THMMY.gr

Γίνε και εσύ πατζάρι... αξίζει!

Γιατί δεν το κατάλαβα; :P

Γιατί δεν έχεις διαβάσει το "Άρωμα του Ονείρου" χεχε (να ευχαριστήσω τον Κορκολύκο που το πρότεινε και την κωνσταντίνα που το δάνεισε).

Αλλά μια που ρώτησες.....

Θα σου πω την τελική ιδέα του συγγραφές (όχι στο βιβλιο, καμιά ιδέα δεν είναι κυρίαρχη σε αυτό το βιβλίο που μιλάει για πάρα μα πάρα πολλά) είναι ότι αντίθετα με τις περισσότερες τροφές, το πατζάρι το τρως κόκκινο και το βγάζεις κόκκινο. Είναι πιο ισχυρο από την πεπτική σου ικανότητα.
Αν το αναγάγεις στον κάθε άνθρωπο και τον κόσμο που τον διαμορφώνει και τον διαστρέφει σε αυτό το καφέ που κάθε υγιείς οργανισμος βγάζει τις υπόλοιπες τροφές.
Έχεις το νόημα.

Βέβαια μπορώ να συνεχίσω πολύ, αλλά όσο μικρότερο το ποστ τόσο περισσότερα μάτια θα το διαβάσουν όλο.

Προφανώς το ανέβασα σε λάθος μπόαρντ. Αυτό το έκανα γιατί αρχικά το έβαλα εδώ για να το βάλω στην υπογραφή μου, και η λέξη φωτογραφίες με τράβηξε... αν κάποιος μοντερέητορ το βάλει στο φιλοσοφικό, ή έστω στο ee-art (αφού μιλάμε για βιβλίο) θα είμαι χαρούμενος....

Ευχαριστώ

Χαχα

Βασικά μιας και μιλάμε για Τιμ Ρόμπινς να προτείνω με την σειρά μου το -κατά τη γνώμη μου- καλύτερο βιβλίο του "Μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπυτζάμες μας" ! Για όποιον έχει διαβάσει τα Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ (οπότε και ήδη βλέπει τα βατράχια με άλλο μάτι!) θα λατρέψει ακόμη περισσότερο τα συμπαθή αμφίβια!! Χεχε!

Η ζωηρή φαντασία είναι το χαρακτηριστικό του Τομ Ρομπινς, αλλά όλοι ξέρουμε από που "αντλούσε" την εμπνευσή του, έτσι δεν είναι?
Προσωπικά πάντως τα βιβλία του δεν μου αρέσουν πολύ.Στην αρχή είναι εντυπωσιακά με αυτές τις καταπληκτικές παρομοιώσεις,τις "περίεργες" ιδέες και την παρανοική πλοκή,αλλά μετά από λίγο καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να προσφέρουν.Πάντως πρέπει να παραδεχτώ ότι το στύλ του είναι μοναδικό και τα βιβλία του διαβάζονται πολύ ευχάριστα!

Χεχε! Άργησα να πάρω χαμπάρι αυτό το τόπικ, αλλά τώρα που σας βρήκα...αλλοίμονο! Άκουσα κάποιον να λέει κακά πράγματα για το Ρομπινσάκο!;  >:( :D ;)

Ισχύει ότι ο Ρόμπινς πειραματίστηκε αρκετά στη ζωή του με τα ψυχοτρόπα ναρκωτικά ( LSD, μαριχουάνα κτλ ). Αυτό είναι παραπάνω από εμφανές στα βιβλία του σε κάποια σημεία ( ειδικά, κατά τη γνώμη μου στις βατραχοπιτζάμες! ). Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν είναι κακό, ειδικά κρίνοντας από το αποτέλεσμα - δηλαδή, αυτό το σαρωτικό, άμεσο και τρελό τρόπο γραφής που εμφανίζει, και τα θέματα που πιάνει, τα οποία παίζουν συχνά με το μυαλό σου και τα πράγματα που έχεις σκεφτεί, αλλά δεν έχεις πει σε κανέναν! Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι, πρώτον, έζησε σε μια εποχή όπου ανάμεσα στους ανθρώπους που "ψάχνονταν" στις ανεπτυγμένες χώρες, ελάχιστοι δεν έπαιρναν τουλάχιστον κάποιου είδους παραισθησιογόνες ουσίες. Δεύτερον, ο ίδιος, έχει καταφερθεί εναντίον των σκληρών ναρκωτικών, των "ναρκωτικών που σου κλείνουν το μυαλό αντί να το ανοίγουν".   ( Τώρα το κατά πόσο ισχύει μια τέτοια πρόταση είναι ένα μεγάλο θέμα, αλλά από την άλλη σκεφτείτε για παράδειγμα το τσιγάρο με τη νικοτίνη του, το οποίο σε βαθμό εθισμού και επικινδυνότητας κατατάσσεται μαζί με το αλκοόλ και την ηρωίνη, ενώ ταυτόχρονα δεν προκαλεί και καποιο τρομερά έντονο συναίσθημα στους χρήστες του, αλλά για μια σειρά από λόγους - κοινωνική αποδοχή του καπνίσματος, ανικανότητά του να προκαλέσει άμεσα άσχημα αποτελέσματα στους χρήστες ( εκτός από βήχα και φλέματα ), αδυναμία άμεσης σύνδεσης του καπνίσματος με τον καρκίνο, και τις 763 "ευηπόληπτες" και τεράστιες εταιρίες με χιλιάδες εργαζόμενους που κρύβονται από πίσω - υποτιθεται ότι δεν είναι και τόσο κακό, ενώ το να καπνίζεις μαριχουάνα είναι κατακριτέο. Εμένα μου μυρίζει υποκρισία εδώ  :P ). Δε λέω βέβαια ότι πρέπει να πάρει κανείς ναρκωτικά για να γράψει έτσι...αλλά κι ο Ρόμπινς δεν ήταν ο μόνος! Πόε, Μπάροουζ και πολλοί άλλοι κορυφαίοι βάδισαν τον ίδιο - ή χειρότερους από αυτόν - δρόμο...

Εγώ στο Ρόμπινς κυρίως επικρίνω έναν, υφέρποντα και σε αρκετές περιπτώσεις με έντονα ξεσπάσματα, υπερβάλλοντα μυστικισμό που ανιχνεύεται στα βιβλία του. Βέβαια είναι ένα στοιχείο που του αναγνωρίζω κάποιες θετικές ιδιότητες, όμως στην εποχή μας που ο μυστικισμός έχει συνδεθεί με τα μέντιουμ ( απατεώνες ), τα περιοδικά τύπου strange ( απατεώνες ή βλάκες ) και τον Κώδικα ντα Βίντσι, είναι λίγο επικίνδυνο να λες "ας βάλουμε και λίγο μυστικιστικό χαρακτήρα στη ζωή μας", δεδομένου ότι θα βγεις είτε θύμα είτε απλά βλάκας...

Επίσης, ισχύει ότι το βασικό "μοτίβο" στα βιβλία του επαναλαμβάνεται...ωστόσο νομίζω ότι αυτό ακριβώς που έχει σημασία είναι οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους το παρουσιάζει κάθε φορά...όσο για το αν έχουν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν, αυτό εξαρτάται από τον εκάστοτε αναγνώστη, κατά τη γνώμη μου...εγώ πάντως όταν τα πρωτοδιάβασα πήρα πολλά, ακριβώς επειδή ήμουν σε μια περίοδο που η φαντασία μου ήθελε οργιάσει, και ο Ρόμπινς τη βοήθησε! Με δυο λόγια μου έδωσε τροφή για σκέψη...τώρα έχω σχεδόν εξαντλήσει αυτήν την πηγή οπότε ψάχνω αλλού. Και ανάλογα για τον υπόλοιπο κόσμο ισχύει, πιστεύω...  :)

Επίσης να πω ότι από ότι έχω ακούσει το αλκοόλ είναι ισχυρότερο ναρκωτικό από όλα όσα αναφέρεις παραπάνω, ακόμα και από τη μαριχουάνα. Απλά απαιτούνται συνήθως χρόνια για να εθιστεί κάποιος στο αλκοόλ για αυτό και δε δίνουμε σημασία...

Ο κάθε συγγραφέας κρίνεται από το έργο του και μόνο από αυτό, εγώ δεν είχα σκοπό τον κατακρίνω τον Tom αλλά να δώσω αφορμή για περαιτέρω συζήτηση, οπότε αν κρίνω από το ωραίο post του korkolyk μάλλον δικαιώθηκα!

Για τον μυστικισμό θα συμφωνήσω, αν και εμένα δεν με πειράζει καθόλου όταν τον συναντώ σε μορφή τέχνης, το παράλογο έχει και αυτό την θέση του!
Πάντως πιστεύω ότι η μυστικιστική τάση του Robins δεν είναι ανεξάρτητη από τους πειραματισμούς του, υπάρχει άμεση(και αμφίδρομη) σχέση μυστικισμού-ψυχότροπων ουσιών, σχέση που χάνεται στα βάθη της (προ)ιστορίας.

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από τον Τρυποκάρυδο, όπου ο ευφάνταστος συγγραφέας περιγράφει την γραφομηχανή του,την θρυλική Ρέμινγκτον SL3:

"Ίσως ο μυθιστοριογράφος να χρειάζεται ένα διαφορετικό εργαλείο γραφής. Λόγου χάρη μια Ρέμινγκτον φτιαγμένη από ελαφρόξυλο και τα κομμάτια της κολλημένα με κόλλα σαν τα παιδικά αεροπλανάκια,λεπτή,χαριτωμένη,υποχρεωτική,έτοιμη να πετάξει στα ύψη σαν τους ακροβατικούς άσσους της αεροπορίας.

Ακόμα καλύτερα, μια γραφομηχανή γλυπτή, πελεκημένη σε ένα μονοκόμματο μπλόκ ιερού κυπαρισσιού, διακοσμημένη με ορυκτά χρώματα,χυμό από βατόμουρα και λάσπη.Με πλήκτρα από ζωντανά μανητάρια και με ταινία από μακριά ιριδίζουσα γλώσσα σαύρας.Μια ζωική γραφομηχανή σιωπηλή όσο παραμένει ανέγγιχτη, που, μετά, να σου γεμίζει μια σελίδα με γρυλλισμούς και βρυχηθμούς και μουγκρητά, με βελάσματα και ουριαλχτά και κακαρίσματα, με χλιμιντρίσματα, και τιτιβίσματα και ρουθουνίσματα και με ξερούς κροταλισμούς μεσ΄απ'τους θάμνους. Μια γραφομηχανή που να σου γράφει αληθινά φιλιά και να μυρίζει αληθινό σπέρμα και ιδρώτα. "
 :D