THMMY.gr

1+20 λόγοι που δεν θα ξεχάσουμε το 2005

Κάποια γεγονότα της χρονιάς που τελειώνει δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. Κάποια άλλα θα θέλαμε να τα διαγράψουμε άμεσα από την μνήμη μας και κάποια άλλα μας υπερθεματίζουν πόσο ασήμαντος, αλλά και ταυτόχρονα πόσο σημαντικός είναι ο αθλητισμός και κατ' επέκταση το μπάσκετ. Ένα, πάντως, είναι βέβαιο. Ότι το μπασκετικό 2005 θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας, όπως συμβαίνει και με τον θρίαμβο του '87.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ...

Την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Βελιγράδι. Μετά από 18 χρόνια, η Εθνική ομάδα έπιασε ξανά ευρωπαϊκή κορυφή, σε μια περίοδο που ελάχιστοι πίστευαν σε αυτήν. Το παραμύθι του «Δράκου», Παναγιώτη Γιαννάκη, είχε το πιο όμορφο τέλος και αυτό γιατί ο ομοσπονδιακός προπονητής φρόντισε να «επιβάλει» στα παιδιά του το στοιχείο της παρέας. Όσον αφορά το δεύτερο βασικό συστατικό, το ήθος, για το οποίο διακρίθηκαν πάνω από όλα στην Σερβία, οι παίκτες του το είχαν από τα... σπίτια τους. Το ξέφρενο πανηγύρι που στήθηκε για την χρυσή Εθνική, στους δρόμους όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και σε όποιο μέρος του πλανήτη κατοικεί Έλληνας, μόλις ένα καλοκαίρι μετά την κατάκτηση του Euro στην Πορτογαλία, απλά απέδειξε στους λίγους «κολλημένους», πως δεν υπάρχει ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, αλλά αθλητισμός και Εθνική Ελλάδος.

Το τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη στον ημιτελικό με την Γαλλία. Λογικά θα έπρεπε να το εντάξουμε στην πρώτη κατηγορία, ωστόσο, το σουτ αυτό από μόνο του, αποτελεί -κατά τη γνώμη μας- ένα μοναδικό ξεχωριστό κομμάτι της παρουσίας της Εθνικής μας στην Σερβία. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι περισσότερα δάκρυα χαράς χύθηκαν όταν η μπάλα κατέληξε στο καλάθι των Γάλλων και μας έστειλε συστημένους στον τελικό, παρά όταν ο Μιχάλης Κακιούζης, ως αρχηγός, σήκωσε το Ευρωπαϊκό.

Την κατάκτηση του Ασημένιου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα από την Εθνική Νέων. Γιατί εκτός του ότι πρόκειται για σπουδαία επιτυχία του Μάνου Μανουσέλη και των παιδιών του, έδειξε λίγο πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ, ότι το ελληνικό μπάσκετ... ζει. Με λίγα λόγια, αποτέλεσε τον προάγγελο του χρυσού.

Το νικητήριο τρίποντο του Νίκου Ζήση στην αναμέτρησης της ΑΕΚ με την Εφές Πίλσεν στο Γαλάτσι (φάση των «16» της Ευρωλίγκα). Με την μύτη πρησμένη σα... μελιτζάνα και  μπαταρισμένη λόγω ακατάσχετης αιμορραγίας (είχε δεχθεί προηγουμένως αγκωνιά), ο διεθνής γκαρντ, που ενώ ήταν... ξάπλα στο παρκέ έλεγε στο ιατρικό τιμ «Δεν το χάνω με τίποτα το παιχνίδι», όχι μόνο επέστρεψε, αλλά έκανε το ματς της ζωής του και έβαλε το τρίποντο της καριέρας του! Βοήθησε την ΑΕΚ να γυρίσει το παιχνίδι από το -13, ενώ στα τελευταία δευτερόλεπτα που είχε την μπάλα στα χέρια του, γλίστρησε, σηκώθηκε και έγραψε το 70-69, αφήνοντας άφωνη ολόκληρη την Ευρώπη!

Την «συμμαχία» του ΝΒΑ με την Ευρωλίγκα. Στις 14 Ιουνίου οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια και συμφώνησαν τέσσερις ομάδες του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο να κάνουν την προετοιμασία τους στην Ευρώπη και στο πλαίσιο αυτής να δώσουν μια σειρά φιλικών με ομάδες της Γηραιά Ηπείρου. Δυστυχώς ούτε η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να φιλοξενήσει κάποιο αγώνα, αλλά ούτε και ο Παναθηναϊκός να αναμετρηθεί με τους «κορυφαίους».

Την ηρωική πράξη του Γιώργου Σιγάλα, ο οποίος -χωρίς υπερβολή- έσωσε την ζωή ενός συναδέλφου του. 2 Ιανουαρίου 2005 και ο Πανιώνιος δίνει φιλική αναμέτρηση με τον Πανελλήνιο. Κατά την διάρκεια του αγώνα ο Νέιτ Ουϊλιαμς παθαίνει επιληπτική κρίση και ο «Ράμπο» δεν διστάζει να του σπάσει τα δύο μπροστινά δόντια για να του τραβήξει την γλώσσα και να του σώσει τη ζωή!

Την υποστολή της κιτρινόμαυρης... σημαίας, Νίκου Χατζή. Μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια ο Καλαματιανός γκαρντ και η Ένωση λύνουν την συνεργασία τους. «Η ΑΕΚ θα είναι για πάντα στην καρδιά μου», δηλώνει ο... τελευταίος των Μοϊκανών, ο οποίος βλέπει την διοίκηση να... ξεπουλά (νωρίτερα είχε παραχωρηθεί ο Νίκος Ζήσης).

Την πρόκριση του Παναθηναϊκού στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα επί της Εφές Πίλσεν, μέσα στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Οι πράσινοι με οδηγό τον Ιμπραήμ Κουτλουάι, ο οποίος έδωσε την καλύτερη απάντηση στους συμπατριώτες του (που όλο το διάστημα του έκαναν ψυχολογικό πόλεμο), κατάφεραν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο για το φάιναλ φορ της Μόσχας, επικρατώντας της τουρκικής ομάδας με 84-76, μπροστά σε 18.000 κόσμο!

Το repeat της Μακάμπι, η οποία για δεύτερη συνεχή χρονιά κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Μάλιστα, το συγκεκριμένο τρόπαιο είχε ακόμη μεγαλύτερη σημασία για την ισραηλινή ομάδα, καθώς το... σήκωσε μακριά από το σπίτι της. Αυτές, όμως, που πραγματικά δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ήταν οι ατάκες του κόουτς της ομάδας του Λαού, Πίνι Γκέρσον... «Το σκέφτομαι σοβαρά να κάνω το όνομά μου Γκερσονόπουλος και να έρθω προπονητής στην Ελλάδα». «Δεν ξέρω τι θα κάνω από δω και πέρα. Θα ρωτήσω την μαμά μου και μετά θα σας απαντήσω».

Την πρόσφατη εμφάνιση (21/12) του Κόμπι Μπράιαντ στην αναμέτρηση με τους Ντάλας Μάβερικς. Όταν το κοντέρ των συμπαικτών του μόλις μετά βίας έφτανε τους 10π., το δικό του ξεπέρασε για πλάκα τους 60! Συνολικά πέτυχε 62 πόντους και σίγουρα θα ξεπερνούσε τους 70 αν ο πρόπονητής του, Φιλ Τζάκσον δεν τον απέσυρε από το 30 στον πάγκο.

Μας συγκίνησε...

Ο ξαφνικός χαμός του Κένιον Τζόουνς. Ο Αμερικανός σέντερ, με τη πολυετή θητεία στην Ελλάδα (Πανιώνιο, Παναθηναϊκό, Μαρούσι), προδόθηκε από την καρδιά του, στις 19 Αυγούστου και ενώ καθόταν στον καναπέ του σαλονιού του. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Τζόουνς προσπαθούσε να χάσει κιλά (παρότι είχε ήδη ξεφορτωθεί 25 από πάνω του!) και το έκανε με λάθος τρόπο, δηλάδή μέσω χαπιών. Λίγους μήνες αργότερα απεβίωσε λόγω καρδιακών προβλημάτων ένας παίκτης που παραλίγο να φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού. Ο Τζέισον Κολίερ.

Η πίκρα του Θοδωρή Παπαλουκά στην ήττα της ΤΣΣΚΑ από την Ταού, στον ημιτελικό της Ευρωλίγκα στην Μόσχα. «Θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί», αρκέστηκε να πει μετά το ματς ο Έλληνας γκαρντ, ο οποίος για μεγάλο διάστημα έμοιαζε με φάντασμα του ίδιου του, του εαυτού. Δεν χρειαζόταν, άλλωστε να πει περισσότερα. Η έκφραση του προσώπου του, πρόδιδε όλα του τα συναισθήματα.

Η καταστροφή που προκάλεσε το Τσουνάμι... Κάτι τέτοιες στιγμές κάνουν τον αθλητισμό να φαίνεται... ασήμαντος. Ωστόσο, την ίδια στιγμή αποδεικνύεται και πόσο σημαντικός είναι. Πλήθος αθλητών, ανάμεσά τους η πλειοψηφία των μπασκετμπολιστών, έσπευσαν να ενισχύσουν με τον οβολό τους, αλλά και προσφέροντας προσωπικά τους αντικείμενα, στον μαραθώνιο που διοργανώθηκε για τα θύματα, δίνοντας πρώτοι και καλύτεροι το παράδειγμα.

Το μεγαλείο του Έλληνα, αλλά και του Γερμανού... Περίπου τρία λεπτά πριν το τέλος του τελικού στο Βελιγράδι, ο προπονητής της Εθνικής Γερμανίας, Ντιρκ Μπάουερμαν, διαπιστώνοντας ότι το ματς έχει κριθεί, αποσύρει στον πάγκο τον Ντιρκ Νοβίτσκι. Ο σταρ των Ντάλας Μάβερικς χειροκροτεί ιπποτικά τους Έλληνες που έχουν γεμίσει ασφυκτικά το «Μπεογκράτσκα Αρίνα» και εκείνοι τον αποθεώνουν.

Το δράμα του Ματέι Μάμιτς, που μας ξύπνησε ανατριχιαστικές μνήμες από τον τραυματισμό του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς. Ο Κροάτης γκαρντ χτύπησε στον αυχένα κατά την διάρκεια αγώνα του γερμανικού πρωταθλήματος και παλεύει με όλες του τις δυνάμεις να σηκωθεί από το αναπηρικό καροτσάκι.

Οι λυγμοί της γυναίκας του αείμνηστου, Αλφόνσο Φορντ, όταν κλήθηκε να απονείμει στον Τσαρ Σμιθ (ο οποίος, τι ειρωνεία, αποκτήθηκε ως αντικαταστάτης του Αμερικανού από την Σκαβολίνι) το βραβείο που θεσπίστηκε στην μνήμη του άνδρα της.

Θα θέλαμε να ξεχάσουμε...

Το ντέρμπι Κυπέλλου της ντροπής στο ΣΕΦ... Οι οπαδοί των δύο ομάδων μετέτρεψαν την αναμέτρηση (που τελικά εξελίχθηκε σε περίπατο του Παναθηναϊκού) σε πεδίο μάχης, φυσικά χωρίς λόγο και αφορμή και πριν καν γίνει το τζάμπολ! «Να παρέμβει η Κυβέρνηση», ήταν η απαίτηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την ίδια ώρα που ο Γιόνας Καζλάουσκας δεν ήξερε τι να πει στους γο
νείς του πιτσιρικά, Σεϊμπούτις, για τα έκτροπα!

Τα όσα τραγελαφικά έγιναν πριν, αλλά και μετά την διεξαγωγή του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος στο Ηράκλειο. Λίγες μέρες πριν το ματς οι υπεύθυνοι ανακάλυψαν ότι ο αγώνας δεν μπορούσε να διεξαχθεί στο κλειστό των ΤΕΙ (λόγω Ασύλου), με αποτέλεσμα το ματς να γίνει στο «κλουβί» το Λίντο, χωρητικότητας 1.500 θέσεων. Η εξέλιξη του ματς ήταν συγκλονιστική, καθώς ο Παναθηναϊκός (που σήκωσε και την Κούπα) κατάφερε να γυρίσει μια διαφορά 17π., όμως, οι διαιτητές δεν "άντεξαν" και με τα σφυρίγματά τους προσπάθησαν να πάρουν από τους παίκτες τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Παρόλα αυτά, κατακριτέα ήταν η κίνηση των Θεσσαλονικιών δημοσιογράφων να ψηφίσουν ως MVP του αγώνα τον Λάζαρο Βορεάδη (!), καθώς και η απόφαση των παικτών του Άρη να μην παραλάβουν τα μετάλλιά τους.

Την επίθεση οπαδού του Παναθηναϊκού στον Δημήτρη Παπανικολάου, στην πανηγυρική έξοδο της ομάδας στα μπουζούκια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Παρόλα αυτά, θέλουμε να θυμόμαστε το γεγονός αυτό για δύο λόγους. Πρώτον για την ψύχραιμη και ώριμη αντιμετώπιση του "Παπ", αλλά και για το γεγονός ότι ο Αρχηγός της ομάδας, Φραγκίσκος Αλβέρτης, δεν δίστασε να πάρει θέση και να στηρίξει τον συμπαίκτη του.

Τις δύο (πρώτες), από τις τρεις αναμετρήσεις του Παναθηναϊκού με την Εφές Πίλσεν στην φάση των «8» της Ευρωλίγκα. Στο ματς του ΟΑΚΑ (06/04/05) ο Παναθηναϊκός κέρδισε στην παράταση με 102-96 (88-88 κ.α.), όμως, αυτό που μας έμεινε ως εικόνα, ήταν η επίθεση του Θανάση Γιαννακούπουλου στους διαιτητές, ο οποίος δεν δίστασε να τους φτύσει! Το θετικό, ωστόσο, είναι ότι ο μεγαλομέτοχος των πρασίνων είχε την αξιοπρέπεια να παραδεχθεί το λάθος του. «Την επόμενη μέρα, όταν κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, ντράπηκα». Και το δεύτερο ματς, όμως, στην Κωνσταντινούπολη θα το διαγράφαμε από τη μνήμη μας, αν φυσικά είχαμε αυτή τη δυνατότητα. Και αυτό λόγω της απαράδεχτης συμπεριφοράς των Τούρκων, οι οποίοι εκτός του ότι μετέτρεψαν το Αμπντί Ιπεκτσί σε κόλαση για τους παίκτες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (των οποίων η σωματική ακεραιτότητα κινδύνευσε), κρέμασαν και κατάπτυστα ανθελληνικά πανό.

Μας έλειψαν...

Οι Ντάριλ Μίντλετον και Γιάννης Γιαννούλης... Αμφότεροι ταλαιπωρήθηκαν από προβλήματα υγείας. Ο πρώτος κατάφερε να τα ξεπεράσει και πλέον αγωνίζεται στην Αγία Πετρούπολη του Φώτη Κατσικάρη. Όσον αφορά τον διεθνή σέντερ, είναι σίγουρο πως θα επιστρέψει στα παρκέ, πιο δυνατός από ποτέ...

ΠΗΓΗ:www.sportime.gr (http://www.sportime.gr/basket_inside.asp?article_id=1606)

Υγρό όνειρο φθινοπωρινής νυκτός

E, αυτή η χρονιά ήταν από τα άγραφα! Εάν με ρωτούσατε Πρωτοχρονιά του 2005 (όταν ακόμα η «SportDay» με τη σημερινή της μορφή ήταν αγέννητη και το «στόμα του Νίκου» σιωπηλό) τι θα ζητούσα από τον Αϊ-Βασίλη, η απάντηση θα έβγαινε από τα χείλη μου αυθόρμητα: «Ενα μετάλλιο στο Βελιγράδι». Αλλά χρυσό; Μετά τις σφαλιάρες των προηγούμενων Ευρωμπάσκετ, χρυσάφι δεν τολμούσα ούτε καν να ονειρευτώ.

Να, όμως, που ο άγιος με τ' άσπρα γένια και τον κόκκινο σκούφο υπήρξε (επιτέλους) γενναιόδωρος προς όλους τους επίμονους θιασώτες του ελληνικού μπάσκετ. Και πρωτιά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για την «ομάδα της χρονιάς» Εθνική Ανδρών και ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο για την Εθνική Νέων και Φάιναλ Φορ στην Ευρωλίγκα για τον Παναθηναϊκό και τελικός στο ULEB Cup για τον Μακεδονικό, ου μην και ορισμένες ενέσεις αισιοδοξίας από το μέτωπο του ελληνικού πρωταθλήματος: ο Ολυμπιακός πρωτοπόρος και αποφασισμένος να απειλήσει το μονοπώλιο του Παναθηναϊκού, η επαρχία εκπροσωπούμενη στην Α1 από πέντε ομάδες, ο Πανιώνιος σε καινούριο, μεγάλο γήπεδο, το Μαρούσι σε σταθερή τροχιά.
Τη συνταγή της ευτυχίας μας τη χαλάει η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Ηρακλής, ενίοτε ο Αρης, γενικώς η Θεσσαλονίκη. Την περιμένω όμως ενισχυμένη μέσα στο 2006. Γιατί καγχάζετε; Μήπως δεν είναι εποχή θαυμάτων το γιορτινό 15ήμερο;

Είδαμε, επίσης, νεαρούς Ελληνες παίκτες να καταθέτουν στο παρκέ αμέτρητες εργατοώρες και να εξαργυρώνουν τον ιδρώτα τους με προσωπική πρόοδο, άφθονα κοσμητικά επίθετα αλλά και έπαθλα από πολύτιμο μέταλλο: ο Διαμαντίδης πάνω απ' όλους, ο Σπανούλης, ο Ζήσης, ο Βασιλόπουλος, ο Μπουρούσης, ο Βασιλειάδης, ο Μαυροκεφαλίδης, εσχάτως ο Σχορτσιανίτης. Είδαμε ξενιτεμένα Ελληνόπουλα να διαπρέπουν σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης και να ανταμείβονται με πλουσιοπάροχα συμβόλαια: ο Παπαλουκάς, ο Κακιούζης, ο Παπαδόπουλος, ο Ντικούδης, ο Φώτσης, ο Ζήσης. Στο ΝΒΑ δεν πήγε κανείς (εκτός του ξεχασμένου Τσακαλίδη), αλλά καλομελέτα κι έρχεται. Ακόμα και προπονητές αρχίσαμε να εξάγουμε: ο Κατσικάρης στην Αγία Πετρούπολη, ο Φλεβαράκης στην Εθνική Σουηδίας.

Ηταν μια μνημειώδης, σχεδόν μαγική χρονιά το 2005. Και αν στο μέλλον ζητηθεί να τη συμπυκνώσουμε σε μία εικόνα, σε ένα συναίσθημα, σε μία στιγμή, «we ’ll always have Belgrade». Το τρίποντο με το οποίο ο Δημήτρης Διαμαντίδης «ξέρανε» τους Γάλλους κι έστειλε την Εθνική μας στον τελικό του Ευρωμπάσκετ σήμανε το απόλυτο ξέσπασμα, το πιο γλυκό όνειρο. Ο Σκουντής έκανε σήμα κατατεθέν τη δική του αυθόρμητη παρόρμηση, «βάλ' το αγόρι μου», αλλά εγώ άκουσα τις προάλλες τα τελευταία δευτερόλεπτα της δικής μου περιγραφής (στον SuperΣΠΟΡ FM) και έλιωσα από συγκίνηση.

Η φωνή μου μαρτυρά τόσα και τέτοια συναισθήματα, τέτοια ευφορία, που δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να τα (την) αναπαράγω στο μέλλον, οσοδήποτε κι αν προσπαθήσω. Το cd με το «σποτάκι» ήδη βρίσκεται σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου. Νομίζω μάλιστα ότι θα το βάλω σε κάδρο, όπως κάνουν οι καλλιτέχνες με τους χρυσούς δίσκους που κερδίζουν! Δεν είναι χρυσός δίσκος, είναι όμως η πιο χρυσή στιγμή μιας ολόχρυσης για το μπάσκετ χρονιάς.

Νίκος Παπαδογιάννης

ΠΗΓΗ:Sportday

μουχαχα...

ότι να'ναι λέει η φυλλάδα... (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε)

Εγώ προσωπικά δεν θέλω να θυμάμαι την διαιτησία από αυτόν τον αγώνα..............

Kάτσε ρε turambar δίκιο έχει η εφημερίδα στην προκειμένη περίπτωση!!!
Αναφέρεται στο ματς μεταξύ παναθηναϊκού και ολυμπιακού που έγινε το Σεπτέμβριο που μας πέρασε στο ΣΕΦ , στο οποίο ο παναθηναϊκός κέρδισε 30 πόντους τον ολυμπιακό!!!Σε εκείνο το ντέρμπι έγιναν επεισόδια κατά τη διάρκεια του αγώνα και διακόπηκε το ματς δυο-τρεις φορές κι έτσι η εφημερίδα το έβαλε στη black list.
Μάλλον μπερδεύτηκες με τον τελικό του κυπέλλου τον περσινό που έγινε στην Κρήτη μεταξύ του παναθηναικού και του άρη!!!

χααχαχα ναι....

μου ξέφυγε η λέξη ΣΕΦ... χεχε :)

να παρεξηγηθεί αμέσως ο Αρειανός...