THMMY.gr

30/4/1976: Ο Σιδερής Ισιδωρόπουλος, 16 ετών, μαθητής και μέλος της αριστερής οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής», κόλλαγε αφίσες στην πλατεία Κοτζιά για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, όταν κατέφθασαν τα αστυνομικά όργανα για συλλήψεις. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Η κηδεία του μετατράπηκε σε μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία».

25/5/1976: Ο τότε υπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης Καραμανλή, ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης, με τον περίφημο «αντισυνδικαλιστικό νόμο 330», γίνεται το «κόκκινο πανί» για τους εργαζομένους, οι οποίοι προχωρούν σε κινητοποιήσεις. Στις 25 Μαΐου, κατά τη διάρκεια πανεργατικού συλλαλητηρίου, οι συγκρούσεις πολλαπλασιάστηκαν. Μια «αύρα» (θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής διαδηλώσεων) της Αστυνομίας, ενώ καταδίωκε διαδηλωτές, σκότωσε μια μικροπωλήτρια, την 67χρονη Αναστασία Τσιβίκα.

11/7/1978: Ο Βασίλης Τσιρώνης, γιατρός, βρήκε τον θάνατο κατά τη διάρκεια νυχτερινής εισβολής των, νεοσύστατων τότε, Μονάδων Εθνικής Ασφάλειας στο σπίτι του. Ο Τσιρώνης είχε νωρίτερα κηρύξει το διαμέρισμά του «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε ημέρα έβγαινε στο μπαλκόνι του και με μεγάφωνα ή με έναν φορητό τηλεβόα διάβαζε στο συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» του ενάντια στο «κράτος των μαύρων» (εννοώντας των φασιστών). Ο Τσιρώνης έπεσε νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

28/10/1980: Ο Τάσος Μαγλαρίδης συμμετείχε σε συγκέντρωση αντιστασιακών στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Οκτωβρίου 1980. Οταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να παρελάσουν στη Νεάπολη, δέχτηκαν επίθεση της αστυνομίας. Ο 76χρονος, χτυπημένος άσχημα, μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ για να υποκύψει στα τραύματά του ένα μήνα μετά.



Μαρίνος Χριστόπουλος, 24/10/2001
16/11/1980: Επτά χρόνια μετά τη μεγάλη εξέγερση, στις 16 Νοεμβρίου του 1980 οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου κορυφώθηκαν με την καθιερωμένη πορεία. Η κυβερνητική απαγόρευση για πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία πυροδότησε τις αντιδράσεις μεγάλης ομάδας διαδηλωτών, η οποία επιχείρησε να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών που είχαν παραταχθεί στη Βασιλίσσης Σοφίας μπροστά στη Βουλή. Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και συνέλαβαν τη Σταματίνα Κανελλοπούλου, 21 χρόνων, εργάτρια, την οποία χτύπησαν -σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής- μέχρι θανάτου. Σε άλλο σημείο της Αθήνας δολοφονήθηκε με παρόμοιο τρόπο και ο 26χρονος Ιάκωβος Κουμής.

15/8/1985: Ο αστυνομικός Νίκος Σταθόπουλος πυροβολεί από περιπολικό και σκοτώνει την Αμερικανίδα Κάθριν Τζον Μπουλ, μετά την άρνηση της τελευταίας να γίνει έλεγχος στο αυτοκίνητό της. Η κοπέλα ήταν 22 ετών.

17/11/1985: Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985, ο μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς σκοτώνεται από αστυνομικό κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον νεαρό στην οδό Σολωμού στα Εξάρχεια, καθώς αυτός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές για να διαφύγουν. Προηγουμένως είχαν επιτεθεί σε κλούβα της αστυνομίας σταθευμένη στην οδό Στουρνάρη. Ο θάνατός του προκάλεσε κύματα οργής.

Ο Αθανάσιος Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν «εν βρασμώ ψυχής».

9/2/1986: Ο 17χρονος Μανώλης Κανδονολέων, επιβάτης σε κλεμμένο αυτοκίνητο, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τρεις αστυνομικούς έπειτα από καταδίωξη. Τα ονόματα των δραστών δεν έγιναν ποτέ γνωστά και δεν επακολούθησε δίκη.


Παναγιώτης Κετίκης, 5/5/2007
3/9/1986: Ο Αγγελος Μαυροειδής, 60 ετών, εργάτης της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, πραγματοποιούσε μαζί με 650 συναδέλφους του καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας, ύστερα από άρνηση της τότε υφυπουργού Βάσως Παπανδρέου να τους δεχτεί για το θέμα της μη καταβολής δεδουλευμένων τους. Αστυνομικοί τούς απώθησαν βίαια, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του. Πέθανε από μετατραυματική επιπλοκή στο ΚΑΤ λίγες μέρες μετά.

4/1/1987: Ο αστυνομικός της Ασφάλειας Παντελής Χατζής σκότωσε, ύστερα από λογομαχία, τον 19χρονο Λουκά Γράψα.

14/6/1988: Ο αστυνομικός Θωμάς Μακρής δολοφονεί με το περίστροφό του τον Νίκο Παπαγγελάκη μέσα σε ουζερί, ύστερα από μεταξύ τους παρεξήγηση.

8/3/1990: Ο 37χρονος αστυφύλακας Γρηγόρης Σπυράκος πυροβολεί και σκοτώνει τον 15χρονο διαρρήκτη βίντεο κλαμπ, Δημήτρη Κίκερη στην Πρέβεζα. Το θύμα ήταν παγιδευμένο στην τουαλέτα του «βιντεάδικου» που λίγο πριν είχε επιχειρήσει να διαρρήξει.

10/1/1991: «ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗ». Χαρακτηρίστηκε ως η μαζικότερη επίθεση κατά πολιτών από τις δυνάμεις καταστολής. Την επαύριο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης στην Αθήνα κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις νέων με τα ΜΑΤ. Ενα από τα εκατοντάδες δακρυγόνα που ρίχτηκαν κατά των διαδηλωτών προκάλεσε πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο Λίβα και στο κτίριο του «Κ. Μαρούση». Νεκροί από ασφυξία ανασύρθηκαν ο 32χρονος επιχειρηματίας Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος δικηγόρος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος χρυσοχόος Ιωάννης Νεμετζίδης κι ένα -αγνώστων στοιχείων- νεαρό άτομο. Παρά την ύπαρξη πλήθους επώνυμων μαρτύρων για τα αίτια της πυρκαγιάς, η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε την υπόθεση κάνοντας λόγο για «εμπρησμό του κτιρίου από αναρχικούς». Αργότερα, σύμφωνα με το βούλευμα του συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών (3418/1997), η πυρκαγιά χαρακτηρίστηκε βομβιστική ενέργεια και αποδόθηκε είτε σε ρίψη βόμβας μολότοφ από τους αναρχικούς είτε σε ρίψη δακρυγόνων με ειδικά τουφέκια από τους αστυνομικούς.


Αυγουστίνος Δημητρίου, 17/11/2006
10/1/1994: Ο 28χρονος Θοδωρής Γιάκας, κάνοντας τη νυχτερινή βόλτα του στην ερημιά του Μοσχάτου, βρίσκεται νεκρός από σφαίρες αστυνομικών. Ο λόγος; Αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του σε αστυνομικούς και τράπηκε σε φυγή. Δέχτηκε πισώπλατα τέσσερις σφαίρες από τον αρχιφύλακα Ευάγγελο Λαγογιάννη. Μετά το φονικό, το θύμα παρουσιάστηκε ως επικίνδυνος δραπέτης ψυχιατρείου, ωστόσο ο Τύπος της εποχής χαρακτήρισε το γεγονός «εν ψυχρώ δολοφονία».

21/1/1991: Ο 25χρονος Τούρκος πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ακιάρ συλλαμβάνεται στην Αθήνα με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Σακατεμένος από τα βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου ξεψύχησε στις 29 Ιανουαρίου. Τον άγριο βασανισμό του θύματος από τους αστυνομικούς της Δίωξης Ναρκωτικών επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής Μπεναρδής, ωστόσο η μήνυση που έγινε μπήκε στο αρχείο.

16/5/1992: Ο αστυφύλακας Σεραφείμ Σταθογιάννης πυροβόλησε και σκότωσε τον 41χρονο Νικόλαο Σιακαπέτη, ιδιοκτήτη μπαρ, ύστερα από συμπλοκή.

13/4/1993: Στον Πόρο, ο αρχιφύλακας Ηλίας Σταματόπουλος τραυματίζει βαριά τον 40χρονο σερβιτόρο Τάσο Σωτηράκη και πυροβολεί και σκοτώνει τον 26χρονο Γιάννη Τζίτζη. Το Κακουργιοδικείο Πειραιά καταδίκασε αργότερα σε ισόβια κάθειρξη και πρόσκαιρη κάθειρξη 17 χρόνων τον δράστη. Σημειώνεται ότι ο Σταματόπουλος στο παρελθόν είχε παραπεφθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο του Σώματος για άλλα παραπτώματα.

12/9/1993: Στη Βέροια, νεαρός Αλβανός, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελία προσπαθούσε να διαρρήξει δυο αυτοκίνητα, έπεσε νεκρός από σφαίρα του ανθυπαστυνόμου Αντώνη Δελλά. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο Δελλάς πυροβόλησε ενώ βρισκόταν σε άμυνα.


Ηρακλής Μαραγκάκης, 9/12/2003
22/11/1993: Ο 26χρονος Δημήτρης Ε. Γλυκογιάννης δέχτηκε μια σφαίρα στην κοιλιά από πυροβολισμό που του έριξε ο αστυφύλακας Λυκογιάννης το βράδυ της 22ης Νοεμβρίου στη Νέα Χαλκηδόνα.

Ο νεαρός -κατάδικος για φόνο σε πολυετή κάθειρξη- είχε δραπετεύσει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους και έκτοτε η Αστυνομία τον αναζητούσε. Εκείνο το βράδυ, αστυνομικοί του τμήματος Σεπολίων προσπάθησαν να τον παγιδεύσουν. Ο Γλυκογιάννης προσπάθησε να διαφύγει με αυτοκίνητο, κάνοντας ταυτόχρονα μια «ύποπτη κίνηση». Ο αστυφύλακας Λυκογιάννης εξέλαβε την κίνηση του διωκόμενου ως προσπάθεια να τραβήξει πιστόλι και πυροβόλησε, πετυχαίνοντας τον κατάδικο στην κοιλιά. Ο Γλυκογιάννης επέζησε. Αργότερα αποδείχτηκε ότι δεν οπλοφορούσε.

20/2/1994: Στο χωριό Δαλαμανάρα Αργους, αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε Αλβανό λαθρομετανάστη στη διάρκεια συμπλοκής σε πορτοκαλεώνα. Πλήρωμα περιπολικού ερευνούσε για λαθρομετανάστες στην περιοχή, όταν είδε δύο από αυτούς να τρέχουν. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο ένας από τους Αλβανούς γύρισε πίσω, έβγαλε ένα μαχαίρι και όρμησε πάνω τους. Ο αστυνομικός Αντώνης Μεζίνης τράβηξε το υπηρεσιακό του πιστόλι και πυροβόλησε μία φορά στο κεφάλι τον Αλβανό, που έπεσε νεκρός.

25/2/1995: Επεισόδιο με θύμα νεαρό Αλβανό συνέβη στην αγροτική περιοχή Κρανιές της Φλώρινας. Ομάδα αστυνομικών του αποσπάσματος Ψαράδων Φλώρινας είχε στήσει ενέδρα σε Αλβανούς λαθρομετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου σε 18 λαθρομετανάστες, ο 18χρονος Αλμπερτ Κούκα έβγαλε -σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας- μαχαίρι. Τότε ο Σωκράτης Παπαδόπουλος, μέλος του αποσπάσματος, προσπάθησε να τον αφοπλίσει. Το περίστροφο του αστυνομικού, όπως αναφέρουν οι καταθέσεις των συναδέλφων του, εκπυρσοκρότησε με αποτέλεσμα ο 18χρονος να τραυματιστεί θανάσιμα στο πρόσωπο.

20/1/1996: Κατά τη διάρκεια επιχείρησης-«σκούπα» στη Σκάλα Ωρωπού, ο αστυνόμος Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει Αλβανό μετανάστη. Το όπλο του αστυνομικού «εκπυρσοκροτεί» κατά τη διάρκεια της καταδίωξης του υπόπτου.


Μιχάλης Καλτεζάς, 17/11/85
6/4/1996: Ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από αστυνομικούς στη Νίκαια. Το θύμα, μαζί με τον συνομήλικο φίλο του, Κώστα Κάλφα, το βράδυ της συμπλοκής ετοιμάζονταν να ληστέψουν μεγάλο σουπερμάρκετ της Νίκαιας. Περιπολικό της Αμεσης Δράσης έσπευσε στην περιοχή και καταδίωξε τους επίδοξους ληστές, με αποτέλεσμα τον θάνατο του Αποστόλη Κεραμιδά.

14/6/1996: Για δύο... καρπούζια, ο αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος δολοφόνησε τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι στο χωριό Αργυροπούλι της Λάρισας. Ο 58χρονος Αθανάσιος Μάτος πυροβόλησε με 32άρι περίστροφο τον 20χρονο στο στήθος. Ο αγροφύλακας μετέφερε τον νεαρό στο Κέντρο Υγείας Τυρνάβου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

5/6/1996: Ο 26χρονος αστυφύλακας Ηρακλής Νικολόπουλος δολοφόνησε τον Γιώργο Φραγκογιάννη, 37 χρόνων, και τραυμάτισε τον Θεμιστοκλή Καλαποθαράκο, 33 χρόνων, σε νυχτερινό κέντρο του Π. Φαλήρου. «Το 'χα πάρει απόφαση εδώ και ένα χρόνο να τους πιστολίσω», είπε στους συναδέλφους του όταν συνελήφθη.

Τον Φεβρουάριο του 1996 είχε λάβει αναρρωτική άδεια αορίστου διαρκείας, επειδή παρουσίασε «ψυχολογικά προβλήματα και συνεχόμενη συναισθηματική διαταραχή». Στις αρχές Νοεμβρίου οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου δήλωσε πως «είχε αποστολή να καθαρίσω την κοινωνία». Η ομολογία του δεν έπεισε τους δικαστές, που τον καταδίκασαν σε ισόβια.

23/6/1996: Ο αναρχικός Χριστόφορος Μαρίνος, 29 ετών, «συνήθης ύποπτος» στις λίστες της Αστυνομίας, βρίσκεται νεκρός κάτω από «περίεργες» συνθήκες στην καμπίνα 53 του πλοίου «Πήγασος».


Ιάκωβος Κουμής, 16/11/1980
22/11/1996: Σε «επιχείρηση» της Αστυνομίας έξω από τη Λιβαδειά, ο 32χρονος αστυφύλακας Δημήτρης Τρίμης σκοτώνει με αυτόματο Μ5 τον 45χρονο Τσιγγάνο Τάσο Μουράτη -ο οποίος βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος. Ο Τρίμης, μολονότι του αποδίδεται κατηγορία για ανθρωποκτονία από πρόθεση, αφήνεται ελεύθερος.

8/2/1997: Ο 19χρονος Αλβανός Εριόν έχασε τη ζωή του όταν «εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του αστυνομικού Μιλτιάδη Ανδρεόπουλου. Ο θάνατος του νεαρού είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και με ανακοινώσεις τους το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έκαναν λόγο για εν ψυχρώ δολοφονία. «Ηταν ατύχημα...», θα ισχυριστεί απολογούμενος ο αστυφύλακας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τη μέρα εκείνη ο Ανδρεόπουλος μαζί με συναδέλφους του εντόπισαν «ύποπτο» αυτοκίνητο με πέντε Αλβανούς λαθρομετανάστες. Ο οδηγός, αντί να σταματήσει στο σήμα των αστυνομικών, κινήθηκε εναντίον τους. Ο Ανδρεόπουλος σημάδεψε τα πίσω λάστιχα και πυροβόλησε, η σφαίρα εξοστρακίστηκε και βρήκε τον άτυχο Αλβανό στο κεφάλι.

Ο θύτης κρίθηκε αθώος τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους από το μικτό ορκωτό δικαστήριο Κοζάνης.

25/5/1997: Ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος, πρώην υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, «γαζώνεται» από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που τον καταδίωξαν γιατί πήρε για βόλτα (ή έκλεψε) από τη μαρίνα της Ζέας τη θαλαμηγό «Ναυσικά» Κύπριου επιχειρηματία. Δύο από τις δεκάδες σφαίρες των περιπολικών του Λιμενικού καρφώθηκαν στο στήθος του και έπεσε νεκρός επάνω στα χειριστήρια του σκάφους.

3/8/1997: Ο 26χρονος Ηλίας Μέξης δολοφονείται από τον αστυνόμο Τσαγκράκο, γιατί οδηγούσε ανάποδα σε μονόδρομο στη Νίκαια. Το φόνο του, ο αστυνομικός τον «πλήρωσε» με φυλακή 4,5 χρόνων.


Σταματίνα Κανελλοπούλου, 16/11/1980
2/4/1998: Νεκρός από σφαίρες αστυνομικού, κατά τη διάρκεια συμπλοκής, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη ο 29χρονος Τσιγγάνος Αγγελος Τζελάλ. Οταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Γιαννιτσών διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Για διαφαινόμενη συγκάλυψη φόνου και βιοπραγιών κατά Τσιγγάνων από αστυνομικούς έκαναν λόγο το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων.

27/5/1998: Νεκρός έπεσε 30χρονος ληστής από την Καβάλα, ύστερα από συμπλοκή με αστυνομικούς στην Ξάνθη. Λίγο πριν είχε κάνει ληστεία σε βενζινάδικο. Ο δράστης, με το περίστροφο στο χέρι, βγήκε από το βενζινάδικο, αλλά έγινε αντιληπτός από αστυνομικούς που περιπολούσαν στην περιοχή. Οι αστυνομικοί κάλεσαν τον Κυρέλη να σταματήσει. Αυτός όμως, όπως οι ίδιοι ανέφεραν, πυροβόλησε εναντίον τους, εκείνοι ανταπέδωσαν τα πυρά και ο ληστής τραυματίστηκε σοβαρά στην κοιλιακή χώρα.

23/10/1998: Ο 17χρονος Σέρβος μαθητής Μάρκο Μπουλάτοβιτς πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Κυριάκο Βαντούλη γιατί θεωρήθηκε «ύποπτος για κλοπή». «Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως», είπε η εισαγγελέας για το φονικό. Η δεδηλωμένη θέση της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. στη Θεσσαλονίκη ήταν ότι «επρόκειτο για ατύχημα». Ο Σέρβος πρόξενος συμφώνησε εν τέλει με αυτή την εκδοχή. Ο Μπουλάτοβιτς είχε υποδειχθεί ως ύποπτος κλοπής από μια ηλικιωμένη γυναίκα, της οποίας το πορτοφόλι είχαν αρπάξει νωρίτερα άγνωστοι. Η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης έδωσε στη δημοσιότητα δήλωση στην οποία υποστήριζε ότι ο Μάρκο Μπουλάτοβιτς και οι συμμαθητές του είχαν «ασκήσει πίεση» στον αστυνομικό, με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει τυχαία το πιστόλι του. Το θύμα βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη σε εκδρομή με το σχολείο του. Ηταν άοπλος και, όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, δεν είχε διαπράξει την κλοπή.

25/3/2000: ο 17χρονος Νίκος Λεωνίδης, πρόσφυγας από την Τσάλκα της Γεωργίας, πέφτει νεκρός από σφαίρα του αστυνομικού Ατματζίδη στη Θεσσαλονίκη.

24/10/2001: Ο αστυνομικός Γιώργος Τυλιανάκης δολοφονεί στο Ζεφύρι τον 21χρονο τσιγγάνο Μαρίνο Χριστόπουλο. Ο νεαρός δεν πειθάρχησε σε σήμα ανδρών της Αμεσης Δράσης να σταματατήσει το αυτοκίνητό του για έλεγχο. «Αντιδρώντας ενστικτωδώς, ο αστυφύλακας πυροβόλησε μία φορά με το υπηρεσιακό του όπλο με αποτέλεσμα να τραυματίσει θανάσιμα τον οδηγό», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας. Η σφαίρα κατέληξε στην πίσω πλευρά του κεφαλιού του άτυχου νεαρού.

9/12/2003: Νεκρός από σφαίρες ειδικών φρουρών έπεσε στο Ηράκλειο ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης. Οι δύο ειδικοί φρουροί και ο επικεφαλής αρχιφύλακας που μετείχαν στο μπλόκο έξω από το χωριό Γωνιές ομολόγησαν ότι πυροβόλησαν και οι τρεις εναντίον του αγροτικού αυτοκινήτου, επειδή ο οδηγός δεν σταμάτησε στο σήμα που του έκαναν.

13/1/2004: Ο 42χρονος Μοχάμετ Χαμούτ πεθαίνει από «παθολογικά αίτια» ενώ κρατούνταν από την Αστυνομία Ρεθύμνου, με εμφανή τα σημάδια κακοποίησης και ξυλοδαρμού -σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση.

21/12/2004: Σε βασανιστήρια (ξεγύμνωμα, φάλαγγα, εικονικές εκτελέσεις, απειλές με όπλα και άγριο ξύλο) υπέβαλε τουλάχιστον 40 Αφγανούς μετανάστες ομάδα αστυνομικών και ειδικών φρουρών του Αστυνομικού Τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα.

17/11/2006: Ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου ξυλοκοπείται ανηλεώς από 8 αστυνομικούς με πολιτικά. Η αστυνομία αναφέρει ότι «έπεσε και χτύπησε σε ζαρντινιέρα». Τηλεοπτικές και ερασιτεχνικές κάμερες έχουν καταγράψει όλο το περιστατικό.

Η ανακοίνωση της ετυμηγορίας του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης -όπου δικάζονται οι αστυνομικοί- έχει αναβληθεί. Ο εισαγγελέας της έδρας δέχτηκε ότι οι τέσσερις από τους οκτώ κατηγορούμενους αστυνομικούς χτύπησαν τον Αυγουστίνο, οι τρεις παρείχαν ψυχική συνδρομή και ότι ο αστυνομικός διευθυντής προσπάθησε να τους σταματήσει. Πρότεινε την ενοχή των επτά για τα αδικήματα της «επικίνδυνης σωματικής βλάβης» και της «απλής συνεργείας» στην παραπάνω πράξη, καθώς επίσης και την απαλλαγή του τέως διευθυντή της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.

5/5/2007: 19χρονος φοιτητής κατηγορείται για επεισόδια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με βασική επιβαρυντική ένδειξη τα... πράσινα παπούτσια που φορούσε, ομοιόχρωμα με εκείνα του δράστη ενός εμπρησμού αυτοκινήτου. Σύμφωνα με το ένταλμα προσωρινής κράτησης (γιατί ο νεαρός οδηγήθηκε στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα), τα ξημερώματα του Σαββάτου 5 Μαΐου «κρατώντας καδρόνι έσπασε το πίσω παρμπρίζ αυτοκινήτου Μερσεντές» και στη συνέχεια «έριξε βόμβα μολότοφ μέσα στο όχημα, με αποτέλεσμα να αναφλεγεί και να καταστραφεί ολοσχερώς». Ο ίδιος και οι συμφοιτητές του υποστηρίζουν ότι ήταν σε πάρτι της Πολυτεχνικής την ώρα των επεισοδίων.

6/12/2008: Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, 15 ετών, πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια. Ο θάνατός του υπήρξε η αφορμή για μια σειρά πρωτοφανών πολλαπλών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας εναντίον της αστυνομικής βίας σε πόλεις όλης της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό.


http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=951141

Ο 15χρονός Αλέξανδρος δεν ήταν το πρώτο θύμα:
Πώς απαντάμε στην καταστολή;     

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου στα Εξάρχεια δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ένα μεμονωμένο περιστατικό. Είναι αποτέλεσμα της κρατικής καταστολής, ενός προβλήματος με διαχρονικό χαρακτήρα, που αφορά όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις και κάθε μορφή διαμαρτυρίας βρίσκουν απέναντί τους την ωμή καταστολή. Ακόμα και για το πού διαλέγουμε να διασκεδάσουμε έχουν λόγο.


Δεκάδες είναι τα θύματα της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα, επί «δημοκρατίας». Ξυλοδαρμοί, βασανισμοί και δολοφονίες -Ελλήνων και μεταναστών- φτιάχνουν ένα μακρύ κατάλογο ντροπής, που βαραίνει όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Η Ελευθεροτυπία, της 13/12/08, έχει ένα τετρασέλιδο φάκελο με «μεμονωμένα» τέτοια περιστατικά, τα οποία έχουν ένα κοινό σημείο: ΚΑΝΕΙΣ δεν τιμωρήθηκε ποτέ γι’ αυτά.

 

Από τον τρόπο που το κίνημα έχει απαντήσει στο παρελθόν στην καταστολή, βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Είναι χρήσιμο να τα θυμόμαστε σήμερα, που η δολοφονία του Αλέξανδρου έχει βγάλει όλη την Ελλάδα στους δρόμους.


* Ο πρώτος νεκρός της Μεταπολίτευσης ήταν ένας 16χρονος μαθητής, ο Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, στη μάχη για την Πρωτομαγιά του 1976. Τα επίσημα συντηρητικά σωματεία γιόρταζαν σε κλειστό χώρο, η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση στο Πεδίο του Άρεως και οι οργανώσεις της Επαναστατικής Αριστεράς καλούσαν στην Πλατεία Κοτζιά. Κατά την αφισοκόλληση το βράδυ της 30ής Απριλίου, αστυνομικοί στην οδό Πειραιώς κυνηγούν τον μαθητή Σιδέρη Ισιδωρόπουλο, μέλος της οργάνωσης «Κ.Ο.Μαχητής». Ο μαθητής τραυματίζεται θανάσιμα από διερχόμενα αυτοκίνητα και πεθαίνει ανήμερα την Πρωτομαγιά. Την ίδια μέρα σκοτώνεται ο Αλέκος Παναγούλης, βουλευτής της αντιπολίτευσης και ήρωας του αντιχουντικού αγώνα. H επίσημη εκδοχή είναι «τροχαίο δυστύχημα». Δεν την πίστεψε κανείς.


Η κηδεία του μαθητή μετατράπηκε σε μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία». Η κηδεία του Παναγούλη κατέβασε ένα εκατομμύριο κόσμο στην Αθήνα. Το κίνημα έδωσε μια μαζική απάντηση στην τρομοκρατία που προσπαθούσε να εδραιώσει η Νέα Δημοκρατία (του θείου Καραμανλή).


* Στις 16 Νοέμβρη του 1980 η αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ (δηλ. η Επαναστατική Αριστερά) επιχείρησε να σπάσει την κυβερνητική απαγόρευση για πορεία μέχρι την αμερικανική πρεσβεία. Τα ΜΑΤ μετέτρεψαν το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο. Τότε δολοφονήθηκαν η 21χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής Ιάκωβος Κουμής. Η κυβέρνηση της ΝΔ έριξε την ευθύνη στις «οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων» που «αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού». Εξίσου χλιαρός απέναντι στην αστυνομική βία υπήρξε και ο Ανδρέας Παπανδρέου –που τότε ετοιμαζόταν να γίνει κυβέρνηση. ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ έσπευσαν να ρίξουν την ευθύνη της σφαγής στους (μη κατονομαζόμενους) «2.000 προβοκάτορες» της άκρας αριστεράς. Οι ένοχοι δεν βρέθηκαν –και δεν αναζητήθηκαν- ποτέ. Σύσσωμη η αντιπολίτευση προτίμησε την «εθνική συνεννόηση» και την «υπεύθυνη» στάση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην υπάρξει αντίδραση στο όργιο βίας. Η Επαναστατική Αριστερά δεν είχε τη δύναμη να απαντήσει και αυτό το πλήρωσε με κρίση και συρρίκνωση των δυνάμεών της.


* Στις 8 Γενάρη του 1991 δολοφονήθηκε στην Πάτρα, από τον οννεδίτη τραμπούκο Γιάννη Καλαμπόκα, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας. Ο καθηγητής δολοφονήθηκε προσπαθώντας να περιφρουρήσει τις καταλήψεις των μαθητών από τους «αγανακτισμένους» πολίτες που η ΝΔ κατηύθυνε τότε ενάντια στα σχολεία. Εδώ η αντίδραση ήταν άμεση. Εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι διαδήλωναν για μέρες στους δρόμους. Η αναταραχή και η οργή που ξέσπασε παντού, άνοιξε το δρόμο για την ανατροπή της ΝΔ και του Μητσοτάκη.

Μιχάλης Καλτεζάς


Όμως, η δολοφονία που ήρθε στο μυαλό όλων μας το βράδυ του Σαββάτου 6/12 ήταν αυτή του Μιχάλη Καλτεζά. Κι αυτό γιατί οι ομοιότητες ήταν πολλές.


Πριν από 23 χρόνια, το βράδυ της 17ης Νοέμβρη 1985, μετά τη διαδήλωση του Πολυτεχνείου, ο Μιχάλης Καλτεζάς, ένας 15χρονος μαθητής, δολοφονήθηκε από τον αστυφύλακα Αθανάσιο Μελίστα με σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, κατά τη διάρκεια μικροεπεισοδίων στις παρυφές της πλατείας Εξαρχείων. Ήταν το αποκορύφωμα ενός χρόνου βίαιων «επιχειρήσεων αρετής». Οι παραιτήσεις των προϊσταμένων του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, Τσούρα και Κουτσόγιωργα, δεν έγιναν δεκτές από τον Α. Παπανδρέου. Τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο Χημείο –που καταλήφθηκε το ίδιο βράδυ- συλλαμβάνοντας 37 νέους. Το άσυλο είχε καταληθεί με την άδεια του «δημοκρατικού» ΠΑΣΟΚ. Το κέντρο της Αθήνας έζησε άγριες ώρες, με χιλιάδες αγανακτισμένους διαδηλωτές, κατάληψη του ΕΜΠ και επιθέσεις «αγανακτισμένων πολιτών», δηλαδή φασιστικών ομάδων κατά της «αναρχίας». Για μία βδομάδα, φοιτητές και μαθητές συγκρούονταν με την αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας.


Καταδικασμένος πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση, ο Μελίστας αθωώθηκε τελικά στις 25/1/1990 από το Εφετείο. Οι συγκρούσεις εκείνων των ημερών έχουν πολλά διδάγματα για το σήμερα. Το πιο χοντρό χαρακτηριστικό τους ήταν ότι, ενώ κλιμακώθηκαν πολύ γρήγορα, σταμάτησαν και καταστάλθηκαν επίσης πολύ γρήγορα, μετά από λίγες μέρες.


Έχει σημασία να θυμηθούμε τι συνέβαινε εκείνη την περίοδο. Καταρχήν ήταν επίσης μια περίοδος γενικευμένης κρίσης. Τον Ιούνη του ´85 είχε εκλεγεί για δεύτερη φορά το ΠΑΣΟΚ, με Υπουργό Οικονομίας τον Κώστα Σημίτη, που σηματοδότησε τη στροφή προς τα δεξιά. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήθελε να πάρει πίσω όσα είχε αναγκαστεί να δώσει στην πρώτη τετραετία. Ο Σημίτης εξήγγειλε τα περίφημα μέτρα «σταθεροποίησης», δηλαδή λιτότητας. Αμέσως άρχισαν οι αντιδράσεις, ενώ οι εργατικοί χώροι οργανώνονταν για αντίσταση στα μέτρα.


Ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης ήταν γεμάτοι απεργίες. Στα σχολεία επικρατούσε αναβρασμός. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πιεσμένη από τα κάτω, αναγκάστηκε να πάρει πρωτοβουλίες. Ένα τμήμα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που ήθελε να υπερασπίσει την κυβέρνηση, προσπαθούσε να μπλοκάρει τις αποφάσεις για απεργίες. Τελικά διασπάστηκαν και η ΠΑΣΚΕ και η ΓΣΕΕ. Οι συνδικαλιστές, που διαφώνησαν με τα μέτρα Σημίτη, διαγράφηκαν από το ΠΑΣΟΚ. Στις 14 Νοέμβρη, τρεις μέρες πριν το Πολυτεχνείο, έγινε γενική απεργία από Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, πολλά από τα οποία έβαζαν ζήτημα καθαίρεσης της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Τα ΜΑΤ στις 14 Νοέμβρη χτύπησαν τις απεργιακές φρουρές σε πολλούς εργατικούς χώρους. Αυτή η αποθρασυμένη αστυνομία δολοφόνησε τελικά τον 15χρονο Καλτεζά.


Όμως η νεολαία που βγήκε στο δρόμο μετά τη δολοφονία, ποτέ δεν συνδέθηκε με τις εργατικές κινητοποιήσεις και το αντίστροφο. Αντίθετα υπήρχε καχυποψία του ενός μετώπου απέναντι στο άλλο. Αυτό δεν ήταν «αυθόρμητο». Κάποιοι το δούλεψαν και ευθύνονται γι’ αυτό. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, φιλοκυβερνητική και αντικυβερνητική, με το ΚΚΕ πρώτο και καλύτερο, βολεύτηκε με τη θεωρία των «προβοκατόρων», που προκαλούν επεισόδια, για να αποπροσανατολίσει το κίνημα. Επίσημα η κυβέρνηση μίλαγε για «υπερβολή ενός αστυνομικού». Από την άλλη μεριά, οι αναρχικοί και ένα κομμάτι της επαναστατικής αριστεράς δεν προσπάθησαν να μετατρέψουν την έκρηξη σε κίνημα με στόχο τη νίκη. Έτσι οι συγκρούσεις με την αστυνομία -όντας απομονωμένες- είχαν ημερομηνία λήξης.


Σήμερα, ευτυχώς, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική στο κίνημα. Τις διαδηλώσεις σήμερα δεν τις κάνει μια απομονωμένη «άγρια νεολαία», αλλά ολόκληρη η νεολαία που έχει εξαγριωθεί με ένα σύστημα που της επιφυλάσσει ένα μαύρο παρόν γεμάτο θυσίες, για ένα πιο μαύρο μέλλον. Η ίδια νεολαία βρέθηκε στις διαδηλώσεις και τις καταλήψεις ενάντια στο άρθρο 16. Βρέθηκε πολλές φορές στις ίδιες μάχες και στις ίδιες διαδηλώσεις με τους εργαζόμενους, τους δασκάλους και καθηγητές της, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στη λιτότητα. Οι ίδιες οι κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών δείχνουν πως καμιά διάσπαση δεν υπάρχει σήμερα ανάμεσα στα κινήματα όλων των χώρων και ηλικιών. Αυτό μπορεί να δώσει συνέχεια στην οργή που εκφράζεται στους δρόμους, με καταλήψεις στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς και απεργιακή κλιμάκωση ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων.


Η ιστορία, έλεγε ο Μαρξ, επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα ή σαν τραγωδία. Στόχος μας σαν Αριστεράς σήμερα είναι να μετατρέψουμε σε τραγωδία, για την κυβέρνηση της ΝΔ και το κράτος της, τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Και σήμερα ΜΠΟΡΟΥΜΕ.


Κατερίνα Παρδάλη

Από την Εργατική Αριστερά (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1534&Itemid=42)

Αρχισες και συ τα κατεβατα μανιφεστα? :D :D