THMMY.gr

  Λίγο καθυστερημένα για δράση, αλλά πάντα έγκαιρα για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας...


Ξανά στο εδώλιο του κατηγορουμένου ο «Περίανδρος» της Χρυσής Αυγής. Σήμερα εκδικάζεται η έφεση του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου («Περίανδρου»), στελέχους της ακροδεξιάς οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», ο οποίος έχει καταδικαστεί ομόφωνα, τον Σεπτέμβριο του 2006, σε κάθειρξη 21 ετών για τη δολοφονική επίθεση κατά των Δημήτρη Κουσουρή, Ηλία Φωτιάδη και Γιάννη Καραμπατσόλη.


Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στον Δ. Κουσουρή, ο οποίος νοσηλεύθηκε για καιρό με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι, καθώς και πλήθος μαζικών φορέων (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, φοιτητικοί σύλλογοι) καλούν σε συγκέντρωση τη Δευτέρα, στις 9 το πρωί, έξω από τον Αρειο Πάγο.

Ζητούν να καταδικαστούν οι ένοχοι αλλά και όσοι καλύπτουν δολοφονικές, φασιστικές πρακτικές και αξιοποιούν τη δράση τους. Επισημαίνουν χαρακτηριστικά ότι στην πρωτόδικη δίκη «αποδείχθηκε με πλήθος στοιχείων και μαρτυριών, πέρα από την ενοχή του Ανδρουτσόπουλου, η διασύνδεση "Χρυσής Αυγής" και αστυνομίας, καθώς και οι πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για την ασυλία και τη χρησιμοποίηση αυτών των μηχανισμών».

Η επίθεση είχε γίνει στις 16 Ιουνίου 1998, στην πλατεία απέναντι από την κεντρική πύλη των δικαστηρίων της Ευελπίδων, υπό την ανοχή της αστυνομίας. Ο Ανδρουτσόπουλος, που παρέμενε ασύλληπτος από τον Ιούνιο του 1998, παραδόθηκε έπειτα από επτά ολόκληρα χρόνια στην αστυνομία, η οποία στο διάστημα αυτό δεν είχε κάνει ούτε τις στοιχειώδεις προσπάθειες για τη σύλληψή του.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/03/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=82326304

 Κι ένα γρήγορο φρεσκάρισμα:



Ο «Περίανδρος» άδειασε την ΕΛ.ΑΣ.


«Γεια σας, είμαι ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος και ήρθα να παραδοθώ. Εκκρεμεί σε βάρος μου ένταλμα σύλληψης».

Με αυτά τα λόγια ο γνωστός στους κύκλους της «Χρυσής Αυγής» ως «Περίανδρος», καταζητούμενος εδώ και περίπου εφτά χρόνια για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος ενός νεαρού φοιτητή, του Δημ. Κουσουρή, έδωσε τα... διαπιστευτήριά του, χθες, στον υπάλληλο του αρμόδιου τμήματος της εκτέλεσης ποινών του Εφετείου της Αθήνας. Στο πλευρό του περιβόητου «Περίανδρου», ο οποίος φέρεται να είχε εδώ και καιρό αποφασίσει να παραδοθεί, βρισκόταν ο συνήγορός του Τάκης Μιχαλόλιας.

Αμέσως εντοπίστηκαν τα έγγραφα που πιστοποιούν τους ανοιχτούς λογαριασμούς του με τη Δικαιοσύνη, ενημερώθηκε το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα και παράλληλα συντάχθηκε έκθεση αυθόρμητης εμφάνισης παράδοσης καθώς και σύλληψης. Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος οδηγήθηκε στη ΓΑΔΑ όπου και δακτυλοσκοπήθηκε, οδηγήθηκε εκ νέου στο Εφετείο της Αθήνας και σε εκτέλεση του σε βάρος του εντάλματος σύλληψης αλλά και πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης διατάχθηκε η μεταγωγή του στις φυλακές της Αμφισσας. Υστερα από αυτή την εξέλιξη ο περιβόητος «Περίανδρος» αναμένεται να καθίσει σύντομα στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας προκειμένου να δικαστεί για την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος τού τότε φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή.

Ηταν Ιούνιος του 1998 όταν ο άτυχος φοιτητής και δύο φίλοι του ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, όπου δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση με ξύλινα ρόπαλα από μέλη της «Χρυσής Αυγής» που βρίσκονταν εκεί σε ένδειξη συμπαράστασης σε ομοϊδεάτες τους, οι οποίοι επρόκειτο να δικαστούν. Τα σοβαρότερα τραύματα είχε υποστεί ο Δημ. Κουσουρής, ο οποίος είχε νοσηλευθεί επί μακρόν σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Στη συνέχεια τα θύματα αναγνώρισαν με βεβαιότητα, από φωτογραφία που είχε δημοσιεύσει η «Ε», στο πρόσωπο του αρχηγού της ομάδας των ροπαλοφόρων, τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, ηγετικό στέλεχος της «Χρυσής Αυγής», γνωστό στους κύκλους του ως «Περίανδρο».

Η δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος του Ανδρουτσόπουλου περιελάμβανε την κακουργηματική κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας και τα πλημμελήματα «σύσταση και συμμορία, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία». Αμέσως εκδόθηκε σε βάρος του ένταλμα σύλληψης, το οποίο εκκρεμούσε από τότε. Οι δικαστές εξέδωσαν παραπεμπτικό βούλευμα και ανέστειλαν την ποινική δίωξη προκειμένου να μην παραγραφεί η εγκληματική πράξη.

Η πρώτη του καταδίκη ήρθε τον Απρίλιο του 2004 όταν ο «Περίανδρος» δικάστηκε ερήμην σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων χρόνων -κατά συγχώνευση- για τα αδικήματα σε βαθμό πλημμελήματος που αφορούσαν βέβαια την πρωτοφανή δολοφονική επίθεση. Η εξαγοράσιμη ποινή που του είχε επιβληθεί, χωρίς η έφεση να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, αφορούσε συγκεκριμένα τις κατηγορίες «παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία και σύσταση και συμμορία». Ο προσδιορισμός της δίκης του αναμένεται πλέον σε εύλογο χρονικό διάστημα.




ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΗ



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/09/2005

Με καθυστέρηση οχτώ χρόνων ο Περίανδρος καταδικάστηκε για την επίθεση δολοφονίας του Δημ. Κουσουρή και των δύο συντρόφων του. Οι συνεργοί του παραμένουν ατιμώρητοι, όμως το δικαστήριο κατέληξε ότι πρόκειται για την ομάδα κρούσης της ναζιστικής συμμορίας Χρυσή Αυγή.

 


Η τριήμερη δίκη στο Μεικτό Ορκωτό που κατέληξε στη βαριά καταδίκη του περιβόητου «Περίανδρου», υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής, κατά κόσμον Αντώνη Ανδρουτσόπουλου, τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας μόνο στο τέλος της, χάρη στις γνωστές ασχήμιες των τελευταίων πιστών του δικαζόμενου φαλαγγάρχη. Βρισιές και απειλές εναντίον των δικαστών, των δικηγόρων των θυμάτων και των δημοσιογράφων, βεβήλωση του εθνικού ύμνου με ναζιστικούς χαιρετισμούς, χουλιγκανισμοί, χειρονομίες, και άλλα...

Ωστόσο, αυτή η δίκη έχει μια ξεχωριστή σημασία που αξίζει να επισημανθεί, γιατί από την ακροαματική διαδικασία δεν προέκυψε μόνο η ενοχή του κατηγορουμένου που αποτυπώθηκε στην ομόφωνη απόφαση, πράγμα σχετικά σπάνιο για δικαστήρια με ενόρκους. Το σημαντικότερο είναι ότι το δικαστήριο αποδέχθηκε ότι την εγκληματική ενέργεια εις βάρος του Δημήτρη Κουσουρή και των συναγωνιστών του (Γιάννη Καραμπατσόλη, Ηλία Φωτιάδη) την πραγματοποίησε στις 16 Ιουνίου 1998 το απόγευμα η ομάδα κρούσης της Χρυσής Αυγής, η ίδια που βρισκόταν πριν από λίγη ώρα στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Η διαπίστωση αυτή έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί είναι η πρώτη φορά που ένα δικαστήριο όχι μόνο καταλογίζει εγκληματική δραστηριότητα σε ένα στέλεχος αυτής της οργάνωσης, αλλά αποδέχεται ότι επρόκειτο για οργανωμένη ομάδα της ναζιστικής οργάνωσης που έδρασε με συγκεκριμένο σχέδιο σαφή και προμελέτη.

Περίανδρος ή Αντωνάκης;

Παρά τη βαριά καταδίκη του, ο κ. Ανδρουτσόπουλος δεν μπορεί να έχει παράπονα από την ελληνική δικαιοσύνη. Η δίκη διεξήχθη με τους όρους που εκείνος επέλεξε. Φρόντισε, λοιπόν, ο κ. Ανδρουτσόπουλος από Περίανδρος να μεταβληθεί σε Αντωνάκη για τις ανάγκες της δίκης. Μοναδικοί μάρτυρες που επελέγησαν για την υπεράσπισή του ήταν δύο ηλικιωμένοι οικογενειακοί φίλοι, ο γιατρός των γονιών του και ο μητροπολίτης Νοτίου Αμερικής που τον είχε βαφτίσει στη Βενεζουέλα πριν από τέσσερις δεκαετίες.

Ούτε ένα στέλεχος της Χρυσής Αυγής δεν εμφανίστηκε για να τον υπερασπίσει. Μάλιστα, τις δύο πρώτες μέρες απέφυγαν να εμφανιστούν και στο δικαστήριο οι συναγωνιστές του, επιτρέποντας έτσι σε καθένα να υποθέσει ότι οι ισχυρισμοί της Χρυσής Αυγής περί «αναστολής της δράσης της» είναι ειλικρινείς.

Αυτή η επιλογή αποδείχτηκε μπούμερανγκ για τον Περίανδρο. Το δικαστήριο δεν ήταν τόσο αφελές για να αποδεχτεί τη χοντροκομμένη μεταμόρφωση του φαλαγγάρχη σε φιλήσυχο καλόπαιδο. Οσο για τους δύο μάρτυρες υπεράσπισης, άθελά τους, αποκάλυψαν όσα έπρεπε να κρύψουν. Μιλούσαν κι οι δύο για «αντιπαράθεση» ομάδων και για συγκρούσεις, επιβεβαιώνοντας έμμεσα τη συμμετοχή του κατηγορούμενου. «Είναι θλιβερό να γίνονται συμπλοκές αντιφρονούντων», θα πει ο οικογενειακός γιατρός.

Και θα προσθέσει ότι δεν είναι σε θέση να επιλέξει «υπέρ της μιας ή της άλλης μερίδος». Οσο για τον μητροπολίτη, αυτός θεώρησε ότι πρόκειται για ένα «λάθος» και επέμενε ότι «σε μια σύγκρουση είναι αμφοτεροβαρείς οι συνθήκες. Ξέρετε ότι σε μια σύγκρουση δεν φταίει μόνο ο ένας».

Υποχρεώθηκε τότε να παρέμβει ένας δικαστής:

Δικαστής: «Εχετε υπόψη σας στη συγκεκριμένη σύγκρουση τι συνέβη;»

Μητροπολίτης: «Εχω ακούσει...»

Δικαστής: «Η μια ομάδα κρατούσε ξύλα και ρόπαλα και η άλλη έπινε καφέ. Δεν είναι αμφοτεροβαρής σύγκρουση».

Μητροπολίτης: [επιμένει στα δικά του] «Εγώ νομίζω ότι υπήρχε μία ομάδα νέων -τέτοια εικόνα έχω- και μια άλλη ομάδα, με διαφορετικές αντιλήψεις και συγκρουστήκανε».

Αυτά του είπανε του ανθρώπου, αυτά κατέθετε. Αλλά ενδιαφέρον είχε και η περιγραφή της παιδικής ηλικίας του Περίανδρου από τον ρασοφόρο νονό του: «Ο Αντωνάκης ήταν ένα παιδί που το καμαρώναμε, όπως και τον αδελφό του. Ηταν μια μεγάλη οικογένεια, η οποία ήταν στην εκκλησία μέσα. Καμαρώναμε τον Αντώνη με τον αδελφό του το Νίκο. Θυμάμαι που είχε πέσει ο Νίκος και έβγαινε λίγο αίμα. Του λέω, μην κλαις. Κι αυτός απαντάει, δεν κλαίω θείε μου γιατί χτύπησα το γόνατο, κλαίω γιατί χάνεται ελληνικό αίμα».

Προφανώς, το αίμα του Κουσουρή και των συντρόφων του δεν ανήκει σ' αυτή την κατηγορία. Αλλά ο μητροπολίτης εξέθεσε κι άλλους ενδιαφέροντες συλλογισμούς:

Μητροπολίτης: «Με εκπλήττει το γεγονός. Πώς είναι δυνατόν, εκ της οικογενείας αυτής, ένα παιδί με τέτοια προαγωγή πνευματική και μυϊκή, πώς μπλέχτηκε και βρέθηκε σε μια τέτοια σύγκρουση».

Πρόεδρος: «Μυϊκή; Γιατί το λέτε;»

Μητροπολίτης: «Ηταν πάντοτε δυνατό παιδί. Επαιζε, γυμναζόταν και λοιπά. Ηταν ένα παιδί με δύναμη».

Η απολογία

Την ίδια εικόνα του «Αντωνάκη» επιχείρησε να εμφανίσει και ο ίδιος ο «Περίανδρος» στην απολογία του.

Οπως αποδείχθηκε από την απόφαση του δικαστηρίου, η προσπάθειά του απέτυχε, όπως και των μαρτύρων του. Ηταν η τρίτη μέρα της δίκης και είχαν ήδη λάβει θέση στο ακροατήριο οι συναγωνιστές του που σηκώθηκαν όρθιοι σε στάση προσοχής μόλις ο φαλαγγάρχης τους μπήκε στην αίθουσα, διαψεύδοντας εμπράκτως τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης ότι δεν ήταν δα και κανένα σπουδαίο στέλεχος της ναζιστικής οργάνωσης.

* Ο κ. Ανδρουτσόπουλος χρησιμοποιεί μια δικιά του διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας, προσπαθώντας να συνδυάσει καταλήξεις καθαρεύουσας με καθημερινές σημερινές εκφράσεις, διανθισμένες με «δύσκολες» λέξεις που δεν πολυκαταλαβαίνει τη χρήση τους. Στους μεγαλύτερους η γλώσσα αυτή θυμίζει κάτι μεταξύ δικτάτορα Παπαδόπουλου και Μποστ.

* Ο Περίανδρος-Αντωνάκης φρόντισε πρώτα να καταδικάσει τη δολοφονική επίθεση: «Βεβαίως και δεν επικροτώ αυτές τις ενέργειες. Υπεράσπισα τον εαυτό μου κάποτε στο πεζοδρόμιο, σε βάρος τέτοιων ενεργειών. Βεβαίως και δεν ήμουν ένας ειρηνόφιλος Γιαχωβάς. Είμαι ένας άνθρωπος ζωντανός και σοβαρός στο βαθμό που να μην εμφιλοχωρήσω στις λεπτομέρειες της παραφιλολογίας που ανέπτυξαν οι άλλοι. Δεν θα πω ότι είμαι χαρακτηριστική περίπτωση Ντρέιφους».

* Ασφαλώς, δεν γνωρίζει ο κ. Ανδρουτσόπουλος ότι ο Ντρέιφους ήταν Εβραίος για να ταυτίζεται τόσο εύκολα μαζί του. Κατά τα άλλα, παραδέχτηκε ότι βρισκόταν στα δικαστήρια με την ομάδα της Χρυσής Αυγής, δεν είχε μάλιστα δυσκολία να πει και ονόματα συναγωνιστών του που μετείχαν στην ίδια ομάδα: «Ηταν ο αδελφός μου, ο κ. Ζαφειρόπουλος, ο κ. Κουσουμβρής. Μάλλον επτά άτομα».

* Ως άλλοθι επικαλέστηκε την παρουσία του στο οικογενειακό τραπέζι: «Πήρα ταξί και πήγα στο σπίτι μου. Εκεί ήσαν οι γονείς μου και η αδελφή μου, επίσης εκπαιδευτικός. Φάγαμε, όπως κάνει μια κανονική οικογένεια, και συνέχισε η ζωή μας κανονικά».

* Βέβαια δεν είχε τίποτα να αντιτάξει στην εύλογη ερώτηση του προέδρου του δικαστηρίου, για ποιο λόγο δεν κατέθεσαν αυτοί οι στενοί του συγγενείς στην τακτική ανάκριση για να του δώσουν αυτή την κάλυψη και προτίμησε να εξαφανιστεί.

* Σε όλη την απολογία ο κ. Ανδρουτσόπουλος επέμενε ότι δεν είναι υπεράνθρωπος για να έρθει σε σύγκρουση με τους πολυπληθείς εκπαιδευτικούς και φοιτητές που βρίσκονταν στα δικαστήρια εκείνη τη μέρα:

«Βέβαια εμένα στην πορεία από λογοτεχνικές και άλλες παραφιλολογικές αναφορές μου έχει αποδοθεί η ιδιότητα του Σούπερμαν, αλλά ειλικρινά δεν πιστεύω πως μια ομάδα επτά ατόμων [σ.σ.: οι Χρυσαυγίτες] θα μπορούσε να αντιπαρέλθει εις οιαδήποτε μορφή ρήξεως με εκατό και πλέον άτομα».

* Φυσικά, δεν κατηγορείται για κάτι τέτοιο. Το αντίθετο μάλιστα. Αυτό που του αποδίδεται είναι ότι επικεφαλής ομάδας 8-10 οπλισμένων επιτέθηκε σε τρεις ανύποπτους νέους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Σούπερμαν για κάτι τέτοιο. Αρκεί να είναι αρκετά άνανδρος, φανατικός και δασκαλεμένος σε ύπουλες επιθέσεις.

* Σε άλλο σημείο ο κατηγορούμενος θα επιμείνει: «Δεν παρετήρησα κανέναν, δεν κοίταξα κανέναν άγρια, δεν ήμουν σε θέση να το κάνω. Δεν είμαι Σούπερμαν για να μπορώ να το κάνω».

* Το βίντεο που τον δείχνει να φεύγει βρίζοντας από τα δικαστήρια τον διαψεύδει. Αλλά κι ο ίδιος αυτοδιαψεύδεται, όταν επικαλείται δυνάμεις Σούπερμαν για να περιγράψει πώς απέκρουσε εκατό Αλβανούς (!) στις φυλακές της Αμφισσας, όπου προφυλακίστηκε μετά την παράδοσή του τον περσινό Σεπτέμβριο: «Δέχτηκα μια επίθεση, αναίτια, μόνο και μόνο γιατί ήμουν αυτός που ήμουν, με σουβλιά, λοστάρια, από πλείστους ανθρώπων που έφταναν τα εκατό, και σας πληροφορώ όχι μόνο η λυσσαλέα μου αντίδραση να επιβιώσω, αλλά και η ελάχιστη βοήθεια λίγων Ελλήνων -πέντε τον αριθμό- κυρίως η τύχη ήταν, που εμπόδισε να γίνει το μοιραίο».

* Ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα να επικαλεστεί καθετί που νομίζει ότι θα ελαφρύνει τη θέση του. Αλλά ο Περίανδρος-Αντωνάκης ξεπέρασε τα όρια, όταν επιχείρησε να εμφανιστεί αλληλέγγυος στον αγώνα των εκπαιδευτικών, επικαλούμενος την ιδιότητα του αδιόριστου εκπαιδευτικού:

* «Πώς είναι δυνατόν να καταδικάσω τον αγώνα τους, εγώ ο οποίος ήμουν αδιόριστος; Συμμεριζόμουν τον αγώνα τους, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν προέβην σε διαδηλώσεις στο πεζοδρόμιο. Δεν είχα κανένα λόγο να είμαι αντίθετος σ' εκείνο το οποίο εκείνοι πρέσβευαν. Ο διορισμός ήτο για μένα άμεση βιοποριστική ανάγκη».

* Σε ερώτηση του προέδρου αν ήταν με το μέρος των εκπαιδευτικών, ήταν κατηγορηματικός: «Με το μέρος του αγώνος τους βεβαίως! Αφού ήμουν στην επετηρίδα και ανέμενα».

* Βέβαια, τον διαψεύδει τον καημένο τον Αντωνάκη η εφημερίδα του, η «Χρυσή Αυγή». Στο τεύχος που κυκλοφόρησε δύο μέρες μετά την επίθεση, το επίσημο όργανο της ναζιστικής οργάνωσης αναφερόταν στον αγώνα των εκπαιδευτικών με τις ακόλουθες φράσεις: «Αδιόριστοι, λένε, καθηγητές, που δήθεν ενδιαφέρονται για την παιδεία του ελληνικού λαού και ανάμεσά τους κάποιες άθλιες φυσιογνωμίες με ψειριασμένα γένια, που κρατάνε μαύρες και κόκκινες σημαίες. Ανάμεσα στους συλληφθέντες, οικοδόμοι, άνεργοι και βεβαίως γνωστοί "νεαροί" των αναρχικών κύκλων, απ' αυτούς που καταστρέφουν σχολεία και έχουν προξενήσει ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων σε πανεπιστημιακά κτίρια! Στην πραγματικότητα πρόκειται για πανστρατιά όλων των "προοδευτικών" δυνάμεων αρχίζοντας από τον αναρχικό χώρο και φθάνοντας μέχρι τους μαρξιστές του ΠΑΣΟΚ» (τ. 245, 19-25/6/98).

* Προσπαθώντας να αποτινάξει τις προσωπικές του ευθύνες, ο κ. Ανδρουτσόπουλος δεν δίστασε να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να ήταν δράστες άλλοι Χρυσαυγίτες. Στο ερώτημα του προέδρου «θα μπορούσαν να δράσουν μέλη της Χρυσής Αυγής χωρίς εντολές;», ο φαλαγγάρχης ήταν έτοιμος να απαντήσει καταφατικά: «Κοιτάχτε, εγώ δεν είμαι ο ποιμήν που ελέγχει τα πρόβατά του».

Το επιχείρημά του ήταν ότι δεν συνέφερε εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο η επίθεση: «Υπήρχε μία πάγια φιλοσοφία. Επειδή τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, λόγω των ιδεών που εμείς πρεσβεύαμε, είναι απολύτως αρνητικά, και υπήρχε μία ενδυνάμωσις της ιδεολογίας του εθνικισμού και του πατριωτισμού ύστερα από τα μακεδονικά συλλαλητήρια -ξέρετε- το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου, την αθρόα προσέλευση λαθρομεταναστών στη χώρα, αυτές οι ιδέες προσεγγίζονται από πολύ απλό κόσμο, όχι μόνο από τον κόσμο της δεξιάς αλλά και από προλετάριους της αριστεράς που έχαναν την εργασία τους από ξένους. Επειδή, λοιπόν, εδημιουργείτο μια άλλη κατάσταση, εμείς είχαμε μια πάγια φιλοσοφία ότι δεν πρέπει να κάνουμε βίαια επεισόδια. Το μόνο που κάναμε ήταν να υπερασπίζουμε το χώρο μας».

Το τελικό «επιχείρημα» του Περίανδρου είναι αποκαλυπτικό για την ιδέα που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του: «Δεν μπορώ να ευθύνομαι εγώ για το τι εγκληματική δράση μπορεί να έχει κάποιος που πιστεύει στις ιδέες μου. Οπως δεν ευθύνεται και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου».

Μάρτυρες και «μάρτυρες»

* Η μνήμη μπορεί να εξασθενεί, αλλά ο τρόμος των αυτοπτών μαρτύρων εκείνου του επεισοδίου δεν έχει σβήσει ακόμα. Σ' αυτή τη δίκη δεν παρουσιάστηκε το φαινόμενο που έχουμε διαπιστώσει σε κάποιες άλλες πρόσφατες δίκες, όπου κάποιοι δήθεν αυτόπτες μάρτυρες διακρίνονται από την επίδειξη υπερφυσικής μνήμης.

* Οι δύο από τους παθόντες αναγνώρισαν το πρόσωπο του δράστη, ο τρίτος είπε ότι δεν μπόρεσε να συγκρατήσει φυσιογνωμία, ενώ οι κοπέλες που κάθονταν σε διπλανό τραπέζι κατά την ώρα της επίθεσης αναγνώρισαν το σωματότυπο και τα ρούχα του δράστη στις φωτογραφίες που τους επιδείχθηκαν στο δικαστήριο.

* Οπως παρατήρησαν οι δικηγόροι των θυμάτων (Γιάννης Ραχιώτης, Κλειώ Παπαπαντολέων, Σπύρος Φυτράκης) η απόκλιση αυτή είναι απολύτως λογική, γιατί καθένας από τους αυτόπτες βρισκόταν σε διαφορετική θέση, είχε διαφορετική οπτική γωνία και το βλέμμα του επικεντρώθηκε σε κάποιον άλλο από τους επιτιθέμενους.

* Ως βασικό αντεπιχείρημα ο δικηγόρος του κατηγορουμένου Π. Μιχαλόλιας αντέτεινε το πώς είναι δυνατόν τα θύματα να αναγνωρίσουν το δράστη από στατική φωτογραφία, ενώ δεν τον είχαν αναγνωρίσει θετικά στο βίντεο που τους επιδείχτηκε λίγες μέρες μετά την επίθεση.

* Αλλά το βίντεο, όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία που δημοσιεύουμε, καταγράφει τους Χρυσαυγίτες σε κίνηση και δεν διακρίνονται σαφώς τα χαρακτηριστικά των προσώπων.

* Αντίθετα με τους τρεις νέους που δέχτηκαν την επίθεση και την παρέα των νεαρών κοριτσιών που βρέθηκαν στο σημείο της επίθεσης, εντελώς αρνητικοί υπήρξαν τρεις άλλοι αυτόπτες μάρτυρες. Αυτοί δεν θυμούνταν τίποτα. Ηταν η ιδιοκτήτρια του καφενείου όπου έγινε η επίθεση, ο άντρας της, αστυνομικός εν ενεργεία τότε, και η αδελφή της που δούλευε εκείνο το απόγευμα στο περίπτερο της πλατείας.

* Σε προηγούμενα στάδια και οι τρεις αυτοί έχουν δώσει πληροφορίες που συγκλίνουν στην ίδια αναγνώριση, ενώ ο αστυνομικός έχει αναγνωρίσει τον κατηγορούμενο σε φωτογραφίες που του επιδείχθηκαν από δημοσιογράφους. Ο κ. Ραχιώτης εξηγεί:

«Αλλάζει τη στάση του ο αστυνομικός γιατί η γυναίκα του έχει μαγαζί, η νύφη του έχει περίπτερο και καταλαβαίνει ότι οτιδήποτε πει ενοχοποιητικό εις βάρος της Χρυσής Αυγής και του συγκεκριμένου κατηγορούμενου μπορεί να έχει συνέπειες και τέτοιες συνέπειες υπήρξαν στο παρελθόν σε πολλούς ανθρώπους. Και για ένα δεύτερο λόγο: επειδή διαπιστώνει ότι οι ανώτεροί του, η υπηρεσία του δεν δείχνει κάποιο ιδιαίτερο ζήλο στην ανακάλυψη των δραστών. Το πειθαρχικό τον δικαίωσε 5-0 για το ότι δεν ενημέρωσε κανέναν ότι ήταν παρών στην επίθεση».

Αλλά έχουν λόγο να φοβούνται όσοι καταθέτουν κατά της Χρυσής Αυγής; Στο δικαστήριο παρουσιάστηκε μια σαφής απόδειξη: Σε φύλλο της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» καταγράφονται σε ειδικό μαύρο πλαίσιο τα ονόματα των μηνυτών εναντίον της και των μαρτύρων που προτείνουν. Μαζί με τα ονόματα, η ναζιστική εφημερίδα αναφέρει και τις διευθύνσεις τους! Το μήνυμα είναι σαφές.

Τα «παιδιά» της ΕΛ.ΑΣ.

Το βάρος των συντριπτικών ενοχοποιητικών στοιχείων υποχρέωσε και τον συνήγορο υπεράσπισης να αποδεχτεί την πιθανότητα η ενέργεια να πραγματοποιήθηκε από τη Χρυσή Αυγή: «Να προσχωρήσω στην άποψή σας ότι ήταν Χρυσαυγίτες. Αυτός πήγε στο σπίτι του. Κάποιος από τους άλλους που ήταν εκεί, που έζησε τα γεγονότα, πήρε άλλους έξι εφτά και πήγαν να κάνουν το επεισόδιο, χωρίς να γνωρίζει τίποτα ο Ανδρουτσόπουλος. Γιατί το αποκλείετε; Γιατί ήταν ο επικεφαλής, ο φαλαγγάρχης, ο ιδρυτής των πυρήνων;»

Η παρατήρηση έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι ο δικηγόρος κ. Μιχαλόλιας είναι αδελφός του γνωστού «φίρερ» της οργάνωσης Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ενδιαφέρον έχει και ένας άλλος ισχυρισμός του κ. συνηγόρου: «Η βίαιη ενέργεια έγινε μόνο εναντίον του κ. Κουσουρή. Ας αφήσουμε τους άλλους που φύγαν και δεν τους φτάσαν, κ.λπ. Σημασία δώσαν στον άλλο (σ.σ.: τον Καραμπατσόλη) γιατί πέταξε καρέκλα, έτσι το καταλαβαίνω εγώ. Αν δεν είχε πετάξει κανένας (καρέκλα), δεν θα τον κοίταζαν». Από πού τα ξέρει αυτά ο κ. συνήγορος;

* Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας αναδείχτηκε και η αδικαιολόγητη αμέλεια των αστυνομικών αρχών που όχι μόνο δεν απέτρεψαν την επίθεση, αλλά επέδειξαν και συστηματική κωλυσιεργία κατά την προανάκριση με συνέπεια να διαφύγει ο Περίανδρος αλλά και να μην οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη οι συνεργοί του.

* Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μοναδικός μάρτυρας που πήρε το εύσημο του «αντικειμενικού» από την υπεράσπιση του Περίανδρου ήταν ο υπαστυνόμος Λυκιαρδόπουλος, ο επικεφαλής των ΜΑΤ που συνόδευσε «τα παιδιά» (έτσι ονόμαζε τους Χρυσαυγίτες) έξω από τα δικαστήρια εκείνο το απόγευμα του 1998 και εμφανίστηκε τώρα βέβαιος ότι δεν μπορεί να ήταν αυτοί οι δράστες. Ο ίδιος κατέθεσε ότι οι πληροφορίες τον υποδείκνυαν «ομάδα αναρχικών» ως δράστες!

Η ειδική σχέση μερίδας αστυνομικών με πολιτικά και Χρυσαυγιτών ήταν ορατή, τις μέρες αυτές, στο προαύλιο των δικαστηρίων. Με δεδομένο ότι κατά την ακροαματική διαδικασία αναδείχθηκε η χρήση των Χρυσαυγιτών ως «αγανακτισμένων πολιτών» στα μετόπισθεν των ΜΑΤ σε πολλές περιπτώσεις διαδηλώσεων, είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες πολλών παρισταμένων αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανασύσταση αυτής της προνομιακής σχέσης.

* Οσο κι αν ο Περίανδρος επέμενε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι «οργάνωση», αλλά «νόμιμο πολιτικό κόμμα», όσο κι αν ο συνήγορός του επαναλάμβανε διαρκώς ότι πρόκειται για «σωματείο», η απόφαση του δικαστηρίου υπήρξε πραγματικός καταπέλτης γιατί αποδέχεται ότι η ομάδα που χτύπησε τους τρεις φοιτητές ήταν η ίδια με την ομάδα των Χρυσαυγιτών που είχε συγκεντρωθεί νωρίτερα στα δικαστήρια. Η απόφαση, δηλαδή, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται ούτε για «κόμμα» ούτε για «σωματείο» αλλά για πραγματικά εγκληματική συμμορία.

* Ο ίδιος ο κ. Ανδρουτσόπουλος έχει αποδώσει στον προπάππου του (και πρότυπό του) το ακόλουθο ρητό:

«Θά' θελα να ζω τρακόσια χρόνια

Εκατό χρόνια να σκοτώνω παλιανθρώπους

Εκατό χρόνια να κάμω φυλακή

Κι εκατό χρόνια να γλεντάω».

* Οπως φαίνεται, με την απόφαση του δικαστηρίου ολοκληρώνεται η ευχή του. Μόνο με διαφορετική σειρά απ' αυτή που πρόβλεπε το προφητικό ρητό.


Φαιά αλληλοκαρφώματα

Στη διάρκεια της δίκης κατατέθηκαν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την υπόθεση που περιέχονται στο βιβλίο που έγραψε για να καταγγείλει τη Χρυσή Αυγή ο μέχρι πρότινος δεύτερος υπαρχηγός της Χαράλαμπος Κουσουμβρής. Ο Κουσουμβρής, βέβαια, φροντίζει να μην ενοχοποιήσει τον εαυτό του, γιατί κι αυτός μετείχε σε πολλές ενέργειες της οργάνωσης, ενώ βρισκόταν κι ο ίδιος στα δικαστήρια της Ευελπίδων με την ομάδα που αργότερα λιντσάρισε τους τρεις νέους.

Το αστείο είναι ότι σε σχετική ερώτηση της έδρας ο κ. Ανδρουτσόπουλος ισχυρίστηκε ότι δεν έχει διαβάσει το βιβλίο, ενώ η εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», δηλαδή το δημοσιογραφικό όργανο της Χρυσής Αυγής, επιχειρεί να σχετικοποιήσει τις αποκαλύψεις του Κουσουμβρή:

«Σχεδόν όλοι οι μάρτυρες κατηγορίας, αλλά και ο εισαγγελέας χρησιμοποίησαν σαν στοιχείο ένα βιβλίο που έχει γραφεί κατά της Χρυσής Αυγής από έναν μετανοημένο πρώην χρυσαυγίτη. Αυτό που βεβαίως δεν είπαν είναι ότι αυτός ο μετανοημένος πρώην χρυσαυγίτης έχει καταδικαστεί για ένοπλη ληστεία με τα δακτυλικά του αποτυπώματα να έχουν βρεθεί στον χώρο της ληστείας, κάθισε προφυλακισμένος μόνο κάποιους μήνες, ύστερα σε χρόνο-ρεκόρ έγινε η δίκη του όπου καταδικάστηκε σε 4 χρόνια φυλάκιση, αλλά αφέθηκε ελεύθερος. Οσο για το εφετείο του, απ' ό,τι γνωρίζουμε, τρία χρόνια μετά δεν έχει γίνει ακόμη» (1/10/06).

Βέβαια, το βιβλίο το έχει γράψει ο κ. Κουσουμβρής για να υποστηρίξει ότι η Χρυσή Αυγή τού έστησε την κατηγορία της ληστείας επειδή ήταν διαβρωμένη από την Ασφάλεια και ο μόνος ασυμβίβαστος ήταν ο ίδιος. Το σίγουρο είναι ότι καταθέτει πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες «από τα μέσα».

- Αλλά τι είναι αυτά που λέει ο πρώην αρχιχρυσαυγίτης Κουσουμβρής εις βάρος των χτεσινών συναγωνιστών του;

- Παραδέχεται πρώτα πρώτα τη βίαιη δράση της συμμορίας: «Μα μήπως και "εμείς" δεν βουτήξαμε τα χέρια μας στο αίμα;» (σ. 12).

- Επιβεβαιώνει την παρακρατική δράση των ναζιστών, στο πλάι του αστυνομικού μηχανισμού: «Ημασταν αποφασισμένοι να συντρίψουμε ό,τι στεκόταν στον δρόμο μας. Αντί αυτού όμως γυρίσαμε πίσω στα γραφεία αγανακτισμένοι για την απραξία μας, υπακούοντας στις "άνωθεν εντολές". Πολλές ώρες αργότερα θα μας έστελναν μεμονωμένα λες και ήμασταν παρακρατικοί "αγανακτισμένοι πολίτες", "να ενισχύσουμε την προσπάθεια της αστυνομίας"!» (σ. 26)

- Καρφώνει τον Περίανδρο και τον ιδιαίτερο ρόλο του ως οργανωτή των ομάδων κρούσης: «Το ίδιο έτος (1998) δημιουργούνται και οι Χρυσοί Αετοί από τον Π. [σ.σ. Περίανδρο] Ανδρουτσόπουλο, οργάνωση μέσα στην οργάνωση. [...] (Την 1η Μαΐου 1998) η ομάδα περιφρούρησης της Χρυσής Αυγής με μπροστάρηδες τους Χρυσούς Αετούς, σπάει τον αστυνομικό κλοιό, συγκρούεται με τα ΜΑΤ, κι ύστερα από μάχη σώμα με σώμα πετυχαίνει μια μεγάλη νίκη». (σ. 29-30).

- Ειδικά για την επίθεση του 1998, αναφέρει ότι ο αρχηγός της οργάνωσης (Νίκος Μιχαλολιάκος) τον ενημέρωσε τηλεφωνικά ότι όταν κλήθηκε στην ανακρίτρια το μέλος της Χρυσής Αυγής Ιωάννης Βουλδής «έσπασε... πήγε με τα νερά τους» (σ. 36).

Εξίσου ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις περιλαμβάνουν και συνεντεύξεις του Κουσουμβρή σε εφημερίδες και περιοδικά:

- «Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει φιλοφασιστικό κόμμα που να απολαμβάνει την ασυλία που έχει η Χρυσή Αυγή από το ελληνικό κράτος».

- «Ξέρω όμως ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος».

- «Οταν το κράτος δεν θέλει να εμπλακεί σε συμπλοκές μαζί τους (σημ. εννοεί τους αναρχικούς), ουσιαστικά μάς χρησιμοποιεί προκαλώντας μεταξύ μας συγκρούσεις. Η αστυνομία, για παράδειγμα, πολλές φορές έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι. Με εμάς τηρούσαν μια στάση συμπάθειας. Ηταν φιλικοί, θα έλεγα, τις περισσότερες φορές. Μας έβλεπαν να χτυπιόμαστε με τους άλλους και δεν έκαναν τίποτα».

- «Στις πορείες είχαμε μαχαίρια, κλομπ, ξυράφια. Τις ασπίδες τις φτιάξαμε με μερικούς συναγωνιστές» («Ταχυδρόμος» 27/3/04 και 23/4/05).

Ελευθεροτυπία, 8/10/2006



http://www.iospress.gr/ios2006/ios20061008.htm


Υ.Γ. Συγγνώμη για το τεράστιο άρθρο, αλλά, νομίζω, αξίζει...

Εχουν περάσει πάνω από οχτώ χρόνια από την πιο άγρια δολοφονική επίθεση μελών της ναζιστικής συμμορίας «Χρυσή Αυγή» εναντίον τριών άοπλων νέων σε κεντρικό σημείο της Αθήνας. Την προσεχή Τετάρτη δικάζεται ως δράστης αυτής της επίθεσης ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, ο οποίος με το ψευδώνυμο «Περίανδρος» υπήρξε επί χρόνια το νούμερο 2 της οργάνωσης και φυγοδικούσε μέχρι πριν από έναν χρόνο, που παραδόθηκε στις Αρχές.

Θυμίζουμε με λίγα λόγια την υπόθεση: Ηταν 16 Ιουνίου 1998 όταν συνέπεσαν στα δικαστήρια της Ευελπίδων δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις. Από τη μία ήταν δεκάδες εκπαιδευτικοί και φοιτητές οι οποίοι συμπαραστέκονταν στους διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις κατά του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη καθηγητών. Την ίδια μέρα δικάζονταν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο έξι χρυσαυγίτες (ανάμεσά τους ο Χαράλαμπος Κουσουμβρής και ο Δημήτριος Ζαφειρόπουλος). Μια ομάδα περίπου δέκα μελών της «Χρυσής Αυγής» είχαν πάει για βοήθεια.

Μετά τις πρώτες ανταλλαγές συνθημάτων μεταξύ εκπαιδευτικών και νεοναζιστών, επενέβησαν τα ΜΑΤ και απομάκρυναν τους χρυσαυγίτες από το προαύλιο των δικαστηρίων. Οι εκπαιδευτικοί και οι φοιτητές αποχώρησαν μόλις πληροφορήθηκαν ότι ο ανακριτής είχε αφήσει ελεύθερους τους συλληφθέντες διαδηλωτές.

Τρεις από τους συγκεντρωμένους κάθησαν απέναντι από τα δικαστήρια, σε ένα καφενείο της πλατείας Δεληγιάννη: ο Δημήτρης Κουσουρής, φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής και μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, ο Ηλίας Φωτιάδης, φοιτητής στο Πολυτεχνείο, και ο Ιωάννης Καραμπατσόλης, αδιόριστος φιλόλογος.

Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών (Δήμητρα Κοκοτίνη, πρόεδρος, Ευφροσύνη Καλογεράτου και Ευαγγελία Θεοδωρακοπούλου), τα μέλη της «Χρυσής Αυγής» δεν είχαν απομακρυνθεί από τον χώρο, αλλά έψαχναν μήπως εντοπίσουν τον Κουσουρή, ο οποίος πρωτοστατούσε στα συνθήματα εναντίον τους: «Μόλις τον εντόπισαν να κάθεται με τους άλλους δύο μηνυτές στο παραπάνω καφενείο, πήγαν και εφοδιάστηκαν με μεγάλα ξύλινα"ρόπαλα", τα οποία αποκόμισαν σπάζοντας τα ξύλινα κιγκλιδώματα από το παρακείμενο πάρκο. Κρατώντας δε ο καθένας τους ένα "ρόπαλο" ανέβηκαν την οδό Παξών και στη συνέχεια κατέβηκαν με ταχύτατο βήμα την οδό Φιλοτίου που οδηγεί στην πλατεία Δεληγιάννη, προχωρώντας ο ένας πίσω από τον άλλον (φάλαγγα) και επιτέθηκαν με τα "ρόπαλα" αιφνιδιαστικά κατά των μηνυτών, χτυπώντας τους με πρωτοφανή αγριότητα και βιαιότητα κυρίως στο κεφάλι.

Η επίθεση των περισσοτέρων επικεντρώθηκε στον Δημήτριο Κουσουρή, ο οποίος δέχθηκε αμέσως ισχυρότατα χτυπήματα στο κεφάλι και δεν μπόρεσε να αντιδράσει καθόλου. Από τα πολλαπλά χτυπήματα έπεσε κάτω από την καρέκλα που καθόταν και ενώ ήταν αιμόφυρτος στο έδαφος συνέχιζαν να τον χτυπούν με μανία στο κεφάλι. Απομακρύνθηκαν από αυτόν μόνον όταν πίστεψαν ότι τον είχαν "αποτελειώσει". Ο Ιωάννης Καραμπατσόλης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα, κατόρθωσε και τους ξέφυγε και απομακρύνθηκε περί τα είκοσι μέτρα.

Βλέποντας ότι ήταν βέβαιο πως θα σκότωναν τον Κουσουρή, ο οποίος είχε πέσει αιμόφυρτος, προκειμένου να τους αποσπάσει την προσοχή, πήρε μια καρέκλα και την πέταξε εναντίον τους. Αποτέλεσμα αυτής του της ενέργειας ήταν να αποσπαστούν ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και ο κατηγορούμενος ο οποίος, απευθύνοντας σ' αυτόν τη φράση "θα σε γαμήσουμε, ρε", τον κυνήγησαν και φθάνοντάς τον τον χτύπησαν με ρόπαλο στα πόδια, και έπεσε στο έδαφος και ενώ βρισκόταν στο έδαφος συνέχιζαν να του καταφέρουν απανωτά χτυπήματα με τα "ρόπαλα" στο κεφάλι, αλλ' αυτός έβαλε τα χέρια του για να προστατεύσει το κεφάλι του και δέχθηκε τα περισσότερα χτυπήματα στα χέρια.

Ο τρίτος των μηνυτών, Ηλίας Φωτιάδης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα στο κεφάλι, κατόρθωσε και διέφυγε, και κρύφτηκε στο υπόγειο παρακείμενου καφενείου.

Αποτέλεσμα της βάρβαρης αυτής επίθεσης των δραστών, μεταξύ των οποίων πρωτοστατούσε ο κατηγορούμενος, ήταν να υποστούν βαρύτατες σωματικές βλάβες οι μηνυτές, ο θάνατος των οποίων δεν επήλθε από λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, καθ' όσον τον μεν Δημήτριο Κουσουρή εγκατέλειψαν αιμόφυρτο στο έδαφος πεπεισμένοι ότι είχε πεθάνει, οι δε άλλοι δύο κατόρθωσαν και ξέφυγαν».

Διαπλοκή με την ΕΛ.ΑΣ.

Οπως φαίνεται και από το απόσπασμα αυτό, η υπόθεση φτάνει στο δικαστήριο έπειτα από μήνυση των ίδιων των θυμάτων της δολοφονικής επίθεσης και όχι από αυτεπάγγελτη έρευνα των Αρχών. Σύσσωμος ο Τύπος της εποχής είχε διαπιστώσει σκανδαλώδη ολιγωρία των αστυνομικών οργάνων τις κρίσιμες ώρες και μέρες μετά το συμβάν, παρά το γεγονός ότι η κοινή γνώμη είχε σοκαριστεί από την εικόνα του νεαρού φοιτητή που χαροπάλευε.

Ακόμα και αστυνομικός με πολιτικά ήταν παρών στην επίθεση, αλλά ούτε απέτρεψε το συμβάν ούτε κατέθεσε στην υπηρεσία του ως αυτόπτης μάρτυρας. Μετά την αποκάλυψη της ταυτότητάς του, ο αστυνομικός διώχθηκε πειθαρχικά, αλλά ήταν πολύ αργά.

Ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιώργος Ρωμαίος και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που τον διαδέχτηκε μετά λίγους μήνες, παραδέχτηκαν την ολιγωρία και άφησαν να εννοηθεί ότι υπάρχει κάποια σχέση στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. με τη «Χρυσή Αυγή». Παρά το γεγονός ότι και οι δύο υπουργοί δήλωναν πως ήταν ζήτημα τιμής για την ΕΛ.ΑΣ. η σύλληψη του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου, τίποτα δεν πιστοποιεί ότι έγιναν σοβαρές προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση. Το αντίθετο μάλιστα.

Ο κ. Χρυσοχοΐδης δήλωνε στη Βουλή στις 24/2/99 ότι ο Ανδρουτσόπουλος έφυγε από την Ελλάδα τις πρωινές ώρες τής 21/6/98, δίνοντας έτσι το μήνυμα πως η υπόθεση ανήκει πλέον στην Interpol. Επειτα από χρόνια, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης θα καταλήξει ότι ο καταζητούμενος «Περίανδρος» ουδέποτε εγκατέλειψε την Ελλάδα. Ακόμα και σήμερα ουδείς γνωρίζει πού κρυβόταν τόσα χρόνια ο -υποτίθεται- καταζητούμενος χρυσαυγίτης.

Η ειδική ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. που συστήθηκε για τη σύλληψή του σκόνταψε στις διασυνδέσεις της «Χρυσής Αυγής» και του ίδιου του «Περίανδρου» με αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. Οπως αποκαλύπτουν τα απόρρητα έγγραφα της ειδικής αυτής ομάδας, η Αστυνομία προμήθευε στους «Χρυσαυγίτες» ασυρμάτους και κλομπ στις μαζικές διαδηλώσεις, στις επετείους του Πολυτεχνείου και σε εκδηλώσεις του «αριστερίστικου και αναρχικού χώρου», για να εμφανίζονται ως αγανακτισμένοι πολίτες και να προκαλούν επεισόδια («Τα Νέα», 17/4/04). Αυτή η διαπλοκή με την ΕΛ.ΑΣ. ήταν η «ασπίδα» της «Χρυσής Αυγής».

Μετάλλαξη του φασισμού

Η παράδοση του Ανδρουτσόπουλου στις Αρχές τον Σεπτέμβριο του 2005 δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα. Ο καταζητούμενος χρυσαυγίτης εκτίει τώρα την ποινή των 4 χρόνων για βαριά σωματική βλάβη, που του έχει επιβληθεί από το πρώτο δικαστήριο (όπου εξετάστηκαν μόνο τα πλημμελήματα), και αντιμετωπίζει την Τετάρτη τις σοβαρότερες κατηγορίες για τη δολοφονική επίθεση του 1998. Το περίεργο είναι ότι αυτή τη φορά δεν αναμένεται η συμπαράσταση των παλιών του συμμαχητών.

Επί χρόνια η υπόθεση Ανδρουτσόπουλου εμφανιζόταν από τη «Χρυσή Αυγή» ως «σκευωρία κατά των εθνικιστών» και προβαλλόταν ο «Περίανδρος» ως διωκόμενος για τις ιδέες του. Το επίσημο site της ομάδας στήριζε σε μεγάλο βαθμό τη φιλοναζιστική προπαγάνδα του στον «αγωνιστή, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της "Χρυσής Αυγής"». Και ξαφνικά κάθε αναφορά στον «Περίανδρο» εξαφανίστηκε. Λες και κάποια στιγμή δόθηκε (από πού άραγε;) η εντολή να μην αναφέρεται καν το όνομα του μέχρι χθες «ήρωα του εθνικισμού» και «θύματος των εβραιομπολσεβίκων».

Το σκηνικό της μετάλλαξης ολοκληρώθηκε λίγες εβδομάδες μετά την παράδοση του καταζητούμενου. Στο φύλλο της 1/12/05 του ομώνυμου οργάνου της, η «Χρυσή Αυγή» ανακοίνωσε την αναστολή της δράσης της! Αλλά, όπως έχουμε αποκαλύψει («Το δίκροκο αβγό του φιδιού», 13/5/06), το μόνο που συνέβη είναι η απλή μετονομασία της οργάνωσης ως «Πατριωτική Συμμαχία» («Πατρί.Σ.») και η αλλαγή σκυτάλης: ο Νίκος Μιχαλολιάκος έδωσε την αρχηγία του «νέου» σχήματος στον έως τότε υπαρχηγό του, Δημήτριο Ζαφειρόπουλο.

Από τα 9 γραφεία της «Συμμαχίας» τα 3 ήταν επίσης γραφεία της «Χρυσής Αυγής» (Κόρινθος, Καλαμάτα, Βόλος), ενώ τα κεντρικά της Αθήνας στέγαζαν το βιβλιοπωλείο της οργάνωσης. Από τα 8 κινητά «αγωνιστικών πυρήνων» της ΠΑΤΡΙ.Σ. στη Βόρεια Ελλάδα τα 6 ανήκαν τον περασμένο Δεκέμβριο στους αντίστοιχους «πυρήνες δράσεως» της «Χρυσής Αυγής» (Αλεξάνδρεια, Ξάνθη, Καστοριά, Φλώρινα, Πτολεμαΐδα, Σκύδρα).

Πρόκειται, λοιπόν, για απλή μεταμφίεση των ίδιων ανθρώπων και της ίδιας οργάνωσης, με προφανή στόχο να διαχωριστεί το «πολιτικό» από το «επιχειρησιακό» κομμάτι του χώρου. Αυτή την υποτιθέμενη διάλυση της οργάνωσης διαψεύδει, βέβαια, η ίδια η εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», που εξακολουθεί να εκδίδεται, και ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος, ο οποίος υπογράφει ως γενικός γραμματέας της οργάνωσης.

Ποιο ρόλο έχει επιφυλάξει στον εαυτό του ο «Περίανδρος» μέσα σ' αυτό το κλίμα «μετάλλαξης»; Θα το μάθουμε την Τετάρτη από πρώτο χέρι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να διαχωρίσει τη θέση του από τον πρώην αρχηγό του, διότι τότε δεν θα διάλεγε για συνήγορο τον αδελφό του Νίκου Μιχαλολιάκου.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/09/2006

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=16.09.2006,id=2633956,8423012,90048548