THMMY.gr

Ο Τρυποκάρυδος ήταν φυγάδας (αυτή την τελευταία φορά) πάνω από έξι χρόνια. Σε έντεκα μήνες, θα έπαυαν να υπάρχουν περιορισμοί για την περίπτωσή του, και θα μπορούσε να γίνει στα μάτια του νόμου "ελεύθερος".
Ο Τρυποκάρυδος κοίταζε το πρώην παράνομο νησί ώσπου η σιλουέττα του έλιωσε σαν τη ζάχαρη στο τσάι της νύχτας που πλησίαζε. Μετά πέρασε απέναντι στο Πάηονηρ Ινν όπου το συνηθισμένο πλήθος από διεθνείς αλήτες των πλάζ, ψύχραιμους καμαάινας, ναύτες ιστιοφόρων, γκαρσόνες, φοιτητές που μεταμορφώθηκαν από βιβλιοφάγοι των πανεπιστημίων των Μεσοδυτικών Πολιτειών σε ξενύχτηδες του Νότιου Ειρηνικού ("Το Πανεπιστήμιο του Ανανά είναι η ψυχή της παπάγιας μου, εκεί πήρα πτυχίο μάγκου με έπαινο"), μουσικούς ρόκ διάφορων βαθμών διασημότητας και εμειρογνωμοσύνης, νεαρές χωρισμένες (οι πιό ηλικιωμένες πήγαιναν στο Ουαϊκίκι), βουτηχτάδες (για κοράλια, για ναυαγοσωστήρες, για ψαροντούφεκο και ατζαμήδες), πλανόδιους πωλητές κοχυλιών και τη - σέρτ, και ριζοσπάστες του Μπέρκλεϋ με ρομαντικές τάσεις, ένιωθαν σαν το σπίτι τους, πήγαιναν και ερχόντουσαν, φλέρταραν και πουτάνιζαν, κόμπαζαν και καμάρωναν, μηχανορραφούσαν και ξεθύμαιναν, μ' ένα τζήν ή ένα ρούμι πάντα κοντά στα χείλια τους, αλλά με περιουσίες, νιρβάνες και ανταρσίες πάντα πολύ μακριά τους. Μπερδεμένοι με τους συνηθισμένους πελάτες το κυριακάτικο εκείνο απόγευμα ήταν και οι νεοφερμένοι εκπρόσωποι του Συνεδρίου Γεωθεραπείας, διάσημοι και άσημοι. Συν, ένας άντρας και μια γυναίκα από τον πλανήτη Αργόν που' χαν ξεγλιστρήσει από το συνέδριο ουφολογίας για να πιούνε μια πίνια κολάδα. Συν, ο Τρυποκάρυδος.
Ο Τρυποκάρυδος έπινε τεκίλα. Το μπάρ του Πάηονηρ ήταν τόσο πήχτρα από κόσμο που το λαρύγγι σου ξεραινόταν ανάμεσα στη μία επίσκεψη του γκαρσονιού και την άλλη, γι' αυτό και ο Τρυποκάρυδος παράγγελνε τριπλές μερίδες. Το Λανάι, κείνο το άγονο αλλά και ιερό ξερονήσι, του 'χε ερεθίσει τους διψαστικούς του αδένες. Ρουφώντας τις τεκίλες του μ 'έναν θόρυβο που θύμιζε πολύ το "μιαμ", ερευνούσε μάταια την αίθουσα ψάχνοντας για καμιά κοκκινομάλλα και ένιωθε τις εφτά φύσιγγες δυναμίτη να πιέζουν, σχεδόν ερωτικά, τις φακίδες του κορμιού του.
Τώρα, η τεκίλα μπορεί να είναι το αγαπημένο ποτό των παρανόμων, αλλ' αυτό δε σημαίνει πως τους υπόσχεται και ιδιαίτερη μεταχείριση. Στην πραγματικότητα, η τεκίλα πρέπει να χει προδώσει μόνη της όσους παράνομους πρόδωσαν το κεντρικό νευρικό σύστημα και οι ανικανοποίητες σύζυγοι μαζί. Τεκίλα, μέλι σκορπιού, άγρια δροσιά της ερήμου, εκχύλισμα Αζτέκων, κρέμα κάκτου. Τεκίλα, πηχτή και θερμαντική σα λυωμένος ήλιος. Τεκίλα, υγρή γεωμετρία παθών. Τεκίλα, ο θεος - όρνιο που συνουσιάζεται στον αέρα με τις ψυχές των πεθαμένων παρθένων που ανεβαίνουν. Ω τεκίλα, αδάμαστο νερό της μάγισσας, τι μπέρδεμα και τι ανακάτεμα προκαλούν οι πανούργες και επαναστατικές σταγόνες σου!



Τρυποκάρυδος - Τόμ Ρόμπινς

ps Turam  ^kissy^ ^shy^

 τα σπαει αυτο το βιβλιοτο ειχα διαβάσει μεσα σε 3 μερες!!! ειναι τελειο!