεων, συνθηκών αλλά και ανάπτυξης ολόκληρων κλάδων της οικονομίας.

Η ύπαρξη άφθονης και ανταγωνιστικής σε τιμές ενέργειας αποτελεί προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη. Εάν εξαιρέσουμε την εισαγωγή του φυσικού αερίου, που ως πολιτική απόφαση ελήφθη το 1987, και έκτοτε εφαρμόστηκε πιστά, με αποτέλεσμα σήμερα η χώρα να τροφοδοτείται κανονικά, από τότε ουδεμία άλλη σοβαρή πρωτοβουλία ελήφθη. Εκτός βέβαια της ασθμαίνουσας διαδικασίας απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, στην οποία εκούσα-άκουσα οδηγείται η χώρα λόγω της ανάγκης συμμόρφωσής της με την γνωστή ευρωπαϊκή οδηγία (ΕΚ/2003/54). Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και η αυτοπαραγωγή καρκινοβατούν μέσα σ' ένα αδιανόητο γραφειοκρατικό τοπίο παρά το γεγονός ότι τη δεκαετία του '80 ιδρύθηκε το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) και αργότερα βάσει του ν. 2294/94 δόθηκε ώθηση στην ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας.

Εκτοτε καμία σοβαρή προσπάθεια δεν έγινε για εισαγωγή νέων μορφών ενέργειας, σε μετρήσιμα για το ενεργειακό ισοζύγιο μεγέθη ή έστω την περαιτέρω ανάπτυξη εγχώριων συμβατικών πηγών.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_26/02/2006__175296)

Ηλεκτρικές... διασυνδέσεις


Δεύτερο υποβρύχιο καλώδιο Ελλάδας-Ιταλίας, ισχύος 500 KV, προγραμματίζει η ΔΕΗ για το 2007, ενώ ήδη έχει υποβάλει προς έγκριση στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας σχέδιο καλωδιακών διασυνδέσεων με τα νησιά του Αιγαίου.

Η PAE, σύμφωνα με την Ημερησία, προκήρυξε μελέτη για τη διασύνδεση, με υποβρύχια καλώδια, εναλλασσόμενου ή συνεχούς ρεύματος, τεσσάρων νησιωτικών περιοχών και συγκεκριμένα:

* Kρήτη - Mονεμβασιά. Πρόκειται για την επικαιροποίηση μελέτης σκοπιμότητας που είχε γίνει από τη ΔEH στα τέλη της δεκαετίας του 80.

* Θήρας - Σύρου, με την προϋπόθεση ότι θα πραγματοποιηθεί η ηλεκτρική διασύνδεση των Kυκλάδων.

* Tα νησιά του Bορείου Aιγαίου και κυρίως της Λέσβου, της Xίου ή/και της Σάμου με το διασυνδεδεμένο σύστημα.

* Nίσυρος - Pόδος υπό υψηλή τάση και αναβάθμιση της υφιστάμενης διασύνδεσης Nισύρου - Kω από μέση σε υψηλή τάση, με αξιοποίηση του γεωθερμικού πεδίου της Nισύρου, μέσω σταθμού της τάξης των 40-60 MW στο νησί.

Hδη, η PAE με τον Διαχειριστή του Συστήματος Mεταφοράς και τη ΔEH έχουν εξετάσει τη διασύνδεση των Kυκλάδων, με υποβρύχιο καλώδιο που θα συνδέει το Λαύριο με τη Σύρο, και από εκεί νέες συνδέσεις ή αξιοποίηση υφιστάμενων για τα νησιά Aνδρο, Tήνο, Πάρο.

Παράλληλα, η ΔEH προωθεί και πρόγραμμα διεθνών διασυνδέσεων, όπως το δεύτερο υποβρύχιο καλώδιο Eλλάδος - Iταλίας, τη γραμμή Eλλάδος - Tουρκίας (Φιλίπποι - Xαμιταμπάτ), 400 KV που προγραμματίζεται να λειτουργήσει στα μέσα του 2007, καθώς και δεύτερη γραμμή με τη Bουλγαρία,

Σε λειτουργία βρίσκονται διασυνδέσεις με Aλβανία, πΓΔM, με Bουλγαρία, από τις οποίες διέρχονται περί τα 1.500 MW ετησίως, καθώς και μία γραμμή με την Iταλία

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=688473&lngDtrID=251)

Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΟΧΑΪΜΙΔΟΥ

Με μεγάλες συμφωνίες, ευεργετικές για την οικονομία της και τον γεωστρατηγικό της ρόλο, η Αγκυρα φιλοδοξεί να κυριαρχήσει στην αγορά ενέργειας και να καταστεί τις επόμενες δύο δεκαετίες σταυροδρόμι των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου της Μ. Ανατολής, της κεντρικής Ασίας και της Κασπίας, με προορισμό την Ευρώπη.

Κομβικό σημείο στα ενεργειακά της σχέδια είναι η επέκταση των αγωγών που διατρέχουν το έδαφός της και η δημιουργία νέων, με στόχο να γίνει η τουρκική επικράτεια ενεργειακός διάδρομος και γέφυρα ανάμεσα σε ανατολή-δύση και βορρά-νότο.

Η διπλωματία των αγωγών βρίσκεται σε εξέλιξη, με διακρατικές συμφωνίες που υπογράφονται στην ευρύτερη περιοχή αλλά και με ευρωτουρκικές συζητήσεις που ευνοούν τις τουρκικές φιλοδοξίες.

Η εφημερίδα «Aksam» (13 Μαρτίου) δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα χάρτη με τις νέες ενεργειακές οδούς που σχεδιάζει η Τουρκία, τον οποίο παρουσίασε ο υπουργός Εξωτερικών, Αμπντουλάχ Γκιουλ, σε ευρωπαίους αξιωματούχους σε συνάντησή τους στην Αυστρία.

Η παρουσίαση του χάρτη έγινε «συνοδεία μιας σχολαστικής μελέτης που τόνιζε τη σημασία της Τουρκίας στην ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης» και σύμφωνα με τον ανταποκριτή της, οι Ευρωπαίοι ενέκριναν κάποιες από τις οδούς μεταφοράς.

Λίγες ώρες αργότερα ο υπουργός Ενέργειας, Χιλμί Γκιουλέρ, υπέγραφε συμφωνία με το Κάιρο, παρουσία αξιωματούχων από Λίβανο, Συρία, Ιορδανία και Ρουμανία, για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Αίγυπτο προς την Ευρώπη, ενώ το Καζακστάν, κατόπιν πιέσεων από την Ουάσιγκτον, ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει πετρέλαιο στη Δύση, μέσω του αγωγού από το Μπακού στο τουρκικό λιμάνι Τσεϊχάν.

Ενας ακόμη δρόμος μεταφοράς πετρελαίου από τη Ρωσία, μέσω Τουρκίας, με προορισμό την Ελλάδα συζητείται επίσης και μέσα στον Απρίλιο αναμένεται να γίνουν οι καταληκτικές συνομιλίες.

Οι νέοι διάδρομοι

Ανέκαθεν η Αγκυρα επιθυμούσε να διαχειριστεί, ως διαμετακομιστική οδός, τα 3/4 των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στη γειτονιά της. Τα τελευταία χρόνια έχει πετύχει να δημιουργήσει αγωγούς, μερικοί εκ των οποίων θα τεθούν σύντομα σε λειτουργία, ο ένας, μάλιστα, θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ελλάδα:

1. Ο αγωγός πετρελαίου Μπακού-Τσεϊχάν θα λειτουργήσει κανονικά περί τα τέλη του έτους.

2. Ο αγωγός φυσικού αερίου Μπακού-Ερζερούμ μέσω Τιφλίδας, με την ονομασία «Θάλασσα του βασιλιά», που θα μεταφέρει αέριο από τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη, ολοκληρώνεται επίσης στο τέλος της χρονιάς.

3. Υπό κατασκευή βρίσκεται και ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από την Κασπία προς την Ευρώπη και προς τη Μέση Ανατολή.

Στην πρώτη φάση του έργου εντάσσεται η οδός προς την Ελλάδα. Στη δεύτερη φάση του έργου θα επεκταθεί ο αγωγός και προς την Αδριατική. Με την ολοκλήρωσή του θα μεταφέρει ετησίως 3 δισ. κυβικά μέτρα αερίου στην Ελλάδα και 8 δισ. στην Ιταλία.

4. Ο αγωγός με την ονομασία Ναμπούκο, από την ομώνυμη όπερα του Βέρντι, θα μεταφέρει από το 2011 φυσικό αέριο από τη Μέση Ανατολή και την Κασπία στην αγορά της Αυστρίας, μέσω Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Ουγγαρίας.

Υπολογίζεται ότι μετά το 2010 οι αγωγοί της Αυστρίας, της Ελλάδας και της Ιταλίας (η λεγόμενη ανατολικο-δυτική οδός) θα μεταφέρουν συνολικά 43 δισ. κ.μ. αερίου.

5. Παράλληλα, αναπτύσσεται ένας ακόμη δρόμος από βορρά προς νότο. Πρόκειται για τον αγωγό Σαμψούντα-Τσεϊχάν που θα μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία προς το Ισραήλ και άλλες χώρες.

6. Υπάρχει και η «βορειοανατολική διαδρομή», η οποία περιλαμβάνει τον αγωγό «Μπλου Στριμ», που εγκαινιάστηκε Νοέμβριο του 2005.

7. Το 2010 θα λειτουργήσει και ο αγωγός αερίου από την Αίγυπτο, Συρία, Ιράν, Ιράκ και Καζακστάν.

Είναι φανερό ότι στασχέδια της Τουρκίας είναι η δημιουργία ενός ολόκληρου δικτύου μεταφοράς φυσικού αερίου και πετρελαίου, το οποίο θα την καταστήσει ένα από τα μεγαλύτερα «ενεργειακά σουπερμάρκετ» παγκοσμίως.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Περίληψη:Η Τουρκία επιδιώκει να μετατραπεί στο μεγαλύτερο διακομιστή πετρελαίου και φυσικού αερίου...
Στην Αυστρία ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ παρουσιάσει στους Ευρωπαίους το δίκτυο των αγωγών που έχει σχεδιάσει η Τουρκία μέσω των οποίων θα προμηθεύει την Ευρώπη με πετρέλαιο και φυσικό αέριο,Οι ευρωπαίοι ενέκριναν ήδη κάποιους από τους αγωγούς...

Το «στοίχημα» της ελληνικής ενεργειακής πολιτικής και το ενδιαφέρον των Ρώσων

Τόσο ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης όσο και ο βόρειος διακομιστικός αγωγός φυσικού αερίου αποτελούν τα δύο βασικά ενεργειακά έργα που προωθεί το υπουργείο Ανάπτυξης σε αγαστή συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών, και αποτελούν την αιχμή του δόρατος της ελληνικής προσπάθειας για τη διεθνοποίηση, έστω σε περιφερειακό επίπεδο, της ενεργειακής μας πολιτικής.

Πολλές ελπίδες και εθνικό κεφάλαιο έχουν επενδυθεί σε αυτά τα δύο σημαντικά έργα στα οποία, κατά ένα μεγάλο μέρος, βασίζεται αυτό που πολλοί αποκαλούν ελληνική ενεργειακή διπλωματία. Χωρίς αμφιβολία και τα δύο αυτά έργα αποτελούν μια άριστη ευκαιρία για την έμπρακτη εξάσκηση ελληνικής διπλωματίας και εμπορικής πολιτικής στις γύρω χώρες, σε ομόκεντρους της Αθήνας κύκλους, που δεν περιορίζεται κατʼ ανάγκη στον Βορρά αλλά περιλαμβάνει και νότιες χώρες όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Αλγερία. Οι χώρες αυτές μας ενδιαφέρουν επίσης λόγω των σοβαρών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που διαθέτουν και από τις οποίες ήδη εισάγουμε (Αλγερία, Λιβύη) ενώ ευελπιστούμε ότι σύντομα ελληνικές εταιρείες (π.χ. ΕΛΠΕ, Motoroil) θα αποκτήσουν εκεί δικές τους πηγές τροφοδοσίας (Λιβύη, Αίγυπτος).

Mελέτη από το 1994

Η υλοποίηση όμως των δύο ανωτέρω αγωγών, όσο επιθυμητή και αναγκαία μπορεί να είναι για τη χώρα μας, παραμένει στην ουσία άσκηση επί χάρτου αφού δεν υπάρχουν ακόμη δεσμευτικές συμφωνίες προμήθειας που θα επιτρέψουν την κατασκευή τους. Για τον μεν αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, παρά το γεγονός ότι το έργο άρχισε να μελετάται από το 1994 και έχει υπογραφεί πολιτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος, Βουλγαρίας και Ρωσίας (Απρίλιος 2005), δεν έχει μέχρι στιγμής υπάρξει αξιοσημείωτη πρόοδος στη διατύπωση μιας δεσμευτικής εμπορικής συμφωνίας μεταξύ προμηθευτριών εταιρειών και της υπό ίδρυση εταιρείας που θα έχει την ιδιοκτησία και διαχείριση του αγωγού. Είναι αυτονόητο ότι χωρίς οριστικοποίηση των όρων προμήθειας και μεταφοράς δεν μπορεί να υπάρξει χρηματοδότηση για την κατασκευή του. Η μόνη πρόοδος που έχει μέχρι στιγμής σημειωθεί είναι ότι υπάρχει έντονη κινητικότητα μεταξύ των βασικών ρωσικών εταιρειών πετρελαίου, όπως η TNT–BP, η Rosneft, η Transneft (που διαχειρίζεται το δίκτυο αγωγών πετρελαίου), αλλά και της Sibneft, η οποία πρόσφατα εξαγοράστηκε από τον ρωσικό κολοσσό Gazprom, που ως γνωστόν είναι απόλυτα ελεγχόμενος από το Κρεμλίνο.

Οι προτάσεις της Gazprom

Ισως η τελευταία αυτή εξέλιξη να αποτελέσει και το «κλειδί» για την απεμπλοκή στην προώθηση κατασκευής και των δύο αγωγών, και αυτό γιατί η Gazprom, όπως είναι γνωστό, ενδιαφέρεται σφόδρα για νʼ αναλάβει την προμήθεια αερίου μέσω του διηπειρωτικού αγωγού όπου οι ποσότητες που απαιτούνται είναι όντως μεγάλες και εις βάθος χρόνου (15ετείς ή και 20ετείς συμβάσεις). Οι προτάσεις της Gazprom βασίζονται στην παροχή αερίου μέσω Τουρκίας, όπου η Ρωσία εξάγει απευθείας μεγάλες ποσότητες μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού Bluestream. Σύμφωνα με τα σχέδια που προωθεί η Gazprom (βλέπε άρθρο μας στην «Κ» 8 Φεβρουαρίου 2006), η εν λόγω εταιρεία ενδιαφέρεται να αναλάβει αυτή εξ ολοκλήρου την προμήθεια αερίου του τουρκο–ελληνο–ιταλικού αγωγού, ενώ παράλληλα υπόσχεται να βοηθήσει, χωρίς όμως μέχρις στιγμής να υπάρξει η παραμικρή δέσμευση, την προώθηση της εμπορικής συμφωνίας προμήθειας πετρελαίου για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης.

Εν τω μεταξύ, η ελληνο–ιταλική πλευρά δεν έχει ακόμα υπογράψει κάποια έστω προκαταρκτική συμφωνία για την προμήθεια φυσικού αερίου με το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο υποτίθεται ότι και θα ήταν ο κύριος προμηθευτής του αερίου μέχρις ότου εμφανίσθηκε η Gazprom.

Περιορισμένες ποσότητες

Οπως έγινε γνωστό σε ημερίδα για το φυσικό αέριο που οργάνωσε το ΙΕΝΕ (Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιανατολικής Ευρώπης) στην Αθήνα, στις 5/4, το Αζερμπαϊτζάν διαθέτει περιορισμένες ποσότητες αερίου που προέρχονται από το γιγαντιαίο πεδίο Shah–Deniz. Ηδη έχει δεσμευτεί πλήρως το πρώτο στάδιο παραγωγής συνολικού όγκου 8 BCMʼs κατʼ έτος, που θα είναι διαθέσιμο από το 2008 και μετά. Τις ποσότητες αυτές θα τις απορροφήσει κυρίως η Τουρκία αλλά και οι γύρω χώρες. Το δεύτερο στάδιο παραγωγής του πεδίου εκτιμάται σε 12 BCMʼs και θα είναι διαθέσιμη από το 2011 και μετά. Είναι προφανές ότι εάν η ελληνο–ιταλική πλευρά δεν σπεύσει να συζητήσει και συμφωνήσει με τους Αζέρους συγκεκριμένους όγκους, σε λίγο θα εκλείψει και αυτή η δυνατότητα καθʼ ότι άλλες χώρες έχουν ήδη εκφράσει έντονο ενδιαφέρον. Σε αυτή την περίπτωση η ΔΕΠΑ, μαζί με τον εταίρο της που είναι η ιταλική Edison, θα βρεθούν εκτεθειμένοι αφού αναγκαστικά πλέον θα στραφούν προς την Gazprom, η οποία βέβαια δεν θα τους προσφέρει τόσο ευνοϊκούς όρους όσο σήμερα.

Μοναδική ευκαιρία

Ομως, η προώθηση και κατασκευή τόσο του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης όσο και του τουρκο–ελληνο–ιταλικού αγωγού φυσικού αερίου αποτελούν μια μοναδική ευκαιρία για τη μερική απεξάρτηση της χώρας μας σε επίπεδο ενεργειακών προμηθειών, ενώ η κατασκευή τους θα ενισχύσει σημαντικά την ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας και την επιρροή τους στη ΝΑ Ευρώπη. Γιʼ αυτό θα πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για το «δέσιμο» των συμφωνιών προμήθειας, οι οποίες αποτελούν το «κλειδί» για την υλοποίηση των έργων κατασκευής. Σε αυτή την προσπάθεια η κυβέρνηση θα πρέπει να συνεργαστεί με όλους τους συντελεστές, εντός και εκτός κρατικού μηχανισμού, αλλά και να κινητοποιήσει προς κάθε κατεύθυνση τους πολύ αξιόλογους μη κυβερνητικούς οργανισμούς που έχει η χώρα μας, οι οποίοι διαθέτουν γνώση, εμπειρία και προσβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, χρήσιμες από κάθε άποψη για την προώθηση έργων αυτού του μεγέθους και με τόσο σημαντικό εθνικό εκτόπισμα.

Γενικά η αξιοποίηση των εξειδικευμένων μη κυβερνητικών οργανώσεων στην εξάσκηση εξωτερικής – εμπορικής πολιτικής είναι υποβαθμισμένη, παρά το γεγονός ότι αυτές ήδη καλύπτουν σοβαρά κενά και έρχονται πολλές φορές, κυριολεκτικά ως πυροσβέστες την τελευταία στιγμή, να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες σώζοντας καταστάσεις.

Η απειλή του ανταγωνιστικού «Nabucco»

Ο τουρκο–ελληνο–ιταλικός αγωγός δεν κινδυνεύει να μείνει στα χαρτιά μόνο λόγω απουσίας δεσμευτικής συμφωνίας με προμηθευτές αλλά και λόγω ανταγωνισμού. Αυτός αναφαίνεται μέσω του υπό σχεδίαση έτερου μεγάλου αγωγού, γνωστού ως Nabucco, ο οποίος θα μεταφέρει κασπιακό αέριο μέσω Τουρκίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας και θα καταλήγει στην καρδιά της Ευρώπης, στην Αυστρία. Να σημειωθεί ότι υπάρχει ήδη προκαταρκτική συμφωνία (MoU) μεταξύ της αυστριακής κοινοπραξίας και της αζερικής εταιρείας πετρελαίου – αερίου SOCAR. Αν και πολύ μεγαλύτερος σε μήκος (4.000 χλμ.) και πολύ πιο ακριβός (5 δισ. δολ.) ο αγωγός αυτός, ο οποίος έχει ήδη ενταχθεί στα διευρωπαϊκά δίκτυα και τον προωθεί η Ευ. Ενωση, παρουσιάζει μία σειρά από συγκριτικά οφέλη τα οποία, σε αυτό το στάδιο τουλάχιστον, ευνοούν την κατασκευή του περισσότερο απʼ ό,τι ο ελληνο–ιταλικός αγωγός, ο οποίος σύμφωνα με κοινοτικές πηγές «μπορεί να προχωρήσει αλλά σε ένα δεύτερο στάδιο, δηλαδή μετά το 2015». Την κατασκευή του Nabucco προωθεί εξάλλου και η αμερικανική πλευρά, η οποία δεν επιθυμεί περαιτέρω διεύρυνση της ρωσικής επιρροής μέσω των δύο αγωγών που προωθεί η ελληνική πλευρά. (Το ίδιο σκηνικό είχε παιχθεί λίγο πολύ την περίοδο 1987–89, όταν εγένετο η διαπραγμάτευση με τους Ρώσους για την προμήθεια φυσικού αερίου και την κατασκευή του αγωγού. Και τότε η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε διατυπώσει σοβαρότατες αντιρρήσεις και εξασκούσε πιέσεις. Τελικά ο αγωγός κατασκευάστηκε και το αέριο ήρθε προς ανακούφιση των διογκωμένων, εν τω μεταξύ, ενεργειακών αναγκών της χώρας.)

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_16/04/2006_181033)

Χωρις δεσμευτικές συμφωνίες προμήθειας, ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης και το διηπειρωτικό έργο μεταφοράς φυσικού αερίου

Του Κ. Ν. Σταμπολη

Πριν από δύο εβδομάδες (1/4) πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη η τακτική συνάντηση υπουργών Ενέργειας των κρατών-μελών της Διαδικασίας Συνεργασίας ΝΑ Ευρώπης. Στη συνάντηση, η οποία οργανώθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης, αφού η Ελλάδα έχει την προεδρία της Διαδικασίας μέχρι τα τέλη Μαΐου, συμμετείχαν με εκπροσώπους τους σε υπουργικό και υπηρεσιακό επίπεδο οι: Αλβανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Ρουμανία, Σερβία, Τουρκία και Αυστρία, ως προεδρεύουσα του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη συνάντηση αυτή εκπροσωπήθηκαν οι ΗΠΑ μέσω του βοηθού υπουργού Εξωτερικών, Mathew Bryza, και η Ρωσία μέσω του υφυπουργού Βιομηχανίας Ενέργειας, IvaMeterov, γεγονός που υπογραμμίζει το σοβαρό ενδιαφέρον των δύο μεγάλων αυτών χωρών για τις ενεργειακές εξελίξεις στην περιοχή.

Βασικές ενεργειακές διασυνδέσεις

Αν και η εν λόγω συνάντηση, σε οργανωτικό επίπεδο τουλάχιστον, έμοιαζε ως μια άτυπη συγκέντρωση ενδιαφερομένων μερών, υπήρξε έντονη παρασκηνιακή δραστηριότητα αφού υπό συζήτηση ευρίσκονται ακόμα βασικές ενεργειακές διασυνδέσεις που προωθεί η χώρα μας αυτήν την περίοδο. Η πρώτη διασύνδεση αφορά τη μεταφορά πετρελαίου, ρωσικού κυρίως, μέσω της Μαύρης Θάλασσας προς τη Μεσόγειο, με παράκαμψη των κορεσμένων από κίνηση Στενών του Βοσπόρου. Η ελληνική πρόταση για την παράκαμψη είναι ο πετρελαιοαγωγός μεταξύ του βουλγαρικού λιμένος Μπουργκάς και της Αλεξανδρούπολης, μήκους 285 χλμ., χωρητικότητας 600-800.000 βαρελιών/ημέρα και συνολικού εκτιμώμενου κόστους 680 εκατ. δολαρίων.

Η άλλη διασύνδεση αναφέρεται στη μεταφορά φυσικού αερίου από την περιοχή της Κασπίας και της Ρωσίας προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και Ιταλίας. Η προμελέτη γι' αυτόν τον αγωγό προβλέπει τη δυνατότητα μεταφοράς 10-12 δισ. κυβ. μέτρων αερίου (BCM's) κατ' έτος μέσα από έναν αγωγό υψηλής πίεσης και μεγάλης διαμέτρου συνολικού μήκους 1.000 χλμ. μεταξύ Τουρκίας (Καρατσαμπέι) και Νοτίου Ιταλίας (Οτράντο) και συνολικού κόστους της τάξης του 1 δισ. δολ.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το ελληνο-τουρκικό τμήμα του εν λόγω διηπειρωτικού αγωγού ευρίσκεται ήδη υπό κατασκευήν και η διασύνδεση προγραμματίζεται να έχει ολοκληρωθεί και να λειτουργεί μέχρι τον Μάρτιο του 2007. Μέσω αυτής η ΔΕΠΑ, βάσει σύμβασης που έχει υπογράψει με την τουρκική BOTAS, θα προμηθεύεται 0,75 BCM's κατ' έτος, αέριο που θα προέρχεται κυρίως από ποσότητες φυσικού αερίου, που παραλαμβάνει η Τουρκία από τη Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν.

Η προμήθεια φυσικού αερίου από την Τουρκία διαφοροποιεί και διευρύνει τις πηγές τροφοδοσίας της χώρας μας, ενισχύοντας έτσι την ασφάλεια ενεργειακών προμηθειών της χώρας. Να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα σήμερα εισάγει φυσικό αέριο από τη Ρωσία, μέσω αγωγού (2,1 δισ. κυβ. κατ' έτος για το 2005) και από την Αλγερία (0,6 δισ. κυβ. για το 2006) υπό μορφή υγροποιημένου αερίου, μέσω πλοίων LNG. Το αέριο αυτό αποθηκεύεται σε υγροποιημένη μορφή στις εγκαταστάσεις της ΔΕΠΑ στη Ρεβυθούσα και αεριοποιείται τμηματικά, κατά περίπτωση, καλύπτοντας αιχμές του δικτύου.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100003_16/04/2006_181034)

Αμερικανοί και Βρετανοί έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή στον αγωγό, μετά την ανατροπή των κοστολογικών δεδομένων

Και η Chevron πάει Αλεξανδρούπολη

Του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΪΤΑΝΤΖΙΔΗ

Προτεραιότητα στην κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη, έναντι άλλων εναλλακτικών αγωγών, δίνουν πλέον οι αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες.

Η Rosneft θα «συνεταιριστεί» με τη Chevron για την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη
Χθες ο εκπρόσωπος της αμερικανικής Chevron, μιλώντας και για λογαριασμό της βρετανορωσικής ΤΝΚ-ΒΡ, ανακοίνωσε στη Μόσχα ότι οι δύο εταιρείες, μαζί με τις ρωσικές Rosneft και Sibneft, θα συμμετάσχουν στο σχέδιο του ρωσο-ελληνο-βουλγαρικού αγωγού. Ως γνωστόν, από την Ελλάδα συμμετέχουν οι όμιλοι Λάτση, Κοπελούζου και ΕΛ.ΠΕ., ενώ από τη Βουλγαρία η Νεφτοχίμ, θυγατρική της Λουκόιλ, και η Μπουλγάκργκαζ.

280 χιλιόμετρα

Η δήλωση του εκτελεστικού διευθυντή της Chevron, Γκέρμαν Καν, στο πρακτορείο Ιντερφάξ αναφέρει ότι οι δύο εταιρείες θα συμμετάσχουν στη δημιουργία της διεθνούς εταιρείας, η οποία θα αναλάβει την κατασκευή και εκμετάλλευση του μήκους 280 χιλιομέτρων και κόστους 700 εκατομμυρίων ευρώ αγωγού.

Η εξέλιξη αυτή, απόλυτα θετική για το συζητούμενο επί 14 χρόνια επενδυτικό σχέδιο, θα πρέπει να θεωρηθεί απόρροια των εξελίξεων στην πετρελαϊκή αγορά. Ειδικότερα δε, των προβλημάτων κόστους που αντιμετωπίζουν άλλοι αγωγοί («Ε» - 25 Απριλίου), αλλά και της προοπτικής σημαντικής αύξησης της παραγωγής σε περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ, όπως το Καζακστάν, όπου αναπτύσσουν δραστηριότητα αμερικανικές εταιρείες.

Συγκεκριμένα, η Chevron είναι επικεφαλής της κοινοπραξίας που εκμεταλλεύεται το κοίτασμα του Τεγκίζ στο Καζακστάν. Το παραγόμενο πετρέλαιο διοχετεύει στο ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα, μέσω του μήκους 1.500 χιλιομέτρων πετρελαιαγωγού Τεγκίζ - Νοβοροσίσκ, ποσότητα που ανέρχεται σε 30 εκατομμύρια τόνους (2005). Με δεδομένο ότι η κοινοπραξία έχει προγραμματίσει την αύξηση της παραγωγής και της δυναμικότητας του αγωγού της σε 67 εκατομμύρια τόνους το χρόνο, ενδιαφέρεται πρωτίστως να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη ροή του πετρελαίου προς τις αγορές.

Τέλος, αναφορικά με την προώθηση του έργου του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αναμένεται τριμερής συνάντηση Ρωσίας, Ελλάδας και Βουλγαρίας στην Αθήνα.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πίεση από Kοντολίζα Pάις για στροφή σε εναλλακτικές πηγές...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΙΝΤΙΚΑΚΗΣ

«Βέτο» στη συμμετοχή της ρωσικής Gazprom στον σχεδιαζόμενο ελληνο-τουρκο-ιταλικό αγωγό, ο οποίος θα μεταφέρει στη Δύση τις τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου της Ανατολής, επιχειρούν να βάλουν οι ΗΠΑ.

H Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις άσκησε πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση να αναζητήσει εναλλακτικές ενεργειακές διόδους και να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τη Ρωσία. «Το Αζερμπαϊτζάν είναι μία πηγή, γνωρίζω ότι υπάρχουν συζητήσεις για εναλλακτικούς αγωγούς φυσικού αερίου που θα συνδέουν την Τουρκία με την Ελλάδα. Όλα αυτά συνιστούν πολύ καλές προσπάθειες που θα πρέπει να συνεχιστούν», είπε χαρακτηριστικά χθες η κ. Ράις.

Απειλή για αμερικανικά συμφέροντα

Οι αμερικανικές πιέσεις σχετίζονται με τη δεδηλωμένη πρόθεση της Μόσχας να «καπαρώσει» την τροφοδοσία της Δύσης με ρωσικό φυσικό αέριο, τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια (προμηθεύει ήδη το 1/4 του αερίου της Ευρώπης), αποκλείοντας έτσι από τον ρόλο αυτό το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ιράν και - κάποια στιγμή στο μέλλον - και το Ιράκ. H επεκτατική πολιτική του ρωσικού γίγαντα που επιχειρεί να γίνει μονοπώλιο στην προμήθεια φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά και να «φράξει» την είσοδο σ' αυτήν νέων παραγωγών-χωρών (πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κασπίας) θεωρείται ως μεγάλη απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι οι ΗΠΑ επισείουν τον κίνδυνο της πλήρους εξάρτησης της E.E. από το ρωσικό αέριο και επιχειρούν να μπλοκάρουν τα σχέδια της Μόσχας στην ενεργειακή σκακιέρα. Το μεγάλο παζάρι των αγωγών, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται τώρα και η Ελλάδα, άρχισε ουσιαστικά στις αρχές Φεβρουαρίου με την επίσκεψη του αφεντικού της Gazprom στην Αθήνα. Τότε στις επαφές που είχε ο κ. Αλεξέι Μίλερ με κυβερνητικά στελέχη, τους είχε κάνει σαφές ότι η Μόσχα αναζητεί νέες εναλλακτικές διαδρομές μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου στη Δυτική Ευρώπη, προκειμένου να παρακάμψει τα εμπόδια που έθετε - και θέτει ακόμη - η Ουκρανία και ότι ένας από τους «δρόμους» αυτούς θα μπορούσε να είναι ο ελληνο-τουρκο-ιταλικός αγωγός. Ο κ. Μίλερ μάλιστα είχε προσφέρει ακόμη και ανταλλάγματα προς την ελληνική πλευρά (ως και συμμετοχή της Gazprom στην κατασκευή και τροφοδοσία του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης), προκειμένου οι Ρώσοι να εξαγοράσουν μερίδιο της εταιρείας που θα κατασκευάσει και θα εκμεταλλεύεται τον εν λόγω αγωγό. Τα επεκτατικά σχέδια των Ρώσων που δεν αφορούν μόνο τη δέσμευση του ελληνο-τουρκο-ιταλικού αγωγού, αλλά και την επέκταση της Gazprom στην αγορά της E.E., μέσω της εξαγοράς μεγάλων δυτικοευρωπαϊκών εταιρειών, ανησυχούν έντονα τις ΗΠΑ, οι οποίες και είχαν θορυβηθεί από την επίσκεψη Μίλερ στην Αθήνα. H ελληνική πλευρά είχε ακούσει με ενδιαφέρον το ρωσικό αίτημα, ωστόσο δεν είχε δεσμευθεί απέναντι στον κ. Μίλερ, αφού θα ήθελε ένα μέρος του αγωγού να γεμίσει με ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα κρατηθεί ανοιχτό ένα άλλο μέρος του αγωγού για μελλοντικές προμήθειες από χώρες της Κασπίας και της Κεντρικής Ασίας.

Διαφορετικά η εξάρτηση από τη Ρωσία θα ήταν απόλυτη. Αυτό ήταν άλλωστε και το αρχικό σχέδιο της E.E., όταν προωθούσε την κατασκευή του ελληνο-τουρκο-ιταλικού αγωγού: Να απεξαρτηθεί η Ευρώπη από την τροφοδοσία της αποκλειστικά με ρωσικό αέριο.

Προώθηση αζερικού αερίου

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ αυτό επικαλέστηκε σύμφωνα με πληροφορίες στις συζητήσεις της με Έλληνες αξιωματούχους και η κ. Ράις, προκειμένου να πείσει την ελληνική κυβέρνηση να εμποδίσει τα ρωσικά σχέδια. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως οι Αμερικανοί «προωθούν» το αζερικό φυσικό αέριο του κοιτάσματος Σακ Ντενίζ, για να γεμίσει ο ελληνο-τουρκο-ιταλικός αγωγός, το οποίο ωστόσο θα είναι διαθέσιμο περί το 2012. Από εκεί και πέρα το τουρκμενικό φυσικό αέριο το έχει προαγοράσει σε μεγάλο βαθμό η Gazprom, το ιρακινό θα καθυστερήσει πολύ να «πέσει» στην αγορά, ενώ το ιρανικό συνδέεται με την αποκλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο κ. Μίλερ είχε επισημάνει στους Έλληνες αξιωματούχους τον περασμένο Φεβρουάριο ότι μόνο η Gazprom διαθέτει τις αναγκαίες ποσότητες για να γεμίσει τον ελληνο-τουρκο-ιταλικό αγωγό, ο οποίος θα είναι έτοιμος το 2010. Από την πλευρά της η ελληνική κυβέρνηση είχε επισημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση τον πρώτο λόγο για το ποιος θα γεμίσει τον αγωγό έχει η Ιταλία, η οποία και έχει δεσμεύσει το 80% της χωρητικότητας του αγωγού, έναντι μόλις 20% της ελληνικής.

H άρνηση της Βρετανίας

ENA AKOMH δείγμα των επεκτατικών σχεδίων της Gazprom δόθηκε την εβδομάδα που πέρασε. Πριν από λίγες ημέρες το αφεντικό της Gazprom Αλεξέι Μίλερ προειδοποίησε τις κυβερνήσεις των 25 χωρών-μελών της E.E. ότι αν συνεχίσουν να της βάζουν εμπόδια στην απόκτηση ευρωπαϊκών εταιρειών που εμπορεύονται φυσικό αέριο, τότε η Ρωσία θα αλλάξει προσανατολισμό και ότι θα διοχετεύσει τις τεράστιες ποσότητες που διαθέτει σε νέες αναπτυσσόμενες αγορές, όπως αυτή της Κίνας. Αφορμή υπήρξε η πρόσφατη άρνηση της βρετανικής κυβέρνησης να επιτρέψει στην Gazprom την εξαγορά της εταιρείας Centrica, του μεγαλύτερου προμηθευτή φυσικού αερίου της εγχώριας αγοράς, μέσω της οποίας οι Ρώσοι επιδιώκουν να ελέγξουν και την εμπορία.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18521&m=N47&aa=1)

Περίληψη:Η Κοντολίζα πίεσε την ελληνική πλευρά στον αγωγό που  θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ιταλία με ενδιάμεσο σταθμό την Ελλάδα να μη διοχετευθεί ρωσικό αέριο αλλά κάποιας άλλης χώρα π.χ. από το Αζερμπαϊτζάν.Η ελληνική πλευρά επισήμανε ότι τον πρώτο λόγο έχει η Ιταλία που έχει δεσμεύσει το 80% της χωρητικότητας του αγωγού ενώ η Ελλάδα το υπόλοιπο 20%.

Όπως και να έχει κερδισμένη είμαστε μάλλον εμείς και στις 2 περιπτώσεις γιατί αργά αλλά σταθερά από ότι φαίνεται
η Ελλάδα μετατρέπεται σε ενεργειακός κόμβος από  όπου μεταφέρεται πετρέλαιο και φυσικό αέριο προς την Ευρώπη
είτε θα προέρχεται από Αζερμπατζάν είτε από Ρωσία
Βέβαια το θέμα δεν είναι τόσο απλό αλλά μάλλον κινούμαστε στο σωστό δρόμο

Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος... αλλά η αλήθεια είναι ότι η Ε.Ε. χρηματοδότησε το συγκεκριμένο αγωγό για να μειωθεί η εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο , δηλαδή η αρχική σκέψη ήταν να μεταφέρει κυρίως αζέρικο φυσικό άεριο και αέριο από το Τουρκμενιστάν ή αλλές χώρες...

Kερδισμενοι ειμαστε αλλα αν το δουμε ανταγωνιστικα σε σχεση με την Τπουρκια ειμαστε πισω λογω θεσης αλλα και σχεδιου. Οι Τουρκοι εκμεταλλευονται αφενος την προδηλη υποστηριξη των ΗΠΑ αλλα και μια σχετικη συγκαταβαση της Ρωσιας και αφετερου την εξαιρετικα οργανωμενη διπλωματια της.Εκει η Τουρκια κανει παρτυ με τον Γκιουλ να κραταει τα ουζα!!!
(Εχει υπερ της το Κουρδικο και την αποσταθεροποιηση του Ιρακ, το ενεργειακο, την αναγκη των ΗΠΑ για βοηθεια με το Ιραν και το Κυπριακο. 3 στα 4 θα ικανοποιηθουν.)Η Τουρκια ειναι το κεντρο και η Ελλαδα ειναι το παρακεντρο....Δυστυχως δεν υπαρχει φαντασια και τσαμπουκας.

Σε άρθρο που διάβαζα χτες αναφέρει το αντίθετο,
ότι δηλαδή στους νέους "συμμαχους" της η Αμερική δεν συγκαταλέγει την Τουρκία.
Δεν ξέρω κατά ποσο αληθεύει αυτό, αλλά αν δούμε τη μεταξύ τους στάση τα τελευταία χρόνια, φαίνεται λογικό

Mπουργκάς - Aλεξανδρούπολη: η Σόφια πιθανότατα αποχωρεί

Θρίλερ με την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ο οποίος έχει βρεθεί συχνά τα τελευταία 14 χρόνια στα γρανάζια αντικρουόμενων συμφερόντων, τόσο από τις εμπλεκόμενες χώρες όσο και από πετρελαϊκές εταιρείες, εκτυλίχθηκε χθες το βράδυ.

Το θρίλερ πυροδοτήθηκε χθες βράδυ από ρεπορτάζ του βουλγαρικού κρατικού ραδιοφώνου που μεταδόθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ), σύμφωνα με το οποίο η Σόφια αποφάσισε να αποσύρει τη συμμετοχή της από την κοινοπραξία που είχε συσταθεί με σκοπό να εκπροσωπήσει τη βουλγαρική πλευρά στην κατασκευή και εκμετάλλευση του αγωγού. Αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί, η κατασκευή του αγωγού θα βρεθεί «στον αέρα» για μια ακόμη φορά, παρά την πρόσφατη αναθέρμανση του ρωσικού ενδιαφέροντος μέσω της Gazprom και παρ' ότι οι εκπρόσωποι των τριών πλευρών (Ελλάδα - Ρωσία - Βουλγαρία) ετοιμάζονταν να συναντηθούν εντός του μήνα στη Μόσχα.

Ήταν παρανόηση;

Σύμφωνα πάντως με το τηλεγράφημα του ΑΠΕ, κύριος λόγος για την αποχώρηση του βουλγαρικού Δημοσίου από την κοινοπραξία, η οποία είχε ιδρυθεί το 2003, είναι ότι οι εταιρείες που συμμετέχουν σε αυτήν δεν έχουν καμιά εμπειρία στην υλοποίηση μεγάλων αναπτυξιακών σχεδίων σαν κι αυτό, ενώ παράλληλα δεν συμφωνούν επί τεχνικών ζητημάτων που άπτονται της κατασκευής.

Από την πλευρά τους, ελληνικές πηγές που πρόσκεινται στην κυβέρνηση εξέφραζαν τις επιφυλάξεις τους για το αν αληθεύει η είδηση. Τόνιζαν ότι επίσημη βουλγαρική ανακοίνωση δεν έχει υπάρξει και απέδιδαν τον θόρυβο που δημιουργήθηκε σε παρανόηση εκ μέρους των MME. Οι πηγές αυτές υποστήριζαν ότι πρόκειται για απλή αλλαγή εταιρικού σχήματος, αφού - όπως έλεγαν - η νέα κυβέρνηση της Σόφιας (ανεδείχθη νικήτρια στις πρόσφατες εκλογές) επιχειρεί να αλλάξει τη σύνθεση της βουλγαρικής κοινοπραξίας που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στην κατασκευή του έργου, προκειμένου να αντικαταστήσει ορισμένες από τις ιδιωτικές εταιρείες που συμμετέχουν με άλλες, φιλικά προσκείμενες προς αυτήν. Σύμφωνα μάλιστα με πηγές του υπουργείου Εξωτερικών, κατά τη συνάντηση που είχε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη με τον Βούλγαρό ομόλογό της, η Σόφια επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον της για τον αγωγό.

Αμερικανικές επιθυμίες

Ωστόσο, οι ίδιες διπλωματικές πηγές εκτιμούσαν ότι οι εξελίξεις αυτές θα πρέπει να συνδεθούν και με την προσπάθεια από μέρους της Σόφιας να ευθυγραμμιστεί με τις αμερικανικές επιθυμίες να μπει φραγμός στα επεκτατικά σχέδια της Μόσχας να ελέγχει τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου που διασχίζουν την ευρωπαϊκή ήπειρο. Συνέδεαν μάλιστα το περιστατικό με την επίσκεψη στην Αθήνα της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Κοντολίζας Ράις την προηγούμενη εβδομάδα.

Οι «νουθεσίες» Ράις για «απεξάρτηση» από τους Ρώσους

ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ η Κοντολίζα Ράις είχε συστήσει στην Αθήνα να αναζητήσει εναλλακτικούς προμηθευτές φυσικού αερίου, πέραν των Ρώσων και της Gazprom για να γεμίσει τον σχεδιαζόμενο ελληνο-τουρκο-ιταλικό αγωγό φυσικού αερίου. Σύμφωνα ωστόσο με άλλες πληροφορίες, η κ. Ράις έθεσε θέμα και για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, για τον οποίο το αφεντικό της Gazprom Αλ Μίλερ στην επίσκεψή του στην Ελλάδα είχε εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για τη συμμετοχή του ρωσικού γίγαντα. H κ. Ράις μετέφερε τη θέση των ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία ο αγωγός αυτός πρέπει να λειτουργήσει μόνο συμπληρωματικά προς τον ανταγωνιστικό αγωγό Μπακού - Τσεϊχάν, στον οποίο οι ΗΠΑ και εταιρείες τους έχουν επενδύσει πολλά κεφάλαια και προσδοκίες για να «μπλοκάρουν» τη Μόσχα στη διεθνή ενεργειακή σκακιέρα.

Ας σημειωθεί ότι τον περασμένο Απρίλιο στη Σόφια ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας Β. Χριστένκο και ο τότε Βούλγαρος υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης Β. Τσερόφσκι, είχαν υπογράψει πολιτικό μνημόνιο που δέσμευε τις τρεις κυβερνήσεις για την κατασκευή του αγωγού. Το επόμενο βήμα θα ήταν η σύσταση κοινής εταιρείας που θα αναλάβει την κατασκευή και εκμετάλλευση του αγωγού. Όμως, για μια ακόμη φορά δημιουργούνται ερωτηματικά...

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18527&m=N53&aa=1)

ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ διακήρυξη ενεργειακής συνεργασίας με κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη οι τρεις ηγέτες * ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Τίποτα δεν μας σταματά * ΠΑΡΒΑΝΟΦ: Ή τώρα ή ποτέ

Με επισπεύδοντα τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ελληνας πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και ο Βούλγαρος πρόεδρος Γκεόργκι Παρβάνοφ υπέγραψαν χθες στην Αθήνα Κοινή Διακήρυξη για την ευρύτερη συνεργασία τους στον τομέα της ενέργειας, (πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια).

Και οι τρεις δεσμεύθηκαν να έχουν υπογράψει τη διακρατική συμφωνία για την έναρξη κατασκευής του αγωγού ρωσικού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη πριν από το τέλος του 2006.

Στα 45 λεπτά της χθεσινής τριμερούς συνάντησης εργασίας, οι τρεις ηγέτες έδειξαν να συμφωνούν ότι η στενή ενεργειακή συνεργασία τους θα αποβεί προς το εθνικό όφελος και των τριών χωρών και δεσμεύθηκαν να ξεπεραστούν τα επιμέρους προβλήματα (που αφορούν κυρίως τα ποσοστά χωρών και συμμετέχουσων εταιρειών κ.λπ.), τα οποία όμως έχουν κρατήσει το έργο του αγωγού στάσιμο για περίπου 16 χρόνια.

Κινητήριος δύναμη, φυσικά, στη χθεσινή συνάντηση, ήταν η ρωσική πλευρά, με τον πρόεδρο Πούτιν να τονίζει ότι «αν συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε (σ.σ.: με τους μέχρι τώρα αργούς ρυθμούς ) με τους παραδοσιακούς μας εταίρους, τότε δεν θα έχουμε αποτελέσματα. Δεν θα έχουμε κανένα κέρδος από οικονομικής και πολιτικής άποψης... Η Ρωσία, γενικά, δεν βάζει κάποιους σκληρούς όρους. Θέλουμε μόνο τα έργα τέτοιου είδους με τους παραδοσιακούς μας εταίρους να υλοποιούνται...».

Δίνοντας μάλιστα παραστατικά τον επείγοντα χαρακτήρα κατασκευής του αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, ο κ. Πούτιν ανέφερε: «Πριν από δυόμισι χρόνια εγκρίναμε την απόφαση κατασκευής αγωγού πετρελαίου από τη Σιβηρία στον Ειρηνικό Ωκεανό. Εδώ και δυόμισι μήνες γίνεται η κατασκευή και ετοιμάσαμε ήδη 250 χιλιόμετρα, ενώ για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που είναι περίπου 200 χιλιόμετρα, διαπραγματευόμαστε από το 1993... Σ' αυτό το διάστημα κατασκευάστηκε ο αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν και ένα άλλο τμήμα του αγωγού προς την Τουρκία από τη Ρωσία...».

Ο Ρώσος πρόεδρος, που βιάζεται να εξασφαλίσει νέες εναλλακτικές ενεργειακές οδούς από τη νοτιοανατολική Ευρώπη για τα ρωσικά ενεργειακά προϊόντα, δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο να πείσει τους ηγέτες της Ελλάδας και της Βουλγαρίας ότι το έργο «... βρίσκεται αναμφισβήτητα στη σφαίρα των εθνικών συμφερόντων... αναβαθμίζει το στάτους όλων των χωρών που παίρνουν μέρος σ' αυτό», ενώ επέμεινε ότι και οι δύο χώρες (Ελλάδα και Βουλγαρία) μπαίνουν πλέον για τα καλά στο ενεργειακό παιχνίδι.

Ψάχνει... Σρέντερ

Οι διαφορές μεταξύ των μερών, στη Βουλγαρία και την Ελλάδα; Αυτές δεν αφορούν τον κ. Πούτιν, που, ίσως, το μόνον που ψάχνει ανάμεσά τους είναι ένας... νέος Γκέρχαρντ Σρέντερ των Βαλκανίων, που θα «ξελασπώσει» την κατάσταση.

Πάντως χθες, ο Σεργέι Μπογκντάντσικοφ, πρόεδρος της ρωσικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου ROSNEFT, που συμμετέχει στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη έσπευσε να δηλώσει ότι «οι ρωσικές εταιρείες που προμηθεύουν τον αγωγό με πετρέλαιο ίσως θα έχουν το πλειοψηφικό μερίδιο κερδών...» προκαλώντας μάλλον ρίγη στους ενδιαφερόμενους, και στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία, καθώς το υπόλοιπο ποσοστό θα πρέπει να μοιραστεί σε ίσα μερίδια για τις δύο χώρες και σε «υπομερίδια» για τις ενδιαφερόμενες εταιρείες...

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι το ρωσικό πρακτορείο Νόβοστι, στην ανάλυσή του για το έργο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη σημειώνει ανάμεσα στα άλλα: «τα εσωτερικά προβλήματα στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία», για παράδειγμα, οι δύο χώρες «...μέχρι στιγμής δεν έχουν επιτύχει να υποδείξουν τις γαίες από τις οποίες θα περάσει ο αγωγός από το έδαφός τους...», εγείροντας σαφέστατα τα τεράστια προβλήματα απαλλοτριώσεων, που κατά κανόνα στην Ελλάδα σταματούν και το πιο φιλόδοξο έργο.

Χθες τόσο ο Κ. Καραμανλής, όσο και ο Βούλγαρος πρόεδρος Παρβάνοφ, «έβαλαν τα δυνατά τους» να συμφωνήσουν για την ανάγκη υλοποίησης του έργου το ταχύτερο δυνατόν.

Ο Κ. Καραμανλής, οικοδεσπότης της συνάντησης, δήλωσε ευθαρσώς ότι «δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να εμποδίσει την έναρξη της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη... Δηλώθηκε και στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο η πολιτική βούληση να προχωρήσουμε. Βάλαμε ένα χρονοδιάγραμμα να έχουν λυθεί όλα τα διαδικαστικά ζητήματα και να έχει υπογραφεί η διακρατική συμφωνία μέσα στο 2006...».

Στροφή Παρβάνοφ

Ο πρόεδρος Παρβάνοφ, εκπροσωπώντας την πλευρά με τα περισσότερα εσωτερικά προβλήματα, αιτήματα και τα μεγαλύτερα εμπόδια στην κατασκευή του αγωγού μέχρι τώρα, έκανε μια εντυπωσιακή στροφή, δηλώνοντας δημοσίως «τώρα ή ποτέ» για την κατασκευή του αγωγού, καθώς, «η περαιτέρω καθυστέρηση υλοποίησης του αγωγού μπορεί να είναι καθοριστική και μοιραία».

Ο κ. Παρβάνοφ, όμως, επέμεινε στην «αμοιβαία εξυπηρέτηση συμφερόντων, της ισονομίας και του αμοιβαίου οφέλους των τριών πλευρών».

Κατά τη διμερή συνάντηση του κ. Καραμανλή με τον κ. Πούτιν εθίγη και το θέμα του αγωγού φυσικού αερίου που, προερχόμενου από την Τουρκία, θα συνδέει την Ιταλία και την Ελλάδα.

Η ελληνική πλευρά ενδιαφέρθηκε ιδιαιτέρως να αποσπάσει από τον Ρώσο πρόεδρο τη δέσμευση ότι δεν θα μειωθούν οι ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου που φτάνουν στην Ελλάδα ανεξαρτήτως προέλευσης των αγωγών.

Σε χθεσινή ανακοίνωση της ρωσικής εταιρείας φυσικού αερίου Γκαζπρόμ κατά τις χθεσινές συζητήσεις, «οι δυο πλευρές συζήτησαν την ελληνορωσική συνεργασία στον τομέα του φυσικού αερίου. Συζήτησαν τις προοπτικές για την αύξηση των προμηθειών με φυσικό αέριο προς την Ελλάδα, καθώς και τη δημιουργία νέων οδών για τη μεταφορά αερίου στη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Και πυροσβεστικά

Ο κ. Πούτιν παρέδωσε και λίστα με τις προτάσεις τους για πώληση ρωσικών αμυντικών συστημάτων στην Ελλάδα, ανάμεσα στα οποία και αξιόπιστα ρωσικά πυροσβεστικά ελικόπτερα τα οποία νοικιάζει το ελληνικό κράτος μέχρι στιγμής.

ΠΗΓΗ:www.enet.gr (http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=48573924,78605924,84408292,100556132,4736292,56472420,70523108,27950820,33735780,26947620)

Το γκαντεμιάζει αυτός ε :P
Οι εταιρίες που θα το διαχειριστούν τα πρώτα χρόνια θα βγάλουν άπειρα φράγκα παρεμπιπτόντως..

Ο Κοπελούζος και ο Λάτσης θα φάνε καλά!

Και μαζί με αυτούς το Ελληνικό κράτος αλλά και χιλιάδες εργαζόμενοι.Εξάλλου ο αγωγός δική τους ιδέα ήταν.

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφορικά με τη συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, τονίζει:

«Η προφανής σημασία της δημιουργίας εναλλακτικών λύσεων για τη μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου, για μια ενεργειακά εξαρτημένη χώρα όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να συγκαλύψει το βασικό ερώτημα: ποιος θα ωφεληθεί κυρίως από την κατασκευή και τη λειτουργία των συγκεκριμένων αγωγών μεταφοράς;

Πριν απ' όλους κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τόσο από την κατασκευή όσο και από τη διαχείριση του έργου. Οι θέσεις εργασίας, για τις οποίες γίνεται τόσος λόγος χάριν εντυπωσιασμού, θα είναι 500 για την κατασκευή και 300 για τη λειτουργία! Ενώ το κράτος θα εισπράττει τα μεσιτικά.

Η "πολυδιάστατη" εξωτερική και ενεργειακή πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης και τις ανάγκες κερδοφορίας μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων.

Μόνο ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας της λαϊκής οικονομίας μπορεί να διασφαλίσει την αξιοποίηση των διαδρομών μεταφοράς και των εγχώριων πηγών ενέργειας, στο πλαίσιο ενός ενεργειακού σχεδιασμού, που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Η γενικότερη όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας, αλλά και των αστικών τάξεων της περιοχής για τη δημιουργία ζωνών επικυριαρχίας, θα περιέχεται έτσι ή αλλιώς και στη συγκεκριμένη συμφωνία, γεγονός που δε διασφαλίζει από κινδύνους την περιοχή. Η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός αντιιμπεριαλιστικού μετώπου των λαών των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, προβάλλει άμεση».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/9/2006&id=6824&pageNo=7&direction=1

Να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την πολιτική συμφωνία για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολη επιχειρεί η κυβέρνηση, αν και την ίδια στιγμή παραδέχεται ότι οι «λεπτομέρειες» του έργου δεν έχουν ρυθμιστεί.

Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις περί δήθεν «γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας» και «μετατροπής της σε ενεργειακό κόμβο» επιχειρούν να αποκρύψουν ότι τόσο για το συγκεκριμένο έργο όσο και για τους άλλους αγωγούς μεταφοράς ενέργειας που υπάρχουν ή σχεδιάζονται, οι αποφάσεις λαμβάνονται από ιμπεριαλιστικά κέντρα και μονοπωλιακούς κολοσσούς που βρίσκονται σε ένα διαρκή ακήρυχτο πόλεμο για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών του πλανήτη και των αγωγών τους.

Παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα η κυβέρνηση περιμένει με αγωνία τη στάση των ΗΠΑ τόσο στο ζήτημα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη όσο, κύρια, στο ζήτημα του αγωγού φυσικού αερίου προς Ιταλία, με διακηρυγμένη την αντίθεση των Αμερικανών στην τροφοδοσία της ΕΕ με ρωσικό φυσικό αέριο. Μια πρώτη απάντηση αναμένεται να υπάρξει από τον Αμερικανό πρεσβευτή, Τ. Ρις, τις επόμενες μέρες, ενώ σημαντική θα είναι η συνάντηση της Ντ. Μπακογιάννη με τον υπουργό Ενέργειας των ΗΠΑ στο τρίτο δεκαήμερο του μήνα στην Ουάσιγκτον.

Η κυβέρνηση παραδέχτηκε χτες ότι το «ακανθώδες» θέμα των ποσοστών συμμετοχής της κάθε χώρας στην κοινοπραξία που θα αναλάβει την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη παραμένει σε εκκρεμότητα, αλλά εμφανίστηκε αισιόδοξη ότι τα εμπόδια θα υπερπηδηθούν χάρη στην εντολή που δόθηκε προχτές από τους τρεις ηγέτες.

Η απόφαση που ελήφθη στην τριμερή συνάντηση, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, είναι «να πραγματοποιηθεί νέα συνάντηση στην Αθήνα, εντός του 2006, σε επίπεδο υπουργών Ενέργειας και με τη συμμετοχή των εκπροσώπων των εταιρειών, ώστε να διευθετηθεί αυτό το πρόβλημα και μέχρι το τέλος του 2006 να έχει υπογραφεί η διακρατική συμφωνία».

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ρωσική πλευρά φέρεται να επιθυμεί τον έλεγχο του 51% της κοινοπραξίας και από εκεί και πέρα Ελλάδα και Βουλγαρία θα ελέγχουν από 24,5% η καθεμία. Μέχρι τώρα υπήρχαν αντιδράσεις, κυρίως από τη βουλγαρική πλευρά, μετά και από υπόδειξη εκ μέρους των ΗΠΑ, που δεν ήθελαν την κατασκευή του αγωγού. Μετά την πρόσφατη λειτουργία του ελεγχόμενου από αμερικανικές εταιρείες πετρελαιαγωγού Μπακού (Αζερμπαϊτζάν) - Τσεϊχάν (Τουρκία), η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ ήραν τις αντιρρήσεις τους για τον Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολη. Σε αυτό βοηθά και η συμμετοχή στην κατασκευή του αγωγού του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού Chevron (σε συνεργασία με τον όμιλο Λάτση), που επιθυμεί να μεταφέρει πετρέλαιο από το Καζαχστάν.

Οσον αφορά στη συνεργασία με τη Ρωσία στα εξοπλιστικά προγράμματα, ο Θ. Ρουσόπουλος περιορίστηκε να πει πως το θέμα συζητήθηκε πολύ γενικά. «Ο κ. Πούτιν ανέφερε ότι υπάρχει μια συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών που είναι παραδοσιακά καλή. Στη διαπίστωση αυτή συναίνεσε και ο Ελληνας πρωθυπουργός και αναφέρθηκε ότι η συνεργασία θα συνεχιστεί στο ίδιο καλό πνεύμα. Τίποτα περισσότερο». Σε ερώτηση περί ενδεχόμενων νέων προμηθειών ρωσικών όπλων, ο εκπρόσωπος σημείωσε ότι το συγκεκριμένο θέμα αφορά στα επιτελεία τα οποία θα κρίνουν ότι χρειάζονται κάποιου είδους εξοπλιστικά προγράμματα.

Για το ίδιο θέμα ο υπουργός Αμυνας, Ε. Μεϊμαράκης, δήλωσε μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής ότι στο πλαίσιο της αμυντικής δομής της χώρας εξετάζονται όλες οι προτάσεις.

Για δεύτερη μέρα χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέφυγε να δώσει οποιαδήποτε απάντηση για τον ελληνοϊταλοτουρκικό αγωγό φυσικού αερίου, αν δηλαδή θα επιτραπεί να μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στη Δυτική Ευρώπη, όπως επιθυμούν οι Ρώσοι. Θεωρείται βέβαιο ότι ο Βλ. Πούτιν έθεσε το θέμα, αλλά η κυβέρνηση αποφεύγει να πει οτιδήποτε δημόσια, υπό τον φόβο των Ιουδαίων (Αμερικανών)...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=6/9/2006&id=6845&pageNo=7&direction=1