THMMY.gr

Η χτεσινή συνάντηση επιβεβαίωσε ότι δουλεύουν από κοινού, για να φορτωθούν στις πλάτες της εργατικής τάξης οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης

«Συναίνεση», «συμφωνία», «κοινό μέτωπο», «κοινές δράσεις», «από κοινού κράτος, εργαζόμενοι και εργοδότες», «κοινωνικοί εταίροι», αλλά και ...«συνεταίροι» είναι οι λέξεις - κλειδιά που κυριάρχησαν στη συνάντηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις. Οι φράσεις αυτές δίνουν και το στίγμα των επιδιώξεων όλων αυτών που πήραν μέρος στη χτεσινή συνάντηση. Κάνουν καθαρό πως όλοι τους, εργοδοσία και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, απαιτούν τη συναίνεση των εργαζομένων και την αποδοχή των συνεπειών της κρίσης. Επιχειρούν να εξουδετερώσουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων, εμφανίζοντας θύτες και θύματα στο ίδιο καράβι.

Ο διάλογος με τους εργοδότες που έστησε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι ταυτόχρονα και το καλύτερο δώρο στον ΣΕΒ, αφού αντί για υπαίτιος της κρίσης βρήκε βήμα να εμφανιστεί ως «υπεύθυνη» και «κοινωνικά ευαίσθητη» δύναμη. «Πρέπει να λειτουργήσουμε όχι απλώς ως κοινωνικοί εταίροι, αλλά ως κοινωνικοί συνεταίροι», ήταν η δήλωση του πρόεδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου. Μόνο που οι εργαζόμενοι δεν ήταν ούτε είναι συνεταίροι στα κέρδη των βιομηχάνων. Δεν είναι και ούτε στο μέλλον θα γίνουν αποδέκτες του πλούτου που παράγουν. Στο σύστημα που πρεσβεύει ο ΣΕΒ και για το οποίο υπεραμύνεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν οι εκμεταλλευόμενοι και οι εργοδότες οι εκμεταλλευτές. Αυτήν την αλήθεια επιδιώκουν να κρύψουν από κοινού εργοδότες και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και να διαμορφώσουν τους όρους, ώστε οι εργαζόμενοι να πληρώσουν και την κρίση.

«Δε λέω ότι δε θα υπάρχει κόστος για όλους από την κρίση», ήταν η άλλη φράση - κλειδί του προέδρου του ΣΕΒ. «Το θέμα είναι η ελαχιστοποίηση και η δίκαιη κατανομή του»! Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πραγματικός στόχος. Να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι το κόστος της κρίσης. Οσο για το περί «δίκαιης κατανομής του», θα είναι τόσο δίκαιη όσο και η κατανομή των κερδών που κάνουν κάθε χρόνο οι εργοστασιάρχες στους εργάτες.


Καμιά ουσιαστική διαφωνία...

Η συμφωνία της ΓΣΕΕ δηλώθηκε με πανηγυρικό τόνο από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος δήλωσε πως «σήμερα βρήκαμε πολλά σημεία σύγκλισης και κανένα σημείο ουσιαστικής διαφωνίας». Και γιατί να διαφωνήσει ο ΣΕΒ με τις προτάσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ; Μήπως να διαφωνήσει για την ίδρυση Ταμείου αναχρηματοδότησης επιχειρήσεων; Να διαφωνήσει μήπως στις ομαδικές απολύσεις, τις οποίες η πλειοψηφία αποδέχεται αρκεί πρώτα - όπως προτείνει - να καταθέσει ο εργοδότης «εναλλακτικές λύσεις και συνοδευτικά κοινωνικά μέτρα» που θα αμβλύνουν τις συνέπειες; Προτάσεις, δηλαδή, που είναι βούτυρο στην εργοδοτική επέλαση.

Μετά απ' όλα αυτά, η δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου ότι «συμφωνήσαμε σε κάποια πράγματα που αφορούν κώδικες, κανόνες και συμπεριφορές που πρέπει ως μήνυμα να εκπέμψουμε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία», μαρτυρά και το είδος της συμφωνίας και το μήνυμα της υποταγής που στέλνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προς τους εργαζόμενους. Το ίδιο μήνυμα εκπέμπει και ο γγ της ΓΣΕΕ Κ. Πουπάκης, ο οποίος θεωρεί ότι «ήδη έχουν ληφθεί μέτρα από το κράτος», τα οποία θα πρέπει να επεκταθούν και να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητά τους, όπως για τα 28 δισ. ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες. Δηλαδή, ο γγ της ΓΣΕΕ ζητά επέκταση τέτοιων μέτρων όπως η χρηματοδότηση των τραπεζών και η μόνη ανησυχία του είναι αν θα «είναι αποτελεσματικά»!


Από κοντά και οι μεγαλοκαταστηματάρχες

Το πώς οι εργοδότες αντιλαμβάνονται την «ίση κατανομή» του κόστους της κρίσης, φαίνεται και από την τοποθέτηση που έκανε χτες ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ), ο οποίος προτείνει την «παρακράτηση 1% από το μεικτό μισθό εργαζομένων (άνω των 2.500 ευρώ) και την απόδοσή του στον ΟΑΕΔ». Ακόμα, προτείνει παρακράτηση 5% των αποζημιώσεων απόλυσης των εργαζομένων για ποσά πάνω από 5.000 ευρώ για τον ίδιο σκοπό. Και για να γίνει πιο εύπεπτο το μέτρο, υποκριτικά προτείνει την αύξηση κατά 10% της αποζημίωσης. Βέβαια, όλες οι προτάσεις των εργοδοτών συντείνουν στο να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, ακόμα και μέσω του ΟΑΕΔ, ο οποίος έχει μετατραπεί σε «πλυντήριο» επιδοτήσεων προς τους μεγαλοεργοδότες, για να απασχολούν τζάμπα εργατική δύναμη με τα χρήματα των ίδιων των εργαζομένων.

                                                                                                                                                                                                    (Ριζοσπάστης 19/02/09)

Η κρίση που εν πολλοίς οφείλεται στην ασυδοσία των τραπεζών και των τραπεζιτών που τα τρώνε, επηρεάζει τους πάντες ανάλογα με το πόσο έχουν "ανοιχτεί". Στην Ελλάδα ζεις, ο μέσος εργοδότης απασχολεί μια χούφτα ανθρώπων.. το πολύ μερικές δεκάδες. Κι έχει ανοιχτεί πολύ.

Αν πιστεύουν ότι αυτός είναι ο θύτης της οικονομικής κρίσης και όχι το θύμα, τότε το οικονομικό τμήμα του Ρίζου καλύτερα να πήγαινε για... ομαδική απόλυση :P

Το τρισάθλιο καπιταλιστικό μας σύστημα, στις normal μέρες του, ξεζουμίζει τους εργαζόμενους. Στις μέρες κρίσης, επιχειρείται το ξεκαθάρισμα των εργοδοτών, η σφαγή των πολλών και μικρών και το ξεπούλημά τους στους λίγους μεγάλους. Ξεκινώντας από την καρδιά του· τις τράπεζες.

Οι μικρές τράπεζες είναι οι πρώτες που χτυπήθηκαν από την έλλειψη ρευστότητας με αποτέλεσμα να σπεύσουν σε συγχώνευση/απορρόφηση από τις μεγαλύτερες. Η έλλειψη ρευστότητας, έκλεισε τις κάνουλες προς την αγορά, με αποτέλεσμα ο μέσος εργοδότης, αυτός που έχει βάλει ό,τι έχει και δεν έχει υποθήκη για να κινηθεί το μαγαζάκι του, να κινδυνεύει όχι απλώς να μείνει άνεργος, αλλά και να χάσει τα πάντα.

Η θέση σου σε κάποια πλευρά δεν είναι δεδομένη. Τα άλματα από εργαζόμενος σε στέλεχος (καλά αμοιβόμενος εργαζόμενος) και εργοδότης, είναι σχετικά συχνά. Τα ανάποδα μάλιστα προσφάτως ακόμα περισσότερο.

Δε θα διαφωνήσω ότι ο εργαζόμενος των 700 ευρώ που "δε βγαίνει" έτσι κι αλλιώς τρώει το μεγαλύτερο σκ@το παραδοσιακά. Αλλά η κρίση επηρεάζει πρωτίστως τις υψηλές αποδοχές που συχνά πυκνά είναι δουλειές πολυτελείας και ανάπτυξης, πράγματα που σε τέτοιες συνθήκες κόβονται αναγκαστικά. Αυτοί είναι που αν χάσουν τη δουλειά τους δε θα βρίσκουν. Που λόγω του καλού τους μισθού αγόρασαν και σπίτι με 20ετές δάνειο.

Δείτε και λίγο τους ανθρώπους, δεν είναι πινέζες με ένα αριθμό πάνω στο κεφάλι τους. Γιατί δε σε νοιάζει αν το στέλεχος χάσει τα πάντα; Επειδή έπαιρνε περισσότερα? Το ότι η δουλειά του ήταν πιο σημαντική και ήθελε περισσότερα προσόντα δε μετράει; Θεωρείς καλό να χάσει τα πάντα ένας εργοδότης; Αυτός ο άνθρωπος δε δούλευε; Βασικά.. δε γ@μήθηκε στη δουλειά χτυπώντας υπερωρίες περισσότερες από κάθε εργαζόμενο για να τα καταφέρει η μικρή ΕΕ, ΟΕ ή και ΑΕ του? Αυτοί είναι το 95% των εργοδοτών στην Ελλάδα.. Κι αυτοί είναι οι λόγοι που είμαστε όλοι σύμμαχοι. Το μελλοντικό εργατικό δυναμικό (εμείς), το τωρινό, αλλά και η μικρή-μεσαία εργοδοσία.

Γιατί ήρθαν οι καρχαρίες, πρώτα να διαλύσουν τη μικρή επιχείρηση κι ύστερα με απεριόριστη δύναμη να καταλύσουν κάθε ανθρώπινη έννοια στις σχέσης παραγωγής, αφού έχουν ήδη ξεμπερδέψει με τη συλλογική δύναμη.

Δε θέλω να σώσουμε το σύστημα. Ούτε να το "μαλακώσουμε". Αλλά δε θέλω επίσης, να μείνουν χιλιάδες άνεργοι και να καταστραφούν ένα σωρό οικογένειες ώστε έτσι να οδηγηθούμε σε εξέγερση. Θέλω να καταλάβουμε από πριν, όλοι, ότι το 98% των ανθρώπων της χώρας χάνει από αυτό το σύστημα, και χωρίς να φαγωθούμε μεταξύ μας λόγω παραδοσιακής ταμπέλας, να πάμε στο επόμενο καλύτερο που είμαστε ικανοί να κρατήσουμε.

Θα χρειαστεί ανατροπή. Ο ρόλος αυτών που το έχουν καταλάβει θα πρεπε να είναι η αποφυγή της εξαθλίωσης πριν από την ανατροπή. Μία ζοφερή προοπτική..

Η δουλειά του δεν είναι πιο σημαντική. Όταν λες περισσότερα προσόντα λογικά μιλάς για κεφάλαιο ή για επιχειρηματικό ρίσκο με δανεισμένο κεφάλαιο. Θεωρώ καλό να πάρει όσα θα πάρουν και οι εργαζόμενοι. Αυτός ο άνθρωπος κατα 98% ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕ και όμως καρπώνονταν την υπεραξία των εργατών.

Αν κλείσει ο κύκλος μια επιχείρησης (λόγω εμφάνισης ζημίας) ο εργοδότης θα βγει με ένα x κεφάλαιο. Ο εργαζόμενος θα βγει στην ανεργία.
όσον αφορά την 'ανατροπή' που αναφέρεις.
Μέσω των εκλογών δεν πρόκειται να επέλθει καμια ανατροπή του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού μοντέλου. Θα χρειαστεί η ανατροπή της εξουσίας. και μόνο όταν πεινάσει ο λαός, σύμφωνα με τον Λένιν, θα κατέβει στον δρόμο για να επιδιώξει κάτι τέτοιο.
Βέβαια να τονίσω το εξής. Σε μια εξέγερση πρέπει να έχεις τα μάτια σου 14. όχι μόνο εσυ αλλα όλοι μας. Ο Δεκέμβρης μας δίδαξε πολλά. Η προβοκάτσια της κυβέρνησης για να στρέψει κοινωνικά κομμάτια ενάντια σε άλλα (διαίρει και βασίλευε) αποτελεί πάγια τακτική από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι δήθεν επαναστατικοί αγώνες και σέχτες επαναστατών αποτελούνε (σύμφωνα με μια σειρά γεγονότων*) πράκτορες της ΚΥΠ ή και των αμερικανών ακόμα οι οποίοι έχουν ως μοναδικό σκοπό την απαξίωση και την εξαθλίωση του Λαικού κινήματος. Ο καπιταλισμός έχει γερά θεμέλια και πολλές ρίζες. Δεν θα είναι εύκολη η ανατροπή του.

* http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=990925 (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=990925)
διαβάστε το όλο αν μπορείτε. Δεν θα χάσετε περισσότερα απο όσα θα κερδίσετε

What? Πότε το είπε αυτό ο Λένιν;

@Juan να χαίρεσαι που δε σε έχω μπροστά μου, θα σε είχα αρχίσει στις μπάτσες.

Καταρχάς αυτοί
δεν έχουν σχέση με στελέχη. Δεν έχει σημασία αν εγώ καθαρίζω πατώματα ή κάνω πεντικιούρ σε πεκινουά, το ζουμί είναι ότι δουλεύω και παράγω έργο. Πρόσεχε, δεν δουλεύω απλά, παράγω και έργο, δηλαδή αντικείμενα/υπηρεσίες, άσχετα αν η δουλειά μου καλύπτει βασικές ανάγκες ή είναι πολυτέλεια.


Αυτοί μπορεί να δουλεύουν και 24 ώρες το 24ωρο, αλλά... δεν παράγουν έργο (ή παράγουν πολύ λιγότερα σε σχέση με αυτούς που απασχολούν, αναλογικά με το πόσα παίρνουν)! Τη δουλειά του στελέχους δεν τη θέλουμε, θέλουμε η διαχείριση της παραγωγής να γίνεται από τους εργαζόμενους ώστε να έχουν λόγο όλοι από κοινού.

Φυσικά δεν θέλουμε κανένας να πεθαίνει της πείνας ή να βρίσκεται στο δρόμο. Αλλά δε θα υπερασπιστούμε και το καημένο το πρώην στέλεχος που δε μπορεί να είναι πια στέλεχος. Να βρει άλλη δουλειά να κάνει, κι εκεί θα τον στηρίξουμε.


Σύμμαχο να πεις τη μάνα σου κι όλο σου το σό- όπα κάτσε, δεν είναι προσβλητικό αυτό. Χμ, τελοσπάντων.

Δεν είναι δυνατόν να είναι σύμμαχος ο εργαζόμενος με το μικρομεσαίο επιχειρηματία όταν ο δεύτερος είναι εργοδότης του πρώτου. Ο επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος, εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο. Έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα.

Πρεπει να καταλάβεις, φίλε μου, οτι η εμπορευματική παραγωγή (Κεφαλαιοκρατική Παραγωγή) έχει νομους και νομοτέλειες πάνω απο τους ρομαντισμους και τις κλάψες του μέσου Ελληνα μικροαστού νοικοκύρη, οπου το σπιτάκι του και το μαγαζάκι του στην γωνία να είναι καλά.

Πάνε οι εποχές (19 αιώνας) οπου η παραγωγή ήταν μικρή και μεσαία, κλεισμένη σε μικρές βιοτεχνείες και μαστόρια,
ουτε μπορεί η οικονομία μιας χώρας να βασίζεται στα μαγαζία και μαγαζάκια λιανικής και χοντρικής, ούτε  μόνο στο εμπόριο- διόγκωση του Τριτογενή τομέα Οικονομίας (ΕΛΛΑΔΑ -πολιτική Πασόκ ΝΔ 70 - 80 - 90 - 00).
Μια χώρα με 10 εκατομ. μαγαζία και 5 βιομηχανίες.

Ε, για αυτό ειμαστε υποτελεις και δουλικοί επειδή δεν έχουμε ανεξαρτητη οικονομία.

Και απο την άλλη, πιο βασικό από όλα, πρεπει να συνειδητοποιήσουνε ολοι οι μαλάκες μικροαστοί χαζο-Ελληνες, οτι δεν μπορεί ο Καπιταλισμός μια ζωή και αιώνιως να δέχεται ένα τετοιο σύστημα με εκατομμύρια μικροπαραγωγούς και βλακο-μαγαζάτορες και εμποράκους.

Δεν θα κάτσει κανένας να σε ρωτήσει, ως μικρο-εργοδότη, αν κουράστικες ή οτιδήποτε άλλο, ούτε εγω ουτε πολύ περισσότερο ο Ιμπεριαλισμός, αλλα θα δεί την θέση σου στην παραγωγή.
 Οι οικονομικές νομοτέλεις (πολιτική οικονομία του Καπιταλισμού), επιβάλλουν , ανεξάρτητα απο τις καλες προθέσεις που μπορεί να έχει μια πολιτική εξουσία, να καταστρέψουν την μικρή και μεσαία παραγωγή και να την συγχωνέψουν - συγκεντροποιήσουν σε οικονομικές Κεφαλαιακές δομές πολυ μεγαλύτερες, και αν είναι δυνατόν υπερεθνικές, δηλαδή τα ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ. Ετσι, καταλαβαίνουμε γιατι οι προθέσεις και οι πολιτικές επιβολές της ΕΕ είναι αυτές που έιναι.

Τρανταχτό παράδειγμα είναι η Αγροτική μας Παραγωγή, οπού έχουμε ακόμα την παραδοσιακή εικόνα του αγρότη - οικογένεια - απο το χωρίο που έχει τη μικρή του και μεσαία ιδιοκτησία, χωραφια, απ΄οπου βγαίνει η παραγωγή.
Εδω, η ΕΕ, θέλει το ξεκλήρισμα των αγροτών, δηλαδή την καταστροφή της μικρης-μεσαιας παραγωγής και την αντικατάστασή τους απο Μονοπωλιακές εταιρίες (ξανα γυρνάμε στους Τσιφλικάδες) με εργάτες γής και ουτω καθέξης.

Βλεπεις λοιπόν πως οι οικονομικές νομοτέλειες του Καπιταλισμού, και όχι μόνο αποκλειστικά το Πασοκ ή ΝΔ, ανοίγει την ψαλιδα στους έχοντες και κατέχοντες.

Ουτε οι Τραπεζες, απο μόνες τους, ουτε τα golden boys, που μας πιπιλίζουν συνέχεια έχουν την απόλυτη ευθυνη για την εξαθλίωση.
Μην τα βάζεις με 3 ή 5 κεφάλια που έχει η Λερναία Υδρα. Κόψε την απο το λαιμό της.

Και κάτι τελευταίο. Ολα τα μικροαστικά Ελληνικά στρώματα, Παπανδρεϊκά δημιουργήματα, πρέπει να έιναι ετοιμα να δεχτούνε την συμφωνία που κάνανε με τον Διαβολο. Τα στρώματα αυτά, που συντηρίσανε όλα αυτά τα χρόνια, συνειδητά και ασυνείδητα, όλο το πολιτικό κατεστημένο του δικομματισμού, ήρθε η ώρα να πληρώσουνε την συμφωνία της συμμετοχής τους στον Καπιταλισμό. Ο Καπιταλισμός τους πρόσφερε μια ενδιάμεση θέση στην παραγωγή, την αυταπάτη του "είμαι αφεντικο του εαυτού μου" (μιλά για τους βλακο-μαγαζάτορες κτλ), τώρα  τα παίρνει πίσω, γιατι απλά ήρθε η ώρα να τα πάρει πίσω, ανεξάρτητα για το τι παραμύθια λεει το Πασόκ ή η ΝΔ.

Ολα αύτα τα χρόνια, στην Ταξική Πάλη για να κερδίσουμε συνειδήσεις για το δίκιο του αγώνα, οι μικροαστοί και μεσαισοαστοί γυρνούσανε την πλάτη στους εργάτες και των αγώνα για Σοσιαλισμό, και βλεφαρίαζανε τους Καπιταλιστές (μέσω των πολιτικών τους εκφραστών) για ένα παραπάνω κομμάτι ψωμί.

Τουλάχιστον, ας ανοίξουν τώρα τα μάτια τους...

βασικά ο Juan δε μιλάει για "στελέχη", μιλάει για εργοδότες που εργάζονται στην εππιχείρησή τους, ίσως και περισσότερες ώρες από ό,τι οι εργαζόμενοι.

Και είναι πάμπολλα αυτά τα παραδείγματα (συμπεριλαμβανομένων όλων των μαγαζιών που δεν ανήκουν σε αλυσίδα)

Και πάλι όμως ισχύει ότι αυτά που παίρνουνε είναι πολλαπλάσια από αυτά που παίρνει ο απλός εργαζόμενος. Και πάλι ισχύει ότι έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα με αυτούς που απασχολούν.

Πού το ξέρεις?
Εγώ πάλι ξέρω ανθρώπους που κόντεψαν να μπουν μέσα. ή μπήκαν. Και τα χάσαν όλα π.χ....

Το ξέρω γιατί εάν έδιναν στον εργαζόμενο όσα είναι η αξία της εργασίας του δε θα είχαν και λόγο να τον απασχολούν.


Δεν το αμφισβήτησα αυτό.

Κι όπως και να'χει το πράγμα, δεν είναι αυτοί το βασικό πρόβλημα...

Ξέρω, σε μια ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία όλοι έχουν τη συγκεκριμένη θέση τους και κρίνονται με βάση αυτό (τη θεωρητική θέση τους).

@ jimmakos καταρχήν.. και σε όποιον άλλο έγραψε μετά..

Δε μιλούσα για τη σημασία της δουλειάς μόνο του εργοδότη. Κατά βάση αναφέρομαι στους υψηλά αμοιβόμενους υπαλλήλους.

Τώρα ως προς τα υπόλοιπα... σε ποιον κόσμο ζεις; Η δουλειά του καθενός αξιολογείται από τη διαθεσιμότητα των ατόμων να την πραγματοποιήσουν και από το πνευματικό υπόβαθρο που απαιτείται για να πραγματοποιηθεί.

Σε μία παραγωγική μονάδα, δε μπορείς να αμοίβεις το ίδιο τον εργάτη και το ίδιο τον εμπορικό διευθυντή. Η δουλειά του ενός είναι τυποποιημένη και απλή, η δουλειά του άλλου εμπεριέχει σκέψη, δημιουργικότητα, ταλέντο στην επικοινωνία κτλ κτλ.. Δε τα θέλουμε;

Γιατί να κάνω μία δουλειά που θέλει να αφιερώσω φαιά ουσία, αν κάνοντας μία χωρίς απαιτησεις αμοίβομαι το ίδιο? Θα γίνω εργάτης και στον ελεύθερό μου χρόνο θα φιλοσοφώ και θα διαβάζω.. Σε αντίθετη περίπτωση, ένα κράτος πρέπει να με υποχρεώσει να κάνω αυτά που μπορώ να κάνω..  ::)

Δε ξέρω τώρα ποιους έχεις στο μυαλό σου ως εργοδότες.. Πάντως οι περισσότεροι είτε ξεσκίζονται στη δουλειά (σε ώρες), είτε έχουν ιδέες καινοτόμες στον τομέα τους και στον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής, είτε και τα δύο. Το κέρδος είναι το motivator, κέρδος όμως δεν έρχεται μόνο από απολύσεις ή υπερεκμεταύλευση εργατικού δυναμικού. Κέρδος έρχεται και από ανάπτυξη. Το ιδανικό θα ήταν το κέρδος αυτό να μοιράζεται σε αυτούς που το πέτυχαν, ανάλογα με τη συμβολή τους αλλά αν γινόταν αυτό.. τότε ο κόσμος θα ήταν έτοιμος για αναρχία.. :P

Ισοπεδώνεις πολύ τον άνθρωπο.. διαφέρουμε σε ικανότητες, σε διάθεση να τις εφαρμόσουμε και άρα διαφέρουμε σε βαθμό προσφοράς προς την εξέλιξη της κοινωνίας. Κι ανάλογα πρέπει να σε αμοίβει η κοινωνία. Δες αυτό (http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2008/09/28/280908%2046.pdf) και πες μου.. πιστεύεις ότι στη θέση του ανθρώπου που κατάφερε όλα αυτά θα μπορούσε να είναι κάθε κάτοικος..? Και γιατί δεν υπάρχει ένας τέτοιος για κάθε χωριο..?

Πιστεύεις γλυκιά μου Nessa ότι οι εργάτες είναι ικανοί να πάρουν αποφάσεις διαχειριστικές; Γιατί εγώ άλλα βλέπω στην πράξη.. Μερικοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί ούτε να κάνουν τους εργάτες.

Το βασικό μας πρόβλημα, είναι ότι βλέπουμε τα πράγματα μικροσκοπικά. Θεωρείς ότι ο εργοδότης μιας μικρής εταιρείας π.χ. βιβλιοδεσίας, που απασχολεί 50 άτομα και βγάζει ο ίδιος 3-4 χιλιάρικα το μήνα, εκμεταλλεύται την υπεραξία των υπαλλήλων στους οποίους δίνει 1000. Ξεχνάς όμως, ότι υπάρχουν μερικές δεκάδες εταιρίες εκεί έξω στον κόσμο, που έχουν προϋπολογισμούς αντίστοιχους με χώρες όπως η Γαλλία και αστρονομικά κέρδη τα οποία καμία δουλειά δε μπορεί να τα δικαιολογήσει -κι ούτε τα χρειάζονται- και επιπλέον, αν μοιράζονταν στον κόσμο, κάθε εργάτης θα έπαιρνε 2 και 3 χιλιάρικα minimum.. Είναι όλοι "εργάτες" κατά μία έννοια, εργοδότες και εργαζόμενοι, για μια ελίτ εργοδοτών (τράπεζες, πολυεθνικές κτλ). Αυτό είναι το καπιταλιστικό σύστημα, αυτά τα 3-5 κεφάλια είναι το καπιταλιστικό σύστημα, και γι' αυτο επιμένω ότι δε συμφέρει κανέναν.

Τώρα για το κλείσιμο επιχειρήσεων.. πάλι μάλλον έχεις στο μυαλό σου τίποτα βιομηχανίες που δηλώνουν πτώχευση και οι (πρώην) ιδιοκτήτες αγοράζουν μετά 2 βίλες.. Αυτό παίζει στην τηλεόραση. Στη πιάτσα όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Τέλος.. δε μίλησα για εκλογές, αλλά για ανατροπή του συστήματος. Εξέγερση του 0,5% του πληθυσμού δεν είναι εξέργερση brotha.. Είναι εκτόνωση, προθέρμαση ή προβοκάτσια.

παρδον?

Γιατί έχει περισσότερο πλάκα. Όλες οι δουλειές μπορούν να έχουν ευχάριστα στοιχεία, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.


Δεν πάτησα το link, αλλά ό,τι και να είναι... είναι προφανές ότι δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ικανότητες. Αυτό δεν έχει σχέση όμως με την αμοιβή που θα πρέπει να παίρνει ο καθένας.


Πιστεύω γλυκέ μου Juan ότι συνεργαζόμενοι από κοινού και με την κατάλληλη ενημέρωση και εμπειρία, ναι, μπορούν. Μαθαίνεται. Δεν είναι και κβαντική φυσική.


Θα τον πλακώσω... θα τον πλακώσω...

*βαθιά ανάσα*

Οι μικρέμποροι είναι ανταγωνιστές των μεγάλων... όχι εργάτες τους. Άλλο αν χάσουν το μαγαζί τους και προλεταριοποιηθούν.


Αγοράζεις κάποια προϊόντα αγοράζεις Χ και τα πουλάς Υ. Το παραπάνω που παίρνεις αντιστοιχεί στην εξυπηρέτηση του πελάτη. Αν απασχολείς έναν υπάλληλο και τον πληρώνεις όσο είναι η υπηρεσία που προσφέρει, τότε εσύ δεν κερδίζεις τίποτα - θα μπορούσες απλά να είχες αγοράσει μικρότερη ποσότητα προϊόντων και να τα είχες πουλήσει μόνος σου.

γιατι αν γινεις εργατης θα πρεπει να κουβαλας τουβλα?

και γενικα, η πεποιθηση οτι η δουλεια που "δεν απαιτει φαια ουσια"
δηλαδη η χειρωνακτικη η η τυποποιημενη εργασια ειναι "ευκολη"
μηπως ειναι μια στρεβλη θεωρηση για την  πραγματικοτητα?

@Nessa

Εσύ, ένα 80-90% του κόσμου δε θα το κάνει. Θα σπάει πλάκα μετά τη δουλειά και δε θα κουράζεται σε αυτή.

Καποιοι δε μπορούν. Απλά.

Nessa.. η ανάλυσή σου καλύπτει ένα έυρος επαγγελμάτων από τη λαϊκή αγορά μέχρι το ψιλικατζίδικο της γωνίας.

η καλύτερη δουλεία πάντως είναι η χειρονακτική εργασία.

είναι πολύ σωστο αυτο που λένε ότι ή χειρονακτική εργασία σε απελευθερώνει

E.. τώρα τί να σου πω ρε φίλε.. Έχω δουλέψει και σαν εργάτης, και σαν υπάλληλος καταστήματος και σε δουλειά γραφείου της πλάκας, και έχω διαβάσει και για τη σχολή. Πίστεψέ με.. η δουλειά του προγραμματιστή είναι ασύγκριτα χειρότερη από του μέσου περαστή πλακακίων μπάνιου. Μη μιλήσω για τις δουλειές γραφείου ξύσε-ξύσε.

Εχεις τριψει πλακακια δαπεδου να δεις πως γινονται τα χερια σου;

Juan το αντιμετωπίζεις ψιλοαυτιστικά. Κάποιος με μεγάλη δύναμη ή που του αρέσει να απασχολεί το σώμα του θα χαίρεται να κάνει χειρωνακτικές εργασίες, κάποιος με υψηλή ευφυΐα ή που του αρέσει να απασχολεί το μυαλό του θα χαίρεται να λύνει δύσκολα προβλήματα στη δουλειά του, κάποιος με αυξημένη συναισθηματική εγγύτητα (emotional contagion) που του αρέσει να προσφέρει θα χαίρεται να βοηθά ανθρώπους που έχουν ανάγκη, κάποιος επικοινωνιακός τύπος θα χαίρεται να κάνει μια δουλειά όπου θα πρέπει να αλληλεπιδρά με πολύ κόσμο. Ο καθένας από αυτούς θα θεωρεί δύσκολη τη δουλειά του άλλου και εύκολη τη δική του.