THMMY.gr

Eιναι ενα μυθιστορημα ενος ζωγραφου... δεν υπαρχει ολοκληρο εχω ομως τα πρωτα κεφαλαια του. Ποσταρω μονο ενα μερος αυτου (αυτο που διαβασα και γω οταν πρωτοεπεσε στα χερια μου) ισως αργοτερα ποσταρω κι το υπολοιπο, αν καποιος το διαβασει και θελησει οπωςδηποτε να μαθει τη συνεχεια ας μου στειλει πμ.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ


-  1              ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ. ΟΠΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΝΙΚΑ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ                       

   Ειμαι σε μια γκαλερι (θε μου βοηθα να εξιστορησω).Πηγα για την εκθεση αλλα και για τα κοριτσια.Βρηκα και μερικους γνωστους μου.Προσεξα πως η καλυτερη ζωγραφια βρισκοταν διπλα σην χειροτερη και μπροστα τους μια ομορφη κοπελα.Πηρα το θαρρος και πλησιασα.
-Ποιο σας αρεσει περισσοτερο;
-Δεν…δεν ξερω..
Μου φανηκε ασχετη.Παιρνω λοιπον φορα κι αρχιζω να αναλυω.Εξηγουσα για κανα πενταλεπτο ωσπου πολυ κοντα μου ακουσα μια φωνη να ψiθuριζει.
-Ναι αλλα δεν μας ειπες ποιο σ αρεσει. 
Πιστεψα πως ηταν φιλος της κι εκρυψα τον θυμο μου.
-Κοιταξτε ειπα, αντικειμενικα…
-Οχι αντικειμενικα, υποκειμενικα σε θελω.
Δεν μου αρεσε ο ενικος του κι η φατσα του ηταν συνηθισμενη.     
 Ρωταω.’’Ειστε μαζι;’’
-Οχι λεει η κοπελα.
-Τοτε ,γυρναω σ αυτον, ‘’μας αφηνετε; Εχουμε μια συζητηση…’’
Αυτος γυρναει στην κοπελα’’σας ενοχλω;΄΄ Κι αυτη με απαθεια ΄΄Οχι΄΄.
-Λοιπον φιλε μου;…Ειπε.
Τωρα ειχα θυμωσει και με τους δυο. 
-Γεια σας μουρμουρισα κι εκανα να φυγω. 
Το χερι του ακουμπησε με θρασσος τον ωμο μου.
«Σε παρακαλω μη φευγεις».Με εκνευρισε η διαχητικοτητα του αλλα με ακουμπησε οπως θα μ ακουμπουσε ο αδερφος μου. Καθησα.                                             
 -Λοιπον παιδια,ειπε, ο πιο σοβαρος λογος για τον οποιο στεκομαστε εδω και συζηταμε ειναι η ομορφια της κοπελας,ε; Ας φερουμε λοιπον την αιτια στην επιφανεια κι ας την μετατρεψουμε σε παιχνιδι.
-Τι εννοειτε; Ρωτησα εγω. Εγω που διατηρουσα τον θυμο μου απο κεκτημενη ταχυτητα και δεν ηξερα τι να τον κανω. Τελικα θυμωσα και με τον εαυτο μου και προσπαθησα να αλλαξω εκφραση με αποτελεσμα να αποκτησω ενα χαμογελο μασκα.
-Θα σας εξηγησω…προτεινω να ορισουμε την (πως σε λενε κουκλα μου;...Λινα; Ωραια).Ας ορισουμε την Λινα ως επαθλο.
-Θα μονομαχησουμε;
- Θα διαξιφηστουμε με τα επιχειρηματα μας και τον νικητη θα κρινει η Λινα τον οποιο και θα δωσει ενα φιλακι στο μαγουλο.
-…Και πανω σε ποιο θεμα θα διασταυρωσουμε τα ξιφη μας;
-Κι αυτο θα το κρινει η Λινα…Λινα, ποιο θα ναι το θεμα;
-Εε, το θεμα ειναι ποιος απο τους δυο πινακες ειναι καλυτερος.                                                  Χαρηκα κρυφα γιατι η τεχνη ειναι το γηπεδο μου.
 -‘’Οκ, φιλε μου ,ειπε αυτος,διαλεξε ποιον πινακα εκτιμας περισσοτερο και πεισε μας. 
Εγω θα υποστηριξω τον αλλον’’. 
     Οπως σας ειπα οι δυο πινακες ειχαν σαφη διαφορα ποιοτητας και διαλεξα τον καλυτερο.
-Ο δεξια είναι καλυτερος γιατι οι φορμες…
-Τι είναι φορμα;
-Ενστανση! Όχι διακοπες. . . .

Εχεις δικιο, συνεχισε.
2.Μιλουσα για τεσσερα λεπτα. Η εκφραση της κοπελας ηταν ηρεμη και απροσδιοριστη.Η εκφραση του ,πως τον λενε, ηταν ζωντανη και ολο ενθουσιωδη περιεργεια που κατά στιγμες σκοτεινιαζε.Με την εκφραση του ηλεγχε την πορεια του λογου μου.Οποτε φαινοταν δυσαρεστημενος ενιωθα την αναγκη να επεξηγω. Τελικα μπερδευτηκα και επεσα σε αντιφαση ελπιζοντας να μην το προσεξουν. Η αντιφαση ηταν ότι αρχικα παρουσιασα τα κριτηρια με τα οποια συγκρινω τους δυο πινακες ενώ στο τελος τονισα ότι δεν μπορει να συζητηθει η αισθητικη προσεγγιση, δηλαδη τα κριτιρια.
-Πεσατε σε αντιφαση…ειπε.
Με παραξενεψε ο ξαφνικος πλυθηντικος.
-Ναι…
Η κοπελα.’’Ποια αντιφαση;’’
Ο αγνωστος.’’.Δεν πειραζει,ας το προσπερασουμε, δε θελω να νικησω με κλεφτοπολεμο…Σειρα μου τωρα!...Πιστευω ότι ο άλλος πινακας είναι ωραιοτερος γιατι λαμπει από φιλοδοξια.Εκτιμω την συλληψη παρα την αδυναμη τεχνικη του. Σε κάθε πινακα διαφαινεται η φιλοδοξια και το αποτελεσμα της’’.
-Εγω εκτιμω τον πρωτο πινακα ακριβως για τον αντιθετο λογο.Θετοντας ο καλλιτεχνης τον πηχη της φιλοδοξιας χαμηλα μπορεσε να τον φτασει.
-Χα!Αυτα θα ελεγα, φιλε μου, αν επρεπε να υποστηριξω τον δικο σου πινακα.Ειναι
σειρα μου όμως να μιλησω. Ρωτα με.
-Τι είναι φορμα, φιλε μου;
-Μπαα, χα χα …Θυμηθηκατε την ερωτηση μου…Φορμα , με απλα λογια,είναι ένα κομματι σκιας η χρωματος που συσχετιζεται με τις άλλες κατά τροπο αρμονικο.
-Με καλυψατε.
-Το φανταστηκα. Σας απαντησα όπως περιπου θα απαντουσατε εσεις, δηλαδη ξερα. Εγω όμως εχω άλλη αποψη.
Η κοπελα γελασε.Εβγαλε δηλαδη ένα «χι».
-Δηλαδη; Ρωτησα.
-Φορμα δεν υπαρχει στη φυση.Ειναι νοητικο κατασκευασμα καθως ο καλλιτεχνης προσπαθει να βαλει το χαος σε ταξη. Φορμα σημαινει ενοτητα.Ενοτητα που εμπεριεχει άλλες υποενοτητες και μ αυτόν τον τροπο ο καλλιτεχνης σχολιαζει τα αντικειμενα. του θεματος…γιατι η τεχνη είναι ένα σχολιο επανω στην πραγματικοτητα πολύ πιο ουσιαστικο από την ιδια την πραγματικοτητα. (Χειμωνας)
-Η τεχνη είναι είναι μη συμβατικη επικοινωνια.
-Ποσο ξερη προσεγγιση! Κομουνιστης εισαι; Τεχνη είναι να σμιλευεις τη σιωπη με λεξεις και το κενο με χρωματα.
-Δε θα συνεννοηθουμε, εγω μιλαω ορθολογικα κι εσεις ποιητικα.
-Αυτό είναι το λαθος σου! Μιλας λογικα για κατι που εμπεριεχει το μυστικο στοιχειο, το κρυφο.Για κατι που δειχνει ότι δεν μπορει να ειπωθει!
Καποιοι κρυφακουγαν διακριτικα.Ειχα χασει κατά κρατος.Το εβλεπα στα ματια της.Ηταν γοητευμενη απ αυτά που καταλαβε και περισσοτερο για αυτά που δεν καταλαβε αλλα ενιωθε την αξια τους.
-Το βλεπετε; Χασατε.Το μεγαλυτερο λαθος σας ηταν ότι δεν χειριστηκατε τα μη λεκτικα σηματα.Ειναι σημαντικο όταν διεκδικειτε μια γυναικα.Εκπεμψατε ψυχος.
Η κοπελα εγειρε να τον φιλησει.Εγω βασανιζομουνα.
-Τωρα φιληστε με και σεις.
-Οριστε;
-Θα σας δωσω έναν λογο…Παρολη την ευφραδεια σας αγνοειτε τι πραγματικα είναι τεχνη και θα στο πω εγω. .Θα μου δωσετε την ευκαιρια; Θα μιλησω «λογικα».
-Κοπιαστε.
3.-Λοιποον, τεχνη είναι… να, το βλεπεις αυτό το τραπεζακι; Κατά βαθος αγνοουμε τι είναι αυτό το τραπεζακι ως εννοια και ως υλη κι αυτό ισως γιατι  κι εμεις δεν ξερουμε ποιοι ειμαστε. Το μονο που ξερουμε ότι το τραπεζι κι εμεις απεχουμε μισο μετρο. Γνωριζουμε δηλαδη μονο τη σχεση μας με τα αντικειμενα.Εργο τεχνης είναι η αποκρυσταλλωση της σχεσης μας με τον κοσμο που μιλαει γι αυτόν και για μας.Σε επεισα; Φιλακι;
-Όχι, γιατι…
- Γιατι καταβαθος δεν σας ενδιαφερει η τεχνη αλλα η φιλοσοφια. Ε λοιπον η τεχνη μας βοηθα να αναζητησουμε την αληθεια όχι στα πραγματα αλλα στα γεγονοτα,στις σχεσεις δηλαδη των πραγματων.Οριστε, σ επεισα; Φιλακι;
Για μερικα δευτερολεπτα εμεινα μετεωρος να τον κοιτω να δειχνει με το δαχτυλο το μαγουλο του.Χαμογελουσε  μ ανοιχτο στομα κι ελαμπε..Η κοπελα χειροκροτησε.
-Πρεπει να φυγω ,ειπε, οριστε το τηλεφωνο μου.        
Γυρναει ξαφνικα στην κοπελα.»Το Λινα από πού βγαινει;»
-Απ το Τσβετελινα.Η μητερα μου είναι Βουλγαρα.Ο πατερας μου Ελληνας.
-Αν δεν εισαι από μια χωρα  δεν εισαι από καμοια.
-Τι εννοειτε;                                                                                                                     -Γεια σας.Φιλε μου παρε με τηλεφωνο.
Εμεινα μονος με την κοπελα και παραξενευτηκα γιατι θα πρoτιμουσα να τον ακολουθησω παρα να ασχοληθω με την κοπελα. «Το πνευμα νικα την σαρκα?» σκεφτηκα.Η Λινα φαινοταν θυμωμενη που δεν εδωσε σ αυτην το τηλεφωνο του.
-«Είναι αδερφη» ειπε.   


υγ αυτο το κομματι αφιερωνεται σε αλεχαντρο και μουφαρο :P (νουφαρο σορρυζζζ :-*)

ουφ πια με τα μούφαρα!  ;) ;D

 :-*

ωραιο.. πολυ ωραιο.. 

μια και σας αρεσε οριστε και το 2ο κεφαλαιο υγ δεν εχω πολλα ακομη :(

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΟΠΟΥ ΕΝΑΣ ΤΡΕΛΟΣ  ΠΑΡΑΛΗΡΕΙ


     Τις επομενες μερες ημουν αποσχολημενος.Μολις ειχα παρει το πτυχιο της καλων τεχνων και εψαχνα για δουλεια σαν δασκαλος ελευθερου σχεδιου. Ειμαι καλυτερος στο να διδασκω παρα στο να πραττω, να ζωγραφιζω. Ξεκινησα δοκιμαστικα στο εργαστηρι προετοιμασιας για την σχολη καλων τεχνων «μορφες». Εξηγουσα τον χειρισμο της φορμας στους μαθητες και ξαφνικα ενιωσα τα λογια μου κενα.Οπως ειπε κι εκεινος προχθες, φορμα δεν υπαρχει.Ειναι ένα νοητικο σχημα..Πως όμως να το εξηγησω? Παντα εννοω αυτά που λεω γι αυτό και τωρα μπλοκαρα.Του εστειλα μηνυμα για την κατασταση μου.Του εγραψα.»Καλημερα, η προχθεσινη μας κουβεντουλα με εμποδιζει να διδαξω.Τι προτεινεις;...»
Χτυπαει τοτε το τηλεφωνο μου.»Διευκρινησε στους μαθητες σου ότι όλα οσα λες αφορουν την παραδοσιακη ,προ του Σεζαν, ζωγραφικη. Μυησε τους στην κλασσικη ζωγραφικη και μετα βλεπουμε.»
-Σ ευχαριστω… πως σε λενε;
-Δεν εχω ακομα ονομα.Λεγε με οπως θελεις.
-Θα με τρελανεις εσυ.Να σε λεω δασκαλο; Ειπα στ αστεια.
-Τι ειδους δασκαλο;
-Δασκαλο ζωγραφικης
- Α…
   Το βραδυ πηγα στην γιαγια μου που χαιρεται όταν με βλεπει και απ την πλευρα μου την θεωρω τον πιο αξιολογο ανθρωπο που εχω γνωρισει.Μιλαει σιγα και τραγουδαει υπεροχα.Τελευταια γραφει τραγουδια.Χρησιμοποιει στους στοιχους της καπως κοινοτοπες εκφρασεις όμως εγω διαβλεπω την φιλοδοξια της ψυχης να εκφραστει σ ολη την θεϊκη της μεγαλοπρεπεια.Ξαφνικα μου ηρθε μια ιδεα.
 Γιαγια .να σου πω το πατερ ημων;   
4Αρχισα Προσεχα τον τονισμο .το χρωμα και την αρθρωση.
-Σ αρεσε γιαγια? Θελεις να την πεις κι εσυ;
Και την ειπε…κι επαθα την πλακα μου. Η χρεια της φωνης της ειχε τετοια συντριβη, τπεινωση και παρακληση που διπλα της η δικια μου εκφορα φανταζε καραγκιοζης που κομπαζει.Λενε. «δεν εχει σημασια τι λες αλλα πως το λες».Δεν νοιαζονταν η γιαγια μου καθολου για το υφος.Απηγγειλε με απλο σεβασμο και δεος στη δυναμη των λεξεων, ακομα κι όταν εδειχνε να μην τις καταλαβαινει ολες. Ετσι ο λογος της πηγαζε αβιαστα ατοφιος.
Την άλλη μερα σκεφτομουν τον περιεργο. Ενιωθα ότι περιμενε τηλεφωνημα μου χωρις να με παιρνει ο ιδιος.Αυτο με πεισμωσε και δεν τον πηρα.Ετσι περασαν δυο μερες. Το πρωι διδασκα και ζωγραφιζα το βραδυ. Ζωγραφιζα στο κομπιουτερ τις μετριες , χωρις φιλοδοξια , εικονες μου και διασκεδαζα να μην εφαρμοζω τιποτα απ όσα διδασκα. Χτυπησε το κινητο κι ηταν αυτος.
-‘’Ερχεσαι Καμαρα;’’ρωτησε.
-Δεν μπορω, εχω δουλεια.
-Σε παρακαλω ,σε χρειαζομαι.
-Τι χρειαζεσαι εμενα; Δεν εχεις φιλους;
-Χρειαζομαι έναν διανοουμενο.
Καθοταν στο καφε «αλφα».
-Λοιπον τι με θες;                                                                                                            --Κατσε φιλε μου, κατσε.»Τι σε θελω;»Θες μια απαντηση λογικη η μεταφυσικη; Θες
μια απαντηση ενός λεπτου η μιας ωρας;
-Μη με κουραζεις.Λεγε.                                                                                                           
-Να…σημερα εχω εμπνευση και αναρωτιεμαι τι εντυπωση δινω.
-Οριστε;
-…Ας ξεκινησουμε μια συζητηση και θα καταλαβεις.
-Συζητηση; Με τι θεμα;
-Οτιδηποτε…Ας πουμε ο θεος. Τι  σχεση εχεις με τον θεο?Πιστευεις?
-Σ αυτό ειμαι αγνωστικιστης ,δηλαδη δεν ξερω αν υπαρχει θεος ουτε αν δεν υπαρχει…και δεν πιστευω ότι θα το μαθουμε ποτε.Δεν μπορουμε να ξερουμε.
-Εσυ πιστευεις ότι υπαρχεις?
-Ε…ναι βεβαια.
Και πιστευεις ότι με τον καιρο βελτιωνεται η συνειδηση σου? Ότι καταλαβαινεις περισσοτερα απ οσα καταλαβαινες μωρο?
-Κατά καιρους ναι…
-Αν λοιπον βελτιωνομαστε, οδευουμε προς τα πού?. Τα ιδανικα δεν τα φτανουμε αλλα μας φωτιζουν τον δρομο.Σημασια εχει η διαδρομη και το να παραμεινουμε στο σωστο μονοπατι.Αν υποθεσουμε ότι η συνειδησιακη σου κατασταση ,όταν ησουν βρεφος, είναι ένα σημειο και η συνειδησιακη σου κατασταση τωρα που καταλαβαινεις περισσοτερα είναι ένα άλλο, τοτε απ τα δυο σημεια περναει μια γραμμη που εκτινεται στο απειρο κι εκει στην ακρη του απειρου μας περιμενει ο θεος.Θεος λοιπον, στη πιο πεζη αντιληψη είναι ο ιδεατος σου εαυτος, η ιδεατη σου εικονα που σου μιλαει και σε προσκαλει. Πως σε λενε? Γιωργο? Θεος είναι ο σουπερ Γιωργος που βρισκεται μεσα σου και που πασχιζει να εκφραστει.Θεος είναι ο πυρηνας σου, ο πιο Γιωργος που μπορεις να γινεις.
-Δεν ξερω αν καταλαβα σωστα αλλα…
-Και ξερεις πιο είναι το αστειο? Ο ιδανικος σου εαυτος μοιαζει πολύ με των αλλων.Οι αναγκες και οι φιλοδοξιες είναι , κατά βαθος ,ιδιες. Και από αυτην την πλευρα ,θεος είναι ότι μας ενωνει.
-Και ποιες είναι αυτές οι φιλοδοξιες?
5-Μα να γινουμε θεοι φυσικα!Εσυ εισαι διανοουμενος και σε χρειαζομαι.Οι γυναικες νιωθουν περισσοτερα από οσα καταλαβαινουν.Εσυ περισσοτερο σκεφτεσαι παρα νιωθεις.Εγω αν ενιωθα οσα καταλαβαινω θα τρελαινομουνα και ξερεις κατι?Προς τα κει οδευω και πες μου ,ειμαι περηφανος η ταπεινοφρων?
-Δεν μπορω να πω, τα λες ανακατεμενα και πετας συνειρμικα από σκεψη σε σκεψη.
-Δεν μπορεις να πεις γιατι εκει ψηλα οι αντιφασεις (π.χ. περηφανος – ταπεινοφρων) εναρμονιζονται και ισως στο τελος να ταυτιζονται.Ειναι λιγοστος ο αερας  εδώ πανω αλλα η θεα υπεροχη.Αν ησουν γιατρος θα με θεωρουσες μανιακο.Καθε γεγονος εχει τουλαχιστον δυο ερμηνειες. Την λογικη ,δηλαδη ότι ειμαι αρρωστος και την μεταλογικη, την μεταφυσικη δηλαδη ότι μεταρσιωνομαι.Τι γνωμη εχεις τωρα για μενα?
-Ότι εχεις πονεσει πολύ κι ότι η φαντασια σου καταπινει την λογικη αντικειμενικη θεαση του κοσμου.Διαλυεσαι.
-Χα. Ο Φρουντ ισως θα ελεγε ότι το υπερεγω μου καταπινει το εγω…Με ειπες δασκαλο. Ξερεις τι δασκαλος ειμαι εγω? Ειμαι δασκαλος δασκαλων.Και το πρωτο που σου διδασκω είναι ότι η αληθεια δεν κρυβεται στα βιβλια αλλα περισσοτερο στα  βλεμματα Εγω ειμαι συλλεκτης βλεμματων και εννοιων.Να, τωρα το βλεπω. Με κοιτας καχυποπτα. Αυτό το βλεμμα αντιμετωπιζω ολη μερα.Μιλαω κι ο κοσμος τρομαζει.
Θελω την βοηθεια σου.Επιδιωκω μια ζωη μεταφυσικη.Ξεκινω από το να θυμαμαι τον θανατο, από την μνημη θανατου και θα καταληξω στην καταργηση του, αλλα αυτό θα  στο εξηγησω άλλη φορα. Ανεβοκατεβαινω συνεχως επιπεδα συνειδησης. Από κοιμισμενος γινομαι ξυπνιος κι από παλιοπαιδο Χριστος…αλλα εδώ είναι το προβλημα. Οσο απομακρυνομαι από το μετριο γκρι σκοπευοντας το λευκο τοσο κινδυνευω να γινω μαυρο. Θελω να μιλαω αληθινα αλλα ένα ψεματακι ν ανακατεψω στις κουβεντες μου και γινομαι σατανας , γιατι ο σατανας λεει 99 αληθειες και ένα ψεμα. Χρησιμοποιω το χριστιανικο μοντελο περιγραφης του θειου για να με καταλαβεις αλλα θα μπορουσα να χρησιμοποιησω και αλλα.Το προμηθεικο , το βουδιστικο…
-Ειπες ότι γινεσαι Χριστος ,όμως δεν εχεις ουτε την ηρεμια ουτε την απλοτητα του Χριστου. Φανερωνεις ενταση και μπερδευεσαι.Πηγες σε γιατρο?
-Ο πατερας μου είναι ψυχιατρος και αθεος. Διεγνωσε μανιοκαταθληψη και μου δωσε χαπια…Ισως ο θεος θελει την βοηθεια του ανθρωπου για να τα βρει με τον διαβολο.
-Τα χαπια σου τα περνεις?
-Παραφερομαι? Κι όμως προσπαθω να εναρμονιστω μαζι σου. Να πεταξουμε μαζι προς την εσχατη συνειδηση. Γιατι παραδεισος είναι η επικοινωνια.Προσπαθω τωρα να φτιαξω μαζι σου έναν παραδεισο για δυο.Κι ειμαι ολοκληρος εδώ.Ειναι αμαρτια η απουσια από το παρον…Είναι αμαρτια η απουσια από το παρον!(Πεντζικης) Αυτό θυμαμαι από όλα οσα διαβασα και επισης. «το να φοβασαι τον θανατο είναι δειγμα κακης ζωης»(Βιττγκενσταιν).Αυτες οι δυο προτασεις είναι πορτες που οδηγουν απ την λογικη  στη μεταλογικη, στη μεταφυσικη.Αυτο πρεπει να το ξερει ενας δασκαλος, ενας μαχητης γιατι θα συναντησει τους 4 εχθρους.Δεν είναι καταλληλη ωρα να σου εξηγησω αλλα σκεψου τον αδαμ και την ευα. Όταν εκδιωχθηκαν από τον παραδεισο τα ζωα που πηγαν? Τα ζωα είναι ακομα εκει, στον παραδεισο και φαινεται στο βλεμμα τους.Ολα τα πλασματα είναι στον παραδεισο εκτος από μας. Τωρα σου διδασκω.Προσπαθω να εναρμονιστω με το μηκος κυματος σου ,με το χρωμα της ακτινας που εκπεμπεις.Να θυμασαι πως όταν μιλας σε πολλα ατομα ταυτοχρονα πρεπει να εκπεμπεις σε λευκο που εχει όλα τα χρωματα. Μιλαω, μιλαω, δουλευω για να φερω την σιωπη. Τοτε  που μ ένα βλεμμα θα ναι όλα κατανοητα κι εγω ειμαι στη 6.μεση της πορειας κι ακολουθω την μελωδια που ντυθηκε η κραυγη γιατι εφαγα ερεβοπιτα!...
Ο κεραυνος ξαστοχησε γιατι αλλον κυνηγουσε , καποιον μυημενο, κι εμενα βρηκε τον αδαη, τον απροετοιμαστο , τον παπαγαλο. Κι ετσι ο παπαγαλος εννοησε αυτά που παπαγαλιζε κι εχασε την λαλια του και την ξαναβρηκε στην αντιπερα οχθη κι όλα αναποδα φωσφοριζουν και καλουν να ονομαστουν ως τους πρεπει. Ειμαι ο δρομος που οδηγει σε σενα.
 Ειμαι όχι η θλιψη αλλα η μελετη της.
Ειμαι η αυρα του του πορτατιφ όταν το καταδεχεσαι.
Ειμαι το οτιδηποτε και το αντιθετο του.
Εγω! Ο εσχατος Αδαμ, ο τυχερος του χαους, ο καμενος.Με την καταδικη να ζω αιωνια και αιωνιοτητα να εμφυσω σε κάθε στομα που ανοιγει ωσαν την αρχικη εκεινη εκρηξη, που το τιποτα, το σκοταδι παραγει τον κοσμοoαααα…
Τα μελη  του τεντωθηκαν και ειχε σπασμους σα  να τον χτυπησε το ρευμα.Δεν ηξερα τι να κανω. Ειχε κριση (επιληψια?) Αργοτερα εμαθα ότι ηταν «εξωπυραμιδικο συνδρομο», παρενεργια του φαρμακου.Τιναχθηκα και τον χαστουκισα για να τον συνεφερω. Ηρεμησε κρεμασμενος στην καρεκλα σαν αδειο σακουλι και τα βλεφαρα του βαρυναν. Αρχισε να δακριζει.
-Τι εχεις? Τι εχεις? Να παμε στο νοσοκομειο?
-Όχι…Ειμαι καλα , ψιθυρισε.
-Γιατι κλαις?
-Τιποτα , δεν είναι τιποτα.Συγγνωμη.Εσυ δεν χρωστας τιποτα να τα περνας όλα αυτά.Πρεπει να φυγω, πρεπει να κοιμηθω.
-Να σε παω σπιτι σου? Που μενεις?
-Δεν χρειαζεται…Εχεις πεντε ευρω?
-Ναι… οριστε.
Γεια σου. Θα τα ξαναπουμε...Συγγνωμη.
Το βραδυ του εστειλα μηνυμα.»Εισαι καλα?».Τις επομενες μερες τον σκεφτομουν.Αυτος ο ανθρωπος κουβαλουσε βαρος…Ισως αρρωστος ,τι ειδους θεια μανια τον διακατεχε?Οι ωρες μαζι του ηταν βαριιες και ο χρονος κυλουσε πιο αργα.Ενιωσα πως βασανιζοταν, εκανε βουτια στην αβυσσο η στο υποσυνεινηδητο η δε ξερω που.. Ακομα και τα λαθη του ηταν μεγαλα.

πολύ ωραίο....

πως έγινε να πεσουν στα χέρια σου μόνο μερικά κεφάλαια?

Οπως ειπα αυτο ειναι ενος ζωγραφου ετυχε λοιπον εγω να επισκεφτω την web gallery του οπου εκει ειχε σε ενα section και αυτο μονο το πρωτο κομματι επικοινωνισα μαζι του αλλα σκεφτεται το τελος τωρα δεν ξερω μπορει κα να το εχει τελειωσει εχω ομως καποιο καιρο να επικοινωνισω μαζι του. ;)

thats the story :)


το βραδυ θα ανεβασω κιαλλο ;)

μπορείς αν θες να βάλεις και το λινκ για τη web gallery του για να δούμε πως ζωγραφίζει και να αποκτήσουμε και μια ολοκληρωμένη εικόνα γι αυτόν  :)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ. ΟΠΟΥ Ο ΗΡΩΑΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ

Την άλλη μερα πηγα στο Δημοτικο σχολειο οπου διδασκω ζωγραφικη στα παιδακια.
-Κυριε ειστε παντρεμενος?
-Όχι.
-Προσοχη. Θα μεινετε τζατζογριος.
Αρχισα να γραφω αυτό το ημερολογιο. Σε ποιον απευθυνομαι? Στους ανθρωπους? Στον ιδεατο μου εαυτο? Όπως θα λεγε κι εκεινος.Το βραδυ βρεθηκα με κατι φιλους και αργα το βραδυ με πηγαν σε ένα μερος που απεχθανομαι.Ενα μπαρ με πορνες κονσοματρις. Με πιεσαν και τελικα μπηκα μαζι τους. Μια γυναικα μεθυσμενη, ανθρωπινο κουρελι, καθησε διπλα μου και αρχισε να μονολογει φωναχτα.»Γενικως το θεμα είναι να γαμησεις… Γαμωτο, για ουισκι ψαχνω κι ολο σε νερο πεφτω. Θα με κερασεις?»Θε μου σκεφτομαι ερχονται πελατες για να διασκεδασουν με γυναικες σ αυτή την κατασταση?Και διασκεδαζουν? «Ξαφνικα σηκωθηκε ,καθησε επανω μου .και αρχισε να τριβεται.Εφνιδιαστηκα και εμεινα παγωμενος.Τελος σηκωθηκε λεγοντας.»Εσυ δεν θα παντρευτεις ποτε».
-Δευτερη φορα που το ακουω σημερα.
Ξαφνικα θυμηθηκα τον ερωτα της ζωης μου, την Μελινα.Δεν την σκεφτηκα ποτε σεξουαλικα, το μονο που ηθελα είναι να βρισκομαι διπλα της.Το πρωτο που της ειπα 7.»Ειμαι ερωτευμενος μαζι σου» και ειμαι σιγουρος πως ενιωσε ολο το βαρος του ερωτα μου.Εκανα σεξ αρκετες φορες στη ζωη μου, όμως η πιο ερωτικη στιγμη που παντα θα θυμαμαι ηταν τοτε, στο πρωτο μας ραντεβου, που με αφησε να κρατω το χερι της , το χερακι της.Εκεινο τον καιρο πονουσα πολύ, δηλαδη ζουσα εντονα, αλλα τελικα δεν την εκανα ποτε δικια μου. Πηγε και παντρευτηκε.
  Μετα, αρχισε η εποχη που ,σατανικα, ειχα στοχο η κάθε κοπελα με την οποια εκανα σχεση να είναι ομορφοτερη απ την προηγουμενη. Ετσι ηθελα να βλεπω το στατους μου να ανεβαινει.Ακουγα μια φωνη.»Αθλιε!».
  Περασαν μερες και τον πεθυμησα.Π εθυμησα τον πομπωδη λογο του, την ιερη μανια του.Τοτε μου ρθε ένα μηνυμα. «Καλησπερα τζουτζουκο , εγω δεν υπαρχω».
Ωπα λεω, είναι ακομα σε ασχημη φαση.Το ιδιο βραδυ μου ερχεται ένα μηνυμα» θα μου αφιερωσεις την τελευταια σου σκεψη πριν κοιμηθεις».Δεν απαντησα για να μην μην μπλεξω. Δεν μπορουσα όμως να κοιμηθω.Ειχα πεσει σε παγιδα.Προσπαθουσα να κανω άλλες σκεψεις όμως μου ειχε κολλησει  αυτή του η κουβεντα.Τελικα του εστειλα μηνυμα.
-Ποιοι είναι οι τεσσερεις εχθροι του μαχητη δασκαλε? Κατ αρχην εισαι καλα?
-Τι ειδους δασκαλος ειμαι?
-Εισαι δασκαλος δασκαλων,εισαι δασκαλος ζωης.
-Ειρωνευεσαι?
-Το μισοπιστευω.     
-Ας είναι, ας μεινουμε σ αυτό.Τα λεμε αυριο.
 Μου εδωσε ραντεβου στην παναγια δεξια. Τον βρηκα ηρεμο. Καθησαμε για λιγο αμιλητοι.
-Νιωθεις τις δονησεις? Ο θεος δεν κατοικει πια εδώ.Παμε?
Εκεινη την ωρα μπηκε ενας ζητιανος και παρακαλουσε τους καθισμενους.Δυο ανθρωποι της εκκλησιας πηγαν να τον διωξουν.Ξαφνικα αυτος αρχισε να φωναζει.»Ανοσιοι!Καταντησατε τον οικο του θεου τραπεζα!…Φαρισαιοι!»
-Θα φωναξουμε την αστυνομια, ελεγαν αυτοι.
-Να την φωναξετε! Λοπωδητες!.
Τοτε επενευει ο φιλος μου.Τον ακουμπησε στον ωμο και βγηκαν ηρεμα μαζι εξω, μπροστα στην εισοδο. Εκει, ξαφνικα ο ζητιανος πεφτει στα γονατα και τον προσκυναει.Ο φιλος μου εδειξε αμηχανια. Εφυγε τρεχοντας προς την καμαρα. Τον ακολουθησα τρεχοντας και καθως περνουσα ,ενας τυπος φωναξε.»Μην φοβαστε, εγω ειμαι ο Παυλος.»
Τον βρηκα στην καφετερια της καμαρας. Στον»Ελπιδοφορο».
-Τι του ειπες κι επεσε στα γονατα?
-Τιποτα. Δεν μιλησαμε.
-Ναι αλλα τον αγκαλιασες από τον ωμο.
-Αυτά είναι τα μαγικα μου, αυτά να βλεπεις εσυ που δινεις σημασια μονο στις λεξεις. Διανοουμενε!
-Οι λεξεις είναι βαγονακια που μεταφερουν το νοημα.
…Και το νοημα είναι παντα περισσοτερο και ξεχυλιζει.Ας δειξουμε ότι δεν μπορουμε να πουμε και ας υπενυχθουμε το αρρητο πανω απ το εκπεφρασμενο.
-Αρχισες παλι, ανθρωπε μου δεν μπορεις να μιλησεις φυσιολογικα?
-Θες μια απαντηση ενός λεπτου η μιας ωρας?
-Οχι δεν θα το αντεξω.Τι δουλεια κανεις?
-Ειμαι ζητιανος…Μ αρεσει να ζω αποκλειστικα από την καλοσυνη των αλλων.
-Χα !Θα πεθανεις από την πεινα.
-Βασικα ζητιανευω από τη μανα μου.
-Εχεις σπουδασει?
8-Σπουδασα την τεχνη του διαβολου.Διαφημιση…Μιλησες για λεξεις και νοημα..Bλεπουμε τωρα ο ενας τον αλλον σαν να διαφερουμε. Η αληθεια όμως είναι ότι ο ενας μπαινει μεσα στον αλλον, με το νοημα του λογου του.Kι ο άλλος μετα τον κουβαλαει μετα μεσα του.Τωρα που σου μιλω μπαινω μεσα σου και μετα θα μιλησεις εσυ και θα μπεις μεσα μου.Αυτη η, κατά καποιο τροπο σεξουαλικη διαδικασια, είναι χορος. Χορευουμε…Ας καθαρισουμε τις αισθησεις μας. Αν ακουσεις τοσο καλα οσο μιλας θ αρχισεις και να βλεπεις.Μεσα μου κυκλοφορουν τοσοι πολλοι.Ο Σωκρατης ο Χριστος…τριαντα σου μιλαμε από εδώ μεσα.
-Με τρομαζεις. Εσυ που εισαι?
-Εγω σχεδον δεν υπαρχω.Φιλε μου, ειμαστε κοκτειλ αλλονων.Η μονη μου προσωπικη επεμβαση είναι ότι μετα τα 17 αρχισα να επιλεγω εγω από ποιον θα επιρεαστω. Μην ξεχναμε όμως ότι μεχρι την εφηβεια μας μαιμουδιζαμε ακριτα τους τους αλλους.Τους γονεις μας ,το περιβαλλον…Αν δεν επιδιωξουμε την καλη παιδεια θα λουστουμε την κακη, το κιτς που μας περιτριγυριζει. Προτιμω να ειμαι αγωγος του Πλατωνα παρα της  θειας μου της Κιτσας.Το μονο που μπορουμε να κανουμε είναι να γινουμε καθαροι αγωγοι του νοηματος, του πνευματος που πασχιζει να εκδηλωθει στον τρισδιαστατο κοσμο, να γειωθει σε τοπο και χρονο…Πες μου ένα ελλατωμα σου.
-Βαριεμαι ευκολα.
- Πληξη είναι η πεινα του πνευματος.Πρεπει να σε ταισω.
Ηρθε η κοπελλα για παραγγελια.Εγω ζητησα ένα σπανιο ειδος τσαγιου που δεν ειχαν.Ζητησα ένα άλλο που επισης δεν ειχαν κι ένα άλλο… μεχρι που στο τελος πηρα χαμομηλι.Τοτε αυτος ειπε.
-Αν η ευαισθησια σου εκτονωνονταν στην τεχνη σου δεν θα σου εβγαινε στη επιλογη τσαγιου που απαιτεις. Γινεσαι υποχονδριος.
- Εχεις απαντηση για όλα?
-Χα! Ειμαι μηχανη απαντησεων.
-Τοτε θα σου βαλλω δυσκολα.Ενας θειος μου εχει καρκινο.Πως θα τον παρηγορησω?Ειμαι στεναχωρημενος.
-Αν θες να στεναχωριεσαι για καποιον ,να στεναχωριεσαι για σενα που επισης θα πεθανεις.Ο μονος τροπος ισως  για να του δωσεις κουραγιο είναι να αυτοκτονησεις μπροστα του λεγοντας.»Να βλεπεις? Δεν είναι τιποτα.»Αφου δεν μπορεις να το κανεις αυτό μην τον πλησιαζεις γιατι ζηλευει την υγεια σου και μισει τον οικτο σου.
-Εισαι απιστευτος!Τρομαζω να σε ρωτησω κατι, φοβαμαι την απαντηση σου.Με ξεκουρδιζεις…Υπαρχει αθανασια?
-Για μετα θανατον δεν ξερω.Υπαρχει όμως εν ζωη.Μπορεις να εισαι αθανατος για 10 λεπτα.Ολα εχουν να κανουν με τον χειρισμο του χρονου.Θα στο αναπτυξω μετα. 
-Παλι με κουφανες.Τα θελεις και τα λες η σου ξεφευγουν?
-Δεν σκεφτομαι πια, ρεω.Θελεις να εξομολογηθεις?
-Σε σενα?
-Ναι.
-Ισως αργοτερα.
-Οκ…Μιλουσαμε για αθανασια
-Εσυ μιλουσες.
-Κι εσυ ακουγες φιλτραροντας τις λεξεις μου, δινοντας τες το δικο σου νοημα κανοντας ουσιαστικα εσωτερικο διαλογο. Αυτό είναι σολιψισμος.
-Δεν καταλαβα τιποτα, συνεχισε.
-Δεν πειραζει .Θα στο εξηγησω άλλη φορα.
-Κατ αρχην εισαι καλα στην υγεια σου?
-Ναι.Γιατι εχεις κοτσιδα?Για να επιδειξεις την πνευματικη σου ανεξαρτησια?Ο καθενας με την στολη του.Κι εγω ειχα μακρια μαλλια και μουσια αλλα τωρα θελω να 9απλοποιηθω.Ετσι ειμαι απροσδιοριστος κι όχι τυποποιημενος.Θελω να εκφραζω την διαθεση της κάθε στιγμης που αλλαζει ,κι όχι ένα σταθερο επιφανειακο σημα εμφανισης. Ακομα κι η Μονα Λιζα δεν ηταν παντα χαμογελαστη.
-Ε?
-Εχοντας απλη ουδετερη εμφανιση αισθανομαι πιο καθαρα την την τυποποιηση , το σημα των αλλων.Την παραλλαγη του εγωισμου τους.
-Ουφ! Ας κανουμε ένα διαλλειμα. Παω για τσιγαρα.
Στο περιπτερο , επιρεασμενος απ την κουβεντα ενιωθα πιο αντιληπτικος.Στα γυμνα των εξωφυλλων διεκρινα την υστερια του εμπορα, σαν τον συριγμο στην «κραυγη» του Μουγκ.Ενας τυπος παρηγγηλε τσιγαρα μ ένα σφυριγμα. Προφανως γνωριζονταν με τον περιπτερα ,όμως ειδα την προσβολη στο μουτρα του δευτερου.Επιστρεφοντας κοντοσταθηκα κι αρχισα ,από πλαγια πισω, να παρατηρω τον φιλο μου (να πω τον δασκαλο?).Καθοταν ακινητος, μια μυγα σουλατσαριζε στο μετωπο του όμως το προσωπο του παρεμενε ακυμαντο.Πλησιασα.
-Σε παρακαλω ας μιλησουμε για κατι πιο ελαφρυ, ειχα τοσες σκοτουρες σημερα…
-Ας μιλησουμε για το πώς διδασκεται η τεχνη.
Καθησαμε για δυομιση ωρες και αυτά που συζητησαμε ηταν για μενα επιφυτηση.Μου εξηγησε  ότι ειμαι αναλυτικος τυπος κι όχι συνθετικος. Ετσι μπορω να μιλησω για έναν πινακα με ανεση αλλα δυσκολευομαι να παραγω έναν.Ειναι, ειπε , διαφορετικα κεντρα του εγκεφαλου.Δεν θυμαμαι με ακριβεια την κουβεντα μας αλλα την άλλη μερα, όταν πηγα στο σχολειο το πρωι και στο φροντιστηριο «μορφες» το απογευμα , ημουν αναβαπτισμενος.Αισθανθηκα ότι  διατηρουσα το φως του ενώ ημουν μακρια του.


μπορει αργοτερα να ανεβασω λινκ αν ειναι μολις τελειωσουν τα κεφαλαια ;)

Φίλε smo, την άδειά του να το ανεβάσεις εδώ την έχεις;;  :)

Βασικα απαντησα με πμ στην voyager αλλα νομιζω τελικα οτι θα ηταν καλυτερο να απαντησω και εδω για να καλυψω και τους υπολοιπους. ;)

δεν εχω την αδεια του, εχω την προτροπη του να το δειξω σε οσους μπορω και να του μεταφερω αν καποια γνωμη που ακουσω μου κανει εντυπωση  επισης βρισκεται σε site στον ιντερνετ οποτε απλα να εβαζα το λινκ θα ηταν προσητο στον καθενα να το δει και δεν νομιζω να χρειαζομαι αδεια για να ποσταρω λινκ ;) :) :) 
Αν παρολα αυτα εχετε  καποια ενσταση περιμενω η εδω η pm ευχαριστω  :) ;)

Ευχαριστώ για τις εξηγήσεις. Όλα οκ λοιπόν :)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ.ΟΠΟΥ  ΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΡΧΕΤΑΙ  ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ. ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ.

    Τον επισκευτηκα στο νοσοκομειο.Οι γιατροι μου ειπαν ότι ΄΄εφυγε’’ από την μανια και τωρα είναι στο άλλο ακρο της ασθενειας, στην καταθλιψη. Τον ειδα. Ηταν αμιλητος, ζαλισμενος απ τα φαρμακα και τα ηλεκτοσοκ, ακινητος σαν πετρα . Ειπα, ‘’ειδα ενο εργο σε θερινο σινεμα αλλα δεν ηταν πολύ καλο…’’. Η ερημια του με στοιχιωνε. Περασε ένα λεπτο σιωπης. Εψαχνα απεγνωσμενα ένα θεμα. Τελος ειπα, ’’ειδα ένα εργο,όχι πολύ καλο…’’Τον ακουμπησα και δεν αντεδρασε.του σηκωσα το χερι και το χερι εμεινε μεταιωρο στον αερα.Τοτε μου ηρθαν δακρυα. Ρωτησα τους γιατρους,’’Θα γινει καλα;’’
-Θα γινει. Σημερα τα φαρμακα κανουν θαυματα.
-Πως επιδρα το φαρμακο στην ψυχη;
-Κανεις δεν ξερει. Αυτά τα φαρμακα προεκυψαν μετα από πολλους πειραματισμους σε ζωα.
    Τις επομενες μερες παρατηρουσα την συμπεριφορα μου. Προσεξα ότι στην ταπεινη μου θεση του δασκαλου δημοτικου, διαφθειρομουν απ την ασημαντη εξουσια που κατειχα. Την εξουσια πανω στα νηπια. Μερικα τα αντιπαθουσα και σε μερικα εκανα χατηρακια. Αν αυτό συμβαινει σε μενα, τι θα συμβαινει στους αρχοντες και πολιτικους που εχουν αληθινη εξουσια.
  Τον ξαναεπισκευτηκα στο νοσοκομειο. Φαινοταν να εχει μια ενταση αλλα κατά τα αλλα πολύ καλα.
-Καλως τον.
-Σου εφερα να δεις μερικα εργα μου, οριστε.
   Τα μελετησε και απεφανθη.
‘’Τα εργα σου είναι πολύ ειλικρινη αλλα καταλαβαινω γιατι δεν τα εκτιμουν οι γκαλεριστες. Μπροστα από την αξια δομη τους διατηρουν ένα πεπλο προχειροτητας που ενοχλει. Σημερα δεν εχει σημασια τι λες αλλα πως το λες…και το υφος σου εχει κατι το παιδαριωδες. Εμενα όμως με γοητευει γιατι και γω τετειος ειμαι. Μιλαω με αφελεια για μεγαλειωδη θεματα. Αυτό βεβαια, γοητευει καποιες γυναικες. Δεν με καταλαβαινουν και γι αυτό γοητευονται. Γιατι θελουν να θαυμαζουν. Αυτές που με καταλαβανε γιναν φιλες μου, αυτές που δεν με καταλαβανε γιναν ερωμενες μου. χα χα, εφυολογημα. Να , ερχονται και οι γονεις μου με τον παπα για το ευχελαιο. Η μητερα μου είναι θρησκευομενη κι ελπιζει σε κατι τετοια.’’
    Το πραγμα εξελιχθηκε σε εξορκισμο και καταγραφω μονο οσα η πενα μου αντεχει. Γιατι ακουσα λογια που δεν λεγονται.
   Στην αρχη ο δασκαλος μου ηταν μαλλον ηρεμος και σιωπηλος. Ξαφνικα , ενώ ο παπας μιλουσε, αρχισε να γελα μ ένα γελιο πνιχτο και γυναικειο. Ειπε,
‘’Ο πολυευσπλαχνος θεος σας! Θελεις , παπα, να εισαι δουλος του θεου και λιγιζεις από ταπεινωση. Υποκρισια! Μολις ταπεινωνεσαι νιωθεις πολλαπλασια την επαρση που τα καταφερες κι εγινες αρεστος στον Κυριο σου.’’         

17. Ο παπας συνεχιζε να διαβαζει και οι φωνες τους μλεκονταν.
-Εσυ θελεις να εισαι δουλος του θεου ε; ε, εγω ειμαι αφεντης του! Και ειμαι αφεντης του γιατι αυτος με παρακαλεσε. Γιατι θεος και διαβολος είναι το ιδιο προσωπο. Είναι μια γρια πορνη που ψαχνει νταβαντζη. Και θελει νταβατζη τον ανθρωπο, εμενα για να τα βρει με τον διαβολο δηλαδη με τον εαυτο της. Γιατι ο διαβολος είναι ο εγωισμος του θεου. Τα ακουτε; Του θεου! Κι εγωισμος αποσχιστηκε και τωρα θελει να επιστρεψει. Μεσα μου ο διαβολος ζητα συγγνωμη κι ο θεος τον δεχεται κι ετσι ο θεος τα βρισκει με τον εαυτο του και φανερωνεται πανισχυρος και χωρις ντροπη…κι εγω λαμπω απ την δυναμη του μεσα μου, αθλιε τραγοπαπα! Εγω θα σε βαλω να κανεις γαργαρα με το σπερμα μου και θα γαργαλησω με ψυχρο μαχαιρι την κλειτοριδα της Π… και θα φαω τα σκατα σου και θα φιλησω την μανα μου και θα…………………..
Τελος επεσε κατω χωρις όμως ν αφριζει. Η μητερα του κοντευε να λυποθυμησει. Αυτος σηκωθηκε στα γονατα και τραβωντας το ρασο του παπα ψυθηριζε ‘’σωσε με’’. Ο παπας , που μαλλον ηταν συνηθισμενος σε τετοιες καταστασεις, συνεχιζε να προσευχεται ηρεμος. Ακουμπησε το χερι του στο κεφαλι του δασκαλου και αυτος εδειξε αγαλλιαση ωσπου ξαφνικα εβαλέ το κεφαλι του κατω απ το ρασο. Ο παπας τιναχτηκε κι αυτος εβγαλε ένα αγριο γυναικειο κακαρισμα κι αρχισε να λυκνιζεται ερωτικα σ έναν απαισιο χορο σαν χορο της κοιλιας.’’Ποιος θα με γαμησειει;’’
   Του καναν ενεση κι εφυγα.


Και αυτο ειναι το τελευταιο κομματι που εχω.

και η ιστοσελιδα του συγγραφεος για οποιον ενδιαφερεται
http://www.angelidis.eu/

πάντως είναι πολύ ενδιαφέρον... μου έχει εξάψει την περιέργεια! κρίμα να μην έχεις ανεβάσει άλλο....:)

Αν βρω και το υπολοιπο θα το ανεβασω αλλα προς το παρον οπως ειπα ειναι μονο σε χειρογραφο ;) 

be patient

ps Επισης αν καποιος θελει να πει καποιο προβληματισμο του γιαυτο που διαβασε εδω η πμ ειναι ευπροσδεκτοι :) :) ;)

έχει και συνέχεια?

ή το 6ο κεφάλαιο είναι το τελευταίο?

τον ρώτησα και είπε οτι έχει και συνέχεια....

:)

στο site του το link για νέα κεφάλαια δεν λειτουργεί

καθώς η εξιστόρηση ακολουθεί την πορεία του περιεχόμενου, φθίνουσα
και όπως το διαισθάνομαι, αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια να συμβολίστει
η σταδιακή παρείσφρηση του ήρωα στην παράνοια,

(σύμφωνα και με τα πρώτερα δείγματα, η συγγραφική και παραστατική ικανότητα του συγγραφέα είναι οξυμένη)

θα περίμενε κάποιος να υπάρχει σύντομη συνέχεια, αν όχι κατάληξη

Υπαρχει συνεχεια δεν τελειωνει απλα δεν την εχει ανεβασει ακομη οσο για το site δοκιμασε να μπεις απο ie

δεν εισερχεται στην παρανοια ο ηρωας, μια καθαρα λογοτεχνικη αναλυση που αφορα των ηρωα καθιστα σαφες την προηγουμενη εμπειρια του "δασκαλου" στην τρελα και η προσπαθεια του πλεον να μεταδωσει την γνωση του με εναν παραδοξο τροπο, το αν καποιος θα τον αποδεχτει η οχι εναποφυεται στον αναγνωστη

τωρα για μια πιο ολοκληρωμενη αναλυση του κειμενου εξ αιτιας του πραγματικου χωρου και χρονου που εξελισονται τα περιστατικα ευκολα γινεται αντιληπτο οτι εχει αρκετα αυτοβιογραφικα στοιχεια (η νοσυλια , το καφε αλφα κα) λαμβανοντας τα υποψιν αυτα δεν ειναι δυσκολο να οδηγηθουμε στο συμπερασμα οτι τα δυο κυρια προσωπα εκφραζουν εξισου τον συγγραφεα αν θελετε το λογικο και το παραλογο στοιχειο μεσα του

ειναι θεωρω εξαιρετικα ενδιαφερον να παρατηρησουμε πως η λογικη (με την εννοια κοινωνικων προτυπων συμπεριφορας) στεκει αναβδη μπροστα σε ενα πνευμα στα ορια της τρελας αλλα οχι παραλογο

ενω εκ πρωτης οψεως φενεται υπο αυτη την οπτικη ενα καθαρα ψυχολογικο παιχνιδι θα μπορουσε να ειναι εναυσμα για συζητηση σε κοινωνικο,θεολογικο,πολιτικο και βεβαιως πανω απο ολα ψυχολογικο επιπεδο.

τελος θα ηθελα να τονισω πως ο δασκαλος ετσι οπως παρουσιαζεται μεσα απο το κειμενο θα μπορουσε να ειναι μια μεγαλη μορφη της παγκοσμιας ιστοριας ετσι οπως δεν την γνωρισαμε ποτε πχ ο μεγας των μαθηματικων χιλμπερτ κλπ κλπ προκαλωντας ισως διαφορετικη αντιμετωπιση απο την κοινωνια στην ταμπελα του τρελου.