THMMY.gr

Διαδικτυακή καμπάνια ΣυΡιζΑ (http://www.syriza.gr/news/diadiktyaki-kampania-syriza-eyroekloges-09)

Από Εργατική Αριστερά:

Εκλογική διακήρυξη του ΣυΡιζΑ (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1897&Itemid=42)
Μαύρο στη ΝΔ, καμία αυταπάτη για το ΠΑΣΟΚ (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1899&Itemid=42)
Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς για τις Ευρωεκλογές του 2009 (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1898&Itemid=42)
Για μια αντικαπιταλιστική προοπτική (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1896&Itemid=42)
Ο ΣυΡιζΑ μαζί με την ευρωπαϊκή Αριστερά (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1930&Itemid=42)
Το ψηφοδέλτιο του ΣυΡιζΑ (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1929&Itemid=42)
Θέλουμε στροφή Αριστερά (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1988&Itemid=42)

Το ίδιο το ψηφοδέλτιο:

http://www.syriza.gr/news/psifodeltio-toy-synaspismoy-rizospastikis-aristeras-gia-tis-eyroekloges-tis-7is-ioynioy-2009

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εργατικοί αγώνες

Του Χρήστου Γιαμπουράνη,
γραμματέα ΣΕΤΤΕΑ,
υποψήφιου Ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της ΔΕΑ


Ο  ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να στηρίξει χωρίς επιφυλάξεις και αναστολές τις εργατικές διεκδικήσεις, να συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του τα αιτήματα των εργατικών αγώνων.
Είναι επείγον ένα πρόγραμμα άμεσων διεκδικήσεων, ένα «μεταβατικό» πρόγραμμα άμεσης ανακούφισης των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει:


* Αντίσταση στο πάγωμα των μισθών και των συντάξεων. Διεκδικούμε ουσιαστικές αυξήσεις με βάση τα αιτήματα των συνδικάτων.
* Αντίσταση στις απολύσεις. Διεκδικούμε την απαγόρευση των απολύσεων σε όσες επιχειρήσεις έχουν κέρδη ή επιδοτήθηκαν από το κράτος σαν άμεσο πρώτο βήμα, που θα ανοίξει γενικότερους δρόμους.
* Αντίσταση στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών. Η κατάσταση στα νοσοκομεία και στα σχολεία είναι κρίσιμη για όλους μας. διεκδικούμε άμεσα 100 χιλιάδες προσλήψεις στις κοινωνικές υπηρεσίες.
* Αντίσταση στην ελαστικοποίηση. Να μετατραπούν αμέσως σε αορίστου χρόνου όλες οι «συμβάσεις» έργου η ορισμένου χρόνου. Παλεύουμε για πλήρη και σταθερή απασχόληση, για το 35ώρο, 5νθήμερο, 7ώρο, χωρίς μείωση αποδοχών.
* Αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις. Επανάκτηση στο Δημόσιο όλων των ΔΕΚΟ, αλλά και των Τραπεζών που –με όποια μορφή- ενισχύθηκαν από το κράτος.


Ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να επιβληθεί από το εργατικό κίνημα. Χρειάζεται όμως η έμφαση στην οργάνωση των αγώνων από τα κάτω, η ρήξη με τη συμβιβαστική και ηττοπαθή πολιτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Χαρακτηριστική των δυνατοτήτων του κινήματος είναι η εξέλιξη στα πιο νέα και αδύναμα τμήματα της τάξης μας όπου τα τελευταία χρόνια έχουμε ανάπτυξη αγώνων και μια νέα τάση συνδικαλιστικής οργάνωσης.
Τα τελευταία χρόνια στον κλάδο της ταχυμεταφοράς έχουν δημιουργηθεί σωματεία, έχουν αναπτυχθεί αντιστάσεις και έχουν υπάρξει κάποιες νίκες που αφορούσαν κυρίως ανακλήσεις απολύσεων.


Οι εργοδότες παρά το γεγονός ότι είχαν σημαντικά κέρδη το 2007, επικαλούνται την κρίση προκειμένου να σπάσουν συλλογικές συμβάσεις, να πληρώνουν όποτε θέλουν, να προχωρήσουν σε απολύσεις. Αξιοποιώντας τα franchise στα οποία δεν υπάρχει σαφές νομοθετικό πλαίσιο, αποποιούνται τις ευθύνες τους κατά περίπτωση. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε την επικείμενη ιδιωτικοποίηση των ΕΛΤΑ Ταχυμεταφορές.


Οι αντιστάσεις που αναπτύξαμε οι εργαζόμενοι στις ταχυμεταφορές το προηγούμενο διάστημα είναι ένα δείγμα ότι μέσα στη συγκυρία υπάρχουν δυνατότητες ανατροπής. Το κίνημα αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα, υποχρέωσε του ΗΣΑΠ και το ΑΠΘ να πάνε για ακύρωση τη σύμβαση με τους εργολάβους. Η δημιουργία σωματείων στους εργαζόμενους στα stage, στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, στους συμβασιούχους κ.λπ., δείχνουν τις δυνατότητες τις περιόδου.

Από την Εργατική Αριστερά (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1973&Itemid=42)

Ευρωεκλογές: Θέλουμε στροφή αριστερά

Ψηφίζουμε, στηρίζουμε ΣΥΡΙΖΑ

 

Ο  καλύτερος τρόπος για να αντιληφθούμε τη σημασία των αποτελεσμάτων της 7ης Ιουνίου είναι να σκεφτούμε την επόμενη μέρα. Είναι πλέον δεδομένο ότι αμέσως μετά τις ευρωεκλογές η κυβέρνηση Καραμανλή θα ανακοινώσει νέα σκληρά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα.

Η ντιρεκτίβα του ΔΝΤ δεν αφήνει καμιά αμφιβολία. Μαζική αύξηση των φόρων πάνω στη λαϊκή κατανάλωση. Πάγωμα των μισθών. Μείωση(!) των συντάξεων. Μαχαίρι στις προσλήψεις στις κοινωνικές υπηρεσίες, που θα οδηγήσει τα νοσοκομεία και τα σχολεία στην πλήρη διάλυση. Πενταετές πρόγραμμα αυξήσεων στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, που θα εκτινάξει την ακρίβεια στα ύψη…



Η κυβέρνηση Καραμανλή διαμήνυσε, δια του Παπαθανασίου, τη συναίνεσή της σε ένα τέτοιο δρακόντειο πρόγραμμα. Άλλωστε τα μέτρα αυτά αποτελούν φυσιολογική συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής της ΝΔ, που μέσα στην κρίση έχει σαφή προσανατολισμό: όλα για τους πλούσιους, τίποτα για τους φτωχούς.


Το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης θέλουμε να αδυνατίσει στο μέγιστο βαθμό αυτή την κυβέρνηση, αυτό το κόμμα, αυτή την πολιτική. Ώστε να μπορέσουμε πιο εύκολα στην επόμενη περίοδο να τους ανατρέψουμε.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση, οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ για να εκφράσουν την αντίθεσή τους  στη Δεξιά. Γιατί σε όλη την Ευρώπη έχει αποδειχθεί –και η παρουσία του Σημίτη είναι χρήσιμη για να μας το θυμίζει– ότι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι πλέον σοσιαλφιλελεύθερα. Οι «σοσιαλιστές» στην Ισπανία (όπου έχουν ήδη εκτινάξει την ανεργία στο 16%) κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά με τον Καραμανλή και ο Γ. Παπανδρέου θα κληθεί αύριο να εφαρμόσει την πολιτική που σήμερα υποδεικνύει το ΔΝΤ. Άλλωστε δεν έχουμε κανένα περιθώριο να υποτιμάμε τις φωνές που και μέσα στο ΠΑΣΟΚ προτείνουν –αν η πολιτική κρίση το κάνει αναγκαίο– την κυβέρνηση του «μεγάλου συνασπισμού», τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στα πρότυπα της Γερμανίας.


Η φθορά του δικομματισμού, η πολιτική αστάθεια του συστήματος, βάζει περίπλοκα προβλήματα στα επιτελεία των από πάνω. Χρειάζονται και ετοιμάζουν «αναχώματα» στη φθορά των κομμάτων εξουσίας. Ένα προφανές τέτοιο παράδειγμα είναι η εκτόξευση –με τη μέθοδο χειραγώγησης της κοινής γνώμης δια των δημοσκοπήσεων– του ψηφοδελτίου των Οικολόγων-Πράσινων. Το εντυπωσιακό στοιχείο ήταν η προσαρμογή και η παντελής έλλειψη αντίστασης της ηγεσίας τους. Άνθρωποι που μέχρι πριν λίγο συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, δηλώνουν σήμερα ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να «συγκυβερνήσουν» μαζί με το ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και με τη ΝΔ! (Μαζί, δηλαδή, με τον Παπαθανασίου που θα πετσοκόβει τους μισθούς ή τον Μαρκογιαννάκη που θα πετσοκόβει μετανάστες…). Αυτή η «διαθεσιμότητα» –παρά τα όποια περιβαλλοντικά προσχήματα χρησιμοποιεί– θα πρέπει να καταδικαστεί πολιτικά και εκλογικά.


Το ΚΚΕ επιμένει σε μάχη «εναντίον όλων». Το δικαιολογεί με άφθονες επικλήσεις μιας, τάχα, ιδεολογικής καθαρότητας. Όμως η στάση του στις σκληρές μέρες του Δεκέμβρη δεν μπορεί να λησμονηθεί. Στους αγώνες μας, από την επομένη των εκλογών, θα χρειαστούμε μια Αριστερά πιο ενωτική (από τις «χωριστές» πορείες του ΠΑΜΕ), πιο ριζοσπαστική (από τις δηλώσεις της Κανέλλη για «σωματέμπορους και χασισέμπορους» του Δεκέμβρη…), πιο ικανή να εμπνεύσει για το σοσιαλισμό ως εναλλακτική λύση στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού (από τις αποφάσεις του 18ου συνεδρίου του ΚΚΕ που ανάστησαν το σταλινισμό…).


Η ΔΕΑ συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζουμε καλά τις αδυναμίες και τα προβλήματα αυτού του μετωπικού εγχειρήματος. Όμως η ενωτική τακτική του και ο «ανοιχτός» και δημοκρατικός χαρακτήρας του επιτρέπουν τη συμμετοχή ενός πλατιού κόσμου της Αριστεράς στη συν-διαμόρφωση της ριζοσπαστικής πολιτικής του. Αυτός ο παράγοντας επιτρέπει την ελπίδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιμείνει στην πορεία προς τα αριστερά, θα σταθεί στο ύψος των προκλήσεων, θα συμβάλει στη δημιουργία ενός μαζικού, ενωτικού και –κυρίως– ριζοσπαστικού ρεύματος αντίστασης της Αριστεράς.

Με αυτή την έννοια η ΔΕΑ, χωρίς κανένα δισταγμό, καλεί να απαντήσουμε στην κάλπη της 7ης Ιούνη με ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Από την Εργατική Αριστερά

τα "επιχειρήματα" που παραθέτει ο ΔΕΑ και ο Συριζα για να μην στηρίξει καποιος το ΚΚΕ, ειναι αναμασημένα λόγια του αέρα, η ίδια και ίδια καραμέλα!!!

ως πολιτικό κόμμα που καλεί τους ψηφοφόρους να το ψηφίσουνε αύριο, θα πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να αντιπαρατεθείτε με πολιτικά επιχειρήματα και πολιτικές θέσεις εναντια στο ΚΚΕ και στο προγραμμά του.

τις καφενειακές λογικές του τύπου "ιδεολογικές καθαρότητες" και άλλες μπούρδες νηπιαγωγίου, επιτέλους πρέπει να τις αφήσετε και να ασχοληθείτε με τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού...

......και να μην τρέχετε το λαικό κινημα πίσω απο την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ!!!

ο ξεπουλημένος είναι ξεπουλημένος!!!
τι να κάνουμε τώρα!!! το ΠΑΜΕ σας φταίει???

ΟΚ.

Για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ: Ο σταλινικός ρεφορμισμός (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1841&ac=0&Itemid=46)

Καλό διάβασμα :)

"Στην Ελλάδα έχουμε δύο ρεφορμιστικά κόμματα, το Συνασπισμό και το ΚΚΕ, και αν τα μέλη και τα στελέχη του Συν δεν αμφισβητούν το ρεφορμιστικό χαρακτήρα του κόμματός τους...."

συνεργάζεστε με τον Συνασπισμό σήμερα εσείς, ή όχι??
πάτε χερι χέρι με το ρεφορμιστικό αυτό κόμμα ή όχι?? 
Μοκο λοιπόν!!  και όσο για τα "λάθη" και τα λοιπά... όταν ένα κόμμα αγωνίζεται 90χρόνια τώρα και κάνει και ένα ΕΑΜ, κάνει και ένα ΔΣΕ, και τα βάζει και με Αγγλους και με Αμερικάνους και τα ντοπια σκυλία... εχει φαντάζομαι το δικαίωμα και στην αυτογνωσία και στην αυτοκριτική!!!!

Πάντως, κριτική απο ρεφορμιστικές γκρούπες (γιατι ρεφόρμα είσαι όταν κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι με την ΓΣΕΕ) που κάνουν πολιτική απο τους καφενέδες, με συγχωρεί η αφεντία σου, αλλά δεν θα πάρουμε.

Κριτική θα πάρουμε, και θα έιναι και αυστηρότατη απο τον εργάτη στην σκαλωσία, που μας ανταμώνει κάθε μέρα στους τόπους δουλείας.

Τράβα τώρα με τον Τρότσκι, που βρήκε την καλύτερη ασυλία στην αμερικάνικη ηπειρο, και την μελέτη της ιστορίας να σταματησεις να την αναπαράγεις απο τα κιτάπια του Πρετεντέρη και του Τσίμα, του Καραμανλή και του Γεωργάκη, γιατί την ίδια ακριβώς ιστορική κριτική, κατά του ΚΚΕ, συναντάμε και στους δημοσιογραφικούς οίκους του Λαμπράκη και του Τεγόπουλου!!!!

Ναι.


Ναι.


Όχι.


Βλέπω διάβασες δυο φράσεις και κουράστηκες... παρακάτω λέμε και για το ΕΑΜ κλπ, διαχωρίζουμε ηγεσία από βάση.


Για τη ΓΣΕΕ τα έχουμε χιλιοπεί, καταδικάζουμε την ηγεσία της, θέλουμε τον κόσμο της. Τώρα για ρεφορμισμούς και καφενέδες, ας κρίνει ο κόσμος ποιος είναι πιο επαναστάτης.


Έχουμε και τέτοιους. Η ΔΕΑ δεν αποτελείται από εξωγήινους, από εργαζόμενους κυρίως και φοιτητές αποτελείται.


Τον Τρότσκι τον κυνήγησαν αλύπητα οι αστικές τάξεις όλων των χωρών, ανιστόρητε.


Είσαι μέντιουμ; Πώς ξέρεις τι είδους κριτική σας κάνουμε χωρίς να τη διαβάσεις; Σου το είπαν τα Ταρώ;

rank 5th cool Alexis...  :P

μεγάλη ήττα του συριζα η χθεσινή...μα στις ευρωεκλογές να μην πιάσει το ποσοστό που είχε στις εθνικές....το είχε δει το πραγμα ο Αλέκος και δν κάηκε σε αυτή την προεκλογική περίοδο...άφησε τον  Τσίπρα να καεί...και τα κατάφερε... αν δν γίνει κάτι δραματικό ο Τσίτπρας είναι καμένο πολιτικό χαρτί ....εδώ που τα λέμε πολιτικό χαρτί ποτέ δν ήταν...προϊόν του lifestyle ,στο οποίο υπέκυψε και ο συνασπισμός ήταν..

οταν λες αοριστολογίες συνεχως αυτά παθαίνεις στο τέλος

Ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι στην Αριστοτέλους. Ο υδράργυρος χτυπά κόκκινο. Ο δύσμοιρος πρωταγωνιστής μας πρέπει να διεκπεραιώσει μια γραφειοκρατική υπόθεση κάπου εκεί κοντά. Προεκλογική περίοδος! Αλίμονο! Είναι η μέρα που το πανηγύρι το διοργανώνει ο συνασπισμός. Μπουρδελοχρωμες σημαιουλες και χαμάληδες που μοιράζουν φυλλάδια. Στη μιαν άκρη της διάβασης ο δύσμοιρος πρωταγωνιστής μας καταριέται τη ζέστη και τον ήλιο. Τσουπ, στο χέρι του ένα πολύχρωμο φυλλάδιο ιλλουστρασιόν! Στην άλλη ακρη της διαασης το πεταει στον καδο και αυτοστιγμης ενας άλλος χαμαλης του προτασει ένα δευτερο ομοιο φυλλαδιο ενώ ο δυσμοιρος του λεει «μπα φιλε εχω πετάξει ηδη καμποσα!» και τον αποφεύγει. Στ’αυτι του όμως φτάνει κάτι σαν «Μα..». Ο δυσμοιρος τα παιρνει, παιρνει και το τσαμπουκαλιδικο υφος και ρωταει το συνασπισμενο «ειπες κατι φιλαρακι;», «οριστε; Τιποτα!», «θελω να επαναλαβεις αυτό που ειπες», του λεει ο γκαυλωμενος για καυγα δυσμοιρος. Ο συνασπισμενος τα ‘χει χασει και τα ‘χει κλασει κιολας γιατι ο δυσμοιρος εχει παρει αγριεμενο υφος(προσπαθωντας να κρατηθει να μη γελασει). «Δεν ειπα κατι ρε αδερφε ξεκολλα, φυλλαδια μυραζω, αν θες παιρνεις». Με την ακρη του ματιου του ο τσαμπουκαλεμενος δυσμοιρος βλεπει το ρολοι του, σε λιγο οι υπηρεσιες κλεινουν. Από την άλλη εχουν σκασει και πιο νταβραντισμενοι συριζεοι-τερμα οι τσαμπουκαδες είναι πολλοι. «Εχε χαρη που βιαζομαι φιλε. Είναι η τυχερη σου μερα», ειπε και κατηφορησε την Αριστοτελους. Παντου πλασιεδες φυλλαδιων, ιδρωμενοι και βρωμεροι χαμαληδες. Το υπερτατο θεαμα: ενας αντρας(; ) γυρω στα 50 κρατα στον αερα ένα φυλλαδιο και κοιτωντας το κενο φωναζει «ψηφιζουμε αριστερα! Ψηφιζουμε συριζα». Που να ‘σου κοπουν τα @@ συριζα…. Με συγχισες μεσημεριάτικα. Ο δυσμοιρος πρωταγωνιστης μας διεκπεραιώνει τις γραφειοκρατικες του υποθεσεις και κινειται επι της Τσιμισκη. Εξω από τον Patafritas περναει μεσα από ένα γελοιο τοξο(όχι το ουρανιο τοξο της πολιτικης ανοιξης….) Από τη μια πλασιε του 18-24 και από την άλλη πλασιε του συριζα που μάθαινε φαινεται τη δουλεια από επαγγελματια….

ΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΘΕΙΤΕ ΓΚΡΟΥΠΟΣΚΥΛΑ!
(γεια σου ρε Προμηθέα αθάνατε!) ;D

ποιο ειναι το Μηνυμα?

ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ τα κανει αυτα.

απαπαπαπαααααα ^sealed^

Το μήνυμα φαίνεται να είναι "εγώ κοιτάω τη δουλειά μου ωραία ωραία και έρχονται ξαφνικά κάτι βρωμιάρηδες που μιλάνε για πολιτική και με ενοχλούν". Τι να κάνουμε, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι ::)

το γεγονός οτι 9/10 ειναι ετσι το αφήνουμε ασχολίαστο ...

το μαλακα δεν ξερεις απολυτως σιγουρα που μπορει να πηγαινε  ^superinnocent^ ^rotate^

κοιτα, να ανοιγεις πολιτικες θεσεις δεν ειναι κακο πολλες φορες, και αυτο με το 18-24 δεν μ αρεσε ετσι οπως το διαβασα, ασχετα με το ποσο συμπαθω [γκουυυυυχου γκουυυυυυχου  :P ] τον ΣυΡιζΑ, εκτος κι αν παραδιδοταν μαθηματα πλασιε-ing στα αληθεια  ;D ;D ;D
κακο ειναι οταν οι θεσεις που ανοιγεις ειναι υπερμαλακια [π.χ. Χρυση Αυγη], οταν επικοινωνιολογικα κανεις κατι λαθος στον τροπο που τις ανοιγεις, οταν αυτος που πας να του τις ανοιξεις ειναι κακοκεφος, οταν αυτος που τις ανοιγει ειναι κακοκεφος, οταν... οταν... οταν....

αυτα :)

"Φάγανε" τον καημένο τον Παπαδημούλη στις εσωκομματικές γι' αυτό βγήκε 5ος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ....

Άποψή σου...

To KKE ας πούμε δεν μοιράζει φυλλάδια και δεν πουλάει εφημερίδες στο δρόμο...

δεν πουλαει οποιες και οποιες εφημεριδες...
πουλαει τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ!!
 8)

Νομίζω ότι αυτοί που δεν είναι ούτε στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε στο χώρο του ΚΚΕ δεν τους επηρεάζει αυτό, μάλλον "ενοχλούνται/πρήζονται" και από τα 2 το ίδιο. (Δε λέω γενικά, αλλά ειδικά για τα φυλλάδια/εφημερίδες στο δρόμο) 8)

για ποιο "αυτο" μιλας; :( :???:

Να ένας ήρωας ήρωας με τον οποίο μπορείς να ταυτιστείς.
Επιτέλους!

Το ότι η εφημερίδα λέει πάνω Ριζοσπάστης :P

Τι έφταιξε;

Από την Εργατική Αριστερά:

Η άποψή μας (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2026&Itemid=42) (ΔΕΑ)
Οι ευρωεκλογές στο μεγάλο κάδρο (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2015&Itemid=42) (ΣΥΝ)
Μονόδρομος η αριστερή πορεία (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2014&Itemid=42) (Ομάδα Ρόζα)
Ούτε βήμα πίσω! (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2013&Itemid=42) (Κόκκινο)
Πρώτες σκέψεις της ΚΟΕ (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2012&Itemid=42)

Ακόμα:

Για τη ΝΔ (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2028&Itemid=42)
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προοπτικές του (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2023&Itemid=42)
ΣΥΡΙΖΑ και νεολαία (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2016&Itemid=42)

Για την Ευρώπη συνολικά:

Ήττα της σοσιαλδημοκρατίας και άνοδος της ακροδεξιάς (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2011&Itemid=42)
Γαλλία (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2010&Itemid=42)
Αγγλία (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2009&Itemid=42)
Γερμανία (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2008&Itemid=42)
Ιταλία (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2007&Itemid=42)
Πορτογαλία (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2006&Itemid=42)

Ώρα μάχης για την Αριστερά

Τη λύση θα δώσουν οι αγώνες

Η επόμενη μέρα των εκλογών πρέπει να κατανοηθεί ως συναγερμός για την Αριστερά και το κίνημα.
Η κυβέρνηση ετοιμάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης των «παράνομων» μεταναστών στα σύνορα και στα νησιά και σαρωτικές επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.
Όπως πάντα οι ρατσιστικές και αυταρχικές πολιτικές είναι άμεσα δεμένες με οικονομικά και κοινωνικά σχέδια.
«Μαύρο Ιούνη» ετοιμάζει για τον κόσμο μας ο Παπαθανασίου, με το φορομπηχτικό πρόγραμμα που έχει ήδη καταθέσει στις Βρυξέλλες. Και θα είναι μόνο η πρώτη δόση. Οι εφημερίδες ήδη μιλούν για «μαύρο Σεπτέμβρη» που θα συνδυάζει τη φορομπηχτική πολιτική με μέτρα λιτότητας, με ελαστικοποίηση και απολύσεις, με απειλή ασφαλιστικής αντιμεταρρύθμισης.
Είναι ώρα μάχης για την Αριστερά. Ώρα προετοιμασίας αγώνων ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στον αυταρχισμό της Δεξιάς, για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Για την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ:
Η ριζοσπαστική Αριστερά έχει μέλλον

 

Του Αντώνη Νταβανέλλου


Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών – παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μικρότερες απώλειες και σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και σε σχέση με το ΚΚΕ – ήταν κατώτερα των προσδοκιών όλων μας. Η διάψευση των ελπίδων ενός πλατειού κόσμου της ριζοσπαστικής Αριστεράς δημιούργησε το υπόβαθρο μιας σοβαρής κρίσης και η σύγκρουση στην ηγεσία του ΣΥΝ με την παραίτηση Αλαβάνου πυροδότησε το ξέσπασμα της κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ που, προς το παρόν, έχει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.


Έχει σημασία να θυμόμαστε ότι η στροφή των ελπίδων προς τον ΣΥΡΙΖΑ ενός πλατειού κόσμου της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης οφείλεται σε μονιμότερους παράγοντες: την απογοήτευση από τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας και την ανάδειξη της αδυναμίας του ΚΚΕ να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει μια ενωτική τακτική λαϊκής αντεπίθεσης ενάντια στη βαρβαρότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Αυτή η εκτίμηση σημαίνει ότι το αντικειμενικό υπόβαθρο των πολιτικών εξελίξεων επιτρέπει την ανασύνταξη και την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε ουσιαστικότερη βάση. Αυτό όμως προϋποθέτει μια σοβαρή πολιτική στάση από όλες τις πλευρές στον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως από την ηγεσία του ΣΥΝ.


Ριζοσπαστική αντιπολίτευση


Έχει, επίσης, σημασία να θυμηθούμε πού στηριζόταν η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, η εκτόξευσή του στα δημοσκοπικά ποσοστά της τάξης του 18%, που έθετε σε αμφισβήτηση την πολιτική σταθερότητα του συστήματος την ώρα που ξέσπαγε ταυτόχρονα η διεθνής οικονομική κρίση. Τα «υλικά» της επιτυχίας ήταν: Η σκληρή αντιπολιτευτική τακτική απέναντι στη ΝΔ και τον Καραμανλή. Η δέσμευση πάλης για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού που μας διαφοροποιούσε από τη σοσιαλνεοφιλελεύθερη προσαρμογή του ΠΑΣΟΚ. Η ταύτιση με το κίνημα για το άρθρο 16 και τους αγώνες στην εκπαίδευση και η άρνησή μας να διαφοροποιηθούμε από τους «ταραξίες» διαδηλωτές και απεργούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκε στο 18% γιατί υποσχέθηκε στον κόσμο ότι θα λειτουργήσει ως ενωτική και άρα αποτελεσματική, ως κοινωνική και πολιτική, ριζοσπαστική Αντιπολίτευση. Την άνοδο την έφεραν τα δυνατά «Όχι» που ειπώθηκαν είτε από τον Αλαβάνο στη Βουλή, είτε από τους διαδηλωτές μας στους δρόμους.

Η πολιτική αυτή δεν είχε συνέχεια. Η πρόταση για την «κυβέρνηση με κορμό τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς» ήταν ένα πρώτο σημαντικό λάθος. Η ΔΕΑ στην πρώτη ΠΣ του ΣΥΡΙΖΑ είχε επιμείνει (αρκετά μόνη στην ευφορία της τότε συγκυρίας) να υπογραμμίζει ότι αυτή η πρόταση δικαίως «παρεξηγείται» από τον κόσμο ως στροφή προς τον κυβερνητισμό και την κεντροαριστερά.


Όχι στον κυβερνητισμό

Η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ από την σκληρή κοινωνική και πολιτική Αντιπολίτευση στην προβληματική της  «κυβέρνησης» αντικειμενικά ευνοούσε το ΠΑΣΟΚ, οι δυνάμεις του οποίου αριθμητικά αποτελούν τον κορμό κάθε κοινοβουλευτικής λύσης. Όχι τυχαία, ο κυβερνητισμός έγινε σημαία της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ που σε κάθε ευκαιρία δήλωνε ότι «η Αριστερά δεν μπορεί να είναι αδιάφορη για το πρόβλημα διακυβέρνησης του τόπου»…


Το λάθος συνεχίστηκε με τις «προτάσεις συνεργασίας» προς το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή. Δεν διαφωνούμε με τον Αλ. Αλαβάνο στη θέση ότι η Αριστερά οφείλει να διεκδικήσει τμήμα της βάσης του ΠΑΣΟΚ. Όμως αυτό πρέπει να γίνεται στα κινήματα, στη βάση κοινών αιτημάτων, στη βάση μιας ενωτικής τακτικής πάλης με διάρκεια και αποτελεσματικότητα και –κυρίως– χωρίς να σπέρνει κανείς αυταπάτες ότι είναι εφικτή η σύμπλευση με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.


Το πρόβλημα συνοψίστηκε στην προγραμματική συζήτηση και το συνέδριο του ΣΥΝ, όπου πρυτάνευσε η ροπή του κόμματος αυτού προς τον «ρεαλισμό», προς την προβολή «θετικών», άμεσα εφικτών, λύσεων. Το «πρόγραμμα» που υιοθέτησε ο ΣΥΝ –και μέσω του συσχετισμού δύναμης μεταφέρθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ– ήταν μια υποχώρηση ακόμα και από τα «κεκτημένα» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχαν εκφραστεί με τη συμφωνία για τους «15 στόχους άμεσης πάλης».


Ισορροπισμός

Αυτές οι παλινωδίες στην πολιτική συνδυάζονταν με την ισορροπία «τρόμου» στο κόμμα του ΣΥΝ. Η δεξιά, Ανανεωτική Πτέρυγα, ποτέ δεν πειθάρχησε στις αποφάσεις των συνεδρίων του ΣΥΝ και στα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την προεκλογική περίοδο επανειλημένα κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ για «αριστερίστικες θέσεις και τακτικές». Στελέχη της προπαγάνδισαν δημόσια υπέρ της ψήφου σε άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Οικολόγοι). Την επομένη των εκλογών ο Λ. Κύρκος δεν δίστασε να ζητήσει τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντάς τον ως «λάθος από την αρχή» και να θέσει θέμα «αυθάδειας» των συνιστωσών του. Η ζημιά που κάνει αυτή η πτέρυγα δεν περιορίζεται στις όποιες απώλειες προκαλεί. Κυρίως δημιουργεί σύγχυση για την κατεύθυνση της πολιτικής της πλειοψηφίας του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, υπονομεύει την αξιοπιστία όλων μας. Η ανάγκη πειθάρχησης αυτής της τάσης είναι προφανής (και δεν εννοούμε διοικητικά, αλλά πολιτικά μέτρα, δηλαδή συστηματικές και όπου χρειάζεται σκληρές πολιτικές απαντήσεις στις θέσεις τους…). Μέχρι σήμερα, η ηγεσία του ΣΥΝ απέφυγε αυτό το καθήκον, όμως αυτή η Βαβέλ δεν
μπορεί να συνεχιστεί.


Τα αναγκαία βήματα
 

• Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επανέλθει σε τροχιά ριζοσπαστικής αριστερής αντιπολίτευσης. Καλώντας σε μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Δεσμευόμενος στην προσπάθεια να μετατρέψει την οργή ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό σε συνειδητό αντικαπιταλισμό. Επιμένοντας στην απόρριψη του δικομματισμού, του κεντροαριστερού κυβερνητισμού και προβάλλοντας την ανάγκη του «πόλου αντίστασης», του πόλου της ενότητας στη δράση της Αριστεράς και των κινημάτων.


• Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνει στην τακτική ανασυγκρότησης μέσα στους αγώνες, μέσα στα κινήματα, κυρίως στους εργαζόμενους και τη νεολαία.


• Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υιοθετήσει οργανωτικές ρυθμίσεις που δίνουν λόγο και εξουσία στη βάση. Είναι η πρώτη φορά από την ίδρυσή του όπου αυτό είναι αναγκαίο, αλλά και εφικτό. Στο κρίσιμο αυτό θέμα πρέπει να αποφευχθεί κάθε δημαγωγία και τάση «ψαρέματος στα θολά». Η δημιουργία τοπικών επιτροπών παντού, η έννοια του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ», πρέπει να συνδυαστούν με μια συμφωνία δικαιωμάτων–υποχρεώσεων που θα αφορά τον καθένα, από τη βάση ως τις κομματικές και –κυρίως– τις κοινοβουλευτικές ηγεσίες. Η συμφωνία αυτή πρέπει να οικοδομηθεί με προσεκτικά βήματα μέχρι την –αποφασισμένη για τον Οκτώβρη– 3η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.


Το ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει μέλλον. Αρκεί όλοι να κατανοήσουν ότι, ως συνήθως στις κρίσεις, η λύση πρέπει να αναζητηθεί προς τα αριστερά.

Η παραίτηση Αλαβάνου και η ανάκλησή της    

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα


Η παραίτηση Αλαβάνου, την επομένη της εκλογικής ήττας της 7/6, απείλησε να βυθίσει τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ σε μια βαθιά απογοήτευση. Η ανάκληση της παραίτησής του είναι ένα θετικό γεγονός. Επιτρέπει να στραφεί ένα πλατύ δυναμικό στα ουσιαστικά ζητήματα: στην ανάλυση των αιτιών της αποτυχίας της 7/6 και στα προβλήματα πολιτικού προσανατολισμού και συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.


Όμως αυτή η θετική κατάληξη ήταν κατάληξη μιας περιπέτειας που είχε κόστος. Έστω προσωρινά, «απέσυρε» τον ΣΥΡΙΖΑ από τη μάχιμη ερμηνεία της 7/6, από την αντιπαράθεση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που με τη βοήθεια των ΜΜΕ επιχειρούσαν να αναστηλώσουν τον –τραυματισμένο στην κάλπη– δικομματισμό. Η εσωστρέφεια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ άφηνε περιορισμένες δυνάμεις να δίνουν τη μάχη ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις. Η εικόνα διχόνοιας ενίσχυσε χρόνιες καχυποψίες της βάσης της Αριστεράς απέναντι στις «ηγεσίες» γενικώς. Γι’ αυτήν τη φθορά υπάρχουν ευθύνες που ο κόσμος ήδη καταλογίζει.


Διαφωνούμε με τις ερμηνείες του Αλ. Αλαβάνου για τα αίτια της ήττας της 7/6. Η αρνητική αναφορά στη στάση μας το Δεκέμβρη, η κάλυψη προς την Ανανεωτική Πτέρυγα, η υποστήριξη της τακτικής «προτάσεων προς το ΠΑΣΟΚ», η εκ των υστέρων προτίμηση προς τον Δημ. Παπαδημούλη, ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, είναι επιχειρήματα συντηρητικής έμπνευσης. Η ερμηνεία της ήττας πρέπει να αναζητηθεί στην αντίστροφη κατεύθυνση: στην υποβάθμιση του αντιπολιτευτικού-ανατρεπτικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ, στα ανοίγματα προς κάποιον ομιχλώδη «κυβερνητισμό» (με πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς…), στον γενικόλογο συντηρητισμό του «προγράμματος» του ΣΥΝ που μεταφέρθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ, στο δισταγμό να δεσμευτούμε σε κρίσιμα ριζοσπαστικά αιτήματα του κόσμου…


Το δυνατό σημείο του σκεπτικού του Αλ. Αλαβάνου είναι ο προσανατολισμός του έξω από τον στείρο ισορροπισμό της Κουμουνδούρου, οι προτάσεις του για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω σε αυτό το θέμα τού επιτίθεται σήμερα σύσσωμη η Ανανεωτική Πτέρυγα, η οποία μέχρι χθες δήλωνε ικανοποιημένη από τις κριτικές Αλαβάνου στην πολιτική της ηγεσίας Τσίπρα στον ΣΥΝ (π.χ. στο ζήτημα του τρίτου πόλου και της «κάθετης» απόρριψης της κεντροαριστεράς).


Ακριβώς σε αυτό το σημείο εκδηλώνονται και οι δισταγμοί της ηγεσίας Τσίπρα. Παρ’ όλο που στο παρελθόν έδειξε τάση σύγκρουσης με την Ανανεωτική Πτέρυγα (π.χ. με το ζήτημα των καταστατικών περιορισμών για τις θητείες στη βουλή) σήμερα εμφανίζει τάσεις συμβιβασμού. Την επομένη της ανάκλησης της παραίτησης Αλαβάνου, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι «δεν θα αφήσω το κόμμα να διαλυθεί» και συναντήθηκε με τον Φ. Κουβέλη για να τον διαβεβαιώσει ότι «μόνο μέσα από συνεδριακές αποφάσεις θα περάσουν αλλαγές στη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ»…


Η πολυδιάσπαση της ηγετικής ομάδας αναδεικνύει μια σοβαρή κρίση στον ΣΥΝ. Οι δυνατότητες ανασύνταξης ολοφάνερα περνάνε πλέον μέσα από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ όπου ένας πλατύς κόσμος –ακόμα και η πλειοψηφία των μελών του ΣΥΝ– στηρίζει κυρίως τις ελπίδες του.


Η άποψη της ΔΕΑ είναι ότι η ανασύνταξη και η αντεπίθεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι εφικτή. Πρώτη προτεραιότητα είναι το πολιτικό ξεκαθάρισμα του ριζοσπαστικού και αριστερού προσανατολισμού του ενωτικού εγχειρήματος. Μόνο πάνω σε μια τέτοια πιο σταθερή βάση μπορούν να υπάρξουν οργανωτικές ρυθμίσεις (έννοια μέλους, δικαιώματα-υποχρεώσεις, ανάδειξη ηγεσιών κ.λπ.) που θα καλύπτουν και το ανένταχτο δυναμικό και θα μεταφέρουν αρμοδιότητες και εξουσίες στην ίδια τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ.