THMMY.gr

(http://heteronmag.gr/9331/29195.jpg)


Του Βαγγέλη Σακαντάρη

 

Τον Απρίλιο του 1960 ο Ερνέστο Γκεβάρα αναλαμβάνει τη διεύθυνση του τομέα εκπαίδευσης των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αμέσως παρουσιάζει στο Φιντέλ Κάστρο ένα “Γενικό Σχέδιο Φυλακών”, σχέδιο εγκλεισμού και εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων. Ο Φιντέλ συμφωνεί. Λίγους μήνες αργότερα, ανοίγει στην Κούβα το πρώτο “στρατόπεδο αναμόρφωσης”, στη χερσόνησο του Guanaha. O Ρεϊνάλντο Αρένας αναφέρει σχετικά με τα πρώτα χρόνια της κουβανικής Επανάστασης: “Μία σεξουαλική επανάσταση άνθιζε ταυτόχρονα με την κοινωνική επανάσταση, τον πρώτο καιρό. Αλλά τα τύμπανα των μιλιταριστών προσπαθούσαν διαρκώς να τσακίσουν το ρυθμό της ποίησης, τη χαρά της ζωής”. Ώσπου τα κατάφεραν. “Το στρίμωγμα άρχισε στα σοβαρά. Η φρίκη και η ασχήμια μέρα με τη μέρα αυξανόταν. Αλλά η καταπίεση λειτούργησε σαν ερέθισμα και το σεξ έγινε τρόπος αντίστασης, όπλο ενάντια στο καθεστώς”, μαρτυρεί ο Αρένας.

Εν τω μεταξύ, ο “Τσε”, έχει ήδη στείλει τον αρχηγό της μυστικής αστυνομίας Ραμίρο Βαλντές να μάθει από τον δήμαρχο της Σανγκάης πώς τα κατάφερε να απαλλάξει την πόλη του από τους ομοφυλόφιλους. “Πολύ εύκολο. Χτυπάτε τους στο κεφάλι και πετάτε τους στο ποτάμι”, απαντά ο Κινέζος. Η λύση θεωρήθηκε λίγο παραπάνω…ριζοσπαστική απ’ όσο θα ’πρεπε (βλέπετε όλα μόλις τότε άρχιζαν, επιπλέον η Κούβα δεν διέθετε ποτάμι…).

“Σας ρωτώ. Μπορεί μια χώρα που έχει θυσιάσει τόσους ήρωες στον μακρύ δρόμο για τη λευτεριά, μια χώρα που για αυτήν έδωσαν τις ζωές τους τόσοι εκλεκτοί νέοι άνδρες και γυναίκες, μπορεί να ανεχθεί τόση ασέβεια;” -είναι ο Φιντέλ Κάστρο που ρωτά. “Αυτή η συμπεριφορά τους είναι καθαρά υποπροϊόν του καπιταλισμού και προέρχεται από μια μικρή ομάδα που μοναδικός της σκοπός είναι να συμπαρασύρει τους υπολοίπους. Αλλά εμείς δεν θα τους επιτρέψουμε να εξαπλώνονται και να διαδίδουν τις συνήθειές τους. Σας υπόσχομαι πως θα έρθει η μέρα που θα δούμε τους δρόμους καθαρούς, σας το υπόσχομαι!”.

Έτσι ο Ραούλ Κάστρο, αδελφός του Φιντέλ, αναλαμβάνει να ενημερωθεί από τους Βούλγαρους σχετικά με τις μεθόδους που αυτοί εφαρμόζουν ούτως ώστε “οι δρόμοι της Σόφιας να παραμένουν καθαροί”. “Εμείς έχουμε ανοίξει ένα ειδικό στρατόπεδο για τα αντικοινωνικά στοιχεία, σαν τους ομοφυλόφιλους, που η περίπτωσή τους μας ανησυχεί περισσότερο”, του απαντούν.

Ο Γκεβάρα υιοθετεί τη “βουλγάρικη λύση”. Συλλαμβάνει και φυλακίζει τους “acusados ser afeminados y vagos”, γνωστούς (καλλιτέχνες, συγγραφείς, κλπ) και μη –ακόμη και όσους αγωνίστηκαν στο πλευρό της Επανάστασης. “Περιττό να σας πω, ότι η Επανάσταση δεν έγινε για όλους…”, έγραφε ο Αρένας, πριν τον συλλάβουν.

Στις 23/2/1961 ο Γκεβάρα αναλαμβάνει καθήκοντα υπουργού Βιομηχανίας. Ο Φιντέλ συμφωνεί με την πρότασή του για το άνοιγμα τριών ακόμη στρατοπέδων. Σε ένα από αυτά, το “Nueva Vida”, στο Palos, θα συγκεντρώσουν 500 ανήλικους, έως και μωρά, παιδιά των αντιφρονούντων που είχαν ήδη εκτελεστεί.

Επιζήσαντες μαρτυρούν για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα: για τα κελιά παραδειγματισμού στο Pinar del Rio, γνωστά ως “tostadoras”, την πτέρυγα “Kilo 7” στο Camaguey, τα “gavetas” στο Tres Racios de Oriente -κελιά φάρδους 1 μέτρου και ύψους 1,80- ή τα 5 επί 5 της Nueva Carceral, όπου σε 22 αιώρες στοιβάζονταν 44 κρατούμενοι (σημ.: στο φιλμ “Before Night Falls”, βιογραφικό του Ρ. Αρένας, γίνεται εκτενή αναφορά στα κρατητήρια).

Θα είναι ο Γκεβάρα αυτός που θα επεξεργαστεί, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, τον Κανονισμό των Φυλακών και θα καθορίσει επακριβώς τη “λίστα” βασανιστηρίων. Αυτός και μόνο αυτός που θα αποφασίζει για την τύχη κάθε συλληφθέντος. Αυτός θα υπογράφει τις, χωρίς δίκη, θανατικές ποινές…έως το 1962, οπότε οι ευθύνες περνούν σε χέρια άλλων, των οποίων ηγείται ο Ραούλ Κάστρο. Οι συνεχιστές του εμπνευσμένου Σχεδίου Φυλακών του Τσε συγκροτούν τις Umap, στρατιωτικές φάλαγγες για την προώθηση της παραγωγής.

“Οι Umap επινοήθηκαν επί τούτου για τους ομοφυλόφιλους”, λέει ο σκηνοθέτης Νέστωρ Άλμεντρος. “Ένας διαρκής ομοφοβικός παροξυσμός κατείχε το καθεστώς!..”. Στα κατά τόπους στρατόπεδα των Umap κατανέμονται οι έγκλειστοι ομοφυλόφιλοι της Nueva Carceral de la Havana del Est, της πρώτης φυλακής οργανωμένης αποκλειστικά για την “κατηγορία” από τον Ερνέστο Γκεβάρα, την περίοδο 1961-1962.

Όταν ο Άλεν Γκίνσμπεργκ επισκέπτεται την Κούβα το ’65, οι έγκλειστοι ομοφυλόφιλοι ανέρχονται σε 45 χιλιάδες.

Οι Ραούλ και Φιντέλ Κάστρο δεν υποπτεύονται κάτι για τον ένθερμο αμερικανό υποστηρικτή τους (…δεν κουνιότανε, μάλλον δεν του φαινότανε…), έτσι θεώρησαν σωστό και επιβεβλημένο να τον ξεναγήσουν στα “αγροκτήματα” των Umap και να τον ενημερώσουν εκτενώς για τη ζωή σε αυτά των “έκφυλων maricones”.

“Ήταν ναζιστικά lager”, θυμάται ο Γκίνσμπεργκ, “όπου κάποιος μπορούσε να καταλήξει ακόμη και μετά από μία ανώνυμη καταγγελία”. Το σύνθημα των Umap ήταν “Η εργασία θα σας κάνει άνδρες” (αντίστοιχα, η επιγραφή στην πύλη του Άουσβιτς προειδοποιούσε: “Η εργασία θα σας κάνει ελεύθερους”…).

Ο Άλεν Γιανγκ στο βιβλίο του “Gays Under the Cuban Revolution”, μαρτυρεί πως φεύγοντας ο Γκίνσμπεργκ, εκνευρισμένος, σε απ’ ευθείας συνέντευξή του στην κουβανική τηλεόραση, αναφέρθηκε ξεκάθαρα σε αυτό που ήταν ευρέως γνωστό: τις σεξουαλικές προτιμήσεις δηλαδή του Ραούλ Κάστρο.

Στις 30 Απριλίου 1971, στο πρώτο συνέδριο “Για την εκπαίδευση και τον πολιτισμό” του κουβανικού Κ.Κ., γίνονται αναφορές στην ομοφυλοφιλία ως “…παθολογία μη συμβατή με τις κοινωνικές αξίες της Επανάστασης (…). Αρκετά ανεχτήκαμε υποτροπιάζοντες διεστραμμένους και ανεπανόρθωτα αντικοινωνικούς διεφθαρμένους, γνωστά στοιχεία που επηρεάζουν αρνητικά τη νεολαία μας...”.

Λέτε τα πράγματα να είχαν κάπως χαλαρώσει; Θα αναλάβει η Κομμουνιστική Νεολαία να επαναφέρει την τάξη. Ακριβώς όπως έπραττε η Χιτλερική Νεολαία καταδίδοντας τους Γερμανούς πολίτες εβραϊκής καταγωγής, η Κ.Ν.Κούβας επιδίδεται σε ένα άνευ προηγουμένου κυνήγι μαγισσών. Οι πιθανότητες για τους νέους έγκλειστους να βγουν ζωντανοί από τα lager του Φιντέλ είναι λιγότερες απ’ ότι στο παρελθόν. Η “βουλγάρικη λύση” ολισθαίνει σε “τελική λύση”. Το μαρτυρούν τα ντοκουμέντα που συλλέγει το Movimiento Libertario Cubano en el Exilio και η Διεθνής Αμνηστία.

 

Περισσότεροι από 100 χιλιάδες Κουβανοί κλείσθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας από τη δεκαετία του ’60. Ανεξακρίβωτος παραμένει ο αριθμός των θυμάτων. Υπολογίζεται στις 17 χιλιάδες.

Ο Ποινικός Κώδικας, στο άρθρο “Εγκλήματα ενάντια στη φυσιολογική ανάπτυξη των σεξουαλικών σχέσεων και ενάντια στην οικογένεια, την παιδική ηλικία και την νεότητα” προβλέπει φυλάκιση έως 20 χρόνια για “άτομα τα οποία προβαίνουν σκανδαλωδώς σε ομοφυλόφιλες πρακτικές ή επιδεικνύονται δημοσίως ή παροτρύνουν άλλα άτομα με σκοπό την ικανοποίηση των ομοφυλοφιλικής φύσεως επιθυμιών τους ”. Άλλο άρθρο καθιστά υπεύθυνους τους γονείς για τη διάγνωση, πρόληψη και καταστολή των ομοφυλοφιλικών επιθυμιών των παιδιών τους. Σε περίπτωση ανυπακοής, οι γονείς “υποχρεούνται να τα καταγγείλουν στις Αρχές”. No comment…

Oι “Επιτροπές για την Άμυνα και Προστασία της Επανάστασης” που έχουν συσταθεί σήμερα, έχουν χρέος να εντοπίζουν και να καταγγέλλουν όχι μόνο τους αντιφρονούντες (εάν, βέβαια, κανείς είναι τόσο αφελής ώστε να το δείχνει) αλλά και τους “υπόπτους ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς”… Υπάρχει ένας χαφιές των Επιτροπών στο διπλανό θρανίο, ένας στους δύο συναδέλφους σου στη δουλειά είναι χαφιές, χαφιές αυτός που στέκεται πλάι σου στο μπαρ, στο σινεμά, στην παραλία. Τρεις–τέσσερις, τουλάχιστον, σε παρακολουθούν στην πολυκατοικία…Να προσέχεις, muchacho!…

Ο Ερνέστο “Τσε” Γκεβάρα, πριν φύγει για τη Βολιβία, αρχές Νοεμβρίου του ’66, όπου στις 8/10/1967 συνελήφθη και εκτελέστηκε την επομένη, φωτογραφήθηκε με τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά τους.

(http://ninac.files.wordpress.com/2007/10/family_3.jpg)

 Σ’ αυτά άφησε ένα τελευταίο γράμμα: “Προπαντός να είστε πάντοτε ικανοί να νιώσετε όσο πιο βαθιά γίνεται οποιαδήποτε αδικία, που διαπράττεται κατά του οποιουδήποτε σ’ οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Είναι η πιο όμορφη αρετή ενός επαναστάτη.

Ο μπαμπάς”.


Πηγή:  http://heteronmag.gr/9331/

(http://heteronmag.gr/9331/85035.jpg)


Ρεϊνάλντο Αρένας

Θέληση για ζωή που εκδηλώνεται

 

Τώρα με τρώνε.

Τώρα νοιώθω πώς ανεβαίνουν και μου τραβάνε τα νύχια.

Ακούω το ροκάνισμα να φτάνει ώς τους όρχεις.

Χώμα, μου ρίχνουν χώμα.

Χορεύουν, χορεύουν πάνω στο σωρό αυτής της γης

και της πέτρας

που με σκεπάζει.

Με συνθλίβουν, με προπηλακίζουν,

αναμασούν μια δήθεν διεστραμμένη απόφαση που μου ανήκει.

Με έχουνε θάψει.

Έχουνε στήσει επάνω μου χορούς.

Πάτησαν καλά το χώμα.

Έφυγαν, έφυγαν αφήνοντάς με τέλεια θαμμένο και νεκρό.

Αυτή είναι η στιγμή μου.

 

 

                                            (Φυλακή του Μόρρο, Αβάνα, 1975)

                      Μετάφραση: Παναγιώτης Ευαγγελίδης

(http://www.thmmy.gr/smf/index.php?action=dlattach;topic=8325.0;attach=24835;image)

Αν το σκεφτείς διεξοδικά, η ένσταση των περισσοτέρων θα έπρεπε να ήταν ως προς τον τρόπο προσέγγισης του Guevara και του Castro, όχι ως προς το ιδεολογικό κομμάτι της κίνησης.

Η αδιαφορία είναι ένας τρόπος προσέγγισης επίσης, ίσως ακόμα πιο λειτουργικός.

Πάντως είναι λίγο τραγικό δεξιοί να την λένε στους κομμουνιστές για ομοφοβία, συγκρίνοντας την δυναμική κατάσταση των 2 ιδεολογιών στις μέρες μας.

(φοβάμαι ότι θα ανοίξω μεγάλη κουβέντα, που δεν την αξίζει αυτό το thread)

To πόσο κακοί ήταν οι Ναζί το ξέρουμε όλοι, δε χρειαζόμαστε thread για να το μάθουμε. Τα αίσχη του Τσε και των συν αυτώ τα ξέρουμε;;
Ειδικά όλοι όσοι θαυμάζουν τον Τσε και τον θεωρούν πρότυπο επαναστάτη.


Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις...
Άραγε τι έχει να ζηλέψει το κουβανικό καθεστώς από τα κάθε λογής δικτατορικά;

Λοιπόν..

άνοιξε ένα θέμα.

Απαντήστε περί αυτού του θέματος.

Αν το θεωρείτε ανακριβές, στείλτε τις πληροφορίες που το αποδεικνύουν.

Αν το θεωρείτε άδικο και μπαίνετε σε συγκρίσεις, τότε στείλτε το μήνυμά σας και αν προκύψει συζήτηση θα μεταφερθεί σε νέο τόπικ για να αναλυθεί περαιτέρω το "άλλο".

Έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό, τα μισά ποστ που έχω διαβάσει το τελευταίο 20λεπτο, να ζητάνε κάτι από την Ο.Δ. Αυτοοργανωθείτε, και προσπαθήστε να συζητήσετε πολιτισμένα. Θα στείλω τα ποστ που δεν αφορούν το θέμα, και στη συνέχεια ελπίζω να συζητήσετε, όχι να μαλώσετε..  :-[

Επί του θέματος..

Η ομοφυλοφιλία, είναι μία επιλογή (άλλοτε εθελούσια και συνήθως ακούσια) η οποία λόγω του δεδομένου ότι αψηφά τα στερεότυπα της κοινωνίας, τρομάζει κάθε καθεστώς που προσπαθεί να επιβάλλει στους υπηκόους του κάποιες νόρμες που μπαίνουν για να τους ελέγξει.

Προφανώς, το καθεστώς αυτό, είτε είναι δεξιό, είτε αριστερό, δε παίζει ρόλο.

Στον τομέα αυτόν, οι "φιλελεύθεροι" που επιθυμούν πιο light κράτος και οι αναρχοαριστεροί θεωρητικά συγκλίνουν.

1) Η ομοφυλοφιλια ειναι.. πολλα πραγματα. Εχει πολλα.. "αιτια", ειναι ενα πολυσυνθετο ζητημα, και μια κουβεντα μεταξυ 15 καμενων Ηλεκτρολογων σ' ενα forum σαν κι αυτο, μονο σε "σωστα" συμπερασματα δεν μπορει να καταληξει.

2) Συμφωνω κατα 50% με την αποψη οτι "η ομοφυλοφιλια αψηφα τα στερεοτυπα της κοινωνιας". Το αλλο 50% της αποψης μου ειναι πως η ομοφυλοφιλια επιβαλεται κι αυτη ως στερεοτυπο απο την κοινωνια.
Ναι, ειναι αντιφατικα αυτα τα δυο, αλλα πιστευω πως ισχυουν ταυτοχρονα, το καθενα σε αλλο επιπεδο και προς αλλη κατευθυνση.

3) Ειναι χαζο να καθομαστε και να ασχολουμαστε με το ζητημα αυτο. Αν οι ομοφυλοφιλοι πιστευουν οτι καταπιεζονται (σε καποιο βαθμο συμφωνω μαζι τους) ας διεκδικησουν ο,τι νομιζουν πως εχουν αναγκη. Σε καποια απο αυτα θα με βρουν συμμαχο τους, σε καποια αλλα ισως καπως πιο κουμπωμενο.
Το βασικοτερο στοιχειο ειναι αυτο: Ο αγωνας! Αγωνας για βελτιωση της ζωης! Τα αλλα ολα ερχονται, και η ισορροπια θα βρεθει...

4) Το να προσπαθεις να κριτικαρεις το σοσιαλισμο ως ιδεολογια, και τον Τσε Γκεβαρα ως ιστορικο και πολιτικο προσωπο, με βαση ενα τετοιο ζητημα, ειναι σαν να προσπαθεις να αμφισβητσεις (σε μια θεολογικη βαση, με δεδομενη την πιστη) την ιεροτητα του Ιησου Χριστου επειδη.. ηταν μακρυμαλλης ;D

Οσο περισσοτερο βλεπω τα αστοπαιδα να προσπαθουν να χτυπησουν το σοσιαλισμο και τους ηρωες τους με τετοιες ιστοριουλες, τοσο περισσοτερο ενισχυεται η πιστη μου σ' αυτον.

Ελατε ρε παιδια, μπορειτε και καλυτερα ;D

Αυτό που θα έπρεπε να σε προβληματίζει έιναι πως ( τί έκπληξη; ) τίποτα απο αυτά δεν είναι ευρέως γνωστό, κανείς δεν μιλάει για τα στρατώπεδα συγκέντρωσης στην Κούβα, για την επι χρόνια καταπίεση αυτών των ανθρωπων, για την ομοφοβία που εξακολουθεί να είναι αποδεκτή..

Τελικά βουνό με βουνό δε σμίγει. Να που υπάρχει και κάτι που βρίσκει 'επανάστατες' και 'ναζιστές' τελείως σύμφωνους. Η εμετική απέχθεια προς τους ομοφυλόφιλους.


To θέμα μας δεν είναι η ομοφυλοφιλία αν προς τα εκεί προσπαθείς να το εκτρέψεις..


Δεν είναι καθόλου χαζό το θέμα. Οι φυλακές αυτές υπήρχαν, εκτελέστηκαν πολλοί, και ακόμα περισσότεροι καταπιέζονται στις μέρες μας, σε αυτήν την σύγχρονη και ελευθερη, "ιδανική" κοινωνία της Κούβας.. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι καταδικάσθηκαν άδικα ακόμα και άνθρωποι που πίστεψαν στο καθεστώς και 
αγωνίστηκαν για αυτό και για τον Γκεβάρα..
Και να ποια ήταν η αντιμετώπιση που έλαβαν..


Παρακάμπτοντας την εντελώς άστοχη παρομοίωση που έκανες (τί έμπνευση είχες να συγκρίνεις τα πάθη του Χριστού με τις διώξεις ομοφυλοφίλων; ) ήθελα να υπενθυμίσω τα λόγια του μεγάλου αυτού ηγέτη σε αντιδιαστολή με τις πράξεις του..


Εγώ πάντως θα είμαι, εσύ;

ΥΓ: Μην κάτσεις να μου μιλήσεις και εσύ για τα εγκλήματα των Αμερικανών...

Ο επαναστάτης, όσο είναι επαναστάτης, δεν έχει πρόβλημα. Το πρόβλημα αρχίζει από όταν πετύχει η επανάσταση και μετά... όπου συνήθως αντί να περάσει η εξουσία στο λαό, γίνεται πάλι απολυταρχικό καθεστώς.. με άλλο χρώμα ρούχων ;)

Και ο ομοφυλόφιλος είναι κατά έναν τρόπο επαναστάτης..

Gepeltek, μας λες ότι ο Τσε Γκεβάρα ήταν μαλάκας. Δε θα επιχειρηματολογήσω πάνω σ'αυτό, γιατί δε με ενδιαφέρει να αποδείξω ότι ήταν σωστός. Ήταν ένας άνθρωπος, με αρετές αλλά και ελαττώματα. Πολιτικά, ποια συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτήν την ιστορία;

Ας βάλω κι εγώ τα δύο μου σεντς:

40 χρόνια από τον θάνατο του Τσε Γκεβάρα        
16.10.07 
Η ζωή και οι ιδέες του μεγάλου επαναστάτη
 

Πριν από 40 χρόνια -στις 9 Οκτώβρη του 1967- ο Τσε Γκεβάρα πιάστηκε αιχμάλωτος στα βουνά της Βολιβίας και εκτελέστηκε επί τόπου από τον στρατό. Από τότε το όνομά του έχει γίνει σύμβολο της επανάστασης σε όλο τον κόσμο. Ο Τσε έχει γίνει ταινία, σημαία, μπλουζάκι, κονκάρδα, αφίσα... Η εικόνα του επιστρέφει δυναμικά τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες κινητοποιήσεις ανά τον κόσμο.

Ο Αργεντίνος επαναστάτης αποτελεί ξανά ένα σύμβολο της ριζοσπαστικοποίησης της νέας γενιάς της εποχής μας, της διεκδίκησης ενός διαφορετικού κόσμου από τον καπιταλισμό. Ποιος ήταν όμως ο πραγματικός Τσε Γκεβάρα, ποιες ήταν οι ιδέες του και οι πράξεις του; Ποια στοιχεία του εξακολουθούν να εμπνέουν τη νέα γενιά σήμερα και τι έχει να μας διδάξει στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον;


Ο Τσε γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια του Μπουένος Άιρες, πέρασε μια σχετικά άνετη παιδική ηλικία και σπούδασε γιατρός. Ο Ερνέστο Γκεβάρα ήταν ένας σχετικά «απολίτικος» νέος, όμως ιδιαίτερα «ανήσυχος» και με έντονες ευαισθησίες απέναντι στην αδικία και στη δυστυχία. Το 1952, σε ηλικία 23 ετών ξεκίνησε μαζί με ένα φίλο του να κάνουν το γύρο της Λατινικής Αμερικής με μοτοσικλέτα σε αναζήτηση της περιπέτειας, της διασκέδασης και της αυτογνωσίας. Ήταν ένα ταξίδι που σημάδεψε το νεαρό Γκεβάρα και τον έσπρωξε προς την πολιτικοποίηση. Σε αυτό το ταξίδι είδε την αδικία, τη φτώχεια, την ανισότητα, την απίστευτη δυστυχία που βίωναν εκατομμύρια άνθρωποι.




Επαναστατική βία

Η εμπειρία της Γουατεμάλας το 1954, ήταν ο επόμενος σημαντικός σταθμός στην πορεία διαμόρφωσης του Τσε. Ο Γκεβάρα ταξίδεψε στη Γουατεμάλα, όπου είχε εκλεγεί μια αριστερή κυβέρνηση και προσπαθούσε να εισάγει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις όπως η αναδιανομή της γης. Η μεταρρυθμιστική αυτή προσπάθεια πνίγηκε στο αίμα από ένα πραξικόπημα του στρατού που οργανώθηκε με την άμεση συμμετοχή της CIA και των αμερικάνικων πολυεθνικών. Ο Ερνέστο Γκεβάρα κατέληξε -και σωστά- στο συμπέρασμα ότι η επαναστατική βία είναι απαραίτητη για να νικηθεί ο ιμπεριαλισμός και ο καπιταλισμός. Όμως τι είδους βία και τι είδους επανάσταση χρειαζόμαστε; Αυτά ήταν τα κρίσιμα ερωτήματα που προσπάθησε να απαντήσει ο Τσε.


Ο νεαρός Γκεβάρα είχε εμπειρίες όπως της Αργεντινής, όπου εκείνη την εποχή ένας λαϊκιστής δικτάτορας -ο Περόν- εκμεταλλευόταν τα πλήθη για δικούς του σκοπούς, διαπίστωση που οδηγούσε τον Γκεβάρα στο να μην έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στη μαζική δράση. Στην ίδια κατεύθυνση τον οδηγούσε η εμπειρία των σταλινικών κομμουνιστικών κομμάτων της Λατινικής Αμερικής που είχαν πάψει προ πολλού να παλεύουν για την επανάσταση.


Καθοριστική ήταν η συνάντηση του Γκεβάρα με τον Φιντέλ Κάστρο στο Μεξικό. Ο Κάστρο δεν δήλωνε τότε σοσιαλιστής, αλλά επηρέασε τον Τσε κυρίως γιατί υποστήριζε την ένοπλη πάλη και το αντάρτικο. Μπροστά στην απίστευτη δυστυχία που έβλεπε στις αποικίες και στις καθυστερημένες οικονομικά χώρες του «Τρίτου Κόσμου», η ιδέα της άμεσης ένοπλης δράσης των αποφασισμένων επαναστατών που θα συγκρούονταν με την ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση και τα διεφθαρμένα καθεστώτα αυτών των χωρών, έμοιαζε η μόνη διέξοδος. Στην αντίληψη του Γκεβάρα η πολιτική εκτίμηση της συγκυρίας και η μαζική δράση μπορούσαν να αντικατασταθούν από την επαναστατική αποφασιστικότητα και την στρατιωτική ικανότητα. Σε αντίθεση με τον Κάστρο που δήλωνε πατριώτης και δημοκράτης, ο Τσε υποστήριζε το μαρξισμό. Ο στόχος του δεν ήταν απλά η εθνική απελευθέρωση κάποιας χώρας, αλλά ο σοσιαλισμός.


Ο Τσε επιχείρησε να εφαρμόσει αυτές τις ιδέες στην Κούβα το 1956. Οι ολιγάριθμοι αντάρτες του Κάστρο και του Τσε, παρά τις απίστευτες δυσκολίες τον πρώτο καιρό, στη συνέχεια πέρασαν στην αντεπίθεση. Οι μάχες που έδωσαν ήταν ηρωικές, αλλά δεν ήταν αυτό το καθοριστικό στοιχείο της νίκης. Η ευνοϊκή πολιτική συγκυρία έπαιξε τον κύριο ρόλο. Το καθεστώς ήταν διεφθαρμένο και λαομίσητο, ενώ οι ΗΠΑ θεωρούσαν τον Μπατίστα τελειωμένη υπόθεση και έψαχναν τις δικές τους «εναλλακτικές λύσεις». Στο τέλος του 1958, η στρατιωτική δύναμη του καθεστώτος κατέρρευσε και οι αντάρτες νίκησαν. Ο λαός της Κούβας τους υποδέχτηκε σαν απελευθερωτές, αλλά ο ίδιος ο λαός δεν είχε καθοριστική συμμετοχή στην επανάσταση. Μετά την επανάσταση, ο λαός κλήθηκε να χειροκροτεί και πάλι τους επικεφαλής. Η κυρίαρχη ελίτ ήταν πια οι πρώην αντάρτες. Όμως όσες «σοσιαλιστικές» και εξισωτικές προθέσεις και αν έχει ένα τέτοιο καθεστώς, το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι παρά ένα ιεραρχικό σύστημα και όχι ο σοσιαλισμός.


Το ΚΚ Κούβας, που προϋπήρχε, δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην επανάσταση. Όμως το εμπάργκο που επέβαλαν οι ΗΠΑ οδήγησε την Κούβα στην «αγκαλιά» της Ρωσίας. Ο Κάστρο ένα χρόνο περίπου μετά την επανάσταση ανακήρυξε το καθεστώς «σοσιαλιστικό». Όμως ο ενθουσιασμός που επικρατούσε στην αρχή της επανάστασης, άρχισε να καταλαγιάζει. Ο Τσε προσπάθησε να εφαρμόσει τις σοσιαλιστικές του ιδέες στην οικονομία. Σκόπευε σε μια γρήγορη εκβιομηχάνιση και στον τερματισμό της εξάρτησης της Κούβας από την μονοκαλλιέργεια της ζάχαρης. Όμως τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Η ζάχαρη εξακολουθούσε να είναι το κύριο προϊόν της Κούβας, με αγοραστή πλέον τη Ρωσία. Το καθεστώς άρχισε να παίρνει τα γνωστά χαρακτηριστικά των χωρών του κρατικού καπιταλισμού: μονοκομματικό αυταρχικό κράτος και έλεγχος της οικονομίας από μια γραφειοκρατική ελίτ. Ο Τσε ενοχλούνταν από την εντεινόμενη εξάρτηση από τη Ρωσία και άρχισε να βλέπει με συμπάθεια την Κίνα. Σε κάθε περίπτωση, έβλεπε ότι χωρίς το σπάσιμο της απομόνωσης που επέβαλλαν οι ΗΠΑ η υπόθεση δεν έβγαζε πουθενά.


Η απόφαση του Τσε ήταν να μην «βολευτεί» με αυτή την κατάσταση. Το 1965, ο Τσε εγκατέλειψε την Κούβα, παραιτήθηκε από όλα τα αξιώματα στην κυβέρνηση του Κάστρο και αποποιήθηκε την κουβανική υπηκοότητα (που είχε πάρει τιμής ένεκεν). Στήριξε δημόσια την ηγεσία του Κάστρο αλλά δήλωσε ταυτόχρονα ότι η Κούβα δεν έχει καμιά ευθύνη για τις πράξεις του από δω και πέρα. Η απόφασή του ήταν να επιστρέψει στον σκοπό της εξάπλωσης της επανάστασης. Τότε εξαπέλυσε το σύνθημα που συγκλόνισε χιλιάδες νεολαίους: «Ένα, δυο, τρία, πολλά Βιετνάμ»!

Αντάρτικα


Αυτή τη φορά η στρατηγική του αντάρτικου έδειξε όλα τα αδιέξοδά της από την αρχή. Τον Απρίλη του 1965, ο Τσε μπήκε στο Κονγκό επικεφαλής μιας μικρής ομάδας Κουβανών ανταρτών. Λίγους μήνες αργότερα αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν και ο Τσε έγραφε στο ημερολόγιο του: «Όλοι οι Κονγκολέζοι ηγέτες (του αντάρτικου) βρίσκονται σε πλήρη υποχώρηση, οι αγρότες έχουν γίνει όλο και πιο εχθρικοί. Και όμως, η ιδέα ότι τελικά θα εγκαταλείψουμε την περιοχή, αφήνοντας τους χωρικούς ανυπεράσπιστους (και μαζί τους όσους ένοπλους είχαν μείνει, ανθρώπους ηττημένους που ένιωθαν προδομένοι)- όλα αυτά με έκαναν να νιώθω πολύ άσχημα».


Για μια ακόμα φορά ο Τσε προσπάθησε να κόψει το γόρδιο δεσμό της επανάστασης με το σπαθί μιας μικρής αντάρτικης πρωτοπορίας, μη δίνοντας ιδιαίτερη σημασία ούτε στην πολιτική συγκυρία, ούτε στην πολυπλοκότητα της κατάστασης στο Κονγκό. Σε αντίθεση με την εύκολη νίκη της Κούβας, το σπαθί αυτή τη φορά έσπασε.


Σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα επαναλήφθηκαν τα ίδια αδιέξοδα στη Βολιβία, όπου ήταν η επόμενη απόπειρα του Τσε για επανάσταση. Στα «ημερολόγια της Βολιβίας» μπορούμε να δούμε την αυτοθυσία και την αφοσίωσή του στην υπόθεση της επανάστασης, αλλά ταυτόχρονα και το τραγικό αδιέξοδο των αντιλήψεών του για μια επανάσταση χωρίς τη μαζική δράση των εργατών. Σε κάποιο σημείο γράφει: «Είμαστε απομονωμένοι στα βουνά και γίνεται μια γιγάντια απεργία εργατών κασσίτερου στην άλλη άκρη της χώρας. Κρίμα που δεν έχουμε καμιά σχέση μ' αυτή».


Απομονωμένος ακόμα και από το Κ.Κ. Βολιβίας που τον κατηγορούσε για τυχοδιωκτισμό, περικυκλώθηκε από το στρατό και από πράκτορες της CIA. Ο ίδιος εκτελέστηκε ενώ ελάχιστοι αντάρτες επέζησαν, αφού πολέμησαν ηρωικά σε μια άνιση μάχη. Αυτό το τραγικό τέλος δεν αφορούσε μόνο τον ίδιο. Γενιές επαναστατών, κυρίως στη Λατινική Αμερική, επιχείρησαν για δεκαετίες να κάνουν την επανάσταση με παρόμοιο τρόπο, γνωρίζοντας μια σειρά από σκληρές ήττες και απογοητεύσεις.

Σύμβολο


Η εικόνα του Τσε, έγινε σύμβολο της επανάστασης σε κάθε μεγάλο κίνημα, από το'68 μέχρι σήμερα. Η σύντομη σκιαγράφηση της ζωής του Γκεβάρα, δείχνει τι είναι αυτό που εμπνέει τις νέες γενιές. Η ασίγαστη πάλη του για την επανάσταση μέχρι τη νίκη ή το θάνατο, το ότι δεν βολεύτηκε στη θέση του για να γίνει ένας προνομιούχος γραφειοκράτης στην Κούβα αλλά επιχείρησε να εξαπλώσει την επανάσταση, ο διεθνισμός του και η αγωνία του για τους καταπιεσμένους όλου του πλανήτη. Ο Τσε ήταν σίγουρα μια από τις ηρωικές μορφές του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος που εννοούσε να κάνει πράξη αυτά που έλεγε και πίστευε. Πρέπει να διδαχτούμε από την αφοσίωση του αλλά πρέπει ταυτόχρονα να διδαχτούμε και από την κριτική του στάση απέναντι στα ΚΚ και στη Ρωσία. Ο Τσε δεν έχει ανάγκη από εικονίσματα και αγιοποιήσεις, όπως έκαναν μετά το θάνατό του –και συνεχίζουν μέχρι σήμερα- τα σταλινικά ΚΚ για να δώσουν «επαναστατικό» άλλοθι στη ρεφορμιστική πολιτική τους. Η νίκη του σοσιαλισμού που τόσο επιθυμούσε ο Τσε, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κριτική στις ηρωική αλλά αδιέξοδη πολιτική του σοσιαλισμού από τα πάνω. Για να νικήσουμε χρειαζόμαστε την επαναστατική αδιαλλαξία του Τσε, αλλά ταυτόχρονα χρειαζόμαστε την επαναστατική υπομονή και επιμονή στην δράση της εργατικής τάξης, στον μαρξισμό και στη στρατηγική του Λένιν και του Τρότσκι που, πριν από 90 χρόνια στη Ρωσία, οδήγησε στην πρώτη νικηφόρα εργατική επανάσταση στην ιστορία.


Μήτσος Γκορίτσας

Πηγή: Εργατική Αριστερά (http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=671&Itemid=42)

Κρατάμε: "Η νίκη του σοσιαλισμού που τόσο επιθυμούσε ο Τσε, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κριτική στις ηρωική αλλά αδιέξοδη πολιτική του σοσιαλισμού από τα πάνω." Τότε γίνονται λάθη (ή "λάθη"), εγκλήματα, κατάχρηση εξουσίας...

Και δεν έχει νόημα να δαιμονοποιούμε τα πρόσωπα.

Kαταρχάς δεν σου είπα ότι ο Γκεβάρα ήταν μαλάκας, άλλο ήταν αυτό που ήθελα ακόμα μία φορά να δείξω και το συνέλαβε αρκετά καλά ο Juan. Στο κείμενο παράθεσα στοιχεία που αφορούσαν τις επιδόσεις της αριστερής κυβέρνησης του Κάστρο αφού επεβλήθει η επανασταση του.
Αρα τα επιχειρηματα περί μη αναιμάκτων επαναστάσεων και ότι ήταν αναπόφευκτο να γίνουν εγκλήματα στη δύσκολη προσπάθεια να νικήσει ο σοσιαλισμός δεν ευσταθούν...

Επίσης έχει μεγάλη διαφορά το να κάνεις "λάθη" από το να διαπράττεις συνηδειτά εγκλήματα κατά του λαού, και δη αυτού που σε στήριξε..

Το να κάνεις λάθη όταν κυβερνάς είναι μια συγχωρητέα πιθανότητα. Το να εξορίζεις, να βασανιζείς και να εκτελείς με διεξαγωγή στημμένων δικών αθώους ανθρώπους είναι κάτι διαφορετικό...

Για μένα προσωπικά, και παρόλο που ιδεολογικά είμαι αντίθετος με αυτό που πρεσβευει ο Γκεβάρα, το άρθρο που παρέθεσα ήταν μία γροθιά στο στομάχι, γιατι εκτος των άλλων, κατά κάποιον τρόπο αποκαθηλώνει ένα "επαναστατικό σύμβολο" όπως ο Τσε, ενώ όπως είπα και πριν τίποτα απο αυτά δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό.. Έγινε, γίνεται και πιστευω θα γίνεται εσκεμμένα μία προσπάθεια αποσιώπησης κάποιων γεγονότων.
 Γιατί να γίνεται λοιπόν αυτό;

Τι άλλο θα διαβάσω εδώ μέσα.Φυσικά, τι μας νοιάζει ::)Διάβασα καλά; Προτείνεις στους Κουβανούς να αγωνιστούν εναντίον του καθεστώτος τους; Τι εκλάμψεις είναι αυτές :DΑν και για μένα (που επιδιώκω εργατική επανάσταση) δεν τίθεται σε καμία περίπτωση δίλημμα επιλογής μεταξύ καθεστώτων τύπου Κούβας και των καθεστώτων καπιταλιστικής "δημοκρατίας", αφού καμία απο τις δύο επιλογές δεν είναι σοσιαλισμός, θα πω το εξής: Με τη δική μου ηθική, είναι χίλιες φορές καλύτερα να υπάρχει κοινωνική ανισότητα του στιλ "ο ένας μορφώνεται περισσότερο κι ο άλλος λιγότερο ή καθόλου", "ο ένας τα βγάζει πέρα δύσκολα και σκοτώνεται όλη μέρα στη δουλειά ή ακόμα και λιμοκτονεί ενώ ο άλλος αράζει όλη μέρα μέσα στα πλούτη" (όπως γίνεται στον καπιταλισμό) παρά κοινωνική ανισότητα όπου οι περισσότεροι ζουν καλά ενώ κάποιοι φυλακίζονται, βασανίζονται και δολοφονούνται μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν διαφορετικοί (όπως γίνεται στην κρατικοκαπιταλιστική Κούβα). Προτιμώ να πεθάνω από την πείνα παρά σε κάποιο φρικτό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Αν για σένα το ζήτημα είναι τόσο ασήμαντο όσο το μήκος των μαλλιών, τι να πω. Ο καθένας κρίνεται για την ηθική του.

Γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν έριξες ούτε μια ματιά στο κείμενο που παρέθεσα; ::)

δηλαδη ο συντροφος κλαρας θα ειχε προβλημα στην 'ελευθερη' κουβα? ;D

Συγχαρητήρια spartacos που έφερες το θέμα και το σοκαριστικό άρθρο του Βαγγέλη Σακαντάρη ξανα στην επιφάνεια, ασχέτως που δεν καταλαβαίνω την ερώτηση που κάνεις (αν θες επαναδιατύπωσε).
Βλέπεις η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα της ελευθερίας και του άκρατου, υγιούς σοσιαλισμού δεν συγκίνησε πολλούς εδώ μέσα και το νήμα ξεχάστηκε πιο γρήγορα από ότι θα περίμενα.
 Το θέμα δεν αφορά μόνο τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων: Έχει να κάνει γενικά με τη διατήρηση ιδεοληψιών υπέρ ολοκληρωτικών σοσιαλιστικών καθεστώτων. Εδώ μιλάμε για κατάφωρες καταπατήσεις της ανθρώπινης ελευθερίας. Κι όμως οι κνίτες και διάφορες άλλες ψευδεπίγραφες προοδευτικές αριστερές δυνάμεις πίνουν ακόμα νερό στο όνομα του Φιντέλ, παρουσιάζοντας το τερατώδες πολιτειακό του μόρφωμα ως ιδανική πολιτεία. "Ψευδεπίγραφες", γιατί τα εγκλήματα κατά των ατομικών δικαιωμάτων, παρά τις δεκαετίες που πέρασαν, ούτε ομολογούνται ούτε καταδικάζονται ρητά, κι ο χαρακτηρισμός του "προοδευτικού" εν προκειμένω αποδίδεται σε ξεκάθαρα συντηρητικά, αναχρονιστικά μυαλά.

Και φυσικά, μ' αυτήν την αφορμή, καλό θα είναι να σκεφτεί ο καθένας ποια είναι η στάση του ΚΚΕ σχετικά με τα δικαιώματα της γκέι κοινότητας.

Promitheas απάντησε και λίγο εδω αν μπορείς ρε συ

Επειδή παρατηρώ ότι τις τελευταίες μέρεις είσαι σε πνευματικό οργασμό και πάιζεις μονότερμα ελέω και εξεταστικής φυσικά, και επειδή φαίνεται να έχεις αρκετό χρόνο για αλλιώτικη προπαγάνδα, αλλά και επειδή το συγκεκριμένο τόπικ δεν απαντήθηκε απο αυτους στους οποίους απευθυνεται, απάντησε βρε εσύ αν μπορείς...

Εξάλλου εσύ προ ημερών μερίμνησες να τα χώσεις άγρια στο συριζα για μία απλή συγκέντρωση εδώ (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=24945.msg477238#msg477238) αλλά και εδώ (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=24945.msg477244#msg477244) και είχες εκφράσει ολίγον ακραίες θέσεις για το θέμα (ομοφυλόφιλοι), αλλά και επειδή το τόπικ αυτο φρόντισαν κάποιοι να το θάψουν στη ναφθαλίνη, σκέφτηκα ότι είσαι ο καθην αρμόδιος να απαντήσεις και εδώ λίγο, και να επαφέρεις τη συζητηση. Βεβαια εγώ δεν έχω χρόνο για συζητηση, αλλά εξάλλου ότι είχα να πω το είπα εδώ πέρα, και θα περιμένω ωστόσο με ανυπομονησία την απάντηση σου.. Δεν υπάρχει βιασύνη..

Ψαξε κει στο ριζοσπάστη (αυτο το κατεχεις), εχεις το ελευθερο να ψαξεις και οπου αλλού θες, βρες όμως ρε συ και μια πειστική απάντηση για το θέμα έτσι για την ιστορία... Εμένα μ'αρέσει η ιστορία, εσένα??

Αναζητειται "καθην" αρμοδιος να μαθει στον gepeltek ελληνικα ;D ;D ;D ;D ;D

Ναι βιάστηκα και σε ευχαριστώ για την επισήμανση..
Θεωρω ότι ο promitheas ειναι ο καθ'ύλην αρμόδιος για να μας απαντήσεις και μιας που εσύ στο θέμα αυτο είχες κάνει ψιλοκομμένο τουμπεκί...   ;)

νταξ ρε παιδια δε βαρεθηκατε...

Τι περιμενεις να πω εγω? Ο ιδιος ο Φιντελ εχει αναγνωρισει τα λαθη της εποχης εκεινης πανω στο θεμα σε συνεντευξη του, δε σου φτανει?

Eίναι σχετικά απλά τα πράγματα.

Υπάρχει το μονοπάτι του "πολέμου" ας πούμε, το οποίο και ακολουθούμε πιστά.

Οτιδήποτε μας εκτροχιάζει από αυτό, αγνοείται ή καταπολεμάται.

Συγνώμη για την απλοϊκή προσέγγιση, in before the καθήν αρμόδιο  ;D

A το χρυσό μου.. Αφου παραδέχτηκε σε συνέντευξη στο downtown οτι όντως έγιναν "λάθη της επόχής" ε τότε είμαστε οκ, δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσουμε το θέμα. Συγχωρεμένος.. Βέβαια και ο Πατακός παραδέχτηκε σε συνέντευξη ότι έγιναν λάθη αλλά δεν ειδα να συγκινείται κανείς..Επίσης είμαι σίγουρος και ότι ο ίδιος ο Χίτλερ αν δεν αυτοκτονούσε, θα έδινε γυρω στα 80-90 του χρόνια, και κάπου ανάμεσα στο 5ο και 6ο Ραιχ, μία συνέντευξη όπου και θα παραδεχόταν ότι έγιναν λάθη..
Αφού λοιπόν παραδέχτηκε ο Φιντέλ (ο οποίος βέβαια είναι κ ο μόνος από όσους έκαναν λάθη που δεν έφυγε ποτέ από την εξουσία) ότι έγιναν λάθη μπορούμε να τον συγχωρήσουμε και να τον αφήσουμε να ολοκληρώσει το έργο του, σωστά; Και οι διακρίσεις βέβαια συνεχίζονται... Αλλά αφού έγιναν λάθη εποχής, πάω πάσο..

Τέλος να πω ότι και φυσικά δεν μου φτάνει μια συνέντευξη ενοχής, γιατι ποτε δεν κλονίστηκε ο ένοχος από την καρέκλα της εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση οταν ο προμηθέας τα χώνει στο σύριζα για μια συγκέντρωση, καλύτερα μην το παρατραβάει το σκοινί, γιατι όπως φαίνεται σε ανάλογη περίπτωση όταν ζητάς από έναν κκε να σου πει τη γνώμη του και να παρει θεση για τα αίσχη που έχουν γίνει στα καθεστώτα που υποστηριζει τυφλά, τότε το πολύ πολυ αν έχει όρεξη για συζήτηση θα σε παραπέμψει σε κάποια συνέντευξη...

btw βρες αν θες αυτην την περιβόητη συνέντευξη όπου παραδέχεται ότι έγιναν λάθη και πόσταρε την, έτσι για την ιστορία...


Κάποιος από εσάς μου έιχε πει κάποτε ότι όταν συνεχίζεις να τη λες σε κάποιον που έκανε ορθογραφικό ή συντακτικό λάθος, τότε μάλλον δεν έχεις και τιποτα περισσότερο να του πεις.. Αυτο είναι ολοφάνερο βέβαια στην περίπτωση σου.
Αλήθεια για ποιον πόλεμο μιλάς, για αυτόν ενάντια στους ομοφυλόφιλους..;


υγ: Φίλε μου προμηθέας από τι βλέπεις μόνο από εσένα μπορώ να πάρω λογική απάντηση.. Περιμένω λοιπόν...

Πελτέκη όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω είναι οι προσεγγίσεις σου.

Δούλεψε λίγο τις αναλογίες σου, δεν σε τιμούν.

Όσο για την απάντηση μου, προσπάθησα με μια σύντομη προσέγγιση να "προλάβω" ας πούμε την πιο εμπεριστατωμένη απάντηση που ίσως θα ακολουθούσε. Από την απάντηση σου απλά μου δείχνεις ότι είτε δεν διαβάζεις πριν απαντήσεις, είτε έχεις προβλήματα κατανόησης και δεν αφιερώνεις ανάλογο χρόνο να τα ξεπεράσεις.

Αν αφού ξαναδιαβάσεις αυτό που έγραψα, εξακολουθείς να πιστεύεις τα ίδια, η παρέμβαση μου τελειώνει εδώ.

Τι λέει ο Φιντέλ για την ομοφυλοφιλία

Κατά τα πρώτα χρόνια της επανάστασης, στη δεκαετία του ΄60, το καθεστώς ήθελε να εξαλείψει τα φαινόμενα «καπιταλιστικής παρακμής». Εξαπέλυσε αστυνομικές διώξεις ενάντια στις πόρνες, τους προαγωγούς και τους πούστηδες (τα τρία Π) με αποτέλεσμα οι φυλακές να γεμίσουν. Το 1963 όταν το καθεστώς εγκαινίαζε τα πρώτα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, ο Κάστρο εξηγεί τη στάση του σε συνέντευξη που δίνει στον αμερικάνο δημοσιογράφο Λι Λόκγουντ: «Δεν πιστεύουμε ότι ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να συγκεντρώσει όσα απαιτούνται για να θεωρηθεί πραγματικός επαναστάτης, πραγματικός κομμουνιστής. Δεν νομίζω ότι γνωρίζει κανείς στ’ αλήθεια που οφείλεται η ομοφυλοφιλία. Αλλά θα είμαι ειλικρινής και θα δηλώσω ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στους ομοφυλόφιλους να επηρεάσουν τη νεολαία μας.» Εκείνη την περίοδο η ομοφυλοφιλία είναι ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με κάθειρξη. Η αποποινικοποίηση θα λάβει χώρα μόλις το 1997. Εν τω μεταξύ η προβολή της ταινίας «Φράουλες και Σοκολάτα» φέρνει έναν άνεμο απελευθέρωσης. Σε μια συνέντευξή του σε αυστραλό δημοσιογράφο το 1992, ο Κάστρο φαίνεται να θέλει να διαγράψει το ομοφοβικό παρελθόν του: «Δεν θα αρνηθώ ότι υπήρξε μια περίοδος που οι φαλλοκρατικές αντιλήψεις επηρέασαν τη στάση μας απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Προσωπικά εγώ ποτέ δεν αισθάνθηκα φοβία απέναντί τους. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν υποστήριξα τη λήψη μέτρων σε βάρος τους….Δεν θεωρώ την ομοφυλοφιλία φαινόμενο εκφυλισμού. Πάντα είχα μια πιο ορθολογική προσέγγιση, τη θεωρούσα φυσικό φαινόμενο και μια μορφή ανθρώπινης συμπεριφοράς που πρέπει να είναι σεβαστή. Είμαι απολύτως αντίθετος σε κάθε μορφή καταπίεσης, περιφρόνησης και διάκρισης απέναντι στους ομοφυλόφιλους».



Όπως, εχω ξαναναφέρει την δεκαετία του 50, η το νησί της Επανάστασης, ήταν ένα ατελείωτο μπουρδέλο, ένα χαμαιτυπείο πορνέιας και διαφθοράς, ναρκωτικών και καζίνων  στο οποίο καθε λογής καπιταλιστής (Αμερικάνος και μή), κατέφθανε για να εκπληρώσει την καθέ λογής διαστροφή του στις πλάτες του Κουβανικού λαού.
Εκπόρνευση γυναικών, παιδιών, ανδρών κάθε ηλικίας, εκμετάλευση και ισοπέδωση ψυχής και σώματος. Ενας ατελείωτος Βοθρος.
Ειναι στα πλαίσια του Ιμπεριαλισμού τέτοια φαινόμενα - βλέπε Ελλαδα του 50, στην λεγόμενη τρούμπα στον Πειραιά, όπου έρχονταν Αμερικάνοι ναύτες και πηδούσαν όχι μόνο της πουτάνες, αλλα και φτωχές νοικοκυρές που πηγαίναν για ένα "καλο" μεροκάμματο.
Ο Φιντέλ μιλάει για τα 3 Π (πόρνες - προαγωγοί - πούστιδες) και ακριβώς όλοι αυτή η σαβούρα ήθελε επαναπροσεγγιση και αναδιαπαιδαγώγηση.
Ποιος λεεί, ότι φεύγοντας τα καθάρματα, οι φονίαδες ιμπεριαλιστές δεν αφήνουν πίσω τους μια σαβούρα. Και μιλώντας ως "σαβούρα" δεν το λέω απαξιωτικά ως προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια - που τους τη στέρεισαν οι άλλοι αλήτες. Ειναι το γνωστό μας "Λούμπεν προλεταριάτο" που είναι τόσο δαρμένο ψυχικά και ηθικά, οπου στα πλαίσια της αντεπανάστασης η οποία θα παραφυλάει, (ποτέ δε κατεβάζεις τα μανίκια όταν ο λαός σου πάρει την εξουσία, τότε αρχίζουν τα δύσκολα), μπορεί να γίνει ο χειρότερος εχθρός σου.
Ετσι, λοιπόν, μαθαίνοντας την κατάσταση που επικρατούσε πρίν και μετα την Επανάσταση, καταλαβαίνουμε γιατι κάνει αναφορά ο Φιντέλ στα  3Π.
Ειναι με δύο κουβέτες όλοι αυτή η σήψη της Κουβανικής κοινωνίας, κληρονομία απο τους Ιμπεριαλιστές.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μιλάμε μόνο για ομοφοβία με μια μεταφυσική προκατάληψη προς τους gay. Δεν πρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα απομονωμένα, αλλα στην αλληλεξάρτησή τους.
Υπήρχαν και gay (όπως και τώρα άλλωστε), οι οποίοι δεν εκπορνέυονται και κρατάνε την αξιοπρέπεια τους - που όλοι μας ωφείλουμε να έχουμε στο κοινωνικό προτσές. 
Όμως, ένα μεγάλο μέρος του "βόθρου" της Κούβα του 50, ήταν άνδρες που εκπορνέυονταν σε πλουσιους κροίσους (και καταλαβαίνουμε τα γούστα ενός "καρχαρία" ).
Και τέλος, πιο σοβαρός Μαρξιστής, θα κάνει λόγω για "σεξουαλική επανάσταση", τί ειναι αυτό και ακόμα δεν το έμαθα???
Δηλαδή, περα απο τις τάξεις έχουμε και κοινωνική κατηγοριοποιήση με βάση τον σεξουλικό μας προσανατολισμό.
Τα δικαιώματα των ομοφυλοφιλων ειναι συνυφασμένα με τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης.
Ειναι και αυτοί παιδία του λαού και δεν είναι.... εξωγήνοι...

Ενα τελευταίο πράγμα να μην το ξεχνάμε: απο την συγγραφή του Κομμουνιστικό Μανιφέστου (150 χρόνια πριν), ο μεγαλύτερος σκανδαλισμός στην ανθρώπινη ιστορία
 (για την άρχουσα τάξη βεβαίως) ήταν η απελευθέρωση της γυναίκας και το ίσο δικαίωμα (με τον άντρα - αφέντη) στις λειτουργίες - θεσμους της κοινωνίας (εκλέγειν - εκλέγεστε, μόρφωση, οικονομική ανεξαρτησία κτλ). Αυτό το "σκάνδαλο" ήταν, και έιναι σε πολλά μέρη, πολύ μεγαλύτερο απο τα "σκάνδαλα" για τα δικαίωματα της ομοφυλλοφιλίας.

Δεν είναι αντιμετώπιση αυτή. Γιατί να φυλακίσεις την πόρνη (BTW "φτωχές νοικοκυρές" είναι όλες, δεν ισχύει ο διαχωρισμός που κάνεις), όταν το πρόβλημά της έχει μία και μοναδική λύση: Να της βρεις δουλειά! Φυλάκισε τους προαγωγούς, φυλάκισε τους πελάτες. Οι πόρνες είναι τα θύματα. Χρειάζονται βοήθεια, όχι τιμωρία.

Ειπαμε, το Λούμπεν Προλεταριάτο. Υπαρχουν καποια κριτήρια για να αποφανθείς άν ο ένας ή ο άλλος θα σε πολεμήσει στο πλευρό των ταξικών σου εχθρών.
Το "τσουβάλιασμα" το κάνουν κάποιοι άλλοι, που θεωρούν πράξη επαναστατική να φιλέμαι με τον Βρασίδα στη μέση του δρόμου.
Ολα "επανάσταση" είναι!!!

κατακαημένη ρουμελι.... αν δεν αντιμετωπίζεις με σοβαροτητα τα ζητήματα στρατηγικής θα σε βρούμε κρεμασμένη απο κανένα δεντρο, απο τα πρωτοπαλίκαρα της αρχουσας τάξης.

Αν σε πολεμήσει, παίρνεις τα μέτρα σου - αν έχεις βάσιμα στοιχεία δηλαδή. Όχι εάν... προβλέπεις ότι θα το κάνει!


Κανένας δεν είπε κάτι τέτοιο.

Οταν ειπα πιο πρίν ότι "τα δύσκολα ξεκινάνε μετα απο την ανατροπή των εκμεταλλευτών", εννοώ κατα βάση την δύναμη της συνηθείας, του χειρότερου προσώπου αυτου που λέμε συνήθεια, και στο οποίο έκανε λογο και ο Λέννιν μετα την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Για παράδειγμα:
Οταν ομως εισαι σε επαναστατικη διαδικασια αλλα και κατα την διάρκεια της σταθεροποίησής της, οταν λες στην πορνη οτι: ακουσε να δεις κοπελα μου, καταλαβαινω οτι εισαι σε αθλια κατασταση, καταλαβαινω οτι η ζωη σου ηταν τοσο σκατα που εχεις χασει καθε ελπιδα, αλλα μην ανησυχεις, γιατι τωρα πανε, περασαν αυτα, τωρα θα μπορεσεις να ζησεις με αξιοπρεπεια και κανενα καθικι με λεφτα δεν προκειται να σε ξαναγορασει ως σεξουαλικη δουλα, και η καημενη η κοπελα αντιστεκεται σ' αυτο, και απαιτει την.. "ελευθερια" της να συνεχισει να εκπορνευεται, τι γινεται τοτε?  Πώς, θα αναστήσεις μέσα της τις παναθρώπινες αξίες τους Σοσιαλισμού? Πως θα κατανικήσεις την δύναμη της συνήθειας, που την έκανε να απολέσει καθε ψήγμα αξιοπρέπειας και την όρμησε στην γρήγορο και εύκολο κέρδος με αντάλλαγμα την στερέωση του ατομισμού και της αδιαφορίας όχι μονο για την ίδια ώς άτομο, αλλά ακόμα χειρότερα για τον λαό της?

Αυτό το "λουμπεν προλεταριατο", εξαθλιωμενο, χωρις συνειδηση, χωρις στοχους, χωρις ορεξη για δουλεια, χωρις διαθεση αλλαγης δεν ειναι κατι αντιστοιχο με τους εναπομειναντες πρωην καπιταλιστες? - θα παραιτηθουν τοσο ευκολα απο τα δικαιωματα που ειχαν στην καπιταλιστικη ιδιοκτησια αλλα τωρα εχασαν.

Οσο επικινδυνοι έιναι η πρώην καπιταλιστές αλλό τόσο υψηλός είναι ο κίνδυνος όταν δεν αναγνωρίζεις άμεσα πόσο επιρρεπής είναι το "Λουμπεν προλεταριάτο" στις αιτιάσεις των καπιταλιστών για την αντεπανάσταση.
Ευτυχώς, αριθμητικά αυτά τα παραδείγματα είναι λίγα και γρήγορα ή αποκαθίστανται στην νέα ζωή ή πρέπει να οδηγηθούνε στην μέριμνα του κράτους.
Σε κάθε περίπτωση η επιφυλακή είναι αναγκαία!

H ερώτηση που σου έκανα είναι ρητορική, φυσικά και δεν εννοείς τον πόλεμο απέναντι στους ομοφυλόφιλους, αλλά αυτο που έγινε τότε στην Κουβα του Τσε και του Φιντέλ και συνεχίζει να γίνεται και τώρα δεν έχει καμμία σχέση με την επανάσταση ή οποιοδήποτε άλλο "μονοπάτι" και αν διαβείς. Ουτε φυσικά και έχει κάποιος το δικαιωμα εκ των υστέρων να μιλήσει για "λάθη εποχής", αυτο που έγινε ήταν καθαρό μίσος για τον συνάνθρωπο, ομοφοβία, ρατσισμός, κόμπλεξ κατωτερότητας και ταιριάζει αναλογικά μ ε τα έργα και τις πράξεις πολλών μεγασφαγέων της ιστορίας όπως και ο Χίτλερ.

Διάβασε και το απόσπασμα που μας παρέθεσε ο φίλτατος προμηθέας και θα καταλάβεις ότι δεν έχει λογική, είναι σκέτη παραφροσύνη.. Το μόνο που μπορώ να καταλάβω απο αυτό είναι ότι ο κομμουνισμός ποτέ δεν χώνεψε τους ομοφυλόφιλους και αυτό φαίνεται και στις θέσεις που αναλύονται στο κείμενο… Αν είναι δυνατόν να λένε ότι ομοφυλοφιλία είναι κάτι που προωθείται από παγκόσμια-καπιταλιστικά κέντρα εξουσίας(!!!), ότι η ομοφυλοφιλία είναι απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος και άλλα τέτοια τελείως κουλά. Ελεος...

Δεν υπάρχει "μονοπάτι του πολέμου" στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι καθαρό μίσος!

Τότε κάνει κακό στον εαυτό της και σε κανέναν άλλον. Αν και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ζήτημα γιατί αυτές οι γυναίκες είναι ελάχιστες. Οι περισσότερες πόρνες το κάνουν από καθαρή ανάγκη και δεν είναι κάτι που τους αρέσει.


Δεν είναι καθόλου αντίστοιχο. Μπορεί να στραφούν ενεντίον σου, αλλά μπορεί και να σε στηρίξουν - δεν είναι δυνατόν να το προδικάσεις. Ακόμα και αν μπορούσες όμως, δεν είναι δυνατόν να τιμωρείς κάποιον για κάτι που δεν έχει κάνει μόνο και μόνο επειδή προέβλεψες ότι θα το κάνει.


Επιρρεπές, ναι. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τους φυλακίσεις... απαντώ παραπάνω σ'αυτό το σκεπτικό.

Άντε ας το κάνουμε πιό λιανά.

Δεν ξέρω για την εποχή του Φιντέλ, αλλά σήμερα, από όσο έχω καταλάβει, η ομοφυλοφυλία, εντάσεται στις "αντεπαναστατικές" τακτικές. Τουλάχιστον στοιχεία αυτής που απορρέουν από τον εκφυλισμό της καπιταλιστικής κοινωνίας, δηλαδή οι "τηλεοπτικοί" ομοφυλόφιλοι, θυληπρεπείς υποταγμένοι καρναβαλιστές.

Στα πλαίσια του κοινωνικού φιλελευθερισμού, δεν χωράνε ομοφοβικές απόψεις στον κομμουνισμό. Η παντελής αδιαφορία για το όλο θέμα, ίσως και να εκμεταλλεύται από κάποιους για να εμφανιστεί σαν ομοφοβία. Σαν εσένα καλή ώρα. Είναι και politically incorrect να μην υποστηρίζεις τους ομοφυλόφιλους σήμερα τρομάρα μας.

Αποσαφηνίζει πολλά πράγματα το κείμενο του Προμηθέα, άσε τις φιλελεύθερες διόπτρες σου, και δες το θέμα στην κοινωνική έκταση και χρονική περίοδο που τίθεται.

Δεν ξέρω πως τα βλέπεις εσύ τα πράγματα σήμερα και δεν με ενδιαφέρει, έχουμε διαφορετική οπτική γωνία των πραγμάτων, και δεν είναι ούτως ή άλλως αυτό το θέμα μας.. Για να στο κάνω και σένα πιο λιανά, το θέμα μας είναι (αλήθεια διάβασες το άρθρο πάνω στο οποίο βασίζεται το όλο νήμα; ) οι αποκαλύψεις που έγιναν για την εξόντωση ομοφυλοφίλων στην επί Κάστρο εποχή (στρατόπεδα συγκέντρωσης, θανατικές καταδίκες κτλ),  για κατάφωρες καταπατήσεις της ανθρώπινης ελευθερίας.

Ολα τα άλλα είναι να 'χαμε να λέγαμε. Και το " ο Αγών μου" να διαβάσεις θα διαπιστώσεις ότι "αποσαφηνίζονται" αρκετά πράγματα σχετικά με την κοινωνική έκταση και χρονική περίοδο που τίθεται το θέμα της γενοκτονίας των Εβραίων...
Πες μου, γιατι δεν θες να διαβάσεις το συγκεκριμένο βιβλίο; Φοράς τίποτα διόπτρες μήπως;

Δεν θέλω να ξέρω πόση ώρα αφιερώνεις για να διαβάσεις/απαντήσεις, πραγματικά σε κάθε σου post με αποκαρδιώνεις από το να ασχοληθώ περαιτέρω.

Για να εξηγούμαστε, πουθενά δεν αναφέρω ότι τα παραπάνω αποτελούν δικές μου απόψεις, προσπαθούσα να γίνω καθ'ύλην αρμόδιος στην θέση του.

Από εκεί και πέρα, πως βγάζεις το συμπέρασμα ότι δεν θα διάβαζα το "Αγών μου", με ξεπερνά.

Όσο για το " θα διαπιστώσεις ότι "αποσαφηνίζονται" αρκετά πράγματα σχετικά με την κοινωνική έκταση και χρονική περίοδο που τίθεται το θέμα της γενοκτονίας των Εβραίων...", είμαι απόλυτα σίγουρος, και μπορεί να το διάβαζα και μόνο γι' αυτόν τον λόγο.

Κοίταξε εγώ ζήτησα την άποψη του προμηθέα ως τυπικού οπαδού τέτοιων καθεστώτων (ολοκληρωτικών σοσιαλιστικών καθεστώτων), και για αυτό το λόγο τον θεώρησα καθ'ύλη (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=19223.msg394916#msg394916). Εάν δεν είσαι στην ίδια κατηγορία με τον προμηθέα, τότε δεν μπορείς να μιλήσεις αντ'αυτού, μπορείς απλά να εκφράσεις την άποψη σου, η οποία είναι πέρα για πέρα σεβαστή, απλά εγώ ήθελα συγκεκριμένη θέση απο αυτούς που θεωρώ ότι αφορά περισσότερο το θέμα. Διαφορετικά οδηγούμαστε σε παρεξηγήσεις, εσύ μου λες ότι προσπαθεις να γίνεις ο καθ'ύλην αρμοδιος στη θέση του, εγώ θεωρω ότι για να είσαι αρμόδιος πρέπει και να έχεις και εσύ αυτες τις απόψεις κτλ.

Από εκεί και πέρα σαφώς και μπράβο σου που θα διάβαζες το βιβλίο, και που προσπαθείς να κατανοήσεις τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε μία τέτοια καταστροφή. Εγώ παραδέχομαι πως δεν είμαι ακόμα έτοιμος για κάτι τέτοιο. Ωστόσο αυτό που πρέπει να μείνει κατ'εμέ είναι η καταδίκη τέτοιων πρακτικών από τον οποιοδήποτε, ακόμα και αν ήταν ο ιδιος ο Θεος.. Εσύ θεωρείς ότι κάτι τέτοιο για τη συγκεκριμένη περίπτωση έχει πραγματωθεί;

μισώ τα ολοκληρωτικά σοσιαλιστικά καθεστώτα!

Ζήτω τα διαφόρικα σοσιαλιστικά καθεστώτα! ;D ;D ;D

Οτι ακούτε απο Πρετεντέρηδες, Κυρτσους, Κακαουνάκηδες κτλ το αναπαράγετε.
Αντε να δειτε κανένα ακόμα ντοκυμαντέρ του ΣΚΑΙ να μάθετε και για τον "butcher" ΣΤΑΛΙΝ.

Καινούργια μόδα... στους butchers μπήκε και ο Κάστρο!!!

Α ρε Τεγόπουλε και Μπόμπολα, πατε διακοπές!!
Δουλεύουν άλλοι για σας!!

Υπάρχουν 2 απαντήσεις για την τελευταία σου ερώτηση.

Η πρώτη, πέρνει σαν κριτήριο την "κοινή γνώμη" ας πούμε, ή την γνώμη των κοινών καλύτερα, η οποία ουδέποτε είχε σε υπόληψη το οτιδήποτε επιχειρήθηκε σε εκείνη την απομακρησμένη νήσο. Άρα και δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να καταδικάσει τα παραπάνω.

Η δεύτερη, αφορά άτομα που η γνώση τους για τις απόπειρες επιβολής κομμουνιστίκων καθεστώτων, δεν περιορίζετε στο τι άκουσαν από την x,y,z πηγή. Πέραν του θεωρητικού υποβάθρου, και πιθανής ιδεολογικής ταύτισης, επέρχεται και μια αναγνώριση για τις ριζοσπαστικές προσπάθειες που έγιναν σε τομείς που άλλες ανεπτυγμένες τρομάρα τους χώρες, σε θέματα κοινωνικής πρόνοιας, είναι τριτοκοσμικές.

Δεν προσπαθώ να αποπροσανατολήσω, δεν μπορείς να ζητάς καταδίκη ολόκληρου καθεστώτος για μια συνιστώσα των επιλογών του. Απλά να ξέρεις, ότι το να καταδικάζεις (καταγγέλω και αποχωρώ  ;D) είναι το ευκολότερο πράγμα. Μη μου ζητάς λοιπόν να εκφυλίσω μια ολόκληρη συζήτηση σε ένα ναι ή όχι.

Το γιατί θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να γίνει με σένα, είναι καθαρά απόροια του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεις ανάλογα thread, που ένας καχύποπτος θα σου έλεγε ευγενικά ότι trollάρεις. Τώρα κάλλιστα μπορεί να μπει κάποιος που κρίνεις εσύ αρμόδιο και να καταδικάσει τις παραπάνω τακτικές. Και, τι θα γίνει? Το βγάλαμε το συμπέρασμα μας? Είναι έκδηλο το που προσπαθείς να οδηγήσεις την συζήτηση.

Αυτό μου δείχνεις, αυτό σου λέω.

Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, λέει μια παροιμία. Δεν είναι δυνατόν να κατηγορεί κάποιος ένα καθεστώς για καταπίεση κι ανελευθερία χωρίς αυτό να ισχύει. Θα μαθευόταν.

Γενικά σε τέτοια τα καθεστώτα (που δεν έχουν σχέση με το σοσιαλισμό) οι εργάτες και οι μειονότητες δεν μπορούν να βγουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Υπάρχει αστυνομοκρατία ή και στρατοκρατία, και όσοι ενοχλούν το καθεστώς φυλακίζονται, εκτελούνται κλπ. Η αντίθετη άποψη φιμώνεται, ακόμα και σε επίπεδο τέχνης ή... επιστήμης (δε μιλώ για τεχνολογία).

Η μόνη λύση είναι η επανάσταση των εργατών. Επαναστατείς ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, από όποιου είδους κάστα και αν αυτή προέρχεται (αστική ή κρατική).

Τι έγινε gepeltek? Σας έβαλε τα γυαλιά τελικά η Κούβα, ε? Και με δημοψήφισμα κιόλας.  ;D

Πρωτοπορεί η Κούβα: Νομιμοποιήθηκε ο γάμος και η υιοθεσία από ομοφυλόφιλους
Κούβα: Το νέο οικογενειακό δίκαιο, που περιλαμβάνει τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, εγκρίθηκε με δημοψήφισμα

https://www.ertnews.gr/eidiseis/diethni/protoporei-i-koyva-nomimopoiithike-o-gamos-kai-i-yiothesia-apo-omofylofiloys/
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Κούβα: «Ναι» σε γάμο και υιοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια
Υπέρ ψήφισαν οι Κουβανοί στο δημοψήφισμα για την αλλαγή του οικογενειακού κώδικα
26.9.2022 | 18:31

https://www.lifo.gr/now/world/koyba-nai-se-gamo-kai-yiothesia-gia-ta-omofyla-zeygaria
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
26.09.2022, 17:26
Η Κούβα θεσπίζει το γάμο και την τεκνοθεσία για ομόφυλα ζευγάρια
efsyn.gr

Οι Κουβανοί αποφάσισαν με δημοψήφισμα, την Κυριακή, την θέσπιση «οικογενειακού νόμου» που θα επιτρέπει στα ομόφυλα ζευγάρια να παντρεύονται και να τεκνοθετούν, ενώ θα επαναπροσδιορίζει τα δικαιώματα για τα παιδιά και τους παππούδες τους, παρέχοντας ταυτόχρονα ασπίδα προστασίας στα θύματα έμφυλης βίας, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές.

Ο νόμος που περιέχει περισσότερα από 400 άρθρα εγκρίθηκε από το 66,9% του πληθυσμού, δήλωσε η πρόεδρος του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου, Αλίνα Μπαλσέιρο Γκουτιέρεζ, στα επίσημα μέσα ενημέρωσης, με την καταμέτρηση ωστόσο να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμη σε ορισμένα σημεία της χώρας.

Η συγκεκριμένη νομοθετική μεταρρύθμιση υπέρ των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών προωθήθηκε μέσα από πολλές επικοινωνιακές εκστρατείες, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων ενημερωτικών συναντήσεων σε όλη τη χώρα και καμπανιών στα μέσα ενημέρωσης.

Ο νόμος επιτρέπει τις παρένθετες εγκυμοσύνες, δίνοντας ταυτόχρονα ευρύτερα δικαιώματα στους παππούδες και γιαγιάδες σε σχέση με τα εγγόνια τους, και προστασία στους ηλικιωμένους και τα θύματα της έμφυλης βίας, τιμωρώντας αυστηρότερα τους θύτες.

Ο Πρόεδρος Μιγκέλ Ντίαζ-Κανέλ που υπήρξε από τους βασικούς υπέρμαχους του νομοσχεδίου, αναγνώρισε ότι υπάρχουν υπάρχουν προβληματισμοί για τις εν λόγω μεταρρυθμίσεις την κουβανική κοινωνία.

«Οι περισσότεροι πολίτες μας θα ψηφίσουν υπέρ του κώδικα, αλλά εξακολουθεί να έχει σημεία που η κοινωνία μας στο σύνολό της δεν κατανοεί», είπε.

Το μέτρο είχε εγκριθεί από το κοινοβούλιο της Κούβας, την Εθνοσυνέλευση, μετά από χρόνια σχετικών συζητήσεων και επεξεργασιών.

Μεγάλος υποστηρικτής του μέτρου ήταν η Μαριέλα Κάστρο, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου για τη Σεξουαλική Αγωγή, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών, κόρη του πρώην προέδρου Ραούλ Κάστρο και ανιψιά του αδελφού του Φιντέλ.

Ωστόσο, η έγκριση του νομοσχεδίου συνάντησε και τις αντιστάσεις της αφού 33,1% του πληθυσμού το καταψήφισε, εκφράζοντας το συντηρητικό κοινωνικό τμήμα που υπάρχει στην Κούβα, το οποίο επηρεάζεται από θρησκευτικές οργανώσεις. Σύμφωνα με το Associated Press αρκετοί θρησκευτικοί ηγέτες έχουν εκφράσει ανησυχία ή αντίθεση με τον νόμο, υποστηρίζοντας ότι θα μπορούσε να αποδυναμώσει την κουβανική πυρηνική οικογένεια.

Παρόλο που στην Κούβα επικρατούσε η ιδεολογία του αθεϊσμού επί σειρά δεκαετιών μετά την επανάσταση του 1959, την τελευταία 25ετία έχει γίνει πιο ανεκτική και ανοιχτή στις θρησκείες.

Η κατάσταση αυτή έχει αποτυπωθεί στο μεγαλύτερο άνοιγμα όχι μόνο της κάποτε κυρίαρχης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά και των αφρο-κουβανικών θρησκειών, του προτεσταντισμού και του μουσουλμανισμού.

https://www.efsyn.gr/kosmos/latiniki-ameriki-karaibiki/360708_i-koyba-thespizei-gamo-kai-tin-teknothesia-gia-omofyla
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

ναι τους έβαλε τα γυαλιά....15 χρόνια μετά χαχαχαχαχα

Πως τα ξεθαυεις αυτά τα τοπικ θεε μου?!

:D  :P Έτσι είναι οι καλές οι τάπες. Όπως και η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, αργούν  :D
Ε εντάξει, είδα τυχαία οτι το διάβαζαν κάποιοι Guests και θυμήθηκα οτι είχα δει την σχετική είδηση (από Google News) πριν κάτι μέρες, άρα δε το ξέθαψα εγώ κύριε Global Moderator, οι guests φταίνε  ;) :-*
Bλέπεις τι π**τάνα είμαι όμως ε? Αντί να κουράζομαι να βρίσκω τα καλύτερα topics βλέπω τι ψάχνουν, βρίσκουν και τι ανακαλύπτουν / τι διαβάζουν άλλοι και ουσιαστικά διαλέγω από εκεί που να μπω  :D

Ο καστρο εντωμεταξυ στα τελευταια χρονια της ζωης του αναγνωρισε τα σφαλματα του παρελθοντος
οι δε ΗΠΑ για το lavender scare της δεκαετιας του εξηντα, ουτε το τηλεσκοπιο James Webb δε δεχονταν να μετονομασουν καθως ο εν λογω κυριως ηταν εμπλεκομενος στις διωξεις ομοφυλοφιλων απο την ομοσπονδιακη κυβερνηση