THMMY.gr

Η διπλή όψη της Ελλάδας με πασχαλινές εικόνες

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ

Αν κάποιος παρακολουθούσε, έστω από εορταστικό μαζοχισμό, τα επετειακά τηλεοπτικά αφιερώματα στις τιμές του οβελία και της (ανοιξιάτικης) ντομάτας, θα νόμιζε ότι ζούσε σε μια χώρα στην οποία βασιλεύουν η φτώχεια και η δυστυχία. Κι αν αυτά δεν έφταναν, μεταδίδονταν, προς επίρρωσιν, οι εικόνες κάποιων ηλικιωμένων, οι οποίοι συνωστίζονταν στο πασχαλινό συσσίτιο του Δήμου Θεσσαλονίκης. Οι οποίες έρχονταν να συμπληρώσουν τις προ εβδομάδος εικόνες άλλων ηλικιωμένων να μαζεύουν υπολείμματα από κάποια λαϊκή αγορά, που τόσο εντυπωσίασαν τον Γιώργο Παπανδρέου, ώστε τις περιέλαβε στην ομιλία του στη Βουλή.

Απέναντι σε όλα αυτά, πρόβαλαν οι ατέλειωτες ουρές αυτοκινήτων στις εθνικές οδούς, που αδιαφορούσαν για τις τιμές της βενζίνης που πετάνε κάθε μέρα, αλλά και για μερικούς απατεώνες, οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία να τις ανεβάσουν μέσα σε μια νύχτα, ποντάροντας στο «ωχ αδερφέ» του Ελληνα. Ηταν, ακόμα, τα γεμάτα πλοία (σε ορισμένα ήθελες μέσον για να βρεις εισιτήρια) προς τα νησιά, την επομένη που οι εφοπλιστές αύξησαν τα εισιτήρια.

Οι δυο αυτές αντίθετες εικόνες ασφαλώς δεν αντιπροσωπεύουν τις «δύο Ελλάδες», την Ελλάδα της φτώχειας και της δυστυχίας και την Ελλάδα της ευμάρειας. Διότι η πρώτη δεν υπάρχει με την κυριολεκτική έννοια που έχουν οι λέξεις. Και η δεύτερη εξακολουθεί να υπάρχει (απόδειξη, η παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων σκουπιδιών και τα συνεχή ρεκόρ στην αγορά παντός είδους καταναλωτικών ειδών), αλλά υπάρχουν και σημάδια ότι αρχίζει να μικραίνει, φέρνοντας μαζί της και την ανασφάλεια για το αύριο. Με δυο λόγια, η Ελλάδα της ευμάρειας και των υψηλών προσδοκιών, που ζήσαμε ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, υπάρχει κίνδυνος να γίνει Ελλάδα του περιορισμού και των μειωμένων προσδοκιών.


Και αυτό, βέβαια, δεν το συμπεραίνουμε από τις δυο πρώτες εικόνες που περιγράψαμε. Μόνον όσοι ζουν σε άλλον κόσμο δεν γνωρίζουν ότι, μόλις τελειώνουν οι λαϊκές αγορές, εμφανίζονται λίγοι συμπολίτες μας, για να μαζέψουν ό,τι απέμεινε. Και στις μεγάλες γιορτές οι ανάγκες των τηλεοπτικών δελτίων ανακαλύπτουν το «ένα πιάτο φαΐ», που προσφέρουν οι δήμοι ή η Αρχιεπισκοπή. Αυτά συνέβαιναν πάντα, διότι πάντα υπήρχαν φτωχοί και κατατρεγμένοι που το έχουν ανάγκη. Δεν είναι, όμως, αυτοί η εικόνα της Ελλάδας.

Είναι μια χώρα που έχει ξεφύγει εδώ και δεκαετίες από τη βαλκανική υστέρηση, απόδειξη ότι φιλοξενεί, δίνει δουλειά και ευκαιρίες για προκοπή σε εκατομμύρια γείτονές μας. Είναι μια ευρωπαϊκή χώρα, που δεν μπορεί, ασφαλώς, να συγκριθεί με τις σκανδιναβικές, τη Γερμανία ή τη Γαλλία. Είναι λίγο κάτω από τον μέσο όρο και ακολουθεί τον δρόμο των άλλων μεσογειακών χωρών (Πορτογαλία, Ισπανία), με τις οποίες έχει και πρόσφατη κοινή ιστορία (εμφυλίους πολέμους, δικτατορίες κ.λπ.).

Αυτά είναι πάνω-κάτω κοινός τόπος και προκύπτουν τόσο από τα επίσημα στοιχεία όσο και από την εμπειρική παρατήρηση. Συνταξιούχοι των 500 ευρώ πάντα υπήρχαν. Οπως και η περίφημη «γενιά των 700 ευρώ», με άλλα χαρακτηριστικά.Οι άνθρωποι αυτοί πάντα δυσκολεύονταν να τα φέρουν βόλτα, πόσω μάλλον σήμερα που η καθημερινή ακρίβεια αρχίζει να παίρνει διαστάσεις μάστιγας.

Τι έχει αρχίσει να αλλάζει; Οτι οι δυσκολίες αυτών των τάξεων αρχίζουν σιγά σιγά να μεταφέρονται και σε άλλες, μεσαίες ή όπως αλλιώς μπορεί να λέγονται. Και μεταφέρονται με ποικίλους τρόπους. Δεν είναι μόνο το χαμηλό εισόδημα. Είναι, για παράδειγμα, η απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας, που αναγκαστικά οδηγεί στη γιγάντωση του ιδιωτικού. Για να προσφύγεις, όμως, στις υπηρεσίες ενός ιδιωτικού νοσοκομείου, πρέπει να αφαιρέσεις από το εισόδημά σου, αν το Ταμείο υγείας αδυνατεί. Και είναι χαρακτηριστικό αυτό που έγινε τα τελευταία χρόνια με τα φάρμακα. Η λαϊκίζουσα δεξιά κυβέρνηση πήρε ένα «φιλολαϊκό» μέτρο. Κατάργησε τη λίστα φαρμάκων, με αποτέλεσμα τα χρέη των Ταμείων να εκτοξευθούν στα ύψη. Και αναγκάζεται τώρα ο δελφίνος Αβραμόπουλος να επαναφέρει τη λίστα, την οποία κατήργησε ο «λαϊκοδεξιός» Νικήτας Κακλαμάνης, για να αποδειχθεί έτσι ευεργέτης των φαρμακευτικών εταιρειών.

Οι παθογένειες που οδηγούν σταδιακά στη μείωση των δυνατοτήτων των νοικοκυριών συνδέονται με το κράτος. Το οποίο, αντί να φροντίζει να εκπληρώνει τον ρόλο του, μας σπρώχνει όλο και περισσότερο σε ιδιωτικές υπηρεσίες, αφού το ίδιο αποδεικνύεται ανίκανο. Και η συζήτηση δεν είναι για το αν ο ΟΤΕ θα έχει μάνατζερ Γερμανό της «Ντόιτσε Τέλεκομ» ή Ελληνα (κρατιστή ή αντικρατιστή), ο οποίος θα τον κρατήσει προβληματικό και απέραντο διαφθορείο. Για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι μόνο το κράτος πηγή διαφθοράς -βλέπουμε τι γίνεται και με το διαφθορείο της ιδιωτικής SIEMENS. Μόνο που το κρατικό διαφθορείο σπαταλά τα δικά μας λεφτά, ενώ το ιδιωτικό εκείνα των μετόχων του.

Αλλού, όμως, είναι το πρόβλημα που αναπτύσσουμε στο σημερινό σημείωμα. Το κράτος έχει την ευθύνη να εξασφαλίζει στους πολίτες του στοιχειωδώς καλές υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης. Και από εκεί και πέρα, όποιος μπορεί, ας προσφύγει και στις ιδιωτικές. Επίσης, ένα σοβαρό κράτος οφείλει να προστατεύει το εισόδημα των εργαζομένων. Οχι μόνο δίνοντας αξιοπρεπείς αυξήσεις, αυτό μπορεί να μην είναι πάντα κατορθωτό. Αλλά τουλάχιστον φροντίζει να μην εξανεμίζει αυτό το εισόδημα η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, την οποία επιβάλλει μια ασύδοτη αγορά. Αλλά οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν μπερδευτεί. Αφού είδαν ότι οι όρκοι στον ανταγωνισμό δεν έπιασαν, τώρα απειλούν με παρεμβάσεις. Αποτέλεσμα; Κανένα αποτέλεσμα δεν επιτυγχάνεται.

Για να είμαστε δίκαιοι, τα φαινόμενα αυτά δεν είναι σημερινά. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που αρχίζουν να παίρνουν ανεξέλεκτες διαστάσεις, χωρίς οι κυβερνώντες να τις έχουν αντιληφθεί. Αν προσθέσουμε το αρνητικό διεθνές κλίμα και το εγχώριο κλίμα ανασφάλειας, προκύπτει ένα εκρηκτικό μείγμα, το οποίο μπορεί σε κανένα χρόνο να πλήξει απότομα τη μακαριότητα του σιγουρατζή Καραμανλή.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/05/2008

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=13981152

Αυτό το άρθρο μου θύμισε τις εικόνες απο το πασχαλινό γλέντι του Δημου Θεσσαλονίκης, οπου ηλικιωμένοι σπρώχνονταν αγρια για μια μερίδα κατσίκι. Υπηρχει η  φήμη οτι  η αιτια του σπρωξιδίου και τσαλαπατήματος ήτανε η φτωχεια που εχει κανει έντονη την εμφάνιση της τελευταία, αλλα ο Παπαγεωργόπουλος το διεψευσε λέγοντας πως πρόκειται για την "ελληνική βιασύνη"...