|
Title: Tο φάντασμα του τρίτου πόλου Post by: apostolos1986 on January 24, 2006, 19:14:20 pm Tο φάντασμα του τρίτου πόλου ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ το τελευταίο διάστημα οι συζητήσεις σε κύκλους επιχειρηματιών, τραπεζιτών, διανοουμένων, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και άλλων για την ανάληψη πρόδρομων πολιτικών πρωτοβουλιών, που δεν θα καταλήγουν απαραιτήτως σε αποτέλεσμα, αλλά ως πρώτο στόχο θα έχουν την ανίχνευση των διαθέσεων της κοινής γνώμης. Οι εν λόγω αναζητήσεις και συζητήσεις εκκινούν από βάση αμφισβήτησης των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών και της ηγεσίας αυτών να διαμορφώσουν τις συνθήκες και το περιβάλλον για την αναγέννηση της χώρας. Αρκετοί εκ των ιθυνόντων της εγχώριας επιχειρηματικής τάξης θεωρούν ότι η πολιτική ηγεσία δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, αποφεύγει τις μεγάλες επιλογές και καταδιώκεται από εξουσιαστικά σύνδρομα, τα οποία αναγορεύουν το πολιτικό κόστος σε μέγιστο ανασχετικό παράγοντα. Για τον Κώστα Καραμανλή λένε ότι δεν αντέχει να λάβει αποφάσεις και ότι η κυβέρνησή του απέχει πολύ από τις απαιτήσεις των καιρών, ενώ για τον Γιώργο Παπανδρέου πιστεύουν ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τα ιστορικά βάρη του κόμματός του. ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΥΚΛΟΙ, στις σωτηριολογικού χαρακτήρα συνάξεις τους, εκτιμούν ότι η Ελλάδα πρέπει να τρέξει με μεγαλύτερες ταχύτητες, να παρακολουθήσει τα συμβαίνοντα στον κόσμο, η οικονομία της να ξεφύγει από τον εναγκαλισμό του κράτους, να μεταφερθεί βάρος από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα και εντέλει να διαμορφωθούν συνθήκες για την ανανέωση της ηγεσίας του τόπου. Τούτα λέγονται σε πλείστα «τραπέζια» των Αθηνών και τελευταίως κυκλοφορεί η ιδέα συγγραφής διακήρυξης αρχών και αξιών, ως πρώτο βήμα ενδεχόμενης πολιτικής κίνησης. Μιλάνε για ένα κείμενο με διαπιστώσεις, προτάσεις, επιλογές σαφείς και όραμα συγκεκριμένο, που θα υπογράφεται από προσωπικότητες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής και θα έχει χαρακτηριστικά «μηνύματος» προς την κοινωνία. ΟΙ ΘΙΑΣΩΤΕΣ του εγχειρήματος, αφανείς για την ώρα, αποφεύγουν οτιδήποτε δεσμευτικό όσων διακινούν ή αναμεταδίδουν. Διατηρούν όμως ζωντανό το φάντασμα του τρίτου πόλου, που έρχεται και ξανάρχεται στο προσκήνιο, κυρίως στο μεσοδιάστημα πολιτικών περιόδων. Οι περισσότεροι της πολιτικής αμφισβητούν την ύπαρξή του, αν και διαισθάνονται την ατμόσφαιρα προπαρασκευής. H διακήρυξη αρχών, αν υπάρξει, θα είναι όντως ένα πρώτο βήμα. Ούτε αυτό όμως προδικάζει τη δημιουργία κίνησης πολιτικής. Άλλωστε, το ρίσκο είναι μεγάλο και η έκθεση ακόμη μεγαλύτερη για εκείνους που για την ώρα μόνο συζητούν. Εν αναμονή λοιπόν... ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18446&m=N08&aa=2) Title: Απ: Tο φάντασμα του τρίτου πόλου Post by: gpap on January 24, 2006, 23:37:54 pm Καλά ...κεντάει το συγκρότημα....Τόσα χρόνια (μεταπολίτευση, Καραμανλής και Παπανδρέου senior αίντε και Μητσοτάκης...) του ..λείψαν αυτά μιας και λόγω προτερου ..άτιμου βίου δεν το ..έπαιρνε. Αλλά είναι άυτό που λέει ο λαός...Μάθε τέχνη κι άστηνε ..κι άμα τη χρειαστείς..άσε τα Μέγαρα!
Γρηγόρης Παπαγιάννης Title: Απ: Tο φάντασμα του τρίτου πόλου Post by: apostolos1986 on January 25, 2006, 13:49:36 pm Αυτά για τον τρίτο πόλο τα είχα ακούσει ακόμη πιο έντονα στη δεύτερη τετραετία του Σημίτη , που οι πάντες ήταν απογοητευμένοι από την πολιτική του!!!Το είχα διαβάσει τότε στην Καθημερινή αν θυμάμαι καλά!!
Title: Απ: Tο φάντασμα του τρίτου πόλου Post by: gpap on January 25, 2006, 16:01:47 pm Η υπόθεση της ..εναλλακτικής πολιτικής λύσης ήταν ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια των κύκλων (παρα)εξουσίας
στην δεκαετία του 50-60. Με κέντρα την Αμερικάνικη πρεσβεία και το Παλάτι και όργανα τα συγκροτήματα τύπου κυκλοφορούσαν 'πολιτικά σενάρια' τα οποία άλλοι 'κύκλοι' αναλάμβαναν αργότερα εργαλαβικά την υλοποίησή τους. Μιλάμε για μια εποχή που η μέση ζωή μιας κυβέρνησης ήταν μερικούς μήνες και όπου η έναλλακτική λύση΄σήμαινε ακόμη μεγαλύτερη ..υποτέλεια στους φορείς της (παρα)εξουσίας. Το αποκορύφωμα αυτής της πολιτική 'συναλλαγής' (ξεπούλημα κατ΄άλλους) έγινε την περίοδο 1965-1967 με τις κυβερνήσεις αποστατών και τον ανένδοτο του Γ. Παπανδρέου. Τότε έφτασαν τα συγκροτήματα του τύπου να ανακοινώνουν των επόμενο πρωθυπουργό πριν ακόμη παραιτηθεί ο προηγούμενος. Το κλίμα της μεταπολίτευσης με την έντονη προσωπικότητα του Κ. Καραμανλή και την ανάγκη για εκδημοκρατισμό και θεμελείωση των χαρακτηριστικών μιας αστικού τύπου δημοκρατίας δεν άφησε περιθώρια για τέτοιου είδους πολιτικά παιχνίδια. Αλλωστε και το (φαύλο) παραλθόν των κέντρων αυτών ήταν πολύ νωπό στις μνήμες αλλά και η πληθωρική παρουσία του Κ. Καραμανλή δεν αφηνε περιθώρια για ..πολιτικά παρασενάρια. Η μεταπήδηση του Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας δεν πρόλαβε να αφήσει ..ζωτικό πολιτικό χώρο διότι η πολιτική σκηνή καταλήφθηκε από τη δεύτερη μεγάλη ματαπολιτευτική πολιτική μορφή του Α. Παπανδρέου ενώ το δεξιό κόμμα της ΝΔ έδινε πολιτικά μαθήματα διαδικασιών διαδοχής, πρωτόγνωρα για τα ελληνικά πολιτικά ήθη. Και αν χρειάστηκαν 3-4 αρχηγοί (δεν θα μετονομαστεί το αξίωμα ακόμη σε ..πρόεδρο?) για να έρθει η ώρα του ..Κ. Μητσοτάκη, πάλι τα περιθώρια πολιτικού παρασκηνίου ήταν πρακτικά ανύπαρκτα στο επίπεδο αυτό. Η έλευση του μετριοπαθέστατου για τα ελληνικά πολιτικά ήθη Κ. Σημίτη σηματοδοτεί πρακτικά το τέλος των ..χαρισματικών ηγετών. Ο λαός καλείται να ..συζητήσει προγράμματα(?) και θέσεις(?) και σίγουρα όχι συνθήματα (όσο κι αν πάλευε ο Μπιρσίμ τι να σου κάνει από ..παλμό η συγκέντρωση του Σημίτη!!). Τότε και για τα ΜΜΕ ..ξανανοίγει δρόμος για ..πολιτικά σενάρια. Τώρα όμως λείπει το ..πρόσωπο. Αρα μιας και μας λείπει ο ...χαρισματικός ας ανοίξουμε έναν .πόλεμο ..θέσεων...και αρχών (sic). Τώρα τρίτος πόλος, τέταρτο ..κύμα, πέμπτη ..φάλαγγα δεν ξέρω, από ονόματα όπως γνωρίζουμε ως έθνος έχουμε ..ειδικότητα. Λίγο στην ουσία ..τα χαλάμε αλλά ..μην τα θέλουμε και όλα δικά μας!! Γρηγόρης Παπαγιάννης Title: Απ: Tο φάντασμα του τρίτου πόλου Post by: apostolos1986 on January 25, 2006, 17:18:14 pm Αυτα τα γνωρίζουμε για τον ανένδοτο του Γέρου , για τις ισχυρές και χαρισματικές προσωπικότητες του Καραμανλή , του Ανδρέα και του Μητσοτάκη...
Όπως είχε πεί κάποτε ο Τράγκας (από τα λίγα πετυχημένα που έχει πει) οι δεινόσαυροι της ελληνικής πολιτικής ζωής μας τελείωσαν με το Μηρσοτάκη... Πλέον έχουμ περάσει σε δαιχειριστές ...Πλέον οι πρωθυπουργοί συμπεριφέρονται σα μάνατζερ χωρίς όραμα. Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει και ο κεντρικός στόχος της εκάστοτε κυβέρνησης... Τουλάχιστον ο Σημίτης την πρώτη τετραετία είχε θέση ως στόχο την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ , ενώ τη δεύτερη τετραετία χωρίς στόχο πήγαινε από το κακό στο χειρότερο... Έτσι την πάτάει και ο Καραμανλής(junior) δεν έχει στόχο και πελαγοδρομεί... |