Print Page - Επιτυγχάνοντας Αποτυχώς

Εγκαινιάζοντας τον τομέα αυτό του forum παραθέτω ένα άρθρο της Φοιτητικής εφημερίδας "ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ".Πολλοί εκ των Ηλεκτρολόγων θα το βρούν ενδιαφέρον. ???
*********************************************

ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΤΥΧΩΣ

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Οκτώβριος 2003.Η εξεταστική θεωρητικά τελείωσε και τα μαθήματα ξαναρχίζουν.Ξεκινά λοιπόν για ακόμη μια φορά η καταμέτρηση της οδύνης: 2 απ΄το πρώτο έτος,2 απ?το δεύτερο,3 απ΄το τρίτο βάλε και κάτι επιλογής που παράπεσαν κάπου ανάμεσα στο 4ο και 5ο εξάμηνο. . .Είναι γεγονός!Θα βλέπεις το Λευκό Πύργο για ένα χρόνο παραπάνω!Κρύος ιδρώτας σε περιλούζει, σκέφτεσαι πώς θα το ανακοινώσεις στους χρηματοδότες σου, ξαναπροσθέτεις τα μαθήματα!Τα ίδια.Είμαι ένας αποτυχημένος φοιτητής αναλογίζεσαι και το μυαλό σου δε λέει να ξεκολλήσει από παρόμοιες σκέψεις.Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα αποτυχίας,που αρκεί ωστόσο να κατακρημνίσει το ηθικό μας.

Κι όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που επιδίωξαν μια «κατάσταση»
αποτυχίας από την αρχαιότητα ακόμη.Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Ηράκλειτου.Λέγεται πως ο Ηράκλειτος ήταν στην ακμή του γύρω στο 500-504 π.Χ. Γιος του Βλόσωνος γεννήθηκε στην Έφεσο και ήταν εξέχον μέλος της οικογένειας που κυβερνούσε την τότε ισχυρή πόλη-κράτος της Μ.Ασίας.Σε νεαρό στάδιο της ζωής του έστρεψε την πλάτη του στην προοπτική να βασιλεύσει και προτίμησε μία ζωή ασκητισμού στα γύρω βουνά,νοητικής αναζήτησης και μελέτης των φυσικών νόμων.Το να εκχωρήσει κανείς την κληρονομική του θέση στην ιεραρχία της κοινότητας του ήταν κάτι το απίστευτο!Περιφρονούσε μάλιστα τόσο τους λοιπούς «επιτυχημένους» συμπολίτες του, που όταν αυτοί νομοθετούσαν αυτός προτιμούσε να παίζει αστραγάλους με παιδιά στο ιερό της Αρτέμιδος.Φυσικά οι πράξεις του αυτές προκαλούσαν αισθήματα κυνικότητας και δυσπιστίας προς το πρόσωπο του.

2500 χρόνια μετά,όσοι τον μελέτησαν στέκουν με δέος μπροστά στο μεγάλο αυτό Φιλόσοφο.Είναι δε θαυμαστό πως οι περισσότερες ρήσεις του συμπίπτουν νοηματικά με ινδουϊστικές διδαχές που αποτελούν «λόγο θεού» και οδηγό βίου για εκατομμύρια ανθρώπων σήμερα.Αυτό βέβαια που μπορεί να ενδιαφέρει εμάς είναι όχι ο ορισμός της αποτυχίας μέσα στα σημερινά κοινωνικά πλαίσια, αλλά το πώς και γιατί ο Ηράκλειτος επέλεξε αρχικά μία τρομερή «αποτυχία», για να επιτύχει μία αιώνια θέση στην παγκόσμια διανόηση.

Τη μέθοδο την αποκαλύπτει ο ίδιος σε μία από τις 125 περίπου ρήσεις του: «ΠΑΝ ΓΑΡ ΕΡΠΕΤΟΝ ΠΛΗΓΗΙ ΝΕΜΕΤΑΙ»(1). «Όλα τα ζώα που έρπουν στη γη καθοδηγούνται στη βοσκή με κεντρίσματα» δηλαδή, ή κατ?άλλους, «τα ζώα καθοδηγούνται μόνο με το μαστίγιο».Εκ πρώτης όψεως ξαφνιάζει αυτή η ρήση γιατί φαίνεται ασύνδετη με αυτό που πραγματευόμαστε.Έχει άραγε η λέξη ερπετό την ίδια έννοια για εμάς και τον Ηράκλειτο;Αρχικά η λέξη αυτή σήμαινε τετράποδο ζώο.Με την πρώιμη ομηρική έννοια της, τη χρησιμοποιούσαν οι θεοί όταν αναφέρονταν στους ανθρώπους.Συνεπώς στην παραπάνω ρήση έχει διττή έννοια.Είτε είναι κανείς βόδι,άλογο ή άνθρωπος, μερικές φορές χρειάζεται ένα γερό «κόλαφο» για να αναγκαστεί να προσέξει τι συμβαίνει γύρω του.Ας έλθουμε στην καθημερινότητά μας.

Ένα από τα πράγματα που «πλήττουν» τη σκέψη μας, σύμφωνα με τον Roger Von Oech,είναι η αποτυχία ? μας βγάζει από τη ρουτίνα μας και μας αναγκάζει να αναζητήσουμε καινούριες προσεγγίσεις.Συχνά, μόνον όταν κάτι αποτυγχάνει τραβά την προσοχή μας.Τότε συνειδητοποιούμε πως η τρέχουσα προσέγγισή μας δεν αποδίδει και πρέπει να βρούμε νέες πιο αποδοτικές λύσεις.Ένας μηχανικός θα έλεγε πως λειτουργούμε με την αρχή της αρνητικής ανάδρασης: όταν τα πράγματα βαίνουν ομαλά δεν τα σκεφτόμαστε.Μόνο όταν κάτι μεταβληθεί σπεύδουμε σε αντιστάθμιση για να επέλθει η ευστάθεια.Για παράδειγμα, όταν το υπερδεξαμενόπλοιο Exxon Valdez προσάραξε στην Αλάσκα, μολύνοντας τις ακτές με εκατομμύρια λίτρα πετρελαίου, η πετρελαιοβιομηχανία αναγκάστηκε να επανεξετάσει και να κάνει αυστηρότερους τους κανονισμούς μεταφοράς.Μετά από την έκρηξη στο διαστημικό λεωφορείο Challenger, η NASA άλλαξε αρκετούς από τους κανονισμούς ασφαλείας.

Πράγματι, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αλλάζουν όταν «δουν το φως».Αλλάζουν όταν «νιώσουν το τσούξιμο».Και είναι αυτό αφύσικο;Ας ψάξουμε για την απάντηση κοιτώντας μέσα μας.Ο οργανισμός μας νυχθημερόν παλεύει να διατηρήσει την ομοιόστασή του.Αν ήταν στο χέρι του δε θα γερνούσε ποτέ, απλά επειδή δε θέλει να αλλάξει.Η φυσική του ορμή είναι η αδιαφορία για το τι είναι καλύτερο ή χειρότερο.Αρκεί που έχει την ομοιόστασή του.Οποίος συντηρητισμός!Με την αλλαγή του καιρού όμως έρχονται και οι πρώτες λοιμώξεις. . . Συναγερμός στο ανοσοποιητικό!Επικές μάχες δίνονται μεταξύ λευκών αιμοσφαιρίων και βακτηρίων,αντισωμάτων και ιών.Ο οργανισμός ξεβολεύεται για λίγο ? το νιώθουμε για τα καλά ? ωστόσο δεν επαναπαύεται μετά τη «νίκη» του.Παράγει πυρετωδώς νέα αντισώματα - λύσεις για τους μελλοντικούς ίδιου τύπου εισβολείς που θα δεχθεί.Είναι φυσικό λοιπόν και η πνευματική μας ιδιοσυγκρασία(ως όντων που υπόκεινται στη φθορά) να διέπεται από τις ίδιες αρχές.Αυτό αντικατοπτρίζεται στην καθημερινή μας ζωή.Ας κοιτάξουμε τώρα γύρω μας προς τον κόσμο,μέρος του οποίου αποτελούμε.Το διαμερισμά μας,τη γειτονιά μας, την πόλη μας.Ή και πιο μακροσκοπικά: τη Γη μας,το ηλιακό μας σύστημα,τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, το Σύμπαν.Δε λειτουργούν όλα αυτά με αρνητική ανάδραση;Στις «αποτυχίες» δεν οφείλουν την εξέλιξη και την αρμονία τους(ως προς το σύνολο);

Βλέπουμε λοιπόν, πως ο Ηράκλειτος χιλιάδες χρόνια πριν τον Νεύτωνα διατύπωσε, αλληγορικά βέβαια, την αρχή Αιτίου-Αιτιατού.Μόνο που «μαθαίνουμε» Νεύτωνα ενώ «νιώθουμε» Ηράκλειτο.Έστω λοιπόν, πως η επιτυχία είναι το αιτιατό.Ποιό θα πρέπει να είναι το αίτιο;Σίγουρα το ερώτημα αυτό προβλημάτισε πολύ τον προσωκρατικό φιλόσοφο.Θυμάστε ποιά απάντηση έδωσε; «ΠΛΗΓΗ» δηλαδή κέντρισμα.Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί και ως τάση και ως γνωστόν η τάση προκαλεί ροή ρεύματος.Συνεπώς εάν θέλουμε να επιτύχουμε, πρέπει να ορίσουμε την αποτυχία ως τάση,τάση που με το ρεύμα που προκαλεί «φορτίζει» τη θέλησή μας ,μας ωθεί να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που συναντούμε και το κυριότερο: μας εξελίσει, μας δίνει γνώση για το μέλλον.Και αυτό που ο Ηράκλειτος ονοματίζει πληγή,η κοινωνία αποτυχία και ένας άσημος μηχανικός τάση άλλοι το ονόμασαν μούσα ,θεία έμπνευση ,αιτία πολέμου , ιδεολογία . . .Ενώ λοιπόν αρχικά η αποτυχία είναι τραυματική, τελικά αποδεικνύεται συχνά ευεργετική.Μας υποχρεώνει να αντιληφθούμε τις ικανότητες και τις αδυναμίες μας ως άτομα.Μας αναγκάζει να βγούμε έξω απ?το κλουβί μας και να παλέψουμε.Η ιστορία έχει πάμπολα παραδείγματα ανθρώπων που μεγαλούργησαν ως «πληγοίσι νεμόμενοι».

Είναι καλή η επιτυχία;Η απάντηση δεν είναι πάντοτε εμφανής.Όπως η αποτυχία μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό,έτσι και η επιτυχία μπορεί να έχει άσχημα αποτελέσματα.Μπορεί να γίνουμε αυτάρεσκοι και να σκεφτούμε, «όλα πάνε καλά, γιατί να τα αλλάξουμε;».Έτσι σταματούμε να δοκιμάζουμε νέες διαδρομές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο.Εύστοχα εδώ μπορούμε να αναφέρουμε τους λεγόμενους «super stars».Πόσοι απ?αυτούς που θεωρήθηκαν επιτυχημένοι δεν πέθαναν άσημοι και πτωχοί;Μήπως μια τέτοια νοοτροπία τους έριξε από το «θρόνο» τους;Τι συμβαίνει όμως αν ακολουθήσουμε αντίστροφη πορεία;Μπορούμε να βρούμε σήμερα σύγχρονα παραδείγματα;Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που επιδιώκουν τεχνητές αποτυχίες για να πετύχουν τελικώς το σκοπό τους;Ίσως σε μερικούς να φανεί άστοχο το ερώτημα.Ξανασκεφτείτε το.Είναι λίγοι αυτοί που εσκεμμένα βουλιάζουν τα καράβια τους προκειμένου να εισπράξουν την ασφάλεια και να εξελίξουν περαιτέρω την εταιρεία τους;Είναι λίγοι αυτοί που αποσταθεροποιούν συστήματα(οικονομικά ή πολιτικά), με μεγάλο κόστος, προκειμένου να γίνουν οι επόμενοι διαχειριστές τους;Αν αντικαταστήσει κανείς τα δεδομένα του χτυπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου στη Ν.Υ., στην «εξίσωση» (1) του Ηράκλειτου, τί αποτελέσματα μπορεί άραγε να έχει για τις μεταβλητές «ποιος υποκίνησε» και «τι πέτυχε», πέρα από τα οφθαλμοφανή;Είναι λίγοι αυτοί που ψαλιδίζουν τα μαλλιά τους προκειμένου να μεγαλώσουν γρηγορότερα;

Πολλές φορές αναζητούμε
βελτιώσεις μόνο όταν απειλείται η επιτυχία μας.Ένα καλό παράδειγμα προς επίρρωση, είναι το «Σύνδρομο του Πλοίου», που πήρε το όνομά του από την έκρηξη μεταρρυθμίσεων στη ναυπηγική, τον 19ο αιώνα.Μόνο όταν έγινε προφανής η ολοκληρωτική επικράτηση του ατμόπλοιου στη θάλασσα έναντι του ιστιοφόρου, το πλοίο έφτασε στο αποκορύφωμα της απόδοσής του.Μπροστά στην πρόκληση του ατμού, τα πλοία μείωσαν τη διάρκεια του μέσου διάπλου του Ατλαντικού από Ευρώπη προς Αμερική από 35 ημέρες το 1839, σε 24 το 1860.Πολλές από τις αλλαγές που κατέστησαν δυνατή αυτή την αύξηση της ταχύτητας, μπορούσαν να είχαν λάβει χώρα δεκαετίες νωρίτερα.Μόνο όμως όταν ένιωσαν την απειλή οι πλοιοκτήτες προέβησαν σε δράση.

Για να επιτύχουμε,λοιπόν,ίσως πολλές φορές πρέπει να εναντιωθούμε ή να καταργήσουμε εκείνα ακριβώς που συμβάλλουν στην εως τώρα επιτυχία μας.ʼλλωστε κάθε πράξη δημιουργίας είναι πάνω απ?όλα μια πράξη καταστροφής!Γι?αυτό ας μην γκρινιάζουμε και ας μην αγχωνόμαστε για τα μαθήματα ή τα άλλα που χάθηκαν.Να ευχόμαστε μόνο το ταξίδι να?ναι μακρινό και πλούσιο με . . . μέτρο πάντα. . .

Σαββίδης Γ.
τ.Η.Μ&Μ.Υ

THMMY.gr

Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα => Φιλόσοφοι Μηχανικοί - Μηχανικοί Φιλόσοφοι => Topic started by: Zorbas-E- on October 25, 2003, 17:06:32 pm