THMMY.gr

(http://img23.imageshack.us/img23/3229/24129769.jpg)

Περί ζητημάτων σχολής:
Μια συζήτηση που πρέπει να γίνει…

Εδώ και χρόνια, πολύς ντόρος και λόγος γίνεται κατά καιρούς γύρω από τα περίφημα «ζητήματα σχολής». Απόψεις γύρω απ’ τα εν λόγω ζητήματα ακούγονται και αναμασσόνται –με μια κάποια περιοδικότητα– από όλα τα φοιτητικά στόματα, γεγονός που τουλάχιστον αποδεικνύει ότι πρόκειται για θέμα που με έναν γενικό έστω τρόπο μας αφορά άμεσα.
Προκαταβάλλοντας τους αναγνώστες, στόχος αυτού του κειμένου, δεν είναι να εξαντλήσει όλες τις προβληματικές που υπάρχουν γύρω από «καυτά» ζητήματα σχολής. Το κείμενο δεν επιθυμεί πολύ περισσότερο να ανοίξει στη σχολή μια γραμμή παραπόνων που θα παραπέμπει την επίλυση των προβλημάτων σε άγνωστα (ή μάλλον πολύ γνωστά) παραταξιακά κέντρα. Αντίθετα, το κείμενο θέλει να καταδείξει ότι αν κάποιος οφείλει να έχει τον πρώτο λόγο γύρω από αυτά τα ζητήματα, αυτός είναι οι φοιτητές, μέσα βέβαια από τα συλλογικά τους όργανα, τις Γενικές Συνελεύσεις. Και αυτό επειδή μιλάμε για πράγματα που η επιτυχία τους ή η βιωσιμότητα τους εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους.  Έτσι, πρέπει άμεσα να ανοίξει με σοβαρό συλλογικό τρόπο η σχετική συζήτηση μέσα στη σχολή.
Από εκεί και πέρα, είναι προφανές ότι ο τρόπος με τον οποίο είναι διαρθρωμένο το πρόγραμμα σπουδών μας, το κάθε λογής μικρό (ή μεγαλύτερο) καθεστώς που ορίζει τις παρακολουθήσεις μαθημάτων, τον τρόπο διεξαγωγής και τη διάρκεια των εξεταστικών, η ύπαρξη προόδων και υποχρεωτικών εργασιών, αλλά ακόμα και η ίδια η ποιότητα των υλικοτεχνικών υποδομών, όχι απλά αγγίζουν την καθημερινή μας πραγματικότητα, μα σε ένα βαθμό τη διαμορφώνουν κιόλας. Εξ’ άλλου, ο ελεύθερος χρόνος για την κάθε λογής αναζήτηση και έκφραση (πολιτιστική, κοινωνική, επιστημονική, πολιτική) του καθενός από εμάς, βρίσκεται σε ξεκάθαρη συνάρτηση με τα παραπάνω.
Αυτό που ίσως δεν είναι τόσο προφανές, είναι πως επειδή ο χρόνος φοίτησής μας δεν είναι απλά μια ανέμελη χρονική παρένθεση των ζωών μας, αλλά είναι κυρίως ο «πρόλογος» για την είσοδό μας στη σφαίρα της εργασιακής και κοινωνικής πραγματικότητας, έχουν ιδιαίτερη σημασία τα χαρακτηριστικά που εγγράφονται στις συνειδήσεις μας όλα αυτά τα χρόνια. Χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν εν πολλοίς το αύριο των συνειδήσεων και τον τρόπο με τον οποίο θα δρούμε και θα διεκδικούμε.
Περνώντας στο ψητό και επιθυμώντας να ξεκαθαρίσουμε την ανάλυσή μας, θα δώσουμε κάποια ενδεικτικά παραδείγματα… Φανταστείτε λοιπόν ένα σύνολο φοιτητών που θα είναι απλά το πολυπληθές ακροατήριο από καθ’ έδρας κηρυγμάτων. Καταρχάς, δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία αλλά ένα μέτριο μνημονικό για να θυμηθούμε τέτοιου τύπου κηρύγματα! Από εκεί και πέρα, είναι σχεδόν αυταπόδεικτο ότι η ενσωμάτωση της λογικής του σιωπηρού ακροατηρίου και του παθητικού «δέκτη», μπροστά στους κάθε λογής υψηλότερα ιστάμενους «πομπούς» σήμερα απέναντι σε καθηγητές και πρυτάνεις – αύριο απέναντι στον εκάστοτε εργοδότη, εκκολάπτει πειθήνια έρμαια… Ή φανταστείτε επίσης μια σχολή που θα καλλιεργεί εγωιστικές-ανταγωνιστικές λογικές μεταξύ των φοιτητών. Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό του καθενός είναι οι κλασικοί γλείφτες κάθε έτους ή τα μίζερα τυπάκια που δε δίνουν σημειώσεις σε συμφοιτητές, περιμένοντας έτσι την επιβράβευση του κόπου παρακολούθησής τους (έξω απ’ τα γραφεία των καθηγητών για βαθμοθήρευση). Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το γλείψιμο ως στάση ζωής, δεν είναι μια κατά λάθος παθογένεια ενός κατά τα άλλα υγιούς κοινωνικού συστήματος. Έχει τις ρίζες του στην ατομοκεντρική δόμηση αυτής της κοινωνίας, στη λογική του «ο καθένας για την πάρτη του», που είναι μια καλή εγγύηση για τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Συνεπώς οι ανταγωνιστικές νοοτροπίες προκύπτουν και μέσα από το πρόγραμμα σπουδών, στο βαθμό που αυτό βασίζεται στον κατακερματισμό των τομέων και των εξειδικεύσεων, στο βαθμό που επιθυμία του υπουργείου είναι η θέσπιση του λεγόμενου ατομικού πτυχίου, στο βαθμό που για να πάρεις διπλωματική (για τους λίγο μεγαλύτερους) θα πρέπει να περάσεις από ατέλειωτα διόδια καθηγητικών γραφείων, μέχρι να περάσεις στην επόμενη πίστα. Συνηθισμένοι καθένας στο ρόλο μας, πολύ εύκολα αύριο ως στάση ζωής θα έχουμε το πάτημα επί πτωμάτων και για τους ίδιους τους συναδέλφους μας, γεγονός που θα αφήνει στο απυρόβλητο την κοινή μας εργοδοσία. Τέλος, μιας και η φαντασία μας δεν έχει ευτυχώς ακόμα χαθεί, φανταστείτε ένα οποιοδήποτε (σχεδόν) μάθημα του τομέα της ΒΔ, μαθήματα όπως η ΤΠΠ κ.ά.. Τα μαθήματα αυτά, πέραν του όποιου «επιστημονικού» τους κομματιού, αγγίζουν πραγματικά το όριο της έντυπης (και όχι μόνο) προπαγάνδισης του καπιταλιστικού συστήματος (ή ακόμα και ολόκληρων καπιταλιστικών δογμάτων). Με την αποθέωση μιας επιχειρηματικής-οικονομοκεντρικής αντίληψης, με τη θέαση του ζητήματος του περιβάλλοντος, του εργατικού συνδικαλισμού, ακόμα και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής ως μια απλή παράμετρο που ρυθμίζει το ύψος των κερδών, φανταστείτε πόσες πλύσεις εγκεφάλου και πόσα μυαλά μανουβράρονται στο όνομα του «ρεαλισμού» της εκμάθησης της πραγματικής οικονομικής κατάστασης (που είναι βέβαια αναντικατάστατη και αιώνια).

Για όλους τους λόγους του κόσμου λοιπόν, τα ζητήματα σχολής μας αφορούν. Αυτό όμως, είναι ίσως μια απλή κοινοτοπία. Εκείνο που ωστόσο έχει αξία είναι το οπτικό πρίσμα υπό το οποίο κοιτάμε αυτά τα ζητήματα προσβλέποντας σε λύσεις.
Κάνοντας μια πρόχειρη «έρευνα αγοράς» γύρω από εκείνους που μιλάν για ζητήματα σχολής, πολλές θα βρούμε στην πιάτσα που πίνουν νερό στο όνομα της εξυπηρέτησης των φοιτητών. Και πρώτα από όλα το υπουργείο και οι αστικές κυβερνήσεις. Πόσες φορές δε μίλησαν για εμάς αλλά χωρίς εμάς. Πόσες φορές δεν κινητοποίησαν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς των ΜΑΤ και των δακρυγόνων, ώστε να «πείσουν» το φοιτητικό κίνημα για την αναγκαιότητα του εκσυγχρονισμού (κάποτε), ή της μεταρρύθμισης (τώρα). Πόσοι πρυτάνηδες, πόσοι κοσμήτορες, πόσα «τμήματα», πόσοι μεγαλοκαθηγητάδες από καθ’ έδρας ή δια της υπογραφής τους δεν ξερογλείφθηκαν με το ξεροκόμματο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, δηλώνοντας πίστη και υποταγή στην κυβέρνηση, ζητώντας πνεύμα και ηθική από τους ατίθασους φοιτητές. Πόσες αφίσες, πόσα πάρτυ δεν έκαναν οι καθεστωτικοί ταγοί αυτού του συστήματος, οι κάθε λογής ΔΑΠιτοΠΑΣΠίτες, προκειμένου να μασκαρέψουν έντεχνα την αντιδραστική ουσία των νόμων, ώστε αυτοί να περάσουν αμασητί.
Τα ζητήματα σχολής είναι λοιπόν για κάποιους ο μόνος λόγος ύπαρξης. Για όλους τους παραπάνω λόγους όμως τα ζητήματα σχολής δεν είναι για εμάς εκείνα τα υπερκομματικά επίδικα, στη θέα των οποίων θα υποκλιθούμε αγκαλιά με ΔΑΠίτες και φασίστες ψέλνοντας: «πάνω από όλα Μηχανολόγοι ή Ηλεκτρολόγοι» ή ο, τι άλλο σχετικό.
Η παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο χώρος της 3βάθμιας εκπαίδευσης και κατά προέκταση η ίδια η σχολή των Μηχανολόγων και των Ηλεκτρολόγων, είναι εντελώς συνοπτικά η προσπάθεια εναρμόνισης των σχολών, των πτυχίων, των αποφοίτων με τα επιχειρηματικά οράματα και τις ανάγκες του ελληνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Εξ’ ου και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα ΚΕΣ και τα κολλέγια, εξ’ ου και ο διαρκής κατακερματισμός των γνωστικών αντικειμένων που δημιουργούν ένα πραγματικό πέλαγος άχρηστων συνονόματων σχολών και αποφοίτων. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση πραγμάτων, δύο είναι τα καθήκοντά μας:
Η ολοκληρωτική υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου σε όλα τα επίπεδα (διδασκαλία, έρευνα, υλικοτεχνικές υποδομές εργαστηρίων – αιθουσών – εστιών – λεσχών, καθεστώς εργασίας του υπαλληλικού προσωπικού – όχι στις εργολαβίες) και το μπλοκάρισμα της περαιτέρω κατάτμησης των γνωστικών μας αντικειμένων, που μας οδηγεί ξεβράκωτους απέναντι στην εργοδοσία αφού πολύ σύντομα θα μας στείλει στην επανακατάρτιση δηλαδή την παροδική ανεργία. Το μπλοκάρισμα αυτό όμως δεν θα είναι μια αμυντική – αντανακλαστική κίνηση, αλλά μια αφετηρία της αντεπίθεσής μας με άμεσο στόχο αλλαγές στα προγράμματα σπουδών μας. Μιας νέας κατάστασης που θα παλεύει για ένα ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό. Ένα ενιαίο πτυχίο που θα σου παρέχει τα βασικά μεθοδολογικά εργαλεία που χρειάζεται ένας μηχανικός και όχι σκόρπιες πληροφορίες – θραύσματα ασύνδετων γνώσεων και καινοτομιών που έχουν ημερομηνία λήξης. Μιας νέας κατάστασης στην οποία θα υπάρχει μόνο μια σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο. Που θα πηγαίνει κόντρα στους αναχρονιστικούς διαχωρισμούς ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΚΕΣ-ΙΕΚ προτάσσοντας την ανάγκη ενοποίησης θεωρίας και πράξης,  που θα πηγαίνει κόντρα με τη λογική του «διαίρει και βασίλευε», του καταμερισμού εργασίας και ανθρώπων με την οποία μας κρατούν διασπασμένους απέναντι στην κοινή εργοδοσία.

Εμείς, στην προσπάθειά μας σαν ΑΡΑΓΕ να ραγίσουμε το φωτοστέφανο που έχει τοποθετηθεί σε αυτά τα θέματα και κυρίως στην προσπάθειά μας να ευαισθητοποιηθεί ο σύλλογος διεκδικώντας με τρόπο νικηφόρο αυτά που του ανήκουν, θέλουμε να θέσουμε μερικές επισημάνσεις – κατευθυντήριες γραμμές που θα πρέπει να υπάρξουν σε αυτή την προσπάθεια.

Η πρώτη έχει να κάνει με τον τρόπο διεκδίκησης, άρα και της συζήτησης που θα προηγηθεί ώστε να φτάσουμε σε αυτή. Και ο τρόπος αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος παρά συλλογικός. Η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα, μα και η πιο οικεία σε εμάς πραγματικότητα των φοιτητικών κινημάτων, έχει αποδείξει ότι μόνη νικηφόρα οδός που να μπορεί να εγγυηθεί μια μάχιμη διεκδίκηση είναι η συλλογική σκέψη και πάλη και όχι μια κοινοβουλευτικού τύπου υπόσχεση που θα καβαντζώσει κάποιους αλλά όχι όλους (βλέπε φοιτητικές εκλογές). Άρα απαιτείται η στήριξη και η συμμετοχή όλων μας στις Γενικές Συνελεύσεις, από τις οποίες με εκδηλώσεις – συζητήσεις κλπ, θα κατασταλάξουν οι προτάσεις μας που θα διεκδικηθούν έπειτα.

Η δεύτερη επισήμανση έχει να κάνει με το βασικό πλαίσιο στο οποίο θα κινούνται οι προτάσεις μας αυτές. Δυο είναι τα σημεία που θέλουμε να θέσουμε από την πλευρά μας:

Α) Καταρχήν παρατηρούμε τα τελευταία 20 χρόνια  μια συντεταγμένη προσπάθεια από μεριάς των διαφόρων κυβερνήσεων, που χέρι –χέρι με τους καθηγητές προωθούν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις όπως έχουμε δει και τα τελευταία χρόνια όπως ο νόμος πλαίσιο ή ο εσωτερικός κανονισμός, οι οποίες βρίσκονται σε μία ξεκάθαρη κατεύθυνση εντατικοποίησης των σπουδών μας και πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε και οι δηλώσεις του «σοφού» Βερέμη, άρχοντα του Εθνικού ΣΥμβουλίου για την Παιδεία που πριν από 2 χρόνια, όταν δηλαδή προωθούνταν αυτές οι ρυθμίσεις έλεγε ότι «το πραγματικό πλήγμα για το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι οι αιώνιοι φοιτητές, άμεση απόρροια της χαλαρότητας που επικρατεί εντός αυτού».
Μια ανάλογη αποτύπωση της τάσης αυτής είναι εμφανής και στη δικιά μας σχολή. Η πραγματικότητα των υποχρεωτικών (μη απαλλακτικών) προόδων, εργασιών και εργαστηρίων (πολλά από τα οποία δεν έχουν πραγματικά κανένα απολύτως νόημα), οι ολοένα και τεχνητά δυσκολότερες εξεταστικές που έχουν ως μοναδικό στόχο την αναβάθμιση του «κύρους|» του κάθε καθηγητή εντός του τμήματος (πες μου πόσους έκοψες να σου πω ποιος είσαι…) και παράλληλα το συνεχές και εξαντλητικό ωράριο παρακολούθησης , αναδεικνύουν το πανεπιστήμιο του μέλλοντος που οραματίζονται. Ένα πανεπιστήμιο με ανώτατο όριο φοίτησης, με φοιτητές στρατιωτάκια που θα διαβάζουν στον ολοένα και πιο συρρικνωμένο ελεύθερό τους χρόνο (όπως σωστά εξάλλου έχει ειπωθεί από τον Marx, «ο ελεύθερος χρόνος είναι το μέτρο του ανθρώπινου πλούτου»), ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο από οποιαδήποτε πολιτική-πολιτιστική δραστηριότητα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι στα πλαίσια της απομάκρυνσης από την συλλογική δράση, το πρόγραμμα σπουδών περιλαμβάνει 2 μόνο συνελεύσεις ανά εξάμηνο με περιπτώσεις καθηγητών να χαρακτηρίζουν τις περίσσιες για αυτούς συνελεύσεις ως παράνομες και αντιπαραθετικές ως προς την εκπαιδευτική διαδικασία.

Β) Παράλληλα, θα πρέπει να ασκηθεί και η απαραίτητη κριτική στη διάρθρωση του προγράμματος σπουδών, κριτική η οποία θα πρέπει να ταυτίζεται με μια λογική υπεράσπισης των ολοένα και πιο πληττόμενων επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, του ενιαίου γνωστικά αντικειμένου της σχολής ως μέτρο διασφάλισης των κοινών μας συμφερόντων τόσο στο τώρα όσο και στο άμεσο εργασιακό μας μέλλον. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να θίξουμε επίσης και το ίδιο το καθεστώς των τομέων και των εξειδικεύσεων, τα πραγματικά άχρηστα μαθήματα που δικαιολογούνται μέσα από αυτούς και δικαιολογούν την ύπαρξή τους.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Τα τμήματα Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων εδώ και πολλά χρόνια έχουν επιδείξει παροιμιώδη αδιαφορία στα όποια  αιτήματα του συλλόγου φοιτητών και δεν μπορούν να μας εγγυηθούν καμία θετική εξέλιξη, ακόμη και αν πρόκειται για το πιο ευτελές θέμα του υλικοτεχνικού «εξοπλισμού» των τουαλετών! Οι όποιες παρεμβάσεις του συλλόγου φοιτητών στις Γενικές Συνελεύσεις των τμημάτων έχουν δείξει πλέον κάποια σαφή όρια. Έτσι, πρέπει να υπάρξει μια παράλληλη διαρκής πίεση από τη πλευρά του φοιτητικού μας συλλόγου από τα πριν. Με διαρκείς εκδηλώσεις συζήτησης γύρω από το πρόγραμμα σπουδών, ώστε να καταλήξουμε σε κοινές προτάσεις που θα τις παλέψουμε από κοινού. Με πολιτικό εκβιασμό των τμημάτων αν αυτά συνεχίσουν στο ίδιο τέμπο αδιαφορίας, ώστε να αναγκαστούν να μας ακούσουν. Στην κατεύθυνση αυτή θα μπορούσε να δράσει θετικά η κατάληψη των γραμματειών μας ή το κλείσιμο των γραφείων των καθηγητών.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
Ευθύς εξαρχής από σήμερα να ανοίξει κύκλος συζητήσεων στη σχολή με εκδηλώσεις που ο ίδιος ο σύλλογος θα συγκαλέσει, εκδηλώσεις όχι θεωρητικού αλλά αντίθετα αποφασιστικού χαρακτήρα που σκοπό θα έχουν την επίτευξη απτών υλικών νικών εντός της σχολής.

Ενάντια σε:
o   Προαπαιτούμενα
o   Όρια δήλωσης μαθημάτων
o   Υποχρεωτικές εργασίες και προόδους (να γίνουν τώρα όλες απαλλακτικές και προαιρετικές)
o   Περιορισμούς στις πτυχιακές εξεταστικές
o   Στην ολοένα και αυξανόμενη δυσκολία των εξεταστικών

Παλεύουμε για:
o   Ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, ως μοναδική προϋπόθεση για την εύρεση εργασίας
o   Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών

Για όλα τα παραπάνω συμμετέχουμε στην εκδήλωση-συζήτηση του συλλόγου μας την
Πέμπτη 19/3 17:00 για τους μηχανολόγους
Παρασκευή 20/3 12:00 για τους Ηλεκτρολόγους
Στην αιθ.5 των ηλεκτρολόγων

ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα - ΕΑΑΚ
σε Μηχανολόγους-Ηλεκτρολόγους

Υπόδειξη: Τα κείμενά σας πρέπει να είναι σύντομα, περιεκτικά και κομψά. Το παραπάνω κείμενο, παρά τις καλές του προθέσεις, δεν μπορεί να διεγείρει το ενδιαφέρον. Κόψτε γράμματα και μείνετε στην ουσία. Δεκαπέντε γραμμές, το πολύ!

Μεγάλα παιδιά είμαστε. Δεν μπορούμε να αφιερώσουμε 3 λεπτά σε ένα κείμενο;
Δεν είναι και ιδεολογικό κείμενο. Δεν είναι η απάντηση του σχήματος όσον αφορά στο αν είμαστε ή όχι με τον Αλτουσέρ και το εάν το πανεπιστήμιο είναι ή όχι  ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους.
Ένα απλό κείμενο είναι που καλεί σε κουβέντα για τα ζητήματα της κάθε σχολής.

:P

το χασα
επιβεβαιώθηκα

ως προς τι επιβεβαιώθηκες 4Dcube?

Νιώσε σπουδαίος

σπουδαίος>σπουδή>σπεύδω

Το αργό ταιριάζει με την ηδονή, η βιασύνη με το άγχος.
Δε θέλω να αγχώνομαι, συν ό τι προτιμώ την ηδονή. Δε βιάζομαι, λοιπόν.

Να υπενθυμίσω ότι η εκδήλωση για το πρόγραμμα σπουδών είναι αύριο στις 12,και σύμφωνα με το πλαίσιο που υπερψηφίστηκε κατά την διάρκεια της δεν θα γίνονται μαθήματα.

Ας είμαστε όλοι εκεί να γίνει μια (πρώτη) κουβέντα για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών

Πες τα ρε συνάδελφε
 ^wav^

Και υπέρ ποιανών?
Της πατρίδος? :???:
Δηλώνεις κατά πολύ συγκεκριμένων πραγμάτων (να καταργηθεί η προαπαίτηση της ηλεκτρακουστικής 1 για να πάρεις την ηλεκτρακουστική 2-έτσι ακριβώς μεταφράζεται η πρώτη βούλα στους ΗΜΜΥ) και υπέρ 2 γενικολογιών. Νομίζω ότι αν είσαι κατά κάποιων συγκεκριμένων πραγμτάτων είασι και υπέρ κάποιων συκεκριμένων πραγμάτων ή και λύσεων.

Για να γίνω σαφής, υπάρχουν μέτρα που διευκολύνουν τους φοιτητές διατηρώντας το επίπεδο σπουδών και μέτρα που διευκολύνουν τους φοιτητές υποβαθμίζοντας το επίπεδο σπουδών.
Αν δίνεις το δικαίωμα σε φοιτητή να δίνει 5 φορές το μάθημα το χρόνο αντί για 2 είναι διευκόλυνση. Μήπως όμως είναι και υποβάθμιση?
Μήπως όλα αυτά τα ενάντια υπέρ της αναμόρφωσης του προγράμματος σπουδών είναι συγκαλυμένη η πρόταση υλοποίησης "καμία εντατικοποίηση των σπουδών"-πτυχίο σε όλους εύκολα και γρήγορα? (αν υπονοούσες δίκαια αξιοκρατικά και γρήγορα θα το δεχόμουν ως σωστή κατεύθυνση..)

Και τα λέω αυτά όχι γιατί θα αλλάξω τη γνώμη σας ή θα με πείσετε, αλλά ο Παναγιώτης όταν έγραψε το ψήφισμα υποψιάζομαι είχε κάτι άλλο στο μυαλό του. Κάτι πιο υγιές..

Όταν ο κόσμος λέει προαπαιτούμε να βρε ikoufi εννοεί τα προαπαιτούμενα για τομέα.

Αυτό που λες είναι οι αλυσίδες.

ειναι μια πολυ σαφης και καθολου συγκαλημενη προταση υλοποιησης του
"καμια εντατικοποιηση των σπουδων".
το τι ακριβως σημαινεια αυτο ειναι αντικειμενο συζητησης.
ειναι πολυ πιθανο να σημαινει κατι αλλο για μενα και κατι αλλο για σενα.

Οκ, παρανόηση το συγκεκριμένο..

Σίγουρα είναι αντικείμενο συζήτησης. Γιατί αν σημαίνει καμία συνοχή των σπουδών διαφωνώ κάθετα. Αν σου φαίνεται εντατικοποίηση το να δίνεις minimum 7-8 μαθήματα/έτος και να ασχολείσαι συστηματικά, τότε έχουμε πρόβλημα. Μπορώ πάντως να σου πω εκ πείρας, ότι δεν μπορείς να καταργήσεις κάθε έννοια συνοχής στα μαθήματα και ότι κάποια πράγματα καλό είναι να γίνονται διαδοχικά και συντεταγμένα στο χρόνο. Για το καλό του φοιτητή ε? Τώρα δε ξέρω αν αυτό πρέπει να σου επιβληθεί κιόλας αλλά σίγουρα σε βοηθάει και βγαίνεις καλύτερος επιστήμονας.

Για να μιλάμε και λίγο πιο συγκεκριμένα, μπορεί π.χ. να θεωρώ ότι ο Λογισμός ΙΙ έτσι όπως γίνεται δε χρειάζεται στο Πεδίο τόσο (αφού είναι μετρημένα πράγματα που μπορείς να τα διαβάσεις και στο πεδίο -αυτά μόνο που χρειάζεσαι). Όμως πάνε να δώσεις ΜικροΕπεξεργαστές και Περιφερειακά χωρίς να έχεις κάνει Συστήματα Μικροϋπολογιστών ή.. ΣΑΕ ΙΙ χωρίς τα Ι.. ή απλώς δοκίμασε να περάσεις το ένα τώρα και τη συνέχεια του μετά από 3 χρόνια. Πρέπει να ξαναδιαβάσεις όλο το προαπαιτούμενο (η δυσκολία για σένα) και αν δε το κάνεις ενδέχεται να περάσεις το ΙΙ με ταρζανιά ή τύχη (η υποβάθμιση του επιπέδου).

Παιδιά που θα γίνει η εκδήλωση-συζήτηση???

έλα απο σχολή και ρώτα...λογικά γίνεται τώρα, σκάω και γω μόλις συνέλθω απο τον ύπνο

Εγω δε βλεπω τπτ παντως  :(
Στους μηχ μηχ εγινε χτες;

εσυ είσαι κνίτης, εξ' απανέκαθεν δεν βλέπεις τίποτα

Ναι μπαμπα, οτι πεις :)
Αντε ξυπνα ρε υπναρα και ελα :D

Κοριτσια, η συζητηση ειναι στην αιθουσα 1 ωρα 1 8)
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΔΙΑΚΟΠΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ  :P :P

Οπως χθες ας πουμε, που στη ΓΣ Τμηματος κατεβηκε το ψηφισμα για τις εργολαβιες, κι ενω μερικοι καθηγητες προσπαθουσαν να αναβαλουν την ψηφοφορια για την επομενη ΓΣ, η παρεα/παραταξη/σχημα σου ηταν απασχολημενη με το να κατεβαζει αφισες και να αναποδογυριζει τραπεζακια της ΠΚΣ. Εσενα συγκεκριμενα σου εστειλα και SMS για να ενημερωσεις, αλλα ηταν πολυ πιο σημαντικο να τα βαλετε με τον "μεγαλο αντιπαλο", την ΠΚΣ, απο το να ερθετε να στηριξετε ενα ψηφισμα που.. εσεις οι ιδιοι προωθησατε!!!

καλά τι 1 λετε 12 δεν ήταν? ............................................ κατάλαβα....

Βγηκε μια αφισετουλα που λεει τις 1 :P

τώρα χέσε με, σέρρες ήμουν για 'δουλειες'. η εκδηλωση έχει όντως ξεκινήσει και βρίσκεται στην αιθ.1 ελάτε. ξεκίνησε στις 13:00 όντως λόγω μεσογειακού τρόπου ζωής, ας μην επαναλαμβανόμαστε για τα καθυστερημένα ραντεβού. ελάτε

Κανονικά έγιναν τα μαθήματα, τουλάχιστον θερμοδυναμική και ένα άλλο δεν ξέρω πιο

ναι προφανώς, γιατί αυτή η αντίληψη καλλιεργείται απο τους καθηγηταράδες και βρίσκει αντίκρισμα στους φοιτηταράδες, οπότε προκαλείται και η συγκεκριμένη σύγχυση. καλό είναι να αντιδρούμε που και που. το άλλο είναι ΣΑΕ

Την αντιληψη που καλλιεργειται απο τους επανασταταραδες και τη συγχυση που προκαλει δεν θα την σχολιασουμε?

oxi

Συγκεκριμένα, για ποια αντίληψη μιλάς???
Αυτό πάντως που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο Χατζηαθανασίου μόνο που δε ζήτησε και τα ρέστα όταν μπήκαν να ανακοινώσουν ότι στην 1 γινόταν η εκδήλωση...

Να υπενθυμίσω ότι επειδή η προηγούμενη εκδήλωση (προφανώς) δεν κατέληξε, υπάρχει νέα συνάντηση για συζήτηση πάνω στο πρόγραμμα σπουδών

αύριο πέμπτη στις 13.00 μμ

Να είμαστε όλοι εκεί


Υ.Γ: Επισυνάπτω μια πρώτη προσπάθεια προσέγγισης του θέματος από το casus belli