|
Title: Ευτυχές και αίσιον το... 3008 Post by: aliakmwn on December 29, 2007, 20:29:51 pm Σε μια Πρωτοχρονιά επιστημονικής φαντασίας, χίλια χρόνια μετά, μας μεταφέρουν τρεις συγγραφείς και δύο ηθοποιοί
Ευτυχές και αίσιον το... 3008 Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ Ο παλιός χρόνος φεύγει, ο νέος έρχεται. Τι θα συνέβαινε όμως αν μπερδεύαμε κατά... λάθος εξεπίτηδες τον πρώτο αριθμό του έτους (κατά μια μονάδα μόνο) κι αντί για δύο βάζαμε τρία; Ευτυχές και αίσιον το 3008! Δεν λένε «χίλια χρόνια θα ζήσεις»; Είπαμε λοιπόν να κάνουμε έναν καζαμία επιστημονικής φαντασίας, αχαλίνωτης πρωτοπορίας, φουτουριστικής ταχύτητας (Φόρμουλα χίλια-ένα) και παραμυθένιας ατμόσφαιρας («Χίλιες και μια νύχτες»). Ζητήσαμε από πέντε ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών (τρεις συγγραφείς και δύο ηθοποιούς) να κάνουν για την «Ε» μια πρόβλεψη απρόβλεπτη. Μια μελλοντολογική -χιουμοριστική ματιά γι' αυτά που θα συμβούν το... ασύλληπτα κοντινό μας 3008. Πώς θα είναι τότε η Ελλάδα, τι αλλαγές θα έχουν γίνει, πόσο διαφορετική θα είναι η ζωή, οι εργαζόμενοι, το σεξ, η κοινωνία, η τεχνολογία, οι τέχνες, κ.λπ. Με τη δική του ξεχωριστή ματιά ο καθένας μας ταξιδεύουν στο μέλλον οι Νίκος Πλατής, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αρης Σφακιανάκης και οι Σοφία Φιλιππίδου, Ιεροκλής Μιχαηλίδης (ο τελευταίος μάλιστα σκάρωσε ένα μίνι διήγημα για τη... χαμένη γλώσσα των ελληνικών εκείνη τη μακρινή εποχή). Από μας Καλή Χρονιά, καλά κρασιά, χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά με υγεία και αγάπη. Αισιοδοξώντας και μη λησμονώντας ότι τα πρώτα χίλια χρόνια είναι δύσκολα... ΣΟΦΙΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ Θα είναι πάντα καλοκαίρι Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ Α! Τα πράγματα το 3008 θα είναι ένα όνειρο! Παράξενα όμορφα παιδιά, γεννημένα από παρθενικούς μηρούς και μπράτσα απαλλαγμένα από κληρονομικές ασθένειες, θα τρέχουν περίεργα πάνω στα παχιά πλαστικά γρασίδια, μέσα στα περιφραγμένα μεγάλα πολυεθνικά πάρκα, σε όλες τις γειτονιές της μεγάλης πρωτεύουσας. Από τα μεγάφωνα θα ακούγονται τραγούδια του Ελβις με τη φωνή της Μαρίας Κάλλας. Στα παγκάκια θα κάθονται φαλακροί νέοι και νέες και θα πίνουνε μπλε γρανίτες με χρυσά καλαμάκια. Θα είναι πάντα καλοκαίρι. Οποιος θέλει άλλη εποχή, θα την αγοράζει από την εταιρεία κατασκευής μικροκλίματος. Από τον ουρανό θα κρέμονται τεράστιοι πολυέλαιοι με εκατομμύρια κρυσταλλάκια σε σχήμα αστεριών, που θα ανάβουν κάθε βράδυ, στις 12, για πέντε λεπτά. Εκείνη την ώρα μεταλλαγμένες γοργόνες, αδελφές του Μεγαλέξανδρου, θ' απαγγέλλουν μέσα στις πισίνες ερωτικά ποιήματα από το «Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι» του Λόρκα. Ολοι θα είναι καλλιτέχνες: ζωγράφοι, ηθοποιοί, τσαγκάρηδες, χορευτές, μαραγκοί, τραγουδιστές, συγγραφείς, μουσικοί, οινοποιοί, ελαιουργοί, μάγειροι· και θα είναι οι καλύτεροι του κόσμου, γι' αυτό θα είναι περιζήτητοι και πάμπλουτοι, αφού η Ελλάδα γενικώς θα ανακηρυχτεί η χώρα της Τέχνης. Οι ποιητές θα ζωγραφίζουν με πινέλα και χρώμα τα ποιήματά τους στους τοίχους των Εξαρχείων και θα έρχονται οι τουρίστες από όλο τον κόσμο για να τα διαβάζουν. Οι φτωχοί θα τα διαβάζουν από το Διαδίκτυο, αφού όλη η χώρα θα είναι καλωδιωμένη ως η χώρα-φαινόμενο που νίκησε τον θάνατο. Την Πρωτοχρονιά του 3008 θα ανάψουν οι πολυέλαιοι, όπως πάντα ακριβώς στις 12 και στον τεχνητό ουράνιο θόλο θα γίνει η αναπαράσταση της δημιουργίας του Σύμπαντος. Ο Αρχοντας της πόλης θ' ανοίξει τους κρουνούς και κόκκινο ξηρό κρασί, σαν αίμα, ρουμπινί θα υψωθεί σε πίδακες. Ολοι οι κάτοικοι τότε θα αγκαλιαστούν και θα μείνουν έτσι όλη τη νύχτα (φρικτή σιγή) ΝΙΚΟΣ ΠΛΑΤΗΣ Οκτάδυμα με δάνεια Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ Το... σωτήριο έτος 3008 δεν θα είναι παρά η νοητή προέκταση του επερχομένου 2008. Ητοι: Οι τράπεζες σπέρματος θα απολαμβάνουν το κύρος που περιβάλλει, επί των ημερών μας, τις χρηματοπιστωτικές ομόλογές τους (όσοι πελάτες τους μαυρίζονται στη λίστα του σχετικού Τειρεσία, θα υποχρεώνονται στα τοκογλυφικά χειρότερα, χώρια που θα κατάσχεται και το παιδί τους). Οι γιγάντιες, ολογραμματικές τηλεοράσεις στους κεντρικούς δρόμους θα διαφημίζουν το ίδιο, όπως και σε μας οι TV, «μπεϊμπιλίνο»: «έξυπνες» πάνες-βρακάκια που, όταν βραχούν ή σκατωθούν, θα εκπέμπουν ειδικό σήμα στο ρομπότ-μπέιμπι σίτερ που θα αντιστοιχεί στον κάθε όροφο του ουρανοξύστη. Τα παιδικά καροτσάκια θα έχουν το οκταπλάσιο πλάτος, προκειμένου να χωρέσουν τα οκτάδυμα των συνηθισμένων πλέον γεννήσεων και θα κινούνται παραμένοντας εσαεί σταθερά σε ιμάντες, όπως αυτούς των γυμναστηρίων. Τα περισσότερα παιδιά, άτινα θα γελούν και θα παίζουν ανάμεσά «μας», θα είναι όχι προϊόντα αγάπης και σφοδρού έρωτα, αλλά μιας... εμπνευσμένης από φτηνό πορνοπεριοδικό μαλακίας ανωνύμου δότη (η σύλληψή τους θ' αφορά πλέον μόνο το δανειοληπτικό, κερδοφόρο, σύστημα τραπεζών σπέρματος). Οι παπάδες-ρομπότ (ανδροειδή, γυναικοειδή μάλλον, με συνθετικές γενειάδες) θα βαφτίζουν στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όπως και οι σάρκινοι προκάτοχοί τους... Στην απαγορευμένη μυστική πολιτεία μόνο, κάτω από την πόλη των Αθηνών, θα εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη αυτό που οι παλιοί ονόμαζαν «φυσικότητα»: άνθρωποι οίτινες ερωτεύονται ανθρώπους, παιδιά που γεννιούνται από φυσικό τοκετό, κατουρημένα μωράκια που κλαίνε και τα αλλάζουν οι μανούλες τους, καυλωμένοι ιερείς οι οποίοι χουφτώνουν ζουμπουρλούδες πιστές, ασπρόμαυρες τι-βι αίτινες μεταδίδουν μυστικά τον «Αγνωστό πόλεμο» κτλ. Τι άλλο, τι άλλο; Α, ναι! Και τα πουλάκια στα δέντρα θα κελαηδούν χαρούμενα! ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ Η λογοτεχνία στην παρανομία Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ Καταρχήν, το 3008 ο Γιωργάκης θα συνεχίσει να είναι πρόεδρος -αν και θα έχει χάσει όλες τις εκλογές ώς τότε, αλλά πάντα υπάρχει η ελπίδα κανείς να αλλάξει, κι εξάλλου, τα κόμματα πρέπει να ανήκουν στις οικογένειες που τα έφτιαξαν. Ολα τα αυτοκίνητα θα είναι ιπτάμενα -αν και μόλις θα έχει τελειώσει το τούνελ των Τεμπών. Θα τρώμε (θα τρώνε) μόνο μεταλλαγμένα σε χάπια -τα λαχανικά θα υπάρχουν σε υπόθετα, για όσους θα θέλουν να κάνουν υγιεινή διατροφή. Θα δίνεται σύνταξη από τη γέννα ώς τα τριάντα, ώστε να γλεντάει ο άνθρωπος τη ζωή του όσο είναι ακόμα νέος και θα δουλεύει από τα τριάντα μέχρι θανάτου, πληρώνοντας τα Ταμεία αναδρομικά. Οι υπολογιστές, τα ρομπότ και οι ρεπλίκες (στίλ Blade Runners) θα τα κάνουν σχεδόν όλα και τα χέρια και τα πόδια των ανθρώπων θα ατροφήσουν -το σεξ θα γίνεται μέσω υπολογιστών και ιπτάμενων βαϊμπρέιτορς. Η εγκυμοσύνη θα είναι προγραμματισμένη κι ελεγχόμενη από το κράτος το οποίο, όπως και τώρα, δεν θα ελέγχεται από κανέναν, εννοώ στην Ελλάδα. Η λογοτεχνία θα είναι στην παρανομία και θα υπάρχουν βιομηχανίες Ποίησης και Πεζογραφίας, που θα παράγουν συγκεκριμένα προϊόντα, τα οποία, κάθε Κυριακή, θα είναι στη στήλη των ευπώλητων, στις εφημερίδες. Οι εφημερίδες θα βγαίνουν προληπτικά για έναν χρόνο, με συγκεκριμένες ειδήσεις και σχόλια προτηγανισμένα. Δεν θα μπορεί ο κάθε αγράμματος να γράφει άρθρα και να πουλάει ιδεολογία, για να βρει κάπου το Εγώ του ανταπόκριση. Τα κινητά -ευτυχώς- θα έχουν ξεπεραστεί. Θα μιλάμε βουβά, με μεταβίβαση σκέψης. Θα πετάμε με νέα αεροσκάφη της «Ολυμπιακής», η συζήτηση για την πώληση της οποίας, ακόμα και τότε, θα συνεχίζεται. Τα Χριστούγεννα θα εορτάζονται, αλλά μαζί με το Πάσχα, ώστε να μειωθούν δραστικά οι αργίες. ΑΡΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ Ζώντας κάτω απ' τη γη Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ Εμείς, οι τελευταίοι κάτοικοι του πλανήτη Γη, στέλνουμε τις ευχές μας στους διαπλανητικούς αδελφούς μας που έχουν εποικίσει το Σύμπαν. Δεν φταίτε εσείς που αναγκαστήκατε να εγκαταλείψετε τα μητρώα εδάφη, εδάφη που δεν είναι πια εδάφη, αλλά ένας αχταρμάς από λάσπη, τοξική σκόνη, γκρίζο χιόνι και μολυσμένο αέρα. Εμείς, αρκετά γέροι για ένα τέτοιο ταξίδι, καταφύγαμε σε σπηλιές και κρησφύγετα κάτω απ' τη γη, ξεχάσαμε τον πάνω κόσμο και ζούμε πια κάπως σαν τους Μόρλοκς του Χ.Τζ. Ουέλς (για όσους θυμούνται τον Αγγλο συγγραφέα του 20ού αιώνα). Δεν είναι εντελώς άσχημα εδώ κάτω -καμία σχέση με το ζοφερό σπήλαιο του Πλάτωνα- ανάβουμε φωτιές για να ζεσταθούμε και ζωγραφίζουμε σε φυσικά (και τζάμπα) τελάρα τους τοίχους των καταφυγίων μας. Είναι αλήθεια πως τα κινητά τηλέφωνα δεν λειτουργούν υπογείως (ένα κλασικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε και το Μετρό της Αθήνας), όμως ποιος χρειάζεται πια κινητά τηλέφωνα; Ούτε τηλεόραση υπάρχει γιατί εδώ ζούμε μια αληθινή ζωή. Γύρω μας κινούνται διαρκώς πλάσματα της φύσης. Σκυλοκέφαλοι, Γήταυροι, δράκοι κι αράπηδες των πηγαδιών, στοιχειά του νερού και χαμοδράκια, ανασκελάδες και καλικάντζαροι. Ολοι εξακολουθούμε να μιλάμε την κοινή γλώσσα που μας αφήσατε κληρονομιά πριν φύγετε, αυτήν την τόσο απλή, μονοσύλλαβη γλώσσα, τα κινέζικα. Μαζί με τη γλώσσα κρατήσαμε και τις περισσότερες παραδόσεις σας· μονάχα ένα πράγμα αλλάξαμε που δεν ταίριαζε πια στον καινούργιο, υπόγειο κόσμο μας: αλλάξαμε τη θρησκεία. Ο θεός μας δεν είναι πια άντρας, μα γυναίκα. Η Αρκούδαινα, η Παναγία των Σπηλαίων, ορίζει πια τη μοίρα μας. Ισως με Αυτήν κάποτε, ποιος ξέρει, να μπορέσουμε να βγούμε ξανά στην επιφάνεια της Γης και να στήσουμε με αγάπη ένα Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο. Εως τότε, οι ευχές μας να σας συνοδεύουν στα αστρικά σας ταξίδια. ΙΕΡΟΚΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ Χάσαμε τη γλώσσα stop Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ Εκείνο το απόγευμα του Δεκεμβρίου ο καιρός ήταν γλυκός παρά τους -23 που έδειχνε το θερμόμετρο. Ο Patroclos Dimitriou είχε βγει τη συνηθισμένη του βόλτα στα βόρεια προάστια της Athinas. Μόλις τρεις μήνες είχε εδώ στην ωραία γειτονιά της Halkidas και, παρά τη δυσμενή μετάθεση από το νότιο προάστιο Nafplio, ένιωθε ότι ήταν τυχερός. Ως καθηγητής της Ιστορίας στο γυμνάσιο, είχε πρωτοστατήσει στην κίνηση για τη διδασκαλία των Ellinikon στα σχολεία. Οι αντίπαλοί του φοβούμενοι ότι αυτή η κίνηση μπορεί να υποκρύπτει και εθνικές -παλαιοεθνικιστικές τις χαρακτήρισαν- βλέψεις, τον απομόνωσαν. Το επιχείρημα ήταν απλό: «Οι νεκρές γλώσσες είναι άχρηστες στα σημερινά σχολεία». Ο Patroclos προχώρησε προσεκτικά και χτύπησε συνθηματικά μια πόρτα καμουφλαρισμένη σε κάδο ανακύκλωσης lap top. Ευτυχώς τέτοιοι κάδοι υπήρχαν παντού, γιατί τελευταία είχε δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα μια και στους υπολογιστές έβγαινε καινούργιο μοντέλο κάθε τέσσερις μέρες και ο πλανήτης Aris κινδύνευε από αφανισμό, αφού εδώ και 120 χρόνια ήταν χωματερή για κομπιούτερ. Ο καθηγητής κινήθηκε ήσυχα στην καλά μονωμένη μικρή αίθουσα και κάθησε στην αγαπημένη του γωνιά περιμένοντας και τους υπόλοιπους της παρέας. Εδώ ένιωθε ασφαλής, μπορούσε να λέει και να σκέφτεται ό,τι θέλει, αφού αυτούς τους τοίχους δεν μπορούσαν να τους διαπεράσουν οι αόρατες κάμερες και οι ανιχνευτές σκέψης, που είχε εγκαταστήσει ο υπουργός Δικαιοσύνης της αυτοκρατορίας για τις πορείες (βρισκόταν πια και στο τελευταίο σοκάκι της Athinas). Σε λίγο όλη η παρέα είχε μαζευτεί γύρω του. Ο Patroclos έβγαλε προσεκτικά απ' την τσέπη του δύο στρογγυλά μεταλλικά αντικείμενα και με καμάρι είπε: «Ανακάλυψα δύο ακόμη τσιπ τεράστια, με μικρή χωρητικότητα, που κάποιοι από τους προγόνους μας αποθήκευαν ένα είδος μουσικής». Και μια και ήταν ο μόνος που ήξερε την παλιά γραφή της «νεκρής» γλώσσας, διάβασε με έμφαση τα ονόματα: Manos Hatzidakis, Mikis Theodorakis. Και συνέχισε: «Προφανώς είναι οι άνθρωποι που τα συνέθεσαν, έχουν ενδιαφέρον. Είναι ένα καινούργιο στοιχείο για μελέτη, είναι τελείως διαφορετικά από τα άλλα ευρήματα που μέχρι τώρα γνωρίζαμε, όπως τα τραγούδια του Je t' aime. Ισως πρόκειται για άλλη φυλή με διαφορετικό πολιτισμό. Μου πήρε δύο μήνες να τα αποκωδικοποιήσω. Χρονικά τοποθετούνται λίγο πριν ή λίγο μετά το 2000 μ.Χ. Ανήκουν στην περίοδο της τότε λεγόμενης Ellinikis Dimokratias, όπως και τα άλλα -του Je t'aime. Αυτή η περίοδος κράτησε γύρω στα 100 χρόνια, στα οποία εναλλάσσονταν στην εξουσία κληρονομικώ δικαίω τρεις οικογένειες-δυναστείες. Στην πραγματικότητα την εξουσία ασκούσανε επτά οικονομικά ισχυρές οικογένειες, για τις οποίες δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτε, ούτε καν τα ονόματά τους. Αυτοί οι άνθρωποι, που μπορεί να ήταν πρόγονοί μας, αυτοαποκαλούνταν Ellines και είχαν ιδιότυπη κοινωνική οργάνωση. Είχαν εκατομμύρια νόμους που ευλαβικά δεν τηρούσαν και καλύτερος θεωρούνταν αυτός που θα έκανε τις περισσότερες παραβάσεις, ο οποίος συνήθως αναλάμβανε υψηλά δημόσια αξιώματα μετά από ψηφοφορία. Αυτός που θα κατόρθωνε να κλέψει τα μεγαλύτερα ποσά από το κοινό ταμείο θεωρούνταν σπουδαίο πρόσωπο και τον αποκαλούσαν Kirio ή Maga. Δυστυχώς το πρωτότυπο αυτό πολιτικό σύστημα κατέρρευσε γρήγορα και όσοι δεν σκοτώθηκαν σε τροχαία ατυχήματα κατακτήθηκαν περιστασιακά από διάφορους επιδρομείς, μέχρι την ημέρα που έγιναν μικρή επαρχία της σημερινής αυτοκρατορίας. Ενα στοιχείο, το οποίο δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα είναι ότι κάποτε σταματούσαν να δουλεύουν και έπαιρναν ένα είδος κρατικής επιχορήγησης, που λεγόταν sintaxis. Σ' αντίθεση μ' εμάς που εργαζόμαστε μέχρι την ημέρα που θα πεθάνουμε». Εκείνη τη στιγμή ένα συνθηματικό χτύπημα διέκοψε τον Patroklo, που είπε: «Ολοι προσεκτικά στην έξοδο κινδύνου. Θα τα πούμε μετά την Πρωτοχρονιά». Και με χαμόγελο πρόσθεσε σε άπταιστα ellinika: «Kali antamosi aderfia, Eftihes to neon etos 3008». ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/12/2007 http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=36741392,44775056,50568208,66774416,73222928,87412880 |