THMMY.gr

 
 
 
    Τιμάμε το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στον φασιστικό άξονα, τιμάμε τους αγώνες της δεκαετίας του '40 που ακολούθησαν, της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ο αγώνας συνεχίζεται στις σύγχρονες συνθήκες.

    Το αληθινό περιεχόμενο μπορεί και πρέπει να το δώσει ο λαός, η εργαζόμενη και η σπουδάζουσα νεολαία, συμμετέχοντας στους γιορτασμούς τιμής με συνθήματα που δεν αλλοιώνουν το νόημα και το περιεχόμενο των αγώνων, με συνθήματα υπέρ του δίκιου των εργαζομένων, που συνδέουν το χθες με το σήμερα .

    Παραμένει η ανάγκη να γίνει πλατιά γνωστή η ιστορική αλήθεια για τον πραγματικό ρόλο του Μεταξά και των αστικών κομμάτων, που άνοιξαν το δρόμο στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, διάδοχο της βασιλομεταξικής κυβέρνησης. Για το ρόλο του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, που ήταν ο καθοδηγητής και ο βασικός αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Για τις μετακατοχικές κυβερνήσεις και τη στρατιωτική επέμβαση του βρετανικού ιμπεριαλισμού .

    Είναι αποπροσανατολιστική η διαμάχη, που επαναλαμβάνεται, για τη συνέχιση ή όχι των μαθητικών παρελάσεων κατά τους τοπικούς γιορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου. Επί της ουσίας είναι η ίδια διαμάχη μεταξύ του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, που γνωρίσαμε και για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.

    Το αληθινό περιεχόμενο των εορτασμών τιμής, δεν είναι σε θέση να το δώσουν οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», είτε προβάλλουν σκουριασμένες και πατριδοκαπηλικές απόψεις, είτε άλλα προβάλλουν τις δήθεν σύγχρονες, ταυτίζοντας το διεθνισμό με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ.

    Το γνήσιο περιεχόμενο του πατριωτισμού βασίζεται στον αγώνα κατά της στυγνής εκμετάλλευσης, στην υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας από την ιμπεριαλιστική πολιτική, στην διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών . Αυτό το περιεχόμενο έρχεται σε αντίθεση με τη στρατιωτική παρέλαση, απ' τη στιγμή που οι ένοπλες δυνάμεις έχουν ενταχθεί στο επιθετικό νατοϊκό δόγμα, στην πολιτική αλλαγής συνόρων, στην πραγματοποίηση πολέμων, στη στήριξη στρατευμάτων κατοχής. Έρχεται σε αντίθεση με τις τυποποιημένες μαθητικές παρελάσεις, οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να βασίζονται στην υποχρεωτική συμμετοχή.

    O ελληνικός λαός, για να διεκδικήσει το δίκιο του, το μέλλον που του ανήκει, επιβάλλεται να πει αποφασιστικά ένα ισχυρό, πολιτικό - ταξικό ΟΧΙ στον «ευρωμονόδρομο» των θυσιών για την πλουτοκρατία και στη συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς ΗΠΑ και ΕΕ, που αλλάζουν τα σύνορα και μακελεύουν λαούς. Ο δρόμος που συμφέρει το λαό δεν είναι ο δρόμος της υποταγής στον ιμπεριαλισμό αλλά της λαϊκής συσπείρωσης και ανυπακοής. Ο λαός μας μπορεί να κάνει πιο αποτελεσματική την πάλη του κατά της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και να την ανατρέψει αντιτάσσοντας τη στρατηγική για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία, του μόνου δρόμου που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του.

    Λαϊκή αντιιμπεριαλιστική συμμαχία για Λαϊκή εξουσία. Για να γίνει νόμος το δίκιο των εργαζομένων, για να τους ανήκει ο πλούτος που παράγουν.

    Η προώθηση αυτής της πάλης θα ενισχύει και θα ενισχύεται από τον καθημερινό αγώνα για τα δικαιώματα στη σταθερή και μόνιμη εργασία, στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία - Υγεία - Πρόνοια, στην ασφάλιση, στο αξιοπρεπές εισόδημα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

       

    ΑΘΗΝΑ 25/10/2007 Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Γραμμα του Ζαχαριαδη:

ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα 31 του Οχτώβρη 1940

Νίκος Ζαχαριάδης

Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ

Σχετικά με το ιστορικό των γραμμάτων του σ. Ζαχαριάδη, δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» της 28 του Οχτώβρη 1945 (σελ.3, στήλες 6-8) με τον τίτλο «Από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας» το παρακάτω σημείωμα:

Το γράμμα του συντρόφου Ζαχαριάδη για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο έχει και την προϊστορία του. Στις αρχές του 1940 ο Μανιαδάκης μετέφερε το σ. Ζαχαριάδη από την Κέρκυρα στη Γενική Ασφάλεια της Αθήνας, τόσο γιατί νόμιζε ότι έτσι θα κλόνιζε πιο εύκολα τους φυλακισμένους στην απομόνωση της Κέρκυρας όσο και για να τον έχει και να παρακολουθεί τις κινήσεις του από πιο κοντά. Το Σεπτέμβρη του 1940 ο Μανιαδάκης έδωσε δήθεν εν αγνοία του, τη δυνατότητα στο σ. Ζαχαριάδη να επικοινωνήσει με την «Προσωρινή Διοίκηση» του ΚΚΕ. Στη διοίκηση αυτή βρισκότανε και ο Γιάννης Μιχαηλίδης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από παλιά που είχε φύγει από την Κέρκυρα με δήλωση. Τη δήλωση αυτή την έκανε με εντολή του σ. Ζαχαριάδη, Παρτσαλίδη και του Νεφελούδη για να βγει και να ξεσκεπάσει το χαφιέ Δαμιανό Μάθεση που λυμαινόταν το Κόμμα. Μα και ο Γιάννης Μιχαηλίδης πρόδωσε την αποστολή που του ‘χε ανατεθεί και έγινε κι αυτός όργανο του Μανιαδάκη. Αυτόν λοιπόν θέλησε να χρησιμοποιήσει τώρα ο Μανιαδάκης για να «ψωνίσει» το σ. Ζαχαριάδη, που τον κρατούσε σε απομόνωση στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας. Ο Μανιαδάκης έδωσε έτσι τη δυνατότητα στο Μηχαηλίδη με δήθεν συμπαθούντες αστυφύλακες να συνδεθεί με το σ. Ζαχαριάδη. Ο σ. Ζαχαριάδης από την πρώτη στιγμή ζήτησε τα έντυπα της «Προσωρινής Διοίκησης», είδε ότι διαστρεβλώνεται κατάφωρα φιλομεταξικά η κομματική γραμμή και αποφάσισε, ξέροντας ότι η όλη δουλιά βρίσκεται στα χέρια του Μανιαδάκη, να χρησιμοποιήσει τη μόνη δυνατότητα που υπήρχε για να δοθεί στο ΚΚΕ σωστή γραμμή. Ο σ. Ζαχαριάδης, παρά την επιμονή της «Προσωρινής Διοίκησης», δε σύστησε ποτέ στο κόμμα να αναγνωρίσει την «Προσωρινή Διοίκηση» σαν τη νόμιμη καθοδήγηση του ΚΚΕ. Αρνήθηκε κατηγορηματικά να βοηθήσει οργανωτικά την «Προσωρινή Διοίκηση» συνδέοντάς την με πρόσωπα κλπ που ακόμα δεν είχαν πιαστεί και που αυτός γνώριζε. Παρά την επιμονή της «Προσωρινής Διοίκησης», ο σ. Ζαχαριάδης αρνήθηκε να τη συνδέσει με το Γληνό, που τότε ήταν έξω και απόφευγε την «Προσωρινή Διοίκηση».

Ο σ. Ζαχαριάδης έστειλε από την αρχή στην «Προσωρινή Διοίκηση» ένα σχέδιο οργανωτικής απόφασης και πρότεινε στην «Προσωρινή Διοίκηση» να τη δημοσιεύσει σαν δική της απόφαση. Στο σχέδιο εκείνο λεγότανε ότι επειδή ο χαφιεδισμός στο κόμμα είχε σμπαραλιάσει την παλιά κομματική καθοδήγηση και από την πλευρά αυτή είχε δημιουργηθεί μια ανώμαλη κατάσταση στο ΚΚΕ, μέχρις ότου εγκατασταθεί μια νόμιμη καθοδήγηση στο κόμμα θα έπρεπε η κάθε τοπική κομματική οργάνωση να αποχτήσει οργανωτική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία, να μην υπάγεται οργανωτικά σε καμιά κεντρική καθοδήγηση, εφαρμόζοντας την πολιτική γραμμή που αυτή έδινε, μόνον εφόσον θα τη θεωρούσε σωστή.

Η «Προσωρινή Διοίκηση» δε δημοσίευσε το σχέδιο αυτό. Όταν ο σ. Ζαχαριάδης επέμεινε, προφασίστηκε ότι το έχασε, ότι δεν το πήρε. Ο σ. Ζαχαριάδης έστειλε αντίγραφο, μα πάλι η «Προσωρινή Διοίκηση» έκανε τα ίδια. Ήταν ολοφάνερο τι παιχνίδι παιζόταν. Στο μεταξύ ο Μανιαδάκης έπαιζε και άλλο κόλπο. Έπιασε μια μέρα 5-6 από τους μεγαλοδηλωσίες (Κλάρα, Σιτοκωνσταντίνου, Φλωκίδη κλπ) και μαζί τους και το Μιχαηλίδη, που τον έβαλε στο κελί δίπλα στο σ. Ζαχαριάδη. Ό Μιχαηλίδης επικοινώνησε με το μορς με το σ. Ζαχαριάδη. Όταν ο Μιχαηλίδης δεν απάντησε σε ορισμένα συγκεκριμένα ερωτήματα του σ. Ζαχαριάδη αυτός του είπε ανοιχτά ότι «λέρωσε τη φωλιά του» και πουλήθηκε στο Μανιαδάκη και σταμάτησε τη συνομιλία.

Όταν ο Μανιαδάκης κατάλαβε ότι τόσο με τη δημοσίευση του «ανοιχτού γράμματος» της 31-1040 όσο και με τη «μηχανή» της επικοινωνίας, η διχτατορία ζημίωνε και το ΚΚΕ κέρδιζε, σταμάτησε τη «μηχανή» και μετέφερε το σ. Ζαχαριάδη σε ειδικό κρατητήριο στο τμήμα αλλοδαπών (Ανωτάτη Εμπορική σχολή) σε ολοκληρωτική απομόνωση από όπου τον παρέδωσαν στη γκεστάπο στις 20-5-41 που τον έστειλε την ίδια μέρα αεροπορικώς στη Γερμανία.

Όταν ο σ. Ζαχαριάδης στις αρχές του Νοέμβρη 1940 πείσθηκε οριστικά ότι ο Γιάννης Μιχαηλίδης είχε προδώσει την αποστολή που του είχαν αναθέσει οι σύντροφοι της Κέρκυρας και ότι η χαφιεδική «Προσωρινή Διοίκηση» πλαστογραφούσε τη γραμμή του (του σ. Ζαχαριάδη), ακόμα ότι η χρησιμοποίηση και αυτού του «Ριζοσπάστη» της χαφιεδικής διοίκησης για σωστή πολιτική διαφώτιση γινότανε πολύ δύσκολη ή και αδύνατη, τότε αποφάσισε να καταγγείλει ανοιχτά το χαφιεδισμό του Μιχαηλίδη και Σίας. Έδωσε λοιπόν στο γράμμα αυτό (σ.σ. Το 3ο γράμμα), γραμμένο σε πανί , στο φοιτητή Λιανόπουλο, που τον κρατούσαν στη Γενική Ασφάλεια για να το μεταβιβάσει στους κομμουνιστές φοιτητές που θα το τύπωναν και θα το κυκλοφορούσαν. Τα πράγματα έδειξαν αργότερα ότι και ο Λιανόπουλος ήταν χαφιές.   

Το 2ο Ανοιχτό Γράμμα
Ολόκληρος ο λαός της Ελλάδας ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος και χάλασε τα σχέδια του φασισμού. Με το αίμα του ο λαός εξασφάλισε τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του. Έξω απ’ αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα σε Αγγλία και Ιταλία – Γερμανία. Αφού ο λαός μας υπερασπίσει αποτελεσματικά την ανεξαρτησία και την εθνική λευτεριά του, σήμερα ένα μονάχα πράμα θέλει : Ε ι ρ ή ν η και ο υ δ ε τ ε ρ ό τ η τ α με τούτους τους όρους : 1) Να ξανάρθουν τα πράγματα όπως ήταν στις 28 του Οκτώβρη 1940 δίχως καμιά εδαφική – οικονομική – πολιτική ζημιά σε βάρος της Ελλάδας. 2) Οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν όλες απ ´ τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας. Με βάση τους δύο αυτούς όρους να ζητήσουμε αμέσως από την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ να μεσολαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη. Αυτό είναι σήμερα το μοναδικό εθνικολαϊκό συμφέρο. Και η πράξη έχει αποδείξει ότι μόνον η ΕΣΣΔ σήμερα έσωσε την ειρήνη και ουδετερότητα της Γιουγκοσλαβίας – Βουλγαρίας – Τουρκίας.

26 του Νοέμβρη 1940

Ν. Ζαχαριάδης

ΥΓ Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε ειρήνη έντιμη και δίχως κυρώσεις και για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά τόσο τον εθνικό – αμυντικό απελευθερωτικό χαρακτήρα του πολέμου που κάνουμε, όσο και ότι είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις. Αν σήμερα δε δουλέψουμε για μια έντιμη ειρήνη ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό – αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει καταχτητικός και τότε θα έχει αντίθετο το λαό.

Σχετικά με το 2ο ανοιχτό γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη που η Γενική Ασφάλεια έδωσε προς δημοσίευση στον αθηναϊκό τύπο και δημοσιεύτηκε από τις αστικές εφημερίδες στις 9 του Μάρτη 1947, γράφτηκε στο «Ριζοσπάστη» της 11 του Μάρτη 1947 με τα αρχικά Ν.Ζ.(=Νίκος Ζαχαριάδης) το παρακάτω σημείωμα:

Αγαπητέ «Ρίζο»,

Η Γενική Ασφάλεια αποφάσισε, επιτέλους(!), να δημοσιεύσει από το αρχείο της το δεύτερο γράμμα μου. Και, φυσικά, από «Κακή συνήθεια» που της κατάντησε δεύτερη φύση, δε μπορεί κι εδώ, όπως και στο πρώτο γράμμα μου, ν’ αποφύγει τις πλαστογραφήσεις και παραποιήσεις. Όπως είναι κιόλας γνωστό, στο πρώτο γράμμα μου είχε κολλήσει, πλαστογραφώντας το, την επικεφαλίδα: «Προς τον κ. Μανιαδάκη κλπ» πράγμα που εγώ δεν είχα γράψει. Κάτι σχετικό γίνεται και με το δεύτερο γράμμα. Το γράμμα αυτό δεν το έστειλα εγώ στο Μεταξά. Το απηύθυνα τότε στην «Προσωρινή Διοίκηση» του ΚΚΕ για να το στείλει αυτή. Φυσικά η «Προσωρινή Διοίκηση» δεν το ’στειλε γιατί «δε συμφωνούσε» με τη γραμμή που έβαζα. Και δε συμφωνούσε γιατί ήταν κατασκεύασμα και όργανο του Μανιαδάκη. Μάλιστα τότε οι Μανιαδάκης – Παξινός – Χαραλαμπίδης έβαλαν το «θεωρητικό» της Προσωρινής Διοίκησης Τυρίμο και μου έγραψε μια μακρόσυρτη απάντηση για να δικαιολογήσει και θεμελιώσει «θεωρητικά» την άρνηση αυτή της «Προσωρινής Διοίκησης». Εννοείται πως ο Τυρίμος δε μου παρουσιάστηκε με το όνομά του μα αυτός ήταν ο δράστης της απάντησης εκείνης. Η απάντηση εκείνη ξεσκέπαζε ολότελα το χαφιεδικό ρόλο της «Προσωρινής Διοίκησης». Και ένας λόγος που το δεύτερο γράμμα τόστειλα στην «Προσωρινή Διοίκηση » ήταν ακριβώς αυτός. Ήθελα να τους αναγκάσω να πάρουν ανοιχτή θέση για να ξεσκεπαστούν. Αυτό το δεύτερο έγινε. Η διχτατορία τότε, δεν τόλμησε να δημοσιεύσει το «προδοτικό» εκείνο γράμμα και να με στείλει παράλληλα στο στρατοδικείο, αφού με κρατούσε στα χέρια της και μια και επρόκειτο για πράξη «εσχάτης προδοσίας». Και δεν τάκανε όλα αυτά η διχτατορία τότε γιατί καταλάβαινε ότι η γραμμή που έβαζε το δεύτερο γράμμα ήταν μια εθνική – πατριωτική γραμμή, που κάλυπτε πέρα για πέρα τα εθνικά συμφέροντα και ανταποκρινόταν στη θέληση του λαού.

Οι τεταρταυγουστιανοί απ´ τη Γενική Ασφάλεια, με εντολή της κυβέρνησης, δημοσιεύουν τώρα, ύστερα από εξήμισυ χρόνια, το γράμμα εκείνο, νομίζοντας πως έτσι θα ενισχύσουν κάπως τη σάπια προσφυγή τους στον ΟΕΕ. Θέλουν να δείξουν κυρίως στους αγγλοσάξονες αφέντες τους ότι ήσαν πάντα λακέδες τους και ότι το ΚΚΕ και τότε πάλαιβε ενάντια στον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό και για την εθνική ανεξαρτησία όπως αγωνίζεται και σήμερα. Φυσικά, όπως τότε έτσι και τώρα, αυτό ήταν και είναι για το ΚΚΕ η πιο εθνική – πατριωτική αποστολή και η πιο μεγάλη τιμή. Δείχνει ακόμα αυτό την αδιάσπαστη συνέπεια και συνέχεια που έχει η αντιιμπεριαλιστική και λαϊκή πολιτική του κόμματός μας.

Όταν η «Προσωρινή Διοίκηση» αρνήθηκε να δημοσιεύσει το δεύτερο γράμμα, αναγκάστηκα να αποτανθώ τότε με δικό μου μέσο που προσπάθησα να βρω μέσα απ’ τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας, μόνος μου και απευθείας, προς το κόμμα και προς το λαό. Και έδωσα άλλο γράμμα – το τρίτο αυτό – στο Λιανόπουλο. ‘Εκεί έβαζα τη γραμμή του δεύτερου γράμματος και ξεσκέπαζα τη χαφιεδική «Προσωρινή Διοίκηση». Όμως και ο Λιανόπουλος, που πήρε το τρίτο αυτό γράμμα, αποδείχτηκε προδότης του αγώνα μας. Έτσι ούτε αυτό έφτασε έγκαιρα στον προορισμό του. Τώρα η Γενική Ασφάλεια , δημοσιεύοντας το δεύτερο γράμμα μου προσφέρει, άθελά της βέβαια, υπηρεσίες στο ΚΚΕ που τόσο μισεί. Μια απ´ αυτές είναι και το ότι ομολογεί έτσι ανοιχτά πως η «Προσωρινή Διοίκηση» ήταν κατασκεύασμά της. Αυτό θα βοηθήσει ορισμένους να ξεκαθαρίσουν κάποιες συγχύσεις που ακόμα τους μπέρδευαν.

Η δημοσίευση του δεύτερου γράμματος πρέπει ακόμα να δώσει αφορμή σε μερικούς που πήραν μέρος «καλή τη πίστει», όπως λεν, στην κίνηση της «Προσωρινής Διοίκησης» να διασαφηνίσουν τη θέση τους και το ρόλο τους τόσο γενικά όσο και ειδικότερα γύρω απ´ τα ο δεύτερο γράμμα. Ασφαλώς η Γενική Ασφάλεια και τα όργανά της, που , όπως στον καιρό του Μανιαδάκη, διευθύνουν και τώρα προσωπικά την αντικομμουνιστική δουλιά της, αποβλέπουν ακόμα στο να δόσουν «όπλα» και στους διάφορους συνεργάτες τους «αντιπολιτευόμενους του ΚΚΕ» και τροτσκιστές ενάντια στο κόμμα μας. Συμφωνάμε απόλυτα με την πρόθεση της αυτή και θα την παρακαλούσαμε να συνεχίσει και να δημοσιεύει και τ’ άλλα «ντοκουμέντα» μας που κρατά στα χέρια της και που τα πήρε χάρη στην «Προσωρινή Διοίκηση», το Λιανόπουλο είτε άλλους πράχτορές της,

Αθήνα, 9 του Μάρτη 1947

Ν.Ζ.   

Το 3ο ανοιχτό γράμμα
Γράμμα στην Κομμουνιστική Φοιτητική Οργάνωση (ΚΚΕ και ΟΚΝΕ)

Αγαπητοί σύντροφοι,

Έχω για σας μια παράκληση: Να τυπώστε, μοιράστε, τοιχοκολλήστε στην Αθήνα – Πειραιά- Θεσσαλονίκη, αν είναι μπορετό σ’ όλη τη χώρα και στο μέτωπο, το παρακάτω γράμμα μου. Κρατάτε ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ και συνεχίστε με πιο μεγάλη ορμή την πολιτική και οργανωτική σας δουλιά. Ζήτω το ΚΚΕ και η Κομμουνιστική Διεθνής.

Αθήνα, 15 Γενάρη 1941

Ν.Ζαχαριάδης ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ(ΕΚΤΔ) ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΚΝΕ (ΕΤΚΔΝ)

Το γράμμα αυτό το γράφω, γιατί παρουσιάστηκε μια βασική ριζική διαφωνία μου με την «Προσωρινή Διοίκηση» που παρουσιάζεται σαν εκπρόσωπος του ΚΚΕ από το Σεπτέμβρη του 1940. Είχα δεχτεί την πολιτική μόνο συνεργασία με την «Προσωρινή Διοίκηση» (παρά τους σοβαρούς δισταγμούς μου) γιατί είχα εμπιστευτεί σ’ ένα παλιό σύντροφο να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη χαφιέδικη σφηκοφωλιά του Μάθεση-Παπαγιάννη.

Από την πρώτη στιγμή είχα παρατηρήσει σοβαρά λάθη στην πολιτική γραμμή της «Προσωρινής Διοίκησης», που αυτή παρά τις υποδείξεις μου αρνήθηκε να τα διορθώσει όπως δε δέχτηκε και άλλες υποδείξεις μου. Η βασική όμως διαφωνίας μας, που θ’ αναφέρω πιο κάτω, με αναγκάζει να μιλήσω ανοιχτά. Το γράμμα μου που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες στις 2 του Νοέμβρη 1940 αποβλέπει στα παρακάτω:

1) Να δώσει έγκυρη ενιαία κατεύθυνση στους κομμουνιστές όλης της χώρας.

2) Να κινητοποιήσει το λαό στην αντιφασιστική εξόρμηση για την εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά.

3) Να αποκαταστήσει στο εσωτερικό τις λαϊκές ελευθερίες, μια λαϊκή αντιπλουτοκρατική πολιτική.

4) Να κάμει τον πόλεμο εθνικό αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό με βασικό και μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτησία, της ειρήνης και της ουδετερότητάς μας, έξω από το γενικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτό θα μπορούσαμε να το επιτύχουμε μόνο μ’ έναν ολόπλευρο προσανατολισμό στην ΕΣΣΔ και με μια πραγματική βαλκανική συνεργασία. Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκαμε το αντίθετο, έκαμε το αντίθετο, έκαμε πόλεμο φασιστικό, καταχτητικό πόλεμο. Ενώ, αφού διώξαμε τους ιταλούς από την Ελλάδα βασική προσπάθειά μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή, έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελληνοϊταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβηση της ΕΣΣΔ, η μοναρχοφασιστική διχτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό όχι του λαού της Ελλάδας μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Μετά το διώξιμο δε των ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός εισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους των κεφαλαίων που διέθεσε στα 1935-6 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά. Αφού δε ο Μεταξάς αρνιέται να αποκαταστήσει τις ελευθερίες του λαού, να εξασφαλίσει την ειρήνη της Ελλάδας και κάνει πόλεμο καταχτητικό ιμπεριαλιστικό , που όλα του τα βάρη τα πληρώνει ο λαός, παραμένει (ο Μεταξάς) κύριος εχθρός του λαού και της χώρας. Η ανατροπή του είναι το πιο άμεσο και ζωτικό συμφέρο του λαού μας. Λαός και στρατός πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους τη διαχείριση της χώρας και του πολέμου με σκοπό ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, εσωτερικό αντιφασιστικό, αντιπλουτοκράτικό λαϊκό καθεστώς, ολόπλευρη προσέγγιση προς την ΕΣΣΔ και βαλκανική συνεργασία με βάση τηνειρηνική λύση των εσωβαλκανικών διαφορών. Όλες τις απόψεις αυτές τις ανέπτυξα σ’ ένα ανοιχτό γράμμα κι ένα σχέδιο απόφασης που στις 22-11-40 έστειλα στην «Προσωρινή Διοίκηση». Αυτή αρνήθηκε να δεχτεί και να δημοσιεύσει αναπτύσσοντας μια καθαρά σοσιαλπατριωτική επιχειρηματολογία που έχει αυτή τη βάση : Ο πόλεμος της Ελλάδας εναντίον της Ιταλίας είναι παρόμοιος με τον πόλεμο της ΕΣΣΔ- Φινλανδίας και ότι ο Μεταξάς είναι ο πρωτεργάτης στον παγκόσμιο αντιφασιστικό αγώνα. Η «Προσωρινή Διοίκηση» θέλει να υποδουλώσει ολοκληρωτικά το ΚΚΕ στη μοναρχοφασιστική δικτατορία αντί να οργανώσει την ανατροπή της. Έτσι, η «Προσωρινή διοίκηση» και το ανοιχτό γράμμα μου της 2-11-1940 (που ακέραια την ευθύνη του την έχω εγώ μπροστά στο ΚΚΕ και την ΚΔ) το καταντά ένα καθαρό σοσιαλπατριωτικό ντοκουμέντο και πάει να λερώσει την τιμή του ΚΚΕ. Αυτή είναι η διαφωνία μου και η στάση της «Προσωρινής διοίκησης» . Έτσι πίσω από τη στάση αυτή καθαρίζει ολότελα και τούτο: ότι η «Προσωρινή διοίκηση» είναι δημιούργημα και όργανο του Μανιαδάκη και ότι ο Γιάννης Μιχαηλίδης, Ψηλός, Κατσανέβης, Κάμος πρόδωσε την εντολή που είχε να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη σπείρα του Μάθεση, πουλήθηκε στη μοναρχοφασιστική δικτατορία. Ύστερα από όλα αυτά η στάση όλων των μελών , στελεχών και οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ μέσα στη χώρα και το μέτωπο πρέπει να είναι αυτή : Ο λαός της Ελλάδας υπερασπίζει στον πόλεμο αυτό μόνο την εθνική του ανεξαρτησία. Είναι ξένος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο Αγγλίας- Γερμανίας και Σία. Θέλει χωριστή, έντιμη, άμεση ειρήνη με τη μεσολάβηση της ΕΣΣΔ. Αναγνωρίζει την αρχή της αυτοδιάθεσης μέχρις αποχωρισμού για όλους. Θέλει την ελευθερία του, τη δουλιά του, την επικράτηση της θέλησής ου που του το πνίγει ο Μεταξάς. Εξωτερική συμμαχία με την ΕΣΣΔ και αληθινή βαλκανική συνεννόηση. Οι λαοί και φαντάροι της Ελλάδας και Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέρφια και η συναδέλφωσή τους στο μέτωπο θα σταματήσει τον πόλεμο που κάνουν οι κεφαλαιοκράτες εκμεταλλευτές τους. Για να γίνουν όλα αυτά, λαός και στρατός πρέπει να ανατρέψουν τη μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά που είναι ο κύριος και βασικός εχθρός τους και να εγκαθιδρύσουν τη λαϊκή αντιφασιστική κυβέρνηση. Για να μπορεί ένας λαός να κρατεί την εθνική λευτεριά, πρέπει να είναι και εσωτερικά λεύτερος. Λαός εσωτερικά σκλάβος δε θα ‘ναι άξιος να κρατήσει και την εθνική του ανεξαρτησία και κάθε νίκη του εσωτερικού του τυράννου θα δυναμώνει τη σκλαβιά του.

Αυτός είναι σήμερα ο δρόμος του ΚΚΕ. Κάθε μέλος – στέλεχος της οργάνωσης αυτή τη γραμμή πρέπει να μπάσει στις μάζες και οργανώνοντάς τες γύρω απ’ αυτή να την επιβάλει νικηφόρα. Ακόμα μην ξεχνάτε ούτε στιγμή τους φυλακισμένους και εξόριστούς μας. Στην Κέρκυρα κάθε στιγμή η ζωή των καλύτερων παιδιών μας, είναι σε άμεσο κίνδυνο από το μαχαίρι του Μεταξά και τις μπόμπες του Μουσολίνι. Εγώ είμαι γερός και καλά. Όλη μου η σκέψη και η καρδιά μου είναι στο κόμμα, όπως και η ζωή μου είναι δοσμένη σ’ αυτό.

Ζήτω το ΚΚΕ! Ζήτω η ΚΔ !

Αθήνα, κρατητήρια Γενικής Ασφάλειας

15-1-1941

Γειά –χαρά

Ν. Ζαχαριάδης