|
Title: Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων Post by: xristoforos_ on March 16, 2008, 15:51:20 pm Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων
Το σύνδρομο των συνόρων είναι ένα είδος "αρρώστιας", που δεν υπάρχει καν στον κατάλογο των αναγνωρισμένων ψυχικών διαταραχών, Το στοχαστικό αυτό μυθιστόρημα μιλά ακριβώς για την αρρώστια αυτή. Με δύο διαφορετικές αφηγηματικές φωνές, μιλά για τα σύνορα του ολοκληρωτισμού, της φυγής, της ενοχής, του έρωτα, της προσδοκίας, της συνύπαρξης, της άδειας παραμονής. Γεφυρώνει το ατομικό με το συλλογικό, δίνοντας φωνή σε όλους τους μετανάστες που θωρακίστηκαν στη σιωπή τους. Στο Μικρο Ημερολόγιο Συνόρων δε συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο - και ταυτόχρονα συμβαίνουν τα πάντα. Ο πρωταγωνιστής αφηγείται τις εφτά πρώτες μέρες μιας παρέας Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα στις αρχές του '90. Είναι μια αφήγηση όπου το δράμα και η τραγωδία συνυπάρχουν με το μαύρο χιούμορ και τη λυτρωτική αυτοειρωνία. Ένα μυθιστόρημα που μας θυμίζει επιπλέον πως σε αυτό τον κόσμο είμαστε όλοι μετανάστες, με μια προσωρινή άδεια παραμονής πάνω σε αυτή τη γη, αθεράπευτα περαστικοί. Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε το 1967 στην πόλη Λούσνια της Αλβανίας. Τον Ιανουάριο του1991 πέρασε τα σύνορα με την Ελλάδα περπατώντας μαζί με ένα καραβάνι ανθρώπων. Στην Ελλάδα έκανε όλα τα είδη των δουλειών που κάνει ο κάθε μετανάστης για να επιβιώσει: οικοδόμος, λαντζιέρης, περιπτεράς. Ταυτόχρονα, φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε τη Διδακτορική του διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 είναι τακτικός αρθρογράφος της Εφημερίδας Τα Νέα, όπου διατηρεί εβδομαδιαία στήλη. ixic_ Title: Re: Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων Post by: xristoforos_ on March 16, 2008, 16:01:55 pm Πέρασα τα σύνορα μιας ξένης χώρας, της Ελλάδας, στις 15-01-1991. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τα σύνορα μιας άλλης χώρας και η πρώτη φορά επίσης που έβλεπα τα σύνορα της πατρίδας μου: τα έσχατα όρια ενός κόσμου που ίσως μας είχε πετάξει έξω από το χρόνο, έξω από τον κόσμο. Στην επιχείρηση φυγής νόμιζα πως θα ήμουν μόνος, βρέθηκα όμως να βαδίζω με ένα καραβάνι ανθρώπων...
...Στο συνοριακό φυλάκιο, από την αλβανική πλευρά, μας περίμεναν τέσσερις στρατιώτες με καλάσνικοφ και ο αξιωματικός, ο οποίος μας κοιτούσε με ένα βλέμμα που φανέρωνε κάτι ανάμεσα σε περιφρόνηση και θυμό. Ο αξιωματικός: "Που πάτε;" Μια φωνή: "Να φύγουμε..." Ο αξιωματικός: "Ποιος μίλησε;" [Σιωπή] Ο αξιωματικός: "Έχετε διαβατήρια;" Μια φωνή: "Μας δώσατε εσείς διαβατήρια;" Ο αξιωματικός: "Ποιος μίλησε;" [Σιωπή] Ο αξιωματικός "Ξέρετε ότι μπορεί να περάσετε χειρότερα εκεί που θα πάτε;" Μια φωνή: "Ας φύγουμε κι ας περάσουμε..." Ο αξιωματικός: "Εντάξει τότε, όποιος θέλει μπορεί να περάσει..." ixic_ |