THMMY.gr

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

H απομάκρυνση του τελευταίου αγάλματος του Φράνκο από τη Μαδρίτη έγινε τη νύχτα

H Ισπανία είναι μια πολύ συμπαθής χώρα. Οι κάτοικοί της είναι εφευρετικοί, φιλελεύθεροι, καλόκαρδοι, όπως και αρκετά εγωιστές. Δουλεύουν πολύ, ξέρουν να γλεντάνε, συμφωνούν με τους γάμους των ομοφυλοφίλων και εκτιμούν τη βασιλική τους οικογένεια λίγο περισσότερο απ' ό,τι της αξίζει. Όταν όμως βρίσκονται αντιμέτωποι με το θέμα του φρανκισμού, καταλαμβάνονται από μια εμφανή αμηχανία. Οι νεώτεροι δεν πολυκαταλαβαίνουν, και δεν πολυνοιάζονται. Οι μεγαλύτεροι δεν ξέρουν πώς να το χειριστούν. Κι όταν ένας στρατηγός προτείνει να σταλεί ο στρατός στην Καταλωνία για να αποτρέψει τον διαμελισμό της χώρας, όλοι αναρωτιούνται από πού ξεφύτρωσε, ποιοι τον έβαλαν, πού το πάει.

Αντίθετα με αυτό που συνέβη μετά τον πόλεμο στη Γαλλία, την Ιταλία ή τη Γερμανία, γράφει στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ ο Ισπανός συγγραφέας Χαβιέρ Μαρίας, η Ισπανία δεν γνώρισε ποτέ ένα αίσθημα εθνικής ντροπής για τη δικτατορία της. Δεν χώνεψε ποτέ ότι ο φρανκισμός ήταν κάτι κακό, που πρέπει να καταδικαστεί. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι ενώ στις άλλες χώρες όλα τελείωσαν το 1945, με μια «απελευθέρωση», εδώ η δικτατορία συνεχίστηκε για άλλα τριάντα χρόνια. Ο Φράνκο πέθανε στις 20 Νοεμβρίου του 1975 στο κρεβάτι του, με όλες τις εξουσίες να βρίσκονται στα χέρια του ίδιου και των συνεργατών του. Αν ο βασιλιάς δεν είχε δημοκρατικές πεποιθήσεις, η δικτατορία μπορεί να συνεχιζόταν. Αν οι Ισπανοί προσπαθούσαν τα επόμενα χρόνια να δικάσουν τους πρωτεργάτες της δικτατορίας, είναι πολύ πιθανό η προσπάθειά τους αυτή να πνιγόταν στο αίμα.

Αυτό που όλοι προσπαθούν να ξεχάσουν - σημειώνει ο Χαβιέρ Μαρίας - είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της ισπανικής κοινωνίας, της Καταλωνίας και της Χώρας των Βάσκων συμπεριλαμβανομένων, συνεργάστηκε με αυτό το παράνομο καθεστώς, από το 1939 μέχρι την πτώση του. Το φρανκικό πνεύμα ίσως να έχει λοιπόν εισχωρήσει στην κοινωνία βαθύτερα απ' ό,τι νομίζουμε. Έχει εισχωρήσει στην Αριστερά, που δεν υπήρξε παρά ελάχιστα δημοκρατική, καθώς και στους εθνικισμούς, που δεν είναι καθόλου δημοκρατικοί (ιδίως ο βασκικός). Διαπνέει πάντα τη Δεξιά και την Καθολική Εκκλησία. Ποιος δεν θυμάται τι έγινε τη νύχτα της 17ης Μαρτίου του 2005, όταν αποκαθηλώθηκε το τελευταίο άγαλμα του Φράνκο από τη Μαδρίτη; Δεν διαμαρτυρήθηκαν μόνο οι εξτρεμιστές της Δεξιάς, αλλά και το Λαϊκό Κόμμα, που κυβερνούσε για οκτώ χρόνια, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου (με εξαίρεση την Ελ Παΐς). Υπάρχει λοιπόν στην Ισπανία ένας ισχυρός κοινωνιολογικός, και όχι πολιτικός, φρανκισμός. Και αυτό είναι σοβαρό.

Μην έχετε καμιά αμφιβολία, καταλήγει ο συγγραφέας του «Αιώνα» και του «Αισθηματικού Άνδρα»: η Ισπανία είναι μια χώρα ματαιόδοξη, επιπόλαιη και ρηχή, τόσο πολιτικά όσο και ηθικά. Κάπως οικεία ακούγονται όλα αυτά. Μήπως γι' αυτό την αγαπάμε τόσο;

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18444&m=N63&aa=2)

Σχόλιο:Με αφορμή την απόφαση της Ισπανικής κυβέρνησης να δώσει περίσσοτερη αυτονομία στην Καταλονία , ένας αντιστράτηγος πρότεινε να στείλουν το στρατό στην Καταλονία για να αποτρέψει το διαμελισμό της χώρας ο αρθρογράφος σχολιάζει το γεγονός ότι ουδέποτε οι Ισπανοί καταδίκασαν το Φρανικσμό , εν αντιθέσει η πλειοψηφία τους έχει συνεργαστεί μαζί του!!Αναφέρει ιδαιίτερα ότι αν ο βασιλιάς τους δεν είχε δημοκρατικές πεποιθήσεις ίσως να μην υπήρχε δημοκρατία στην Ισπανία!!Επίσης σχολιάζει το γεγονός ότι ο Φρανκισμός έχει εισχωρήσει πολύ βαθιά στην ισπανική κοινωνία!!

Όλοι γνωρίζουμε τις χρόνιες προσπάθειες κυρίως των Βάσκων αλλά και των Καταλανών για ανεξαρτησία.Έτσι εξηγείται και η στήριξη τους στο καθεστώς Φράνκο.Πίστευαν πως με την κοινωνική ταραχή εκείνου του καιρού θα μπορούσαν να του ζητήσουν την ανεξαρτησία τους.Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως κάποιοι αριστεροί στήριζαν το καθεστως ενώ κάποιοι άλλοι το έριξαν.Ίσως η Αριστερά της Ισπανίας να είναι διχασμένη...Πάντως δεν πρέπει να ξεχνούμε πως πολλά απολυταρχικά καθεστώτα προσφέρουν στα κράτη τους έστω και με βίαια μέσα

ΟΦΦ ΤΟΠΙΚ
Θεωρώ ότι η αριστερά δεν είναι διασπασμένη, απλά αποτελεί ένα διαφορετικό πολιτικό φάσμα ξεχωριστό.
Η μόνη αριστερά που μπορεί να ονομασθεί αριστερά είναι οι ρεφορμιστές.

Οι άλλοι παίζουν σε άλλο ταμπλω..

Πρέπει να κατανοήσουμε οτι η δικτατορια του Φράνκο δεν έπεσε ποτέ.Ο Φράνκο όρισε ως διαδοχό του τον Χουαν Καρλος στον οποίον εμπιστεύτηκε τη συνέχιση του καθεστώτος μετά το θάνατό.Ο Χούαν Κάρλος όμως τον "πρόδωσε".Καθότι καταγόμενος απο αριστοκρατική γενια,τους Βουρβώνους,αυτανακυρήχθηκε Βασιλιάς της Ισπανίας και κύρηξε εκλογές.Έτσι τελειωσε το καθεστως.Χωρις να πέσει σφαίρα...

ΚΑΤΑΛΩΝΙΑ


Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Κάθε ιστορική καινοτομία δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από έντονες αντιδράσεις. Η κατ' αρχήν συμφωνία ανάμεσα στην ισπανική κυβέρνηση και τους Καταλανούς για την αλλαγή του καταστατικού αυτονομίας της Καταλωνίας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Η κυβέρνηση Θαπατέρο και η πλειοψηφία των καταλανικών κομμάτων κατέληξαν σε αυτή τη συμφωνία ύστερα από πολλούς μήνες διαπραγματεύσεων, εν μέσω των έντονων αντιδράσεων της δεξιάς αντιπολίτευσης που κινδυνολογούσε για την επικείμενη «διάλυση» του ισπανικού κράτους.

Κι αυτό γιατί η ισπανική κυβέρνηση έκανε δεκτά δυο αιτήματα των Καταλανών: τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, που τους παρέχει μεγαλύτερη δικαιοδοσία στη διαχείριση των οικονομικών τους, και την αναγνώριση της Καταλωνίας ως «έθνους», που περιορίζεται σε καθαρά συμβολικό επίπεδο και δεν θα έχει καμία νομική βαρύτητα.

Το νέο καταστατικό πρέπει να εγκριθεί αρχικά από την ισπανική Βουλή, κατόπιν από την αυτόνομη Βουλή της Καταλωνίας και τέλος να υποβληθεί στην κρίση των Καταλανών με δημοψήφισμα.

Το 1979, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο, η Ισπανία διαιρέθηκε σε 17 ημιαυτόνομες περιφέρειες. Τρεις από αυτές, η Καταλωνία, η Χώρα των Βάσκων και η Γαλικία, με διαφορετική πολιτισμική παράδοση και γλώσσα από την υπόλοιπη Ισπανία, απέκτησαν μεγαλύτερη αυτονομία, με τοπικά κοινοβούλια και διευρυμένες αρμοδιότητες σε ζητήματα εκπαίδευσης, δικαιοσύνης και φορολογίας.

Επί χούντας, αυτές οι πολιτισμικές και γλωσσικές διαφορές καταπιέζονταν άγρια, στο όνομα της εθνικής ενότητας. Αλλά και η προηγούμενη δεξιά κυβέρνηση του Αθνάρ αντιδρούσε σε οποιοδήποτε αίτημα για μεγαλύτερη ομοσπονδιοποίηση, βλέποντας κίνδυνο διάλυσης του ισπανικού κράτους. Σήμερα μάλιστα, το αντιπολιτευόμενο Λαϊκό Κόμμα ζητάει γενικό δημοψήφισμα, στο οποίο να κληθούν όλοι οι Ισπανοί να αποφανθούν αν η Καταλωνία πρέπει να αλλάξει καθεστώς αυτονομίας, πρόταση κατ' αρχάς αντισυνταγματική.

Χαρακτηριστικό της έντασης αποτελεί η πρόσφατη αποπομπή ανώτατου αξιωματικού του στρατού, ο οποίος, ισχυρίστηκε ότι ο στρατός πρέπει να παρέμβει αν χρειαστεί να διασφαλίσει την ενότητα του έθνους. Ο ισπανός πρωθυπουργός, αντίθετα, θεωρεί την αλλαγή του καταστατικού απαραίτητο βήμα εκσυγχρονισμού. Η αλλαγή του καταστατικού και η δημιουργία μιας ομόσπονδης χώρας αποτελούσε, άλλωστε, προεκλογική του υπόσχεση και ήταν ένα από τα θέματα που μονοπωλούσαν την εσωτερική επικαιρότητα.

Ο Θαπατέρο ελπίζει ότι το νέο καθεστώς αυτονομίας της Καταλωνίας θα αποτελέσει πρότυπο και για τη Χώρα των Βάσκων, απέναντι στο ακραίο σχέδιο της τοπικής κυβέρνησης για τη δημιουργία ενός «κυρίαρχου βασκικού κράτους που να συνδέεται ελεύθερα με την Ισπανία».

Γεγονός είναι ότι η διαλλακτική στάση του Θαπατέρο απέναντι στα «ιερά» ζητήματα περί αυτονομίας και εθνικής ενότητας του έχει στοιχίσει λίγη από τη δημοτικότητά του. Αν, όμως, μακροπρόθεσμα, η τακτική του αυτή οδηγήσει σταδιακά στην εκεχειρία με την αυτονομιστική οργάνωση των Βάσκων ΕΤΑ (ένα σενάριο που συζητείται έντονα τον τελευταίο χρόνο) και στην πολιτική επίλυση του βασκικού ζητήματος στο πρότυπο της Καταλωνίας, πολλοί από τους σημερινούς κινδυνολόγους ίσως καταπιούν τη γλώσσα τους...

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:Ο ισπανός πρωθυπουργός Θαπατέρο συμφώνησε με την καταλονική κυβέρνηση για την αλλαγή του καταστατικού αυτονομίας.Αντιδρά η κεντροδεξιά αντιπολίτευση και ζητά γενικό δημοψήφισμα.Ο Θαπατέρο ελπίζει ότι αυτή η συμφωνία θα αποτελέσει και παράδειγμα για τις διαπραγματεύσεις με τους περισσότερο σκληοπυρηνικούς Βάσκους.Ο Θαπατέρο εξ αιτίας της παραχώρησης περισσότερης αυτονομίας στην Καταλονία , στους Βάσκους και άλλους έχεις χάσει ένα μέρος της δημοφιλίας του , αν όμως η προσπάθεια του καταλήξει στη διάλυση της ΕΤΑ τότε οι πολέμιοι του θα καταπιούν τη γλώσσα τουσ....

Είναι παράλογο. Αν νιώσουν την παραμικρή έκπληξη όσοι δου τον ΕΤΑ να διαλύετε μετά την αυτονόμηση των Βάσκων. Δηλαδή τι θα περίμεναν; Προφανώς θέλαν τον ΈΤΑ να διαλύεται με τη βία όχι με την διαπραγμάτευση.

Έτσι ήθελαν να λύσουν τα προβλήματα τους μερικοί ισπανοί της αντιπολίτευσης ,όπως το λαϊκό κόμμα..
Μην ξεχνάμε ότι η προηγούμενη κεντροδεξιά κυβέρνηση τυο Αθνάρ είχε βγάλει εκτός νόμου το πολιτικό σκέλος της ΕΤΑ , το κόμμα Μπατασούνα(αν δεν κάνω λάθος)...Επίσης αν θυμάστε σε όλες τις δημοσκοπήσεις στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές προηγούταν ο κεντροδεξιός υποψήφιος του Λαϊκού κόμματος(όχι ο Αθνάρ ,ο τότε νομίζω υπουργών οικονομικών).Όμως λόγω της τρομοκρατικής επίθεσης στη Μαδρίτη επικράτησε τελικά ο Θαπατέρο..
Αυτό ήταν η τιμωρία των ισπανών προς το Λαϊκό κόμμα γιατί από την πρώτη στιγμή ο Αθνάρ είχε δηλώσει ότι την επίθεση την είχε κάνει η ΕΤΑ , έτσι ώστε να το εκμεταλλευτεί πολιτικά και ψηφοθυθρικά..Τελικά όμως την πάτησε και οι ισπανοί αντέδρασαν και έχρισαν πρωθυπουργό τον κεντροαριστερό Θαπατέρο.Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια ισπανή ψηφοφόρο που δήλωνε "είμαι παραδοσιακή ψηφοφόρος του Λαϊκού κόμματος , αλλά για αυτά που έκαναν με την τρομοκρατική επίθεση, πρέπει να τους τιμωρήσουμε κι έτσι θα ψηφίσω το Θαπατέρο..."

Τρία θήτω θτον Θαπατέρο!!! (έχει ακόμα να δώσει...)

O Θαπατέρο μέχρι στιγμής είναι ένας πολλα υποσχόμενος και προοδευτικός ηγετης σε μια Νοτιοευρωπαικη, σχετικα φτωχη κ συντηριτικη χωρα.


Αρχίζω να ζηλεύω τους τους Ισπανους/Καταλανους/Βασκους ....

Του IGNACIO RAMONET

Η συζήτηση για το καινούριο καθεστώς αυτονομίας της Καταλονίας(1), στην Ισπανία, έφτασε τις τελευταίες εβδομάδες σε ανησυχητικό βαθμό έντασης.

Κυρίως, μετά τη διακήρυξη, στη Σεβίλλη, στις 6 Ιανουαρίου, του στρατηγού Χοσέ Μένα Αγουάδο:

«Είναι χρέος μας να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για τις σοβαρές συνέπειες που θα επιφέρει η έγκριση του καθεστώτος της Καταλονίας, όπως αυτό έχει συνταχθεί, στους κόλπους των ενόπλων δυνάμεων, ως θεσμού, καθώς και ανάμεσα στο προσωπικό τους», διαβεβαίωσε. Και πρόσθεσε ότι, κατά τη γνώμη του, το άρθρο 8 του συντάγματος εμπιστεύεται στις ένοπλες δυνάμεις τη φροντίδα της ενότητας της Ισπανίας και της αντίστασης κατά της διάλυσής της(2).

Η παρέμβαση ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου σε μια ήδη τεταμένη πολιτική συζήτηση ξύπνησε δυσάρεστες αναμνήσεις στους δημοκράτες. Γίνεται σ' ένα ταραγμένο περιβάλλον: στις 20 Νοεμβρίου του 2005, ήταν η επέτειος των τριάντα ετών από το θάνατο του στρατηγού Φράνκο.

Και σε λίγο θα είναι η 25η επέτειος της απόπειρας πραξικοπήματος του λοχαγού Τεχέρο, στις 23 Φεβρουαρίου του 1981. Ενώ, σε λίγους μήνες, έρχεται η 70ή επέτειος της ανταρσίας ενάντια στη Δημοκρατία (18 Ιουλίου 1936), η οποία βύθισε τη χώρα στον εμφύλιο πόλεμο.

Η Ισπανία νόμιζε ότι είχε αφήσει πίσω της την παράδοση των στρατιωτικών εξεγέρσεων, η οποία χαρακτήρισε την πολιτική της ζωή καθ' όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα και κατά ένα μέρος του 20ού, μέχρι το 1978, έτος υιοθέτησης του σημερινού συντάγματος.

Οι εποχές άλλαξαν, η δημοκρατία ρίζωσε και είναι πλέον αδιανόητο να την απειλούν μια χούφτα στρατιωτικοί. Η δήλωση του στρατηγού Μένα δείχνει, απλώς, ότι υπάρχει ακόμα ένα υπόλειμμα παρεμβατισμού ανάμεσα σε ελάχιστους αξιωματικούς. Ο παρεμβατισμός αυτός αναζωπυρώθηκε τους τελευταίους μήνες, με την καμπάνια εχθρότητας που διεξήγαγε το δεξιό Λαϊκό Κόμμα ενάντια στη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Χοσέ Λουίς Ροντρίγκες Θαπατέρο.

Ο πρωθυπουργός πήρε πρωτοβουλίες που ξεσήκωσαν κεραυνούς από τους συντηρητικούς:

* Πρώτα ήταν η απόφασή του -αμέσως μετά την εκλογή του, τον Μάρτιο του 2004- να αποσύρει τα στρατεύματα της χώρας από το Ιράκ, όπου τα είχε στείλει (ενάντια στη γνώμη του 80% των πολιτών) η προηγούμενη κυβέρνηση Αθνάρ.

* Αλλα μέτρα αμφισβητήθηκαν ακόμη εντονότερα, ιδίως η επιστροφή, στην Καταλονία, των αρχείων που λεηλατήθηκαν από το στρατό του Φράνκο το 1938 και κατέληξαν στη Σαλαμάνκα. Για εβδομάδες, τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από τη δεξιά, βομβάρδισαν την κοινή γνώμη με πληροφορίες που προειδοποιούσαν για τους κινδύνους που απειλούν την ενότητα της Ισπανίας, εάν τα αρχεία επιστραφούν... Το Λαϊκό Κόμμα δεν δίστασε μάλιστα να συγκαλέσει μεγάλες συγκεντρώσεις για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην «αναδίφηση».

* Ακολούθησε η νομιμοποίηση του ομοφυλοφιλικού γάμου. Το μέτρο αυτό, το οποίο δέχτηκε η πλειονότητα των Ισπανών, στους αντιδραστικούς κύκλους ξεσήκωσε κατακραυγή που θύμιζε άλλες εποχές.

* Τέλος, προέκυψε το ζήτημα του νέου καθεστώτος της Καταλονίας.

Οπως και η Χώρα των Βάσκων και η Γαλικία, η Καταλονία έχει τη δική της γλώσσα και την ιδιαίτερη κουλτούρα της, γενικότερα.

Ομοσπονδιακή παράδοση

Από το 1932 αποτέλεσε «αυτόνομη περιοχή μέσα στο ισπανικό κράτος». Το 1979, κατέκτησε ξανά την αυτονομία της, όπως και άλλες δεκαεπτά «αυτόνομες κοινότητες» στην Ισπανία την ίδια περίοδο.

Χάρη στο καθεστώς που αναγνώριζε το σύνταγμα, η καταλανική κυβέρνηση (η «Generalitat») απέκτησε τη δική της αστυνομία, αυτοδιαχείριση στην εκπαίδευση, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, την πολιτιστική και γλωσσική πολιτική και την πολεοδομία.

Τριάντα χρόνια πέρασαν από τότε. Από τον Νοέμβριο του 2003, η Καταλονία, πρώτη φορά μετά το τέλος του φρανκισμού, κυβερνάται από έναν συνασπισμό της αριστεράς (σοσιαλιστές, εθνικιστές της αριστεράς, Πράσινοι), ο οποίος υποσχέθηκε να υιοθετήσει νέο καθεστώς αυτονομίας.

Χωρίς να ανακοινώνει «διαχωρισμό» από την Ισπανία, το νέο αυτό καθεστώς εγγράφεται στην «ομοσπονδιακή» παράδοση, ζητά το χαρακτήρα του «έθνους» για την Καταλονία και εγκρίθηκε από το 90% των καταλανών βουλευτών, τον Σεπτέμβριο του 2005.

Η δεξιά και η Εκκλησία χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν, τα οποία έχουν μεγάλη απήχηση στην κοινή γνώμη, για να οξύνουν τα πνεύματα και να τρομάξουν τις ψυχές.

Ηδη έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα, τον ήχο της μπότας στα στρατόπεδα. Ομως, με κάποιες τροποποιήσεις, ώστε να ακολουθεί πιστά το ισπανικό σύνταγμα -στις 21 Ιανουαρίου ο πρωθυπουργός και ο ηγέτης του Εθνικού Καταλανικού Κόμματος (CIU) συμφώνησαν σε αυτές- το νέο καθεστώς της Καταλονίας θα είναι σύντομα πραγματικότητα.


(1) Βλ. το ένθετο «Καταλονία», «Le Monde diplomatique», Ιανουάριος 2006, κυρίως το άρθρο του d'Antoni Segura Ι Mas, «Entre autonomie et nation».

(2) Βλ. το πλήρες κείμενο (στα ισπανικά) στην ιστοσελίδα www.elmundo.es/papel/2006/01/07

* Διευθυντής της «Le Monde diplomatique».

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Την Πέμπτη 11 Μαρτίου 2004, η Ευρώπη δέχεται το πρώτο τρομοκρατικό χτύπημα στο έδαφός της.

Στη Μαδρίτη, τρεις μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, βόμβες εκρήγνυνται σε τέσσερις συρμούς του προαστιακού σιδηροδρόμου που πλησίαζαν με διαφορά λίγων λεπτών στον σταθμό της Ατότσα.

Απολογισμός, 192 νεκροί, 1.900 τραυματίες και αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Ηττα του Αθνάρ

Η δεξιά κυβέρνηση του Χοσέ Μαρία Αθνάρ και του επίδοξου διαδόχου του Μαριάνο Ραχόι, που θεωρούσε δεδομένη την εκλογική νίκη, τιμωρήθηκε από τους πολίτες για την επικίνδυνη περιπέτεια στην οποία τους είχε παρασύρει με τον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά και για την γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα, που επέρριπτε έως την τελευταία στιγμή την ευθύνη στην αυτονομιστική οργάνωση των Βάσκων ΕΤΑ.

Τώρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από εκείνη την επίθεση που συγκλόνισε όχι μόνο την Ισπανία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία συνειδητοποίησε ότι πρέπει να μάθει να ζει με την απειλή της τρομοκρατίας. Ομως, στον κατάλογο των θλιβερών ημερομηνιών έχει προστεθεί και η 7η Ιουλίου του 2005 στο Λονδίνο.

Αυτά τα δύο τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα δεν είχαν τον «συμβολικό» χαρακτήρα της 11ης Σεπτεμβρίου. Είχαν σαφή στόχο απλούς εργαζόμενους πολίτες και ήταν πολύ απλά τόσο στη σύλληψη όσο και στην εκτέλεσή τους.

Οσο και αν οι πολίτες σε Βρετανία και Ισπανία αντέδρασαν με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και μετά το αρχικό σοκ συνέχισαν τη ζωή τους, δεν ήταν ίδια και η στάση των κυβερνήσεών τους. Η νίκη του σοσιαλιστή Χοσέ Λουίς Ροδρίγκεθ Θαπατέρο στην Ισπανία προκάλεσε το πρώτο σοβαρό ρήγμα στη λεγόμενη «συμμαχία των προθύμων».

Η αποχώρηση των ισπανικών στρατευμάτων από το Ιράκ ενθάρρυνε και άλλες χώρες να πράξουν το ίδιο. Παράλληλα επανέφερε την Ισπανία στην καρδιά της «Γηραιάς Ευρώπης».

Στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», η Ισπανία απάντησε με τη «Συμμαχία των Πολιτισμών», μια πρωτοβουλία της κυβέρνησης Θαπατέρο με στόχο την προσέγγιση μεταξύ της δύσης και του μουσουλμανικού κόσμου. Οσο για τα νέα μέτρα ασφάλειας, μετά βίας γίνονται ορατά από τους πολίτες.

Το χτύπημα στο Λονδίνο, αντίθετα, προσέδεσε τον Τόνι Μπλερ πιο σφιχτά στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του Μπους. Ο βρετανός πρωθυπουργός, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τα παιχνίδια της χώρας του στη διεθνή σκακιέρα, επέμενε να βλέπει τις επιθέσεις του Λονδίνου ως χτύπημα στις «αξίες του δυτικού πολιτισμού», αγνοώντας τις αιτίες τους.

Σειρά μέτρων

Εδωσε, λοιπόν, το πράσινο φως στα προληπτικά χτυπήματα εναντίον υπόπτων και ανήγγειλε μια σειρά σκληρών αντιτρομοκρατικών μέτρων που ανοίγουν τον δρόμο για την περιστολή των ατομικών ελευθεριών.

Η ισπανική άποψη, που υποστηρίζει ότι δεν μπορείς να καταπολεμάς μόνο το σύμπτωμα και όχι την αιτία του προβλήματος και ότι οι ατομικές ελευθερίες δεν πρέπει να περιστέλλονται στο όνομα της ασφάλειας, δείχνει πολύ «ασθενική» απέναντι στην κυρίαρχη επιθετική και κοντόφθαλμη τακτική του διδύμου Μπους-Μπλερ.

Το δυσάρεστο είναι ότι ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» αποδεικνύεται καθημερινά όχι μόνο αναποτελεσματικός, αλλά ίσως και περισσότερο επικίνδυνος από την ίδια την τρομοκρατία.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Στο δρόμο για την ειρήνη

Σε ανακοινωθέν που μεταδόθηκε από το κρατικό κανάλι της βασκικής τηλεόρασης αναφέρεται πως «στόχος της απόφασης είναι προωθηθεί η δημοκρατική διαδικασία στη Χώρα των Βάσκων, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο στο μέλλον για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των Βάσκων. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας οι Βάσκοι θα πρέπει να έχουν την τελευταία λέξη για το μέλλον τους.

» Η υπέρβαση της διαμάχης είναι δυνατή εδώ και τώρα. Αυτό είναι η επιθυμία και η θέληση της ΕΤΑ» τονίζεται στο ανακοινωθέν και συνεχίζεται:

«Οι ισπανικές και γαλλικές Αρχές οφείλουν να αναγνωρίσουν τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας χωρίς περιορισμούς. Η απόφαση που θα λάβουμε εμείς οι Βάσκοι για το μέλλον μας πρέπει να γίνει σεβαστή.

»Καλούμε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να δράσουν με υπεθυνότητα έναντι αυτής της κίνησης της ΕΤΑ» αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Η κατάπαυση του πυρός ισχύει από την Παρασκευή 24 Μαρτίου.

Ο Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Θαπατέρο ενημερώθηκε σχετικά από τις υπηρεσίες του υπουργείου Εσωτερικών και επικοινώνησε με τον πρόεδρο της Χώρας των Βάσκων, Χουάν Χοσέ Ιμπαρέτσε, προκειμένου να εξετάσουν τα νέα δεδομένα.

Προσεκτικά καλωσορίζει την εκεχειρία ο Θαπατέρο

Θετική, αν και επιφυλακτική, ήταν η αντίδραση του Θαπατέρο, που μίλησε λίγο αργότερα ενώπιον του ισπανικού Κοινοβουλίου. «Η θέση της κυβέρνησης είναι θέση σύνεσης και προσοχής. Έπειτα από τόσα χρόνια τρομοκρατίας, θα είναι μία δύσκολη και μακρά διαδικασία» τόνισε.

Παλαιότερα η Ισπανία είχε ενωθεί υπό το κράτους του τρόμου, τώρα θα ενωθεί με την προοπτική της ελπίδας, συμπλήρωσε ο Ισπανός πρωθυπουργός.

«Στη διαδικασία που βρίσκεται μπροστά μας, θα προχωρήσω αργά και συνετά» κατέληξε ο Θαπατέρο.

Η μόνιμη εκεχειρία θα ήταν το πρώτο βήμα για την έναρξη της πολυαναμενόμενης ειρηνευτικής διαδικασίας του ισπανικού κράτους με την ΕΤΑ. Η δράση των Βάσκων αυτονομιστών έχει στοιχίσει τη ζωή σε 850 ανθρώπους από το 1968.

Η ΕΤΑ, που χαρακτηρίζεται τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε κηρύξει μόνιμη εκεχειρία το Σεπτέμβριο του 1998, αλλά ένα χρόνο αργότερα επανέλαβε τις επιθέσεις.

Το τελευταίο διάστημα, η ΕΤΑ πραγματοποιεί μικρής κλίμακας επιθέσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα μόνο υλικές ζημιές. Κανένας νεκρός δεν έχει υπάρξει από επίθεση της οργάνωσης τα τελευταία τρία χρόνια.

ΠΗΓΗ:news.in.gr
 (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=693205&lngDtrID=245)

Περίληψη:Ο Θαπατέρο το πέτυχε αυτό που ήθελε δηλαδή την εκεχειρία με την ΕΤΑ...Η ΕΤΑ ανακοίνωσε κατάπαυση του πυρός , η οποία ξεκινάει από την Παρασκευή 24 Μαρτιου...Φυσικά ο πρωθυπουργός της Ισπανίας το καλωσόρισε αλλά λίγο επιφυλακτικά...

H ETA ιδρύθηκε στη Xώρα των Bάσκων το 1959. Πρωταρχικός της στόχος, πέραν της ίδρυσης αυτόνομου κράτους στη συγκεκριμένη περιοχή, με το επιχείρημα ότι οι Bάσκοι είναι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους Iσπανούς, κυρίως επειδή μιλούν βασκικά, γλώσσα «ανάδελφη» και άγνωστης προέλευσης, ήταν να αφυπνίσει τους Bάσκους εναντίον της δικτατορίας του Φράνκο. Στις τάξεις της ETA προσήλθαν ανήσυχοι νέοι της εποχής, διαφορετικών πολιτικών απόψεων, νεαροί Bάσκοι εθνικιστές, φίλα προσκείμενοι στο PNV, το βασκικό εθνικιστικό κόμμα, το οποίο ακόμη και σήμερα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη βασκική πολιτική σκηνή, καθώς και χριστιανοδημοκράτες και νέοι κομμουνιστές και μαοϊστές.

Tην εποχή εκείνη η ETA απολάμβανε της στήριξης της Kαθολικής Eκκλησίας στη Xώρα των Bάσκων και κυρίως του Τάγματος των Iησουιτών. Παράλληλα, την οργάνωση ενισχύουν οικονομικά και τράπεζες αλλά και σημαίνουσες οικογένειες της Xώρας των Bάσκων που διαφωνούν με τη δικτατορία του Φράνκο. Hδη από τότε η δομή της ETA είναι κλειστή και ο πολιτικός διάλογος στο εσωτερικό της, ανύπαρκτος. Tα μέλη της οργάνωσης δεν έχουν δικαίωμα να αμφισβητήσουν τον στόχο της ETA, που είναι η πλήρης ανεξαρτησία της Xώρας των Bάσκων από την Iσπανία. Tο 1973, τέσσερα μέλη της ETA δολοφονούν στη Mαδρίτη τον Λουίς Kαρέρο Mπλάνκο, ναύαρχο, πρωθυπουργό του Φράνκο και διάδοχο του δικτάτορα.

H δολοφονία του κατάφερε σοβαρό πλήγμα στο καθεστώς και αρκετοί υποστηρίζουν ότι ο θάνατος του Mπλάνκο διευκόλυνε την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Iσπανία, δεδομένου ότι ο Φράνκο πέθανε το 1975 χωρίς να αφήσει ιδεολογικό διάδοχο. Mε τη μεταπολίτευση, οι Iσπανοί ήλπιζαν ότι ο στόχος της ETA θα εξέλιπε. Oμως η οργάνωση συνέχισε τις πολιτικές δολοφονίες, ενώ εξακολούθησε να τρομοκρατεί και να εκβιάζει επιχειρηματίες και άλλους πολίτες για να εξασφαλίσει ποσά για την επιβίωσή της. Kατά την περίοδο της διακυβέρνησης της Iσπανίας από τον σοσιαλιστή Φελίπε Γκονζάλες, η ETA πυκνώνει τις δολοφονικές επιθέσεις. Στα τέλη της θητείας του, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Γκονζάλες ζητεί τη συνεργασία της Γαλλίας και του τότε προέδρου Mιτεράν στην από κοινού πάταξη της τρομοκρατίας.

Kατά τη διάρκεια της οκταετίας Aθνάρ (1996-2004) και του συντηρητικού Λαϊκού Kόμματος, η ETA αποδυναμώνεται περαιτέρω, καθώς η ισπανική κυβέρνηση με τη στήριξη και των υπόλοιπων κομμάτων λαμβάνει αυστηρά, πολιτικά και αστυνομικά μέτρα για την εξάρθρωσή της. Πέραν της Iσπανίας, η Γαλλία, η Eυρωπαϊκή Eνωση και οι HΠA έχουν χαρακτηρίσει την ETA τρομοκρατική οργάνωση.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_405687_23/03/2006_178292)

The Guardian

Οσο απίστευτο και αν ακούγεται σε πολλούς Ισπανούς, οι βομβιστικές επιθέσεις της 11ης Μαρτίου 2004 έφεραν στο διάβα τους την ειρήνη. Οι πλέον πολύνεκρες επιθέσεις της Αλ Κάιντα στο έδαφος της Ευρώπης σφράγισαν το τέλος της πορείας της τρομοκρατικής δράσης της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ.

Η βασκική οργάνωση, που έχει προκαλέσει τον θάνατο άνω των 800 ανθρώπων τα τελευταία 30 χρόνια, δεν έχει σκοτώσει μετά τις επιθέσεις της Μαδρίτης. Η χθεσινή τους προκήρυξη εκεχειρίας δείχνει ότι είναι έτοιμοι να βάλουν τα όπλα «παρά πόδα».

«Η εμφάνιση της τρομοκρατίας με σφραγίδα της Αλ Κάιντα στέρησε το οξυγόνο, που χρειαζόταν η γηγενής τρομοκρατία για να επιβιώσει», λέει o σχολιαστής πολλών βασκικών εφημερίδων, Κέπα Αουλέστια. Η ιδέα και μόνο ότι η ΕΤΑ μπορούσε να ευθύνεται για σφαγή τέτοιου μεγέθους, όπως των βομβιστικών επιθέσεων της 11ης Μαρτίου, έκανε τους υποστηρικτές της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης να αμφισβητήσουν τη χρήση βίας. «Η ΕΤΑ υποχρεώθηκε να κοιτάξει στον καθρέφτη και να διαπιστώσει τις συνέπειες της βίας. Πολλοί άνθρωποι άρχισαν να αμφιβάλουν για όσα πίστευαν», λέει ο Πολ Ρίος, μέλος της ειρηνευτικής οργάνωσης των Βάσκων, Ελκάρι.

Ο Λουίς Γκαρούντο, θυρωρός σε πολυκατοικία της συνοικίας Αλκαλά ντε Χενάρες, ξεκίνησε να πάρει το τρένο το πρωινό της 11ης Μαρτίου 2004. Στον δρόμο για τον σταθμό, το βλέμμα του έπεσε πάνω σε λευκό φορτηγάκι Renault Kangoo, σταθμευμένο απέναντι από τον σταθμό και στους τρεις άνδρες που στέκονταν γύρω από αυτό. Εμοιαζαν ντυμένοι για πολύ κρύο, φορώντας σκούφους, βαριά παλτά, γάντια και κασκόλ. «Οταν τους είδα, είπα ότι μοιάζουν με ληστές τράπεζας ή κάτι τέτοιο, αφού δεν έκανε καθόλου κρύο», είπε. Λίγα λεπτά πριν από τις 7 π.μ., ο Γκαρούντο περπάτησε μέχρι τον σταθμό για να αγοράσει εφημερίδα. Βρέθηκε να βαδίζει πίσω από έναν εκ των τριών ανδρών από το φορτηγάκι, που ήταν ένας από τους νεαρούς μουσουλμάνους βομβιστές. Κάθε σακίδιο των βομβιστών, που ήταν γνωστοί στις Αρχές ως μικροπαραβάτες, περιείχε ένα κινητό τηλέφωνο, χάλκινο πυροκροτητή, βίδες και παξιμάδια, για να ενισχυθεί η φονική δράση των θραυσμάτων, και 12 κιλά ισπανικής κατασκευής πλαστικής εκρηκτικής ύλης Goma 2 Eco.

Μέσα σε μισή ώρα, η Ευρώπη είχε λάβει το πρώτο της μάθημα στην αποτελεσματικότητα της ακραίας ισλαμικής τρομοκρατίας. Οι βόμβες πυροδοτήθηκαν με τηλεχειρισμό, με τη βοήθεια των κινητών τηλεφώνων. Ο φόρος αίματος βαρύς: 191 σκοτώθηκαν, 54 από αυτούς μετανάστες. Μεταξύ των θυμάτων υπήρχαν μουσουλμάνοι, παιδιά και έγκυοι.

Πολύ σπάνια

Στο παρελθόν, οι κάτοικοι της Μαδρίτης πραγματοποίησαν διαδηλώσεις εκατομμυρίων ανθρώπων για να διαμαρτυρηθούν κατά της βασκικής τρομοκρατίας. Οι Μαδριλένοι, όμως, δεν είχαν υποστεί, παρά πολύ σπάνια, τα δεινά της τρομοκρατίας τύπου ΕΤΑ. «Η κυβέρνηση δεν τρέφει την παραμικρή αμφιβολία πως η ΕΤΑ κρύβεται πίσω από τις επιθέσεις. Η οργάνωση σκόπευε να προκαλέσει αιματοχυσία στην Ισπανία και τώρα το κατάφερε», είχε δηλώσει λίγες ώρες μετά τις επιθέσεις ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Αθνάρ, Ανχέλ Ασέμπες. Τη γραμμή αυτή τήρησε η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος, ακόμη και αφού η αξιοπιστία των ισχυρισμών αυτών είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα.

Ακόμη και η επίσημη διάψευση του βασκικού κόμματος Μπατασούνα δεν έφθασε για να σιγήσει το πάθος του Αθνάρ, του οποίου η θητεία χαρακτηρίσθηκε από το μίσος του προς την ΕΤΑ. Θεωρώντας ότι οι Βάσκοι τρομοκράτες προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν, ο Αθνάρ τηλεφώνησε στους διευθυντές των κυριότερων εφημερίδων, προσφέροντάς τους εγγυήσεις ότι οι βομβιστικές επιθέσεις ήταν έργο της βασκικής τρομοκρατίας.

Η ΕΤΑ είχε, άλλωστε, καταστεί το αγαπημένο θέμα αντιπαράθεσης του Λαϊκού Κόμματος κατά την προεκλογική περίοδο, με τον Αθνάρ να κατηγορεί ευθέως τους σοσιαλιστές για αδυναμία. Η κυβέρνηση Αθνάρ διαπίστωσε, αφού κατέλαβε την εξουσία, ότι οι επιθέσεις κατά της ΕΤΑ συνέχιζαν να αποδίδουν, καθώς έστρεφαν το ενδιαφέρον του κοινού μακριά από τη λαομίσητη και μονομερή απόφαση της κυβέρνησής του να στείλει ισπανικά στρατεύματα στο Ιράκ. Ο Ανθάρ έγινε έτσι ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη, στερώντας τον ρόλο αυτό από τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ.

Παραμονή εκλογών

Το απόγευμα των επιθέσεων στους σταθμούς της Μαδρίτης, η υστερική επιμονή της κυβέρνησης Αθνάρ στην ευθύνη των Βάσκων έμοιαζε ήδη αναξιόπιστη. Στο φορτηγάκι των βομβιστών, που εντοπίσθηκε από την αστυνομία, βρέθηκαν χάλκινοι πυροκροτητές, τους οποίους δεν χρησιμοποιεί η ΕΤΑ, ενώ στη θέση του συνοδηγού υπήρχε κασέτα με στίχους του Κορανίου. Την παραμονή των εκλογών, το τηλεοπτικό δίκτυο Telemadrid προέβαλε βίντεο στο οποίο τρεις μασκοφόροι αναλάμβαναν την ευθύνη για λογαριασμό της Αλ Κάιντα. Το Λαϊκό Κόμμα ίσως ορθοποδήσει κάποια ημέρα. Η ΕΤΑ, όμως, δεν πρόκειται να ακολουθήσει αυτόν το δρόμο. Η πόρτα έχει πλέον ανοίξει για τη λήξη της εκστρατείας ανεξαρτησίας που ξεκίνησε στα χρόνια του Φράνκο.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_405748_23/03/2006_178293)

Μέτωπο ειρήνης

ΜΑΔΡΙΤΗ

Συμφιλιωτική διάθεση και πρόθεση στήριξης των κυβερνητικών χειρισμών στην υπόθεση της ΕΤΑ, προκειμένου να υπηρετηθεί η ειρηνευτική διαδικασία στην Ισπανία, επέδειξε στην πρώτη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Θαπατέρο, μετά την ανακοίνωση της βασκικής οργάνωσης για κατάπαυση του πυρός, ο ηγέτης της συντηρητικής αντιπολίτευσης Μαριάνο Ραχόι.

Η χειραψία του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο με τον ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος, Μαριάνο Ραχόι, «πρώτο βήμα» για αναζήτηση συναίνεσης με στόχο την ειρήνη στη Χώρα των Βάσκων
Δυόμισι ώρες διήρκεσε η χθεσινή συνάντηση των δύο πολιτικών, που έληξε με καλούς οιωνούς, αφού από τη μια ο Ραχόι εξέφρασε ρητώς την υποστήριξη του κόμματός του στην κυβερνητική προσπάθεια και από την άλλη ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο μίλησε για το «καλό πρώτο βήμα» που έγινε στην αναζήτηση συναίνεσης και συνεργασίας, με στόχο την επίτευξη ειρήνης στη Χώρα των Βάσκων.

«Επιβεβαίωση» εκεχειρίας

Από το 2001, όταν στην εξουσία ήταν το Λαϊκό Κόμμα, κυβέρνηση και σοσιαλιστική αντιπολίτευση είχαν συμφωνήσει σε κοινό μέτωπο κατά της ΕΤΑ. Εκτοτε όμως υπήρξαν διαφοροποιήσεις, με τους συντηρητικούς να αρνούνται να δώσουν την έγκρισή τους, όταν όλοι οι άλλοι βουλευτές έδιναν πράσινο φως στον Θαπατέρο να ξεκινήσει «συνομιλίες» με την ΕΤΑ, αν έδειχνε την πρόθεσή της να εγκαταλείψει τη βία. Ο Ραχόι επιμένει σήμερα ότι ο Θαπατέρο θα πρέπει κατ' αρχάς να επαληθεύσει ότι η εκεχειρία είναι γνήσια και να μην κάνει παραχωρήσεις στην ΕΤΑ. Επίσης, να μη δεχθεί καμία αλλαγή στο καθεστώς της Χώρας των Βάσκων.

«Νόμιμο» το Μπατασούνα

Εν τω μεταξύ, το αυτονομιστικό κόμμα Μπατασούνα εξέφρασε την πρόθεσή του να νομιμοποιηθεί πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών στην Ισπανία, το 2007. Σχετική δήλωση έκανε ο Χοσέμπα Αλβάρεζ, αρμόδιος για τις διεθνείς σχέσεις του κόμματος, που έχει τεθεί εκτός νόμου λόγω των διασυνδέσεών του με την ΕΤΑ. Ο ηγέτης του Μπατασούνα, Αρνάλντο Οτέγκι, θα παρουσιαστεί σήμερα ενώπιον δικαστηρίου της Μαδρίτης, κατηγορούμενος για «υποδαύλιση ταραχών» που έγιναν στη Χώρα των Βάσκων κατά τη γενική απεργία της 9ης Μαρτίου. «Η ΕΤΑ κήρυξε εκεχειρία. Ολος ο κόσμος μιλά για πολιτικές συνομιλίες και συμφωνίες. Σε αυτό το κλίμα η φυλάκιση του Οτέγκι δεν θα ευνοήσει την κατάσταση», δήλωσε ο Αλβάρεζ, που επίσης προσήχθη σε δίκη και αφέθηκε ελεύθερος υπό όρους.


(Ασοσιέτεντ-ΑΠΕ-Γαλλικό)


ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κήρυξε διαρκή εκεχειρία μία μέρα μετά την αναγνώριση του λαού της Καταλωνίας ως «έθνους» από την ισπανική Βουλή

Της Μαριλιας Παπαθανασιου

Ο τερματισμός της βίας της ΕΤΑ, της οργάνωσης των Βάσκων αυτονομιστών στην Ισπανία, ήταν επί σειρά ετών ένα ζήτημα που δικαίωνε τους απαισιόδοξους. Ολες οι προσπάθειες των διαδοχικών ισπανικών κυβερνήσεων για ειρήνευση με την ΕΤΑ στέφονταν είτε από αποτυχία, είτε από μερική επιτυχία. Την περασμένη εβδομάδα, για πρώτη φορά, δικαιώθηκαν οι αισιόδοξοι: η ΕΤΑ κήρυξε διαρκή εκεχειρία, -χρησιμοποιώντας την εμβληματική έφραση «κατάπαυση του πυρός» στο ανακοινωθέν της- με το ισπανικό κράτος, έπειτα από 40 χρόνια ένοπλης δράσης. Η είδηση, μείζονος σημασίας, προβλήθηκε στις πρωτοσέλιδα του ισπανικού και του ευρωπαϊκού Τύπου.

Μια ημέρα πριν από την ανακοίνωση της εκεχειρίας της ΕΤΑ, η επιτροπή συνταγματικών υποθέσεων της ισπανικής Βουλής, είχε εγκρίνει τον χαρακτηρισμό των Καταλανών ως «έθνους», στο προοίμιο του νέου καταστατικού χάρτη της Καταλωνίας, με τον οποίο εκχωρείται περαιτέρω αυτονομία στην πλούσια περιοχή της βορειοδυτικής Ισπανίας. Απλή σύμπτωση; Είναι αλήθεια ότι ελάχιστοι, εκτός Ισπανίας, γνωρίζουν ότι ο διάλογος επί του νομοσχεδίου για τον νέο καταστατικό χάρτη της Καταλωνίας, το οποίο ψηφίστηκε από την ισπανική Bουλή την περασμένη Πέμπτη, κυριαρχεί στην πολιτική επικαιρότητα της χώρας από μήνες. Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι το ζήτημα της αυτονομίας συγκεκριμένων περιοχών, την οποία διεκδικούν η ΕΤΑ για τη Χώρα των Βάσκων και οι Καταλανοί εθνικιστές για την Καταλωνία, δεν αφορά μόνο την Ισπανία αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη. Η λέξη «έθνος» που ασκεί γοητεία τόσο στους Βάσκους όσο και τους Καταλανούς εθνικιστές, αποτελεί διακύβευμα για χιλιάδες ομοϊδεάτες τους ανά την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Χιλιάδες θύματα

Υπάρχουν ωστόσο διαφορές. Και η κυριότερη, μεταξύ των εθνικιστικών διεκδικήσεων της ΕΤΑ και των Καταλανών αυτονομιστών, είναι η αιματηρή βία που η ΕΤΑ χρησιμοποίησε για τις επιδιώξεις της. Σε διάστημα 40 ετών περισσότεροι από 800 άνθρωποι δολοφονήθηκαν και χιλιάδες τραυματίστηκαν. Τώρα η ΕΤΑ δεσμεύεται να τηρήσει την εκεχειρία. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο πιστώνεται με την επιτυχία της ιστορικής απόφασης και δηλώνει ότι θα κινηθεί με προσοχή αναφορικά με την ειρηνευτική διαδικασία. Η κεντροδεξιά αντιπολίτευση του Λαϊκού κόμματος επαναλαμβάνει ότι η Ισπανία δεν οφείλει να καταβάλει κανένα πολιτικό τίμημα για την επίτευξη της ειρήνης. Σε πρωτοφανή ωστόσο σύμπνοια με τους Σοσιαλιστές, το Λαϊκό κόμμα δηλώνει ότι στηρίζει τις προσπάθειες της κυβέρνησης για τον αφοπλισμό της ΕΤΑ. Η πάταξη της τρομοκρατίας στην Ισπανία θεωρείται και είναι, εθνική υπόθεση· η ΕΤΑ άλλωστε δεν επέλεγε τα θύματά της με βάση τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

Η κυβέρνηση Θαπατέρο είχε προτείνει την έναρξη διαλόγου με την ΕΤΑ από τον Μάρτιο του 2005. Η αυτονομιστική οργάνωση αποδέχτηκε την πρόταση, δεδομένου ότι μόλις είχε αποτύχει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, να εκλέξει βουλευτές στην τοπική βουλή της Χώρας των Βάσκων. Το μεγαλύτερο όμως πλήγμα στην ΕΤΑ κατάφεραν οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Μαρτίου 2004 στη Μαδρίτη. Οι επιθέσεις κόστισαν στο Λαϊκό κόμμα την επανεκλογή του στην εξουσία, εν μέρει γιατί βιάστηκε να τις χρεώσει στην ΕΤΑ. Είναι γεγονός ότι έκτοτε η ΕΤΑ δεν διανοήθηκε να οργανώσει επιθέσεις με θύματα. Ο αντίκτυπος των ισλαμιστικών επιθέσεων που αιματοκύλισαν τη Μαδρίτη ήταν τόσο έντονος που δεν υπήρχε πλέον χώρος για την εγχώρια τρομοκρατία. Γιατί η ΕΤΑ τρομοκρατούσε με διάφορους τρόπους, σκοτώνοντας αδιακρίτως αλλά και εισπράττοντας «επαναστατικό» φόρο από Βάσκους επιχειρηματίες. Πριν από τη χαριστική βολή της 11ης Μαρτίου, είχε προηγηθεί ο πόλεμος με κάθε είδους μέτρα, αστυνομικά και μη, που είχαν κηρύξει στην ΕΤΑ τόσο η σοσιαλιστική κυβέρνηση Γκονζάλες ώς τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όσο και η κεντροδεξιά κυβέρνηση Αθνάρ, στην οκταετία 1996-2004. Ο χαρακτηρισμός τρομοκρατική οργάνωση που απέδωσε η Ευρωπαϊκή Ενωση στην ΕΤΑ, την απομόνωσε ακόμη περισσότερο.

Η ΕΤΑ διεκδίκησε την ανεξαρτησία της Χώρας των Βάσκων, μια από τις 17 αυτόνομες περιφέρειες της Ισπανίας, στο όνομα της κακώς εννοούμενης διαφορετικότητας, επικαλούμενη το «ανάδελφο» του βασκικού έθνους που ομιλεί μια γλώσσα αγνώστου προέλευσης. Η Χώρα των Βάσκων όμως είναι μια περιοχή με μεγάλη αυτονομία και ανθηρή οικονομία. Οπως άλλωστε και η Καταλωνία. Και στις δύο περιοχές για ιστορικούς κυρίως λόγους τα αυτονομιστικά κινήματα κέρδιζαν έδαφος, όμως με τη σημερινή δομή του ισπανικού κράτους δεν έχουν σοβαρά επιχειρήματα υπέρ τους.

Εκλογικές σκοπιμότητες

Η Καταλωνία επικαλέστηκε και αυτή το διαφορετικό «έθνος» το οποίο πιστεύουν ότι συνιστούν ο Καταλανοί. Η Καταλωνία, από τις πλουσιότερες περιοχές της Ισπανίας, πέτυχε τον σκοπό της, όχι γιατί τίθεται ζήτημα διαφορετικού έθνους αλλά διότι η ισπανική κυβέρνηση χρειάζεται τη στήριξη των Καταλανών Σοσιαλιστών για να διατηρήσει την αυτοδυναμία της. Οι Καταλανοί σοσιαλιστές όμως τάσσονταν υπέρ της εκχώρησης περαιτέρω αυτονομίας, οπότε ο πρωθυπουργός κ. Θαπατέρο αναγκάστηκε να προχωρήσει σε συμβιβασμό. Στην περίπτωση της Καταλωνίας δεν υπήρξε σύμπνοια των δύο μεγάλων κομμάτων όπως συνέβη με την ΕΤΑ. Οι Καταλανοί εθνικιστές δεν είναι τρομοκράτες όπως η ΕΤΑ, όμως η επίτευξη του στόχου τους για περαιτέρω αυτονομία υπονομεύει τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα του ισπανικού κράτους, όπως αυτός διασφαλίζεται από το Σύνταγμα της ισπανικής μεταπολίτευσης του 1978. Αυτό ακριβώς ήταν το επιχείρημα και του Λαϊκού κόμματος όταν μίλησε την περασμένη Πέμπτη για «αρχή του τέλους της Ισπανίας». Μαζί με το κεντροδεξιό κόμμα συντάσσεται και το 59% των Ισπανών που απορρίπτει οποιαδήποτε αναφορά στην Καταλωνία ως «έθνους». Ο κ. Θαπατέρο επιμένει ότι ο νέος καταστατικός χάρτης της Καταλωνίας δεν προοιωνίζεται τη διάλυση της Ισπανίας. Με δεδομένο όμως ότι ο δρόμος για τον αφοπλισμό της ΕΤΑ και την απάλειψη αυτονομιστικών επιδιώξεων των Βάσκων εθνικιστών είναι μακρύς, ο κ. Θαπατέρο θα πρέπει να αναπτύξει όλο του το ταλέντο ως ισορροπιστή.


ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100049_02/04/2006_179416)

Περίληψη:Στο παρόν άρθρο γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι η ΕΤΑ βαδίζει στα χνάρια των Καταλανών , οι οποίοι μέσα από το διάλογο με την κεντρική κυβέρνηση Θαπατέρο πέτυχε ευρεία αυτονομία για την πλούσια περιοχή της Καταλονίας και την ανανώριση των Καταλανώβ ως ξεχωριστό έθνος.Επίσης αναφέρει ότι το καίριο πλήγμα στην ΕΤΑ ήταν η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Μαρτίου 2004 στη Μαδρίτη κι έτσι ο ισπανικός λαός δεν μπορούσες να αποδεχτεί πλέον άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις..ΔΕν υπήρχε χώρος για την εγχώρια τρομοκρατία.Φαίνεται ότι ο Θαπατέρο πετυχαίνει τους στόχους του αλλά τα δύσκολα τώρα αρχίζουν και πρέπει να αναπτύξει το ταλέντο του ισορροπιστή ακόμη περισσότερο...

Πριν ακόμη αρχίσει ο εθνικός διάλογος για την ειρηνευτική διαδικασία στη Χώρα των Βάσκων, το αντιπολιτευόμενο κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι ήρε τη στήριξή του στη σοσιαλιστική κυβέρνηση Θαπατέρο, ακυρώνοντας τη συναίνεση των πολιτικών κομμάτων της Ισπανίας στα μείζονα εθνικά ζητήματα.

Την απόφαση και την οργή του Λαϊκού Κόμματος προκάλεσε η πρωτοβουλία των Βάσκων σοσιαλιστών, την περασμένη εβδομάδα, να προχωρήσουν σε διάλογο με το Ερι Μπατασούνα, το εκτός νόμου κόμμα που αποτελεί την πολιτική πτέρυγα της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ. Μετά την ανακήρυξη εκεχειρίας και την κατάπαυση του πυρός από την ΕΤΑ, τον περασμένο Μάρτιο, είχαν αναζωπυρωθεί οι ελπίδες για την εξεύρεση λύσης στο βασκικό ζήτημα. Ο πρωθυπουργός Ροντρίγκες Θαπατέρο ήλπιζε στη συναίνεση όλων των κομμάτων προκειμένου να ζητήσει από το Kοινοβούλιο να εγκρίνει το σχέδιό του σχετικά με το χρονοδιάγραμμα για την έναρξη διαλόγου με την ΕΤΑ.

Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, ο Θαπατέρο θα αναβάλει να ζητήσει από τη Βουλή την έγκριση του σχεδίου του, για μετά τις 18 Ιουνίου, ημέρα που η Καταλωνία θα αποφανθεί με δημοψήφισμα, για τη μεγαλύτερη αυτονομία της σε σχέση με την κυβέρνηση της Μαδρίτης. Παρά την κρίση που προκαλεί η απόφαση του Λαϊκού Κόμματος, ο Ισπανός πρωθυπουργός τόνισε ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειές του να μεταπείσει το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης να στηρίξει τις διαπραγματεύσεις με την ΕΤΑ καθώς η συναίνεση είναι κρίσιμη για να τερματιστεί η 38χρονη βία της ΕΤΑ, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον σε 850 ανθρώπους.

Ο κ. Θαπατέρο υπενθύμισε επίσης ότι για να επιτευχθεί η ανακωχή με την ΕΤΑ, το 1998, η τότε κεντροδεξιά κυβέρνηση του Χοσέ Μαρία Αθνάρ είχε προχωρήσει σε μυστικές συνομιλίες με το Ερι Μπατασούνα, χωρίς κανένα πολιτικό κόμμα να την κατηγορήσει ότι καταβάλλει υψηλό πολιτικό τίμημα για την ειρήνη και τη δημοκρατία.

ΠΗΓ (http://www.euroletter.gr/el/page.jsp?thread_id=1510)

Περίληψη:Η κεντροδεξιά αντιπολίτευση στην Ισπανία του Λαϊκού κόμματος υπό τον Μαριάνο Ραχόι ήρε τη στήριξη προς την κυβέρνηση Θαπατέρο για την αντιμερώπιση του προβλήματος της χώρας των Βάσκων.Αυτό που εξόργισε το Λαϊκό κόμμας ήταν οι πρωτοβουλάι των Βάσκων Σοσσιαλιστών να αρχίσουν συνομιλίες με το πολιτικό σκέλος της ΕΤΑ ,το Έρι Μπατασούνα, το οποίο ο πρώην κεντροδεξιός πρωθυπουργός Αθνάρ το είχε βγάλει εκτός νόμου.
 

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Για τον ισπανό πρωθυπουργό Θαπατέρο, το μεγαλύτερο στοίχημα στην εσωτερική πολιτική ήταν εξ αρχής η δόμηση νέων σχέσεων με την Καταλονία και με τη Χώρα των Βάσκων, των δύο πλουσιότερων περιοχών της χώρας, οι φυγόκεντρες τάσεις των οποίων προκαλούν εδώ και χρόνια σοβαρούς τριγμούς στην κεντρική κυβέρνηση.

Το πρώτο σκέλος του στοιχήματος, εκείνο που αφορά την Καταλονία, φαίνεται να το κερδίζει, καθώς οι καταλανοί ψηφοφόροι ενέκριναν με μεγάλη πλειοψηφία (74%) το νέο καταστατικό αυτονομίας στο οποίο είχαν συμφωνήσει η κυβέρνηση με τα κόμματα της αυτόνομης τοπικής Βουλής.

Το πανηγυρικό «ναι» στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής, παρά το χαμηλό ποσοστό προσέλευσης στην κάλπη (δεν ξεπέρασε το 50%), ερμηνεύεται σίγουρα ως προσωπική νίκη για τον Θαπατέρο, αλλά και δίνει μια σαφή απάντηση στο ερώτημα αν οι αυτονομιστικές τάσεις στο εσωτερικό μιας χώρας είναι καλύτερο να αντιμετωπίζονται με καταστολή ή με την παροχή περισσότερων ελευθεριών.

* Για το δεξιό Λαϊκό Κόμμα η μεγαλύτερη αυτονομία βάζει το λιθαράκι για τη μελλοντική διάλυση της χώρας. Αυτή η νοοτροπία, που έχει τις ρίζες της στο σύνθημα του δικτάτορα Φράνκο «μία, ενωμένη και αδιαίρετη Ισπανία», έφερε πολλές φορές σε σύγκρουση την κυβέρνηση Αθνάρ με τους καταλανούς και βάσκους αυτονομιστές, ενώ και ο διάδοχός του στην αρχηγία του κόμματος, ο Μαριάνο Ραχόι, επαναλαμβάνει σταθερά το ίδιο τροπάρι.

* Ο Θαπατέρο, αντίθετα με την αντίληψη όχι μόνο της δεξιάς, αλλά και αρκετών «βαρόνων» του Σοσιαλιστικού Κόμματος, υποστηρίζει ότι η παραχώρηση μεγαλύτερης αυτονομίας είναι ο μόνος τρόπος για να κρατήσει εντός των ισπανικών συνόρων και σε συνθήκες αρμονικής διαβίωσης τις περιοχές που επιδιώκουν ευρεία αυτονομία ή ανεξαρτησία.

Η ώρα των Βάσκων

Την ίδια στιγμή άλλες ημιαυτόνομες περιφέρειες της Ισπανίας ζητούν κι αυτές να αποκτήσουν μεγαλύτερες διοικητικές αρμοδιότητες, καθώς βρίσκουν ότι το καταστατικό αυτονομίας που ψηφίστηκε το 1979 μετά το θάνατο του Φράνκο δεν τις καλύπτει πια.

«Το νέο καταστατικό αυτονομίας της Καταλονίας δεν μας μειώνει ως χώρα. Αντίθετα, μας ενισχύει», δήλωνε ο Θαπατέρο, ο οποίος κοιτά με μεγαλύτερη αισιοδοξία προς τη Χώρα των Βάσκων, καθώς πρόκειται σύντομα να ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες με αντιπροσωπεία της ΕΤΑ.

Ανάμεσα στην ανεξαρτησία που ζητά η ένοπλη βασκική οργάνωση και το σχέδιο ευρύτερης αυτονόμησης με προοπτική ανεξαρτησίας που προωθεί η τοπική βασκική κυβέρνηση (αλλά αρνείται κατηγορηματικά η ισπανική), το παράδειγμα της Καταλονίας θα μπορούσε να υποδείξει μια ικανοποιητική συμβιβαστική οδό.


ΠΗΓΗ:ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Περίληψη:Το άρθρο παρουσιάζει το Θαπατέρο ως νικητή καθώς οι Καταλανοί με συντριπτική πλειοψηφία (74%) ενέκριναν την αύξηση της αυτονομίας στη χω΄ρα των Καταλανών...Ο Θαπατέρο έδειξε το δρόμο με τον οπποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αποσχιστικές και αυτονομιστικές τάσεις των περιφερειών της Ισπανίας, που αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας....Ο Θαπατέρο δεν κινείται μόνο εναντίον της λογικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Λαϊκού κόμματος , που πιστεύει ότι η αυτονομία θα οδηγήσει στη διάλυση της Ισπανίας αλλά και πολλών βαρόνων του Σοσιαλιστικού κόμματος της Ισπανίας ...

ΜΑΔΡΙΤΗ

Η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες επισήμως την έναρξη διαλόγου με τη βασκική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ σε μια απόπειρα τερματισμού 38 ετών βίας.

Τρεις μήνες μετά την κήρυξη κατάπαυσης του πυρός εκ μέρους της ΕΤΑ, ο πρωθυπουργός Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο δήλωσε ότι θα αντιμετωπίσει αυτή τη μεγάλη πρόκληση της θητείας του με «αποφασιστικότητα και σύνεση»: «Η διαδικασία θα είναι μακρά, σκληρή και δύσκολη. Θα τη χειριστούμε με αποφασιστικότητα και σύνεση, με ενότητα και πάντοτε με σεβασμό στη μνήμη των θυμάτων». Είπε ακόμη ότι οι συνομιλίες θα διεξαχθούν με διακριτικότητα και, τηρώντας το λόγο του, δεν έδωσε χθες καμία πληροφορία για το πού και πότε θα ξεκινήσουν. Διευκρίνισε μόνο ότι ο υπουργός Εσωτερικών θα ενημερώσει τους αρχηγούς των κομμάτων για την πορεία τους το Σεπτέμβριο και τόνισε ότι «η δημοκρατία δεν θα πληρώσει κανένα πολιτικό τίμημα για να φτάσει στην ειρήνη». Το σχόλιο αυτό σχετίζεται με την πάγια θέση του ότι οι συνομιλίες πρέπει να εστιαστούν στη διάλυση της ΕΤΑ και στο ζήτημα των 500 φυλακισμένων μελών της και όχι στην επιδίωξη της ΕΤΑ για αυτονομία της περιοχής των Βάσκων. Η πολιτική πτέρυγα της ΕΤΑ, Μπατασούνα, θα παραμείνει κατά τον Θαπατέρο εκτός νόμου παρά την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Σε πρώτη φάση δεν υπήρξε αντίδραση από την πλευρά της ΕΤΑ αλλά ένα από τα στελέχη του Μπατασούνα χαιρέτισε την ανακοίνωση «μεγάλης πολιτικής εμβέλειας» του πρωθυπουργού.

Αντίθετη άποψη έχει το αντιπολιτευόμενο Λαϊκό Κόμμα που απορρίπτει κάθε διάλογο με την ΕΤΑ ως υποχώρηση έναντι της τρομοκρατίας. Ο πρόεδρος του ΡΡ Μαριάνο Ραχόι δήλωσε λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση Θαπατέρο ότι καμία πολιτική συζήτηση με τρομοκρατική οργάνωση δεν είναι αποδεκτή και το κόμμα του δεν μπορεί να στηρίξει μια «παράνομη» και «ανήθικη» διαδικασία. Ο πρωθυπουργός υπολογίζει ωστόσο στην υποστήριξη των αριστερών κομμάτων, των εθνικιστών, της Καθολικής Εκκλησίας και των Ισπανών που εγκρίνουν τις κινήσεις του σε ποσοστό 60,2%. Θετική ήταν η αντίδραση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, που δήλωσε ότι «συμμερίζεται τις ελπίδες όλων όσοι προσδοκούν ένα μέλλον στο οποίο η Ισπανία θα είναι ελεύθερη από τη μάστιγα της τρομοκρατίας».


(Ασ. Πρες-Γαλλικό)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Νόμος για την Ιστορική Μνήμη


Ανοίγει ο δρόμος για την ηθική αποκατάσταση των ηττημένων του ισπανικού εμφύλιου πολέμου (1936-1939), αλλά και των θυμάτων της 40χρονης δικτατορίας του Φρανθίσκο Φράνκο (1939-1975) με το λεγόμενο Νόμο για την Ιστορική Μνήμη που ψήφισε η Βουλή της χώρας.

Όπως σημειώνουν τα ισπανικά Μέσα Ενημέρωσης, από τη δημοσίευσή στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, συγγενείς θυμάτων του εμφυλίου και του φρανκισμού θα έχουν στη διάθεσή τους 12 μήνες για να καταθέσουν αίτηση αποκατάστασης του ονόματος των συγγενών τους.

Βάσει του νόμου, το ισπανικό κράτος θα ξεκαθαρίζει ότι ο αιτών δικάστηκε και καταδικάστηκε χωρίς καμία εγγύηση από το καθεστώς του Φράνκο. Το ίδιο θα ισχύει και για τους Ρεπουμπλικάνους του εμφυλίου πολέμου.

Όπως εξήγησε η αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης Μαρία Τερέσα ντε λα Βέγα, στόχος της κυβέρνησης δεν είναι να ανοίξει πληγές, ούτε να γράψει εκ νέου την Ιστορία. «Οι κυβερνήσεις δεν γράφουν την Ιστορία. Αυτή την γράφουν οι ιστορικοί. Στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε όλους όσοι αδικήθηκαν.»

Πάντως, ο ηγέτης του δεξιού Λαϊκού Κόμματος της αντιπολίτευσης, Μαριάνο Ραχόι, υποστήριξε ότι η χώρα πρέπει να κοιτά μπροστά και να λύσει τα σημερινά και τα αυριανά προβλήματα.

«Ο κόσμος δεν μιλά πλέον για τον Εμφύλιο και τον Φράνκο» τόνισε.

Σημειώνεται ότι βάσει του νόμου θα πρέπει να απομακρυνθούν και τα τελευταία σύμβολα του Φρανκισμού, κυρίως αγάλματα που εξακολουθούν να υπάρχουν σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=727565&lngDtrID=245)

«Ισπανικός εμφύλιος» στην πολιτική σκηνή και στους δρόμους

Σύγκρουση των φασιστών - οπαδών του δικτάτορα Φράνκο με τη σοσιαλιστική κυβέρνηση Θαπατέρο για το Νόμο Ιστορικής Μνήμης

The Guardian

Με στρατιωτικούς χαιρετισμούς και κραυγές «Viva Espana!», οι φασίστες της Ισπανίας συγκεντρώθηκαν, πριν από λίγες μέρες, για να αποτίσουν φόρο τιμής στο στρατηγό Φράνκο, έξω από το μαυσωλείο του νεκρού δικτάτορα, ίσως για τελευταία φορά.

Είχαν έλθει ευκατάστατες κυρίες, φορώντας γούνινα παλτά για να αντιμετωπίσουν το τσουχτερό κρύο, νεαροί άνδρες και γυναίκες με τα μπλέ πουκάμισα των Φαλαγγιτών, ενώ άλλοι ήταν πιο αναγνωρίσιμοι ως σύγχρονοι νεο-ναζί, με ξυρισμένα κεφάλια και μαντίλια δεμένα σφιχτά γύρω από το λαιμό τους. Ωστόσο, όλους τους ένωνε κάτι περισσότερο από μια απλή απονομή σεβασμού στο στρατηγό Φράνκο: μοιράζονταν ένα κοινό μίσος εναντίον της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεζ Θαπατέρο, η οποία, τον περασμένο μήνα, πέρασε ένα νόμο, που απαγορεύει τις πολιτικές συγκεντρώσεις, έξω από το επιβλητικό μαυσωλείο, όπου είναι θαμμένος ο Φράνκο.

Ο αμφιλεγόμενος Νόμος Ιστορικής Μνήμης, δημιούργημα του Θαπατέρο, ο παππούς του οποίου σκοτώθηκε από τις φρανκικές δυνάμεις, αποτελεί μια προσπάθεια αναγνώρισης των θυμάτων του εμφυλίου πολέμου και της δικτατορίας. Ο νόμος, ο οποίος θα τεθεί σε ισχύ, μόλις εγκριθεί από την άνω βουλή, προβλέπει την απομάκρυνση των εναπομεινάντων φρανκικών συμβόλων από τα δημόσια κτίρια της Ισπανίας και την αποπολιτικοποίηση της Κοιλάδας των Πεσόντων (Valle de los Caidos), το μεγαλύτερο θρησκευτικό φασιστικό μνημείο της Ευρώπης.

Οι Φαλαγγίτες

Κραυγές, όπως «Οχι στους Κόκκινους, Οχι» και «Θαπατέρο σκύλας γιε» ακούγονταν σε όλη την έκταση της κοιλάδας, ενώ κυμάτιζαν σημαίες με το Σταυρό του Αγίου Ιακώβου, γνωστού ως Ματαμόρος και ισπανικές σημαίες.

Ακόμη δυνατότερες ήταν οι επευφημίες για την Κάρμεν Φράνκο Πόλο, κόρη του δικτάτορα, η άφιξη και η αποχώρηση της οποίας συνοδεύτηκαν από επανειλημμένες κραυγές «Φράνκο! Φράνκο! Φράνκο!»

Οι οπαδοί του δικτάτορα είχαν έρθει στη γιγαντιαία βασιλική, βορειοανατολικά της Μαδρίτης, για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία και να αποδώσουν τιμές στον Φράνκο και τον ιδρυτή του Κόμματος των Φαλαγγιτών, Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, πριν από την επέτειο του θανάτου τους, στις 20 Νοεμβρίου.

Αν και η Valle de los Caidos σχεδιάστηκε επισήμως ως μνημείο για τους 500.000 νεκρούς του εμφυλίου πολέμου 1936-39 υπάρχουν μόνο δυο εμφανείς τάφοι -του Φράνκο και του Πρίμο ντε Ριβέρα. Προ πολλού, ιερός τόπος για τους φασίστες της Ισπανίας, αν και διαδοχικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να εξουδετερώσουν τη σημασία του, η κυβέρνηση Θαπατέρο είναι η πρώτη, που αμφισβητεί ευθέως το δικαίωμα χρήσης της για πολιτικές διαμαρτυρίες.

Πολλοί από όσους παρευρέθησαν στη συγκέντρωση είπαν ότι θα αγνοήσουν το νόμο. Ο Χόρχε Εσπίνος, ένας φοιτητής οικονομικών, 21 ετών, δεν πιστεύει ότι η κυβέρνηση έχει τη θέληση να αντικρούσει τους φασίστες. «Θα έρθουμε ανεξαρτήτως...
Είμαι εδώ, επειδή είμαι Ισπανός και Καθολικός για να τιμήσω τη μνήμη του “καουδίγιο” (αρχηγού) μας, του αγνότερου ξίφους στην Ευρώπη», πριν προσθέσει με υπερηφάνεια: «Ο παππούς μου σκότωσε 156 κόκκινους με το αυτόματο όπλο του στη Γαλικία το 1936 και μετά πήγε να φάει θαλασσινά».

Ο Χαβιέ Αστόργκα Βαγκάρα, ένας 38χρονος μεσίτης και Φαλαγγίτης, παραδέχτηκε ότι μπορεί να είναι η τελευταία φορά, που μπορούν να συγκεντρωθούν και να τραγουδήσουν το φασιστικό ύμνο Cara al Sol (Πρόσωπο στον Ηλιο) και να φωνάξουν τα πολιτικά τους συνθήματα. «Κερδίσαμε τον εμφύλιο πόλεμο», λέει, «οπότε αυτοί (οι σοσιαλιστές) αισθάνονται ότι πρέπει να κερδίσουν κάτι, απομακρύνοντας τα σύμβολά μας». Ωστόσο, λέει ότι δεν τον νοιάζει, που πρέπει να δοθούν πολύ σημαντικότερες μάχες: όπως ο αυξανόμενος αριθμός των μεταναστών στην Ισπανία.

Με τις εκλογές προγραμματισμένες για την επόμενη άνοιξη, πολλοί φοβούνται ότι η συχνά επαναλαμβανόμενη σκέψη για «δυο Ισπανίες», μοιρασμένες ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά, υφίσταται ήδη στο πολιτικό σκηνικό, όπως και στους δρόμους. Η συντηρητική αντιπολίτευση του Λαϊκού Κόμματος αντιτάχθηκε σθεναρά στο Νόμο Ιστορικής Μνήμης, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι ανασκαλεύει άνευ λόγου το παρελθόν. «Το μόνο πράγμα, που θα δημιουργήσει ο νόμος είναι προβλήματα και διχασμός. Γιατί πρέπει να δημιουργούμε προβλήματα... εκεί που δεν υπάρχουν», διερωτήθηκε ο αρχηγός του κόμματος Μαριάνο Ρατζόι.

Ορθιος στη χειμωνιάτικη λιακάδα, έξω από το μαυσωλείο του Φράνκο, ο Ρικάρντο -ο οποίος έφερε τη γυναίκα και το παιδί του από τη Μαδρίτη, γι’ αυτό, που αποκαλεί «ημέρα μνήμης»- πιστεύει ότι υπάρχουν σήμερα δυο Ισπανίες: «Αλλά οι άλλοι μισοί δεν είναι πραγματικοί Ισπανοί. Θέλουν να αποσχιστούν από τη χώρα μας και να αφήσουν τους μετανάστες να κυβερνούν τον τόπο».



H ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_25/11/2007_250357)