THMMY.gr

"Paul W. Andrews and J. Anderson Thomson, Jr. argue in Scientific American that although depression is considered a mental disorder, depression may in fact be a mental adaptation which provides real benefits (http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=depressions-evolutionary). This is not to say that depression is not a problem. Depressed people often have trouble performing everyday activities, they can't concentrate on their work, they tend to socially isolate themselves, they are lethargic, and they often lose the ability to take pleasure from such activities such as eating and sex. So what could be so useful about depression? 'Depressed people often think intensely about their problems,' write the authors. 'These thoughts are called ruminations; they are persistent and depressed people have difficulty thinking about anything else. Numerous studies have also shown that this thinking style is often highly analytical. They dwell on a complex problem, breaking it down into smaller components, which are considered one at a time.' Various studies have found that people in depressed mood states are better at solving social dilemmas and there is evidence that people who get more depressed while they are working on complex problems in an intelligence test tend to score higher on the test (PDF) (http://www.epjournal.net/filestore/ep05584604.pdf). 'When one considers all the evidence, depression seems less like a disorder where the brain is operating in a haphazard way, or malfunctioning. Instead, depression seems more like the vertebrate eye — an intricate, highly organized piece of machinery that performs a specific function.'"


http://science.slashdot.org/firehose.pl?op=view&type=story&sid=09/08/27/1233251

Ναι...
επίσης, οι άνθρωποι χωρίς χέρια αναπτύσουν πολύ επιδέξια πόδια, και οι άνθρωποι χωρίς μάτια τέλεια ακοή.

+1


ή αλλιώς, πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα γρανάζια που με την πρώτη ματιά φαίνονται "άχρηστα"

κανεις λαθος τουραμ η μαλλον συγχεεις συο διαφορετικες καταστασεις ενας ανθρωπος χωρις χερια δεν θα βγαλει ποτε, ενω η καταθλιψη ειναι μια αναστρεψιμη κατασταση, και αυτο που λεει το αρθρο θα ηταν πραγματικα χρησιμο αν ηταν και συνειδητη πραγμα το οποιο ειναι επιτευξιμο ;)

Και η παράνοια είναι χρήσιμη γιατί σε κρατά σε εγρήγορση.
χουρέι χουρέι?

Η παρομοίωση είχε την διάθεση να είναι περισσότερο υπερβολική, παρά ευθεία αναλογία.

ποια εννοείς όμως να είναι συνειδητή?

Και ποια είναι η ιδέα, ότι περνάμε από κατάθλιψη για να λήσουμε τα προβλήματα? Η κατάθλιψη είναι συνήθως (αν όχι πάντα) το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει το πρόσωπο που την περνάει. Ποια η αξία?

Στα πλαίσια της εξελικτικής ψυχολογίας, μπορώ να δω την χρησιμότητα που την έκανε να διατηρηθεί ως ανθρώπινο χαρακτηριστικό αλλά και τι με αυτό?

I wanna take you on a roller coaster
I wanna tell you that I'm feeling closer
I wanna push it right over the line
The line that you draw as you draw me near
I want, I wanna leave you far behind

Turam, μήπως μπέρδεψες την σχέση αιτίου - αιτιατού?

Το άρθρο και οι παραπομπές του, αναφέρουν ότι όταν ένα άτομο περνά μια φάση κατάθλιψης, σε πολλές περιπτώσεις αναδεικνύεται εσωτερικά ένας αναλυτικός τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης προβλημάτων.

Περιγραφτηκε στο αρθρο τι συμβαινει κατα την καταθλιψη, το ατομο μπαινει σαυτη την κατασταση χωρις να το επιλεξει και οι επιστημονες οπως ειπες ο καλλισθενης παρατηρησαν την αυτον τον εσωτερικο τροπο σκεψης

αυτο που ειπα εγω ειναι η συνειδητη μεταπηδηση του ατομου σαυτην την κατασταση δλδ να επιλεξει να βρισκεται σε αυτη με σκοπο την επιδιωξη αυτη του αναλυτικου τροπου σκεψεις, και φυσικα εφοσον η εισοδος σαυτην την κατασταση ειναι συνειδητη το ιδιο και η εξοδος.

εχει παρατηρηθει ατομα να πεφτουν συνειδητα σε καταθλιψη (δεν μπορω να βρω το αρθρο που το διαβαζα αυτη τη στιγμη) για διαφορους λογους αλλα σπανια μπορουν να το διαχειριστουν με αποτελεσμα να ειναι πραγματικα σε καταθλιψη , το να αντιστρεψουν ομως αυτη την επιλογη ειναι δυνατον.

τωρα η παρανοια που αναφερεις αν την εξισωσουμε με την τρελα δεν εχει καμμια σχεση μαυτο που σου αναφερω καθως δεν ειναι συνειδητη επιλογη



ναι απλα την χρησιμοποιησα σαν εναυσμα για να τονισω τη διαφορα μιας συνειδητης επιλογης και μιας μη

Όχι, τον πιάσανε τα κονστρουκτιβιστικά του. Δεν υπάρχει πάντα ένα "πρέπει" που ορίζει το καθετί χρήσιμο. Θα υπήρχε σε έναν πολύ απλό και ντετερμινιστικό κόσμο.


Όταν μια κοπέλα είναι εμφανίσιμη δε θα κοπιάσει τόσο να αναπτύξει τον εσωτερικό της κόσμο όσο μια όχι και τόσο. Ένας καρκινοπαθής θα προσπαθήσει να δει τη ζωή με άλλο μάτι, ίσως και να κάνει πράγματα που πριν τον καρκίνο δε θα τα έκανε.

Δε σημαίνουν αυτά ότι πρέπει να είσαι άσχημος γιατί έτσι θα αναπτύξεις τον εσωτερικό σου κόσμο ευκολότερα ή ότι πρέπει να πάθεις καρκίνο για να χαρείς τη ζωή.

Απλά, πράγματα συμβαίνουν.
Ο τρόπος που τα βλέπουμε είναι μερικώς όπως λέει ο τουραμ
και μερικώς σαν μια ωφέλεια που μπορούμε να πετύχουμε παραπλεύρως από κάτι άλλο, χωρίς να επιβαρύνεται η υγεία.



Π.χ. βλέπω τον άλλο ότι το κάπνισμα του επιβαρύνει την υγεία. Σκέφτομαι τη δική μου την πλευρά και τι θα έκανα. Επί του πρακτέου, επειδή ζω σε μια πόλη και βλέπω πως εισπνέω κι εγώ διάφορες αηδίες, βρίσκω τρόπους να κρατώ δυνατά τα πνευμόνια και την καρδιά.

Για την παράνοια
Η παράνοια χαρακτηρίζεται από σοβαρά, χρόνια αισθήματα καταδίωξης, δυσπιστίας, φιλυποψίας και υπερβολικής σημασίας που έχει το άτομο για τον εαυτό του. Παρατηρείται σε πολλές ψυχιατρικές παθήσεις και σπάνια υπάρχει ως ξεχωριστή παθολογική οντότητα.
http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=2532


Ο σκοπός της παρέμβασης μου δεν ήταν ούτε να αμφισβητήσω τα όσα αναφέρονται στο πρώτο ποστ.
Απλά θεωρώ ότι το αποτέλεσμα είναι μια παρενέργεια της κατάθλιψης, η οποία τυγχάνει να λειτουργεί θετικά.


Προσωπικά θεωρώ ότι η κατάθλιψη αν και εντείνει την σκέψη και την ανάλυση κάποιων ζητημάτων που μας απασχολούν, δε μπορεί ποτε να είναι καλή σύμβουλος.
Βέβαια δε μπορώ να το απόδείξω αυτό, οπότε δεν έχει νόημα να το συνεχίσω προς αυτή την κατεύθυνση.


Θα με ενδιέφερε αυτό που λες για συνειδητή είσοδο και έξοδο από την κατάθλιψη.
Μιλάμε για κάτι σαν τρεντ κατάθλιψης? Τους emo?

+1

Πάντως η αναλυτική σκέψη είναι και στοιχείο του χαρακτήρα.Ίσως κάποιο άτομο που έχει την τάση να αναλύει τα πάντα στη ζωή του να πέφτει και πιο εύκολα σε αυτήν την κατάσταση κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.Δε νομίζω ότι σε όλους τους καταθλιπτικους παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο.Λογικά θα πρέπει να υπάρχει και κάποια υποδομή.

Μπορεί πολλοί καταθλιπτικοί να σκέφτονται πολύ αναλυτικά. Είναι αυτό αποτέλεσμα της κατάθλιψης; Το να σκέφτεται κανείς πολύ αναλυτικά τα πράγματα είναι ένα χαρακτηριστικό του ανθρώπου ανεξάρτητα από το αν έχει κατάθλιψη ή όχι. Πολλές φορές μάλιστα, μπορεί να αποτελέσει έναν από τους πιο βοηθητικούς παράγοντες για να ξεκινήσει η κατάθλιψη, ειδικά σε δύσκολες φάσεις της ζωής.

Ακόμα, όταν συμβαίνει αυτό που γράφεται εδώ:
πώς μπορεί να είναι σίγουρος κανείς ότι αυτή η "αναλυτική σκέψη" είναι και ορθή και ότι επιμένει στα ίδια και στα ίδια προβλήματα μελετώντας όλες τις παραμέτρους;

Στο άρθρο αυτό, από όλες τις εκφάνσεις της κατάθλιψης στον άνθρωπο, επιλέγεται μόνο μια, η "αναλυτική σκέψη". Επίσης η "αναλυτική σκέψη" αυτή ταυτίζεται με την κατάθλιψη προσπερνώντας όλα τα υπόλοιπα αρνητικά της στοιχεία ώστε να βγει αυτό το συμπέρασμα:

@voyager με πολυ απλα λογια η καταθλιψη δεν μας κανει χαρουμενους αρα μας κανει κακο ακομη και στην περιπτωση που ισχυει αυτο που λεει το αρθρο (παρα τις οποιες παραμετρους μια εκ των οποιων πολυ σωστα ανεφερε ο jimi) το ατομο που ειναι σε καταθλιψη δεν μπορει να εκμεταλλευτει σωστα αυτη την αναλυτικη σκεψη καθως επιρεαζεται απο τα αλλα αρνητικα της καταθλιψης οποτε δεν ειναι χρησιμη στην ουσια


@τουραμ ναι οι εμο(η τουλαχιστον αυτο που προβαλεται σαν εμο καθως δν εχω μιλησει με κανεναν που αυτοχαρακτηριζεται ετσι) για παραδειγμα χρησιμοποιουν την καταθλιψη ως ενα μεσο κοινωνικοποιησης και προσελκυσης προσοχης πραγματα που απασχολουν εναν εφηβο οποτε ενας ας πουμε που ειναι εμο και δεν εχει απλα το στυλ μπαινει συνειδητα σε καταθλιψη

εκει που εστιαζω εγω ειναι αν οσο ευκολα μπορει και να βγει?

αν ναι τοτε θα μπορουσε καποιος να χρησιμοποιηση την καταθλιψη (η οποιαδηποτε αλλη ψυχικη κατασταση) για να εχει καποια οφελη οπως στην προκειμενη περιπτωση αυτην την εντονη αναλυτικη σκεψη που αναφερει το αρθρο

ολα τα παραπανω προφανως και εχουν χημικη εξηγηση αλλα θελει αρκετο ψαξιμο για να ειμαι ακριβης και δεν εχω το χρονο τωρα

Επίσης ας μην ξεχνάμε το αντίστροφο, το οποίο επίσης ισχύει:

http://www.damninteresting.com/the-total-perspective-vortex
http://web.psych.utoronto.ca/~psy430/Taylor&Brown_Positive%20Illusions%20and%20Well-Being%20Revisited.pdf
http://en.wikipedia.org/wiki/Depressive_realism
http://en.wikipedia.org/wiki/Total_Perspective_Vortex

Με δυο λόγια, οι καταθλιπτικοί έχουν πιο ρεαλιστική εικόνα του κόσμου από ό,τι οι "φυσιολογικοί" άνθρωποι και δουλειά των ψυχολόγων είναι να τους περάσουν εσφαλμένες αντιλήψεις για τον κόσμο ώστε να γίνουν αισιόδοξοι.

και περιμενα ποτε θα ποσταρεις χαχα  :D

Sorry κιόλας ρε βανέσα αλλά, θεωρείς ότι με αύτά που έστειλες, κατέδειξες αυτό που είπες?




Ακόμα και εδώ που το καταδεικνύει, δεν λέει κατι πέρα από το προφανές.

Ναι, μπορεί οι "υγιείς" να έχουν κάποιες φορές περισσότερες αυταπάτες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάθλιψη εμπεριέχει περισσότερο ρεαλισμό. Λέει ότι μπορεί. Με την ίδια έννοια που και ο παρανοϊκός, ΜΠΟΡΕΙ να έχει δίκιο.
Τι καλά!

Και ένα εκατομύρια μαϊμούδες που πληκτρολογούν σε ένα εκατομμύριο γραφομηχανές για ένα εκατομμύριο χρόνια, θα γράψουν όλα τα έργα του Σέξπρη.

These monkeys are damn good...

Indeed, depressive people are Neos and psychologists are agent Smiths. Rest just live in the matrix.
Blue or red pill?  κλπ

ignorance is bliss ( η αγνοια ειναι ευτυχια )

Εσεις τι θα προτιμουσατε? Να εχετε την πραγματικη εικονα των γεγονοτων και αυτο ( οσο να ναι ) να σας "εριχνε" λιγακι ψυχολογικα, ή να ησασταν "φυσιολογικοι" και να ζουσατε στο ροζ συννεφακι σας, οπου ολα ειναι τελεια?

consider this
ποιά ερμηνεία έχει την πιο πειστική πιθανότητα να επιτυγχάνει την ρεαλιστική αναπαράσταση
read
όχι ποιά θα θέλαμε να μπορούσε να την επιτυγχάνει

καθ΄ όσο εξακολουθούμε να επιθυμούμε τις αναπαραστάσεις μας ρεαλιστικές
ξέχναμε ότι πρόκειται για αναπαραστάσεις

το μυαλό δεν πρέπει να ξεκρεμαστεί από θετικά η αρνητικά φορτισμένες ερμηνείες
αλλά από την ανάγκη να πατάει σε αυτές
lest it coils into bedlam

ti einai realistiko?
ta panta einai ypokeimenika...

Η κατάθλιψη με την παράνοια δεν είναι όμοιες καταστάσεις. Ο παρανοϊκός αν έχει δίκιο απλά δεν είναι παρανοϊκός.

http://en.wikipedia.org/wiki/Thought-terminating_clich%C3%A9
http://bigfrankdickinson.blogspot.com/2008/07/clichs-are-simplistic-thought-negating.html

το λιγάκι πάει στην κατάθλιψη?




Μόνο αυτό?

Ενιγουεη... Κάποιος παρανοϊκός, όποτε κάποιος πάει να του κάνει κάτι, θα τον καταλάβει. Εάν το έκανε και για άλλους 100 που δεν το θέλανε, δεν τον κάνει λιγότερο παρανοϊκό.

εχμ, βασικα ναι ( δεν εχω στο μυαλο μου βαρια μορφη καταθλιψης, περισσοτερο ως πεσιμισμο το σκεφτομαι )

Μα αν κάνει λάθος στο 99% των περιπτώσεων τότε είναι λιγότερο ρεαλιστικός από το μέσο όρο, όχι περισσότερο ρεαλιστικός όπως είναι ο καταθλιπτικός!