|
Title: Εθνικισμός, "αγριος" καπιταλισμός και ελλειμα δημοκρατίας στη σημερινη Ρωσία Post by: Karaμazoβ on July 01, 2008, 14:29:56 pm Γεύση από Μόσχα
«Πατριωτική» δράση με «κοσμοπολίτικη» αντίδραση... Του ΘΑΝΑΣΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ avgerino@online.ru Μπορεί το Κρεμλίνο και η ηγεσία του να αγωνίζονται με όλα τα ισχυρά μέσα (ΜΜΕ, Εκκλησία, εκπαίδευση, κινηματογράφος, αθλητικές νίκες κ.λπ.) να «αναμορφώσουν» την κοινή γνώμη της Ρωσίας προς το «πατριωτικότερο» -και εν πολλοίς τα καταφέρνουν-, όμως η γλώσσα και η κοινωνική συνείδηση είναι από τη φύση τους από τα πλέον αδρανή και συντηρητικά φαινόμενα του ανθρώπινου πολιτισμού και προτιμούν το ήδη σύνηθες, παρά τις γρήγορες αλλαγές. Γι' αυτό και η ρωσική καθομιλουμένη επιμένει να χαρακτηρίζει «πατριωτικό» εκείνο το είδος ή προϊόν που είναι μεν ρωσικής παραγωγής, αλλά κατά κανόνα δεύτερης και τρίτης ποιοτικής κατηγορίας, και «εισαγόμενο» ή «ευρωπαϊκό» το ό,τι καλύτερο. Μπορεί, λοιπόν, το Κρεμλίνο, η ηγεσία του και όλη η γραφειοκρατική τάξη της χώρας, που άνθρωποι είναι κι αυτοί και προπαντός συνηθισμένοι στην καλοπέραση, να έχουν σαφώς βελτιώσει τη θέση των Ρώσων παραγωγών και να προωθούν την αναγέννηση της «εθνικής» βιομηχανίας, αλλά έως ότου αυτή δώσει χειροπιαστούς καρπούς επιζητούν να ομορφαίνουν τη ζωή τους με δυτικά προϊόντα και πολυάριθμα είδη πολυτελείας, εκ των οποίων πολλά είναι απλησίαστα για τους απλούς θνητούς. Το ποδόσφαιρο με τη σειρά του αποδείχθηκε πολύ περίπλοκη ιστορία, γι' αυτό και παρά την «πατριωτική» υποδοχή των πιτσιρικάδων της ρωσικής Εθνικής ως ηρώων, πολλοί αμφιβάλλουν ότι θα υπάρξει σοβαρή συνέχεια (τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;). Κάποιοι μάλιστα προβλέπουν ότι τα ταλέντα θα συνεχίσουν κάνοντας υψηλή και καλοπληρωμένη καριέρα είτε σε ρωσικές είτε σε ξένες ομάδες και θα «διαφθαρούν» αργά ή γρήγορα από το υπερχειλίζον - ειδικά στη Ρωσία και σε αυτά τα επίπεδα ανταγωνισμού - χρήμα, οπότε θα ξεχάσουν την Εθνική ποδοσφαίρου. Και προπαντός, θα απαρνηθούν την αναγέννηση της ρωσικής ποδοσφαιρικής σχολής, με την οποία ίσως παθιάστηκε περισσότερο ένας ξένος, ο Ολλανδός προπονητής Γκους Χίντινκ, παρά πολλοί αρμόδιοι Ρώσοι. Θες η χοντροκομμένη ώρες ώρες «εθνική διαπαιδαγώγηση», που μετατρέπεται σε κωμική προπαγάνδα, με διεκπεραιωτές της μάλιστα ανθρώπους εμφανώς καιροσκόπους, που δεν δίνουν δεκάρα για το περιεχόμενό της, θες η κόπωση από την υπερπροσπάθεια των τελευταίων χρόνων ή και οι επόμενες σκέψεις μετά την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, οι στατιστικές λένε ότι η «πατριωτική» δράση φέρνει «κοσμοπολίτικη» αντίδραση και προβληματισμό. Η περιβόητη «μεσαία τάξη», λοιπόν, της Ρωσίας, που λατρεύεται ως σταθεροποιητική θεότητα από τις κοινωνικές αναλύσεις της εποχής μας -και του ίδιου του Κρεμλίνου- διαφωνεί ότι στη χώρα έχει εδραιωθεί περίοδος σταθερότητας και ευημερίας κατά 46% και σκέφτεται να αναζητήσει μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό κατά 48%. Κατά 76% η ρωσική μεσαία τάξη λέει ότι υποφέρει από την αυθαιρεσία της εξουσίας, ειδικότερα αστυνομικών και εφοριακών και κατά 65% φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί την περιουσία και τα δικαιώματά της στα δικαστήρια. Το 29% φοβάται την απειλή της αστάθειας, το 27% την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία, το 23% το πολιτικό σύστημα της Ρωσίας. Το διαπιστώνεις άλλωστε από την περιφρόνηση με την οποία μιλούν για τη χώρα τους πολλοί νεόπλουτοι Ρώσοι επιχειρηματίες, μάνατζερ ή αξιωματούχοι, οι οποίοι αφού έδεσαν οικονομικά το γάιδαρό τους για μερικές γενιές, αρχίζουν να προγραμματίζουν διακοπές σε βάθος χρόνου και να σε ρωτούν παραξενεμένοι: «Καλά, δεν βρήκατε καμιά καλύτερη χώρα να εργαστείτε; Τι σας τράβηξε εδώ κι αφήσατε την ηλιόλουστη Ελλάδα;» Αμα σαπίσει το μυαλό, δεν ξαναλειτουργεί με τίποτε. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/07/2008 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=33882976) |