|
Title: Φονταμενταλισμός και Ιραν Post by: Karaμazoβ on November 01, 2009, 13:33:22 pm ΑΓΙΑΤΟΛΑΧ ΤΑΣΚΙΡΙ ΤΟ «ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ» ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΙΡΑΝ, ΧΑΜΕΝΕΪ, ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ «Ε»
«Η μαντίλα είναι όπως το κράνος του μοτοσικλετιστή» Του ΘΩΜΑ ΤΣΑΤΣΗ Ο αγιατολάχ Μοχάμεντ Αλί Τασκιρί είναι ένας από τους στενούς συνεργάτες του αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, πνευματικού ηγέτη της ιρανικής επανάστασης. Ο Τασκιρί έχει έναν ειδικό ρόλο στην προσέγγιση των ισλαμιστών. Εχει τη θέση του γ.γ. της «Παγκόσμιας Συνέλευσης για την προσέγγιση των ισλαμικών σχολών σκέψης», αναζητώντας μεταξύ άλλων, δηλαδή, ισορροπίες μεταξύ σιιτών και σουνιτών. «Η ελευθερία της σκέψης και του λόγου δεν πρέπει να βλάπτει το σύνολο της κοινωνίας. Δεν μπορεί κάποιος να γράφει για κάτι που θα οδηγούσε στη διάλυση των οικογενειών», υποστηρίζει ο αγιατολάχ Μοχάμεντ Αλί Τασκιρί, για το «προληπτικό» κλείσιμο εφημερίδων στο Ιράν (φωτογρ. Μ. Βαλασόπουλος) «Η ελευθερία της σκέψης και του λόγου δεν πρέπει να βλάπτει το σύνολο της κοινωνίας. Δεν μπορεί κάποιος να γράφει για κάτι που θα οδηγούσε στη διάλυση των οικογενειών», υποστηρίζει ο αγιατολάχ Μοχάμεντ Αλί Τασκιρί, για το «προληπτικό» κλείσιμο εφημερίδων στο Ιράν (φωτογρ. Μ. Βαλασόπουλος) Η επίσκεψή του στην Αθήνα πριν από λίγες ημέρες συνέπεσε με την απόφαση της κυβέρνησης της Τεχεράνης να κλείσουν τρεις εφημερίδες στο Ιράν για «προληπτικούς λόγους». Οταν του θέσαμε το ερώτημα γιατί έκλεισαν οι τρεις εφημερίδες (Φαρχάν Ασντί, Αρμάν και Ταλίλ Ρουζ) ο Τασκιρί μάς είπε ότι δεν το γνώριζε. Ωστόσο είχε μια γενικότερη απάντηση για τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει ο Τύπος: «Εάν κάποιο από τα ΜΜΕ με όσα γράφει μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην κοινωνία και αν προβάλλει ψέματα, προκαλώντας διχόνοια στον κοινωνικό ιστό, δεν είναι ελευθερία». Ποια είναι τα όρια; Εάν γράψω σε μια εφημερίδα του Ιράν ότι μια γυναίκα δεν πρέπει να υποχρεώνεται να φοράει μαντίλα, θα δικαστώ; «Αυτό είναι κατά του συστήματος. Πάνω από το 98% του λαού έχει εγκρίνει το σύστημα διοίκησης της χώρας». Ελευθερία και απαγόρευση Ναι, αλλά αυτό είναι αντίθετο με την ελευθερία της σκέψης και την έκφραση της γνώμης μου. «Η ελευθερία της σκέψης και του λόγου δεν πρέπει να βλάπτει το σύνολο της κοινωνίας. Δεν μπορεί κάποιος να γράφει για κάτι που θα οδηγούσε στη διάλυση των οικογενειών. Εσείς θα τον αφήνατε να γράψει ελεύθερα;» Θα τον άφηνα και θα του απαντούσα. «Ακόμη και εάν θα προκαλούσε διχόνοια στην κοινωνία με τα γραπτά του και δημιουργούσε εσωτερικές συγκρούσεις; Θα το επιτρέψετε;» Δηλαδή, οι εφημερίδες που έκλεισαν προσπάθησαν να προκαλέσουν εσωτερικές συγκρούσεις; «Δημοσιεύματα που προκαλούν διχόνοια στην κοινωνία και προσπαθούν με ψέματα να διαταράξουν τη δομή και τη γαλήνη που υπάρχουν στη χώρα, μπορούμε να τα αφήσουμε; Η διαφορά μας είναι ότι εμείς πιστεύουμε ότι η ελευθερία πρέπει να έχει αξία και εσείς ότι δεν χρειάζεται να έχει όρια». Η «συνωμοσία» της Δύσης Η συζήτηση με τον αγιατολάχ Τασκιρί κάποια στιγμή έφτασε μέχρι τις εκλογές. Και ο συνεργάτης του πνευματικού ηγέτη της επανάστασης ήταν σαφής, αποδίδοντας σε μεγάλο βαθμό όσα έγιναν σε «συνωμοσία της Δύσης», όπως είπε. Για τον αγιατολάχ Τασκιρί «οι εκλογές έγιναν με τις καλύτερες συνθήκες. Το 85% του εκλογικού σώματος έλαβε μέρος. Σε ποιο μέρος της Δύσης συνέβη αυτό; Οι ψηφοφόροι έδωσαν 24 εκατομμύρια ψήφους στον έναν υποψήφιο (σ.σ. εννοεί τον Αχμαντινετζάντ), δηλαδή 63,5%. Ο δεύτερος πήρε 13 εκατομμύρια. Αυτός που έχασε (σ.σ. δηλαδή ο Χουσεΐν Μουσάβι), αντί να επιλέξει τον νόμιμο τρόπο και να απευθυνθεί στα δικαστήρια, αντί να κάνει καταγγελίες, ανακοίνωσε ότι έγινε νοθεία και ζήτησε να γίνουν και πάλι εκλογές. Αυτό συνιστά παράνομη συμπεριφορά. Και σ' αυτή τη βάση προκάλεσε τον κόσμο να βγει στους δρόμους. Και δυστυχώς όλη η Δύση υποστηρίζει αυτό τον άνθρωπο, όπως έκανε ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Μπράουν και ο Σαρκοζί. Πρόβαλαν αυτόν τον άνθρωπο με 18.000 ιστοσελίδες που στήθηκαν στο Διαδίκτυο για να κάνουν προπαγάνδα εναντίον των εκλογών. Πρόκειται για μεγάλη συνωμοσία της Δύσης. Αυτό εμείς το λέμε "η τυραννία της μειονότητας". Εκείνοι έλεγαν: ή δέχεστε αυτό που λέμε ή κάνουμε διαδήλωση». Οι μουσουλμάνοι που ζουν σε χώρες της Δύσης, πρέπει να ζουν διαφορετικά από εκείνους που ζουν σε μουσουλμανικές χώρες; «Αυτό είναι κάτι που αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να γίνει. Οσοι ζουν σε μουσουλμανικές χώρες ζουν βάσει του δικού τους πολιτισμού. Οι μουσουλμάνοι που ζουν στις δυτικές χώρες έχουν άλλες υποχρεώσεις. Αυτοί είναι αναγκαίο να διατηρούν την πίστη τους, αλλά συγχρόνως να συνεργάζονται αρμονικά με την κοινωνία στην οποία βρίσκονται και να ζουν ως πολίτες της χώρας που τους φιλοξενεί. Να συνεργάζονται για την πρόοδο της κοινωνίας στην οποία ζουν. Καθήκον τους είναι να συμπεριφέρονται στο πλαίσιο του Ισλάμ, στη γνήσια διδασκαλία της θρησκείας τους. Και το Ισλάμ είναι η θρησκεία του διαλόγου, της ειρήνης και της αδελφικής συμβίωσης, με σκοπό την πρόοδο και τη δημιουργικότητα. Οι μουσουλμάνοι που ζουν στις ισλαμικές χώρες και οι μουσουλμάνοι που ζουν στη Δύση έχουν διαφορετικές υποχρεώσεις. Στις ισλαμικές χώρες είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν τους νόμους και την παράδοση του Ισλάμ, αλλά στις χώρες της Δύσης πρέπει να αναζητούν ισορροπία». Υπάρχουν όμως προβλήματα. Για παράδειγμα στο Ιράν υπάρχουν γυναίκες που δεν επιθυμούν να φορούν μαντίλα. Το διαπίστωσα σε μια επίσκεψη που έκανα πέρυσι. «Το Ισλάμ δέχεται και σέβεται όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και κάτι περισσότερο. Σέβεται την ελευθερία του λόγου, της πίστης και της συμπεριφοράς. Με μία προϋπόθεση. Ο καθένας είναι ελεύθερος, αρκεί να μην πειράζει την ελευθερία του άλλου. Η κοινωνία του Ιράν διέπεται από το πνεύμα του Ισλάμ και η μαντίλα είναι απαραίτητη. Είναι μία από τις προϋποθέσεις για να γίνει ο άνθρωπος τέλειος. Αυτός είναι ο στόχος της επανάστασης εξάλλου, η τελειότητα του ανθρώπου». Κράνος και μαντίλα Αυτό είναι θέμα του κράτους; Στο Ιράν οι γυναίκες υποχρεώνονται να βάλουν μαντίλα, θέλουν δεν θέλουν, και στη Γαλλία να μη φορούν, ανεξάρτητα από το εάν το επιθυμούν. Είναι θέμα του κράτους ή ενός νόμου πώς θα ντυθεί κάποιος; «Είναι φυσικό μια ισλαμική δημοκρατία, όπως αυτή του Ιράν, να βασίζεται στους ισλαμικούς νόμους και μία από τις ελευθερίες είναι αυτή της συμπεριφοράς. Το να υποχρεώνει όμως κάποιος μια μουσουλμάνα να μη φοράει μαντίλα είναι εναντίον των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του καθενός. Στην περίπτωση της Γαλλίας, νομίζω ότι είναι αντίθετη με την ελευθερία του ανθρώπου. Αυτή είναι η διαφορά. Το Ιράν εφαρμόζει αυτά που πιστεύει. Στο Ιράν εφαρμόζονται οι νόμοι εκ μέρους της πίστης». Και οι νόμοι της πίστης «προστατεύουν» κάποιον ακόμη και αν δεν το θέλει; «Κάποιος που οδηγεί τη μοτοσικλέτα του είναι υποχρεωμένος να φοράει κράνος. Τον προστατεύει, άρα πρέπει να το φοράει. Το ίδιο ισχύει και για την ισλαμική ενδυμασία». E - 1/11/2009 (http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.interviews&id=97147) |