THMMY.gr

Προχτές στο Ποσείδι, είδα στον ύπνο μου τα ανθρωπάκια του Γαΐτη στη θάλασσα :)

---

"Ο Γαΐτης άφησε πίσω του έναν τεράστιο αριθμό έργων διασκορπισμένων σ' όλο τον κόσμο.

Η δίψα του και η αντοχή του στη δουλειά, του επέτρεψαν να συμμετάσχει στη διάρκεια σαράντα χρόνων δραστηριότητας, σε εκατό ατομικές και διακόσιες ομαδικές εκθέσεις. Δηλαδή σχεδόν δέκα εκδηλώσεις το χρόνο σε περίπου είκοσι χώρες...

Ο Γιάννης Γαΐτης πέθανε στις 22 Ιουλίου του 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών. Η τότε υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη του απέδωσε τιμές ανάλογες με εκείνες που πρόσφεραν κατά την αρχαιότητα σε όσους είχαν δοξάσει την πόλη τους.

Καταγόμενος από το Αιγαίο, ακριβέστερα από το νησί της Παναγίας, την Τήνο, πατρίδα τόσων καλλιτεχνών, αναπαύεται στη δροσερή σκιά ενός μικρού λευκού παρεκκλησιού της Ίου."
 
Λορέττα Γαΐτη - Charrat

---

Τα γνωστά ανθρωπάκια του Γαΐτη με την τυπική τους ρεπούμπλικα, τα ριγέ ή καρώ τους κοστούμια, τις μονόχρωμες γραβάτες, την λιτή γκάμα αντίθετων συνήθως χρωμάτων έρχονται και μέσα από τα χαρακτικά του να αποδώσουν τον ομαδοποιημένο κόσμο του με την έντονη κοινωνική κριτική και την πικρή γεύση της ζωής μέσα άπ' την έλλειψη ατομικότητας.

πηγή: www.astrolavos.gr


(http://www.eikastikon.gr/zografiki/gaitis/BOS16.jpg)
Ανθρωπάκια(1974-75)
Κατασκευή από ζωγραφισμένο ξύλο
217 x 285 x 10 εκ

(http://www.mgamuseum.gr/images/paintings/4/02.jpg)

(http://www.eikastikon.gr/zografiki/gaitis/43.jpg)

Τα παραβάν
λάδι σε καμβά
162 x 130 εκ.

το μετροοοοο
η Αθηνααααα

 :) :) :) :)

Ομορφο ως εικονα, αδυναμο σα συλληψη.

Θυμιζει υπερβολικα Magritte, και συγκεκριμενα με τον μηνα των τρυγων που δε μπορεσα να βρω!

(http://www.mcs.csuhayward.edu/~malek/Surrealism/magritte2.jpg)

τα σπάει ο Γαιτης , ειναι πολυ χαρακτηριστικός

:o
και να φανταστεί κανείς ότι το πιο δυνατό είναι που κάνει τη σύλληψη...

 

 Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Όλο τον Σεπτέμβριο,
Ώρα: 20.30
Είσοδος: Είσοδος Ελεύθερη
 

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου οργανώνουν μεγάλη έκθεση που διατρέχει όλο το δημιουργικό έργο του Γιάννη Γαΐτη (1923-1984), σε επιμέλεια του Ντένη Ζαχαρόπουλου και της Κατερίνας Κοσκινά. Η έκθεση στο ΜΜΣΤ, σε συνέχεια της έκθεσης στο Μουσείο Μπενάκη το 2006, περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά έργα από όλες τις περιόδους του καλλιτέχνη και γίνεται με τη συνεργασία της κόρης του κ. Λορέττας Γαΐτη-Charrat, αρχιτέκτονα-μουσειολόγου. Την τεχνική ανάρτηση έχει αναλάβει ο στενός συνεργάτης του Γαϊτη, Γαβρήλος Μιχάλης.

 
Ο Γιάννης Γαΐτης – ο βίος και η πολιτεία του, το έργο και η εποχή του, η καλλιτεχνική του πορεία και η ζωγραφική του γλώσσα- ανδρώνεται μέσα απ’ την αντίσταση, στο πέρασμα από τη δικτατορία του Μεταξά στην κατοχή κι ως τον εμφύλιο στην Ελλάδα. Ολοκληρώνεται με τον εκπατρισμό του, μαζί μ’ ένα μέρος της γενιάς του απ’ την Αθήνα στο Παρίσι, όπου το έργο και η προσωπικότητά του βρίσκουν το χώρο του πειραματισμού και την ελευθερία της έκφρασης που τον χαρακτηρίζουν. Μέσα σ’ ένα κλίμα αναβρασμού, η μεταβολή της ισορροπίας ανάμεσα στην ευρωπαϊκή και στην αμερικάνικη επιρροή κι η επικείμενη μετατόπιση στις ΗΠΑ των κριτηρίων και των συνθηκών της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής διεθνώς, σφραγίζουν το έργο του και τους προσανατολισμούς του, ενώ η επιρροή του στην Ελλάδα όσο και διεθνώς δεν θα πάψει να είναι άμεση και δραστική. Το καυστικό του χιούμορ κι η κριτική και η βαθιά πολιτική του στάση δίνουν νέα πνοή στην τέχνη της εποχής του και οξύνουν τους τρόπους με τους οποίους η τέχνη έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα.

 

Γιάννης Γαΐτης (1923 – 1984)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923. Σπούδασε για σύντομο διάστημα στην ΑΣΚΤ (1942-44), με καθηγητές τους Κωνσταντίνο Παρθένη και Ιωάννη Φιλιππότη. Στο Παρίσι παρακολούθησε μαθήματα στην Academie de la Grande Chaumiere και ήρθε σε επαφή με τα σημαντικότερα ρεύματα του 20ού αι. Παρουσίασε το έργο του σε περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αξίζει να αναφερθεί η μεγάλη αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη το 1984. Ο καλλιτέχνης πέθανε μια εβδομάδα μετά τα εγκαίνιά της. Συμμετείχε σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η Biennale του Sao Paulo (1967). Το 2001 αντίγραφο έργου του εγκαταστάθηκε στην αποβάθρα του μετρό στο Σταθμό Λαρίσης (Αθήνα).
Ο καλλιτέχνης ξεκίνησε από την παραστατικότητα και σταδιακά στράφηκε στην αφαίρεση και τη χειρονομιακή ζωγραφική. Το ενδιαφέρον του για τη γλυπτική αποτέλεσε άλλη μια σταθερά της πορείας του, με πόλο έλξης και σ' αυτήν την περίπτωση την αφαίρεση. Τα ανθρωπάκια, "σήμα κατατεθέν" του προσωπικού του ύφους, εμφανίζονται αρχικά σε μικρή κλίμακα και το 1967 μεγαλώνουν και παρατάσσονται γύρω από ένα κεντρικό θέμα. Στη δεκαετία του '70 σχηματοποιούνται περισσότερο και παρουσιάζονται απρόσωπα και επαναλαμβανόμενα, καταγγέλλοντας έτσι τους μηχανισμούς της σύγχρονης κοινωνίας. Από το 1974, αποκτούν τρεις διαστάσεις και οργανώνονται σε περιβάλλοντα ή συμμετέχουν σε happenings. Σύντομα μετατράπηκαν σε παιδικά παιχνίδια, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και έπιπλα, στόλισαν υφάσματα, πήραν μέρος σε επιδείξεις μόδας, συμμετείχαν σε κινηματογραφικό φιλμ κ.ά.

πηγη: http://www.dimitriathess.gr/ (http://www.dimitriathess.gr/)