THMMY.gr

Με οιμωγές ωσάν κραυγές βιασμού υποδέχθηκαν οι καθώς πρέπει «δεσποινίδες» των δημοσιογραφικών κύκλων την είδηση ότι συνάδελφοί τους στο διαδίκτυο εκβιάζουν, συκοφαντούν και δυσφημούν. Η χώρα ολόκληρη εξοικειώθηκε εν ριπή οφθαλμού με την ορολογία των ημερών, τα blogs, τους bloggers, τον server και το modem. Και βέβαια, δεν άργησε και η εξαγγελία των μέτρων που ωσάν πανάκεια θα πατάξουν ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον.

Κακά τα ψέματα. Η ιστορία των blogs και του διαδικτύου έχει επιφέρει βαθιές αλλαγές. Κάθε πολίτης που διαθέτει απλώς έναν υπολογιστή και μια σύνδεση αποσπά κομμάτια εξουσίας από τους παραδοσιακούς φορείς (κράτος, επιχειρήσεις, ΜΜΕ). Κι αυτοί είναι λογικό να τρομάζουν. Η εκάστοτε κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει πλέον ένα χαοτικό περιβάλλον, όπου η διακίνηση της πληροφορίας δεν μπορεί να υποστεί έλεγχο και περιορισμό (όπως είναι δυνατόν να συμβεί στα συμβατικά μέσα ενημέρωσης), ενώ οι διάφοροι εκδότες αντιλαμβάνονται ότι η ενημέρωση που προσφέρει το διαδίκτυο είναι πιο σφαιρική, πιο διαδραστική και ασφαλώς ανέξοδη.

Στην εποχή του διαδικτύου, πολλοί από τους λεγόμενους τεχνο-ουτοπιστές έχουν δει το τέλος των διαμεσολαβητών, των μεταπρατών, των ενδιαμέσων. Ενδεχομένως ναι, ίσως πάλι και όχι. Πάντως, το ζήτημα των τελευταίων ημερών αναδεικνύει μείζονα θέματα για την ελληνική πραγματικότητα.

Πρώτα και κύρια, αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνία έχει αφήσει πίσω της την παραδοσιακή εξουσία. Η τελευταία δεν έχει αντιληφθεί ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν επιτρέπουν δομές συγκεντρωτικού, σταλινικού, αριστερού καθεστώτος. Ποιος άραγε από εκείνους που έχουν μοιραστεί στιγμές στην μπλογκόσφαιρα δεν μειδιά μπροστά στην εικόνα έντρομων δημοσιογραφίσκων που επαγγέλλονται την κάθαρση; Ποιος δεν εξανίσταται με την άγνοια όσων πιστεύουν ότι το διαδίκτυο είναι προσωπικό τους «τσιφλικάκι»; Ποιος δεν γελά με τις ηθικιστικές κορόνες εκείνων που λένε ότι «προσβάλλονται» από τον «χυδαίο» τρόπο έκφρασης ορισμένων bloggers;

Την ίδια στιγμή, αντιλαμβανόμαστε και κάτι ακόμη οδυνηρό. Οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν φαίνεται να αγαπούν και τόσο την ελευθερία λόγου! Σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν λογικά οι πρώτοι που θα καταφέρονταν ενάντια σε μια αυστηρότερη ρύθμιση για το διαδίκτυο. Και όμως, είναι οι πρώτοι που το απαιτούν. Ως εκ τούτου, μπορούμε δικαίως να υποθέσουμε αφενός ότι η αδιαφορία τους οφείλεται στο ότι την ελευθερία του δικού τους λόγου την έχουν από καιρό «εκποιήσει» και αφετέρου ότι γνωρίζουν καλά πως τελικός αποδέκτης της ρύθμισης θα είναι ο πολίτης και όχι οι ίδιοι.

Το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα σχετικά με την ελευθερία λόγου στο διαδίκτυο, και όχι με το ηλεκτρονικό έγκλημα για να είμαι σαφής, είναι επαρκές. Το συνομολογούν οι ειδικοί. Το καταδεικνύει και η διεθνής εμπειρία. Εχει επανειλημμένως ειπωθεί ότι «το Διαδίκτυο βλέπει τη λογοκρισία ως βλάβη και την παρακάμπτει». Αυτό τι σημαίνει; Οτι ακόμη και αν εφαρμοστούν οι περιορισμοί, το όποιο «δυσάρεστο - επικίνδυνο» μήνυμα θα βρει έναν φιλικό και ασφαλή κόμβο να φιλοξενηθεί. Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες (που παρά τα όσα αναμασούν τα ελληνικά στερεότυπα είναι από τις πλέον ανοιχτές και ανεκτικές κοινωνίες στον κόσμο εμπράκτως), ο νόμος Κλίντον περί περιορισμού της ελευθεροφωνίας στο διαδίκτυο έχει μείνει στην Ιστορία ως ανέκδοτο και είναι φυσικά αδρανής.

Ας μη γελιόμαστε. Ο χειρισμός αυτής της υπόθεσης είναι κρίσιμος. Δεν πρέπει βεβιασμένα να προβούμε σε νομοθετικές ρυθμίσεις, προτού αντιληφθούμε κι εμείς τη νέα αυτή πραγματικότητα. Το ότι δεν την γνωρίζουμε έγινε σαφές από τις πρώτες σπασμωδικές αντιδράσεις (απόπειρα κομματικής εκμετάλλευσης του ζητήματος). Ας διδαχθούμε από τη διεθνή εμπειρία, αλλά και από τα δικά μας προηγούμενα εγχειρήματα. Ας μην ξεχνούμε για παράδειγμα ότι, υπό την πίεση νοσηρών φαινόμενων, συντάξαμε έναν δυσανάγνωστο νόμο για τα προσωπικά δεδομένα, που σήμερα λειτουργεί περισσότερο προστατευτικά για την εξουσία παρά για τον πολίτη. Ας μην ξεχνούμε τον περίφημο νόμο για τα «φρουτάκια», που προτού υποπέσει σε αχρηστία είχε εκθέσει τη χώρα διεθνώς. Οι βιαστικές κινήσεις αφενός δεν επιτρέπουν διαύγεια σκέψης και αφετέρου δικαίως δημιουργούν και άλλες υπόνοιες.

Παράλληλα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο όποιος ενδοδημοσιογραφικός διαγκωνισμός δεν μπορεί να χαράσσει την πολιτική της χώρας σε κρίσιμα θέματα. Και ασφαλώς, δεν επιτρέπεται το όποιο ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών να επιχειρείται στην «καμπούρα» του Διαδικτύου. Αν πράγματι το επιθυμεί και η εκτελεστική εξουσία, αυτός ο Κόπρος του Αυγείου (όπως πολλοί του δημοσιογραφικού κλάδου αρέσκονται να χαρακτηρίζουν τον επαγγελματικό τους χώρο) θα καθαρίσει μόνο με την ανάληψη άλλων, πιο τολμηρών πρωτοβουλιών. Οταν ζητηθούν πίσω τα χρέη των καναλαρχών. Οταν δημιουργηθεί και πάλι ένα αξιοπρεπές και όχι ξεδοντιασμένο ΕΣΡ. Οταν δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα ονόματα των δημοσιογράφων που, την ώρα που δίνουν τα αντικειμενικά τους ρεπορτάζ, παρέχουν υπηρεσίες σε υπουργούς έναντι αδρής αμοιβής. Οταν ξεκαθαρίσει η παράλογη και ύποπτη διανομή της κρατικής διαφημιστικής πίτας και πάψουν ορισμένοι να καπηλεύονται εκατομμύρια ευρώ, με αντάλλαγμα γλοιώδεις κομματικές υπηρεσίες.

Το ουσιαστικό σχετικά με τα blogs δεν είναι αν μπορούν να λογοκριθούν, αλλά το κατά πόσον θέλουμε περιορισμούς στην ελεύθερη έκφραση. Το συμπέρασμα είναι ότι όποια νομοθετική ρύθμιση και να ισχύσει, όποια δικαστική δίωξη και να ασκηθεί, τα blogs θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι bloggers θα συνεχίσουν να εκφράζονται κατά τον τρόπο που επιθυμούν, ίσως αιρετικά, ίσως και χυδαία.

Στην περίπτωση που η εξουσία φοβηθεί από τη νέα αυτή πραγματικότητα και επιχειρήσει να πάρει πίσω την εξουσία που το διαδίκτυο έχει εξασφαλίσει για τους πολίτες, τότε δύο τινά θα συμβούν. Ενα ευτυχές και ένα δυστυχές. Οι πολίτες-κοινωνοί αυτής της νέας πραγματικότητας θα κινητοποιηθούν προκειμένου να υπερασπιστούν την πίστη τους (ότι η πληροφορία είναι ελεύθερη). Τότε θα συνασπιστούν και θα αντιληφθούν συγχρόνως την τεράστια δύναμή τους να αποτελέσουν κινητήριο μοχλό των εξελίξεων, κοινωνικών, οικονομικών, αλλά και πολιτικών. Ενα πανίσχυρο, δραστήριο και σκεπτόμενο κίνημα πολιτών θα έχει από εκείνη τη στιγμή γεννηθεί. Παράλληλα, όμως, θα έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα η Δημοκρατία. Και μάλιστα, προς όφελος του κίβδηλου καθωσπρεπισμού ορισμένων σεμνότυφων, φτιασιδωμένων «δεσποινίδων», που τους έπεσε βαρύ να βλέπουν αλλού γραμμένα τα όσα καθ' υπαγόρευσιν έγραφαν για χρόνια στις ανυπόγραφες στήλες των εφημερίδων τους....



Πηγή: http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=34225840

Το όνομα του αρθρογράφου το απέκρυψα επίτηδες γιατί μου έκανε εντύπωση.

Αν δε μπορείται να μαντέψετε ρίξτε μια ματιά στο λινκ αλλά μη κάνεται σπόιλερ... :D



(βασικά δεν τον ξέρω ιδιαίτερα τον τύπο αλλά η θέση του με εκπλήσει)