THMMY.gr

Τι αποκαλύπτει το άλλοτε μέλος της ΚΕ και επικεφαλής  της Επιτροπής Αθλητισμού του Περισσού κ. Γ. Τζιας

Οταν το ΚΚΕ (δεν) παίζει μπάλα
Σε ποιες περιπτώσεις το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ασχολήθηκε με το επάρατο επαγγελματικό ποδόσφαιρο για συντροφικές μεταγραφικές διαμεσολαβήσεις αλλά και για την απόκτηση δύο μεγάλων ΠΑΕ Α' Εθνικής

Eιναι γνωστή η αρνητική θέση του ΚΚΕ όσον αφορά το... επάρατο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι επί Χαρίλαου Φλωράκη στην ηγεσία του κόμματοςτο ΚΚΕ έφτασε ένα βήμα πριν από την αγορά της ΠΑΕ ΑΕΚ, τον έλεγχο της ΠΑΕ Λάρισα μέσω του δήμου της θεσσαλικής πόλης, και όχι μόνο. Χωρίς την παρέμβαση του Χαρίλαου, ο κύπριος επιθετικός Γιώργος Σαββίδης δεν θα αγωνιζόταν στην ΑΕΚ. Αυτές και πολλές άλλες αθλητικές ιστορίες διηγείται το άλλοτε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επί χρόνια επικεφαλής της Επιτροπής Αθλητισμού του «Περισσού» κ. Γιώργος Τζιας, στο βιβλίο του «προσκύνημα στους ξεχασμένους ζάνες*» το οποίο θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία εντός των ημερών.

«Ενα πρωί με καλεί στο γραφείο του ο Χαρίλαος. Απόρησα. Είναι γνωστό ότι η σχέση του γερόλυκου κομμουνιστή, όπως και των περισσότερων ηλικιωμένων συντρόφων μας, με τον αθλητισμό και τα παράγωγά του δεν ήταν οι πιο καλές... Ακου, σύντροφε, μου είπε. Απέναντι από το σπίτι μου μένει εκείνος ο παράγοντας της ΑΕΚ (ο λόγος για τον κ. Ανδρέα Βούλγαρη ). Δικός μας άνθρωπος είναι, φαίνεται καλό παιδί. Η γυναίκα του είναι φιλενάδα με τη δική μου, τη Μάγδα. Κάθε μέρα έρχεται για καφέ και ζητάει να βοηθήσουμε την ομάδα του άνδρα της. Μ΄ έχουν φάει και οι δύο. Θέλει, λέει, να παρέμβουμε για να κάνουν μια καλή μεταγραφή... θέλουν τον Κύπριο, τον αρχηγό της Ομόνοιας ( Γιώργο Σαββίδη ). Είναι λέει πολύ καλός. Πάρε, σε παρακαλώ, τους συντρόφους μας, εκεί κάτω στο ΑΚΕΛ, πες τους ότι τους το ζητάμε χάρη και κανόνισέ το ».

Ο Σαββίδης και ο Χαρίτος

« Τι να έκανα; » θυμάται ο κ. Τζιας. « Μίλησα με τον πρόεδρο της Ομόνοιας. Νομίζω ότι ήταν ο Παπαϊωάννου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και αργότερα υπουργός στην κυβέρνηση Γιώργου Βασιλείου . Η επιθυμία του Χαρίλαου έκαμψε τις αντιρρήσεις τους και έτσι ο κουμπάρος**, όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά τα χανούμια, ήρθε με συνοπτικές διαδικασίες στη Νέα Φιλαδέλφεια (το καλοκαίρι του 1987). Επαιξε καλή μπάλα, έγινε αρχηγός στην ομάδα τους και όλοι, κομματικοί, παράγοντες και φίλαθλοι, έμειναν ευχαριστημένοι. Μια μεταγραφή που, έτσι για την ιστορία, δεν ξεπέρασε τα σαράντα εκατομμύρια δραχμές ».

Ηταν όμως να μην ανοίξει η όρεξη... « Την επόμενη χρονιά πάλι μια από τα ίδια. Θέλουμε τον Ανδρέα Χαρίτου, μας είπαν. Τον τερματοφύλακα που είναι και αρχηγός της Εθνικής Κύπρου. Τι να κάνω. Αποφασίσαμε να ξανακάνουμε την ίδια διαδικασία. Τηλέφωνα στο ΑΚΕΛ, παρακάλια με όλα τα σχετικά, αλλά, ευτυχώς για μας, σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι της Κύπρου (με την Ολλανδία στις 28/10/1987), έγιναν επεισόδια.Ο ήρωάς μας έφαγε βαριά καμπάνα από την UΕFΑ και έτσι η κυπριακή παροικία της ΑΕΚ δεν αυξήθηκε και η παραδοσιακή Αριστερά έχασε την ευκαιρία να γίνει, έστω και έτσι, αθλητικός ατζέντης ».

Το αλισβερίσι με τη... γειτόνισσα

Οι σχέσεις του ΚΚΕ με τη... γειτόνισσα ΑΕΚ (ΠερισσόςΝέα Φιλαδέλφεια) χρονολογούνται από την εποχή που το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό. Σφυρηλατήθηκαν τη δεκαετία του 1970 όταν γραμματέας της ΑΕΚ ήταν το στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ της ΕΠΟ κ. Δημήτρης Μουρίκης και μέλος του ΔΣ ο κ. Α. Βούλγαρης και συνεχίστηκαν επί επαγγελματικού ποδοσφαίρου με πρόεδρο της ΠΑΕ ΑΕΚ τον βιομήχανο αθλητικών ειδών κ. Ανδρέα Ζαφειρόπουλο.

« Σύντροφε, ο Ζαφειρόπουλος μας χρειάζεται, επανέρχεται ο Ανδρέας (Βούλγαρης). Θέλει να συναντήσει κάποιον από την πρεσβεία. Αμα βοηθήσει το κόμμα, μπορεί να μας δώσουν κάποιον δικό τους στην ομάδα.Για σκέψου λίγο, θα είναι ο πρώτος σοβιετικός ποδοσφαιριστής που θα παίξει σε ομάδα του εξωτερικού. Αν αυτή η ομάδα είναι η ΑΕΚ, φαντάσου την προβολή της χώρας μας, τα οφέλη για το κόμμα από μια τέτοια μεταγραφή. Να, τον άλλο μήνα παίζει φιλικό στο ΟΑΚΑ η Εθνική μας με τους Σοβιετικούς. Εκεί στο ημίχρονο του αγώνα κανόνισε το ραντεβού » διηγείται ο κ. Τζιας.

Ο πρέσβης και ο καπετάνιος

Πρέσβης της Σοβιετικής Ενωσης στην Ελλάδα εκείνη την εποχή ήταν ο Βίκτορ Στουκάλιν . Προσωπικότητα ισχυρή και η τοποθέτησή του σε αυτό το νευραλγικό πόστο της Μεσογείου δεν ήταν καθόλου τυχαία.

« Την ημέρα του αγώνα (23/4/1988, Ελλάδα- ΕΣΣΔ 0-4)... ο Ανδρέας (Βούλγαρης) στριφογύριζε ανήσυχος στο κάθισμά του. Η ώρα περνούσε και ο Ζαφειρόπουλος δεν φαινόταν πουθενά. Προφανώς μας είχε στήσει. Και καλά εμάς. Τον Στουκάλιν όμως; Είδαμε και πάθαμε να κανονίσουμε τη συνάντηση και τώρα γινόμασταν ρεζίλι. Τελικά μας ειδοποίησε ότι κάτι επείγον του έτυχε, ότι ζητάει συγνώμη, ότι επιφυλάσσεται για μιαν άλλη φορά ».

Κατά τον κ. Τζια την ευκαιρία συνάντησης με τον κ. Στουκάλιν άρπαξε από τα μαλλιά ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός κ. Γιώργος Βαρδινογιάννης. « Ο καπετάνιος με γνώριζε. Πέρασε από μπροστά μου και άνετος κατευθύνθηκε προς τον σοβιετικό αξιωματούχο. Κοίτα, είπα στον Ανδρέα. Πέταξε το πουλί. Σας πρόλαβαν οι βάζελοι. Προσπάθησα να καταλάβω τι κουβέντιαζαν οι δύο άνδρες. Μίλαγαν χαμηλόφωνα, στα αγγλικά. Πλησίασα... Πότε πρόλαβε ο μπαγάσας, είχε αρχίσει την κουβέντα για τους ποδοσφαιριστές. Του έλεγε για τον έναν, του κριτικάριζε τον άλλον και από εδώ το είχε, από εκεί το είχε, κατέληξε να του ζητάει τον τερματοφύλακα. Μίλαγε για μεταγραφή του Ρινάτ Ντασάεφ... Ο πρέσβης χαμογελώντας απαντούσε ευγενικά αλλά συνάμα και αόριστα. Διπλωμάτης μεγάλος, δεν ήθελε να δεσμευτεί. Η ιδέα όμως του καλάρεσε. Δεν θα ήταν άσχημο να γινόταν εδώ στην Ελλάδα η πρώτη μεταγραφή σοβιετικού αθλητή στο εξωτερικό, στον χώρο της δικής του ευθύνης και μάλιστα στον σύλλογο μιας οικογένειας με τέτοια οικονομική επιφάνεια... Αυτό το κατάλαβε ο καπετάνιος και επιμένοντας του απέσπασε τελικά την υπόσχεση. Στο κόμμα πάντως το θέμα δεν συζητήθηκε και πολύ. Με συνοπτικές διαδικασίες ταχθήκαμε αρνητικά και η όποια προοπτική της μεταγραφής πάγωσε ».

Tο πείραμα και ο φόβος

Ο κ. Ζαφειρόπουλος δεν πήγε στο ραντεβού με τον Στουκάλιν, όταν όμως το 1988 αποφάσισε να αποχωρήσει από την ΠΑΕ ΑΕΚ έσπευσε και πάλι στο ΚΚΕ. Αναφέρει σχετικά ο κ. Τζιας: « Με τον Ζαφειρόπουλο συναντηθήκαμε ξανά όταν αποφάσισε να πουλήσει την ΠΑΕ. O βιομήχανος ήξερε, πιθανόν καλύτερα από εμάς, ότι το χρήμα υπάρχει και ήρθε με πρόταση. Μας την έδινε με ένα ποσό που δεν ξεπερνούσε τα διακόσια εκατομμύρια δραχμές. Ποσό όχι μικρό, αλλά ούτε μεγάλο για μια τέτοια επένδυση... Το γιατί, σαν κόμμα, δεν κάναμε την κίνηση, έστω και σαν πείραμα, είναι μια άλλη ιστορία. Μέσα μου είμαι βαθιά πεισμένος ότι το ζήτημα δεν ήταν οικονομικό. Ηταν πάνω απ΄ όλα, ο φόβος μας, η αδυναμία μας να δούμε το καινούργιο. Βολεμένοι στο δικό μας μικρόκοσμο, μας έλειπε η διάθεση για ρίσκο » σχολιάζει το πρώην στέλεχος του ΚΚΕ.

* Ζάνες (πληθυντικός του Ζευς), προτομές προς τιμήν του Δία που κατασκευάζονταν στην Αρχαία Ολυμπία με τα πρόστιμα που επιβάλλονταν στους αθλητές οι οποίοι παραβίαζαν τους κανονισμούς των Ολυμπιακών Αγώνων.

** Ο Γιώργος Σαββίδης αγωνίστηκε στην ΑΕΚ από το 1987 ως το 1972 σε 132 ματς πρωταθλήματος σημειώνοντας 33 γκολ. Αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδας το 1989 και το 1992.



www.tovima.gr (http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=5&artId=304596&dt=13/12/2009)

«Να μπλέξουμε με αυτούς τους αλήτες;»

Ποιοι και πώς χάλασαν τη δουλειά με την προσφορά (μέσω δήμου) στο Κόμμα της ΠΑΕ Λάρισα

Το ΚΚΕ δεν τόλμησε να αγοράσει την ΠΑΕ ΑΕΚ, θα μπορούσε όμως αν ήθελε να ελέγξει την ΠΑΕ Λάρισα και μάλιστα μία εβδομάδα μετά την ανάδειξή της σε πρωταθλήτρια Ελλάδας το 1988. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ και μεγαλομέτοχος της ταπητουργίας ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ κ. Στέλιος Καντώνιας πρόσφερε δωρεάν τις μετοχές της ΠΑΕ στον δήμο της πόλης, δήμαρχος της οποίας από το 1980-1994 ήταν το στέλεχος του ΚΚΕ Αριστείδης Λαμπρούλης .

« Μάζεψέ τα και ανέβα επάνω. Εχουμε εξελίξεις. Χαρίζουν την ομάδα στον δήμο και μπλέξαμε τα μπούτια μας. Αλλοι λένε έτσι, άλλοι ανάποδα και άκρη δεν βγαίνει.Φοβάμαι ότι θα πλακωθούμε μεταξύ μας. Εγιναν όλοι ειδικοί του ποδοσφαίρου και στα γραφεία γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος » τηλεφώνησαν από την κομματική οργάνωση Λάρισας του ΚΚΕ στον (τότε) επικεφαλής της Επιτροπής Αθλητισμού του Κόμματος κ. Γ. Τζια ο οποίος επικοινώνησε αμέσως με τους βετεράνους ποδοσφαιριστές κκ. Κώστα Λεβέντη και Νίκο Μάλιαρη που ήταν οι άνθρωποι του ΚΚΕ στη διοίκηση του συνδέσμου των ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ).

« Παιδιά έτσι και έτσι τους είπα. Τολμάμε; Τρελάθηκαν. Αρχισαν να ρίχνουν ιδέες, να κάνουν προτάσεις. Μάζεψα βιαστικά μερικά πράγματα και ανηφόρησα προς τη Λάρισα... Στα κομματικά γραφείαγινόταν το έλα να δεις. Τα τοπικά στελέχη είχαν αρχίσει τις κουβέντες. Οι περισσότεροι ήταν σύμφωνοι, τους τσίγκλαγε το καινούργιο, αλλά υπήρχαν και μερικοί, δυστυχώς μεταξύ τους και νεολαίοι, που το έβλεπαν με μισό μάτι. Σύντροφε, πώς τα βλέπεις; Τι λες να κάνουμε; Προχωράμε, είπα. Πάμε μπροστά. Είναι πρόκληση. Είναι κάτι καινούργιο. Εμείς δεν λέμε όμως ότι είμαστε πρωτοπόροι; Ας δοκιμάσουμε ».

Ο ανένδοτος γραμματέας

Είπε και άλλα πολλά ο κ. Τζιας και όπως αναφέρει στο βιβλίο του, σιγά σιγά δημιουργήθηκε κλίμα ευφορίας μέσα στο οποίο ξεπεράστηκαν ακόμη και οι αντιρρήσεις του δημάρχου ο οποίος φοβόταν ότι θα του ασκηθεί πίεση από την αντιπολίτευση και θα αντιμετωπίσει πόλεμο από τα αρμόδια υπουργεία.

« Και πάνω εκεί, όταν το νερό έμπαινε στ΄ αυλάκι, παίρνει τον λόγο ο Αντώνης (ο νυν βουλευτής του ΚΚΕ κ. Σκυλάκος ). Ιδια ηλικία περίπου με μένα, γενιά του Πολυτεχνείου, δικηγόρος το επάγγελμα. Είναι ο γραμματέας της οργάνωσης. Το φέρνει ο μπαγάσας από εδώ, το πάει από εκεί και καταλήγει, μ΄ αυτή την ξύλινη κομματική γλώσσα, γνώρισμα χαρακτηριστικό αυτών που θέλουν να αναρριχηθούν στην κομματική ιεραρχία, και καταλήγει ο αφιλότιμος στην άρνηση. Βάλαμε τις φωνές, αρχίσαμε την κουβέντα από την αρχή, τίποτα. Ο Αντώνης ανένδοτος, σκέτη άρνηση... Δεν έβγαινε τίποτα έτσι. Το να διαφωνούν μερικοί σύντροφοι, είναι ένα θέμα. Το να διαφωνεί ο γραμματέας, στέλεχος επαγγελματικό και άνθρωπος του μηχανισμού, είναι μπλέξιμο και μάλιστα μεγάλο. Τα μάζεψα και έφυγα... Στην Αθήνα με περίμεναν με αγωνία. Τους περιέγραψα τα καθέκαστα, τις γνώμες και τις απόψεις όλων, το κόλλημα και την άρνηση του Αντώνη. Τους εξήγησα ότι δεν βλέπω να γίνεται τίποτα, ότι σηκώνω τα χέρια ψηλά. Ξαφνικά ο Νίκος (Μάλιαρης) πέταξε την ιδέα. “Γιατί δεν απευθυνόμαστε στο Πολιτικό Γραφείο; Να συζητήσουμε, να τους εξηγήσουμε. Τι στο καλό δεν θα καταλάβουν;”. Μάλλον είχε δίκιο » αναφέρει ο κ. Τζιας.

Tαφόπλακα από το Πολιτικό Γραφείο

Η συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ έγινε στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1988. Εκτός του Χαρίλαου Φλωράκη συμμετείχαν σε αυτό οι παλιοί Γρηγόρης Φαράκος, Κώστας Τσολάκης, Λούλα Λογαρά, Τάκης Μαμάτσης και από τη νέα γενιά οι κκ. Δημήτρης Γόντικας, Σπύρος Χαλβατζής, Θόδωρος Τζατζής, Μήτσος Κωστόπουλος και ο βουλευτής σήμερα του ΠαΣοΚ κ. Μίμης Ανδρουλάκης ο οποίος απουσίαζε από τη συνεδρίαση.

« “Σύντροφε, σε ακούμε” είπε (στον Γ. Τζια) ο Χαρίλαος. Αναφέρθηκα στην ιστορική διαδρομή του αθλητικού οικοδομήματος, στην απομόνωση της αριστεράς από αυτό, υπέδειξα τις προσβάσεις μας στο ποδόσφαιρο, μίλησα για τη δουλειά του ΑΚΕΛ στην Κύπρο και την ομάδα του την Ομόνοια, για τη βοήθεια που θα μας δώσουν οι σοβιετικοί και για άλλα πολλά.Η κουβέντα ολοκληρώθηκε γρήγορα. Κατάλαβα ότι δεν τους έπειθα... Την ταφόπλακα στη συζήτηση την έβαλε η Λούλα (Λογαρά). Γραμματέας της κομματικής οργάνωσης της Αθήνας και από τα παλαιότερα μέλη του Πολιτικού Γραφείου. Κοκέτα στο ντύσιμο αλλά όχι και στη σκέψη, είπε με το συνηθισμένο σοβαρό της ύφος. “Ακούστε, σύντροφοι. Στη Λάρισα ελέγχουμε τον δήμο. Ελέγχουμε το εργατικό κέντρο,τους αγροτικούς συλλόγους. Το ποσοστό μας στις εθνικές εκλογές ανεβαίνει και μάλιστα βγάλαμε κομμουνιστή βουλευτή. Με όλα αυτά δικά μας, είναι ώρα τώρα να μπλέξουμε με το ποδόσφαιρο; Να μπλέξουμε με αυτούς τους αλήτες ;”». Από όλους μόνο ο κ. Κωστόπουλος μίλησε θετικά για ενδεχόμενη ενασχόληση του ΚΚΕ με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

« Εχετε δει το οκτάρι ανάποδα; Εγώ το είδα στ΄ αλήθεια. Και μαζί μ΄ αυτό, είδα και τον Χριστό φαντάρο, βαθμοφόρο μάλιστα και ότι άλλο κουφό και απίθανο μπορεί να φανταστεί κανείς, μέσα στ΄ ανήλιαγα κομματικά γραφεία, που γεννούν και τρέφουν τους κάθε λογής μηχανισμούς. Και μη χειρότερα » καταλήγει ο κ. Τζιας.



www.tovima.gr (http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=5&artId=304597&dt=13/12/2009)

Ο Πεχλιβανίδης, ο Νταϊφάς και ο Χάρρυ Κλυνν

Την εποχή εκείνη όποιος ήθελε να κάνει μεταγραφή από ομάδα της πρώην ΕΣΣΔ έπρεπε να περάσει από τον Περισσό. Οπως θυμάται ο κ. Τζιάς « τότε κυκλοφορούσε το όνομα κάποιου Γιεφστάφι Πεχλιβανίδη. Τον χαρακτήριζαν μεγάλο ταλέντο, καινούργιο Χατζηπαναγή. Ο Ολυμπιακός, με πρόεδρο τότε τον Σταύρο Νταϊφά, έστειλε τους ανθρώπους του, τον βρήκε,τον συμφώνησε και ετοιμαζόταν να τον φέρει στην πατρίδα. Εμείς είμαστε εντελώς απέξω. Ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, να σου πάλι οι μπελάδες. Εμφανίστηκε ο Χάρρυ Κλυνν. Ο πρόεδρος των ποντίων της Καλαμαριάς και της επαγγελματικής ένωσης ποδοσφαίρου. Τι ζητάς σύντροφε; “Τον Πεχλιβανίδη”, μας απάντησε ορθά κοφτά. Αντε τώρα να τον πείσεις. Ανένδοτος ο Βασίλης ( Τριανταφυλλίδης ) . Τρέξε στο Πολιτικό Γραφείο, τρέξε στην πρεσβεία και όλα τα γνωστά. Η μεταγραφή στον Ολυμπιακό χάλασε, για την ακρίβεια τη χαλάσαμε εμείς ». Κάποια χρόνια αργότεραπάντως ο Στάθης Πεχλιβανίδης ήρθε τελικά στην Ελλάδα και έπαιξε στον Λεβαδειακό.

www.tovima.gr
 (http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=5&artId=304598&dt=13/12/2009)

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Βιογραφικό έδινε?

Και βεβαια το βιβλιο εκδοθηκε μετα το θανατο του Φλωρακη, οποτε απαντηση δεν μπορει να υπαρξει.