THMMY.gr

Το σκεπτικό του Δημήτρη Γαβαλά, που απεφάνθη υπέρ της αίτησης Πλεύρη για την απόσυρση από τα σχολεία του βιβλίου «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» της Ερσης Σωτηροπούλου

Μια παροιμιώδης απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης, που υπογράφει ο δικαστής Δημήτρης Γαβαλάς και η οποία εκδόθηκε την 1η Αυγούστου του 2007, αλλά καθαρογράφτηκε και έγινε γνωστη μόλις στις 18 Ιανουαρίου του 2008, διατάσσει «την προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του βιβλίου της κυρίας Ερσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλο "Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές», μέχρις ότου εκδικασθεί η αγωγή του αιτούντος περί οριστικής απόσυρσης».


 
Διάδικοι; Απ' τη μια το Ελληνικό Δημόσιο και η τότε υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου. Και από την άλλη, ο αιτών την απόσυρση του βιβλίου, που δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, ιδρυτή της ναζιστικής ομάδας «Κόμμα 4ης Αυγούστου», σύμβουλο του Αρχηγείου Στρατού επί χούντας και διευθυντή του γραφείου του Ι. Λαδά. Αρα, καμία έκπληξη δεν αποτελεί η μήνις του απέναντι σε ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, που απευθύνεται σε ελεύθερους ανθρώπους και όχι φασίστες ή φονταμενταλιστές.

Αυτό που αποτελεί δυσάρεστη έκπληξη και είναι άκρως επικίνδυνο είναι η στάση της ελληνικής Δικαιοσύνης απέναντι στο μυθιστόρημα της Ερσης Σωτηροπούλου. Διότι δεν βρέθηκε απλώς δικαστής που έκανε δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του βιβλίου, αλλά στο σκεπτικό του έβαλε και τα γυαλιά στον τόσο έμπειρο Κωνσταντίνο Πλεύρη, ξεπερνώντας τον σε ακροδεξιό και ηθικολογικό παραλήρημα.

Βέβαια, η ιστορία δεν έληξε. Σήμερα κατατίθεται έφεση κατά της απόφασης και η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει. Και μόνο, όμως, το μακροσκελέστατο κείμενο της απόφασης, διά χειρός του δικαστή Δημήτρη Γαβαλά, προκαλεί ανατριχίλες και στον πιο συντηρητικό αναγνώστη. Δεν αποτελεί απλώς υπεράσπιση της λογοκρισίας ενός έργου τέχνης, αλλά και αντιμετωπίζει την εκπαίδευση με τρόπο που θα τον ζήλευαν ο Χίτλερ και η Εκκλησία της εποχής της Ιεράς Εξέτασης.

Ο Δημήτρης Γαβαλάς στην απόφασή του, αφού διαπιστώνει ότι το μυθιστόρημα της Ερσης Σωτηροπουλου «περιέχει σαφώς κείμενα πορνογραφικά και χυδαία» και «κάθε άλλο παρά παιδαγωγικό είναι», συνεχίζει σε πέντε πυκνογραμμένες, χειρόγραφες σελίδες να παραδίδει μαθήματα περί παιδαγωγικής και τέχνης (όπως τονίζει, άλλωστε, πριν γίνει δικαστής ήταν καθηγητής Κοινωνιολογίας), αλλά και να παίρνει θέση σε όλα τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου (από τον φεμινισμό και το ασφαλιστικό μέχρι το Παλαιστινιακό και την οικολογία).

Σταχυολογούμε:

Περί παιδικής λογοτεχνίας και σχολικών βιβλιοθηκών: «Η παιδική λογοτεχνία αναφέρεται στις αγνές παιδικές ψυχές, που ο θεάνθρωπος Χριστός τις ανέδειξε σε πρότυπο για τους ενήλικες με τη θεϊκή ρήση του "εάν δεν γίνετε σαν τα παιδιά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσετε". Στις σχολικές βιβλιοθήκες δεν πρέπει να υπάρχουν απλώς λογοτεχνικά βιβλία, αλλά παιδαγωγικά βιβλία, που να συντελούν στην ηθική και πνευματική αγωγή των παιδιών».

Περί απαγόρευσης και λογοκρισίας: «Η απαγόρευση ενός ασέμνου βιβλίου δεν αποτελεί πράξη λογοκρισίας, όπως δεν είναι λογοκρισία η οποιαδήποτε απαγόρευση στα παιδιά να διαβάζουν βιβλία που τα ωθούν σε άσχημες συνήθειες και κακές πράξεις, όπως ναρκωτικά, κλοπές, πορνεία κ.λπ.».

Περί Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων: «Το ότι το βιβλίο αυτό έλαβε κάποιο κρατικό βραβείο, αυτό δεν σημαίνει τίποτε, άλλωστε δεν έλαβε βραβείο παιδαγωγικής, αλλά κάποιο βραβείο που μάλλον δεν τιμά τα μέλη της επιτροπής αυτής. Η χυδαιότητα, η βωμολοχία και η πορνογραφία δεν πρέπει ποτέ να βραβεύεται και κυρίως να κοσμεί τις σχολικές βιβλιοθήκες». Λίγο παρακάτω, όμως, ο κ. Γαβαλάς αλλάζει γνώμη (όλο το κείμενο είναι γεμάτο αντιφάσεις) και διευκρινίζει ότι «η Ερση Σωτηροπούλου μπορεί να είναι κατά τα λοιπά μια αξιόλογος συγγραφέας».

Περί Πατρίδος - Θρησκείας - Οικογένειας: «Τα σχολικά βιβλία πρέπει να εμπνέουν στα παιδιά την ηθική αγνότητα, την αγάπη για τη θρησκεία και την πατρίδα, απαλλαγμένα όμως από πολιτικές και κομματικές ιδεολογίες και προκαταλήψεις, αφού άλλωστε η θρησκεία αφορά όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και η αγάπη για την πατρίδα δεν κάνει πολιτικές διακρίσεις».

Ο κ. Γαβαλάς δράττεται της ευκαιρίας και νοσταλγεί την εποχή «που η γυναίκα ασχολείτο κυρίως με την ανατροφή των παιδιών της», «οι σύζυγοι δεν χώριζαν», «με το εφάπαξ αγόραζες σπίτι, ενώ σήμερα δεν αγοράζεις ούτε την πόρτα του σπιτιού» και «τα παιδιά έτρωγαν σπιτικό φαγητό και φορούσαν στο σχολείο ποδιές». Κάνει επίσης αναφορές στη μάχη του Στάλινγκραντ, που αυτή μας έσωσε από τον Χίτλερ και «όχι οι αγγλοαμερικανοί, που στο άκουσμα της λέξεως "Γερμανοί" τρεπόντουσαν σε φυγή», υμνεί την Βασιλευομένη Δημοκρατία, που οδηγεί σε κράτη με «την καλύτερη κοινωνική πολιτική» και υμνεί την «Εστία» και τον «Ριζοσπάστη», γιατί δεν δημοσιεύουν «πορνογραφικές εκφράσεις και αισχρές φωτογραφίες»...

Κι όλα αυτά τα πρωτοφανή και στα όρια του γελοίου για να διατάξει την απόσυρση ενός λογοτεχνικού βιβλίου από τις σχολικές βιβλιοθήκες.



ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ



ΕΡΣΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Γιατί τέτοιος φόβος για τις λέξεις;

 
«Πάλι οι Ταλιμπάν... Είναι μια εξωφρενική απόφαση που υποστηρίζεται από ένα τραγελαφικό κείμενο. Γιατί τέτοιος φόβος για τις λέξεις; Δεν υπάρχουν καλές και "βρώμικες" λέξεις. Πίσω από μια βιτρίνα ηθικοπλαστικών προθέσων κρύβεται μια κοινωνία συντηρητική και μικρόψυχη, που εξοστρακίζει τους φόβους της με το κυνήγι μαγισσών.

Ο πρώτος αναγνώστης του "Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές" ήταν η κόρη μου, δεκατριών χρόνων τότε. Το διάβαζε κεφάλαιο με κεφάλαιο, ενώ γραφόταν, και ήθελα τη γνώμη της γιατί κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι η Νίνα, ένα κορίτσι της ηλικίας της, ένα πλάσμα ζωντανό γεμάτο περιέργεια, που καταφέρνει να σπάσει τον κλοιό των "έτσι πρέπει" και "έτσι συνηθίζεται" για να βρει την προσωπική της φωνή».


Σφαλιάρα σ' ένα βιβλίο
 
**ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ, (πρόεδρος του δ.σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου):
1) Οταν ένας δικαστής φτάνει στο σημείο μέσα σε μία απόφαση να κάνει ακόμη και υποδείξεις παιδαγωγικού χαρακτήρα με σφαλιάρες, δεν θα πρέπει να απορεί κανείς που δίνει εντός εισαγωγικών σφαλιάρα σ' ένα βιβλίο που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.

2) Το πρόβλημα είναι ότι φορείς και πολίτες συμβάλλουμε άθελά μας στο να αποφασίζουν δικαστές και για θέματα τα οποία ανάγονται σε πολιτισμό, σκέψη και τέχνη και συνεπώς δεν μπορούν να διευθετηθούν δικαστικά. Δυστυχώς η πορεία στην Ελλάδα εξελίσσεται μ' έναν τρόπο, που φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε στο να απονέμονται τα κρατικά βραβεία λογοτεχνίας από δικαστικά συμβούλια για να έχουμε όλοι μας το κεφάλι μας ήσυχο.



Λογοκρισία με ιδεολογικά και όχι νομικά κριτήρια
 
* ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Ο κύριος Πλεύρης αγωνίζεται υπέρ της ελεύθερης έκφρασης. Θεωρεί δικαίωμά του να υβρίζει τους εβραίους και να μεταδίδει τα αισθήματα μίσους που νιώθει απέναντί τους στο αναγνωστικό του κοινό. Οταν προσφάτως δικάστηκε για ένα βιβλίο του, επέλεξε την υπερασπιστική διέξοδο της ελευθερίας στην έκφραση για να μην καταδικαστεί. Στις δημοκρατίες, οι άνθρωποι στα βιβλία τους είναι ελεύθεροι να εκφράζουν τα αισθήματά τους για τους άλλους. Ο ίδιος ωστόσο -ιστορικά συνεπής στον αγώνα του εναντίον της ελεύθερης έκφρασης των άλλων- στράφηκε πριν από λίγο καιρό εναντίον του ελληνικού δημοσίου διότι το βιβλίο «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» της Ερσης Σωτηροπούλου συμπεριελήφθη στον κατάλογο βιβλίων που αγοράστηκαν από περίπου διακόσιες σχολικές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα πριν από ένα χρόνο.

Σε μια πυκνογραμμένη χειρόγραφη απόφαση, ο δικαστής κάνει ένα κατηχητικό μάθημα περί του τι είναι πρόοδος, τι είναι συντήρηση, τι είναι ωραίο, τι είναι άσχημο, τι είναι αληθινό, ποιές είναι καλές εφημερίδες, τι είπε ο Χριστός, κ.λπ. Επιλέγουμε ένα ενδεικτικό απόσπασμα: «Κάποτε τα κορίτσια των Ανατολικών «πρώην σοσιαλιστικών χωρών» εργαζόντουσαν στα εργοστάσια, σήμερα εργάζονται στους οίκους ανοχής της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό είναι πρόοδος;»

Σε μια δημοκρατία, όσο κι αν είναι δυσάρεστο, είναι αναμενόμενο να τυγχάνουν δικαστές προσκείμενοι στις θέσεις Πλεύρη. Επίσης, η απόφαση αυτή δεν συνιστά κάτι σημαντικό από μόνη της. Το γενικό πρόβλημα που πρέπει όμως να απασχολήσει την ελληνική Δικαιοσύνη είναι η ευκολία με την οποία αρκετά συχνά τέτοιου είδους ζητήματα ευαίσθητων σταθμίσεων καταλήγουν σε λογοκριτικές πρακτικές με επιχειρήματα που ανήκουν στη σφαίρα της αδιαμεσολάβητης ιδεολογίας και όχι της νομικής αιτιολόγησης.



Μια... μυθιστορηματική περιπέτεια

Το χρονικό του βιβλίου από το '99 που πρωτοεκδόθηκε
Το μυθιστόρημα της Ερσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» εκδόθηκε το 1999 από τον «Κέδρο». Κέρδισε το 2000 τις υψηλότερες λογοτεχνικές διακρίσεις, δηλαδή τόσο το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας όσο και αυτό του περιοδικού «Διαβάζω». Την επιτροπή των Κρατικών Βραβείων, που ο δικαστής Δημήτρης Γαβαλάς κατακρίνει για την απόφασή της, αποτελούσαν οι: Γιάννης Παπακώστας, Δημήτρης Αγγελάτος, Κατερίνα Κώστιου, Αλέξανδρος Αργυρίου, Μάριος Μαρκίδης, Δημήτρης Νόλλας, Στρατής Χαβιαράς και Στρατής Πασχάλης.

Το «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές», που ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου το χαρακτήρισε «ένα από τα ωραιότερα κείμενα της τελευταίας δεακετίας», έμελλε να γίνει το πιο επιτυχημένο, καλλιτεχνικά και εμπορικά, βιβλίο της Ερσης Σωτηροπούλου («Η φάρσα», «Μεξικό», «Χοιροκάμηλος», «Ο βασιλιάς του φλίπερ», «Διακοπές χωρίς πτώμα», «Εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα», «Δαμάζοντας το κτήνος» κ.ά.).

Στο τολμηρό στη μορφή βραβευμένο μυθιστόρημα, πέντε πρόσωπα, εντελώς καθημερινά, έρχονται αντιμέτωπα με ακραίες καταστάσεις. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η Νίνα, ένα 12χρονο κοριτσάκι, ονειροπαρμένο και προικισμένο, που στο τέλος του βιβλίου μπαίνει στην εφηβεία της έχοντας αποκτήσει μέσα από τις εμπειρίες της προσωπική φωνή.

Δικαίως ο Αλέξης Ζήρας το αποκάλεσε «μυθιστόρημα νεανικής μαθητείας», ενώ ο Δημήτρης Νόλλας επισήμανε ότι όπως όλα τα βιβλία της Σωτηροπούλου «εμπεριέχει στοιχεία παιδικότητας, όχι όμως των καλοχτενισμένων και καλοσιδερωμένων γερόντων μικρής ηλικίας, αλλά εκείνων των ζωντανών διαβολάκων και συχνά «διεστραμμένων» κακών παιδιών (των τεράτων με μια λέξη), που ψάχνουν πάντα να δουν "τι έχει μέσα"».

Από την πρώτη στιγμή της έκδοσής του αλλά κυρίως μετά τη βράβευσή του με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και την προοπτική που ανοίχτηκε να σταλεί στις σχολικές βιβλιοθήκες άρχισε ο Γολγοθάς του μυθιστορήματος. Ο πρώτος που το ανακάλυψε και το έβαλε στο μάτι ήταν ο βουλευτής Αρκαδίας της Ν. Δημοκρατίας (και μετέπειτα υφυπουργός Πολιτισμού) Πέτρος Τατούλης. Με ερώτησή του στη Βουλή (Οκτώβριος 2001) ζητούσε την απόσυρση του βιβλίου από τις σχολικές βιβλιοθήκες, χαρακτηρίζοντάς το «πορνογραφικό». Πολύ αργότερα, πάντως, το 2005, ο κ. Τατούλης εξέφρασε δημόσια την αυτοκριτική του για τον πόλεμο κατά της Σωτηροπούλου, λέγοντας: «Και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι και συχνά υποπίπτουν σε σφάλματα».

Να θυμίσουμε ακόμη ότι το «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» έχει μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά, κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές.




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/04/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=83918544,100189264,4901904,19748240,25541392

Καλά ο δικαστής είναι για τρελά γέλια

Μάλλον για κλάματα, αν σκεφτείς τη θέση του... καλά, πού τον πετύχανε; :o

Πάντως τώρα που έγινε τόσος ντόρος όλα τα παιδιά θα θέλουν να το αγοράσουν :D

Αυτά που διάβασα μου δίνουν την αίσθηση πως ο τύπος δεν απλώς δεν γούσταρε τις βωμολοχίες (που φυσικά και αυτό το βρίσκω τραγικό).

Και στην προσπάθειά του να υπερτονίσει πως δεν τάσσεται υπέρ του Πλεύρη και των φασιστώνε γενικότερα κάνει και αυτές τις κωμικές αναφορές (πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου) στο Στάλινγκραντ, στον Ριζοσπάστη, στην τωρινή παρακμή του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Εγώ ανατριχιάζω με τη σκέψη πως όλοι έχουμε φυσικά τις αποψάρες μας, αλλά των δικαστώνε είναι νόμος!
Φανταστείτε τώρα πχ τα διάφορα φανατισμένα-στρατευμένα μέλη του φόρουμ πάνω στο έδρανο με το σφυράκι, να επιβάλλουν τις αποψάρες τους στην ελληνική κοινωνία! Μπρρρ

Απόφαση 511/18-1-08
 
12.ΑΑ: ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ (εισαγωγική σκέψη)
Δικάσιμος: 1-8-2007
Δικαστής: Δημήτριος Γαβαλάς
Διάδικοι: Κων/νος Πλεύρης

ΚΑΤΑ

1) Ελληνικού Δημοσίου
2) Μαριέττας Γιαννάκου
3) Γεωργίου Βουλγαράκη

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 731, 732 και 692 παρ.4 ΚΠολΔ προκύπτει ότι το δικαστήριο έχει το δικαίωμα να διατάξει, ως ασφαλιστικό μέτρο, κάθε πρόσφορο κατά την κρίση του μέτρο που επιβάλλεται από τις περιστάσεις και αποσκοπεί στην εξασφάλιση ή τη διατήρηση του δικαιώματος ή τη ρύθμιση της κατάστασης υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα τηρηθεί ο κανόνας της διάταξης του άρθρου 692 παρ. 4, με την οποία ορίζεται ότι τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος, του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή διατήρηση. Σκοπός δηλαδή των ασφαλιστικών μέτρων είναι να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η επίδικη σχέση και όχι να κριθεί οριστικά η έννομη σχέση, (βλ. Παρμ. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, (1985, σελ.270 επ.).
Με την υπό κρίση αίτηση ο αιτών εκθέτει ότι το βιβλίον της Έρσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλον «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές», ηγοράσθη από το Υπουργείο Πολιτισμού, διετέθη στις σχολικές βιβλιοθήκες και απεστάλη στον Ελληνισμό άλλων χωρών.
Ότι το βιβλίο αυτό έχει κείμενα πορνογραφικά και ακατάλληλα για τα παιδιά. Ζητά λοιπόν για τους αναφερόμενους στην κρινομένη αίτηση λόγους, να διατάξει το Δικαστήριο την προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του ως άνω βιβλίου, μέχρις ότου εκδικασθεί η τακτική αγωγή του προς οριστική απόσυρση του παραπάνω βιβλίου. Η αίτηση αυτή παραδεκτά και αρμόδια εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρ. 686 ΚΠολΔ) και είναι νόμιμα στηριγμένη στις διατάξεις των άρθρων 682 §1, 683 έως 703, 732 και 693 §4 ΚΠολΔ, και πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, ερήμην των δευτέρας και τρίτου των καθ' ων οι οποίοι κλήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα για την σημερινή δικάσιμο αλλά δεν εμφανίσθησαν ενώπιον του Δικαστηρίου (βλ. υπ' αριθμ. 7960/Γ/21-6-2007 και 79585/20-6-2007 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητού στο Πρωτοδικείο Αθηνών Χρήστου Νικούδη).
Από όλα τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα, πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα:
Το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλον «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές» αγοράσθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και διετέθη στις σχολικές βιβλιοθήκες. Επίσης το βιβλίο αυτό απεστάλει (sic) και σε Έλληνες του Εξωτερικού. Το βιβλίο αυτό, όπως προκύπτει και από μία απλή ανάγνωσή του, περιέχει σαφώς κείμενα πορνογραφικά και χυδαία.
Τα αναφερόμενα στην αίτηση, αποσπάσματα του βιβλίου, είναι κείμενα που βρίθουν από βωμολοχίες και αισχρές εκφράσεις.
Το περιεχόμενο του εν λόγω βιβλίου κάθε άλλο παρά παιδαγωγικό είναι. Τα κείμενα του βιβλίου αυτού δεν έχουν σχέση με την λογοτεχνία αλλά με την πορνογραφία. Οι παιδικές ψυχές πρέπει να έρχονται σε επαφή όχι απλώς με την λογοτεχνία, αλλά με την παιδική λογοτεχνία, καθόσον κάποιο κείμενο μπορεί να έχει λογοτεχνική αξία δεν σημαίνει όμως ότι έχει και παιδαγωγική αξία.
Η λογοτεχνία αναφέρεται σε ενήλικες, ενώ η παιδική λογοτεχνία αναφέρεται στις αγνές παιδικές ψυχές, που ο Θεάνθρωπος Χριστός :o τις ανέδειξε σε πρότυπο για τους ενήλικες με τη θεϊκή ρήση του «εάν δεν γίνετε σαν τα παιδιά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσετε».
Στις σχολικές βιβλιοθήκες δεν πρέπει να υπάρχουν απλώς λογοτεχνικά βιβλία, αλλά παιδαγωγικά βιβλία που να συντελούν στην ηθική και πνευματική αγωγή των παιδιών και όχι απλώς το να τους παρέχουν ξερές γνώσεις καθόσον όπως έλεγε ο μεγάλος παιδαγωγός Pestalotsi  :o[σ. Μ.Β.: εννοεί τον J.H. Pestalozzi]: «Προτιμώ παιδαγωγό με αγάπη για τα παιδιά παρά παιδαγωγό με τυπικές γνώσεις που δεν διαμορφώνουν την ψυχή των παιδιών».
Το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρ. 16 παρ2) αναφέρει ότι η παιδεία έχει σκοπόν την ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων και την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως». Το επίδικο βιβλίο δεν συμβάλει στον παραπάνω Συνταγματικό σκοπό.
Το ότι το βιβλίο αυτό έλαβε κάποιο κρατικό βραβείο, αυτό δεν σημαίνει τίποτε, άλλωστε δεν έλαβε βραβείο παιδαγωγικής, αλλά κάποιο βραβείο που μάλλον δεν τιμά τα μέλη της επιτροπής αυτής. Η χυδαιότητα, η βωμολοχία και η πορνογραφία δεν πρέπει ποτέ να βραβεύεται και κυρίως να κοσμεί τις σχολικές βιβλιοθήκες. Η πορνογραφία πρέπει να καταδικάζεται οπουδήποτε και αν υπάρχει.
Υπάρχουν έντυπα και έγκριτες εφημερίδες που κυκλοφορούν σήμερα στην Ελλάδα, που ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων δεν περιέχουν σχεδόν ποτέ άσεμνες φωτογραφίες, με κείμενα πορνογραφικά και χυδαία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι εφημερίδες «ΕΣΤΙΑ» και «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» οι οποίες στα κείμενά τους, ουδέποτε πορνογραφικές εκφράσεις ούτε αισχρές φωτογραφίες που διεγείρουν το γεννετήσιο ένστικτο. :o ;D
Τα σχολικά βιβλία οφείλουν να συντελούν στην ψυχοπνευματική καλλιέργεια των παιδιών και όχι να τα ωθούν στο να χρησιμοποιούν λέξεις και εκφράσεις χυδαίες και πρόστυχες ή αλλιώς όπως λέγεται εκφράσεις του «πεζοδρομίου».
Επίσης τα σχολικά βιβλία πρέπει να είναι «απολιτικά» δηλαδή να μην έχουν καμμία όσον είναι δυνατόν πολιτική χροιά, θέσεις που διαπνέονται από φανατισμό και μισαλλοδοξία δεν πρέπει να υπάρχουν στα σχολικά βιβλία, καθόσον ο αντιχριστιανισμός, ο αντιπατριωτισμός και ο αντικομμουνισμός δεν έχουν θέση στα σχολικά βιβλία. :D
Τα σχολικά βιβλία πρέπει να εμπνέουν στα παιδιά την ηθική αγνότητα, την αγάπη για την θρησκεία και την πατρίδα, απαλλαγμένα όμως τα ανωτέρω από πολιτικές και κομματικές ιδεολογίες και προκαταλήψεις, αφού άλλωστε η θρησκεία αφορά όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και η αγάπη για την πατρίδα δεν κάνει πολιτικές διακρίσεις.
Η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη, οφείλουν να προστατεύουν τα παιδιά από την ανηθικότητα και την διαφθορά των ενηλίκων.
Η αγάπη και η φροντίδα για την ψυχική προστασία των παιδιών, πρέπει να είναι πρωταρχικός σκοπός της παιδείας, κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος την παρούσα απόφαση Δικαστού, ο οποίος πριν γίνει δικαστής υπήρξε εκπαιδευτικός λειτουργός (καθηγητής κοινωνιολογίας). :o
Βεβαίως οι απόψεις για την θρησκεία, την πατρίδα, την οικογένεια και την ηθική διαφέρουν από λαό σε λαό, σύμφωνα με την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τις κοινωνικές και ηθικές δομές τους.
Διάφορες ομάδες ανθρώπων που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» θεωρούν κάθε τι «παλαιό» ως «συντυρητικό» (sic) και «οπισθοδρομικό» και ονομάζουν τις απόψεις και τις ιδεολογίες που δεν σέβονται ως «σκοταδισμό» και «οπισθοδρόμηση». Είναι εύκολο να υβρίζεις και να χαρακτυρίζεις άσχημα τις θέσεις και τις απόψεις που δεν συμφωνείς, είναι όμως δύσκολο να αποδείξεις την ορθότητα των απόψεων που υποστηρίζεις.
Αν ερευνήσουμε το παρελθόν και το παρόν τότε θα εξακριβώσουμε εάν έχουμε πρόοδο, τι είναι πρόοδος και τι συντελείται με την πάροδο των χρόνων και των αντιλήψεων.
Κάποτε στην Ελλάδα, πριν από σαράντα χρόνια, με το «εφάπαξ» αγόραζες σπίτι, σήμερα δεν αγοράζεις ούτε την πόρτα του σπιτιού, και σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε το εφάπαξ, αυτό είναι πρόοδος;
Κάποτε στην Ελλάδα είχε 80% δάσος, σήμερα έχουν καεί ολόκληρα πανέμορφα δάση όπως της Πεντέλης, του Ταίναρου, της Ολυμπίας, του Γράμμου και είναι σήμερα καμμένες εκτάσεις, αυτό είναι πρόοδος;
Κάποτε οι περισσότεροι νέοι πήγαιναν στην Εκκλησία, για να πλησιάσουν την αλήθεια, η οποία δεν είναι ιδεολογία, ή οποιαδήποτε άλλη αντίληψη, αλλά αλήθεια, φως και ζωή είναι μόνον ο Κύριος Ημών Ιησούς ΧΡΙΣΤΟΣ, σήμερα η νεολαία καταλήγει στα αναμορφωτήρια και σαπίζει από την χρήση των ναρκωτικών αυτό είναι πρόοδος; :o
Κάποτε η γυναίκα ασχολείτο κυρίως με την ανατροφή των παιδιών της σήμερα διαπαιδαγωγούν και ανατρέφουν τα παιδιά οι γκουβερνάντες και οι beisiter (sic). Αυτό είναι πρόοδος;
Κάποτε οι σύζυγοι δεν χώριζαν μολονότι υπήρχαν σοβαροί λόγοι, σήμερα χωρίζουν με το παραμικρό και χωρίς ουσιαστική αιτία. Αυτό είναι πρόοδος;
Κάποτε τα παιδιά έτρωγαν σπιτικό φαγητό, τώρα τρώνε επιβλαβή έτοιμα και πλαστικά φαγητά. Αυτό είναι πρόοδος;
Κάποτε η ατμόσφαιρα, η θάλασσα και η φύση ήταν πεντακάθαρα, σήμερα είναι μολυσμένα αυτό είναι πρόοδος;
Κάποτε τα παιδιά τιμούσαν την σημαία, σήμερα, ευτυχώς σε ελάχιστες περιπτώσεις καίνε την σημαία, αυτό είναι πρόοδος;
Κάποτε τα κορίτσια των Ανατολικών «πρώην σοσιαλιστικών χωρών» εργαζόντουσαν στα εργοστάσια, σήμερα εργάζονται στους οίκους ανοχής της Δυτικής Ευρώπης, αυτό είναι πρόοδος;
Σήμερα, διαστρέφονται και οι μεγαλύτερες ιστορικές αλήθειες και αποσιωπούνται πανθομολογούμενες πραγματικότητες, όπως επί παραδείγματι, μαθαίνουν τα παιδιά ότι τους Γερμανούς, οι οποίοι μόνοι τους, πολέμαγαν γενναία με όλο τον κόσμο, τους νίκησαν οι Αγγλοαμερικάνοι, οι οποίοι και στο άκουσμα της λέξεως «Γερμανοί» τρεπόντουσαν σε φυγή, ενώ η αναμφισβήτητη πραγματικότητα είναι ότι εάν δεν υπήρχε το «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» θα ήταν ακόμη εδώ οι Γερμανοί.  :oΣήμερα παίζονται κινηματογραφικές ταινίες για τα εγκλήματα των Γερμανών κατά των Εβραίων, αλλά αποκρύπτονται και αποσιωπούνται τα εγκλήματα των Εβραίων κατά των Παλαιστινίων, και τα εγκλήματα των «συμμάχων» κατά των Γερμανών, όπως πχ. στη Δρέσδη, όπου οι σύμμαχοι βομβάρδισαν και έκαψαν χιλιάδες γυναικόπαιδα.
Σήμερα όλοι οι «προοδευτικοί», «μοντέρνοι» και «ψευτοκουλτουριάρηδες» μιλούν και γράφουν απαξιωτικά και περιφρονητικά για τους βασιλείς και την βασιλευομένη Δημοκρατία, ενώ επιμελώς αποκρύπτουν ότι τα κράτη με την καλλίτερη κοινωνική πολιτική και κοινωνικές παροχές όπως η Σουηδία, η Νορβηγία και η Δανία είναι «βασίλεια». :o :o
Κάποτε με χίλιες (1000) δραχμές αγόραζες τα πάντα, σήμερα με τρία (3) ευρώ τι μπορείς να αγοράσεις; Σήμερα, ο Ελληνικός λαός είναι βυθισμένος στα δάνεια, και στους τόκους των Τραπεζών (δάνειο για σπίτι, για αυτ/το, για σπουδές, εορτοδάνεια κλπ). Αυτή είναι οικονομική πρόοδος της κοινωνίας;
Τα παραπάνω σημειώθηκαν, σαν απάντηση του όρου «πρόοδος» και του χαρακτυρισμού «προοδευτικός», και εάν η σημερινή πραγματικότητα είναι η περιγραφόμενη παραπάνω τότε σαφέστατα πρέπει να είμεθα κατά της αυτοαποκαλούμενης «προόδου», η οποία άλλωστε και στον τομέα της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, προσπαθεί να αποστερήσει και το πολυτιμότερο δώρο του ΘΕΟΥ στον άνθρωπο,  :oδηλαδή την προσωπική ελευθερία, με τα κινητά, τις φωτογραφίσεις, τις βιντεοσκοπήσεις και τις κάμερες που παρακολουθούν πλέον όχι μόνο τις δημόσιες συναθροίσεις αλλά και τους εργαζόμενους στο χώρο της εργασίας τους (π.χ. Σούπερ Μάρκετ).
Επανερχόμενοι, στο θέμα της ηθικής, η απαγόρευση ενός ασέμνου βιβλίου δεν αποτελεί πράξη λογοκρισίας όπως δεν είναι λογοκρισία η οποιαδήποτε απαγόρευση στα παιδιά να διαβάζουν βιβλία που τα ωθούν σε άσχημες συνήθειες και κακές πράξεις όπως ναρκωτικά, κλοπές, πορνεία κλπ.
Ακόμη και η τιμωρία πολλές φορές είναι ωφέλιμη για τα παιδιά, όπως τονίζουν οι μεγαλύτεροι παιδαγωγοί, όπως για παράδειγμα, είναι καλλίτερο και επιβάλλεται να δώσουμε στο παιδί μία επίπληξη ή ελαφριά σωματική τιμωρία όταν πάει να βάλει το δάκτυλό του στην πρίζα του ηλεκτρικού ρεύματος παρά να μη το επιπλήξουμε, να βάλει το δάκτυλο στην πρίζα και να σκοτωθεί.
Η απαγόρευση ενός βιβλίου από τα αναγνωστέα βιβλία για τα παιδιά δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι καταδικάζεται το βιβλίο, το οποίο μπορεί για τους ενήλικους να είναι ενδιαφέρον, καθόσον υπάρχουν βιβλία λογοτεχνίας τα οποία ωφελούν τους μεγάλους (ενήλικες) αλλά η τυχόν ανάγνωσή τους μπορεί να βλάψει την ανώριμη παιδική ψυχή.
Το συγκεκριμένο βιβλίο «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές» περιέχει φράσεις άσεμνες και χυδαίες, και δεν αρμόζει να διαβάζεται από παιδιά, γιατί δεν συντελεί στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου τους, αυτό δεν σημαίνει ότι το εν λόγω βιβλίο δεν είναι ενδιαφέρον για τους ενήλικες, του οποίου βιβλίου η συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου μπορεί να είναι κατά τα λοιπά μια αξιόλογος συγγραφέας και λογοτέχνης.

Επομένως, η υπό κρίση αίτηση, πρέπει να γίνει δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη, να διαταχθεί η προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές», μέχρις ότου εκδικασθεί ή αγωγή του αιτούντος, περί οριστικής αποσύρσεως του ως άνω βιβλίου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει ερήμην της δευτέρας και τρίτου των καθ' ων,
Και κατ' αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.
Δέχεται την αίτηση.
Διατάσσει προσωρινά την απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του βιβλίου της κας Έρσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλο «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές», μέχρις ότου εκδικασθεί η αγωγή του αιτούντος, περί οριστικής αποσύρσεως του προαναφερομένου βιβλίου.
Κρίθηκε κλπ.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ

υπογραφή



ΥΣ Σχόλιο δικό μου : αυτό λέγεται "σήψη" και επιστροφή στην εποχή του 60 και στα τότε "πολτικά" πράγματα. Ο άνθρωπος είναι ή άρρωστος ή επικίνδυνος.
ΥΣ 2 Το κείμενο το μετέφερα από μέιλ της electroauth.

ΥΣ 3 Το ότι η ελληνική παιδεία έχει αποτύχει σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να βιάζονται 15χρονα μεταξυ τους στις τουαλέτες του σχολείου και να τραβιούνται και βίντεο, δεν τον πείραξε, και τον πείραξε το βιβλίο.... Ναι, τα βιβλία φταίνε, όχι η κοινωνική καταπίεση, όχι η φτώχεια και ο ρατσισμός, όχι η έλλειψη παιδείας και κουλτούρας, όχι η ενοχοποίηση ή η στρευλή εικόνα που έχουν τα παιδιά για το σεξ.... έλεος τί άλλο θα δούμε....

Τα εισαγωγικά στη λογοκρισία να μπουν ίδια με την ηθικολογία και νομίζω στο σημείο αντί του 'πλουτου' βάλε σε παρακαλώ 'τη σημασία' του πολιτισμικού πλουραλισμού.
Τα όρια της λογοκρισίας και της ηθικολογίας για υπεύθυνους πολίτες


Με αφορμή το κείμενο της δικαστικής απόφασης που αφορά στα ασφαλιστικά μέτρα για την απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του λογοτεχνικού βιβλίου της Ερσης Σωτηροπούλου, Ζικ Ζακ στις νεραντζιές, θα θέλαμε με το παρόν κείμενο να σταθούμε κριτικά απέναντι στο σκεπτικό της δικαστικής απόφασης και να αναστοχασθούμε πάνω στα όρια της «λογοκρισίας» και της «ηθικολογίας» σε ζητήματα που αφορούν το σχολείο και την εκπαίδευση των ανηλίκων.
Οι υπογράφοντες θα θέλαμε να εκφράσουμε τη μεγάλη μας ανησυχία για τους τρόπους με τους οποίους οι εκάστοτε πολιτικές ή δικαστικές αποφάσεις/παρεμβάσεις λειτουργούν καθοριστικά στη «διάπλαση των παίδων» επειδή:
-->   ηθικολογούν πουριτανιστικά, θέτοντας σε αμφισβήτηση την δυνατότητα καλλιέργειας κριτικής σκέψης και ορθού λόγου στα σχολεία,
-->   κινδυνολογούν με την έννοια του «πατριωτισμού» αποδίδοντας τα εύσημα μόνο σε όσους υιοθετούν την ακραία εθνοκεντρική του διάσταση και αμφισβητώντας το δικαίωμα του πατριώτη σε όποιον δεν σκέφτεται μονοεθνοτικά,
-->   αυθαιρετούν ανιστόρητα κάνοντας επιλεκτικές αναγνώσεις της «προόδου» και της «συντήρησης» στο πλαίσιο ακραίων πολιτικών θέσεων που υποκριτικά παρουσιάζονται ως οι μόνοι υπερασπιστές μιας ηθικής κοινωνίας,
-->   παρουσιάζουν μεροληπτικά ως θεόσταλτες τις Αλήθειες για τα κοινωνικά προβλήματα και τις κοινωνικές διακρίσεις
-->   αναπαράγουν παλαιές και νέες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών
-->   αγνοούν, τέλος, την πολυσύνθετη πραγματικότητα της κοινωνίας της πληροφορίας, θεωρώντας ότι τα παιδιά θα πρέπει να ζουν αναχρονιστικά και περιοριστικά σε συνθήκες «αγνότητας βουκολικών τοπίων» αντί του κυβερνοχώρου τον οποίο διατρέχουν σήμερα χωρίς έλεγχο και με μόνο οδηγό την κρίση τους.

Επειδή πιστεύουμε ότι:
-->   στη σημερινή εποχή, περισσότερο από ποτέ, το  σχολείο έχει ανάγκη να εμφυσήσει στους μαθητές το ενδιαφέρον για την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και του ορθού λόγου, διδάσκοντάς τους τη σημασία του πολιτισμικού πλουραλισμού και της ανοχής στην διαφορετικότητα προκειμένου να αποφεύγονται οι στείροι φανατισμοί και οι ποικίλες κοινωνικές έμφυλες ή άλλες διακρίσεις σε βάρος των συνανθρώπων μας,
-->   επειδή η υποκριτική ηθικολογία και οι πρακτικές λογοκρισίας σε καμία περίπτωση δεν προωθούν το αξίωμα της κριτικής σκέψης και του ορθού λόγου, αλλά κυρίως δε συγκροτούν στο μέλλον υπεύθυνους πολίτες που μπορούν και δικαιούνται να ζήσουν χωρίς επιτήρηση και τιμωρία,
-->   θεωρούμε ότι επείγει να προστατεύσουμε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και της πλουραλιστικής αντιπαράθεσης στα σχολεία και τις σχολικές βιβλιοθήκες, υποθηκεύοντας ένα μέλλον υπεύθυνων και όχι κηδεμονευόμενων πολιτών στη χώρα μας.

Υπογράφοντες :

Φωτεινή Τσιμπιρίδου, Πανεπιστημιακος ΠΑΜΑΚ

....

Υπάρχει σε κανα PDF?

se .doc, etsi anebastikan sthn lista

Σόρρυ που δεν το διευκρίνησα, το βιβλίο εννοούσα!

όχι... δεν ξέρω αν υπάρχει σε e-book πουθενά, πάντως εγώ δεν το έχω...

Ε αν δε δούμε τις επίμαχες "πορνογραφικές και άσεμνες εκφράσεις" πως μπορούμε να κρίνουμε με σιγουριά;
Βέβαια το γεγονός πως αυτός που αντέδρασε είναι ο Πλεύρης και το σκεπτικό της απόφασης μοιάζει να βγήκε από ένα χρονοντούλαπο 50 χρόνια πριν, όσο να'ναι σε προϊδεάζει ::)

Αλήθεια πάντως, οι αναφορές σε Στάλινγκραντ και Ριζοσπάστες και αντικομμουνισμό για ποιο λόγο έγιναν; Για να ενισχυθεί η ουδετερότητα του κειμένου; ;D

Μα να τις δούμε. Εννοείται. Εγώ σκοπεύω να ψάξω για το βιβλίο τις επόμενες μέρες, το θέμα μου έχει κεντρισει το ενδιαφέρον.
Παρόλα αυτά, ό,τι και να έλεγε το βιβλίο μέσα, το κείμενο τις δικαστικής αποφασης αναφέρεται σε πράγματα "άσχετα" με το θέμα της δικης και άκρως επικίνδυνα, κατά τη γνώμη μου, για τη δημοκρατία.

Και κάτι άλλο, από πότε ο Χριστός και η θρησκεία έγινε κριτήριο για δικαστικές αποφάσεις του κράτους?

Κορυφαία έκφραση! Προτείνω να θεσπιστεί ως υποχρεωτική η παρακολούθηση από τα σχολεία του βουκολικού έπους "Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας" ;D :D


Ε ναι, ότι να'ναι. Μάλλον μερικοί έψαχναν αφορμή για να βγάλουν το άχτι τους.

Ό,τι και να λέει ρε παιδιά, αφού είναι μυθιστόρημα γραμμένο για εφήβους... να πεις ότι ήτανε η πάπισα Ιωάννα να πω εντάξει :D (BTW η αλήθεια είναι ότι δεν την έχω διαβάσει την πάπισα Ιωάννα :P)

Δυσκολεύομαι να πιστέψω τον χαρακτηρισμό πορνογραφικό. Χαχα. Αλλα και να είναι πρέπει να το άφηναν!

Χαχαχαχα.

Και επίσης δε θέλω αρνητική κριτική στον Γ. Παπανδρέου και στον Πλέυρη. Τους απολαμβάνω στην τηλεόραση.