THMMY.gr

Κηδεύει τον άντρα της, μετά από 32 χρόνια
Πέφτει σήμερα, παραμονή της θλιβερής επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο πριν από 34 χρόνια, η αυλαία της πολύχρονης οδύσσειας της Χαρίτας Μάντολες, από το χωριό Ελιά της κατεχόμενης Κερύνειας.
Στο νέο κοιμητήριο Λεμεσού, θα βρουν επιτέλους ηρεμία ο πατέρας της, Νεόφυτος Δαμασκηνός, ο σύζυγός της, Ανδρέας Μάντολες, και οι δύο γαμπροί της, Θεόδωρος Αχιλλέως και Φοίβος Κυπριανού, που για 32 χρόνια ήταν καταχωρημένοι στη λίστα των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής στη Μεγαλόνησο. Όπως τελικά αποδείχθηκε, όλοι τους εκτελέστηκαν από άνδρες του 50ου Συντάγματος Πεζικού του συνταγματάρχη Ιμπραχίμ Καραογλάνογλου.
Για 32 χρόνια η οικογένεια της Χαρίτας Μάντολες ζούσε στο σκοτάδι της άγνοιας και των αμφιβολιών για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Η ίδια ήταν αυτόπτης μάρτυρας της τραγωδίας, χωρίς όμως να γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη.
Μεσημέρι 22/7/1974, μαζί με πολλούς συγχωριανούς της, η ίδια συνελήφθη από τα τουρκικά στρατεύματα και οδηγήθηκε σε έναν ελαιώνα κοντά στην Κερύνεια, όπου έγινε το μεγάλο μακελειό, όπως πλέον αποδείχθηκε.
Μπροστά στα μάτια των γυναικών και των μωρών παιδιών τους, δώδεκα άνδρες εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, ανάμεσά τους και ένα αγόρι 14 ετών. Η Χαρίτα Μάντολες άκουσε τους πυροβολισμούς, είδε τους δικούς της πεσμένους στο έδαφος, αλλά δεν την άφησαν να πλησιάσει για να δει αν ήταν ζωντανοί. «Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα τελευταία λόγια του άνδρα μου. Αν αρχίσουν να μας πυροβολούν, πέσε στο έδαφος και κάνε την πεθαμένη μήπως και γλυτώσουμε» λέει βουρκωμένη στη zougla.gr, για να συνεχίσει : «Λίγα λεπτά μετά, ένας Τούρκος με κλοτσούσε δυνατά για να σηκωθώ. Σηκώθηκα και είδα τον άντρα μου, τρία μέτρα μακριά από μένα, να είναι πεσμένος στο έδαφος. Στο σβέρκο του ήταν ο Γιαννάκης μας, το ενός έτους μωρό μας,  που κτύπησε και έχανε αίμα από το κεφάλι του. Έκανα να τρέξω στον άντρα μου, με τον οποίο πρόλαβα να ζήσω μόνο τρία χρόνια, ευτυχισμένα και καλά. Ένας Τούρκος στρατιώτης δεν με άφησε. Μου πέταξαν το μωρό μου, τον Γιάννη. Μας έδιωξαν οι Τούρκοι και δεν μας άφησαν να δούμε ξανά τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Για 32 χρόνια ελπίζαμε ότι ίσως να μην πέθανε. Ότι μπορεί να τραυματίστηκε και μετά να τον πήγαν σε νοσοκομείο. Τελικά, διαψευστήκαμε. Δεν ζητώ, απαιτώ πλέον την τιμωρία όλων των ενόχων».
Εδώ και 34 χρόνια, με τις φωτογραφίες των αγαπημένων της προσώπων κρεμασμένες στο λαιμό της, η Χαρίτα Μάντολες βρισκόταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, για τη δικαίωση της κατεχόμενης πατρίδας της. Την απελευθέρωση και την επιστροφή, αλλά και την εξακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας. «Νεκροί ή ζωντανοί. Έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να μάθουμε», δηλώνει κατηγορηματικά η ίδια.
Τα οστά των δώδεκα ανδρών, βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο,  στο ίδιο σημείο που τους είδε μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες, για τελευταία φορά. Στο περιβόλι με τα ελαιόδεντρα κοντά στο χωριό της. Την Ελιά της Κερύνειας.
Οι Τούρκοι προχώρησαν στην εκταφή από μόνοι τους το 2005, όμως, όπως η ίδια καταγγέλλει, η οικογένειά της πληροφορήθηκε για την εύρεση ένα χρόνο μετά.
Ούτε και τότε όμως τερματίστηκε η αγωνία τους, διότι χρειάστηκε να αναμένουν άλλα δύο χρόνια, μέχρι να ταυτοποιηθεί το γενετικό υλικό με τη μέθοδο του DNA και να τους παραδοθούν τα οστά και αυτά όχι όλα, αφού λείπουν κόκκαλα ακόμη και κρανία.
«Με λυπεί, με στεναχωρεί πάρα πολύ, γιατί θα κηδεύσω τώρα τον άνδρα μου χωρίς κρανίο, χωρίς κορμί. Δύο πόδια και ένα χέρι. Αυτά μόνο είναι τα λείψανα του άνδρα μου που βρήκαν. Τι έγιναν τα άλλα;» λέει βουρκωμένη, ευχαριστώντας παράλληλα το θεό, που βρήκε το σύζυγό της έστω και νεκρό. «Ηρέμησα, λυτρώθηκα. Μακάρι ο Θεός και η Παναγία να βοηθήσουν για να μάθουν και οι άλλες οι μανάδες τι έγιναν τα παιδιά τους. Τούτη είναι η προσευχή μου» καταλήγει μιλώντας στη zougla.gr .
Η ίδια και η οικογένειά της, ζήτησαν να μην υπάρξουν επικήδειοι από πολιτικούς κατά τη νεκρώσιμη ακολουθία. Μόνο τα παιδιά των τριών οικογενειών θα μιλήσουν, σαν ένα ύστατο χαίρε στους πατεράδες τους που δεν γνώρισαν και έφυγαν τόσο νωρίς, άδικα και βίαια.
ΠΗΓΗ ZOUGLA.GR
 

Και μάθε πως όχι τα κλαριά να μας κόψεις
όχι τα σπίτια που μας έκαψες
μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει
δεν προσκυνούμε
Τι τα δέντρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις
η γη μένει δική μας και τα ματακάνει.
Μόνον ένας Ελληνας να μείνει
μόνος ένας σ’ αυτή την Ελλάδα την ολόκληρη
πάντα θα πολεμούμε. Και μην ελπίζεις
πως τη γη μας θα την κάμεις δική σου.
Βγάλτο απ’ το νου σου.



Οχι, εσάς δε σας θέλει τούτη η γη, δε σας ξέρει!
Ολα εδώ ‘ναι δικά μας! Τι απ’ το κάθε λιθάρι
απ’ το χώμα, απ’ το δέντρο, το νερό και τ’ αγέρι
το κορμί μας μια στάλα για να γίνει έχει πάρει.
Η ψυχή μας επήρε μια πνοή απ’ το καθένα.
Ολα εδώ ‘ναι δικά μας - μα για σας όλα ξένα!
Γιατί εσείς είστε ξένοι. Κι όσα βάγια αν κρατάτε
τούτη η γη δεν πουλιέται, δεν της γίνεστε φίλοι!
Η πατρίδα είναι μάνα κι έχει μνήμη - θυμάται
απ’ τον άγιο της κόρφο ποια βυζάξανε χείλη.
Κ’ η γλυκιά μας η Κύπρος ήταν, είναι, θα μένει
για τα τέκνα της μάνα - μα για σας πάντα ξένη.

ΠΗΓΗ

Από blog που είχε θέμα για την Κύπρο...

Οι επικείμενες απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο «κοινοτήτων» για την επίλυση του Κυπριακού αποτελούν ίσως την τελευταία ευκαιρία για τη μερική έστω ανατροπή των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής του 1974. Είναι φανερό πως μια νέα αποτυχία, όπως αυτή στην οποία οδηγήθηκε το σχέδιο Ανάν το 2004, θα έχει αυτή τη φορά ως αποτέλεσμα την οριστική αλλαγή στάσης της διεθνούς κοινότητας και την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους από μεγάλο αριθμό κρατών.

Ωστόσο, οι θέσεις με τις οποίες, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, προσέρχονται οι δύο πλευρές στις συνομιλίες δεν δικαιολογούν καμία αισιοδοξία. Ο μέσος όρος μεταξύ των θέσεων αυτών, όπου είναι λογικό να καταλήξει (αν καταλήξει) πάνω- κάτω η διαπραγμάτευση, ισοδυναμεί με μια ελαφρά παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, ελαφρώς βελτιωμένου στην καλύτερη περίπτωση και ελαφρώς επιδεινωμένου στη χειρότερη. Μια «λύση» αυτής της μορφής, όμως, δεν είναι απλά κακή αλλά και μακροπρόθεσμα επικίνδυνη για την ίδια την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού. Πολύ συνοπτικά μπορεί να επισημανθεί ότι, με αντίτιμο την επιστροφή ενός μικρού μέρους των κατεχόμενων, οι δήθεν Τουρκοκύπριοι (στην πραγματικότητα κατά πλειοψηφία Τούρκοι έποικοι) θα καταστούν συγκύριοι της κυπριακής Δημοκρατίας και συγκυρίαρχοι ολόκληρου του νησιού. Ο νέος αυτός «συνεταιρισμός» θα είναι όμως ετεροβαρής, αφού εκ των πραγμάτων οι Ελληνοκύπριοι, με τα υψηλότερα εισοδήματά τους, θα είναι οι σχεδόν αποκλειστικοί χρηματοδότες του κοινού κράτους. Ετσι το τελευταίο θα λειτουργεί de facto ως μηχανισμός οικονομικής αναδιανομής υπέρ των Τούρκων και σε βάρος των Ελλήνων, αλλά και πολιτικής καταπίεσης των τελευταίων από τους Ιρώτους.

Φοβάμαι ότι το σχήμα αυτό θα αποδειχθεί βραχύβιο. Η πρόσφατη διεθνής εμπειρία μάς διδάσκει ότι κρατικοί σχηματισμοί με παρόμοια χαρακτηριστικά παρουσιάζουν εγγενείς τάσεις κατάρρευσης, ακόμη και όταν πρόκειται για λαούς με κοινή ιστορία, όπως οι Φλαμανδοί και οι Βαλλόνοι στο Βέλγιο ή οι λαοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Πολύ πιο επικίνδυνο να καταρρεύσει θα είναι το νέο κυπριακό «κράτος» (στην πραγματικότητα, ένωση προτεκτοράτων της Τουρκίας και της Ελλάδας, αφού μόνο δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν στο νησί), όπου υπάρχει η γνωστή αιματηρή διένεξη εδώ και πολλές δεκαετίες και τεράστιο πολιτισμικό, οικονομικό και κοινωνικό χάσμα μεταξύ δύο διαφορετικών πια λαών. Το τελικό επακόλουθο της κατάρρευσης, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφική θέση της Κύπρου και το καταθλιπτικό δημογραφικό και πολιτικοστρατιωτικό βάρος της «προστάτιδας» Τουρκίας, ενδέχεται να είναι η προσφυγοποίηση του κυπριακού ελληνισμού.

Αν υπήρχε πολιτικός ρεαλισμός, θα έπρεπε να είχε γίνει από καιρό αντιληπτό ότι η διχοτόμηση του 1974 δεν μπορεί να ανατραπεί παρά μόνο σε βάρος των Ελληνοκυπρίων και ότι το μόνο ουσιαστικό αντικείμενο διαπραγμάτευσης θα έπρεπε να είναι οι τουρκικές εδαφικές παραχωρήσεις. Επιδιώκοντας το ανέφικτο, δηλαδή την επανένωση του νησιού υπό συνθήκες πραγματικής ισότητας και ελευθερίας των κατοίκων του, ο κυπριακός ελληνισμός διακινδυνεύει μακροπρόθεσμα την ίδια την ύπαρξή του.
Από τον Κώστα Χ. Χρυσόγονο, καθηγητή Νομικής Α.Π.Θ.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11374&subid=2&tag=8334&pubid=1404548 (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11374&subid=2&tag=8334&pubid=1404548)

Ο Σολωμός Σολωμού (1970-14 Αυγούστου 1996) ήταν Ελληνοκύπριος πολίτης από το Παραλίμνι, γνωστός σήμερα μέσα από τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του, την ημέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ στην Κύπρο.

Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία είναι ένοχη γαι την παραβίαση του 2ου άρθρου της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν για τον θάνατο του. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Σολωμού.
Εις μνήμην
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=802393&-V=archive&-w=ΣΟΛΩΜΟΣ@ΣΟΛΩΜΟΥ@&-P (http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=802393&-V=archive&-w=ΣΟΛΩΜΟΣ@ΣΟΛΩΜΟΥ@&-P)

https://www.youtube.com/watch?v=fWMDwCCkYXM

https://www.youtube.com/watch?v=Q6l2LfOG3IQ

Hμερομηνία :  09-09-08             
 
Μεχμέτ Αλί Ταλάτ: Η διχοτόμηση δεν είναι λύση
Για τον ίδιο δεν τίθεται θέμα διχοτόμησης ως λύση του Κυπριακού τονίζει σε συνέντευξή του στο σημερινό φύλλο της έγκυρης αυστριακής εφημερίδας «Ντερ Στάνταρντ» ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, δηλώνοντας συγχρόνως απόλυτα σίγουρος ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας θέλει μια λύση, όμως το μεγάλο ερώτημα, όπως σημειώνει, είναι ποιά μορφή θα έχει αυτή η λύση και αν θα είναι αποδεκτή και για τους Τουρκοκυπρίους.

Όπως τονίζει ο κ. Ταλάτ, το θέμα των περιουσιών του προξενεί μεγάλες ανησυχίες και είναι το μόνο για το οποίο φοβάται πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει συμβιβασμός, ενώ για όλα τα άλλα προβλήματα είναι αισιόδοξος. Τόσο το ζήτημα των αποζημιώσεων όσο και της επιστροφής περιουσιών γίνεται από ημέρα σε ημέρα δυσκολότερο, προσθέτει χαρακτηριστικά, ενώ θεωρεί ότι θα επηρεαζόταν μαζικά η οικονομική ανάπτυξη εάν οι Τουρκοκύπριοι περιορίζονταν στη χρήση μόνον του 20% του εδάφους, που μόνο σε αυτό το ποσοστό τους ανήκει σε ολόκληρη την Κύπρο.

Σε σχέση με την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων αναφέρει στη συνέντευξή του πως «φυσικά» αυτό θα συμβεί, «όμως μόνον στο πλαίσιο μιας λύσης», και σημειώνει ότι «φυσικά ένας συμβολικός αριθμός τους θα παραμείνει, ένας αριθμός που θα συμφωνηθεί στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων», και αυτό αφορά τις εγγυήτριες δυνάμεις και η απόφαση δεν βρίσκεται στα χέρια ούτε των Τουρκοκυπρίων ούτε των Ελληνοκυπρίων.

Ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων επισημαίνει στη συνέχεια πως «η νέα Δημοκρατία της Κύπρου θα πρέπει να είναι μία ομοσπονδία, η οποία θα αποτελείται από ένα ομοσπονδιακό κράτος και δύο ομόσπονδα κρατίδια, μερικές αρμοδιότητες θα πρέπει να μείνουν στα χέρια των ομόσπονδων κρατιδίων».

Τέλος, απαντώντας στο ερώτημα εάν θα υπάρξει λύση μέχρι τέλος του έτους, ο κ. Ταλάτ απαντά πως «εάν πραγματικά θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα, μπορούμε να το επιτύχουμε και εάν εντατικοποιήσουμε τις διαπραγματεύσεις», και προς τούτο ο ίδιος προτείνει να υπάρχουν συχνότερες συναντήσεις.

Η συνέντευξη του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων στην «Ντερ Στάνταρντ» συνοδεύεται από δημοσίευμα ως προς την επανέναρξη των απευθείας συνομιλιών στην Κύπρο και το ιστορικό του Κυπριακού, όπως επίσης και την επικρατούσα κατάσταση μετά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τον περασμένο Ιούνιο και σε μακρά συνέντευξή του στη μεγάλης κυκλοφορίας αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ», ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας είχε αναφερθεί διεξοδικά στη δρομολόγηση της νέας φάσης στην ιστορία του Κυπριακού, που ο ίδιος είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους, στις προοπτικές λύσης, στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας αλλά και στο μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Την περασμένη Τρίτη και σε συνάντησή του με εκπροσώπους των αυστριακών Μέσων Ενημέρωσης, ο νέος πρέσβης της Κύπρου στην Αυστρία, Μάριος Λυσιώτης, τους είχε ενημερώσει για την έναρξη των απευθείας συνομιλιών που πραγματοποιήθηκε μία ημέρα αργότερα.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ
 
 
 
 
 
 

Πορεία Ελληνοκυπρίων προς την κατεχόμενη Αμμόχωστο
 Στην πορεία πήραν μέρος ξένοι και Έλληνες βουλευτές, ευρωβουλευτές και άλλες προσωπικότητες.
Κρατώντας αναμμένες δάδες Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες από την Αμμόχωστο πραγματοποίησαν απόψε πορεία προς την κατεχόμενη πόλη τους, της οποίας η περιοχή Βαρώσια είναι κλειστή από τον τουρκικό στρατό εδώ και 34 χρόνια και έχει μετατραπεί σε «πόλη φάντασμα». Η πορεία κατέληξε στο φυλάκιο των Ηνωμένων Εθνών στις παρυφές της κατεχόμενης πόλης, στην οποία βρίσκονται η αρχαία Σαλαμίνα και ο τάφος καθώς και το Μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου.

Σε ψήφισμα του Δήμου Αμμοχώστου, το οποίο επιδόθηκε σε εκπρόσωπο του ΟΗΕ, ζητείται η επιστροφή της κατεχόμενης πόλης στους νόμιμους κατοίκους της.

Όπως αναφέρεται στο ψήφισμα «ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η άμεση επιστροφή της κλειστής περιοχής και η επανεγκατάσταση των νόμιμων κατοίκων της».

Στο ψήφισμα προστίθεται ότι «το θέμα της Αμμοχώστου θα πρέπει άμεσα να τεθεί στο τραπέζι των συνομιλιών σαν ένα μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης, το οποίο θα βελτιώσει σημαντικά το κλίμα για την προώθηση των συνομιλιών και το οποίο θα αποβεί προς όφελος και των δύο κοινοτήτων της Κύπρου».

Όποιος έχει επισκεφτεί τα κατεχόμενα και ειδικά την Αμμόχωστο, χωρίς υπερβολή σφίγγεται η καρδιά του βλέποντας αυτήν την πόλη φάντασμα που πριν 40 χρόνια ήταν το καμάρι της Μεσογείου...

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
 
 
 
 
 
 

Να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου.

http://www.youtube.com/watch?v=lRD9QhO2FsI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=WHWXkp-uh2Q&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=1I4uJ_o3eiU

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/07/blog-post_6485.html

http://ebdomi.com/content/view/856/29/