THMMY.gr

«Καθαρή» άποψη για τα ναρκωτικά
Το 96% της κοινής γνώμης θεωρεί επικίνδυνη την ηρωίνη και ζητά να μη νομιμοποιηθεί, ενώ το 93% ζητά δωρεάν υπηρεσίες απεξάρτησης

 
Πλειοψηφικό ρεύμα απόρριψης κάθε είδους «εθισμού» στη χρήση των ναρκωτικών ουσιών κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), που παρουσιάστηκε χτες.

Μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία - σε ποσοστό μεγαλύτερο του 95% - της κοινής γνώμης «έχει άποψη» για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών και δεν αφήνει αυτή τη σοβαρή υπόθεση μόνο στα χέρια των ειδικών. Επιπλέον, η άποψη της κοινής γνώμης έχει και «διεκδικητική διάσταση» καθώς αξιώνει δωρεάν υπηρεσίες απεξάρτησης και μέτρα για την εργασιακή επανένταξη των απεξαρτημένων.

Η έρευνα διενεργήθηκε για λογαριασμό του ΚΕΘΕΑ από την εταιρία VPRC το 2005 και περιλάμβανε τηλεφωνικές συνεντεύξεις σε τυχαίο πανελλαδικό δείγμα 1.200 ατόμων και τοπική έρευνα τηλεφωνικών συνεντεύξεων σε τυχαίο δείγμα 600 ατόμων σε περιοχές που γειτνιάζουν με υπηρεσίες απεξάρτησης. Στη συνέχεια τα αποτελέσματα δόθηκαν για σχολιασμό σε πολιτικούς, ακαδημαϊκούς, διευθυντές και προϊσταμένους συναρμόδιων υπουργείων, δημοσιογράφους, εκπροσώπους Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και στελέχη εταιριών, απ' όπου προέκυψε μια ποιοτική επεξεργασία των στοιχείων.

Την έρευνα παρουσίασαν και σχολίασαν ο πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, Γεράσιμος Νοταράς, ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Χαράλαμπος Πουλόπουλος, ο υπεύθυνος Ερευνών του ΚΕΘΕΑ, Μάκης Παπαναστασάτος, και ο διευθύνων σύμβουλος της VPRC, Γιάννης Μαυρής. Παραβρέθηκε ο πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής, Κώστας Κιλτίδης, ο οποίος υπογράμμισε ότι η έρευνα καταγράφει βασικές διαπιστώσεις της επιτροπής.

Εν πρώτοις στην έρευνα καταγράφεται η ανησυχία της ελληνικής κοινωνίας για την όξυνση, καθώς πάνω απ' το 90% το θεωρεί «μάλλον μεγάλο πρόβλημα».

Οταν ρωτήθηκαν για την επικινδυνότητα των ουσιών οι ερωτώμενοι τοποθέτησαν ως πρώτη την ηρωίνη (96%) με δεύτερη την κοκαΐνη (94%), όπως φαίνεται και στον Πίνακα που δημοσιεύουμε. Περισσότερο ακίνδυνο θεωρείται το χασίς, ωστόσο το ποσοστό αυτών που το θεωρούν επικίνδυνο είναι υψηλό (81%).

Στη μεγάλη της πλειονότητα η ελληνική κοινή γνώμη αντιτίθεται στην ελεύθερη πώληση (νομιμοποίηση) όλων των παράνομων ουσιών, συμπεριλαμβανομένου και του χασίς. «Οχι» απαντά το 95% στη νομιμοποίηση της ηρωίνης και το 81% στη νομιμοποίηση του χασίς. Σε σχέση με την ποινική αντιμετώπιση του χρήστη ουσιών, ένας στους δύο (51%) πιστεύει ότι η χρήση ουσιών πρέπει να είναι παράνομη και να τιμωρείται από τα δικαστήρια, το 25% θεωρεί ότι δεν πρέπει να είναι παράνομη και να τιμωρείται και το 19% θεωρεί ότι αυτό πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση.

Η πλειονότητα (73%) κάνει λόγο για ανεπάρκεια κέντρων απεξάρτησης, ενώ 52% θεωρεί ότι δεν επαρκούν και τα κέντρα για τον αλκοολισμό. Μάλιστα, σε ποσοστό 93% θεωρεί ότι οι υπηρεσίες απεξάρτησης πρέπει να παρέχονται δωρεάν απ' την πολιτεία - στοιχείο που έρχεται σε αντίθεση με τη σχεδιαζόμενη απ' την κυβέρνηση εκχώρηση της απεξάρτησης σε ιδιώτες.

Κεντρικός ρόλος αποδίδεται στην υποστήριξη της προσπάθειας απεξάρτησης. Η οικογένεια αναφέρθηκε από το 41% και «οι ειδικοί» από το 16%.

Παρά τις αντιδράσεις που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια σε διάφορες περιοχές της χώρας, το 63% συμφωνεί με την πιθανή λειτουργία κέντρων απεξάρτησης στη γειτονιά τουΑυξάνονται οι θάνατοι
Τις ανησυχίες της κοινής γνώμης για τη σοβαρότητα του προβλήματος, που κατέγραψε η έρευνα του ΚΕΘΕΑ, επιβεβαίωσαν και τα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για τους θανάτους από ναρκωτικά το 2005.

Οι αναφερθέντες θάνατοι το 2005 έφτασαν τους 268, έναντι 261 που ήταν το 2004. Σύμφωνα με τα στοιχεία, πρόκειται για τον πέμπτο μεγαλύτερο αριθμό αναφερθέντων θανάτων από το 1991. Το 2001 είχαν αναφερθεί 334. Για το 2005, περισσότεροι ήταν οι άνδρες, κυρίως άγαμοι, στοιχειώδους εκπαίδευσης, άνεργοι και η ουσία που τους προκάλεσε το θάνατο ήταν - κατά βάση - η ηρωίνη.

Αύξηση σημείωσαν και οι υποθέσεις που σχετίζονται με ναρκωτικά. Το 2005 έφτασαν στις 10.119 - έναντι 8.840 το 2004 - ενώ τα κατηγορηθέντα άτομα πλησίασαν τα 15.000. Από αυτούς, μόλις οι 2.016 ήταν αλλοδαποί. Μεγαλύτερες ποσότητες από τις κατασχεθείσες ναρκωτικές ουσίες ήταν: Χασίς (7.958 κιλά ακατέργαστου), μεθαδόνη (11.707 χάπια), αμφεταμίνες, χάπια «έκσταση», ηρεμιστικά χάπια, LSD και φύλλα κόκας

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3199658&publDate=17/1/2006

Άμα θέλεις να αυτοκαταστραφείς, είναι δικαίωμά σου. Η τιμωρία των χρηστών είναι εντελώς παράλογη.

Πες τα ρε Νέσσα.

Ως πότε θα ανεχόμαστε τον πατερναλισμό ενός βίαιου και καταπιεστικού κράτους, που μας πείθει ότι το αλκοόλ είναι μια χαρά επειδή τα συμφέροντα το στηρίζουν, και τα άλλα είναι παράνομα.

Ακόμα και το γεγονός ότι είναι παράνομα, συμβαίνει γιατί άλλα συμφένοντα το επιβάλλουν (βλέπε μεγαλύτερα κέρδη ως παράνομο προιον)

Που είναι ο φιλελεύθερος Γιωργάκης τώρα;

Προσωπικά μιλάω πολύ σοβαρά. Όπως έχω ξαναπεί σε άλλο thread, μια πράξη την κρίνω από δύο σκοπιές, την ηθική (αν είναι σωστή) και τη χρηστική (αν έχει αποτέλεσμα). Ηθικά, είναι εντελώς ΑΔΙΚΟ να τιμωρηθώ για κάτι που κάνω μόνη μου στον εαυτό μου! Αλλά και χρηστικά αν το δεις, η καταστολή είναι προφανές νομίζω πως έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό (στη φυλακή τα ναρκωτικά δίνουν και παίρνουν). Είναι ένας παραλογισμός που συντηρείται από τα συμφέροντα όσων πλουτίζουν από το εμπόριο ναρκωτικών, οι οποίοι δεν πρόκειται να δικαστούν ποτέ.

Εννοούσε εμένα και τον Ζαρατούστρα λογικά.

Διαφωνώ ότι πρέπει πάντα να είμαστε συντονισμένοι με το θέμα αλλά όχι απόλυτα, οπότε το αποσύρω,

Και  αυτό το μήνυμα θα φύγει σε λίγο.

Μας λένε ότι σε μια δημοκρατική κοινωνία πρέπει να αναγνωρίσουμε, αλλά και να κατοχυρώσουμε την προσωπική αυτονομία του ανθρώπου. Αυτό πρέπει να γίνει και με τη χρήση ουσιών, διότι αποτελεί ατομική επιλογή. «Άλλωστε γιατί να μου απαγορεύσει κάποιος να χρησιμοποιώ το σώμα μου όπως εγώ θέλω;»
Το επιχείρημα αυτό υποκρύπτει τη βαθιά συντηρητική λογική των οπαδών της νομιμοποίησης των ναρκωτικών. Η εξάρτηση σημαίνει ακριβώς το αντίθετο της οποιασδήποτε έννοιας της ελευθερίας. Η επιλογή της χρήσης είναι «ανελεύθερη».
Το δικαίωμα στη χρήση τι σημαίνει; Χρήση και εξάρτηση δεν σημαίνει φυγή από την κοινωνική πραγματικότητα; Χρήση και εξάρτηση δεν σημαίνει κλείσιμο των ατόμων στο σιωπηλό κόσμο των ναρκωτικών; Δηλαδή τι να υπερασπιστούμε; Τη φυγή; Τη σιωπή; Την περιθωριοποίηση; Την αποκοινωνικοποίηση του ανθρώποΔεν είναι, λοιπόν, παράλογο να προβάλλεται η ανελευθερία ως παράγοντας ελευθερίας;
Οι ίδιοι που σκίζουν τα ιμάτια τους υπερασπίζοντας το «δικαίωμα» στην αυτοκαταστροφή και την αθλιότητα, αυτοί οι ίδιοι προσπερνάνε αδιάφορα το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, στην ειρηνική ζωή, στη δημιουργία.

Μπα; Τους εξανάγκασε κανείς να τα αρχίσουνε;

ΝΑΙ, αν κάποιος το έχει επιλέξει.

Αυτό που μου λες τώρα είναι να ανταλλάξουμε τη μια σκλαβιά με την άλλη. Δηλαδή εκεί που ο χρήστης είναι δέσμιος της εξάρτησής του (μην ξεχνάμε όμως ότι επέλεξε συνειδητά αυτόν το δρόμο!) να περάσει στο έλεος του κράτους, που τον βασανίζει  και τον ταπεινώνει (γιατί αυτό σημαίνει φυλακή!) υποχρεώνοντάς τον σε θεραπεία η οποία τον εξαντλεί και για την οποία δεν είναι ψυχολογικά έτοιμος (γι'αυτό άλλωστε και οι περισσότεροι ξανακυλάνε!) αντί να του δώσει την ελεύθερη επιλογή να πάει χωρίς ντροπή, φόβο ή καταναγκασμό να ζητήσει τη βοήθειά του!

Άσε που δεν τίθεται πάντα θέμα εξάρτησης (πχ περιστασιακοί χρήστες κάνναβης).
Άσε που μέσα στη φυλακή είναι ακόμα ευκολότερο να βρεις ναρκωτικά από ότι έξω!
Άσε που δεν υπάρχουν αρκετά κέντρα απεξάρτησης για όλους (οι άνθρωποι περιμένουν μήνες μέχρι να μπουν σε πρόγραμμα).
Άσε που όλοι συζητούν την καταστολή και ΜΟΥΓΚΑ για την πρόληψη... ΓΙΑΤΙ στρέφεται ο κόσμος στα ναρκωτικά; Λύσαμε όλα τα κοινωνικά προβλήματα και τιμωρούμε τώρα τους χρήστες;

Ναι.
Η κοινωνια, η ανεργια, το σαπιο συστημα, η ελλειψη στοχων, η ελλειψη προστασιας, το κακο εκπαιδευτικο συστημα. Και φυσικα η οικογενεια που αποσυντιθεται, οχι ομως για πολιτισμικους αλλα για οικονομικους λογους.
edit: Τωρα που το ξανασκεφτομαι, σαν κατι να μην πηγαινει καλα με την τελευταια προταση περι οικογενειας... Μαλλον θελει διορθωση, θα επανελθω... Εως τοτε ας μεινει οπως αρχικα διατυπωθηκε.



Οταν θα επεργαστουμε λιγο καλυτερα την εννοια της "επιλογης" τοτε ισως να την βαλουμε στο παιχνιδι. Ως τοτε προεχουν αλλα πραγματα...

Προσωπικα, αν θελεις, δεν συμφωνω με την ποινικοποιηση του χρηστη. Ο χρηστης ειναι αρρωστος και ως τετοιος πρεπει να αντιμετωπιζεται, δηλαδη να θεραπευεται. Ομως χρειαζονται αυστηρα ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ μετρα εναντιον του εμποριου των ναρκωτικων. Γιατι το εμποριο των ναρκωτικων δεν γιατρευεται με προληψη, παρα μονο με καταστολη και διωξη.
Ο καλυτερος τροπος να προληφθει η εξαρτηση ειναι να συνδυαστουν η πνευματικη καλλιεργεια του ατομου, με την διωξη του εμποριου ναρκωτικων.


Μα δεν λες κατι διαφορετικο βρε Nessa.

Απλως πρεπει να καταλαβεις πως το προβλημα των ναρκωτικων δεν ειναι κατι διαφορετικο απο ολα τα υπολοιπα κοινωνικα προβληματα, δεν ειναι ξεκομμενο!

Το θεμα της "ελευθεριας" πρεπει να το συζητησουμε σοβαρα.
Υπερασπιζομενη την ελευθερια του χρηστη, οφειλεις να υπερασπιστεις και την ελευθερια του εμπορου για διακινηση, διαθεση και, γιατι οχι, και διαφημιση των προϊοντων του!

Δεν εχω το απαραιτητο θεωρητικο υποβαθρο, ωστοσο μπορω να υποστηριξω ως αποψη οτι η ελευθερια δεν ταυτιζεται παντα με την δυνατοτητα επιλογης... Δεν ειναι παντα στο χερι του ατομου να "επιλεξει".

Η τελευταια φραση του abbis πρεπει να γινει συνθημα:

το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, στην ειρηνική ζωή, στη δημιουργία.

Τα ναρκωτικα (μαλακα ή σκληρα, πρεζες, τσιγαρα και αλκοολ) δεν εχουν θεση σε κανενα απο αυτα.

Eδώ νομίζω ότι κάνεις λάθος οικτρό.

Ποιός ορίζει πότε έχει το άτομο δυνατότητα να επιλέξει. Αν απαγορεύαμε κάθε τι που εθίζει, έχουμε χάσει τη μπάλα...
(παρένθεση
Υπήρξαν επιστήμονες που θεώρησαν την ομοφυλοφυλία αρρώστια. Τον κομμουνισμο. Και ξέρεις κάτι, πιστεύαν ότι μπορούσαν να το θεραπεύσουν.
κλείνει η παρένθεση)

Επανέρχομαι στο ότι αν άνθρωποι σαν εσένα αρχίσουν να σκέφτονται με τον πατερναλιστικό αυτό τρόπο τους άλλους, (που θεωρώ ότι ανήκεις στους περισσότερο διατιθιμένους ανθρώπους να αντιδράσουν σε αυτά που γίνονται γύρω τους) το δέχονται ως λογικό, τότε το σύστημα έχει κερδίσει απο πριν.
Στο θέμα της ελευθερίας δε πρέπει να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω.
Η ελευθερία θα πρέπει να σταματά μόνο όταν μπαίνει εμπόδιο στην ελευθερία του άλλου. (κλισεδούρα αλλά ποιος διαφωνεί;)
Όταν δεν σου επιτρέπεται να πράξεις αυτό που γουστάρεις, ενώ αυτό δεν βλάπτει τον άλλο, είναι φασισμός. -

Άλλωστε
Τα ναρκωτικά δεν οδηγούν στον θάνατο, η κακή τους χρήση οδηγεί. Μπορεί να ακούγεται πολύ απλοικό αλλά η αλήθεια είναι πολύ απλή. Η κακή χρήση του κάθε πράγματος μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο ή στην κατάπτωση της ποιότητας ζωής. Τώρα όμως μας έχουν βάλει να πιστεύουμε ότι όλα είναι πολύπλοκα. Μας λένε τι είναι κακό και τι όχι. Τι παράνομο και τι όχι. Τι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και τι όχι.
Και εμείς συνεχίζουμε να χαύουμε.
(σκεφτείτε πόσες ζωές χάνονται σήμερα λόγω κακής/νοθευμένης ποιότητας των ναρκωτικών. Εκεί ευθύνονται οι περισσότεροι θάνατοι.)

Και κάτι άλλο για την περιθωριοποίηση. Η κοινωνία περιθωριοποιεί, όχι τα ναρκωτικά. Ο χρήστης είναι είτε ήδη περιθωριοποιημένος είτε περιθωριοποιείται λόγο της χρήσης του.
Το δεύτερο γίνεται γιατί θεωρούμε τα ναρκωτικά παράνομα. Το πρώτο γιατί ζούμε σε αυτήν την μαλακισμένη κοινωνία.

ΥΓ1 Η αυτοκτονία είναι παράνομη; Προσωπικά πιστεύω ότι είναι παράλογη (για λόγους που δεν έχουν θέση εδώ) αλλά δε μπορώ να την φανταστώ παράνομη.  Kατανοώ την προσπάθεια κάποιων να εμποδίσουν αυτή την πράξη, όπως κατανοώ και όποιον που προσπαθεί να σηκώσει τον φίλο του από την χαύνωση της τηλεόρασης, το λιώσιμο από το ποτό/ναρκωτικά.
ΥΓ2 Η κάναβη είναι λιγότερο βλαπτική από το αλκοόλ και τον καπνό.

Επειδή  η συζήτηση γύρω απο τα ναρκωτικά είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα και φυσικά υπάρχουν διαφορετικές απόψεις θα ήθελα να πάρουμε το προβλημα από την αρχή και να το δούμε βήμα-βήμα.Για το λόγο αυτό μια μικρή ιστορική αναδρομή στο φαινόμενο της χρήσης ναρκωτικών θα ήταν απαραίτητη . Αν και μια μερίδα των αστών απολογητών θέλει να μας πείσει ότι η χρήση ναρκωτικών είναι σύμφυτη στον άνθρωπο, ότι πάντα σε όλες τις κοινωνίες οι άνθρωποι έκαναν χρήση ναρκωτικών, η αλήθεια δεν είναι με το μέρος τους.
Στην πραγματικότητα χρήση ναρκωτικών υπήρχε σε πρωτόγονες και αρχαίες κοινωνίες, αλλά και πάλι τότε δεν είχε το σημερινό χαρακτήρα. Στο σύνολο τους οι ουσίες αυτές αποτελούσαν μέρος μιας συλλογικής λειτουργίας, ενός γενικότερου πολιτιστικού πλαισίου. Γι' αυτό άλλωστε και στην πλειονότητα τους είχαν τελετουργικό χαρακτήρα. Ήταν κομμάτι μιας κοινωνικής σχέσης και όχι φαινόμενο αποκοπής από την κοινωνία. Ακόμα όμως και σε αυτές τις τελείως διαφορετικές συνθήκες η χρήση ναρκωτικών ήταν απόδειξη αδυναμίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Αδυναμίας να μπορεί να κατανοήσει την αντικειμενική πραγματικότητα.
Ο όρος «τοξικομανία» (όπως και ο όρος «αλκοολισμός») εμφανίζεται πρώτη φορά τον 19ο αιώνα. Τότε δηλαδή που έχουμε την ανάπτυξη του καπιταλισμού και την εμφάνιση του προλεταριάτου. Αναφέρεται η χρήση ναρκωτικών από τμήματα του νεοδημιουργημένου προλεταριάτου, έτσι ώστε να αντέξουν τόσο τις δυσβάσταχτες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εξοντωτική διαβίωση στα βιομηχανικά κέντρα. Το ίδιο και στην Αμερική, όπου περιθωριοποιημένες ομάδες κάνουν χρήση ναρκωτικών, για να αντέξουν τις άθλιες συνθήκες ζωής στα γκέτο.
Οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών είναι συνδεδεμένοι με τρόπο ακατάλυτο με το καπιταλιστικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό:
• 1805: Παράγεται η μορφίνη για τη φαρμακευτική αντιμετώπιση των οπιομανών με αποτέλεσμα χιλιάδες νέους εξαρτημένους από τη μορφίνη.
• 1805: Ναπολεόντειοι πόλεμοι. Ραγδαία εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών μέσα στο γαλλικό στράτευμα.
• 1839-1942: Πόλεμος του οπίου. Η Μεγάλη Βρετανία κηρύσσει (και τελικά κερδίζει) τον πόλεμο στην Κίνα με βασικό στόχο το ελεύθερο εμπόριο του οπίου, που διεξαγόταν βασικά από Βρετανούς κεφαλαιοκράτες και η κινεζική κυβέρνηση το είχε κηρύξει παράνομο, κατάσχοντας και καταστρέφοντας το φορτίο από αρκετά βρετανικά πλοία. Το αποτέλεσμα της βρετανικής νίκης ήταν από τη μια με τη συνθήκη της Nanking το 1842 η Κίνα να μετατραπεί σε βρετανική ημιαποικία, ενώ το Χονγκ-Κονγκ να προσαρτηθεί «για πάντα" στη Βρετανία, και από την άλλη εκατομμύρια Κινέζοι να ριχτούν στην εξαθλίωση της τοξικομανίας.
• 1856: Παράγεται η κοκαΐνη για τη φαρμακευτική αντιμετώπιση των μορφινομανών με αποτέλεσμα χιλιάδες νέους εξαρτημένους από την κοκαΐνη.
• 1898: Η BAYER παράγει την ηρωίνη για τη φαρμακευτική αντιμετώπιση των μορφινομανών. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε έντονα μέχρι σήμερα.
• 1943: Η HOECHT στη χιτλερική Γερμανία παράγει τη μεθαδόνη για την φαρμακευτική αντιμετώπιση των ηρωινομανών. Αποτέλεσμα η εμφάνιση της εξάρτησης από τη μεθαδόνη.
• 1958-1974: Ιμπεριαλιστικός πόλεμος των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Μαζικό το φαινόμενο της τοξικομανίας στον αμερικάνικο στρατό, για να μπορέσουν οι Αμερικανοί στρατιώτες να αντέξουν τις φρικαλεότητες που οι ίδιοι προξένησαν.
Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι με την ιστορία της εξάπλωσης των ναρκωτικών έχουν ακατάλυτα συνδεθεί οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και τα μεγαλύτερα μονοπώλια της φαρμακοβιομηχανίας

Πρώτων. Από τις ιστοριούλες αυτές, λείπουν πολλά άλλα ορόσημα διαφορετικής άποψης.

Δεν τα έχω πρόχειρα, θα τα παραθέσω μόλις μπορέσω. Μέχρι τότε δε θα μιλήσω ούτε θεωρητικά για αυτά.

Κατα δεύτερον το θέμα δεν είναι αν τα ναρκωτικά έχουν ρόλο στην ιστορία του ανθρώπου ή όχι αλλά κατά πόσο μπορεί κάποιος να απαγορεύσει στον άλλον να διαχειριστεί το κορμί του (τη μόνη πραγματική του ιδιοκτησία) όπως επιθυμεί (όσο δεν ενοχλεί τους άλλους πάντα).

Εκεί είναι οι ενστάσεις μου, και της Νέσσας θαρρώ.

Δεν θέλω να δικαιολογήσω την χρήση ναρκωτικών, ούτε να την ωραιοποιήσω σε καμία περίπτωση.
Δε μπορώ να απαγορεύσω τον άλλο να έχεις τις απόψεις του για την κοινωνία, ποσο μάλλον για το ίδιο του το κορμί!

Είναι θέμα ελευθερίας, και κάθε περιορισμός της (θα επαναλάβω για τυχόν παρεξηγήσεις, στα όρια της ελευθερίας των άλλων) είναι ένα βήμα προς τον φασισμό.

Α και κάτι για το συμπέρασμα που έβγαλες στο τέλος της ιστορικής αναδρομής.

Θεωρείς την απαγόρευση των ναρκωτικών ως μια νίκη απέναντι στον ιμπεριαλισμό;

Γμτ είχα γράψει ένα κατεβατό ολόκληρο και τότε βρήκε να πέσει το φόρουμ. Φτου κι από την αρχή.

Εδώ απαντάς σε άλλο. Εγώ είπα ότι είμαι υπέρ του δικαιώματος στη χρήση ναρκωτικών, όχι υπέρ της χρήσης ναρκωτικών. Straw man ;)

Το θέμα είναι το εξής: Θέλει ο χρήστης να απεξαρτηθεί; Δώσ'του τα μέσα να το κάνει. Άμεση και δωρεάν απεξάρτηση για όσους το επιθυμούν. Δε θέλει; Πρέπει να το σεβαστείς.

Ε, ωραία, ας την έχει. Η λύση είναι απλή: αν το κράτος δίνει δωρεάν τα ναρκωτικά στους εξαρτημένους, τότε οι έμποροι θα εξαφανιστούν γιατί δε θα βγάζουν κέρδος.


Η κοινωνία λοιπόν ασκεί βία στο άτομο, ωθώντας το στη φυγή μέσω της χρήσης ουσιών. Δηλαδή ο χρήστης, επειδή αισθάνεται ότι ούτως ή άλλως δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του, επιλέγει συνειδητά την αποκοινωνικοποίηση και την αυτοκαταστροφή... προτιμά δηλαδή να είναι έρμαιο της εξάρτησης που ο ίδιος προκάλεσε παρά της κοινωνίας που τον φτύνει! Γι'αυτό και δε μπορείς να εξαναγκάσεις κάποιον να απεξαρτηθεί!

Συμφωνώ απόλυτα με Nessa και Τurambar.Επίσης θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ο όρος "ναρκωτικά" είναι αρκετά παραπλανητικός και η χρήση του μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα. Άλλο ναρκωτικές ουσίες, άλλο εξαρτησιογόνες ουσίες και άλλο απαγορευμένες ουσίες .Πολλές απαγορευμένες ουσίες(τα λεγόμενα "ναρκωτικά") έχουν διεγερτική δράση(π.χ αμφεταμίνες) ενώ άλλες δεν είναι καθόλου εθιστικές(π.χ τα παραισθησιογόνα). Βέβαια υπάρχουν και ισχυρά εξαρτησιογόνες ουσίες οι οποίες είναι καθόλα νομιμες , όπως για παράδειγμα η νικοτίνη,η οποία μάλιστα ευθύνεται για χιλιάδες θάνάτους κάθε χρόνο στην Ελλάδα.Η κάθε κοινωνία ανάλογα με τις επικρατούσες θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες αποφασίζει ποιές από τις πολυάριθμες φυσικές και τεχνητές ψυχοδραστικές ουσίες θα περιλάβει στον κατάλογο των "απαγορευμένων".
Για παράδειγμα σε θεοκρατικά μουσουλμανικά κράτη η χρήση αλκοολ απαγορεύεται αυστηρα(μαστίγωμα?) ενώ η χρήση κάνναβης είναι αποδεκτή(Βλέπε την ιστορία των assasins).Σε πολλούς λαούς μάλιστα η χρήση ουσιών είναι αναπόσπαστο στοιχείο της θρησκείας και του πολιτισμού τους,όπως για παράδειγμα στους ιθαγενείς της Αμερικής(φύλλα κόκας).Αν και τα "ναρκωτικά" υπήρχαν και χρησιμοποιούνταν εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλα τα μέρη της γης,ποτέ δεν αποτέλεσαν ιδιαίτερο πρόβλημα,τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα οπότε και άρχισε η συστηματική (και ανεπιτυχής) προσπάθεια για την εξάλειψή τους.Η άποψή μου τελικά είναι ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι τόσο σημαντικό όσο εμείς(ως κοινωνία) αποφασίσουμε οτι είναι.

Τι είναι η εξάρτηση

Τα ναρκωτικά είναι χημικές ουσίες που έχουν εξειδικευμένη, φαρμακευτική δράση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, διεγερτική, κατασταλτική ή παραισθησιογόνα, και που έπειτα από παρατεταμένη χρήση οδηγούν σε ανοχή του οργανισμού και σε εξάρτηση, σωματική ή ψυχική.
Με τον όρο «σωματική εξάρτηση» εννοούμε ότι οι ουσίες γίνονται μέρος της χημικής λειτουργίας του οργανισμού. Έτσι όταν ο χρήστης σταματά να παίρνει την ουσία, το σώμα του βιώνει σωματικό τραύμα που ονομάζεται στέρηση.
Τα ναρκωτικά προκαλούν σοβαρές βλαβερές επιδράσεις σε όλα τα ζωτικά όργανα του ανθρώπινου οργανισμού. Επειδή προκαλούν ανοχή, δηλαδή την ανάγκη για λήψη ολοένα μεγαλύτερης ποσότητας για να μπορούν να νιώθουν την ουσία, οι χρήστες μπορούν να καταλήξουν και στο θάνατο από υπερβολική δόση.
Πιο σημαντική είναι η ψυχική εξάρτηση. Με τον όρο «ψυχική εξάρτηση» εννοούμε ότι ο χρήστης τοποθετεί την ουσία στο επίκεντρο της ζωής του, ή ότι έχει γίνει συστατικό στοιχείο του τρόπου ζωής, διασκέδασης ή επικοινωνίας. Μέσα από την εξάρτηση υποτάσσεται η ύπαρξη του ατόμου στην αναζήτηση και εξασφάλιση της ουσίας, σε βάρος οποιασδήποτε άλλης ανάγκης, σχέσης ή δραστηριότητας. Το άτομο τελικά χάνει την κοινωνική του φύση, αποξενώνεται απ' όσα το περιβάλλουν. Και επειδή ακριβώς η προσωπικότητα είναι πολύπλευρη και πολυδιάστατη, που όμως όλες οι συνιστώσες της την χαρακτηρίζουν συνολικά, ο εξαρτημένος άνθρωπος έχει χάσει τελικά την ίδια την ανθρώπινη ουσία του. Συντελείται ουσιαστικά ένα είδος αποδόμησης της προσωπικότητας

Τα ναρκωτικά είναι το μέσο, όχι η αιτία...

Ο ορισμός λειτουργεί ανεξάρτητα από τις συνθήκες.

Η νοικοκυρά δεν επιλέγει να εξαπατηθεί (αυτό είναι αδύνατον) άρα κόβοντας την εκπομπή δεν της στερείς την ελευθερία. Αυτοί που πάνε στο Μικρούτσικο επιλέγουν να εκτεθούν, άρα κόβοντας την εκπομπή τους στερείς την ελευθερία.

Προσωπικά υποστηρίζω την ατομική ελευθερία παντού και πάντα, οπότε εγώ θα έκοβα μόνο την πρώτη εκπομπή.

Νομιζω πως εχουμε παρεξηγησει καποια πραγματα... Αυτο με την ελευθερια του εξαρτημενου να ειναι εξαρτημενος δεν το εχω αντιληφθει, θα ηθελα λιγη βοηθεια παραπανω.

Ρε παιδια, τα πραγματα ειναι απλα.

Ζουμε, αναπνεουμε και κινουμαστε σε μια κοινωνια, σε ενα οργανωμενο συστημα. Το περιβαλλον μας αυτο, το βιωνουμε μεσω της αντιληψης μας.

Το περιβαλλον αυτο, ειτε θα ειναι φιλικο προς εμας, οποτε θα ευημερουμε, θα απολαμβανουμε τη ζωη μας και θα κινουμαστε παραγωγικα εντος αυτου, ειτε θα ειναι εχθρικο προς εμας, οποτε θα κινουμαστε φυγοκεντρα. Και επειδη ακριβως η σχεση μας με τον "εξω κοσμο", η επικοινωνια μας αν θελετε, γινεται με αποκλειστικο διαυλο την αντιληψη μας, οταν το περιβαλλον ειναι εχθρικο και επιθυμουμε να φυγουμε, αλλα δεν αυτοκτονουμε αμεσα, καταστρεφουμε την επικοινωνια μας μαζι του, δηλαδη το διαυλο, δηλαδη την αντιληψη μας.

Ετσι αντιλαμβανομαι εγω αυτην την "ταση για εξαρτηση" που αναφερθηκε προηγουμενα.

Η λογικη λεει λοιπον, πως αν το περιβαλλον καταστει φιλικο, τοτε δεν θα εχουμε λογους να θελουμε να ξεφυγουμε! Κι εδω κολλανε τα περι βελτιωσης κοινωνικων συνθηκων. Αποψη μου (και σιγουρα οχι μονο δικη μου) ειναι πως το προβλημα της εξαρτησης δεν θα σταματησει ποτε να υφισταται, αν δεν καταπολεμηθει η ανεργια, και τα υπολοιπα κοινωνικα προβληματα. Ακριβως διοτι τα προβληματα δεν ειναι ασυνδετα μεταξυ τους - ακριβως το αντιθετο!!!

Τωρα απο 'κει και περα, μιλωντας περι ελευθεριας στην επιλογη, ξεκιναμε απο μια σαφεστατη διακριση:

Ποιο ειναι το υποκειμενο της επιλογης? Ο χρηστης ή ο εν δυναμει χρηστης?

Αν μιλαμε για το χρηστη, επειδη τυχαινει να εχω συναναστραφει με χρηστες, πιστεψτε με, δεν υπαρχει κανενα απολυτως ατομο μπλεγμενο στα ναρκωτικα που να μην θελει να ξεφυγει. Αυτο για τα "αναγνωρισμενα" ναρκωτικα. Το θεμα του αλκοολ δεν θα το θεσω τοσο ευκολα, μια και καλα-καλα δεν ειμαστε σε θεση να μιλησουμε για εξαρτηση (ποιος το παραδεχεται?) κι επιπλεον, θεωρω οτι ακομα και η καταναγκαστικη καταναλωση αλκοολ, ως απαραιτητο συστατικο του "βγαινω εξω για να διασκεδασω" ειναι απο μονη της μια εξαρτηση - πολυ χειροτερη απο σωματικη ή ψυχολογικη: Κοινωνικη! (και μπορω να φερω ως παραδειγμα τις πολλαπλες προσωπικες μου εμπειριες, στις συναντησεις που εχουμε κανει απο κοντα τα μελη του forum σε ταβερνες κλπ, και την αντιμετωπιση που ειχα επειδη μεχρι προσφατα ποτε δεν επινα ουτε σταγονα - τελικα υπεκυψα ;D Επισης μου 'ρχονται στο μυαλο κατι στερεοτυπα, που τα εχω ακουσει οχι μονο απο το γερασμενο οικογενειακο μου περιβαλλον αλλα και απο ατομα της γενιας μας του τυπου "ανθρωπος που ξερει να πινει δεν μπορει να ειναι κακος")

Επιστρεφοντας στους χρηστες, το οτι οι περισσοτεροι, ξαναπεφτουν στην κολαση, δεν οφειλεται στο οτι δεν θελουν να θεραπευτουν! Οφειλεται στο οτι η θεραπεια τους δεν συνοδευεται απο ουσιαστικη αποκατασταση και επανακοινωνικοποιηση! Και παλι ειναι θεμα οργανωσης πολιτειας (ή κρατους αν θελετε)

Απο 'κει κι επειτα, εαν μου μιλησεις για περιπτωσεις ανθρωπων που ζουν σε φιλικο περιβαλλον, δεν εχουν προβληματα, ειναι ολα σωστα ρυθμισμενα και λειτουργικα, αλλα παρ' ολα αυτα επιμενουν να αυτοκαταστρεφονται, ε τοτε μου μιλας για ανθρωπους ψυχικα διαταραγμενους που χρειαζονται βοηθεια! Γι αυτο υπαρχει η ψυχιατρικη επιστημη, για να βοηθαει τους ανθρωπους που χωρις λογο εχουν τασεις αυτοκαταστροφης, ειτε αμεσης οπως η αυτοκτονια ειτε μακροπροθεσμης οπως με εθισμους σε ουσιες!

Επιμενω να ξανασκεφτεις, Νεσσα, την απαντηση που εδωσες:
Δηλαδη να επιτρεψουμε και στον εμπορο ναρκωτικων να εμπορευεται τις ουσιες ελευθερα?

Συμφωνω απολυτα με την Κωνσταντινα.
Αποστασιοποιηθειτε απο τα δεδομενα και κεκτημενα της ζωης σας, και δειτε την ελευθερια πιο αντικειμενικα!

Ποσο σιγουρη εισαι γι' αυτο?

Και με τι κριτηρια το επιλεγουν?


Συμφωνω απολυτα, αρκει να ειναι:
1) ατομικη
και
2) ελευθερια!

Και στα παραδειγματα τοσο των ναρκωτικων οσο και των τηλεσκουπιδιων (ειδατε τελικα ποσο ομοια ειναι?) δεν μιλαμε ουτε για ελευθερια, αλλα ουτε και για ατομικη διαδικασια!

Εδώ είσαι λάθος..Υπάρχουν και πολλά άτομα που δεν θέλουν ξεφύγουν..Και στο λέω με βάση πράγματα που έχω δει και έχω ζήσει..

Αφού δε μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος (όπως το αισθάνεται αυτός) τουλάχιστον να μπορεί να επιλέξει σε τι θα υποταχτεί: στις επιταγές της κοινωνίας ή σε μία εξάρτηση που ο ίδιος ξεκίνησε;

Όταν το περιβάλλον προσπαθεί να σου επιβάλει κάτι, το αντιλαμβάνεσαι ως εχθρικό. Γι'αυτό οι χρήστες δεν πρέπει να εξαναγκάζονται εκβιαστικά σε απεξάρτηση. Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, τους τσακίζει την αυτοπεποίθηση, τους κάνει να αισθάνονται ακόμα περισσότερο έρμαια των συνθηκών και εντείνει τη νοοτροπία του να αφεθούν στη μοίρα τους. Πρέπει να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, να πάρουν την ελεύθερη, άρα και υπεύθυνη, συνειδητοποιημένη απόφαση να απεξαρτηθούν.

Ναι, αλλά όχι εκβιαστικά. Όχι με το ζόρι. Έτσι δεν ξαναβρίσκει κάποιος την ψυχική του υγεία.

Επιμένω στην απάντηση που έδωσα.

Δε σε πιάνω.

Ο Τουράμπαρ μου ζήτησε να μεταφέρω το παρακάτω μήνυμα:

Και εγώ θα ήθελα να απεξαρτηθώ από το ΤΗΜΜΥ, αλλά το κάνω γιατί γουστάρω.

Έτσι δουλεύουν κάποια πράγματα.

Αλλά δουλεύουν και αλλιώς. Οτιδήποτε εθιστικό σε κάνει να συνεχίσεις.

Φυσικά αν αποποινικοποιηθούν τα ναρκωτικά, αυτά θα κυκλοφορούν επίσημα και θα έχουν περάσει τους ελέγχους για να είναι όσο πιο ασφαλή γίνεται για τον χρήστη. Σου φαίνεται παράξενο; Με τόσα και τόσα προιόντα γίνεται αυτό.

Άστοχο το παράδειγμα κωνσταντίνα με την τηλεόραση....

Άλλωστε το είχα γράψει. Καταλαβαίνω γιατί κάποιος θέλει να πείσει κάποιον να ξεκόψει απο την τηλεόραση, το αλκοολ, τα ναρκωτικά. Αλλά δε πιστεύω ότι πρέπει να του το απαγορεύει η κοινωνια/κράτος.

Άλλωστε γιατί το σύστημα δεν απαγορεύει αυτό το είδος της τηλεόρασης;

Όσο για το παράδειγμα με την εκπομπή με τα τηλέφωνα, προφανώς και δίκαια είναι παράνομα, καταπιέζει την ελευθερία του άλλου αφού τον εξαπατα.

Ωραία λοιπον.Σύμφωνα με την απαγορεύτική πολιτική,η σωστή αντιμετώπιση της συγκεκριμένης νοικοκυράς θα ήταν εισβολή πλήρως εξοπλισμένων αστυνομικών στο σπίτι της,κατάσχεση και καταστροφή της τηλεόρασης, και παραπομπή της ίδιας σε δίκη.Φυσικά όλα αυτά για το καλό της,αφού η ίδια είναι αμόρφωτη και άρα δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίσει  τι είναι καλό για αυτήν και τι όχι.
Το λέει και το τραγούδι:
"Άσε με να κάνω λάθος,μην παριστάνεις το Θεο.Δεν μου αρέσουν οι σωτήρες δεν γουστάρω να σωθώ"

Aυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά στην Ελλάδα το αλκοολ είναι ενα κοινωνικά αποδεκτό ναρκωτικό.Σε άλλες κοινωνίες τον ρόλο του "ποτού" αναλαμβάνει η "X" ουσία

Μα εμενα η μεγαλη μου διαφωνια ειναι στο κατα ποσον αυτος επιλεγει να ειναι εξαρτημενος. Αυτο σου λεω και στο κομματι που δεν επιασες.
Οτι δεν επιλεγει να πεσει στα ναρκωτικα. Η κοινωνια τον σπρωχνει εκει, το περιβαλλον του!
Δεν υφισταται επιλογη.

Να σου τη βγω και λιγο απ' τα αριστερα?
Μα τι ρεφορμισμοι ειναι αυτοι!!!!!!!!!!! Δηλαδη, αφου δεν μπορουμε να εχουμε την ελευθερια που θελουμε, ας αρκεστουμε στην περιορισμενη ελευθερια που μας επιτρεπουν???

Αντε παλι...

Και σου ξαναλεω πως συμφωνω, μονο που ο χρηστης εκ των πραγματων δεν ειναι ελευθερος να επιλεξει.

Κι αυτο για πολλους λογους, οπως ο αδυναμος χαρακτηρας, ή ακομα και η κοινωνια που ουτως ή αλλως θα τον αντιμετωπισει εχθρικα.

Συνεπως εδω το ζητημα της "καταναγκαστικης" ή οχι απεξαρτησης αυτοαναιρειται...

Το παιδακι που φοβαται (δικαιως! Κι εγω φοβαμαι!) την ενεση, θα το αφησεις αρρωστο μονο και μονο για να μην καταστρεψεις την ψυχολογια του? Αυτο, στο φοβο της βελονας, μπορει να σου πει να το αφησεις αρρωστο!!!




Τελικα το θεμα μας ειναι η ελευθερια και πώς την αντιλαμβανομαστε.

Αν νομιζεις πως ο χρηστης ειναι "ελευθερος" να επιλεξει αναμεσα στην εξαρτηση και στην απεξαρτηση τοτε τι να πω......

Ο Τούραμπαρ μεταφέρει (πέρα απ'τη τσατίλα του που δε μπορεί να μπει στον λογαριασμό του στον υολογιστή μου):


Ότι η παιδεία δεν είναι αρκετά καλή σημαίνει ότι θα έπρεπε να απαγορεύσουμε σε κάποιους να ψηφίζουν;
Μεγαλύτερο κακό κάνουν ψηφίζοντας παρά βλέποντας τηλεόραση.... :D

Ναι, αλλά στην περίπτωση που έλεγες, δεν το νομίζω...

Τι εννοείς "τι να πεις"; Κι όλα αυτά τι είναι;
Μωρέ έχεις να πεις... ;D

Υφίσταται. Δεν του τα έδωσε κανείς με το ζόρι. Παίρνει ναρκωτικά γιατί αισθάνεται καλύτερα όταν παίρνει ναρκωτικά από ότι όταν δεν παίρνει, και αυτό συμβαίνει ΠΡΙΝ εθιστεί γιατί κανείς δεν εθίζεται με την πρώτη φορά!

Ουγκ;

Το παιδάκι δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να καταλάβει πόσο καλό θα του κάνει η ένεση, κάτι που δεν ισχύει για το χρήστη.

Μήπως βλέπεις κάποια αντίφαση;

Επίσης το παράδειγμα με το παιδί και την ένεση είναι ατυχές.H ένεση θα γίνει υποχρεωτικά,γιατί έχουμε να κάνουμε με ανήλικο.Ένας ενήλικας όμως έχει δικαίωμα να αρνηθεί οποιαδήποτε ιατρική πράξη,ανεξάρτητα αν αυτό είναι εις βαρός της υγείας του.

Ναι. Και είναι απόλυτα δικαιολογημένη επιλογή, γιατί αποτελεί αυτοάμυνα.
 
Όχι.

O Turambar μου ζήτησε να μεταφέρω το εξής μήνυμα:

Το μόνο πρόβλημα με τις εκλογές είναι ότι είμαστε πάρα πολύ. Θα έπρεπε να ζούμε σε μικρότερες ανεξάρτητες κοινωνίες. Αυτό όμως είναι όντως άλλο θέμα.

Από εκεί και πέρα τα παραδείγματα δεν χαλάν πιστεύω τον ορισμό της ελευθερίας που παραθέσαμε. Αν κάποιος καταπιέζει τον άλλον, προφανώς έχουμε θέμα στέρησης της ελευθερίας.

Η χρήση των ναρκωτικών μπορεί να είναι ηλίθια, αλλά δεν θα έπρεπε η ηλιθιότητα να είναι παράνομη...

γιατί τότε πάμε όλοι στη φυλακή :D

Πολύ την αναλύσαμε την "ελευθερία επιλογής"... μήπως το χάσαμε το μπαλάκι; Το θέμα είναι ανάμεσα σε ΤΙ επιλέγουν αυτά τα άτομα και τι θέλουν πραγματικά;

Και με ποιόν τρόπο ακριβώς βοηθάει η ψυχιατρική επιστήμη;Παλιά ήταν της μόδας τα ηλεκτροσόκ και οι λοβοτομές(προσοχή,για το καλό των ασθενών παντα!).Τώρα η προσφιλέστερη μέθοδος θεραπείας είναι η χορήγηση ηρεμιστικών,τα οποία είναι ναρκωτικά 1000% και εξαιρετικά εθιστικά.Αποτέλεσμα?Χιλιάδες νοικοκυρές,εργαζόμενοι,επιχειρηματίες και άλλοι "νομοταγείς" πολίτες εθισμένοι στα ψυχιατρικά φάρμακα.

Αν αποφασιζες να σπουδασεις ψυχιατρικη, θα ηξερες και πώς ακριβως βοηθαει η ψυχιατρικη επιστημη, δεν ειμαι ο καταλληλος να σε διαφωτισω. Εντουτοις πιστευω πως αντιλαμβανεσαι οτι αυτο που ειπες ηταν τελειως ακυρο.
Το οτι οι γιατροι δεν εχουν συνειδηση δεν σημαινει πως θα απορριψουμε την ψυχιατρικη επιστημη - η ασυνειδησια των γιατρων ειναι κι αυτη κομματι του προβληματος.


Καμια αντιφαση. Διαβασε το προσεκτικοτερα.
Μην προσπαθειτε να ανακαλυψετε αντιφασεις εκει που δεν υπαρχουν μονο και μονο για να προκαλεσετε εντυπωσεις...


Το οτι εχει δικαιωμα δεν σημαινει πως ειναι και εις θεσιν.
Επισης, ακομα και στην αστικη μας δημοκρατια με τα πολλα της δικαιωματα, αν υπαρχει διαγνωση για ψυχικη παθηση, ο νομος προσταζει την υποχρεωτικη θεραπεια του ασθενους, ή την απομονωση του για την προστασια του συνολου.

Αρα και παλι δεν ειναι παντα στο χερι του ενηλικα να αρνηθει τη θεραπεια.

Παιξε λιγο με τις αναλογιες, δεν κανει κακο.


Nessa:

Ισως τελικα αυτη να ειναι η μεγαλη μας ιδεολογικη διαφωνια:

Εγω πιστευω οτι τα ναρκωτικα (οπως και το αλκοολ, το τσιγαρο, την trush tv) του τα δινει με το ζορι η κοινωνια. Οχι μονο επειδη δεν του μαθαινει να αντεπεξερχεται στις δυσκολιες που προκυπτουν, αλλα και επειδη ειναι εχθρικη απεναντι του και του καλλιεργει τασεις φυγης...
Κι αυτο γιατι πιστευω οτι η καπιταλιστικη κοινωνια ειναι κατα βαθος πολυ ανελευθερη, τοσο ωστε οι πολιτες να μην ειναι σε θεση να αναγνωρισουν τη σκλαβια τους - ακομα και οι ψυλλιασμενοι...

---

Εχω την εντυπωση πως βαλτωσαμε, δεν υπαρχουν περιθωρια περαιτερω αναλυσης. Ο,τι καταλαβε καταλαβε ο καθενας.

Εαν υπαρχει καμια καινουργια αποψη για ερεθισμα, ας κατατεθει.

Ααααα και κατι αλλο: Πραγματι ο καπιταλισμος ειναι ψυχικη ασθενεια. Μονο που θεραπευεται με Επανασταση και οχι με ψυχοφαρμακα ;D

Έστω. Ας το πάμε έτσι. Και πώς θα μάθει να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες; Δεν πρέπει να πάρει πάνω του την ευθύνη να αλλάξει τη ζωή του; Αν τον πάρεις εσύ από το χεράκι να τον "θεραπεύσεις", ουσιαστικά τον ξαναρίχνεις στην ίδια αδιέξοδη κατάσταση όπου βρισκόταν πριν αρχίσει τα ναρκωτικά. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται...

Δεν πρέπει κάποτε να ενηλικιωθούμε επιτέλους;

Εαν εσυ αυτο καταλαβες...

 ^dontknow^

Πάντως να σχολιάσω ότι ακόμα το ηλεκτροσόκ θεωρείται αποδεκτή μέθοδος θεραπείας σε κάποιες νοσήματα. Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα. Μήπως επειδή είναι επώδυνα; Σιγά τα αυγά.

Πάντα με τα φάρμακα και τις θεραπείες το θέμα είναι πόσο σοβαρότερη είναι η ασθένεια από τα προβλήματα που δημιουργεί η θεραπεία. Οι γιατροί δεν είναι χασάπηδες, επιστήμονες είναι.

Απλά οι ασθενείς συχνά παρασύρονται στην χρήση των φαρμάκων.

Όντως σκαλώσαμε Αλιάκμων. Ας περιμένουμε να καθίσουν οι απόψεις των άλλων στα κεφάλια μας και επιστρέφουμε :)
Μια δεύτερη ανάγνωση θα βοηθήσει... χμ

Aς γίνω και εγώ ....Αbbis

Nαρκωτικά: Mόνο η ελεύθερη χρήση θα τσακίσει τα κυκλώματα

Και ξαφνικά τα ναρκωτικά έγιναν το πρώτο θέμα της ελληνικής επικαιρότητας. Ευτυχώς αυτή την φορά χωρίς κάποιους θανάτους μοναχικών νέων ανθρώπων σε παγκάκια συνοικιακών κηπαρίων η σε τουαλέτες δημοτικών αποχωρητηρίων. Το έναυσμα έδωσε η μερικά εύστοχη παρατήρηση του Γιώργου Παπανδρέου στη διάρκεια συνέντευξής του στο ΚΛΙΚ πως λύση στο πρόβλημα της διακίνησης των ναρκωτικών θα μπορούσε να δώσει η νομιμοποίηση της κάνναβης και η ελεύθερη πιθανώς καλλιέργειά της από τους χρήστες της. Λάβροι ξεχύθηκαν να τον κατασπαράξουν, μαζί με κάθε ιερόσυλο υπονομευτή της κοινωνικής μας ηρεμίας που θα τολμούσε να ασπασθεί την άποψή του, οι περίπου επαγγελματίες περιοδεύοντες και συνεντευξιαζόμενοι ηθικολογούντες ναρκωτομάχοι. Σε περίοπτη θέση, δίπλα σε θρησκολογούντες νεο-ορθόδοξους μεταμαρξιστές και μυωπικά δαιμονολογούντες παλαιοσυντηρητικούς, διάπυρσος η ηγεσία του δογματικού ΚΚΕ ζήτησε επιτακτικά την κεφαλή του Αναπλ. Υπουργού Εξωτερικών επί πίνακι!

Το μέτωπο των αντιδράσεων κατά των προτάσεων για τον περιορισμό μέχρι και την κατάργηση της ποινικοποίησης της χρήσης ναρκωτικών ουσιών έχει βαθιές ρίζες στον αντιδραστικό κρατισμό που διατρέχει την ελληνική κοινωνία. Οι έλληνες έχουν εθιστεί να πιστεύουν πως κάθε πρόβλημα έχει "τεχνικές" λύσεις. Δηλ. περιμένουν κάποια κρατική διοικητική παρέμβαση ώστε να δοθεί η κατάλληλη διέξοδος. Δυστυχώς όμως το ζήτημα των ναρκωτικών - όπως και σήμερα πλέον το πρόβλημα της ανεργίας, της χρεοκοπίας των ασφαλιστικών συστημάτων και της αύξησης της εγκληματικότητας - δεν επιδέχονται "τεχνική" θεώρηση. Αποτελούν προβλήματα προσαρμογής του λαού ολόκληρου σε μιά σειρά καινούργιων δεδομένων που ανατρέπουν συθέμελα τον παραδοσιακό τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνικών ζητημάτων. Στην εποχή των ταχύτατων αλλαγών, του χάους και της διευρυνόμενης ανασφάλειας, πολιτικές που στηρίζονται στην σιγουριά των αριθμών και στην ανεδαφική λογική των κάθετων εντολών δεν έχουν καμία ελπίδα επιτυχίας. Τα περισσότερα προβλήματα σήμερα απαιτούν σκληρή δουλειά προσαρμογής από όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα. Κι έχουν ανάγκη από ηγεσίες ικανές να εμπνεύσουν, να διδάξουν και να οδηγήσουν. Για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών ουσιών δεν υπάρχει λύση μέσα από κάποια αυτόνομη, κατά βάση αυταρχική, κρατική εντολή. Οι ευθύνες της οικογένειας, του σχολείου, του πανεπιστημίου και της εκκλησίας δεν εξουδετερώνονται μέσα από την τυφλή ανάθεση στις διωκτικές αρχές της ευθύνης καταπολέμησης, με συνήθως αναποτελεσματικά κατασταλτικά μέσα, της διάδοσης των παραισθησιογόνων σκευασμάτων.

Η ουσία του προβλήματος της καταπολέμησης της διάδοσης χρήσης ναρκωτικών ουσιών βρίσκεται στο ξεπέρασμα μιάς βαθιά διαδομένης κοινωνικής νεύρωσης. Ένοχη για τα αδιέξοδα που ταλανίζουν τις δομές και τις καταρρακωμένες της αξίες, η κοινωνία αρνείται να αναγνωρίσει τις ευθύνες της για το περιθώριο στο οποίο η ίδια οδηγεί πολλά απογοητευμένα της μέλη. Έτσι επιμένει να απαιτεί την οριστική εξαφάνιση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Χωρίς να αντέχει να εξετάσει τους λόγους που οδηγούν στη διάδοσή τους. Τις διαλυμένες δηλ. και συχνά μονοπυρινικές οικογένειες. Την αδιαφορία γονιών και δασκάλων για τα πραγματικά προβλήματα των παιδιών, Την περιθωριοποίηση της εκκλησίας και κάθε άλλης πνευματικής μεσολαβούσας διαδικασίας από την καρδιά των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων. Τον εξευτελισμό της πολιτικής και γενικότερα του δημόσιου βίου της χώρας με την προβολή μοντέλων ζωής που καταξιώνουν την γλοιώδη κοινωνική αναρρίχηση, τον άκοπο πλουτισμό, την διαφθορά, την απατεωνιά και τον "γκλαμουριασμένο" υπόκοσμο. Αλλά βέβαια πλήρη εξαφάνιση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών είναι από τα πράγματα αδύνατο να συμβεί. Αυτοί που είναι εθισμένοι στη χρήση παραισθησιογόνων θα τα βρίσκουν είτε αυτά είναι νόμιμα είτε είναι παράνομα. Είναι γνωστό πως και στις φυλακές γίνεται ευρεία χρήση κάθε είδους ναρκωτικών ουσιών!!

Παραισθησιογόνα εξάλλου χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι σε κάθε εποχή, σε κάθε σχεδόν γωνιά της γής σε ολόκληρη περίπου την διαδρομή της ιστορίας. Η ένταση και το εύρος της χρήσης, άρα κατά συνέπεια και το μέγεθος του προβλήματος, συνήθως βρισκόταν σε άμεση συνάρτηση με την νομιμότητα η όχι της σχετικής δραστηριότητας. Το Χόνγκ Κόνγκ λ.χ. ιδρύθηκε σαν εμπορικό λιμάνι των προνομιακά αναγνωρισμένων από την Βρετανική Αυλή εμπόρων του οπίου. Που μάλιστα διέθεταν και 2-3 έδρες στην Αγγλική Βουλή ακριβώς για να διασφαλίζουν την διαιώνιση του σχετικού εισαγωγικού μονοπωλίου!! Μέχρι τα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα, που η χρήση παραισθησιογόνων ήταν νόμιμη, η αξία της ηρωίνης και της κοκαΐνης, που προμήθευαν στις ΗΠΑ σε ταμπλέτες φαρμακεία και μπακάλικα, ήταν σχεδόν μηδαμινή. Με την βαθμιαία απαγόρευση της χρήσης όλο και περισσοτέρων ουσιών τόσο πιό πολύ μεγάλωνε η εμπορευματική τους αξία, προσελκύετο το ενδιαφέρον του οργανωμένου εγκλήματος (Ιταλικές οικογένειες της Μαφίας, Ιαπωνική Γιάκουζα, Κινέζικες Τριάδες, Κολομβιανά Καρτέλ, Τζαμαικανές συμμορίες), αύξανε ο αριθμός των χρηστών και πολλαπλασιάζονταν οι θάνατοι από χρήση η από την έξαρση της εγκληματικότητας.

Η πολιτική της καταστολής και της απαγόρευσης, όπου εφαρμόσθηκε, απέτυχε σχεδόν απόλυτα. Όσο αυστηρότεροι υπήρξαν οι νόμοι της καταστολής τόσο μεγαλύτερη υπήρξε η αύξηση της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Οι μεγαλύτερες ποινές προκαλούν άμεση αύξηση της αξίας του διακινουμένου παράνομου προϊόντος, μεγαλώνοντας συνάμα θεαματικά τα κέρδη των κυκλωμάτων της διακίνησης. Σαν αποτέλεσμα, περισσότερα χρήματα είναι διαθέσιμα για την διεύρυνση της διαφθοράς, με την εξαγορά μέρους των διωκτικών και των δικαστικών αρχών. Διευρύνεται έτσι η ατιμωρησία, διογκώνεται η αυθαιρεσία και καταδικάζονται χιλιάδες νέοι άνθρωποι να πέσουν θύματα της επιθετικής τώρα πιά εμπορικής πολιτικής των κυκλωμάτων του εγκλήματος. Μήπως είναι τυχαίο πως όσοι κατά καιρούς συλλαμβάνονται, στις περισσότερες χώρες, σαν δήθεν "έμποροι ναρκωτικών" δεν είναι παρά εξαθλιωμένοι φτωχοπρόδρομοι που είναι αντικειμενικά αδύνατο να διαθέτουν τα τεράστια κεφάλαια που είναι απαραίτητα για την διακίνηση και εμπορία τέτοιων κολοσσιαίων ποσοτήτων παράνομων εμπορευμάτων; Εν τούτοις, σε καμία σχεδόν περίπτωση η λεγόμενη τσιμπίδα του οποιουδήποτε "αυστηρού" νόμου δεν έχει ακουμπήσει πάνω στους πραγματικούς υπερκεφαλαιούχους που έχουν την δυνατότητα να κινήσουν την σχετική αγορά. Το μέγεθος της υποκρισίας γίνεται ακόμη πιό φανερό με την διαπίστωση πως στις χώρες που έχει εισαχθεί ακόμη και η ποινή του θανάτου για εμπόρους και χρήστες, όπως οι χώρες της παλιάς Ινδοκίνας (Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Λάος, Μυανμάρ/Βιρμανία), λειτουργεί περίπου ανεξέλεγκτα σαν "κράτος εν κράτει" - στο περίφημο "Χρυσό Τρίγωνο" - το μεγαλύτερο κύκλωμα παραγωγής, διακίνησης και εμπορίας σκληρών ναρκωτικών στον κόσμο!! Αυστηρότερη καταστολή λοιπόν σημαίνει περισσότερα κέρδη στους εμπόρους των ψεύτικών ελπίδων, μεγαλύτερη διαφθορά των κρατικών αρχών, ευκολότερη διακίνηση των παράνομων εμπορευμάτων και περισσότερα νέα παιδιά θύματα της ηρωίνης και της κοκαΐνης.

Πριν από μερικά ο χρόνια ο τότε Πρόεδρος Μπούς ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες έναν δυναμικό κι ακατάπαυστο αγώνα ενάντια στην δικαίμηση των ναρκωτικών. Ανταποκρινόμενος στο αίτημα της αμερικανικής κοινωνίας για γρήγορες και τεχνικές λύσεις δεν μπόρεσε να σταθεί όρθιος απέναντι στις πραγματικές του ευθύνες. Και να εξηγήσει στην κοινωνία πως ήταν καθαρά δικό της ζήτημα η μείωση της χρήσης. Υποσχέθηκε λοιπόν κι υλοποίησε μιά σειρά από εκτεταμένα και πολυδάπανα μέτρα "καταστολής". Δισ. δολάρια ξοδεύτηκαν για την αστυνομία, την Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, το FBI, την ακτοφυλακή - ακόμη και για τις δυνάμεις καταδρομών. Χρησιμοποιήθηκε κάθε δυνατή νέα τεχνολογία, ενώ οι διπλωματικές αρχές της χώρας δεν δίστασαν να αξιοποιήσουν κάθε μέσο που υπήρχε στη διάθεσή τους για να πιέσ
ουν ξένες κυβερνήσεις που υποπτεύονταν πως διευκόλυναν γνωστούς εμπόρους ναρκωτικών ουσιών. Έγιναν επιθέσεις αμερικανών κομάντος μέσα στην Κολομβία, ενώ με μέθοδο που θύμιζε Ράμπο συνελήφθη ακόμη κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Παναμαρά την αντίληψη που υπάρχει, τα νέα παιδιά δεν πεθαίνουν επειδή χρησιμοποιούν ναρκωτικά. Οι θάνατοι προέρχονται από νοθευμένες η υπερβολικές δόσεις. Οφείλονται δηλ. αποκλειστικά και μόνο στην παρανομία, στην αυθαιρεσία με την οποία διακινείται το σχετικό εμπόρευμα και στην έλλειψη ελέγχου της ποιότητάς του. Η απαγόρευση δηλ. προκαλεί τους θανάτους. Δεν είναι τυχαίο πως στην Ολλανδία που αποποινικοποιήθηκε η χρήση, για όσα χρόνια υπήρξαν μετά από αυτό στατιστικές, οι θάνατοι είχαν αρχίσει σταθερά να μειώνονται. Στο Χόνγκ Κόνγκ υπάρχουν ηλικιωμένοι άνθρωποι που πλησιάζουν τα 90 τους και που καπνίζουν όπιο σχεδόν ασταμάτητα από την εποχή που ήσαν 20 ετών!! Τα ναρκωτικά δεν τους έχουν φέρει κοντύτερα στον θάνατο από οποιαδήποτε άλλη φυσική αιτία. Σε πολλές χώρες είναι γνωστό πως ξεχωριστά στελέχη της κοινωνίας, κυρίως στις τέχνες και στους χώρους των τεχνολογιών και των υπηρεσιών αιχμής, έκαναν και κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Χωρίς η υγεία τους να αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Βέβαια η χρήση προκαλεί άλλα προβλήματα. Κατασκευάζει ανθρώπους εξαρτημένους, με μειωμένη θέληση και δυνατότητα πρωτοβουλίας. Νωχελικούς και ψυχολογικά ασταθείς. Αυτό όμως είναι μιά επιλογή που αφορά στον προσωπικό σχεδιασμό της ζωής του καθενός. Κι ένας αλκοολικός ακόμη έχει παρόμοια προβλήματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις δυνατόν να είναι και οξύτερα. Δεν είναι αρμοδιότητα της πολιτείας να παρεμβαίνει για να σώζει τον καθένα από την φθορά του εαυτού του. Αν αύριο αποδειχθεί πως η σοκολάτα δυνατόν να οδηγήσει σε παχυσαρκία που επιδεινώνει τις πνευματικές δυνατότητες του ανθρώπου, θα είναι δυνατόν να δεχθούμε να τιμωρείται με φυλάκιση η χρήση σοκολάτας; Η αντιμετώπιση λοιπόν των παραισθησιογόνων με τον ίδιο τρόπο που η πολιτεία τοποθετείται απέναντι στο αλκοόλ θα έσωζε ζωές, θα τσάκιζε τα κέρδη των εμπόρων και θα αποκαθιστούσε μια απαραίτητη κοινωνική σύνεση και ισορροπία.

Η μείωση της εγκληματικότητας.
Άμεσο παράγωγο του προβλήματος των ναρκωτικών είναι η αύξηση της εγκληματικότητας που αφορά και εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που δεν έχουν σχέση με το πρόβλημα. Ο απελπισμένος ναρκομανής συχνά εγκληματεί είτε λειτουργώντας σαν μεσάζων για την μύηση ανύποπτων νέων παιδιών, είτε επιχειρώντας φόνους και ληστείες για να εξασφαλίσει τα οικονομικά μέσα που είναι απαραίτητα για την δόση του. Η νομιμοποίηση της χρήσης κα η ελεύθερη διάθεση κάτω από κρατικό έλεγχο των αναγκαίων ουσιών σε όσους τις έχουν ανάγκη εξουδετερώνει τα παραπάνω προβλήματα και μειώνει δραστικά το πλέγμα του εγκλήματος και της παρανομίας. Στην Ολλανδία και πάλι, η νομιμοποίηση της χρήσης είχε σαν άμεσο θεαματικό αποτέλεσμα την δραματική μείωση της γενικής εγκληματικότητας στην χώρα!

Η αποτροπή της μύησης.
Το πιό κρίσιμο πρόβλημα για μιά αποτελεσματική πολιτική ανάσχεσης του κύματος εξάπλωσης της χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών είναι η προστασία του ανύποπτου και ψυχικά υγιούς νέου ανθρώπου που συχνά γίνεται θύμα της οικονομικής βουλιμίας των εμπόρων και των οργάνων τους. Η πολιτική της καταστολής κάνει την μύηση ανύποπτων νέων ανθρώπων επικερδή επιχείρηση. Κάθε νέο παιδί που εισάγεται στον κόσμο των παραισθησιογόνων, χωρίς συνήθως κάτι τέτοιο να είναι δική του συνειδητή επιλογή, αποτελεί πηγή κερδών και συνεχούς πλουτισμού για τον έμπορο και τα βαποράκια. Η νομιμοποίηση της χρήσης και η ελεύθερη διάθεση κάθε είδους ναρκωτικής ουσίας από ελεγχόμενα κρατικά κέντρα καταργεί τα περί τον έμπορο δορυφορικά επαγγέλματα ενώ τσακίζει στην καρδιά τους τα κέρδη των σκοτεινών αυτών κυκλωμάτων. Χωρίς το κίνητρο του κέρδους ποιός θα επενδύει δισεκ. για να διαθέτει εμπόρευμα που ελεύθερα πλέον θα διακινεί σε πρώτη φάση το κράτος; Στην Ολλανδία και πάλι το πρώτο συμπέρασμα που βγήκε από την κατάργηση της ποινικοποίησης της χρήσης υπήρξε ακριβώς η μείωση του μέσου όρου ηλικίας των χρηστών! Δηλ. όλο και λιγότερα νέα παιδιά παρασύρονται στο κύκλωμα. Αυτοί βέβαια που έκαναν χρήση, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν ναρκωτικές ουσίες χωρίς όμως τον κίνδυνο των εκβιασμών και της εξαθλίωσης και δίχως την επικείμενη απειλή του θανάτου.

Σαν κοινωνία οφείλουμε να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια στις πιό σκοτεινές πτυχές των αδυναμιών μας. Και να δεχθούμε τις ευθύνες μας. Δεν είναι της πολιτείας αρμοδιότητα η εξάλειψη των ψυχολογικών συμπλεγμάτων με τα οποία η έλλειψη αστικής ηθικής και ο καταβαραθρωμένος αυτοσεβασμός μας, έχουν φορτώσει τα νέα παιδιά. Και που οδηγούν ορισμένα απ αυτά στην αναζήτηση διεξόδων μέσα από "αλλιώτικες" εμπειρίες, μέσω της παραζάλης της ταχύτητας των τεχνικών ψευδαισθήσεων και με την "φυγή" από την μοναξιά και την (αυτοκατασκευασμένη) ασχήμια της καθημερινότητας. Ο αγώνας ενάντια σ αυτή την κατρακύλα αποτελεί ευθύνη των γονέων, των δασκάλων, ίσως και των ιερωμένων. Αυτό που έχει αξία είναι να μετρήσουμε τον εαυτό μας αν αντέχει να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια. Η κατακραυγή που προκάλεσαν οι όχι για πρώτη φορά ειπωμένες σκέψεις του Γ. Παπανδρέου, δείχνει πως ακόμα δεν έχουμε το θάρρος να δούμε το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση. Κι επιλέγουμε την εύκολη διέξοδο της ανάθεσης σε κάποιον άλλο της ευθύνης. Δολοφονούμε τον αγγελιοφόρο γιατί δεν αντέχουμε το βάρος της αλήθειας του μηνύματος που φέρνει. Προσφεύγοντας σε τέτοιες αντιδράσεις απελπισίας, διευκολύνουμε ακριβώς τα ίδια εγκληματικά κυκλώματα που δήθεν επιδιώκουμε να εξαρθρώσουμε. Πότε θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε;

 Όταν το ΠΑΣΟΚ προτείνει την ελεύθερη διακίνηση των μαλακών ναρκωτικών εννοεί πως θα διατίθενται σε περίπτερα; Σε Φαρμακεία; Θα πληρώνουμε και ένα 19% ΦΠΑ;
Θα φέρει επάνω ταινία ασφαλείας το ματσάκι χόρτο από την εφορία και ημερομηνία λήξεως όπως τα υπόλοιπα σκευάσματα; Θα γράφει το Υπουργείο Υγείας συνιστα κτλ;
Θα επιτρέπονται οι διαφημίσεις στα περιοδικά; Στα καπνοπωλεία θα πωλούνται και αξεσουάρ του μαστούρα; Θα έχουμε δικαίωμα εμπορίας; Στα εστιατόρια στους χώρους καπνιζόντων θα επιτρέπεται η χρήση; Θα είναι μόνο για ενήλικες ή για όλες τις ηλικίες. Διότι πχ. για το αλκοόλ τέτοια απαγόρευση σε σούπερ μάρκετ δεν υπάρχει

Μπορεί κάποιος να καταθέσει ολόκληρη την πρόταση του ΠΑΣΟΚ;

ευχαριστώ

Το πρόβλημα της χρήσης ναρκωτικών δεν είναι η χρήση απλά μιας χημικής ουσίας. Είναι το «γιατί» της χρήσης, το τι συμβολίζει η χρήση, τι σύστημα αξιών και στάσης ζωής συνοδεύει τη χρήση.
Όσοι κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών, προσπαθούν με αυτά να καλύψουν τα εσωτερικά τους κενά. Οι νέοι που κάνουν χρήση ναρκωτικών, καταφεύγουν σε αυτά, γιατί θέλουν,  «να την ακούσουν». Δηλαδή να ξεφύγουν από την πραγματικότητα ή να έρθουν σε κατάσταση ευφορίας με τη χρήση της ουσίας ή να βρουν ψευδαίσθηση επικοινωνίας με την παρέα. Προσπαθούν δηλαδή να κατασκευάσουν συνθήκες, οι οποίες δεν υπάρχουν κάτω από φυσιολογικές καταστάσεις: Η πραγματικότητα είναι σκληρή, δεν αφήνει περιθώρια ευφορίας, στην παρέα δεν υπάρχει η δυνατότητα επικοινωνίας, καθώς τα μέλη της δεν μοιράζονται κοινές σκέψεις, αξίες, ιδανικά.
Χρησιμοποιείται, λοιπόν, η ουσία ως μέσον φυγής τόσο από τα προσωπικά όσο και από τα γενικότερα αδιέξοδα που έχει ο καθένας, αλλά και ως μέσον κάλυψης εσωτερικών αναγκών. Χρησιμοποιείται από κάποιον δηλαδή η ουσία, σε τελική ανάλυση, ως μέσον φυγής από τον ίδιο τον εαυτό του. Όσοι κάνουν χρήση, επιδιώκουν σε μια τεχνητή πραγματικότητα να βρουν ό,τι η καθημερινότητα τους στερεί. Έναν κοινωνικό ρόλο, ταυτότητα, ανακούφιση από τα προβλήματα, επικοινωνία, ψευδαισθήσεις επιτυχίας, ευτυχίπαίρνει πολύ συγκεκριμένο κοινωνικό χαρακτήρα στην κοινωνία μας και σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες σαν τη δική μας. Αυτός ο συγκεκριμένος κοινωνικός χαρακτήρας αποσιωπάται από όλα τα αστικά απολογητικά ρεύματα, επειδή τους ενοχλεί

Δηλαδή όποιος έχει λανθασμένη στάση ζωής του την αλλάζουμε με το ζόρι;

 Η στάση ζωής διαμορφώνεται ανάλογα με το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα στο οποίο ζει κανείς....Για να νιώθει συνεπώς κάποιος την ανάγκη «να την ακούσει», για να πέσει δηλαδή στο λούκι των ναρκωτικών, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην είναι ευτυχισμένος. Την ευτυχία όμως από τα μέλη της κοινωνίας μας τη στερεί ο καπιταλισμός και η εκμεταλλευτική του φύση. Τη στερεί η πλεονεξία του κεφαλαίου για ολοένα και περισσότερα υπερκέρδη σε βάρος των δικαιωμάτων, των αναγκών και των ελευθεριών των εργαζομένων. Οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση, η ανεργία, η μισθωτή εργασία, η οικονομική δυσχέρεια, ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός αποκλεισμός.
Αυτά αποτελούν το έδαφος, πάνω στο οποίο το κεφάλαι
Όσοι λοιπόν ισχυρίζονται ότι τα ναρκωτικά τα ακολουθούν ομάδες νεολαίας από περιέργεια, επειδή τάχα είναι απαγορευμένα, πρέπει να εξηγήσουν το πώς γίνεται η «περιέργεια» αυτή να είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο συγκεκριμένων ομάδων νέων ανθρώπων. Αυτών που η καπιταλιστική μας κοινωνία τους έχει δείξει με τον πιο άγριο τρόπο τα δόντια της. Φυσικά το πρόβλημα της εξάρτησης διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, όμως με ιδιαίτερη αγριότητα χτυπά τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλισμός για τα λαϊκά στρώματα, αποτελούν συνεπώς αναγκαία συνθήκη για να εμφανιστεί το φαινόμενο χρήσης των ναρκωτικών.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε ικανή ούτε αναγκαία συνθήκη για την εμφάνιση του φαινομένου των ναρκωτικών.Το βασικότερο αίτιο είναι ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου,ο οποίος είτε μας αρέσει είτε όχι είναι μια χημική μηχανή και η λειτουργία του επηρεάζεται από χημικές ουσίες.Οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μεταβολή της ίδιας της ανθρώπινης φύσης.Το ίδιο ισχύει και για πολλά κοινωνικά προβλήματα.Σε όσους υπονοούν ότι στα πλαίσια ενός ολοκληρωτικού ανελεύθερου καθεστώτος το φαινόμενο μπορεί  να περιοριστεί,έχω να απαντήσω ότι το γεγονός ότι τα ζώα δεν παίρνουν ποτέ ναρκωτικά δεν μας κάνει να θέλουμε να γίνουμε ζώα.Η ελευθερία και η δυνατότητα επιλογής είτε του καλού είτε του κακού είναι το μέγιστο αγαθό.

Ο καπιταλισμός καλλιεργεί το φαινόμενο. Σε ένα δικαιότερο σύστημα οι εξαρτημένοι θα ήταν ελάχιστοι (όχι ότι δε θα υπήρχαν και κάποιοι καμένοι), για τους λόγους που αναφέρει ο abbis.

Tα κοινωνικά αδιέξοδα που δημιουργεί το σύστημα είναι μεν αναγκαία συνθήκη, δεν είναι όμως από μόνα τους αναγκαία και ικανή συνθήκη. Το απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα, στο οποίο ζούμε, όχι μόνο μας δημιουργεί προβλήματα στη ζωή μας, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να μετατραπούν σε προβλήματα του καθένα όχι με το σύστημα αλλά με τον εαυτό του. Ο ίδιος ο καπιταλισμός φέρνει τους ανθρώπους σε ρήξη με το σύνολο των κοινωνικών τους σχέσεων. Τους αποξενώνει δηλαδή από την ανθρώπινη ουσία τους από τον ίδιο τους τον εαυτό. Έτσι η «αναγκαία συνθήκη» γίνεται ικανή. Το πρόβλημα που αποκτά πλέον κάποιος με τον εαυτό του εκφράζεται με πολλούς τρόπους και ένας από τους πιο βασικούς είναι η θέληση για φυγή. Η πιο ακραία μορφή φυγής είναι η τοξικοεξάρτηση.
Το πρόβλημα είναι καθολικό, δεν αγκαλιάζει μόνο ορισμένες περιθωριακές ομάδες ή ανθρώπους που προέρχονται από «προβληματικές» οικογένειες. Στον καπιταλισμό όλοι αυτοί που δημιουργούν τον πλούτο της κοινωνίας είναι αποξενωμένοι από τη βασική τους δραστηριότητα, που ως τέτοια παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και επιβεβαίωση της προσωπικότητας, από τη δραστηριότητα αυτή που δημιουργεί τον κοινωνικό πλούτο. Δηλαδή από την παραγωγική εργασία. Οι άνθρωποι δεν εργάζονται για να δημιουργήσουν τον πλούτο της κοινωνίας, αλλά για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Στο αντικείμενο της δουλειάς τους δεν βλέπουν τον εαυτό τους και την προσωπικότητα τους, αλλά τον καταναγκασμό. Η προσωπική τους αξία δεν έγκειται στην ικανότητα τους να δημιουργούν αξίες χρήσης που ανεβάζουν το συνολικό βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας, αλλά στην ικανότητα τους να παράγουν υπεραξία. Τα εμπορεύματα αποτελούν τον τελικό σκοπό της ανθρώπινης δραστηριότητας και μέσα από αυτά βρίσκει ο καθένας τον εαυτό του και όχι στην ίδια την ανθρώπινη ουσία του.
Αυτή η αποξένωση αποτελεί τη βάση για την αποδόμηση, για τον κατακερματισμό συνολικά της προσωπικότητας. Αποτελεί σημαντικό παράγοντα που ευνοεί την αστική ιδεολογία να βρίσκει εύφορο έδαφος και σε τελική ανάλυση να κυριαρχεί ανάμεσα στους εργαζομένους.
Αυτή η αποξένωση καθορίζει τις σχέσεις στην οικογένεια, στο φιλικό κύκλο και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Η καταπίεση από τον τόπο εργασίας μεταφέρεται στην οικογένεια. Οι γονείς μετατρέπονται σε αρκετές περιπτώσεις σε τυράννους. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αυτός ο υπέρτατος νόμος του καπιταλισμού, μεταφράζεται σε αμέτρητες καθημερινές μικρο-εκμεταλλεύσεις στις διαπροσωπικές σχέσεις, γίνεται νόμος που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι σχέσεις γίνονται ανταγωνιστικές. Ο σύντροφος πολλές φορές επιδιώκει να πάρει περισσότερα απ' όσα δίνει, το ίδιο και ο φίλος. Η παρέα αποτελεί συγκόλληση χωρίς κοινές ανησυχίες, ιδανικά και αξίες, με αποτέλεσμα να υπάρχει κενό στην επικοινωνία και αμηχανία.
Για όλα αυτά όμως δεν ευθύνεται κανένας άλλος από τον ίδιο τον καπιταλισμό, που όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο περισσότερο σαπίζει, τόσο περισσότερο γίνεται αντιδραστικό και αποκρουστικό το πρόσωπο του και γι' αυτό τόσο περισσότερο θα δημιουργεί ανάμεσα στους ανθρώπους αποκρουστικά κακέκτυπα του.
Ακραία μορφή και αποτέλεσμα αυτής της αποξένωσης του ανθρώπου από την ανθρώπινη ουσία του είναι η εξάρτηση. Όπου το εμπόρευμα-ουσία θεοποιείται. Η κοινωνικότητα του ανθρώπου καταστρέφεται. Η κοινωνική συνείδηση εξαφανίζεται. Η προσωπικότητα είναι τελείως καταστραμμένη
Δεν πέφτουν φυσικά όλοι οι άνθρωποι στο «λούκι» της εξάρτησης, αλλά οι πιο ευάλωτες προσωπικότητες. Αυτοί που καταφέρνουν να κρατήσουν τις περισσότερες αντιστάσεις, να διαμορφώσουν σύστημα αξιών που έρχεται σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες αξίες, να συνειδητοποιήσουν την αντικειμενική πραγματικότητα, μπορούν να αντισταθούν και στους ψεύτικους παραδείσους.
Όμως σκοπός ύπαρξης του καπιταλισμού είναι η διαιώνιση του και η διευρυμένη αναπαραγωγή του. Απαραίτητη προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η ιδεολογική χειραγώγηση των εργαζομένων και των νέων. Δηλαδή η συσκότιση της πραγματικής φύσης του συστήματος και η αντιστροφή της πραγματικότητας, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που δίνει στην αστική τάξη το γεγονός ότι είναι κυρίαρχη, ότι έχει στα χέρια της την εξουσία.
Ο άνθρωπος που στον καπιταλισμό και εξαιτίας των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής έχει έρθει σε ρήξη με το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων, ο άνθρωπος που έχει δηλαδή αλλοτριωθεί, διαμορφώνει κάτω και από την επίδράση της αστικής ιδεολογίας στρεβλό σύστημα αναγκών, το οποίο με τη σειρά του διαμορφώνει στρεβλές αξίες

Όταν ο άνθρωπος έρθει σε ρήξη με σύνολο των κοινωνικών του σχέσων και στη συνέχεια διαμορφώσει στρεβλές αξίες εκεί είναι που βρίσκει εύφορο έδαφος η βιομηχανία του θεάματος και του life style, που φροντίζει να δημιουργήσει τέτοια πρότυπα, ώστε να καθαγιάζονται τα αστικά ιδεώδη (κέρδος, ατομικισμός, εκμετάλλευση).
Η πραγματική αιτία της αδυναμίας εκπλήρωσης των αναγκών που στερεί την ευτυχία από τους ανθρώπους μεταφράζεται με λάθος τρόπο και το σύστημα φροντίζει γι' αυτό. Ο μαθητής που διώχνεται από το ταξικό σχολείο κουβαλάει μαζί του την ευθύνη της αποτυχίας. Δεν παίρνει τα γράμματα, είναι τεμπέλης. Ο πατέρας είναι αυταρχικός. Ο άνεργος, ο απολυμένος, φέρει επίσης ακέραια την ευθύνη της κατάστασης του. Δεν έχει αρκετές γνώσεις, δεν είναι ικανός, δεν είναι καπάτσος. Οι «κακές» παρέες δαιμονοποιούνται και οι «σκάρτοι φίλοι» ενισχύουν αντικοινωνικές τάσεις.
Οι πραγματικοί νόμοι αυτής της κοινωνίας κρύβονται με περισσή επιμέλεια. «Μαζί με τα νερά» πετιέται και το παιδί και η αποστροφή απέναντι στην καπιταλιστική κοινωνία γίνεται αποστροφή απέναντι στην κοινωνία γενικά, γεννά αντικοινωνική-περιθωριακή συμπεριφορά.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων αδυνατούν να κατανοήσουν την αντικειμενική πραγματικότητα και συνεπώς αδυνατούν να ανακαλύψουν τους δρόμους που πρέπει να περπατήσουν, για να εκπληρώσουν τις ανάγκες τους, να ζήσουν ευτυχισμένοι. Η οργανωμένη πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού είναι για τους περισσότερους άγνωστη, ενώ ο ίδιος ο καπιταλισμός με επιμέλεια καλλιεργεί την απογοήτευση για τη δυνατότητα ανατροπής του.
Έτσι το ίδιο το σύστημα προσπαθεί να στερήσει από τους ανθρώπους την πραγματική γνώση της πραγματικότητας, να τους κάνει θύματα απατών και αυταπατών. Να διαστρέψει τον τρόπο σκέψης και ζωής τους, να στρεβλώσει τις πραγματικές ανάγκες τους.
Με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνει το έγκλημα, αφήνοντας ανοχύρωτες τις προσωπικότητες και ιδιαίτερα τις νεανικές, απέναντι στη μάστιγα των ναρκωτικών.
Να, λοιπόν, γιατί  η τοξικομανία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο κρίσης με πολλαπλές αιτίες (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές, ψυχολογικές, ιστορικές κ.λπ.), που όλες όμως πηγάζουν από τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας και με αυτήν την έννοια είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό. Και θα εντείνεται όσο το σύστημα θα σαπίζει ολοένα και περισσότερο. Γι' αυτό και η μόνη αναγκαία και ικανή συνθήκη για την εξαφάνιση του προβλήματος είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και η σοσιαλιστική κοινωνία.
Φυσικά ο κάθε τοξικομανής μπορεί να απεξαρτηθεί ακόμα και μέσα σε αυτό το σύστημα, αν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις.

Το επισυναπτόμενο αρχείο περιέχει πολλά ενδιαφέροντα και, για πολλούς, πρωτάκουστα στοιχεία σχετικά με την κάνναβη. Εϊναι απόσπασμα από το βιβλίο του Κλεάνθη Γρίβα "Αντίσταση στην εποχή των τίποτα". Σημειώνω ότι ο Γρίβας έχει ασχοληθεί σε βάθος με το ζήτημα των ναρκωτικών, έχει εκδόσει μερικά βιβλία αποκλειστικά για αυτό το θέμα, και δεν είναι ένας τυχαίος. Διαβάστε, λοιπόν, για την κάνναβη.

(http://www.iliosporoi.gr/gr/images2/AFISA2_narkotika_teliko_web.jpg)

Χαζεύω ηλεκτρονικά στην Στουρνάρη. Εδώ και χρόνια είναι η αγαπημένη μου βόλτα – ιδίως τα Σάββατα το πρωί. Πάω πολύ νωρίς, πριν γίνει αδιάβατος ο δρόμος από τα τριπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Ψηλά, κοντά στην πλατεία Εξαρχείων, με σταματάει μία νέα κοπέλα – γύρω στα 25. Χλωμή και με ατημέλητα ξανθά μαλλιά. Χωρίς να με κοιτάει μου λεει χαμηλόφωνα: «Κύριε βρίσκομαι σε δύσκολη θέση. Έχω ήδη συμπτώματα στέρησης. Μαζεύω χρήματα για να πάρω τη δόση μου – σας παρακαλώ, βοηθείστε».

Την ώρα που μιλάει βλέπω ότι τα χέρια της τρέμουν ανεπαίσθητα. Τα μάτια της είναι αλλού. Έχω την αίσθηση ότι μου λέει την αλήθεια.

Κινηματογραφικά περνάνε από το μυαλό μου διάφορες εναλλακτικές λύσεις. Να της κάνω ένα σύντομο κήρυγμα για τις βλαβερές συνέπειες των ναρκωτικών, να της πω «δεν σου δίνω για να τα κόψεις», να της συστήσω μία φίλη μου που εργάζεται σε κοινότητα απεξάρτησης... Και τελικά βγάζω και της δίνω. Χάνεται μέσα στον κόσμο.

Δεν ξέρω ακόμα αν έκανα καλά – είδα όμως τόσο έντονα την ανάγκη της...

Πηγαίνω κατά καιρούς στην Ομόνοια – η γυναίκα μου εργάζεται στην Πολυκλινική. Καμιά φορά, όταν έχει απογευματινό ιατρείο, πηγαίνω και βράδυ. Όλη μέρα – αλλά περισσότερο το βράδυ – περιφέρονται σαν ζόμπι στρατιές ναρκομανών. Με βλέμμα απλανές και ασταθή βήματα τριγυρνάνε. Μερικές φορές σωριάζονται – όπου βρούνε.

«Μάστιγα τα ναρκωτικά» γράφουν οι εφημερίδες, απηχώντας την γνώμη του μέσου πολίτη, που τρέμει για τα παιδιά του. Όσα όμως επίθετα και να τους κολλήσουμε δεν θα φύγουν. Ούτε με εξορκισμούς, ούτε με παραινέσεις. Άλλωστε, συνοδεύουν τον άνθρωπο από τα πρώτα του βήματα στον κόσμο. Παραισθησιογόνες ουσίες χρησιμοποιούσαν όλοι οι πολιτισμοί, αρχαίοι και νέοι, πρωτόγονοι και πολιτισμένοι. Εθιστικές ουσίες επίσης. Μερικές από αυτές είναι νόμιμες αν και πολύ πιο βλαβερές από τις παράνομες. Π. χ. το τσιγάρο και το αλκοόλ. (Για το τσιγάρο και τα υπόλοιπα κάνετε κλικ σε ένα κείμενό μου ΕΔΩ).

Τα προγράμματα απεξάρτησης έχουν τελική επιτυχία γύρω στο 3%. Ας αφήσουμε που ποτέ δεν θα είναι αρκετά για να καλύψουν όλους τους χρήστες. Κι εκεί έχει δημιουργηθεί μία ύποπτη βιομηχανία με αμφίβολα οφέλη...

Απελευθέρωση; Μοιάζει η πιο ορθολογική λύση. Οι μόνοι που έχουν σίγουρα να χάσουν είναι οι έμποροι και οι κρατικοί λειτουργοί (μπάτσοι, δικαστές, κλπ) που λαδώνονται από αυτούς. Άλλωστε η απαγόρευση είναι σχετικά πρόσφατη υπόθεση. Αμερικάνικη εφεύρεση. Ξεκίνησε μετά τον Β΄ παγκόσμιο – μερικοί λένε με πίεση της Μαφίας, που είχε χάσει τα έσοδα της ποτοαπαγόρευσης και ήθελε να ρεφάρει.

Η ποτοαπαγόρευση αποτελεί ένα καλό μοντέλο σκέψης για το πρόβλημα – δεν μείωσε καθόλου την κατανάλωση αλκοόλ – αύξησε μόνο τα κέρδη των εμπόρων...

Δεν είμαι ειδικός και δεν έχω τελεσίδικη άποψη. Νομίζω όμως ότι έκανα καλά σήμερα το πρωί που έδωσα αυτά τα χρήματα στην κοπέλα. Αν δεν υπήρχε απαγόρευση, μπορεί να χρειαζόταν πολύ λιγότερα. Ή και καθόλου, αν πήγαινε σε ένα νοσοκομείο όπου θα ήταν καταχωρημένη...

ΠΗΓΗ:nikosdimou.blogspot.com (http://nikosdimou.blogspot.com/2006/04/blog-post_15.html)

Ουαί ημίν

Ο δικαστής κατέβηκε από την έδρα του. Διάλειμμα. Επιτέλους μπορεί να καπνίσει! Άναψε τσιγάρο και τράβηξε μία βαθιά ρουφηξιά.

Πριν από λίγα λεπτά είχε καταδικάσει σε πολυετή φυλάκιση έναν ναρκομανή που πιάστηκε με αρκετή ποσότητα χασίς.

Μάλλον δεν θα γνώριζε ο κύριος δικαστής ότι ναρκομανής είναι ο ίδιος (ενώ ο 'χασικλής' δεν ήταν...) Και ότι το δικό του ναρκωτικό - η νικοτίνη - βρίσκεται στην διεθνή κλίμακα εθισμού πολλές θέσεις ψηλότερα από την ταπεινή 'φούντα' του κατάδικου. Σε επίσημο κείμενο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας αναγράφεται: 'Ερευνητές έχουν αξιολογήσει την νικοτίνη ως πολύ πιο εθιστική από την ηρωίνη, την κοκαΐνη, την μαριχουάνα, ή το οινόπνευμα'. Αλλά και στην 'κλίμακα κινδύνου' η διαφορά είναι τεράστια: το τσιγάρο είναι μέσα στα χειρότερα, λίγο πιο κάτω από την ηρωίνη. Αμέσως μετά έρχεται το οινόπνευμα και πολύ πιο κάτω το 'Άγιο Χασισάκι' όπως το αποκαλεί ο Ηλίας Πετρόπουλος. Το οποίο δεν είναι καν ναρκωτικό. Ούτε βλάβες στην υγεία επιφέρει, ούτε εθισμό οργανικό προκαλεί. Η θεωρία ότι αποτελεί τον προθάλαμο των σκληρών ναρκωτικών έχει διαψευσθεί από όλες τις έρευνες. (Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει).

Όμως ο κύριος δικαστής που καπνίζει είναι ευυπόληπτος πολίτης - ενώ ο χρήστης θα σαπίσει στην φυλακή...

Το ίδιο ευυπόληπτος είναι και ο βιομήχανος σιγαρέτων, στυλοβάτης της κοινωνίας, χορηγός καλλιτεχνικών εκδηλώσεων - κι ας είναι στην πραγματικότητα παραγωγός καρκίνου και καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Όσο για τον καλλιεργητή δενδρυλλίων ινδικής καννάβεως, αυτός πια κι αν είναι εγκληματίας - έτσι και τον μυριστεί ο νόμος βλέπει τον κόσμο μέσα από κάγκελα. Αντίθετα ο καπνοπαραγωγός παίρνει δάνεια και επιδοτήσεις από το κράτος για να συνεχίζει την θεάρεστη καρκινογόνο δραστηριότητά του.

Όλα αυτά τα γράφω όχι - όπως θα νομίσουν μερικοί - για να καταφερθώ εναντίον του καπνίσματος. Αποδέχομαι απόλυτα την αρχή της αυτοδιάθεσης των πνευμόνων τους, που επικαλούνται οι καπνιστές. (Φτάνει να μην βλάπτουν τους δικούς μου!) Τα γράφω για να στιγματίσω την υποκρισία της κοινωνίας που ανάλογα με τις οικονομικές και ταξικές σκοπιμότητες κατασκευάζει ένοχους και αποενοχοποιεί εγκληματίες.

Στις διαμαρτυρίες των καπνιστών περί υστερίας και καταπίεσης θέλω απλώς να αντιτάξω το πόσο αφάνταστα ευνοημένοι είναι από την σημερινή τάξη πραγμάτων. Απολαμβάνουν το μόνο νόμιμο ναρκωτικό. Μία συνεπής κοινωνία ή θα έπρεπε να απαγορεύσει και το κάπνισμα - ή να επιτρέψει όλες τις ντρόγκες. Με ποια λογική ο τοξικομανής του τσιγάρου βάζει φυλακή αυτόν που χαίρεται το (πολύ αθωότερο) τσιγαρλίκι του;

Κάθε μέρα γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις εναντίον των ναρκωτικών - και ούτε που αναφέρεται το πιο διαδεδομένο - το τσιγάρο!

Φίλοι καπνιστές: Δεν είστε οι απόβλητοι - είστε προνομιούχοι! Σταματήστε την γκρίνια και συνεχίστε την εντατική αυτοκαταστροφή σας. Το μόνο που σας ζητάμε είναι να μην ρυπαίνετε τους δικούς μας πνεύμονες με το δικό σας νέφος.

Καθημερινή

ΠΗΓΗ:www.ndimou.gr (http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=9&time_id=10&cat_id=20)

Simfono merikos me ta parapano. Alla o parapano sigrafeas ehei kanei ena epistimoniko lathos giati apla ehoume neoteres ereunes shetika me to hasis.
To hasis einai efistiko alla epeidi ehei ena monadiko haraktiristiko se shesi me ta alla narkotita (ennoeite vazo kai tin nikotini mesa) apotelei poio ipouli apeili gia ton hristi tou.
To hasis einai lipodialito. Koinos apothikeuetai sto lipos tou anthropou sinepos apothikeuetai ston organismo.
O hristis einai monimos psilohigh kai otan kanei tzoura kommati mpainei apeuthias stin drasi kai kommati tou apothikeuete.
Siga siga apaitei megalitero katofli hasisiou sto aima gia na aisthanete kala kai benei se faulo kiklo.
To tsigaro apo tin alli sou dinei boustarisma amesa.

To problima me ta narkotika einai oti eisai egefalika ethismenos. I praksi katheautou kanei ton egefalo na enishiei tin aisthisi kaloperasis. I ellipsi tou enishiei to aisthima elipsis.
To problima einai oti oloi nomizoun oti mporoun na kopsoun tin eksartisi alla einai poli diskolo.
Giati opos se ena astathes sistima automatou eleghou, diskola to isoropis otan i enishisi einai terastia. Sinithos to sistima den paiftei se astatheia mono me ena tropo. Kai autos einai na min to valeis se thesi on, pote.

Πού ακριβως τα διαβασες αυτα? Μπορεις να δωσεις καποιο link ή καποια αλλη πηγη?

Η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών εξετάζεται προσεκτικά από την επιτροπή και είναι η πρώτη ίσως φορά που ένα τόσο ευαίσθητο κοινωνικά θέμα δεν είναι απλά ένα θεωρητικό ενδεχόμενο.


Αν και η επιτροπή αναθεώρησης του Ποινικού Κώδικα εξετάζει τις γενικές κατηγοριοποιήσεις των ποινών, αφήνοντας στον νομοθέτη τα επιμέρους όρια τιμωρίας για τα ειδικότερα αδικήματα, εν τούτοις η συνολικά επιχειρούμενη αναδιάρθρωση του συστήματος επηρεάζει και τα εγκλήματα περί τα ναρκωτικά.

**Το πλέον χαρακτηριστικό ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει η επιτροπή είναι εάν θα συμπεριλάβει, για παράδειγμα, μια γενική ρύθμιση που θα καθιστά ατιμώρητες τις πράξεις αυτοπροσβολής, αυτές δηλαδή που στρέφονται κατά του ίδιου του δράστη. Και η χρήση ναρκωτικών ουσιών «είναι η κατ' εξοχήν τέτοια πράξη», όπως επισημαίνει ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και πρώην πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, Ν. Παρασκευόπουλος.

Η διάταξη του ειδικού νόμου που ισχύει σήμερα προβλέπει ότι όποιος προμηθεύεται ή κατέχει ναρκωτικά σε ποσότητα που αποδεδειγμένα εξυπηρετεί αποκλειστικά τις δικές του ανάγκες, ή κάνει χρήση τους, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις ενός έτους. Εως τώρα δεν έχει καθοριστεί νομοθετικά η έννοια της μικροποσότητας, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να εκτιμούν ελεύθερα και κατά περίπτωση την ποινή που επιβάλλουν.

**«Η πάγια θέση μας είναι ότι ο χρήστης δεν πρέπει να τιμωρείται» επαναλαμβάνει και ο σημερινός πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, Γερ. Νοταράς. Προσθέτει, όμως, ότι το πρόβλη_
6;α δημιουργείται με τα υπόλοιπα, σχετικά με τη χρήση ναρκωτικών, αδικήματα που τελεί ο χρήστης.

- Σύμφωνα πάντως με τα επίσημα στοιχεία για το 2003, το 79% των αδικημάτων που καταγράφηκαν γύρω από τα ναρκωτικά αφορούσαν χρήση και κατοχή για χρήση, έναντι του 21% που αφορούσε εμπορία και διακίνηση!

- Πέραν αυτών, η αύξηση του αριθμού των προσώπων που εμπλέκονται σε υποθέσεις ναρκωτικών, αυξάνονται δραματικά στη χώρα μας, σημειώνοντας ποσοστά μοναδικά σε όλη την Ευρώπη. Μόνο την περίοδο 1995-2003, οι φερόμενοι ως δράστες τέτοιων αδικημάτων από 4.887 έφτασαν τους 16.195, δηλαδή τετραπλασιάστηκαν, ενώ, σε σχέση με το 1985, αυξήθηκαν κατά 16 φορές!

**Σε αναλυτική έκθεσή της προς την επιτροπή του υπουργείου Δικαιοσύνης με θέμα τη γενική ποινική κατάσταση της χώρας και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, η Τόνια Τζαννετάκη, λέκτορας εγκληματολογίας και σωφρονιστικής στη Νομική Σχολή της Αθήνας, θεωρεί τη «σκλήρυνση της στάσης της ελληνικής έννομης τάξης απέναντι σε σχετικά με τα ναρκωτικά εγκλήματα», μία από τις αιτίες του σημερινού αδιεξόδου στα σωφρονιστικά καταστήματα. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «το σκληρό νομοθετικό πλαίσιο όσον αφορά τουλάχιστον την γκρίζα περιοχή της μικροδιακίνησης των ναρκωτικών, η μεταβολή επί το αυστηρότερον των προϋποθέσεων για την υφ' όρο απόλυση, κυρίως όμως η δικαστηριακή πρακτική, έχουν οδηγήσει σε τεράστια αύξηση του ποσοστού των κρατουμένων αυτών», που είναι μεγαλύτερο από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες!

**Προβληματική θεωρείται τέλος, σύμφωνα και με τον Γ. Νοταρά, η εφαρμογή των εναλλακτικών θεσμών έκτισης των ποινών, όπως η αναστολή ή η υποβολή σε θεραπευτικά προγράμ&
#956;ατα. Για τον λόγο αυτό, προτείνει συνεχή και συστηματική ενημέρωση των δικαστών και λειτουργία των θεραπευτικών προγραμμάτων μέσα στις φυλακές, όπου παρατηρείται και η μεγαλύτερη συγκέντρωση χρηστών.

**Ενα άλλο συναφές θέμα είναι και η συχνά δυσμενέστερη μεταχείριση των χρηστών ινδικής κάνναβης από τα δικαστήρια, καθώς δεν μπορεί να τεκμηριωθεί επιστημονικά ο εθισμός τους. Και όμως τα μισά αδικήματα ναρκωτικών στην Ελλάδα αφορούν την κάνναβη (52%), με την ηρωίνη να καταλαμβάνει το 40% και την κοκαΐνη το 5% του συνόλου των ναρκω-αδικημάτων.


Πηγή: ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=8996060)


Περίληψη: Αναζητείται τρόπος για την ορθολογικότερη αντιμετώπιση από το νόμο, εγκλημάτων αυτοπροσβολής, όπως η χρήση κάναβης.


Προσωπικό σχόλιο: Πόσο ακόμα θα θεωρείται η αυτοπροσβολή έγκλημα?

4 ερωτήσεις/απαντήσεις για το ζήτημα των ναρκωτικών

Ερώτηση 1

Ερώτηση:
Η χρήση ναρκωτικών, λένε, δεν είναι φαινόμενο της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας. Έτσι, αντι να αναζητάμε τις αιτίες στο υπάρχον κοινωνικό σύστημα, μήπως πρέπει να τις εντοπίσουμε στη φύση του ανθρώπου και στην περιέργειά του;

Απάντηση:
Ο τρόπος ζωής αποτελεί το είδος και τον τρόπο δραστηριότητας των ανθρώπων στην κοινωνία. Αγκαλιάζει τόσο την εργασία, τον ελεύθερο χρόνο, την πολιτική, την πολιτιστική ζωή, όλες τις μορφές ικανοποίησης των υλικών και πνευματικών αναγκών.

Έτσι, τόσο οι οικονομικές σχέσεις, όσο και το κοινωνικο-οικονομικό καθεστώς, ο πολιτισμός και η κοσμοαντίληψη καθορίζουν τον τρόπο ζωής. Ωστόσο, καθοριστική επίδραση στην διαμόρφωση του τρόπου ζωής των ανθρώπων ασκεί ο τρόπος παραγωγής. Για παράδειγμα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του τρόπου ζωής για τους εργαζόμενους στον καπιταλισμό είναι η ανασφάλεια, η εντατικοποίηση, η μόνιμη απειλή της ανεργίας, οι διακρίσεις, τα ταξικά εμπόδια στην παιδεία κ.α., ενώ, ως κυρίαρχη ιδεολογία, αναδεικνύεται ο ατομικισμός, και ο καταναλωτισμός.

Υπό αυτούς τους όρους, η χρήση ναρκωτικών, και η σχέση του με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, υπήρχε σε όλους τους κοινωνικο-οικονομικού σχηματισμούς, ακόμη και στις πρωτόγονες και αρχαίες κοινωνίες. Στο σύνολο, αυτές οι ουσίες αποτελούσαν μέρος μιας τελετουργίας ή θεραπευτικής πράξης, ήταν ένα κομμάτι μιας συλλογικής λειτουργίας, ενός αυστηρά οριοθετημένου πολιτιστικού πλαισίου.

Αλλάζοντας, οι σχέσεις παραγωγής, αναμφισβήτητα, αλλάζει και ο τρόπος ζωής, συνεπώς και η «λειτουργικότητα» της χρήσης ουσιών. Στον καπιταλισμό, εκεί όπου κατά τον Μαρξ, οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους εμφανίζονται ως σχέσεις μεταξύ πραγμάτων, η χρήση των ουσιών ξεφεύγει από την προαναφερθείσα συμπεριφορά, παίρνοντας έναν γενικευμένο χαρακτήρα.
Ο όρος «τοξικομανία» (όπως και ο όρος «αλκοολισμός»), εμφανίζεται πρώτη φορά του 19ου αιώνα, όταν δηλαδή το ίδιο το φαινόμενο παίρνει γενικευμένες διαστάσεις δρώντας διαλυτικά στους κοινωνικούς δεσμούς. Αρχίζει νʼ αποτελεί το «όχημα φυγής» από μια εφιαλτική κοινωνική πραγματικότητα, που δημιουργεί ο καπιταλισμός. Ήδη ο Ένγκελς αναφέρει την χρήση ναρκωτικών από το νεοδημιουργηθέν προλεταριάτο, στα εργοστάσια της Αγγλίας, ώστε νʼ αντέχει τις δυσβάσταχτες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Το ίδιο ισχύει και για την Αμερική όπου περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες κάνουν χρήση για τους ίδιους λόγους.

Τα ναρκωτικά πλέον, αποτελούν ένα από τα βασικά όπλα της αστικής τάξης στην προσπάθεια της να επιβάλει την ιδεολογία αλλά και να διατηρήσει την κυριαρχία της.

Οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών είναι συνδεδεμένοι με τον καπιταλισμό και το ανώτατο στάδιο του, τον ιμπεριαλισμό.

- Το 1805, παράγεται η μορφίνη για την φαρμακευτική αντιμετώπιση των οπιομανών, με αποτέλεσμα χιλιάδες νέους εξαρτημένους από την μορφίνη. Δεν είναι λίγες επίσης οι αναφορές για την τρομακτική εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών στο γαλλικό στράτευμα.
- Η περίοδος 1839-1842 χαρακτηρίζεται από τον πόλεμο του οπίου. Η Μ.Βρετανία κερδίζει τον πόλεμο στην Κίνα με βασικό στόχο το ελεύθερο εμπόριο του οπίου.
- Το 1880, εμφανίζεται η κοκαΐνη, ως φάρμακο κατά της μορφίνης. Μέσα σε λίγα χρόνια, πάνω από 80.000 άτομα, εξαρτώνται από την κοκαΐνη στο Παρίσι. Η εξάπλωση των ναρκωτικών παίρνει τεράστιες διαστάσεις.
- Το 1898, η BAYER παράγει την ηρωίνη για την φαρμακευτική αντιμετώπιση των μορφινομανών. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε έντονα μέχρι σήμερα.
- Το 1943, η HOECHT στη χιτλερική Γερμανία παράγει την μεθαδόνη, για φαρμακευτική αντιμετώπιση των ηρωινομανών.
- Μετά από 25 χρόνια περίπου, η μεθαδόνη, χρησιμοποιείται ευρέως στην Αμερική, με την αιτιολογία ότι η εξάρτηση από ηρωίνη είναι μια μεταβολική νόσος όπως ο διαβήτης...

Είναι παραπάνω από εμφανές ότι τα ναρκωτικά αποτελούν ισχυρό όπλο κοινωνικού ελέγχου στα χέρια των αστών, με στόχο τη διασφάλιση της κυριαρχίας τους. Ως ιδεολογικό όπλο χρησιμοποιούνται για την κυριαρχία της αστικής τάξης, μέσα από τον κοινωνικό έλεγχο της νεολαίας που «ναρκωμένη» τίθεται εκτός μάχης.




Ερώτηση 2

Ερώτηση:
Πώς συνδέεται το φαινόμενο της εξάρτησης με την καπιταλιστική κοινωνία και την αλλοτρίωση που γεννιέται μέσα σε αυτήν;

Απάντηση:
Αναμφίβολα η εργασία, αποτελεί τον πρώτο και βασικό όρο της ανθρώπινης ύπαρξης χάρη στην οποία ο άνθρωπος, ξεχώρισε από τον κόσμο των ζώων άρχισε να κατασκευάζει εργαλεία, να αναπτύσσει την παραγωγική του πείρα. Αρχισε λοιπόν να αλλάζει τη φύση, τον κόσμο αλλά και τον εαυτό του, να μεταβιβάζει δηλαδή στο αντικείμενο που παρήγαγε ανθρώπινα χαρακτηριστικά, να το χρησιμοποιεί για τους σκοπούς του.

Περνώντας χιλιάδες χρόνια, η ανάπτυξη της εργασίας οδήγησε στη σύσφιξη των δεσμών ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας, ενισχύοντας τις εκδηλώσεις αμοιβαίας βοήθειας και κοινής δραστηριότητας κάνοντας ξεκάθαρο στους ανθρώπους ότι δεν μπορούν να παράγουν εάν δεν ενωθούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο για μια κοινή δραστηριότητα, και για μια αμοιβαία ανταλλαγή π.χ εμπόριο. Για να παράγουν οι άνθρωποι δημιουργούν τελικά μεταξύ τους καθορισμένους δεσμούς και σχέσεις (π.χ Νόμοι που ρυθμίζουν την εργασία) συντελώντας στην παραγωγή. Δημιουργούνται έτσι, σιγά - σιγά, ανάμεσα στους ανθρώπους καθορισμένες κοινωνικές σχέσεις που αποτελούν κάθε φορά την οικονομική βάση της κοινωνίας (σχέσεις παραγωγής). Στον καπιταλισμό, εκεί δηλαδή όπου υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (π.χ. εργοστάσια) και εργατική δύναμη την οποία ο κάτοχος της (εργαζόμενος) την πουλά (μισθωτή εργασία) προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, παρατηρούμε το γεγονός ότι τόσο η εργατική του δύναμη όσο και ο ίδιος ο εργαζόμενος αρχίζει να λειτουργεί περίπου όπως ένα εμπόρευμα. (όπως ένα προϊόν που ανταλλάσσεται, πουλιέται και αγοράζεται).Κυρίως όμως ο εργαζόμενος- που είναι ο δημιουργός του προϊόντος, άρα και του κοινωνικού πλούτου- είναι αποξενωμένος από το δημιούργημά του γιατί δεν είναι κάτοχος των μέσων παραγωγής αλλά μόνο της εργατικής του δύναμης. Αυτό το φαινόμενο, η αλλοτρίωση, οδηγεί σε μια απομάκρυνση όχι μόνο από το προϊόν αλλά και από την ίδια την δημιουργική φύση του ανθρώπου αφού η εργασία , από παράγοντας που έκανε τον άνθρωπο κοινωνικό ον, μετατρέπεται σε μια καταναγκαστική δουλεία. Παράλληλα σε συνθήκες άκρατου ανταγωνισμού λόγω της απόκτησης μεγαλύτερου κέρδους από τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής ο εργαζόμενος υποβάλλεται σε σωματική, πνευματική και ψυχική δοκιμασία (εντατικοποίηση) δουλεύει σε συνθήκες μόνιμης απειλής να μείνει άνεργος. Στον καπιταλισμό, μια κοινωνία που η άνοδος της παραγωγής δίνει την δυνατότητα στην ανθρωπότητα να δουλεύει λιγότερο και να ζει καλύτερα, η εργασία επιβάλλεται ως «υποχρεωτική» αναγκαιότητα. (όπως γινόταν δηλαδή και στις προηγούμενες ταξικές-εκμεταλλευτικές κοινωνίες, οι οποίες όμως δεν είχαν φθάσει σε τέτοια επίπεδα ανάπτυξης της παραγωγής ώστε το αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση του ελεύθερου να μπορεί να γίνει πραγματικότητα). Για εκατομμύρια ανθρώπους η δουλειά δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μέσο για βγάλουν το ψωμί τους, ένα είδος «νεκρού χρόνου» τον οποίο προσπαθούν όσο περισσότερο μπορούν να «βάλουν σε παρένθεση».

Αυτές οι αντικειμενικές συνθήκες, οι σχέσεις παραγωγής μέσα στις οποίες παράγει ο άνθρωπος, έχουν άμεσο αντίκτυπο στην συνείδηση που διαμορφώνει. Αφού δεν ελέγχει το προϊόν της εργασίας του, νιώθει να μην ελέγχει τις ίδιες τις εξελίξεις. Βρίσκεται αμήχανος μπροστά σε συνθήκες που αισθάνεται ότι δεν μπορεί να επηρεάσει. Σε μια τέτοια διαδικασία ο άνθρωπος απομονώνεται από τον εαυτό του, αλλά και από τους άλλους. Ο ανταγωνισμός για την απόκτηση του κέρδους μεταφέρεται και στις ανθρώπινες σχέσεις εκτός «χρόνου εργασίας».Ο σύγχρονος άνθρωπος παγιδευμένος στους εξοντωτικούς ρυθμούς της εργασίας, ζει μια ζωή χωρίς χαρ
ά και ξεκούραση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι γονείς σπάνια μιλούν στα παιδιά τους για τη δουλειά τους (τι θα μπορούσαν άραγε να πουν αν ασκούν επαγγέλματα, που απουσιάζει η έλλειψη ικανοποίησης και δημιουργικότητας;). Η κατάσταση βέβαια, δεν διαφέρει και πολύ στα πιο εύπορα στρώματα της κοινωνίας που ταυτίζουν την ύπαρξη τους με το μέγεθος της περιουσίας τους. Στις ελεύθερες ώρες του, ο άνθρωπος προσπαθώντας να «γεμίσει» τον χρόνο του, να ανατρέψει την στενότητα και τη βαριεστιμάρα της εργασίας του, οδηγείται πολλές φορές και στον καταναλωτισμό π.χ shopping therapy. Βέβαια η «ελεύθερη επιλογή» του σε μια τεράστια ποικιλία εμπορευμάτων δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος διότι η επιλογή γίνεται με κόστος την αποξένωσή του αφού λειτουργεί ως μοναδική πλέον διέξοδος και ικανοποίηση ενώ δεν είναι λίγες οι φορές όπου το εμπόρευμα παίρνει και υπερφυσικές διαστάσεις (φετιχισμός) π.χ. η μόδα, ο life style τρόπος ζωής. Και βέβαια όλα αυτά ανάγονται σε κυρίαρχες ιδέες και αξίες. Το ίδιο συμβαίνει με τα ιδεολογήματα περί ελεύθερης διάθεσης του σώματος μας σχετικά με την χρήση των ναρκωτικών ή το «δικαίωμα στην ναρκωτική ουσία». Πριμοδοτώντας αξίες του ατομικισμού π.χ ότι δήθεν «η ελευθερία σταματά εκεί όπου ξεκινά η ελευθερία του άλλου» ο ένας δηλαδή δεν λειτουργεί ως συμπλήρωμα του άλλου αλλά ως περιορισμός ενισχύοντας όλες τις συμπεριφορές που οδηγούν στην πιο ακραία αποξένωση. Για παράδειγμα η εξάρτηση του ανθρώπου από τα πράγματα (ακόμα και από τα ναρκωτικά) δεν είναι παρά ακραία έκφραση του παθητικού ανθρώπου της εμπορευματικής κοινωνίας του παθητικού καταναλωτή της κουλτούρας του ιμπεριαλισμού ή του παθητικά υποταγμένου στην αίγλη των καταναλωτικών αγαθών. Υπό αυτούς τους όρους η εξάρτηση εμπεριέχεται εν δυνάμει στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.



Ερώτηση 3

Ερώτηση:
Πολλές φορές ακούμε ότι η νεολαία καταλήγει στα ναρκωτικά επειδή διανύουμε σαν κοινωνία μια κρίση αξιών. Λέγεται επίσης ότι ο ατομισμός είναι μια αιτία που καθιστά τα ναρκωτικά μια τραγική πραγματικότητα. Ποιο είναι όμως το κοινωνικό περιεχόμενο του ατομισμού; Ποιες οι αιτίες του και οι συνέπειες του στη διαμόρφωση συνείδησης της νεολαίας;

Απάντηση:
Από καταβολής του το καπιταλιστικό σύστημα αναζητούσε τρόπους διαιώνισης της κυριαρχίας του. Βαθιά άδικο, εκμεταλλευτικό έως απάνθρωπο, στοχεύει με επιμονή στη χειραγώγηση συνειδήσεων, ώστε τα «υποζύγια» να παραμένουν τέτοια, να απομακρύνεται ολοένα το ενδεχόμενο η λαϊκή οργή να μετατραπεί σε συνειδητή πάλη για την ανατροπή του.

Σ' αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται η πριμοδότηση αντιλήψεων «ατομικής ευθύνης και λύσης», που θέλουν τον καθένα από μας «συνυπεύθυνο» για τα προβλήματά του και, άρα, για την εξεύρεση λύσης. Συνολικά ο «ατομισμός» προωθείται συστηματικά από την άρχουσα τάξη ως αξία, πρότυπο και στάση ζωής. Η προσπάθειά της αυτή δεν αρχίζει εκ του μηδενός. Απεναντίας, υπάρχει ήδη το υπόβαθρο, ο ατομισμός ως αντανάκλαση στη συνείδηση όλων μας της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η οποία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία οικοδομείται το υπάρχον, κοινωνικοοικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός. Για αυτό το σύστημα, ο ατομισμός συνιστά επίφαση νομιμότητας, γιατί είναι αυτό το σύστημα που φυλακίζει τους ανθρώπους στη μοναξιά τους, θέτοντάς τους ανταγωνιστικά αντιμέτωπους. Σε καμία περίπτωση ο ατομισμός δεν αποτελεί μια ελεύθερη επιλογή, όσο κι αν φαίνεται τέτοια. Επιβάλλεται με τρόπο που όλοι να τη βιώνουν σαν δική τους.

Η προώθηση αυτών των αντιλήψεων στοχεύει στην αποσύνδεση των κοινωνικών προβλημάτων από τις αιτίες τους. Αποτελούν αυτές οι αντιλήψεις ένα από τα ενδεδειγμένα εργαλεία ώστε και οι υπαίτιοι να μένουν στο απυρόβλητο και ο λαός, η νεολαία, να αποκόβεται από συλλογικές δραστηριότητες και να ωθείται σε αντικοινωνικές συμπεριφορές, σε συμπεριφορές του τύπου «εγώ και το πρόβλημά μου». Να καθίσταται ο καθένας παντελώς αδύναμος να εντοπίσει την αιτία και κατά συνέπεια να την καταπολεμήσει, αδύναμος να γενικεύσει την προσωπική εμπειρία και να την ανάγει στο επίπεδο του κοινωνικού συνόλου. Να επωμίζεται ο καθένας, μόνος του, το τεράστιο βάρος μιας ευθύνης που δεν του ανήκει, με συνέπεια να υφίσταται τεράστιες συνέπειες ο ίδιος και κατά προέκταση η εργατική τάξη, τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα, των οποίων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος.

Ωστόσο, η ατομιστική θεώρηση της αντικειμενικής πραγματικότητας, η αέναη προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων πέρα και έξω από συλλογικές, αγωνιστικές δραστηριότητες, δεν οδηγεί πουθενά. Λύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, που το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι «ασπιρίνες» για προσωρινή ανακούφιση, πολλές φορές ούτε καν αυτό. Ακόμα όμως και ημίμετρα κανείς δεν μπορεί να τα αποσπάσει μόνος του. Αντικειμενικά αυτός ο δρόμος οδηγεί στην απογοήτευση και δύναται -υπό την επίδραση κι άλλων παραγόντων- να οδηγήσει έως και τη χρήση ουσιών και τελικά στην εξάρτηση, όντας αυτά φαινόμενα ακραίας εξατομίκευσης. Ο καθένας μπορεί να κατανοήσει πως η πορεία ενός ανθρώπου που ασφυκτιά σε ένα περιβάλλον που πνίγει όνειρα και ανάγκες, που αναζητά λύσεις αλλά δεν τις βρίσκει στο λανθασμένο σημείο που σκόπιμα του υπέδειξαν, είναι πολύ πιθανό να καταλήξει στις ουσίες ως μέσο φυγής από αυτή την αφόρητη πραγματικότητα.

Η τοξικομανία είναι αποτέλεσμα της πλήρους αποξένωσης του ατόμου από τον εαυτό του, τον συνάνθρωπό του, την ίδια την κοινωνία. Αποξένωση που αντικειμενικά υπάρχει στη βάση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και έχει επέλθει στο επίπεδο της συνείδησης πολύ νωρίτερα, έχοντας γαλουχηθεί με «αξίες» ατομισμού, ακραίου ανταγωνισμού κ.λ.π.. Η τοξικομανία αποτελεί, εν κατακλείδι, την τελευταία «πράξη» στο «έργο» της αλλοτρίωσης του σύγχρονου ανθρώπου.

Το μείζον πρόβλημα των ναρκωτικών είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Δεν μπορούν γιατί είναι το σύστημά τους αυτό που γεννά το πρόβλημα, οι αιτίες είναι κοινωνικές και θα υπάρχουν όσο υπάρχει το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Συν τοις άλλοις η διακίνηση των ναρκωτικών αποτελεί μια εξαιρετικά προσοδοφόρα επιχείρηση, ενώ αυτά αποτελούν ένα ισχυρό όπλο κοινωνικού ελέγχου. Κατά συνέπεια ούτε μπορούν αλλά ούτε και θέλουν να το αντιμετωπίσουν.

Η μοναδική απάντηση, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, στις πριμοδοτούμενες από την άρχουσα τάξη αντιλήψεις και στις συνέπειές τους, δίνεται μόνο με τη συμμετοχή και τη συλλογική δράση. Με τη διαμόρφωση μιας αγωνιστικής στάσης ζωής, μόνης ικανής να εγγυηθεί ανατροπές σε όφελος των νέων και των άλλων καταπιεζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Μέσα στην πάλη για την εξάλειψη των αιτιών των κοινωνικών προβλημάτων μπορεί ο καθένας να ανακαλύψει αξίες και ιδανικά για τα οποία αξίζει να ζει και να αγωνίζεται, να ανακαλύψει το μεγαλείο της ατομικής, μέσα από τη συλλογική, προσφοράς. Να ανακαλύψει εν τέλει τον εαυτό του ως τμήμα ενός συνόλου και τη διέξοδο στα αδιέξοδά του.



Ερώτηση 4

Ερώτηση:
Πολλές φορές υποστηρίζεται ότι ο νέος πρέπει να είναι ελεύθερος να διαθέτει το σώμα του και τη ψυχή του όπως αυτός επιθυμεί. Με λίγα λόγια, μας λένε ότι δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εμποδίσουμε έναν νέο άνθρωπο να κάνει χρήση της ελευθερίας του έστω και στο ζήτημα των ναρκωτικών.
Προκύπτει έτσι το ερώτημα: τι είναι ελευθερία και στη συνέχεια, είναι ο άνθρωπος ελεύθερος μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα;

Απάντηση:
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε τι έχουν στο μυαλό τους αυτοί που υποστηρίζουν μια τέτοια αντίληψη για την ελευθερία του ανθρώπου, ειδικά σε σχέση με την επιλογή των ναρκωτικών.

Σκέφτονται -περίπου-ως εξής:
«Τον άνθρωπο τον χαρακτηρίζει η ελευθερία, δηλαδή η δυνατότητα να ενεργεί όπως θέλει, χωρίς όμως να βλάπτει τον διπλανό του». Δηλαδή, ένας νέος μπορεί να επιλέξει «ελεύθερα» να κάνει χρήση ναρκωτικών, και, αφού δεν πειράζει κάποιον άλλον, είναι δικαίωμά του.

Ποιο είναι το πρόβλημα σε αυτή την άποψη;

Πρώτον, ο άνθρωπος δεν χαρακτηρίζεται γενικά και αόριστα από την ελευθερία. Κατέκτησε την δυ
νατότητα να πράττει -σχετικά ελεύθερα- μέσα από την γνώση των νόμων που διέπουν την κοινωνία και τη φύση. Δηλαδή, απελευθερώθηκε σχετικά από την δύναμη της φύσης όταν έμαθε πώς γίνεται η φωτιά, και έφτασε σήμερα να δημιουργεί τέτοιον πολιτισμό, όχι γιατί ήταν ελεύθερος αλλά γιατί εργάστηκε πάνω στη φύση έχοντας γνώση των νόμων της.
 
Δεύτερον, τονίσαμε ότι ο άνθρωπος είναι σχετικά ελεύθερος. Δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να ενεργήσει ελεύθερα σε συνθήκες όμως που δεν επιλέγει αυτός. Μπορεί για παράδειγμα να επιθυμεί οτιδήποτε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα το επιτύχει κιόλας. Με λίγα λόγια είμαστε ελεύθεροι μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο που δεν επιλέγουμε εμείς. Για παράδειγμα, στον καπιταλισμό υποτίθεται ότι όλοι είμαστε ελεύθεροι να εκμεταλλευτούμε τις «ευκαιρίες» που μας δίνονται, όμως μόνο λίγοι (κυρίως οι γόνοι της αστικής τάξης) τελικά καταλήγουν να τις πραγματοποιούν. Η ελευθερία δηλαδή είναι σχετική ακριβώς γιατί ζούμε σε μια ταξική κοινωνία όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι ο βασικός τρόπος επίτευξης του κέρδους.

Τρίτον, λένε ότι η ελευθερία μας σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Έτσι όμως μας κάνουν να βλέπουμε τον άλλον σαν εμπόδιο, υποβιβάζοντας έτσι τις ανθρώπινες σχέσεις σε σχέσεις ανταγωνισμού και, στην καλύτερη περίπτωση, σε σχέσεις απομονωμένων ατόμων που η ελεύθερη δράση τους κινείται στα πλαίσια του εγώ και όχι του εμείς. Ακριβώς όμως επειδή ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον δεν μπορείς να ορίσεις την ελευθερία του μόνο στενά ατομικά αλλά σαν μια κοινωνική και συλλογική δραστηριότητα.

Συμπερασματικά, αυτή η αντίληψη, που υποτίθεται ότι ευνοεί την ελευθερία των ατόμων και συνηγορεί υπέρ της ελεύθερης διάθεσης του σώματος και της ψυχής από τον νέο, αφαιρεί από τον άνθρωπο τη δυνατότητα να ενεργήσει πραγματικά ελεύθερα και τον υποβιβάζει σε ένα πλασματικά ελεύθερο ον το οποίο δεν αναζητά και δεν χαρακτηρίζεται από δυο θεμελιώδη γνωρίσματα του ανθρώπου, την κοινωνικότητα και την εργασία. Δηλαδή την κοινή δράση για την αλλαγή των όρων ζωής του. Μια δράση που για να είναι αποτελεσματική πρέπει να στρέφεται ενάντια στην εξουσία των καπιταλιστών, που η δική τους ελευθερία να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους είναι η μόνη που προστατεύεται και αναπαράγεται στο καπιταλιστικό σύστημα. Γιʼ αυτό ακριβώς ο δρόμος των ναρκωτικών είναι δρόμος ανελεύθερος και τελικά αυτοκαταστροφικός.

Απο: http://www.kne.gr/organization/politics/narkwtika01.html

Οι θεσεις τις ΚΝΕ για τα ναρκωτικα: http://www.kne.gr/action/drugs/thesis.html

Το σηματάκι πάνω στη συσκευασία είναι γνωστό. «Κοσμεί» κάθε προϊόν που παρασκευάζεται από κάνναβη. Το συγκεκριμένο αναψυκτικό (κρύο τσάι) αγόρασε αναγνώστης του «Ρ» από αναψυκτήριο - δημοτική επιχείρηση στο Χαϊδάρι.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που επιχειρείται η αποενοχοποίηση της κάνναβης και των υποτιθέμενων «μαλακών» ναρκωτικών στις νεανικές συνειδήσεις, μέσα από διάφορα προϊόντα, με σκοπό την προώθηση της ανοχής και τελικά της αποδοχής της χρήσης κάνναβης. Μετά την μπίρα και την πίτσα κάνναβης ήρθε το «αναψυκτικό - κρύο τσάι» (παρασκευάζεται στην Αυστρία), όπως και δεκάδες άλλα προϊόντα.

Μια... «λεπτομέρεια» όμως, στο πίσω μέρος του κουτιού, που δεν μπορεί να την παρατηρήσει κανείς αν δε γνωρίζει την... τσέχικη γλώσσα, δημιουργεί πολλά και εύλογα ερωτηματικά.

Συγκεκριμένα, στα τσέχικα υπάρχει το εξής κείμενο: «Το προϊόν δεν προορίζεται για παιδιά και έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες. Δοσολογία για ενήλικες δύο συσκευασίες των 250 ml την ημέρα»! Το παραπάνω κείμενο δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Αν και στα ελληνικά μπορεί κανείς να διαβάσει άλλες πληροφορίες (σύσταση του ποτού κ.ά). Μήπως λοιπόν υπάρχει κίνδυνος για τα παιδιά, τις έγκυες και τους ενήλικες, τον οποίο «ξέχασαν» να μεταφράσουν οι εισαγωγείς; Γιατί απουσιάζει η απόδοση στην ελληνική γλώσσα του συγκεκριμένου κειμένου;

«Το πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική αυτή, αποενοχοποίησης των "μαλακών" ναρκωτικών, φαίνεται από τα μεγάλα ποσοστά των χρηστών που ξεκινούν από αυτά και καταλήγουν στα λεγόμενα "σκληρά", όσο και από τα ποσοστά των μαθητών στη χώρα μας που έχουν δοκιμάσει. Τα στατιστικά στοιχεία και η καθημερινότητα επιβεβαιώνουν αυτό που είναι γνωστό: Τα "μαλακά" ναρκωτικά είναι προθάλαμος για τα "σκληρά"», αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), το οποίο καταδικάζει την κυκλοφορία του συγκεκριμένου προϊόντος και κάθε αντίστοιχου και ζητά την άμεση διακοπή διάθεσής του...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=1/9/2006&id=6822&pageNo=3&direction=1

«Δεν μπορούμε να ανεχθούμε να θυσιάζονται τα νεανικά μυαλά στο βωμό του κέρδους κάθε εταιρείας». Με αυτό τον τρόπο το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) εκφράζει την αντίδρασή του στην κυκλοφορία και στη χώρα μας του «αναψυκτικού - κρύου τσαϊού» από κάνναβη.

Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για ένα προϊόν το οποίο παρασκευάζεται στην Αυστρία και περιέχει σιρόπι και εκχυλίσματα κάνναβης, από τα οποία συστατικά έχει αφαιρεθεί η δραστική ναρκωτική ουσία τετραϋδροκανναβινόλη. Στο πίσω μέρος του «αναψυκτικού» αναγράφεται μόνο στα... τσέχικα ότι «το προϊόν δεν προορίζεται για παιδιά, έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες. Δοσολογία για ενήλικες δύο συσκευασίες των 250 ml την ημέρα»! Παρ' όλα αυτά, όταν το προϊόν κυκλοφόρησε στην Αγγλία με το σλόγκαν «αναψυκτικό για τους πεφωτισμένους», ο εκπρόσωπος της εταιρείας έσπευσε να εξηγήσει ότι πεφωτισμένοι είναι εκείνοι που αποδέχονται τα «οφέλη στην υγεία από την κάνναβη»!

«To προϊόν αυτό, τόσο από τη σύνθεσή του, όσο και από την εμφάνισή του - με το φύλλο κάνναβης να κυριαρχεί στη συσκευασία - προκαλεί. Προκαλεί τα αισθήματα της πλειοψηφίας των Ελλήνων, οι οποίοι είναι ενάντια στα ναρκωτικά. Ταυτόχρονα, στόχο έχει να αξιοποιήσει εμπορικά την κάνναβη και τα λεγόμενα "μαλακά" ναρκωτικά για εξοικονόμηση περισσότερων κερδών. Μπροστά στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται οι νεανικές συνειδήσεις, οι οποίες παρασύρονται στην αποδοχή των "μαλακών" ναρκωτικών, έστω και με τη μορφή αναψυκτικών», αναφέρεται στην ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), όπου εκφράζει την έντονη αντίδρασή του για την κυκλοφορία στην ελληνική αγορά του «αναψυκτικού - κρύου τσαϊού» από κάνναβη.

Και καταλήγει: «Το πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική αυτή απενοχοποίησης των μαλακών ναρκωτικών, φαίνεται από τα μεγάλα ποσοστά των χρηστών που ξεκινούν από αυτά και καταλήγουν στα λεγόμενα "σκληρά", όσο και από τα ποσοστά των μαθητών στη χώρα μας που έχουν δοκιμάσει. Τα στατιστικά στοιχεία και η καθημερινότητα επιβεβαιώνει αυτό που είναι γνωστό: Τα "μαλακά" ναρκωτικά είναι προθάλαμος για τα "σκληρά" ναρκωτικά. Κάθε προσπάθεια που γίνεται για να αθωωθούν τα ναρκωτικά αυτά, η διάδοση της ναρκωκουλτούρας βάζουν στο στόχαστρο τις νεανικές συνειδήσεις».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=2/9/2006&id=6823&pageNo=7&direction=1

Εγώ να ρωτήσω... με την ίδια λογική δεν μπορούμε να πούμε ότι το τσιγάρο είναι προθάλαμος για τα μαλακά ναρκωτικά;

Υπάρχει διαθέσιμη κάποια έρευνα για της επιπτώσεις της αποποινικοποίησης των μαλακών ναρκωτικών σε κάποιες χώρες (π.χ. Ολλανδία) στη χρήση σκληρών ναρκωτικών;

οι έρευνες δείχνουν συνήθως αυτά που θέλει να πει αυτός που τις κάνει.

κατά καιρούς έχω δει τελείως διαφορετικές μεταξύ τους έρευνες.


Αυτό που έχω αποκομίσει είναι ότι οι χρήστες των μαλακών ναρκωτικών έχουν αυξηθεί πάρα πολύ και οι χρήστες σκληρών, έχουν μειωθεί πολύ.

Επίσης η παραβατικότητα έχει πέσει πάρα πολύ στους πρώτους.

Οι λόγοι είναι πολλοί.

Κεντική ιδέα για μένα είναι η εξής:
Γιατί να παρανομήσεις αν μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου νόμιμα?



Αυτοί που είναι ενάντια όχι μόνο στην αποποινικοποίηση των σκληρών ναρκωτικών, αλλά και στην διάκριση ακόμα, κατά την άποψη μου είναι τρομερά κοντόφθαλμοι.

Δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών. Ενέχει κινδύνους αλλά σίγουρα έχει πολλά καλά, πρέπει να γίνει κάποτε...

Βασικά ο λόγος μάλλον είναι πως μπορείς να πάρεις "μαλακά" ναρκωτικά χωρίς να μπλέξεις σε παράνομα κυκλώματα που μπορεί να σε οδηγήσουν στα σκληρά.

Είναι γεγονός πάντως ότι το amsterdam είναι πόλη-ζόμπι. Μετά τις 9, 1 στους 2 είναι μαστουρωμένος και μυρίζει ολόκληρο σαν τη Ναυαρίνου (κάποια βράδια).

Επίσης ποια είναι η επίπτωση της εν λόγω αποποινικοποίησης στην κατανάλωση αλκοόλ; Το οποίο είναι ένας εναλλακτικός - νόμιμος τρόπος να βρεθείς σε κατάσταση ζάλης και νιρβάνας;

Πάντως δεν συμφωνώ στο να μην υπάρχει διάκριση ούτε στην αποποινικοποίηση των σκληρών. Για τα μαλακά προσπαθώ να καταλάβω πρακτικά τί είναι καλύτερο. Φυσικά το καλύτερο είναι να μην παίρνει κανείς.

Ο χαρακτηρισμός πήγαινε σε αυτούς που εναντιώνονται στην διάκριση πάντως.


Αυτό ακριβώς είναι ένα πρόβλημα που επιλύει.



στις περισσότερες πόλεις του βορρά αυτοί που είναι μετά τις 9 το βράδι έξω, 1 στους 2 ξερνάει, και η μυρωδιά είναι μάλλον χειρότερη. Τουλάχιστον η κάναβη είναι καλύτερη για την υγεία από ότι το αλκοόλ.



Σημειώνω ξανά ότι το αλκοόλ είναι περισσότερο βλαβερό από τη κάναββη. Αυτό που τα διακρίνει είναι ότι το εμπόριο του αλκοόλ μπορεί να είναι πιο επικερδές από το εμπόριο της κάναββης (μέσα σε νόμιμα πλαίσια και τα δύο πάντα).
Ένας μέτριος καταναλωτής κάναββης θα μπορεί να ικανοποιήσει της ανάγκες του στο μπαλκόνι του με μηδενικό στην ουσιά κόστος.




Το καλύτερο επίσης είναι να μη καπνίζει, να μη πίνει, να μη τρώει λίπη, να μη τρώει γλυκά, να μη, να μη

μα η ζωή μου είναι άχαρη
τσίχλα δίχως &
#950;άχαρη.

Όχι ρε γμτ... αφού μου αρέσει το συγκεκριμένο τσάι! :(

Πότε θα αποποινικοποιηθούν όλα να ησυχάσουμε...

Όχι ότι δεν καταλαβαίνω αυτό που λες... Άλλωστε καπνίζω, πίνω, τρώω λίπη, λίγα γλυκά κτλ...

Αλλά γιατί η ζωή μας να βρίσκει νόημα σε πράγματα που μας καταστρέφουν; Είναι ανθρώπινη ανάγκη; Γιατί δεν μπορούμε να δώσουμε σασπένς στη ζωή μας χωρίς αυτά;

Η αυτοκαταστροφή είναι στην φύση μας και στην φύση γενικότερα. Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί γιατί όλες οι σουπερ-ανθυγιεινές τροφές είναι τόσο διαολεμένα νόστιμες, γιατί ένω ξέρουμε ότι μας βλάπτει το τσιγάρο δεν θέλουμε να το κόψουμε ενώ μπορούμε, γιατί ενώ το αλκοολ σε μεγάλες ποσότητες κάνει κακό παρ'όλα αυτά συχνά θέλουμε να ζαλιζόμαστε από αυτό? Ε στην φύση μας είναι, δεν εξηγείται αλλιώς.
Juan νομίζω ότι σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου το βράδυ θα συναντήσεις ναρκομανείς, μεθυσμένους κτλ κτλ. Τώρα αν μυρίζει και λίγο φούντα παραπάνω τι έγινε? Όπως είπε και ο γείτων Τουράμπαρ δεν είναι τόσο ανθυγιεινή όσο λένε. Βασικά είναι πιο υγιεινή κι από το τσιγάρο...

Ουτε το ποτο, ουτε τα λιπη, ουτε τα γλυκα καταστρεφουν. Αυτο που καταστρεφει ειναι η καταχρηση ολων αυτων.

Το τσιγαρο ειναι αλλη ιστορια...

Δεν πιστευω πως ειναι "στην ανθρωπινη φυση" η απολαυση της αυτοκαταστροφης.

(Οταν ημουν μικρος, ημουν φανατικος -τι πρωτοτυπο!- αντικαπνιστης. Την ελεγα συχνα σε κοσμο που τον εβλεπα να καπνιζει. Στο χωριο καποια φορα, ειχα πει σε εναν γερο, φιλο του παππου μου, κατι σαν "γιατι καπνιζεις, γερος ανθρωπος θελεις να παθεις τπτ?" Μου απαντησε χαριτολογωντας πως εχει λιγα χρονια ζωης ακομα οποτε δεν νοιαζεται. Αλλα επειδη απο μικρος ημουν σπασαρχιδας, το συνεχισα και του ειπα πως ετσι δινει το κακο παραδειγμα και στους νεοτερους. Μου ειπε λοιπον μια κουβεντα που, αν και ψιλο-αστεια ψιλο-παιδικη, ακομα δεν μπορω να τη βγαλω απο το μυαλο μου...
Ο σκορπιος, αν τραυματιστει σοβαρα, αν π.χ. του κοπει καποιο ποδι, αυτοτσιμπιεται και αυτοκτονει. Αυτοκαταστρεφεται δηλαδη, γιατι δεν μπορει να αντεξει να ζει στην αθλιοτητα.
Το ιδιο κανει κι ο ανθρωπος, μονο που επειδη η αθλιοτητα του ειναι "πιο σιγανη και υπουλη", η αυτοκαταστροφη του γινεται πιο αργα...........................)

Χαχα.. έχεις πάει; Αν πας θα με καταλάβεις... Οι μισοί άνθρωποι της πόλης παραπατάνε. Δεν μιλάμε για μειοψηφίες...

Κι όμως οι άνθρωποι βρίσκουν απόλαυση στην αυτοκαταστροφή άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο και άλλοι πολύ περισσότερο (βλέπε μαζοχισμός)...

Ο σκορπιός το κάνει για να σταματήσει το βάσανο του. Ο άνθρωπος βλάπτει συνειδητά τον εαυτό του για λόγους που δεν συνιστούν τόσο οδυνηρές καταστάσεις όπως αυτή του σκορπιου. Ο άνθρωπος αυτοκαταστρέφεται συνήθως για λόγους σχετικά ασήμαντους...

μα δεν είναι το νόημα.

είναι η γεύση......



και το τσιγάρο δεν κάνει κακό, αν κάνεις ένα τσιγάρο την εβδομάδα.
απλά η έννοια της κατάχρησης στο τσιγάρο την έχουμε χάσει.

Ρε διαβάστε Timothy Leary και αντί για <<Just say,NO!!!>> πείτε <<Just say,know>>! LSD(C₂₅ H₂₀ N₃ O) rulezzzzzzzz!!!

Παράνομη η κόκα, νόμιμη η κόλα

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η κόκα δεν είναι κοκαΐνη! Αυτή τη λεπτή, αλλά θεμελιώδη διαφορά τη γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι κάτοικοι των Ανδεων και φέτος δείχνουν αποφασισμένοι να το υπενθυμίσουν ηχηρά στη διεθνή κοινότητα.

Οι αρχηγοί δύο λατινοαμερικάνικων κρατών, της Βολιβίας και του Περού, που παράγουν τη μεγαλύτερη ποσότητα κόκας παγκοσμίως μετά την Κολομβία, πέταξαν σχεδόν ταυτόχρονα δύο μικρές «βόμβες» κατά τις παραμονές του 2007.

Την αρχή έκανε ο πρόεδρος της Βολιβίας Εβο Μοράλες, ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει την έκταση νόμιμης καλλιέργειας της κόκας από 12.000 σε 20.000 εκτάρια ώς το 2010.

Αμέσως μετά, ο πρόεδρος του Περού Αλαν Γκαρσία δήλωσε ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμηθεί η παράνομη παραγωγή και διακίνηση της κοκαΐνης είναι να ανοίξει η αγορά στο φυτό της κόκας και τα νόμιμα παράγωγά του.

Αν η απόφαση του Μοράλες, ο οποίος ήταν παλαίμαχος συνδικαλιστής των καλλιεργητών της κόκας, εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής του για την προστασία του ιερού φυτού για τους λαούς των Ανδεων και των αγροτών που ζουν από αυτό, η στάση του Γκαρσία, τον οποίο δύσκολα θα χαρακτήριζε κανείς «αριστερό», προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη.

Ο Γκαρσία έπλεξε, σε συνέντευξη τύπου, το εγκώμιο της κόκας και συνέστησε τη χρήση της ως μυρωδικού στα φαγητά (-τη χρησιμοποιεί και ο ίδιος στη μαγειρική, όπως ομολόγησε-) αλλά και ως ιδανικό φάρμακο για το κρυολόγημα, τη βραχνάδα και τα αναπνευστικά προβλήματα: «Δώστε λίγα υγρά φύλλα κόκας στους ξένους ηγέτες που τους ταλαιπωρεί η βραχνάδα και θα δείτε για πότε καθαρίζει ο λαιμός τους». Πρότεινε, μάλιστα, να ανοίξει η αγορά σε προϊόντα με βάση την κόκα όπως τσάι, αναψυκτικά, μπισκότα ή σαπούνια που παράγονται στο Περού και σε άλλες γειτονικές χώρες και τα οποία δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα στο εμπόριο επειδή ο ΟΗΕ έχει χαρακτηρίσει το φυτό της κόκας «δηλητηριώδες».

Κοινός στόχος

*Οι δύο ηγέτες ξεκινούν από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες για να καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα: Η κακοποιημένη φήμη της κόκας που αποτελεί πηγή ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους στη Λ. Αμερική πρέπει να αποκατασταθεί, κόντρα στην αμερικανική γραμμή που τοποθετεί εκ του πονηρού στην ίδια κατηγορία το φυτό με το ναρκωτικό το οποίο αποτελεί προϊόν χημικής επεξεργασίας.

*Η erythroxylum coca, όπως είναι η επιστημονική της ονομασία, αποτελεί εδώ και αιώνες αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής των ανθρώπων στην Κολομβία, τη Βενεζουέλα, το Περού, τη Βολιβία, το Εκουαδόρ, τη Βραζιλία και τη Βόρεια Αργεντινή.

Τα φύλλα της είναι πλούσια σε ασβέστιο, σίδηρο και βιταμίνες Α και C, ενώ περιέχουν περισσότερα από 10 είδη αλκαλικών στοιχείων, ανάμεσά τους και την κοκαΐνη, μόλις το 1%.

Τα φύλλα της κόκας έχουν εξαιρετικές θεραπευτικές και διεγερτικές ιδιότητες.

*Ανέκαθεν οι ιθαγενείς των Ανδεων τα χρησιμοποιούσαν για να καταπολεμήσουν την πείνα, τη δίψα, την κόπωση, την υπνηλία, τα προβλήματα που προκαλεί το μεγάλο υψόμετρο ή το κρυολόγημα. Γι' αυτό και οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει το φυτό, τα φύλλα του οποίου χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα σε διάφορες παραδοσιακές τελετουργίες.

*Τα φύλλα κόκας προσφέρονται από τους ντόπιους ως «πρώτες βοήθειες» στους τουρίστες που ζαλίζονται από την έλλειψη οξυγόνου στο μεγάλο υψόμετρο ή ως δώρο σε προσκεκλημένους. Το απόσταγμα των φύλλων αποτελεί -ή τουλάχιστον αποτελούσε μέχρι πριν από λίγα χρόνια- ένα από τα βασικά συστατικά της Κόκα Κόλα.

*Ολες οι ιατρικές έρευνες έχουν συμφωνήσει στο ότι η χρήση των φύλλων του φυτού -και όχι της χημικά επεξεργασμένης κοκαΐνης- δεν είναι επικίνδυνη, ούτε εθιστική. Παρ' όλα αυτά η κόκα εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των απαγορευμένων ουσιών του ΟΗΕ.

*Η Ουάσιγκτον πιέζει ώστε να παραμείνει η κατάσταση ως έχει, για λόγους που σχετίζονται περισσότερο με την πρόθεσή της να ελέγχει ασφυκτικά τις χώρες που βρίσκονται στη λεγόμενη «κάτω αυλή» της παρά με την πραγματική βούλησή της να καταπολεμήσει το λαθρεμπόριο της κοκαΐνης.

*Στην Κολομβία, το κυνηγητό των λαθρεμπόρων ναρκωτικών με τη βοήθεια αμερικανών στρατιωτών χρησιμεύει παράλληλα ως πρόσχημα για την καταδίωξη των αριστερών ανταρτών του FARC. Παντού, στην Κολομβία, στο Περού και στη Βολιβία, η αμερικανική παρέμβαση με στόχο την καταστροφή των φυτειών της κόκας έχει επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα: οικονομικό στραγγαλισμό των κοκαλέρος, των αγροτών που ζουν από την καλλιέργειά της, έξαρση της βίας και κυρίως αύξηση της παραγωγής της κοκαΐνης! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κολομβία, όπου παρά τα αμέτρητα δολάρια που έχουν ξοδευτεί στον υποτιθέμενο πόλεμο κατά των ναρκωτικών, η παραγωγή αυξήθηκε.

*Τα πράγματα, όμως, δεν είναι πια τόσο εύκολα για την υποκριτική πολιτική της Ουάσιγκτον στην περιοχή.

Αν στην Κολομβία υπάρχει η πειθήνια κυβέρνηση του Αλβαρο Ουρίμπε, σε χώρες όπως η Βολιβία και το Περού οι κοκαλέρος αποτελούν βασική και υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.

*Στη Βολιβία εξέλεξαν πρόεδρο. Στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου στο Περού, οι συνδικαλιστές τους σάρωσαν στη μισή χώρα, γεγονός που ίσως εξηγεί και την πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου Αλαν Γκαρσία υπέρ της κόκας.

Ο άλλος πόλεμος

*Στο Εκουαδόρ, όπου η παραγωγή της κόκας δεν είναι τόσο σημαντική (είναι όμως η διακίνησή της) η πρόσφατη εκλογή του αριστερού Ραφαέλ Κορέα θα φέρει τα πάνω κάτω. Ο νέος πρόεδρος, ο οποίος πιστεύει ότι τα ναρκωτικά αποτελούν «εισαγόμενο πρόβλημα», δήλωσε ότι στα σχέδιά του είναι η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη βάση Μάντα, η οποία χρησιμοποιείται ως ορμητήριο για τον «πόλεμο κατά της κοκαΐνης» στην Κολομβία.

*Παράλληλα το Εκουαδόρ υφίσταται στα σύνορά του με την Κολομβία τις παράπλευρες απώλειες από τα εντομοκτόνα που χρησιμοποιούνται για την αποψίλωση των φυτειών, και ο Κορέα, ο οποίος έχει τοποθετηθεί στο ίδιο στρατόπεδο με τον Τσάβες και τον Μοράλες, είναι αποφασισμένος να τηρήσει άτεγκτη στάση απέναντι στον ομόλογό του Ουρίμπε.

*«Δεν είναι δυνατόν η κόκα να είναι νόμιμη για την Κόκα Κόλα και παράνομη για τους λαούς των Ανδεων», είχε πει λίγο μετά την εκλογή του πέρυσι ο Εβο Μοράλες, μια δήλωση που παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη. Οπως, μάλιστα, δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή, η κόκα -και όχι η κοκαΐνη- θα απασχολήσει ιδιαίτερα φέτος τα ΜΜΕ...


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 07/01/2007 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=1031556)

Από καιρό ήθελα να το πω:Αυτές οι απόψεις είναι εντελώς τραγικές. Δηλαδή δεν υπάρχει η ατομική ελευθερία; Μόνο συλλογική;

http://www.youtube.com/watch?v=QW_I_uQRiGU
http://www.youtube.com/watch?v=u7AoLH-qkdQ&NR=1

αρκετά ενδιαφέρον το βίντεο :)

Η κάνναβη «πράγματι αυξάνει τον κίνδυνο ψύχωσης»

Λονδίνο: Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η κάνναβη μπορεί να προκαλέσει ψύχωση. Μεγάλη έρευνα, που εξετάζει τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα δεδομένα, καταλήγει ότι οι συστηματικοί χρήστες αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν σχιζοφρένεια.

Ακόμα και για τα άτομα που έχουν δοκιμάσει κάνναβη λίγες φορές, ο κίνδυνος αυξάνεται κατά 40%, αναφέρουν οι ερευνητές στην έγκριτη βρετανική επιθεώρηση Lancet. Για τον μέσο άνθρωπο, η πιθανότητα εκδήλωσης σχιζοφρένειας είναι περίπου 1%.

«Αν συγκρίνεις την κάνναβη με άλλες ουσίες όπως το αλκοόλ και ο καπνός, δεν φαίνεται τόσο επιβλαβής. Υποστηρίζουμε όμως ότι δεν είναι και τελείως ακίνδυνη», σχολίασε ο Δρ Ζάμιτ του Πανεπιστημίου Κάρντιφ, επικεφαλής της μελέτης.

Αν και η σχέση του ναρκωτικού με τις ψυχικές διαταραχές έχει γίνει αντιληπτή εδώ και καιρό, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει σε συμφωνία για το κατά πόσο η ίδια η κάνναβη προκαλεί ψύχωση, ή αν αντίθετα τα άτομα με προδιάθεση για ψυχώσεις έχουν την τάση να καταφεύγουν στην κάνναβη.

Η νέα μελέτη προσφέρει τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις, αναφέρουν σε συνοδευτικό άρθρο της επιθεώρησης δύο Δανοί ειδικοί.

Οι ερευνητές, από τέσσερα βρετανικά πανεπιστήμια (Κάρντιφ, Κέμπριτζ, Μπρίστολ, Imperial College), ανέλυσαν τα δεδομένα 35 παλαιότερων ερευνών για τη χρήση κάνναβης, στις οποίες χιλιάδες άτομα παρακολουθήθηκαν για διαστήματα από μία ημέρα έως 27 χρόνια.

Οι επιστήμονες αναζήτησαν ενδείξεις για ψυχώσεις, όπως η σχιζοφρένεια, και διαταραχές όπως η κατάθλιψη, η διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη), το άγχος και η αυτοκτονική τάση.

Η ανάλυση έδειξε ότι όσοι είχαν δοκιμάσει κάνναβη έως και μία φορά αντιμετώπισαν 40% υψηλότερο κίνδυνο σχιζοφρένειας, παρουσιάζοντας συμπτώματα όπως παρακρούσεις και παρανοϊκές ιδέες. Με τη συστηματική, βαριά χρήση, ο κίνδυνος αυξάνεται έως και στο 200%.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι για να επιβεβαιωθεί η αιτιολογική σχέση της κάνναβης με τις ψυχώσεις θα έπρεπε να πραγματοποποιηθούν κανονικές κλινικές μελέτες, στις οποίες ορισμένοι από τους εθελοντές θα έπαιρναν κάνναβη. Δεδομένου όμως ότι η χρήση απαγορεύεται στις περισσότερες χώρες, η πιθανότητα διενέργειας ενός τέτοιου πειράματος είναι μικρές.

http://tech.pathfinder.gr/tech/298471.html

Και κάτι άλλο: 40% μεγαλύτερη πιθανότητα από το 1% σημαίνει μια διαφορά 0.4% επί του συνολικού πληθυσμού. Για να διαπιστωθεί μια τέτοια διαφορά πέρα από τα περιθώρια στατιστικού λάθους χρειάζεται ΤΕΡΑΣΤΙΟ δείγμα.

Μια απορία:
Η κοκαϊνη δεν είναι προϊόν του οπίου --> της παπαρούνας;
Έχει να κάνει με την κόκα, το φυτό;

Αυτό που μου έκανε εντύπωση και το λέει στο site του οκανα είναι οτι την κόκα ( και άλλα νομίζω) οι γυναίκες μπορεί να την λάβουν από τον κόλπο!!!!!!


 :D

Μπερδεύεσαι με τη μορφίνη και την ηρωίνη.

από κάθε βλεννογόνο βασικά

Ναι λογικό είναι, αλλα δεν παύει να είναι "κάπως"  :o

σίγουρα θα ναι τρελά ανθυγιεινό

μάλλον θα το κάνουν όταν έχουν καταστρέψει τελείως τη μύτη τους

Ή αν κάνουν σεξουαλικά όργια  :D

Πάντως μου ακούγεται πιο IN

είναι διαδεδομένη η χρήση της κοκαϊνης πάντως ανάμεσα στον αντρικό πληθυσμό ως επιβραδυντικό εκσπερμάτισης. Την τρίβουν πάνω στο ... τους αξιοποιώντας τη δράση της ως τοπικό αναισθητικό αλλά σπαταλώντας τη δράση της ως μαστουρωτικό προφανώς.

αν δε προκαλεί μάστούρα, τζάμπα σπατάλη

όχι μόνο δεν προκαλεί μαστούρα αλλά σε κάνει και να γουστάρεις λιγότερο το σεξ, δλδ έλεος, τελείως μαζόχες αυτοί που το κάνουν (και μάλλον τους περισσεύουν και τα λεφτά, πιο ακριβό επιβραδυντικό δεν μπορούσαν να βρουν;)

 :D

 :o

αυτό θα πεί χαζομάρα

 :D