THMMY.gr

Με πολλους χαιρετισμους απο τον παππουλη Keynes και τον σοφο γεροντα Vulcan, προς ολα τα νεοφιλελευθερα παιζακια του forum:

28/01/08 09:33 
Αύξηση κρατικών δαπανών προτείνει το ΔΝΤ για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=867820&lngDtrID=251

Ανατρέποντας πολιτικές και «μύθους» δεκαετιών, ο πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν ζήτησε από το Νταβός της Ελβετίας, κατά τις εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, την αύξηση των κρατικών δαπανών στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου ώστε να αντιμετωπισθεί η διεθνής οικονομική κρίση.

Ήδη, εδώ και μία εβδομάδα ο κ. Στρος-Καν είχε υπογραμμίσει ότι το πρόβλημα που έχει προκληθεί από την επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας και την πιστωτική κρίση είναι σοβαρό και ενδέχεται να επηρεάσει και τις αναπτυσσόμενες χώρες, που προς το παρόν συνεχίζουν να έχουν υψηλή ανάπτυξη.

Μιλώντας στο Νταβός το Σαββατοκύριακο, δεν έκρυψε την απαισιοδοξία του για την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και εξέπληξε τους πάντες όταν πρότεινε αύξηση κρατικών δαπανών, ενώ εδώ και δεκαετίες το ΔΝΤ είναι από τους πλέον φανατικούς υπέρμαχους της «οικονομικής ορθοδοξίας», δηλαδή της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής των χαμηλών ελλειμμάτων και της «υποταγής» της οικονομικής πολιτικής στον στόχο μείωσης του πληθωρισμού.

Ο κ. Στρος-Καν τόνισε ότι η κρίση στις πιστωτικές αγορές είναι τόσο σοβαρή, που τα χαμηλότερα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών δεν επαρκούν «για να βγούμε έξω από την αναταραχή στην οποία βρισκόμαστε τώρα».

Ο επικεφαλής του ΔΝΤ όχι μόνο άναψε το πράσινο φως για το πακέτο τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας, που ανακοίνωσε πρόσφατα η κυβέρνηση Μπους, αλλά προέτρεψε και τις υπόλοιπες κυβερνήσεις να πάρουν ανάλογα μέτρα.

«Δεν νομίζω ότι θα βγούμε έξω από την κρίση μόνο με τα εργαλεία νομισματικής πολιτικής [επιτόκια]» τόνισε, προσθέτοντας ότι «μία νέα [σ.σ. πιο χαλαρή] δημοσιονομική πολιτική είναι πιθανότατα, σήμερα, ο κατάλληλος τρόπος για να απαντήσουμε στην κρίση».

Οι δηλώσεις αυτές έρχονται σε πλήρη ρήξη με τις ιδέες που κυριαρχούν στη διεθνή οικονομική κοινότητα και οι οποίες προτάσσουν τη μείωση των κρατικών δαπανών ώστε να μειωθούν τα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς, ακόμα και αν θυσιάζεται η ανάπτυξη και η απασχόληση.

Αυτή την εβδομάδα το ΔΝΤ θα δημοσιοποιήσει τις προβλέψεις του για την παγκόσμια οικονομία και σύμφωνα με τον Ντομινίκ Στρος-Καν είναι αναθεωρημένες προς τα κάτω, δείχνοντας μία «σοβαρή επιβράδυνση που απαιτεί μία σοβαρή απάντηση».

---

Κι ελατε τωρα να μου αραδιασετε τις πιπες σας περι νεοφιλελευθερισμου, ελευθερης οικονομιας, καταργησης της παρεμβασης του κρατους και αλλα τετοια ομορφα...

Μα...δεν καταλαβαινω... Αφου οι νεοφιλελευθεροι ειχαν παρει Νομπελ Οικονομικων...


 :D :D :D

Θα δούμε, για να το λεει ο πρόεδρος του ΔΝΤ κάτι θα ξέρει, περιμένω κι άλλα από το Νταβός.

Aλιακ, αμα καθε φορα που ο καπιταλισμός σκαβει το λακο του, οι Κενσιανές πολιτικές των σώζουν (όπως στον μεσοπολεμο και το '70), πως θα γινει κοκκινη επανάσταση?? Το αναρωτηθηκες?

ZEZA ZHKOY

Bαθιά η απόγνωση για τις 2.000 «ξεφτισμένες» πολιτικές, επιχειρηματικές και τραπεζικές προσωπικότητες που συμμετείχαν φέτος στο ετήσιο 6ήμερο φόρουμ του Nταβός. Τους δυστυχείς, τους λυπάμαι... Δεν μπόρεσαν να απολαύσουν το διάσημο δείπνο του Σαββατόβραδου, που παραδοσιακώς αποτελεί το χάι πόιντ της συνόδου, εξ αιτίας της «μαύρης τρύπας» στην οποία βυθίζεται η αμερικανική οικονομία και το τραπεζικό της σύστημα. Η δεινή κρίση στην αγορά κατοικίας των ΗΠΑ και τα «θαύματα» της άπληστης χρηματιστηριακής επενδυτικής καινοτομίας των αμερικανικών τραπεζών, που τώρα κλυδωνίζονται από τις ζημιές στις subprime επενδύσεις τους και από την πιστωτική κρίση, αποτελούν τους εφιάλτες τους. Και από δίπλα ο πρύτανης της άθλιας παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζορτζ Σόρος, τιμητής των πάντων, να μιλάει περί «συστημικών κινδύνων» και μπλα, μπλα, μπλα... Τι παρακμή...

Στην Ουάσιγκτον, στον λόφο του Καπιτωλίου, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί σε στιγμές σπάνιας αγαστής συνεργασίας προσπαθούν να διασώσουν την οικονομία από τα συντρίμμια της αγοράς κατοικίας και τις ζημιές τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών που έχουν εγγυηθεί τα «τοξικά απόβλητα», όπως αποκαλούνται τα δομημένα επενδυτικά τραπεζικά ομόλογα που έχουν εκδοθεί πάνω στα subprime στεγαστικά δάνεια.

Και έτσι, Λευκός Οίκος και Κογκρέσο κατέληξαν σε μια από κοινού συμφωνία με αμοιβαίους συμβιβασμούς, για γενναίες φορολογικές ελαφρύνσεις σε 117 εκατομμύρια νοικοκυριά και, παράλληλα, κίνητρα σε μικρού και μεσαίου επιπέδου επιχειρήσεις για επενδύσεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό. Ομως, η Wall Street παραμένει δέσμια της εφιαλτικής εικόνας των στοιχείων για την αγορά κατοικίας και την έλλειψη ρευστότητας, που συνεχίζονται με καταιγιστικό ρυθμό. Οι επενδυτές φοβούνται πως οι κραδασμοί από τη subprime αγορά έχουν επιδεινώσει ανεπανόρθωτα την οικονομική κατάσταση και έχουν πλήξει την εμπιστοσύνη των Αμερικανών καταναλωτών και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Προχθές Παρασκευή, οι δείκτες της Wall έκλεισαν, ξανά, με απογοητευτικές απώλειες.

Η συμφωνία ανακοινώθηκε από την ισχυρά κυρία Νάνσι Πελόσι του Δημοκρατικού Κόμματος και πρόεδρο της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων και εντάσσεται στο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων ύψους 150 δισ. δολαρίων για τη στήριξη και τη διάσωση από την ύφεση της οικονομίας, που εξήγγειλε ο πρόεδρος Mπους την περασμένη Παρασκευή το βράδυ από τον Λευκό Οίκο και θα ανακοινωθεί επισήμως αύριο, Δευτέρα.

Οντως, έχει ματώσει η αμερικανική κοινωνία και η οικονομία. Και εγώ ομολογώ: O Φρίντμαν είχε δίκαιο...

...Oι φορολογικές ελαφρύνσεις είναι όντως σπουδαίο εργαλείο. Tο ταμπού της ιδεολογίας μου κατερρίφθη. Πάντοτε πίστευα ότι η μείωση της φορολογίας σε κάθε περίπτωση, για οποιονδήποτε λόγο και με κάθε ευκαιρία -σύμφωνα με το δόγμα Φρίντμαν- ήταν η εύκολη πολιτική στα χέρια της κάθε ανίκανης, διεφθαρμένης και αποτυχημένης κυβέρνησης. Mια πολιτική που μου προκαλούσε απέχθεια. H φιλοσοφία της ελεύθερης αγοράς του Mίλτον Φρίντμαν και των ακραίων νεοφιλελεύθερων απόψεων, αντανακλώντας κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα της προπερασμένης δεκαετίας, μου προκαλούσε πάντα την ίδια απέχθεια.

Tώρα αναγνωρίζεται ότι αυτή η απλή, όχι όμως απλοϊκή, θεωρία του Φρίντμαν, να υιοθετείται αμέσως και εύκολα η πολιτική των φορολογικών ελαφρύνσεων, έχει βασισθεί σε έναν υγιή ρεαλισμό. Mακροπρόθεσμα, σύμφωνα με τον Φρίντμαν, ο μόνος τρόπος να χαλιναγωγήσει κανείς τις σαθρές κυβερνητικές δαπάνες, είναι να πάψει να τις θρέφει με ρευστό χρήμα. Bεβαίως, και ακούγεται υπερβολικό... Tώρα, όμως, οι φορολογικές ελαφρύνσεις απομένουν η μοναδική πραγματική άμυνα για τον αμερικανικό λαό της άθλιας πολιτικής της κυβέρνησης Mπους.

Bεβαίως η χρήση της χρηματοδότησης των ελλειμμάτων -μειώνοντας τους φόρους ή αυξάνοντας τις δαπάνες με στόχο την αναθέρμανση της οικονομίας - για να είναι επιτυχής εξαρτάται από τον παράγοντα χρόνο. Nα επισημανθεί ότι ο κορυφαίος οικονομολόγος Πολ Σάμουελσον έχει πει: «Eίναι ανόητο να προωθείς τη δημοσιονομική προσέγγιση... όταν η νομισματική πολιτική μπορεί να λειτουργήσει πολύ πιο ευέλικτα». Oντως, ο κατάλληλος χρόνος είναι ο μοναδικός παράγοντας/ εμπόδιο. O Φρίντμαν εξέτασε την απόδοση της ταυτόχρονης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής σε συνάρτηση με την αυτόνομη λειτουργία της μιας πολιτικής χωρίς τον συνδυασμό της άλλης. Kαι κατέληξε στο συμπέρασμα: «Η δημοσιονομική πολιτική είναι σχεδόν αναποτελεσματική, όταν παράλληλα η νομισματική πολιτική ήδη κάνει το ίδιο έργο, αλλά ποτέ αντίστροφα».

Ωστόσο, θεωρώ ότι με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές ή εναλλακτικές πολιτικές, η συμφωνία Tζορτζ Mπους με το αμερικανικό Kογκρέσο, που βρίσκεται στα χέρια του Δημοκρατικού Κόμματος, να αναθερμάνει την οικονομία, αποτελεί μεν βάλσαμο στις πληγές της οικονομίας και στην εμπιστοσύνη των καταναλωτών, ωστόσο δεν αποτελεί την πανάκεια. Αλλά το πακέτο Mπους: «Yπό αυτές τις συνθήκες, εγώ θα το πάρω».

Τέλος, στο Νταβός, τέθηκε και το μεγάλο ερώτημα σχετικώς με τη θεωρία του Aλαν Γκρίνσπαν, που αφορούσε στο αν η FED έπραξε ορθώς ή όχι, όταν δεν παρενέβη για να προλάβει τη χρηματιστηριακή φούσκα που δημιουργήθηκε στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. O κ. Γκρίνσπαν έχει υποστηρίξει ότι επειδή είναι αδύνατον να προσδιορίσει κανείς πότε υπάρχει, πράγματι, μία φούσκα και επειδή τα επιτόκια αποτελούν εργαλείο «μη ακριβείας», είναι προτιμότερο να αφήνουν οι κεντρικές τράπεζες τις φούσκες να εκρήγνυνται από μόνες τους και κατόπιν να λαμβάνουν μέτρα για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Aν και οι θαυμαστές και συνάμα κριτές του κ. Γκρίνσπαν ανέφεραν ότι ίσως ήταν υπερβολικά ενθουσιώδης ως προς τον ρόλο της αύξησης της παραγωγικότητας για τη δημιουργία ενός νέου οικονομικού μοντέλου, γεγονός που πιθανόν να συνέτεινε στη διόγκωση της χρηματιστηριακής φούσκας, η ήπια οικονομική ύφεση που ακολούθησε την εκρηξή της, φαίνεται ότι τον δικαίωσε: «Η στρατηγική του να παραμένει κανείς στις... κερκίδες -όταν πρόκειται για την κεντρική τράπεζα μιας χώρας- είναι μάλλον ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίζει κάποιος φαινόμενα δημιουργίας φούσκας τιμών των περιουσιακών στοιχείων».

Πάντα οι τράπεζες συνθλίβονται από τις ζημίες εξ αιτίας των κερδοσκοπικών τους παιχνιδιών, τόσο με τις επενδύσεις τους όσο και με τα δάνειά τους. Πάντως, και ο διάδοχός του, ο Μπεν Μπερνάνκι, έσπευσε... να κάνει την ίδια κίνηση. Ομως, τότε είχε συμμαχήσει με τους επικριτές του Αλαν Γκρίνσπαν, που υποστήριζαν πως είχε αποθρασύνει τις αγορές με τις τρεις μειώσεις των επιτοκίων που έκανε το φθινόπωρο του 1998! Kακώς, λοιπόν, τότε ο Aλαν Γκρίνσπαν έσπευσε να προστατεύσει την αμερικανική οικονομία από τη διεθνή χρηματιστηριακή θύελλα που απειλούσε το τραπεζικό σύστημα των HΠA εξ αιτίας της κρίσης της Aσίας και της χρεοκοπίας της Pωσίας και από την οδυνηρή κατάρρευση του Long-Term Capital Management (ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο αμερικανικά κερδοσκοπικά Hedge Funds) τον Σεπτέμβριο του 1998. Δηλαδή, έπρεπε να αφήσει να γίνουν όλα γης Μαδιάμ!

Τώρα, υπό το κράτος πανικού, ο Μπεν Μπερνάνκι, για να συγκρατήσει τη ραγδαία επιδείνωση των ρυθμών ανάπτυξης και να στηρίξει την καταρρέουσα αγορά κατοικίας, οχτώ μόλις ημέρες πριν από την τακτική συνεδρίαση, μείωσε το βασικό επιτόκιο-κλειδί που επηρεάζει την οικονομία κατά 75(!!!) μονάδες βάσης, στο 3,5% (από 4,25%). Ηταν η πρώτη μείωση του βασικού επιτοκίου εκτός τακτικής συνεδρίασης από τις 17 Σεπτεμβρίου του 2001 και πρώτη του μεγέθους των 75 μ.β. από το 1982.

[Καθημερινή (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_27/01/2008_257078)]

να δούμε πότε θα πάρει μέτρα η αργοκίνητη..γραφειοκρατική κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα...ο κόσμος κάιγεται και στην ευρώπη ανεβάζουν τα επιτόκια....

 ;D ;D  ^notworthy^ ^notworthy^

στείλτο στην εφημερίδα για εναλλακτικό τίτλο.

Να ρωτήσω κάτι, εγώ που το φτωχό μου μυαλό δεν σκαμπάζει μία από οικονομικά?
Γιατι έχει πάρει αυτό τον καιρό την κατρακύλα η οικονομία στις ΗΠΑ?

Πιστεύετε ότι είναι παροδικό φαινόμενο? ή κάτι πιό μόνιμο?

Δεν έχεις διαβάσει το νόμπελ οικονομικών (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=17171.0), γι'αυτό... :P

spam

Ιστορικά, η παγκόσμια οικονομία σπάνια μένει σταθερή. Άλλες φορές είναι σε περιόδους ανάκαμψης, άλλες φορές -όπως τώρα- σε περιόδους ύφεσης. Στην προκειμένη περίπτωση, όταν έχεις μια κυβέρνηση των ΗΠΑ που ξοδεύει άπειρα ποσά για πολέμους αντί για έργα ανάπτυξης όπως οι προκάτοχοι της, τέτοια φαινόμενο δεν είναι απροσδόκητα.
Η αμερικανική οικονομία αδιαμφισβήτητα είναι και σήμερα ένα βαρόμετρο της παγκόσμιας οικονομίας, αν και η επίδραση της δεν είναι τόσο έντονη όσο παλαιότερα. Το ερώτημα για μένα είναι πόσο έχει ανεξαρτητοποιηθεί η οικονομία της ΕΕ από την αμερικάνικη, ώστε οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης να είναι πιο ήπιες.
Αναξάρτητα από όλα αυτά, σαφώς και πιστεύω πως η παγκόσμια οικονομία θα ανακάμψει. Για την αμερικανική όμως δεν μπορώ να είμαι κατηγορηματικός..

Καλα και ο πολεμος στο Ιρακ για την οικονομικη αναπτυξη γινεται... ;)

Των λίγων όμως ( ; )

Η οικονομική ανάπτυξη ευνοεί ουσιαστικά όλη την οικονομία αφού γίνονται νέες επενδύσεις.

Απλά ενώ συνήθως στους πολέμους τους, οι ΗΠΑ κουβαλούσαν και έναν μπουλούκι που χρησιμοποιούσε και όπλα που η ίδια παρήγαγε, τώρα έμεινε μόνη να καταναλώνει αυτά που παράγει.

Το ισοζύγιο άλλαξε...


Επίσης, η όλη ιστορία αντί να ανοίξει τις κάνουλες του ιρακινού πετρελαίου και να πέσει η τιμή του πετρελαίου, αυτό κάνει ιστορικά άλματα. Ενώ η έλλειψη στρατιωτικής υποστήριξης κάνει το όλο εγχείρημα, ακόμα πιο πανάκριβο, όσο αποφεύγει να κάνει υποχρεωτική στράτευση.

Το πακέτο μέτρων του Μπους δεν συγκρίνεται με το κόστος της "ανοικοδόμησης" του Ιράκ

Στην προκειμένη περίπτωση πάντως έχω την εντύπωση ότι η κρίση έχει κυρίως τα αίτιά της στην χωρίς όριο κερδοσκοπία των αμερικανικών τραπεζών που προσπάθησαν να βγάλουν λεφτά από αυτούς που δεν είχαν και οδήγησαν στην κρίση στην αγορά των ακινήτων που παρέσυρε μαζί της και μερικές τράπεζες. Βέβαια αν το πας παραπέρα η μείωση της αγοραστικής δύναμης του αμερικανού σαφώς συνδέεται με τις δαπάνες για τον πόλεμο και την επακόλουθη αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, αλλά εάν οι τράπεζες δεν προσπαθούσαν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι η κρίση θα ήταν μικρότερη τώρα ( ή τουλάχιστον θα καθυστερούσε).

Ασχετο μεν, σχετικό δε :

Η αριστερή σκέψη μπροστά στις αλλαγές του καπιταλισμού

Παράλληλη αριστερή σκέψη και καταδίκη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης εκφράστηκε χθες, από το σύνολο των ομιλητών, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή Αλέξη Μητρόπουλου, «Το τέλος του κοινωνικού κράτους; Αριστερά και Συνδικάτα μπροστά στην απορρύθμιση»:

«Το θέμα του βιβλίου αποτελεί την πρόκληση για την Αριστερά και τα συνδικάτα», υποστήριξε ο δημοσιογράφος Π. Παπακωνσταντίνου, λέγοντας ότι υπάρχει αναζήτηση άλλων μοντέλων που οδηγούν σε παραδείγματα, όπως η υποψηφιότητα Ομπάμα.

«Μεγάλοι κύκλοι μετασχηματισμού του καπιταλισμού προσδιόρισαν τις μόδες της Αριστεράς και της Δεξιάς. Τώρα αλλάζει η μόδα. Μετατοπίζεται ο πολιτικός κύκλος προς Ανατολάς, τις ανερχόμενες δυνάμεις του κρατικού καπιταλισμού», ανέφερε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Ανδρουλάκης, προσθέτοντας πως «όσοι φώναζαν "απορρύθμιση" ζητούν πιο ισχυρό κράτος».

«Κανείς δεν διαφωνεί ότι υπάρχει αίσθημα αδικίας, τα οικονομικά συμφέροντα επιβάλλονται, κανείς δεν διαφωνεί ότι το εισόδημα δεν κατανέμεται, όπως θα έπρεπε, η κοινωνία δεν νιώθει ασφαλής», δήλωσε ο Ν. Καραχάλιος (διευθ. πολιτικού σχεδιασμού Ν. Δ.), λέγοντας ότι «αναζητούμε νέο μοντέλο. Συμφωνώ με τον Αλέκο Αλαβάνο ότι "πρέπει να ξαναβρούμε τη γοητεία της συλλογικότητας". Αυτό θα μας βοηθήσει να αλλάξουμε το μοντέλο».

«Στην Ελλάδα τα μεσαία στρώματα πιέζονται προς τα κάτω και κινούνται προς τ' Αριστερά. Η χώρα έχει ανάγκη από καλό δημόσιο πανεπιστήμιο, χρειάζεται στρατηγικός σχεδιασμός στο ασφαλιστικό. Μόνο οι χώρες με ισχυρό κράτος -έστω και διεφθαρμένο- σημειώνουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης».

«Με μεγάλο εκκρεμές μοιάζει η κίνηση της χώρας μας που αρέσκεται σε νόθες πολιτικές με χαρακτηριστικές τις αλλαγές που επιχειρήθηκαν στην κοινωνική ασφάλιση», είπε ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπ. Παπασπύρος και αναφέρθηκε στο νόμο Ρέππα: «Ηταν διπλής ανάγνωσης και πολλαπλής σκοπιμότητας».

«Με σχέδιο διαβρώνεται το κοινωνικό κράτος. Αν η Αριστερά, τα συνδικάτα δεν απαιτήσουν κοινωνικό κράτος θα καταδικαστούμε, θα είμαστε θύματα του νεοφιλελεύθερου συστήματος», τόνισε ο συγγραφέας Αλ. Μητρόπουλος.


ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΑΜΑ


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/03/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=15403528

Mιλάμε για τον ορισμό της αμερόληπτης δημοσιογραφίας. ;D
Παράθεση απόψεων εντελώς άναρχα, ώστε να δημιουργηθούν μόνον εντυπώσεις.
Τουλάχιστον θα μπορούσε να μας πει τι έλεγε και το βιβλίο του Μητρόπουλου. Οι ίδιοι και οι ίδιοι μαζεύονται μόνο για να ανταλλάξουν πολιτικές-ιδεολογικές φιλοφρονήσεις, ανεξάρτητα πολιτικού χώρου.

Να σου πώ την αλήθεια το σκέφτηκα κι εγώ ότι δεν δικαιολογεί επαρκώς αυτά που ισχυρίζεται. Παρόλα αυτά τα τόπικ που άνοιξε ο Αλιάκμων τελευταία με εχουν προβληματίσει και πιστεύω ότι τουλάχιστον σε επίπεδο ενδείξεων τα πράγματα επιβεβαιώνουν την ανάγκη ύπαρξης κράτους ως "καταφύγιο" για δύσκολες καταστάσεις. Και τα ωφέλη αυτής της "χρήσης" του κράτους δεν τα καρπώνονται οι κομμουνιστές  :D, αλλά όλως περιέργως η επιχειρηματική τάξη....

Αναρτήθηκε από τον Shannonidi στην electroauth. Το μεταφέρω κι εδώ...


Κρατική διάσωση
Εθνικοποιεί η κυβέρνηση Μπους τις Fannie Mae και Freddie Mac

07/09/08 18:42

Ουάσινγκτον

Υπό ομοσπονδιακό έλεγχο θέτει η αμερικανική κυβέρνηση τους μεγάλους στεγαστικούς οργανισμούς Fannie Mae και Freddie Mac, προκειμένου να αποφύγει «θύελλα» στο τραπεζικό-πιστωτικό σύστημα από την αναμενόμενη χρεωκοπία των δύο εταιρειών ενυπόθηκου δανεισμού.

Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν την Κυριακή από τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Χένρι Πόλσον, ο οποίος επισήμανε ότι η κυβέρνηση παρεμβαίνει προς το ευρύτερο συμφέρον της οικονομικής αγοράς και των φορολογούμενων, δεδομένου ότι επιδεινώνεται ραγδαία η οικονομική κατάσταση των δύο οργανισμών που προσφέρουν δάνεια χαμηλής εξασφάλισης.

Στο πλαίσιο της εθνικοποίησης των Fannie Mae και Freddie Mac, αντικαθίστανται οι εκτελεστικοί διευθυντές των δύο εταιρειών και δίνεται πρόσθετη χρηματοδότηση στους οργανισμούς. Ο Χένρι Πόλσον επισήμανε ότι η κυβέρνηση κινήθηκε για να εμποδίσει μεγάλη αναταραχή στις οικονομικές αγορές και να διασφαλίσει τη σταθερότητα.

Συγκεκριμένα, το υπουργείο Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών ανακοίνωσε ότι οι δύο οργανισμοί έκδοσης ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων Freddie Mac και Fannie Mae (αποτελούν ολιγοπώλιο στην αγορά αυτή για περισσότερα από 40 έτη) «τίθενται σε καθεστώς εποπτείας» έως ότου τακτοποιηθούν σε ικανοποιητικότερο του σημερινού βαθμού τα οικονομικά μεγέθη τους.

Επιπλέον, ανακοινώθηκε η αντικατάσταση των διευθύνσεων των δύο οργανισμών και ότι «θα στηριχτεί με σημαντικές αγορές εκ μέρους του αμερικανικού Δημοσίου η μετοχή αμφοτέρων στο χρηματιστήριο Νέας Υόρκης [...] χωρίς, πάντως, να γίνεται επίσημη αναφορά σε συγκεκριμένο αριθμό αγοράς μετοχών τους» από το Δημόσιο.

Στην ίδια ανακοίνωση γίνεται λόγος για ενέσεις «ρευστότητας» από το Δημόσιο και προς τους δύο οργανισμούς -της τάξεως των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

«Αντιμετωπίζουμε κατά τον καλύτερο τρόπο τον κίνδυνο για το χρηματιστηριακό σύστημα, που αποτελεί απειλή και για τον φορολογούμενο, εν μέσω της παρούσας οικονομικής κατάστασης» επισημαίνεται στην επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου, της οποίας προηγήθηκε η συνέντευξη Τύπου από τον ίδιο τον υπουργό των Οικονομικών, Χένρι Πόλσον.

Η πλήρης επωνυμία των οργανισμών αυτών είναι: Federal National Mortgage Association (Fannie Mae) και Federal Home Loan Mortgage Corporation (Freddie Mac), για το λειτουργικό κεφάλαιο των οποίων υπάρχει ήδη η εγγύηση του αμερικανικού Δημοσίου.

Εξάλλου αμφότεροι οι στεγαστικοί οργανισμοί δανείζονται με σαφώς ευνοϊκότερους όρους από τις εμπορικές τράπεζες, σε σύγκριση με τον φορολογούμενο ιδιώτη.

Τεχνικά, αγοράζουν πολύ μεγάλο αριθμό στεγαστικών δανείων των εμπορικών τραπεζών (ποσοστό 40% του συνόλου), για τα οποία έχουν γίνει προσημειώσεις. Με τη μεγάλη κρίση στην αγορά ενυπόθηκων δανείων μειωμένης εξασφάλισης για τις τράπεζες, δημιουργήθηκαν προβλήματα ρευστότητας και για τους δύο ανωτέρω στεγαστικούς οργανισμούς.

Έτσι το υπουργείο Οικονομικών είχε προσφάτως διατάξει να μη μπορεί να ρευστοποιούνται «χωρίς προειδοποίηση» στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης οι τίτλοι τους.

, με πληροφορίες από Associated Press, ΑΠΕ/Γαλλικό

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=935510