THMMY.gr

Η Ελληνική Αστυνομία εκσυγχρονίζει πλέον το οπλοστάσιό της. Τώρα απλά ψεκάζει τους συμμετέχοντες των «οχλοκρατικών συναθροίσεων» με μια διαδικασία που φέρνει στο νου διαφήμιση για κατσαριδοκτόνο. Κάθε διμοιρία των Ειδικών Δυνάμεων έχει και την «φυσούνα» της, όπως λέγεται το νέο όπλο.
 Παρά την πασιφανώς ευφημιστική ονομασία τους (δακρυγόνα), τα χημικά αέρια που χρησημοποιούνται ως μέσα καταστολής δεν είναι παρα μια κάπως πιο ήπια εκδοχή ορισμένων απ’τα θανατηφόρα χημικά όπλα, η χρήση των οποίων σε πολεμικές συρράξεις απαγορέυεται αυστηρά απ’ το Διεθνές Δίκαιο...
 Η φρίκη του Ά παγκοσμίου πολέμου υποχρέωσε τη διεθνή κοινότητα να σκεφτεί τρόπους αντιμετώπισης αυτών των νέων όπλων που σκόρπισαν το θάνατο στα ευρωπαϊκά πεδία των μαχών. Με το πρωτόκολλο της Συνθήκης της Γενεύης του 1925, θεσμοθετήθηκε η πρώτη διεθνής απαγόρευση των χημικών όπλων. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Γενεύης απαγορεύεται απόλυτα οποιαδήποτε χρήση χημικών αερίων ή άλλων χημικών ή βιολογικών όπλων στην διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων, ενδεχόμενη δε παραβίαση αυτού του κανόνα συνιστά έγκλημα πολέμου.
 Το 1969 αποφασίστηκε απ’ τον Ο.Η.Ε. και η υπαγωγή των δακρυγόνων ουσιών (CS,CN,CR,OC) στην κατηγορία αυτών των απαγορευμένων όπλων. Παρά τις αλλεπάληλες αποφάσεις για κατάργηση και απαγόρευση των δακρυγόνων, άπειρες φορές χρησημοποιήθηκαν κατά κόρον με αποτέλεσμα να το θεωρούμε ως μια «συνηθισμένη, καθημερινή και απλή τακτική» των Δυνάμεων της Τάξης.
 
 
ΔΟΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
 
 Ο οποιοσδήποτε υφίσταται τον ψεκασμό αυτομάτως μπαίνει σε κίνδυνο αντίστοιχο με το οποιοδήποτε πειραματόζωο. Οι χημικές ουσίες που περιέχουν οι αστυνομικές φυσούνες, είτε μεμονομένες, είτε σε ανάμιξη, προκαλούν σοβαρότατες και μακροχρόνιες επιδράσεις. Οι κυριότερες χημικές ενώσεις που περιέχουν τα δακρυγόνα είναι :
-CN (Chloroacetophenone) Είναι η πιο συνηθισμένη χημική ουσία. Παρασκευάστηκε πρώτη φορά το 1871 απ’ τον Γερμανό χημικό Γκρέμπε. Πρωτοχρησημοποιήθηκε απο τον αμερικανικό στρατό στα τέλη του Ά Παγκοσμίου πολέμου. Οι χημικές ιδιότητες της ένωσης αυτής είναι κατάλληλες για πολεμική χρήση: είναι στερεό σε θερμοκρασία δωματίου και εξατμίζεται μόνο με την θερμότητα της έκρηξης.
-CS (Orthochlorobenzalmalononitrile) Δημιουργήθηκε απο δυο Βρετανούς το 1928. Η παραγωγή του ως χημικού όπλου ξεκίνησε την δεκαετία του ΄50 στην εταιρεία C.D.E.E. στο Πόρτον της Αγγλίας. Η πρώτη εφαρμογή έγινε απο τα βρετανικά στρατεύματα στην Κύπρο το 1961 και έπειτα στην Β.Ιρλανδία. Αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό το CN , όταν παρατηρήθηκε οτι το CN προκαλεί κάποιο εθισμό σ’ αυτούς που το υφίστανται και έτσι μειώνεται η επίδρασή του. Προκαλεί έντονο ερεθισμό στα μάτια και τα ανώτερα αναπνευστικά όργανα. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δημιουργείται έντονο κάψιμο, πόνος και φλεγμονή. Οδηγεί σε ανικανότητα αντίδρασης, προκαλεί πανικό, το άτομο δεν είναι ικανό ούτε να εισπνεύσει, ούτε να εκπνεύσει.
-CR (Dibenz-1,4-oxazepin) Αναπτύχθηκε απ’ την ίδια Αγγλική εταιρεία το 1962. Κρατείτε μεγάλη μυστικότητα για τις ακριβείς ιδιότητές του, λέγεται όμως πως είναι αποτελεσματικότερο απο το CN και το CS.
-OC (Oleoresin Capsimum) Παρασκευάστηκε το 1930. Πρωτοχρησημοποιήθηκε απο την αστυνομία των Η.Π.Α. τη δεκαετία του ΄70. Μετά το 1989 χρησημοποιείται μαζικά απο το F.B.I. Η άμεση επίδρασή του ειναι ανεξέλεγκτος βήχας και έντονο πνίξιμο. Τα βλέφαρα ανοιγοκλείνουν με σπασμούς. Προκαλεί σοβαρό κάψιμο στα μάτια και τα δάκρυα που πέφτουν εξαπλώνουν τον πόνο και το τσούξιμο σε όλο το εκτεθειμένο δέρμα. Η δράση του είναι ταχύτατη (3-15δευτερόλεπτα) και οι άμεσες συνέπειές της διαρκούν 20-30λεπτα.
 -CN/CS, CN/OC, CS/OC. Η ανάμιξη των παραπάνων «δημοφιλών» χημικών όπλων επιτείνει την δηλητηριώδη δράση τους.
 
 
 Το πιο δηλητηριώδη χημικό απο τα παραπάνω είναι το CS. Νεότερες έρευνες και εργαστηριακά πειράματα κατέληξαν στο συμπέρασμα οτι τα αποτελέσματα της ουσίας αυτής είναι πιο επικίνδυνα και πολύπλοκα. Σε υψηλές συγκεντρώσεις προκαλούνται μόνιμες βλάβες στους οφθαλμούς, ιδιαίτερα στον κερατοειδή. Αν το δακρυγόνο έρθει σε άμεση επαφή με τους ιστούς , προκαλείται βαριά βλάβη και νέκρωση στον κερατοειδή χιτώνα , ακόμα και απώλεια των οφθαλμών. Επίσης βλάβες στην επιδερμίδα, ερύθυμα, οίδημα, βαρια αλλεργική φλεγμονή, εγκαύματα, ζαλάδα και ασφυξία. Διατάραξη των χρωμοσωμάτων, γεννετική μετάλλαξη και αύξηση του αριθμού των ανώμαλων χρωμοσωμάτων. Οι κίνδυνοι σωρευτικής έκθεσης αυξάνονται εξαιτίας του εθισμού στο CS.
 Μια ομάδα πανεπιστημιακών του Χάρβαρντ, το 1989, επισήμανε οτι η πιθανότητα η κυανιούχα ρίζα της σύνθεσης του CS να εξελιχθεί σε κυάνιο, μολύνοντας τους ανθρώπινους ιστούς, παραμένει «αντικείμενο διαφωνίας». Ιδιαίτερα ανησυχητικές έκριναν τις πληροφορίες απο την Παλαιστίνη, οτι η χρήση CS συνδέεται με αύξηση στις αποβολές και γεννήσεις νεκρών παιδιών. Μια άλλη λεπτομέρεια αφορά την αθροιστική του ιδιότητα. Οι ποσότητες του δηλητηρίου που δέχεται ο οργανισμός μας διατηρούνται στο χρόνο και προστίθενται η μια στην άλλη με ανυπολόγιστες επιπτώσεις. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που οδήγησε στην απαγόρευση του φυτοφαρμάκου DDT.
 Μια έκθεση του 2000 του Ευρωκοινοβουλίου αναφέρει : «Σε υψηλά επίπεδα έκθεσης, τοξικολογικές μελέτες σχετικές με την εισπνοή, δείχνουν οτι το CS μπορεί να προκαλέσει χημική πνευμονία και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα (τα θύματα πεθαίνουν πνιγμένα στα ίδια τους τα πνευμονικά υγρά). Επίσης πολύωρη έκθεση οδηγεί σε δυσλειτουργία των αεροφόρων οδών.
 Μελέτες στομαχικής τοξικολογίας επισημαίνουν την ευκολία με την οποία προκαλεί σοβαρή διατρητική γαστρεντερίτιδα. Έκθεση ακόμα και σε χαμηλή συγκέντρωση CS ανεβάζει την πίεση της κυκλοφορίας και υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος βλάβης στην υγεία ενηλίκων που βρίσκονται σε υπερένταση ή εχουν μη εντοπισμένο ανεύρισμα. Σε αρκετά υψηλά επίπεδα έχει συσχετιστεί με καρδιακή ανεπάρκεια, ζημιά στο συκώτι και θάνατο. CS απο βομβίδες έχει επίσης προκαλέσει οξέα μαζικά χημικά εγκαύματα.
 Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις των χημικών είναι και οι περισσότερο επικίνδυνες : καρκινογενέσεις (κυρίως καρκίνος των πνευμόνων), τερατογενέσεις, γεννετικές μεταλλαγές, προβλήματα κληρονομικότητας και αναπαραγωγής, αναπνευστικές ασθένειες, σχηματισμός όγκων.
 Στην διεθνή βιβλιογραφία, δίπλα στις μακροπρόθεσμες συνέπειες , αναφαίρονται και άμεσοι θάνατοι που έχουν προκληθεί απο την χρήση δακρυγόνων. Το 1965 κάτοικοι ενός βιετναμικού χωριού υπέστησαν επίθεση με δακρυγόνα απ’ τους αμερικανούς πεζοναύτες. 35 πέθαναν και 7 τυφλώθηκαν. Επίσης ένα άτομο στο Αμβούργο το 1960, 3 άτομα το 1975 στις φυλακές της Ν.Υόρκης, ένας νεαρός διαδηλωτής στο Μπρόκντορφ της Γερμανίας το 1986, δυο Κορεάτες φοιτητές το 1987.
 Στα προσφυγικά στρατόπεδα της κατεχόμενης Παλαιστίνης, μεταξυ Δεκεμβρίου ΄87 και Οκτωβρίου ΄88, 68 άτομα, στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά, βρήκαν το θάνατο απο εισπνοή υπερβολικής ποσότητας δακρυγόνων , απ’ αυτά που έριχνε ο ισραηλινός στρατός για να καταστείλει την Ιντιφάντα. Αλλα και στη χώρα μας, δυο απ’ τα θύματα του Πολυτεχνείου του 1973, αναφαίρονται ως θύματα απο την ίδια αιτία.
 Η χρήση των «εκσυγχρονιστικών» ψεκαστηρίων (pepper spray), αποδεικνύεται εξίσου επικίνδυνη. Απο το 1992 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 60 τουλάχιστον θάνατοι συλληφθέντων στις Η.Π.Α. Ο πρώτος νεκρός απο «φυσούνα» καταγράφηκε στη Βρετανία το 1996.
 Η πλέον εγκληματική πράξη απ’ τις δυναμεις καταστολής του Κράτους είναι η χρήση χημικών-δακρυγόνων σε κλειστούς χώρους.
 
 
 
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ
 
 Η εκτόξευση της δακρυγόνου ουσίας δεν επηρρεάζεται απο την βροχή ή την θερμότητα, φτάνει δε σε απόσταση 20-30 μέτρα ανεξαρτήτως της φοράς του ανέμου, ακολούθως δε διαχέεται ανάλογα με την φορά και την ένταση αυτού , φθάνοντας σε απόσταση 100-200 μέτρων. Η περιοχή που δέχεται το πέρασμα της «φυσούνας» παραμένει απλησίαστη για πεντε-έξι τουλάχιστον ώρες μετά τον αρχικό ψεκασμό. Η πυκνή χρήση του CS μπορεί να μολύνει μια αστική περιοχή για περιόδους που κυμαίνονται απο λεπτά μέχρι μήνες. Η μικροσωματιδιακή χρήση του καταλήγει σε διατήρηση της ουσίας και ως εκ τούτου μπορεί να καταστήσει προβληματικό τον καθαρισμό απο την μόλυνση, ειδικά όταν πρόκειται για κλειστούς ή περιορισμένους χώρους.
 
 
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
 
 Δεν υπάρχει καμιά νομική βάση στον παράλογο ισχυρισμό οτι αυτό το όπλο που απαγορεύεται μεταξύ εμπόλεμων κρατών , είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε συγκρούσεις (διαδηλώσεις, εξεγέρσεις) στο εσωτερικό ενός κράτους. Τα δακρυγόνα και τα ασφυξιογόνα μέσα που χρησημοποιούν οι αστυνομικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, δεν είνα τίποτα άλλο παρα χημικά όπλα για εσωτερική χρήση, που θα ΄πρεπε να απαγορευτούν για τους ίδιους λόγους που απαγορεύονται τα πολεμικά χημικά όπλα. Εξαιρούνται απο την απαγόρευση, όχι γιατί είναι λιγότερο δραστικά, αλλα επειδή ο πόλεμος με τον «εξωτερικό εχθρό» έχει κανόνες, ενώ ο πόλεμος στο κοινωνικό-ταξικό πεδίο με τον «εσωτερικό εχθρό» μπορεί να είνα ανεξέλεγκτος

Τα παρακάτω μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου (http://asterakixp.blogspot.com (http://asterakixp.blogspot.com)),όπου θα βρείτε και ένα σύνδεσμο όπου περιγράφεται πώς μπορείτε να προφυλαχθείτε από την επίδραση των χημικών,ποιες ομάδες είναι πιο ευπαθείς κλπ... (http://radiofono.eng.auth.gr/image (http://radiofono.eng.auth.gr/image))


Δακρυγόνα/ασφυξιογόνα:

Το δακρυγόνο ανακαλύφθηκε από κάποιους αμερικάνους χημικούς στα 1928. Αναπτύχθηκε σαν όπλο στη διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου αλλά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ. Την πιο συχνή του χρήση όμως βρήκε στα επόμενα χρόνια από τις κατασταλτικές δυνάμεις των κρατών ενάντια σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του "εσωτερικού εχθρού". Η χρήση του αποσκοπεί στο να καταστήσει το "θύμα" ανίκανο να αντισταθεί ή να ξεφύγει ώστε να περάσει υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της τάξης. Οι πιο κοινοί τύποι δακρυγόνων/ασφυξιογόνων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι οι: CS (o-chlorobenzylidenemalononitrile) και CN (w-chloroacetophenone). Κάποιες συνέπειες της έκθεσης του οργανισμού σ' αυτά είναι: έντονος ερεθισμός των ματιών που προκαλεί δάκρια ή και προσωρινή τύφλωση, ερεθισμός των βλενογόννων της μύτης, της τραχείας, των πνευμόνων, βήχας, ερεθισμός του λάρυγγα και του στομάχου, τάση για εμετό, πιθανότητα διάρροιας, άγχος-αύξηση των σφιγμών, εφίδρωση, δερματικοί ερεθισμοί. Σε περιπτώσης εισπνοής μεγάλης ποσότητας, έχει καταγραφεί σε τοξικολογική μελέτη ακόμη και χημική πνευμονίτιδα αλλά και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα, καρδιακές προσβολές, γαστρεντερίτιδα, ηπατοκυτταρικές λοιμώξεις, θάνατοι. Το CS ιδιαίτερα, είναι αλκαλικός διαλύτης σουλφυδρυλικών ομάδων και πιθανόν του DNA. Ενδέχεται λοιπόν να προκαλεί ακόμα και γενετικές μεταλλάξεις.
Η έξαρση των συμπτωμάτων ευνοείται πάντως με τη θερμότητα ή την ξηρασία, ενώ ακόμη και μικρές ποσότητες δακρυγόνου μπορούν να επιφέρουν προσωρινά έντονη δυσφορία σε πολλούς ανθρώπους, πράγμα που το καθιστά κι ένα από τα καθιερωμένα όπλα για τον έλεγχο του πλήθους. Χαρακτηριστική είναι η πρώτη αντίδραση του οργανισμού, βλεφαροσπασμοί, αίσθηση καψίματος και σωματικού πόνου. Συνήθως εκτοξεύονται ως κάνιστρα από ειδικά όπλα κάποια από τα οποία ρίχνουν και 4-5 βλήματα διασποράς. Μην επιχειρήσεις να πιάσεις το βλήμα με γυμνά χέρια γιατί είναι υπερβολικά θερμό, ενώ ο χρόνος που χρειάζεται για να πεταχτεί πίσω αρκεί για να επιδράσει πάνω σου αποτελεσματικά. Μπορεί επίσης να ψεκάζονται από σπρέυ χειρός ή από φισούνες σε μέγεθος πυροσβεστήρα. Στην περίπτωση αυτή μπορούν να προκαλέσουν μέχρι και εγκαύματα πρώτου βαθμού.


Φροντίδα:

Αυτό που επιφέρει συνήθως η έκθεση στο CS ή το CN είναι ερεθισμός των ματιών και της τραχείας, βλεφαροσπασμοί, δάκρυα, βήχας, φτάρνισμα, ρινική καταρροή, μαζί με μια αίσθηση καψίματος στο εκτεθειμένο δέρμα και στο στόμα. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ναυτία, τάσεις για εμετό, φωτοφοβία, πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως εξαφανίζονται λίγες ώρες μετά την έκθεση. Η δυσφορία συνήθως κρατά για μισή το πολύ ώρα, ενώ το σπρέυ πιπεριού μπορεί να ενοχλεί ακόμη και μετά από 2 ώρες. Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η πρόσβαση σε κάποιο μέρος με καθαρό αέρα, απομάκρυνση από το σημείο όπου έχει πέσει ή έχει ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο και το ξέπλυμα της επιδερμίδας και των ματιών. Άτομα με διεγνωσμένα αναπνευστικά προβλήματα όπως άσθμα ή εμφύσημα πρέπει να είναι πολύ πιο επιφυλακτικά καθώς ρισκάρουν μια επιδείνωση ή και μονιμοποίηση του προβλήματος σε περίπτωση έκθεσής τους. Το ίδιο όσον αφορά άτομα που φορούν φακούς επαφής, καθώς οι ουσίες που προκαλούν ερεθισμούς παγιδεύονται πίσω απ' τους φακούς κι έτσι παρατείνεται η έκθεση σ αυτές. Αν ωστόσο φοράς φακούς μην τους πιάσεις παρά μόνο με καθαρά δάχτυλα, μην τους τρίψεις, μην τους πιέσεις.
Όταν λοιπόν πέσει ή ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο μην πανικοβάλλεσαι και μη τρίψεις τα μάτια σου. Έχε στο μυαλό σου ότι αυτό δεν είναι και το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Παρά την σύγχυση και τον πανικό, μπορείς να βρείς κάποια ανοιχτωσιά να καταφύγεις. Μείνε ψύχραιμος και ανάπνεε αργά. Θυμήσου ότι είναι μόνο προσωρινό. Καθησύχασε τους διπλανούς σου αν έχουν καταληφθεί από τον πανικό. Στη συνέχεια, ξέπλυνε το πρόσωπο με ένα διάλυμα αποτελούμενο κατά 50% από νερό και 50% από βασικό διάλυμα (π.χ. Maalox) που θα έχεις παρασκευάσει από πριν, ή άφθονο νερό. Μην καταπιείς! Φύσηξε επίμονα την μύτη σου, ξέπλυνε το στόμα, φτύσε. Στάσου σε κάποιο σημείο με καθαρό αέρα, με το πρόσωπο προς την μεριά του ανέμου. Αργότερα, καλό είναι να κάνεις ένα ντους με δροσερό νερό και σαπούνι. Ξέπλυνε προσεκτικά το κεφάλι, ούτως ώστε το νερό από τα μαλλιά σου να μην τρέχει στα μάτια. Κλείσε τα ρούχα που φορούσες σε σακούλες μέχρι να τα πλύνεις, με ισχυρό βασικό (μη-όξεινο) απορρυπαντικό. Πίνε άφθονο νερό. Σε περίπτωση που αντιληφθείς μακροχρόνια συμπτώματα, όπως ερεθισμούς των ματιών ή αναπνευστικά προβλήματα κάποιες μέρες μετά, αναζήτησε ιατρική βοήθεια. Τις επόμενες μέρες, πίνε άφθονο νερό, ακόμη καλύτερα στίβοντας μέσα λίγο λεμόνι. Κοιμήσου αρκετά και απόφευγε το τσιγάρο, το αλκοόλ, την καφείνη, τα τηγανητά/λιπαρά γεύματα: Βοήθησε το συκώτι σου να αποβάλλει τα τοξικά.

Πρόληψη:

Καλύπτουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας, ιδιαίτερα αν έχουμε κάποιο έγκαυμα, ξεφλούδισμα από τον ήλιο κλπ, δεν το αφήνουμε σε καμία περίπτωση εκτεθειμένο. Χρησιμοποιούμε αντηλιακό (βασικό) και σε καμμία περίπτωση λοσιόν/έλαια κλπ γιατί παρατείνουν την επίδραση των δακρυγόνων. Στο εμπόριο μπορούν να βρεθούν ειδικές αντι-ασφυξιογόνες μάσκες (οι καλύτερες είναι αυτές που καλύπτουν ολόκληρο το κεφάλι, με φίλτρα τύπου ΝΑΤΟ, ενώ σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παίρνουμε τις παλιού τύπου οι οποίες περιέχουν ασβέστιο στα φίλτρα), ωστόσο, η κατοχή μιας τέτοιας μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας σε μια πιθανή προσαγωγή, εξακρίβωση κλπ. Εναλλακτικά, μπορούμε να έχουμε γυαλάκια κολυμβητηρίου, ή στην χειρότερη περίπτωση ένα καθαρό μαντήλι, ακόμα και ελαφρώς ποτισμένο στο διάλυμα Maalox, ώστε να καλύπτει την μύτη και το στόμα μας.