THMMY.gr

Eνεργειακός άξονας κατά HΠA

Eνας ενεργειακός, αντι-ιμπεριαλιστικός άξονας από τη Λατινική Aμερική ως το Iράν και την Kίνα αρχίζει να περισφίγγει την Oυάσιγκτον.

Δεν είναι σενάριο φαντασίας αλλά γεωπολιτική παρτίδα εν εξελίξει, με πρωταγωνιστή τον ριζοσπάστη πρόεδρο της Bολιβίας, Eβο Mοράλες. O Iνδιάνος Aϊμάρα, που εμφανίστηκε χθες με κοντομάνικο πουκάμισο και χοντροπάπουτσα στη χειμωνιά του Πεκίνου, εξελίσσεται σε ένα είδος «πλανητάρχη των φτωχών».

Tο Σάββατο στο Παρίσι ο Σιράκ τον χαιρέτισε ως «πρώτο αυτόχθονα πρόεδρο της Bολιβίας» και στην κοινή συνέντευξη Tύπου προκλήθηκε κοσμοσυρροή. Στους δεδηλωμένους συμμάχους του Mοράλες, Oύγκο Tσάβες (Bενεζουέλα) και Φιντέλ Kάστρο (Kούβα) ίσως προστεθεί στις 9 Aπριλίου και ο αριστερός υποψήφιος πρόεδρος του Περού, Oλάντα Oυμάλα.

Oμως ο εφιάλτης του Λευκού Oίκου έχει συνέχεια. Tην πόρτα του «άξονα» χτύπησε και ο Iρανός πρόεδρος Aχμαντινετζάντ, που ζήτησε τη συμπαράσταση των Λατίνων. Σε απάντηση ο Φιντέλ «ευλόγησε» τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Tεχεράνης και ο Tσάβες κάλεσε τον Aχμαντινετζάντ στο Kαράκας. Nα σημειωθεί, ότι το Iράν ανακοίνωσε ότι από σήμερα επαναλαμβάνει τα πειράματα εμπλουτισμού ουρανίου για ειρηνική παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, με τη συγκατάθεση επιθεωρητών που OHE.

Xθες ο Mοράλες κάλεσε την Kίνα σε στρατηγική ενεργειακή συμμαχία. Zήτησε από τις κινεζικές κρατικές εταιρείες να επενδύσουν στο φυσικό αέριο της Bολιβίας, που πρόκειται να εθνικοποιηθεί μετά την ορκωμοσία του.

Επισκέψεις

Προτού καθησυχάσει τη γαλλική Total για τις επενδύσεις της στη Bολιβία, ο Mοράλες επισκέφθηκε ευρωπαϊκές χώρες που ανταγωνίζονται ενεργειακά και γεωπολιτικά την Oυάσιγκτον (Iσπανία, Bέλγιο, Oλλανδία), ενώ θα κλείσει την περιοδεία του στη Nότια Aφρική και στη Bραζιλία.

Ως δεύτερος παραγωγός φυσικού αερίου της N. Aμερικής, ο Mοράλες προειδοποίησε ότι από δω και στο εξής οι συμβάσεις με ξένες εταιρείες θα είναι σκληρές και θα κυρώνονται από τη Bουλή. Διευκρίνισε πως τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν θα κατασχεθούν, αλλά θα πρέπει να δεχθούν τους όρους της νέας κυβέρνησης ή να αποδημήσουν.

Aκόμη και το εγχώριο κατεστημένο τρέμει την ημέρα που ο Mοράλες θα εγκατασταθεί στην εξουσία. Λίγο προτού διαλυθεί, το απερχόμενο κοινοβούλιο της Bολιβίας φρόντισε να αμνηστεύσει τους ντόπιους, που πιθανόν αναμείχθηκαν στη δολοφονία του Tσε το 1967!

ΠΗΓΗ:ΕΘΝΟΣ

Περίληψη:Ο νέος εφιάλτης της Ουάσινγκτον , που ονομάζεται Έβο Μοράλες και είναι νεοεκλεγεις στο αξίωμα του προέδρου της Βολιβίας , κάνει περιοδεία σε όλο τον κόσμο , προσπαθώντας να συμμαχήσει με χώρες όπως την Κίνα και τη Γαλλία.Επίσης επισκέφθηκε χώρες που ανταγωνίζονται γεωπολιτικά και ενεργειακά τις Η.Π.Α. όπως η Ολλάνδια , η Ισπανία και το Βέλγιο.Επίσης ο Γάλλος πρόεδρος τον αποκάλεσε ως τον πρώτο Ινδιάνο πρόεδρο της Βολιβίας. Ακόμη δεν έχει ορκιστεί και το κατεστημένο της Βολιβίας φαίνεται ότι τον φοβουνται πολύ και έδωσε αμνηστία σε ντόπιους που πιθανόν είχαν ανάμειξη στη δολοφονία του Τσε το 1967 , πριν ορκιστεί ο Μοράλες.


edited: Μετατροπή τίτλου σε πεζά γράμματα

H νέα Aριστερά της Λατινικής Aμερικής τρομάζει τις HΠA

Kάστρο, Tσάβες και Mοράλες ο... «άξονας του κακού»

Την ώρα που ο Έβο Μοράλες, ο πρώτος Ινδιάνος που εκλέγεται πρόεδρος μιας χώρας της Λατινικής Αμερικής, θα γυρίζει τον κόσμο, η Χιλή θα ψηφίζει αύριο στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών για τις οποίες η σοσιαλίστρια Μισέλ Μπασελέτ είναι φαβορί.

Δύο διαφορετικά γεγονότα, δύο διαφορετικές ιστορίες, δύο διαφορετικές προτάσεις της λατινοαμερικάνικης Αριστεράς, τις οποίες παρακολουθούν με ενδιαφέρον όχι μόνο η αμερικανική κυβέρνηση αλλά και οι κυβερνήσεις της Ευρώπης.

Το ταξίδι του Μοράλες, που μετά το Παρίσι, τη Μαδρίτη και τις Βρυξέλλες θα πετάξει στη Νότια Αφρική και την Κίνα και επιστρέφοντας θα περάσει από τη Βραζιλία, ξεκίνησε εντυπωσιακά από το Καράκας. Ήταν μια θεαματική συνάντηση του Μοράλες με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. Θεαματική από πολιτική άποψη. Γιατί, υποδεχόμενος τον Μοράλες, ο Τσάβες δήλωσε ότι αυτοί οι δύο πολιτικοί αντιπροσωπεύουν τον «άξονα του καλού», σε αντιπαράθεση με τον «άξονα του κακού», δηλαδή την Αμερική και τους συμμάχους της που «απειλούν, εισβάλλουν και σκοτώνουν» σε όλον τον κόσμο. Μια θέση στον άξονα του καλού διατηρούν οι δύο ηγέτες για τον Κουβανό πρόεδρο Φιντέλ Κάστρο, για τον οποίο δεν έκρυψαν ποτέ τις συμπάθειές τους.

Αυτός ο άξονας θα μπορούσε να διευρυνθεί ακόμη περισσότερο στη Λατινική Αμερική, αν στις προσεχείς εκλογές στο Περού και το Μεξικό αναδειχθούν νικητές δημοφιλείς προσωπικότητες όπως ο Ολάντα Ουμάλα, πρώην στρατιωτικός, φίλος και θαυμαστής του Τσάβες, και ο Αντρές Λόπες Ομπραντόρ, πρώην δήμαρχος της μεξικανικής πρωτεύουσας. Σύμφωνα με τους επικριτές αυτού του άξονα, κοινό σημείο της πολιτικής τους είναι ο λαϊκισμός και οι ανεξέλεγκτες δημόσιες δαπάνες. Κάποιοι μάλιστα προσθέτουν σε αυτόν τον άξονα και τον πρόεδρο της Αργεντινής Νέστορ Κίρχνερ, ο οποίος φαίνεται ότι δεν πηγαίνει πάντα με τα «νερά» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Παρά τις διαφορετικές αποχρώσεις των νέων ηγετών, το βέβαιο είναι ότι παρατηρείται μια στροφή προς τα αριστερά που αμφισβητεί την πολυετή τάξη πραγμάτων που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Και αυτή η στροφή μπορεί να γίνει ακόμη πιο εντυπωσιακή, αν συνυπολογίσουμε τη Βραζιλία του Λούλα, την Ουρουγουάη του Ταμπαρέ Βάσκες, αλλά και τη Νικαράγουα, όπου όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται η επιστροφή του Ντανιέλ Ορτέγκα. H νέα Αριστερά της Λατινικής Αμερικής έχει ένα κοινό ιδεολογικό σημείο: την αντίθεση στη λεγόμενη «συναίνεση της Ουάσιγκτον», δηλαδή στις νεοφιλελεύθερες οικονομικές θεραπείες και συνταγές που συνταγογραφεί για την περιοχή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπό την υψηλή εποπτεία της αμερικανικής κυβέρνησης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τα κοινωνικά προβλήματα και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Πάνω σε αυτή την ιδεολογική στάση μπορεί κανείς να διακρίνει δύο γραμμές. H μία στηρίζεται στις υψηλές δημόσιες δαπάνες αδιαφορώντας για τις πληθωριστικές πιέσεις και στρέφει τα πυρά της σε έναν εξωτερικό εχθρό: τις ΗΠΑ. H άλλη, πιο μετριοπαθής, μεταρρυθμιστική, μοιάζει με τη γραμμή που ακολουθούν τα κεντροαριστερά κόμματα της Ευρώπης και επιδιώκει το εφικτό τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική. H Χιλιανή σοσιαλίστρια Μισέλ Μπασελέτ είναι η κυριότερη εκφραστής της. Γι' αυτό Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έχουν τα μάτια στραμμένα στις εκλογές που γίνονται αύριο στη Χιλή.
Γυναίκα σοσιαλίστρια ψηφίζουν στη Χιλή

Μισέλ Μπασελέτ

Αυτό που για πολλούς Λατινοαμερικανούς είναι ο «άξονας του καλού», για την αμερικανική κυβέρνηση είναι ο «άξονας του κακού». Όμως, η Μπασελέτ δεν συμφωνεί με την αμερικανική άποψη. Δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίζει έτσι προέδρους «οι οποίοι εξελέγησαν δημοκρατικά», λέει η σοσιαλίστρια που θέλει να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στη Νότια Αμερική. Παιδίατρος, 54 ετών, είδε τον στρατηγό πατέρα της να πεθαίνει στις φυλακές του Πινοσέτ, ενώ η ίδια βασανίστηκε και υποχρεώθηκε να πάρει τον δρόμο της εξορίας. «Μέχρι το 1990», λέει στην εφημερίδα «Κοριέρε ντέλα Σέρα», «το έτος που επέστρεψε η δημοκρατία, δεν είχα ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά με τα ψυχικά τραύματα που είχαν υποστεί τα παιδιά από τη δικτατορία, τα ορφανά και τα παιδιά των εξαφανισθέντων». Όμως δεν κρατάει κακία στον υπέργηρο σήμερα στρατηγό Πινοσέτ. Έχει άλλες προτεραιότητες για τη Χιλή. Πιστεύει ότι η πιο συντηρητική χώρα της Νότιας Αμερικής έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις. «Ο κόσμος δεν ψηφίζει για το παρελθόν», λέει η Μπασελέτ. «Όμως το δικό μου παρελθόν είναι μια εγγύηση για τους αδυνάτους. H κοινωνική προστασία, το δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, αυτές είναι οι προτεραιότητές μου. Με δυο λόγια, είμαι μια γνήσια σοσιαλίστρια».

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ

Την πρώτη γυναίκα πρόεδρο στην ιστορία της χώρας ανέδειξε χθες τη νύχτα η εκλογική αναμέτρηση στη Χιλή.

Η 54χρονη παιδίατρος και πρώην υπουργός Αμυνας, Μισέλ Μπασελέτ, θα είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στη Χιλή
Με καταμετρημένο το 97,5% των ψήφων, η Μισέλ Μπασελέτ, πρώην υπουργός Αμυνας του κεντροαριστερού συνασπισμού του απερχόμενου σοσιαλιστή προέδρου Ρικάρντο Λάγκος, κέρδισε την προεδρία με 53,5% έναντι 46,5% του αντιπάλου της, πολυεκατομμυριούχου Σεμπάστιαν Πινέρα, που ηγείται της κεντροδεξιάς «Ενωσης για τη Χιλή».

Αργά χθες τη νύχτα ο Πινέρα παραδέχτηκε την ήττα του και μάλιστα επισκέφτηκε τη νέα πρόεδρο στο εκλογικό της αρχηγείο, την αγκάλιασε, τη φίλησε και τη συνεχάρη, ευχόμενος επιτυχή θητεία.

Η Μπασελέτ, παιδίατρος στο επάγγελμα, ήταν κόρη στρατηγού, που διώχτηκε και τέλος δολοφονήθηκε από το καθεστώς Πινοσέτ. Φυλακίσεις και βασανισμούς δεν απέφυγε και η ίδια στη διάρκεια της δικτατορίας. Στον πρώτο γύρο των εκλογών τον περασμένο μήνα η Μπασελέτ, σοσιαλίστρια, πιστή στους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας, είχε καταγάγει άνετη νίκη, χωρίς όμως να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία. Προηγήθηκε με 47% έναντι 25,4% του Πινέρα, αρχηγού του κόμματος της «Εθνικής Αναγέννησης», και 23% του Χοακίμ Λαβίν, ηγέτη της «Ανεξάρτητης Δημοκρατικής Ενωσης», ο οποίος έσπευσε στη συνέχεια να συμμαχήσει με το κόμμα του Πινέρα, συμπηγνύοντας τον κεντροδεξιό συνασπισμό.

«Επόμενος», ξανά ο Λάγκος

Το παράδοξο είναι ότι ο απερχόμενος δημοφιλέστατος πρόεδρος Λάγκος ήδη έχει κατά κάποιον τρόπο «δέσει» την επόμενη προεδρική εκλογή, αφού η πάνω από 70% αποδοχή του από το εκλογικό σώμα δεν δίνει σοβαρές ελπίδες σε αντίπαλη υποψηφιότητα. Είναι μόνο για συνταγματικούς λόγους που ο Λάγκος δεν δικαιούνταν να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη συνεχόμενη εκλογή. Οι οπαδοί του τον υποδέχτηκαν στο εκλογικό κέντρο φωνάζοντας συνθήματα για τις εκλογές του 2010, προεξοφλώντας την εκλογική του επιτυχία!

Η 54χρονη Μπασελέτ και ο 56χρονος Πινέρα υποσχέθηκαν και οι δύο, στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, να συνεχίσουν τα σημαντικά επιτεύγματα της οικονομίας της Χιλής, τα οποία την έχουν αναδείξει σε μία από τις υγιέστερες οικονομικές δυνάμεις της περιοχής. Επιτεύγματα που οφείλονταν στην πολιτική του κεντροαριστερού συνασπισμού, ο οποίος βρίσκεται διαρκώς στην κυβέρνηση της χώρας από το 1990, όταν κατέπεσε η σχεδόν εικοσάχρονη δικτατορία του Πινοσέτ.

Ειδική μέριμνα υποσχέθηκαν και οι δύο υποψήφιοι για την τόνωση της απασχόλησης και την περιστολή της ανεργίας, η οποία βρίσκεται στο 8% και ταλαιπωρεί τη χώρα, με τον Πινέρα να υπόσχεται ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας στη θητεία του, 100.000 ήδη από την πρώτη χρονιά.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Περίληψη:Η αριστερά στη Λατινική Αμερική σαρώνει!!!Και στη Χιλή η νέα πρόεδρος , η πρώτη γυναίκα μάλιστα στη Χιλή , προέρχεται από το τοπικό σοσιαλιστικό κόμμα!!Την εκλογή της χαιρέτισε φυσικά ο Τσάβες και μάλιστα έδειχνε ιδιαίτερα χαρούμενος!!

ΠΕΡΟΥ.

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Στο Περού, όπου οι προεδρικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τις 9 Απριλίου, όλοι πίστευαν ότι η προεκλογική περίοδος θα κυλούσε χωρίς εκπλήξεις, άρα και χωρίς προοπτική για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, όπως έχει συμβεί σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Ωσπου τα γκάλοπ στο τέλος του 2005 άρχισαν να αναδεικνύουν τον Ογιάντα Ουμάλα, ένα πρώην πραξικοπηματία στρατιωτικό, από αουτσάιντερ σε φαβορί των εκλογών.

Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, ο Ουμάλα έρχεται πρώτος στις προτιμήσεις των Περουβιανών με 28%, τρεις μονάδες πάνω από τη δεξιά υποψήφια Λούρδες Φλόρες, αφήνοντας πολύ πίσω του τους πρώην προέδρους Αλάν Γκαρσία και Βαλεντίν Πιανάγουα.

Από το 7% στο 28%

Τέσσερις μήνες νωρίτερα, ο πρώην στρατιωτικός δεν ξεπερνούσε το 7% και κανένας δεν τον συγκατέλεγε στους σοβαρούς διεκδικητές της προεδρίας, οι οποίοι ανέρχονται σε 23!

Φαίνεται όμως πως ο Ουμάλα με το Εθνικιστικό Κόμμα κατάφερε να καλύψει γρήγορα το κενό χάρη σε μια γενναία επίθεση στο κατεστημένο, τον ιμπεριαλισμό και την παγκοσμιοποίηση με μια γερή δόση εθνοπατριωτισμού. Ο Ογιάντα Ουμάλα, πρώην συνταγματάρχης, μαζί με τον αδελφό του, Αντάουρο, έκαναν το 2000 ένα αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του τότε προέδρου Αλμπέρτο Φουχιμόρι.

Αν και αρχικά τιμωρήθηκαν, τα δυο αδέλφια θεωρήθηκαν εθνικοί ήρωες και μετά την πτώση του Φουχιμόρι ο μεν Αντάουρο συνέχισε τη στρατιωτική του καρριέρα, ο δε Ογιάντα τοποθετήθηκε στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας του Περού στο Παρίσι κι εν συνεχεία στη Σεούλ.

Πέρυσι, τέτοια εποχή, ο Αντάουρο Ουμάλα με 160 στρατιώτες κατέλαβε αστυνομικό τμήμα σε ένα χωριό των Ανδεων, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Αλεχάνδρο Τολέδο. Το αποτυχημένο πραξικόπημα έληξε με έξι νεκρούς και ο Αντάουρο Ουμάλα, ο οποίος οραματιζόταν μια εθνοφυλετική επανάσταση, με τους Ινδιάνους να εξουσιάζουν όλες τις άλλες φυλές, πόλεμο με τη γειτονική Χιλή κι ένα κράτος όπου θα εκτελούνται οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και οι ομοφυλόφιλοι, κατέληξε στη φυλακή.

Ο Ογιάντα Ουμάλα, πάντως, έχοντας πολιτικές βλέψεις, άρχισε να αποστασιοποιείται από τον αδελφό του και από τη φασίζουσα εθνορατσιστική ιδεολογία της οικογένειας. Ο πατέρας του, Ισαάκ, συνταξιούχος δικηγόρος, θαυμαστής του Μαρξ και του Χίτλερ συγχρόνως (!), υποστηρίζει την υπεροχή της φυλής των αυτοχθόνων Ινδιάνων έναντι όλων των υπολοίπων.

Ο μεγάλος του αδελφός, ο Ουλίσες (η ισπανική εκδοχή του «Οδυσσέα»), κατεβαίνει κι αυτός υποψήφιος στις εκλογές με ένα ακροδεξιό κόμμα που οραματίζεται την αναβίωση της αυτοκρατορίας των Ινκας. Ολοι οι συγγενείς του μάλιστα καταδικάζουν σήμερα τον Ογιάντα Ουμάλα για την «αριστερή» στροφή του.

Ο Ουμάλα, ο οποίος δηλώνει θαυμαστής των προέδρων της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες και της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, έχει δανειστεί πάρα πολλά στοιχεία από τον πολιτικό τους λόγο. Μιλά για αποκατάσταση των Ινδιάνων του Περού που στη μεγάλη πλειονότητά τους ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, όχι όμως και για υποταγή των άλλων φυλών απέναντί τους.

Ιδεολογικό δάνειο από δικτάτορα

Τάσσεται κατά του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, υπόσχεται βαριά φορολογία στις πολυεθνικές εταιρείες και εθνικοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των φυσικών πόρων του Περού, με πρώτα τα αποθέματα του φυσικού αερίου.

Είναι υπέρ της καλλιέργειας της κόκας αλλά και του πολέμου κατά των ναρκωτικών. Το ιδεολογικό του πρότυπο είναι ο πρώην δικτάτορας του Περού, Χουάν Βελάσκο (1968-1975), ο οποίος είχε πραγματοποιήσει ευρεία αγροτική μεταρρύθμιση και είχε εθνικοποιήσει τις ξένες εταιρείες.

Ο Ουμάλα βρίσκει μεγάλη απήχηση στα φτωχά στρώματα του πληθυσμού, που έχουν απογοητευτεί από τα κόμματα. Αν και τα γκάλοπ τον φέρνουν νικητή, ταυτόχρονα δείχνουν ότι στον β' γύρο θα έχανε από τη Λούρδες Φλόρες. Αυτό βέβαια δεν καθησυχάζει καθόλου την Ουάσιγκτον, η οποία βλέπει το φαινόμενο του ντόμινο να αγγίζει μια χώρα που μέχρι προ τινος θεωρούσε σίγουρη σύμμαχο.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Περίληψη:Το φαινόμενο του ντόμινο φαίνεται να έχει συνέχεια στη Λατινική Αμερική και στο Περού και ανησυχεί ιδαιίτερα την Ουάσινγκτον που μπορεί να χάσει ένα σίγουρο(ως τώρα) σύμμαχο!!
Φυσικά η κατάσταση είναι λίγο πιο πεπλεγμένη στο Περού καθώς ο υπόψηφιος που προηγείται είναι ένας απρώην πραξικοματίας (αποτυχημένος) στρατιωτικός , ο οποίος έχει κάνει στροφή στις απόψεις του!! Είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης , είναι υπέρ της καλλέργειας κόκας , υπέρ της εθνικοποίησης του πλούτου του Περού και δηλω΄νει θαυμαστής του Ούγκο Τσάβες ,του Έβο Μοράλες!!Μέχρι τώρα όμως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι κερδίζει στον πρώτο γύρο αλλά χάνει στο δεύτερο από το δεξιό υποψήφιο  Λούρδες Φλόρες!!
Το όνομα του είναι Ογιάντα Ουμάλα!!

«Πόλεμος» μηνυμάτων
Κάστρο κατά Μπους σε μια από τις ογκωδέστερες αντιαμερικανικές διαδηλώσεις στην Κούβα

Μία από τις μεγαλύτερες αντιαμερικανικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στο κέντρο της Αβάνας. Περίπου 1,4 εκατομμύριo Κουβανοί συγκεντρώθηκαν στη λεωφόρο Μαλεκόν, φωνάζοντας συνθήματα κατά του Αμερικανού προέδρου. Ομιλητής ο Φιντέλ Κάστρο.

Αφορμή για τη διαδήλωση, η απόφαση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να προβάλει συνθήματα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο κτίριο της αμερικανικής αποστολής στο κέντρο της Αβάνας.

Μεταξύ των μηνυμάτων ήταν και φράσεις υπέρ της δημοκρατίας και της ελευθερίας που είχαν διατυπωθεί από ηγέτες όπως ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Αβραάμ Λίνκολν και ο Λεχ Βαλέσα.

«Κανένας ηγέτης δεν είναι σε θέση να κυβερνά αν δεν έχει τη συγκατάθεση των άλλων πολιτών» ήταν ένα από τα μηνύματα. Τη φράση αυτή είχε πει ο Αβραάμ Λίνκολν.

Η διαδήλωση ξεκίνησε στις 8 το πρωί και ολοκληρώθηκε στις 3 το μεσημέρι. Οι διαδηλωτές κρατούσαν σημαίες της Κούβας, καθώς και αφίσες στις οποίες ο Τζορτζ Ο. Μπους εμφανιζόταν με τη μορφή βρυκόλακα και τη φράση «Δολοφόνος».

«Τι γενναίες που είναι οι κατσαριδούλες! Είναι βέβαιο ότι ο μικρός Μπους τους έδωσε την εντολή!» είπε ο Φιντέλ Κάστρο στην ομιλία του, αναφερόμενος στο ποιος έδωσε την εντολή να προβληθούν αυτά τα μηνύματα.

Παράλληλα, μπροστά στο κτίριο της αμερικανικής αποστολής αναρτήθηκαν τεράστια πανό με φωτογραφίες από βασανισμούς Ιρακινών κρατουμένων στις φυλακές της Βαγδάτης: «Φασίστες Made in USA» έγραφε από κάτω.

Όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της ισπανικής εφημερίδας El Pais, στην προηγούμενη αντιαμερικανική διαδήλωση -στις 17 Μαΐου 2005- είχαν λάβει μέρος περίπου ένα εκατομμύριο Κουβανοί.

Όπως και τότε, όλες οι υπηρεσίες, εργοστάσια, σχολεία και πανεπιστήμια ήταν κλειστά προκειμένου να διευκολυνθούν οι Κουβανοί που ήθελαν να λάβουν μέρος

news.in.gr

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=679352&lngDtrID=245

ΒΟΛΙΒΙΑ.


Δεν είμαστε ακόμα σε θέση να γνωρίζουμε αν ο νέος πρόεδρος της Βολιβίας Εβο Μοράλες, θα αλλάξει την ιστορία της πατρίδας του, όπως υποσχέθηκε στην τελετή της ανάληψης των καθηκόντων του. Σίγουρα, όμως, δείχνει ότι έχει τη διάθεση να το κάνει.

Ο ινδιάνος πρόεδρος χαιρετά τον υπουργό Διαχείρισης Μεταλλευμάτων, που ήταν ανθρακωρύχος.

Πέρα από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, η σύσταση της νέας κυβέρνησης αποδεικνύει ότι νέος άνεμος έχει αρχίσει να φυσά στις Ανδεις. Και η διεθνής κοινότητα, με πρώτη την Ουάσιγκτον, περιμένει να δει τι θα παρασύρει στο πέρασμά του...

Ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος στην ιστορία της Βολιβίας και συγχρόνως ο πρώτος που εξελέγη χωρίς την πολιτική και οικονομική κηδεμονία της Ουάσιγκτον, επέλεξε ένα επιτελείο από ανθρώπους που του μοιάζουν: Δίπλα στους αριστερούς διανοούμενους, στην κυβέρνηση έχουν μπει ιθαγενείς, συνδικαλιστές, αγρότες και ανθρακωρύχοι.

Νέα πρόσωπα

Σίγουρα δεν υπάρχουν πολλές χώρες που να έχουν στη θέση του υπουργού Εξωτερικών έναν ιθαγενή συνδικαλιστή που να μιλά τα ινδιάνικα κέτσουα και αϊμαρά καλύτερα από τα αγγλικά, που μια πρώην καθαρίστρια να αναλαμβάνει το υπουργείο Δικαιοσύνης και ένας ανθρακωρύχος να ορκίζεται υπουργός Διαχείρισης Μεταλλευμάτων φορώντας το κασκέτο του. Τέλος, ένας πρώην δήμαρχος και διοργανωτής διαδηλώσεων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού ανέλαβε το νεοσυσταθέν υπουργείο Υδάτινων Πόρων.

«Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα αλλάξουν την ιστορία;», θα ήταν ένα εύλογο ερώτημα. Ισως. Γιατί, αν μη τι άλλο, έχουν στα χέρια τους την πρώτη ύλη.

Η εκλογή ενός ιθαγενούς προέδρου σε μια μακρινή «τριτοκοσμική» χώρα δεν θα απασχολούσε κανέναν, αν αυτή η χώρα δεν διέθετε πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου, πετρελαίου και μεταλλευμάτων και αν η ανακατανομή του πλούτου και η εθνικοποίηση των φυσικών πόρων που ευαγγελίζεται η νέα κυβέρνηση δεν απειλούσε να «χαλάσει τη μαγιά» στη Νότια Αμερική.

Η Βολιβία, μια πάμπτωχη χώρα που θα μπορούσε -και θα έπρεπε- να είναι πλούσια, έχει πρώτη φορά στην ιστορία της την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τον εθνικό της πλούτο προς όφελός της.

Ολοι οι αναλυτές αναμένουν ότι ο Εβο Μοράλες θα παίξει στη διεθνή σκακιέρα με το φυσικό αέριο, όπως παίζει ο Ούγο Τσάβες στη Βενεζουέλα με το πετρέλαιο.

Πολλοί οι φόβοι

Δεν είναι τυχαία η επιλογή του δημοσιογράφου Αντρές Σολίς, υπέρμαχου της εθνικοποίησης του φυσικού αερίου, στη θέση του υπουργού Ενέργειας. Ούτε είναι τυχαία η υπογραφή οχτώ διμερών συμφωνιών με τη Βενεζουέλα, την επαύριο κιόλας της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης. Η ισχύς εν τη ενώσει:

Ισως όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Εβο Μοράλες να μην προέρχεται τόσο από το εξωτερικό και δη από τις ΗΠΑ, όσο από το εσωτερικό. Εχει υποσχεθεί να ξεριζώσει τη φτώχεια και τον αναλφαβητισμό, να εξαλείψει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, να δημιουργήσει ένα πραγματικά δημοκρατικό στρατό και να αποκαταστήσει πέντε αιώνες αδικίας.

Το πρόβλημα είναι μήπως δεν μπορέσει να ανταποκριθεί σε όλες τις εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες που έχει δημιουργήσει. «Ολοι περιμένουν από τον Εβο να λύσει όλα τα προβλήματα, αυτό όμως δεν εξαρτάται από τον ίδιο, αλλά από ένα κράτος που δεν έχει τους απαραίτητους πόρους», σχολιάζει στη γαλλική «Le Monde» η βολιβιανή πολιτειολόγος Χιμένα Κόστα. «Πρέπει να μάθει να λέει "όχι" σε ορισμένα κοινωνικά αιτήματα και τότε να δούμε πώς θα αντιδράσουν τα συνδικάτα».

Την απάντηση τη δίνουν προκαταβολικά οι οπαδοί του Μοράλες: «Οσο μας ακούει, θα τον στηρίζουμε», λέει μια 30χρονη δασκάλα, που τον ψήφισε. «Αντίθετα, αν πάψει να μας ακούει...».

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΛΑ ΠΑΖ

Στο μισό έκοψε τη μηνιαία αποζημίωσή του ο νέος πρόεδρος της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, που ανακοίνωσε ταυτόχρονα ότι κανένα μέλος του υπουργικού συμβουλίου δεν θα έχει υψηλότερη από τη δική του αμοιβή, η οποία και καθορίζεται πλέον στ, ώστε τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν θα αξιοποιηθούν στην πρόσληψη περισσότερων δασκάλων στο δημόσιο.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/01/2006

http://www.enet.gr/online/online_text?c=111&id=17725632

ΚΑΡΑΚΑΣ

Οι πρώτες ολοσέλιδες, πληρωμένες καταχωρίσεις της Βενεζουέλας σε εφημερίδες των ΗΠΑ έκαναν χθες την εμφάνισή τους, την ώρα που ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες, αποχαιρετώντας τους συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, επαναλάμβανε καταγγελίες κατά της Ουάσιγκτον.

«Πώς η Βενεζουέλα κρατά θερμά τα σπίτια της Μασαχουσέτης», είναι ο τίτλος της διαφήμισης που γνωστοποιεί ότι η Βενεζουέλα μέσω της θυγατρικής εταιρείας της Citgo δίνει με έκπτωση πετρέλαιο στους φτωχούς της Αμερικής. Από την κίνηση αυτή θα επωφεληθούν περίπου 100.000 νοικοκυριά, όχι μόνο στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης.

«Κίνηση ανθρωπισμού»

Ο Τσάβες μιλά για «κίνηση ανθρωπισμού» και ενισχύει την εικόνα του σε μια χώρα που η ηγεσία της τον παρουσιάζει ως επικίνδυνο. Και ο ίδιος ο πρόεδρος της Βενεζουέλας όμως, δεν φείδεται απαξιωτικών χαρακτηρισμών για τον Τζορτζ Μπους και την κυβέρνησή του. Στην ομιλία του με την οποία αποχαιρέτησε τους συνέδρους του Φόρουμ επανέλαβε την έκκληση για πόλεμο κατά του ιμπεριαλισμού, ενώ στην τακτική εβδομαδιαία ομιλία του είπε ότι οι πρόσφατες προσπάθειες των ΗΠΑ να αποτρέψουν την αγορά, εκ μέρους του Καράκας, οπλικών συστημάτων από τη Ρωσία επιβεβαιώνει ότι εξυφαίνεται συνωμοσία για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης. «Σύντομα τα 100.000 Καλάσνικοφ θα αρχίσουν να φθάνουν, τα πιο μοντέρνα μάλιστα, με διόπτρα νυχτερινής όρασης και γεμάτα πυρομαχικά, εκτοξευτές πυραύλων», απείλησε ο Ούγκο Τσάβες αναφερόμενος στην αγορά από τη Ρωσία, προσθέτοντας ότι η Βενεζουέλα μάλιστα θα φτιάξει εργοστάσια κατασκευής ανταλλακτικών και πολεμοφοδίων.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Περίληψη:Ο Ούγκο Τσάβες προσπαθεί να εκνευρίσει ακόμη περισσότερο την Ουάσινγκτον κατέφυγε στις  καταχωρίσεις στον αμερικάνικο τύπο ...

ΚΑΡΑΚΑΣ.--

Ενα ακόμη δίκτυο υπονόμευσης της «Μπολιβαριανής Διαδικασίας» στη Βενεζουέλα αποκαλύφθηκε χτες. Αυτή τη φορά, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο «Πρένσα Λατίνα», αναμεμειγμένοι ήταν κατώτεροι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων που παρείχαν στρατιωτικά μυστικά προς τους Αμερικανούς... Αποκάλυψη που προκάλεσε την απόδραση, ουσιαστικά, του ναυτικού ακολούθου της αμερικανικής πρεσβείας Τζον Κορία. Σύμφωνα πάντα με την «Πρένσα Λατίνα», ο Κορία διέφυγε το βράδυ της Παρασκευής, όταν το «κατασκοπευτικό δίκτυο» αποκαλύφθηκε και κλήθηκε από τις αρχές να καταθέσει. Πριν κατόρθωσε να οργανώσει και τη διαφυγή κάποιων εκ των Βενεζουελανών αξιωματικών που φυσικά βρίσκονται πλέον στο Μαϊάμι.

Ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας Βινσέντε Ράνχελ, επιβεβαίωσε ότι κάποιοι κατώτεροι αξιωματικοί που συμμετείχαν στο κατασκοπευτικό κύκλωμα κατόρθωσαν να διοχετεύσουν στις ΗΠΑ άκρως απόρρητα έγγραφα. Σύμφωνα με την εφημερίδα VEA, που αποκάλυψε το θέμα, οι πληροφορίες αφορούσαν τα οπλικά συστήματα της Βενεζουέλας, την επιχειρισιακή δυνατότητα του πολεμικού ναυτικού και άλλες πληροφορίες για τις δυνάμεις ξηράς, ενώ ανέφερε ότι ο Κορία ήταν το πιο υψηλόβαθμο στέλεχος της CIA στη Βενεζουέλα με άμεσες διασυνδέσεις με το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002, ενώ ντοκουμέντα έχουν καταγράψει και την παρουσία του στην πλατεία Αλταμίρα, κέντρο αποσταθεροποίησης κατά την απεργία λοκ - άουτ. Οχι μόνο ως παρουσία αλλά και να δίνει διαταγές σε υποτιθέμενους «αποσκιρτήσαντες» αξιωματικούς.

«Την επόμενη φορά που θα ανακαλύψουμε έναν αξιωματικό ή ένα πολιτικό στέλεχος, και ειδικά ένα στέλεχος των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων να προσπαθεί με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο να αποσπάσει πληροφορίες για τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, θα τον φυλακίζουμε» ήταν το μήνυμα και η απάντηση του Προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες Φρίας.

Να αντεπιτεθούμε στον ιμπεριαλισμό
Επίσης, ο Τσάβες μιλώντας στην τελετή κλεισίματος του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στο Καράκας, σημείωσε ότι ο «ιμπεριαλισμός πρέπει να πέσει» και το σύνθημα πρέπει να είναι: «Σοσιαλισμός ή θάνατος». Παράλληλα, ξεκαθάρισε ότι καμία επανάσταση δεν μπορεί να είναι απόλυτα ειρηνική και ότι ακόμα και η «επανάσταση» που συντελείται στην ίδια του τη χώρα «είναι ένοπλη». «Τα επόμενα χρόνια, οι ελίτ της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού θα είναι κόντρα στο ρεύμα. Σε αυτό τον αιώνα πρέπει να τελειώνουμε με τον ιμπεριαλισμό και μπορούμε να κάνουμε πολλά για να το καταφέρουμε» κατέληξε.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3222837&publDate=31/1/2006

Σε τεντωμένο σκοινί
Η Βενεζουέλα απελαύνει «κατασκόπους», ο Ράμσφελντ «βαφτίζει» τον Τσάβες Χίτλερ

Δίκτυο κατασκόπων εντός της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα καταγγέλλει ο Τσάβες (31/1/2006)
«Επικίνδυνη» κλιμάκωση στις ήδη τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ-Βενεζουέλας με τον μεν Ούγκο Τσάβες να απελαύνει ναυτικό ακόλουθο της αμερικανικής πρεσβείας στο Καράκας με την κατηγορία της κατασκοπείας, και τον Ντ.Ράμσφελντ να συγκρίνει τον Τσάβες με τον Αδόλφο Χίτλερ.

«Αποφασίσαμε να ανακηρύξουμε 'persona non grata' ή όπως λέμε εδώ να πετάξουμε έξω από τη χώρα έναν ναυτικό ακόλουθο στην αμερικανική αντιπροσωπεία λόγω κατασκοπείας» δήλωσε ο Ούγκο Τσάβες στο πλαίσιο εορταστικής εκδήλωσης για τη συμπλήρωση επτά ετών στην προεδρία της Βενεζουέλας.

«Ανακηρύξαμε ανεπιθύμητο πρόσωπο τον Αμερικανό πλοίαρχο Τζον Κορέα που πρέπει να εγκαταλείψει τη χώρα αμέσως» τόνισε ο Τσάβες για να συμπληρώσει πως απελαθεί σύσσωμη η αμερικανική διπλωματική αποστολή στη Βενεζουέλα εάν οι Αρχές πιάσουν οποιονδήποτε αξιωματούχο να κατασκοπεύει.

Η κυβέρνηση Μπους έχει αρνηθεί κάθε κατηγορία κατασκοπείας, μεταδίδει το Reuters «Θα αντιδράσουμε διά της διπλωματικής οδού» είχε δηλώσει προ ημερών, όταν διατυπώθηκαν οι σχετικές κατηγορίες εκ μέρους του Καράκας, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Κέρτις Κούπερ.

Ράμσφελντ: Τσάβες ίσον Χίτλερ...

Σε μία ...παράλληλη εξέλιξη, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ συνέκρινε τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες με τον Αδόλφο Χίτλερ, υποστηρίζοντας ότι αμφότεροι εξελέγησαν νόμιμα.

Οι δηλώσεις Ράμσφελντ στην Εθνική Λέσχη Τύπου στην Ουάσινγκτον έγιναν την ίδια στιγμή που ο Τσάβες ανήγγειλε την απέλαση του ναυτικού ακόλουθου των ΗΠΑ από το Καράκας, με την κατηγορία της κατασκοπείας.

Ο Ράμσφελντ πρόσθεσε ότι η άνοδος των «λαϊκιστών ηγετών» στη Λατινική Αμερική είναι ανησυχητική.

«Στη Βενεζουέλα έχουμε τον Τσάβες που διαθέτει πολλά χρήματα από το πετρέλαιο. Εξελέγη νόμιμα, όπως και ο Αδόλφος Χίτλερ είχε εκλεγεί νόμιμα. Κατόπιν εδραίωσε την εξουσία του. Και τώρα, φυσικά, συνεργάζεται στενά με τον Φιντέλ Κάστρο [τον πρόεδρο της Κούβας], τον Μοράλες [το νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Βολιβίας] και άλλους» υπογράμμισε.

ΠΗΓΗ:news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=681500&lngDtrID=245)

Περίληψη:Ο Ούγκο Τσάβες, πρόεδρος της Βενεζουέλας , κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τα 7 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία ανακοίνωσε ότι ανακήρυξε  'persona non grata' έναν αμερικανό ναυτικό ακόλουθο.Ο Τσάβες δήλωσε ότι αν προκύψουν στοιχεία για κατασκοπεία από την αμερικανική πρεσβεία θα απελαθεί όλη η ακολουθία.Από την αντίπαλη μεριά ο Ντ.Ραμσφελντ συνέκρινε τον Τσάβες με το Χίτλερ(εδώ κολλάει το άσμα για δες ποιος μιλάει...) και να δηλώνει ότι είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι στη Λατινική αμερική εκλέγονται λαϊκιστές ηγέτες...

Διπλωματικός «πόλεμος»

Την ...έξοδο έδειξε η κυβέρνηση Μπους σε ανώτατο στέλεχος της διπλωματικής αποστολής της Βενεζουέλας στις ΗΠΑ, σε αντίποινα για την απόφαση του Ούγκο Τσάβες να απελάσει τον Αμερικανό ναυτικό ακόλουθο στο Καράκας με την κατηγορία της κατασκοπείας.

Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Σιν ΜακΚόρμακ ανακοίνωσε ότι κηρύσσεται persona non grata η επικεφαλής προσωπικού του πρεσβευτή της Βενεζουέλας στην Ουάσινγκτον. Έχει, δε, στη διάθεσή του χρονικό περιθώριο 72 ωρών για να εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες ανακοίνωσε την Πέμπτη την απέλαση του Αμερικανού ναυτικού ακολούθου Τζον Κορέα με την κατηγορία ότι διοχέτευσε στο Πεντάγωνο απόρρητες πληροφορίες που συγκέντρωσε από συνεργαζόμενους στρατιωτικούς αξιωματούχους της Βενεζουέλας.

«Αυτοί το ξεκίνησαν και είμαστε αναγκασμένοι να απαντήσουμε» υπογράμμισε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των δημοσιογράφων, βάσει των όσων μεταδίδει το Reuters.

ΠΗΓΗ:news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=681745&lngDtrID=245)

«Οι ΗΠΑ μας θέλουν άοπλους»
Νέο πρόγραμμα αγοράς στρατιωτικού υλικού ανακοίνωσε ο Ούγκο Τσάβες

Μιλώντας σε ογκώδη διαδήλωση οπαδών του στο κέντρο του Καράκας ο πρόεδρος της Βενεζουέλας είπε ότι τα 100 χιλιάδες Kalashnikov που η χώρα αγόρασε από τη Ρωσία δεν είναι αρκετά.

«Ζητώ από εσάς την άδεια να αγοράσουμε επιπλέον όπλα, γιατί οι γκρίνγκος μας θέλουν άοπλους. Έχουμε υποχρεώση να υπερασπιστούμε τη γη των πατεράδων μας. Η Βενεζουέλα πρέπει να διαθέτει ένα εκατομμύριο καλά εξοπλισμένους άνδρες και γυναίκες» τόνισε.

Στη διάρκεια της ίδιας ομιλίας, ο Τσάβες χαρακτήρισε τον πρόεδρο των ΗΠΑ «σύγχρονο Χίτλερ», απαντώντας ουσιαστικά στον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ, ο οποίος πρόσφατα έκανε τον ίδιο παραλληλισμό αναφερόμενος στον πρόεδρο της Βενεζουέλας.

Πριν από λίγους μήνες, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας ανακοίνωσε την υπογραφή συμφωνίας με την Ισπανία για την αγορά οκτώ περιπολικών σκαφών για το Ναυτικό και 12 μεταγωγικών αεροσκαφών.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να αποτρέψουν την υπογραφή της συμφωνίας, υπενθυμίζοντας στην Ισπανία την πάγια θέση τους ότι ο Ούγκο Τσάβες αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης στην περιοχή.

Ωστόσο, Μαδρίτη και Καράκας υποστήριξαν ότι ο εξοπλισμός θα χρησιμοποιηθεί για ειρηνικούς σκοπούς και συγκεκριμένα για τον έλεγχο του λαθρεμπορίου ναρκωτικών στα σύνορα της χώρας με την Κολομβία.

ΠΗΓΗ:news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=681961&lngDtrID=245)

Λύθηκε το μυστήριο

Λύθηκε τελικά το μυστήριο των περίεργων οικοδομικών εργασιών μπροστά από το κτίριο της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ στην κουβανική πρωτεύουσα. Οι Αρχές αποκάλυψαν 148 ιστούς με μαύρες σημαίες που στο κέντρο τους έχουν ένα άσπρο αστέρι.

Σύμφωνα με τις Αρχές, το μνημείο αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής στους 3.400 πολίτες που από το 1952 έχουν χάσει τη ζωή τους «από την επιθετικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της Κούβας».

«Οι άνθρωποι αυτοί είναι άσπρα αστέρια σε ένα μαύρο φόντο. Εκπροσωπούν το φως ενός λαού που πονά και θρηνεί για τα χαμένα του παιδιά και τις οικογένειές τους» δήλωσε ο Κάρλος Αλμπέρτο Κρεμάτα, καθηγητής Πανεπιστημίου και κύριος ομιλητής στα εγκαίνια. Παρών και ο Φιντέλ Κάστρο.

Με τα αποκαλυπτήρια του μνημείου μπήκε τέλος σε ένα ακόμα κεφάλαιο των δύσκολων σχέσεων Κούβας-ΗΠΑ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το μνημείο βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το κτίριο της διπλωματικής αποστολής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αβάνα.

Πρόσφατα οι Αμερικανοί πρόβαλαν συνθήματα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πρόσοψη του κτιρίου.

Ο Φιντέλ Κάστρο απάντησε με τη διοργάνωση διαδήλωσης μπροστά από το κτίριο στην οποία συμμετείχαν πάνω από 1,4 εκατομμύριο Κουβανοί.

Οι πολίτες κρέμασαν μπροστά στο κτίριο αφίσες με φωτογραφίες Ιρακινών κρατουμένων να βασανίζονται από Αμερικανούς στρατιώτες στις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ της Βαγδάτης. «Φασισμός Made in USA» ήταν το σλόγκαν.

ΠΗΓΗ:news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=682496&lngDtrID=245)

Νέα επεισόδια στον πόλεμο του προέδρου της Βενεζουέλας με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και τον πρωθυπουργό της Βρετανίας. Κατά τον Ούγκο Τσάβες ο Μπους είναι μια περίπτωση «τρελάρα» στο Λευκό Οίκο, ενώ ο Μπλερ «πιόνι». Ο ίδιος κάλεσε τη Βρετανία να επιστρέψει στην Αργεντινή τα Νησιά Φόκλαντς.

Σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα El Pais, όλα άρχισαν όταν ο Βρετανός πρωθυπουργός μιλώντας στη Βουλή των Κοινοτήτων κάλεσε τη Βενεζουέλα να σεβαστεί τους κανόνες της διεθνούς κοινότητας.

«Να πάτε από εκεί που ήρθατε. Μην είστε ξεδιάντροπος. Εσείς δεν έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας μιλάτε για σεβασμό των διεθνών κανόνων, όταν εσείς είστε από αυτούς που τους έχουν καταπατήσει.» Δεν είστε παρά ένα πιόνι της Ουάσινγκτον. Ο σύμμαχος του υπ'αριθμόν 1 δολοφόνου που υπάρχει στον πλανήτη, του Μπους» απάντησε ο Τσάβες.

Κάλεσε μάλιστα τη βρετανική κυβέρνηση να επιστρέψει στην Αργεντινή τα Νησιά Φόκλαντς.

Τέλος, προειδοποίησε τον Μπλερ: «Τα βάλατε μαζί μου. Τώρα θα πρέπει να προσέχετε, κύριε, γιατί στο εξής θα προσέχω τι λέτε. Θα πρέπει να βρω και έναν τρόπο να σας αποκαλώ, όπως ο Μπους είναι ο Mr. Danger [Ο Κύριος Κίνδυνος]. Μια περίπτωση τρελάρα στον Λευκό Οίκο.»

news.in.gr


http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=683339&lngDtrID=245

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι ο πρώτος αυτόχθων πρόεδρος της Βολιβίας και έχει ριχτεί στη μάχη κατά της φτώχειας και της διαφθοράς. Αλλά η άρνηση του Έβο Μοράλες να περιορίσει την παραγωγή της κόκας είναι για πολλούς ακατανόητη.

Έβο Μοράλες: «Στη δική σας κουλτούρα πίνετε ένα κοκτέιλ ή ένα ποτήρι κρασί, όταν εμείς μασάμε λίγη κόκα»

«Ο αγώνας για την κόκα συμβολίζει τον αγώνα μας για ελευθερία», λέει στις συγκεντρώσεις του ο πρόεδρος που περιόρισε στο μισό τον μισθό του ώστε να προσληφθούν περισσότεροι δάσκαλοι. Οι καλές προθέσεις του είναι αναμφισβήτητες. Ο Μοράλες θέλει να αναδιανείμει το εθνικό εισόδημα προς όφελος των φτωχότερων και έχει ήδη κάνει σημαντικά βήματα κατά των διακρίσεων και της εκμετάλλευσης. Γιατί όμως υποστηρίζει την καλλιέργεια της κόκας; Δεν πρόκειται για την πρώτη ύλη της κοκαΐνης, ενός σκληρού και εθιστικού ναρκωτικού; Μήπως παρακολουθούμε την ίδρυση του πρώτου ναρκο-κράτους στον κόσμο; Ο Στιβ Μπόγκαν της «Γκάρντιαν» έθεσε τα ερωτήματα αυτά στον πρόεδρο της Βολιβίας.

«Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι το φύλλο της κόκας δεν είναι κοκαΐνη και ότι η καλλιέργεια της κόκας δεν είναι λαθρεμπόριο ναρκωτικών», εξηγεί ο Μοράλες. «Ούτε το μάσημα της κόκας ούτε η κατασκευή απ' αυτήν προϊόντων άσχετων με ναρκωτικά. Το φύλλο της κόκας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον πολιτισμό μας για χιλιάδες χρόνια. Χρησιμοποιείται σε πολλές τελετουργίες. Αν, για παράδειγμα, θέλεις να ζητήσεις από κάποια να σε παντρευτεί, της πηγαίνεις ένα φύλλο κόκας. Έχει σημαντικό ρόλο σε πολλές πλευρές της ζωής».

Για τους Ινδιάνους της Βολιβίας, η Μάμα Κόκα είναι η θυγατέρα τής Μπατσαμάμα, της μητέρας γης. «Πριν πας στη δουλειά, ιδιαίτερα σε αγροτική δουλειά, μασάς λίγα φύλλα κόκας», συνεχίζει ο Μοράλες. «Μετά το γεύμα, έπειτα από έναν υπνάκο, μπορεί να μασήσεις και πάλι μερικά. Αν πρέπει να οδηγείς μεγάλες αποστάσεις για τη δουλειά σου, τα μασάς για να σε βοηθήσουν να μείνεις ξύπνιος. Τη νύχτα, βλέπεις αστυνομικούς σε περιπολία, με τα μάγουλά τους γεμάτα φύλλα κόκας. Χρησιμοποιείται επίσης ως αφέψημα κατά της ναυτίας λόγω υψομέτρου, καθώς και σε φυτικά φάρμακα για πολλές αρρώστιες. Στο παρελθόν, τη χρησιμοποιούσαν Πάπες, βασιλιάδες της Ισπανίας, ακόμα και ο Φιντέλ Κάστρο. Στη δική σας κουλτούρα πίνετε ένα κοκτέιλ ή ένα ποτήρι κρασί, όταν εμείς θα μασήσουμε λίγη κόκα... Για εμάς είναι τρόπος ζωής, αλλά η κόκα δεν είναι κοκαΐνη. Παραδοσιακά, οι Βολιβιανοί ουδέποτε την επεξεργάστηκαν για να βγάλουν το ναρκωτικό - χρειάζεται μισός τόνος φύλλα κόκας για να βγει ένα κιλό κοκαΐνη. Θα ζητήσουμε από τον ΟΗΕ να αφαιρέσει το φύλλο της κόκας από τον κατάλογο των ουσιών των οποίων απαγορεύει την εξαγωγή. Έτσι, θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αγορές για νόμιμα προϊόντα όπως το αφέψημα, τα φάρμακα και οι φυτικές θεραπείες. Έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυστηρότερα τους λαθρεμπόρους ναρκωτικών. Λέμε όχι στην εξάλειψη της κόκας, ναι στην εξάλειψη της κοκαΐνης».

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ
 (http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18461&m=N68&aa=1)

Χα χα,μπράβο στον Έβο.Έχει το θάρρος να πεί την αλήθεια όταν στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου επικρατεί η υποκρισία και η παράνοια του "πολέμου κατά των ναρκωτικών". Φοβάμαι μόνο μήπως αυτή η ειλικρίνεια του βγεί σε κακό, καθώς δεν είναι καθόλου απίθανο να βρεθεί κάποια μέρα έγκλειστος σε Αμερικανική φυλακή κατηγορούμενος για παράβαση της Αμερικανικης νομοθεσίας περι απαγορευμένων ουσιών. Αυτό άλλωστε έχει ξανασυμβεί με άλλους ηγέτες...

Ενα Ιράκ στη μέση της Καραϊβικής

Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ

«Ο μηχανισμός μπήκε σε κίνηση. Εστησαν τα πολιτικά κόμματα, έχουν τα μέσα κι απομένει μόνο το πρόσχημα, οι εκλογές». Ηταν άνοιξη του 2004 και το ZNet, ο δικτυακός τόπος των της αμερικανικής αριστεράς και του Νόαμ Τσόμσκι, σχολίαζε τα τεκταινόμενα στην Αϊτή.

Εκλογές στην Αϊτή. Μόνο που στο γκέτο των φτωχών δεν στήθηκαν εκλογικά τμήματα...
Την εισβολή των αμερικανών πεζοναυτών, την απαγωγή του λαοπρόβλητου εκλεγμένου προέδρου Ζαν-Μπερτράν Αριστίντ και την εγκατάσταση μιας μεταβατικής κυβέρνησης υπό την προεδρία του εκλεκτού των ΗΠΑ Μπονιφάς Αλεξάντρ.

Διφορούμενο αποτέλεσμα

Σήμερα, μερικά εικοσιτετράωρα μετά τη διενέργεια προεδρικών εκλογών στη χώρα αυτή, που βρίσκεται στην «αυλή» της Κούβας, τα σχόλια του ZNet, αποδεικνύονται προφητικά: «το πρόσχημα ήρθε και ο μηχανισμός του επιβεβλημένου εκδημοκρατισμού, σκληρά δοκιμασμένος στο Ιράκ, ολοκληρώθηκε στην Αϊτή με μια εκλογική διαδικασία άριστη επικοινωνιακά, με αναπάντεχη ευταξία και αδιάφορο αποτέλεσμα, καθώς η νίκη του 63χρονου Ρενέ Πρεβάλ ήταν και αναμενόμενη και επιθυμητή για το ισχυρό μειοψηφικό κατεστημένο της Αϊτής.

Αν και ο Πρεβάλ προβλήθηκε ως ο «εκλεκτός της φτωχολογιάς», η φτωχολογιά απουσίαζε από τη διαδικασία, καθώς το Σιτέ Σολέιγ, το γκέτο των 500.000 φτωχών στα σπλάχνα της πρωτεύουσας, ορίστηκε απαγορευμένη περιοχή άνευ εκλογικών τμημάτων.

Πόσο μάλλον που το ριζοσπαστικότερο κομμάτι των Αϊτινών, κι αυτό από τις τάξεις των φτωχών, είχε ήδη εξαφανισθεί ύστερα από δύο χρόνια διώξεων και δολοφονιών.

Τέλος, μεταξύ των 33 υποψηφίων, δεν υπήρχε κανείς που η παρουσία του να προκαλεί πραγματική δυσφορία στην Ουάσιγκτον: «Αυτό δεν είναι εκλογή, είναι επιλογή», σχολίασε στο «Newsweek» ένας νεαρός ψηφοφόρος.

Αντίθετα με ό,τι συνέβη στο Ιράκ, στην Αϊτή η ομαλή εκλογική διαδικασία ενίσχυσε τις προοπτικές του «διεθνούς παράγοντα» για μια εσαεί παραμονή και επιτήρηση. Αποκαλυπτικός σ' αυτό υπήρξε ο Ζαν-Μαρί Γκουεενό, επικεφαλής της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Αϊτή.

Απόλυτα ικανοποιημένος, δήλωνε ότι οι εκλογές ήταν το πρώτο βήμα εκδημοκρατισμού, αλλά η διαδικασία ολοκλήρωσής του θα χρειαστεί δεκαετίες. Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι «σε δέκα χρόνια θα έχουμε βάλει τις βάσεις. Αλλά το σημαντικό είναι να υπάρξει μακροχρόνιο πρόγραμμα, αποκλείοντας κάθε σκέψη για βιαστική λύση στην Αϊτή. Θα απαιτηθεί επίμονη, μακροχρόνια προσπάθεια».

Ενας από τους αυτοεξόριστους διανοούμενους Αϊτινούς, ο Λουσόν Πιέρ-Σαρλ, πρόσφατα προέβλεψε τη μακροχρόνια επιτήρηση της Αϊτής, «υπό την ενορχήστρωση της κυρίαρχης μειοψηφίας του ιδιωτικού κεφαλαίου». Την άποψη αυτή συμμερίζονται κι άλλοι, καθώς ο ιδιωτικός τομέας, ήταν εκείνος που ίδρυσε μερικά από τα βασικότερα πολιτικά κόμματα μετά την ανατροπή του Αριστίντ το 2004, επένδυσε περισσότερα από ένα δισ. δολάρια στην ανοικοδόμησή της Αϊτής και χρηματοδότησε με 100 εκατ. δολ. τη διοργάνωση των εκλογών της 7ης Φεβρουαρίου.

Στην Αϊτή, τη φτωχότερη χώρα του δυτικού ημισφαιρίου, που έζησε 33 πραξικοπήματα στα 202 χρόνια της ανεξαρτησίας της (ένα πραξικόπημα ανά εξαετία), είναι φυσικό να επιδιώκεται σταθερότητα, αφού κατέχει μεγάλη γεωπολιτική αξία, όντας στην καρδιά της Καραϊβικής.

Εκλογικές εγγυήσεις

Η ομαλή εκλογή προέδρου και Βουλής (129 εδρών), όπως αυτή της Τρίτης, παρέχει τις εγγυήσεις σταθερότητας που αναζητά η Ουάσιγκτον, συνεπικουρούμενη από την «συμμαχία των προθύμων» που έσπευσαν να επιτηρήσουν τις εκλογές: της Ε.Ε., του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών και του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλόφωνων. Γι' αυτό και η μετεκλογική προσπάθεια στρέφεται τώρα στη διατήρηση της εικόνας κοινωνικής ειρήνης που βγήκε από τις κάλπες.

Η εκλογή του Πρεβάλ αποτελεί καλοδεχούμενη εξέλιξη για τις ΗΠΑ, καθώς στο πρόσωπό του υλοποιείται ένας μοναδικός συνδυασμός προσόντων: ως πρώην πρόεδρος, πρωθυπουργός και κορυφαίο στέλεχος του κόμματος του Ζαν-Μπερτράν Αριστίντ, συγκεντρώνει την προτίμηση της πλειοψηφίας των φτωχών Αϊτινών, οπαδών του ανατραπέντος προέδρου, την επιστροφή του οποίου δημαγωγικά αφήνει «ανοικτή».

Ταυτόχρονα, με προεκλογικό σύνθημα το τρίπτυχο «Τάξη-Πειθαρχία-Εργασία» και με παρελθόν αναμορφωτή της οικονομίας με καταιγισμό ιδιωτικοποιήσεων, κάθε άλλο παρά ενοχλεί την επιχειρηματική ελίτ.

Αυτό, λοιπόν, που απομένει είναι να διαφυλαχθεί η εικόνα της νομιμότητας που κατακτήθηκε στις εκλογές, και να ολοκληρωθεί η μετάβαση αυτού του «Ιράκ της Καραϊβικής», στους παραδείσους του βίαια εκδημοκρατισμένου, νεοφιλελεύθερου μοντέλου, υπό την αμερικανική κηδεμονία.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Από το προσωρινό εκλογικό συμβούλιο της Αϊτής

Το προσωρινό εκλογικό συμβούλιο της Αϊτής ανακοίνωσε την Τρίτη ότι θα πραγματοποιήσει έρευνα μετά τις καταγγελίες του υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές Ρενέ Πρεβάλ για "μαζική νοθεία" και την εύρεση καμένων ψηφοδελτίων του, σε κρατικό χώρο αποθήκευσης απορριμμάτων. Ο Πρεβάλ τόνισε ότι μόνο η "νοθεία" τον εμπόδισε να νικήσει από τον πρώτο γύρο στις εκλογές της 7ης Φεβρουαρίου. Την ίδια ώρα, οπαδοί του Ρενέ Πρεβάλ "κατέβηκαν" στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τη "μαζική νοθεία" στις εκλογές.
Ο γενικός γραμματέας του προσωρινού εκλογικού συμβουλίου Ροζμόντ Πραντέλ, επέρριψε ευθύνες για την απώλεια των ψηφοδελτίων στη δύναμη του ΟΗΕ, επισημαίνοντας ότι αυτή είχε αναλάβει την τήρηση της τάξης στην Αϊτή, γνωστή με το ακρωνύμιό της, MINUSTAH. "Αυτό είναι απολύτως απαράδεκτο, το συμβούλιο δεν χειριζόταν τα ψηφοδέλτια. Θα ορίσουμε μια επιτροπή για να ερευνήσει το πρόβλημα", είπε ο Πραντέλ.
Από την άλλη, ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Ντέιβιντ Ουίμχερστ είπε ότι οι ψήφοι υποτίθεται ότι θα έπρεπε να βρίσκονταν σε ειδικούς σάκους, να είχαν σφραγιστεί και στη συνέχεια να είχαν τοποθετηθεί σε κοντέινερ, όπου θα φυλάσσονταν από στρατιώτες της MINUSTAH. "Δεν είναι φυσιολογικό ότι αυτές οι ψήφοι βρέθηκαν εκεί", είπε ο Ουίμχερστ και υποστήριξε ότι οι ψήφοι μπορεί να προέρχονται από εννέα εκλογικά κέντρα έξω από το Πορτ-ο-Πρενς, τα οποία λεηλατήθηκαν κατά τη διάρκεια των εκλογών με αποτέλεσμα να χαθούν περίπου 35.000 ψήφοι. Αναγνώρισε επίσης ότι οι εργαζόμενοι στις τοπικές εκλογικές επιτροπές μπορεί να αναμίχθηκαν σε μια προσπάθεια αλλοίωσης του αποτελέσματος.

ΠΗΓΗ:news.ert.gr (http://news.ert.gr/2/207409.asp)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

«H πολιτική μοιάζει με ένα κοπάδι από σκυλιά. Μόνο το πρώτο σκυλί ξέρει γιατί γαβγίζει, τα υπόλοιπα απλώς ακολουθούν».

Κάρλος Φουέντες: «H Αριστερά είναι ένας χώρος όπου οι αδύνατοι μπορούν να παλέψουν και να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί. Είμαι άνθρωπος της Αριστεράς»

Αυτή την εικόνα είχε στο μυαλό του ο Κάρλος Φουέντες όταν έγραφε το τελευταίο του βιβλίο, τον «Θρόνο του Αετού». Βρισκόμαστε στο 2020. Ο πρόεδρος του Μεξικού προκαλεί την οργή της Αμερικανίδας ομολόγου του, της Κοντολίζα Ράις, αποφασίζοντας αύξηση της τιμής του μεξικανικού πετρελαίου και απαιτώντας την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Κολομβία. Λίγες ημέρες μετά, διακόπτεται ολόκληρο το σύστημα επικοινωνιών του Μεξικού, που ελέγχεται από το Μαϊάμι. Ξαφνικά, το Μεξικό βρίσκεται χωρίς τηλέφωνο, φαξ και e-mail. Σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί δεν έγραφαν ποτέ τίποτα, οι επιστολές γίνονται το μοναδικό μέσο επικοινωνίας. Ο πρόεδρος γράφει λοιπόν στον εξόριστο προκάτοχό του, ζητώντας συμβουλές. Κι εκείνος του απαντά: «Παρ' όλο που κέρδισες τις εκλογές, μην ξεχνάς ποτέ πως στο τέλος θα χάσεις την εξουσία. Ξέρω για τι πράγμα μιλάω. Να είσαι έτοιμος. Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη φαντασία όταν είσαι πρώην πρόεδρος, απ' όση όταν είσαι πρόεδρος. Κι αυτό, επειδή είναι αναπόφευκτο να αφήσεις ένα πρόβλημα πίσω σου, ένα πρόβλημα που έχει όνομα: το δικό σου».

Τα πρόσωπα είναι βέβαια φανταστικά, αλλά η χώρα είναι υπαρκτή, όπως υπαρκτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημά της: ότι το σύστημα επικοινωνιών της εξαρτάται από ένα μηχάνημα που κρέμεται πάνω από το Μαϊάμι. Όποια στιγμή θέλουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διακόψουν τις επικοινωνίες του Μεξικού. Δεν το κάνουν γιατί δεν τους συμφέρει. Και δεν τους συμφέρει - λέει ο Μεξικανός συγγραφέας σε συνέντευξή του στον ιστιακό τόπο Open Democracy - επειδή ξαφνικά υπάρχουν πολλοί πόλοι εξουσίας στον κόσμο. H Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, η Ταϊβάν. H Χιλή, για παράδειγμα, κατάφερε να διαφοροποιήσει με ειρηνικό τρόπο το εμπόριο και τις επενδύσεις της και να πάψει να εξαρτάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σ' έναν τέτοιο κόσμο, μια χώρα μπορεί να λειτουργήσει με μεγαλύτερη ανεξαρτησία και να μείνει όρθια ακόμη κι αν οι Αμερικανοί τα βάλουν ξαφνικά μαζί της.

Σ' έναν τέτοιο κόσμο, ο πολιτικός ρόλος ενός λογοτέχνη είναι περιορισμένος. Στην πραγματικότητα, λέει ο Φουέντες, πάντα έτσι ήταν τα πράγματα. Ένα μυθιστόρημα διεισδύει στην κοινωνία με βραδείς ρυθμούς, μόνο μακροπρόθεσμα επηρεάζει τις εξελίξεις. Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ δεν είχε άμεσα πολιτικά αποτελέσματα, μακροπρόθεσμα όμως μας βοήθησε να κατανοήσουμε την αστική τάξη του 19ου αιώνα. Το ίδιο συνέβη και με τον Μαρξ. Υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις. Με τα «Σταφύλια της Οργής», ο Τζων Στάινμπεκ έφερε αμέσως στην επιφάνεια τα προβλήματα των μεταναστών της Οκλαχόμα. Ο Ντίκενς ταρακούνησε την κοινωνία της εποχής του. Το ίδιο και ο Εμίλ Ζολά. Και ο Όργουελ. Στην περίπτωση του Προυστ, όμως, υπάρχουν αμφιβολίες.

ΠΗΓΗ:ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΚΑΡΑΚΑΣ

Με διακοπή των εξαγωγών πετρελαίου προς τις ΗΠΑ, αν η Ουάσιγκτον συνεχίσει την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησής του, απειλεί ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, μία μέρα μετά τις δηλώσεις της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών εναντίον του.

Η Κοντολίζα Ράις δήλωσε το Σάββατο ότι η κυβέρνηση της Βενεζουέλας αποτελεί «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα» στην περιοχή και ότι οι δεσμοί της με την Κούβα είναι «ιδιαιτέρως επικίνδυνοι» για τη δημοκρατία στη Λατινική Αμερική. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας ζήτησε εγγράφως από τις ΗΠΑ εξηγήσεις για τις δηλώσεις της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, ενώ το θέμα συζητήθηκε και με την αντιπροσωπεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που επισκέπτεται το Καράκας. Στις δηλώσεις της Ράις αναφέρθηκε και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να ξέρει ότι αν ξεπεράσει τα όρια, δεν πρόκειται να έχουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα. Εχω ήδη πάρει σχετικά μέτρα. Δεν πρόκειται να πω ποια είναι, επειδή πιστεύουν ότι δεν μπορώ να πάρω τέτοια μέτρα επειδή δεν θα έχουμε πού να στείλουμε το πετρέλαιο. Κάνουν λάθος». Ο Τσάβες παρατήρησε ότι «πολλές χώρες μάς ζητούν περισσότερο πετρέλαιο και είμαστε αναγκασμένοι να τους λέμε ότι δεν μπορούμε να τους στείλουμε περισσότερο». Η Βενεζουέλα είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα του κόσμου και εξάγει 1,5 εκατ. βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα στις ΗΠΑ. Στο πλευρό της Βενεζουέλας τάχθηκε χθες και ο δήμαρχος του Λονδίνου, Κεν Λίβινγκστοουν, ο οποίος κατηγόρησε την κυβέρνηση Μπους ότι υπονομεύει τη δημοκρατία στη χώρα αυτή. «Στην πραγματικότητα, η Βενεζουέλα είναι σήμερα μια από τις πιο δημοκρατικές χώρες στον κόσμο», δηλώνει σε άρθρο του που δημοσιεύεται στη βρετανική εφημερίδα «Μόρνινγκ Σταρ», και προειδοποιεί τις ΗΠΑ να μην αγγίξουν τη Βενεζουέλα.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΚΑΡΑΚΑΣ. «Φιλάκια, Κοντολίζα», είπε ο Ούγκο Τσάβες και έστειλε φιλιά προς την κάμερα της κρατικής τηλεόρασης. Το Σάββατο, το καθιερωμένο πολύωρο ραδιοτηλεοπτικό διάγγελμα του προέδρου της Βενεζουέλας περιείχε «επίθεση αγάπης» απέναντι στις απειλές της Aμερικανίδας ΥΠΕΞ αλλά και μία δυνητικά σημαντική πληροφορία. Ο Τσάβες ανακοίνωσε ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να προκηρύξει δημοψήφισμα με το οποίο θα ζητάει από το εκλογικό σώμα να του επιτρέψει να είναι για τρίτη φορά υποψήφιος. Ο Τσάβες διανύει τους τελευταίους μήνες της πρώτης θητείας του και οι προεδρικές εκλογές αναμένονται το φθινόπωρο. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο Τσάβες υποστηρίζεται από το 45% των ψηφοφόρων, ενώ ο αμέσως επόμενος αντίπαλός του από το 3%. Οι υπόλοιποι ψηφοφόροι είναι αναποφάσιστοι.

Ο Τσάβες υποστηρίζει ότι η αντιπολίτευση επιχειρεί να επαναλάβει στις προεδρικές εκλογές τη στρατηγική που ακολούθησε στις δημοτικές εκλογές, δηλαδή να απόσχει για να δώσει την εντύπωση ότι ο Τσάβες τρέχει χωρίς αντίπαλο. «Σκέφτομαι να δώσω ένα μάθημα στην αντιπολίτευση», είπε. «Αν δεν έχουν υποψηφίους το 2006, δεν θα έχουν το 2012 ή το 2018 ή το 2024. Θα παριστάνουν ότι ο Τσάβες είναι ο μόνος υποψήφιος και ότι τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός δεν προσήλθε στις κάλπες και θα θέλουν να καταδικάσουν οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα τη Βενεζουέλα, να βγει ο κόσμος στους δρόμους, να ξεσπάσει βία και θάνατος και γεια χαρά Τσάβες» είπε.

Και δημοψήφισμα

«Αν δεν υπάρξει υποψήφιος της αντιπολίτευσης, μπορεί να υπογράψω διάταγμα με το οποίο θα προκηρύσσω δημοψήφισμα που θα ρωτάει “συμφωνείτε να επιτραπεί στον Τσάβες να διεκδικήσει τρίτη θητεία το 2013;”», είπε. Την περασμένη εβδομάδα, σε ομιλία της προς Αμερικανούς βουλευτές, η Κοντολίζα Ράις είχε χαρακτηρίσει τη Βενεζουέλα «κίνδυνο για τη δημοκρατία» και είχε ζητήσει τον σχηματισμό «ενιαίου μετώπου» κατά του Καράκας. O Τσάβες είχε απαντήσει απειλώντας με διακοπή των πωλήσεων πετρελαίου.

Στη διαμάχη παρενέβη χθες ο δήμαρχος του Λονδίνου Κεν Λίβινγκστον. «Στην πραγματικότητα, η Βενεζουέλα σήμερα είναι μία από τις πιο δημοκρατικές χώρες στον πλανήτη», έγραψε σε άρθρο στην εφημερίδα «Μόρνιγκ Σταρ», θυμίζοντας ότι η κυβέρνηση Τσάβες έχει νομιμοποιηθεί από οκτώ εκλογικές αναμετρήσεις από το 1998. «Οι επιθυμίες του λαού της Βενεζουέλας, που έχουν εκφρασθεί δημοκρατικά, πρέπει να μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς ανάμιξη από την κυβέρνηση Μπους».

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_21/02/2006__174586)

ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ.--

Η κουβανική αποστολή στα Ηνωμένα Εθνη, μια μέρα πριν την υποβολή του σχεδίου δημιουργίας Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, προειδοποίησε πως δε θα γίνει συνένοχη ούτε σιωπηλός θεατής στην «προφανή προσπάθεια επιβολής ενός Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπό τους όρους των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε η κουβανική αποστολή αποκαλύπτονται οι πιέσεις δημιουργίας μιας οργάνωσης που θα υπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, όπως περιέχονται στο «Σχέδιο για ένα Νέο Αμερικανικό Αιώνα», το σχέδιο της Ουάσιγκτον να κυβερνήσει τον πλανήτη.

Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση προσπάθησαν να επιβάλλουν αποκλεισμούς στην επιλογή των μελών του Συμβουλίου που θα αντικαταστήσει την Επιτροπή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ακριβώς αυτή η επιλεκτικότητα και η υποκρισία ήταν που οδήγησαν στην κρίση της Επιτροπής.

«Η Κούβα δεν μπορεί να επιτρέψει στο Συμβούλιο να συνεχίσει να δρα ως ιεροεξεταστής ενάντια στους λαούς του Νότου, ιδιαίτερα όταν προσπαθεί να χειριστεί την ελευθερία και τη δημοκρατία, ώστε να εξαπολύουν "προληπτικούς πολέμους"».

Η κυβέρνηση της Κούβας καταγγέλλει την κυβέρνηση του Μπους ότι προτρέπει τη δημιουργία ενός Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατ' ομοίωσή της, ώστε να συνεχίσει τις αυθαίρετες ενέργειες παραβίασης, επηρεασμού και διάπραξης αδικήματος.

Το δελτίο Τύπου συνεχίζει λέγοντας πως πρόκειται για τον ίδιο Λευκό Οίκο που υπερασπίζεται τα βασανιστήρια και αρνείται τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

«Η Κούβα θα υπερασπιστεί την αλήθεια και θα εργαστεί με όλες τις δυνάμεις της για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των λαών για ένα Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που θα ικανοποιεί τα συμφέροντα και τις προσδοκίες τους για ένα καλύτερο μέλλον», καταλήγει.

Χτες επίσης στην Κούβα έγινε εκδήλωση μνήμης και τιμής στο μνημείο με τις μαύρες σημαίες με το άσπρο αστέρι, που έχει στηθεί έξω από το Γραφείο Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα, με αφορμή την επέτειο από τη δολοφονία ψαράδων πριν από 30 χρόνια από μισθοφόρους του ιμπεριαλισμού.


http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=22/2/2006&id=6349&pageNo=23&direction=1

ΚΟΥΒΑ

Τριάντα χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από τότε που μπήκε σε εφαρμογή το πρώτο Σοσιαλιστικό Σύνταγμα της Κούβας σε μια εποχή που το Νησί της Επανάστασης έχει σημαντικές κατακτήσεις σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, παρ' όλη την εντεινόμενη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού.

Το ντοκουμέντο αυτό ξεκίνησε την ισχύ του το 1976, μετά από λαϊκή έγκριση μέσα από λαϊκό δημοψήφισμα και μέχρι σήμερα έχει συμπληρωθεί με πολλές προτάσεις, επίσης μετά από λαϊκή έγκριση.

Ανάμεσα στους πυλώνες του Συντάγματος είναι η απόρριψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και ο ορισμός του κράτους ως εξουσίας των εργατών που είναι επικεφαλής της συμμαχίας με όλα τα άλλα τμήματα της κοινωνίας. Επίσης διατυπώνεται η θέση ότι μόνο στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, όταν ο άνθρωπος απελευθερώνεται από κάθε μορφής εκμετάλλευση και σκλαβιά, δημιουργούνται οι δυνατότητες να ζήσει με αξιοπρέπεια.

Το Σύνταγμα ορίζει ότι στη χώρα κυριαρχεί η σοσιαλιστική ιδιοκτησία στο οικονομικό σύστημα. Τα βασικά μέσα παραγωγής είναι λαϊκή ιδιοκτησία και εφαρμόζεται η σχεδιασμένη ανάπτυξη προς όφελος του λαού.

Στο Σοσιαλιστικό Σύνταγμα είναι εξασφαλισμένα: Το δικαίωμα στην εργασία για κάθε άντρα και γυναίκα, συμπεριλαμβανομένων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η εργασία είναι δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση και ένα κίνητρο τιμής για κάθε πολίτη, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 45 του κειμένου.

Είναι επίσης εξασφαλισμένα το δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη, στην παιδεία, στον πολιτισμό χωρίς καμία διάκριση και εντελώς δωρεάν. Η εγγύηση της ιδιοκτησίας της γης αυτού που τη δουλεύει, η ισότητα των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών, η ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης είναι επίσης εξασφαλισμένα στο Σύνταγμα.

Η άμεση συμμετοχή του λαού στην εξουσία υλοποιείται είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω των Συνελεύσεων της Λαϊκής Εξουσίας, που εκλέγονται σε όλα τα επίπεδα από το λαό. Η εκλογή τους είναι άμεση, ελεύθερη, οι υποψήφιοι που εκπροσωπούν το λαό προτείνονται και εκλέγονται από αυτόν με μυστική ψηφοφορία, στους 169 δήμους και τις 14 περιφέρειας κάθε 2,5 χρόνια και στην Εθνοσυνέλευση (τη Βουλή της Κούβας) κάθε 5 χρόνια. Επίσης οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του πρέπει περιοδικά να λογοδοτούν σε αυτόν, ενώ είναι και ανακλητοί, στην περίπτωση που δεν πληρούν την αποστολή τους.

Σε αυτά τα 30 χρόνια ύπαρξής της, η επαναστατική εξουσία και σύσσωμος ο κουβανικός λαός πρωταγωνιστούν στον αγώνα αξιοπρέπειας και ακεραιότητας και στη διεθνιστική προσφορά τους σε άλλους λαούς.

Χτες ο κουβανικός λαός τίμησε αυτή την επέτειο, με μια ταυτόχρονη εκδήλωση τιμής για τα 111 χρόνια από την έναρξη του πολέμου της Ανεξαρτησίας της Κούβας, στην οποία ηγήθηκε ο απελευθερωτής Χοσέ Μαρτί. Δεν είναι τυχαίο ότι η εκδήλωση επιλέχτηκε να γίνει στο νεοαναγερθέν μνημείο του «Βουνού των Σημαιών» ακριβώς απέναντι από το Γραφείο Συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3265016&publDate=25/2/2006

Ένα έχω να δηλώσω ότι λαός που δεν θέλει να υποταχθεί δεν μπορεί κανένας να τον υποτάξει.Αντίθετα με έμας(περιλαμβάνω και τον εαυτό μου) που αναδεικνύουμε στην εξουσίαα ανθρώπους διχως όραμα και σθένος να παλέψουν για το Αιγαίο και την Κύπρο...........και έχουν μετατρέψει τη Σούδα σε Νο1 κέντρο ανεφοδιασμού του αμερικανικού στόλου στη μεσόγειο...................

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΓΟΝΙΣΤΑΣ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

Στη σκιά του Μάρκος

Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ

Στη δεκαετία του '80, στη νοτιοδυτική μεξικανική επαρχία της Ουαχάκα, ακριβώς δίπλα στην Τσιάπας, οι ιθαγενείς κατάλαβαν ότι η ζωή πρόσφερε κι άλλες δυνατότητες πέρα από εκείνες που τους παρείχε το μεξικανικό κράτος. Η δουλική εργασία, το βρόμικο νερό, η αγραμματοσύνη, κάποιοι περαστικοί γιατροί για περίθαλψη σ' όποιον προλάβει, αδικία και φτώχεια ήταν το κάδρο μέσα στο οποίο προσπαθούσαν να τοποθετήσουν την εικόνα τους.

Φυλές όπως οι Ζαποτέχ, Μιχτέκ, Κουικατέκ, Σατίν, που συνθέτουν τα 3.500.000 ανθρώπων που ζουν στην επαρχία Ουαχάκα, ανάμεσα στα υψίπεδα και τις κοιλάδες της οροσειράς Σιέρα Μάντρε Ντελ Σουρ, συγκεντρώθηκαν και συζήτησαν για τη μιζέρια στην οποία είχαν υποβληθεί εδώ κι αιώνες από τους λευκούς. Στη Δύση, θα το έλεγαν λαϊκή συνέλευση, αλλά για τη λατινοαμερικανική πραγματικότητα ήταν κάτι περισσότερο: η γένεση ενός επαναστατικού κινήματος. Διακριτικά, μεθοδικά κι επίμονα, εκείνες οι συναντήσεις της δεκαετίας του '80 οδήγησαν σε οργάνωση και δράση.

Νωρίτερα από τους Ζαπατίστας, οι χωρικοί της Ουαχάκα συνέθεσαν ένα όραμα κοινωνικής ανεξαρτησίας, πολιτιστικής αυτονομίας, αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης για όλους, την ονόμασαν «Κίνημα» και την περιέβαλαν με το Συμβούλιο Ιθαγενών Λαών της Ουαχάκα (Consejo Indigena Popular de Oaxaca -σε συντομία CIPO). Δίπλα στον τίτλο, πρόσθεσαν και ένα όνομα -Ρικάρντο Φλόρες Μαγόν. Ηταν το όνομα ενός ανθρώπου που γεννήθηκε στην Ουαχάκα, επέλεξε το ελευθεριακό όραμα, πήρε μέρος στην μεξικανική επανάσταση με το «Μεξικανικό Ελευθεριακό Κόμμα», πέθανε σε φυλακή του Κάνσας (ΗΠΑ) πριν κλείσει τα πενήντα, και θάφτηκε στο Κοιμητήριο Επιφανών Ανδρών στην Πόλη του Μεξικού το 1922.

Σήμερα, γνωστοί ως Μαγονίστας, οι λαοί της Ουαχάκα, μετρούν 27 νεκρούς από επιθέσεις παρακρατικών, αστυνομικών και στρατιωτών, 517 φυλακίσεις και βασανισμούς μελών τους και 103 στρατιωτικές εισβολές στα χωριά τους. Πάνω σ' αυτή την αιματηρή αριθμητική, χτίζεται το κίνημα CIPO-Magon.

Οι Μαγονίστας δεν δηλώνουν αναρχικοί. Δηλώνουν όμως εμπνευσμένοι από τον ελευθεριακό αγώνα του δικού τους Μαγόν, γοητευμένοι από ένα μέλλον ελευθερίας και δικαιοσύνης. Αναπόφευκτα, πολλές από τις αφίσες τους καλούν σε «καταστροφή του καπιταλισμού», καταγγέλλουν τη «ληστρική νεοφιλελεύθερη επέλαση» στη γη και τις περιουσίες τους και αρνούνται τα σκλαβοπάζαρα των maquila (των αμερικανικής ιδιοκτησίας μεθοριακών εργοστασίων).

Εκφραστές του εργατικού εθνικισμού με σύνθημα «Το Μεξικό στους Μεξικάνους», οι Μαγονίστας, κινούνται στα μονοπάτια που ακολούθησαν και οι Ζαπατίστας, και δηλώνουν αγωνιζόμενοι «κατά του εγωισμού, των ηγετών και των ψεμάτων, χωρίς καμία αγάπη για την εξουσία και το χρήμα».

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΕΚΟΥΑΔΟΡ.

Ψάχνουν τον δικό τους Τσάβες

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Το Εκουαδόρ βαδίζει στα χνάρια της Βολιβίας; Αυτό το ερώτημα ήρθε στα χείλη πολλών την εβδομάδα που μόλις πέρασε, καθώς η άντληση πετρελαίου σταμάτησε προσωρινά στην περιοχή του Αμαζονίου εξαιτίας των διαδηλώσεων.

Καθημερινή υπόθεση η αναμέτρηση με τις δυνάμεις καταστολής. Σε μια πλούσια χώρα, το 41% ζει στα όρια της φτώχειας.
Παρά την ανακωχή που επήλθε τελικά ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους διαδηλωτές, οι παραλληλισμοί με τη Βολιβία είναι αναπόφευκτοι, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που οι φτωχοί κάτοικοι της περιοχής αποκλείουν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις απαιτώντας να απολαύσουν και αυτοί το μερίδιο που τους αντιστοιχεί από την εκμετάλλευση του εθνικού τους πλούτου.

Οι πρώτες συγκρούσεις

Τα επεισόδια ξεκίνησαν στις αρχές της εβδομάδας στην επαρχία Νάπο, στην περιοχή του Αμαζονίου. Χιλιάδες κάτοικοι απέκλεισαν τον μεγαλύτερο αγωγό πετρελαίου της χώρας, σταματώντας προσωρινά την άντληση του «μαύρου χρυσού».

Οι διαδηλωτές ζητούσαν από την κυβέρνηση να φορολογήσει τα κέρδη των πετερελαϊκών εταιρειών και τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή δρόμων, γεφυρών και αεροδρομίου στην περιοχή τους -που διαθέτει πρωτόγονο συγκοινωνιακό δίκτυο- και για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Την Τετάρτη, η κυβέρνηση κήρυξε την περιοχή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αν και την επόμενη μέρα ήλθε σε ανακωχή με τους διαδηλωτές, αφού υποσχέθηκε ότι θα ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Ο αγωγός επαναλειτούργησε και η κατάσταση, επιφανειακά τουλάχιστον, ομαλοποιήθηκε. Ισως μέχρι την επόμενη εξέγερση.

Τον Αύγουστο του 2005, οι ιθαγενείς του Νάπο είχαν ξεσηκωθεί ξανά με παρόμοια αιτήματα και είχαν σταματήσει τη λειτουργία του αγωγού για δύο εβδομάδες. Οι διαδηλώσεις σταμάτησαν όταν ο πρόεδρος Αλφρέδο Παλάσιο υποσχέθηκε ότι θα αυξήσει τη φορολογία στις πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες και να διοχετεύσει τα χρήματα σε έργα υποδομής για τον κόσμο. Η υπόσχεση παραμένει μετέωρη και το έδαφος πρόσφορο για νέες αναταραχές.

Το Εκουαδόρ είναι η πέμπτη χώρα στη Λατινική Αμερική σε παραγωγή πετρελαίου, με 530.000 βαρέλια την ημέρα. Οπως όμως και η Βολιβία ή η Βενεζουέλα πριν απ' την άνοδο του Τσάβες, είναι μια δυνάμει πλούσια χώρα με πολύ φτωχό πληθυσμό.

Οι κάτοικοι, στην πλειονότητά τους Ινδιάνοι, δεν έχουν δει ουσιαστικό όφελος από τον «μαύρο χρυσό», τον οποίο εκμεταλλεύονται κυρίως πολυεθνικές. Αυτοί που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ανέρχονται σε 41%. Η ανεργία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κυμαίνεται γύρω στο 11%. Μόνο όμως αν συνυπολογίσει κανείς και το 47% της υποαπασχόλησης, αντιλαμβάνεται το πραγματικό μέγεθος της φτώχειας.

Το Εκουαδόρ, παράλληλα, κάθε άλλο παρά φημίζεται για την πολιτική του σταθερότητα. Μέσα στα τελευταία οχτώμισι χρόνια, οι εξεγέρσεις και οι μαζικές διαδηλώσεις έχουν οδηγήσει στην αποπομπή τριών προέδρων.

Η μεγάλη ανατροπή

Ο τελευταίος ήταν ο πρώην συνταγματάρχης Λούσιο Γκουτιέρες, που παλιότερα είχε ηγηθεί της εξέγερσης των ιθαγενών και των αγροτών κατά του πρώην προέδρου Χαμίλ Μαουάντ. Τελικά, όμως, ο άνθρωπος που αρχικά φαινόταν ως ο νέος Τσάβες, συμμάχησε με την Ουάσιγκτον και το ΔΝΤ και πέρυσι παραιτήθηκε μετά την αποτυχημένη απόπειρά του να αλλάξει όλα τα μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Στο Εκουαδόρ έχει αναπτυχθεί ένα ισχυρό κίνημα ιθαγενών στα χνάρια της Βολιβίας, χωρίς όμως να έχει βρει ακόμα την κατάλληλη ηγετική μορφή. Στις φετινές προεδρικές εκλογές προβλέπεται νίκη των συντηρητικών, όχι όμως απαραίτητα και ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης. Το μικρόβιο της εξέγερσης έχει «μολύνει» για τα καλά τη χώρα. Λείπει όμως ο νέος Μοράλες ή Τσάβες για να του δώσει μορφή και κατεύθυνση.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δειλά δειλά οι λαοί εξεγείρονται.Αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ είναι η πιο μισητή χώρα μετά το ΙΡΑΝ αν δε κανω λάθος.Οι
δικοί μας εδω ακόμη κοιμούνται απο την αποψη ότι παρά τις όποιες γκρίνιες παραμένουμε υπο την αμερικανοκή
"προστατευτική" ομπρέλλα 

 
Δέκα χρόνια μετά την υπογραφή των συμφώνων που έφεραν μιαν ασταθή ειρήνη σε αυτήν τη χώρα της Κεντρικής Αμερικής, οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν ότι τουλάχιστον 98 άνθρωποι έχουν φονευθεί από ένοπλες συμμορίες, από «βιτζιλάντες» που υποστηρίζουν ότι στόχος τους είναι «να ξαναφέρουν τη δικαιοσύνη» στην χώρα. Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων πιστεύεται ότι μπορεί να ανέρχεται και στους 360.

Οι φόνοι αυτοί πραγματοποιούνται από ένοπλες συμμορίες, που βάζουν στο στόχαστρό τους πολίτες τους οποίους κατηγορούν για εγκλήματα ή αντικοινωνική συμπεριφορά. Συνήθως - αναφέρουν οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - οι σοροί των θυμάτων αυτών των συμμοριών κείτονται στους δρόμους, με φανερά τα σημάδια των βασανιστηρίων, ενώ πολλές είναι τα θύματα λανθασμένης ταυτοποίησης! «Αυτό φανερώνει ότι το κράτος έχει αποτύχει να επιβάλει τον νόμο», λέει ο Ντάνιελ Γουίλκινσον, ερευνητής του Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Από τότε που ένα οργανωμένο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση της Γουατεμάλας, το 1954, η χώρα μαστίζεται από τη βία. Για περισσότερα από 30 χρόνια, οι ΗΠΑ υποστήριζαν τον στρατό της Γουατεμάλας κατά τη διάρκεια της ένοπλης αντιπαράθεσης με μαρξιστές μαχητές. H βία στοίχισε τη ζωή περίπου 200.000 ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων φονεύθηκαν από τάγματα θανάτου τα οποία και υποστηρίζονταν από την κυβέρνηση της χώρας. Αυτήν τη φορά όμως φαίνεται ότι πολλοί απλοί άνθρωποι υποστηρίζουν μαζικά τη δράση των συμμοριών αυτών από «βιτζιλάντες» και μάλιστα υποστηρίζουν ότι η... συνοπτική δικαιοσύνη που απονέμουν είναι μια μορφή «κοινωνικής κάθαρσης». Εκτιμάται ότι πέρυσι περίπου 3.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν από τις συμμορίες.

ΤΑ ΝΕΑ , 04/03/2006

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18480&m=N32&aa=2

Εδώ, στο Ουανούνι, στις απότομες πλαγιές του Αλτιπλάνο, βρίσκεται ένα μεταλλείο κασσίτερου. Σε άλλα σημεία, υπάρχει χρυσός, χαλκός, αντιμόνιο, άργυρος, ψευδάργυρος. Επίσης, πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πρώτες ύλες που έχουν πυροδοτήσει κοινωνικές εκρήξεις, αν μπορεί να εκφραστεί κανείς μ' αυτόν τον τρόπο...

«Το κορίτσι με το ρόδι», ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ.
Ομως εδώ, οι εργάτες που σκάβουν σε βάθος τουλάχιστον 240 μέτρων, στα σπλάχνα της γης, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που επικρατεί σε στοές χιλιομέτρων, «απαλλάσσουν» τη γη από τον κασσίτερο που περιέχει. Είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, 850 μεταλλωρύχοι δουλεύουν με 1.000 βολιβιάνος το μήνα - περίπου 125 ευρώ.

Αν χρειαστεί, όποτε χρειαστεί, οι μεταλλωρύχοι ξεχύνονται στη Λα Παζ, με μασούρια δυναμίτη στα χέρια. «Είχαμε νεκρούς, αλλά ο ρόλος μας ήταν αποφασιστικός για να φύγει ο "Γκόνι" και ο Μέσα».

«Γκόνι» είναι ο Γκονσάλο Σάντσες δε Λοσάδα, ακραία φιλελεύθερος πρόεδρος, που προερχόταν από το Επαναστατικό Εθνικιστικό Κόμμα (MNR) και ανατράπηκε έπειτα από λαϊκή, αιματηρή εξέγερση, με απολογισμό 67 νεκρούς, στις 17 Οκτωβρίου 2003. Μέσα είναι ο Κάρλος Μέσα, αντιπρόεδρος του «Γκόνι» και διάδοχός του, ο οποίος υποχρεώθηκε κι αυτός να παραιτηθεί, στις 6 Ιουνίου 2005, έπειτα από τρεις βδομάδες ταραχών.

Από το 1985, όλες οι κυβερνήσεις, δεξιές ή κατ' ευφημισμόν αριστερές, ακολούθησαν με δογματισμό τις επιταγές της «νέας οικονομικής πολιτικής», η οποία εφαρμόστηκε με βάση το διάταγμα 21060: ιδιωτικοποίηση των μεταλλείων, των τηλεπικοινωνιών, των αεροπορικών και σιδηροδρομικών μεταφορών, του νερού, του ηλεκτρικού ρεύματος, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Η απόλυση 25.000 μεταλλωρύχων, με την ιδιωτικοποίηση των ορυχείων κασσίτερου, πλήττει άμεσα τη Συνομοσπονδία Εργατών Βολιβίας (COB), της οποίας οι μεταλλωρύχοι ήταν η σάρκα και τα οστά.

Αντίπαλος της εξουσίας από την επανάσταση του Απριλίου του 1952, η COB έδωσε μάχες ενάντια στους στρατιωτικούς, σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας, μέχρι το 1982. Το κλείσιμο εργοστασίων, και στη συνέχεια ο ιδεολογικός κλονισμός που προκλήθηκε, το 1989, με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ολοκληρώνουν τη διάλυση του κινήματος που ήταν διαποτισμένο από τον μαρξισμό. Το πεδίο των αγώνων μετατρέπεται σε κενό χώρο. Φαινομενικά, τουλάχιστον. Γιατί, «η κοινωνία δημιούργησε, τότε, άλλους μηχανισμούς εκπροσώπησης και πολιτικής δράσης: τα κοινωνικά κινήματα, που οργανώνονται σε τοπικά δίκτυα», υπογραμμίζει ο κοινωνιολόγος Αλβάρο Λινέρα.

Τα πρώτα κινήματα, που οργανώνονται σε αγροτικές κοινότητες (συνδικάτα), τους «κοκαλέρος», σηκώνουν κεφάλι, στην περιοχή του Τσαπάρε. Είναι παραγωγοί κόκας που, μ' αυτήν την καλλιέργεια, έχουν λύσει το ζωτικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν -να επιβιώσουν!

Ο κοκαλέρο Μοράλες

Η Ουάσιγκτον δεν κρύβει την οργή της. Στη σταυροφορία του ενάντια στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών, ο Λευκός Οίκος δεν έχει παρά μία εμμονή: να εξαφανίσει τους κοκαλέρος και την κόκα, την οποία βάζει στο ίδιο τσουβάλι με την κοκαΐνη, με πολιτικές καταναγκασμού, τη βίαιη εκρίζωση και την καταστολή. Στην αντίπερα όχθη, εμφανίζεται ένας ηγέτης, ένας αγωνιστής, ένας Ινδιάνος Αϊμάρα, ο οποίος ονομάζεται Εβο Μοράλες.

Το 2000, η περιοχή της Κοτσαμπάμπα κινητοποιείται, με τη σειρά της, για να εκδιώξει την πολυεθνική Bechtel, η οποία έχει τεράστιο όφελος από την ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού. Η χώρα είναι σε αναβρασμό, κλυδωνίζεται, αντιδρά στην εποχή των παγετώνων του νεοφιλελευθερισμού. Ο Μοράλες, πρόεδρος του συνδικάτου των κοκαλέρος, αποκτά πρόσβαση σε εθνικό επίπεδο, με τη δημιουργία, το 1999, του Κινήματος προς τον Σοσιαλισμό (MAS), το οποίο είναι περισσότερο συνομοσπονδία κοινωνικών οργανώσεων, παρά κόμμα.

Βουλευτής της Κοτσαμπάμπα από το 1997, παρά την οριακή ήττα του στις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου του 2002, εξέλεξε 36 βουλευτές (μεταξύ των οποίων και ο ίδιος) και γερουσιαστές στο Κογκρέσο (από τις δημοτικές εκλογές του 2004, το MAS έχει γίνει η πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας).

Η Βολιβία, εκτός από πετρελαιοπαραγωγός χώρα, διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στη Λατινική Αμερική, μετά τη Βενεζουέλα. Το σύνταγμα κατοχυρώνει την αναπαλλοτρίωτη ιδιοκτησία του κράτους επί των φυσικών πόρων που υπάρχουν «στο υπέδαφος». Στις 30 Απριλίου 1996, με μια εξωφρενική ταχυδακτυλουργία, ο νόμος 1689 παραχωρεί στις ιδιωτικές εταιρείες την ιδιοκτησία των ενεργειακών κοιτασμάτων όταν, αναβλύζοντας από το «αναπαλλοτρίωτο» υπέδαφος... αναδύονται στην επιφάνεια της πηγής. Η έρευνα, η εκμετάλλευση, η μεταφορά, η διύλιση, η διανομή πέφτουν στα νύχια των πολυεθνικών.

Το δημοψήφισμα

Περιφρονώντας τη λαϊκή αγανάκτηση, ο πρόεδρος Σάντσες δε Λοσάδα σχεδιάζει ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα εξαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Καλιφόρνια. Είναι ένα ιδιαίτερα κερδοφόρο εγχείρημα για την κοινοπραξία Pacific LNG, αλλά πραγματική λεηλασία για τη χώρα.

Επιπλέον, ο σχεδιαζόμενος αγωγός φυσικού αερίου πρόκειται να περάσει από τη Χιλή, «προαιώνιο εχθρό» της Βολιβίας, από τον καταστροφικό πόλεμο του 1879. Ο πληθυσμός εξεγείρεται. Ο «Γκόνι» διατάζει τις δυνάμεις ασφαλείας να πυροβολήσουν τα πλήθη. Μπροστά στη μαχητικότητά τους, αναγκάζεται να διαχωρίσει την τύχη του από αυτήν της Βολιβίας. Τον διαδέχεται ο αντιπρόεδρός του, Μέσα.

Η ανάκτηση των φυσικών πόρων, η «εθνικοποίηση» των ενεργειακών κοιτασμάτων, η σύγκληση μιας συντακτικής συνέλευσης, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη όλων των συνιστωσών των λαϊκών δυνάμεων. Αντιμέτωπος με την πίεσή τους, αλλά στην προκειμένη περίπτωση με τη στήριξη του Μοράλες, ο αρχηγός του κράτους οργανώνει δημοψήφισμα για τα ενεργειακά κοιτάσματα, στις 18 Ιουλίου 2004. Ο πληθυσμός συμμετέχει και, με μεγάλη πλειοψηφία (70%), εκφράζεται υπέρ της «ανάκτησης» της περιουσίας του.

Φόρος στις πολυεθνικές

Στις 21 Οκτωβρίου, το Κογκρέσο εγκρίνει έναν νέο νόμο -προς απογοήτευση του προέδρου Μέσα, που τον θεωρεί «καταχρηστικό» για τις πολυεθνικές-, ο οποίος ενισχύει την παρέμβαση του κράτους στις πετρελαϊκές υποθέσεις και προβλέπει άμεσο φόρο ενεργειακών κοιτασμάτων (IDH) 32% επί της παραγωγής (ο οποίος, αν προστεθεί στον ισχύοντα φόρο, που είναι 18%, ανεβάζει το ποσοστό εσόδων του κράτους στο 50%). Είναι μια πρόοδος για ορισμένους, μεταξύ των οποίων το MAS, αλλά προδοσία για τους ριζοσπάστες των COR και των Fejuves του Ελ Αλτο, της COB και του ΜΙΡ, που υποστηρίζουν την πλήρη εθνικοποίηση, η οποία θα σήμαινε την εκδίωξη των πολυεθνικών, χωρίς αποζημίωση...

Στις εκλογές του 2002, ο Μοράλες είχε να αντιμετωπίσει την οργή της δεξιάς και της Ουάσιγκτον: τον αποκαλούσαν «ναρκο-κοκαλέρο», «όργανο του Τσάβες και του Κάστρο», «φίλο των FARC (Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας)». Σήμερα, ωστόσο, η κατάσταση έχει αντιστραφεί, και είναι οι «σκληροί» του λαϊκού κινήματος που του επιτίθενται.

Ο αρχηγός του MAS, πάντως, δεν αποθαρρύνεται: «Δεν υπήρξε συμφωνία με τον Μέσα, καμία συμμαχία. Οταν υπάρχουν άσχημα μέτρα, τα απορρίπτουμε. Οταν είναι σωστά, όπως η απόφαση για το δημοψήφισμα, τα υποστηρίζουμε».

Στην πραγματικότητα, το MAS περνά ξανά στην επίθεση, από τη στιγμή που ο Μέσα μοιάζει να αδρανεί αδικαιολόγητα, ελπίζοντας στην υποχώρηση της διαμαρτυρίας. Κι έτσι, ξαφνικά, η Βολιβία ξαναζεί μια αναταραχή, την οποία τίποτα δεν μπορεί να κατευνάσει. Ριζοσπάστες, μετριοπαθείς, κάτοικοι της υπαίθρου και των πόλεων, όλοι επανακάμπτουν στον αγώνα με μεγαλύτερη θέρμη, αφού η νεοφιλελεύθερη δεξιά αρχίζει να οργανώνεται ξανά γύρω από τις λευκές ελίτ των πλούσιων ανατολικών επαρχιών, Σάντα Κρους και Ταρίχα. Οι επιτροπές πολιτών αυτών των επαρχιών διεκδικούν την αυτονομία και υποστηρίζουν ότι κάθε περιφέρεια πρέπει να διαθέτει ελεύθερα τους χρηματοοικονομικούς και φυσικούς πόρους της.

Οι μετριοπαθείς

Το Ελ Αλτο κατεβαίνει στη Λα Παζ, στο έδαφος των
Λευκών, της κυρίαρχης τάξης, στην κρατική εξουσία. Γίνεται λόγος για την εγκαθίδρυση μιας Επαναστατικής Λαϊκής Συνέλευσης, προάγγελο ενός «αγροτικού και εργατικού κράτους», υπό την καθοδήγηση της COB. Ενα «σοβιέτ» που θα έχει στόχο να παρακάμψει τον «συμφιλιωτή» Μοράλες. Για τους μετριοπαθείς, είναι μια πρόκληση της άκρας αριστεράς, η οποία παίζει το παιχνίδι της άκρας δεξιάς.

Γιατί, μολονότι η COB αρνείται τη μεσολάβηση της Εκκλησίας, ο αρχηγός της, Σολάρες, ξεχνώντας τα χρόνια της δικτατορίας, κάνει έκκληση για την... επέμβαση του στρατού! Ενώ κυκλοφορούν φήμες για πραξικόπημα, ο Μοράλες καταγγέλλει τις διεκδικήσεις για τη δημιουργία ενός «έθνους κάμπο» (οι αυτονομιστές της Σάντα Κρους) και ταυτόχρονα υποστηρίζει μια συνταγματική διέξοδο.

Ωστόσο, η αντιπολίτευση, με τη δύναμη μιας μυριάδας οργανώσεων, οι οποίες είναι ασταθείς, καιροσκοπικές, προχωρούν σε συμβιβασμούς, σε συμφωνίες, αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, αγωνίζονται μέχρι θανάτου, προδίδουν..., καταφέρνει να παραλύσει τη χώρα, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2005, αναγκάζοντας τον Μέσα να παραιτηθεί, στις 6 Ιουνίου.

Τελικά, το Κογκρέσο, τρομοκρατημένο από την απειλή εμφυλίου πολέμου, εγκαθιστά στην προεδρία, στις 10 Ιουνίου, τον Εδουάρδο Ροντρίγκες, πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου (τον μοναδικό άνθρωπο που έχει το δικαίωμα να κηρύξει νέες εκλογές). Και, πράγματι, ο Ροντρίγκες κηρύσσει γενικές εκλογές για τις 18 Δεκεμβρίου 2005. Με το γνωστό αποτέλεσμα.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΒΡΑΖΙΛΙΑ.

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Πήγε κόντρα στο ρεύμα. Τα σκάνδαλα δεν τον άγγιξαν και τώρα όλοι είναι βέβαιοι πως θα εκλεγεί και πάλι πρόεδρος από τον πρώτο γύρο και μάλιστα με διαφορά 10 μονάδων. Το πλήρες όνομά του; Λουίς Ινάσιο Λούλα Ντα Σίλβα. Ή, απλώς, πρόεδρος Λούλα, όπως τον λένε οι Βραζιλιάνοι.
Ο Μάρτιος έκανε την είσοδό του σε ιδιαίτερα χαρμόσυνο κλίμα στη Βραζιλία λόγω του καρναβαλιού, αν και πολύ πιο χαρούμενοι πρέπει να είναι στην κυβέρνηση.

Μετά την πολύμηνη κρίση εξαιτίας των σκανδάλων που ταλάνισαν το κυβερνόν Κόμμα των Εργατών κι αποτέλεσαν πλήγμα και για τον ίδιο τον πρόεδρο Λούλα, η κυβέρνηση έχει πάρει ξανά τα πάνω της και η δημοτικότητα του προέδρου βρίσκεται πάλι στα ύψη. Δύο δημοσκοπήσεις, που διενεργήθηκαν τον Φεβρουάριο, συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα: ο Λούλα έχει επανακτήσει τη χαμένη δημοτικότητά του και αν γίνονταν σήμερα εκλογές, θα κέρδιζε ξανά και μάλιστα με μεγάλη διαφορά.

Σύμφωνα λοιπόν με τα γκάλοπ, το 53,3% των Βραζιλιάνων έχει από θετική έως πολύ θετική γνώμη για τον πρόεδρο, όταν το ίδιο ποσοστό τον περασμένο Νοέμβριο ήταν 46,7%. Το ποσοστό των πολιτών που βάζουν καλό βαθμό στο κυβερνητικό έργο έχει ανεβεί στο 37,5%, έξι μονάδες πάνω σε σχέση με το Νοέμβριο. Αλλά το πιο ενδιαφέρον αφορά στην πρόθεση ψήφου, καθώς τον Οκτώβριο θα γίνουν προεδρικές εκλογές. Ενώ τα γκάλοπ των προηγούμενων μηνών έδειχναν τον Λούλα είτε να παλεύει σκληρά για την πρωτιά είτε να την χάνει, τώρα το κλίμα έχει αντιστραφεί: Ο Λούλα θα κέρδιζε με 10 μονάδες διαφορά στον πρώτο γύρο τον δήμαρχο του Σάο Πάολο, Ζοζέ Σέρα, από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, ο οποίος φέρεται ως ο επικρατέστερος αντίπαλός του. Σημειωτέον ότι ο Λούλα και ο Σέρα ήταν αντίπαλοι στις εκλογές του 2002.

Η νίκη φαίνεται πως θα ήταν ακόμα πιο εύκολη για τον Λούλα αν είχε απέναντί του τον κυβερνήτη του κρατιδίου του Σάο Πάολο, Ζεράλντο Αλκμίν, άλλον ένα πιθανό υποψήφιο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.

Ολική ανατροπή

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Λούλα έχει επιστρέψει στα επίπεδα δημοτικότητας που είχε πριν απ' τον Ιούλιο του 2005, οπότε ξέσπασε το σκάνδαλο με τις παράνομες χρηματοδοτήσεις του κόμματός του και ανάγκασε πολλά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη σε παραίτηση, ανάμεσά τους και το νούμερο δύο της κυβέρνησης Ζοζέ Ντιρσέου. Παρ' όλο που τα σκάνδαλα δεν άγγιξαν τον ίδιο τον Λούλα, ο οποίος μάλιστα βγήκε μπροστά για να αναλάβει την ευθύνη της «κάθαρσης», το χτύπημα δεν ήταν καθόλου αμελητέο. Δεν ήταν λίγοι μάλιστα εκείνοι που προέβλεπαν την ήττα του στις επόμενες εκλογές.

Σε τι οφείλεται αυτή η μεταστροφή;

Η αντιπολίτευση μιλά για «ασθενική μνήμη» του λαού. Η ερμηνεία πάντως που δίνουν οι ειδικοί που ασχολήθηκαν με την έρευνα δεν είναι τόσο απλοϊκή: Αφ' ενός, το θέμα της κρίσης που μονοπώλησε την επικαιρότητα από το καλοκαίρι και μετά έχει πια κουράσει μεγάλη μερίδα του κόσμου. Αφ' ετέρου, υπάρχει ένα σημαντικό κοινωνικό έργο, το οποίο, σε συνδυασμό με την βελτίωση της οικονομίας, φαίνεται πως έχει μεγαλύτερη βαρύτητα για τους ψηφοφόρους.

Εκτός από το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα «Πείνα Μηδέν», έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα οικονομικής ενίσχυσης οικογενειών με παιδιά σχολικής ηλικίας από το οποίο επωφελούνται περισσότερες από 8,7 εκατομμύρια οικογένειες. Εξελίσεται επίσης το πρόγραμμα παροχής μικροδανείων σε συνταξιούχους και χαμηλόμισθους με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Παρέχονται υποτροφίες σε φοιτητές από φτωχές οικογένειες, ενώ σύντομα η Βουλή θα ψηφίσει ένα νόμο «θετικής ποσόστωσης» στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση υπέρ των φτωχών, των μαύρων και των ιθαγενών. Πρόσφατα αυξήθηκε ο βασικός μισθός κατά 10%, ενώ ευνοείται και η δημιουργία θέσεων μερικής απασχόλησης.

Προσωπική υπόθεση

Το κοινωνικό έργο της κυβέρνησης έχει βρει τον ιδανικό διαφημιστή στον ίδιο τον Λούλα, ο οποίος περιοδεύει σε ολόκληρη τη χώρα κι «εκτίθεται» συχνά -πυκνά στα ΜΜΕ.

Ο πρόεδρος δεν έχει ανακοινώσει ακόμα επίσημα την υποψηφιότητά του για τον Οκτώβριο, παρ' όλο που φέρεται σαν να έχει ήδη ξεκινήσει η προεκλογική εκστρατεία. Ολοι πάντως πιστεύουν ότι μετά τα τελευταία ενθαρρυντικά γκάλοπ, η επίσημη ανακοίνωση είναι απλώς ζήτημα χρόνου.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Η εντούρο πορεία του υποδιοικητή

Προεκλογικός και μοναχικός

Του FERNANDO MATAMOROS PONCE*

Αραγε το Μεξικό θα μετακινηθεί κι αυτό προς την κεντροαριστερά, με την προσδοκώμενη νίκη του Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ («AMLO»), του Κόμματος Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD), στις προεδρικές εκλογές της 2ας Ιουλίου;

Αυτή η πιθανότητα συντηρεί την ελπίδα σε εκατομμύρια πολίτες. Παραδόξως, δεν φαίνεται να ενθουσιάζει τους Ζαπατίστας, οι οποίοι, αν και προβλήθηκαν ιδιαίτερα από τα μέσα ενημέρωσης τη δεκαετία του '90, έχουν έκτοτε ξεχαστεί. Εχοντας οικοδομήσει σιωπηρά, στα προπύργιά τους, μια μορφή αυτονομίας, συμμετέχουν με τον δικό τους τρόπο στην προεκλογική εκστρατεία, για να βγουν από την απομόνωσή τους.

Και με νέο όνομα

Αοπλος αλλά φορώντας την κουκούλα του, ο υποδιοικητής Μάρκος, ο πιο διάσημος από τους επικεφαλής του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση (EZLN), αναχώρησε από το προπύργιό του στα βουνά της Τσιάπας, την 1η Ιανουαρίου 2006. Με το νέο όνομά του, «υποαντιπρόσωπος Μηδέν», έχει αρχίσει, με μοτοσικλέτα, μια περιοδεία που θα τον οδηγήσει, με τη συνοδεία μιας ιθαγενικής αντιπροσωπείας, στις 31 πολιτείες του Μεξικού, μέχρι την παραμονή των προεδρικών εκλογών, στις 2 Ιουλίου.

Κλείνοντας το μάτι στη θρυλική περιπλάνηση που πραγματοποίησε στη Νότιο Αμερική, το 1952, με τη θορυβώδη μηχανή του -την Ποδερόσα-, αυτός που στη συνέχεια θα γινόταν γνωστός με το όνομα Ερνέστο Τσε Γκεβάρα(1), ο «Σουμπ» αναλαμβάνει, μ' αυτόν τον τρόπο, μια νέα πολιτική πρωτοβουλία.

Βγαίνοντας από τη ζούγκλα για να «ακούσει τους ανθρώπους» και να διεξαγάγει μια «άλλη εκστρατεία», διατύπωσε με σαφήνεια, από τον πρώτο σταθμό του, στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, το νόημα που δίνει σ' αυτήν την κινητοποίηση:«Εχουμε χαράξει μια πολύ σαφή γραμμή: μια γραμμή αριστερή και αντικαπιταλιστική. Δεν έχει σχέση ούτε με το κέντρο, ούτε με τη μετριοπαθή δεξιά, ούτε με την ορθολογική και θεσμική αριστερά. Αλλά με την αριστερά, εκεί όπου βρίσκεται η καρδιά, εκεί όπου βρίσκεται το μέλλον».

Η «χρήσιμη» ψήφος στη δεξιά, το 2000, την οποία ακολούθησε η εκλογική πανωλεθρία του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (PRI), έφερε στην προεδρία της δημοκρατίας τον Βισέντε Φοξ (Κόμμα Εθνικής Δράσης, ΡΑΝ). Η υπόσχεσή του ότι θα υποβάλει στο Κογκρέσο πρόταση «ιθαγενικού νόμου» για να ενσωματωθεί στο σύνταγμα δεν οδήγησε παρά σε μία ακόμη απογοήτευση των Ζαπατίστας.

Η υπογραφή των συμφωνιών του Σαν Αντρές «για τα δικαιώματα και την κουλτούρα των Ινδιάνων», το 1996, μετά τη λήξη του διαλόγου με την κυβέρνηση του Ερνέστο Ζεντίγιο, είχε αναπτερώσει τις ελπίδες τους, για κάποιο διάστημα. Ωστόσο, παρά τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει, ο Ζεντίγιο αντέταξε το βέτο του σ' αυτήν την πρόοδο.

Η άνοδος του ΡΑΝ στην εξουσία δεν άλλαξε τίποτα σε σχέση μ' αυτό το ζήτημα. Βέβαια, την άνοιξη του 2001, τα μεγαλύτερα κόμματα του Κογκρέσου, το ΡΑΝ, το PRI, αλλά και το -κεντροαριστερό- Κόμμα της Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD), ψήφισαν έναν «ιθαγενικό νόμο», ο οποίος, όμως, απείχε πολύ από το πνεύμα των συμφωνιών του Σαν Αντρές. Για τον EZLN και το Ιθαγενικό Εθνικό Κογκρέσο δεν ήταν τίποτε άλλο από τη διαιώνιση της κηδεμονίας του κράτους απέναντι στους πληθυσμούς των αυτοχθόνων. Μετά την ολοκλήρωση μιας πορείας 3.000 χιλιομέτρων μέχρι την πρωτεύουσα, οι Ζαπατίστας διέκοψαν, μία ακόμη φορά, έναν άγονο διάλογο.


O άνεμος της εξέγερσης

Από τότε, αποφεύγοντας τις συγκρούσεις και παραβλέποντας τις προκλήσεις, οι ζαπατιστικές κοινότητες αποφάσισαν να εφαρμόσουν μονομερώς στα εξεγερμένα εδάφη τις συμφωνίες του 1996. Μετά τον Αύγουστο του 2003, εμπνεόμενες από το συλλογικό φαντασιακό των Μάγια, συγκέντρωσαν τις προσπάθειές τους στην αναβίωση των αρχέγονων τεχνικών αντίστασης, οικοδομώντας την αυτονομία μέσα από τις ζώνες που ονόμασαν καρακόλες (σαλιγκάρια) και τα συμβούλια καλής διακυβέρνησης (χούντας δε μπουέν γκομπιέρνο), τα οποία είναι συντονιστικά όργανα των αυτόνομων κοινοτήτων σε κάθε ζώνη(2).

Ο βιέντο δε αμπάχο («άνεμος από τα κάτω»), τον οποίο είχε αναφέρει το 1994 ο Μάρκος, έχει ενταθεί:

«Αυτός ο "άνεμος από τα κάτω", ο άνεμος της εξέγερσης, της αξιοπρέπειας, δεν είναι μόνο μια απάντηση στον "άνεμο από τα πάνω", που επιβάλλεται (...), δεν είναι μόνο η καταστροφή ενός άδικου και αυταρχικού συστήματος, είναι κυρίως μια ελπίδα να μετατραπεί η αξιοπρέπεια και η εξέγερση σε ελευθερία και αξιοπρέπεια. Αυτός ο άνεμος θα έρθει από τα βουνά, ήδη γεννιέται κάτω από τα δέντρα και προετοιμάζει τη δημιουργία ενός νέου κόσμου, τόσο νέου ώστε μόλις που τον διαισθάνεται η συλλογική καρδιά που τον ενθαρρύνει... (3)».

Νέες μορφές οργάνωσης... Οι κοινότητες εφαρμόζουν τα δικά τους προγράμματα για την εκπαίδευση, την υγεία, το εμπόριο, δημιουργώντας μικρά παντοπωλεία και συνεταιρισμούς. Καθώς δεν δέχονται ούτε τα χρήματα ούτε τα προγράμματα της κυβέρνησης, ορίζουν με κριτικό τρόπο τον χρόνο τους, ενάντια στο χρόνο της εμπορευματοποίησης, και αντιπαραθέτουν τη μνήμη και τους ινδιάνικους μύθους στην παγκοσμιοποίηση.

Αυτόνομες κοινότητες

«Οι πρόγονοί μας διηγούνται ότι ο Γιακονιόι ήταν ένας μικρόσωμος αλλά θαρραλέος και τολμηρός πολεμιστής, ο οποίος δεν φοβόταν τίποτα, κι έτσι έμοιαζε ψηλός και δυνατός... Ο ήλιος γελούσε, έχοντας εμπιστοσύνη στην εξουσία και τη δύναμή του, και αγνόησε τον μικρόσωμο άντρα που τον προκαλούσε, από τη γη. Ο Γιακονιόι τον προκάλεσε ξανά, λέγοντάς του: "Η δύναμη του φωτός σου δεν με φοβίζει, όπλο μου είναι ο χρόνος που ωριμάζει στην καρδιά μου". Και τέντωσε το τόξο του, σημαδεύοντας μάλιστα με το βέλος στο κέντρο του αλαζονικού ήλιου. Ο ήλιος γέλασε ξανά και έσφιξε τον πύρινο ζωστήρα του γύρω από τον εξεγερμένο, για να τον κάνει ακόμη πιο μικρό. Ομως, ο Γιακονιόι προστατεύθηκε με την ασπίδα του και αντιστάθηκε, καθώς το πρωινό έδινε τη θέση του στο απομεσήμερο. Ο ήλιος, ανίσχυρος, έβλεπε τη δύναμή του να εξασθενεί με το πέρασμα του χρόνου, ενώ ο μικρόσωμος εξεγερμένος κρατούσε γερά, αντιστεκόταν προστατευμένος πίσω από την ασπίδα του, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για το τόξο και το βέλος (4)».

Οι Ζαπατίστας δεν επιθυμούν να κυριαρχήσουν. Θέλουν, όμως, τα κλαδιά της σκέψης να συναντήσουν τη μνήμη, όπως πιθανόν τη συναντούν οι ρίζες της σέιμπα, μυθικού δέντρου των Μάγια, το οποίο αποτελεί χώρο συγκέντρωσης και συζήτησης των κοινοτήτων (5). Βέβαια, η σιωπηρή ενδυνάμωση της τοπικής δύναμης δεν επιτυγχάνεται χωρίς δυσκολίες. Ετσι, η κυκλική εναλλαγή προσώπων την οποία φαντάζονται τα συμβούλια μερικές φορές προκαλεί προβλήματα:

«Δεν θέλουμε να έχει μια ομάδα την αποκλειστική ευθύνη της διακυβέρνησης, να υπάρχουν "επαγγελματίες" ηγέτες. Θέλουμε να μπορεί να εκπαιδευθεί στη διακυβέρνηση ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός ανθρώπων και να απαλλαγούμε από την αρχή σύμφωνα με την οποία η διακυβέρνηση δεν μπορεί παρά να ανατίθεται σε ορισμένα άτομα... Αυτή η μέθοδος μερικές φορές περιπλέκει την πραγματοποίηση των προγραμμάτων, αν και, σε αντάλλαγμα, δημιουργεί μια σχολή σκέψης, η οποία, με τον καιρό, θα αποφέρει καρπούς, με τη μορφή ενός νέου τρόπου άσκησης πολιτικής (6)» εξηγεί ο Μάρκος.

Ομως, από τότε που οι Ζαπατίστας έκαναν την πρώτη δημόσια εμφάνισή τους, την 1η Ιανουαρίου 1994, οι καιροί έχουν αλλάξει. Αν και ο EZLN σημάδεψε τη σκέψη της «παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας των πολιτών», συσσώρευσε ένα μεγάλο ηθικό κεφάλαιο και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεξικανική μετάβαση, δεν κατάφερε όμως να μετατραπεί σε εθνική δύναμ«Ο ιθαγενικός αγώνας δεν θα μπορέσει να κάνει ένα νέο βήμα, αν δεν ενωθεί με τον αγώνα των εργατών, των αγροτών, των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, των υπαλλήλων, των εργαζομένων, δηλαδή, της πόλης και της υπαίθρου (7)». Η διακήρυξη, αναζητώντας οξυγόνο μπροστά στην απομόνωση, αποτελεί μια έκκληση, μια θεωρητική και πρακτική πρόταση για να οργανωθεί η πολιτική δράση, μια σπίθα για τη φωτιά που αναζωπυρώνει ο «άνεμος από τα κάτω».

Ο EZLN, προτείνοντας τη συμμαχία με τις λαϊκές οργανώσεις και τη διαβούλευση για την επεξεργασία ενός «εθνικού προγράμματος αντικαπιταλιστικού και αριστερού αγώνα», ως αντίβαρο στα παραδοσιακά κόμματα, επιθυμεί να εγγραφεί στις αναγεννημένες παγκόσμιες αντιστάσεις τις οποίες εξέφρασαν οι διαδηλώσεις στο Σιάτλ, τη Ρώμη, το Παρίσι, το Χονγκ Κονγκ, την Αβάνα, το Καράκας, την Μπραζίλια, τη Λα Παζ.

Αλλά, ο EZLN εκπλήσσει με ορισμένες απόψεις του. Διότι ο Μάρκος δεν επιτίθεται με δριμύτητα μόνο στο PRI και το ΡΑΝ, αλλά και στο PRD, το «κόμμα των λαθών τακτικής», στο οποίο, μάλιστα, μοιάζει να επιφυλάσσει τα πιο σκληρά χτυπήματά του.

Στις 24 Απριλίου 2005, ένα τεράστιο πλήθος διαδήλωσε στην Πόλη του Μεξικού, για να υπερασπιστεί το δικαίωμα του Λόπες Ομπραδόρ να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2006, καθώς η εξουσία προσπαθούσε να τον αποκλείσει. «Η διαδικασία του κοινοβουλευτικού αποκλεισμού του "AMLO" υπήρξε, εκτός από τραγελαφικό δράμα, σαφές δείγμα λαϊκής δυσαρέσκειας και, κυρίως, εξαιρετικό εκλογικό εφαλτήριο... γι' αυτόν που ήταν αποκλεισμένος », λέει ο Μάρκος ειρωνικά, πριν εξαπολύσει το βαρύ πυροβολικό: «Για να μάθει κανείς τα σχέδια του υποψήφιου προέδρου, δεν πρέπει να ακούει αυτά που δηλώνει στους ανθρώπους από τα κάτω, αλλά αυτά που λέει στους ανθρώπους από τα πάνω -στις συνεντεύξεις που παραχώρησε στις εφημερίδες Νιου Γιορκ Τάιμς και Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, για παράδειγμα (...). Η κεντρική πρόταση του προεδρικού προγράμματος του "AMLO" (...) είναι η οικονομική σταθερότητα, η οποία σημαίνει όλο και περισσότερα κέρδη για τους πλούσιους, αυξανόμενη εξαθλίωση και στερήσεις για τους φτωχούς, οι οποίοι καλούνται να καταπνίξουν τη δυσαρέσκειά τουςΗ «άλλη εκστρατεία» δεν έρχεται μόνο να ενισχύσει αυτές τις επιθυμίες, αλλά προσπαθεί να αποτελέσει εγγύηση ενάντια στην «προαναγγελθείσα απογοήτευση», τόσο από την πρακτική και τον λόγο ορισμένων τάσεων του PRD ενάντια στους Ζαπατίστας, όσο και από την πίεση των χρηματοοικονομικών οργανισμών του πλανήτη. Η ύπαρξή της δεν είναι αναγγελία μιας αντιεκστρατείας, ούτε συμπλήρωμα της υποψηφιότητας του Λόπες Ομπραδόρ, παρ' όλο που έτσι παρουσιάζεται στις εθνικές και θεσμικές συζητήσεις.

Χαμένες υποσχέσεις

Ο EZLN κατηγορήθηκε ότι ευθύνεται για την απώλεια ψήφων και υποστηρικτών του Λόπες Ομπραδόρ και του PRD. Οι Ζαπατίστας υπενθύμισαν ότι οι δικές τους μορφές οργάνωσης δεν επικεντρώνονται στις εκλογές. Σύμφωνα με την ινδιάνικη λογική για τον λόγο, η «άλλη εκστρατεία» αποτελεί ασπίδα σκέψης απέναντι στις πρακτικές των πολιτικών, με στόχο «την καρδιά του χρόνου, απ' όπου αναβλύζουν πηγές εξεγέρσεων οι οποίες εξαπλώνονται με τον "άνεμο από τα κάτω"».

Κατά συνέπεια, δεν πρόκειται για επίθεση ενάντια στον «AMLO» ή το PRD, αλλά για σαφή τοποθέτηση στην πολιτική σκακιέρα, για απαίτηση από τους κυβερνώντες να λένε αυτό που έχουν κάνει, αυτό που κάνουν και αυτό που θέλουν να κάνου�

H αντίστροφη μέτρηση για τη διάλυση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ άρχισε «επίσημα» στις 23 Φλεβάρη. Τότε που ο προεδρεύων της Γενικής Συνέλευσης Γιαν Ελιασον δημοσιοποίησε τα βασικά σημεία του προσχεδίου απόφασης του σώματος για την αντικατάστασή της από ένα προτεινόμενο 47μελές Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η πρόταση του Σουηδού πρέσβη Ελιασον, που συντάχθηκε μετά τις από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, τόσο του ίδιου όσο και των συμπροεδρευόντων πρέσβεων της Ν. Αφρικής Ντουμισάνι Κουμάλο και του Παναμά Ρικάρδο Αρίας, παρουσιάστηκε σαν ένα «συμβιβαστικό» προσχέδιο απόφασης που επιχειρεί να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ οικονομικών υπερδυνάμεων και αναπτυσσόμενων χωρών πάνω στον ευαίσθητο τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί σαν πρόσχημα και για τη διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων...

Το 29 παραγράφων προσχέδιο είναι βέβαιο πως δεν ικανοποιεί στο μέγιστο βαθμό ούτε τις προσδοκίες των αναπτυσσόμενων χωρών (που φοβούνται μία ενδεχόμενη αποδυνάμωση του προτεινόμενου οργανισμού από την επιρροή οικονομικά κραταιών χωρών) ούτε τα σχέδια οικονομικών υπερδυνάμεων (π.χ. ΗΠΑ που επιθυμούν τη «μεταρρυθμιστική αναδιοργάνωση» του ΟΗΕ στα δικά τους μέτρα και σταθμά)... Ωστόσο, από το ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, την Υπατη Αρμοστή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ Λουίζ Αρμπουρ και τον Σουηδό προεδρεύοντα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ παρουσιάστηκε ως «η καλύτερη δυνατή συμβιβαστική πρόταση» που κατά τη γνώμη τους δε χρήζει περαιτέρω αλλαγών. Επιπλέον, όλοι τους τάχθηκαν υπέρ της ψήφισης του προσχεδίου απόφασης από την πλειοψηφία της Γενικής Συνέλευσης το αργότερο ως τις 13 του μήνα, με το επιχείρημα ότι «περαιτέρω καθυστερήσεις θα διακυβεύσουν το έργο του ΟΗΕ στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»...

Ωστόσο, οι αντιδράσεις του Αμερικανού πρέσβη στα Ηνωμένα Εθνη, Τζον Μπόλτον, έφεραν ήδη την πρώτη σιωπηλή αναβολή της (σχεδιαζόμενης εντός της παρελθούσης βδομάδας) ψηφοφορίας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η δήλωση Μπόλτον την περασμένη Δευτέρα, ότι οι ΗΠΑ θα καταψηφίσουν το προσχέδιο, επειδή «έχει σοβαρές ελλείψεις» εκτός και εάν γίνει αντικείμενο νέων «ίσως πολύμηνων» διαπραγματεύσεων, ανατάραξε τα νερά. Η Ουάσιγκτον που είχε επικριθεί και καταδικαστεί από την υπό διάλυση Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στην οποία δε συμμετείχε και άρα δεν ήλεγχε...) για τις θλιβερές επιδόσεις της στον τομέα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, προκάλεσε εκνευρισμό ακόμη και στο ΓΓ του ΟΗΕ... Εντούτοις, από τις αντιδράσεις των άλλων χωρών και από το υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων θα κριθεί εάν θα ικανοποιηθούν και αυτές οι απαιτήσεις της Ουάσιγκτον (μεταξύ άλλων για ένα ολιγομελέστερο - άρα ευκολότερα ελεγχόμενο - 30 μελές Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που θα συμπορεύεται με τις κατά καιρούς υποκριτικές επικρίσεις των ΗΠΑ έναντι πολέμιων και «συμμάχων»)...

Το νέο Συμβούλιο σύμφωνα με το προσχέδιο
Σύμφωνα με το προσχέδιο, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προτείνεται να καταργηθεί στις 16 Ιούνη 2006, αφού προηγουμένως (ως τις 9 Μάη 2006) ξεκινήσει η διαδικασία επιλογής των μελών του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΣΑΔ) με μυστική ψηφοφορία για κάθε ένα από τα υποψήφια μέλη από την πλειοψηφία των 191 χωρών της Γενικής Συνέλευσης.

Το νέο συμβουλευτικό και επικουρικό ως προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα έχει την έδρα του στη Γενεύη. Μεταξύ άλλων, θα:

Απαρτίζεται από 47 μέλη (αντί των 53 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) από ανάλογες γεωγραφικές περιφέρειες του πλανήτη. Για παράδειγμα, προτείνεται 13 χώρες να προέρχονται από την Αφρική, 13 από την Ασία, έξι από την Ανατολική Ευρώπη, 8 από τη Λατινική Αμερική κλπ.
Η παραμονή κάθε χώρας μέλους του ΣΑΔ να εξαρτάται από τις επιδόσεις της στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων! Σε περίπτωση που κριθεί «με αντικειμενικό και αξιόπιστο τρόπο» από την πλειοψηφία των 2/3 μελών της Γενικής Συνέλευσης πως παραβιάζει «κατάφωρα και συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα» θα αποπέμπεται...
Η θητεία των 47 χωρών - μελών θα είναι τριετής. Ωστόσο, δε θα επιτρέπεται σε μία χώρα - μέλος να εκτίσει άμεσα για τρίτη, συνεχόμενη, φορά θητεία πέραν δύο συναπτών θητειών.
Θα συγκαλείται τακτικά τρεις φορές το χρόνο και εκτάκτως μετά από αίτημα μόλις ενός μέλους του ΣΑΔ με την υποστήριξη του 1/3 των 47 μελών του Συμβουλίου.
Θα ασχολείται με καταστάσεις «κατάφωρης και συστηματικής» παραβίασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και θα υποβάλλει ετησίως εκτενείς εκθέσεις στη Γενική Συνέλευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε κάθε χώρα - μέλος. Θα υποβάλλει παράλληλα προτάσεις για την «περαιτέρω ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
Το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ θα πρέπει να ζητήσει από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να ολοκληρώσει την αποστολή της ως την 62η Σύνοδό της και να καταργηθεί ως τις 16 Ιούνη 2006.
Η εκλογή των πρώτων μελών του ΣΑΔ προβλέπεται να αρχίσει στις 9 Μάη και να συνεδριάσει για πρώτη φορά στις 19 Ιούνη. Μετά από πέντε χρόνια (2011), θα επανεκτιμηθεί η λειτουργία του ΣΑΔ απ' τη Γενική Συνέλευση

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/3/2006&id=6381&pageNo=24&direction=1

ΚΟΥΒΑ


«Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες ενός ακόμη πλήγματος ενάντια στην πολυπολικότητα και τα Ηνωμένα Εθνη», καταγγέλλει το υπουργείο Εξωτερικών της Κούβας, ως απάντηση στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και τις απειλητικές πιέσεις των ΗΠΑ, αναφορικά με το σχέδιο απόφασης για το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που θα αντικαταστήσει την Επιτροπή και θα τεθεί προς ψήφιση στη Γενική Συνέλευση.

Στην ανακοίνωση υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά ότι η Κούβα «δε θα γίνει συνένοχος, ούτε θα παραμείνει σιωπηλός παρατηρητής της νέας ρύθμισης που επιχειρούν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ενάντια στα συμφέροντα των λαών του Νότου».

Αναφορικά με τις πιέσεις που ασκούν οι ΗΠΑ, για τη δημιουργία ελεγχόμενου Συμβουλίου, το ΥΠΕΞ της Κούβας σημειώνει:

«Αυτό που είναι παράδοξο σε όλες αυτές τις ενέργειες είναι ότι το σχέδιο, που επισήμως δόθηκε στα μέλη, επιμελώς σχεδιάστηκε και τέθηκε προς διαπραγμάτευση πίσω από κλειστές πόρτες, με τους εκπροσώπους της Ουάσιγκτον να καθορίζουν και να απαιτούν να γίνουν δεκτές οι απαιτήσεις τους, που φυσικά θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους ως υπερδύναμη και γνωρίζοντας ότι αυτές δεν επρόκειτο να τύχουν της υποστήριξης της πλειοψηφίας των μελών των Ηνωμένων Εθνών», αναφέρεται στην ανακοίνωση που σημειώνει επίσης: «Υπάρχει κάποια πιθανότητα, το σχέδιο που κατατέθηκε από τον πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης ως κείμενο να λειτουργήσει προς όφελος των λαών και όχι προς υπεράσπιση των συμφερόντων της ΟυάσιγκτοΕνα συμβούλιο στο οποίο τα μέλη υπόκεινται σε όρους και απαιτήσεις τέτοιας φύσης, που καθίσταται αδύνατον για τις χώρες που τοποθετούνται στην πρώτη γραμμή αντίστασης εναντίον των επιθετικών και ηγεμονικών ενεργειών της αυτοκρατορίας σε παγκόσμιο επίπεδο να συμμετάσχουν σε αυτό. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να παρουσιάσουν την πλαστή εικόνα ότι η απαξίωση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί συνέπεια της παρουσίας χωρών, όπως η Κούβα στην Επιτροπή, όταν είναι πολύ γνωστό, αντίθετα, ήταν οι ελιγμοί με πολιτικά κίνητρα που προώθησαν η Ουάσινγκτον και η ΕΕ, όπως η άδικη αντικουβανική στάση που έδωσαν στην Επιτροπή που μείωσαν την αξιοπιστία της Επιτροπής.
Συμβούλιο που υφίσταται μείωση των μελών του κάνοντας λόγο για πιο διαχειρίσιμο Σώμα.
Συμβούλιο όπου από τους όρους που τίθενται είναι να υπάρχει η υποστήριξη των δύο τρίτων των μελών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ώστε να μπορούν οι υποψήφιες χώρες να επιτυγχάνουν στην προσπάθειά τους να ενταχθούν σε αυτό. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουν να εξασφαλίσουν στην πράξη - με τη συνωμοτική υποστήριξη μίας σαφούς μειοψηφίας συναποτελούμενη από τους στενούς συμμάχους τους και όσους είναι υποχείρια των διαταγών τους - τη δύναμη βέτο όσον αφορά στις υποψηφιότητες, κάτι που αποκαλύπτει τον έλεγχο που έχουν στόχο να αποκτήσουν όσον αφορά στον τρόπο λειτουργίας του Σώματος. Η επιβολή αυτού του όρου, που εφαρμόζεται μόνο στα κύρια όργανα του ΟΗΕ κάτι που δεν ισχύει για την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα επιτρέψει σε μία μειοψηφία 64 κρατών να εμποδίζουν την υποψηφιότητα οποιουδήποτε.
Συμβούλιο στο οποίο θα διαθέτουν μεγάλη δυνατότητα επιβολής κυρώσεων σε βάρος των χωρών του Νότου.
Συμβούλιο που θα έχει στενούς δεσμούς με το Συμβούλιο Ασφαλείας, ένα αντιδημοκρατικό Σώμα στο οποίο οι ΗΠΑ επιβάλλουν τους όρους τους ως η μόνη υπερδύναμη.
Συμβούλιο, τέλος, που δε θα έχει την εντολή να προωθήσει με προτεραιότητα την υλοποίηση του δικαιώματος στην Ανάπτυξη, κομβικού αιτήματος της μεγάλης πλειοψηφίας της ανθρωπότητας. Που δε θα μπορεί να υιοθετήσει αποτελεσματικές αποφάσεις εναντίον το ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας, και άλλων μορφών μη ανεκτικότητας.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Κούβας αναρωτιέται επίσης «μήπως είναι πιθανό ότι σχέδιο απόφασης μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον»; Το αντίθετο υποστηρίζει, διευκρινίζοντας ότι το σχέδιο απόφασης «υιοθετεί τη μείωση των μελών του κύριου Σώματος των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ από τα 53 στα 47 μέλη. Αυξάνει τις ελάχιστες ψήφους για την ένταξη μιας υποψήφιας χώρας σε 96. Διατηρεί τη δυνατότητα επιβολής αποφάσεων σε βάρος των χωρών του Νότου χωρίς σεβασμό οποιωνδήποτε κριτηρίων. Επίσης, καθιστά δυνατή τη θέση σε διαθεσιμότητα μελών του Συμβουλίου με την υποστήριξη των 2/3 των παρόντων μελών και να ψηφίζεται σε επίσημη συνάντηση της Γενικής Συνέλευσης, χωρίς να ορίζεται ένα ελάχιστο απαιτούμενο όριο. Ανοίγει την πιθανότητα στο μέλλον χώρες του Νότου να αντιμετωπίζουν μόνιμο κίνδυνο καταδίκης, διά μέσου μιας απόφασης και επίσης αποστέρησης των δικαιωμάτων τους στις λεγόμενες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όσον αφορά στα Ανθρώπινα Δικαιώματα που σύμφωνα με τους αυτοδιορισμένους άρχοντες του κόσμου συμβαίνουν μόνο στο Νότο. Ωστόσο, αυτοί οι όροι δεν ισχύουν στην κατάφωρη μαζική και συνεχιζόμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη βάση κράτησης του Γκουαντάναμο, τα βάρβαρα βασανιστήρια στο Αμπού Γκράιμπ ή τη μεταφορά κρατουμένων, για να βασανιστούν, με μυστικές πτήσεις της CIA στην πολιτισμένη και δημοκρατική Ευρώπη».

Επισημαίνει τέλος χαρακτηριστικά πως το πρόβλημα για τις ΗΠΑ στο σχέδιο απόφασης δεν είναι ότι είναι αντιφατικό ή ανισομερές ή ότι απλώς δεν εξασφαλίζει τη σταθερότητα, την αξιοπιστία ή τη νομιμότητα των συμφερόντων που καθορίζονται από το σχέδιο που σχεδιάστηκε από τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους. Αλλά «στόχος αυτής της ανοιχτής επίθεσης είναι να διατρανώσουν τη θέληση και την ικανότητά τους να επιβάλουν, ακόμα και με τον πιο ωμό και βίαιο τρόπο, το σχέδιο για την παγκόσμια κυριαρχία όπως έχει καθοριστεί από το αποκαλούμενο σχέδιο για το Νέο Αμερικανικό Αιώνα». Και η ανακοίνωση καταλήγει ότι η Κούβα ενεργότατα έχει συμμετάσχει στο παρελθόν σε όλες τις διαβουλεύσεις για την αναθεώρηση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την κατάθεση δεκάδων προτάσεων, πάντα με εποικοδομητικό πνεύμα και πάντα με διαφάνεια. Θα εξακολουθήσει να ενεργεί και να δρα «προκειμένου αυτά τα ζητήματα, τα άδικα και ενάντια στην πλειοψηφία των χωρών του Νότου να απαλειφθούν».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/3/2006&id=6381&pageNo=24&direction=1

O νέος πονοκέφαλος του Oύγκο Tσάβες, του αριστερού προέδρου της Bενεζουέλας, ακούει στο όνομα «Aυτόνομη Πορεία». Πρόκειται για αυτονομιστικό κίνημα στο ανατολικό τμήμα της Bενεζουέλας, στην πολιτεία της Σούλια, το οποίο διεκδικεί αυτονόμηση της περιοχής με τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Bενεζουέλας. Tις τελευταίες εβδομάδες, με κεντρικό σύνθημα «μια αυτόνομη πορεία για τη Σούλια», η οποία παράγει ένα εκατομμύριο βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα, το 40% της συνολικής παραγωγής της χώρας, οι εμπνευστές τους κινήματος έχουν αρχίσει σχετική εκστρατεία. O πρόεδρος Tσάβες έχει θορυβηθεί και έχει ήδη ζητήσει να διεξαχθεί έρευνα εις βάρος των οργανωτών της εκστρατείας. Aπό την πλευρά τους, οι ηγέτες του κινήματος δήλωσαν στην ισπανική εφημερίδα El Pais ότι διεκδικούν αυτονόμηση της Σούλια, «κατά τα ισπανικά πρότυπα». O εκπρόσωπός τους, Aλμπέρτο Mανσουέτι εξηγεί στην εφημερίδα ότι ο αγώνας τους είναι ιδεολογικός. «Eίμαστε εναντίον του σοσιαλισμού και υπέρ του φιλελεύθερου καπιταλισμού. H πρότασή μας είναι δελεαστική για όσους έχουν πλέον κουραστεί από τον σοσιαλισμό. Για όσους αμφιβάλλουν, είναι μια πρόταση που ίσως έχει ενδιαφέρον και ίσως αξίζει περισσότερης μελέτης. Kαι για όσους την απεχθάνονται, έχει τουλάχιστον την αξία ότι είναι μια ιδέα νεωτερική». Δεν αποκλείουν επίσης το ενδεχόμενο να ζητήσουν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος που θα καθορίζει το μελλοντικό καθεστώς της πλούσιας πολιτείας. Tο ζήτημα έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις μετά την περασμένη Kυριακή, όταν ο πρόεδρος Tσάβες ασχολήθηκε με αυτό στην εβδομαδιαία εκπομπή του με τίτλο «Alo Presidente», η οποία μεταδίδεται από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

O Tσάβες κατηγόρησε τον Λευκό Oίκο ότι προωθεί την πρωτοβουλία για την αυτονόμηση της Σούλια. Συνέκρινε μάλιστα τους χειρισμούς της Oυάσιγκτον με τους αντίστοιχους των Aμερικανών πριν από έναν αιώνα για νο διαχωριστεί ο Παναμάς από την Kολομβία. Eυθύνες όμως επέρριψε και στον κυβερνήτη της πολιτείας της Σούλια, Mανουέλ Pοσάλες, τον οποίο κατηγόρησε ότι στηρίζει το αυτονομιστικό κίνημα. O κυβερνήτης αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή, ενώ την αθωότητά του, προς το παρόν τουλάχιστον, βεβαιώνει και ο εισαγγελέας που ερευνά την υπόθεση. Ωστόσο, το κόμμα «Πατρίδα για Oλους», που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό του προέδρου Tσάβες, απαίτησε από τη γενική εισαγγελία να κρίνει ως προδότες της Bενεζουέλας όσους υποστηρίζουν την αυτονόμηση της πετρελαιοφόρου Σούλια.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_11/03/2006_176847)

Εμδιαφέρον άρθρο απόστολε μπράβο :D :D
Από ότι φαίνεται οι διάφορες "πορτοκαλί" επαναστάσεις επεκτείνονται
Είναι μια νέα(μπορεί όχι και τόσο) μορφή ανατροπής αντιφρονούντων προς τις ΗΠΑ καθεστώτων πιο ήπια αλλά ..........και πιο ελεγχόμενη από επεμβάσεις τύπυ Ιράκ.....

Πάντως η πορτοκαλί επανάσταση στη Ουκρανία δεν πέτυχε και πάρα πολύ ...
Μέσα σε ένα χρόνο έχει αλλάξει δυο-τρεις πρωθυπουργούς , οι σευνργάτες του Προέδρου έχουν κατηγορηθεί για διάφορα σκάνδαλα και άλλα ωραία.Το αποτέλεσμα θα φανεί κατά πάσα πιθανότητα στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα απουτπωθεί η δυσαρέσκεια του ουκρανικού λαού προς το Γιούσενκο...Έτσι η πρώτη απόπειρα των Η.Π.Α. δε φαίνεται να έχει αίσιο τέλος αλλά μάλλον άδοξο και γρήγορο...
Αλλά και οι προκάτοχοι του στην Ουκρανία δεν ήταν και τα καλύτερα κουμάσια ...

όντως ;) ;) ;) ;) ;) ;) έχεις δίκαιο(σε τι ωραίο κόσμο που ζούμε γενικά :P :P :P ::) ::) ::) 8))

Λούλα, Κιρχνέρ και Τσάβες πρωταγωνιστούν στην επαναδραστηριοποίηση της «Μερκοσούρ», της Κοινής Αγοράς της Νοτίου Αμερικής.
Η συνάντηση, την περασμένη εβδομάδα στο Καράκας, 70 αντιπροσώπων από την Αργεντινή, τη Βραζιλία και τη Βενεζουέλα, για να συντονίσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες της ιστορικής συμφωνίας δημιουργίας ενός αγωγού φυσικού αερίου που θα διασχίζει την ήπειρο, αποτελεί σημείο καμπής στις προσπάθειες των προοδευτικών πολιτικών ηγεσιών των μεγάλων δυνάμεων της Νότιας Αμερικής να δημιουργήσουν νέα μοντέλα περιφερειακής ολοκλήρωσης έξω από τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ.

Ο Gasur, ένας αγωγός μήκους 8.000 χιλιομέτρων και κόστους 20 δισ. δολαρίων, που με την ολοκλήρωσή του το 2013 θα μπορεί να προμηθεύει επτά νοτιαμερικανικά κράτη έως και 150 εκατ. κυβικά μέτρα αέριο την ημέρα, θα διαχειρίζεται από κοινοπραξία κρατικών εταιρειών των συμμετεχόντων χωρών, στις οποίες συζητείται να προστεθεί και η Βολιβία, δεύτερη παραγωγός πετρελαίου και αερίου της περιοχής.

Μερκοσούρ και πάλι

Σηματοδοτεί όμως και τη δυναμική επαναδραστηριοποίηση της Μερκοσούρ, της Κοινής Αγοράς της Νότιας Αμερικής, στην οποία μετά την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Ουρουγουάη και την Παραγουάη προστέθηκε στα τέλη του 2005 και η Βενεζουέλα.

Με άξονα τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών και πρώτο βήμα τον αγωγό αερίου, το «μέτωπο των πέντε σωματοφυλάκων», όπως με το γλαφυρό του τρόπο περιγράφει ο πρόεδρος Ούγο Τσάβες, αρχίζει και διαμορφώνει πολιτικές που αντιστρατεύονται στην πράξη τα αμερικανικά νεοφιλελεύθερα σχέδια για δημιουργία της ALCA, μιας Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου των Αμερικών.

Το σχέδιο είναι πολύ φιλόδοξο και η πολιτική του πλευρά πολύ πιο σημαντική, καθώς Αργεντινή, Βενεζουέλα και Βραζιλία συμφωνούν ότι η περιφερειακή ολοκλήρωση δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από το εμπόριο και συντάσσονται στη δημιουργία ενός σώματος ικανού να αναπτύσσει κοινές πολιτικές που θα αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η φτώχεια, το χρέος, η εξάρτηση, η περιβαλλοντική υποβάθμιση. Ενα σώμα που από το 2011 θα μπορεί να απαρτίζεται από αιρετούς εκπροσώπους των κρατών-μελών κατά τα πρότυπα του Ευρωκοινοβουλίου.

Οι εξελίξεις αυτές σε μια ήπειρο που σηματοδοτείται από την αριστερή στροφή των ηγεσιών της, έχουν χτυπήσει συναγερμό στην Ουάσιγκτον, όπως αποκαλύπτουν οι δηλώσεις της υφυπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ, Κάρεν Χάρμπερτ, που έσπευσε να προειδοποιήσει για το ανέφικτο του εγχειρήματος του Gasur, συνεπικουρούμενη από τον «Εκόνομιστ» που το καταδίκασε a priori σε οικονομική αποτυχία.

Κατανοητή η προσπάθεια, εξηγεί ο Νόαμ Τσόμσκι σε συνέντευξή του στο «Znet»: «Δρομολογείται κάτι απόλυτα καινούριο στην ιστορία της ηπείρου. Πρώτη φορά οι χώρες της περιοχής συνεργάζονται προωθώντας την περιφερειακή ολοκλήρωση σε πολλαπλά μέτωπα. Διεκδικούν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών.

Απομακρύνονται από τα αμερικανικά πλοκάμια, ενισχύοντας τους οικονομικούς τους δεσμούς με Κίνα και Ευρώπη. Κάνουν σημαντικά βήματα προς την ανεξαρτησία, υιοθετώντας σημαντικά πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά μέτρα. Αρχίζουν και αποτινάσσουν από πάνω τους το ζυγό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που για τις ΗΠΑ είναι ένα είδος υπουργείου Οικονομικών. Αυτές οι εξελίξεις είναι ένας εφιάλτης για τις ΗΠΑ, γιατί αποδυναμώνοντας τον αμερικανικό οικονομικό έλεγχο της περιοχής, διαβρώνουν την ίδια την κυριαρχία του παγκόσμιου συστήματος που προωθούν».

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αυτή τη φορά το ιππικό δεν διώχνει τους Ινδιάνους, όπως διδάσκουν οι χολιγουντιανές παραγωγές. Το πολιτικό «γουέστερν» που παίζεται στη Βολιβία, εδώ και δύο μήνες, εξελίσσεται με μια εντελώς διαφορετική πλοκή.

Με τελετουργικό των ινδιάνων Αϊμάρα υπέγραψε ο Εβο το νόμο για το σχηματισμό Συνταγματικού Συμβουλίου.

Σ' αυτό Ινδιάνοι είναι οι Βολιβιανοί, με επικεφαλής τον Εβο Μοράλες, και τρέπουν σε φυγή όχι μόνο το αμερικανικό «ιππικό», με την ορατή και παρασκηνιακή στρατιωτική παρουσία του στη φτωχότερη χώρα της Λατινικής Αμερικής, αλλά και τους τοποτηρητές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Και το κάνουν με έναν τρόπο μοναδικό στην πολιτική πραγματικότητα: συντάσσοντας το πρώτο στον κόσμο «αντιπαγκοσμιοποιημένο» εθνικό σύνταγμα, που στοχεύει «στη διαγραφή του νεοφιλελευθερισμού από την αξιοπρεπή μας χώρα, τη Βολιβία», κατά δήλωση του ίδιου του Μοράλες.

Συνεχίζοντας την πρακτική του να διεκπεραιώνει την πολιτική πράξη μέσα από ινδιάνικες παραδοσιακές τελετουργίες (όπως και στην ορκωμοσία του), ο Μοράλες περιεβλήθη το φαντασμαγορικό τελετουργικό των ιθαγενών Αϊμάρα και, ενώπιον δεκάδων υψηλών προσκεκλημένων, υπέγραψε την περασμένη εβδομάδα τον νόμο για τον σχηματισμό ενός συνταγματικού συμβουλίου, το οποίο θα αναλάβει την κατάρτιση του νέου συντάγματος της χώρας.

«Η μάχη δεν πήγε χαμένη, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που έβλαψε τη χώρα» δήλωσε ο βολιβιανός πρόεδρος, παραδίδοντας τον νόμο για το συνταγματικό συμβούλιο, τα 255 μέλη του οποίου (με πρόβλεψη για συμμετοχή και γυναικών) θα εκλεγούν τον Ιούλιο στη διάρκεια ενός ευρύτερου δημοψηφίσματος για διοικητική και πολιτιστική αυτονομία των περιοχών των ιθαγενών.

Το σύνταγμα θα προβλέπει αμεσότερο κρατικό έλεγχο στην οικονομία, υψηλότερη φορολογία για τις πολυεθνικές και αποκέντρωση της εξουσίας, με παροχή αρμοδιοτήτων αυτοδιαχείρισης στις κοινότητες των ιθαγενών.

Το παιχνίδι χοντραίνει για την Ουάσιγκτον, καθώς το νέο σύνταγμα προβλέπει και απεξάρτηση του στρατού από την αμερικανική κηδεμονία. Ηδη, η Βολιβία αρνείται να επιστρέψει στις ΗΠΑ τον εξελιγμένο οπλισμό που είχε δοθεί σε επίλεκτες βολιβιανές μονάδες, γεγονός που προκάλεσε διαβήματα της αμερικανικής πρεσβείας στη Λα Παζ.

Η επιστροφή του οπλισμού ζητήθηκε από τις ΗΠΑ όταν, μετά την εκλογή Μοράλες, έληξε και η κοινή «αντι-τρομοκρατική» συνεργασία των δύο χωρών. «Ο προσβλητικός και αλαζονικός εκβιασμός της Ουάσιγκτον απορρίπτεται» δήλωσε ο Μοράλες, αναγγέλλοντας ότι με νέο νόμο θα λήξει και η αμερικανική παρεμβατικότητα στα εσωτερικά της χώρας.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βλέπει κι αυτό τον δρόμο προς την έξοδο, καθώς ο Εβο Μοράλες ανήγγειλε «τέλος» και στα προγράμματα δανεισμού και υποδείξεων από τον διεθνή οργανισμό, τον οποίο χαρακτήρισε «άχρηστο πλέον».

Ετσι, η σάλπιγγα παιανίζει όχι μόνο υποχώρηση του ξένου παράγοντα αλλά και επέλαση μιας νέας εποχής ανεξαρτησίας στη Λατινική Αμερική.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΚΟΛΟΜΒΙΑ

Η φετινή χρονιά είναι για πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής χρονιά εκλογών, που υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να συνεχίσουν μια θετική τάση η οποία διαμορφώνεται στην ήπειρο με την ανάδειξη κυβερνήσεων που αντιτίθενται με διαφορετικές διακυμάνσεις στα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Στην Κολομβία των 45 εκατομμυρίων και των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων, που η κυβέρνησή της αποτελεί ίσως τον πιο σημαντικό εταίρο των ΗΠΑ στην περιοχή, πραγματοποιούνται σήμερα βουλευτικές και στις 28 του Μάη προεδρικές εκλογές.

Οι διαδικασίες αυτές πραγματοποιούνται σε μια περίοδο όξυνσης όλων των κοινωνικών προβλημάτων σε μια υποτιθέμενη αστική δημοκρατία όπου το παρακράτος ρίχνει τη βαριά του σκιά παντού.

Οξυμένα κοινωνικά προβλήματα
Η αυταρχική κυβέρνηση του Αλβάρο Ουρίμπε, γνωστού «κομμουνιστοφάγου» και άμεσου συνεργάτη των παραστρατιωτικών οργανώσεων και των ναρκεμπόρων, έχει επιδεινώσει την οικονομικο-κοινωνική πραγματικότητα για τα λαϊκά στρώματα, ενώ στη χώρα μαίνεται με ένταση η ένοπλη σύγκρουση (ένας ουσιαστικά εμφύλιος πόλεμος) κυρίως μέσα από τη δράση των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας, μιας πολιτικο-στρατιωτικής οργάνωσης με ιστορία 40 χρόνων.

Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, 25-30%, 64% των λαϊκών στρωμάτων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε 39.258 εκατομμύρια δολάρια ανέρχεται το εξωτερικό χρέος, ή στο 48% του ΑΕΠ.  Την ίδια στιγμή η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι στην ημερήσια διάταξη και το καθεστώς ετοιμάζεται να συνάψει Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με τις ΗΠΑ σε όλους τους τομείς.

Πρόκειται για μια χώρα που η κυβέρνησή της επιχειρεί να δώσει ανάσα στα νεοαποικιοκρατικά σχέδια των ΗΠΑ και στη λεγόμενη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA), η οποία αντιμετωπίζει δυσκολίες στην προώθησή της.

Το καθεστώς Ουρίμπε έχει καταφέρει να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη με πρόσχημα «την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» (έτσι ονομάζει το αντάρτικο κίνημα, την ένοπλη αιχμή του λαϊκού κινήματος, που δίνει τη μάχη του στα βουνά και στις ζούγκλες της χώρας αντιστεκόμενο στο αυταρχικό κράτος και παρακράτος και στους χιλιάδες πράκτορες των ΗΠΑ). Θυμίζουμε ότι το βασικό «χαρτί» κατά την εκλογή του Ουρίμπε το 2002 ήταν ότι θα τσακίσει το αντάρτικο σε δυο χρόνια. Τότε η αποχή ήταν πάνω από 50%, και από τους ψηφίσαντες ο Ουρίμπε με το κόμμα «Πρώτα η Κολομβία», που συσπείρωσε τους Συντηρητικούς και την ακροδεξιά, παραστρατιωτικούς, ναρκέμπορους, μεγαλογαιοκτήμονες και πολλούς από τα λαϊκά στρώματα, οι οποίοι κουρασμένοι από τα 40 και πλέον χρόνια του εμφύλιου πολέμου πίστεψαν στα ψέματά του, είχε πάρει 53%, ακολούθησε ο Φιλελεύθερος υποψήφιος με 31% και τρίτος ήταν ο υποψήφιος της Αριστεράς, με 6%, Λούσιο Γκαρσόν, που σήμερα είναι δήμαρχος της Μπογκοτά, αλλά έχει διαφοροποιηθεί από την ενωτική προσπάθεια της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η άκρως δημαγωγική πολιτική του καθεστώτος με ιδεολογήματα, όπως το «συμμετοχικό κράτος», η «δημοκρατική ασφάλεια» και η «εκπαιδευτική επανάσταση». Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο Ουρίμπε (ο οποίος στηρίζεται από το Συντηρητικό Κόμμα και άλλα πέντε κόμματα, εκτός φυσικά από το παρακράτος, τα αστικά ΜΜΕ και τον υψηλό πάτρωνα, τις ΗΠΑ) φέρεται να εξασφαλίζει ποσοστό πάνω από 50%, ενώ στις βουλευτικές εκλογές η μάχη είναι αμφίρροπη με το άλλο μεγάλο αστικό κόμμα, τους Φιλελεύθερους.

Για μια άλλη προοπτική
Σε αυτό το σύνθετο σκηνικό αναπτύσσει την πάλη του το λαϊκό κίνημα της χώρας και σε αυτή πρωτοστατεί και το κόμμα της εργατικής τάξης, το Κολομβιάνικο ΚΚ. Βασικό στοιχείο της πάλης είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για τη δημοκρατική αλλαγή. Με το πρόσφατο 19ο Συνέδριό του, τον Ιούνη του 2005, το Κόμμα κατέληξε στην πολιτική συμμαχιών και στην πρότασή του για ενότητα πάνω σε συγκεκριμένο πρόγραμμα στην προσπάθεια να μην επανεκλεγεί ο Α. Ουρίμπε, ο οποίος τον Οκτώβρη του 2005 κατάφερε με ψηφοφορία στο Κογκρέσο (Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων) να υπερσκελίσει το Σύνταγμα που απαγορεύει την υποψηφιότητα για δύο συνεχείς θητείες.

Η διαδικασία της ενότητας αυτής προχώρησε και το Δεκέμβρη του 2005 καταλήχτηκε η ενωτική εκλογική τακτική με τη δημιουργία του «Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου». Αυτή η μορφή συνεργασίας, που εμπεριέχει δυνάμεις με σημαντικές ιδεολογικές διαφορές, προήλθε από τη σύγκλιση της «Δημοκρατικής Εναλλακτικής Πρότασης» και του «Δημοκρατικού Ανεξάρτητου Πόλου», μιας οργάνωσης κεντροαριστερής απόχρωσης. Το Κολομβιάνικο ΚΚ δραστηριοποιείται στο «Κοινωνικό και Πολιτικό Μέτωπο», μια οργάνωση όπου συμμετέχουν και άλλες δυνάμεις, το MOIR, το Εργατικό Επαναστατικό Ανεξάρτητο Κίνημα, η Εργατική Αξιοπρέπεια, μέτωπο που προέκυψε κυρίως μέσα από την κοινή πάλη των κομμουνιστών με αυτές τις δυνάμεις στα πλαίσια του συνδικαλιστικού κινήματος. Επίσης, σε επίπεδο Κοινοβουλίου μέχρι πρόσφατα το συμμαχικό σχήμα ήταν η «Δημοκρατική Εναλλακτική Λύση» (Alternativa Democratica), όπου συμμετέχουν και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, όπως το Κόμμα Δημοκρατικής Ενωσης, το Κίνημα Πολιτών, το Συλλογικό Κόμμα, Οργανώσεις Ινδιάνων της Κολομβίας, και στην απερχόμενη Βουλή είχε 2 βουλευτές. Σήμερα, μετά τη συμφωνία για τη δημιουργία του «Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου», το Κολομβιάνικο ΚΚ συμμετέχει με υποψηφίους του μέσα από τις κοινές λίστες αυτής της πολιτικο-εκλογικής συμμαχίας.

Οι συνθήκες στις οποίες δρα το κόμμα εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα δύσκολες, ειδικά στην επαρχία, όπου με το σημερινό καθεστώς οι παραστρατιωτικοί έχουν μεγάλη παρουσία και δολοφονούν αγωνιστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διάρκεια των τελευταίων 10 χρόνων έχουν δολοφονηθεί πάνω από 6.000 στελέχη και μέλη του κόμματος και άλλοι δημοκράτες αγωνιστές.

Το ζήτημα, λοιπόν, της ενότητας για τη δημοκρατική αλλαγή, που θα εξασφαλίσει στοιχειώδη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στα λαϊκά στρώματα και θα φέρει μια στοιχειώδη ομαλότητα, αναδεικνύεται σε κυρίαρχο στην πολιτική του κόμματος στις φετινές βουλευτικές και προεδρικές εκλογές.

Η προγραμματική βάση της συμφωνίας
Τα κυρίαρχα ζητήματα, στα οποία έχει καταληχτεί η προγραμματική βάση της συμφωνίας της συμμαχίας που παίρνει μέρος στις φετινές εκλογικές αναμετρήσεις, έχουν τόσο άμεσο χαρακτήρα, στην προσπάθεια μη επανεκλογής του Ουρίμπε, όσο και μεσομακροπρόθεσμο, για την αλλαγή που έχει ανάγκη ο λαός της χώρας. Κωδικοποιώντας τα, τα ζητήματα αυτά είναι τα εξής:

1. Πάλη για την εθνική ανεξαρτησία και ενότητα των λαών της Λατινικής Αμερικής. Ενάντια στις Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου με τις ΗΠΑ, ενάντια στη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής, στις επιταγές της Διεθνούς Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενάντια στον λεγόμενο προληπτικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

2. Για μια κοινωνία με δικαιοσύνη και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών.

3. Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου, για κρατικό έλεγχο στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με καθορισμένο το πεδίο δράσης για το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία και Πολιτισμό.

4. Για ειρήνη και ασφάλεια με δικαιοσύνη. Γίνεται επίσης αναφορά στην εσωτερική ένοπλη σύγκρουση και προκρίνεται ως μοναδική διέξοδος ο διάλογος, με διάλυση των παραστρατιωτικών άμεσα συνυφασμένων με το στρατό μηχανισμών. Αναγνωρίζεται στο αντάρτικο κίνημα ο πολιτικός του χαρακτήρας αλλά εκφράζεται διαφορετική προσέγγιση για την προτεραιότητα της μαζικής λαϊκής πάλη�

ΚΙΤΟ.--

Για τέταρτη μέρα συνεχίζουν και εντείνουν τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι, οι αγρότες και οι ιθαγενείς του Εκουαδόρ ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης του Προέδρου, Αλφρέντο Παλάσιο, απαιτώντας τον οριστικό τερματισμό οιουδήποτε είδους διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ για τη διμερή Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου (TLC), την ακύρωση του συμβολαίου με την αμερικανική πετρελαϊκή εταιρία «Οξιντένταλ», αλλά και Συνταγματική Συνέλευση, και αντιδρώντας στο Σχέδιο Κολομβία και στη συμφωνία χρήσης της βάσης Μάντα από τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ.

Ουσιαστικά πρόκειται για τη δεύτερη βδομάδα των κινητοποιήσεων. Η προηγούμενη βδομάδα σημαδεύτηκε από τη γενική απεργία, προειδοποίηση και πρεμιέρα των κινητοποιήσεων που λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες, αλλά και την απεργία στον πετρελαϊκό τομέα. Μέρα με τη μέρα ο αγώνας διευρύνεται και πλέον η σύγκρουση είναι ανοιχτή με την κυβέρνηση. Και θα συνεχιστεί και ενταθεί όσο πλησιάζει η 23η του Μάρτη, μέρα έναρξης του τελικού γύρου των διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ για την TLC.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι πολίτες του Αμαζονίου -περιοχή που έχει κηρυχτεί από την προηγούμενη βδομάδα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο στρατός έχει βγει στους δρόμους και έχουν ανασταλεί όλα τα συνταγματικά δικαιώματα  - αλλά και οι εργαζόμενοι στις περιοχές Ορεγιάνα, Σουκούμπιος και Νάπο δηλώνουν ότι παρά την καταστολή ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους υπόλοιπους εξεγερμένους και ετοιμάζονται να κατευθυνθούν προς την πρωτεύουσα Κίτο. Οι διαδηλώσεις είναι καθημερινές, ενώ χτες οι γυναίκες βρέθηκαν στην κεφαλή των διαδηλώσεων στο Κίτο αλλά και στις πόλεις Λατατσούνγκα, Αμπάτο και Εσμεράλδας.

Την ίδια στιγμή οι αποκλεισμοί των δρόμων και των κεντρικών οδικών αρτηριών πολλαπλασιάζονται. Η συνήθης αντιμετώπιση κυρίως από το στρατό είναι η κατάχρηση των χημικών αλλά και η χρήση πλαστικών σφαιρών, ακόμη και πραγματικών πυρών. Μέχρι στιγμής έχουν υπάρξει 6 συλλήψεις και 14 τραυματίες από τις οξύτατες πολλές φορές συγκρούσεις. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του κόμματος Πατσακουτίκ, οι 3 τραυματίες είναι σε σοβαρή κατάσταση.

Πάντως, η καταστολή εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων και των αστυνομικών αρχών δεν κρίθηκε «ικανοποιητική» και ο υπουργός Εσωτερικών, Αλφρέντο Καστίγιο, παραιτήθηκε. Σύμφωνα με το βρετανικό ΒΒC, o Καστίγιο, που είναι ο τρίτος κατά σειρά υπουργός Εσωτερικών που έχει οδηγηθεί σε παραίτηση μέσα σε 11 μήνες, δήλωσε ότι προειδοποίησε την κυβέρνηση «για πιθανό πραξικόπημα».

Σε αυτό το μοτίβο κινήθηκε και ο Αλφρέντο Παλάσιο, που με τηλεοπτικό του διάγγελμα έκανε έκκληση για την «προστασία της δημοκρατίας και της ενότητας» και δήλωσε ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στους διαδηλωτές. Τους προσέδωσε δε δόλο δηλώνοντας ότι «οι κινήσεις τους είναι σχεδιασμένες ώστε να προκαλέσουν χάος και να οδηγήσουν στην ανατροπή της κυβέρνησης»...

Ουδείς δόλος... Τόσο ο ηγέτης της Συνομοσπονδίας Ιθαγένικων Εθνοτήτων (CONAIE), Λουίς Μάκας, που μάλιστα είχε καλέσει σε λαϊκή εξέγερση, όσο και οι ηγέτες του Πατσακουτίκ και ο Μεσίας Ταταμούες, επικεφαλής του Συντονιστικού Οργάνου των Ταξικών Ενωτικών Οργανώσεων των Εργαζομένων του Εκουαδόρ (Cedoc-Cut), είχαν προειδοποιήσει ότι εάν επιμείνει σε αυτή την πολιτική ο Παλάσιο θα έχει την τύχη του προκατόχου του, Λούσιο Γκουτιέρες. Ο Γκουτιέρες πρόδωσε τις λαϊκές δυνάμεις, οι οποίες τον είχαν εκλέξει και ανατράπηκε από λαϊκή εξέγερση τον περασμένο Απρίλη.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=17/3/2006&id=6412&pageNo=18&direction=1

The Guardian

Το ενδεχόμενο η Ευρώπη και η Ασία να αποκτήσουν ευρύτερη ανεξαρτησία προβληματίζει τους Αμερικανούς πολιτικούς από την εποχή του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ανησυχία τους εντεινόταν καθώς η «τριπολική» παγκόσμια τάξη -Ευρώπη, Βόρειος Αμερική και Ασία- συνέχιζε να αναπτύσσεται. Τα τελευταία χρόνια και η Λατινική Αμερική καθίσταται περισσότερο ανεξάρτητη και σήμερα ενισχύει τους δεσμούς της με την Aσία, ενώ η υπερδύναμη καταναλώνεται σε ατυχείς επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.

Ενεργειακές συμμαχίες

Η περιφερειακή συνεργασία στην Ασία και στη Λατινική Αμερική είναι ένα κρίσιμο και αυξανόμενης σημασίας ζήτημα, το οποίο, από τη σκοπιά της Ουάσιγκτον, αποτελεί δείγμα της ανισορροπίας που επικρατεί στον κόσμο σήμερα. Ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών αποτελεί, φυσικά, καθοριστικό παράγοντα και αιτία διαμάχης. Η Κίνα, σε αντίθεση με την Ευρώπη, δεν δέχεται να χειραγωγείται από την Ουάσιγκτον, γι' αυτό άλλωστε και αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα ανησυχίας για τους Αμερικανούς πολιτικούς, που ωστόσο διστάζουν να κλιμακώσουν την αντιπαράθεση τόσο λόγω των αμερικανικών εξαγωγών στην Kίνα όσο και λόγω των τεράστιων συναλλαγματικών αποθεμάτων της.

Τον Ιανουάριο, ο βασιλιάς Αμπντουλάχ της Σαουδικής Αραβίας επισκέφθηκε το Πεκίνο, ταξίδι που αναμένεται να οδηγήσει στην υπογραφή μνημονίου συνεργασίας με σκοπό «την αύξηση των επενδύσεων και της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στους τομείς του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και των επενδύσεων», όπως γράφει η Wall Street Journal. Ηδη, σημαντικές ποσότητες του ιρανικού πετρελαίου κατευθύνονται στην Κίνα, η οποία προμηθεύει την Τεχεράνη με οπλικά συστήματα. Oσον αφορά την Iνδία, αυτή μπορεί να επιλέξει να συνδεθεί με τις ΗΠΑ, μπορεί όμως να προτιμήσει να ενταχθεί στο πιο ανεξάρτητο ασιατικό μπλοκ που σχηματίζεται, και συνάπτει όλο και στενότερους δεσμούς με τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες της Μέσης Ανατολής. «Κλειδί» της υπόθεσης είναι η συνεργασία Κίνας - Ινδίας. Τον Ιανουάριο, με τη συμφωνία που υπογράφηκε στο Πεκίνο, «άνοιξε ο δρόμος για τη συνεργασία Κίνας - Ινδίας όχι μόνο στον τομέα της τεχνολογίας, αλλά και της ενέργειας· μια συνεργασία που τελικά μπορεί να αλλάξει βασικές ισορροπίες στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου», τονίζει ο κ. Σινταχάρθ Βαραντιγιάν, διευθυντής σύνταξης της ινδικής εφημερίδας Hindu. Γι' αυτό δεν αποτελεί έκπληξη το πρόσφατο ταξίδι του Αμερικανού προέδρου κ. Μπους στην Ινδία, κατά το οποίο προσπάθησε να τη δελεάσει προσφέροντας συνεργασία στην πυρηνική ενέργεια και άλλα ανταλλάγματα.

Εν τω μεταξύ, στη Λατινική Αμερική κυβερνούν κεντροαριστερές κυβερνήσεις, από τη Βενεζουέλα μέχρι την Αργεντινή. Οι ιθαγενείς πληθυσμοί έχουν ενεργοποιηθεί και έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή, ιδίως στη Βολιβία και το Εκουαδόρ, όπου πολλοί θέλουν να ελέγχουν οι ίδιοι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η Βενεζουέλα, η οποία αποτελεί τη σημαντικότερη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του νοτίου ημισφαιρίου, έχει συνάψει τις στενότερες σχέσεις με την Κίνα από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής και σκοπεύει να αυξήσει τις πωλήσεις προς το Πεκίνο με στόχο να μειώσει την εξάρτησή της από την απροκάλυπτα εχθρική κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η Βενεζουέλα, εκτός από την προμήθεια της Αργεντινής με πετρέλαιο, αγόρασε και σχεδόν το ένα τρίτο του χρέους που εξέδωσε η χώρα το 2005, στο πλαίσιο μιας γενικότερης προσπάθειας να απελευθερωθούν οι χώρες της περιοχής από τα δεσμά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η συνεργασία των χωρών της Νοτίου Αμερικής ενισχύθηκε περαιτέρω τον προηγούμενο Δεκέμβριο με την εκλογή του Εβο Μοράλες, του πρώτου ινδιάνου προέδρου της Βολιβίας. Ο κ. Μοράλες έσπευσε να συνάψει σειρά συμφωνιών με τη Βενεζουέλα. Σύμφωνα με τους Financial Times, «αυτές αναμένεται να στηρίξουν επερχόμενες, ριζικές, αλλαγές στην οικονομία και την ενεργειακή βιομηχανία της Βολιβίας», η οποία διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στη Λατινική Αμερική, μετά τη Βενεζουέλα.

Κούβα - Βενεζουέλα

Παράλληλα, οι σχέσεις Βενεζουέλας - Κούβας γίνονται όλο και στενότερες. Η Βενεζουέλα παρέχει στην Κούβα πετρέλαιο σε χαμηλή τιμή και η δεύτερη χιλιάδες εκπαιδευτικούς και γιατρούς. Η Κούβα αποστέλλει σημαντική ιατρική βοήθεια και σε άλλες χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπως για παράδειγμα στο Πακιστάν, όπου μετά τον καταστροφικό σεισμό του Οκτωβρίου έστειλε περισσότερους από χίλιους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.

Αναπτυσσόμενα λαϊκά κινήματα, κυρίως στον Νότο, αλλά όλο και περισσότερο και στις πλούσιες βιομηχανικές χώρες, αποτελούν τη βάση για πολλές από αυτές τις εξελίξεις, που στόχο έχουν την κατάκτηση μεγαλύτερης ανεξαρτησίας και την παροχή βοήθειας για την πλειοψηφία του πληθυσμού.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_17/03/2006_177572)

Περίληψη:Αναφέρεται σε μια πραγματικότητα , η οποία δεν ευχαριστεί την Ουάσινγκτον καθώς ολόενα και περίσσοτερα κράτη της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας αντιδρούν προς την πολιτική των Η.Π.Α..

ΕΚΟΥΑΔΟΡ

ΚΙΤΟ.--

Ετοιμο να δώσει την τελική μάχη εμφανίζεται το λαϊκό κίνημα του Εκουαδόρ, παρά την ανείπωτη βία και καταστολή. Μετά από μια πολύ μικρή ανάπαυλα και καθώς η 23η Μάρτη πλησιάζει -ημερομηνία έναρξης του τελικού γύρου διαπραγματεύσεων για τη διμερή Συμφωνία Εμπορίου με τις ΗΠΑ - TLC - νέες διαδηλώσεις και αποκλεισμοί δρόμων λαμβάνουν χώρα από χτες, καθώς διανύεται η δεύτερη εβδομάδα απεργιών και πολύμορφων λαϊκών κινητοποιήσεων.

«Δε θα επιτρέψουμε η κυβέρνηση του Αλφρέντο Παλάσιο να υπογράψει στις πλάτες του λαού τη Συμφωνία για το Ελεύθερο Εμπόριο (TLC) με τις ΗΠΑ», αναφέρεται σε ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας Ιθαγενικών Εθνοτήτων του Εκουαδόρ (CONAIE). Επίσης, απαιτούν την ακύρωση του συμβολαίου με την αμερικανική πετρελαϊκή «Οξιντένταλ», αλλά και ενάντια στο Σχέδιο Κολομβία, τη συμφωνία χρήσης της βάσης Μάντα από τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και ζητούν Συνταγματική Συνέλευση! Παράλληλα, ζητούν την έναρξη διαδικασίας προσαγωγής στη Δικαιοσύνη του υπουργού Αμυνας και Προεδρίας για «παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη βάρβαρη καταστολή ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό». Τέλος, «καθιστούμε υπεύθυνο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για ό,τι συμβεί σχετικά με την ασφάλεια και τη ζωή των ιθαγενών, αγροτών και φοιτητών ηγετών και όλων όσοι με αξιοπρέπεια παίρνουμε μέρος σ' αυτόν τον ιστορικό αγώνα», αναφέρεται τέλος στην ανακοίνωση που καλεί το λαό του Εκουαδόρ να ξεσηκωθεί.

Μεγάλες διαδηλώσεις προγραμματίζονταν για χτες το απόγευμα - τοπική ώρα - στο Κίτο και πολλές πόλεις στο Εκουαδόρ. Επίσης, αναμενόταν να καταφθάσει στην πρωτεύουσα Κίτο το μεγάλο καραβάνι των διαδηλωτών που ξεκίνησε μία εβδομάδα πριν από το Πούγιο, της επαρχίας του Αμαζονίου Παστάσα. Οι μαθητές, φοιτητές και οι σπουδαστές ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους αγρότες και τους ιθαγενείς όπως και εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς σε όλη τη χώρα. Παράλληλα, τα εργατικά Συνδικάτα βρίσκονται σε αναβρασμό, σχεδιάζοντας κινητοποιήσεις στο φαρμακευτικό και αγροτοβιομηχανικό τομέα.

Οπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο ηγέτης της CONAIE, Λουίς Μάκας, ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε τα σχέδια της κυβέρνησης και της εγχώριας ολιγαρχίας είναι να ριζοσπαστικοποιήσουμε τον αγώνα μας, ενώ υπενθυμίζεται από την έναρξη των κινητοποιήσεων στις 13 Μάρτη το λαϊκό κίνημα έχει προειδοποιήσει ότι εάν ο πρόεδρος προχωρήσει στις διαπραγματεύσεις για την TLC θα βρεθεί αντιμέτωπος με λαϊκή εξέγερση όπως και ο προκάτοχός του Λούσιο Γκουτιέρες. «Ενώπιον της ένοχης σιωπής και της καταστολής, η ριζοσπαστικοποίηση είναι μονόδρομος», θα τονίσει χαρακτηριστικά ο Μάκας, για να δώσει και την εικόνα της καταστολής: 30 διαδηλωτές έχουν τραυματιστεί, περισσότεροι από 300, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά, έχουν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα εξαιτίας της κατάχρησης των χημικών, ενώ περισσότεροι από 100 έχουν συλληφθεί.

Τέλος, η Μπλάνκα Τσανσόσο, ηγετικό στέλεχος της CONAIE και ο Γκιλμπέρτο Ταλαχούα, επικεφαλής του κινήματος Πατσακουτίκ κατήγγειλαν ως μέρος του βρώμικου πολέμου προπαγάνδας ενάντια στο λαϊκό κίνημα τις κατηγορίες περί αποσταθεροποίησης και πρόκλησης χάους. Επίσης, ο Ταλαχούα ζήτησε την επίσημη απολογία της κυβέρνησης προς την «αδελφή» Βενεζουέλα για τα σχόλια του προέδρου του Κογκρέσου Βιλφρέντο Λουσέρο ότι «η Βενεζουέλα υποκινεί και χρηματοδοτεί το λαϊκό κίνημα για να αποσταθεροποιήσει τη χώρα»...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=22/3/2006&id=6415&pageNo=16&direction=1

Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΖΟΥ

Γκράφιτι του FMLN και η υποψήφιά του Βιολέτα Μενχίβαρ (κάτω).
Ηταν η πιο πολωμένη από τις επτά εκλογικές αναμετρήσεις που έχουν γίνει στο Ελ Σαλβαδόρ από το 1992, όταν το ακροδεξιό κόμμα ARENA (Εθνικιστική Ρεπουμπλικανική Συμμαχία ) και το FMLN (Μέτωπο Φαραμπούντο Μαρτί για την Εθνική Απελευθέρωση) έδωσαν τέλος στον πολύχρονο εμφύλιο. Ανωμαλίες στην καταμέτρηση των ψήφων, διαδηλώσεις, συγκρούσεις και ένας θάνατος σημάδεψαν τις βουλευτικές και δημοτικές εκλογές της περασμένης εβδομάδας, που -παρά τις απόπειρες νοθείας- έφεραν την υποψήφια του αριστερού Μετώπου, Βιολέτα Μενχίβαρ, στη δημαρχία της πρωτεύουσας και αύξησαν τις κοινοβουλευτικές έδρες του FMLN στις 32 σε σύνολο 84.

Η λαϊκή εξέγερση πυροδοτήθηκε από τον ίδιο τον πρόεδρο της χώρας Τόνι Σάκα, του ARENA, όταν έσπευσε να ανακοινώσει τη νίκη του υποψήφιου του κόμματός του ενώ ακόμη γινόταν καταμέτρηση. Αμέσως, χιλιάδες οπαδοί του FMNL συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Σίβικα, όπου η Βιολέτα Μενχίβαρ έστησε «λαϊκό δικαστήριο» στο οποίο καταδίκασαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που απειλούν με χρεοκοπία τη χώρα και τις αλχημείες της δεξιάς προκειμένου να διαιωνιστεί στην εξουσία παρά την κλιμακούμενη βία, την εγκληματικότητα (10 φόνοι την ημέρα) και την κατακόρυφη αύξηση της φτώχειας.

Με τα πλήθη να διαδηλώνουν και να χορεύουν υπό τους ήχους των μουσικών του ραδιοφωνικού σταθμού του FMLN, που μετέδιδε συνέχεια και το άρθρο του συντάγματος που αναγνωρίζει το δικαίωμα στην εξέγερση, έπειτα από τρεις ημέρες συγκρούσεων με την αστυνομία, το Ανώτατο Δικαστήριο αναγκάστηκε να ανακοινώσει τελικά τη νίκη της Βιολέτα Μενχίβαρ.

Η 55χρονη πρώην αντάρτισσα -από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες του ένοπλου κινήματος, που τη δεκαετία του '80 αντιτάχθηκε στη θεσμοθετημένη καταστολή και τα τάγματα θανάτου-, γόνος εύπορης αγροτικής οικογένειας, γιατρός, βουλευτής από το 1997 και έως σήμερα πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος και Δημόσιας Υγείας, θα είναι η πρώτη γυναίκα που θα αναλάβει τη δημαρχία της πόλης. Επίκεντρο των πολιτικών της: η κοινωνική ένταξη των νέων και των ηλικιωμένων, η προώθηση πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση της ανεργίας και τα προβλήματα ύδρευσης και υγείας των πολιτών.

Ο πρόεδρος Τόνι Σάκα, το χαϊδεμένο παιδί των συμβούλων ασφαλείας του Μπους και του ιδρύματος Heritage, γνωστού για την προώθηση προγραμμάτων στρατιωτικής και οικονομικής κυριαρχίας στη Λατ. Αμερική, αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ήττα του. Τώρα θα αντιμετωπίσει και σοβαρές δυσκολίες στη Βουλή, όπου κατέκτησε 34 έδρες. Το FMLN με τις 32 του έδρες γίνεται ρυθμιστής, καθώς μπορεί να μπλοκάρει όποια απόφαση απαιτεί πλειοψηφία δύο τρίτων.

«Ο λαός και μνήμη και κρίση έχει», δήλωσε η νέα δήμαρχος, επισημαίνοντας: «Οι καιροί αλλάζουν και κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν».

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η αγροτική επανάσταση ξεκίνησε».

Ηταν ο ρεπόρτερ του λονδρέζικου τηλεοπτικού σταθμού Channel-4, που συνόψιζε με τα λόγια αυτά το ρεπορτάζ του για την υποχρεωτική ανακατανομή της γης στη Βενεζουέλα.

Η βρετανική κοινή γνώμη είχε λόγους να ενδιαφέρεται για την υπόθεση, καθώς ένας από τους πλουσιότερους Βρετανούς, με τεράστια περιουσία και οικονομικά συμφέροντα στη Βενεζουέλα, είχε καταλήξει σε διακανονισμό με την κυβέρνηση του Ούγο Τσάβες για την παράδοση 550.000 στρεμμάτων ιδιόκτητης γης στους ακτήμονες της επαρχίας Αράγουα.

Πρόκειται για τον λόρδο Βέστι, ιδιοκτήτη της ομώνυμης επιχείρησης τυποποίησης κρεάτων και μεγάλο γαιοκτήμονα με αγροκτήματα συνολικής επιφάνειας 3 εκατ. στρεμμάτων. Αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Τσάβες έβαζε χέρι στις περιουσίες των μεγαλοκτηματιών, εφαρμόζοντας την νομοθεσία περί ανακατανομής της γης του 2001 (αμέσως μετά την άνοδο του Τσάβες στην εξουσία), ήταν όμως η πρώτη φορά που αυτό γινόταν με συγκατάθεση ενός ιδιοκτήτη.

Ο λόρδος Βέστι συμφώνησε να παραχωρήσει ένα μέρος της γης του, εισπράττοντας ως αποζημίωση 4 εκατ. δολάρια, αντί των 11 εκατ. της πραγματικής αξίας της. Την τελευταία πενταετία, χωρίς τη συναίνεση των ιδιοκτητών έχουν απαλλοτριωθεί συνολικά 35 εκατ. στρέμματα, ανεκμετάλλευτης γης, που μέχρι τώρα απλώς συνέθετε τα αχανή άλση των μεγαλοκτηματιών.

Στη Βενεζουέλα, το πρόγραμμα ανακατανομής της γης είναι γνωστό ως «σχέδιο Ζαμόρα». Είναι το πακέτο 49 προεδρικών διατάξεων, που πήρε το όνομα του Εζεκιήλ Ζαμόρα, μιας ηγετικής μορφής των αγροτικών εξεγέρσεων του 19ου αιώνα.

Με το «σχέδιο Ζαμόρα», ο Ούγο Τσάβες σκοπεύει να λύσει ορισμένα από τα βασικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα του από τον καιρό της εγκατάστασης των πολυεθνικών και των πετρελαϊκών εταιρειών, στις αρχές του 20ού αιώνα: τον οικονομικό μαρασμό και την εγκατάλειψη της επαρχίας, την πλήρη εξάρτηση από τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, τον αστικό υδροκεφαλισμό και τη ραγδαία αστικοποίηση.

Ετσι, οι ανεκμετάλλευτες εκτάσεις ή όσες ανήκουν σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς αντικείμενο στην αγροτική παραγωγή παραδίδονται στους φτωχούς και ακτήμονες κατοίκους επιτυγχάνοντας τον εποικισμό της επαρχίας και, μελλοντικά, την αγροτοβιομηχανική ανεξαρτησία της χώρας.

Αν για την οικονομική ελίτ το «σχέδιο Ζαμόρα» αποτελεί υλοποίηση της παραδοσιακής κομμουνιστικής απειλής περί επίθεσης στην ιδιοκτησία, για τον ίδιο τον Τσάβες όμως είναι μια σημαντική επαναστατική διαδικασία, για την οποία έχει ήδη δαπανήσει 2,9 δισ. δολάρια.

Χρήματα που πάνε είτε σε αποζημιώσεις απαλλοτριώσεων γης, είτε σε χρηματοδοτήσεις αγροτικών επιχειρήσεων που σχηματίζονται από τους «καμπεσίνος» (ακτήμονες).

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα δεύτερο μέτωπο, ύστερα από εκείνο με τις πετρελαϊκές και τη βαριά φορολόγηση των πολυεθνικών, που ανοίγει ο Τσάβες, προκαλώντας μεγάλες πιέσεις εναντίον της κυβέρνησής του. Οι αντιπολιτευτικοί κύκλοι μιλούν για «κουβανοποίηση», κατάργηση της δημοκρατίας και για ανερμάτιστη μεταρρύθμιση της αγροτικής βιομηχανίας, καταγγέλλοντας μάλιστα και περιπτώσεις διαφθοράς αξιωματούχων των τριών κρατικών φορέων που επιβλέπουν την ανακατανομή της γης.

Ομως όσο εντείνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στον Τσάβες και στην οικονομική ελίτ, τόσο ενισχύεται η δημοτικότητά του στις τάξεις των φτωχών. Γι' αυτό, πολλοί χαρακτηρίζουν τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα «βαρόμετρο» του αριστερού ανέμου που πνέει στη Λατινική Αμερική.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Διαστάσεις

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ


Ολάντα σημαίνει «Ο πολεμιστής που τα βλέπει όλα». Και η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά του Ολάντα Μοϊσές Ουμάλα Τάσο είναι η οικογένειά του. Ο πατέρας του, ο δον Ισαάκ, είναι οπαδός μιας ναζιστοφασιστικής ιδεολογίας που δίνει έμφαση στη φυλή και τη στρατιωτική ιδεολογία, αλλά ταυτόχρονα υποστηρίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα του Περού και μάχεται για τη χορήγηση αμνηστίας στους αντάρτες του Φωτεινού Μονοπατιού. H μητέρα του, η Ελένα, θεωρεί πως για να καθαρίσει το Περού πρέπει να εκτελεστούν όλοι οι ομοφυλόφιλοι, μαζί με τους δηλωμένους αμφιφυλόφιλους όπως είναι ο γνωστός συγγραφέας Χάιμε Μπαΐλι. Ο μεγάλος του αδελφός, ο Ουλίσες, του καταλογίζει ότι δεν είναι αρκετά αντι-χιλιανός, ότι δεν υποστηρίζει δηλαδή με αρκετή θέρμη την ανάκτηση των εδαφών που χάθηκαν κατά τον πόλεμο με τη Χιλή πριν από έναν αιώνα. Ένας άλλος του αδελφός, ο Ανταούρο, βρίσκεται στη φυλακή για συμμετοχή σε στρατιωτική ανταρσία κατά του απερχόμενου προέδρου Τολέδο. Μία από τις δύο αδελφές του λέγεται Ίμα Σουμάκ, στη μνήμη μιας τραγουδίστριας που είχε γίνει διάσημη τη δεκαετία του '50.

Ο Ολάντα Ουμάλα, ο οποίος ελπίζει να κατακτήσει στις αυριανές εκλογές τη μία από τις δύο πρώτες θέσεις που θα τον στείλουν τον ερχόμενο μήνα στον δεύτερο γύρο, είναι ένας άνθρωπος που δεν μιλάει πολύ. Το πρόγραμμά του, όμως, είναι αρκετά εύγλωττο ώστε να προκαλεί ανησυχία στους Αμερικανούς. Επισήμως, περιλαμβάνει την εθνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων (φυσικό αέριο και μεταλλεύματα), την αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα και τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας και κατανάλωσης της κόκας. Ανεπισήμως - υποστηρίζουν οι αντίπαλοί του - προβλέπει πολλά ακόμη μέτρα που ονειρεύεται ο δον Ισαάκ: την επιστροφή της θανατικής ποινής για τους δημοσίους υπαλλήλους που καταχρώνται δημόσιο χρήμα, την καθιέρωση υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας για όλους και την παροχή κινήτρων σε όλα τα ζευγάρια να κάνουν όσο μπορούν περισσότερα παιδιά ώστε μέσα σε λίγα χρόνια ο πληθυσμός της χώρας να τετραπλασιαστεί και να φθάσει τα 108 εκατομμύρια!

Αυτό που ανησυχεί όμως περισσότερο απ' όλα τηνΟυάσιγκτον σε περίπτωση επικράτησης αυτού του πρώην αντισυνταγματάρχη είναι ο αντιαμερικανικός «άξονας» που θα δημιουργηθεί, ή μάλλον θα ενισχυθεί, στη Λατινική Αμερική. Ο άξονας αυτός περνάει ήδη από την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο, τη Βολιβία του Ούγκο Τσάβες και τη Βενεζουέλα του Έβο Μοράλες. Για να μην περάσει κι από το Περού, χρησιμοποιούνται διάφορα σύγχρονα μέσα. Όπως ένα πολεμικό παιχνίδι που κυκλοφορεί μέσω του Internet και παρουσιάζει έναν Ολάντα-Ράμπο να πυροβολεί καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και γκέι διανοούμενους που προσπαθούν να προφυλαχθούν κάτω από μια ομπρέλα με την επιγραφή «δημοκρατία».

Αλλά τους Περουβιανούς τούς ενδιαφέρουν άλλα πράγματα. Όπως ότι το ποσοστό της φτώχειας ξεπέρασε πέρυσι το 51%.

ΠΗΓΗ:ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (http://diastaseis.blogspot.com/2006/04/blog-post_08.html)

Στις κάλπες προσέρχονται την Κυριακή οι πολίτες του Περού για την ανάδειξη του νέου προέδρου της χώρας. Οι υποψήφιοι είναι συνολικά 17, ωστόσο, επικρατέστεροι φέρονται ο πρώην στρατιωτικός Ολάντα Ουμάλα και η πρώην βουλευτής Λούρδες Φλόρες.

Ο Ουμάλα είναι μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση για το Περού. Μόλις 42 χρονών, έγινε γνωστός το 2000 όταν προσπάθησε να ανατρέψει τον τότε πρόεδρο Αλμπέρτο Φουτζιμόρι.

Ο ίδιος θεωρεί ότι βρίσκεται πιο κοντά στις πολιτικές του προέδρου της Αργεντινής Νέστορ Κίρσνερ και της Βραζιλίας Ινάσιο ντα Σίλβα.

Ωστόσο, είναι φανερό ότι βρίσκεται πιο κοντά στο «μοντέλο» Ούγκο Τσάβες (Βενεζουέλα) και Έβο Μοράλες (Βολιβία).

Για παράδειγμα, έχει ξεκαθαρίσει ότι αν εκλεγεί θα συντάξει νέο Σύνταγμα «που θα θέσει τέλος στη «νεο-αποικιακή» πολιτική των προκατόχων του, γεγονός που δημιουργεί ανησυχία στην Ουάσινγκτον.

Επιπλέον, δηλώνει ότι θα αναθεωρήσει τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι κυβερνήσεις του Περού με ξένες πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στη χώρα.

Όπως είναι φυσικό ο Ουμάλα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις τάξεις των φτωχότερων στρωμάτων και του αγροτικού πληθυσμού.

Στον αντίποδα βρίσκεται η συντηρητική βουλευτής Λούρδες Φλόρες, η οποία τάσσεται υπέρ της οικονομίας της αγοράς. Η ίδια φιλοδοξεί να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της χώρας, όπως ακριβώς συνέβη πριν από λίγους μήνες στη Χιλή με τη Μισέλ Μπατσελέτ.

Η τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στην ισπανική εφημερίδα El Pais, δίνει προβάδισμα στην Φλόρες 27,6% έναντι 25,6% για τον Ουμάλα.

Στην τρίτη θέση ο σοσιαλδημοκράτης πρώην πρόεδρος του Περού Αλαν Γκαρσία με 24,9%.

Όλα πάντως δείχνουν ότι θα χρειαστεί και δεύτερος γύρος για την εκλογή του προέδρου.

ΠΗΓΗ: news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=697373&lngDtrID=245)

Καράκας
 
 
Συνέχεια στο επεισόδιο που έλαβε χώρα σε γειτονιά του Καράκας με πρωταγωνιστή τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα έδωσε ο Ούγκο Τσάβες. Ο διπλωμάτης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι κρύβεται πίσω από τον προπηλακισμό του, για να εισπράξει την απάντηση του προέδρου: «Ετοίμαζε βαλίτσες πριν σε διώξω εγώ«Εάν επαναληφθεί, θα υπάρξουν σοβαρές διπλωματικές συνέπειες» προειδοποίησε.

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αφήσει ασχολίαστο το περιστατικό. Αφού κατηγόρησε τους Αμερικανούς ότι φέρουν μέρος της ευθύνης, αφού δεν ενημέρωσαν για την επίσκεψη ώστε να ληφθούν μέτρα ασφαλείας, απευθύνθηκε προσωπικά στον πρέσβη:

«Ετοίμαζε τις βαλίτσες γιατί αν συνεχίσεις να προκαλείς το λαό αυτής της χώρας θα σε διώξω εγώ».

Όσο για τις «σοβαρές διπλωματικές συνέπειες» για τις οποίες έκανε λόγο ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Τσάβες είπε ότι η απάντηση της Βενεζουέλας θα είναι ανάλογη.

Πάντως, όπως επισημαίνει ο ανταποκριτής του BBC στο Καράκας, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη χώρα είναι συνηθισμένος σε προπηλακισμούς. Ήταν, όμως, η πρώτη φορά που δέχθηκε τέτοιου είδους επίθεση.

news.in.gr
 
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=697979&lngDtrID=245

ΛΙΜΑ

Ο τραχύς, πρώην διοικητής του στρατού, εθνικιστής υποψήφιος για την προεδρία του Περού, που η προεκλογική εκστρατεία του οδήγησε σε πόλωση την πολιτική ζωή της χώρας και ο οποίος φλέρταρε τους φτωχούς και τρομοκράτησε τους πλούσιους με υποσχέσεις για αναδιανομή του εθνικού πλούτου, προηγείται με βραχεία κεφαλή των αντιπάλων του και τα πάντα θα κριθούν στον επαναληπτικό γύρο.

Ο 43 ετών πρώην στρατιωτικός Ογιάντα Ουμάλα κάλεσε μετά τις εκλογές της Κυριακής «όλους τους Περουβιανούς» να ενωθούν «στο κίνημά του για μεταρρύθμιση του Περού».

Ωστόσο, η αγωνιώδης μάχη για τη δεύτερη θέση άφηνε αρχικά αναπάντητο το ερώτημα για το ποιον θα αντιμετωπίσει ο Ουμάλα στον επαναληπτικό γύρο: η συντηρητική υποψήφια Λούρδες Φλόρες ή ο κεντροαριστερός πρώην πρόεδρος Αλαν Γκαρσία;

Με καταμετρημένο το 67,3% των ψήφων, σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα ο Ουμάλα ελάμβανε ποσοστό 28,7%, η Φλόρες 25,8% και ο Γκαρσία 25,1%.

Καθώς κανείς από τους τρεις υποψηφίους δεν εξασφαλίζει ποσοστό μεγαλύτερο του 50% που απαιτείται για την εκλογή του, οι δύο επικρατέστεροι θα αναμετρηθούν σε δεύτερο γύρο στο τέλος Μαΐου ή στις αρχές Ιουνίου.

Στις αστικές περιοχές η Φλόρες έχει ισχυρότερο έρεισμα, ενώ οι χρηματαγορές έδειξαν άμεσα την ανακούφισή τους για τη μικρή διαφορά με την οποία προηγείτο ο Ουμάλα.

Η πολιτική βάση του Ογιάντα Ουμάλα είναι η πλειοψηφία των Ινδιάνων ιθαγενών και της κάστας των μιγάδων, που για αιώνες έπεφταν θύματα ρατσιστικών εις βάρος τους διακρίσεων από την ευρωπαϊκής προέλευσης πολιτική ελίτ.

Ο Αλαν Γκαρσία από την πλευρά του έχει το πλέον οργανωμένο κόμμα, με υποστήριξη που προέρχεται εξίσου από τις αστικές και από τις αγροτικές περιοχές.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Σημαντικά βήματα προώθησης και εμβάθυνσης της «μπολιβαριανής διαδικασίας» αλλά και πολυεπίπεδες και ποικιλόμορφες επιθέσεις εκ μέρους της εγχώριας ολιγαρχίας, καθοδηγούμενης από τις ΗΠΑ, σημαδεύουν τα τέσσερα χρόνια από την 11 Απρίλη του 2002, όταν εκδηλώθηκε το τελικά αποτυχημένο πραξικόπημα του πρώην προέδρου της Ενωσης Βιομηχάνων της Βενεζουέλας, Πέδρο Καρμόνα.

Οι επετειακές εκδηλώσεις μνήμης αλλά και επαγρύπνησης ήδη ξεκίνησαν από χτες στη Βενεζουέλα, με κεντρικό θέμα τη συμμαχία λαού και Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτή η συμμαχία, με το λαό στους δρόμους και τις Ενοπλες Δυνάμεις να αναλαμβάνουν τον κρίσιμο ρόλο της «ασφάλειας», ήταν που προκάλεσαν την ήττα στις εγχώριες δυνάμεις της ολιγαρχίας και τις ΗΠΑ. «Αυτή η συμμαχία μεταξύ του επαναστατημένου λαού και των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ισχυρή όσο ποτέ και περισσότερο θεσμοθετημένη», θα δηλώσει στην εφημερίδα «Πρένσα Λατίνα» ο στρατηγός Αλμπέρτο Μούλερ Ρόχας, μέλος του Γενικού Επιτελείου, και θα διευκρινίσει ότι αναφέρεται στο νέο οργανικό νόμο για τις Εθνικές Λαϊκές Ενοπλες Δυνάμεις, που συνδέει τις επιχειρήσεις λαϊκής αντίστασης και άμυνας με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης κατά της χώρας. Κάτι που για τον ίδιο σημαίνει την «ολική συμπόρευση του επαναστατικού κινήματος και των Ενόπλων Δυνάμεων».

Μία διαδικασία που, καθώς φαίνεται, θα αποδειχθεί εξαιρετικά κρίσιμη και σημαντική και στο μέλλον αλλά και στο παρόν, όπου πολλαπλές επιθέσεις εκδηλώνονται.

Το νέο θέμα της ατζέντας της αντιπολίτευσης στις προσπάθειες ανατροπής και πρόκλησης χάους, η «ασφάλεια». Αφορμή, οι δολοφονίες του βιομηχάνου Σιντόνι και των αδελφών Φάδουλ. Ρίχνουν την ευθύνη στην κυβέρνηση, παρότι οι αποκαλύψεις και οι συλλήψεις συνεχίζονται αναφορικά με το βρώμικο ρόλο μερίδας των αστυνομικών αρχών και φυσικά Κολομβιανών παραστρατιωτικών.

Αναλόγως και οι ΗΠΑ εγείρουν το ζήτημα ασφάλειας με αφορμή τα «πυρά» από αυγά, κρεμμύδια και τομάτες που δέχτηκε ο Αμερικανικός πρέσβης Ουίλιαμ Μπράουνφιλντ. Παρότι ο ρόλος του Αμερικανού πρέσβη έχει αποκαλυφθεί πολλάκις και παρότι ο πρόεδρος Τσάβες τον προειδοποίησε ότι εάν εξακολουθεί να προκαλεί θα απελαθεί, οι ΗΠΑ απείλησαν πως θα περιορίσουν τις κινήσεις του πρέσβη εάν συνεχιστεί αυτός ο «κουτσαβακισμός».

Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Σον Μακ Κόρμακ δήλωσε πως η κυβέρνηση της Βενεζουέλας, που βρίσκεται σε διαρκή πολιτική διελκυστίνδα με τις ΗΠΑ, θα πρέπει να τηρεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παράσχει προστασία στους Αμερικανούς διπλωμάτες, αλλιώς θα αντιμετωπίσει αντίποινα.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=12/4/2006&id=6626&pageNo=13&direction=1

Δρόμοι

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Ο πρόεδρος Μπους...

... πολεμάει φανταστικούς κινδύνους στα πέρατα του κόσμου, αλλά οι πραγματικοί κίνδυνοι παραμονεύουν στη γειτονιά των ΗΠΑ. Σε έξι χώρες της Λατινικής Αμερικής θα διεξαχθούν εκλογές αυτή τη χρονιά και όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στη Βολιβία και την Κόστα Ρίκα, σε καμιά από αυτές δεν έχουν πιθανότητες να κερδίσουν οι αμερικανόφιλοι υποψήφιοι. Γιατί οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Λατινική Αμερική χάλασαν έτσι;

Το κυριότερο...

... πρόβλημα είναι πως οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την περιοχή σαν να είναι η αυλή τους. H μακρά ιστορία των αμερικανικών επεμβάσεων στο νότιο ημισφαίριο έχει ξυπνήσει συνειδήσεις. Υπάρχει μια γενικευμένη αποστροφή για τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν στην περιοχή με τις ευλογίες των αμερικανικών κυβερνήσεων στις δεκαετίες του '80 και του '90. Απέτυχαν να βελτιώσουν τη ζωή των φτωχών της ηπείρου, που ανέρχονται στο 40% του πληθυσμού. Ύστερα από την αποτυχία αυτών των μεταρρυθμίσεων, που έμειναν γνωστές ως «συναίνεση της Ουάσιγκτον», οι ΗΠΑ δεν έχουν πια πολλά να προσφέρουν στα πιεστικά προβλήματα της περιοχής: την ανεργία και την οικονομική ανάπτυξη. H αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής έρχεται σε μια περίοδο που μπορεί να της κοστίσει ακριβά. Κυρίως λόγω του προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, ο οποίος χρησιμοποιεί τον πετρελαϊκό πλούτο της χώρας του για να δημιουργήσει ένα περιφερειακό αντίβαρο στην αμερικανική ηγεμονία. Ο Τσάβες δεν κρύβει την αντιπάθειά του για τις ΗΠΑ (και με το δίκιο του, ύστερα από την απόπειρα των Αμερικανών να τον ανατρέψουν με πραξικόπημα το 2002). Με το πετρέλαιο στα 70 δολάρια, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας το χρησιμοποιεί για να κερδίζει φίλους. Το πουλάει μισοτιμής στις χώρες της Καραϊβικής και αγοράζει εκατομμύρια δολάρια από το εξωτερικό χρέος της Αργεντινής και του Ισημερινού.

H νίκη...

... του Ινδιάνου Έβο Μοράλες στη Βολιβία και η διαφαινόμενη επικράτηση του Ολάντα Ουμάλα στο Περού είναι δύο ακόμη σημάδια που επιβεβαιώνουν τη στροφή της Λατινικής Αμερικής προς τα αριστερά. Όμως, η μεγαλύτερη απώλεια για τους Αμερικανούς θα είναι στο Μεξικό, αν χάσει σε δύο μήνες τις εκλογές ο Βισέντε Φοξ, ο άνθρωπός τους. Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν ως φαβορί τον δήμαρχο της πόλης του Μεξικού, Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραντόρ. Με ενισχύσεις για τους φτωχούς και μεγάλα δημόσια έργα, ο δήμαρχος έχει πολλά κοινά σημεία με τον πρόεδρο Τσάβες. Ο Ομπραντόρ βλέπει το μέλλον της χώρας του εντελώς διαφορετικά απ' ό,τι ο πρόεδρος Φοξ. Έχει ταχθεί ανοιχτά εναντίον του ασφυκτικού εναγκαλισμού της χώρας του με τις ΗΠΑ. Και επικρίνει τις οικονομικές πολιτικές της απελευθέρωσης των αγορών που προωθεί η αμερικανική κυβέρνηση στη Λατινική Αμερική.

Άλλος ένας...

... αριστερός ηγέτης λοιπόν, σε άλλη μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, θα καταδείξει πόσο ήταν λανθασμένη η αμερικανική πολιτική στην περιοχή, που έχει στραφεί πια σχεδόν στο σύνολό της στα αριστερά.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18514&m=N61&aa=3)

ΧΙΛΗ.

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Αποικία Αξιοπρέπεια». Ονομα καθαρά παραπλανητικό, αφού συνδέεται με μια από τις πιο μελανές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της Χιλής που ζωντανεύει ξανά αυτές τις μέρες, καθώς παραπέμπονται σε δίκη 18 πρωταγωνιστές της. Πρώτος και καλύτερος ο διαβόητος πρώην ναζί Πάουλ Σέφερ, ο οποίος κάποτε αυτοαναγορεύθηκε ιδρυτής και αρχηγός αίρεσης και το 1961 έστησε ένα γερμανικό θύλακα στη νότια Χιλή που τον ονόμασε «Αποικία Αξιοπρέπεια».

Στην πραγματικότητα ήταν ένας τεράστιος χώρος διαστροφής, βασανιστηρίων και σεξουαλικής κακοποίησης μικρών αγοριών, ο οποίος κατά τη χούντα του Πινοτσέτ «αναβαθμίστηκε» σε κολαστήριο αντιφρονούντων.

Γι' αυτό και σήμερα, μαζί με τον ναζί Σέφερ, που εκδόθηκε πέρυσι από την Αργεντινή, παραπέμπονται και οι Μανουέλ Κοντρέρας και Πέδρο Εσπινόσα, οι δύο πρώην αρχηγοί της μυστικής αστυνομίας του Πινοτσέτ.

Κάθε φορά όμως που ξεκινά μια νέα δίκη χουντικών, οι άνθρωποι που βίωσαν τη δικτατορία υπενθυμίζουν ότι οι βασανιστές και οι δολοφόνοι που κυκλοφορούν ελεύθεροι είναι πολύ περισσότεροι απ' όσους βρίσκονται στη φυλακή. Θίγουν, μάλιστα, ένα καυτό ζήτημα που το πολιτικό κατεστημένο προτιμά να μην συζητά: όταν η λήθη και η ατιμωρησία γίνονται οι στυλοβάτες μιας μεταπολιτευτικής περιόδου, τότε δεν υπάρχει δημοκρατία.

Ο Πινοτσέτ βρίσκεται σήμερα σε κατ' οίκον περιορισμό, δεν πρόκειται όμως να περάσει από δίκη, καθώς ένα επιτελείο επιτήδειων γιατρών και δικηγόρων τον έχει βγάλει ανίκανο για λόγους υγείας. Ακόμα κι αυτό όμως θα είχε συμβεί ποτέ στη Χιλή, αν δεν είχε προηγηθεί το ένταλμα του ισπανού εισαγγελέα Μπαλτάσαρ Γκαρθόν για σύλληψη του Πινοτσέτ και η κράτησή του στο Λονδίνο επί ενάμιση χρόνο;

Η χούντα δολοφόνησε ή «εξαφάνισε» τουλάχιστον 3.000 ανθρώπους. Ομως, ανάμεσα στους χιλιάδες υπεύθυνους, μόνο 600 έχουν περάσει από δίκη και μόλις 94 έχουν καταδικαστεί.

Το περασμένο φθινόπωρο, ο κεντροαριστερός πρόεδρος Ρικάρδο Λάγος προκάλεσε έντονες αντιδράσεις λίγο πριν την αποχώρησή του, προτείνοντας ένα σχέδιο που προέβλεπε να αποφυλακίζονται οι καταδικασμένοι για εγκλήματα κατά τη διάρκεια της χούντας αφού εκτίσουν 10ετή ποινή.

Τα βλέμματα τώρα είναι στραμμένα προς τη νέα πρόεδρο Μισέλ Μπατσελέτ, η οποία υποσχέθηκε ότι στη Χιλή δεν θα υπάρξει ούτε αμνηστία ούτε λήθη. Η ίδια γνώρισε από πρώτο χέρι τις φυλακές και τα βασανιστήρια του Πινοτσέτ, ενώ ο πατέρας της, ο δημοκράτης πτέραρχος Αλμπέρτο Μπατσελέτ, πέθανε στη φυλακή.

Πολλοί την ψήφισαν ακριβώς λόγω της ιστορίας της, με την ελπίδα ότι θα δείξει περισσότερο σθένος από τους προκατόχους της. Θα ήταν κρίμα να διαψεύσει τις προσδοκίες τους...

ΠΗΓΗ:EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Δύο σημαίες, μία επανάσταση»


«Δύο σημαίες, μία επανάσταση» είναι το σύνθημα του Ούγκο Τσάβες, όταν αναφέρεται στις σχέσεις με τον Φιντέλ Κάστρο. Πράγματι η Βενεζουέλα είναι ο βασικός προμηθευτής της Κούβας σε πετρέλαιο και άλλα προϊόντα. Τώρα όμως αναλαμβάνει έναν ακόμα ρόλο: αυτόν της... ΕΣΣΔ.

Όπως αναφέρει η ισπανική εφημερίδα El Pais, το 2005 οι εμπορικές συναλλαγές των δύο χωρών έφτασαν τα 2,2 δις δολάρια, ενώ φέτος αναμένεται να ξεπεράσουν τα 3,3 δις δολάρια.

Ο Ούγκο Τσάβες εφοδιάζει τον Φιντέλ Κάστρο με 90 χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου ημερησίως σε πολύ χαμηλές τιμές.

Ως αντάλλαγμα, πάνω από 30 χιλιάδες Κουβανοί γιατροί βρίσκονται στη Βενεζουέλα και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους μη προνομιούχους. Επιπλέον, η Βενεζουέλα σκοπεύει να στείλει 10 χιλιάδες νέους στη Κούβα για να σπουδάσουν ιατρική.

Οι διμερείς σχέσεις επεκτείνονται ακόμα περισσότερο. Η Βενεζουέλα θα αναλάβει να παίξει το ρόλο που έπαιζε η ΕΣΣΔ στη νησιωτική χώρα έως τη διάλυσή της.

Σχέδια και προγράμματα που έμειναν στα χαρτιά λαμβάνουν τώρα σάρκα και οστά. Παράδειγματα: η λειτουργία διυλιστηρίου και η κατασκευή σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Για το διυλιστήριο ο Φιντέλ Κάστρο είχε προσπαθήσει να προσεγγίσει και άλλες χώρες όπως την Ισπανία (Repsol) και τη Βραζιλία (Petrobras). Ωστόσο, το σχέδιο δεν προχώρησε.

Τα κατάφερε όμως με τον Ούγκο Τσάβες. Βάσει της συμφωνίας, τα διυλιστήρια θα ελέγχονται κατά 51% από την κουβανική εταιρεία Cuba Petroleo και κατά 49% από την PDVSA της Βενεζουέλας.

Όταν δε το διυλιστήριο ολοκληρωθεί θα είναι σε θέση να παράγει 70.000 βαρέλια την ημέρα.

ΠΗΓΗ:news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=699795&lngDtrID=245)

ΑΒΑΝΑ.-

«Αυτό το έθνος αντιμετώπισε την ισχυρότερη δύναμη στη Γη και εξακολουθεί να βρίσκεται στα πόδια του. Δεν τιμούμε αυτήν την 45η επέτειο πεσμένοι στα γόνατα. Δε θα υπάρξει ποτέ μια δύναμη σε αυτό τον κόσμο ικανή να μας αναγκάσει να πέσουμε στα γόνατα» διαβεβαίωσε ο ηγέτης Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο κλείσιμο των εκδηλώσεων μνήμης για την 45η επέτειο από την επέμβαση στον Κόλπο των Χοίρων.

Επέμβαση που χρηματοδοτήθηκε και οργανώθηκε από τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζον Φ. Κένεντι και ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη στρατιωτική ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

«Πλοία πάνε και έρχονται. Ποιος τα φοβάται; Κανείς. Δε φόβιζαν ποτέ κανέναν. Δε θα έπρεπε να χάνουν το χρόνο τους εδώ. Εχουν αρκετά προβλήματα σε άλλα σημεία του κόσμου», τόνισε αναφερόμενος στη στρατιωτική άσκηση που πραγματοποιούν οι ΗΠΑ στην Καραϊβική και που όπως έχει δηλώσει ο Πρόεδρος Τσάβες πρόκειται για άμεση απειλή εναντίον της Κούβας και της Βενεζουέλας. Μάλιστα, ο ηγέτης της Κούβας ενώπιον βετεράνων του Κόλπου των Χοίρων, αλλά και δεκάδων άλλων Κουβανών, μεταξύ αυτών και ο μικρός Ελιάν Γκονσάλες, που γέμισαν ασφυκτικά το θέατρο «Καρλ Μαρξ» της Αβάνας, εκτίμησε ότι εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, οι ΗΠΑ δεν αποτελούν, σήμερα, απειλή για την Κούβα.

Παράλληλα, υπερασπίστηκε το δικαίωμα του Ιράν να αναπτύξει πυρηνική τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς και εκτίμησε ότι η Ουάσιγκτον βρίσκεται σε αδιέξοδο στο Ιράκ.

Τέλος, αναφερόμενος στις νίκες της Κούβας από τον Απρίλη του 1961 δήλωσε ότι «η ιστορία της επανάστασης είναι πολλαπλασιαστικά η ιστορία του Κόλπου των Χοίρων» και προέβλεψε απευθυνόμενος στους βετεράνους ότι «και οι νέες γενιές θα παλέψουν σαν εσάς». Αναφερόμενος στη βελτίωση πολλών δεικτών στην οικονομική ανάπτυξη, όπως η Ενέργεια και οι Μεταφορές, σημείωσε πως η κατάσταση στην Κούβα «είναι καλύτερη από ποτέ» και έκλεισε λέγοντας: «εξαιρετικά αισιόδοξοι».

Υπενθυμίζεται ότι στις 17 Απρίλη 1961 περίπου 1.500 μισθοφόροι κουβανικής καταγωγής αποβιβάστηκαν στις νότιες ακτές της Κούβας στον Κόλπο των Χοίρων, ευελπιστώντας ότι θα γίνουν δεκτοί με ενθουσιασμό από τους κατοίκους του νησιού, στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τον Φιντέλ Κάστρο. Αλλωστε, η εκτίμηση της CIA ήταν ότι η απόβαση στην Κούβα θα ήταν το πρώτο βήμα για το οριστικό τέλος του Φιντέλ. Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Αντιθέτως, στις μάχες σκοτώθηκαν 114 εισβολείς, ενώ οι υπόλοιποι 1.189 συνελήφθησαν και κάθισαν στο εδώλιο.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3342984&publDate=21/4/2006

ΛΑ ΠΑΖ

Την εθνικοποίηση των υδρογονανθράκων της Βολιβίας ανήγγειλε ο πρόεδρος της χώρας Εβο Μοράλες, μία μέρα μετά την επισημοποίηση της νέας του συμμαχίας με τη Βενεζουέλα και την Κούβα.

Ο Ε. Μοράλες ανακοίνωσε ότι ο έλεγχος όλων των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου περνά πλέον στη δημόσια επιχείρηση YPFB και έδωσε στις ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη Βολιβία (περίπου 26) προθεσμία 180 ημερών για να νομιμοποιηθούν, μέσω νέων συμβολαίων εκμετάλλευσης που θα υπογράψουν με την YPFB. Προειδοποίησε μάλιστα ότι όσες εταιρείες δεν συμμορφωθούν θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα. Για του λόγου το αληθές, όλα τα κοιτάσματα της Βολιβίας βρίσκονται από χθες υπό τον έλεγχο του στρατού.

Μία μέρα πριν, ο Μοράλες είχε ενισχύσει του δεσμούς του με το Καράκας και την Αβάνα, προσχωρώντας στην Μπολιβαρική Συμμαχία για την Αμερική (από το όνομα του επαναστάτη στρατηγού), στον αντίποδα της Ζώνης Ελευθέρου Εμπορίου που προωθεί η Ουάσιγκτον. Οι τρεις χώρες συνυπέγραψαν μια «Εμπορική Συνθήκη των Λαών», που προβλέπει ενίσχυση των τριμερών συναλλαγών σε διάφορους τομείς. Στο πλαίσιο της νέας συνεργασίας, η Κούβα δεσμεύτηκε να παράσχει στη Βολιβία ιατρική και διδακτική εξειδίκευση, ενώ η Βενεζουέλα πετρέλαιο και κεφάλαια για αναπτυξιακά προγράμματα. Οι δύο χώρες συμφώνησαν επίσης να αγοράσουν, χωρίς δασμούς, όλη την παραγωγή σόγιας της Βολιβίας, η οποία έμεινε ουσιαστικά χωρίς αγοραστές μετά την πρόσφατη απόφαση της Κολομβίας να υπογράψει συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών με τις ΗΠΑ. Σε μια πανηγυρική συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα, οι τρεις ηγέτες γιόρτασαν την ιστορική υπογραφή, τάχθηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας από την αμερικανική επιρροή και κατήγγειλαν τη «στρατηγική κυριαρχίας» που προσπαθεί να εφαρμόσει η Ουάσιγκτον με διμερείς συμφωνίες στη Λατινική Αμερική.

(Ασ. Πρες - Γαλλικό)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/05/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=36754700

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

Ο Ούγκο Τσάβες δεν «κτυπά» την υπερδύναμη μόνο με όπλο την ενέργεια. Δεν αρκείται στη συγκρότηση πολιτικο-εμπορικών περιφερειακών συμμαχιών κατά του νεοφιλελευθερισμού. Τώρα τα βάζει και με το Χόλιγουντ.

Νέα εκστρατεία. Χάρις στα έσοδα από το πετρέλαιο, η Βενεζουέλα θα δημιουργήσει μια «Chavez-citta»

H Βενεζουέλα είναι μια διχασμένη χώρα. Οι μισοί (εντάξει, πάνω από τους μισούς) είναι με τον άνθρωπο που θέλει να γίνει ο νέος Μπολίβαρ της Λατινικής Αμερικής και οι υπόλοιποι φοβούνται ότι η χώρα τους θα γίνει Κούβα. Τα μέτρα που λαμβάνει ο πρόεδρος Τσάβες συναντούν συνήθως αρκετές αντιδράσεις. Όταν όμως στα τέλη του περασμένου χρόνου κατατέθηκε στο κοινοβούλιο πρόταση νόμου που ορίζει ότι το 20% των ταινιών που προβάλλονται στη χώρα πρέπει να είναι εγχώριες (ή, έστω, μη βορειοαμερικανικές) παραγωγές, όλα τα κόμματα την ψήφισαν με ενθουσιασμό. «H πολιτική τάξη της χώρας βαρέθηκε τα καλλιστεία και τις telenovelas», λέει ο Φιλίπ Τολεντάνο, ένας Γάλλος παραγωγός που έχει εγκατασταθεί στη χώρα εδώ και 30 χρόνια. «Μελετήσαμε τις εμπειρίες της Βραζιλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Κολομβίας. Ο νόμος που ψηφίστηκε είναι ο καλύτερος σε όλη τη Λατινική Αμερική».

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί ο αμερικανικός «πολιτιστικός ιμπεριαλισμός» (το 98% των ταινιών που προβάλλονται στις 350 αίθουσες της Βενεζουέλας είναι αμερικανικές παραγωγές). Το 1993 είχε κατατεθεί μια άλλη πρόταση νόμου που προέβλεπε την ίδρυση ενός αυτόνομου Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Την παραμονή της ψηφοφορίας όμως, γράφει η απεσταλμένη της Φιγκαρό, εκπρόσωπος της Motion Pictures Association για τη Λατινική Αμερική έφτασε στο Καράκας και κάλεσε τους διανομείς στο ξενοδοχείο του. Την επομένη, το κοινοβούλιο αποφάσισε να βάλει την πρόταση στο συρτάρι. Τότε βέβαια δεν κατείχε την εξουσία ένας Τσάβες. Και στο υπουργείο Πολιτισμού δεν βρισκόταν ένας λάτρης του κινηματογράφου όπως είναι ο Φρανσίσκο Σέτο. Τον περασμένο Νοέμβριο, οργανώθηκε στο Καράκας το πρώτο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου, για να ακολουθήσει το πρώτο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και το φεστιβάλ αφρικανικού κινηματογράφου. Μια σειρά φόρων θα βοηθήσει να δημιουργηθεί ένα ταμείο για την ενίσχυση του κινηματογράφου, ενώ θα υπάρξουν φορολογικά κίνητρα για όσες επιχειρήσεις επενδύσουν σε αυτόν τον τομέα.

Προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κοινό γι' αυτόν τον νέο κινηματογράφο, θα ξεκινήσει μια εκστρατεία στα σχολεία. Το μεγάλο πρόβλημα, βέβαια, λέγεται ελευθερία της έκφρασης. H κινηματογραφική βιομηχανία της Βενεζουέλας ελέγχεται από τους ανθρώπους του Τσάβες και όσοι έχουν τολμήσει να εκφράσουν μια διαφορετική άποψη - όπως ο ηθοποιός Ορλάντο Ουρντανέτα - αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της εξορίας. Προς το παρόν, λοιπόν, οι ταινίες που θα γυριστούν θα περιστρέφονται είτε γύρω από ήρωες της ιστορίας είτε γύρω από καθημερινά προβλήματα, όπως είναι η εγκληματικότητα: η μεγάλη επιτυχία τού 2005 λεγόταν «Secuestro express» και αφορούσε μια απαγωγή που συγκλόνισε ολόκληρη τη χώρα...

ΠΗΓΗ:ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (http://diastaseis.blogspot.com/2006/05/t-x.html)

ΛΑ ΠΑΣ.--

Ο αναβρασμός είναι επιεικής ως χαρακτηρισμός αναφορικά με τις αντιδράσεις ξένων κυβερνήσεων και πολυεθνικών απέναντι στην ανακοίνωση της κυβέρνησης της Βολιβίας για εθνικοποίηση των φυσικών της πόρων, με το διάταγμα 28701 της 1ης Μάη.

Ομως, η κυβέρνηση του Εβο Μοράλες, που μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο υπέγραψε με την Κούβα και τη Βενεζουέλα την Εναλλακτική Μπολιβαριανή Συμφωνία για την Αμερική (ALBA), και αφού ουσιαστικά τίμησε με εξαιρετικό κουράγιο και διορατικότητα τη δέσμευσή της για εθνικοποίηση των φυσικών της πόρων, συνεχίζει. Την ίδια ημέρα με ομιλία του ο πρόεδρος της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, ανακοίνωσε ότι θα ακολουθήσουν τα ορυχεία τα δάση και όλοι οι φυσικοί πόροι...

Ενώ χτες ο πρόεδρος Μοράλες και ο αντιπρόεδρος Αλβαρο Γκαρσία Λινέρα με δηλώσεις τους τόνισαν ότι η ανάκτηση των σιδηροδρόμων, οι αλλαγές στη νομοθεσία όσον αφορά τα ορυχεία, αλλά και άμεσες και δραστικές ενέργειες ανάκτησης και αναδιανομής της γης συνιστούν μέρος του ορίζοντα της διαδικασίας ανάκτησης της κυριαρχίας, χωρίς όμως να δώσουν συγκεκριμένες λεπτομέρειες του σχεδίου ή ημερομηνίες, αλλά τονίζοντας ότι θα είναι στο άμεσο μέλλον, όπως εξάλλου προγράφεται και στο πρόγραμμα του «Κινήματος για το Σοσιαλισμό» (ΜΑS). «Συνεχίζουμε δίχως φόβο» τόνισε ο Μοράλες, σύμφωνα με την εφημερίδα «Πρένσα Λατίνα», ότι ήδη κυβερνητική επιτροπή μελετά το σχέδιο επανάκτησης του σιδηροδρομικού δικτύου από τη χιλιάνικων συμφερόντων εταιρία, Το οποίο αποτελεί νευραλγικό στοιχείο για την οικονομία, καθώς συνδέει τη χώρα με τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Και ενώ ξένες πολυεθνικές αλλά και κυβερνήσεις εξετάζουν με προσοχή τα δεδομένα και κυρίως το τι μέλλει γενέσθαι στη Βολιβία, εκφράζοντας τις «ανησυχίες τους για την κίνηση αυτή που αντίκειται στους νόμους της αγοράς», πιο καθησυχαστικός εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, δηλώνοντας ότι «ο βολιβιανός λαός θα έχει πάντα την Ισπανία στο πλευρό του, πέραν της επιμέρους αυτής διαμάχης», αποκλείοντας συνάμα οποιαδήποτε αλλαγή στην πολιτική βοηθείας της Ισπανίας προς τη χώρα αυτή.


Από την άλλη πλευρά, ως «ενθαρρυντικό σημάδι» για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής χαρακτήρισε η Κούβα την απόφαση του προέδρου της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, να εθνικοποιήσει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της χώρας. «Πρόκειται για ένα δίδαγμα ιδιαίτερα σημαντικό για όλους μας», τόνισε ο πρόεδρος της κουβανικής Βουλής, Ρικάρντο Αλαρκόν, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του λαού της Κούβας στην κυβέρνηση της Βολιβίας. Μάλιστα ο Ρ. Αλαρκόν δηλώνοντας ότι «η απόφαση της κυβέρνησης της Βολιβίας υπερβαίνει τα σύνορα της χώρας», κάλεσε όλες τις προοδευτικές κυβερνήσεις των κρατών της Λατινικής Αμερικής να στηρίξουν την κίνηση αυτή του προέδρου Μοράλες.

Τέλος, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες, ανακοίνωσε προχτές, 2 του Μάη, την πραγματοποίηση τετραμερούς συνάντησης με τους ομολόγους του Νέστορ Κίρσνερ της Αργεντινής, Λουίς Ιγνάσιο Λούλα Ντα Σίλβα της Βραζιλίας και Εβο Μοράλες της Βολιβίας, σήμερα, στο Πουέρτο Ιγουασού της Αργεντινής. Σκοπός της συνάντησης δε θα είναι, όπως τόνισε ο πρόεδρος Τσάβες, η πρόσφατη εθνικοποίηση των υδατανθράκων στη Βολιβία, αφού αυτό είναι γεγονός και αφορά την εθνική κυριαρχία της χώρας, αλλά η αναζήτηση «μορφών ενεργειακής ολοκλήρωσης» στη Νότια Αμερική.

Ο Τσάβες κατήγγειλε διεθνή Μέσα που προσπαθούν να χειραγωγήσουν με «μισές αλήθειες» την εθνικοποίηση των υδατανθράκων στη Βολιβία, με σκοπό να εκφοβίσουν τον κόσμο και να ισχυριστούν ότι ο ίδιος έχει μετατραπεί σε «μέντορα» του Βολιβιανού προέδρου. Ανέφερε, ακόμα, ότι συνομίλησε με μερικούς ομολόγους του στον κόσμο, στους οποίους τόνισε ότι ο Μοράλες είναι ένας «άνθρωπος του διαλόγου», ενώ τους διαβεβαίωσε ότι η εθνικοποίηση των υδατανθράκων θα «ευεργετήσει τους πάντες», γιατί θα επιτρέψει στον Μοράλες να προωθήσει σχέδια ανάπτυξης στη Βολιβία, ένα από τα πιο φτωχά έθνη του ημισφαιρίου.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/5/2006&id=6666&pageNo=15&direction=1

Σε μια από τις εκδηλώσεις της «Αλλης Καμπάνιας», της περιοδείας του Μάρκος στην Πόλη του Μεξικού 
Στις 18-19 του Μάρτη 2006 πραγματοποιήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 2ο Συνέδριο του Κόμματος των Κομμουνιστών του Μεξικού, με κεντρικό σύνθημα «Ενότητα, Επανάσταση και Σοσιαλισμός». Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε εκεί και να γνωρίσουμε από κοντά τη σύγχρονη πάλη αυτού του λαού της Λατινικής Αμερικής, σε μια χώρα που από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό χρησιμοποιείται ως το «μαλακό του υπογάστριο».
Στο συνέδριο, εκτός από το ΚΚΕ, συμμετείχαν αρκετά κόμματα από όλο τον κόσμο. Τα ΚΚ Βιετνάμ, ΚΚ Αργεντινής, Κομμουνιστική Επανίδρυση του Πόρτο Ρίκο, ΚΚ Δανίας Μ-Λ, Κόμμα Εργασίας Γουατεμάλας, ΚΚ Βολιβίας, Περουβιάνικο ΚΚ, Κολομβιάνικο ΚΚ, Πορτογαλικό ΚΚ, Σχέδιο Νέας Αριστεράς της Δομινικανής Δημοκρατίας «Καμάνιο ζει», Πέμπτη Δημοκρατία Βενεζουέλας, FMLN Σαλβαδόρ, Κομμουνιστική Επανίδρυση Ιταλίας. Γραπτά μηνύματα έστειλαν δεκάδες κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα και επαναστατικά κινήματα.

Το Κόμμα Κομμουνιστών του Μεξικού (ΚΚΜ) είναι νέο κόμμα, δημιουργήθηκε το Μάρτη του 2003, ως η απόφαση όσων αγωνιστών ήθελαν να υπάρχει κομμουνιστική ταυτότητα, κόμμα της εργατικής τάξης, στηριγμένο στην επαναστατική θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού. Αρχικά Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού ιδρύθηκε το 1923, αλλά ακολούθησε μεγάλη περίοδος αντιθέσεων και διάχυσής του σε εκλογικούς και πολιτικούς συνασπισμούς και συνεργασίες όπου δε διατηρήθηκε η αυτόνομη δράση του κόμματος, πράγμα που είχε αποτέλεσμα να εξαφανιστεί για πολλά χρόνια η κομμουνιστική ταυτότητα ως τέτοια.

Το ΚΚΜ θεωρεί ότι μόνη δυνατή διέξοδος για τη χώρα είναι ο σοσιαλισμός, προς τον οποίο μπορεί να οδηγήσει η μαζική λαϊκή πάλη, η πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της με την επαναστατική αλλαγή, που θα επανακτήσει την ανεξαρτησία, τον φυσικό πλούτο και θα δώσει δικαιώματα στους εργαζόμενους και στη νεολαία. Επίσης, θα καταργήσει τις αποικιοκρατικές συμφωνίες με τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και άλλους οργανισμούς, όπως τη Συμφωνία του Ελεύθερου Εμπορίου με την Αμερική και τις συμβάσεις με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Το ΚΚΜ με το συνέδριο αυτό, που είχε το χαρακτήρα της χάραξης τακτικής και στρατηγικής, αποφάσισε να συμπαραταχτεί με τις δυνάμεις που σήμερα συγκροτούν στο Μεξικό έναν άλλο πόλο, συμμετέχοντας στη λεγόμενη Αλλη Καμπάνια, πρωτοβουλία που πρωτοξεκίνησε από τον Εθνικοαπελευθερωτικό Στρατό των Ζαπατίστας.

H «Αλλη Καμπάνια» στηρίζεται στη λεγόμενη 6η Διακήρυξη της Ζούγκλας της Λακαντόνα, του Αυγούστου του 2005, όπου ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των Ζαπατίστας μαζί με πολλές άλλες οργανώσεις, ανάμεσά τους και το Κόμμα των Κομμουνιστών του Μεξικού, αποφάσισαν να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πρόγραμμα για τις αλλαγές που είναι απαραίτητες για τα λαϊκά στρώματα της μεγάλης αυτής χώρας (των 106 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου πάνω από τους μισούς ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας). Το πρόγραμμα αυτό στηρίζεται στην αντίθεση στο καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του και όχι μόνο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του. Είναι η εξέλιξη στην άποψη των Ζαπατίστας, που ενώ ξεκίνησαν το 1994 με μια εξέγερση των ιθαγενών ενάντια στο αυταρχικό κράτος και περιόριζαν τα αιτήματά τους στα προβλήματα αυτής της μερίδας του πληθυσμού, συνειδητοποιούν ότι η λύση και των δικών τους προβλημάτων περνάει μέσα από τη λύση των βασικών προβλημάτων των λαϊκών στρωμάτων και των καταπιεσμένων τάξεων. Και συνειδητοποιούν ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον ενιαίο αγώνα των εργατών, των αγροτών και των ιθαγενών με την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που ευθύνονται για την υπανάπτυξη του Μεξικού, την εξάρτηση από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα, την καταλήστευση του φυσικού πλούτου.

Η όλη ιδέα προετοιμάστηκε επί 3 χρόνια, κυρίως στην περιοχή των Τσιάπας και στις αυτόνομες κοινότητες των Ινδιάνων που αναφέρονται σε 350.000 κατοίκους, και όπου δεν αναγνωρίζεται ο νόμος του αυταρχικού κεντρικού κράτους, ενώ υπάρχει σημαντική θετική εμπειρία από την αυτοδιοίκηση που έχει περάσει σε αιρετούς εκπροσώπους και όπου την προστασία των κοινοτήτων έχει αναλάβει ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των Ζαπατίστας.

Στη βάση αυτού του προγράμματος συσπειρώνονται περίπου 3.200 πολιτικές οργανώσεις και κινήματα.

Η Καμπάνια αυτή δεν έχει εκλογικό χαρακτήρα, ούτε συγκεκριμένα για τις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές που πραγματοποιούνται στο Μεξικό στις 2 του Ιούλη του 2006. Οι δυνάμεις που συμμετέχουν στην «Αλλη Καμπάνια» δε συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία θεωρώντας ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα στα λαϊκά στρώματα μιας και όλοι οι υποψήφιοι εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης ενώ και ο τρόπος που οργανώνεται προϋποθέτει μεγάλα χρηματικά ποσά. Η καμπάνια περιλαμβάνει την περιοδεία του «Υποψήφιου Μηδέν», όπως λέγεται, που είναι ο γνωστός Σουπκομαντάντε - υποδιοικητής Μάρκος, φιλόσοφος, πρώην καθηγητής πανεπιστημίου (όχι ινδιάνος που πήγε στην περιοχή των Τσιάπας και σήμερα είναι ο περιβόητος ηγέτης των Ζαπατίστας) σε όλο το Μεξικό, σε όλα τα κρατίδια, με τη μορφή καραβανιού που επισκέπτεται τις πόλεις και πραγματοποιούνται ανοιχτές συναντήσεις με λαϊκές οργανώσεις σε πολύωρες συζητήσεις, οι οποίες καταλήγουν σε συνόψιση από τον υποδ. Μάρκος. Αυτή την περίοδο και έχοντας περιοδεύσει σε αρκετά κρατίδια το καραβάνι της «Αλλης Καμπάνιας» βρίσκεται στην Πόλη του Μεξικού.

Σύμφωνα με το σχεδιασμό των συμμετεχόντων στην «Αλλη Καμπάνια», μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας αυτής θα καταρτιστεί από όλες τις οργανώσεις το Εθνικό Πρόγραμμα - Σχέδιο Αγώνα. Θα ακολουθήσει μια δεύτερη φάση - περίοδος όπου στελέχη των Ζαπατίστας θα φύγουν από την περιοχή Τσιάπας και θα πάνε να ζήσουν στα κρατίδια εφαρμόζοντας το Σχέδιο αυτό, ενώ θα αρχίσει η αμφισβήτηση του επίσημου κράτους και η δυναμική για τη δημιουργία μιας δεύτερης εξουσίας (λαϊκής - μιλάνε για τη δημιουργία του «εμείς»), πράγμα που σταδιακά θα οδηγήσει στην ανάδειξη μιας λαϊκής κυβέρνησης η οποία θα διεκδικήσει μαζί με το λαϊκό κίνημα την εξουσία από την κυρίαρχη τάξη.

Σε αυτή τη λογική συμβάλλει και το ΚΚΜ θέτοντας ταυτόχρονα το δικό του πρόγραμμα, της πάλης για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Τα κεντρικά πολιτικά κόμματα, που προέρχονται από τη λεγόμενη Μεξικανική Επανάσταση του 1910, στηρίζουν το σύστημα και τις σχέσεις με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μάλιστα, έχουν υπογράψει και τη λεγόμενη Συμφωνία του Τσαπουλτεπέκ, που ανεξάρτητα από το ποιος θα νικήσει τις εκλογές, έχουν δεσμευτεί ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ ενώ και η ντόπια αστική τάξη έχει αποδεχτεί αυτή τη θέση και το μόνο που ρίχνουν ως στάχτη στα μάτια του κόσμου είναι κάποια λεγόμενα κοινωνικά προγράμματα, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ελεημοσύνη και υπηρεσίες πτωχοκομείου για τους πιο εξαθλιωμένους.

Σε αυτή τη λογική έχουν συμφωνήσει τόσο ο σημερινός πρωθυπουργός, Βισέντε Φοξ, όσο και Αντρες Μανουέλ Λόπεζ Ομπραδόρ, που παρουσιάζεται υποτίθεται ως ο αριστερός υποψήφιος, καθώς και άλλοι υποψήφιοι Πρόεδροι, που παρουσιάζονται ως ανεξάρτητοι. Τα κόμματα αυτά με τα αρχικά PAN, PRD, PRI, εξασφαλίζουν τη διαιώνιση του συστήματος και με την εξασφάλιση ενός αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου που αποκλείει φωνές αντίστασης (αφού για να συμμετάσχουν πρέπει να κατεβάσουν λίστες σε ολόκληρη την τεράστια χώρα και για να πάρουν την πανεθνική εγγραφή στις εκλογές πρέπει να καταβάλουν τεράστια οικονομικά ποσά), είναι σίγουρα για τη συνέχιση της εξουσίας που δίνει νέα κέρδη στις πολυεθνικές και στην ντόπια αστική
 τάξη. Αυτή η πολιτική έχει μετατρέψει το Μεξικό σε χώρα του μαζικού φασόν (οι λεγόμενες μακιλαδόρες, παραρτήματα μεγάλων εταιριών με άθλιες συνθήκες για τους εργαζόμενους) και στέλνει κατά χιλιάδες μετανάστες στην ισχυρή γείτονα(υπολογίζεται ότι 400.000 το χρόνο επιχειρούν να φύγουν).

Το Κόμμα των Κομμουνιστών του Μεξικού, διατηρώντας την αυτονομία του στην οργάνωση και στη δράση του, στηρίζει ενεργά την «Αλλη Καμπάνια» και μέσα από αυτή προσπαθεί να αναπτύξει μια νέα δυναμική που θα δώσει προοπτική στην ανάπτυξη του κινήματος των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, της νεολαίας, στην προοπτική της κατάκτησης μέσα από επαναστατικούς μετασχηματισμούς της λαϊκής εξουσίας για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Το ΚΚΜ, πατώντας στην πείρα των αγώνων που αναπτύχθηκαν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας, του νερού, της Κοινωνικής Ασφάλισης, στους αγώνες των εργαζομένων στην εκπαίδευση και στην Υγεία, συμμετέχει στη μετωπική συνδικαλιστική και πολιτική οργάνωση Μέτωπο Εργαζομένων Αγροτών και Ινδιάνων και τον τελευταίο καιρό δημιουργεί επίσης τις Επιτροπές Προλεταριακής Αμυνας, ως οργάνωση της πάλης «από τα κάτω» όλων των καταπιεσμένων στρωμάτων σε κάθε χώρο δουλιάς, κατοικίας και εκπαίδευσης.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3360535&publDate=7/5/2006

Μήνυμα στην αντιπολίτευση

Αποφασισμένος να διοργανώσει δημοψήφισμα για την παραμονή του ή μη στην εξουσία έως το... 2031 δηλώνει ο πρόεδρος της Βενεζουέλας σε περίπτωση που η αντιπολίτευση δεν ορίσει υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Δεκεμβρίου.

Μιλώντας ενώπιον χιλιάδων οπαδών του ο Ούγκο Τσάβες έστειλε σαφές μήνυμα στην αντιπολίτυεση: «Αν αρνηθούν να αναγνωρίσουν τη νίκη μου στις ερχόμενες εκλογές ή αποσυρθούν από την προεδρική κούρσα, θα διοργανώσω δημοψήφισμα και παρά το γεγονός ότι με κατηγορούν ότι θέλω να παραμείνω για πάντα στην εξουσία, θα ρωτήσω το λαό: θέλετε ο Τσάβες να είναι πρόεδρος έως το 2031, ναι ή όχι;»

Όπως υπενθυμίζει η ισπανική εφημερίδα El Pais, το Σύνταγμα της Βενεζουέλας -το οποίο εγκρίθηκε το 1999- δίνει δικαίωμα επανεκλογής στον πρόεδρο για δεύτερη θητεία, ωστόσο, αυτό μπορεί να αλλάξει με δημοψήφισμα.

Η αντιπολίτυεση κατηγορεί τον πρόεδρο της Βενεζουέλας ότι η εξουσία του γίνεται ολοένα και πιο αυταρχική και ότι δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει την εξουσία.

Μάλιστα, την ώρα που ο Τσάβες μιλούσε στους οπαδούς του, σε άλλο σημείο της πρωτεύουσας γινόταν διαδήλωση της αντιπολίτευσης.

«Στόχος μας είναι να κινητοποιήσουμε τον κόσμο, ώστε να μην υπάρξει αποχή στις προεδρικές εκλογές του Δεκεμβρίου. Ζητάμε τα ίδια δικαιώματα, ζητάμε να μην υπάρξουν παρατράγουδα στις εκλογές» είπε ο πρώην δήμαρχος του Καράκας, Αντόνιο Λεντέσμα, στέλεχος της αντιπολίτευσης.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=703909&lngDtrID=245)

ΟYΓKΟ TΣABEΣ



ΦΘΗΝΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ θέρμανσης για τους φτωχούς Ευρωπαίους κομίζει ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, που βρέθηκε στην Ευρώπη με την ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής των χωρών Ευρωπαϊκής Ένωσης - Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, η οποία ολοκληρώθηκε στη Βιέννη. Τον χειμώνα ο πρόεδρος Τσάβες είχε κάνει παρόμοια χειρονομία και για φτωχούς Αμερικανούς των ανατολικών πολιτειών των ΗΠΑ. «Θέλω να κάνω το ίδιο και εδώ στην Ευρώπη», δήλωσε το Σάββατο σε εκπροσώπους κοινωνικών κινημάτων που είχαν συγκεντρωθεί στη Βιέννη, παράλληλα με τις εργασίες της Συνόδου. «Θέλω ταπεινά να προσφέρω την υποστήριξή μου στους φτωχότερους ανθρώπους που δεν διαθέτουν τους πόρους για κεντρική θέρμανση τον χειμώνα».

Ο Τσάβες είπε ότι η Βενεζουέλα έχει δύο διυλιστήρια στη Γερμανία και ένα στη Βρετανία, αλλά δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τις χώρες που θα ευεργετηθούν από την πρότασή του, ενώ είπε ότι οι πρεσβευτές της χώρας του στην Ευρώπη ήδη εξετάζουν το ζήτημα. «Εσείς οι Ευρωπαίοι μπορείτε να μας βοηθήσετε πολύ», δήλωσε ο Τσάβες. «Τα δίκτυα κοινωνικής προστασίας που διαθέτετε μπορούν να διασφαλίσουν ότι η βοήθεια θα πάει εκεί όπου πρέπει».

Μικρή πρόοδος

Στη Σύνοδο της Βιέννης, ο Ευρωπαίος επίτροπος για το εμπόριο Πίτερ Μάντελσον ανακοίνωσε ότι σημειώθηκε κάποια πρόοδος στις συνομιλίες. Σε αυτές, η Βραζιλία ανέλαβε ηγετικό ρόλο εξ ονόματος των λοιπών φτωχότερων χωρών, απευθύνοντας έκκληση για διακοπή των επιδοτήσεων με τις οποίες οι Ευρωπαίοι προστατεύουν τα αγροτικά προϊόντα τους έναντι των φθηνότερων ξένων.

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας - ο ηγετικός ρόλος τον οποίο επιδιώκει να παίξει στη Λατινική Αμερική έχει ψυχράνει τις σχέσεις του με τον πρόεδρο της Βραζιλίας Ινάσιο Λούλα - επισκέπτεται το Λονδίνο, προσκεκλημένος του δημάρχου της πόλης Κεν Λίβινγκστον. Θα συναντηθεί με μέλη της Αριστεράς, των Εργατικών και της ηγεσίας των βρετανικών συνδικάτων. Αυτό που λείπει από την ατζέντα του είναι ένα τετ α τετ με τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ. Άλλωστε, θα ήταν δύσκολο να σφίξει το χέρι εκείνου τον οποίο κάποτε είχε αποκαλέσει «σκυλάκι των Αμερικανών».

Στην ατζέντα του προέδρου Τσάβες, πάντως, περιλαμβάνεται γεύμα με τον νομπελίστα συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18536&m=N59&aa=3)

Δρόμοι

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

H ανθρωπότητα...

... απέκτησε έναν νέο εχθρό. Ονομάζεται Έβο Μοράλες, ήταν κάποτε καλλιεργητής κόκας και είναι σήμερα πρόεδρος της Βολιβίας. Τις προάλλες εξήγησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γιατί έστειλε στρατεύματα να ανακτήσουν τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών της χώρας του. Οι φυσικοί πόροι της Βολιβίας, είπε, καταληστεύονταν από ξένες εταιρείες και τώρα επιστρέφουν στον λαό. Πριν από δέκα ημέρες διευκρίνισε στη Σύνοδο Κορυφής της Βιέννης ότι αυτές οι ξένες εταιρείες δεν πρόκειται να αποζημιωθούν. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι επακολούθησε.

Ο Τόνι Μπλερ...

... τον συμβούλεψε να χρησιμοποιήσει την εξουσία του με σύνεση (σαν να συμβούλευε δηλαδή ο Χιου Χέφνερ τον Πάπα να είναι σεξουαλικά εγκρατής). Και η Κοντολίζα Ράις τον αποκάλεσε δημαγωγό. Ας ήταν παράνομη η ιδιωτικοποίηση των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της Βολιβίας τη δεκαετία του 1990. Ας εξαθλίωσε αυτή η αρπαγή του φυσικού πλούτου τον λαό. Ας είχε υποσχεθεί ο Μοράλες αυτή την εθνικοποίηση πριν ακόμη εκλεγεί πρόεδρος. Τέσσερις ημέρες πριν κάνει την εθνικοποίηση ο Μοράλες, επισημαίνει ο Τζορτζ Μόνμπιοτ στην «Γκάρντιαν», ακόμη μία μεγαλύτερη εθνικοποίηση έγινε σε ακόμη μια φτωχότερη χώρα: το Τσαντ της Αφρικής. Πώς αντέδρασαν οι επικριτές του Μοράλες σε αυτή την εθνικοποίηση; Δεν αντέδρασαν καθόλου. Υποκριτικά, γύρισαν τα μάτια αλλού. Γιατί;

H εκμετάλλευση...

... των πετρελαίων του Τσαντ γινόταν από το 2000 με την οικονομική βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που είχαν αποσπάσει από την κυβέρνηση του Ιντρίς Ντεμπί την υπόσχεση ότι ένα μέρος από τα έσοδα θα πήγαινε για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Στο σχέδιο μετείχαν και πολυεθνικές του πετρελαίου (Exxon, Petronaw, Chevron), οι οποίες άνοιξαν 300 πηγάδια και κατασκεύασαν αγωγό μέχρι το Καμερούν. Ξαφνικά, στις αρχές αυτής της χρονιάς, η κυβέρνηση του Τσαντ έσκισε το συμφωνητικό, άρπαξε τα χρήματα που προορίζονταν για τις μελλοντικές γενιές και τα μετέφερε σε ένα κονδύλι που ονομάζεται «γενικές δαπάνες» (έτσι λένε στο Τσαντ την αγορά όπλων). H Παγκόσμια Τράπεζα ανέστειλε τις πιστώσεις. H κυβέρνηση του Τσαντ απείλησε να κλείσει τις πετρελαιοπηγές. Οι πολυεθνικές διαμαρτυρήθηκαν στον «μπαμπά» (την αμερικανική κυβέρνηση). Και η Παγκόσμια Τράπεζα αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Το νέο συμφωνητικό αναγνωρίζει στην κυβέρνηση του Τσαντ το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει με τα έσοδα από το πετρέλαιο.

Από τη μια...

... πλευρά λοιπόν έχουμε έναν άνθρωπο που τήρησε την υπόσχεσή του να βοηθήσει τους φτωχούς. Και από την άλλη, έναν άνθρωπο που παραβίασε την υπόσχεσή του για να αγοράσει όπλα. Τον έναν τον βρίζουν ανεύθυνο και δημαγωγό. Και τον άλλο τον αφήνουν να κάνει ό,τι θέλει. Γιατί άραγε; Επειδή οι ενέργειες του Ντεμπί δεν ζημιώνουν τις πολυεθνικές. Οι ενέργειες του Μοράλες τις ζημιώνουν. Όταν ο Μπλερ, η Κοντολίζα και οι άλλοι λένε «ο λαός», εννοούν τις πολυεθνικές. Γι' αυτό ακριβώς μισούν τον Μοράλες. Επειδή όταν λέει «ο λαός», εννοεί τον λαό.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18541&m=N37&aa=3)

ΛΑ ΠΑΣ.-

Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες (λατιφουντίστας), σημαντικό τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας της Βολιβίας, περνούν στην αντεπίθεση. Οπως δηλώνουν σε όλους τους τόνους, δεν πρόκειται να αποδεχτούν το σχέδιο αναδιανομής γης που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Εβο Μοράλες, που προβλέπει και την παραχώρηση 5 εκατομμυρίων εκταρίων σε ακτήμονες και φτωχούς αγρότες και ιθαγενείς. Αντεπίθεση ακόμη και με «τάγματα θανάτου».
Σύμφωνα με τις πληροφορίες από την περιοχή, η φιλοπόλεμη διάθεση των λατιφουντίστας και των εταιριών παραγωγής αγροτικών προϊόντων, ειδικά στην πλούσια ανατολική επαρχία της Σάντα Κρους, εντείνεται μέρα τη μέρα και οι οργανώσεις που τους εκπροσωπούν ανακοίνωσαν την άρνησή τους να λάβουν μέρος στο διάλογο που κάλεσε η κυβέρνηση με όλους τους φορείς και τις οργανώσεις που έχουν άμεση εμπλοκή στην καλλιέργεια και εκμετάλλευση της γης. Διάλογο που θα ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή στο κράτος τεράστιων εκτάσεων αρόσιμης γης που παραμένουν αναξιοποίητες, ή είναι εγκαταλειμμένες ή έχουν χαρακτηριστεί «άγονες», ώστε να διανεμηθούν σε μικρούς και κυρίως ακτήμονες αγρότες. Εντούτοις, οι μεγαλογαιοκτήμονες τις θεωρούν «τσιφλίκι» τους και αρνούνται οποιαδήποτε άλλη επιλογή...

Οι αντιδράσεις δεν πρόκειται, καθώς φαίνεται, να παραμείνουν στο επίπεδο της άρνησης του διαλόγου, καθώς πολλοί αξιωματούχοι της βολιβιανής κυβέρνησης θεωρούν ότι θα υπάρξουν προβοκάτσιες. Μάλιστα, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μ. Σαλβατιέρα, επιβεβαίωσε την ύπαρξη παράνομων ένοπλων οργανώσεων, έμμισθων οπλοφόρων στην υπηρεσία των μεγαλογαιοκτημόνων, ώστε να προστατευτούν ακόμη και με αίμα οι ιδιοκτησίες τους, και η κυβέρνηση με τη μορφή επείγοντος θα εφαρμόσει το νόμο για τις παραστρατιωτικές οργανώσεις...

Στο μεταξύ, η Πρένσα Λατίνα μετέδωσε ότι η πρώτη Περιφερειακή Σύνοδος για την Ενεργειακή Ενοποίηση της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής θα γίνει στη Βολιβία από την 5η έως την 8η Σεπτέμβρη, και πιο συγκεκριμένα στη Σάντα Κρους. Σ' αυτήν, θα προωθηθούν πολιτικές στο πλαίσιο της Εναλλακτικής Μπολιβαριανής Λύσης για την Αμερική (ALBA), που επιχειρούν να εμπεδώσουν η Κούβα, η Βενεζουέλα και η Βολιβία, ως αντίβαρο στις προωθούμενες από τις ΗΠΑ συμφωνίες «ελεύθερου εμπορίου».

Τέλος, από το Καράκας, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας αποκήρυξε χθες το «νεοφιλελεύθερο» χαρακτήρα του λεγόμενου Ομίλου των Τριών («G-3»), στον οποίο συμμετέχει μαζί με το Μεξικό και την Κολομβία. Το υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε απόφαση, με την οποία κύρωσε την αποχώρηση της χώρας από την «G-3», διότι «βάζει τα εμπορικά κέρδη πάνω από τους λαούς, πάνω από τους ανθρώπους». Πρόσθεσε ότι οι εμπορικές σχέσεις που θέλει να συνάπτει η Βενεζουέλα βασίζονται στις αρχές της συνεργασίας και των δεσμών αλληλεγγύης. Την Κυριακή, ο Πρόεδρος της χώρας Ούγο Τσάβες είχε ανακοινώσει ότι η Βενεζουέλα αποχωρεί από την «G-3», ώστε να επικεντρωθεί στην πλήρη ένταξή της στην Κοινή Αγορά του Νότου.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=25/5/2006&id=6681&pageNo=18&direction=1

Την περασμένη Κυριακή 21 Μάη, στην κατάμεστη πλατεία Μπολίβαρ στην Μπογκοτά και σε ένα ιδιαίτερα ενθουσιώδες και γιορτινό κλίμα, ο Κάρλος Γκαβίρια, υποψήφιος της συμμαχίας Δημοκρατικός Εναλλακτικός Πόλος (PDA), όπου συμμετέχει και το Κολομβιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα, κλείνοντας την προεκλογική εκστρατεία του παραπάνω συνδυασμού, για τις προεδρικές εκλογές που διεξάγονται σήμερα στην Κολομβία, ξεκίνησε την ομιλία του τονίζοντας: «Ποτέ δεν ήταν πιο καθαρό το δίλημμα για τον κολομβιανό λαό: Να παρατείνει μία πρόταση αυταρχική και συντηρητική ή να οικοδομήσει μία δημοκρατική πρόταση για το καλό της Κολομβίας;».

Σε ολόκληρη τη χώρα, όπου πραγματοποιήθηκαν προεκλογικές συγκεντρώσεις του Πόλου, η προσέλευση του κόσμου ήταν ιδιαίτερα μαζική.


Ας σημειωθεί ότι αυτές οι τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις μαζικής στήριξης κοινωνικών φορέων διεξήχθησαν σε κλίμα έντονων αγώνων, διαμαρτυριών και απεργιακών κινητοποιήσεων σε ολόκληρη τη χώρα. Ενάντια στη Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου (TLC) με τις ΗΠΑ, ενάντια στην επανεκλογή του σημερινού Προέδρου φιλοφασίστα Αλβάρο Ουρίμπε Βέλες, καθώς και για αγροτική μεταρρύθμιση, δικαιώματα στην Παιδεία και στη Δημόσια Υγεία. Δικαστές και εργαζόμενοι στη δικαιοσύνη να απεργούν για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, εργαζόμενοι στον αγροτικό τομέα, στην πολυεθνική «Drymmond» και την «Ecopetrol» να προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι σε δημόσια πανεπιστήμια να καταγγέλλουν και να απορρίπτουν τις απειλές ενάντια σε συντρόφους τους κλπ.

Αυτό το σύνθετο πανόραμα αγώνων εμψύχωσε την αλληλεγγύη και τη μαζική στήριξη στον υποψήφιο του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου. «Γεγονός που τα ΜΜΕ μαζικής τρέλας», όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Ολάφο Μολταλμπάν στο Πρακτορείο Ειδήσεων Νέα Κολομβία (Anncol) «προσπαθούν να αμβλύνουν, να το εξαφανίσουν, ευελπιστώντας ότι ο υπόλοιπος πληθυσμός θα παραμείνει απληροφόρητος».

Είναι ολοφάνερη η χρησιμοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού υπέρ της εκστρατείας επανεκλογής του σημερινού Προέδρου Ουρίμπε Βέλες, που αποδειγμένα έχει στενές σχέσεις με τους παραστρατιωτικούς και τους μαφιόζους. Με δηλώσεις τους ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και ο Υπατος Αρμοστής, που εμφανίζονταν καθημερινά σε όλα τα ΜΜΕ, προέτρεπαν σε επιθέσεις ενάντια σε οποιονδήποτε δε στηρίζει την εκστρατεία τους και βρίσκεται στην αντιπολίτευση, χαρακτηρίζοντάς τους «τρομοκράτες». Η κολομβιανή Δεξιά έχει, κυριολεκτικά, γαντζωθεί από την ιδέα ότι η καταστολή θα τη σώσει. Είναι η εναλλακτική λύση που της απομένει, να καταστείλει διά πυρός και σιδήρου τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του λαϊκού κινήματος, δολοφονώντας κομμουνιστές, ιθαγενείς, συνδικαλιστές, φοιτητές, αγρότες, καθηγητές κλπ. Και φυσικά για όλα αυτά στηρίζεται στον «χωρίς όρους» σύμμαχό της, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Γι' αυτό δεν εκπλήσσει η αναζωπύρωση του βρώμικου πολέμου και της κρατικής τρομοκρατίας ενάντια στην αντιπολίτευση, όπως για παράδειγμα στο Νότο (Ναρίνιο, Μέτα και Κάουκα) ενάντια στην Κοινωνική Διάσκεψη, όπου δολοφονήθηκαν, πολύ πρόσφατα, 5 ιθαγενείς, δεκάδες τραυματίστηκαν, ενώ έγιναν και συλλήψεις ή δολοφονώντας τον ιθαγενή ηγέτη Απαρταδό, στο Ουραμπά, ο οποίος είχε πάει στην προεκλογική συγκέντρωση του υποψηφίου του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου, Κάρλος Γκαβίρια, την Παρασκευή 19 Μάη. Νομίζουν ότι ισοπεδώνοντας με τανκς και ελικόπτερα το κίνημα των ιθαγενών, των αγροτών και των Αφροκολομβιανών, που διαμαρτύρονται και αγωνίζονται για ιστορικά δικαιώματα και αιτήματα, θα τους κάνουν να σωπάσουν.

Με τον ίδιο τρόπο που προσπάθησαν να σωπάσουν και τους πατριώτες κομμουνιστές της Πατριωτικής Ενωσης (UP), ενώ πολύ πρόσφατα προχώρησαν σε άλλη μία άνανδρη ενέργεια, εξοντώνοντας, το περασμένο Σαββατοκύριακο, έναν ακόμα επιζώντα της Πατριωτικής Ενωσης, τον Αλεξάντερ ντε Χεσούς Γκαλίντο, του οποίου το πτώμα βρέθηκε την Κυριακή 21 του Μάη στο δήμο Κότα με σημάδια εγκαυμάτων και ακρωτηριασμών.

Οπως σημειώνει σε κεντρικό άρθρο του στο Πρακτορείο Ειδήσεων Νέα Κολομβία (Anncol) ο Μολταλμπάν: «Επιβάλλεται η πολιτική ήττα της ολιγαρχίας ως κυρίαρχης τάξης, ώστε να γεννηθεί ένας διαφορετικός κόσμος, με δικαιώματα για όλους, με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, που αυτός ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να του τον στερήσουν και πάλι». Και συνεχίζει: «H κυρίαρχη τάξη της Κολομβίας δεν μπορεί να κρύψει πια την καινούρια πραγματικότητα που αναβλύζει στους δρόμους, όπως δεν μπόρεσε να αποσιωπήσει ότι πλέον δεν μπορεί να γεμίζει πλατείες, συγκεκριμένα την ιστορική πλατεία Μπολίβαρ στην Μπογκοτά, στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση των δυνάμεων της Δεξιάς. Σε αντίθεση με τις δυνάμεις της Αριστεράς, που με δυσκολία χώρεσαν στην ίδια πλατεία. Η δυσανασχέτησή τους ήταν τόσο μεγάλη, που δε δημοσίευσαν καν τις φωτογραφίες από την κατάμεστη πλατεία τη βραδιά της συγκέντρωσης του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου».

Στο σύνθετο πολιτικό σκηνικό της χώρας με πάνω από 35 εκατομμύρια κατοίκους, εκτός από τους Ουρίμπε και Γκαβίρια που αναφέραμε και φαίνονται οι επικρατέστεροι, ως υποψήφιοι πρόεδροι συμμετέχουν και ο Οράσιο Σέρπα από το κόμμα των Φιλελευθέρων, ο Αντάνας Μόκους, ο Κάρλος Ρινκόν και μέχρι πρόσφατα (απέσυρε την υποψηφιότητά του την τελευταία βδομάδα) ο Αλβάρο Λέιβα, από το Εθνικό Κίνημα Συμφιλίωσης (προέρχεται από το συντηρητικό κόμμα που τώρα στηρίζει τον Ουρίμπε, αλλά έχει ανοιχτά τοποθετηθεί υπέρ της συμφωνίας ειρήνευσης με το αντάρτικο κίνημα). Από την πλευρά των υποψηφίων της αντιπολίτευσης εκφράζονται ανοιχτά φόβοι για εκτεταμένη επιχείρηση νοθείας από τις δυνάμεις του Ουρίμπε.

Πρέπει επίσης να συμπληρώσουμε ότι για την κρίσιμη εκλογική μάχη που δίνεται σήμερα και το ένοπλο αντάρτικο κίνημα (κυρίως οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού FARC - EP), ένα σημαντικότατο στοιχείο του λαϊκού κινήματος που αντιπαλεύει τον αυταρχισμό του κράτους πάνω από 40 χρόνια, έχει καλέσει στην καταψήφιση του φασίστα Ουρίμπε, χωρίς να δηλώνει ανοιχτά την υποστήριξή του σε κανέναν υποψήφιο της αντιπολίτευσης. Πάντως, όπως έχουν δημοσιοποιήσει οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις, σκοπεύουν, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος της χώρας, να προχωρήσουν στη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής αναδιοργάνωσης, που θα παλέψει για ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα, κυβέρνηση που στην αρχή θα λειτουργεί μυστικά, αλλά που με τις επαφές που ήδη γίνονται, σε αυτή θα έχουν εκπροσώπηση αντιπροσωπευτικά οργανώσεις του λαϊκού κινήματος.


Γ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3392077&publDate=28/5/2006

ΜΠΟΓΚΟΤΑ.-

Υπό το άγρυπνο βλέμμα 220.000 μελών των δυνάμεων ασφαλείας, οι προεδρικές εκλογές κύλησαν «ομαλά»... τόσο που, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, τις πρώτες πρωινές ώρες τα αποτελέσματα ήταν γνωστά... Ο Πρόεδρος, Αλβαρο Ουρίμπε, εξασφάλισε από τον πρώτο κιόλας γύρο την επανεκλογή του με ποσοστό 62,12%.

Βάσει των αποτελεσμάτων που μετέδωσε το υπουργείο Εσωτερικών της χώρας, τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου - PDA, της αριστερής εκλογικής συμμαχίας όπου συμμετέχει και το Κολομβιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα, Κάρλος Γκαβίρια, με 22%, που είναι το καλύτερο αποτελέσματα στην ιστορία της Κολομβίας για τις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις, και, μάλιστα, σε κλίμα τρομοκρατίας. Αντιθέτως, ο Οράσιο Σέρπα, υποψήφιος του πάλαι πότε ισχυρού Φιλελεύθερου Κόμματος, καταποντίστηκε στην τρίτη θέση με 12%.

Πάντως, η συμμετοχή στις εκλογές δεν ξεπέρασε το 45%. Εννοείται ότι ο πρώτος που έσπευσε να συγχαρεί τον Ουρίμπε ήταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Ου. Μπους, εξάλλου, είναι ο στενότερος και ίσως ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχος των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Εννοείται, επίσης, ότι ο βρώμικος πόλεμος κατά του λαϊκού και αντάρτικου κινήματος εκ μέρους της κυβέρνησης Ουρίμπε θα συνεχιστεί.


http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/5/2006&id=6684&pageNo=11&direction=1

Στον απόηχο της βαρβαρότητας των αρχών ασφαλείας κατά μικρών παιδιών, μαθητών και δημοσιογράφων για δεύτερη συνεχόμενη μέρα και τις νευρικές κινήσεις της κυβέρνησης της Προέδρου Μισέλ Μπατσελέ, ώστε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο διάλογος των φορέων της Παιδείας με την κυβέρνηση συνεχίστηκαν χτες.

Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν πληροφορίες εάν έχει αρθεί το αδιέξοδο και η Μισέλ Μπατσελέ ξεπεράσει την πιο σοβαρή κρίση της διακυβέρνησής της πολύ λίγες μέρες από την ανάληψη της προεδρίας.

Το μόνο που έχει γίνει γνωστό, είναι το τελεσίγραφο που έδωσαν οι φορείς της Παιδείας, ότι σε περίπτωση που δεν τιμήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, προκειμένου να εκλεγεί στο δεύτερο γύρο, τότε νέα πανεθνική κινητοποίηση θα λάβει χώρα τη Δευτέρα, 5 Ιούνη. Πιθανώς και πανεθνική απεργία, καθώς τα συνδικάτα βρίσκονται στο πλευρό των μαθητών, δηλαδή των παιδιών τους.

Εντούτοις, η «επανάσταση των πιγκουίνων» - όπως ονομάστηκαν οι κινητοποιήσεις εξαιτίας της ηλικίας των παιδιών που συμμετέχουν σε αυτές -που ξεκίνησε πριν από μερικές βδομάδες με την κατάληψη ορισμένων σχολείων και τώρα έχει επεκταθεί σε όλη τη χώρα δείχνει αμετάκλητη προς το παρόν. Απαιτούν ελεύθερη και δίκαιη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, δωρεάν μεταφορά στα δημόσια μέσα συγκοινωνίας, την αύξηση των δωρεάν παροχών σε μη προνομιούχους φοιτητές και μαθητές και ανάκληση του Οργανικού Νόμου για την Παιδεία του δικτάτορα Αουγούστο Πινοτσέτ, που καθορίζει από το σχολικό πρόγραμμα διδασκαλίας μέχρι και τα κριτήρια διορισμού των δασκάλων και καθηγητών στα δημόσια σχολεία.

Φυσικά, η κυβέρνηση Μπατσελέ προσπάθησε να «μειώσει» το χαρακτήρα του τελεσιγράφου, τονίζοντας ότι οι φορείς της Παιδείας «βρίσκονται στο τραπέζι του διαλόγου». Επίσης, η πρόεδρος της χώρας για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις έπαυσε ανώτερο στέλεχος της Αστυνομίας, λόγω της «ακραίας συμπεριφοράς» αρκετών αστυνομικών στις προχτεσινές πορείες. Λίγη ώρα αργότερα, οι δυνάμεις ασφαλείας έδρασαν εκ νέου, στρεφόμενοι και πάλι με βαρβαρότητα κατά των μαθητών και των δασκάλων που διαδήλωσαν για δεύτερη συνεχόμενη μέρα.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=2/6/2006&id=6687&pageNo=12&direction=1

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.-
Με την υποστήριξη περίπου 100 λαϊκών και κοινωνικών οργανώσεων, οι μαθητές των γυμνασίων της Χιλής άρχισαν χθες Δευτέρα πανεθνική αποχή από τα μαθήματά τους και προανήγγειλαν μαζικές κινητοποιήσεις, μετά την ανακοίνωσή τους ότι απορρίπτουν το σχέδιο της κυβέρνησης της Προέδρου Μισέλ Μπατσελέ να «βελτιώσει» το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, υιοθετώντας μέρος των αιτημάτων των μαθητικών οργανώσεων, μετέδωσε χθες η Πρένσα Λατίνα.

Οι μαθητές διέψευσαν τις πληροφορίες που διαρρέουν στα ΜΜΕ στελέχη της κυβέρνησης περί «διάσπασης» του μαθητικού κινήματος και διαμαρτυρήθηκαν για τις πιέσεις που τους ασκούν οι αρχές για να διαλύσουν το συντονιστικό τους όργανο. «Διαψεύδουμε κάθε πιθανή διάσπαση. Είναι η κυβέρνηση που προσπαθεί να διχάσει το κίνημα, αλλά αυτό δεν έγινε δυνατό», είπε η Καρίνα Δελφίνο, στέλεχος του Συντονιστικού των μαθητών. Ο Σανχουέσα, άλλος ένας ηγέτης του μαθητικού κινήματος, είπε ότι δεν προωθούνται πλέον οικονομικά αιτήματα, αλλά μια «ριζική αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος» της Χιλής.

Την είδηση επιβεβαίωσε, ουσιαστικά, ο υπουργός Παιδείας Μάρτιν Ζίλιτς, λέγοντας ότι οι μαθητές απέρριψαν τις κυβερνητικές προτάσεις. Ειδικότερα, αρνήθηκαν να δεχτούν το υπουργικό επιχείρημα ότι είναι οικονομικά ανέφικτη η παροχή δωρεάν μεταφοράς και η κατάργηση των εισαγωγικών διδάκτρων. Παράλληλα, τα Πανεπιστήμια ξεκινούν σε ένδειξη αλληλεγγύης καταλήψεις και κινητοποιήσεις, ενώ τη συμπαράστασή τους εξέφρασαν και εργατικά συνδικάτα. Σε διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν χθες στην πρωτεύουσα, η αστυνομία για άλλη μια φορά επιχείρησε βίαια να τις καταστείλει.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=6/6/2006&id=6689&pageNo=48&direction=1

Ο απολογισμός των μαθητικών κινητοποιήσεων, της περασμένης Δευτέρας 5 του Ιούνη, στη Χιλή, είναι πάνω από 300 συλλήψεις και δεκάδες τραυματίες, μεταξύ των οποίων και ο φωτορεπόρτερ της εφημερίδας «Ελ Σίγκλο», oργάνου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, Χόρχε Σουνίγα, ο οποίος χτυπήθηκε άγρια με σίδερο στο κεφάλι και μεταφέρθηκε αναίσθητος σε κέντρο υγείας. Ο γνωστός φωτορεπόρτερ είχε τραβήξει φωτογραφίες σε προηγούμενες κινητοποιήσεις, όπου εμφανίζονταν αστυνομικοί με πολιτικά που είχαν εισχωρήσει σε διαδηλώσεις μαθητών, φωτογραφίες τις οποίες δημοσίευσε, πριν δέκα μέρες περίπου, το πρακτορείο «Πρένσα Λατίνα».

Οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν, και πάλι, σε άγρια καταστολή με δακρυγόνα και αντλίες νερού στο Σαντιάγο, πρωτεύουσα της χώρας, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις, όπως, σε Σερένα και Ικίκε, βόρεια του Σαντιάγο, Πουέρτο Μοντ και Κονσεπσιόν, νότια του Σαντιάγο. Και στο Βαλπαράισο, λιμάνι που βρίσκεται 120 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις όπου συμμετείχαν πάνω από 12.000 μαθητές και εργαζόμενοι της πόλης που στηρίζουν τις μαθητικές κινητοποιήσεις.

Τρεις εκπρόσωποι της Συντονιστικής Συνέλευσης των Σπουδαστών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ACES), κύριου συντονιστικού οργάνου των μαθητικών κινητοποιήσεων, που έχουν παραλύσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Χιλή, σχεδόν ένα μήνα τώρα, με πικέτες που έγραφαν «Ούτε διασπασμένοι, ούτε φθαρμένοι», προέβησαν σε διαμαρτυρία στο Εθνικό Ινστιτούτο, αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο στις θεωρίες για πιθανές τριβές στο εσωτερικό του μαθητικού κινήματος και καταγγέλλοντας πιέσεις εκ μέρους των αρχών με στόχο την εξάρθρωση του συντονιστικού τους οργάνου.

«Διαψεύδουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο οποιαδήποτε διάσπαση. Η κυβέρνηση είναι εκείνη που προσπάθησε να σπάσει την ενότητα του κινήματός μας. Θέλησε να μας διασπάσει, ωστόσο δεν τα κατάφερε, και αυτό φάνηκε στη συνέχεια», δήλωσε η Καρίνα Ντελφίνο, μέλος της Συντονιστικής Συνέλευσης, μετά από συνεδρίαση του οργάνου κεκλεισμένων των θυρών.

Η Μαρία Χεσούς, άλλο ένα διακεκριμένο μέλος του κινήματος, ανέφερε με τη σειρά της ότι τα κολέγια της αριστοκρατικής κοινότητας της Προβιντένσια καθώς και από το εσωτερικό της χώρας εξέφρασαν την ακλόνητη συμπαράσταση και στήριξή τους στις μαθητικές κινητοποιήσεις. «Παραμένουν, δεν πέφτουν, βρισκόμαστε στον ίδιο αγώνα», διαβεβαίωσε.

Οι μαθητές κατήγγειλαν ακόμα ότι το Σάββατο 3 του Ιούνη έγινε μία μυστική συνάντηση, την οποία συγκάλεσε ο υπουργός Παιδείας Μαρτίν Σιλίκ, ο οποίος κατηγορείται από πολιτικούς κύκλους μέσα και έξω από την κυβέρνηση για κακή διαχείριση της κρίσης, με γονείς και κάποια εξουσιοδοτημένα, υποτίθεται, άτομα από μαθητές που απεργούν.

Οι διαδηλώσεις της Δευτέρας είναι η δεύτερη μαθητική κινητοποίηση σε εθνικό επίπεδο σε διάστημα περίπου μιας βδομάδας, στην οποία συμμετείχαν και μαθητές ιδιωτικών σχολείων, αλλά και πολλές συνδικαλιστικές, κοινωνικές οργανώσεις, όπως των καθηγητών, των υπαλλήλων στον τομέα της Υγείας, εργαζομένων στο υπουργείο Παιδείας, καθώς επίσης και η Εθνική Ομοσπονδία Σχολικών Μεταφορών και Τουρισμού της Χιλής.

Οι μαθητές πραγματοποίησαν μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας, που κατέληξε σε συγκρούσεις με την αστυνομία, απαιτώντας πραγματικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα και κυρίως τη μεταρρύθμιση του Οργανικού Συνταγματικού Νόμου της Εκπαίδευσης (LOCE), που είχε εγκρίνει ο αιμοσταγής δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ μία μέρα πριν εγκαταλείψει την εξουσία, το 1989. Ο εν λόγω νόμος παρέχει στον ιδιωτικό τομέα, στο κεφάλαιο, έναν καθοριστικό, πρωταρχικό ρόλο στην εκπαίδευση, σε βάρος κοινωνικών στρωμάτων με χαμηλότερα εισοδήματα.

Στο μεταξύ, την Τρίτη 6 του Ιούνη, μετά από οκτώ ώρες συνεδρίασης στο λύκειο Μπάρος Μποργκόνιο, στην πρωτεύουσα Σαντιάγο, οι εκπρόσωποι της Συντονιστικής Συνέλευσης δήλωσαν ότι οι μαθητικές κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν σε εθνικό επίπεδο λόγω της αρνητικής στάσης της κυβέρνησης στα νέα αιτήματά τους.

Ας σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί μία νέα πρωτοβουλία της κυβέρνησης, η οποία έστειλε στο Κοινοβούλιο ένα σχέδιο νόμου για τα θέματα της Παιδείας. Η πρωτοβουλία προτείνει αλλαγές στον επίμαχο Οργανικό Συνταγματικό Νόμο του Πινοτσέτ, κύριο αίτημα των μαθητών, καθώς και τη δημιουργία μιας Προεδρικής Συμβουλευτικής Επιτροπής - με συμμετοχή μαθητών, αλλά εξαρτώμενη από την κυβέρνηση - που θα εξετάσει γενικότερα θέματα της Παιδείας. Το μαθητικό κίνημα, λοιπόν, επιμένει και απαιτεί το 50% συν ένα των εκπροσώπων αυτής της νέας Επιτροπής να είναι από μαθητικές και κοινωνικές οργανώσεις της χώρας που θα προτείνει η ACES, συντονιστικό όργανο του μαθητικού κινήματος. «Από αυτό το αίτημα δεν κάνουμε πίσω. Εμείς ως Συντονιστική Συνέλευση έχουμε κάνει μία πρόταση, που έχει να κάνει ουσιαστικά με το επίπεδο συμμετοχής που επιθυμούμε να έχουμε αναφορικά με το Νόμο (Οργανικό Συνταγματικό για την Εκπαίδευση) στην επιτροπή που θα δημιουργηθεί», δήλωσε η εκπρόσωπος του ACES, Καρίνα Ντελφίνο. Στόχος του κινήματος είναι να υπογράψει η Πρόεδρος Μπατσελέ το κείμενο με τις προτάσεις γύρω από το παραπάνω θέμα. «Μόνο στην περίπτωση που η Πρόεδρος υπογράψει αυτό που ζητάμε θα σταματήσουμε τις καταλήψεις και την απεργία», είναι η θέση των μαθητών.

Μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων, επίσημες πηγές ανέφεραν, την Τρίτη, ότι η Μπατσελέ θα ανακοινώσει σύντομα τη σύνθεση της επίμαχης Συμβουλευτικής Επιτροπής, που θα αποτελέσει κλειδί για την αλλαγή πορείας στην εκπαιδευτική πολιτική της χώρας, την οποία απαιτούν οι μαθητές, αφού η εκπαίδευση έχει μετατραπεί τώρα σε κερδοφόρο εμπόριο.

Από την πλευρά της η Προεδρία της χώρας, μέσω του εκπροσώπου της, Ρικάρδο Λάγος Βέμπερ, δήλωνε ότι η Πρόεδρος Μπατσελέ θα ορίσει - πριν από το προγραμματισμένο ταξίδι της στην Ουάσιγκτον (έγινε την περασμένη Πέμπτη) - τα μέλη της Επιτροπής «με κριτήρια που εκείνη θεωρεί κατάλληλα», απορρίπτοντας ξεκάθαρα το αίτημα των μαθητών. Στη συνέχεια, ο υπουργός Παιδείας, Μαρτίν Σιλίκ, ανέφερε πως όλοι οι παράγοντες θα εκπροσωπούνται σε αυτό το όργανο, αλλά απέρριψε την πλειοψηφική συμμετοχή των μαθητών λέγοντας: «Η μεταρρύθμιση δε λύνεται με ψήφους, αλλά με την εθνική συναίνεση».

Στις λιγότερες από εκατό μέρες από την άνοδό της στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, η Πρόεδρος Μπατσελέ αντιμετωπίζει έντονες διαμαρτυρίες. Κατ' αρχάς ήταν η κινητοποίηση των ιθαγενών Μαπούτσε ενάντια στον αντιτρομοκρατικό νόμο, με βάση τον οποίο θα δικάζονταν τέσσερις ομοεθνείς τους που δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να προσπαθήσουν να ανακτήσουν τα εδάφη όπου ανέκαθεν ζούσαν.

Η δεύτερη, σε λιγότερο από ένα μήνα, ήταν «ο ξεσηκωμός των πιγκουίνων», όπως ονομάστηκαν χαρακτηριστικά οι κινητοποιήσεις των μαθητών της μέσης εκπαίδευσης, που συνεχίζουν να συγκλονίζουν ολόκληρη τη χώρα και χαίρουν πλατιάς κοινωνικής στήριξης, απαιτώντας ριζικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Την πλήρη στήριξή του στον αγώνα που ξεκίνησαν οι μαθητές εκφράζει το ΚΚ Χιλής, που τα μέλη του συμμετέχουν ενεργά στους αγώνες, και ταυτόχρονα διατυπώνει τη θέση ότι δεν είναι μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα που χρειάζεται αλλαγή. Ανοίγει το ζήτημα της συνολικής συνταγματικής μεταρρύθμισης μετά τη στυγνή δικτατορία και τις αστικές κυβερνήσεις, που δε θέλησαν να αλλάξουν τους νόμους της δικτατορίας, και χαράζει την προοπτική για ριζικές κοινωνικές αλλαγές ώστε να μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες σε όλους τους τομείς, προβάλλοντας τη διέξοδο του σοσιαλισμού.


Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

http://www.rizospastis.gr/pag
e.do?id=6723&publDate=11%2F6%2F2006&direction=&pageNo=24

Μέγιστη οργή, και δικαίως, έχει προκαλέσει στη Βενεζουέλα ένα αμερικανικής κατασκευής βιντεοπαιχνίδι που δείχνει το Καράκας στις φλόγες στη διάρκεια στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ με στόχο την απελευθέρωση της χώρας από έναν «τύραννο διψασμένο για εξουσία», που παραπέμπει ευθέως στον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες.

Το παιχνίδι, που έχει τον τίτλο «Μισθοφόροι 2: Ο κόσμος στις φλόγες», δείχνει «τη μεγάλη διαστροφή της αμερικανικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών», υποστήριξε ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας, Χοσέ Βισέντε Ράνχελ, ο οποίος χαρακτήρισε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών «φωλιά γκάνγκστερ, λαθρεμπόρων ναρκωτικών και εγκληματιών», υποστηρίζοντας ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει να προκαλέσει πραξικόπημα κατά του Τσάβες.

Το νέο βιντεοπαιχνίδι είναι το δεύτερο μέρος σειράς (η πρώτη εξελίσσεται στη Χερσόνησο της Κορέας) και πρωταγωνιστής είναι ένας «πολέμαρχος» που θέλει να πάρει τον έλεγχο της Βενεζουέλας και των πετρελαίων της και φυσικά Αμερικανοί κομάντος σπεύδουν να εισβάλουν ώστε να διασώσουν τη χώρα!

Οι δημιουργοί του νέου παιχνιδιού της εταιρίας «Pandemic Studios», η οποία εδρεύει στο Λος Αντζελες, διέψευσαν πάντως ότι επηρεάστηκαν από την πολιτική της κυβέρνησης Μπους έναντι της Βενεζουέλας στην κατασκευή των «Μισθοφόρων».

«Τα στούντιο της "Pandemic" εργάζονται στον τομέα της διασκέδασης. Δεν είχαμε ποτέ κάποια επαφή με οποιαδήποτε αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία για το θέμα της παραγωγής του παιχνιδιού» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος της εταιρίας.

Εντούτοις, δύσκολα πείθει... Χαρακτηριστικά, η Μέρι ΜακΕλβίν σημείωσε στο Vheadline.com ότι ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι της «Pandemic Studios» δημιουργεί στον παίκτη την εντύπωση ότι «εισβάλλει στη Βενεζουέλα». Αναφερόμενος στο παιχνίδι, ο Ισμαελ Γκαρσία, μέλος του Κογκρέσου της Βενεζουέλας, σχολίασε ότι «νομίζω πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ γνωρίζει πώς να διεξάγει εκστρατείες ψυχολογικής τρομοκρατίας, ώστε να μπορεί να επιτύχει διάφορα πράγματα εν καιρώ».

Η ΜακΕλβίν εκτιμά ότι ο Γκαρσία δεν έπεσε και πολύ έξω: Η έρευνά της αποκάλυψε σχέσεις ανάμεσα στον CEO της «Pandemic», Τζος Ρέζνικ, και την κυβέρνηση Μπους. Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο «United Press International» (UPI) το Μάιο του 2005, «ο στρατός των ΗΠΑ πλήρωσε μια κατασκευάστρια παιχνιδιών 4 εκατ. δολάρια προκειμένου να αναπτύξει ένα εκπαιδευτικό εργαλείο το οποίο αποδείχτηκε αποτυχία... αλλά απέφερε εκατομμύρια στην εταιρία που το ανέπτυξε». Ενώ, σύμφωνα με το ABC News, το παιχνίδι «Full Spectrum Warrior» (Πολεμιστής Πλήρους Φάσματος) «είχε σχεδιαστεί για να εκπαιδευτεί το επόμενο κύμα των νεοσύλλεκτων, που έχουν μεγαλώσει με βιντεοπαιχνίδια, χρησιμοποιώντας επίσημες στρατιωτικές τακτικές και διαδικασίες, όμως το εργαλείο αυτό κρίθηκε απαρχαιωμένο πριν χρησιμοποιηθεί από το Στρατό». Και ο ίδιος ο Ρέζνικ είπε ότι «είχαμε ειδικούς που είχε ορίσει ο στρατός για την ανάπτυξή του από την αρχή έως την αποπεράτωσή του». Και πρόσθεσε: «Δεν ήταν το μόνο παιχνίδι που μας ζήτησε ο στρατός των ΗΠΑ».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/6/2006&id=6753&pageNo=3&direction=1

EΛΟΪZA EΛENA


ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Το κεφάλαιο μπορεί να κοιμάται ήσυχο: η γερουσιαστής Ελοΐζα Ελένα (Κόμμα του Σοσιαλισμού και της Ελευθερίας, PSOL) δεν έχει καμιά πιθανότητα να εκλεγεί πρόεδρος της Βραζιλίας.

Τον Δεκέμβριο του 2003, η Ελοΐζα Ελένα (το πλήρες όνομά της είναι Ελοΐζα Ελένα Λίμα ντε Μοράες Καρβάλιο) ήταν η πρώτη γερουσιαστής που διαγράφηκε από το Κόμμα των Εργαζομένων, το κυβερνών κόμμα του προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, επειδή προκάλεσε δημόσια το πρώην «δεξί χέρι» του προέδρου, τον Ζοζέ Ντιρκέου. Είχε τολμήσει να διαμαρτυρηθεί έντονα κατά του διορισμού του φιλελεύθερου Ενρίκε Μεϊρέγες στην προεδρία της κεντρικής τράπεζας της Βραζιλίας και στη συνέχεια παράκουε συστηματικά τις οδηγίες που έδινε το κόμμα της. Από τότε βέβαια, ο Ντιρκέου παραιτήθηκε και εξέπεσε του βουλευτικού αξιώματος, αφού κοινοβουλευτική επιτροπή διαπίστωσε πως εξαγόραζε τις ψήφους βουλευτών για να σιγουρεύει την έγκριση νομοσχεδίων που κατέθετε η κυβέρνηση. Όσο για την Ελοΐζα, μετά τη διαγραφή της έγινε η πρώτη γυναίκα στη Βραζιλία που ίδρυσε ένα κόμμα, το PSOL.

Αρχές Ιουνίου ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας και εξήγησε απερίφραστα τη βασική πολιτική θέση της - ένα είδος... σοσιαλιστικής ερμηνείας των Γραφών: «H Βίβλος λέει: ο άνθρωπος μπορεί να υπηρετεί ή τον Θεό ή το κεφάλαιο. Αυτός που υπηρετεί το κεφάλαιο, θα καεί στην Κόλαση»! Μολονότι δεν έχει πιθανότητα να εκλεγεί πρόεδρος, οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν 7% των προτιμήσεων - πράγμα που σημαίνει πως σχεδόν 8 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι υποστηρίζουν την υποψηφιότητά της. Ίσως όχι τόσο επειδή θέλει, όπως λέει, «να τεθούν υπό τον έλεγχο του βραζιλιάνικου λαού σημαντικοί τομείς της οικονομίας», αλλά επειδή θαυμάζουν την ευθύτητά της και το θάρρος της - τόσο στην πολιτική, όσο και στην προσωπική της ζωή. Στον πρώτο γάμο της είχε παντρευτεί έναν μηχανικό 15 χρόνια μεγαλύτερό της και ήταν 27 χρόνων όταν μάζεψε τα πράγματά της, πήρε αγκαλιά τα δυο παιδιά της και εγκατέλειψε τη συζυγική εστία. Δίδασκε τότε στη σχολή νοσηλευτριών του ομοσπονδιακού πανεπιστημίου της Αλαγκόα και εξηγεί πως πήρε την απόφαση να χωρίσει τον σύζυγό της επειδή αυτός ζήλευε την επαγγελματική ανεξαρτησία της.

Στο Ρίο ντε Τζανέιρο, η Ελοΐζα έχει τη μεγαλύτερη υποστήριξη (18,6%) στη Ζόνα Σουλ, την πλουσιότερη περιοχή της πόλης, εκεί όπου οι κάτοικοι κάθε άλλο παρά προσβλέπουν σε κάποια επαναστατική αλλαγή στη χώρα. «Έχουν όμως κουραστεί από τους πολιτικούς και θέλουν να υποστηρίξουν κάποιον που αμφισβητεί αυθεντικά τον λήθαργο στον οποίο έχουν πέσει», λέει ο «πράσινος» βουλευτής του Ρίο Φερνάντο Γκαμπέιρα. Στη Γερουσία, όπου βρίσκεται εδώ και οκτώ χρόνια, η Ελοΐζα είναι εξαιρετικά δραστήριο μέλος πέντε διαφορετικών επιτροπών και στις ομιλίες της η λέξη «διαφθορά» επαναλαμβάνεται συχνά όταν αναφέρεται στο προεδρικό μέγαρο του Λούλα.


ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18573&m=N45&aa=1)

O αριστερός Oβραδόρ κατά του συντηρητικού Kαλντερόν

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ. Σκληρή μονομαχία μεταξύ του αριστερού υπερασπιστή των λαϊκών αιτημάτων, Αντρές Μανουέλ Λόπες Οβραδόρ, και του συντηρητικού Φελίπε Καλντερόν, ο οποίος υπόσχεται ξένες επενδύσεις, θα είναι, όπως όλα δείχνουν, το τελικό επεισόδιο της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη προέδρου στο Μεξικό, την ερχόμενη Κυριακή. Οι τελευταίες συγκεντρώσεις έγιναν την Τετάρτη, οπότε γράφτηκε το τυπικό τέλος της θυελλώδους αναμέτρησης, αμαυρωμένης από βροχή πικρόχολων σχολίων των πολιτικών αντιπάλων, αλλά και έξαρση των βίαιων επεισοδίων σχετικών με ναρκωτικά. Οποιος και αν είναι ο νικητής, σχολιάζουν οι πολιτικοί παρατηρητές, θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της αναζωογόνησης της οικονομίας και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, κινήσεις που θα βοηθούσαν στην παύση της ροής Μεξικανών μεταναστών προς τις ΗΠΑ.

Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον πρώην δήμαρχο της Πόλης του Μεξικού, Λόπες Οβραδόρ, προβάδισμα δύο έως πέντε ποσοστιαίων μονάδων, έναντι του Φελίπε Καλντερόν, ενώ ο Ρομπέρτο Μαντράτζο, υποψήφιος του άλλοτε παντοδύναμου Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος, έρχεται τρίτος. Η εκστρατεία του Λόπες Οβραδόρ, υποψηφίου του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης, ενισχύθηκε αισθητά από την απόφαση του εργατικού συνδικάτου 150.000 ανθρακωρύχων να ακυρώσει προγραμματισμένη απεργία τους και να διακηρύξει την υποστήριξή του προς τον αριστερό διεκδικητή του προεδρικού θώκου.

Οι εκλογές της Κυριακής «θα καταδείξουν ότι το χρήμα δεν υπερισχύει πάντα έναντι της ηθικής και της τιμιότητας του λαού», δήλωσε ενώπιον των υποστηρικτών του ο πρώην δήμαρχος, ο οποίος επικρίνεται, με τη σειρά του, για λαϊκίστικες μεθόδους με αποκλειστικό στόχο την εξουσία. Το πλήθος τον καταχειροκρότησε, την Τετάρτη, στην ιστορική πλατεία Σοκάλο, όταν δήλωσε ότι σκοπεύει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της NAFTA, ώστε να διασφαλίσει τη διατήρηση των περιορισμών στις εισαγωγές βοδινού και φασολιών από τις ΗΠΑ. Στην τελευταία συγκέντρωση υποσχέθηκε επίσης να εξαπολύσει εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής, κίνηση που σε συνδυασμό με τις περικοπές των μισθών των κορυφαίων κυβερνητικών αξιωματούχων θα συμβάλει, όπως διαβεβαιώνει, στη χρηματοδότηση των φιλόδοξων κοινωνικών προγραμμάτων του. Εξαιρετικά δημοφιλής επί δημαρχίας του, από το 2000 έως το 2005, ο Λόπες Οβραδόρ κέρδισε ευρεία υποστήριξη μεταξύ των εκατομμυρίων φτωχών Μεξικανών.

Από την πλευρά του, ο Φελίπε Καλντερόν, υποψήφιος του κυβερνώντος Εθνικού Κόμματος Δράσης του απερχόμενου προέδρου Βισέντε Φοξ, απολαμβάνει τη στήριξη της μεγαλύτερης ομάδας επιχειρηματιών του Μεξικού και προειδοποιεί για τους κινδύνους που εγκυμονεί, όπως λέει, «η αλλαγή πλεύσης». Ο Φελίπε Καλντερόν, πρώην υπουργός Ενέργειας, διακήρυξε ενώπιον των υποστηριχτών του στη συγκέντρωση της Γκουανταλαχάρα ότι είναι «ο κατάλληλος άνθρωπος για το μέλλον» και ότι το κόμμα του είναι το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί οικονομική σταθερότητα. Τα στοιχεία είναι με το μέρος του, αφού η οικονομία, ύστερα από έτη στασιμότητας, σημείωσε φέτος ανάπτυξη της τάξεως του 5,5%. Ο Καλντερόν θέλει να ενθαρρύνει τις ξένες επενδύσεις, να επιτρέψει τις ιδιωτικές επενδύσεις στον κρατικό πετρελαϊκό τομέα και να περικόψει τους φόρους στις επιχειρήσεις.

Στην τρίτη θέση, παρότι υποψήφιος του μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος της χώρας, που κυβέρνησε επί 71 έτη, ο Ρομπέρτο Μαντράτζο, προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους ότι δεν πρόκειται για μονομαχία. «Το κόμμα μας είναι νικητής. Είναι γεννημένο να νικά, γεννημένο να υπερισχύει», δήλωσε. Υποψήφιοι, επίσης, είναι η Πατρίτσια Μερκάντο των Σοσιαλδημοκρατών και του Αγροτικού Εναλλακτικού Κόμματος και ο Ρομπέρτο Κάμπα της Νέας Συμμαχίας.

Παράλληλα με τις προεδρικές διεξάγονται εκλογές και για το Κογκρέσο και καθώς είναι απίθανο να κατακτηθεί η πλειοψηφία από ένα κόμμα, ο νέος πρόεδρος αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπος με τα ίδια κοινοβουλευτικά αδιέξοδα που χαρακτήρισαν την εξαετή προεδρία Φοξ.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_30/06/2006_189375)

Μεταξύ του υπερασπιστή των φτωχών Ομπραδόρ και του συντηρητικού τεχνοκράτη Καλντερόν

Της Ευρυδικης Μπερση

Ο ένας είναι άνευρος τεχνοκράτης με λαμπρές σπουδές στο Χάρβαρντ και υποστήριξη από την επιχειρηματική ελίτ, την Καθολική Εκκλησία και τον απερχόμενο πρόεδρο. Ο άλλος είναι παθιασμένος υπερασπιστής των φτωχών, με μακρά πολιτική πορεία και αξιοσημείωτη θητεία ως δήμαρχος της πόλης του Μεξικού. Το ποιος από τους δύο θα κερδίσει τις σημερινές προεδρικές εκλογές στο Μεξικό θα καθορίσει όχι μόνο την πορεία της χώρας, αλλά και την έκταση της αριστερής στροφής που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια στη Λατινική Αμερική. Η αναμέτρηση ανάμεσα στον 43χρονο Φελίπε Καλντερόν του συντηρητικού ΡΑΝ και στον 52χρονο Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραδόρ, του προοδευτικού ΡRD, είναι κάτι καινούριο για το Μεξικό – και όχι μόνο γιατί έχει παραγκωνίσει το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI), που κυβέρνησε ασταμάτητα τη χώρα επί 70 χρόνια.

Κατά της φτώχειας

Είναι η πρώτη φορά που ένας υποψήφιος αριστερού κόμματος έχει σοβαρές πιθανότητες να αναλάβει την εξουσία στα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Ο Ομπραδόρ, που διατηρούσε ελαφρό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, δεν είναι συγκρίσιμος ούτε με τον Φιντέλ Κάστρο της Κούβας, αλλά ούτε με τον Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας. Εχει μετριάσει τη γραμμή του ώστε να προσαρμοστεί στα δεδομένα μιας χώρας που διατηρεί ασφυκτικά στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ. (Το Μεξικό είναι ο δεύτερος προμηθευτής πετρελαίου των ΗΠΑ μετά τη Σαουδική Αραβία και ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ουάσιγκτον. Ανήκει στη Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής και πολλά εκατομμύρια Μεξικανοί μετανάστες ζουν στις ΗΠΑ.)

Ενώ όμως δεν υπόσχεται ριζοσπαστικές επαναστάσεις, ο Ομπραδόρ έχει αναδείξει σε επείγουσα προτεραιότητα την καταπολέμηση της φτώχειας. Υπόσχεται δίκτυο κοινωνικής προστασίας, χρήματα για σχολεία, μικροπιστώσεις για τους αποκλεισμένους του τραπεζικού συστήματος, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πρόγραμμα διανομής τροφίμων για την καταπολέμηση του υποσιτισμού, αύξηση των συντάξεων. Αυτό που δίνει αξιοπιστία σε τέτοιες χιλιοειπωμένες δεσμεύσεις είναι ότι, ως δήμαρχος της πόλης του Μεξικού, έκανε πράξη πολλές απʼ αυτές και ταυτόχρονα κατάφερε να ισοσκελίσει και τον δημοτικό προϋπολογισμό.

«Τηρεί τον λόγο του»

Σε μια κοινωνία εξαιρετικών ανισοτήτων και μεγάλης διαφθοράς, όπως είναι το Μεξικό, ο Ομπραδόρ βρήκε χρήματα για κοινωνικά προγράμματα καταργώντας ολόκληρες γραφειοκρατικές βαθμίδες και μειώνοντας τους μισθούς των υψηλόβαθμων δημοτικών υπαλλήλων. Αν αντί της πρωτεύουσας των 22 εκατομμυρίων κατοίκων ελέγξει τη χώρα των 107 εκατομμυρίων, ο Ομπραδόρ υπόσχεται να επιτεθεί όχι μόνο στην κρατική γραφειοκρατία, αλλά και στα προνόμια της οικονομικής ελίτ, που επί δεκαετίες κυβερνά απερίσπαστη τη χώρα. «Η ρητορική του ανακατεύει επαναστατικά με θεολογικά στοιχεία. Εχει πει κατʼ επανάληψη ότι θα φέρει “την κάθαρση στον εθνικό βίο” και ότι θα εγκαινιάσει μια εποχή “ιστορικής υπέρβασης”, στην οποία “όσοι βρίσκονται στην κορυφή” και “όσοι έχουν χρήματα” δεν θα καταπιέζουν “τα χαμηλά στρώματα”», έγραφε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ένας συντηρητικός Μεξικανός σχολιαστής, επισημαίνοντας τους κινδύνους μιας ενδεχόμενης προεδρίας Ομπραδόρ. «Πιστέψτε τον, είναι άνθρωπος που τηρεί τον λόγο του». Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών, είναι δίκαιο να ειπωθεί ότι η πολιτική πρόταση του Ομπραδόρ κυριάρχησε στον προεκλογικό αγώνα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Η εκστρατεία του Καλντερόν, που στελεχώθηκε από Αμερικανούς συμβούλους, εξαπέλυσε ομοβροντία αρνητικών διαφημίσεων, που τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο για τη χώρα και επιζήμιο για τη συνέχεια της αναπτυξιακής πολιτικής. Ομως, το οικονομικό του επιτελείο αποτελείται από ορθόδοξους οικονομολόγους, ενώ οι προτάσεις του για την αναθεώρηση της Ζώνης Ελευθέρου Εμπορίου Βορείας Αμερικής (NAFTA) αποτελούν μάχες οπισθοφυλακής και δεν έχουν ριζοσπαστικό περιεχόμενο. «Οταν ο Ομπραδόρ επιτίθεται στη ΝAFTA γιατί εκείνη έχει την άδικη απαίτηση να εισάγει το Μεξικό, χωρίς δασμούς, καλαμπόκι που έχει παραχθεί στις ΗΠΑ με γενναίες επιδοτήσεις», έγραφε ο βρετανικός Εκόνομιστ, «είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς μαζί του».

Βία και νοθεία

Παρʼ όλα αυτά, δεν πρέπει να υποτιμά κανείς τις ιδιαιτερότητες της μεξικανικής πολιτικής. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει αφεθεί αριστερός πρόεδρος να κερδίσει την εξουσία στο Μεξικό. Το 1988, ο Kουαχτέμοκ Κάρδενας, ιστορική φιγούρα του κόμματος του Ομπραδόρ και γιος του προέδρου που 50 χρόνια νωρίτερα είχε εθνικοποιήσει τα πετρέλαια του Μεξικού, έχασε τις εκλογές με τη βοήθεια δήθεν βλάβης του ηλεκτρονικού συστήματος καταμέτρησης ψήφων. Ο ίδιος ο Ομπραδόρ έχασε το αξίωμα του κυβερνήτη της επαρχίας Ταμπάσκο, απʼ όπου κατάγεται, πάλι με νοθεία. Δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον Ποστ δείχνουν ότι η εξαγορά ψήφων και ο καταναγκασμός εξακολουθούν, ακόμη και μετά την κατάργηση της δικτατορίας του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος, να επηρεάζουν τις εκλογές. Οι έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, μεταξύ των τριών κομμάτων, εκείνο που εφαρμόζει λιγότερο απʼ όλα μεθόδους καταναγκασμού είναι το κόμμα του Ομπραδόρ.

Στην επαρχία των Τσιάπας

Το πολιτικό κλίμα στη χώρα είναι συνολικά τεταμένο. Στις αρχές Μαΐου, διαδηλωτές που υπερασπίζονταν μικροπωλητές συγκρούστηκαν με την αστυνομία στα περίχωρα της πόλης του Μεξικού και από τη σύγκρουση σκοτώθηκε ένας διαδηλωτής, κάποιοι τραυματίστηκαν βαριά, άλλοι συνεχίζουν να αγνοούνται, ενώ γυναίκες που συνελήφθησαν βιάστηκαν καθʼ οδόν για το αστυνομικό τμήμα. Το επεισόδιο αυτό στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο ηλέκτρισε τους οπαδούς του υποδιοικητή Μάρκος, του ηγέτη της εξέγερσης στην επαρχία των Τσιάπας. Ο Μάρκος, εκφραστής των πιο ριζοσπαστικών στρωμάτων της μεξικανικής κοινωνίας, θεωρεί ότι κανένας από τους τρεις υποψηφίους προέδρους δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα των προβλημάτων των φτωχών Μεξικανών. Ενώ οι οπαδοί του Μάρκος επρόκειτο να μείνουν στα σπίτια τους την ημέρα των εκλογών και κάποιοι ίσως ψήφιζαν τον Ομπραδόρ, τώρα ο Μάρκος τους ζήτησε να κατέβουν στους δρόμους για εκδηλώσεις ειρηνικής διαμαρτυρίας. Οπαδοί όλων των παρατάξεων, αστυνομία, Μάρκος, όλοι επί ποδός σε μια ημέρα που ουδείς γνωρίζει πώς θα τελειώσει.

ΠΗΓΗ:Καθημερινή (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_02/07/2006_189624)

Οι Μεξικανοί στις κάλπες, η αριστερά στο στόχαστρο- Ο δήμαρχος που θέλει να γίνει πρόεδρος

Του ERASMO SAENZ CARRETE*

Ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, ο κεντροαριστερός υποψήφιος του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης (ΚΔΕ), ο οποίος στις σημερινές εκλογές στο Μεξικό καλείται να ανατρέψει τον υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος, αποτέλεσε στόχο κατά συρροήν επιθέσεων των μέσων ενημέρωσης, τα οποία τον κατηγόρησαν ότι συνιστά κίνδυνο για το Μεξικό.

Παρ' όλο που δεν ανήκει στη ριζοσπαστική αριστερά, ο Ομπραδόρ θα μπορούσε, σε περίπτωση νίκης του, να εγγραφεί στο λατινοαμερικανικό ρεύμα το οποίο αποστασιοποιείται από την Ουάσιγκτον.

Εξι χρόνια νωρίτερα, στις 2 Ιουλίου του 2000, όταν ο Βισέντε Φοξ, του Κόμματος Εθνικής Δράσης (ΚΕΔ), ανήλθε στην προεδρία του Μεξικού, κατάφερε να σπάσει την ηγεμονία ενός κόμματος -του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (ΘΕΚ)- το οποίο είχε μονοπωλήσει την εξουσία για 71 χρόνια.

Εν τούτοις, το πολιτικό του κεφάλαιο αναλώθηκε σιγά σιγά από την έλλειψη σοβαρότητας που επέδειξε στην εσωτερική πολιτική σκηνή: υπερέκθεση της συζύγου του στον πολιτικό βίο και ζητήματα που αφορούσαν στον οικογενειακό του περίγυρο, απουσία δυναμικής ηγεσίας, που είχε ως αποτέλεσμα ένα «άχρωμο» υπουργικό συμβούλιο, αναποτελεσματικότητα των λύσεων που προτάθηκαν για την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, δυσκολία να δημιουργηθούν γέφυρες επικοινωνίας με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, υπερβολικά πολωμένο Κογκρέσο, με περιορισμένες δυνατότητες συναίνεσης.

Τα ανοιχτά μέτωπα

Σήμερα το Μεξικό, μια χώρα με περισσότερους από 106 εκατομμύρια κατοίκους, και η ενδέκατη σε σειρά οικονομία του πλανήτη ετοιμάζεται για αλλαγή Προεδρίας, Κοινοβουλίου, Γερουσίας και άλλων πόστων της τοπικής αυτοδιοίκησης σε πολλές περιοχές της ομοσπονδίας, στις εκλογές. Η χώρα διέρχεται μια σταθερή μακροοικονομική κατάσταση: συναλλαγματική ισοτιμία με το δολάριο χωρίς αξιοπρόσεκτες ανατροπές, ελεγχόμενο πληθωρισμό, οικονομία που επωφελείται από τις αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου, το οποίο είναι και η πρώτη εξαγώγιμη ύλη. Επιπροσθέτως, το σύνολο του εμβάσματος που προέρχεται από τους εκπατρισμένους στις ΗΠΑ Μεξικανούς ανήλθε σε 20,34 δισ. δολάρια το 2005(1), και αποτελεί τον δεύτερο σημαντικότερο πόρο μετά το πετρέλαιο.

Μολαταύτα, η βελτίωση του φορολογικού συστήματος, οι διαπραγματεύσεις με τους εξεγερμένους Ζαπατίστας (οι οποίοι στάθηκαν ιδιαίτερα κριτικοί απέναντι στην τρέχουσα εκλογική διαδικασία)(2), και η απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης μετατέθηκαν για αργότερα. Τα όρια της πάλης εναντίον των ομάδων που συνδέονται με την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών επέφεραν ένα αποπνικτικό κλίμα ανασφάλειας: απαγωγές, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, λαθρεμπόριο όπλων, εκρηκτική άνοδος της χρήσης ουσιών.

Οι δύο μονομάχοι

Δύο είναι οι βασικοί αντίπαλοι στις σημερινές εκλογές: ο Φελίπε Καλδερόν, του κυβερνώντος κόμματος ΚΕΔ και ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης (ΚΔΕ),(3) -ο οποίος τραβά τα βλέμματα εξαιτίας της ενίσχυσης της δύναμης της αριστεράς στη Λατινική Αμερική- υποστηριζόμενος από τον Συνασπισμό για το Συλλογικό Καλό (που συσπειρώνει το ΚΔΕ, το Εργατικό Κόμμα και το κόμμα της Δημοκρατικής Σύγκλισης).

Το ΚΔΕ, που συστήθηκε επισήμως στις 26 Μαΐου του 1989, αναδύθηκε ως πολιτικό κόμμα μέσα από ποικίλες δυνάμεις που επιζητούσαν την αλλαγή: την Οργάνωση της Πόλης του Μεξικού (η Συνέλευση των Συνοικιών), τις εμπειρίες κινητοποίησης σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως ο Συνασπισμός Εργατών, Αγροτών και Φοιτητών του Ισθμού, την Πολιτική Εθνική και Επαναστατική Ενωση, το Δημοκρατικό Ρεύμα -που προήλθε από το εσωτερικό του ΘΕΚ, του οποίου επιδίωκε τον εκδημοκρατισμό, τη βάση του παλιού Κομμουνιστικού Κόμματος (το Μεξικανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα [ΜΣΚ]), και την κινητοποίηση, εν έτει 1988, του Εθνικού Δημοκρατικού Μετώπου (ΕΔΜ) γύρω από τον Γουατέμοκ Κάρδενας, επίσης διαφωνούντα του ΘΕΚ.

Εργάτες και δάσκαλοι στους δρόμους. Οι κυβερνήσεις πέφτουν, αλλά τα αδιέξοδα παραμένουν, σε μια χώρα που ψάχνει τα τελευταία χρόνια το βηματισμό της.
Κατά τις προεδρικές εκλογές του 1988, ο Κάρδενας, ως ανεξάρτητος, συγκέντρωσε το 31,12% των ψήφων και, λαμβάνοντας υπόψη τα περιστατικά νοθείας, κανείς δεν θα μάθει ποτέ εάν ο πραγματικός νικητής ήταν ο ίδιος ή ο επίσημος υποψήφιος του ΘΕΚ, ο Κάρλος Σαλίνας ντε Γορτάρι.

Τρία χρόνια (1991) αργότερα το ΚΔΕ κάνει την εμφάνισή του στις ομοσπονδιακές και κερδίζει το 7,91%. Δεν ήταν πολύ, αλλά αυτό του αρκεί για να διαμορφώσει τις θέσεις του ενόψει των επόμενων εκλογών.

Η διάσπαση του 2000

Από το 1996 έως το 1999, σημερινός υποψήφιος ο Λόπες Ομπραδόρ διευθύνει το ΚΔΕ (μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από το 1996).

Η στρατηγική του, της διείσδυσης σε ολόκληρη τη χώρα μέσω των «Ταξιαρχιών του Ηλιου», επιτρέπει στο κόμμα να σημειώσει αποφασιστική πρόοδο: το 1997 ο Κάρδενας ηγέτης του κόμματος γίνεται πρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης της Πόλης του Μεξικού(4).

Το 2000 όλοι συνασπίζονται εναντίον του ΘΕΚ! Οκτώ κόμματα της Συμμαχίας για το Μεξικό -εντός της οποίας βρίσκονται και τα ΚΔΕ και ΚΕΔ- συσπειρώνονται για να εγγυηθούν την ήττα αυτού που ο συντηρητικός ιστορικός Ενρίκε Κράουσε προσδιόρισε ως «αυτοκρατορική προεδρία», ενώ ο συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα ως «τέλεια δικτατορία».

Αποτυγχάνουν, όμως, να εκλέξουν κοινό υποψήφιο. Ενώ ο Κάρδενας προτείνει «προκριματική εκλογή», δηλαδή τη διενέργεια ψηφοφορίας για την εκλογή του υποψηφίου, ο Φοξ αρνείται και προχωρεί μόνος, προτιμώντας τη λύση της «μαζικής δημοσκόπησης»!

Παρά το άτοπο της πρότασής του, έχει στο μανίκι του κάποιους άσους για να τη δικαιολογήσει: περιστατικά δολιοφθοράς και κατάχρησης χρημάτων που οδήγησαν στην ακύρωση των εκλογών για την νέα εθνική ηγεσία του ΚΔΕ, στις 14 Μαρτίου 1999 και εσωκομματικές πρακτικές των ηγετικών στελεχών του ΚΔΕ δεν διαφέρουν πάντα από εκείνες της ηγεσίας του ΘΕΚ...

Κάποιοι άλλοι νιώθουν τον άνεμο να αλλάζει κατεύθυνση και συντάσσονται με το Φοξ και το ΚΕΔ -όπως ο πανεπιστημιακός Χόρχε Καστανιέδα, που γίνεται σύμβουλος του Φοξ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας:

«Είναι βέβαιο ότι ο κ. Φοξ δεν είναι πολιτικός της αριστεράς, αλλά έχει ταχθεί υπέρ θέσεων στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας, όπως επίσης και στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, που μου επιτρέπουν -και έπρεπε να επιτρέπουν σε πολλούς διανοητές και αγωνιζόμενους της αριστεράς στη Λατ. Αμερική- να τον προσεγγίσουμε χωρίς να παραιτηθούμε των πεποιθήσεών μας»(5).

Ο υποδιοικητής Μάρκος γύρισε την πλάτη στον κεντροαριστερό συνασπισμό του Λόπες Ομηραδόρ. Η δράση του υπέρ των Ινδιάνων τη δεκαετία του '80 δεν τον έπεισε για τη μελλοντική του πορεία.
Οι διαβεβαιώσεις αυτές θα ατονήσουν με το πέρασμα του χρόνου.

Κατά τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία, και υπό αυτές τις συνθήκες, ο Κάρδενας δεν λαμβάνει παρά 16,54% των ψήφων(6). Το αποτέλεσμα λειτουργεί αρνητικά, προκαλώντας τεράστιες ρήξεις στο εσωτερικό του ΚΔΕ. Είναι, όμως, αξιοπρόσεκτο ότι το κόμμα διατηρεί την Πόλη του Μεξικού με τον Λόπες Ομπραδόρ, ο οποίος προτείνει ένα υπουργικό συμβούλιο που αποτελείται από πληθώρα γυναικών και, σιγά σιγά, με τη δράση της κυβέρνησής του να αποφέρει καρπούς, διατηρείται σε σεβαστά επίπεδα δημοτικότητας(7).

Το ΚΔΕ θα έχει λίγο καλύτερα αποτελέσματα κατά τις εκλογές του 2003: κερδίζει ή διατηρεί τα κρατίδια του Μισοάκαν, του Σακατέκας, της κάτω Καλιφόρνιας του Νότου και του Γκερέρο, ενώ αποκτά σημαντική παρουσία στα κράτη του Ταμπάσκο, του Μορέλος, του Τλασκάλα και του Κράτους του Μεξικού, όπως και σε πολλούς δήμους των κρατών της Τσιάπας, της Οασάκα και της Βερακρούς.

Η προεκλογική περίοδος που οδήγησε στις σημερινές αναμετρήσεις χαρακτηρίστηκε από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το πανίσχυρο αλλά ανεπίκαιρο πια ΘΕΚ.
<
br />Η υποψηφιότητα του Ρομπέρ Μαδράσο δεν κατόρθωσε να πείσει ούτε τους ίδιους τους υπέρμαχους του κόμματος. Ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον δύο χιλιάδες στελέχη μεσαίων και ανώτερων βαθμίδων παραιτήθηκαν(8), εκ των οποίων μεγάλη μερίδα απέσπασε το ΚΔΕ. Κάποιοι μάλιστα πέτυχαν να μπουν στη λίστα των υποψηφίων για τις εκλογές.

Ομως αυτό το γεγονός δεν εξελήφθη θετικά από τους οπαδούς και τους συμπαθούντες του ΚΔΕ. Εκ των πραγμάτων, η πτώση της δημοτικότητας του Λόπες Ομπραδόρ στις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Απριλίου -μέχρι τότε είχε το προβάδισμα- συνδέεται πιθανώς με αυτό το φαινόμενο.

Σε αυτό βοήθησαν και κάποιες φωνές στο εσωτερικό του κόμματος, όπως αυτή του παλιού του αρχηγού και ιδρυτή Κάρδενας.

Από την άλλη πλευρά πολλοί από τους συνεργάτες του Λόπες Ομπραδόρ άλλαξαν στρατόπεδο και έγιναν ενεργοί υποστηρικτές του ΘΕΚ, όπως ο παλιός κυβερνήτης της Σακατέκας, Ρικάρδο Μονρεάλ, η παλιά βουλευτής Σοκόρο Ντίας και ο Μανουέλ Καμάτσο Σολίς, «κυβερνήτης»(9) της Πόλης του Μεξικού. Αντίθετα προσωπικότητες του ΘΕΚ προσχώρησαν στο πρόγραμμα του Λόπες Ομπραδόρ -όπως ο παλιός εκπρόσωπος του Φοξ, Αρτούρο Ντουράσο.

Η κριτική του Μάρκος

Η πιο αυστηρή κριτική πάντως εναντίον του ΚΔΕ και του Ομπραδόρ προήλθε από τον υποδιοικητή Μάρκος, τον Ιούλιο του 2005, όταν έκανε την παρατήρηση ότι ορισμένα από αυτά τα πολιτικά πρόσωπα είχαν συμμετάσχει στο ρεύμα του «σαλινισμού» (δηλαδή, του παλαιού προέδρου Σαλίνας) και ότι, εκείνη την εποχή, είχαν επιτεθεί στους νεο-Ζαπατίστας.

Ο Μάρκος θεωρεί το ΚΔΕ υπαίτιο για την αντι-μεταρρύθμιση του νόμου για τους ιθαγενείς, ο οποίος απονομιμοποίησε τις συμφωνίες του Σαν Αντρές (10).

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές πόλωσαν τις σχέσεις των δύο βασικών υποψηφίων για την προεδρία του Καλδερόν και του Λόπες Ομπραδόρ. Αυτή τη στιγμή, έχει κηρυχθεί ένας πραγματικός «βρόμικος πόλεμος» τόσο από το ΚΕΔ όσο και από το ΘΕΚ, για να πυροδοτηθεί -για ακόμη μία φορά- μια «ψηφοφορία μετά φόβου».

Ανθρωπος της αριστεράς, ο Λόπες Ομπραδόρ άρχισε τη σταδιοδρομία του στους κόλπους του ΘΕΚ, το οποίο εγκατέλειψε το 1988 για να ιδρύσει το ΚΔΕ. Είναι στο κράτος του Ταμπάσκο, κοντά στην Τσιάπας, που άρχισε να συγκροτεί το πολιτικό του οπλοστάσιο, ξεκινώντας ένα πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας για τους Ινδιάνους, καθώς και την οικοδόμηση κατοικιών επιδοτούμενων από το κράτος.

Μία από τις πρώτες του δράσεις ήταν η υπεράσπιση ενός ψαρά που πέθανε υπό συνθήκες βασανισμού.

Αγνοώντας τις αρχές, που διαβεβαίωναν ότι ο άνθρωπος είχε πνιγεί, αγωνίστηκε για την υπόθεση μέχρις εσχάτων, παρουσιάζοντας την περίπτωση στη γενική διεύθυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (το ομοσπονδιακό ombudsman), της οποίας αποτέλεσε και μία από τις πρώτες παρεμβάσεις(11).

Ο επιτυχημένος δήμαρχος

Υποψήφιος, το 1994, για τη θέση του κυβερνήτη του Ταμπάσκο, δεν εκλέχθηκε.

Θεωρώντας το εκλογικό αποτέλεσμα νοθευμένο, θα πρωτοστατήσει σε σειρά κοινωνικών κινητοποιήσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν η κατάληψη των δεξαμενών πετρελαίου και μία πορεία διαμαρτυρίας από το Ταμπάσκο έως το Μεξικό.

Ο Λόπες Ομπραδόρ φτάνει στη σημερινή προεκλογική εκστρατεία με το πολιτικό κεφάλαιο που συσσώρευσε από την εμπειρία της διακυβέρνησης της Πόλης του Μεξικού: λιτότητα του τρόπου ζωής του, μείωση των μισθών στα κύρια κυβερνητικά αξιώματα της πόλης, εξορθολογισμός των δαπανών και των αγορών της διοίκησης, δημιουργία του Πανεπιστημίου της Πόλης του Μεξικού, ποικίλες ενέργειες προς όφελος των ατόμων της τρίτης ηλικίας και των ανύπαντρων μητέρων, συνεπή στήριξη της κουλτούρας, διαμόρφωση καινούριων οδών κυκλοφορίας -κυρίως το δεύτερο στάδιο του περιφερειακού, το metro-bus-, οικοδόμηση κατοικιών, πρακτική συνεχούς διαφάνειας στους λογαριασμούς και διενέργεια δημοψηφισμάτων.

Στα παραπάνω προστίθεται το γεγονός ότι βγήκε νικητής από τη σκευωρία που εξύφαναν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το ΚΕΔ και το ΘΕΚ, τον Απρίλιο του 2005, για να του στερήσουν το δημαρχιακό του αξίωμα και να εμποδίσουν την υποψηφιότητά του για την προεδρία(12). Ενα εκατομμύριο άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους για να τον υποστηρίξουν.

Ακόμη κι αν ο ίδιος, που θέλει να τερματίσει τα προνόμια και τη διαφθορά, δεν γλίτωσε τελικά από τέτοιου είδους προβλήματα όταν, το 2004, μία κρυφή κάμερα έδειξε τον Ρενέ Μπεχαράνο, το δεξί του χέρι, να παραλαμβάνει, από έναν μεξικανό επιχειρηματία, έναν χαρτοφύλακα με σημαντικό χρηματικό ποσό. Ή, ακόμη, όταν ο πρώην γραμματέας του, επί των οικονομικών της ομοσπονδιακής πρωτεύουσας, μαγνητοσκοπήθηκε ενώ έπαιζε χιλιάδες δολάρια σε καζίνο του Λας Βέγκας...

Σε κάθε περίπτωση, το προεκλογικό του πρόγραμμα τοποθετείται αναμφίβολα στον χώρο της αριστεράς.

Ακόμη κι αν δεν έχει άμεσους δεσμούς με τους βασικούς πρωταγωνιστές της περιοχής, δηλαδή τους Λούλα ντα Σίλβα, Εβο Μοράλες ή Ούγο Τσάβες, πολλές από τις προτάσεις του σηματοδοτούν μία καμπή σε ό,τι αφορά την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του Μεξικού.

Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη του δέσμευση αναφέρεται στο προβληματικό ινδιάνικο ζήτημα: «Θα αρχίσουμε να ξεπληρώνουμε το ιστορικό χρέος που έχουμε έναντι των ινδιάνικων κοινοτήτων... Θα αναγνωρίσουμε τα δικαιώματα των ινδιάνων και θα εφαρμοστούν οι συμφωνίες του Σαν Αντρές Λαράισαρ».

Υπό αυτή την έννοια, θα προτείνει επομένως την ακύρωση της αντι-μεταρρύθμισης του 2001.

Παράλληλα, θέλει να ενισχύσει το σύστημα της δημόσιας υγείας, να διασφαλίσει την πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης -με δημιουργία καινούριων λυκείων και πανεπιστημίων και με μεγαλύτερη έμφαση στον πολιτισμό-, να δώσει ιδιαίτερο βάρος στην επαρχία, να καταπολεμήσει τις περιβαλλοντικές καταστροφές, κυρίως στα νοτιοανατολικά της χώρας.

Διάλογος με τις ΗΠΑ

Πριν από το 1994, ο Λόπες Ομπραδόρ αντιστάθηκε στην ενσωμάτωση της χώρας του στη βορειοαμερικανική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου (NAFTA) η οποία περιλαμβάνει τον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό.

Τώρα, χωρίς να αναθεωρεί, αλλά ισχυριζόμενος ότι οι μηχανισμοί που προβλέπει η συμφωνία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, αντιμετωπίζει διαφορετικά τη σχέση με τον γείτονα του Βορρά: «Θα επιθυμούσαμε η σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά να προχωρούσε πέραν μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου και να συμπεριελάμβανε συνεργασία για την ανάπτυξη. Μεταξύ των υπό συζήτηση θεμάτων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το κύριο θα είναι η μετανάστευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και τα δικαιώματα εργασίας των Μεξικανών που για να επιβιώσουν διασχίζουν το σύνορο ώστε να εργαστούν στις ΗΠΑ» («δέσμευση 37»)(13).

Ζήτημα ιδιαίτερα ευαίσθητο και με ελάχιστα περιθώρια ελιγμού, όπως αποδεικνύει η απόφαση του Τζορτζ Μπους να στρατιωτικοποιήσει την αμερικανική πλευρά των συνόρων. Επιπροσθέτως, ο Λόπες Ομπραδόρ προτείνει την αναθέρμανση των σχέσεων με τη Λατινική Αμερική, όπου το Μεξικό έχει χάσει σε παρουσία και σε επιρροή.

Μία ακόμη έγνοιά του αφορά τα χρήματα που επενδύθηκαν από το κράτος, το 1999, για τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος, τα οποία δημιούργησαν υπερβολικά μεγάλο χρέος. Το αρχικό ποσό είχε εκτιμηθεί ότι υπερέβαινε τα 47 δισ. ευρώ. Ομως κάθε χρόνο, η χώρα δεσμεύει 4 δισ. ευρώ από το δημόσιο ταμείο για να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες αυτής της απόσβεσης.

Τέλος, ένα ακόμη σημείο βαρύνουσας σημασίας: η μείωση του μισθού του προέδρου (που, κανονικά, διαμένει στα εθνικά ανάκτορα) και των συνεργατών του.

Ο υποψήφιος του ΚΔΕ κινείται σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου, ο καθένας σε διαφορετικό βαθμό, πολλοί λατινοαμερικανοί πρόεδροι γυρίζουν την πλάτη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές πρακτικές: οι κύριοι Μοράλες στη Βολιβία, ο Ταμπαρέ Βάσκες στην Ουρουγουάη, ο Ρενέ Πρεβάλ στην Αϊτή, ο Οσκαρ Αριας στην Κόστα Ρίκα, ο Νέστωρ Κίρχνερ στην Αργεντινή, ο ντα Σίλβα στη Βραζιλία, ο Τσάβες στη Βενεζουέλα, η Μπασελέ στη Χιλή.

Ενα κλικ αριστερά

Για τον δημοσιογράφο Εδελμπέρτο Τόρες Ρίβας, η κατάσταση είναι ξεκάθαρη: «Υπάρχουν κυβερνήσεις της αριστεράς σε εννέα χώρες που συγκεντρώνουν το 65% του πληθυσμού της περιοχής, τα αριστερά πολιτ
ικά κόμματα στο Μεξικό, στο Σαλβαδόρ, στη Νικαράγουα και στο Περού προοδεύουν στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η αριστερά βρίσκεται στην εξουσία σε σημαντικές πόλεις, όπως η Μπογκοτά, η Πόλη του Μεξικού, η Μανάγουα, το Σαν Σαλβαδόρ, το Ροσάριο και πολλές άλλες»(14).

Οι μεξικανικές εκλογές συνιστούν επομένως σημείο-κλειδί στη συσχέτιση των δυνάμεων της λατινοαμερικανικής επικράτειας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και με τον υπόλοιπο κόσμο.

Μία νίκη της αριστεράς δεν θα μπορούσε παρά να ενισχύσει τη δραστηριοποίηση οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων, οι οποίες ανατρέπουν πάνω από δύο δεκαετίες φιλελευθερισμού.

* Καθηγητής στο Αυτόνομο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Στη Βραζιλία, όπως είναι φυσικό, την επικαιρότητα αυτό το διάστημα μονοπωλεί το Μουντιάλ και τα κρίσιμα ματς που περιμένουν την εθνική της ομάδα.

Φαίνεται πως ο πρόεδρος Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το πανηγυρικό κλίμα για να ανακοινώσει επίσημα ότι θα είναι ξανά υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Οκτωβρίου.

Οσο για την επίσημη έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, αυτή θα γίνει την επόμενη Πέμπτη 6 Ιουλίου, τρεις μέρες πριν από τη λήξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ο Λούλα έχει κάθε λόγο να χαίρεται διπλά με κάθε γκολ της Εθνικής Βραζιλίας. Τα γκάλοπ τον φέρνουν να είναι το φαβορί των εκλογών και του δίνουν γύρω στις 30 μονάδες προβάδισμα έναντι του σημαντικότερου αντιπάλου του, του κυβερνήτη του κρατιδίου του Σάο Πάολο Ζεράλντο Αλκμίν, ο οποίος ηγείται μιας συμμαχίας ανάμεσα στο κεντρώο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Βραζιλίας και το δεξιό Φιλελεύθερο Μέτωπο.

Ακριβώς πριν από ένα χρόνο το σκηνικό ήταν πολύ διαφορετικό: Το κυβερνών Κόμμα των Εργατών ταλανιζόταν από σκάνδαλα παράνομης χρηματοδότησης και εξαγοράς ψήφων βουλευτών.

Η αξιοπιστία της κυβέρνησης δεχόταν πλήγμα και πολλά στελέχη της θυσιάστηκαν στο βωμό της κάθαρσης, ανάμεσά τους ο αντιπρόεδρος Ζοζέ Ντιρσέου, ο υπουργός Οικονομίας Αντόνιο Παλόσι και ο αρχηγός του Κόμματος των Εργατών Ζοζέ Ζενουίνο.

Κοινωνικό έργο

Η πολιτική κρίση, παραδόξως, δεν έπληξε προσωπικά τον Λούλα, ο οποίος βγήκε μπροστά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της κάθαρσης.

Κι εκεί που πολλοί πίστευαν ότι τα σκάνδαλα θα μπορούσαν να του στοιχίσουν την επανεκλογή, η δημοτικότητά του άρχισε να επανακάμπτει, έως ότου αναδείχθηκε πάλι αδιαμφισβήτητος αστέρας της πολιτικής σκηνής.

Αυτή η μεταστροφή υπέρ του προέδρου, όπως καταλήγουν οι αναλυτές, δεν οφείλεται στην έλλειψη πολιτικής ωριμότητας αλλά, στο κοινωνικό έργο της κυβέρνησης, το οποίο τελικά βαραίνει περισσότερο την πλάστιγγα. Αν και ο Λούλα έχασε την υποστήριξη από σημαντικό τμήμα της μεσαίας τάξης, παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.

Ο Λούλα δεν υιοθέτησε κάποια ακραία αριστερή πολιτική, όπως αρχικά πίστευαν πολλοί. Φρόντισε να μην αυξήσει το δημοσιονομικό έλλειμμα, και παρά τις αρχικές του διακηρύξεις διατήρησε άριστες σχέσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποπληρώνοντας μάλιστα το εξωτερικό χρέος της χώρας. Παράλληλα, όμως, εγκαινίασε σειρά κοινωνικών έργων υπέρ των φτωχών, που αποτελούν πραγματική καινοτομία.

Το πρόγραμμα «Πείνα Μηδέν», που στοχεύει στην καταπολέμηση της πείνας σε εθνικό επίπεδο, το «Οικογενειακό Πορτοφόλι», που προσφέρει επιδόματα σε φτωχές οικογένειες με παιδιά σχολικής ηλικίας, η αύξηση του βασικού μισθού κατά 10%, η παροχή υποτροφιών σε φτωχούς φοιτητές και μικροδανείων σε συνταξιούχους και χαμιλόμισθους, με ευνοϊκούς όρους, καθώς και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, δίνουν ήδη τους καρπούς τους.

Πρώτος στα γκάλοπ

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, του 2004, σε πανεθνικό επίπεδο, το ποσοστό του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είχε πέσει από το 27,3% στο 25%, ενώ η ανεργία στα έξι μεγαλύτερα αστικά κέντρα είχε μειωθεί έστω και λίγο - στο 10,2% από το 10,4%.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Βραζιλία έχει πάψει «διά μαγείας» να είναι μια χώρα με φτώχεια και τεράστιες ανισότητες. «Μένουν πάρα πολλά για να κάνουμε ακόμα», παραδέχτηκε ο ίδιος ο πρόεδρος Λούλα. «Βρισκόμαστε πάντως στο σωστό δρόμο».

Οι ψηφοφόροι τον εμπιστεύονται κι ετοιμάζονται να του δώσουν άλλη μια τετραετία. Αν, μάλιστα, αύριο ο Ρονάλντο βάλει πολλά και καλά γκολ, αυτό δεν μπορεί παρά να είναι θετικός οιωνός...

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

 
Συκοφαντικά λιβελογραφήματα, σκοτεινές απειλές, αιχμηρά και επιθετικά τηλεοπτικά προεκλογικά μηνύματα συνθέτουν την ιδιαιτέρως «τοξική» προεκλογική εικόνα στο Μεξικό. Το αρκούντως «τοξικό» μέτωπο στις προεδρικές εκλογές της 2ης Ιούλη έχει σχηματιστεί μεταξύ υποψηφίου του πάλαι πότε κραταιού Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (PRI), Ρομπέρτο Μαντράσο και του υποψηφίου του κυβερνώντος Κόμματος Εθνικής δράσης ΡΑΝ Φελίπε Καλντερόν κατά του υποψηφίου του Κόμματος Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD) και πρώην δημάρχου της πρωτεύουσας του Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ («AMLO»).

Ο μύθος της «χρήσιμης ψήφου στη δεξιά», το 2000, την οποία ακολούθησε η εκλογική πανωλεθρία του κόμματος του Εμιλιάνο Ζαπάτα, του PRI, που έφερε στην προεδρία της δημοκρατίας τον Βισέντε Φοξ (Κόμμα Εθνικής Δράσης, ΡΑΝ) έχει πλέον ξεχαστεί. Ετσι, ο πρώην δήμαρχος, ο οποίος έρχεται με φόρα, προηγείται στις δημοσκοπήσεις και διεκδικεί την εξουσία, προκαλώντας κάποιες ανησυχίες στην Ουάσιγκτον, αλλά και σε τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας, η οποία έχει συνδέσει απολύτως τα συμφέροντά της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οχι πως ο Λόπες Ομπραδόρ θα απειλήσει πραγματικά τα συμφέροντά τους. Εξάλλου, ο πρώην δήμαρχος της Πόλης του Μεξικού από την πρώτη στιγμή έσπευσε να καθησυχάσει την Ουάσιγκτον και τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για την πολιτική που πρόκειται να ακολουθήσει.

«Η διαδικασία του κοινοβουλευτικού αποκλεισμού του "AMLO" υπήρξε, εκτός από τραγελαφικό δράμα, σαφές δείγμα λαϊκής δυσαρέσκειας και, κυρίως, εξαιρετικό εκλογικό εφαλτήριο... γι' αυτόν που ήταν αποκλεισμένος», θα δηλώσει ο «υποδιοικητής» Μάρκος των «Ζαπατίστας», ειρωνικά, όταν τον Απρίλη του 2005 επιχειρήθηκε ο αποκλεισμός του από την προεδρική κούρσα για να καταλήξει: «Για να μάθει κανείς τα προεδρικά σχέδια του υποψήφιου προέδρου, δεν πρέπει να ακούει αυτά που δηλώνει στους ανθρώπους από τα κάτω, αλλά αυτά που λέει στους ανθρώπους από τα πάνω - στις συνεντεύξεις που παραχώρησε στις εφημερίδες Νιου Γιορκ Τάιμς και Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, για παράδειγμα (...). Η κεντρική πρόταση του προεδρικού προγράμματος του "AMLO" (...) είναι η οικονομική σταθερότητα, η οποία σημαίνει όλο και περισσότερα κέρδη για τους πλούσιους, αυξανόμενη εξαθλίωση και στερήσεις για τους φτωχούς, οι οποίοι καλούνται να καταπνίξουν τη δυσαρέσκειά τους».

Σύμφωνα με την άποψη των «Ζαπατίστας», η ουσία για την κατανόηση αυτού που εκπροσωπεί ο Λόπες Ομπραδόρ δεν εξαρτάται από το αν ανήκει στη ριζοσπαστική αριστερά ή στη ρεφορμιστική κεντροαριστερά. Δεν πρόκειται για το άτομο και τις τάσεις του PRD, αλλά για εκατομμύρια Μεξικανούς, οι οποίοι συνεχίζουν να περιθωριοποιούνται, να εξοβελίζονται και να στροβιλίζονται από την οικονομική και κοινωνική κρίση που μαστίζει το Μεξικό.

Κρίση βαθύτατη και δομική, η οποία εντάθηκε μετά την είσοδο του Μεξικού στη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Βορείου Αμερικής - NAFTA, την 1η Γενάρη του 1994.

Δώδεκα χρόνια μετά, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η οικονομία του Μεξικού συνεχίζει να συρρικνώνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εθνικό ακαθάριστο προϊόν αυξάνεται περίπου κατά 2,9% ετησίως, ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξάνεται μόλις κατά 1,3% για τα χρόνια από το 1993 έως το 2005, εν αντιθέσει με το 4% ανάπτυξη που γνώριζε κατά μέσον όρο για την 20ετία 1960 - 80, σύμφωνα με το Ντιν Μπέικερ συν-επικεφαλής του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Επιθεώρησης (Center for Economic and Policy Review).

Είναι αυτή η κρίση που προκαλεί την κοινωνική αναταραχή, αναλόγου μεγέθους με αυτή που οδήγησε στην εξέγερση των «Ζαπατίστας» το 1994. Είναι χαρακτηριστικό ότι χιλιάδες εργαζόμενοι έδωσαν δυναμικά το «παρών» με τη συμμετοχή τους στην πρόσφατη γενική απεργία, αλλά και στις κινητοποιήσεις των ανθρακωρύχων που συνεχίζονται παρά τον «προεκλογικό πυρετό». Κινητοποιήσεις στον απόηχο της κατασταλτικής και φονικής βίας της κυβέρνησης του Βινσέντε Φοξ. Αρχικά ήταν η επίθεση ενάντια στους απεργούς ανθρακωρύχους, κατόπιν η άγρια επίθεση στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο εναντίον των μικροπωλητών που αντιδρούν στην κατασκευή εμπορικού κέντρου στη θέση της υπαίθριας αγοράς της πόλης, με δύο νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και συλληφθέντες, και τελευταία στη σειρά η απεργία των δασκάλων στην Οαξάκα. Οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Οαξάκα που, εξαιτίας του ειδικού καθεστώτος απασχόλησης εν αντιθέσει με το υπόλοιπο Μεξικό, μάχονται χρόνια, απαιτώντας: αναπροσαρμογή των μισθών σύμφωνα με το κόστος ζωής στην περιοχή, ενδυνάμωση των προγραμμάτων στήριξης στα σχολεία, κυρίως σε ό,τι αφορά στην υποδομή, δωρεάν παροχή διδακτικού υλικού και άλλης βοήθειας στους μαθητές των πιο περιθωριοποιημένων δήμων και, τέλος, να σταματήσει η καταστολή ενάντια στους εργαζόμενους στην εκπαίδευση, διαλεύκανση των υποθέσεων εξαφάνισης μελών του κινήματος και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

Από τις 22 Μάη είχαν εγκατασταθεί στην κεντρική πλατεία και τους γύρω δρόμους της πόλης Οαξάκα με κορύφωση τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 7ης Ιούνη, όπου έλαβαν μέρος σύμφωνα με την εφημερίδα La Jornada 250.000 άνθρωποι. Εντούτοις, τα ξημερώματα της 14ης Ιούνη 2006 η πολιτειακή κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από 2.500 άνδρες των αστυνομικών δυνάμεων, αποφάσισε να «καθαρίσει» το χώρο. Ο βίαιος εκτοπισμός άρχισε στις 4.50 τα ξημερώματα από ειδικές μονάδες καταστολής, τις οποίες υποστήριζε ελικόπτερο της αστυνομίας που από πολύ χαμηλό ύψος έριχνε επί τέσσερις ώρες δακρυγόνα στην πλατεία και τους γύρω δρόμους. Το πρωί οι δάσκαλοι, αλλά και πλήθος κόσμου, ανακατέλαβαν την πλατεία, όπου άρχισαν εκτεταμένες συγκρούσεις. Η αστυνομία χρησιμοποίησε πραγματικά πυρά και σύμφωνα με τις πληροφορίες υπήρξαν τουλάχιστον 5 νεκροί, 92 τραυματίες, δεκάδες συλληφθέντες. Μεταξύ των νεκρών φέρονται και δύο παιδιά, τα οποία βρίσκονταν μαζί με τους γονείς τους στην πλατεία της πόλης.

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα του Μεξικού της καταστολής, η οποία φυσικά έχει εξοβελιστεί από τις προεκλογικές εικόνες των υποψηφίων. Μία πραγματικότητα όμως που δεν αγνοεί το λαϊκό κίνημα. Η πραγματική συζήτηση γίνεται στις μαζικές συγκεντρώσεις - συζητήσεις, που οργανώνονται από τη λεγόμενη «Αλλη Καμπάνια», στην οποία συμμετέχουν ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των «Ζαπατίστας» (EZLN) και εκατοντάδες αριστερές, αντικαπιταλιστικές οργανώσεις ανάμεσά τους και το Κόμμα Κομμουνιστών του Μεξικού. Η «Αλλη Καμπάνια», το σχήμα που εκφράζει το πραγματικό λαϊκό κίνημα της χώρας, δεν κατεβαίνει στις εκλογές. Η παρέμβασή του είναι όμως σημαντική: Με τη λεγόμενη «6η Διακήρυξη της ζούγκλας Λακαντόνα», που έγινε τον Ιούνη του 2005, και υπογράφουν όλες αυτές οι οργανώσεις, υπογραμμίζεται: «Ο αγώνας των ιθαγενών δε θα μπορέσει να κάνει ένα νέο βήμα, αν δεν ενωθεί με τον αγώνα των εργατών, των αγροτών, των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, των υπαλλήλων, των εργαζομένων, δηλαδή, της πόλης και της υπαίθρου». Οι 11.000 λέξεις της διακήρυξης, δέσμευσαν πρακτικά τον EZLN να «διαμορφώσει νέες σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και υποστήριξης με άτομα και οργανώσεις που αντιστέκονται και παλεύουν κατά του νεοφιλελευθερισμού και υπέρ της ανθρωπότητας». Επίσης, υπόσχονται «να οικοδομήσουν έναν άλλο τρόπο πολιτικής δράσης», στηριγμένο σε «ένα εθνικό πρόγραμμα πάλης, ένα πρόγραμμα που θα είναι καθαρά αριστερό, υπέρ της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας, για το μεξικάνικο λαό».

Και δώδεκα χρόνια μετά την εξέγερση του 1994, την 1η Γενάρη του 2006, όταν ξεκίνησε η περιοδεία σε όλες τις επαρχίες του Μεξικού, βγαίνοντας από τη ζούγκλα, για να «ακούσει τους ανθρώπους» και να διεξαγάγει την «Αλλη Καμπάνια», ο «υποδιοικητής» Μάρκος διατύπωσε με σαφήνεια, από τον πρώτο σταθμό του, στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, το νόημα που δίνει σ' αυτήν την κινητοποίηση: «Εχουμε χαράξει μια πολύ σαφή γραμμή: μια
γραμμή αριστερή και αντικαπιταλιστική. Δεν έχει σχέση ούτε με το κέντρο, ούτε με τη μετριοπαθή δεξιά, ούτε με την ορθολογική και θεσμική αριστερά. Αλλά με την αριστερά, εκεί όπου βρίσκεται η καρδιά, εκεί όπου βρίσκεται το μέλλον».

Η μη συμμετοχή στις εκλογές ξεκινάει από την αντίθεση στο άδικο εκλογικό σύστημα που αποκλείει τις λαϊκές δυνάμεις, αφού απαιτεί τεράστια οικονομικά ποσά για τη συμμετοχή με εθνικό ψηφοδέλτιο, αλλά και από τη διαπίστωση ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει τίποτε στον μεξικάνικο λαό και αυτό που απαιτείται είναι η ανατροπή του. Και αυτός ο αγώνας θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών.

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3443406&publDate=2/7/2006

«Θρίλερ» με τις προεδρικές εκλογές στο Μεξικό. Οι δύο υποψήφιοι Φελίπε Καλδερόν και Αντρες Μανουέλ Ομπραδόρ έλαβαν σχεδόν ίσα ποσοστά ψήφων και έτσι αναβλήθηκε προσωρινά η έκδοση των επίσημων αποτελεσμάτων.

Οι Μεξικάνοι ψηφοφόροι εμφανίστηκαν απολύτως διχασμένοι σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση και η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε πως η «κούρσα» για την προεδρία είναι τόσο οριακή, ώστε τα αποτελέσματα δεν μπορούν να ανακοινωθούν νωρίτερα από την Τετάρτη.

Ο απερχόμενος πρόεδρος Βισέντε Φοξ απηύθυνε έκκληση για ηρεμία, εν μέσω ανησυχιών ότι ένα οριακό αποτέλεσμα θα μπορούσε να πυροδοτήσει βίαια επεισόδια μεταξύ των αντίπαλων στρατοπέδων.

Χιλιάδες οπαδοί του αριστερού υποψηφίου Ομπραδόρ περίμεναν για ώρες υπό βροχή στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας και άρχισαν να φωνάζουν «Απάτη!» όταν ο πρόεδρος της κεντρικής εκλογικής επιτροπής Λουίς Κάρλος Ουγκάλντε ανακοίνωσε στην τηλεόραση την καθυστέρηση έκδοσης αποτελεσμάτων.

Αργά το βράδυ της Κυριακής, ο Λόπες Ομπραδόρ ότι θα σεβαστεί την απόφαση της εκλογικής επιτροπής όσον αφορά στην καθυστέρηση έκδοσης των αποτελεσμάτων. Τόνισε όμως: «Θέλω ο μεξικανικός λαός να ξέρει ότι τα δικά μας αποτελέσματα δείχνουν ότι νικήσαμε».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο συντηρητικός υποψήφιος Φελίπε Καλντερόν, λέγοντας ότι και αυτός θα σεβαστεί τα αποτελέσματα και προσθέτοντας ότι τα προσωρινά αποτελέσματα καθώς και τα exit polls του δίνουν τη νίκη: «Δεν έχουμε αμφιβολίες ότι κερδίσαμε...»

Τα προσωρινά αποτελέσματα δείχνουν ότι με καταμετρημένο το 44% των ψήφων, ο Καλντερόν συγκεντρώνει ποσοστό 38%, ο Λόπες Ομπραδόρ 36% και ο Ρομπέρτο Μαντράσο του Επαναστατικού Θεσμικού Κόμματος (PRI) ακολουθεί με 19%. Πάντως, τα αποτελέσματα αυτά δεν έχουν επαληθευτεί επισήμως.

Όσον αφορά στην Πόλη του Μεξικού, ο Μαρσέλο Εμπράρντ, υποψήφιος του αριστερού Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD) του Λόπες Ομπραδόρ κερδίζει τη δημαρχία με ποσοστό 52%, έναντι 28% του υποψηφίου του Κόμματος της Εθνικής Δράσης και 17% της Μπεατρίς Παρέδες του Επαναστατικού Θεσμικού Κόμματος (PRI), πρώην κυρίαρχου κόμματος στο Μεξικό για πολλές δεκαετίες.

news.in.gr, με πληροφορίες από Associated Press

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=721030&lngDtrID=245

Στην πλέον αμφίρροπη αναμέτρηση των τελευταίων ετών στο Μεξικό, η επόμενη ημέρα των προεδρικών εκλογών βρήκε τη χώρα χωρίς πρόεδρο ή μάλλον με δύο προέδρους, αφού και ο αριστερός Μανουέλ Ομπραντόρ και ο συντηρητικός Φελίπε Καλντερόν ανακήρυσσαν εαυτούς νικητές.

Σκηνές πανηγυρισμών και χαράς εκτυλίσσονταν την επομένη των εκλογών και στα δύο εκλογικά στρατόπεδα, αφού η διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων ήταν πάρα πολύ μικρή και η εκλογική επιτροπή αναγκαζόταν να ανακοινώσει επανακαταμέτρηση, που θα αρχίσει αύριο. Η ανακοίνωση του επίσημου αποτελέσματος αναβλήθηκε και -βάσει των συνήθων διαδικασιών που ακολουθούνται- δεν αναμένεται πριν από την Κυριακή. Αργά χθες βράδυ, με καταμετρημένο το 96,65% των ψήφων, ο Φελίπε Καλντερόν συγκέντρωνε 13,9 εκατομμύρια ψήφους και 36,40%, ο Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραντόρ 13,95 εκατ. ή 35,41% και ο υποψήφιος του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος, Ρομπέρτο Μαντράζο, 8,2 εκατ. ή ποσοστό 21,47%.

«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι κερδίσαμε τις εκλογές... το προβάδισμά μου είναι μη αναστρέψιμο», δήλωσε ο Καλντερόν, ηγέτης του δεξιού Κόμματος Εθνικής Δράσης. «Χαμογελάστε. Κερδίσαμε», ήταν η δήλωση του Ομπραντόρ, ο οποίος επικαλέστηκε στοιχεία του κόμματός του (Κόμμα Δημοκρατικής Επανάστασης) για να πει ότι κερδίζει με διαφορά μισού εκατομμυρίου ψήφων. Η προεκλογική εκστρατεία ήταν σκληρή, με τον Καλντερόν να σκιαγραφεί τον Ομπραντόρ ως ριζοσπάστη αριστερό που θα καταστρέψει την οικονομία, και τον αντίπαλό του να κατηγορεί έναν υποψήφιο που «φρόντισε» να κερδίσει ο γαμπρός του εκατομμύρια δολάρια όταν ήταν υπουργός Ενέργειας.

Την επομένη των εκλογών, ο απερχόμενος πρόεδρος του Μεξικού Βισέντε Φοξ ζήτησε να επικρατήσει ηρεμία, αλλά πολλοί Μεξικανοί φοβούνται ότι η χώρα μπαίνει σε περίοδο πολιτικής κρίσης. Ο αριστερός υποψήφιος, που σε πολλούς θύμιζε τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, και ο συντηρητικός αντίπαλός του, που έχει σπουδάσει στο Χάρβαρντ, είναι βέβαιο ότι δεν θα δεχτούν εύκολα μια ήττα, εκτιμούν πολιτικοί παρατηρητές. Οι εξελίξεις παρακολουθούνται προσεκτικά και από τις ΗΠΑ, που αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρά προβλήματα στη μεθόριο με το Μεξικό, όπως η λαθρομετανάστευση και το λαθρεμπόριο ναρκωτικών.


(Ασοσιέιτεντ - ΑΠΕ - Γαλλικό)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΛΑ ΠΑΖ

Ο πολιτικός συμβιβασμός δεν ανήκει στους «αγαπημένους ελιγμούς» του προέδρου της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, που ηγήθηκε μαζικών διαδηλώσεων με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν δύο άλλοι πολιτικοί από την πρωθυπουργία, πριν αναλάβει ο ίδιος τη διακυβέρνηση. Αυτή τη φορά όμως θα πρέπει να προχωρήσει σε συμφωνία με πολιτικούς αντιπάλους του, εάν επιθυμεί να δει τη μεταρρυθμιστική ατζέντα του να υλοποιείται.

Γιατί το κόμμα του Μοράλες συγκέντρωσε, σύμφωνα με τα έξιτ πολ, το 51% των εδρών στις εκλογές της Κυριακής, για την ανάδειξη Συντακτικής Βουλής της χώρας, όμως δεν συγκέντρωσε τα απαιτούμενα δύο τρίτα για να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία. Το Κίνημα προς το Σοσιαλισμό (MAS) του προέδρου, πρώην ηγέτη του συνδικάτου παραγωγών κόκας, φέρεται να κατακτά τις 135 από τις 225 έδρες στη νέα Βουλή, η οποία πρόκειται να ορκιστεί στις 6 Αυγούστου στην πόλη Σούκρε. Το MAS και οι σύμμαχοί του απαιτείτο να συγκεντρώσουν τουλάχιστον 170 έδρες στην αναθεωρητική Βουλή, η οποία θα συνέτασσε και θα κατακύρωνε το νέο Σύνταγμα, επιβάλλοντας τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που φιλοδοξεί να εισάγει στη χώρα ο Μοράλες για ενισχύση των δικαιωμάτων των Ινδιάνων, για ευρύτερο κρατικό έλεγχο στην οικονομία, αναδιανομή των εδαφών σε φτωχούς αγρότες και καταπολέμηση της διαφθοράς. Ο κύριος αντίπαλος του κόμματος του Μοράλες, το Δημοκρατικό και Κοινωνικό Κίνημα (Podemos) του δεξιού πρώην προέδρου Χόρχε Κιρόγα, συγκέντρωσε 64 έδρες, ποσοστό 26%


(Ασ. Πρες, ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΗΠΑ «Μελέτη» για άμεση παρέμβαση στην Κούβα διά παν ενδεχόμενο...
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

Την προετοιμασία σχεδίων για άμεση παρέμβαση στην Κούβα με οικονομική βοήθεια και «συμβούλους», σε περίπτωση θανάτου του Φιντέλ Κάστρο, προτείνει μελέτη της αμερικανικής κυβέρνησης με στόχο την απόσπαση της χώρας από τον κομμουνισμό.

Η έκθεση προειδοποιεί ότι οι προσπάθειες των ΗΠΑ για αλλαγή πορείας της Κούβας κινδυνεύουν από την πολιτική του ηγέτη της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβεζ, που αναμένεται να χρησιμοποιήσει τον πλούτο από τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της χώρας του για να στηρίξει τη σοσιαλιστική επιλογή.

Η Επιτροπή Βοήθειας προς την Ελεύθερη Κούβα, η οποία συστήθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, πριν από τρία χρόνια, και της οποίας επικεφαλής είναι η υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, ζητεί από την αμερικανική κυβέρνηση να ετοιμάσει κονδύλια ύψους 80 εκατ. δολαρίων για τη χρηματοδότηση της αντιπολίτευσης απέναντι στον Φιντέλ Κάστρο κατά τα επόμενα δύο χρόνια.

Τα χρήματα αυτά θα διοχετευθούν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, στη στήριξη πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης, τις πολιτιστικές ανταλλαγές και τη διαμόρφωση σχεδίων για τη μετά Κάστρο εποχή.


Ετοιμοι να βοηθήσουν...

Περιγράφει ακόμη τις ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν σε περίπτωση που πεθάνει ή αναγκαστεί να αποσυρθεί ο Φιντέλ Κάστρο. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των αναλύσεων έχει χαρακτηριστεί απόρρητο.

«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να είναι έτοιμη από νωρίς να βοηθήσει, σε περίπτωση που ζητηθεί βοήθεια από τη μεταβατική κυβέρνηση της Κούβας», αναφέρει η έκθεση, ζητώντας από την Ουάσιγκτον να είναι έτοιμη να παράσχει τεχνική βοήθεια μέσα σε δύο εβδομάδες από το θάνατο του Κάστρο.

Αναφερόμενος στην έκθεση, ο πρόεδρος του κουβανέζικου Κοινοβουλίου, Ρικάρντο Αλαρκόν, επισήμανε ότι με την έκθεση οι ΗΠΑ «παραδέχονται ότι έχουν μυστικά σχέδια για την ανατροπή μιας άλλης κυβέρνησης. Τι μπορεί να λέει το μυστικό τμήμα όταν το δημοσιευόμενο παραβίαζει κάθε είδους διεθνούς δικαίου;»

Στην Αβάνα, ανακοινώθηκε χθες ότι κατά την ολομέλεια του Κομμουνιστικού Κόμματος, που έγινε την 1η Ιουλίου υπό την προεδρία του Φιντέλ Κάστρο, αποφασίστηκε ότι ο ίδιος ο Φιντέλ και ο αδελφός του, Ραούλ, θα είναι δύο από τα 12 μέλη που θα αποτελούν από δω και μπρος τη γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία είχε καταργηθεί το 1991.


(Γαλ. Πρακτορείο)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ

Πολιτική αβεβαιότητα και το ενδεχόμενο εντάσεων αντιμετωπίζει το Μεξικό, όπου σήμερα αρχίζει η επανακαταμέτρηση των ψήφων αφού μπορεί, σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα, ο καθολικός συντηρητικός υποψήφιος Καλντερόν να επικρατεί στις προεδρικές εκλογές, ο αριστερός αντίπαλός του όμως αρνείται το αποτέλεσμα κάνοντας λόγο για παρατυπίες.

«Λείπουν τρία εκατομμύρια ψηφοδέλτια», δήλωσε ο Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραντόρ από τα γραφεία του κόμματός του, εξηγώντας ότι ενώ οι αξιωματούχοι υπολογίζουν την προσέλευση στις κάλπες σε 41 με 42 εκατομμύρια, τα καταμετρηθέντα ψηφοδέλτια είναι 38 εκατομμύρια. Ο Ομπραντόρ μίλησε για «ανωμαλίες» στην ψηφοφορία και εξήγγειλε τη σύσταση επιτροπής «υπεράσπισης του θριάμβου» του, που καθημερινά θα παρουσιάζει «στοιχεία τα οποία θα αποδεικνύουν ότι το σύστημα καταμέτρησης ψήφων ήταν από την αρχή προβληματικό». Από την άλλη, ο Φελίπε Καλντερόν υπερασπίζεται τη νίκη του δηλώνοντας ότι «ορθώς ο λαός και οι αγορές» (το χρηματιστήριο πήγε πολύ καλά δύο ημέρες) τον αποθεώνουν. Με καταμετρημένο το 98,45% των ψήφων ο Καλντερόν λαμβάνει 36,38% και ο Λόπεζ Ομπραντόρ 35,34%. Ο επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής ξεκαθάρισε ότι τα νούμερα συνιστούν απλώς μια «πληροφορία» και το τελικό, επίσημο αποτέλεσμα θα ανακοινωθεί μετά την επανακαταμέτρηση. Παραδέχτηκε, πάντως, ότι τα πρακτικά από κάποια εκλογικά τμήματα αναφέρονται πράγματι σε ορισμένες «ανωμαλίες». Ο φόβος για τις αντιδράσεις οπαδών υπάρχει παρ' όλο που, με εξαίρεση κάποιες περιορισμένες κινητοποιήσεις στο νότιο Μεξικό, ο κόσμος είναι σε αναμονή.


(Γαλλικό-Ασοσιέιτεντ-ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σε εξέλιξη η ανακαταμέτρηση

Μικρό προβάδισμα 2,6% διατηρεί ο αριστερός υποψήφιος για την προεδρία του Μεξικού, Αντρες Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, έναντι του δεξιού αντιπάλου του Φελίπε Καλντερόν, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανακαταμέτρησης στο 54,92% των εκλογικών κέντρων.

Συγκεκριμένα, ο Ομπραδόρ συγκεντρώνει το 37,11% των ψήφων, έναντι 34,52% του Καλντερόν. Όπως όμως σημειώνουν οι πολιτικοί αναλυτές, είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς ότι η μικρή αυτή διαφορά δεν θα μεταβληθεί ή ακόμα και να ανατραπεί.

Πάντως, ο Φελίπε Καλντερόν επανέλαβε την Τετάρτη ότι έχει κερδίσει τις εκλογές της 2ας Ιουλίου και ότι ο αντίπαλός του προσπαθεί να εξαπατήσει τον λαό.

«Μπορούμε να δηλώσουμε ότι κερδίσαμε την εκλογή (...) καλούμε τον Λόπες Ομπραδόρνα μην προσπαθήσει να εξαπατήσει τον πληθυσμό», δήλωσε ο Καλντερόν σε συνέντευξη Τύπου από την έδρα του κόμματός του.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=721995&lngDtrID=245)

Είναι όσο αριστερός είναι ο Πρόντι και ο δικός μας Γιωργάκης??
Αν έχεις δώσε και άλλες πληροφορίες...

Περισσότερες πληροφορίες για τον Ομπραδόρ σε αυτό το άρθρο μπορείς να βρεις:
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=3115.msg85929#msg85929

ΚΑΡΑΚΑΣ

Ως κοινό μέτωπο κατά των συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου των ΗΠΑ βλέπει τη νοτιοαμερικανική κοινή αγορά της Νότιας Αμερικής ο Χούγκο Τσάβες, πρόεδρος της Βενεζουέλας, η οποία εντάχθηκε χθες στο Μερκοσούρ.
Ο Τσάβες και οι ηγέτες της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Ουρουγουάης και της Παραγουάης επισημοποίησαν τη διεύρυνση του συμφώνου με την ενσωμάτωση της Βενεζουέλας, εξέλιξη που ο Τσάβες θεωρεί ότι συνιστά νίκη κατά των «ιμπεριαλιστικών» οικονομικών σχεδίων της Ουάσιγκτον στο νότιο ημισφαίριο. Την τελετή υπογραφής της ένταξης παρακολούθησε ως παρατηρητής και ο σύμμαχος του Τσάβες, Βολιβιανός πρόεδρος Εβο Μοράλες. «Καταφέρουμε πλήγμα στις ηγεμονικές βλέψεις» των ΗΠΑ και «θέτουμε το θεμέλιο λίθο της ελευθερίας και της ενότητας της Νότιας Αμερικής» είπε ο Τσάβες εν μέσω χειροκροτημάτων στο κατάμεστο συνεδριακό κέντρο του Καράκας. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα ζήτησε από τα μέλη του Μερκοσούρ να επιδεικνύουν πολιτική αλληλεγγύη όταν αντιμετωπίζουν εξωτερικές προκλήσεις, πρόσθεσε όμως ότι ο αντι-αμερικανισμός δεν αποτελεί τη σφραγίδα του περιφερειακού εμπορικού συμφώνου. «Εχουμε δικαίωμα να ζητάμε να μην υπάρχει οποιαδήποτε ανάμειξη στην περιοχή μας», είπε, «σήμερα (όμως) είμαστε εδώ για να μηνύσουμε στον κόσμο ότι επιθυμία μας είναι να μην αντιπαρατεθούμε με κανέναν. Είμαστε ειρηνικές χώρες και κάθε μία χώρα θα πρέπει να διατηρήσει τις σχέσεις τις με τις ΗΠΑ». Βάσει των συμφωνίων του Μερκοσούρ, η Βενεζουέλα και οι δύο ισχυρότερες οικονομίες της περιοχής -η Βραζιλία και η Αργεντινή- θα έχουν εγκαθιδρύσει ζώνες ελευθέρου εμπορίου ώς το 2012. Παραγουάη και Ουρουγουάη θα επωφεληθούν άμεσα από ευνοϊκό δασμολογικό καθεστώς για τα κύρια προϊόντα που εξάγουν στη Βενεζουέλα, πριν σταδιακά εγκαθιδρύσουν και αυτές ζώνες ελευθέρου εμπορίου ώς το 2013.Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας έχει προτείνει επίσης την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα μεταφέρει το αέριο από τα υπεράκτια αποθέματα της Βενεζουέλας στη Βραζιλία, την Αργεντινή και άλλες χώρες. Το σχέδιό του προβλέπει και τη σύνδεση της Βολιβίας - χώρας που έχει τα δεύτερα σε ποσότητα αποθέματα σε φυσικό αέριο μετά τη Βενεζουέλα. Σε επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησής του στο Καράκας, χθες, αναφέρεται ότι στη συνάντηση του Μερκοσούρ οι ηγέτες της Βολιβίας, της Παραγουάης και της Ουρουγουάης θα κληθούν να υπογράψουν συμφωνία για τη συμμετοχή τους σε αυτό το σχέδιο. Μολονότι οι δαπάνες για την κατασκευή ενός τέτοιου αγωγού δεν έχουν υπολογιστεί, η μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία της Βραζιλίας έχει μιλήσει για ένα χονδρικό κόστος γύρω στα 25 δισεκατομμύρια δολάρια. Ειδικοί αντιμετωπίζουν με δυσπιστία το σχέδιο, προειδοποιώντας για τις τεράστιες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει σε επίπεδο τεχνολογικών αναγκών, οικονομικής δαπάνης και περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/07/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=63112532

Με διαφορά στήθους


Ο συντηρητικός υποψήφιος Φελίπε Καλντερόν είναι ο νικητής των προεδρικών εκλογών στο Μεξικό, σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν την Πέμπτη από την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή.

Συγκεκριμένα, με καταμετρημένο το 100% των ψήφων, ο Καλντερόν λαμβάνει ποσοστό 35,88%, έναντι 35,31% του βασικού αντιπάλου του, υποψηφίου της αριστεράς Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ.

Πάντως, ο Ομπραδόρ έχει πάντως προειδοποιήσει ότι θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών ενώπιον του Ομοσπονδιακού Εκλογοδικείου και κάλεσε τους υποστηρικτές του σε διαδήλωση το Σάββατο στο κέντρο της πόλης του Μεξικού.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=722289&lngDtrID=245)

ΒΟΛΙΒΙΑ.
Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η «αναγέννηση» της Βολιβίας που οραματίζεται ο Εβο Μοράλες δεν θα είναι τόσο απλή υπόθεση. Αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα του διπλού δημοψηφίσματος. Οι Βολιβιανοί εκλήθησαν να αποφασίσουν για την υιοθέτηση ενός πιο ομοσπονδιακού μοντέλου διακυβέρνησης, αίτημα στο οποίο επιμένουν οι πλούσιες ανατολικές επαρχίες, καθώς και για τη δημιουργία μιας Συντακτικής Βουλής που θα καταρτίσει το νέο σύνταγμα της χώρας.

Το κόμμα του Μοράλες, το Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό (MAS), έλαβε το 60% και την απόλυτη πλειοψηφία στη νέα Συντακτική Βουλή.

Τα ποσοστά αυτά, όμως, απέχουν από την πλειοψηφία των δύο τρίτων που χρειαζόταν προκειμένου να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις του χωρίς τη συναίνεση της αντιπολίτευσης.

Με το νέο σύνταγμα, το οποίο πρέπει να είναι έτοιμο το αργότερο σε ένα χρόνο και στη συνέχεια να υποβληθεί σε δημοψήφισμα, ο Μοράλες φιλοδοξεί να ενισχύσει τα δικαιώματα των ιθαγενών και τον έλεγχο του κράτους στην οικονομία, να πραγματοποιήσει ανακατανομή της γης και να καταργήσει το παρόν διεφθαρμένο νομοθετικό και δικαστικό σύστημα.

Η συντηρητική αντιπολίτευση, ωστόσο, η οποία έχει συσπειρωθεί γύρω από τη Δημοκρατική και Κοινωνική Δύναμη (Podemos) του πρώην προέδρου Χόρχε Κιρόγα, θα επιχειρήσει σίγουρα να σαμποτάρει τις πιο επαναστατικές διατάξεις του συντάγματος.

Το ζήτημα της αυτονομίας, πάντως, αναμένεται να αποδειχθεί μεγαλύτερο αγκάθι για την κυβέρνηση.

Μπορεί σε εθνικό επίπεδο το 53% να έδειξε ότι προτιμά το σημερινό μοντέλο διακυβέρνησης, τα πράγματα όμως είναι πολύ διαφορετικά στις επαρχίες. Στη Σάντα Κρους, στην Ταρίχα, στο Μπένι και το Πάντο, πλειοψήφησε το «ναι».

Οι κυβερνήτες τους, μάλιστα, απαιτούν από τον Μοράλες να σεβαστεί το αποτέλεσμα και δηλώνουν έτοιμοι για κινητοποιήσεις.

Το δημοψήφισμα κατέδειξε μια Βολιβία διαιρεμένη ανάμεσα στις πλούσιες επαρχίες και στην υπόλοιπη χώρα που διεκδικεί μερίδιο στην ευημερία. Τώρα, τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για συναίνεση και διάλογο.

Αλλά είναι εφικτό αυτό ανάμεσα σε δυο κόσμους που μιλούν εντελώς διαφορετική γλώσσα;


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ημέρες Αμερικής ζει το Μεξικό, με δυο πολιτικούς να έρχονται ισόπαλοι και να διεκδικούν από κοινού την προεδρία. Στο ρόλο του Μπους, ο συντηρητικός Φελίπε Καλδερόν του απερχόμενου κυβερνητικού Κόμματος Εθνικής Δράσης (ΡΑΝ), ο οποίος, μετά την επανακαταμέτρηση των ψήφων, αναδεικνύεται επίσημος νικητής των εκλογών με προβάδισμα μόλις μισής μονάδας.

Στο ρόλο του Αλ Γκορ, ο κεντροαριστερός Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ του Δημοκρατικού Επαναστατικού Κόμματος (PRD). Ο Ομπραδόρ επιμένει ότι αυτός είναι ο πραγματικός νικητής των εκλογών, μιλά για εκτεταμένη νοθεία και δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα που έδωσε η επανακαταμέτρηση των ψήφων. Δηλώνει αποφασισμένος να προσβάλει το εκλογικό αποτέλεσμα στα δικαστήρια και να καλέσει τον κόσμο σε κινητοποιήσεις, αρνούμενος τον κλάδο ελαίας που του προσφέρει ο Καλδερόν και την πρότασή του για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.

Αλλά και ο ηγέτης των Ζαπατίστας, ο κομαντάντε Μάρκος, ο οποίος προεκλογικά είχε ταχθεί κατά του κεντροαριστερού υποψηφίου, συγκλίνει στην εκδοχή της νοθείας. Ο Μάρκος, σε συνέντευξή του στη μεξικανική εφημερίδα «La Jornada», υποστηρίζει ότι έγινε νοθεία και θεωρεί τον Ομπραδόρ πραγματικό νικητή των εκλογών. Παράλληλα ωστόσο, τονίζει ότι ανεξάρτητα από τον τελικό νικητή, η κατάσταση στο Μεξικό θα παραμείνει ίδια, καθώς οι δυο μονομάχοι έχουν παρόμοια πολιτικά προγράμματα και κανένας τους δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την τεράστια κρίση που μαστίζει τη χώρα.

Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η επανακαταμέτρηση των ψηφοδελτίων έβγαλε στην επιφάνεια μεγάλες παρατυπίες: Ψηφοδέλτια με το όνομα του Ομπραδόρ πεταμένα στα σκουπίδια, κάλπες που χάθηκαν, ψηφοδέλτια υπέρ του Καλδερόν που προσμετρήθηκαν από δύο και τρεις φορές και άλλα του αντιπάλου του που «παράπεσαν» χωρίς να υπολογιστούν.

Ανεξάρτητα, όμως, από την τελική έκβαση, η φετινή αναμέτρηση θα καταγραφεί αναμφισβήτητα ως η πιο τραυματική εκλογική εμπειρία για το Μεξικό μετά τις εκλογές του 1988, όταν ο υποψήφιος του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (PIR) Κάρλος Σαλίνας ντε Γορτάρι εκτόπισε, κατά γενική ομολογία, από την προεδρία τον πραγματικό νικητή, τον κεντροαριστερό υποψήφιο Κουατέμοκ Κάρδενας, χάρη σε εκτεταμένη νοθεία.

Ομως είναι τραυματικές και για δύο ακόμη λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η νοθεία παραμένει δυστυχώς ενδημικό κακό.

Το PIR, το κόμμα -δεινόσαυρος που κυβέρνησε τη χώρα για 71 συναπτά έτη, είχε αναγάγει τη βία, τη νοθεία, τον εκφοβισμό, τη συκοφαντία ή και τις δολοφονίες των αντιπάλων του σε πάγιες πολιτικές τακτικές, οι οποίες και του επέτρεψαν να διατηρήσει τη μονοκρατορία του.

Παλιές συνήθειες

Οταν το 2000 εξελέγη το συντηρητικό ΡΑΝ ύστερα από τις πρώτες διαφανείς εκλογές, ο κόσμος ανάσανε ανακουφισμένος, πιστεύοντας ότι το Μεξικό ακολουθούσε επιτέλους τα χνάρια μιας υγιούς δημοκρατίας. Δυστυχώς, σήμερα βλέπουν και το ΡΑΝ να υιοθετεί τις κακές συνήθειες του παρελθόντος.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο νέος πρόεδρος, θα ηγηθεί μιας αδύναμης κυβέρνησης, καθώς η διαφορά μεταξύ των δύο αντιπάλων δεν φαίνεται να ξεπερνά τη μισή μονάδα.

Οι κάλπες, λοιπόν, αναδεικνύουν ένα Μεξικό με τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, διαιρεμένο σε δύο μεγάλα γεωγραφικά και πολιτικά στρατόπεδα:. Στον πιο εύπορο, συντηρητικό και φιλοαμερικανικό Βορρά που ψήφισε υπέρ του Καλδερόν και σε ένα φτωχό και πιο αριστερά προσανατολισμένο Νότο που στήριξε τον Ομπραδόρ.

Πολιτικό αδιέξοδο

Αυτό σημαίνει ότι ο νέος πρόεδρος θα έχει εναντίον του το μισό Μεξικό και τη μισή Βουλή που θα δυναμιτίζει κάθε μεταρρυθμιστική του προσπάθεια, με το PIR στη μέση, τρίτη δύναμη πια, να παίζει τον ρόλο του ρυθμιστή.

Οσοι ήλπιζαν ότι το Μεξικό θα ακολουθούσε την πορεία άλλων λατινοαμερικάνικων χωρών και θα βίωνε μια κοινωνική αλλαγή εκλέγοντας κεντροαριστερή κυβέρνηση, προσγειώνονται απότομα.

Η όποια κυβέρνηση θα έχει ουσιαστικά τα χέρια δεμένα, καθώς θα είναι δέσμια όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αλλά και της εγχώριας ολιγαρχίας και της Ουάσιγκτον, των μόνων ίσως δυνάμεων που πρέπει να χαίρονται πραγματικά για το οριακό αποτέλεσμα.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ

Αποφασισμένος να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα δηλώνει ο προεδρικός υποψήφιος της Αριστεράς στο Μεξικό, Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραντόρ, που συγκέντρωσε το Σάββατο τουλάχιστον 200.000 ανθρώπους σε μια διαδήλωση αμφισβήτησης της ανακοινωθείσης νίκη του συντηρητικού Φελίπε Καλντερόν.

Ο Λ. Ομπραντόρ επανέλαβε την πρόθεσή του να αμφισβητήσει τη νίκη του Καλντερόν με όλα τα μέσα: χρησιμοποιώντας από τη μια τη δικαστική οδό -με προσφυγές στο Ομοσπονδιακό Εκλογικό Δικαστήριο και στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας- και κατεβάζοντας από την άλλη τους οπαδούς του στους δρόμους. «Είναι ένα ειρηνικό κίνημα, δεν θα πέσουμε στην παγίδα των προκλήσεων και δεν θα παίξουμε το παιχνίδι των αντιπάλων μας» δήλωσε ο Ομπραντόρ ενώπιον χιλιάδων διαδηλωτών (200.000 κατά την αστυνομία, 400.000 κατά τους διοργανωτές) που συγκεντρώθηκαν στην τεράστια κεντρική πλατεία Σοκάλο στην πόλη του Μεξικού. Στη διάρκεια της ομιλίας του κάλεσε τους υποστηρικτές να συμμετάσχουν από την Τετάρτη σε μια «εθνική πορεία για τη δημοκρατία» που θα ξεκινήσει από τις 300 εκλογικές περιφέρειες της χώρας προς την πρωτεύουσα, όπου σχεδιάζεται μεγάλη διαδήλωση τη 16η Ιουλίου. Μιλώντας επίσης σε ξένους δημοσιογράφους ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να καταθέσει χθες προσφυγή στο Ομοσπονδιακό Εκλογικό Δικαστήριο με «αποδείξεις εκλογικής νοθείας» διεκδικώντας νέα καταμέτρηση όλων των ψηφοδελτίων με το χέρι.

Από την πλευρά του ο Καλντερόν έχει ήδη αρχίσει επαφές για το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού τηρώντας χαμηλούς τόνους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε χθες όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να επιδείξουν μετριοπάθεια εκφράζοντας την εμπιστοσύνη της στους μεξικανικούς θεσμούς όσον αφορά τη διευθέτηση του θέματος. Ο πρόεδρος της Κομισιόν συνεχάρη τον Καλντερόν για τη νίκη του όπως και πολλοί αρχηγοί κρατών (ΗΠΑ, Ισπανίας, Καναδά).


(Ασ. Πρες-Γαλλικό-ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Του MAURICE LEMOINE*

Την 1η Μαΐου, με το ανώτατο διάταγμα υπ' αριθμόν 28.701, ο πρόεδρος της Βολιβίας Εβο Μοράλες εθνικοποίησε τις ενεργειακές πηγές της χώρας. Από την ημερομηνία αυτή, οι 26 ξένες εταιρείες -μεταξύ των οποίων η Petrobras (Βραζιλία), η Repsol (Ισπανία), η Total (Γαλλία) και η ExxonMobil (Ηνωμένες Πολιτείες)- που δραστηριοποιούνται στη χώρα περνούν κάτω από τον έλεγχο της κρατικής εταιρείας YPFB (Yacimientos Petroliferos Fiscales Bolivianos), η οποία αναλαμβάνει τη μεταφορά, τη διύλιση, την διάθεση και την επεξεργασία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Η κατανομή των εσόδων για τα πιο παραγωγικά κοιτάσματα -2.831.685 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου την ημέρα- θα γίνει στη βάση μεριδίου 82% για το κράτος και 18% για τη συνεργαζόμενη εταιρεία -πρόκειται για κατανομή ακριβώς αντίστροφη από την μέχρι τώρα ισχύουσα- ενώ για τα λιγότερο σημαντικά κοιτάσματα το κρατικό μερίδιο επί των εσόδων δεν μπορεί να είναι μικρότερο του 51%.

Εθνικοποίηση

Προχωρώντας στην εθνικοποίηση αυτή χωρίς απαλλοτρίωση και εκδιώξεις εταιρειών, ο βολιβιανός πρόεδρος απλώς κάνει πράξη αυτό για το οποίο εξελέγη, δηλαδή το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιουλίου 2004.

Τότε, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού (το 70%) τάχθηκε υπέρ της «επανεθνικοποίησης του κλάδου ορυκτών καυσίμων», αφού είχε εκδιώξει δύο προέδρους -τον Γκονσάλο Σάντσες ντε Λοσάδα και τον Κάρλος Μέσα- που επεδίωκαν το ξεπούλημα του κλάδου.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ευρώπη, τον περασμένο Ιανουάριο, λίγες ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Μοράλες δήλωσε ξεκάθαρα: «Θέλουμε συνεταίρους, όχι αφεντικά»!

Το μέτρο προκάλεσε σεισμό -και έκπληξη(!) υποστήριξαν ορισμένοι- , παρ' ότι είχε εξαγγελθεί ευρύτατα κατά την προεκλογική εκστρατεία του Μοράλες. Διαθέτοντας σε διαφορετικό βαθμό την υποστήριξη των κεντροαριστερών κυβερνήσεων των χωρών τους, οι πολυεθνικές της Βραζιλίας Petrobras (που ήλεγχε απευθείας το 25% των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Βολιβίας) και της Ισπανίας Repsol, για να περιοριστούμε σε αυτές, αντέδρασαν εντονότατα, απειλώντας να αξιοποιήσουν τις διεθνείς συμφωνίες αμοιβαίας προστασίας των επενδύσεων για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους.

Σε άλλο επίπεδο, και με διπλωματικές διατυπώσεις, οι πρόεδροι της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα και της Αργεντινής Νέστορ Κίρτσνερ, των οποίων οι χώρες εισάγουν βολιβιανό φυσικό αέριο σε τιμές σκανδαλωδώς χαμηλότερες από τις διεθνείς τιμές -πάνω από το 90% της κατανάλωσης φυσικού αερίου στη Βραζιλία εξαρτάται από τις προμήθειες αυτές-, εξέφρασαν την ανησυχία τους για την ανακοινωθείσα αύξηση των τιμών.

Ο τερματισμός αυτής της άνισης κατανομής προκάλεσε, επίσης, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης Κορυφής Ε.Ε.-Λατινικής Αμερικής, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη από τις 11 έως τις 14 Μαΐου, τη δυσαρέσκεια της υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας Ούρσουλα Πλάσνικ, που προεδρεύει του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ηδη, ο αρχηγός του κράτους που, λίγο καιρό πριν, γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό ως «ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της Βολιβίας» μετατρέπεται σε έναν «λαϊκιστή» που χαίρει πολύ μικρότερης εκτίμησης. Μέχρι τότε, πάντως, κανέναν αρμόδιο αξιωματούχο δεν είχε συγκινήσει το γεγονός ότι ούτε μία από τις 70 και πλέον συμβάσεις που είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Βολιβίας με τις πολυεθνικές εταιρείες δεν είχε επικυρωθεί από το Κογκρέσο, όπως ορίζει το σύνταγμα της χώρας. Επομένως, όλες αυτές οι συμβάσεις ήταν παράνομες.

Με Κούβα και Βενεζουέλα

Με το μέτρο αυτό η Βολιβία, η φτωχότερη χώρα της Λατινικής Αμερικής, γίνεται η πρώτη χώρα που εθνικοποιεί τις ενεργειακές πηγές της στον 21ο αιώνα. Με έναν συνοδοιπόρο: χωρίς να έχει χρησιμοποιήσει ποτέ τον όρο «εθνικοποίηση», η Βενεζουέλα ήδη κάνει κάτι παρόμοιο, υποχρεώνοντας τις 32 πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο έδαφός της να αποδεχτούν, από τις 31 του περασμένου Μαρτίου, νέους κανόνες του παιχνιδιού, δηλαδή μεγαλύτερη καταβολή φόρων και συμμετοχή τους σε μεικτά εταιρικά σχήματα όπου η κρατική εταιρεία PDVSA διαθέτει την πλειοψηφία.

Δεν αποτελεί, λοιπόν, έκπληξη το γεγονός ότι οι δύο αυτές χώρες, μαζί με την Κούβα, αποτελούν τον πυρήνα δημιουργίας της Μπολιβαριανής Εναλλακτικής για την Αμερικανική Ηπειρο (ALBA), μιας «αντι-ιμπεριαλιστικής» συμφωνίας που θα επιδιώκει τη λατινοαμερικανική ολοκλήρωση λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες κοινωνικές προκλήσεις στη βάση της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της συμπληρωματικότητας και... του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας.

*Αρχισυντάκτης της «Le Monde diplomatique».



LE-MONDE

Ο πόλεμος ανάμεσα στον Αουγκούστο Πινοτσέτ και τα πρωτοπαλίκαρά του φέρνει στο φως κι άλλες λεπτομέρειες της δράσης του «μεγαλύτερου εγκληματία της Λατινικής Αμερικής», όπως τον χαρακτήρισε η εφημερίδα «Ρεμπελιόν».

Ο απόστρατος στρατηγός Μανουέλ Κοντρέρας, πρώην αρχηγός της Dina, της διαβόητης μυστικής αστυνομίας της χούντας και δεξί χέρι του δικτάτορα, αποκάλυψε πως ο Πινοτσέτ έγινε ζάπλουτος από την παραγωγή και εμπορία κοκαΐνης. Η παραγωγή της κοκαΐνης -και μάλιστα της αποκαλούμενης «μαύρης» ή «ρωσικής», που δεν ανιχνεύεται με τις παραδοσιακές μεθόδους- γινόταν σε μονάδα του στρατού στο Ταλαγάντε τη δεκαετία του '80, υπό την επίβλεψη του Μπερίος, μέλους της Dina και χημικού, που δολοφονήθηκε το 1991 στην Ουρουγουάη.

Μαζί με το γιο του

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο Κοντρέρας, στην επικερδέστατη επιχείρηση συμμετείχαν ο μικρός γιος του Πινοτσέτ, Μάρκο Αντόνιο, και ο επιχειρηματίας Εντγκάρντο Μπάτιτς, ενώ υπεύθυνος για τη διανομή στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και για τις καταθέσεις των κερδών στους λογαριασμούς που διατηρούσε ο Πινοτσέτ σε τράπεζες του εξωτερικού, ήταν ο διαβόητος σύρος λαθρέμπορος ναρκωτικών και όπλων Μονσέρ αλ Κασάρ.

Ο Κοντρέρας, που έμεινε επτά χρόνια στη φυλακή για τη δολοφονία του πρώην υπουργού Ορλάντο Λετελιέ και τώρα εκτίει κάθειρξη 12 ετών για άλλους φόνους, υποστηρίζει πως για αυτή την επιχείρηση ο Πινοτσέτ καταχράστηκε σημαντικά ποσά από το ταμείο του Στρατού.

Αμύθητη περιουσία

Με την κατάθεσή του, που ο Πινοτσέτ χαρακτήρισε «φρικτή συκοφαντία», ο Κοντρέρας παίρνει την εκδίκησή του από τον πρώην δικτάτορα που δηλώνει άγνοια για τους φόνους και τις εξαφανίσεις και επιρρίπτει την ευθύνη των εγκλημάτων σε «στρατιωτικούς που επέδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο».

Οι αποκαλύψεις έρχονται σε κρίσιμη στιγμή, καθώς ο Πινοτσέτ, μαζί με σειρά συγγενών και πρώην συνεργατών του, τελεί ήδη υπό δικαστική έρευνα για το πόθεν έσχες της μυθικής περιουσίας που διατηρούσε σε μυστικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό.

Μια περιουσία που σύμφωνα με έκθεση της αμερικανικής Γερουσίας η οποία δημοσιοποιήθηκε το 2004 ξεπερνά τα 30 εκατ. δολάρια, σημαντικό τμήμα των οποίων προέρχεται από μίζες για αγορές όπλων.


ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΖΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Το Σεπτέμβριο οι αποφάσεις
Νέα μεγάλη διαδήλωση των υποστηρικτών του ηττημένου των μεξικανικών εκλογών

Περίπου 300 χιλιάδες οπαδοί του κεντροαριστερού υποψήφιου για την προεδία του Μεξικού συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας, απαιτώντας την επανακαταμέτρηση των ψήφων των εκλογών της 2ας Ιουλίου και αμφισβητώντας τη νίκη του κεντροδεξιού προέδρου.

Στην ομιλία του ο Αντρες Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ (γνωστός και ως AMLO από τα αρχικά του ονόματός του) κάλεσε τους οπαδούς του σε ειρηνική «πολιτική ανυπακοή» με στόχο να γίνει ανακαταμέτρηση όλων των ψήφων.

«Ψήφο, ψήφο και κάλπη, κάλπη» φώναζαν οι συγκεντρωμένοι.

Υπενθυμίζεται ότι στις εκλογές της 2ας Ιουλίου, ο Ομπραδόρ έχασε την προεδρία από τον κεντροδεξιό Φελίπε Καλντερόν για 0,5%.

Ο Ομπραδόρ κατέθεσε ένσταση στο Ομοσπονδιακό Εκλογικό Δικαστήριο, καθώς και πλήθος εγγράφων και στοιχείων που αποδεικνύουν«μεγάλης έκτασης νοθεία πριν και μετά το κλείσιμο της κάλπης» όπως χαρακτηριστικά λέει.

Η απόφαση του Εκλογικού Δικαστηρίου θα γίνει γνωστή το Σεπτέμβριο.

Από την πλευρά του ο νικητής των εκλογών δηλώνει ότι θα σεβαστεί την ετυμηγορία του Δικαστηρίου, επαναλαμβάνοντας όμως ότι είναι νικητής και πρέπει να φροντίσει για την ανάληψη της προεδρίας από τον απερχόμενο πρόεδρο Βισέντε Φοξ.

Σπεύδει, ωστόσο, να ξεκαθαρίσει ότι βάσει του νόμου η επανακαταμέτρηση του συνόλου των ψήφων δεν επιτρέπεται.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=724796&lngDtrID=245)

Του ανταποκριτή μας στη Μοσχα Αχιλλεα Πατσουκα

Μια ξεχωριστή σε νόημα επίσκεψη θα λάβει χώρα την προσεχή εβδομάδα στη Μόσχα, όπου την Τρίτη αναμένεται ο Ούγκο Τσάβες. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα έχει συνομιλίες με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και με υψηλόβαθμους Ρώσους αξιωματούχους. Μια πρώτη γεύση για τις προσδοκίες από την εν λόγω επίσκεψη, έδωσε ο ίδιος ο Τσάβες, στη διάρκεια συνέντευξης στο Καράκας. Το μεγαλύτερο βάρος, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, θα δοθεί στην πολιτική συνεργασία και το συντονισμό των δυνάμεων προκειμένου να θεμελιωθεί ένας κόσμος ο οποίος δεν θα κυβερνάται από μια υπερδύναμη, αλλά θα είναι πολυπολικός. Παράλληλα, ο Τσάβες δείχνει να στρώνει το χαλί στη Μόσχα και στις ρωσικές ενεργειακές εταιρείες, υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα ενίσχυσης της εμπορικής και ενεργειακής συνεργασίας των δύο χωρών, κάνοντας λόγο για στενότερη συνεργασία στον τομέα του φυσικού αερίου, στον οποίο η Ρωσία διαθέτει προηγμένη τεχνολογία. Για το λόγο αυτό προσκάλεσε τις ρωσικές ενεργειακές εταιρείες να λάβουν μέρος στην κατασκευή των μεγαλύτερων αγωγών παγκοσμίως, μήκους 8.000 χλμ. εντός της Λατινικής Αμερικής. Η κολοσσιαία αυτή ενεργειακή πρόσκληση περιλαμβάνει και τον μαύρο χρυσό, καθώς επίκειται συνεργασία στην άντληση και επεξεργασία του και στην κατασκευή πετροχημικών επιχειρήσεων, είπε ο Τσάβες.

Πέραν του ενεργειακού, κορυφαία θέση στην ατζέντα θα έχει η στρατιωτικοτεχνική συνεργασία. Ηδη, από το 2005 η ρωσική κρατική εταιρεία εξαγωγών οπλικών συστημάτων Ροσομπορονέξπορτ και η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχουν υπογράψει συμβόλαια για την αγορά όπλων. Τον περασμένο Μάιο, η Ρωσία παρέδωσε τρία από τα 15 ελικόπτερα τύπου Mi-17 V5 Hip-H στη Βενεζουέλα, ενώ τον Μάρτιο του 2006 τα πρώτα 30.000 από τα 100.000 Καλάσνικοφ, βάσει συμβολαίου ύψους 54 εκατ. δολαρίων. Εξέλιξη αναμένεται και στην αγορά 24 πολεμικών αεροσκαφών τύπου Su-30MK Flanker C που θα αντικαταστήσουν τα αμερικανικά F-16, μετά το εμπάργκο στις πωλήσεις αμερικανικών όπλων στη Βενεζουέλα. Την επιθυμία για κατασκευή εργοστασίου «Καλάσνικοφ» στη χώρα του επανέλαβε εξάλλου ο Τσάβες.

Σημειώνεται ότι απαντώντας στις ανησυχίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο υπουργός Αμυνας Σεργκέι Ιβανόφ, δήλωσε πρόσφατα πως δεν υπάρχουν νομικοί περιορισμοί στην εξαγωγή συμβατικών όπλων προς τη Βενεζουέλα, που δεν συγκαταλέγεται στις χώρες στις οποίες έχουν επιβληθεί ποινές ή περιορισμοί, και διατηρεί το δικαίωμα να αγοράσει οποιοδήποτε μη απαγορευμένο όπλο από όποια χώρα επιθυμεί.

Ο πρόεδρος Τσάβες είναι εξάλλου ο πρώτος αρχηγός κράτους που επισκέπτεται τη Λευκορωσία μετά τον αποκλεισμό της Ε.Ε. Πέραν της στήριξης προς τον πρόεδρο Λουκασένκο, ο κ. Τσάβες θα συζητήσει σήμερα και αύριο θέματα διμερούς εμπορίου που πέρυσι ανήλθε στα 15,6 δισ. δολάρια. Τέλος, μετά τη Μόσχα θα επισκεφτεί το Ιράν, το Βιετνάμ, την Αργεντινή και τη Βραζιλία.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_433175_22/07/2006_191888)

Διεθνή περιοδεία σε αναζήτηση συμμάχων πραγματοποιεί ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, ενώ ήδη οι χώρες της Mercosur έχουν εκδηλώσει την υποστήριξή τους στο αίτημα της Βενεζουέλας για διεκδίκηση θέσης μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΠΗΕ.

Πρώτος σταθμός του Τσάβες ήταν η Λευκορωσία, ενώ τις επόμενες ημέρες θα ταξιδέψει στη Ρωσία, με την οποία έχει ήδη υπογράψει συμφωνία για στρατιωτικό εξοπλισμό ύψους 1 δισ. δολαρίων, στο Κατάρ, το Ιράν το Βιετνάμ, το Μάλι.

Από το Μινσκ, όπου πραγματοποίησε συνάντηση με τον πρόεδρο της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο Τσάβες δήλωσε ότι απέκτησε ένα «νέο φίλο» και στρατηγικό εταίρο και μίλησε για κοινή προσπάθεια των δύο χωρών στην αντιμετώπιση «των καπιταλιστικών δυνάμεων».

«Η Λευκορωσία αποτελεί μοντέλο κοινωνικού κράτους, όπως αυτό που ξεκινάμε να δημιουργούμε στη Βενεζουέλα», δήλωσε ο Τσάβες, παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από τη Δύση που επικρίνει τον Λουκασένκο για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και νοθεία στις τελευταίες εκλογές.

Τσάβες και Λουκασένκο, πολέμιοι της αμερικανικής πολιτικής, υπογράμμισαν ότι δεν επιθυμούν οι χώρες τους να γίνονται θύματα εκμετάλλευσης σε έναν μονοπολικό κόσμο.

«Εχουμε κοινούς δρόμους δράσης», σχολίασε ο Λουκασένκο, δηλώνοντας ότι συντάσσεται με την πρόταση του Τσάβες για αντίδραση στα «ηγεμονικά συμφέροντα του καπιταλισμού είτε αυτά εκδηλώνονται στην Ευρώπη είτε στη Λατινική Αμερική».

Οι δέκα από τις 15 θέσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας καλύπτονται ανά δύο χρόνια από τα μη μόνιμα μέλη. Η Βενεζουέλα έχει συμμετάσχει τέσσερις φορές στο παρελθόν στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτή τη φορά, από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον και η Γουατεμάλα, η υποψηφιότητα της οποίας προωθείται από τις ΗΠΑ έναντι αυτής της Βενεζουέλας.


Ασ. Πρες


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΜΟΣΧΑ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ

Με αντιαμερικανικές και αντιιμπεριαλιστικές δηλώσεις τη μία εντυπωσιακότερη της άλλης και σχέδια ενεργειακής και στρατιωτικής συνεργασίας με τη Μόσχα ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες έφθασε χθες στο Βόλγογκραντ (σ.σ.: πρώην Στάλινγκραντ) της Ρωσίας, προερχόμενος από τη Λευκορωσία.

Νωρίτερα είχε δηλώσει ότι βρήκε στο πρόσωπο του Λευκορώσου προέδρου Λουκασένκο έναν αληθινό φίλο, καλώντας τον να υλοποιήσουν μαζί «τη θέση του Λένιν για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο». Και διαπίστωσε ότι μεταξύ Μινσκ και Καράκας υπάρχει πλέον «μια πραγματική στρατηγική συμμαχία», η οποία πρέπει να αντιμετωπίσει την ηγεμονία του καπιταλισμού και την προσπάθεια αποικιοποίησης των δύο χωρών από τον ιμπεριαλισμό.

Το ίδιο ενθουσιώδης ο Αλεξάντρ Λουκασένκο, ο οποίος επικρίνεται από ΗΠΑ και Δύση για καταπίεση της αντιπολίτευσης, αν και χαίρει μεγάλης δημοτικότητας στη χώρα του, δήλωσε ότι η ανεξάρτητη επιλογή των δύο λαών για ένα «κοινωνικά προσανατολισμένο οικονομικό μοντέλο» έχει προκαλέσει πρωτοφανή εξωτερική πίεση αυτών που διεκδικούν παγκόσμια κυριαρχία. Πρόσθεσε μάλιστα ότι «προσπαθούν επίμονα να μας επιβάλουν ξένη ιδεολογία και ηθική, ψευδοοικονομικές μεταρρυθμίσεις, που οδηγούν στην εξαθλίωση του πληθυσμού, για χάρη τού υπερκέρδους μιας χούφτας λεφτάδων», διαβεβαιώνοντας ότι θα εργαστεί για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού του με ανεξαρτησία και για έναν πολυπολικό κόσμο.

Πανηγυρική υποδοχή με τραγούδια και βότκα έτυχε στην περιφέρεια του Βόλγογκραντ ο πρόεδρος Τσάβες, ο οποίος επισκέφθηκε εργοστάσια της περιοχής και θα βρεθεί σήμερα στο θρυλικό Ιζέφσκ, όπου ζει ο 87χρονος Μιχαήλ Καλάσνικοφ και παράγεται το αυτόματο όπλο που σχεδίασε και έχει ήδη προμηθευτεί ο στρατός της Βενεζουέλας, με προοπτική η παραγωγή του να ξεκινήσει σύντομα και στο Καράκας.

Ο Ούγκο Τσάβες απέτισε φόρο τιμής στο επιβλητικό μνημείο της μάχης του Στάλινγκραντ και πέραν της προμήθειας 30 αεροσκαφών «Σουχόι», που θα αντικαταστήσουν τα αμερικανικά F-16, ανήγγειλε συμφωνία δημιουργίας στη Βενεζουέλα εργοστασίου κατασκευής αγωγών αερίου και πετρελαίου με ρωσική τεχνολογία, ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, και συμμετοχή άλλων πέντε χωρών της Λ. Αμερικής.

Προκαλώντας εμφανή εκνευρισμό στην Ουάσιγκτον, που προσπαθεί να παρεμβάλει εμπόδια στη στρατιωτική συνεργασία Καράκας - Μόσχας, ο ηγέτης της Βενεζουέλας θα συναντηθεί, για τέταρτη φορά τα τελευταία χρόνια, με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στο Κρεμλίνο, όπου θα του αποδοθούν οι ύψιστες τιμές.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΜΟΣΧΑ

Θερμές ευχαριστίες στη Ρωσία που βοήθησε τη χώρα του να σπάσει το εμπάργκο, το οποίο έχει επιβληθεί από τις ΗΠΑ, εξέφρασε χθες από τη Μόσχα ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες.

Τσάβες και Πούτιν στο Κρεμλίνο. Μετά τις αγορές όπλων, σειρά έχει η κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου
Η συνεργασία Ρωσίας-Βενεζουέλας δεν θα πρέπει να θεωρεί ότι «στρέφεται κατά οιασδήποτε χώρας», διευκρίνισε ο Πούτιν.

Οι δηλώσεις Τσάβες και Πούτιν έγιναν μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την αγορά ρωσικών καταδιωκτικών αεροσκαφών και πολεμικών ελικοπτέρων από τη Βενεζουέλα. Οι δύο πρόεδροι δεν αναφέρθηκαν ρητώς ούτε στη συμφωνία ούτε στο περιεχόμενό της. Ο Ούγκο Τσάβες όμως ευχαρίστησε τη Μόσχα για το γεγονός ότι «έτεινε το χέρι» της προς το Καράκας, παρά «τις πιέσεις και το εμπάργκο».

Η απαγόρευση πώλησης αμερικανικών όπλων προς τη Βενεζουέλα επιβλήθηκε τον περασμένο Μάιο. Την Τρίτη, εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβέρνησης είχε εκφράσει την αντίθεσή του στην επικείμενη συμφωνία Ρωσίας-Βενεζουέλας, σημειώνοντας ότι δεν θα υπηρετήσει τη σταθερότητα και καλώντας τη Μόσχα να την επανεξετάσει. Η Ρωσία απέρριψε την «προτροπή».

Ηδη από την περασμένη εβδομάδα ο Ρώσος υπουργός Αμυνας είχε ανακοινώσει τη συμφωνία για την πώληση 30 καταδιωκτικών τζετ Σουχόι και 30 στρατιωτικών ελικοπτέρων. Ο επικεφαλής τής ρωσικής υπηρεσίας εξαγωγής εξοπλισμού Σεργκέι Τσεμέζοφ είπε χθες στους δημοσιογράφους ότι η αγορά αφορά 24 Σουχόι και 53 ελικόπτερα, ενώ τα συμβόλαια για την αγορά όπλων του τελευταίου ενάμισι έτους «ξεπερνούν τα 3 δισ. δολάρια». Ρωσική εφημερίδα έγραψε ότι επρόκειτο να συζητηθεί και πώληση πυραύλων αέρος-εδάφους ΤΟΡ-Μ1.

Στις δηλώσεις τους, χθες, Πούτιν και Τσάβες έδωσαν ιδιαίτερο βάρος στη συνεργασία στον ενεργειακό τομέα. Ο Τσάβες πρότεινε στη Ρωσία να λάβει μέρος στο σχέδιο κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου στη νότια Βενεζουέλα. Σε ανακοινωθέν που εκδόθηκε μία ημέρα πριν από τη συνάντηση της Μόσχας, το Κρεμλίνο αναφερόταν με έμφαση στην ενίσχυση της συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα. Η Βενεζουέλα είναι ένατη, παγκοσμίως, παραγωγός πετρελαίου και η Ρωσία, δεύτερη εξαγωγός χώρα πετρελαίου και πρώτη φυσικού αερίου.

Η Βενεζουέλα άνοιξε τις πόρτες της στους ρωσικούς ενεργειακούς ομίλους Λουκόιλ και Γκάζπρομ και σκοπεύει να εμπλέξει ρωσικές εταιρείες σε εργοστάσιο κατασκευής σωλήνων για τον αγωγό μήκους 8.000 χιλιομέτρων που θα συνδέει τη Βενεζουέλα με την Αργεντινή.

Μετά τη Ρωσία, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα πάει στο Κατάρ, το Ιράν και το Βιετνάμ.


(Γαλλικό-Ασοσιέιτεντ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αισιοδοξία στη χώρα

Καθήκοντα προέδρου του Περού ασκεί από την Παρασκευή ο Αλαν Γκαρσία για δεύτερη φορά στην πολιτική του σταδιοδρομία. Οι πολίτες ελπίζουν ότι η «δεύτερη ευκαιρία» του Γκαρσία δεν θα έχει τα καταστροφικά αποτελέσματα της πρώτης προεδρίας του 1985.

Στην τελετή ορκωμοσίας -η οποία έγινε ανήμερα της Εθνικής Εορτής του Περού- παρέστησαν αρκετοί ηγέτες της περιοχής, όπως η πρόεδρος της Χιλής Μισέλ Μπατσελέτ, της Βραζιλίας Ινάσιο Ντα Σίλβα, της Βολιβίας Έβο Μοράλες, της Κολομβίας Αλβαρο Ουρίμπε, του Παναμά Μαρτίν Τορίχος και της Παραγουάης Νικανόρ Ντουάρτε.

Τον περασμένο Ιούνιο, ο Γκαρσία κέρδισε εύκολα στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών τον Ογιάντα Ουμάλα με 53,5%, έναντι 46,5%.

Ο τελευταίος αποτελεί μια ενδιαφέρουσα περίπτωση στην πολιτική ζωή του Περού, αφού οι θέσεις του βρίσκονται κοντά στο «μοντέλο» Ούγκο Τσάβες (Βενεζουέλα) και Έβο Μοράλες (Βολιβία).

Αρκετοί πολιτικοί παρατηρητές σημειώνουν μάλιστα ότι ο Γκαρσία κέρδισε τις εκλογές, επειδή οι πολίτες φοβήθηκαν να ψηφίσουν για πρόεδρο έναν πολιτικό που κατά πάσα πιθανότητα θα άνοιγε μέτωπο με τις ΗΠΑ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ούγκο Τσάβες.

Ο Αλαν Γκαρσία υπήρξε πρόεδρος και την ταραχώδη περίοδο 1985-1990, η οποία άφησε τη χώρα της Ν.Αμερικής στο οικονομικό χάος και το έλεος των ανταρτών. Τότε, ήταν μόλις 36 ετών.

news.in.gr
 (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=727550&lngDtrID=245)

Επιμένει ο Λόπες Ομπραδόρ


Εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές του κεντροαριστερού Αντρες Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ πραγματοποίησαν την Κυριακή μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στη νεώτερη ιστορία του Μεξικού, απαιτώντας επανακαταμέτρηση των ψήφων από τις προεδρικές εκλογές της 2ας Ιουλίου.

Ήταν η τρίτη και μεγαλύτερη διαδήλωση που διοργανώνει ο Λόπες Ομπραδόρ, ο οποίος παραιτήθηκε πέρυσι από τη δημαρχία της Πόλης του Μεξικού για να κατέβει στις προεδρικές εκλογές, όπου έχασε με διαφορά μόλις 0,5%, περίπου 240.000 ψήφους επί συνόλου 41 εκατομμυρίων.

Οι διοργανωτές έκαναν λόγο για ένα εκατομμύριο διαδηλωτές, ωστόσο δημοσιογράφοι εκτιμούν ότι δεν υπερέβαιναν το μισό εκατομμύριο.

Διαμαρτυρόμενοι για εκλογικές παρατυπίες, οι συγκεντρωμένοι κατέλαβαν την κεντρική πλατεία της πόλης καθώς και μια κεντρική λεωφόρο σε μήκος οκτώ χιλιομέτρων. Απέτυχαν, ωστόσο, να επεκταθούν στα γύρω οικοδομικά τετράγωνα όπως τους είχε ζητηθεί συμβολικά από τον Λόπες Ομπραδόρ.

Την ίδια ημέρα, ο νικητής των εκλογών, ο συντηρητικός πρώην υπουργός Ενέργειας Φελίπε Καλντερόν, μετέβη μαζί με δικηγόρους του στο Ομοσπονδιακό Εκλογικό Δικαστήριο και υποστήριξε ότι οι εκλογές διενεργήθηκαν ομαλά και νόμικα και επομένως η επανακαταμέτρηση είναι όχι μόνο περιττή αλλά και παράνομη.

Το εκλογοδικείο καλείται να εκδώσει οριστική απόφαση έως τις 6 Σεπτεμβρίου, ενώ ο νυν πρόεδρος Βισέντε Φοξ του κόμματος του Καλντερόν αποχωρεί από τα καθήκοντά του την 1η Δεκεμβρίου.


news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=727780&lngDtrID=245)

Σε μερικές εβδομάδες ο Φιντέλ Κάστρο ίσως αναλάβει και πάλι τα καθήκοντά του, δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Κούβας, Κάρλος Λάγκε, επιχειρώντας να διαψεύσει τις φήμες που θέλουν τον ηγέτη της χώρας να πάσχει από καρκίνο του στομάχου.

Συγκέντρωση συμπαράστασης στον Φιντέλ στην Αβάνα
Παράλληλα, καθώς η πιθανότητα «αμερικανικής εισβολής στην Κούβα» έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες αγαπημένο θέμα των κουβανικών μέσων, οι στρατιωτικές δυνάμεις, οι έφεδροι και οι αστυνομικές αρχές της χώρας βρίσκονται σε ετοιμότητα. «Είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την επανάσταση και τους εαυτούς μας από όλο τον κόσμο και ειδικά τους Αμερικανούς», δηλώνουν Κουβανοί σε κουβανικά και ξένα μέσα.

Οι δηλώσεις του Λάγκε ακολούθησαν το δημοσίευμα της βραζιλιάνικης εφημερίδας «Folha», σύμφωνα με το οποίο ο Κάστρο, που χειρουργήθηκε για εσωτερική αιμορραγία και παρέδωσε προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ την προηγούμενη Δευτέρα, πάσχει από καρκίνο του στομάχου και η ιατρική πρόγνωση δεν είναι ευνοϊκή.

«Ο 79χρονος πρώην αντάρτης έχει έναν κακοήθη όγκο στο στομάχι και η κατάστασή του είναι χειρότερη απ' ό,τι έχει γίνει γνωστό δημόσια», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα της βραζιλιάνικης εφημερίδας.

«Ο Φιντέλ έπρεπε να κάνει μια εγχείριση και ανανήφει με θετικό τρόπο. Δεν έχει καρκίνο», είπε ο Λάγκε. Προσέθεσε ότι ο κομμουνιστής ηγέτης, ο οποίος δεν έχει κάνει καμία δημόσια εμφάνιση από την 26η Ιουλίου, είναι πιθανό να αναλάβει και πάλι την εξουσία «σε μερικές εβδομάδες».

Στον ίδιο άξονα και ο πρόεδρος της Βολιβίας Εβο Μοράλες, σε ομιλία του στην πόλη Σούκρε, με τον Λάγκε παρόντα, είπε ότι ο Κάστρο ήδη «έχει ανανήψει» από την εγχείριση. «Αυτό που απομένει τώρα είναι να επιστρέψει στη διακυβέρνηση της χώρας», είπε ο Μοράλες, σύμμαχος και προσωπικός φίλος του Κάστρο.

Εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Βραζιλίας δήλωσε ότι το δημοσίευμα της εφημερίδα «Folha» είναι αναληθές, ενώ ο δημοσιογράφος της επέμεινε ότι διαθέτει πληροφορίες για την υγεία του Κάστρο από αξιόπιστες πηγές.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

 
ΑΒΑΝΑ - ΚΡΟΦΟΡΝΤ πολιτεία του ΤΕΞΑΣ.--

Η αλληλεγγύη ήταν και είναι πάντα η καλύτερη ασπίδα για την Κούβα, ειδικά ετούτη τη στιγμή, που ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο εξακολουθεί να νοσηλεύεται και οι Αμερικανοί έχουν θέσει στο φουλ τις μηχανές της προπαγάνδας και της ανατροπής.

Την απαίτηση για τον απόλυτο σεβασμό της ανεξαρτησίας, αλλά και την καταδίκη τους για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις απειλές ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Κούβας εκφράζουν με επιστολή τους, που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, περισσότεροι από 400 διανοούμενοι, καλλιτέχνες και προσωπικότητες από όλον τον κόσμο, σύμφωνα με την Prensa Latina ανάμεσά τους και οκτώ κάτοχοι του βραβείου Νόμπελ.

Με την επιστολή τους υπό τον τίτλο «η ανεξαρτησία της Κούβας πρέπει να γίνει απολύτως σεβαστή», καταγγέλλουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ που ερμηνεύει κατά το δοκούν τη διακήρυξη του Φιντέλ Κάστρο προς τον κουβανικό λαό και προχωρούν σε απειλητικά μηνύματα, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά στην επιστολή οι κάτοχοι του Νόμπελ Ζοζέ Σαραμάγκου, η Ριγομπέρτα Μεντσού, η Ναντίν Γκόρτιμερ, ο Γουόλε Σογίνκα, ο Αντόλφο Πέρες Εσκιβέλ, ο Ντάριο Φο, ο Ντέσμοντ Τούτου, ο Ζορές Αλφιόροφ καθώς και προσωπικότητες όπως ο Οσκαρ Νιεμέγιερ, ο Μανού Τσάο, ο Τζέιμς Πέτρας, ο Τσίκο Μπαρκέ, ο Ράμσεϊ Κλαρκ, ο Χουάν Γκέλμαν, ο Μάριο Μπεντέτι, ο Ιγνάσιο Ραμονέ, ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Πάμπλο Γκουαγιασιμίν, ο Φρέι Μπέτο, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο και εκατοντάδες άλλοι.
 
Καταγγέλλουν τις δηλώσεις του Μπους και άλλων αξιωματούχων, το μήνυμα προς τους Κουβανούς της Κοντολίζα Ράις αλλά και την εισήγησή της για το σχέδιο ανατροπής της «Επιτροπής για μία Ελεύθερη Κούβα», όπου αναφέρει πολύ χαρακτηριστικά «ότι επείγει να εργαστούμε σήμερα ώστε να εξασφαλιστεί ότι η στρατηγική της μεταβίβασης της εξουσίας από τον Κάστρο θα αποτύχει»... και η επιστολή τονίζει ότι «δεν είναι δύσκολο κανείς να φανταστεί το χαρακτήρα των μέτρων αυτών και της ειδικής προσοχής, εάν κανείς αναλογιστεί το μέγεθος της στρατιωτικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και τα όσα έχουν λάβει χώρα στον πόλεμο στο Ιράκ».

«Ενώπιον λοιπόν αυτής της αυξανόμενης απειλής ενάντια στην ανεξαρτησία και κυριαρχία ενός κράτους, της ειρήνης και της ασφάλειας στη Λατινική Αμερική αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο πρέπει να αποτρέψουμε μία νέα επίθεση. Να την αποτρέψουμε με κάθε κόστος», αναφέρουν τέλος στην επιστολή τους οι 400 διανοούμενοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες.

Παράλληλα, στα γραφεία της εφημερίδας των Κουβανών εργατών Trabajadores συνέχισαν να καταφτάνουν χτες μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης από συνδικαλιστικές οργανώσεις ανά τον κόσμο με σημαντικότερο αυτό της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Σύμφωνα με την Granma, το κείμενο συμπαράστασης της ΠΣΟ, το οποίο υπογράφει ο ΓΓ της ΠΣΟ, Γιώργος Μαυρίκος, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι Κουβανοί εργαζόμενοι και η Επανάσταση έχουν την απόλυτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της παγκόσμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Εν τω μεταξύ, άμεση ήταν η απάντηση της επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας στις συνεχιζόμενες προκλητικές εκκλήσεις των ΗΠΑ για «δημοκρατική αλλαγή» στην Κούβα.

Μετά την παρέμβαση του Αμερικανού Προέδρου Τζ. Ου. Μπους, ο οποίος υπογράμμισε τη στήριξη της Ουάσιγκτον προς τους Κουβανούς που επιδιώκουν να «συγκροτήσουν μία προσωρινή κυβέρνηση στην Κούβα, η οποία θα είναι δεσμευμένη στη δημοκρατία», η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις πήρε τη σκυτάλη των δηλώσεων.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε ραδιόφωνο και την τηλεόραση Μαρτί, που χρηματοδοτούν οι ΗΠΑ για να κάνουν το βρώμικο πόλεμο της προπαγάνδας, η Κοντολίζα Ράις απευθύνθηκε στους Κουβανούς, λέγοντας ότι «πολλά αλλάζουν εκεί» και τώρα είναι η ώρα να πιέσουν για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Διαβεβαίωσε, δε, ότι οι ΗΠΑ θα είναι στο πλευρό τους για να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους στην ελευθερία του λόγου και της σκέψης, στην ανεξιθρησκία και τις ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές. Κατά το Reuters, ο υπουργός Πολιτισμού της Κούβας Αμπέλ Πριέτο απάντησε ότι οι δηλώσεις αυτές θα πάνε στο βρόντο. «Κανένας στην Κούβα δεν πρόκειται να ακούσει ένα μήνυμα που προέρχεται από αξιωματούχους μιας ξένης κυβέρνησης. Αυτό δεν έχει καμία αξία για τους Κουβανούς», τόνισε και χαρακτήρισε τις εκκλήσεις των ΗΠΑ «καθαρή ρητορική για το Μαϊάμι», εννοώντας τη «μαφία» του Μαϊάμι. Παράλληλα, δήλωσε ότι η κουβανική κυβέρνηση λειτουργεί καλά με τον Φιντέλ Κάστρο να αναρρώνει και τον Ραούλ στο τιμόνι. «Δεν αισθάνομαι καμία αβεβαιότητα. Ο κόσμος αγαπάει πολύ τον Φιντέλ και αυτό έχει φανεί τις μέρες αυτές», σημείωσε ο υπουργός Πολιτισμού.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός Υγείας Ραμόν Μπαλαγκέρ, ο οποίος επισήμανε πως ο Φιντέλ αναρρώνει. Εξήγησε ότι ο Φιντέλ Κάστρο, που είχε καταπονηθεί από το φόρτο εργασίας, υποβλήθηκε σε «περίπλοκη εγχείρηση» και τώρα «αναρρώνει ικανοποιητικά» και «σύντομα θα είναι μαζί μας και πάλι».

Σε μερικές βδομάδες ίσως επανέλθει στα καθήκοντά του ο Φιντέλ Κάστρο, δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Κούβας Κάρλος Λάγκε από τη Βολιβία, όπου βρίσκεται για να παραστεί στην έναρξη των εργασιών της Συντακτικής Συνέλευσης της χώρας των Ανδεων, διαψεύδοντας παράλληλα τις φήμες που θέλουν τον ηγέτη της χώρας να πάσχει από καρκίνο του στομάχου.

«Ο Φιντέλ έπρεπε να αντιμετωπίσει μια εγχείρηση και αναρρώνει με θετικό τρόπο. Δεν έχει καρκίνο», είπε ο Λάγκε, προσθέτοντας ότι ο κομμουνιστής ηγέτης, ο οποίος δεν έχει κάνει καμία δημόσια εμφάνιση από την 26η Ιούλη, είναι πιθανό να αναλάβει και πάλι την εξουσία «σε μερικές βδομάδες».

Οι δηλώσεις αυτές ακολούθησαν το δημοσίευμα της βραζιλιάνικης εφημερίδας Folha, σύμφωνα με το οποίο Κουβανοί αξιωματούχοι είπαν στον Πρόεδρο της Βραζιλίας, Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα και σε μέλη του κυβερνώντος «Εργατικού Κόμματος» (PT) ότι ο Κάστρο έχει έναν κακοήθη όγκο στο στομάχι και ότι η κατάστασή του είναι χειρότερη από ό,τι έχει γίνει γνωστό δημόσια. Εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Βραζιλίας δήλωσε ότι το δημοσίευμα είναι αναληθές και ανυπόστατο.

Με τον Κουβανό πρεσβευτή στην Ελλάδα Χερμές Χερέρα Χερνάντες, συναντήθηκε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=8/8/2006&id=6805&pageNo=13&direction=1

ΑΒΑΝΑ.--

Σαν φωτιά εξαπλώνεται η επιστολή των 400 διανοουμένων, επιστημόνων και καλλιτεχνών, όπως οι κάτοχοι του Νόμπελ Ζοζέ Σαραμάγκου, Ριγομπέρτα Μεντσού, Ναντίν Γκόρτιμερ, Γουόλε Σογίνκα, Αντόλφο Πέρες Εσκιβέλ, Ντάριο Φο, Ντέσμοντ Τούτου, Ζορές Αλφιόροφ, καθώς και προσωπικότητες όπως ο Οσκαρ Νιεμέγιερ, ο Μανού Τσάο, ο Τζέιμς Πέτρας, ο Τσίκο Μπαρκέ, ο Ράμσεϊ Κλαρκ, ο Χουάν Γκέλμαν, ο Μάριο Μπεντέτι, ο Ιγνάσιο Ραμονέ, ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Πάμπλο Γκουαγιασιμίν, ο Φρέι Μπέτο, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο κ.ά. που απαιτούν τον απόλυτο σεβασμό της ανεξαρτησίας και καταδικάζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις απειλές ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Κούβας.

Οι ηθοποιοί Χάρι Μπελαφόντε, Μαρία Ρόχο, Λετίσια Σπίλερ, αλλά και οι Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και Ροντρίγκο ντε λα Σέρνα πρωταγωνιστές της ταινίας «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας» για τον Τσε Γκεβάρα, η κάτοχος του Πούλιτζερ Αλίσια Γουόκερ, ο Τομ Μορέλο μέλος του ροκ γκρουπ «Audioslave» - που σημειωτέον έσπασε το εμπάργκο και ήταν το πρώτο αμερικανικό συγκρότημα που έδωσε συναυλία στην Αβάνα - συνυπογράφουν μαζί με εκατοντάδες άλλους την έκκληση, όπου τονίζεται: «...ενώπιον λοιπόν αυτής της αυξανόμενης απειλής ενάντια στην ανεξαρτησία και κυριαρχία ενός κράτους, της ειρήνης και της ασφάλειας στη Λατινική Αμερική, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, πρέπει να αποτρέψουμε μία νέα επίθεση. Να την αποτρέψουμε με κάθε κόστος».

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ειδική ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.porcuba.org, όπου υπάρχει η επιστολή σε τρεις γλώσσες και καλούνται όλοι να συμμετάσχουν σε αυτή την καμπάνια, μέχρι χτες το απόγευμα, δηλαδή λιγότερο από 24 ώρες μετά, περισσότεροι από 1.700 είχαν υπογράψει.

Στο μεταξύ, ο πρόεδρος του Εθνικού Κοινοβουλίου της Λαϊκής Εξουσίας, Ρικάρντο Αλαρκόν, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο της Λατινικής Αμερικής «Telesur», προειδοποίησε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να μην αναμειγνύεται στα εσωτερικά της Κούβας και διαβεβαίωσε την Ουάσιγκτον ότι σε αντίθετη περίπτωση «θα γίνει κόλαση» και ότι το Ιράκ «θα φαντάζει ως παιδική χαρά»...

«Η Κούβα δεν είναι αποικία των ΗΠΑ» υπενθύμισε ο Ρικάρντο Αλαρκόν τονίζοντας ότι αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Λευκός Οίκος με τις συνεχείς παρεμβάσεις του προέδρου Μπους, της επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Κοντολίζα Ράις και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων είναι «να διεμβολήσει, να απειλήσει και να επιβάλλει την πολιτική της και την ηγεμονία της, όπως στον υπόλοιπο κόσμο έτσι και στην Κούβα»... «αλλά θα αποτύχει οικτρά, όπως στο παρελθόν». «Ολοι όσοι περίμεναν χάος ή έκαναν προπαγάνδα ότι κάτι τρομερό θα συνέβαινε λόγω της ασθένειας του Κάστρο ή ότι ο κόσμος θα έβγαινε στους δρόμους, είδαν την πόρτα να κλείνει επάνω τους και τώρα τα χέρια τους θα πρέπει να έχουν πρηστεί» κατέληξε ο πρόεδρος της Βουλής, ευχαριστώντας συνάμα τους ηγέτες άλλων κρατών, οργανώσεις, κόμματα, προσωπικότητες και κυρίως τους λαούς «που έχουν κατακλύσει την Κούβα με μηνύματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης».

Οσο για την πορεία της υγείας του Φιντέλ που τόσα ακούγονται τις τελευταίες ημέρες... «ξέρουμε ότι θα γίνει σύντομα καλά, αλλά όχι αύριο. Οπως και να έχει, θα μας το πει», δήλωσε ο Ρομπέρτο Φερνάντες Ρεταμάρ, ποιητής και διευθυντής της Εταιρείας Λογοτεχνών της Κούβας «Casa de las Americas», προσθέτοντας ότι «η ειρηνική αλλαγή φρουράς συντελέστηκε», τονίζοντας πως η προσδοκία της αμερικανικής κυβέρνησης ότι η Κούβα θα βυθιστεί σε χάος δεν επαληθεύτηκε, όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel».

Στο μεταξύ, σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ομόφωνη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ατλάντα, όπου ανακλήθηκαν οι ποινές που είχαν επιβληθεί πρωτοδίκως στους πέντε Κουβανούς αγωνιστές Χεράρδο Ερνάντες, Ραμόν Λαμπανίνιο, Φερνάντο Γκονσάλες, Αντόνιο Γκερέρο και Ρενέ Γκονζάλες και διέταξαν επανάληψη της δίκης.

Παρότι στην 93 σελίδων απόφασή τους οι ανώτατοι δικαστικοί είχαν παραδεχτεί την κακοδικία στην υπόθεση των πέντε Κουβανών αγωνιστών και ανακάλεσαν τις ποινές που τους είχαν επιβληθεί οι 5 παραμένουν έγκλειστοι σε φυλακές των ΗΠΑ όπως τονίζει η επιτροπή για την απελευθέρωσή τους και καλεί όλους τους λαούς να απαιτήσουν για μία ακόμη φορά «την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή τους».
   
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=9/8/2006&id=6806&pageNo=12&direction=1

Η επιστολή των προσωπικοτήτων από πολλές χώρες που απαιτούν τον απόλυτο σεβασμό της ανεξαρτησίας και καταδικάζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις απειλές ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Κούβας, καθώς και η καμπάνια που ήδη εξελίσσεται, βρίσκονται στην ειδική ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.porcuba.org, όπου υπάρχει η επιστολή σε αρκετές πλέον γλώσσες και όπου καλούνται όλοι να συμμετάσχουν, εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στην Κούβα με την υπογραφή τους στην επιστολή.

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.--

Την ποινικοποίηση της απεργίας των εργαζομένων στα ορυχεία χαλκού επιζητά η ιδιοκτήτρια εταιρεία Εσκονδίδα, της οποίας κύριος μέτοχος είναι ο πολυεθνικός γίγαντας BHP Billiton, καθώς χτες ανακοίνωσε ότι προσφεύγει στη Δικαιοσύνη εναντίον της συνεχιζόμενης απεργίας και του αποκλεισμού των ορυχείων από τους απεργούς.

Η απεργία επ' αόριστο στα ορυχεία της Εσκονδίδα - η μεγαλύτερη εταιρεία χαλκού στον πλανήτη, καθώς παράγει το 8% της παγκόσμιας παραγωγής - ξεκίνησε πριν από 12 μέρες με αιτήματα την αύξηση κατά 13% των αποδοχών καθώς και την εργασιακή ασφάλεια. Οι διαπραγματεύσεις του συνδικάτου και της διοίκησης της Εσκονδίδα κατέρρευσαν μετά την εμμονή της εταιρείας να μην κάνει αποδεκτά τα αιτήματα. Ετσι, εδώ και τρεις μέρες απέκλεισαν τα ορυχεία, προκαλώντας το σταμάτημα της παραγωγής και την προσφυγή της Εσκονδίδα στα δικαστήρια.

Την ίδια στιγμή, η πρωτεύουσα Σαντιάγο έγινε το θέατρο των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στην Υγεία που άρχισαν σειρά πολύμορφων κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων, απαιτώντας αύξηση των αποδοχών τους, αύξηση της μοριοδότησης βάσει του υφιστάμενου νόμου και την υπογραφή μόνιμων συμβάσεων.

Οι διαδηλώσεις των εργαζομένων στο χώρο της Υγείας σημαδεύτηκαν από την καταστολή που εσχάτως συνηθίζει η κυβέρνηση της Μισέλ Μπατσελέτ. Οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους εργαζόμενους που είχαν προχωρήσει σε συμβολικές καταλήψεις κτιρίων και συνέλαβαν περισσότερους από δέκα. Σε άλλες εννέα συλλήψεις προχώρησαν οι αστυνομικές αρχές κατά τη διάρκεια ανάλογων κινητοποιήσεων και στην πόλη Κονσεπσιόν.

«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι εργαζόμενοι κερδίζουν τα δικαιώματά τους μόνο με αγώνα. Αυτή είναι η απάντηση και σήμερα. Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, αντιθέτως θα διευρύνουμε τις κινητοποιήσεις σε πανεθνική κινητοποίηση μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας», δήλωσε η Γκρασιέλα Κρους, επικεφαλής της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων - Confenats. Συμπληρώνοντας ότι την επόμενη βδομάδα θα υπάρξει νέος γύρος κινητοποιήσεων, ενώ η έκβαση του αγώνα τους θα καταδείξει εάν τελικά θα προχωρήσουν σε γενική απεργία στις 3 Σεπτέμβρη ή πριν τα τέλη Αυγούστου.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/8/2006&id=6813&pageNo=12&direction=1

Για τον φόβο των ΗΠΑ

ΑΒΑΝΑ

«Προοδευτικά αναρρώνει» πλέον ο Φιντέλ Κάστρο και στην Κούβα επικρατεί «απόλυτη ηρεμία», δηλώνει ο αδερφός του Ραούλ, στον οποίο έχει παραδοθεί προσωρινά, όπως υποστηρίζεται, η εξουσία.

Φιντέλ Κάστρο, Ούγκο Τσάβες (με το πορτρέτο του «Κομαντάτε») και Ραούλ Κάστρο στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ο Κουβανός ηγέτης. Ο Ραούλ Κάστρο αποκάλυψε ότι ο στρατός ήταν σε ετοιμότητα, μπας και... «τρελαθεί κάποιος στις ΗΠΑ»
Στις πρώτες δημόσιες δηλώσεις του, από την 31η Ιουλίου, όταν ο Κάστρο υποβλήθηκε σε επέμβαση για αιμορραγία στομάχου, ο στρατηγός και υπουργός Αμυνας της Κούβας Ραούλ Κάστρο αποκάλυψε επίσης ότι τις ώρες μετά την ανακοίνωση της ασθένειας του Φιντέλ, ο στρατός της χώρας τέθηκε σε ύψιστη ετοιμότητα, για το ενδεχόμενο να ...«τρελαθεί κάποιος στις ΗΠΑ».

Τόνισε επίσης ότι τα σχόλια των διεθνών μέσων, που τον επέκριναν για «αποχή από δηλώσεις και απουσία από τη δημόσια ζωή της χώρας», δεν τον ενόχλησαν καθόλου.

Σε συνέντευξή του στην κομμουνιστική εφημερίδα Granma, ο Ραούλ Κάστρο ευχαρίστησε επίσης τους γιατρούς για τη φροντίδα που παρείχαν στον 80χρονο Φιντέλ. «Τον φρόντισαν με απόλυτο επαγγελματισμό και αγάπη. Η άριστη φυσική και πνευματική κατάσταση του Φιντέλ συμβάλλουν στην "ικανοποιητική και σταδιακή" ανάρρωσή του», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ο 75χρονος υπουργός Αμυνας της Κούβας δήλωσε στην εφημερίδα Granma ότι τις ώρες μετά την ανακοίνωση της ασθένειας του Φιντέλ κινητοποίησε τον στρατό της νήσου. Ενισχύθηκε το επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας βάσει των προβλεπόμενων μέτρων, κινητοποιήθηκαν δεκάδες εκατοντάδες έφεδροι, ενώ ορατή ήταν και η αύξηση των αστυνομικών δυνάμεων στους δρόμους της Κούβας.

«Δεν μπορούσαμε να αποκλείσουμε τον κίνδυνο να τρελαθεί κάποιος εντός της αμερικανικής κυβέρνησης», είπε ο Ραούλ...


(Ασ. Πρες)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κατά την έκτακτη Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από χώρες της Νότιας και Ανατολικής Μεσογείου, της Ερυθράς Θάλασσας και της περιοχής του Κόλπου, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στις 19-20 Αυγούστου, τα Κόμματα που συμμετείχαν εξέδωσαν Ψήφισμα Αλληλεγγύης με τον Κουβανικό Λαό.

Οπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια της χτεσινής Συνέντευξης Τύπου, όπου παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της έκτακτης Συνάντησης, «εκδόθηκε μια ανακοίνωση συμπαράστασης στο λαό, στην κυβέρνηση και στην ηγεσία του ΚΚ Κούβας, παίρνοντας υπόψη ότι τώρα πιο ανοιχτά η Επιτροπή για τη δήθεν ελευθερία της Κούβας, που έχει συγκροτηθεί στις ΗΠΑ, με πρόεδρο την υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, εμφανίστηκε και ανήγγειλε ότι θα προχωρήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες για να μην υπάρχει ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας στην Κούβα, στην περίπτωση που ο Φιντέλ Κάστρο δεν μπορεί να την ασκήσει ή που ως θνητός άνθρωπος ολοκληρώσει το βίο του». Υποστηρίζουμε, τόνισε, την ανάγκη της άμεσης απελευθέρωσης των πέντε Κουβανών πατριωτών, οι οποίοι για οκτώ χρόνια βρίσκονται στις αμερικάνικες φυλακές, μόνο και μόνο γιατί αποκάλυψαν τα σχέδια των ΗΠΑ για σαμποτάζ και πολεμικές ενέργειες εναντίον της Κούβας και παρά την απόφαση δικαστηρίου ότι αυτή η δίκη έτσι όπως έγινε ήταν παράνομη.

Το ψήφισμα είναι το παρακάτω:

«Ως αποτέλεσμα του μηνύματος του Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, σύντροφου Φιντέλ Κάστρο, για την κατάσταση της υγείας του και την προσωρινή ανάθεση των ευθυνών του απέναντι στο Κόμμα και την κυβέρνηση, υψηλόβαθμα στελέχη των ΗΠΑ έχουν προβεί σε σαφείς για τις προθέσεις τους διακηρύξεις αναφορικά με το άμεσο μέλλον της Κούβας.

Ηδη η "Επιτροπή Βοήθειας για μία Ελεύθερη Κούβα", της οποίας προεδρεύει η υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, υπογράμμισε σε έκθεση που εκδόθηκε τον Ιούνη "ότι επείγει να εργαστούμε σήμερα, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η στρατηγική της μεταβίβασης της εξουσίας από τον Κάστρο θα αποτύχει" και ο Πρόεδρος Μπους σημείωσε πως αυτό το ντοκουμέντο "δείχνει ότι δουλεύουμε δραστήρια για αλλαγή στην Κούβα, δεν περιμένουμε απλά την αλλαγή".

Οι άντρες και γυναίκες που βιώνουν αυτές τις μέρες στιγμές τρόμου, πόνου και πίκρας από τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς του ισραηλινού στρατού, αλλά και όσοι απομακρύνονται από το θέατρο του πολέμου, δεν είναι δύσκολο να φανταστούν το χαρακτήρα των μέτρων και της "βοήθειας" που ανακοινώνει η σημερινή αμερικάνικη κυβέρνηση, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της στρατιωτικοποίησης της εξωτερικής της πολιτικής και τα επιτεύγματά της στο Ιράκ, και την υποστήριξη και προκλητική δικαιολόγηση που έδωσε στην ισραηλινή επίθεση.

Μπροστά λοιπόν σε αυτή την αυξανόμενη απειλή ενάντια στην ακεραιότητα ενός έθνους, φιλειρηνικού και διεθνιστικού, και μπροστά στην πραγματοποίηση το Σεπτέμβρη μιας παγκόσμιας καμπάνιας αλληλεγγύης για τους 5 Κουβανούς αγωνιστές, που κρατούνται φυλακισμένοι σε φυλακές των ΗΠΑ, μόνο και μόνο γιατί υπερασπίστηκαν την πατρίδα στην οποία γεννήθηκαν, οι συμμετέχοντες στην έκτακτη Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από χώρες της Νότιας και Ανατολικής Μεσογείου, της Ερυθράς Θάλασσας και της περιοχής του Κόλπου, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 19-20 Αυγούστου, απαιτούμε η κυβέρνηση των ΗΠΑ να σεβαστεί την κυριαρχία της Κούβας και να απέχει από την προώθηση τρομοκρατικών ενεργειών ενάντια στο λαό της. Ολοι μαζί ενώνουμε τη φωνή μας για να αποτρέψουμε με κάθε κόστος μια νέα επίθεση και καλούμε στην πραγματοποίηση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού δραστηριοτήτων για την υπόθεση των Πέντε.

Ο ιμπεριαλισμός ποτέ δε θα κάμψει την Κούβα»!

Το παραπάνω ψήφισμα υπογράφουν τα Κόμματα:

-- Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας
-- Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
-- Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ
-- Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα
-- Κόμμα Τουντέχ του Ιράν
-- Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας
-- ΑΚΕΛ, Κύπρος
-- Λιβανικό Κομμουνιστικό Κόμμα
-- Δημοκρατικό Βήμα Μπαχρέιν
-- Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης
-- Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
-- Κομμουνιστικό Κόμμα Ρώσικης Ομοσπονδίας
-- Σουδανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα
-- Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα
-- Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας.


http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=23/8/2006&id=6815&pageNo=3&direction=1

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.-

Η οργή ξεχειλίζει ανάμεσα στους 2.082 εργαζόμενους της εταιρίας παραγωγής Χαλκού Εσκονδίδα, θυγατρικής του πολυεθνικού γίγαντα BHP Billiton καθώς η εταιρία όχι μόνο προσπαθεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα τους αλλά επιδιώκει να συντρίψει και το συνδικάτο των εργαζομένων, αφού απευθύνεται πλέον στους εργαζόμενους και τους ζητά την υπογραφή ανεξάρτητου συμβολαίου με όρο την αποχώρησή τους από το Συνδικάτο.

Ετσι οι εργαζόμενοι απαντούν με σκλήρυνση του αγώνα... εκτός από την άμεση ικανοποίηση των οικονομικών και εργασιακών αιτημάτων τους απαιτούν πια από την κυβέρνηση της Μισέλ Μπατσελέτ την επανεθνικοποίηση του μεγαλύτερου ορυχείου χαλκού του πλανήτη, όπως αποφάσισαν κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσής τους την Τρίτη το βράδυ, τοπική ώρα, σύμφωνα με την Πρένσα Λατίνα.

Παράλληλα οι εκπρόσωποι του Συνδικάτου κατήγγειλαν τη διοίκηση της Εσκονδίδα, ότι πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την αντιπρότασή τους - 8% το ύψος της αύξησης έναντι του αρχικού 10% και περιορισμός του μπόνους από 30.000 δολάρια σε 19.000 - προκειμένου να επιτευχθεί η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και κατέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον των εργαζομένων. Τέλος, ανακοίνωσαν θα καταθέσουν προσφυγή σε Δικαστήριο του Εργατικού Δικαίου και απαίτησαν από τον υπουργό Εργασίας, Οσβάλντο Αντράδε, να πάρει θέση και να παρέμβει στη διένεξη.

Στο μεταξύ σε αθρόες συλλήψεις ανήλικων μαθητών διαδηλωτών προχώρησε η αστυνομία καθώς για άλλη μία φορά έδειξε το γνώριμό της κατασταλτικό πρόσωπο. Τουλάχιστον 221 μαθητές συνελήφθησαν στη διάρκεια διαδήλωσης μαθητών και σπουδαστών οι οποίοι αξιώνουν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με αστυνομικούς στους δρόμους του Σαντιάγο, όταν οι μονάδες αντιμετώπισης ταραχών επιχείρησαν να τους αποτρέψουν από το να φθάσουν στο Προεδρικό Μέγαρο. Η διαδήλωση της Τρίτης ήταν η πρώτη από τις αρχές Ιούνη και συγκλήθηκε από την οργάνωση των μαθητών ACES, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον αργό ρυθμό εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση της προέδρου Μισέλ Μπατσελέτ. Τον Ιούνη, έπειτα από συνεχείς κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή περισσοτέρων του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, η κυβέρνηση Μπατσελέτ εξαναγκάστηκε να συμφωνήσει στη σύσταση επιτροπής ειδικών για να εισηγηθεί προτάσεις όσον αφορά στη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, συμμετεχόντων και των ίδιων των μαθητών και σπουδαστών. Το σώμα επιφορτίστηκε με τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος που είχε δημιουργηθεί επί των ημερών του δικτάτορα Αουγούστο Πινοτσέτ. Κεντρικό αίτημα των διαδηλωτών είναι η παροχή ίσων ευκαιριών στα σχολεία. Οι μαθητές και σπουδαστές καταγγέλλουν ότι οι μεταρρυθμίσεις - που προβλέπουν μεταξύ άλλων μειωμένα εισιτήρια στις δημόσιες συγκοινωνίες - εφαρμόζονται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/8/2006&id=6816&pageNo=13&direction=1

Ένα ακόμα επεισόδιο

Ένα ακόμα επεισόδιο ήλθε να προστεθεί στις ήδη τεταμένες σχέσεις Βενεζουέλας-ΗΠΑ. Όλα άρχισαν όταν οι Αρχές της χώρας της Ν.Αμερικής άνοιξαν έναν διπλωματικό σάκο, επειδή πίστευαν ότι οι Αμερικανοί μετέφεραν στην πρεσβεία στρατιωτικό υλικό.

Η απάντηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν ότι η κίνηση αυτή αποτελεί παραβίαση των διεθνών συνθηκών, δεδομένου ότι απαγορεύεται να ανοιχθεί διπλωματικός σάκος.

Η ανταπάντηση του υπουργείου Εξωτερικών της Βενεζουέλας ήταν ότι δεν επρόκειτο για διπλωματικό σάκο.

«Ειδοποιηθήκαμε ότι τρία φορτηγά έφευγαν από το αεροδρόμιο χωρίς να περάσουν τελωνειακό έλεγχο, όπως προβλέπεται από το νόμο» τόνισε η εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ.

Η ίδια συμπλήρωσε ότι οι τελωνειακοί ζήτησαν από το τρίτο φορτηγό να σταματήσει και τότε έγινε έλεγχος. Το συγκεκριμένο φορτηγό μετέφερε τα αντικείμενα του στρατιωτικού ακολούθου της πρεσβείας των ΗΠΑ.

Πάντως, όπως σημειώνει και ο ανταποκριτής του BBC στην πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, δεν είναι η πρώτη φορά που το Καράκας κατηγορεί την Ουάσινγκτον για κατασκοπεία.

Μάλιστα, πριν από λίγο καιρό η Βενεζουέλα ζήτησε από τον προηγούμενο στρατιωτικό ακόλουθο των ΗΠΑ να εγκαταλείψει τη χώρα, διατυπώνοντας κατηγορίες για κατασκοπεία.

Τον περασμένο Απρίλιο είχε σημειωθεί ένα εξίσου σοβαρό επεισόδιο με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα.

Ο Ουίλιαμ Μπράουνφελντ είχε μεταβεί σε φτωχογειτονιά του Καράκας για να μοιράσει μπάλες του μπέιζμπολ.

Επιστρέφοντας στην πρεσβεία, το όχημά του έγινε στόχος ομάδας νεαρών, οι οποίοι πετούσαν τομάτες, αβγά και κρεμμύδια.

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αφήσει ασχολίαστο το περιστατικό. Αφού κατηγόρησε τους Αμερικανούς ότι φέρουν μέρος της ευθύνης, αφού δεν ενημέρωσαν για την επίσκεψη ώστε να ληφθούν μέτρα ασφαλείας, απευθύνθηκε προσωπικά στον πρέσβη:

«Ετοίμαζε τις βαλίτσες γιατί αν συνεχίσεις να προκαλείς το λαό αυτής της χώρας θα σε διώξω εγώ».

news.in.gr
 (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=733547&lngDtrID=245)

Τουλάχιστον 200 φοιτητές οδηγήθηκαν στη φυλακή στη Χιλή τις τελευταίες μέρες ύστερα από βίαιες συγκρούσεις φοιτητών με την αστυνομία, που έγιναν στην πρωτεύουσα Σαντιάγο και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Τον περασμένο Ιούνιο η χώρα συγκλονίστηκε από μεγάλο κύμα φοιτητικών και μαθητικών διαδηλώσεων, το οποίο σταμάτησε όταν η πρόεδρος της χώρας Μισέλ Μπατσελέτ έκανε δεκτά πολλά από τα αιτήματα των φοιτητών. Πρόσφατα όμως πολλοί νέοι ξαναβγήκαν στους δρόμους, βλέποντας ότι οι κυβέρνηση δεν προχωρεί στην υλοποίηση των υποσχέσεών της. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στα ορυχεία χαλκού, που είναι από τα σημαντικότερα στον κόσμο, συνεχίζουν για τρίτη εβδομάδα την απεργία τους απαιτώντας καλύτερες οικονομικές αποδοχές.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 27/08/2006
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=35938188

ΚΑΡΑΚΑΣ - ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

Η σκιά ενός ακόμη σχεδίου αποσταθεροποίησης πέφτει βαριά πάνω από τη Βενεζουέλα, ενόσω η εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές της 3ης Δεκέμβρη μόλις άρχισε, καθώς την Παρασκευή έληξε ο χρόνος για την επιβολή υποψηφιοτήτων, όπου τελικά 28 θα διεκδικήσουν τον προεδρικό θώκο. Και καθώς ο κύριος υποψήφιος της αντιπολίτευσης, κυβερνήτης της Σούλια, Μανουέλ Ροσάλες, στις δημοσκοπήσεις ποτέ δεν ξεπερνά το 20%, το μποϊκοτάζ είναι η πιο πιθανή εκδοχή, όπως ακριβώς και στις βουλευτικές...

Στο μεταξύ το σχέδιο αποσταθεροποίησης εκπορεύεται κατευθείαν από την αμερικανική πρεσβεία, όπως αποκαλύφθηκε με την κατάσχεση κάργκο στο τελωνείο. «Ειδοποιηθήκαμε ότι τρία φορτηγά έφευγαν από το αεροδρόμιο χωρίς να περάσουν τελωνειακό έλεγχο, όπως προβλέπεται από το νόμο», τόνισε η εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ της Βενεζουέλας, αναφερόμενη στην κατάσχεση του κάργκο, που έφτασαν με στρατιωτικό αεροσκάφος (ένα μεταγωγικό «C-17») των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ. Το κάργκο περιείχε προς έκπληξη των αρχών της Βενεζουέλας, κινητήρες πυραύλων, εκρηκτικούς μηχανισμούς, πυροκροτητές, εξαρτήματα αεροσκαφών και επίσης -όλως περιέργως - και περίπου 100 κιλά κοτόπουλα που δεν πέρασαν από υγειονομικό έλεγχο, όπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Τζέσε Τσακόν μετά την κατάσχεση και τη διάταξη πλήρους και ενδελεχούς έρευνας της υπόθεσης.

Επισήμως οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμένουν... ότι το συγκεκριμένο φορτηγό μετέφερε τα αντικείμενα του στρατιωτικού ακολούθου της πρεσβείας των ΗΠΑ! Είναι προφανές εξάλλου από το περιεχόμενο του φορτηγού, ότι πρόκειται για «προσωπικά αντικείμενα»..! Η απάντηση δε του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν ότι η κίνηση αυτή αποτελεί παραβίαση των διεθνών συνθηκών, δεδομένου ότι απαγορεύεται να ανοιχτεί «διπλωματικός σάκος»!

Στο μεταξύ ο πρόεδρος της χώρας, Ούγο Τσάβες, συνεχίζει την περιοδεία του - μετά την Κίνα όπου σύναψε σημαντικές εμπορικές συμφωνίες με κύριες αυτές στον ενεργειακό τομέα - στη Μαλαισία όπου θα έχει σήμερα επίσημες συναντήσεις. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η χώρα αυτή έχει δηλώσει τη στήριξή της στη Βενεζουέλα στην προσπάθειά της να εκλεγεί μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το επόμενο διάστημα.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=29/8/2006&id=6819&pageNo=17&direction=1

Προεδρικές εκλογές στο Μεξικό


Παρά την απόφαση του ανωτάτου εκλογοδικείου του Μεξικού, ο υποψήφιος της Αριστεράς στις προεδρικές εκλογές της χώρας Αντρές Μανουέλ Λόπες δεν παραδέχεται την ήττα του και διαμηνύει ότι θα αγωνιστεί για να ανατρέψει το αποτέλεσμα.

Ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ υποστήριξε ότι το δικαστήριο «ντρόπιασε» το Μεξικό με την απόφασή του που επικύρωσε το αποτέλεσμα των εκλογών της 2ας Ιουλίου, στις οποίες νικητής αναδείχθηκε, με οριακή διαφορά, ο Συντηρητικός υποψήφιος Φελίπε Καλντερόν.

«Το δικαστήριο ανοίγει το δρόμο σε ένα σφετεριστή που διεκδικεί την προεδρία μέσω πραξικοπήματος. Το δικαστήριο επικύρωσε την απάτη, υποστηρίζοντας τους παράνομους που μας έκλεψαν τις εκλογές. Οι επτά δικαστές είναι συνένοχοι» είπε ο πρώην δήμαρχος της πόλης του Μεξικού.

Από τις 30 Ιουλίου οι υποστηρικτές του Ομπραδόρ έχουν αποκλείσει δρόμους και λεωφόρους σε μήκος οκτώ χιλιομέτρων στο κέντρο του Μεξικού.

Στις 16 Σεπτεμβρίου, ο Ομπραδόρ θα οργανώσει Εθνικό Δημοκρατικό Συνέδριο, στο οποίο υπολογίζει ότι θα συγκεντρώσει σχεδόν ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους του.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=734270&lngDtrID=245)

Επίσκεψη στη Δαμασκό


Συρία και Βενεζουέλα θα εργαστούν από κοινού για να οικοδομήσουν έναν κόσμο ελεύθερο από την αμερικανική κυριαρχία, δήλωσε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στη Δαμασκό.

«Έχουμε κοινό όραμα. Ο ιμπεριαλισμός θέλει να ελέγξει τον κόσμο, αλλά εμείς δεν θα το επιτρέψουμε» είπε ο Τσάβες μετά τη συνάντησή του με τον Ασαντ.

Ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ αναφέρθηκε στα πρόσφατα γεγονότα στο Λίβανο, λέγοντας ότι οι αποφάσεις που υιοθετήθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι «το αποτέλεσμα της αμερικανικής ηγεμονίας».

Ο ίδιος είπε ότι αν τα Ηνωμένα Έθνη υιοθετήσουν άλλες αποφάσεις για το ίδιο ζήτημα, «αυτό δεν προκαλεί καθόλου αισιοδοξία και ίσως οδηγήσει σε περισσότερο χάος και αιματοχυσία».

Κατέληξε δε λέγοντας: «Η ειρήνη στην περιοχή μας θα είναι ακόμη πιο μακρινή».

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=734839&lngDtrID=245)

ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ.--
Απεργία διαρκείας ξεκίνησαν από χτες περίπου 12.000 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Ανσιέτα, το μεγαλύτερο που διατηρεί η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία «Volkswagen» (VW) στη Βραζιλία, αντιδρώντας στην κατάργηση 1.800 θέσεων εργασίας το Νοέμβρη, την οποία ανακοίνωσε χτες το πρωί η διοίκηση της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, η ανακοίνωση της VW ανέφερε ότι οι απολύσεις θα ανακοινωθούν στις 21 Νοέμβρη, ημερομηνία όπου τερματίζεται «το σύμφωνο σταθερότητας» ανάμεσα στην επιχείρηση και το συνδικάτο μετάλλου της περιοχής του Σάο Πάολο. Πρόκειται για 1.300 εργάτες και 500 εργαζόμενους στον τομέα της ανακύκλωσης των υλικών.

Την ανακοίνωση για τις απολύσεις ακολούθησαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις ενώ είχαν προηγηθεί διαπραγματεύσεις για το «σχέδιο αναδιάρθρωσης» που συνεπάγεται χιλιάδες απολύσεις, μεταξύ διοίκησης της VW και των εργαζομένων, οι οποίες διήρκεσαν μήνες και φυσικά δεν καρποφόρησαν.

«Η Volkswagen αποφάσισε να πολεμήσει ενάντια στους εργαζομένους της», είπε στο πρακτορείο ο πρόεδρος της τοπικής ομοσπονδίας εργαζομένων στη μεταλλουργία Χοζέ Φεϊγιό και πρόσθεσε: «Θα είναι ένας σκληρός αγώνας». Στην Ανσιέτα παράγονται καθημερινά 960 οχήματα, μεταξύ των οποίων και το καινούριο μικρό μοντέλο της VW, το «Fox».

Η «Volkswagen» διαθέτει πέντε εργοστάσια στη Βραζιλία και απασχολεί 22.000 εργαζόμενους. Τον περασμένο Μάη ανακοίνωσε ότι θα απολύσει 5.773 εργαζόμενους, εκ των οποίων 3.016 εντός του τρέχοντος έτους.

Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Βραζιλία βρίσκεται ήδη σε προεκλογική περίοδο αφού την 1η Οκτώβρη πραγματοποιούνται οι προεδρικές εκλογές.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=31/8/2006&id=6821&pageNo=17&direction=1

«Στο δρόμο της ανάρρωσης»

Νέο βίντεο στην τηλεόραση της Κούβας δείχνει έναν «πιο ζωντανό» Κάστρο (2/9/2006)
Οι πλέον κρίσιμες στιγμές σχετικά με την κατάσταση της υγείας μου πέρασαν, αναφέρει ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο σε μήνυμά του. Ο ηγέτης της Κούβας δηλώνει ότι είναι πλέον στο δρόμο της ανάρρωσης και ανακοινώνει τις πρώτες του επαφές με στελέχη της κυβέρνησης.

«Σήμερα αναρρώνω με ικανοποιητικούς ρυθμούς. Τις επόμενες ημέρες θα έχω σειρά επαφών» αναφέρει ο Φιντέλ στο μήνυμά του που δημοσιεύεται στην Granma, την επίσημη εφημερίδα του ΚΚ Κούβας.

Ο Κάστρο σημειώνει επίσης ότι έχασε περίπου 18 κιλά, για να συνεχίσει: «Πρέπει όλοι να καταλάβουμε με ρεαλισμό ότι ο χρόνος της πλήρους ανάρρωσης, είτε μας αρέσει είτε όχι, θα είναι μακρύς.»

Υπενθυμίζεται ότι στις 31 Ιουλίου, ο 80χρονος Φιντέλ Αλεχάνδρο Κάστρο Ρουίς -όπως είναι το πλήρες όνομά του- ανακοίνωσε ότι καθήκοντα προέδρου της Κούβας θα ασκεί ο 75χρονος αδελφός του Ραούλ Κάστρο, ο οποίος είναι υπουργός Αμυνας της χώρας.

Ο Φιντέλ υποβλήθηκε σε εγχείρηση στομάχου, χωρίς να ανακοινωθεί ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα της υγείας του.

news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=736306&lngDtrID=245)

«Όχι» Ομπραδόρ σε Καλντερόν

Κηρύσσεται οριστικά νικητής των προεδρικών εκλογών στο Μεξικό ο Φ.Καλντερόν (5/9/2006)
Κάλεσμα ενότητας στον κεντροαριστερό αντίπαλό του απηύθυνε ο Φελίπε Καλντερόν, ο οποίος την 1η Δεκεμβρίου θα ορκιστεί πρόεδρος του Μεξικού για τα επόμενα έξι χρόνια. Ο Λόπες Ομπραδόρ απέρριψε την πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι εκείνος είναι ο νικητής.

«Θέλω ξανά να εκφράσω το σεβασμό μου στους αντιπάλους μου. Αρκετές από τις προεκλογικές τους προτάσεις θα ενσωματωθούν στο κυβερνητικό μου πρόγραμμα. Από την πλευρά μου θα υπάρχει πάντα δίαυλος επικοινωνίας και διαλόγου με όλους» είπε ο νέος πρόεδρος.

«Δεν αναγνωρίζω κάποιον ο οποίος δεν έχει τη νομιμότητα και τη δημοκρατική εκπροσώπηση» απάντησε ο Λόπες Ομπραδόρ.

Ο κεντροαριστερός Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ έχασε τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου με διαφορά μόλις 0,6%. Σε ψήφους αυτό μεταφράστηκε σε 250 χιλιάδες επί συνόλου 41 εκατομμυρίων.

Ο ίδιος ζητούσε την επανακαταμέτρηση του συνόλου των ψήφων, υποστηρίζοντας ότι έπεσε θύμα νοθείας. Είχε δε συγκεντρώσει αποδεικτικό υλικό 900 σελίδων προκειμένου να στηρίξει το επιχείρημά του.

Τελικά, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν τον δικαίωσε.

Ο συντηρητικός Φελίπε Καλντερόν διαδέχεται τον επίσης συντηρητικό Βισέντε Φοξ, ο οποίος το 2000 έβαλε τέλος στην 70χρονη διακυβέρνηση της χώρας από το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI).

Στο νέο αριστερό τοπίο που διαμορφώνεται στην Κεντρική και Νότια Αμερική, ο συντηρητικός Καλντερόν του Μεξικού και ο επίσης συντηρητικός Ουρίμπε της Κολομβίας αποτελούν τους πλέον πιστούς συμμάχους των ΗΠΑ.

news.in.gr

 (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=736626&lngDtrID=245)

Κάλεσμα να εκφραστεί μαζικά, και με κάθε τρόπο, η αλληλεγγύη στους πέντε Κουβανούς αγωνιστές, που βρίσκονται άδικα φυλακισμένοι στις φυλακές των ΗΠΑ, απευθύνει ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, με συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη». Παραθέτουμε τη συνέντευξη:

- Η επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ενάντια στην Κούβα είναι σε εξέλιξη και αποκτά μεγαλύτερη ένταση τα τελευταία χρόνια. Εκφραση αυτής της τακτικής είναι και η καταδίκη πέντε νέων αγωνιστών Κουβανών, οι οποίοι βρίσκονται άδικα φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, επειδή θέλησαν να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Ποια είναι η γνώμη σας για την υπόθεση αυτή, που κρατάει 8 ολόκληρα χρόνια;

Μίκης Θεοδωράκης: «Εχουν, ήδη, περάσει οχτώ χρόνια που οι πέντε νεολαίοι Κουβανοί κρατούνται σε αμερικανικές φυλακές. Υπενθυμίζω ότι στο μεταξύ και η Ομάδα Εργασίας Εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στις 27 Μάη χαρακτήρισε αυθαίρετη και παράνομη την κράτησή τους, αλλά και το Εφετείο της Ατλάντα στις 9 Αυγούστου ακύρωσε τις καταδίκες τους.

Εν τούτοις, οι αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ κωφεύουν. Δεν απορώ γι' αυτό, γιατί από καιρό η Υπερδύναμη έχει γράψει στα παλιά της παπούτσια τον ΟΗΕ κι ακόμα και την ίδια τη Δικαιοσύνη της χώρας της. Αλλωστε, μετά τους Δίδυμους Πύργους άλλαξε και το ίδιο το Σύνταγμά της, σε ό,τι αφορά στις προσωπικές ελευθερίες των υπηκόων της. Και μόλις προχτές ο Μπους παραδέχτηκε ότι υπάρχουν διάσπαρτες σε όλο τον κόσμο μυστικές φυλακές - όπου ένας Θεός ξέρει μόνο τι όργια βασανιστηρίων γίνονται εκεί μέσα - τις οποίες κρίνει "χρήσιμες" (όπως είπε) για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας... Βρήκαν την καραμέλα της "τρομοκρατίας", για να δικαιολογούν τα εγκλήματά τους, όπως άλλοτε ο Χίτλερ είχε ανακαλύψει τους Εβραίους και τους κακούς "κόκκινους"... Εδώ υπάρχει ένα στρατόπεδο ναζιστικό, το Γκουαντανάμο, μπροστά στα μάτια μας, προκλητικό και απαίσιο, και όμως οι δυνατοί του κόσμου κάνουν πως δεν το βλέπουν, ενώ οι λαοί, οι περισσότεροι πιασμένοι στη λαβίδα των αμερικανόφιλων ηγεσιών τους, παραμένουν ουσιαστικά άφωνοι...».

- Από τις 12 Σεπτέμβρη ξεκινάει μια διεθνής καμπάνια αλληλεγγύης στους 5 Κουβανούς με αίτημα την άμεση απελευθέρωσή τους. Πώς νομίζετε ότι μπορεί να εκφραστεί αυτή η αλληλεγγύη στην Ελλάδα;

- Μίκης Θεοδωράκης: «Με όσα είπα πιο πριν, θέλω να υπογραμμίσω ότι η καμπάνια για την αποφυλάκιση των πέντε Κουβανών δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να έχει αποτέλεσμα, εάν δε συνδεθεί με ένα σχέδιο διαφώτισης και δράσης, που να ξεσκεπάζει το σύνολο των εγκληματικών ενεργειών των ΗΠΑ, που φυσικά δε γίνονται, γιατί στη χώρα αυτή υπάρχουν κάποιοι κακοί και μοχθηροί άνθρωποι, αλλά υπάρχουν μέσα στα πλαίσια μιας δυναμικής που έχει μετατρέψει τις ΗΠΑ σε μια στρατοκρατούμενη επιθετική ιμπεριαλιστική χώρα, με καθαρά νεοναζιστική ιδεολογία, που αποβλέπει σταθερά σε μια διεθνή κυριαρχία σε βάθος χρόνου, αρχίζοντας από τις "εύκολες" χώρες, για να προχωρήσει μεθοδικά σε άλλους στόχους, μερικούς από τους οποίους τους έχει, ήδη, προαναγγείλει».

- Γιατί πιστεύετε ότι η αλληλεγγύη στην Κούβα και στους πέντε αγωνιστές είναι ζήτημα που πρέπει να αφορά κάθε προοδευτικό άνθρωπο, κάθε δημοκράτη;

- Μίκης Θεοδωράκης: «Εμείς στην Ελλάδα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα επιπλέον σοβαρό πρόβλημα, προκειμένου να διαφωτίσουμε και να κινητοποιήσουμε το λαό. Κι αυτό γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε μια τερατώδη, θα έλεγα, αντίφαση. Ποια είναι αυτή; Ενώ απ' τη μια μεριά, ο ελληνικός λαός θεωρείται και είναι μέσα στην Ευρώπη ο υπ' αριθμόν 1 εχθρός της σημερινής επιθετικής πολιτικής των ΗΠΑ, απ' την άλλη ψηφίζει πάνω από 90% τα δύο κόμματα εξουσίας, που ίσως να έχουν την πλέον φιλοαμερικανική στάση σε όλη την Ευρώπη! Γι' αυτό το λόγο παρατηρούμε ότι ενώ οι Ελληνες δημοκράτες, πατριώτες, διεθνιστές φλέγονται από την επιθυμία τους να δείξουν την οργή και την αγανάκτηση που νιώθουν μπροστά σε πράξεις γενοκτονίας, όπως αυτές στο Ιράκ και στο Λίβανο, εκτός από αυτούς που βγαίνουν στους δρόμους, ακολουθώντας το ΚΚΕ και τις άλλες αντιπολεμικές οργανώσεις, η μεγάλη μάζα παραμένει εγκλωβισμένη μέσα στα φέουδα των δύο μεγάλων κομμάτων, γιατί ξέρουν ότι κι αυτά τα λίγα και λυμφατικά αντιπολεμικά λόγια που ψελλίζουν μερικοί απ' τους ηγέτες τους είναι μόνο για το θεαθήναι και για να σώσουν τα προσχήματα.

Βλέπουμε, έτσι, ότι τώρα που η χώρα μας, μαζί με όλη την ανθρωπότητα, βρίσκεται στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας καταστροφής, και που η μοναδική της σωτηρία είναι το ξεσήκωμα των λαών, οι Ελληνες είναι παγιδευμένοι, ενώ παράλληλα οι υπεύθυνες φωνές που εκφράζουν την αγωνία των καιρών, πνίγονται κάτω από τον ορυμαγδό της εναρμονισμένης προπαγάνδας των κυρίαρχων ΜΜΕ, που ελέγχονται από τους Αμερικανούς και τους πιστούς τους φίλους και συνοδοιπόρους στη χώρα μας, που αυτή τη στιγμή αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία μέσα στους χώρους της πολιτικής, της οικονομίας και γενικά ολόκληρου του εθνικού μας κατεστημένου.

Επομένως, εκτός από τη δεδομένη αλληλεγγύη μας προς το λαό της Κούβας και τη διαμαρτυρία μας για τους Κουβανούς κρατούμενους, οφείλουμε όλοι μαζί να λύσουμε αυτό το μέγα εθνικό πρόβλημα. Δηλαδή, την αντίφαση που βρίσκεται μέσα σε ένα μεγάλο ποσοστό του λαού μας, το οποίο ψηφίζει μια πολιτική που μισεί.

Τουλάχιστον, ας απαιτήσουμε από κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, που ξέρουμε ότι ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του μπήκε στις γραμμές του γιατί πίστεψε σε μια αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική και φιλειρηνική πολιτική, να πάρουν μια θέση ξεκάθαρη. Λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους. Καταγγέλλοντας, ανοιχτά και καθαρά, τα εγκλήματα κατά των Λαών και της Ειρήνης, που συντελούνται μπροστά στα μάτια μας. Και καλώντας τους οπαδούς τους να βγουν κι αυτοί στους δρόμους, αναδεικνύοντας έτσι, σαν άλλοτε, το Λαό και τη χώρα μας σε πρωταγωνιστή της πάλης των Λαών κατά του Πολέμου, της Βίας και της Αλαζονείας και υπέρ της Ειρήνης, της Ζωής και της Ακεραιότητας, της Αξιοπρέπειας του ανθρώπου, του σεβασμού της Διεθνούς Νομιμότητας και της εφαρμογής στην πράξη της Διεθνούς Αλληλεγγύης».

Αριστούλα ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=12/9/2006&id=6849&pageNo=13&direction=1

ΑΒΑΝΑ

Με μια διακήρυξη-τοποθέτηση επί των κυριοτέρων σημείων τριβής στις διεθνείς σχέσεις και μια υπόσχεση για την αναγέννηση του Κινήματος των Αδέσμευτων ολοκληρώθηκε αργά τη νύχτα του Σαββάτου στην Αβάνα η σύνοδος κορυφής των 118 αδεσμεύτων κρατών απουσία του Φιντέλ Κάστρο.

Ραούλ Κάστρο, απόντος του Φιντέλ. Ο κομαντάντε, όμως, χρίστηκε πρόεδρος του Κινήματος
Ο Κουβανός ηγέτης, που αναρρώνει από σοβαρή εγχείρηση, μπορεί εν τέλει να μην πήρε μέρος στις εργασίες της συνόδου αλλά χρίστηκε πρόεδρος του Κινήματος τουλάχιστον μέχρι την επόμενη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στην Αίγυπτο το 2009. Στην τελική διακήρυξη των 92 σελίδων οι 118 συμμετέχοντες καταδίκασαν την επίθεση του Ισραήλ στον Λίβανο και τις «παρανομίες» του εβραϊκού κράτους στη Μέση Ανατολή ενώ τάχθηκαν κατά ενός «μονοπολικού» κόσμου κυριαρχούμενου από τις ΗΠΑ. Προσέφεραν επίσης την υποστήριξή τους στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν επικαλούμενοι «το δικαίωμα των χωρών να αναπτύσσουν πυρηνική τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς» καλώντας παράλληλα σε ειρηνική διευθέτηση της κρίσης μεταξύ Τεχεράνης - Ουάσιγκτον. Καταδίκασαν την τρομοκρατία εξαιρώντας τις περιπτώσεις κινημάτων που μάχονται για την αυτοδιάθεση και τους αγώνες κατά της ξένης κατοχής. Και, σε ένα από τα πολλά σχόλια που περιείχαν έμμεσες επικρίσεις για τις ΗΠΑ, κήρυξαν τη δημοκρατία ως παγκόσμια αξία διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι καμία χώρα ή περιοχή δεν μπορεί να επιβάλει το δικό της ορισμό της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο. Σύσσωμη η σύνοδος τάχθηκε υπέρ της μεταρρύθμισης και της αναθεώρησης της λειτουργίας του ΟΗΕ, ζητώντας κυρίως τη διεύρυνση του Συμβουλίου Ασφαλείας, και υπέρ ενός ενεργότερου ρόλου του Κινήματος των Αδέσμευτων (Κ.Α.) στη διεθνή πολιτική σκηνή. Σε μήνυμά του από τη Μόσχα ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν χαρακτήρισε μάλιστα το κίνημα «ζωτικό στοιχείο στη σύγχρονη οικοδόμηση των διεθνών σχέσεων». Εκτός από την επανενεργοποίηση του Κ.Α., που είχε χάσει τη δυναμική του μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, η σύνοδος υπήρξε μια ευκαιρία για προσέγγιση των εμπλεκομένων σε διμερείς διαμάχες: Ινδία και Πακιστάν συμφώνησαν σε επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών, ενώ ο πρόεδρος της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, προσπάθησε να καθησυχάσει τους Βραζιλιάνους όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για τις ενεργειακές συμφωνίες.

(Ασ. Πρες - Γαλλικό)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/09/2006
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=86304788

«ΔΙΑΒΟΛΟ» χαρακτήρισε τον πρόεδρο Μπους ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες στην ομιλία που εκφώνησε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

«Χθες ήλθε εδώ ο διάβολος» είπε ο Τσάβες, αναφερόμενος στην ομιλία που είχε εκφωνήσει την προηγουμένη ο Αμερικανός πρόεδρος. «Ήλθε και μίλησε σαν να ήταν ο ιδιοκτήτης του κόσμου. Μυρίζει ακόμη θειάφι».

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, που έχει συμμαχήσει με τον Φιντέλ Κάστρο και αναπτύσσει όλο και στενότερους δεσμούς με το Ιράν, κατηγόρησε την Ουάσιγκτον για «κυριαρχία, εκμετάλλευση και λεηλασία των λαών όλου του κόσμου» και κάλεσε τους Αμερικανούς και όλο τον κόσμο να δώσουν τέλος σε αυτή την απειλή, την οποία χαρακτήρισε ως «σπαθί που κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας».

Στην ομιλία του ο Τσάβες τόνισε ότι τα Ηνωμένα Έθνη όπως είναι σήμερα «δεν λειτουργούν και είναι ένας αντιδημοκρατικός οργανισμός». Το ανήθικο βέτο της αμερικανικής κυβέρνησης, είπε, επέτρεψε στο Ισραήλ να βομβαρδίζει ανενόχλητο τον Λίβανο για πάνω από έναν μήνα.

Ανάξιες σχολιασμού χαρακτήρισε τις δηλώσεις του Τσάβες ο Τζον Μπόλτον, πρέσβης της Ουάσιγκτον στα Ηνωμένα Έθνη.

Νωρίτερα είχε ανεβεί στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης ο πρόεδρος του Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι η στρατιωτική δράση από μόνη της δεν μπορεί να σταματήσει την τρομοκρατία στη χώρα του.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18645&m=N47&aa=2)

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.--

Οχι μόνο το Μπρονξ, αλλά και οποιοσδήποτε χαμηλά εισοδηματικά κάτοικος της Νέας Υόρκης ή οργανισμός, στα τέσσερα από τα πέντε δημοτικά διαμερίσματα της πόλης της Νέας Υόρκης θα μπορεί πλέον να προμηθεύεται φτηνό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Χάρλεμ, σύμφωνα με άρθρο του Χουάν Γκονσάλες στη «Νιου Γιορκ Ντέιλι».

Συγκεκριμένα, η θυγατρική της βενεζουελάνικης κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας της «PdVSA» στις ΗΠΑ, η «CITGO Petroleum», ήδη έχει διαχωρίσει 25 εκατομμύρια γαλόνια πετρελαίου για τους φτωχούς Νεοϋρκέζους, ποσότητα που είναι ικανή να θερμάνει περισσότερα από 70.000 διαμερίσματα και σπίτια ή τουλάχιστον 200.000 Νεοϋρκέζους για όλο το χειμώνα. Στα παραλειπόμενα αυτής της επίσκεψης στο Χάρλεμ, ο Ούγκο Τσάβες μιλώντας με περαστικούς δήλωσε: «Ο Μπους είναι αλκοολικός, άρρωστος και γεμάτος κόμπλεξ»... «Περπατάει σαν τον Τζον Γουέιν» και «δεν ξέρει τίποτα από πολιτική» πρόσθεσε ο Τσάβες. «Εφθασε στο αξίωμά του χάρη στον μπαμπά», είπε αναφερόμενος στον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=23/9/2006&id=6858&pageNo=13&direction=1

Πέρα από τη γνωστή αποικιοκρατική συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου (ALCA) που θέλουν να επιβάλουν στη Λατινική Αμερική, οι ΗΠΑ προωθούν ταυτόχρονα και μία «Συμφωνία Ηπειρωτικής Ασφάλειας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, του εμπορίου ναρκωτικών και του λαθρεμπορίου». Ωστόσο, λόγω της αντίστασης που προβάλλει το λαϊκό, μαζικό κίνημα της Νότιας Αμερικής σε αυτά τα σχέδια, προσπαθούν να δημιουργήσουν προγεφυρώματα αξιοποιώντας τους πιο πρόθυμους συμμάχους της περιοχής. Στην Κολομβία η παρουσία των Βορειοαμερικανών στρατιωτικών είναι μόνιμη ενάντια στο λαϊκό κίνημα και σήμερα ιδιαίτερο ρόλο φαίνεται να διαδραματίζει η αντιδραστική κυβέρνηση της Παραγουάης, η οποία έχει δώσει το ελεύθερο στα βορειοαμερικανικά στρατεύματα.

Στη δεκαετία του '70 εφαρμόστηκε το Δόγμα της Ασφάλειας των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Τότε, στρατιωτικοί των εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων εγκατέστησαν τις αιματηρές δικτατορίες που εκτέλεσαν την Επιχείρηση Κόνδωρ στις νοτιοαμερικανικές χώρες. Ενα από τα επίκεντρα του μακάβριου αυτού σχεδίου ήταν η Παραγουάη, χώρα όπου βρέθηκαν τα αρχεία της κοινής επιχείρησης για τις δολοφονίες και την εξαφάνιση ατόμων που έγιναν στην περιοχή του Νότιου Κώνου στο όνομα της «Εθνικής Ασφάλειας ενάντια στην ανατροπή και την τρομοκρατία». Η συνέπεια της εφαρμογής του βορειοαμερικανικού δόγματος ήταν η εκκαθάριση των λαϊκών δυνάμεων ώστε να προχωρήσουν στο ξεζούμισμα του πλούτου αυτών των χωρών σε όφελος των μεγάλων πολυεθνικών οικονομικών, χρηματιστικών ομάδων και των ντόπιων συνεργατών.

Τώρα, οι ΗΠΑ προτείνουν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής να συνάψουν μία «Συμφωνία Ηπειρωτικής Ασφάλειας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, του εμπορίου ναρκωτικών και του λαθρεμπορίου». Φυσικά, οι ΗΠΑ δεν περιμένουν να φτάσουν στη Συμφωνία για να δράσουν. Η εισβολή στην αμερικανική ήπειρο, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο με δικό τους στρατό και με τους ίδιους πάντα στόχους το αποδεικνύει. Η πιο ξεκάθαρη περίπτωση είναι η σημερινή στρατιωτική κατοχή του Ιράκ, με πρόσχημα ότι αυτή η χώρα κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής. Τέτοια όπλα, ωστόσο, δε βρέθηκαν, οι ΗΠΑ όμως ελέγχουν το ιρακινό πετρέλαιο με κόστος το θάνατο χιλιάδων αμάχων.

Είκοσι μέρες μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, στις 20 του Απρίλη 2003, οι βορειοαμερικανικές μυστικές υπηρεσίες κατήγγειλαν ότι στα Τριπλά Σύνορα (Παραγουάη - Βραζιλία - Αργεντινή) υπήρχαν πυρήνες τρομοκρατών. Αυτό είναι το ίδιο ψευδές όσο και τα ιρακινά όπλα μαζικής καταστροφής, που όχι μόνο δεν εμφανίστηκαν, αλλά ούτε καν μιλούν γι' αυτά. Σε τι να οφείλεται, λοιπόν, αυτή η καταγγελία των ΗΠΑ για τα Τριπλά Σύνορα; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο στόχος είναι πανομοιότυπος, δηλαδή κατοχή και στη συνέχεια οικειοποίηση του πλούτου της περιοχής, που σε αυτήν την περίπτωση αφορά στο σημαντικότερο φυσικό πόρο για τη ζωή: Το νερό (Υδροφόρος ορίζοντας Γκουαρανί, τα μεγαλύτερα αποθέματα υπόγειου νερού της Αμερικής). Στη συνέχεια οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι δεν υπάρχουν πυρήνες τρομοκρατών στην περιοχή, ωστόσο επιμένουν λέγοντας τώρα ότι η λιβανέζικη εμπορική κοινότητα στη Σιουδάδ ντελ Εστε, στην Παραγουάη, χρηματοδοτεί την τρομοκρατία, παρά το γεγονός ότι ούτε γι' αυτόν τον ισχυρισμό έχει προσκομίσει κάποια απόδειξη.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι οι λαοί της περιοχής επιμένουν να απορρίπτουν κατηγορηματικά την εγκατάσταση μιας στρατιωτικής βάσης στα Τριπλά Σύνορα, οι ΗΠΑ κατάφεραν τελικά να στρατιωτικοποιήσουν την περιοχή, μετατρέποντας την Παραγουάη σε έδαφος που κατέχουν τα στρατεύματά τους και αναπτύσσοντας τις γνωστές τους επιχειρήσεις «ασφάλειας». Στην ιστορία του επεκτατισμού τους οι Βορειοαμερικανοί ιμπεριαλιστές πάντα έβρισκαν ντόπιους συνένοχους για να πετύχουν τους στόχους τους. Στην προκειμένη περίπτωση οι σύμμαχοί τους στη διαδικασία στρατιωτικοποίησης είναι οι μεγαλοπαραγωγοί σόγιας της Παραγουάης, που βρίσκονται αντιμέτωποι με τα αγροτικά κινήματα. Ακόμα, τα βορειοαμερικανικά στρατεύματα έχουν ασυλία -που ενέκρινε το Κοινοβούλιο της χώρας - με το διάταγμα 167 του 2003 που υπαγόρευσε ο ίδιος ο σημερινός Πρόεδρος, Ντουάρτε Φρούτος. Το διάταγμα καθορίζει τη συμμετοχή των βορειοαμερικανικών στρατευμάτων στην εσωτερική ασφάλεια, περιλαμβάνει ανθρωπιστικές αποστολές, εκπαίδευση στρατιωτικών, κοινές επιχειρήσεις και ακόμα επιτρέπει τη δημιουργία παραστρατιωτικών «φρουρών» για την προστασία των παραγωγών σόγιας, βασικά όμως στρέφονται κατά των αγροτών.

Από τις 21 μέχρι τις 23 του Ιούλη πραγματοποιήθηκε στη Σιουδάδ ντελ Εστε, στην Παραγουάη, συνάντηση των αγροτικών οργανώσεων, όπου κατήγγειλαν ότι οι Βορειοαμερικανοί πεζοναύτες και οι παραστρατιωτικές ομάδες ευθύνονται για θανάτους και εξαφανίσεις στην περιοχή Τσάκο. Συγκεκριμένα, το κέντρο των επιχειρήσεων βρίσκεται στο Μαρισκάλ Εστιγκαρίμπα, όπου είναι εγκαταστημένη η Νότια Διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ με μία δύναμη 2.800 ανδρών. Εχει σημασία να υπενθυμίσουμε ότι εκεί έχει κατασκευαστεί ένας διάδρομος προσγείωσης, μήκους 3.800 μέτρων, για μεταγωγικά αεροπλάνα, δηλαδή μεγαλύτερο αεροδρόμιο από το διεθνές αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Ασουνσιόν. Στην ουσία είναι μία βάση στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των αποθεμάτων νερού, ενώ βρίσκεται σε απόσταση 250 χιλιομέτρων από την Ταρίχα της Βολιβίας, περιοχή πλούσια σε κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Ακόμα, οι αγροτικές οργανώσεις κατήγγειλαν ότι η καταστολή των αγροτών εξαπλώνεται και στις περιοχές Γκουαϊάμπι, Ιούτε, Σαν Αλμπέρτο, όπου στους θανάτους και τις εξαφανίσεις προστίθεται και η ποινικοποίηση οποιασδήποτε κοινωνικής διαμαρτυρίας, γεγονός που αποδεικνύεται από τους πάνω από 2.000 αγρότες που έχουν δικαστεί.

Πρόσφατα, οι ΗΠΑ εξέφραζαν την «ικανοποίησή» τους για την εγκατάσταση ενός περιφερειακού κέντρου μυστικών υπηρεσιών στα Τριπλά Σύνορα για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και της διεθνικής διαφθοράς στην περιοχή. Πρόκειται για ένα Κέντρο που έστησε η Βραζιλία στο Φος ντε Ιγκουασού πριν ένα χρόνο και που τώρα μετατρέπεται σε περιφερειακό με τη συμμετοχή της Παραγουάης και της Αργεντινής. Η βορειοαμερικανική ευφορία οφείλεται στο ότι στα πλαίσια της ομάδας 3+1 (Παραγουάη, Βραζιλία, Αργεντινή + Ηνωμένες Πολιτείες), που δημιουργήθηκε το 2002, ακριβώς με στόχο τη συνεργασία σε πολιτικές ασφάλειας στα Τριπλά Σύνορα, οι ΗΠΑ θα μπορούν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα στον έλεγχο της περιοχής. Στο τέλος του Αυγούστου συνεδρίασε η ομάδα 3+1 στην πρωτεύουσα της Παραγουάης, Ασουνσιόν, όπου η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσφέρθηκε να στηρίξει την εκπαίδευση ανδρών της ασφάλειας, μέσω σειράς «μαθημάτων για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος που βασίζεται στο εμπόριο και για μεθόδους φοροδιαφυγής για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας».

Για τα παραπάνω ζητήματα της ασφάλειας της περιοχής, και όχι μόνο, θα συζητήσουν στις 8 και 9 του Δεκέμβρη τρέχοντος έτους, σε Συνάντηση Κορυφής, οι Πρόεδροι της Κοινότητας Νοτιοαμερικανικών Εθνών στη Σάντα Κρουζ ντε λα Σιέρα, στη Βολιβία. «Είναι μια ευκαιρία, σε αυτήν τη Συνάντηση Κορυφής, οι χώρες της Νότιας Αμερικής να καταφέρουν να προωθήσουν μια κυρίαρχη ολοκλήρωση και να καθορίσουν τη δική τους πολιτική ασφάλειας, μια και ένα από τα θέματα προς συζήτηση αφορά στην πολιτική άμυνας και ασφάλειας της Κοινότητας», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Χουάν Γκονσάλες, γραμματέας της Λατινοαμερικανικής Ολοκλήρωσης της Ομοσπονδίας Αργεντινών Εργαζομένων (CTA) στην ιστοσελίδα του Πρακτορείου Ειδήσεων της CTA (ACTA). Και συνεχίζει: «Ομ
ως, η μεγαλύτερη πρόκληση για μας τους Λατινοαμερικανούς, ώστε αυτό να καταστεί δυνατό, είναι η πραγματοποίηση της Κοινωνικής Συνάντησης Κορυφής για την Ολοκλήρωση των Λαών από τις 6 μέχρι τις 9 του Δεκέμβρη, που θα διεξαχθεί ταυτόχρονα με τη Συνάντηση Κορυφής των Προέδρων. Εκεί θα παραβρεθούν εργαζόμενοι, αγρότες, ιθαγενείς της περιοχής με στόχο την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων που θα μας απελευθερώσουν από την πείνα, τη φτώχεια και τον αποκλεισμό. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε ως κυρίαρχοι της γης μας, των πόρων μας και της δουλιάς μας».

Γ. Καρ
http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6881&publDate=24%2F9%2F2006&direction=&pageNo=23

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ - ΚΑΡΑΚΑΣ.-

Κρατήθηκε επί 90 λεπτά στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης. Στη διάρκεια της κράτησής του απειλήθηκε με άγριο ξυλοδαρμό και σύλληψη, προπηλακίστηκε, ανακρίθηκε με φωνές και απειλές, του αφαιρέθηκαν τα επίσημα έγγραφά του... και τα επίσημα έγγραφά του ήταν διπλωματικό διαβατήριο, καθώς το εξωφρενικό αυτό περιστατικό αφορά τον υπουργό Εξωτερικών της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο.

Σύμφωνα με τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε κατόπιν ο Μαδούρο, όπου περιέγραψε την κράτησή του από τις τελωνειακές και αστυνομικές αρχές του αεροδρομίου της Νέας Υόρκης το Σάββατο, ο λόγος αυτής της «μεταχείρισης» ήταν η ανάμειξή του στη λαϊκή εξέγερση, το «πραξικόπημα» όπως το χαρακτηρίζουν οι ΗΠΑ, το Φλεβάρη του 1992, εναντίον του τότε προέδρου Αντρές Πέρες. Εξέγερση της οποίας ανάμεσα στα ηγετικά της στελέχη ήταν ο σημερινός Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες.

Μερικές ώρες αργότερα από τη δημοσιοποίηση του περιστατικού, κατώτατος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ζήτησε συγνώμη για το «ατυχές περιστατικό». Εντούτοις, οι αρχές της Βενεζουέλας δεν έκαναν αποδεκτή τη συγνώμη και προχώρησαν σε επίσημη διαμαρτυρία, ενώ ο ίδιος ο Νικολάς Μαδούρο δήλωσε ότι μια συγνώμη δεν είναι αρκετή. «Θεωρούμε την αμερικανική κυβέρνηση υπεύθυνη. Πρόκειται για μία κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου» και κατέληξε ότι το περιστατικό κατέδειξε το πώς οι ΗΠΑ καταχρώνται την εξουσία τους.

Η κράτηση του Νικολάς Μαδούρο αποτελεί μία ακόμη πρόκληση, ένα ακόμη ξεκάθαρο δείγμα της αυξανόμενης πίεσης και των απειλών των ΗΠΑ ενόψει των προεδρικών εκλογών της 3ης Δεκέμβρη, σύμφωνα με τον Ούγκο Τσάβες. Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας έκανε τις δηλώσεις αυτές κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας εκπομπής του «Αλό Πρεζιντέντε», όπου συμπλήρωσε ότι «φίλοι με προειδοποίησαν ότι ο Πρόεδρος Τζορτζ Ου. Μπους διέταξε τη δολοφονία μου μετά την ομιλία μου στη Γενική Συνέλευση».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=26/9/2006&id=6859&pageNo=16&direction=1

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.-

Χιλιάδες δάσκαλοι, καθηγητές, εργαζόμενοι και μαθητές έλαβαν μέρος χτες στην 24ωρη απεργία που κήρυξε η Διδασκαλική Ενωση με απαίτηση την πλήρωση των υποσχέσεων της προέδρου Μισέλ Μπατσελέτ για την αύξηση των αποδοχών τους και επίδοση όλων των επιδομάτων και των παροχών που επί χρόνια δεν έχουν δοθεί.

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του προέδρου της Διδασκαλικής Ενωσης, Χόρχε Πάβες, που εμφατικά τόνισε ότι η απεργία και οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Σαντιάγο και αρκετές πόλεις της χώρας έχουν ιστορικές διαστάσεις, καθώς συμμετέχουν σε αυτές αρκετοί τομείς των εργαζομένων και ειδικά ο τομέας της Υγείας και της Δικαιοσύνης, ενώ στο πλευρό των απεργών ενώθηκαν οι μαθητές και οι φοιτητές.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/9/2006&id=6860&pageNo=18&direction=1

Η κρίση έρχεται, οι τουρίστες φεύγουν! Στην Οαχάκα, τη γραφική κωμόπολη του μεξικανικού Νότου, με την άριστα διατηρημένη αρχιτεκτονική της αποικιοκρατίας, τα οδοφράγματα στήνονται το ένα μετά το άλλο, εκατοντάδες διαδηλωτές αποθηκεύουν μολότοφ και οπλίζονται με καδρόνια, ενώ ο τηλεοπτικός και ο ραδιοφωνικός σταθμός βρίσκονται στα χέρια των διαδηλωτών που καλούν τους κατοίκους σε εξέγερση.

Η τουριστική βιομηχανία της πόλης θρηνεί ήδη απώλειες 300 εκατομμυρίων δολαρίων, καθώς το εμπορικό της κέντρο έχει κατεβάσει ρολά και οι τουρίστες, Βορειοαμερικανοί κυρίως, έχουν αναχωρήσει το ίδιο ομαδικά όπως είχαν καταφθάσει. Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, με ταξιδιωτική οδηγία συνιστά «μακριά από την Οαχάκα», όπου τελευταία ακούγονται πυροβολισμοί και λέγεται ότι 2.000 οδοφράγματα έχουν κατακερματίσει την πολεοδομική της συνοχή, εν αναμονή επίθεσης του τακτικού μεξικανικού Στρατού.

Στην πρωτεύουσα, η απερχόμενη κυβέρνηση του Βισέντε Φοξ δεσμεύεται ότι πριν παραδώσει τη διακυβέρνηση στον αμφισβητούμενο νικητή των εκλογών Φελίπε Καλδερόν στα τέλη Νοεμβρίου, η εξέγερση στην Οαχάκα θα έχει λήξει.

Οπως όλες οι μεξικανικές εξεγέρσεις, έτσι κι αυτή στην Οαχάκα έχει το άρωμα της κοινωνικής αφύπνισης. Αντίθετα από τις ευρωπαϊκές εργατικές ή νεολαιίστικες ταραχές που καίνε αυτοκίνητα για το δικαίωμα στη δουλειά ή τη βελτίωση των αποδοχών, οι διαδηλωτές της Οαχάκα διεκδικούν αυτοδιαχείριση των κοινωνιών τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η σημερινή κρίση, που οδηγείται στα πρόθυρα ενός μικρού εμφυλίου στη συγκεκριμένη επαρχία, έχει τις ρίζες της στην παράδοση της αντίστασης των ιθαγενών απέναντι στην καταπιεστική κεντρική εξουσία. Για τα μεγάλα ΜΜΕ φυσικά, η αιτία βρίσκεται στην αιματηρή κατάληξη μιας απεργίας των δασκάλων της Οαχάκα τον περασμένο Ιούνιο, γεγονός που έβγαλε τους φιλήσυχους κατοίκους στους δρόμους.

Η Οαχάκα εξελίχθηκε έτσι σε επίκεντρο μιας κοινωνικής ανυποταξίας που συμπληρώνει σε μαχητικότητα εκείνη των Ζαπατίστας. Με κορμό το ελευθεριακό Συμβούλιο Ιθαγενών Λαών της Οαχάκα (CIPO), οι κοινότητες της ομώνυμης επαρχίας σχημάτισαν τη Λαϊκή Συνέλευση των Λαών της Οαχάκα (ΑΡΡΟ) με στόχο τη δημιουργία αυτόνομων επιτροπών τοπικής διακυβέρνησης. Διαβλέποντας τον κίνδυνο της μετατροπής της Οαχάκα σε παράδειγμα προς μίμηση και για άλλες μεξικανικές επαρχίες, η κυβέρνηση εξαπέλυσε μια επιχείρηση «χειρουργικής καταστολής» με δολοφονίες, απαγωγές και φυλακίσεις - αντίθετα με τους Ζαπατίστας, στην Οαχάκα δεν φοράνε κουκούλες.

Αποκορύφωμα, η εκλογική νοθεία που ανέδειξε κυβερνήτη τον υπερσυντηρητικό Ουλίζες Ρουίς το 2004. Ο Ρουίς χρησιμοποιώντας παραστρατιωτικά «καραβάνια θανάτου» ενέτεινε τον βρώμικο πόλεμο κατά των στασιαστών, με χρήση αστυνομικής βίας κατά των διαδηλωτών, με αιματηρότερη την επίθεση κατά των απεργών δασκάλων τον Ιούνιο. Σταδιακά, το κίνημα της ανυποταξίας της Οαχάκα κέρδισε δύναμη και σήμερα φθάνει στο σταυροδρόμι της ιστορίας του, έτοιμο να υποδεχτεί τους μεξικανούς στρατιώτες που τόσο επίμονα ζητάει από τον Φοξ ο τοποτηρητής του στην Οαχάκα, Ουλίζες Ρουίς.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Χωρίς αντίπαλο στο τερέν μοιάζει να κατεβαίνει στις σημερινές προεδρικές εκλογές της Βραζιλίας ο Ινάσιο «Λούλα» Ντα Σίλβα. Αλώβητος από τα σκάνδαλα που έπληξαν το κυβερνών Κόμμα των Εργατών και βασιζόμενος στο διόλου ευκαταφρόνητο κοινωνικό του έργο, αλλά και στη χαρισματική προσωπικότητά του, ο βραζιλιάνος πρόεδρος φαίνεται πως θα είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής από τον πρώτο γύρο.


Εκπλήξεις δεν προβλέπονται, καθώς η απόσταση που χωρίζει τον Λούλα από τον σημαντικότερο αντίπαλό του, τον Ζεράλντο Αλκμίν, κυβερνήτη της πολιτείας του Σάο Πάολο και υποψήφιο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ανέρχεται στις 20 ποσοστιαίες μονάδες.

Αλλά ούτε και η υποψηφιότητα της Ελοΐζα Ελένα, η οποία αποχώρησε από την παράταξη του Λούλα το 2004 και σήμερα αποκαλεί το Κόμμα των Εργατών «εγκληματική οργάνωση που νέμεται την εξουσία», δείχνει να συσπειρώνει γύρω της τους απογοητευμένους της αριστεράς, καθώς τα γκάλοπ δεν της δίνουν πάνω από 8%. Μόνο τα λευκά και τα άκυρα θα μπορούσαν να στερήσουν από τον Λούλα το πολυπόθητο 51% και να τον οδηγήσουν σε δεύτερο γύρο, όπου και πάλι η εκλογή του θεωρείται βέβαιη.

Πολλοί είναι αυτοί, εντός κι εκτός Βραζιλίας, που αναρωτιούνται πώς έγινε αυτό το «θαύμα». Πέρυσι τέτοια εποχή, το κυβερνών κόμμα ταλανιζόταν από το σκάνδαλο παράνομης χρηματοδότησης που οδήγησε στον αποκεφαλισμό πολλών κορυφαίων κυβερνητικών και κομματικών στελεχών.

Οι κατηγορίες δεν άγγιζαν προσωπικά τον πρόεδρο. Θεωρήθηκε ωστόσο πως μειώνονταν οι πιθανότητες της επανεκλογής του.

Αλλαγή σκηνικού

Η δημοτικότητά του παρουσίαζε σημαντική κάμψη, ώσπου τον περασμένο Φεβρουάριο το κλίμα άρχισε να αντιστρέφεται. Στις αρχές του καλοκαιριού, ήταν πλέον το απόλυτο φαβορί των εκλογών.

Ακόμα και η πολύ πρόσφατη αποκάλυψη ενός σκανδάλου τύπου Γουότεργκεϊτ, σύμφωνα με το οποίο στελέχη του κυβερνώντος κόμματος προσπάθησαν να εξαγοράσουν ενοχοποιητικά στοιχεία για τους αντιπάλους τού προέδρου, γεγονός που ανάγκασε τον Λούλα να απολύσει τον επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας, Ρικάρντο Μπερζοΐνι, δεν φάνηκε να πτοεί ιδιαίτερα τους ψηφοφόρους του. Αραγε ο Λούλα διαθέτει το κοκαλάκι της νυχτερίδας;

Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν ο Λούλα δεν εκπλήρωσε απόλυτα όλες τις προεκλογικές του υποσχέσεις, η Βραζιλία ύστερα από την πρώτη τετραετία της διακυβέρνησής του είναι μια χώρα με πιο σταθερή οικονομία, λιγότερη φτώχεια και σημαντικότερη παρουσία στη διεθνή σκηνή.

Κοινωνική πολιτική

Η αύξηση του βασικού μισθού και των κατώτερων συντάξεων, τα προγράμματα για την καταπολέμηση της πείνας και του αναλφαβητισμού, τα επιδόματα προς τις φτωχές οικογένειες από τα οποία επωφελούνται περίπου 44 εκατομμύρια άνθρωποι (το 20% του πληθυσμού), η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τέσσερα χρόνια αργότερα «δίνουν την εικόνα μιας χώρας με λιγότερες ανισότητες», διαπιστώνει η «Le Monde».

Κοινωνικό έργο σε συνδυασμό με άμεσο, λαϊκό λόγο, κατανοητό από τα φτωχά στρώματα από τα οποία προέρχεται και ο ίδιος: ένα παιδί αγροτικής οικογένειας, πρώην λούστρος, εργάτης στη σιδηρουργία και συνδικαλιστής, που δεν σπούδασε σε κανένα πανεπιστήμιο, ωστόσο έγινε πρόεδρος.

«Ο Λούλα είναι ο πρώτος πρόεδρος από την εποχή του Ζετούλιο Βάργκας (προέδρου της Βραζιλίας στις αρχές του 20ού αιώνα) που όταν μιλά δεν απευθύνεται στην ελίτ, αλλά στον λαό», σχολιάζει στην ισπανική «El Pais» ο δημοσιογράφος Σεφερίνο Ρεάτο.

Αυτή η σχεδόν «ερωτική» σχέση ανάμεσα στον Λούλα και στους οπαδούς του συνοψίζεται σε ένα μότο που επανέλαβε συχνά κατά την προεκλογική περίοδο κι εξηγεί πάρα πολλά: «Μη φοβάστε τον Λούλα, γιατί όλοι εσείς είστε ο Λούλα και μετά τη δική μου νίκη, μπορείτε πια κι εσείς να λάβετε το ίδιο αξίωμα με μένα».

ΠΗΓΗ:ΕΛΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Περίληψη:Ο νυν πρόεδρος της Βραζιλίας , ο Ινάσιο «Λούλα» Ντα Σίλβα , παρά τα σκάνδαλα που έπληξαν το κόμμα του πριν  ένα χρόνο , τα οποία όμως δεν τον άγγιζαν προσωπικά , είναι το απόλυτο φαβορί των προεδρικών εκλογών της Βραζιλίας.Αυτό οφείλεται στην πολιτική του Λούλα που ανέστησε τη Βραζιλιάνικη οικονομία , βοήθησε αισθητά τα κατώτατα στρώματα κι επίσης οφείλεται στη σχέση που έχει αναπτύξει με τους οπαδούς του εξαιτίας της λαϊκής του καταγωγής...

Με «ηφαίστειο» έτοιμο να εκραγεί μοιάζει σήμερα το Μεξικό, των 120 εκατομμυρίων, με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Πάντως, η κυβέρνηση του Μεξικού δείχνει να μην πτοείται και έστρωσε το κόκκινο χαλί για να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει τους «G-8+5» με θέμα τις κλιματικές αλλαγές...

Από την άλλη πλευρά, ο ανακηρυγμένος Πρόεδρος Φελίπε Καλντερόν απουσιάζει, καθώς έσπευσε για την πρώτη του περιοδεία στη Λατινική Αμερική. Η Κολομβία πρώτος του σταθμός. Οχι τυχαία, αφού είναι ο καλύτερος σύμμαχος της Ουάσιγκτον στη Νότια Αμερική, ένα τοπίο που ολοένα αλλάζει. Ο Καλντερόν, που ετοιμάζεται να αναλάβει από τον Βινσέντε Φοξ, ήδη ανακήρυξε ότι από τις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησής του θα είναι η ιδιωτικοποίηση της πετρελαϊκής εταιρείας «ΡΕΜΕΧ» και της δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρισμού. Η ανακοίνωση έδωσε το έναυσμα για έναν ακόμη κύκλο κινητοποιήσεων, όπου ο ηττημένος των εκλογών και για τους μισούς Μεξικανούς πραγματικός νικητής, πρώην δήμαρχος της πρωτεύουσας, Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, έσπευσε να καρπωθεί, διακηρύσσοντας ότι συντάσσεται απολύτως με το «Μέτωπο κατά των Ιδιωτικοποιήσεων».

Ουδείς θα είχε αντίρρηση για τις «αγαθές» προθέσεις του Ομπραδόρ, ειδικά καθώς κατέβηκε με συνθήματα «για τους φτωχούς» και ενάντια στην προωθούμενη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA/FTAA). Ομως η υποκρισία αποκαλύπτεται καθώς είναι ο ίδιος που αρκετό καιρό πριν τις εκλογές, μαζί με τους υπόλοιπους υποψηφίους της αστικής τάξης (Φοχ, Καλντερόν και λοιπούς), υπέγραψε το λεγόμενο Σύμφωνο του Τσαπουλτεπέκ, δηλαδή τη συμφωνία για την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης αντιλαϊκής πολιτικής της οικονομίας της αγοράς και των δήθεν «κοινωνικών προγραμμάτων για τους φτωχούς», δηλαδή την υποταγή της χώρας στον ιμπεριαλισμό και τα προγράμματα ελεημοσύνης για τους πολλούς. Αλλωστε γι' αυτό και οι αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις της λεγόμενης Αλλης Καμπάνιας μαζί και το Κόμμα των Κομμουνιστών του Μεξικού αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τις πρόσφατες εκλογές στη χώρα και να οργανώσουν μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης και συζήτησης με το λαό σε όλα τα διαμερίσματα της χώρας.

Επίσης άλλο ένα στοιχείο που δείχνει την υποκρισία της εκλογικής πλατφόρμας του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD) «Συμμαχία για το Καλό Ολων», του Ομπραδόρ και των οπαδών του, είναι ότι πριν τις εκλογές και κυρίως καθ' όλη τη διάρκεια της αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος του δεύτερου γύρου, ενώ με τις κινητοποιήσεις φώναζαν ενάντια στη νοθεία των εκλογών, δεν κατήγγειλαν ταυτόχρονα:

Την άγρια καταστολή της απεργίας των ανθρακωρύχων της μεταλλευτικής εταιρείας «SICARTSA», στην παράκτια πόλη Λάσαρο Κάρδενας, της επαρχίας Μιτσοακάν. Ειρωνεία: Ο κυβερνήτης της πολιτείας, Λάσαρο Κάρδενας, που έδωσε την εντολή στις 20 Απρίλη για την άγρια καταστολή της απεργίας, που κόστισε τη ζωή σε δύο ανθρακωρύχους, έστειλε στα νοσοκομεία 73 και στις φυλακές 12, είναι εγγονός του πρώην προέδρου Λάσαρο Κάρδενας που είχε εθνικοποιήσει τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις υπό τον έλεγχο των αγγλοαμερικανικών πολυεθνικών και γιος του ιδρυτή του PRD Κουαουχτεμόκ Κάρδενας.
Το μακελειό στα περίχωρα της πρωτεύουσας Μέξικο Σίτι, στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο, που ξεκίνησε στις 3 Μάη, όταν οι δυνάμεις καταστολής προσπάθησαν να απομακρύνουν μικροπωλητές, που διαμαρτύρονταν για την απομάκρυνσή τους, ώστε να ανεγερθεί ένα ακόμη καταναλωτικό μεγαθήριο της «Wal Mart». Ακολούθησε ένας πραγματικός πόλεμος, με τους κατοίκους του Ατένκο, που στην πλειοψηφία τους στηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά στο «Λαϊκό Μέτωπο για την Υπεράσπιση της Γης» (FPDT), να πολιορκούν αρχικά και κατόπιν να πολιορκούνται από σύσσωμες τις δυνάμεις της Αστυνομίας και του στρατού μετά από διαταγή του κυβερνήτη Ενρίκε Πένια Νιέτο. Δύο νεκροί, 50 τραυματίες και 212 συλλήψεις. Μόλις την Πέμπτη η Διεθνής Αμνηστία ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες υπέστησαν βασανιστήρια, ενώ οι γυναίκες βιάστηκαν.
Και φυσικά ουδεμία προσοχή ούτε καν αναφορά έγινε ποτέ για την εξέγερση του λαού της Οαχάκα. Μία εξέγερση που αναμένεται να πνιγεί από στιγμή σε στιγμή στο αίμα, ή η αιματοχυσία να αποφευχθεί προς τα παρόν καθώς ένα απίστευτο πολιτικό παιχνίδι μεταξύ του ΡΑΝ, του PRI και του PRD (των αστικών κομμάτων) παίζεται στην πρωτεύουσα, με επίκεντρο την Οαχάκα, τέτοιο «που η κατάσταση αλλάζει κάθε στιγμή», αναφωνούν σύσσωμα τα μεξικανικά ΜΜΕ.

«Προετοιμασίες πολέμου στην Οαχάκα» ήταν το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Milenio» την περασμένη Κυριακή, ενώ η «Εl Universal» πλειοδοτούσε στις πληροφορίες, αναφέροντας ότι ελικόπτερα και στρατιωτικά αεροσκάφη, καθώς και 15 στρατιωτικά φορτηγά μεταφοράς προσωπικού ήδη έχουν καταφθάσει και σταθμεύουν στη γειτονική πόλη Ουαλτούκο. Την επομένη η «La Jornada» θα αναφέρει ότι το Ναυτικό με στρατιωτικά ελικόπτερα είχε αρχίσει τις αναγνωριστικές πτήσεις πάνω από την πόλη της Οαχάκα.

Την Πέμπτη, πλέον, περίπου 20.000 είχαν φτάσει τα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων, περιλαμβανομένων και πεζοναυτών υπό την κάλυψη στρατιωτικών ελικοπτέρων, αλλά και τεθωρακισμένων και ειδικές αστυνομικές μονάδες καταστολής έχουν σπεύσει και είναι έτοιμες να επέμβουν ανά πάσα στιγμή στην Οαχάκα προκειμένου να καταστείλουν την εξέγερση του λαού, που στρέφεται εναντίον των πολιτικών αφεντικών της περιοχής, όπως του κυβερνήτη Ουλίσες Ρουίς, αλλά και την κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Κατά τη «La Jornada» πρόκειται για τη μεγαλύτερη στρατιωτική κινητοποίηση από το 1994 κατά την εξέγερση των Ζαπατίστας...

Και όλα αυτά για να καταστείλουν την εξέγερση του λαού της Οαχάκα, την «Κομμούνα της Οαχάκα», που μετρά ήδη 129 ημέρες. Μία «Κομμούνα» που ξεκίνησε στις αρχές Μάη με την απεργία των 80.000 εκπαιδευτικών στο επίκεντρο. Μία «Κομμούνα» που ριζοσπαστικοποιήθηκε εξαιτίας της άγριας καταστολής των δασκάλων στις 14 Ιούνη. Τότε δημιουργήθηκε η «Λαϊκή Συνέλευση της Οαχάκα» (ΑΡΡΟ) και η πόλη καταλήφθηκε από τους εξεγερμένους. Τουλάχιστον 11 κυβερνητικά κτίρια στα χέρια των εξεγερμένων, όλοι οι τοπικοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί. Ολο αυτό το διάστημα παραστρατιωτικές ομάδες που εκπαιδεύτηκαν από το PRI και τον κυβερνήτη Ρουίς, δρώντας τη νύχτα και ενάντια στις περιφρουρήσεις, ουκ ολίγες φορές έσπειραν το θάνατο, ενώ προσπάθησαν την προηγούμενη βδομάδα να προκαλέσουν τεχνητή ένταση μεσούντος του λοκάουτ των επιχειρηματιών ώστε να δικαιολογήσουν την επέμβαση. Τελευταίο επεισόδιο η απαγωγή ενός 12χρονου από οδόφραγμα και του Πέδρο Γκαρσία, φοιτητή της Νομικής στο «Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Μπενίτο Χουάρες της Οαχάκα» UABJO, στελέχους του «Επαναστατικού Μετώπου» και του ΑΡΡΟ. Βρέθηκε την Πέμπτη σε φυλακή κοντινής πόλης και κατηγορούμενος για «κατοχή εκρηκτικών»... Το κλίμα τρομοκρατίας είναι ασφυκτικό και τα οδοφράγματα σε όλη την πόλη εμφανίστηκαν ξανά. Για τρεις μέρες όλοι βρίσκονταν στις κινητοποιήσεις για την «αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη» και οι «ανθρώπινες ασπίδες» δίνουν αγωνιστικό «παρών» παντού.

«Δε φοβόμαστε, έχουμε μόνο τα σώματά μας και τα ξύλα και έχουν όπλα. Είμαστε γενναίοι... έχουμε το δίκιο με το μέρος μας... θα υπερασπίσουμε την πατρίδα μας και εάν πεθάνουμε θα πεθάνουμε με τιμή, αλλά αυτοί θα πεθάνουν μέσα στην ντροπή» θα ακουστεί ένας ακροατής να λέει στο «Ράδιο ΑΡΡΟ» και εκείνη τη στιγμή να λυγά. «Κουράγιο σύντροφοι, κουράγιο!» η φωνή του εκφωνητή θα σχίσει τον αέρα και είναι όλοι έτοιμοι για όλα.

«Η Οαχάκα δεν είναι απλώς ένα επείγον ζήτημα, αλλά και ένα παράδειγμα προς μίμηση» θα τονίσει ο υποδιοικητής Μάρκος του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας ενώπιον 2.000 αντιπροσώπων που έλαβαν μέρος στη Σύνοδο της «Αλλης Καμπάνιας» με θέμα «Η κατάσταση σήμ
ερα», που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στο Παντιτλάν της πρωτεύουσας. «Οι δάσκαλοι απεργούν. Οι εργαζόμενοι ξεσηκώθηκαν. Οι λαϊκές οργανώσεις αγωνίζονται ενάντια στα πολιτικά αφεντικά και την κυβέρνηση... Η κεντρική εξουσία επιχειρεί να επιβάλει την τάξη διά της βίας, αλλά ο λαός ήδη αντιμετώπισε την αστυνομία και τη νίκησε. Δεν έχουν μπορέσει να διαλύσουν τις καταλήψεις ή τις κινητοποιήσεις. Αυτό είναι το μήνυμα» θα τονίσει από την πλευρά του ο Αλμαγκέρ Κόσιο, ΓΓ του Κόμματος των Κομμουνιστών του Μεξικού.

Και το μήνυμα μάλλον ελήφθη, καθώς την επομένη στην πολιτεία Γκερέρο μία νέα «Λαϊκή Συνέλευση» γεννήθηκε και ο αγώνας συνεχίζεται...


Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=8/10/2006&id=6885&pageNo=23&direction=1

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ.-

Χιλιάδες απεργοί δάσκαλοι μετά από 20 ημέρες πορείας από την Οαχάκα, όπου ανέπτυξαν αγωνιστικούς δεσμούς με λαϊκές οργανώσεις, έφτασαν χτες στη μεξικανική πρωτεύουσα και διαδήλωσαν στην κεντρική πλατεία Σόκαλο.

«Η κακή διακυβέρνηση είναι νεκρή» διαδήλωσαν οι απεργοί δάσκαλοι και τα μέλη της «Λαϊκής Συνέλευσης της Οαχάκα» (ΑΡΡΟ) εννοώντας τον κυβερνήτη της πολιτείας Ουλίσες Ρουίς. Εξάλλου, η απομάκρυνση του Ρουίς είναι το προαπαιτούμενο οποιουδήποτε είδους διαπραγμάτευσης, όπως ήδη έχουν δηλώσει οι εξεγερμένοι της Οαχάκα, απορρίπτοντας συνάμα την πρόταση του υπουργού Εσωτερικών Κάρλος Αμπασκάλ για παύση των κινητοποιήσεων, με αντάλλαγμα την αντικατάσταση των τοπικών από τις ομοσπονδιακές δυνάμεις...

Σύμφωνα με την «Πρένσα Λατίνα» και την εφημερίδα «Λα Χορνάδα», η αντιπρόταση που είχαν προαναγγείλει ότι θα καταθέσουν οι απεργοί δάσκαλοι και το ΑΡΡΟ περιλαμβάνει φυσικά την άμεση έναρξη διαδικασίας για την απομάκρυνση του Ουλίσες Ρουίς στη Γερουσία. Επίσης περιλαμβάνει τη δημιουργία πολυμερούς λαϊκής επιτροπής επιτήρησης με αντιπροσώπευση όλων των τομέων σε παμμεξικανικό επίπεδο και τη συμμετοχή προσωπικοτήτων, την απομάκρυνση όλων των δυνάμεων ασφάλειας από την Οαχάκα, την ίδρυση επιτροπής με τη συμμετοχή και από το Γραφείο Γενικού Εισαγγελέα για την Παιδεία και του υπουργείου Εσωτερικών, την άμεση και οριστική ανάκληση των 300 περίπου ενταλμάτων σύλληψης εις βάρος στελεχών και μελών του κινήματος, καθώς και την άμεση αποφυλάκιση όλων των πολιτικών κρατουμένων. Τέλος, την άμεση απομάκρυνση όλων των δυνάμεων του Στρατού Ξηράς και του Ναυτικού. Υπολογίζεται ότι περίπου 20.000 στρατεύματα έχουν συρρεύσει στην Οαχάκα, η μεγαλύτερη στρατιωτική κινητοποίηση από το 1994 από την εξέγερση των Ζαπατίστας.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=11/10/2006&id=6870&pageNo=17&direction=1

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.--

Την επανεργοποίηση της «επανάστασης των πιγκουίνων», όπως ονομάστηκε η μαθητική «εξέγερση» στα τέλη της προηγούμενης σχολικής χρονιάς, σκέφτονται τα συντονιστικά των σχολείων μετά την άγρια κυβερνητική καταστολή των προειδοποιητικών καταλήψεων λυκείων της πρωτεύουσας.

Πρόκειται για την κορύφωση των μαθητικών κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν την προηγούμενη βδομάδα με «προειδοποιητικές καταλήψεις» λυκείων, ώστε να διαμαρτυρηθούν για τους εξαιρετικά αργούς ρυθμούς προόδου των εργασιών της Επιτροπής που συστάθηκε μετά τις κινητοποιήσεις του Μάη, με κύριο στόχο τη μεταρρύθμιση του Συστήματος Παιδείας και των νόμων, καθώς οι υφιστάμενοι εξακολουθούν να είναι αυτοί που θέσπισε η δικτατορία του Αουγούστο Πινοτσέτ.

Η κυβέρνηση της Μισέλ Μπατσελέτ, αντί διαλόγου, έδωσε εντολή στις ειδικές μονάδες καταστολής της αστυνομίας να «σπάσουν» διά της βίας τις καταλήψεις. Ακολούθησαν συνεχείς διαδηλώσεις τόσο στο Σαντιάγο όσο και σε άλλες πόλεις. Μέχρι την Τρίτη περισσότεροι από 50 μαθητές είχαν συλληφθεί. Ενώ στις διαδηλώσεις της Τρίτης η αστυνομία χρησιμοποίησε κανόνια νερού και δακρυγόνα για να διαλύσει τις μαθητικές διαδηλώσεις, ενώ προχώρησε και σε ακόμη 70 συλλήψεις. Συνολικά, τουλάχιστον, 126 μαθητές έχουν συλληφθεί.

Για χτες ήταν προγραμματισμένο ένα ακόμη συλλαλητήριο στο Σαντιάγο, ενώ η επικεφαλής του συντονιστικού των μαθητών, Μαρία Χεσούς Σανουέσα, έδωσε «τελεσίγραφο» στην κυβέρνηση, τονίζοντας ότι εάν δεν υπάρξει διάλογος και λύση, τότε από Δευτέρα οι μαθητές ξεκινούν επ' αόριστον αποχή, ενώ οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν «μέχρι τέλους».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/10/2006&id=6944&pageNo=3&direction=1

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.--

Το μαθητικό κίνημα ανοίγει νέους δρόμους, καθώς δηλώνει έτοιμο να συνεχίσει τον αγώνα για δημόσια δωρεάν Παιδεία ως κοινωνικό αγαθό, ενάντια στο χουντικό ταξικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει και κάνει τη μόρφωση άπιαστο όνειρο για τους νέους από τα λαϊκά στρώματα.

Στην προχτεσινή συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία του συντονιστικού συνδικαλιστικού τους οργάνου με αντιπροσωπεία της Γερουσίας κατήγγειλαν την άγρια καταστολή των καταλήψεων και των πρόσφατων διαδηλώσεων με τις εκατοντάδες συλλήψεις.

Μετά τη χαρακτηριστική κωλυσιεργία που παρατηρείται στις εργασίες της επιτροπής, που συστάθηκε για την αναθεώρηση του χουντικού, λεγόμενου οργανικού νόμου για την Παιδεία, οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν πειστεί πια ότι δεν πρόκειται να γίνουν οι αλλαγές που ζητάνε. Ανάμεσα σε αυτές είναι η κατάργηση της πληρωμής για τις εισαγωγικές εξετάσεις και γενικότερα η οικονομική ενίσχυση της δημόσιας παιδείας, που ο δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ το 1989 είχε βάλει σε πορεία ιδιωτικοποίησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σχολεία στο σύνολο της λειτουργίας τους ανήκουν στους δήμους και τελικά οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώνουν. Αυτή έχει δημιουργήσει μια μεγάλη ταξική διαφοροποίηση. (Πρόκειται ουσιαστικά και για τα σχέδια που επιχειρείται σιγά - σιγά να περάσουν και στην Ελλάδα).

Σε όλα αυτά αντιδρούν οι «πιγκουίνοι», όπως λέγονται οι μαθητές και συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις και μάλιστα πιο δυναμωμένοι, δηλώνοντας ότι η αποχή της Τετάρτης ήταν «προειδοποίηση» προς την Μισέλ Μπατσελέτ να επιταχύνει την εφαρμογή των νέων μέτρων. Και πλέον, όπως δηλώνουν, θα προχωρήσουν σε ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα τους.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=21/10/2006&id=6946&pageNo=16&direction=1

ΜΑΝΑΓΚΟΥΑ

Η επιστροφή του Ντανιέλ Ορτέγκα στην πολιτική σκηνή της Νικαράγουα, 16 χρόνια μετά την αποχώρησή του από την προεδρία, προκαλεί πρόσθετες ανησυχίες στις ΗΠΑ, που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο άλλη μία χώρα της Λατινικής Αμερικής να αποκτήσει αριστερό πρόεδρο, υποστηριζόμενο μάλιστα από τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες.

Ο ηγέτης των Σαντινίστας, το καθεστώς του οποίου είχε χαρακτηριστεί «απολυταρχική μαρξιστική - λενινιστική δημοκρατία» κατά τη δεκαετία του '80 από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν, προηγείται στις σφυγμομετρήσεις των αντιπάλων του στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, τουλάχιστον δύο από τους οποίους υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Αλλος ένας υποψήφιος είναι ο θρυλικός στρατιωτικός ηγέτης των Σαντινίστας, Εντεν Παστόρα, γνωστός ως «Κομαντάντε Ζέρο». Οι σφυγμομετρήσεις δίνουν στον Ορτέγκα ποσοστό γύρω στο 30%, ενώ οι υπόλοιπες ψήφοι μοιράζονται μεταξύ των πέντε αντιπάλων του. Προκειμένου να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή χρειάζεται ποσοστό 35% και διαφορά πέντε μονάδων από τον δεύτερο.

Μαζί με τον ηλικίας 61 ετών Ντανιέλ Ορτέγκα, υποψήφιος για την αντιπροεδρία είναι ο Χάιμε Μοράλες, ο οποίος ήταν ο εκπρόσωπος των Κόντρας, των ανταρτών που η Ουάσιγκτον χρηματοδοτούσε κατά τη δεκαετία του '80 προκειμένου να ανατρέψει το καθεστώς των Σαντινίστας. Σήμερα ο Μοράλες δηλώνει ότι είχε χρησιμοποιηθεί από την Ουάσιγκτον.

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να εμποδίσουν την εκλογή του Ντανιέλ Ορτέγκα στην προεδρία, χωρίς όμως ιδιαίτερα αποτελέσματα. Οπως σχολιάζει ο Εντεν Παστόρα, οι συνεχείς επικρίσεις κατά του Ορτέγκα που διατυπώνει ο Αμερικανός πρεσβευτής Πολ Τριβέλι, στην πραγματικότητα ενισχύουν τον ηγέτη των Σαντινίστας. «Κάποια στιγμή φαινόταν σαν ο Αμερικανός πρεσβευτής να είναι ο επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Ορτέγκα», είπε.

Ο Ορτέγκα προσπάθησε, πάντως, να διαβεβαιώσει ότι επιθυμεί καλές σχέσεις με την Ουάσιγκτον και ότι είναι διατεθειμένος να συνομιλήσει με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο κάποτε απέρριπτε ως «άγριο καπιταλισμό».

Αρνητικές μνήμες από το παρελθόν ξυπνά η παρουσία στη Νικαράγουα τού, απόστρατου πλέον, Αμερικανού αντισυνταγματάρχη Ολιβερ Νορθ, του συμβούλου του προέδρου Ρίγκαν που βρισκόταν πίσω από το σκάνδαλο «Ιρανγκέιτ», δηλαδή την πώληση όπλων στο Ιράν προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι αντάρτες «Κόντρας» που πολεμούσαν κατά της κυβέρνησης των Σαντινίστας στη Νικαράγουα.

Αν και ο Νορθ χαρακτηρίζει «ιδιωτική» την επίσκεψή του στη Νικαράγουα, υποστηρίζει «τον αγώνα για την ελευθερία» των αντιπάλων του Ορτέγκα και προειδοποιεί για την απειλή από την αριστερά.

(Ασ. Πρες, Γαλ. Πρακτορείο, ΑΠΕ)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/10/2006
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=14572844

ΟΑΧΑΚΑ.--

Επεσε η μάσκα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αφού μετά τις «πλούσιες προσφορές» προς δασκάλους και τη «Λαϊκή Συνέλευση της Οαχάκα» (APPO), κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαπραγματεύσεων τελικά προτίμησε τις «καθαρές» λύσεις αποστέλλοντας τις ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις της αστυνομίας (PFP) να πνίξουν στο αίμα την εξέγερση, που κρατά όμως ακόμη! 162 ημέρες...

Τα σχέδια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για εισβολή ήταν γνωστά εδώ και καιρό, παρά τις περί αντιθέτου διακηρύξεις τόσο του απερχόμενου προέδρου Βινσέντε Φοξ όσο και του υπουργού Εσωτερικών Κάρλος Αμπασκάλ, που είχε επιφορτιστεί και για τις διαπραγματεύσεις. «Αφορμή» στάθηκαν τα αιματηρά επεισόδια της Παρασκευής 27 Οκτώβρη, όπου παραστρατιωτικές ομάδες του PRI και του κυβερνήτη Ουλίσες Ρουίς επιτέθηκαν με βαρύ οπλισμό στο οδόφραγμα Σάντα Λουτσία ντελ Καμίνο της Οαχάκα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ένας απεργός δάσκαλος, ένα μέλος της ΑΡΡΟ και ο Αμερικανός κινηματογραφιστής Μπραντ Γουίλ, να τραυματιστούν 11 και να αγνοούνται δύο.

Τελικά, το μεσημέρι της Κυριακής, σύμφωνα με την εφημερίδα «La Jornada», χιλιάδες άνδρες των δυνάμεων καταστολής άρχισαν την επίθεση κατά του λαού της Οαχάκα. Πάνω από 20.000 στρατιώτες παρέμεναν περιμετρικά της πρωτεύουσας της Οαχάκα ενόσω τεθωρακισμένα, ειδικά στρατιωτικά φορτηγά εξοπλισμένα με κανόνια νερού, δακρυγόνα, αλλά και αληθινά πυρά άνοιγαν διαύλους μέσα στην εξεγερμένη πόλη και διέλυαν τα οδοφράγματα. Το ΑΡΡΟ καλούσε όλα τα μέλη και το λαό της Οαχάκα να μην συγκρουστούν με τις δυνάμεις καταστολής. Παρ' όλα αυτά, το αποτέλεσμα της «μάχης» της Κυριακής ήταν 4 νεκροί, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΑΡΡΟ (ο νοσοκόμος Χόρχε Αλμπέρτο Λόπες Μπερνάλ, ο καθηγητής Φιντέλ Γκαρσία, ένας 12χρονος και μία δασκάλα).


Οι δυνάμεις καταστολής δηλώνουν «νίκη» αφού κατέλαβαν την κεντρική πλατεία όταν αποχώρησε το ΑΡΡΟ, μερικά κυβερνητικά κτίρια και ένα ραδιοσταθμό. Ακολούθησαν επιδρομές σε σπίτια και τουλάχιστον 60 συλλήψεις στελεχών της εξέγερσης, ενώ τουλάχιστον 30 είναι οι αγνοούμενοι.

«Υπάρχουν μυριάδες από εμάς. Δεν μπορούν να κερδίσουν, εκτός εάν είναι έτοιμοι να φυλακίσουν δεκάδες χιλιάδες. Να μετατρέψουν τα σχολεία σε φυλακές και κρατητήρια. 'Η ίσως να μετατρέψουν τα στάδια σε κέντρα κράτησης, όπως έκανε ο Πινοτσέτ», δηλώνουν οι εξεγερμένοι, που συνεχίζουν τον αγώνα.

Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο λαό της Οαχάκα έγιναν σε αρκετές αμερικανικές πόλεις με μεγαλύτερη αυτή στη Νέα Υόρκη, έξω από το προξενείο του Μεξικού, καθώς και στη Βαρκελώνη. Στο Μεξικό επίσης ετοιμάζονταν, τις ώρες που γράφονταν αυτές οι γραμμές, μεγάλες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις και στην πρωτεύουσα.

Επιστολή διαμαρτυρίας επέδωσε το ΚΚΕ στην πρεσβεία του Μεξικού στην Αθήνα. Σε αυτή σημειώνεται: «Το ΚΚΕ αποδοκιμάζει αποφασιστικά τη βίαιη καταστολή του λαϊκού κινήματος στην πόλη Οαχάκα του Μεξικού. Καταδικάζει απερίφραστα τον πρωτοφανή κρατικό αυταρχισμό που επιστράτευσε στρατό, ελικόπτερα και θωρακισμένα οχήματα ενάντια σε δασκάλους που απεργούν εδώ και 5 μήνες. Ο απερχόμενος πρόεδρος της χώρας, αλλά και οι τοπικές αρχές φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για τη νέα αυτή αιματηρή καταστολή και δολοφονία διαδηλωτών και δημοσιογράφων, που έρχεται σε συνέχεια της ωμής κρατικής βίας που ασκήθηκε ενάντια στις λαϊκές κινητοποιήσεις στις πόλεις Λάσαρο Κάρδενας, Μιστοακάν και Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με τους αγώνες των εργαζομένων στο Μεξικό και απαιτούμε την άμεση ανάκληση των δυνάμεων καταστολής και την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων για τις καταγγελλόμενες δολοφονίες, βασανιστήρια και κακοποιήσεις διαδηλωτών που έχει προκαλέσει ο κρατικός αυταρχισμός τους τελευταίους μήνες».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=31/10/2006&id=7021&pageNo=15&direction=1

Πόσους νεκρούς τελικά χρειάζεται η πολιτική εξουσία του Μεξικού ώστε να αποδεχθεί το καθολικό λαϊκό αίτημα για την απομάκρυνση του Ουλίσες Ρουίς, κυβερνήτη της Οαχάκα από τις πλέον φτωχές στο Μεξικό αλλά κομβική για την προώθηση του σχεδίου Πουέμπλα-Πάναμα, ενός κυβερνήτη που έχει βάψει και ο ίδιος τα χέρια του με αίμα και είναι βουτηγμένος στη διαφθορά;

Πολλούς καθώς φαίνεται... Ηδη 17 έχουν χάσει τη ζωή τους από τις 14 Ιούνη όταν ομοσπονδιακές και πολιτειακές κατασταλτικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον των χιλιάδων απεργών δασκάλων που πραγματοποιούσαν στην κεντρική πλατεία καθιστική διαμαρτυρία από τις 22 Μάη όταν ξεκίνησαν την απεργία. Η 14η Ιούνη τελικά είναι ημερομηνία ορόσημο, καθώς σήμανε τη σύσταση της «Λαϊκής Συνέλευσης της Οαχάκα» - ΑΡΡΟ, ουσιαστικά του συντονιστικού οργάνου 350 εργατικών, λαϊκών, φοιτητικών και ιθαγένικων οργανώσεων - συμμετέχουν και οι αγωνιστές της «Αλλης Καμπάνιας», που απαρτίζεται από αριστερές οργανώσεις, τον Εθνικοαπελευθερωτικό Στρατό των Ζαπατίστας, το Κόμμα των Κομμουνιστών του Μεξικού - με αίτημα την απομάκρυνση του Ρουίς και πολιτική υπέρ του λαού σε όλους τους τομείς. Αυτή ήταν η πρώτη μάχη που κερδήθηκε από το λαό της Οαχάκα. Η ίδρυση του ΑΡΡΟ. Η επόμενη μάχη που κερδήθηκε ήταν αυτή του κοινού αγώνα για την απομάκρυνση του Ρουίς, που τελικά έκανε και την πολιτική εξουσία - ομοσπονδιακή κυβέρνηση, Βουλή, Γερουσία πολιτικά κόμματα - να δεχθεί ότι μόνη «διέξοδος από την κρίση είναι η απομάκρυνση του Ρουίς». Φυσικά ο ίδιος απορρίπτει κατηγορηματικά την προοπτική αυτή και μάλιστα στέλνει τις παραστρατιωτικές του ομάδες ενάντια στους εξεγερμένους της Οαχάκα... Από την άλλη η πολιτική εξουσία για λόγους «ισορροπιών» αλλά και εξασφάλισης του αστικού κράτους, επ' ουδενί δεν επιθυμεί να νομιμοποιήσει μία αποπομπή από λαϊκή εξέγερση. Από την άλλη οι συνταγματικές και νομικές μέθοδοι έχουν εξαντληθεί...

Ετσι επέλεξε το δρόμο της καταστολής που σήμανε την απαρχή της πιο κρίσιμης φάσης για το μέλλον της εξέγερσης. Την προηγούμενη Κυριακή, 29 Οκτώβρη, με εντολή του προέδρου Φοξ χιλιάδες μέλη των ομοσπονδιακών κατασταλτικών δυνάμεων-PFP εισέβαλαν στην Οαχάκα για την «επιβολή της τάξης και της ειρήνης». Αφορμή στάθηκε η εν ψυχρώ δολοφονία 3 ανθρώπων, μεταξύ αυτών και του Μπραντ Γουιλ, Αμερικανού ανεξάρτητου δημοσιογράφου και παραγωγού ντοκιμαντέρ, από παραστρατιωτικές ομάδες του Ρουίς. Εντούτοις, οι δυνάμεις της PFP στράφηκαν εναντίον των εξεγερμένων και άλλοι τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν από αληθινά πυρά και κάνιστρα δακρυγόνων... και παρότι το ΑΡΡΟ κήρυξε «ειρηνική αντίσταση» οι δυνάμεις της PFP εισβάλλουν από τότε σε σπίτια και συλλαμβάνουν και στρέφονται εναντίον των εξεγερμένων. Την Πέμπτη δε το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Οαχάκα, «Μπενίτο Χουάρες», δέχθηκε την ολομέτωπη επίθεση χιλιάδων μελών της PFP παρά τις περί του αντιθέτου επανειλημμένες διακηρύξεις του προέδρου Βινσέντε Φοξ... Ομως η άμεση κινητοποίηση χιλιάδων στο πλευρό των φοιτητών εξανάγκασαν σε υποχώρηση τις κατασταλτικές δυνάμεις. «Κερδίσαμε τη μάχη, σας θυμίζω όμως σύντροφοι, ότι έχουμε ακόμα πόλεμο, έχουμε να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο»... ακούγεται από τη συχνότητα του Ραδιοσταθμού Ουνιβερσδάδ, του Αυτόνομου Πανεπιστημίου και σημαίνει τη συνέχιση του αγώνα. Την ίδια στιγμή, συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον αγώνα του λαού της Οαχάκα, τόσο σε όλο το Μεξικό αλλά και στον κόσμο.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/11/2006&id=7002&pageNo=32&direction=1

Δρόμοι

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Η Ουκρανία...

... «γιόρτασε» αθόρυβα τη δεύτερη επέτειο της πορτοκαλί επανάστασης. Καμιά επίσημη εκδήλωση δεν είχε προγραμματιστεί σε ανάμνηση των μαζικών διαδηλώσεων που πριν από δύο χρόνια άλλαξαν το πρόσωπο αυτής της πρώην σοβιετικής χώρας. Γιατί ο λαός της ξανάφερε φέτος στην εξουσία τον Γιανουκόβιτς, τον άνθρωπο που είχαν βάλει στόχο εκείνοι οι διαδηλωτές, καταγγέλλοντάς τον τότε για καλπονοθεία.

Τα μέσα...

... ενημέρωσης, πριν από δύο χρόνια, ήταν πλημμυρισμένα από «λαϊκή εξουσία». Από την επανάσταση των ρόδων στη Γεωργία (2003) μέχρι την πορτοκαλί επανάσταση στην Ουκρανία ένα χρόνο αργότερα, την επανάσταση της τουλίπας στο Κιργιστάν και την επανάσταση των κέδρων στον Λίβανο, τα μέσα ενημέρωσης παρακολουθούσαν καθημερινά τη θριαμβευτική πρόοδο της δημοκρατίας. Όμως, όταν ένα εκατομμύριο Μεξικάνοι ανέβηκαν στο βαγόνι της λαϊκής εξουσίας, καταγγέλλοντας νοθεία στις προεδρικές εκλογές, όταν κάνουν μέχρι σήμερα ολονυκτίες διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή, τα μέσα ενημέρωσης σωπαίνουν. «Δύστυχο Μεξικό!» έλεγαν κάποτε. «Πολύ μακριά από το Ισραήλ, πολύ κοντά στις ΗΠΑ». Οι χρωματιστοί επαναστάτες στις πρώην σοβιετικές χώρες ήταν φιλοδυτικοί, ενώ οι Μεξικάνοι είναι κατά της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Ο Ουκρανός Γιουσένκο ήταν «επαναστάτης» όταν ανακήρυσσε εαυτόν πρόεδρο, αλλά ο Μεξικάνος Ομπραντόρ που κατήγγειλε νοθεία στις προεδρικές εκλογές από τον αντίπαλό του Καλντερόν (που τον ξεπέρασε με διαφορά ελάχιστες και αμφισβητούμενες ψήφους) είναι «δημαγωγός». Η Αμερική δεν θέλει να πέσουν στα χέρια του Ομπραντόρ τα πετρέλαια του Μεξικού. Κι ας μην μοιάζει ούτε στο δαχτυλάκι του Τσάβες σε επαναστατικότητα.

Οι Δυτικοί...

... παρατηρητές, που είχαν καταγγείλει τις ουκρανικές εκλογές, έβγαλαν τίμιες τις μεξικανικές εκλογές. Για να παραφράσουμε τον Στάλιν, «δεν έχει σημασία ποιος ψηφίζει, αλλά ποιος ελέγχει την ψηφοφορία». Στις εκλογές του Λιβάνου, πέρυσι, οι παρατηρητές δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το φιλοδυτικό κόμμα που κέρδισε περιοχές της Βηρυτού μολονότι είχαν ψηφίσει λιγότεροι από το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων. «Είναι μια γιορτή της δημοκρατίας», είπαν. Οι διαθέσεις τους άλλαξαν όταν αυτή η «δημοκρατική γιορτή» επαναλήφθηκε στις περιοχές της Χεζμπολάχ και του φαλαγγίτη στρατηγού Αούν. Ξαφνικά, οι ίδιοι παρατηρητές άρχισαν να μιλούν για νοθεία. Η επανάσταση των κέδρων δεν έκανε τίποτα για να προωθήσει τη δημοκρατία. Ούτε για να αποτρέψει τον πόλεμο που ήρθε λίγο αργότερα. Ούτε για να ανακόψει τις δολοφονίες πολιτικών.

Γιατί...

... σωπαίνουν για το Μεξικό; Η αλήθεια είναι, λέει ο Μαρκ ʼλμοντ, ιστορικός της Οξφόρδης, πως η «λαϊκή εξουσία» έχει γίνει κι αυτή μια παγκοσμιοποιημένη μάρκα. Όπως τόσες άλλες μάρκες, είναι ιδιοκτησία των Αμερικανών. Οι Μεξικάνοι και οι άλλοι «λαϊκιστές» που προσπαθούν να την αντιγράψουν, παραβιάζουν το κοπιράιτ. Όσοι διαδηλωτές κι αν πλημμυρίσουν την Πόλη του Μεξικού, όσο κι αν διαδηλώσουν, ο Τζορτζ Μπους είναι εκείνος που θα αποφασίσει ποιοι εκπροσωπούν πραγματικά τον λαό. Η λαϊκή εξουσία δεν έχει σχέση με την αριθμητική, αλλά με την πολιτική.


ΤΑ ΝΕΑ (http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18700&m=N31&aa=3)

ΤΣΑΒΕΣ Η νίκη του υποχρεώνει την Ουάσιγκτον σε αναδίπλωση... συνεργασίας

Ούγκο, ο «εταίρος» των ΗΠΑ

ΚΑΡΑΚΑΣ

Με τον πρόεδρο της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, να τον συγχαίρει για τη «συντριπτική» νίκη του και τις ΗΠΑ να αναζητούν τρόπο βελτίωσης των σχέσεων μαζί του, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, ανακηρύχθηκε χθες και επισήμως νικητής των προεδρικών εκλογών της περασμένης Κυριακής με ποσοστό 62,89%.

Μιλώντας μετά την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων που τον διατηρούν στην προεδρία για άλλα έξι χρόνια, μέχρι το 2012, ο Τσάβες δήλωσε ότι «αυτοί που με ψήφισαν, δεν ψήφισαν για μένα. Ψήφισαν για το σοσιαλιστικό σχέδιο, για την οικοδόμηση μιας βαθιά διαφορετικής Βενεζουέλας. Θέλω να χαιρετίσω την υπεύθυνη αντιπολίτευση... ήταν καιρός να αποκτήσουν τη στάση πραγματικών δημοκρατών».

«Εμείς οι ίδιοι θα αναζητήσουμε ευκαιρίες να συνεργαστούμε στενά με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας», δήλωσε με αφορμή τη νίκη του Ούγκο Τσάβες ο εκπρόσωπος του υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ απέφυγαν να συγχαρούν τον Ούγκο Τσάβες για την εκλογή του και σε μια επίδειξη διπλωματικού ακροβατισμού, ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Καράκας, Ουίλιαμ Μπράουνφιλντ, έδωσε συγχαρητήρια στο λαό της Βενεζουέλας για την ειρηνική διεξαγωγή των εκλογών και τη μεγάλη συμμετοχή.

Αναγνώρισε ότι «ο πρόεδρος επανεξελέγη με απόφαση του λαού της Βενεζουέλας... Το αναγνωρίζουμε και είμαστε έτοιμοι, διατεθειμένοι και πρόθυμοι να αναζητήσουμε και να δούμε αν μπορούμε να σημειώσουμε πρόοδο σε διμερή θέματα». Παρατήρησε ακόμα ότι «η Βενεζουέλα είναι εταίρος των ΗΠΑ για γεωγραφικούς λόγους, για ιστορικούς λόγους».

Στενή συνεργασία...

Λίγο αργότερα, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Σον Μακ Κόρμακ, παραδέχτηκε ότι έχουν υπάρξει τριβές ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Καράκας κατά τα 8 χρόνια της προεδρίας Τσάβες, αλλά τόνισε ότι «από τη δική μας οπτική δεν χρειάζεται να υπάρχουν τριβές». «Εμείς οι ίδιοι θα αναζητήσουμε ευκαιρίες να συνεργαστούμε στενά με τη κυβέρνηση της Βενεζουέλας», πρόσθεσε, επισημαίνοντας την πιθανότητα συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες για την προώθηση της δημοκρατίας και του ελεύθερου εμπορίου σε ολόκληρη την περιοχή. Πρέπει να επισημανθεί ότι ο Τσάβες είναι ο σημαντικότερος αντίπαλος των αμερικανικών πρωτοβουλιών στους δύο αυτούς τομείς.

Ο τόνος των δηλώσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν διαφορετικός από αυτές που έκανε την περασμένη Παρασκευή ο επικεφαλής των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, Τζον Νεγροπόντε, ο οποίος δήλωσε ότι οι αναπτυσσόμενες σχέσεις της Βενεζουέλας με το Ιράν και άλλες χώρες, όπως η Βόρεια Κορέα, η Συρία και η Λευκορωσία, «δείχνουν ξεκάθαρα μια επιθυμία οικοδόμησης ενός συνασπισμού εναντίον των ΗΠΑ που εκτείνεται πολύ πέραν της Λατινικής Αμερικής».


(Ασ. Πρες, Γαλλ. Πρακτορείο, ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/12/2006 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=47166220)

Αριστερή στροφή για αξιοπρεπή διαβίωση

Η αριστερή στροφή της Λατινικής Αμερικής, που εδραιώθηκε περαιτέρω το τελευταίο διάστημα με την επιστροφή του Ντανιέλ Ορτέγκα στη Νικαράγουα, την εντυπωσιακή νίκη του Ραφαέλ Κορέα στον Ισημερινό και τη θριαμβευτική επανεκλογή του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα, δεν αντανακλά κατ' ανάγκη την επιθυμία για ένα κομμουνιστικό σύστημα κουβανικού τύπου. Μιλώντας κανείς με τους απλούς ανθρώπους, διαπιστώνει ότι βασική τους επιδίωξη είναι μια αξιοπρεπής διαβίωση.

Κινητήριος δύναμη του αριστερού προσανατολισμού φαίνεται να είναι η εξασφάλιση των βασικών αγαθών της ζωής -τροφή, στέγη, περίθαλψη- για ανθρώπους αποκλεισμένους από τα οφέλη της ελεύθερης αγοράς που υπερασπίστηκε η Ουάσιγκτον στην περιοχή για πάνω από δύο δεκαετίες. «Λένε ότι έχουμε κομμουνισμό τύπου Κάστρο, αλλά η κυβέρνηση δεν έχει πάρει τίποτα από κανέναν. Αντιθέτως, δίνει στον κόσμο σπίτια, πιστώσεις, αυτοκίνητα. Υπάρχει περισσότερη ελευθερία και ισότητα από ποτέ», λέει ένας 61χρονος κάτοικος της Βενεζουέλας στον ανταποκριτή τού «Ασοσιέιτεντ Πρες» Φραν Μπάτζακ. Είναι εύκολο να βρει κανείς ανθρώπους σαν αυτόν, που ωφελήθηκαν από τις προσπάθειες του Τσάβες για πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου. Αν και οι αντίπαλοι του Τσάβες διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν πρόσβαση σε συμβόλαια δημοσίων έργων, εκατομμύρια πολίτες απολαμβάνουν τώρα δωρεάν περίθαλψη και παιδεία και δάνεια με ευνοϊκούς όρους για την έναρξη επιχειρήσεων. Είναι επίσης εύκολο να βρει κανείς υποσιτισμένους, άκληρους Ινδιάνους που διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο από τον πλούτο των φυσικών πόρων του Ισημερινού και της Βολιβίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που ανέδειξαν προσφάτως στην εξουσία τον Ρ. Κορέα στον Ισημερινό και πριν από έναν χρόνο τον υπερασπιστή των αποκλεισμένων, Εβο Μοράλες, στη Βολιβία.

Ενας στους τέσσερις Λατινοαμερικανούς ζει με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα. Κι αυτό μας βοηθά να εξηγήσουμε τη νέα άνοδο της πολιτικής Αριστεράς στην περιοχή. Οχι μόνο στην Αργεντινή, στη Χιλή ή στη Βραζιλία, όπου οι σοσιαλδημοκράτες έχουν την προεδρία, αλλά και στο Περού, στο Μεξικό και στην Κολομβία, όπου η Αριστερά έχασε στις προεδρικές αναμετρήσεις, αλλά αναδείχθηκε σε σημαντική δύναμη. Μετά την υποσαχάρια Αφρική, η Λατινική Αμερική έχει την πιο άνιση κατανομή πλούτου. Κατά την Παγκόσμια Τράπεζα, το πλουσιότερο 10% αντιπροσωπεύει το 48% του συνολικού εισοδήματος, ενώ στους πιο φτωχούς αντιστοιχεί μόλις το 1,6%. Στη δεκαετία του '80 και του '90, οι περισσότεροι Λατινοαμερικανοί ηγέτες ασπάστηκαν τις προωθούμενες από τις ΗΠΑ ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών βιομηχανιών και την απελευθέρωση του εμπορίου. Δεν υπήρξε όμως καμία σημαντική μείωση στα επίπεδα της φτώχειας. Οι λίγοι επωφελήθηκαν, οι πολλοί υπέφεραν και τώρα οι πολλοί εξέφρασαν την αγανάκτησή τους, εκλέγοντας ηγέτες όπως ο Τσάβες και ο Μοράλες. Ο Περουβιανός οικονομολόγος Χερνάντο ντε Σότο αποκαλεί τους δύο αυτούς άνδρες «αντικαπιταλιστές», χαρισματικούς ηγέτες που απλώς γεμίζουν το κενό εξουσίας, ελλείψει κάποιου με μεγαλύτερο όραμα, οι οποίοι επωφελούνται με την αντιαμερικανική τους ρητορική από το λαϊκό μένος εναντίον της κυβέρνησης Μπους. Ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς επαινεί τον Τσάβες και τον Μοράλες για την κίνησή τους να επαναδιαπραγματευτούν τα συμβόλαια των ξένων πετρελαϊκών εταιρειών για τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου, κάτι που υπόσχεται να κάνει και ο Κορέα. «Το εάν θα καταφέρουν να διατηρήσουν την οικονομική ανάπτυξη», λέει ο Στίγκλιτς, «είναι κάτι που μόνο το μέλλον μπορεί να καθορίσει».


(Ασ. Πρες)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/12/2006 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=61216908)

Λ. ΑΜΕΡΙΚΗ: Στη σύνοδο της Κοινοπολιτείας ζητούμενο η ενιαία αγορά και η απεξάρτηση από την Παγκόσμια Τράπεζα

Νέα αγορά, αριστερά των ΗΠΑ

ΚΟΤΣΑΚΑΜΠΑ

Τη συνισταμένη των αριστερών κινημάτων, που σταδιακά βρέθηκαν στην εξουσία σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, αναζητούν οι κορυφαίοι εκπρόσωποί τους, στη διήμερη σύνοδο κορυφής της Κοινοπολιτείας Νοτιοαμερικανικών Εθνών, που άρχισε χθες στη Βολιβία, υπό την αιγίδα του προέδρου της χώρας, Εβο Μοράλες.

Υπό την «προεδρία» του Εβο Μοράλες βρίσκονται στην Κοτσακάμπα ο Ούγκο Τσάβες και ο Λουίζ Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα, που δείχνει τον δρόμο της ...εναλλακτικής μορφής αναπτυξιακής χρηματοδότησης των χωρών της Λατινικής Αμερικής
Πέραν του Μοράλες, στη σύνοδο παίρνουν μέρος ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβεζ, ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Λουίζ Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα, και ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα. Ο πιο συντηρητικός και με στενότερους δεσμούς με τις ΗΠΑ πρόεδρος της Κολομβίας, Αλβάρο Ουρίμπε, έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει όπως και ο κεντρο-αριστερός πρόεδρος της Αργεντινής, Νέστορ Κίρχνερ. Ο κεντροαριστερός πρόεδρος του Περού, Αλαν Γκαρσία, είναι έτσι ο πλέον συντηρητικός από τους συμμετέχοντες.

Κεντρικό αντικείμενο των συζητήσεων αποτελεί η προώθηση μιας ενιαίας αγοράς στη Νότιο Αμερική, αλλά και η δημιουργία μιας εναλλακτικής μορφής αναπτυξιακής χρηματοδότησης, που θα επιτρέπει απεξάρτηση από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Μοράλες: Διάσκεψη κοινωνικών κινημάτων

Οπως δήλωσε ο Εβο Μοράλες, παράλληλα με τη σύνοδο κορυφής, διεξάγεται μια «συμπληρωματική» διάσκεψη ηγετών κοινωνικών κινημάτων, ανάμεσα στα οποία Ινδιάνων, συνδικαλιστικά και κινήματα ακτημόνων αγροτών και καλλιεργητών κόκας. «Θα έχουμε συναντήσεις ανάμεσα στους αρχηγούς κρατών και τους επικεφαλής των κοινωνικών κινημάτων για να δημιουργήσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο της νοτιοαμερικανικής κοινότητας», είπε ο πρόεδρος της Βολιβίας. «Μόνο μαζί με τα κοινωνικά κινήματα μπορούμε να εγγυηθούμε μια πραγματική νοτιοαμερικανική κοινότητα, όχι μόνο ανάμεσα στα κράτη αλλά και ανάμεσα στους λαούς», πρόσθεσε.


(Ασ. Πρες, Γαλ. Πρακτορείο)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/12/2006 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111)

Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΖΟΥ

Η «μπλε επανάσταση» που οι ΗΠΑ επιχείρησαν να επιβάλουν στη Βενεζουέλα απέτυχε και το κόκκινο του «τσαβικού νεοσοσιαλισμού» έβαψε τη χώρα: Η νίκη του Τσάβες, με 63%, υπήρξε τόσο συντριπτική, ώστε και ο αντίπαλός του, Μανουέλ Ροσάλες, αναγκάστηκε να την αναγνωρίσει.

Ετσι, διαψεύστηκαν και οι ελπίδες της Ουάσιγκτον για μια εξέγερση της κοινωνίας των πολιτών, πολιτικώς ορθός όρος της νέας αμερικανικής στρατηγικής ανατροπής εχθρικών κυβερνήσεων.

*Η νέα στρατηγική πρωτοεφαρμόστηκε στη Σερβία όταν οι βομβαρδισμοί του 1999 δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τον Μιλόσεβιτς. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, μέσω της NED (Εθνικό Ταμείο Δημοκρατίας) και της Usaid (αναπτυξιακή οργάνωση των ΗΠΑ) επένδυσαν 77 εκατ. δολ. για τη δημιουργία οργανώσεων πολιτών και την οργάνωση κινήματος διαμαρτυρίας κατά των «εκλογών νοθείας».

Το μάρκετινγκ των καλύτερων διαφημιστών του Πενταγώνου τέθηκε στην υπηρεσία των αντιπολιτευόμενων μαζί με χαλκευμένες δημοσκοπήσεις της αμερικανικής εταιρείας Penn, Schoen & Berland, PSB, καταφέρνοντας τελικά να ανατρέψουν τον Μιλόσεβιτς το 2000.

«Επαναστάσεις» καρμπόν

*Ετσι, εγκαινιάστηκε αυτό που ο Τζόναθαν Μόουατ του Κέντρου Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση αποκαλεί μεταμοντέρνο πραξικόπημα και επαναλήφθηκε με την «επανάσταση των ρόδων» στη Γεωργία, την «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία ή την «επανάσταση της τουλίπας» στο Κιργιστάν.

Βασικός αρωγός στη νέα στρατηγική, οι δημοσκοπήσεις της PSB, όπως γράφει ο Μόουατ: «Η PSB χρησιμοποιεί δημοσκοπήσεις και exit polls που υποτίθεται ότι δείχνουν προβάδισμα της αντιπολίτευσης και μεταδίδονται στα εθνικά και διεθνή μέσα για να δημιουργήσουν την εντύπωση μιας εκλογικής νοθείας».

Τόσο καθοριστική έχει υπάρξει η συμβολή της PSB ώστε η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, έφτασε να δηλώσει: «Είναι ένας από τους φορείς που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξασφάλιση και εδραίωση των στόχων της εξωτερικής μας πολιτικής».

*Το σκηνικό επαναλήφθηκε στη Βενεζουέλα. Η καμπάνια του Ροσάλες έφερε τη σφραγίδα όλων των υποκινούμενων από τις ΗΠΑ «επαναστάσεων» με ένα χρώμα, το μπλε, αλλά και ένα μονολεκτικό σύνθημα (και όνομα οργάνωσης): Otpor (αντίσταση) στη Σερβία, Kmara (φτάνει) στη Γεωργία, Pora (τώρα) στην Ουκρανία και Atrevete (τόλμα) στη Βενεζουέλα.

Επειτα, ήρθε η σειρά των «οργανώσεων πολιτών», όπως η χρηματοδοτούμενη από τη NED «Sumate» (έλα κι εσύ), που ανέλαβε να διαδώσει τις φήμες για επικείμενη νοθεία. Τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό σταθμό της αντιπολίτευσης, ένας από τους ηγέτες της, ο Ραφαέλ Πολέο, κάλεσε τους πολίτες της Βενεζουέλας να μιμηθούν τους Ουκρανούς την επομένη των εκλογών και ζήτησε από το στρατό να συστρατευτεί στο «κίνημα διαμαρτυρίας».

Χαλκευμένο γκάλοπ

Μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ο κύριος Σκοέν, της PSB, παρουσίασε δημοσκόπηση που έδειχνε ότι οι δύο αντίπαλοι ισοψηφούσαν και δήλωσε: «Η στιγμή είναι προφανώς υπέρ του Ροσάλες».

Το λαϊκό κίνημα κατά της νοθείας δεν ήρθε. Η κοινωνία των πολιτών στήριξε τον Τσάβες και η νίκη του επιβεβαιώθηκε ακόμη και από τον αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών για το Δυτικό Ημισφαίριο, Τόμας Σάνον.

Το σχέδιο μπορεί να απέτυχε, αλλά δεν ματαιώθηκε. Ο Τσάβες είναι σήμερα ο πιο δυναμικός ηγέτης του νέου αντιιμπεριαλιστικού μετώπου της Λατινικής Αμερικής και η μεγάλη σφήνα κατά του οικονομικού ελέγχου της ηπείρου.

Την επομένη των εκλογών ο Τσάβες ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει ευνοϊκό δάνειο 80 εκατ. δολ. στη Sancor, το μεγαλύτερο συνεταιρισμό γαλακτοπαραγωγών της Αργεντινής, ώστε να αποτραπεί η εξαγορά της από τον δισεκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος.

Τα πραξικοπήματα που οι ΗΠΑ σκόρπισαν στη Λ. Αμερική τη δεκαετία του '70 ήταν που τις βοήθησαν να δοκιμάσουν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της Σχολής του Σικάγου, που έκτοτε μέσα από τους υπό τον έλεγχό της διεθνείς οικονομικούς θεσμούς επιβάλλουν στον κόσμο.

Είτε στρατιωτικά είτε μεταμοντέρνα επικοινωνιακά, τα πραξικοπήματα παραμένουν στην ημερήσια διάταξη για την εξασφάλιση του ίδιου ακριβώς σκοπού, την επίτευξη του οποίου δυσχεραίνει ο Τσάβες.

Τόσο, ώστε, προ τριμήνου δημιουργήθηκε ειδικό τμήμα της CIA που με επικεφαλής τον Πάτρικ Μάχερ θα έχει αποκλειστικό αντικείμενο δράσης την Κούβα και τη Βενεζουέλα.

ΠΗΓΗ:ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Kαι κυριολεκτικά, και αναγνωρισμένα. :)

Δεν υπάρχει αμφιβολία, η μέχρι πρότινος «γειτονιά» (backyard) των ΗΠΑ μήνα με τον μήνα «κοκκινίζει» - έστω και με... ροζ, ενίοτε, αποχρώσεις. Η Λατινική Αμερική βαδίζει οριστικά στον δρόμο της Αριστεράς, όχι βέβαια της επαναστατικής που είχε οραματισθεί ο Τσε Γκεβάρα αλλά στον δρόμο που ορίζει η έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας στις περισσότερες χώρες. Η Νικαράγουα γιορτάζει την επιστροφή του Ντανιέλ Ορτέγα και των Σαντινίστας στην εξουσία, ύστερα από 16 χρόνια, ο Ισημερινός πανηγυρίζει την εκλογή τού μόλις 43χρονου Ραφαέλ Κορέα, στη Βολιβία ο Ινδιάνος πρώην «κοκαλέρο» Εβο Μοράλες - που εξελέγη τον Απρίλιο - εθνικοποιεί με επιτυχία τη βιομηχανία φυσικού αερίου, και στη Βραζιλία ο πρώην «κόκκινος» μεταλλωρύχος Λουίς Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα επανεξελέγη άνετα, υποσχόμενος πολύ πιο «αριστερές» κοινωνικές πολιτικές για τη δεύτερη τετραετία του. Προσθέστε δίπλα σε αυτούς και τους «ομοϊδεάτες» Νέστορ Κίρχνερ, τον πρώην «περονιστή» που έβγαλε την Αργεντινή από τη βαθύτατη οικονομική κρίση, και Μισέλ Μπατσελέτ, την πρώτη γυναίκα - και θύμα της δικτατορίας του Πινοσέτ - πρόεδρο στη Χιλή, και θα συνειδητοποιήσετε καλύτερα το μέγεθος της συντελουμένης πολιτικής μεταβολής.

Αν λοιπόν σήμερα τα προγνωστικά επαληθευτούν και ο μιγάς πρώην συνταγματάρχης των αλεξιπτωτιστών Τσάβες επανεκλεγεί, για τρίτη σερί τετραετία, στην προεδρία της Βενεζουέλας, τότε η χρονιά που φεύγει θα μείνει για πάντα ως το έτος της δημοκρατικής εκδίκησης της πολύπαθης λατινοαμερικανικής Αριστεράς, μετά τα κατά Μάρκες «Εκατό χρόνια μοναξιάς», της σκληρής βορειοαμερικανικής ηγεμονίας και του Δόγματος Μονρόε. Αυτό τουλάχιστον έδειξε να εύχεται και ο ίδιος ο Τσάβες πριν από περίπου είκοσι ημέρες, όταν φορώντας το χαρακτηριστικό του κόκκινο μπερέ εγκαινίασε μια τεράστια γέφυρα στον Ορενόκο, παρέα με τον «Λούλα» - με τον οποίο μάλιστα συμφώνησε σε σειρά σημαντικών διμερών συνεργασιών στην ενέργεια, στο εμπόριο και στις μεταφορές.

Αν εξαιρέσει κανείς τη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο Κολομβία, όπου τον Απρίλιο νίκησε ο «προστατευόμενος» της Ουάσιγκτον Αλβάρο Ουρίμπε, και το Περού, όπου ο ινδιάνικης καταγωγής Ολάντα Ουμάλα έχασε στο νήμα από τον φιλοαμερικανό Αλαν Γκαρσία, η υπόλοιπη ήπειρος μοιάζει να «στρίβει το τιμόνι όλο αριστερά» για να χρησιμοποιήσουμε ένα (εκ του αποτελέσματος) επιτυχημένο προεκλογικό σύνθημα του «Λούλα».

Ακόμη και οι λιγοστές ήττες των αριστερών υποψηφίων, όπως αυτή του Λόπες Ομπραδόρ στο Μεξικό και του «Περουβιανού Τσάβες» Ουμάλα, ήταν... επιεικώς οριακές. Ιδίως η αμφιλεγόμενη επικράτηση στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου του φιλοαμερικανού Φελίπε Καλντερόν επί του πρώην κομμουνιστή και δημάρχου του Μέξικο Σίτι Λόπες Ομπραδόρ έχει διχάσει βαθιά τη χώρα. Η καταγγελλόμενη «κλοπή» της λαϊκής ψήφου συσπείρωσε τις δυνάμεις της Αριστεράς και οι διαδηλώσεις στο Μεξικό είναι συνεχείς, με αποκορύφωμα τα επεισόδια στην εξεγερμένη πόλη Οαξάκα: ακόμη και η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης Καλντερόν είναι κυριολεκτικά «στον αέρα» λόγω των κινητοποιήσεων του Κόμματος Δημοκρατικής Επανάστασης υπέρ του Ομπραδόρ, το όνομα του οποίου εντελώς συμβολικά σημαίνει «εργάτης»...

Η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο από τα σκληρά αντιμεταναστευτικά νομοθετήματα της κυβέρνησης Μπους τα οποία στην πράξη διώκουν ποινικά εκατομμύρια Μεξικανούς και εκθέτουν έτσι ανεπανόρθωτα τους πολιτικούς «προστατευομένους» των ΗΠΑ, όπως ο απερχόμενος πρόεδρος (και πρώην διευθυντής της Coca- Cola Μεξικού) Βισέντε Φοξ και ο πανταχόθεν βαλλόμενος «διάδοχός» του Καλντερόν. Ο Ομπραδόρ μάλιστα εκμεταλλεύτηκε πριν από λίγες ημέρες τη λαϊκή οργή για να ...αυτο-ορκιστεί πρόεδρος της χώρας «προλαβαίνοντας» τον Καλντερόν και ρίχνοντας ακόμη περισσότερο λάδι στην πολιτική πυρκαϊά σε αυτή τη χώρα-κλειδί για τη βορειοαμερικανική οικονομία. Πολλοί πιστεύουν, μετά και τα γεγονότα της Οαξάκα, πως ο Καλντερόν μετά δυσκολίας θα ορκιστεί, πόσο μάλλον θα κυβερνήσει...

Πώς αλλάζουν οι καιροί! Μόλις πριν από μία δεκαετία, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πολύ υπερήφανες για τη λατινοαμερικανική πολιτική τους. Υστερα από πάνω από έναν αιώνα αιματηρής καταστολής, στρατιωτικών και πολιτικών πραξικοπημάτων, παρεμβάσεων και αποβάσεων, και πάνω απ' όλα άγριας απομύζησης των φυσικών πόρων και του εργατικού δυναμικού των νοτίων γειτόνων της, εκμεταλλευόμενη το σοκ από την αιφνίδια κατάρρευση της ΕΣΣΔ η Ουάσιγκτον αποφάσισε να εγκαταστήσει «δημοκρατικά» αλλά υπάκουα σε αυτήν καθεστώτα, που θα επιδίδονταν σε ραγδαία εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών της «οικονομικής σχολής του Σικάγου» με έμφαση στις αποκρατικοποιήσεις. Είχε ήδη απαλλαγεί, με τον βρώμικο πόλεμο κατά της Νικαράγουα, από τη μοναδική ουσιαστική «απειλή» στην ήπειρο, πέραν της Κούβας, για την οποία ήταν πεπεισμένη πως θα «έπεφτε» σαν ώριμο φρούτο μετά την αποκοπή του σοβιετικού ομφάλιου λώρου.

Ετσι οι δικτάτορες παραμερίστηκαν, μαζί με τα αναρίθμητα εγκλήματά τους, και οι νέοι πρόεδροι (όπως ο Κάρλος Μένεμ στην Αργεντινή και ο Ενρίκε Καρντόζο στη Βραζιλία) άρχισαν αμέσως την «απελευθέρωση» της δημόσιας περιουσίας από τα κρατικά «δεσμά» της. Νέα τεράστια συμβόλαια υποτέλειας, επιχειρηματικής αυτή τη φορά, υπογράφηκαν ανάμεσα σε αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς κολοσσούς και στις «φιλελεύθερες» κυβερνήσεις - με τη συνεργασία πάντοτε των «διαπλεκόμενων» με τους ξένους τοπικών ελίτ, που είχαν ήδη γίνει ζάπλουτες από τη συνεργασία με τους χουντικούς. Το... θατσερικό αυτό πάρτι όμως δεν κράτησε πολύ: το χρηματοπιστωτικό κραχ της καταχρεωμένης Βραζιλίας, το 1998, και ακόμη περισσότερο η οικονομική καταστροφή της πλούσιας άλλοτε Αργεντινής, δύο χρόνια αργότερα, δημιούργησαν τις συνθήκες που αλλάζουν σήμερα τον πολιτικό χάρτη - και ίσως το μέλλον - ολόκληρης της αμερικανικής ηπείρου.

Μέσα στην αναμπουμπούλα των διαδοχικών πιστωτικών κανονιών, που απέδειξαν σε όλο τον κόσμο τις συνέπειες του λατινοαμερικανικού «οικονομικού θαύματος»-φούσκας των προηγούμενων χρόνων, φύτρωσε η νέα αυτή Αριστερά, που τόσο τρομάζει πια τους πρώην επικυρίαρχους του Βορρά. Αν ψάχνει κανείς την αρχή του μίτου, μάλλον θα πρέπει να την αναζητήσει στη «μικρή Βενετία» - τη Βενεζουέλα - και στο 1998, χρονιά της πρώτης εκλογής του Τσάβες.

Οι επικριτές του λένε πολλά για αυτόν, όπως άλλωστε και για τον Ορτέγα, τον Μοράλες και όποιον άλλον τους «χαλάει την πιάτσα». Λένε ότι ο Τσάβες είναι ένας αυταρχικός δικτάτορας, που θέλει να επιβάλει το «κουβανέζικο μοντέλο κομμουνισμού» σε ολόκληρη την Κεντρική Αμερική, και πρέπει να ανατραπεί πάση θυσία - παρακάμπτοντας το γεγονός ότι πρόκειται για εκλεγμένους ηγέτες, και μάλιστα με ποσοστά που θα ζήλευαν πολλοί αμερικανοί και ευρωπαίοι πολιτικοί. Ιδεολογικό παιδί του Φιντέλ Κάστρο, αλλά και λαϊκιστής όσο λίγοι, ο Τσάβες πέτυχε εκεί που απέτυχαν τόσοι και τόσοι πριν από αυτόν, μερικοί πληρώνοντάς το - σαν τον σπουδαίο Σαλβαδόρ Αλιέντε - με τη ζωή τους: να εγκαθιδρύσει ένα αριστερό, σφόδρα αντιαμερικανικό καθεστώς «en los narices del imperio» («στα ρουθούνια της αυτοκρατορίας») - και μάλιστα με ξεκάθαρη λαϊκή εντολή.

Το μεγάλο στοίχημα άλλωστε ο Τσάβες - και μαζί όλοι οι...πολιτικοί κλώνοι του ανά την Αμερική - δεν το κέρδισε με τις διαδοχικές εκλογές του με ποσοστά που θα ζήλευαν πολλοί ηγέτες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ, αλλά με την αποτυχία του αμερικανοκίνητου στρατιωτικού πραξικοπήματος εναντίον του τον Απρίλιο του 2002, όταν κρατήθηκε για 47 ώρες όμηρος, για να απελευθερωθεί τελικά από έμπιστες σε αυτόν μονάδες, αλλά και από μαζικές διαδηλώσεις οπλισμένων υποστηρικτών του. Ετσι έγινε ήρωας και ηγέτης παναμερικανικών διαστάσεων ο Τσάβες, λόγω της αποτυχίας του πραξικοπήματος εναντίον του, με τον ίδιο τρόπο που η αποτυχημένη εισβολή στον «Κόλπο των Χοίρων» στην Κούβα, το 1961, παγίωσε το καθεστώς του
Φιντέλ.

Βυθισμένοι στα σχέδια για την «πετροναυτική εκστρατεία» του Ιράκ, οι Αμερικανοί αρχικά δεν συνειδητοποίησαν τη συμβολική και πρακτική σημασία του αποτυχημένου αυτού πραξικοπήματος στο μεγαλύτερο «βενζινάδικο» της ηπείρου, την τέταρτη μεγαλύτερη προμηθεύτρια των ΗΠΑ σε πετρελαιοειδή. Η Κοντολίζα Ράις είχε δηλώσει τότε πως «ελπίζω ο Τσάβες να έμαθε το μάθημά του» ενώ ο πρώην σύμβουλος ασφαλείας για θέματα του αμερικανικού ημισφαιρίου Πολ Μπιουκάναν κατέληξε στο ότι την επόμενη φορά οι πραξικοπηματίες δεν θα πρέπει να αφήσουν τον Τσάβες ζωντανό...

Επόμενη φορά όμως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν υπήρξε. Και ο Τσάβες, με την βοήθεια των πολύ υψηλών τιμών του πετρελαίου, έμεινε ελεύθερος να επαναφέρει ουσιαστικά υπό κρατικό έλεγχο την πετρελαϊκή εταιρεία PDVSA και να προχωρήσει σε σειρά ανατρεπτικών μέτρων στο εσωτερικό της χώρας, όπως η φιντελικής εμπνεύσεως reforma agraria («η επαναδιανομή σε ακτήμονες ορισμένων μεγάλων αγροτικών ιδιοκτησιών- latifundia») και η αθρόα εισαγωγή χιλιάδων κουβανών γιατρών και δασκάλων στα πιο υποβαθμισμένα barrios.

ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ
Ο επαναστάτης και ο «βασιλιάς της μπανάνας»

Ραφαέλ Κορέα

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά και πολιτικό συμβολισμό κρύβει πάντως και η άνετη επικράτηση του 43χρονου Ραφαέλ Κορέα, του νέου προέδρου του Ισημερινού, ο οποίος διέψευσε τις στατιστικές και επικράτησε με μεγάλη πλειοψηφία του συντηρητικού αντιπάλου του (και δισεκατομμυριούχου «βασιλιά της μπανάνας») Αλβάρο Νομπόα. Ο βαθιά θρησκευόμενος(;) κ. Νομπόα έχασε τις εκλογές παρά τη στήριξη ΗΠΑ και Βατικανού και το γεγονός ότι είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον Ισημερινό, διαθέτοντας πάνω από 120 επιχειρήσεις και πραγματικά latifundia καλλιεργειών καφέ και μπανάνας.

Ο ίδιος ο Κορέα σε ομιλία του στην πρωτεύουσα Κίτο κάλεσε τους συμπατριώτες του σε μια «επανάσταση των πολιτών»: «Αρχίζουμε να ανακτούμε τον Ισημερινό και να βγαίνουμε από τη νεοφιλελεύθερη νύχτα που κράτησε 20 χρόνια» είπε. Ως γνωστόν, ο Ισημερινός υπήρξε ένα από τα αγαπημένα «εργαστήρια» νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής τη δεκαετία του 1990, αλλά τα αποτελέσματα ήταν τραγικά, αφού η χώρα κήρυξε στάση πληρωμών (διάβαζε: χρεοκόπησε) το 1999. Περίπου ενάμιση εκατομμύριο κάτοικοι της χώρας ζουν κάτω από κάθε όριο φτώχειας, και ο νικητής των εκλογών υποσχέθηκε να διπλασιάσει τα οικονομικά βοηθήματα προς τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα και να εξασφαλίσει φθηνές κατοικίες για όλους.

Οσο για τον πολιτικό συμβολισμό, να σημειώσουμε πως ο Κορέα είναι ένας οικονομολόγος με εξαιρετικές σπουδές στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, ο οποίος εδώ και χρόνια προοριζόταν για υψηλές θέσεις στον (πλήρως ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ) μηχανισμό εξουσίας του Εκουαδόρ. Πολλοί πιστεύουν μάλιστα πως απέκτησε πέρυσι το χαρτοφυλάκιο των οικονομικών στην απερχόμενη κυβέρνηση του Αλφρέδο Παλάθιο αποκλειστικά χάρη στο διδακτορικό οικονομικών που είχε πάρει τέσσερα χρόνια νωρίτερα από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, δηλαδή... απευθείας από τη νεοφιλελεύθερη «Σχολή του Σικάγου»!

Πολύ σύντομα όμως φάνηκε πως ο Κορέα δεν ήταν ένας απλός οικονομικός «τοποτηρητής» των ξένων χρηματοπιστωτικών οργανισμών, όπως οι προκάτοχοί του: μόλις 106 ημέρες μετά την ορκωμοσία του παραιτήθηκε, έπειτα από άγριες συγκρούσεις με τον Παλάθιο και τους εκπροσώπους της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Γι' αυτό άλλωστε και τον «φοβούνται» τόσο οι άνθρωποι της Wall Street: ο Κορέα δεν είναι στρατιωτικός όπως ο Τσάβες ή, πολύ περισσότερο, πρώην καλλιεργητής κόκας όπως ο Μοράλες, αλλά ένας διαπρεπής οικονομολόγος που ξέρει «από μέσα» πώς παίζεται το παρασκηνιακό παιχνίδι του ελέγχου διά του χρέους και των ξένων κερδοσκόπων - «θεσμικών επενδυτών» - και άρα η εκλογή του μπορεί να θεωρηθεί, τρόπον τινά, ...αληθινό αυτογκόλ του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού της «Σχολής» του μακαρίτη Μίλτον Φρίντμαν.


Οι πολιτικές ανατροπές και η πικρή αλήθεια των barrios

Ντανιέλ Ορτέγα

Ωστόσο η «μπολιβαριανή επανάσταση» του Τσάβες, όπως και πολλές αντίστοιχες πολιτικές «ανατροπές» του «Λούλα» ή του Μοράλες, είναι στην καλύτερη περίπτωση διστακτική και ημιτελής. Η κοινωνική ανισότητα και οι πάσης φύσεως διακρίσεις παραμένουν σχεδόν άθικτες, με τις ελίτ να αδιαφορούν για την αυξανόμενη φτώχεια και υποβάθμιση. Ακόμη και μέσα στο δήθεν... κόκκινο Καράκας, μια καλοθρεμμένη αστική τάξη γίνεται μέρα με τη μέρα πλουσιότερη, ενώ τα υποβαθμισμένα barrios δεν σώζονται βέβαια με έναν γιατρό ή ένα βιβλίο του Χοσέ Μαρτί. Παρομοίως ο «Λούλα» ως τώρα απέχει πολύ από τα υπεσχημένα, τον καιρό των κόκκινων μπερέ και των απεργιών στα ορυχεία και στις χαλυβουργίες - και ας ορκιζόταν στην πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία του πως «θα στρίψει το τιμόνι όλο αριστερά» και θα αποδώσει δικαιοσύνη στην αμέτρητη βραζιλιάνικη φτωχολογιά.

Είναι παράδοξο, ίσως, ότι ο πιο επιτυχημένος και πιο δημοφιλής «αριστερός» της Λατινικής Αμερικής, με ποσοστά δημοφιλίας άνω του 70%, είναι ο πρώην «περονιστής» Νέστωρ Κίρχνερ ο οποίος μέχρι στιγμής... τιμά το ελληνικό μικρό του όνομα: ένας πολιτικός που ξεπρόβαλε μέσα από τη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία της χώρας με μια τολμηρή ατζέντα για αναδιαπραγμάτευση των χρεών και άφθονες κοινωνικές δαπάνες για τους descamisados, τα φτωχότερα στρώματα (και στόματα) της χώρας, που σιγά σιγά αναρρώνει από το κραχ.

Το αντιαμερικανικό προφίλ του Κίρχνερ και οι καλές (πολιτικές και οικονομικές) σχέσεις του με τον Τσάβες και άλλους ηγέτες της περιοχής βοηθούν στην αναβάθμιση ολόκληρης της λατινοαμερικανικής συνεργασίας, που πολλοί στην περιοχή θέλουν να ακολουθήσει τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ενωσης - και κυρίως χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ. Παρά τα επιμέρους μεταξύ τους προβλήματα (όπως η «κόντρα» της Βραζιλίας με τη Βολιβία, μετά την ιδιωτικοποίηση της βιομηχανίας φυσικού αερίου από τον Μοράλες), οι αριστεροί ηγέτες της Λατινικής Αμερικής δείχνουν να έχουν πλέον συμπήξει έναν κοινό πολιτικό άξονα, με σαφείς «κεϊνσιανούς» προσανατολισμούς ως προς την κοινωνική πολιτική.

Η (έστω και μερική) αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενεστέρων τάξεων και η ραγδαία αύξηση των κοινωνικών δαπανών είναι άλλωστε η μόνη πολιτική που αξίζει τον τίτλο της «σοσιαλιστικής» Αριστεράς, σε μια εποχή που οι παλιές πολιτικές κατηγοριοποιήσεις και ταμπέλες, όπως δείχνει καθαρά και το φαινόμενο Κίρχνερ, δεν σημαίνουν πια τίποτε.

Σε αυτή τη συγκυρία, η μεγάλη επιστροφή του Ντανιέλ Ορτέγα στο προεδρικό μέγαρο της Μανάγκουα έχει το δικό της ειδικό συμβολικό βάρος. Το πόσο άλλαξε ή όχι με τα χρόνια ο ηγέτης των Σαντινίστας, μένει να φανεί. Ο Ορτέγα υπήρξε πρόεδρος της χώρας την περίοδο 1985-1990, όταν στη χώρα μαινόταν ο πόλεμος των Σαντινίστας εναντίον των υποστηριζομένων από τις ΗΠΑ ανταρτών «Κόντρας» που κόστισε πάνω από 50.000 ανθρώπινες ζωές και κατέστρεψε την οικονομία της. Τελικά οι Σαντινίστας έχασαν τις εκλογές το 1990 από τη Βιολέτα Τσαμόρο, αλλά επέμειναν και τώρα δικαιώνονται.

Η Νικαράγουα είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Ωστόσο με ΑΕΠ μόλις 5 δισ. δολάρια, το 70% των 5,5 εκατομμυρίων πολιτών της φυτοζωούν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Η ειδική αποστολή στη Νικαράγουα του αλήστου μνήμης πεζοναύτη του σκανδάλου «Ιράν - Κόντρας» Ολιβερ Νορθ προς υποστήριξη του φιλοαμερικανού αντιπάλου του Ορτέγα, έδειξε από μόνη της τον πανικό που νιώθουν ορισμένοι βορειοαμερικανοί αξιωματούχοι, όταν βλέπουν τον χάρτη της Λατινικής Αμερικής να... κοκκινίζει τόσο ραγδαία και επικίνδυνα.

ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ (http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14932&m=A38&aa=1)

ΠΙΝΟΣΕΤ - Οι οπαδοί προσκυνούσαν το φέρετρο, οι πολίτες άνοιγαν σαμπάνιες...

Πάρτι και θρήνος

ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ

Προσκύνημα στο γυάλινο φέρετρο από τους οπαδούς του δικτάτορα, σαμπάνιες από τους πολίτες έξω από το μνημείο του Σαλβαδόρ Αλιέντε
Μια χώρα διχασμένη, αν και μάλλον όχι σε ίσα τμήματα, ανέδειξε ο θάνατος του Αουγκούστο Πινοσέτ, του οποίου η κηδεία είναι προγραμματισμένη για σήμερα, όχι όμως με τιμές πρώην αρχηγού κράτους. Η πρόεδρος Μισέλ Μπασελέτ επιβεβαίωσε χθες ότι αρνήθηκε μια τέτοια κηδεία στον Πινοσέτ «αναλογιζόμενη τη Χιλή». Η Μπασελέτ είναι κόρη πτεράρχου επί των ημερών του Αλιέντε, που βασανίστηκε μέχρι θανάτου από το καθεστώς Πινοσέτ. Η κόρη του Αλιέντε, Ιζαμπέλ, χαιρέτισε την απόφαση της προέδρου.

Με επίσημη στρατιωτική στολή

Τη νύχτα της Κυριακής, η σορός του εκλιπόντος μεταφέρθηκε από το νοσοκομείο στη Στρατιωτική Ακαδημία του Σαντιάγκο, όπου εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα μέσα σε γυάλινο φέρετρο, ντυμένος με την επίσημη στρατιωτική στολή του. Οι αρχές έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για να κυματίζουν οι σημαίες μεσίστιες μόνο στα στρατιωτικά κτίρια. Χθες έγινε επιμνημόσυνη δέηση και σήμερα θα ψαλεί η εξόδιος ακολουθία, με στρατιωτικές τιμές. Ο Πινοσέτ θα αποτεφρωθεί, για να αποφευχθεί σύληση του τάφου του «από αυτούς που πάντα τον μισούσαν», είπε ο γιος του.

Ολονύχτιο πανηγύρι

Ο θρήνος μπροστά στο φέρετρό του στην αίθουσα της Ακαδημίας όπου σχηματίστηκε η ομάδα των πραξικοπηματιών του 1973 ουδόλως αποτύπωνε την ατμόσφαιρα στους δρόμους της χιλιανής πρωτεύουσας το βράδυ της Κυριακής, όταν έγινε γνωστός ο θάνατος του στυγερού πρώην δικτάτορα, του οποίου το καθεστώς ευθύνεται για πάνω από 3.000 θανάτους ή «εξαφανίσεις» και τουλάχιστον 30.000 βασανισμούς. Ο κόσμος -πάνω από 5.000 άνθρωποι- πανηγύριζε την «απελευθέρωση της Χιλής» ανεμίζοντας τη χιλιανή σημαία με χορούς και τραγούδια. Πολλοί όμως εξέφραζαν τον πόνο τους που «ο εγκληματίας δεν καταδικάστηκε ποτέ για τα εγκλήματά του». Μια ομάδα κουκουλοφόρων εκμεταλλεύτηκε τον αναβρασμό για να προκαλέσει επεισόδια και βανδαλισμούς σε καταστήματα και οχήματα. Η αστυνομία τούς διέλυσε με δακρυγόνα και αντλίες νερού. Τραυματίστηκαν 40 αστυνομικοί και έγιναν 100 προσαγωγές, ανακοίνωσε το υπουργείο Εσωτερικών. Για τη σημερινή κηδεία του Πινοσέτ, που θα γίνει στο προαύλιο της Στρατιωτικής Ακαδημίας, έχουν ληφθεί αυστηρά μέτρα ασφαλείας για τον φόβο επανάληψης επεισοδίων.


(Γαλλικό - Ασοσιέιτεντ - ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/12/2006 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=18913348)

   

Τροτσκιστής δηλώνει ο Τσάβες

Προαναγγέλλει εθνικοποιήσεις εταιρειών και εξαγγέλλει την «βολιβαριανή επανάσταση»

ΑΡ, AFP, REUTERS

ΚΑΡΑΚΑΣ. Την επανεθνικοποίηση εταιρειών που είχαν ιδιωτικοποιηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις, καθώς και τέσσερα άλλα μέτρα με στόχο τον «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα» ανακοίνωσε τη Δευτέρα ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. Ο Τσάβες, που επανεξελέγη με μεγάλη πλειοψηφία τον Δεκέμβριο και ορκίζεται σήμερα πρόεδρος για τρίτη φορά, ανακοίνωσε ότι η «μεταβατική περίοδος» έχει τελειώσει. Ο κατά Τσάβες «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα» απέχει πολύ από τον υπαρκτό σοσιαλισμό που γνώρισε η Ευρώπη τον 20ό αιώνα. Μέχρι στιγμής, προσεγγίζει περισσότερο την κεϊνσιανή λογική κρατικού ελέγχου των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.

Επανεθνικοποιήσεις

Ο Τσάβες ανακοίνωσε την επανεθνικοποίηση της μεγαλύτερης τηλεφωνικής και τηλεπικοινωνιακής εταιρείας της Βενεζουέλας, CANTV, που είχε ιδιωτικοποιηθεί το 1991 και είναι η μεγαλύτερη εισηγμένη εταιρεία στη χώρα, είδηση που οδήγησε τη μετοχή της εταιρείας σε ελεύθερη πτώση. Παράλληλα, έκανε λόγο για εθνικοποιήσεις στον τομέα ηλεκτροπαραγωγής. Ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει από τη Βουλή να του χορηγήσει την εξουσία ώστε να εκδώσει πακέτο «επαναστατικών διαταγμάτων».

«Ολα όσα ιδιωτικοποιήθηκαν, ας τα εθνικοποιήσουμε», είπε ο Τσάβες. «Το έθνος πρέπει να επανακτήσει τον έλεγχο των στρατηγικών τομέων της οικονομίας». Η μεγαλύτερη ηλεκτρική εταιρεία της Βενεζουέλας είναι αμερικανικής ιδιοκτησίας και ο Λευκός Οίκος αντέδρασε άμεσα. «Αν οι δηλώσεις αφορούν και αμερικανικές εταιρείες προσδοκούμε να αποζημιωθούν», ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του Αμερικανού προέδρου.

Ο δεύτερος πυλώνας των προτάσεων Τσάβες είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε να υποβληθεί σε πολιτικό έλεγχο η κεντρική τράπεζα της χώρας. «Η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας είναι νεοφιλελεύθερη έννοια», είπε. «Προχωράμε προς τη σοσιαλιστική δημοκρατία της Βενεζουέλας και αυτό απαιτεί βαθιά μεταρρύθμιση του σοσιαλιστικού Συντάγματός μας», είπε ο Τσάβες κατά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. «Πηγαίνουμε προς τον σοσιαλισμό και δεν μπορεί να το σταματήσει τίποτα και κανείς».

Ο Τσάβες δήλωσε ότι θα εθνικοποιηθούν και οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας του βαρέος αργού πετρελαίου που εξάγεται στο δέλτα του Ορινόκο. Εκπρόσωπος της κυβέρνησής του ανακοίνωσε ότι πρόκειται για τη δεδηλωμένη πολιτική του Καράκας να αποκτήσει πλειοψηφικό έλεγχο, χωρίς όμως να διώξει τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες που μετέχουν στις κοινοπραξίες. Αναμένεται να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για τα σχέδιά του στη δική του ορκωμοσία, που έχει προγραμματισθεί για σήμερα. Αυτό που κατέστησε σαφές τη Δευτέρα ήταν ότι τα πρώτα στάδια της «βολιβαριανής επανάστασης» έχουν ολοκληρωθεί. «Η οκταετής μεταβατική περίοδος τελειώνει και εισερχόμαστε σε νέα εποχή». Παρ? όλο που η Βενεζουέλα παραμένει οικονομία της αγοράς, ο Τσάβες αναφέρθηκε στους πατέρες του κομμουνιστικού κινήματος Κάρολο Μαρξ και Βλαντιμίρ Λένιν. αλλά και στον Λέοντα Τρότσκι: «Τάσσομαι με τη γραμμή Τρότσκι περί διαρκούς επανάστασης», είπε.

Επαναστατικό κράτος

Ο Τσάβες έκανε λόγο επίσης για μεγαλύτερη εξουσία στις περιθωριοποιημένες περιφέρειες και για μια νέα εκστρατεία λαϊκής εκπαίδευσης. O πέμπτος πυλώνας και «σημαντικότερος», όπως τον χαρακτήρισε, είναι η «έκρηξη της δύναμης των κοινοτήτων», δήλαδή των οργανώσεων που αποτελούνται από 400-500 οικογένειες και συνιστούν το κύτταρο της «βολιβαριανής κοινωνίας». «Κάθε κράτος είναι εναντίον των επαναστάσεων. Γι? αυτό κι εμείς θα καταργήσουμε το αστικό κράτος και θα φτιάξουμε επαναστατικό κράτος», είπε ο Τσάβες.

Στην ορκωμοσία της κυβέρνησης ο Τσάβες αποκάλεσε «ηλίθιο» τον γενικό γραμματέα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, ο οποίος κατέκρινε την απόφαση του προέδρου της Βενεζουέλας να μην ανανεώσει την άδεια ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού που πρόσκειται στην αντιπολίτευση. Ολα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, πλην των κρατικών, πρόσκεινται στην αντιπολίτευση.

Καθημερινή - Τετάρτη, 10 Iανoυαρίου 2007 (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_117198_10/01/2007_211544)

ΟΥΓΚΟ ΤΣΑΒΕΣ - Ορκίστηκε ξανά πρόεδρος, στον Χριστό και το Σοσιαλισμό

Πατρίδα ή θάνατος

ΚΑΡΑΚΑΣ

«Σοσιαλισμός ή θάνατος» αναφώνησε χθες ο Ούγκο Τσάβες κατά την ορκωμοσία του, ανατρέχοντας στην περίφημη ρήση του Φιντέλ Κάστρο. Στα πρώτα λόγια του αμέσως μετά και πριν αναχωρήσει για την ορκωμοσία του Ντανιέλ Ορτέγκα, ο Τσάβες ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει να αρθεί ο περιορισμός σε αριθμό προεδρικών θητειών.

«Πατρίδα, σοσιαλισμός ή θάνατος. Ορκίζομαι», ήταν τα λόγια του Τσάβες που ορκίστηκε και στο όνομα του Χριστού, «του μεγαλύτερου σοσιαλιστή της ιστορίας». Ο Ούγκο Τσάβες ανέλαβε τη νέα θητεία του ώς το 2013, επαγγελλόμενος σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις «το μόνο δρόμο για τη λύτρωση του λαού και τη σωτηρία της πατρίδας». Προανήγγειλε ότι θα ζητήσει από την Εθνική Συνέλευση, που ελέγχεται από τους συμμάχους του, να του παραχωρήσει ειδικές εξουσίες ώστε να νομοθετεί «επαναστατικά» με προεδρικά διατάγματα αλλά και ότι, στο πλαίσιο των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, θα επιδιώξει να καταργηθεί ο περιορισμός στον αριθμό προεδρικών θητειών, στην ουσία για να έχει ο ίδιος δυνατότητα να επανεκλεγεί. Σημείωσε όμως ότι «εάν ο λαός το αρνηθεί, θα είμαι ο πρώτος που θα χειροκροτήσει». Πριν από την ορκωμοσία του, ο Τσάβες απέτισε φόρο τιμής στο μνημείο τού Σιμόν Μπολιβάρ και μετά έφυγε για τη Νικαράγουα, για να παραστεί στην ορκωμοσία του αρχηγού των Σαντινίστας Ντανιέλ Ορτέγκα, που επιστρέφει στην προεδρία της χώρας του 16 χρόνια αφότου έχασε το θώκο από τη Βιολέτα Τσαμόρο. Ο Ορτέγκα εξελέγη με 38% των ψήφων και μολονότι το κόμμα του έχει τις περισσότερες έδρες στη Βουλή, συνεργαζόμενα τα δύο δεξιά αντίπαλα κόμματα μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις.

«Ανοιγμα» Ορτέγκα

Στις εξαγγελίες του -και σε αντίθεση με τον Τσάβες- ο Ορτέγκα δεσμεύτηκε να σεβαστεί το ελεύθερο εμπόριο και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, διαβεβαίωσε τους επικριτές του ότι δεν είναι πια ο ριζοσπάστης πολιτικός που τη δεκαετία του '80 επέβαλε την κρατικά σχεδιαζόμενη οικονομία, ενώ ξεκαθάρισε ότι θέλει η χώρα του να διατηρήσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Με μια κίνηση-έκπληξη, ο πρόεδρος Μπους τηλεφώνησε στον Ορτέγκα τη Δευτέρα, για να του πει ότι θέλει να αφήσει πίσω το παρελθόν και να δει τη δημοκρατία της Νικαράγουας να ενισχύεται. Στην ορκωμοσία του Ορτέγα επρόκειτο αρχικά να είναι παρών και ο πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, που όμως τελικά θα πραγματοποιήσει περιοδεία στη Λατινική Αμερική από αύριο, επισκεπτόμενος διαδοχικά τη Βενεζουέλα, τη Νικαράγουα και τον Ισημερινό, με ηγέτες που επικρίνουν τις ΗΠΑ. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αχμαντινετζάντ θα έχει συνάντηση και με τον νέο πρόεδρο της Βολιβίας Εβο Μοράλες πριν αναχωρήσει την Τρίτη. Τη Δευτέρα θα παραστεί στην ορκωμοσία του νέου αριστερού προέδρου του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, οικονομολόγου της αντιφιλελεύθερης Αριστεράς.


(Ασοσιέιτεντ-Γαλλικό-ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/01/2007 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=89266196)

   

Το Κοινοβούλιο της Βενεζουέλας μεταβίβασε ομόφωνα, "πλήρεις εξουσίες" για χρονικό διάστημα 18 μηνών στον επανεκλεγέντα πρόεδρο Ούγκο Τσάβες. Η αντιπολίτευση δεν μετείχε στις τελευταίες εκλογές και όλοι οι εκλεγέντες βουλευτές είναι "πιστοί" στον Τσάβες

Βενεζουέλα  — Το Κοινοβούλιο της Βενεζουέλας μεταβίβασε την Πέμπτη, ομόφωνα, "πλήρεις εξουσίες" για χρονικό διάστημα 18 μηνών στον επανεκλεγέντα για άλλα έξι έτη, πρόεδρο Ούγκο Τσάβες. Η αντιπολίτευση δεν μετείχε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και όλοι οι εκλεγέντες βουλευτές είναι "πιστοί" στον επανεκλεγέντα πρόεδρο. Πρακτικά, επί 18 μήνες η διακυβέρνηση της Βενεζουέλας θα γίνει με την έκδοση "προεδρικών διαταγμάτων". Προ ημερών ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες, ηγέτης του πολιτικού ρεύματος του αριστερού αντι-φιλελευθερισμού στην αμερικανική ήπειρο, που όμως η Ουάσινγκτον τον αντιμετωπίζει ως "μαύρο πρόβατο", με ομιλία του τόνισε ότι στη Βενεζουέλα "θα οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός" τα ερχόμενα έτη. Η Βενεζουέλα είναι το μοναδικό κράτος μέλος του ΟΠΕΚ στη Λατινική Αμερική. Παράγει περισσότερα από τρία εκατομ.βαρέλια πετρελαίου καθημερινά--τα μισά διοχετεύονται στις ΗΠΑ. Είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα του κόσμου.

Ο Ούγκο Τσάβες εξελέγη πρώτη φορά πρόεδρος το 1999.

Είναι πρώην αξιωματικός, ο οποίος συμμετείχε σε χρόνο προηγούμενο της εκλογής του, σε ένα πραξικόπημα. Ως πολιτικό μέντορά του έχει τον Φιντέλ Κάστρο.

Μετά την επανεκλογή του ο Ούγκο Τσάβες έκανε αμέσως λόγο για ευρείας κλίμακας εθνικοποιήσεις στην τηλεπικοινωνία και την ενέργεια κι "όλων των παραγωγικών μέσων που έχουν για την κυβέρνηση στρατηγική σημασία", προφανής αναφορά στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στην εκτεταμένη περιοχή στο Ορινόκο.

Τέλος, ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας δήλωσε ότι "το Σύνταγμα θα τροποποιηθεί και δεν θα υπάρχει όριο για τις προεδρικές θητείες".
Reuters, AFP, ΑΠΕ-ΜΠΕ Aννα Κούρτη

Γιατί το κάνουν αυτό?

Γιατί ξεκινάνε να επανιδρύσουν ένα σοσιαλιστικό κράτος, και αρχίζουν ρυθμίσεις ώστε να γίνει προσωποκεντρικό με απόλυτες εξουσίες σε ένα άτομο και ισόβια εκλογή?

Όλη η βουλή λέει είναι πιστή στον Τσάβες. Ωραία, γιατί τότε να μην περνάνε όλες οι αποφάσεις από κει?

Θέλει να καταργήσει το όριο σε θητείες? Γιατί? Δε θα βρεθεί άλλος ηγέτης σαν κι αυτόν?

Δυστυχώς η εξουσία συχνά διαφθήρει..

Αλλά ας μην βιαστούμε να κρίνουμε το μέλλον θα δείξει
Πάντως συμφωνώ πως αυτά δεν είναι καλά σημάδια

Της ΛΗΔΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Για ενεργειακή πολιτική που θα οδηγήσει σε «γενοκτονία» στον Τρίτο Κόσμο κατηγορεί την κυβέρνηση Μπους ο Φιντέλ Κάστρο, την ώρα που Αβάνα και Μαδρίτη προχωρούν σε εξομάλυνση των διμερών σχέσεων με καθιέρωση ενός πολιτικού διαλόγου.

Με δεύτερο άρθρο του μέσα σε μία εβδομάδα ο Κουβανός ηγέτης στρέφεται κατά της αμερικανικής πολιτικής που πριμοδοτεί τη χρήση βιοκαυσίμων και ειδικότερα κατά της πρόθεσης του Τζ. Μπους «να εφαρμόσει τη φόρμουλα αυτή σε παγκόσμια κλίμακα, πράγμα που συνεπάγεται τη διεθνοποίηση της γενοκτονίας». Η αμερικανική κυβέρνηση έχει εξαγγείλει επενδύσεις 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων για εισαγωγές βιοαιθανόλης στα επόμενα δέκα χρόνια και υπέγραψε προσφάτως σχετική συμφωνία με τη Βραζιλία, με στόχο τη μείωση της εξάρτησης των ΗΠΑ από το ξένο πετρέλαιο. Κατά τον Φ. Κάστρο, η προώθηση της παραγωγής βιοκαυσίμων από δημητριακά θα αυξήσει τις τιμές βασικών προϊόντων αυξάνοντας την πείνα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οσα κράτη μάλιστα δεν έχουν ούτε πετρέλαιο ούτε τη δυνατότητα καλλιέργειας καλαμποκιού για παραγωγή βιοαιθανόλης (λόγω έλλειψης νερού), θ' αντιμετωπίσουν, βάσει του ίδιου επιχειρήματος, βασικό πρόβλημα επιβίωσης. Κι ενώ η Αβάνα ανοίγει ένα νέο μέτωπο με τις ΗΠΑ, κλείνει ένα άλλο στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Οι υπουργοί Εξωτερικών Κούβας και Ισπανίας υπέγραψαν στην Αβάνα συμφωνία που προβλέπει την αποκατάσταση της διμερούς συνεργασίας και καθιερώνει ένα μηχανισμό πολιτικών διαβουλεύσεων, συμπεριλαμβανομένου του επίμαχου θέματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Μιγκέλ Ανχέλ Μορατίνος γίνεται έτσι ο πρώτος Ευρωπαίος υπουργός Εξωτερικών που επισκέπτεται την Κούβα μετά την καταδίκη 75 Κουβανών αντιφρονούντων και τις κυρώσεις της Ε.Ε. εναντίον της νήσου το 2003. Το κατά πόσο η ατζέντα του διαλόγου για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα επικεντρωθεί σε θέματα ουσίας παραμένει προς το παρόν υπό εξέταση. Κι αν ο Κουβανός υπουργός Εξωτερικών βλέπει στην κίνηση της Ισπανίας «ένα σαφές σημάδι επανόρθωσης», ζητώντας οριστική άρση των κυρώσεων από την Ε.Ε., γεγονός είναι ότι η μονομερής αυτή απόφαση της Μαδρίτης ενδέχεται να αναζωπυρώσει τις διαφωνίες των «27» όσον αφορά τις σχέσεις με την Κούβα και τον ενδεδειγμένο τρόπο εκδημοκρατισμού της.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σχόλιο:και ο Θαπατέρο για ακόμη μία φορά είναι μπροστά στις εξελίξεις και μαζί του η Ισπανία...

ΕΚΟΥΑΔΟΡ.

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Λίγους μήνες μετά τις προεδρικές εκλογές που ανέδειξαν νικητή τον αριστερό Ραφαέλ Κορέα, οι κάτοικοι του Εκουαδόρ προσέρχονται σήμερα ξανά στις κάλπες. Αυτή τη φορά για να εγκρίνουν με δημοψήφισμα την πρόταση του προέδρου για τη σύσταση Εθνοσυνέλευσης που φιλοδοξεί να αναμορφώσει ριζικά το πολιτικό σκηνικό.

Τα γκάλοπ φέρουν τουλάχιστον το 63% των ψηφοφόρων να τάσσονται υπέρ της Εθνοσυνέλευσης. Και, αν επαληθευθούν, τότε και το Εκουαδόρ θα βαδίσει στα βήματα της Βολιβίας, η οποία απέκτησε μόλις πέρυσι την πρώτη της εθνοσυνέλευση.

Πρόκειται για καινοτομία που στοχεύει στη μεγαλύτερη εκπροσώπηση των ιθαγενών, στον περιορισμό των αρμοδιοτήτων του Κογκρέσου και που οδηγεί στην κατάρτιση ενός νέου συντάγματος: «Η Εθνοσυνέλευση θα μας βοηθήσει να μεταβούμε σε μια αληθινή δημοκρατία από τη δημοκρατία της "πλαστελίνης" στην οποία ζούμε μέχρι σήμερα», δήλωσε ο Κορέα.

Ο πρόεδρος, μάλιστα, απείλησε ότι θα παραιτηθεί σε περίπτωση που υπερισχύσει το «όχι», γιατί, κατά τα λεγόμενά του, «αυτό θα σημαίνει ότι η χώρα επιμένει να βαδίζει στον γνωστό δρόμο και να κυβερνάται από την ίδια πολιτική μαφία».

Το σημερινό δημοψήφισμα γίνεται στον απόηχο της σοβαρής πολιτικής κρίσης που ταλάνιζε το Εκουαδόρ έως και πριν από λίγες μέρες.

*Ολα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο, όταν το Κογκρέσο ενέκρινε την αρχική πρόταση του Κορέα για τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος με στόχο τη σύσταση Εθνοσυνέλευσης, η οποία δεν θα είχε τη δυνατότητα να διαλύσει τη Βουλή. Λίγο αργότερα όμως, το Ανώτατο Εκλογικό Δικαστήριο ενέκρινε νέο αίτημα του Κορέα για την παροχή απεριόριστων αρμοδιοτήτων στη μελλοντική Εθνοσυνέλευση, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν η παύση βουλευτών ή ακόμα και του ίδιου του προέδρου της χώρας.

*Ακολούθησε πολιτικό και νομικό χάος καθώς:

Πολιτικό ντόμινο

-Το Κογκρέσο απέλυσε τον πρόεδρο του Ανώτατου Εκλογικού Δικαστηρίου που απεφάνθη υπέρ της νέας πρότασης του Κορέα.

-Το Δικαστήριο, με τη σειρά του, απάντησε παύοντας από τα καθήκοντά τους 57 βουλευτές που πρόσκεινταν στη δεξιά, με την κατηγορία ότι επιχειρούσαν να παρακωλύσουν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

-Η αντιπολίτευση κατηγόρησε τον πρόεδρο Κορέα για αυταρχισμό και άρχισε να εκτοξεύει κινδυνολογίες του τύπου «η χώρα βαδίζει στα χνάρια της Βενεζουέλας».

*Παράλληλα, χιλιάδες πολίτες, στην πλειοψηφία τους ιθαγενείς, πραγματοποίησαν μεγάλες πορείες για να εκφράσουν την υποστήριξή τους στον πρόεδρο, με δεδομένο το πολιτικά ασταθές παρελθόν του Εκουαδόρ: στα τελευταία 11 χρόνια έχει αλλάξει οχτώ προέδρους!

*Η κρίση άρχισε να εκτονώνεται με την αντικατάσταση των 57 βουλευτών, αλλά και τη δέσμευση του Κορέα ότι η Εθνοσυνέλευση δεν θα μπορεί να διαλύσει τη Βουλή.

Η εκτόνωση της κρίσης ερμηνεύθηκε ως νίκη του Ραφαέλ Κορέα, η δημοτικότητα του οποίου ανέρχεται ήδη στο 80%.

Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, ο οποίος δεν έχει κρύψει την ιδεολογική σύμπλευσή του με τους προέδρους Ούγο Τσάβες και Εβο Μοράλες, προσδοκά μια συντριπτική πλειοψηφία του «ναι» στο σημερινό δημοψήφισμα, ώστε να προχωρήσει στις βαθιές πολιτικές και κοινωνικές τομές που οραματίζεται. Βενεζουέλα και Βολιβία του δείχνουν τον δρόμο...


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ

Νατα, νατα τα ωραια, τα λατινοαμερικάνικα....



Εκλεισε ιδιωτικό κανάλι ο Τσάβες

Επικαλούμενος την ανάγκη «εκδημοκρατισμού» των συχνοτήτων και εμμένοντας στον ισχυρισμό του ότι οι δραστηριότητες του δικτύου είναι «ανατρεπτικές», ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες έκλεισε το μεγαλύτερο ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι εθνικής εμβέλειας και κατέστειλε συναφείς διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Το Ράδιο Καράκας Τελεβιζιόν (RCTV) έκλεισε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Κυριακής. Οι τηλεθεατές είδαν έναν τεράστιο αριθμό εργαζομένων, δημοσιογράφων, αγαπημένων τους ηθοποιών και άλλων, να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο με κλάματα, πριν η οθόνη μαυρίσει για λίγα δευτερόλεπτα και δοθεί τελικά το εναρκτήριο λάκτισμα για το νέο, κρατικό, «σοσιαλιστικό» κανάλι TVES, που ξεκίνησε με μουσικό πρόγραμμα αποθέωσης του Τσάβες, μια εκπομπή γυμναστικής και ενδιάμεσα το διαφημιστικό σποτ: «Τώρα η Βενεζουέλα ανήκει σε όλους». Νωρίτερα και αφού είχε επιβεβαιωθεί η απόφαση του Τσάβες να μην ανανεώσει την άδεια του RCTV, που εξέπεμπε από το 1953, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατεστάλησαν με δακρυγόνα και αντλίες νερού και έγιναν προσαγωγές.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Datanalisis που επικαλείται το Ρόιτερ, το 70% των κατοίκων της Βενεζουέλας που ερωτήθηκαν, εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο κλείσιμο του σταθμού, οι περισσότεροι όμως επειδή θα χάσουν τις αγαπημένες τους σαπουνόπερες και όχι εξαιτίας του περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης. Αντίθετα, ΗΠΑ και Ε.Ε. διαμαρτυρήθηκαν για το κλείσιμο του σταθμού, καλώντας τον Τσάβες να στηρίξει την ελευθερία της έκφρασης και τον πλουραλισμό, την ώρα που ο γενικός διευθυντής του RCTV προειδοποιούσε ότι «αυτή είναι η απόλυτη στροφή στον ολοκληρωτισμό». Ο Ούγκο Τσάβες είχε προαναγγείλει από τον Δεκέμβριο ότι θα κλείσει το σταθμό, που απασχολούσε 3.000 εργαζομένους, ισχυριζόμενος ότι το 2002 είχε στηρίξει το σύντομο πραξικόπημα εναντίον του και ότι «δηλητηριάζει» τον κόσμο με τις αρχές του καπιταλισμού.


Ε.ΒΑΤ. Πηγές: Ασοσιέιτεντ, Γαλλικό, Ρόιτερ


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/05/2007 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=29120636)

   

Eτσι.. Ετσι.. Ρεσιταλ προπαγανδας.. ^idiot^
Ελεος LORD

Έβλεπα λίγο από Βενεζουέλα στις ειδήσεις τις προάλλες...

δακρυγόνα... διαδηλωτές με κατσαρόλες... τα ίδια με εδώ...  :-\

Είναι τελικά τόσο δύσκολο να διαφέρει η μία εξουσία από την άλλη?  :(

η εξουσία φθείρει και διαφθείρει...

και μην ξεχνάμε τις καταβολές του Ούγκο... στρατιωτικός ήταν ο άνθρωπος...

Δείτε την ταινία "Βασιλιά της Σκωτίας".Μιλα για ένα ανάλογο περιστατικο στη Ρουάντα οπου εκεί βέβαια τα πράγματα ξέφυγαν πέρα απο κάθε έλεγχο.........Ο ανθρωπος του λαού μετατράπηκε στο χειρότερο δυνάστη του

Αυτα για όσους ενθουσιάζονται γρήγορα(δυστυχώς περιλαμβάνεται και ο εαυτός μου)

Με ποσοστό 51% έναντι 49%
«Όχι» στη συνταγματική μεταρρύθμιση του Τσάβες ψήφισαν οι πολίτες της Βενεζουέλας

Μια οδυνηρή πολιτική ήττα υπέστη ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, καθώς οι πολίτες της χώρας απέρριψαν την προτεινόμενη συνταγματική μεταρρύθμιση. Το δημοψήφισμα της Κυριακής εξελίχθηκε σε θρίλερ και το «όχι» υπερίσχυσε του «ναι» με ποσοστό 51% έναντι 49%.

Κάνοντας λόγο για μια ψηφοφορία που κρίθηκε στο «φώτο φίνις», ο πρόεδρος της Βενεζουέλας αποδέχθηκε την ήττα του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Καλύτερα που έγινε έτσι». «Μην λυπάστε» προέτρεψε τους υποστηρικτές του.

«Δεν μπορέσαμε να τα καταφέρουμε, προς το παρόν» τόνισε ακόμη, παραπέμποντας στη δήλωσή του που σημάδεψε την ιστορία της Βενεζουέλας, μετά την αποτυχία του πρώτου πραξικοπήματος που είχε οργανώσει στις 4 Φεβρουαρίου του 1992, καθώς τότε υποδήλωνε ότι μελλοντικά θα υπήρχε συνέχεια.

Παράλληλα, υπεραμύνθηκε της συνταγματικής μεταρρύθμισης που απέρριψαν οι πολίτες, τονίζοντας ότι στόχος του ήταν να αποφευχθεί η μελλοντική πολιτική αστάθεια στη χώρα. Προσέθεσε δε, ότι το ποσοστό του «ναι» αντιπροσωπεύει ένα «πολιτικό άλμα προς την επανάσταση», συγχαίροντας τους οπαδούς του, που ψήφισαν υπέρ της μεταρρύθμισης παρά το «βομβαρδισμό των μέσων ενημέρωσης» εναντίον του.

Βάσει της συνταγματικής μεταρρύθμισης που είχε εγκριθεί από την ελεγχόμενη από τον Τσάβες Εθνοσυνέλευση, ο εκάστοτε πρόεδρος της Βενεζουέλας θα είχε το δικαίωμα να θέτει υποψηφιότητα για την προεδρία όσες φορές το επιθυμούσε μετά τη λήξη της θητείας του. Με τον τρόπο αυτό, ο Ούγκο Τσάβες στην προκείμενη περίπτωση θα μπορούσε να διεκδικήσει εκ νέου την ανανέωση της θητείας του, που λήγει το 2013.

Λίγο πριν τις δηλώσεις του Τσάβες, η εφορευτική επιτροπή είχε ανακοινώσει και επισήμως ότι η νίκη του «όχι» ήταν μη αναστρέψιμη. Οι δυνάμεις της τάξης είχαν προηγουμένως αποκλείσει την είσοδο στο Εκλογοδικείο σε αντιπροσώπους της αντιπολίτευσης, οι οποίοι απαιτούσαν να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της καταμέτρησης των ψήφων.

Έτσι, αν και ο Ούγκο Τσάβες παραμένει ισχυρός και δημοφιλής και μολονότι ο ίδιος δηλώνει ότι θα συνεχίσει να μάχεται υπέρ του σοσιαλισμού, η ήττα του αυτή, που ήταν η μεγαλύτερη από την περίοδο που ανήλθε στην εξουσία, το 1998, εκτιμάται από πολιτικούς αναλυτές ότι θα τον αναγκάσει να περιορίσει τις «επαναστατικές» του διαθέσεις και να ακολουθήσει μια πιο ήπια πολιτική, ιδιαίτερα όσον αφορά στη στάση του απέναντι στον ΟΠΕΚ και γενικότερα στις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας και τις σχέσεις της με τη διεθνή κοινότητα.

Πλέον, ο 53χρονος πρόεδρος της Βενεζουέλας, ο οποίος είχε κατά το παρελθόν δηλώσει ότι επιθυμεί να παραμείνει για πάντα στο αξίωμα αυτό, είναι υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την εξουσία το 2013.

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΛΟΥΓO

Η εκλογή του Φερνάντο Λούγο ως προέδρου της Παραγουάης ενισχύει την αριστερή στροφή της Λατινικής Αμερικής. «Δεν αισθάνομαι ούτε αριστερός ούτε δεξιός» δηλώνει ωστόσο ο ίδιος.
O Φερνάντο Λούγο, 57 χρόνων (τα κλείνει στις 30 Μαΐου) και πρώην καθολικός επίσκοπος, έγινε ο πρώτος ηγέτης της αντιπολίτευσης στην ιστορία της Παραγουάης που κέρδισε ειρηνικά την εξουσία τερματίζοντας σχεδόν 62 χρόνια κυριαρχίας του συντηρητικού κόμματος Κολοράδο, συνυπολογιζομένης της 35ετούς δικτατορίας του Αλφρέντο Στρένσερ (1954-1989). Τον είχαν αποκαλέσει «ο κόκκινος επίσκοπος» και «ο επίσκοπος των φτωχών» και ο ίδιος λέει πως προτιμάει τον χαρακτηρισμό «προοδευτικός» από «αριστερός». «Αν ρωτήσετε πέντε ανθρώπους τι θα πει “αριστερός”, θα πάρετε πέντε διαφορετικές απαντήσεις», είχε δηλώσει προεκλογικά. «Μπορεί να με ταύτισαν με την Αριστερά επειδή συμπαραστάθηκα στις μάχες των φτωχών εκεί όπου επιτέλεσα το ποιμαντικό έργο μου, αλλά πιστεύω ότι βρίσκομαι στο κέντρο. Πιστεύω ότι η Παραγουάη πρέπει να ακολουθήσει τη δική της διαδικασία. Πρέπει να δημιουργήσει σταδιακά μια διαδικασία διαφορετική από αυτές άλλων χωρών, όπως η Βενεζουέλα, ο Ισημερινός ή η Βολιβία», που εξέλεξαν αριστερούς προέδρους. Ωστόσο βρίσκει κοινά σημεία με τον Λούλα Ντα Σίλβα, τον αριστερό μεταρρυθμιστή πρόεδρο της Βραζιλίας.
Η πολιτική συνείδηση του Λούγο διαμορφώθηκε στη διάρκεια των διώξεων που υπέστη η οικογένειά του από τη δικτατορία του Στρέσνερ (ο πατέρας του φυλακίστηκε και βασανίστηκε, όπως και τρεις από τους πέντε αδελφούς του, οι οποίοι εξορίστηκαν). Χειροτονήθηκε ιερέας τον Αύγουστο 1977, δούλεψε ως ιεραπόστολος με τους φτωχούς του Ισημερινού, όπου μυήθηκε στη μαρξίζουσα Θεολογία της Απελευθέρωσης, το 1983 εξορίστηκε από την Παραγουάη, πέρασε τέσσερα χρόνια στη Ρώμη και επέστρεψε στην πατρίδα του όπου το Μάρτιο του 1994 έγινε επίσκοπος του Σαν Πέδρο, μιας από τις φτωχότερες επισκοπές της χώρας. Στη διάρκεια της θητείας του εκεί, που ολοκληρώθηκε το 2005, έγινε δημοφιλέστατος υπερασπιζόμενος τους ακτήμονες αγρότες. Τον Μάρτιο του 2006 ηγήθηκε μεγάλης διαδήλωσης κατά του προέδρου Νικάνορ Ντουάρτε Φρούτος και λίγο αργότερα 100.000 άνθρωποι υπέγραψαν επιστολή ζητώντας του να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία. Μερικούς μήνες αργότερα παραιτήθηκε από τα ποιμαντικά καθήκοντά του (το Βατικανό δεν δέχθηκε την παραίτησή του και προτίμησε να τον καθαιρέσει ως «αντάρτη» και να τον συγκρίνει με «ένα εγχειρίδιο καρφωμένο στο σώμα της Εκκλησίας»...) και τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς ανακοίνωσε με ομιλία του πως είναι έτοιμος να «υπηρετήσει τον λαό της Παραγουάης μέσω της πολιτικής». Έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος με την υποστήριξη της Πατριωτικής Συμμαχίας για Αλλαγή, ενός συνασπισμού 10 κομμάτων και πολλών κοινωνικών οργανώσεων της Αριστεράς, του Κέντρου και της Δεξιάς του πολιτικού φάσματος, με επικεφαλής το αντιπολιτευόμενο Αυθεντικό Φιλελεύθερο Ριζοσπαστικό Κόμμα. Ο Φερνάντο Λούγο θα ηγηθεί της Παραγουάης ώς το 2013.

www.tanea.gr (http://ta-nea.dolnet.gr//ColumnCategory.aspx?d=20080423&nid=8298971&sn=&spid=877)

(http://www.americalatina.gr/php/img/photos/ven01.jpg)

«Ο ελληνικός λαός αναγνωρίζει με μεγάλη συμπάθεια τον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες»


Ο νέος Πρέσβης της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας Ροδρίγο Οσβάλντο Τσάβες μίλησε στο americalatina.gr για την πολιτική αλλαγη που συντελείται τα τελευταία χρόνια στην χώρα του με επικεφαλής τον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες. Μίλησε για τις σχέσεις Ελλήνων και Βενεζολάνων και τι είναι αυτό που τους συνδέει διαμέσου των αιώνων και αναφέρθηκε στις σχέσεις της χώρας του με την σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδος. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά δεν εχει υπάρξει καμία απολύτως επαφή, ουτε καν σε επίπεδο υφυπουργού. Όταν με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, με κόμματα και άλλους φορείς υπάρχει ηδη μια φιλική σχεση και μια καλή συνεργασία.


"Περιμενουμε ακομη μια επαφη με την ελληνική κυβέρνηση. Εμεις το προσπαθήσαμε" δηλώνει στον συντάκτη του americalatina.gr Ιάσονα Πιπίνη, ο Πρέσβης της Βενεζουέλας κ. Τσάβες

H επαναστατική προοπτική στη Βενεζουέλα
Τι ειναι αυτο που πραγματικα συμβαινει στην Βενεζουέλα; Καποιοι μιλανε για επανασταση, καποιοι αλλοι για πραξικόπημα.

"Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε αυτο που συμβαίνει ως μια εξέλιξη. Η Λατινική Αμερική για 300 χρόνια ήταν κατω από από την επιρροή των Ισπανών και στην συνεχεια ηρθε μια πορεια προς την ανεξαρτησια. Ξεκιναει δηλαδη μια διαδικασια ανεξαρτησιας της αμερικανικής ηπείρου".

Η ιστορική εξέλιξη

"Είναι σημαντικό να καταλλάβουμε τι συνέβη πριν για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σήμερα. Τότε υπήρχε μια αντιπαραθεση με αυτα που ο Σιμόν Μπολίβαρ πρέσβευε, μια πορεία ενωποίησης στην ηπειρο, και αναγνώρισης της εθνικής ταυτότητας του λαού. Αυτο διήρκησε μεχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα. Αν εμεις παρακολουθήσουμε ολη αυτην την περίοδο, από το 1800 μεχρι τελη του 20ου αιώνα θα διαπιστώσουμε οτι η ιστορία είναι πολύ θλιβερή. Εισβολές, δικτατορίες".

Ο Τσάβες και οι αλλαγές στην εκπαίδευση

"Όταν ο Τσάβες ερχεται στην εξουσία, έρχεται σπάζοντας με ακρίβεια με αυτην την προδοσία. Μιας χωρας με χαρακτηριστικά πολυ ιδιαίτερα. Μιας χωρας πολυ πλούσιας. Αλλα ωστόσο, ειναι μια χώρα που είναι φτωχή, χωρίς εκπαίδευση, που δεν είχε τεχνικές σχολές, όπου υπήρχε μια ελίτ η οποία απολάμβανε απο τα αγαθά της χώρας. Εναντια σε αυτα εισέβαλε η μπολιβαριανή εξέλιξη η οποία προσφέροντας αρχές που αλλοτε δεν υπήρχαν. Πρωτα απο ολα αυτη της εκπαίδευσης. Είναι μια προοπτική επαναστατική".



«Πιστεύω ότι ο βασικός στόχος επετεύχθη. Είναι η κοινωνική συνείδηση ενός λαού. Είναι ενας λαός που κατάλαβε, που αναγνώρισε την ταυτότητα του»

Ποιος ειναι ο βασικός στόχος της πολιτικής αλλαγής στη Βενεζουέλα;

"Πιστευω οτι ο βασικός στόχος επετεύχθη. Είναι ενας λαός που κατάλαβε, που αναγνωρισε την ταυτότητα του. Και αρχισε να αναγνωρίζεται ως Βενεζολάνος, με μια δική του ιστορία, και άρχισε να ψάχνει στις δικές του ρίζες. Και εδω μπορούμε να δούμε ακόμη και την αντιπολίτευση να υποστηρίζει το Μπολιβαριανό Σύνταγμα. Αυτο σημαινει οτι αυτες οι Αρχες που σπάρθηκαν στην συνείδηση του βενεζολάνικου λαού, σπάρθηκαν και στην συνείδηση εκείνων που ήταν ενάντιοι στην πολιτική του Προέδρου Τσάβες".

"Η αντιπολίτευση εφθασε να υποστηριξει το μπολιβαριανό Συνταγμα" δηλώνει στο americalatina.gr ο Πρεσβης της Βενεζουέλας Ροδρίγο Οσβάλντο Τσάβες


O Francisco Miranda

"Οταν ο προάγγελος της ανεξαρτησιας της Αμερικής ο Φρανσίσκο Μιράντα αποφάσισε να αξερευνήσει τον κόσμο για να βρει ποια θα ηταν τα θεμέλια για να εδραιωθει η Δημοκρατία στην αμερικανική ήπειρο, ήρθε στην Ελλάδα. Γνώριζε τους Ελληνες φιλοσόφους, γνώριζε την ελληνική ιστορία. Ηταν ο πρώτος Αμερικανός που πάτησε ελληνική γη. Το 1786. Και απο εκεινη την περίοδο ξεκίνησε ουσιαστικά η σύνδεση αναμεσα στους δυο λαούς. Περιοχές στην Βενεζουέλα φερουν ονόματα ελληνικών περιοχών, όπως “Νέα Σπαρτη”. Καποια χωρια φερουν το όνομα του “Γιάννη του Έλληνα”.


"Κάτι που επαναλαμβάνεται στην ελληνική ιστορία, γιατί αν δει κανεις παραδειγματος χαριν το ποίημα του Μπολίβαρ είναι ενα ποίημα που εδωσε στηριγμα στους αγωνιστές εναντίον του ναζισμού, ενα ποιημα που σε στιγμές δύσκολες ενίσχυσε την συνειδηση και το πνεύμα των αγωνιστών. Μεσα απο ενα ποιημα που τους ελεγε οτι υπάρχουν λόγοι για τους οποίους αξίζει να αγωνιζόμαστε".

«Ο ελληνικός λαός εχει ενα συναίσθημα που πηγαζει απο την ιστορία του που ειναι αντι ιμπεριαλιστική. Αυτος ειναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ελληνικός λαός αναγνωρίζει με μεγάλη συμπάθεια τον Πρόεδρο Τσάβες και την μπολιβαριανή εξέλιξη»

Ποια μπορει να ειναι η προοπτικη στις σχεσεις αναμεσα στην Ελλαδα και την Βενεζουέλα;

"Η Βενεζουελα εχει ενα οχυρό ενέργειας. Σημερα ειναι η μοναδική χωρα στην δυση που βρίσκεται στην PEP. H Eλλαδα εχει ενα ναυτικο οχυρό απο την πλευρα της. Εχει περιπου το 25 με 30 τοις εκατό του παγκοσμιου εμπορικού στόλου. Με ελληνικές σημαίες η ξενες. Εκει υπάρχει στοιχείο επιρροής".

O Rodrigo Oswaldo Chavez ειναι ο νεος Πρεσβης της Μπολιβαριανης Δημοκρατιας της Βενεζουέλας

Οι Ελληνες και ο Ουγο Τσαβες

"Ασφαλώς και υπάρχει μια πορεια πολιτιστικής αναγνώρισης την οποία ηδη εργαζόμαστε αυτη την στιγμή. Ο ελληνικός λαός εχει ενα συναίσθημα που πηγαζει απο την ιστορία του που ειναι αντι ιμπεριαλιστική. Αυτος ειναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ελληνικός λαός αναγνωρίζει με μεγάλη συμπάθεια τον Πρόεδρο Τσάβες και την μπολιβαριανή εξέλιξη. Νομιζω οτι σε αυτον τον τομεα πρεπει να εργαστούμε σημερα στον κοσμο. Ετοιμαζω αυτες τις μερες μια ημερίδα στην Κρητη για το νερό. Καποιος μενει εντυπωσιασμενος αν εδω δεν ευαισθητοποιηθούμε πανω στο θεμα της κλιματικής αλλαγης. Χωρες οπως η Βενεζουέλα και η Ελλάδα που εχουν ενα επίπεδο συνείδησης του κακού που μπορεί να ποροκαλέσει ο ιμπεριαλισμός στον κόσμο, γιατί και οι δυο εχουμε υπάρξει θύματα του ιμπεριαλισμού".

Με την ελληνική κυβέρνηση είχατε καποια επαφή; Υπάρχει καποιο ενδιαφερον;

"Περιμένουμε μια επαφη με την ελληνική κυβέρνηση. Εμεις το εχουμε προσπαθήσει. Εχουμε καταφερει συνομιλίες πολυ φιλικες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τοπικές Αρχες. Αλλα με την ελληνική κυβέρνηση δεν εχουμε καταφερει καμια επαφη, ουτε καν σε επίπεδο υφυπουργού. Λυπούμαστε πολύ για αυτο. Περιμένουμε κατι να γινει καποια στιγμή".

                                                                                         
                                                                                       ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ
                                                                                        Οι λαοί επιλέγουν τις κατάλληλες μορφές πάλης                                     

                                                                  (http://www2.rizospastis.gr/getImage.do?size=medium&id=20061&format=.jpg)

Δηλώσεις από το ΚΚ Βενεζουέλας αναφορικά με την προτροπή του Ου. Τσάβες στο αντάρτικο της Κολομβίας, «να εγκαταλείψουν τον ένοπλο αγώνα»

Αντάρτικη μονάδα των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας

Associated Press
«Οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC-EP) δεν είναι ένα βολουνταριστικό κατασκεύασμα κάποιου, είναι το προϊόν της αντίστασης του κολομβιάνικου λαού, απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιβολή και στην ολιγαρχία που για πολλές δεκαετίες δολοφονεί και κυνηγά τον κολομβιάνικο λαό».

Με τα λόγια αυτά το ΚΚ Βενεζουέλας μέσω του ΓΓ της ΚΕ του, Οσκαρ Φιγκέρα, αναφέρθηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, σχετικά με την προτροπή του προς τους αντάρτες της Κολομβίας «να εγκαταλείψουν την ένοπλη πάλη γιατί είναι εκτός εποχής, και γιατί αποτελούν το πρόσχημα ώστε ο ιμπεριαλισμός να επιτίθεται στους λαούς».

Ο Ο. Φιγκέρα, σημείωσε: «η πραγματικότητα είναι πέρα από αυτό που κάποιοι μπορεί να επιθυμούν και η Ιστορία έχει δείξει ότι ο ιμπεριαλισμός δε χρειάζεται δικαιολογία για να επιτίθεται στους λαούς».

Για το ΚΚ Βενεζουέλας τόνισε: «οι πραγματικές απειλές που εκδηλώνει ο ιμπεριαλισμός ενάντια στη διαδικασία που εξελίσσεται στη Βενεζουέλα, οφείλονται στον αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα αυτής της διαδικασίας και δε χρειάζονται δικαιολογίες για να μας επιτεθούν γιατί αυτή είναι μια διαδικασία που θέτει σε αμφισβήτηση την κυριαρχία τους».

Το ΚΚ Βενεζουέλας υπερασπίζεται όλες τις μορφές πάλης που αναπτύσσουν οι λαοί για την απελευθέρωσή τους, καθώς και το δικαίωμά τους να επιλέγουν οι ίδιοι τις μορφές που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της πάλης τους. Και συμπλήρωσε ο ΓΓ του ΚΚΒ: «υπερασπιζόμαστε τις μορφές πάλης που έχει αξιοποιήσει ο βενεζουελάνικος λαός, έτσι υπερασπιζόμαστε και το δικαίωμα που έχει ένα τμήμα του κολομβιάνικου λαού να αμυνθεί από τις γενοκτονίες και τα εγκλήματα της κρατικής φασιστικής τρομοκρατίας του ναρκω-παραστρατιωτικού καθεστώτος της Κολομβίας».

Με έμφαση σημείωσε ότι η ύπαρξη του εμφύλιου πολέμου που βιώνει ο αδελφός λαός της Κολομβίας, είναι το αποτέλεσμα ενός κράτους τρομοκράτη που έχει τις πλάτες του ιμπεριαλισμού και κατέληξε: «για να υπάρξει ειρήνη στην Κολομβία πρέπει να διαλυθεί αυτό το κράτος τρομοκράτης. Η προτροπή του προέδρου Τσάβες, προς τις FARC, για το ΚΚ Βενεζουέλας θα σήμαινε την εξολόθρευση όλων αυτών των μαχητών όπως συνέβη και τη δεκαετία του 1980 με την Πατριωτική Ενωση» (σ.σ. αναφέρεται στο εγχείρημα που στήριξαν οι αντάρτες και το Κολομβιάνικο ΚΚ, με τη συμμετοχή στην πολιτική ζωή, που οδήγησε σε ένα πογκρόμ δολοφονιών στελεχών του ΚΚ και άλλων αγωνιστών, εγκλήματα που ακόμη δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη).

Ανάλογη οπτική με αυτή που εκφράζει το ΚΚ Βενεζουέλας, έχουν διατυπώσει από την περασμένη Κυριακή που έγιναν γνωστές οι δηλώσεις Τσάβες, και δεκάδες άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις, με αρθρογραφία σε εφημερίδες και ιστοσελίδες διαφωνώντας με τη λογική του Βενεζουελάνου προέδρου, που εξέπληξε πολλούς. Διατυπώνεται η άποψη ότι η συγκεκριμένη μορφή του διαρκώς κινούμενου αντάρτικου στρατού στην Κολομβία που για πάνω από 40 χρόνια αναπτύσσεται, είναι το αποτέλεσμα της απάντησης κυρίως αγροτικής προέλευσης αγωνιστών, στην τρομοκρατία και τη βία της ολιγαρχίας και των μεγαλογαιοκτημόνων που κατέχουν τη συντριπτική πλειοψηφία της καλλιεργήσιμης γης και το ναρκεμπόριο και που συνθέτουν ένα αυταρχικό παρακράτος.

Επίσης είναι ενδεικτικές οι αναφορές αγωνιστών που έζησαν τις διαδικασίες «ειρήνευσης» και αφοπλισμού των κινημάτων στην Κεντρική Αμερική, όπου επίσης ακολούθησε άγριο κυνηγητό των αγωνιστών, ιδιαίτερα στη Γουατεμάλα και το Σαλβαδόρ. Επίσης ενδεικτική είναι η αποδοχή και η επικρότηση των θέσεων Τσάβες από τις αντιδραστικές δυνάμεις της περιοχής όπως η κυβέρνηση της Κολομβίας, ή ακόμα και από την ίδια την κυβέρνηση των ΗΠΑ, πράγμα που δε βοηθάει τις επαναστατικές δυνάμεις.


                                                                                                                                                                                                                        (Ριζοσπάστης 15/06/08)

promitheas βλέπω ότι συνεχίζεις το έργο του αγαπητού abbis..

έχει αφήσει ήδη την παρακαταθήκη του σε θεματολογία η οποία θα σε καλύψει πιστεύω και σένα μιας και χρησιμοποιείτε την ίδια πηγή.

το συγκεκριμένο τόπικ μπορεί λοιπόν να συγχωνευτεί με το "λατινική Αμερική" ;)

ρίξε μια ματιά να βρεις και τα υπόλοιπα που είχε ανοίξει.

Ας κάνει κάποιςο και τη συγχώνευση..  :P

Παρά το ότι έφυγες από την διαχείρηση οι συνήθειες μένουν συνήθειες εεεε????  :D :D :D :D

και μαντεψε ποιος κανει τη βρωμικη δουλεια-τα σπαμ θα φυγουν καποια στιγμη!

ty emmanuel  :)

τα σπαμ θα τα πιάσω το βραδάκι  ;)

E, ναι ρε γμτ... το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι δυστυχώς είναι το moderating.. ακόμα :P

1ον  Εκανες πολύ καλά για αυτή τη μεταφορά, προς χάριν  της ευρυθμίας του φορουμ - μιας και δεν χρειαζόταν ένα ακόμα ποστ για την λατινική αμερική
2ον  Όμως, αν στο σχολιασμό σου αυτόν , εμπεριέχεται κάποιο ψήγμα ειρωνείας ή πνεύματος (κάπου το διακρίνω και διόρθωσέ με αν δεν είναι έτσι), στο επιστρέφω ακέραιο και με                             
       κάθε ...σάλτσα.
3ον  Υπάρχουν πολλές πηγές για να πιεί κανείς νεράκι, εγώ δίαλεξα αυτήν με το "στυφό νερο". Δεν νομίζω να χαλίεται κανείς για το δικό μου το στομάχι??

Μπες ξανα σας απλώς mod

δεν λεω οτι χαλιεμαι λεω ομως οτι μας προσφερεις το νερακι σου ;)

εντάξει....
....καλή είναι και η αλμύρα...
    ...σαν το θαλασσινό, σκοτώνει και τα μικρόβια!!!  ;)

η μαμά σου μικρό δεν σε έβαζε να κανείς γαργάρες στη θάλασσα?? :)

εμένα μ' εβαζε... γι'αυτό μέχρι και τα μικρόβια με αποφεύγουν...  ;D ;D ;D ;D ;D

τσου >:( :D ;D

Χεχ.. προμηθέα, όποιος έχει τη μύγα.. σφίγγεται..

Υπάρχει μια μικρή ειρωνεία, αλλά δεν είναι εκεί που την εντοπίζεις εσύ (εξαιτίας των γενικότερων απαντήσεων που έχεις πάρει στο φόρουμ) αλλά αλλού (και μάλλον.. δεν είναι γραμμένη, αλλά υπονοείται και περιμένει διάψευση..).

Προσωπικά βρίσκω πάντα ενδιαφέροντα τα άρθρα αυτά και όταν βρίσκω χρόνο τα διαβάζω αφού εμπλουτίζουν την ενημέρωσή μας με ένα διαφορετικό πρίσμα και ως επί το πλείστον αφορούν μέρη του κόσμου για τα οποία δε διαβάζεις αλλού ;)

Σημαντικό στοιχείο ωστόσο (της κατά τα άλλα εξαιρετικής δουλειάς του να μεταφέρεις άρθρα αφού είναι πηγή συζήτησης και ζύμωσης) είναι το φιλτράρισμα αυτών, η κατάλληλη δηλαδή επιλογή τους ώστε να υπάρχει μία καλή σχέση ποσότητας/ποιότητας που θα παρακινεί τον αναγνώστη του φόρουμ να τα διαβάσει.

Το τελευταίο είναι εντελώς γενική τοποθέτηση, άσχετη με το τόπικ, το άρθρο αλλά και τον προμηθέα.

εδώ το σκέφτομαι εγώ.. :P :P  μετά απο 8 μήνες :P :P

O Τσαβες είναι τόσο αμόρφωτος, που γίνεται πολυ γελοίος ώρες ωρες  :o :o ;D





«Ο Νικολά είναι φίλος»
Κάλεσμα Τσάβες στον «σύντροφο» Σαρκοζί να συζητήσουν για τον διάδοχο του καπιταλισμού

Σε πορεία προσέγγισης του σοσιαλισμού βρίσκεται ο πρόεδρος της Γαλλίας, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Ούγκο Τσάβες. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας κάλεσε τον «σύντροφο» Γάλλο ηγέτη σε συνομιλίες για το νέο οικονομικό μοντέλο που πρέπει να επικρατήσει στον κόσμο.

Απευθυνόμενος σε δεύτερο πρόσωπο προς τον πρόεδρο της Γαλλίας, ο Τσάβες είπε: «Σαρκοζί , είσαι στην πορεία προσέγγισης του σοσιαλισμού, καλωσήρθες στο κλαμπ, αυτές είναι ενδιαφέρουσες ιδέες».

Ο Τσάβες αναφερόταν στις θέσεις που προέβαλε ο Γάλλος πρόεδρος για να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση. «Ο Σαρκοζί είναι φίλος, αν και καπιταλιστής. Οι δηλώσεις του προσεγγίζουν την δική μας πλευρά» συνέχισε.

Για τον πρόεδρο της Βενεζουέλας το καπιταλιστικό μοντέλο δεν έχει μέλλον. «Πρέπει να δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα. Εμείς το αποκαλούμε σοσιαλισμό [...] εσύ το αποκαλείς εθνικισμό, ε λοιπόν, ας το κουβεντιάσουμε.»

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας είχε συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό του στο Παρίσι πριν από ένα μήνα.




in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=951095&lngDtrID=245)