THMMY.gr

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο κλάδος του τουρισμού αυτό το καλοκαίρι θα δοκιμαστεί από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ολα τα προηγούμενα χρόνια τα πρωτοφανή κέρδη του τουριστικού κεφαλαίου στηρίχτηκαν στην αντίστοιχα πρωτοφανή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Τώρα με αφορμή την οικονομική κρίση και με όπλο τις αντεργατικές αποφάσεις της ΕΕ και τη στήριξη της κυβέρνησης, το κεφάλαιο επιχειρεί να σμπαραλιάσει και τα τελευταία εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι αφού πλήρωσαν τα κέρδη των καπιταλιστών να πληρώσουν και την κρίση τους.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη του τουρισμού και η συνέχειά της, η καπιταλιστική κρίση, αφορούν συνολικά την εργατική τάξη, τα κατώτερα λαϊκά στρώματα. Η ανάπτυξη του τουρισμού επιτάχυνε την αποδιάρθρωση διάφορων παραγωγικών κλάδων της υπαίθρου. Ακόμα περισσότερο μετέτρεψε το δικαίωμα όλου του λαού στις φθηνές, επαρκείς και ποιοτικές διακοπές σε πανάκριβο εμπόρευμα. Η κρίση έρχεται να οξύνει περαιτέρω και τα φαινόμενα αυτά.
Κι όμως οι εργαζόμενοι μπορούν να αποτρέψουν τα χειρότερα. Το αν θα φορτωθεί η κρίση στη πλάτη τους θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ταξική πάλη στον κλάδο. Η εργατική τάξη έχει κάθε συμφέρον να υιοθετήσει τις προτάσεις του ΚΚΕ για τον τουρισμό και στα πλαίσια της ενδυνάμωσης της αντιιμπεριαλιστικής-αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και πάλης να αποσπάσει κατακτήσεις στην κατεύθυνση ανάπτυξης του τουρισμού με κριτήριο όχι το καπιταλιστικό κέρδος αλλά την ικανοποίηση των ολοένα διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών για αναψυχή και ψυχαγωγία.
Στο αφιέρωμα που ακολουθεί, ο “Οδηγητής” κάνει μια προσπάθεια να αποτυπώσει την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο, να αναδείξει όλα τα πραπάνω προβλήματα, αλλά και τη διέξοδο.

“Τουριστική βιομηχανiα”
Σερβίρουν κέρδη στο κεφάλαιο… Στέλνουν το λογαριασμό στο λαό

Ο τουρισμός πολλές φορές χαρακτηρίζεται από τα κόμματα του κεφαλαίου σαν τη βαριά “βιομηχανία της ελληνικής οικονομίας”. Πέρα από την αντιεπιστημονικότητα της διατύπωσής του, ο χαρακτηρισμός αυτός υποδηλώνει και την έκταση της επιχειρηματικής επέλασης στον τουρισμό. Η ανάγκη των εργαζομένων για φθηνές και ποιοτικές διακοπές, αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα που πληρώνεται πανάκριβα από τη λαϊκή οικογένεια, έτσι ώστε να τροφοδοτήσει τα κέρδη των τουριστικών μονοπωλίων που λυμαίνονται τα τουριστικά θέρετρα, κάθε περιοχή φυσικού κάλλους ή πολιτιστικής κληρονομιάς στην πατρίδα μας.
Στο όνομα δε της τουριστικής ανάπτυξης σε πολλές περιοχές οπισθοδρόμησαν μια σειρά παραγωγικές δραστηριότητες, πράγμα που δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στους τοπικούς πληθυσμούς. Προβλήματα που οξύνονται ανάλογα με τις διακυμάνσεις της τουριστικής κίνησης και γιγαντώνονται σε περιόδους παγκόσμιας οικονομικής κρίσης όπως στις μέρες μας.

Τουρισμός και ΕΕ
Η καπιταλιστική ανάπτυξη του τουρισμού στην πατρίδα μας επιταχύνθηκε κυρίως μετά την ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ και αργότερα στην ΕΕ. Η Ελλάδα μπήκε στον ιμπεριαλιστικό αυτό διακρατικό σχηματισμό με συγκεκριμένο καταμερισμό να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη κλάδων υπηρεσιών. Στα πλαίσια αυτά οι αστικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μεθόδευσαν την αποδιάρθρωση παραδοσιακών παραγωγικών κλάδων της χώρας -με την επακόλουθη δημιουργία στρατιών ανέργων- με στόχο αφ’ ενός να αφήσουν το πεδίο ελεύθερο στα μεγάλα ευρωπαϊκά μονοπώλια και αφ’ ετέρου να αναπτυχθεί μια νέα αγορά τουριστικών κυρίως υπηρεσιών στην οποία θα μπορούσαν να επενδύσουν τόσο το ξένο όσο και το ντόπιο κεφάλαιο. Η τουριστική ανάπτυξη χρησιμοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις πότε σαν μαστίγιο και πότε σαν καρότο για να εγκαταλείψουν τις δραστηριότητές τους οι φτωχοί αγρότες και κτηνοτρόφοι, όπως άλλωστε πρόσταζε η Κοινη Αγροτική Πολιτική, αλλά και διάφοροι μικροί επαγγελματοβιοτέχνες και να επιδιώξουν να ασχοληθούν με τον τουρισμό. Η διαδικασία αυτή ευνοήθηκε και με κοινοτικές επιδοτήσεις, που ως συνήθως, χρύσωναν το χάπι.

Ανάπτυξη αποκλειστικά για το κεφάλαιο
Με όλα αυτά συντελέστηκε στην πατρίδα μας μια μεγάλη, άναρχη όσο και ανισόμετρη τουριστική ανάπτυξη. Επίσης, δυνάμωσε γρήγορα η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, η τάση ισχυροποίησης των μονοπωλιακών τουριστικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, εις βάρος των μικρών, πολλές φορές οικογενειακών, τουριστικών επιχειρήσεων. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία που παρατίθενται στο τέλος του αφιερώματος. Βέβαια, το όλο και μεγαλύτερο καπιταλιστικό κέρδος στον κλάδο στηρίχθηκε σε μια πρωτοφανή καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ο κλάδος, άλλωστε, πολλές φορές έγινε το πεδίο εφαρμογής σκληρών αντεργατικών μέτρων, όπως των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της διευθέτησης του χρόνου εργασίας κατά το δοκούν από τον εργοδότη, των μαζικών απολύσεων, πριν ακόμη αυτά θεσμοθετηθούν.

Καμία σχέση με τα συμφέροντα του λαού
Από τη στιγμή που ο τουρισμός αναπτύσσεται με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος, ήταν επόμενη η -χρόνο με το χρόνο- άνοδος των τιμών στις τουριστικές υπηρεσίες και έτσι οι διακοπές εξελίχθηκαν σε ένα άπιαστο όνειρο τουλάχιστον για τους μισούς Ελληνες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Επιπλέον ένα σημαντικό μέρος των εργαζόμενων κατευθύνεται σε σπίτια συγγενών και φίλων, ενώ ακόμα και αυτοί που καταφέρνουν να αποδράσουν, κάνουν διακοπές μικρής διάρκειας.
Παράλληλα, ο ελληνικός τουρισμός προσανατολίζεται στην προσέλκυση τουριστών μεγάλων εισοδημάτων και δραστηριοτήτων μεγάλων επιχειρήσεων με την ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού, του ιατρικού τουρισμού και μορφών χειμερινού τουρισμού. Αυτός ο στόχος έχει διατυπωθεί από τον ίδιο τον υπουργό τουρισμού, αποκαλύπτοντας για μια ακόμα φορά τον εχθρικό προς τα συμφέροντα του λαού ρόλο των αστικών κυβερνήσεων, που από τη μια πρωτοστατούν στη συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος και την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους καπιταλιστές και από την άλλη τους κλείνουν την πόρτα στην αναψυχή και τον τουρισμό. Αποκλείουν δηλαδή τους εργαζομένους ακόμα και από την ικανοποίηση της βασικής τους ανάγκης για αναπαραγωγή και προστασία της εργατικής τους δύναμης.
Στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς, οι καπιταλιστές του κλάδου επιχειρούν να αυξήσουν περαιτέρω τις τιμές για τον Ελληνα τουρίστα, επικαλούμενοι την οικονομική κρίση. Δεν χόρτασαν τα υπέρογκα κέρδη τους τα προηγούμενα χρόνια, τώρα θέλουν και την όποια χασούρα προκληθεί από τη μειωμένη προσέλευση ξένων τουριστών να τη φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων.

Και στον τουρισμό η κρίση φορτώνεται στα λαϊκά στρώματα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση θα πλήξει τον τουρισμό στην Ελλάδα. Ηδη από το 2008 οι αφίξεις και οι διανυκτερεύσεις στη χώρα μας παρουσίασαν μείωση σε σχέση με το 2007. Οι εκτιμήσεις για το 2009 και το 2010 είναι δυσοίωνες (παρουσιάζονται στο τέλος του αφιερώματος).
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, όχι μόνο δεν μπορεί να θωρακίσει αλλά αντίθετα εκθέτει την πατρίδα μας στις διάφορες οικονομικές κρίσεις. Λόγω των νέων συνθηκών αγοράς στην ευρωζώνη το επίπεδο τιμών ανέβηκε απότομα, ενώ αναπτύσσονταν νέες φθηνότερες τουριστικές αγορές, όπως π.χ. της Τουρκίας και της Αιγύπτου. Η υποτίμηση του ρουβλιού και του δολαρίου σε σχέση με το ευρώ οδηγεί σε μειωμένες αφίξεις από Ρωσία και ΗΠΑ. Ακόμη, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων έπληξε τους εργαζομένους συνολικά στην ΕΕ, που προφανώς δυσκολεύονται να προγραμματίσουν διακοπές σε άλλες χώρες.
Αντίστοιχα βαρύτατα ήταν τα αποτελέσματα της κρίσης για τους εργαζομένους στην Ελλάδα και ως εκ τούτου αναγκάζονται να περικόψουν βασικές ανάγκες όπως τις διακοπές. Επίσης η άναρχη και ανισόμετρη τουριστική ανάπτυξη στη χώρα μας επέφερε υπερπροσφορά κλινών και τουριστικών υπηρεσιών που προφανώς πολλές παραμένουν αδιάθετες, όπως άλλωστε συμβαίνει αυτήν την περίοδο.
Η κρίση προφανώς θα πλήξει τις μικρές τουριστικές επιχειρήσεις. Αυτές δεν έχουν τη δυνατότητα να διαπραγματευθούν με τους tour operators όπως μπορούν οι μεγάλες επιχειρήσεις, δεν μπορούν να προσφέρουν “καθετοποιημένες” τουριστικές υπηρεσίες για να ισοφαρίζουν απώλειες και φυσικά δεν μπορούν να διαπραγματευθούν με τράπεζες για ευνοϊκούς όρους λήψης και εξόφλησης δανείων, όπως μπορεί το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο που διαπλέκεται σε πολλές περιπτώσεις με το χρηματιστικό. Η κρίση δηλαδή θα επιταχύνει περαιτέρω την τάση συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στον τουριστικό κλάδο και θα βγάλει ενισχυμένα τα τουριστικά μονοπώλια.
Βέβαια, η κρίση θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα κυρίως στους εργαζομένους στις τουριστικές περιοχές. Ηδη οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον κλάδο απειλούνται με το ενδεχόμενο απόλυσης και αναγκάζονται ο ένας μετά τον άλλο να υπογράφουν εξευτελιστικές ατομικές συμβάσεις εργασίας με απαράδεκτες σχέσεις εργασίας. Σχέσεις που προφανώς θα παραμείνουν και μετά την οικονομική κρίση προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων που θα βγουν απ’ αυτήν ενισχυμένες.

Το αστικό κράτος ενισχύει το τουριστικό κεφάλαιο…
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, είτε με …σοσιαλδημοκρατική είτε με νεοφιλελεύθερη διαχείριση, ανέκαθεν έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για τη στήριξη του τουριστικού κεφαλαίου με δημόσιο χρήμα και με την παραχώρηση δημόσιων ελεύθερων χώρων και τουριστικών εγκαταστάσεων. Συναινούσαν και θεσμοθετούσαν την κατάφορη παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων στον κλάδο, πάνω στην οποία βασίστηκαν τα τουριστικά υπερκέρδη.
Η στρατηγική ήταν συγκεκριμένη: Το αστικό κράτος ώθησε την τουριστική ανάπτυξη αφ’ ενός μέσω του κρατικού ΕΟΤ και της δημιουργίας σύγχρονων τουριστικών εγκαταστάσεων, όπως τα διάφορα “Ξενία”, αφ’ ετέρου με την παροχή κινήτρων για ξένες επενδύσεις. Στη συνέχεια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προχώρησαν σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις της περιουσίας του ΕΟΤ, των “Ξενία”, μαρίνων και ακτών και πρωτοστάτησαν σε αποχαρακτηρισμούς χρήσης γης οπουδήποτε το τουριστικό κεφάλαιο είχε συμφέρον από την καταπάτηση δασικών εκτάσεων, αιγιαλών και άλλων ελεύθερων χώρων.
Γύρω από τις πρώτες κρατικές και ξένες τουριστικές εγκαταστάσεις αναπτύχθηκε με κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις πληθώρα μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η αρχική εκείνη ανάπτυξη ήταν το έδαφος για την τάση συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στον κλάδο και τη μετέπειτα ανάπτυξη που οδήγησε σε μόνιμα προβλήματα τους εργαζομένους και σε φυτοζωισμό τις μικρές-οικογενειακές επιχειρήσεις.
Σημαντικό μέτρο ήταν και αυτό της ιδιωτικοποίησης των όποιων δημόσιων Σχολών Τουριστικής Επαγγελματικής Ειδίκευσης, στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ενός ημικαταρτισμένου και ευέλικτου εργατικού δυναμικού, βορά στις διαθέσεις του τουριστικού κεφαλαίου.

…ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης
Αποκλειστικά υπεύθυνοι για την εκδήλωση της κρίσης στον τουρισμό είναι οι μεγάλοι τουριστικοί όμιλοι, που όλα αυτά τα χρόνια “ξεχείλωσαν” από τα κέρδη, μαζί με τα κόμματά τους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τώρα ζητάνε και τα ρέστα και η κυβέρνηση της ΝΔ τους δίνει να φάνε και άλλο! Αυτή τη στιγμή δρομολογεί το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τον τουρισμό που διευκολύνει την αλλαγή χρήσης και τη συγκέντρωση της γης, παραχωρεί στους κεφαλαιοκράτες μέχρι και ορεινούς όγκους και εθνικούς δρυμούς, πριμοδοτεί μεγάλες τουριστικές επενδύσεις και αναιρεί τους όποιους περιορισμούς για την προστασία του περιβάλλοντος. Πέρα από τις ενισχύσεις ύψους 1 δισ. ευρώ στις τουριστικές επενδύσεις μέσω του αναπτυξιακού νόμου, η κυβέρνηση καταφεύγει σε επιπλέον εκτακτα μέτρα:
> Επιδότηση απασχόλησης για τους μήνες Απρίλη-Μάη για 50.000 εποχιακούς εργαζομένους που θα δουλεύουν τζάμπα για το τουριστικό κεφάλαιο. Συνολικά το πρόγραμμα θα δώσει στους ξενοδόχους 50 εκατ. ευρώ χρήματα των εργαζομένων.
> Επιδότηση προγράμματος κατάρτισης 3.500 ανέργων ύψους 45 εκατ. ευρώ, με την υποχρέωση οι τουριστικές επιχειρήσεις να προσλάβουν το 30% των καταρτιζομένων.
> Η Εργατική Εστία αυξάνει κατά 44,3% τον αριθμό των δελτίων του κοινωνικού τουρισμού. Το μέτρο αυτό απ’ τη μια πλευρά είναι ανεπαρκές αφού αφορά λιγότερους από όσους έχουν ανάγκη, από την άλλη αποδεικνύει ότι η όποια “κοινωνική ευαισθησία” της κυβέρνησης εξαντλείται στην ενίσχυση του τουριστικού κεφαλαίου σε δύσκολους καιρούς.
> Αναστολή των τελών προσγείωσης στα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας για την περίοδο Απρίλη-Σεπτέμβρη, μέτρο που αποτελεί οικονομικό κίνητρο για τους tour operators.
Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με την κυβέρνηση κινούνται και οι 12 προτάσεις που ανακοίνωσε το ΠΑΣΟΚ, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ πλειοδοτούν με την κυβέρνηση σε μέτρα υπέρ των καπιταλιστών του τουρισμού.

Ανάπτυξη προς όφελος ποιου;
Η τουριστική ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος έχει ταξική διάσταση. Για το κεφάλαιο σημαίνει ένα αδηφάγο φαγοπότι πάνω στο λαϊκό δικαίωμα των διακοπών και στο σβέρκο των εργαζομένων στον κλάδο. Για τους εργαζομένους σημαίνει από τη μια κατάφορη παραβίαση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων και από την άλλη πανάκριβες και ανεπαρκείς διακοπές.
Η αντίθεση αυτή οξύνεται σε περιόδους κρίσης. Τα κόμματα του κεφαλαίου -ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- επιδιώκουν να εξασφαλίσουν νέα κέρδη στους καπιταλιστές, να φορτώσουν την κρίση που αυτοί δημιούργησαν στις πλάτες των εργαζομένων. Από κοντά και οι κολαούζοι τους, ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ που πλειοδοτούν σε μέτρα υπέρ του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα και ιστορική αποστολή να τους στείλουν σπίτια τους, να οικοδομήσουν τη δική τους εξουσία που θα αναπτύσσει κάθε κλάδο με κριτήριο την ικανοποίηση των όλο και διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.

http://www.odigitis.gr/2009/06/19/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/

Εργαζόμενοι στον τουρισμό
Τα προβλήματα δε γνωρίζουν “σεζόν”

Εδώ και αρκετά χρόνια η τουριστική ανάπτυξη παρουσιάζεται σχεδόν σαν τον από μηχανής θεό που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα παράγει εισόδημα για τους μικρομεσαίους. Είναι γεγονός ότι σε αυτό το διάστημα οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι στον κλάδο του τουρισμού με την αβάντα της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονοδρόμου είδαν τα θησαυροφυλάκιά τους να φουσκώνουν με εκατομμύρια ευρώ. Τι απέγιναν όμως οι υποσχέσεις σε ό,τι αφορά τους εργαζομένους; Και, ακόμα πιο σημαντικό, τι τους περιμένει τώρα που μπήκαμε σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης;
Εργαζόμενοι στο “λίγο απ’ όλα”
Στον κλάδο του τουρισμού συναντά κανείς εργαζομένους σε μια ευρεία γκάμα ειδικοτήτων: από σερβιτόρους και μπουφετζήδες μέχρι μάγειρες, καθαριστές, καμαριέρες, υπαλλήλους γραφείου κ.λπ. Κοινό στοιχείο όλων είναι η ολοένα εντεινόμενη εκμετάλλευση από την οποία το τουριστικό κεφάλαιο αντλεί γιγάντια υπερκέρδη. Η εποχικότητα είναι ένα βασικό πρόβλημα των εργαζομένων του κλάδου. Ο εργαζόμενος που είναι ολίγον αγρότης, ολίγον οικοδόμος, ολίγον σπουδαστής και το καλοκαίρι ολίγον σερβιτόρος είναι πλέον μια πραγματικότητα και μάλιστα με σαφείς αυξητικές τάσεις. Φυσικά, η καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων πάει σύννεφο ιδιαίτερα στους νέους σε ηλικία εργαζομένους. Μιλάμε για μαύρη εργασία, φυσικά ανασφάλιστη, με μεροκάματο πολύ κάτω από αυτό που ορίζουν οι συλλογικές συμβάσεις.

Σύνταξη σε μόλις… 45 χρονάκια!
Αλλά και για τους μόνιμους εργαζομένους που η εργασία τους σε τουριστικές επιχειρήσεις αποτελεί την κύρια πηγή του εισοδήματός τους η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Ο εποχικός χαρακτήρας της δουλιάς δυσκολεύει πάρα πολύ τη συγκέντρωση των απαραίτητων ενσήμων προκειμένου ο εργαζόμενος να θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Την κατάσταση έκανε ακόμα πιο δύσκολη ο τελευταίος αντιασφαλιστικός νόμος που αύξησε σε 100 τα ένσημα που απαιτούνται ώστε ο εργαζόμενος να δικαιούται επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ και υγειονομική περίθαλψη. Χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι που με αυτές τις προϋποθέσεις δεν πρόκειται να δουν τίποτα από τα δύο. Μια άλλη πρακτική που οι εργοδότες χρησιμοποιούν συχνά είναι να κολλάνε μόνο τα 100 απαραίτητα ένσημα παρ’ ότι ο εργαζόμενος κάνει περισσότερα μεροκάματα. Με αυτό το κόλπο ο εργοδότης γλιτώνει χρήμα ενώ η σύνταξη για τον εργαζόμενο γίνεται όνειρο θερινής νυκτός αφού για να συμπληρώσει τα 4.500 ένσημα που απαιτούνται για πλήρη σύνταξη θα χρειαστεί 45 χρόνια!

Ωράρια: τι μέρα έχουμε;
Την τουριστική σεζόν, που είναι και η περίοδος αιχμής, η εντατικοποίηση χτυπάει κόκκινο. Εργαζόμενοι μπορεί να κάνουν και ένα μήνα να δουν ρεπό, οι συχνά απλήρωτες υπερωρίες δίνουν και παίρνουν ενώ δε λείπουν και οι διπλοβάρδιες με τους εργαζομένους να χτυπάνε 12ωρα και 14ωρα στη δουλιά. Γνωρίζοντας αυτήν την κατάσταση η κυβέρνηση προχώρησε στη διάλυση των βαρέων και ανθυγιεινών πετώντας πολλές ειδικότητες εκτός και δυσχεραίνοντας την κατάσταση για όλους. Οι όροι εργασίας περιλαμβάνουν όλο το μπουκέτο των ελαστικών μορφών απασχόλησης και στις πιο ακραίες μορφές τους. Μιλάμε για τις συμβάσεις της μίας μέρας, γνωστές και ως “συμβάσεις έξτρα”. Την ίδια ώρα τα δουλεμπορικά «γραφεία ευρέσεως εργασίας» κάνουν χρυσές δουλιές προμηθεύοντας τα ξενοδοχεία με φτηνά εργατικά χέρια, συχνά μετανάστες.

Πρακτικές: Από μικρός μαθαίνεις στην εκμετάλλευση…
Ειδικό κεφάλαιο στην εκμετάλλευση αποτελούν οι σπουδαστές που κάνουν την πρακτική τους από ΙΕΚ και σχολές τουρισμού. Οι σχολάρχες μέσω γραφείων τουρισμού εφοδιάζουν κάθε τουριστική σεζόν τις τουριστικές μονάδες με άφθονο υλικό προς εκμετάλλευση. Οι αμοιβές των πρακτικάριων αγγίζουν ιλιγγιώδη ποσά της τάξης των… 400 ευρώ. Η ασφάλιση τους καλύπτει μόνο τον επαγγελματικό κίνδυνο, δηλαδή ο χρόνος της πρακτικής δεν θεωρείται συντάξιμος. Τα ωράρια ιδιαίτερα σε τουριστικά νησιά μπορεί να χτυπήσουν τα 15ωρα. Ακόμα και οι συνθήκες διαμονής των σπουδαστών θυμίζουν μεσαίωνα αφού συχνότατα κοιμούνται σε αποθήκες για να σερβίρουν την υπόλοιπη μέρα αυτούς που διαμένουν στις… σουίτες. Για να δικαιολογήσουν αυτή τη βάρβαρη εκμετάλλευση οι σχολάρχες ισχυρίζονται ότι το νόημα της πρακτικής δεν είναι να δουλέψεις αλλά να μάθεις (!). Ακόμα και αυτό όμως αποδεικνύεται μέγα ψέμα αφού όπως καταγγέλουν αυτοί που τα βιώνουν από πρώτο χέρι συχνά η “μάθηση” περιορίζεται στο σφουγγάρισμα και στο ξεφλούδισμα της πατάτας! Οι εργοδότες φυσικά έχουν πιάσει το νόημα γι’ αυτό κυνηγούν κατά προτίμηση πρακτικάριους τους οποίους μπορούν να εκμεταλλεύονται στυγνά και με το νόμο!

Από την πρώτη μέρα στο συνδικάτο!
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση αγγίζει ήδη και θα πλήξει ακόμα εντονότερα τον τουρισμό. Ηδη τα νέα για απολύσεις, οι “δυσοίωνες προβλέψεις” διαδέχονται η μία την άλλη. Τα “αντι-κρισιακα” μέτρα δε που εξαγγέλθηκαν πρόσφατα θα ταΐσουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες με εκατομμύρια ευρώ λειτουργώντας παράλληλα σαν μοχλός για την περαιτέρω επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας στον κλάδο. Οι εργαζόμενοι δεν είναι όμως καθόλου απροστάτευτοι! Εχουν στο πλευρό τους τα ταξικά συνδικάτα επισιτισμού-τουρισμού που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Είναι πολλά τα παραδείγματα όπου τα ταξικά συνδικάτα (π.χ. Κέρκυρας, Αθήνας) πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και πέτυχαν την ανάκληση απολύσεων, την εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων κ.λπ. Οι εργαζόμενοι, εποχικοί ή μη, πρέπει από την πρώτη μέρα της δουλιάς τους να αναζητήσουν τις ταξικές δυνάμεις, να γραφτούν στο συνδικάτο τους και να δυναμώσουν την ταξική γραμμή μέσα στο εργατικό κίνημα. Είναι ο μόνος δρόμος για να αποκρούσουν την εργοδοτική επίθεση και να βγουν μπροστά για όσα σήμερα έχουν ανάγκη.

Ρόδος: «Δεν είναι ζωή αυτή!»
Από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς η Ρόδος από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα της εκμετάλλευσης που υφίστανται οι εργαζόμενοι στον τουρισμό. Γι’ αυτό ακριβώς το θέμα η οργάνωση της ΚΝΕ στο νησί μίλησε με τον Μιχάλη Τσουρούτη, νέο ξενοδοχοϋπάλληλο και μέλος της διοίκησης του συνδικάτου ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας.


“O”: Σου έχουν κάνει σύμβαση στο ξενοδοχείο και αν ναι τι είδους σύμβαση;
Μιχάλης Τσουρούτης: Ναι. Εργάζομαι στο ξενοδοχείο με βάση την τοπική συλλογική σύμβαση της Ρόδου, η οποία λέει 8ωρο-5ήμερο-40ωρο.

“O”: Ολοι οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο που δουλεύεις, δουλεύουν με βάση αυτήν την τοπική συλλογική σύμβαση;
Μ.Τ.: Οχι. Με αφορμή την οικονομική κρίση η ιδιοκτησία του ξενοδοχείου προσπαθεί να διαμορφώσει διαφορετικές συνθήκες εργασίας, καταργώντας στην ουσία την τοπική συλλογική σύμβαση. Εφαρμόζουν ατομικές συμβάσεις 4ωρης απασχόλησης σε σερβιτόρους και γκρουμ αλλά και 4ήμερης απασχόλησης στις καμαριέρες.

“O”: Εσύ πώς και δε δουλεύεις 4ωρα;
Μ.Τ.: Λόγω της συνδικαλιστικής μου ιδιότητας αρνήθηκα να υπογράψω την 4ωρη σύμβαση, κάτι που δεν έκανε η πλειοψηφία των υπόλοιπων εργαζομένων. Υπήρχαν βέβαια αντιδράσεις και πιέσεις απ’ τη διεύθυνση του ξενοδοχείου για να δεχτώ τους νέους όρους εργασίας, που τελικά δεν κατάφερε να μου τους επιβάλλει.

“O”: Και για τι μισθό μιλάμε;
Μ.Τ.: Οι 8ωροι εργαζόμενοι που δουλεύουμε στο ξενοδοχείο πληρωνόμαστε με βάση το βασικό μισθό που ορίζει η τοπική συλλογική σύμβαση (925 ευρώ). Αντίθετα οι υπόλοιποι εργαζόμενοι παίρνουν γύρω στα 400 ευρώ, ανάλογα και με το πόσες μέρες θα δουλέψουν και ανάλογα τη βάρδια, πρωί ή βράδυ.

“O”: Ενσημα σας κολλάνε κανονικά;
Μ.Τ.: Δυστυχώς όχι σε όλους. Εμένα ευτυχώς ακόμα η ειδικότητα του επαγγέλματος μου (α’ σερβιτόρος) συμπεριλαμβάνεται στα βαρέα κι ανθυγιεινά και απαίτησα να μπαίνουν κανονικά.

“O”: Πόσα ρεπό παίρνετε;
Μ.Τ.: Δικαιούμαστε 2 ρεπό την εβδομάδα (8 ρεπό το μήνα) κανονικά. Αλλά ανάλογα τη δουλιά, μπορεί να πάρουμε από ένα έως καθόλου ρεπό μες στη βδομάδα και να μας τα δώσουν μαζεμένα.

“O”: Εφόσον είναι ένα εποχικό επάγγελμα, τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου πώς τα βγάζετε πέρα; Εργάζεστε πουθενά;
Μ.Τ.: Κάποιοι μπαίνουμε στο ταμείο ανεργίας, όπου μας δίνουν ως επίδομα 460 ευρώ για 5 μήνες, διότι τα ένσημα που παίρνουμε είναι για 5μηνο επίδομα ανεργίας. Επειδή όμως από φέτος αυξήθηκαν τα ένσημα που πρέπει να έχεις για να βγεις στην 5μηνη ανεργία από 100 σε 120, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ένα μεγάλο ποσοστό των ξενοδοχοϋπάλληλων της Ρόδου να μην καταφέρει να πάρει το επίδομα 5μηνης ανεργίας και να αρκεστεί στο 3μηνο.

“O”: Ποιο θεωρείς ότι είναι το σοβαρότερο πρόβλημα στον κλάδο σου;
Μ.Τ.: Το βασικότερο είναι ότι δεν έχουμε όλοι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι 8ωρη μόνιμη σταθερή δουλιά όλο το χρόνο. Ζούμε μες στην ανασφάλεια. Βιώνουμε μεγάλη εκμετάλλευση στον κλάδο μας. Μας απασχολούν μόνο όποτε μας χρειάζονται -την καλοκαιρινή σεζόν- και τον υπόλοιπο καιρό παίρνουμε ψίχουλα ως επίδομα ανεργίας. Εχουμε καταντήσει άνθρωποι-λάστιχα! Το χειμώνα καθόμαστε άνεργοι και το καλοκαίρι ξεπατωνόμαστε! Ε, δεν είναι ζωή αυτή!

Κρήτη: Ζουν το “μύθο” της εκμετάλλευσης
Για μία ακόμα χρονιά, η Κρήτη εκτός από δημοφιλής προορισμός για τους τουρίστες κατέχει και “περίοπτη” θέση στη σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Μιλήσαμε με τον Κώστα Βούβαρη, φοιτητή στη ΣΔΟ στο Ηράκλειο και εργαζόμενο τα τελευταία χρόνια σε ξενοδοχείο στο Λασίθι.

“O”: Κώστα, γιατί επέλεξες να δουλέψεις ως ξενοδοχοϋπάλληλος;
Κώστας Βούβαρης: Χρειαζόμουν έτσι κι αλλιώς τα χρήματα για να συνεχίσω να σπουδάζω εδώ αλλά και η περίοδος είναι καλή. Για ένα κομμάτι της σεζόν δεν έχουμε υποχρεώσεις στη σχολή. Επιπλέον, τα χρήματα είναι σχετικά καλά με άλλες δουλιές που έχω κάνει. Ως σερβιτόρος παίρνω κοντά 1.100€ το μήνα και κολλάω και ένσημα.

“O”: Σε τι ώρες εργασίας αντιστοιχούν τα χρήματα αυτά; Η σύμβασή που έχεις υπογράψει τηρείται;
Κ.Β.: Συνήθως δουλεύω γύρω στις 14 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, την ώρα που η σύμβαση είναι για 8, και τις υπόλοιπες δεν τις πληρώνομαι κανονικά παρά μόνο μου πληρώνουν το μήνα κάποιες από τις ώρες ως υπερωρίες. Επειδή οι συμβάσεις είναι ατομικές είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για να διεκδικήσουμε τα δεδουλευμένα μας, αν και όλοι έχουν απλήρωτες ώρες εργασίας.

“O”: Τον υπόλοιπο καιρό πώς τα βγάζεις πέρα;
Κ.Β.: Η σύμβαση που υπογράφουμε ξεκινά Απρίλη και τελειώνει Σεπτέμβρη. Οι περισσότεροι συμπληρώνουν τα 150 ένσημα που χρειάζονται για να μπουν στο ταμείο ανεργίας για 6 μήνες. Το ταμείο σου δίνει περίπου το 1/5 του μισθού σου οπότε οι περισσότεροι ή δεν το επιλέγουν ή βρίσκουν συμπληρωματική εργασία, φυσικά ανασφάλιστοι. Εγώ για παράδειγμα συνήθως βρίσκω δουλιά στο επισιτισμό, σερβιτόρος ή ντελίβερι.

“O”: Η μείωση της τουριστικής κίνησης έχει επηρεάσει τους όρους με τους οποίους δουλεύατε μέχρι τώρα; Υπάρχουν για παράδειγμα περιπτώσεις που δεν τους ξαναπροσλαμβάνουν;
Κ.Β.: Οι μεγαλοξενοδόχοι αξιοποιούν την κρίση για να περάσουν την ελαστική απασχόληση από το παράθυρο. Οι περισσότεροι τώρα εφαρμόζουν την 3μερη ή 4μερη εργάσιμη εβδομάδα με τις υπόλοιπες μέρες ρεπό ή δουλιά όλες τις ημέρες αλλά για 4-5 ώρες κάτι που φυσικά έχει αντίκτυπο και στο μισθό και στα ένσημα. Επιπλέον από πέρυσι κιόλας έχουμε την εμπλοκή των γραφείων ευρέσεως εργασίας που φέρνουν εργαζομένους στα ξενοδοχεία, κύρια μετανάστες. Δουλεύουν όλη μέρα και τους πληρώνουν με μισθούς πρακτικής αφού έτσι τους δηλώνουν.

http://www.odigitis.gr/2009/06/19/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-2/

Η θέση του ΚΚΕ για τον τουρισμό
Αδιαπραγμάτευτο και καθολικό το δικαίωμα στο λαϊκό τουρισμό

Οπως αποτυπώθηκε και στις προηγούμενες σελίδες του αφιερώματος, η τουριστική ανάπτυξη στη χώρα μας γίνεται με αποκλειστικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Για το λόγο αυτό, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τα δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο αλλά και με τις ανάγκες αναψυχής, διασκέδασης όλων των εργαζομένων και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Η οικονομική κρίση, που αποτελεί συνέχεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, έρχεται να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση για την εργατική τάξη και τα κατώτερα λαϊκά στρώματα.
Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη, ρεαλιστική και αναγκαία η θέση του ΚΚΕ για τον τουρισμό. Η μόνη που τον αναδεικνύει ως αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα όλων των εργαζομένων και των οικογενειών τους, στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου με κριτήριο την ικανοποίηση των διαρκώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.

Ο τουρισμός δεν είναι “βαριά βιομηχανία”
Σε σχέση με τον τουρισμό σήμερα, για το ΚΚΕ δεν τίθεται θέμα αφορισμού της τουριστικής οικονομικής δραστηριότητας, καθώς ο τουρισμός αποτελεί ανάγκη των εργαζομένων και πρέπει να αναπτύσσεται στο βαθμό που διευρύνονται οι λαϊκές ανάγκες. Ομως μια οικονομία με μεγάλο μερίδιο συμμετοχής του τουρισμού σε αυτήν, όπως είναι η ελληνική οικονομία, περιορίζει τις δυνατότητες αυτοδύναμης ανάπτυξής της και υποδηλώνει την εξάρτησή της από τις εξωτερικές αγορές και τις διακυμάνσεις τους. Στο βαθμό που η παγκόσμια τουριστική αγορά ελέγχεται από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους και μερικούς tour operators, ακόμα και μια επιχειρηματική συμφωνία μεταξύ τους μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη τουριστική κίνηση στη μία ή στην άλλη χώρα. Πολύ περισσότερο επηρεάζει, όπως είδαμε, μια παγκόσμια καπιταλιστική κρίση όπως η σημερινή. Επιβεβαιώνεται έτσι το πόσο εύθραυστη –πέρα από αντιεπιστημονική στην ουσία της- είναι η φιλολογία περί της “βαριάς βιομηχανίας” του τουρισμού.
Η μεγάλη όμως συμμετοχή του τουρισμού στην οικονομία έχει σοβαρότατες συνέπειες και σε τοπικό επίπεδο. Εφ’ όσον ο τουρισμός αναπτύσσεται στα πλαίσια της ελευθερίας της αγοράς, με αποκλειστικό, δηλαδή, κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου, η τουριστική ανάπτυξη είναι ανισόμετρη, άναρχη και συσσωρευμένη σε κάποιες περιοχές χωρίς να έχει προβλεφθεί αντίστοιχη ανάπτυξη των υπόλοιπων υποδομών και η προστασία των δασικών και ελεύθερων εκτάσεων. Αποτέλεσμα είναι η συνολική υποβάθμιση της φυσιογνωμίας των περιοχών αυτών, η κατασπατάληση ορισμένων φυσικών πόρων και η καταστροφή του περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα είναι και η εγκατάλειψη άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων.

…ούτε μέσο αποπροσανατολισμού και προπαγάνδας
Ταυτόχρονα η ανάπτυξη του τουρισμού προβάλλεται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου σαν εναλλακτική λύση ακόμα και σαν ευκαιρία απέναντι στις συνέπειες της ΚΑΠ, όπως το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, με στόχο να περάσουν πιο εύκολα οι αντιδραστικές πολιτικές της ΕΕ.
Κι όμως η τουριστική ανάπτυξη μιας περιοχής δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στους αγρότες και κτηνοτρόφους που εξωθούνται να εγκαταλείψουν τις δραστηριότητές τους, στους μικροεπαγγελματίες που πιέζονται οικονομικά. Οι μικρές τουριστικές επιχειρήσεις που ανοίγουν, στην πλειοψηφία τους συνθλίβονται ανάμεσα στον ανταγωνισμό των τουριστικών μονοπωλίων, υπερχρεώνονται στο τραπεζικό κεφάλαιο, γίνονται έρμαιο στις διακυμάνσεις της τουριστικής κίνησης, εξαρτώνται από τη μικρή αγοραστική δύναμη του λαϊκού εισοδήματος. Πολύ περισσότερο η καπιταλιστική τουριστική ανάπτυξη δεν μπορεί να δώσει προοπτική στους εργαζομένους αφού τους περιμένουν εξευτελιστικές εργασιακές σχέσεις αλλά και η ακρίβεια που σχεδόν πάντα χαρακτηρίζει μια τουριστικά αναπτυγμένη περιοχή.
Ακόμα και τώρα σε καιρούς οικονομικής κρίσης, οι γαλαζοπράσινοι βουλευτές και οι δημοτικές τους αρχές προσπαθούν να πείσουν αγρότες και κτηνοτρόφους πως η λύση είναι η τουριστική ανάπτυξη. Για παράδειγμα στην πυρόπληκτη Ηλεία επικαλούνται ούτε λίγο ούτε πολύ το άνοιγμα του δρόμου για αλλαγές στη χρήση γης μιας και αυτή κάηκε! Προτρέπουν τους πυρόπληκτους να μην παλεύουν κατά της ΚΑΠ, αφού η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι πια καμένο χαρτί και να ασχοληθούν με τον τουρισμό!

Είναι δικαίωμα πολλαπλής σημασίας
Η θέση του ΚΚΕ για τον κλάδο ξεκινάει απ’ το ότι είναι αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα των εργαζομένων και των οικογενειών τους στον τουρισμό και μέσω αυτού στην ανάπαυση, στην προαγωγή της υγείας τους, στην αναψυχή. Αλλωστε ο τουρισμός μπορεί να συμβάλλει στην επαφή με άλλους ανθρώπους, λαούς και πολιτισμούς, στη δημιουργική αξιοποίηση γενικά του ελεύθερου χρόνου και ειδικότερα των διακοπών, στην ψυχική και σωματική ευεξία, στη μόρφωση, στη γνωριμία με την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά, στην ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού, στο σεβασμό και την προστασία της φύσης. Η τουριστική οικονομική δραστηριότητα πρέπει να διασφαλίζει αυτές τις ανάγκες και όχι να ξεζουμίζει τους εργαζομένους του κλάδου και να εξανεμίζει το λαϊκό εισόδημα για χάρη του καπιταλιστικού κέρδους.
Στα πλαίσια αυτά μία φιλολαϊκή πολιτική για την ανάπτυξη του τουρισμού πρέπει να στοχεύει:
> Στην προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, στο σεβασμό της φυσικής και οικιστικής φυσιογνωμίας της κάθε περιοχής.
> Στην ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων, στην ανάπτυξη του τουριστικού τομέα σε αναλογία με τη βιομηχανική-αγροτική παραγωγή και τις αναγκαίες υποδομές ενέργειας, μεταφορών, ύδρευσης, αποχέτευσης κ.λπ.
> Στην πλήρη-σταθερή εργασία των εργαζομένων του κλάδου, στη μέριμνα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς τους.
> Στην ανάλογη ικανοποίηση των αναγκών της εκπαίδευσης και ειδίκευσης του εργατικού δυναμικού.

Διασφαλίζεται από τη λαϊκή εξουσία και οικονομία
Βέβαια, η καπιταλιστική ανάπτυξη του τουρισμού δεν μπορεί να καλύψει τους προαναφερόμενους στόχους. Αναγκαία προϋπόθεση είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας ως αποτέλεσμα της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και της κοινωνικής της συμμαχίας με τα κατώτερα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Μόνο αυτή η εξουσία μπορεί να εγγυηθεί τον κεντρικό σχεδιασμό της τουριστικής κοινωνικής δραστηριότητας ως αναπόσπαστο στοιχείο της λαϊκής οικονομίας που θα αναπτύσσει ισόμετρα κάθε αναγκαίο κλάδο της οικονομίας με κριτήριο την κάλυψη των ολοένα και διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.
Για να πετύχει τους στόχους της, η λαϊκή εξουσία θα πρέπει να μετατρέψει σε κοινωνική ιδιοκτησία όλες τις μεγάλες ξενοδοχειακές και τουριστικές εγκαταστάσεις, σε λαϊκή περιουσία τη γη, τα δάση και τις παραλίες, καταργώντας κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στη γη.
Οι φορείς οργάνωσης και διέυθυνσης της τουριστικής δραστηριότητας πρέπει να είναι οι κρατικές επιχειρήσεις, τα συνδικάτα των εργαζομένων και οι συνεταιρισμοί που θα υπάγονται σε έναν κεντρικό φορέα αρμόδιο για τον τουρισμό (εγχώριο και αλλοδαπό). Αυτός ο κεντρικός φορέας θα συνεργάζεται σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο με όλους τους διοικητικούς και κοινωνικούς φορείς -συνδικάτα, εκπαιδευτικά ιδρύματα, κοινωνικές οργανώσεις κ.λπ.- για την καταγραφή, αξιολόγηση και ιεράρχηση των αναγκών της τουριστικής ανάπτυξης για τη διατίμηση και την κατανομή τους.

Είναι ζήτημα αντιιμπεριαλιστικής-αντιμονοπωλιακής συμμαχίας
Για να ανοίξει ο δρόμος για την προοπτική αυτή, αναγκαία είναι η συγκρότηση της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης και συμμαχίας. Αυτή αφορά προφανώς τους εργαζομένους στους κλάδους τουρισμού και επισιτισμού αλλά και το σύνολο της εργατικής τάξης. Αφορά επίσης αυτούς που θίγονται άμεσα από τις συνέπειες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης του τουρισμού (π.χ. αγρότες) αλλά και γενικά τα κατώτερα στρώματα της πόλης και της υπαίθρου που δυσκολεύονται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο να κάνουν τουρισμό. Αφορά επίσης ακόμα και ένα σημαντικό μέρος αυτοαπασχολούμενων στον κλάδο του τουρισμού που οδηγούνται σε αφανισμό.

Αμεσοι στόχοι πάλης μπροστά στην κρίση
Η ταξική πάλη πρέπει να δυναμώσει μπροστά στην οικονομική κρίση και την προσπάθεια του τουριστικού κεφαλαίου και των κομμάτων του να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζομένους. Είναι πρώτης προτεραιότητας ζήτημα για τους εργαζομένους στον κλάδο να αναδειχθούν άμεσα οι εξής στόχοι πάλης:

1. Αντιμετώπιση των παραβιάσεων συλλογικών συμβάσεων, εντατικοποίησης, ανασφάλιστης δουλιάς. Τήρηση ωραρίων, αυξήσεις μισθών.
2. Λήψη άμεσων μέτρων στήριξης ανέργων και απολυμένων.
3. Λήψη μέτρων προστασίας γυναικών και νέων εργαζομένων στον κλάδο. Αντιμετώπιση ιδιαίτερων προβλημάτων υγείας, προληπτικοί έλεγχοι.
4. Οχι στη στυγνή εκμετάλλευση των νέων ιδιαίτερα των επαγγελματικών σχολών, σταθερό ωράριο με επαρκείς μισθούς και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
5. Μέτρα για την προστασία των μεταναστών, διεκδίκηση εργασιακών σχέσεων αντίστοιχων με τις διεκδικήσεις των Ελλήνων συναδέλφων τους, όχι στην τρομοκράτηση των μεταναστών.
6. Προστασία ακτών και δασών.
7. Συντονισμός και κοινή δράση με τους αυτοαπασχολούμενους.
8. Διεκδίκηση του δικαιώματος για αναψυχή και διακοπές για όλους τους εργαζομένους μέσα από την εξασφάλιση της μηνιάτικης ετήσιας άδειας και του 14ου μισθού για τις διακοπές.
9. Διεκδίκηση του δικαιώματος για δωρεάν διακοπές για όλα τα παιδιά των εργαζομένων.
10. Διεκδίκηση του δικαιώματος για δωρεάν διακοπές για τους συνταξιούχους και τους φτωχούς αγρότες.
11. Διασφάλιση του δικαιώματος για ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές.
12. Δημιουργία δημόσιων μεταλυκειακών επαγγελματικών σχολών για τα τουριστικά επαγγέλματα, κατάργηση των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων.

Ο τουρισμός στην ελλάδα σε αριθμούς

Σε όλο και λιγότερα χέρια
> Tο 55% του συνολικού κύκλου εργασιών του κλάδου απέσπασαν το 2006 oι μεγάλες και μεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις (με πάνω από 9 εργαζομένους), ενώ ο αριθμός τους δεν ξεπερνά το 6% του συνόλου.
> 34 όμιλοι καλύπτουν το 23,7% του συνολικού κύκλου εργασιών του τουριστικού τομέα, έναντι του 10% το οποίο καλύπτουν 1.615 μικρές επιχειρήσεις, σύμφωνα με στοιχεία της ICAP.
> Κατά 75% αυξήθηκαν τα ξενοδοχεία πολυτελείας και τεσσάρων αστέρων την περίοδο 1996-2007, ενώ τα μικρά ξενοδοχεία χαμηλών κατηγοριών εμφάνισαν στασιμότητα, όπως φαίνεται και από τον πίνακα.

Και η Ελλάδα θέλει τους tour operators της
> Το 70% της συνολικής τουριστικής κίνησης στην Ευρώπη ελέγχουν οι τρεις μεγαλύτεροι tour operators στον κόσμο. Περίπου 2,5 εκατ. τουρίστες ήρθαν στην Ελλάδα το 2005 μέσω του μεγαλύτερου tour operator του κόσμου, της γερμανικής TUI. Αντιστοιχούν στο 19% όλων των Ευρωπαίων ή το 16% του συνόλου των τουριστών που επισκέφτηκαν την Ελλάδα!
> Μόνο το 10-20% των εξόδων που κάνουν οι ξένοι τουρίστες μένει στη ντόπια αγορά, σύμφωνα με στοιχεία των συλλόγων των ενοικιαζόμενων δωματίων, των επαγγελματιών και των βιοτεχνών, λόγω κυρίως των “all inclusive” ολοκληρωμένων πακέτων τουριστικών υπηρεσιών (στέγαση, σίτιση, διασκέδαση, αγορές) που κλείνουν οι tour operators με τα μεγάλα ξενοδοχεία.

Μπετό… τουριστικό
> Σχεδόν το 70% των νεόδμητων κτηρίων σε μερικά νησιά του Αιγαίου αφορούν τουριστικές επιχειρήσεις.
> 2 φορές μεγαλύτερη του μόνιμου πληθυσμού είναι η συνολική δυναμικότητα σε κλίνες σε κάποιες τουριστικές περιοχές.

Τουριστικές μάσες
> Σε 127 εκατομμύρια ευρώ ανήλθαν τα καθαρά κέρδη των 20 μεγαλύτερων ομίλων το 2007, υπερδιπλάσια σε σχέση με το 2006.
> Πάνω από 10 δισ. ευρώ υπολογίζεται πως είναι οι συνολικές ετήσιες εισπράξεις του τουριστικού κεφαλαίου.

Η καπιταλιστική κρίση, συνέχεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης
> Ήδη από το 2008 οι αφίξεις στη χώρα μας μειώθηκαν κατά 3,2% και οι διανυκτερεύσεις κατά 3,5% σε σχέση με το 2007.
> Κατά 12-15% το 2009 και επιπλέον κατά 3-4% το 2010 αναμένεται να μειωθούν οι αφίξεις ξένων τουριστών, σύμφωνα με μελέτη της Eurobank.
> Το 185% της τρέχουσας ζήτησης προβλέπεται να φτάσει η προσφορά ξενοδοχειακών κλίνων στη χώρα μας το 2009.
> Περίπου 2 δισ. ευρώ θα φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων το τουριστικό κεφάλαιο, αφού τόσο εκτιμάται η απώλεια στις εισπράξεις του το 2009!


http://www.odigitis.gr/2009/06/19/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-3/

εδω κολαει το "ιδου η ροδος ιδου και το ..πηδημα  :P ;D

To γνωμικό έγινε και διαφημιστική καμπάνια.

Μιλάμε όμως για κτηνοβασία καθώς η γκόμενα στην διαφήμιση φαίνεται να κάνει πήδημα με μια πεταλούδα...

κανα λινκ για την γκομενα παιζει? :D :P