THMMY.gr

Για όσους την ήξεραν ή έτυχε να ακούσουν για κείνη, η Αμαλία Καλυβίνου έχασε τη μάχη με τον καρκίνο και μας την "έκανε". Αρκετός κόσμος της έκανε παρέα και στη στήριζε μέσω ίντερνετ στο blog της (με τίτλο "φακελάκι") που δημιούργησε για να κράξει αλλά και να ευχαριστήσει κάποιες ομάδες γιατρών. Ο πατέρας της δεν ξέχασε αυτή την παρέα της Αμαλίας και έγραψε κι εκείνος για να μας ευχαριστήσει...
Όσοι δεν έτυχε να ακούσουν για κείνη, ας δούνε το παρακάτω link...
http://fakellaki.blogspot.com/

Το διαβασα σημερα και πραγματικα λυπηθηκα.

και εγω δεν το ηξερα γμτ...ελεορ ομως ρε παιδια...ουφ...

Κι εγώ είχα ανακαλύψει το μπλογκ της πριν από ενάμιση μήνα περίπου, λίγο πριν γίνει το μπαμ με τη δημοσιότητα. Μου είχε απαντήσει μάλιστα. Ήξερα ότι ήταν σε τελικό στάδιο, αλλά και πάλι όταν το έμαθα ήταν σαν να με χαστούκιζαν.

Κάτι πήρε το αυτί μου ότι οι έλληνες bloggers θα κρεμάσουν μια φράση της που είχε γράψει κάποτε σε στυλ 'είπαμε να υπάρχουν αλμπάνηδες αλλά όχι και να είναι η πλειοψηφία' σε όλα τα blogs στη μνήμη της.

Ας τη θυμόμαστε.

ΓΠ

Μια που το πιάσαμε το θέμα, αν σου ζητήσει γιατρός φακελάκι, τι κάνεις;; Τον καταγγέλεις και βάζεις να τον πιάσουν με προσημειωμένα; Τον ηχογραφείς την ώρα που σου το λέει για να έχεις αποδείξεις; Του δίνεις φακελάκι με πλαστά χαρτονομίσματα; Του δίνεις πραγματικό φακελάκι και αισθάνεσαι μαλάκας; Δεν κάνεις τίποτα και πας σε άλλο νοσοκομείο;Τι από όλα αυτά;;

Τσκ τσκ τσκ... Πώς φαινεται οτι δεν ξερεις ακομα τιποτα...

Δεν περιμενεις να σου ζητησουν. Το δινεις απο μονη σου ;)

Ναι... βασικά συνήθως πρέπει να το δώσεις... γιατί αλλιώς δε... "φροντίζουν" όσο μπορούν τον άνθρωπό σου. Σπανιότερα σου ζητάνε, συνήθως αυτά να συμβούν σε μεγάλες εγχειρήσεις κτλ.

Για τα φακελάκια, κατά ένα μέρος ευθύνεται η κουλτούρα μας. Όχι μόνο αυτού που το παίρνει, αλλά πρώτα αυτού που το δίνει.

Και μιλάω για το πώς γεννήθηκε το φαινόμενο κυρίως και όχι τι το συντηρεί.



Μια φορά πάντως που πήγαμε να δώσουμε φακελάκι, δεν το δέχτηκε ο γιατρός. Ίσως πέσαμε στην περίπτωση... που ξέρεις.

Στο επάγγελμα του γιατρού θα συναντήσεις τα μεγαλύτερα ποσοστά εξαχρείωσης. Αν ήταν όλοι αυτοί που παίρνουν φακελάκια να πάθουν ό,τι τους αξίζει, θα ξεμέναμε από γιατρούς.

Ρε παιδιά... Μόλις διάβασα το γράμμα της κοπέλας με αυτό τον τίτλο ("Εξαιτίας σου γιατρέ μου").
Εγώ προσωπικά νιώθω απέραντη ντροπή που συμβιώνω μέσα στην ίδια κοινωνία με τόσα ιδιοτελή και εγωιστικά καθάρματα. Είναι δυνατόν, μετά από τόσες ταλαιπωρίες, να μην της δίνουν φάρμακα?? ΕΛΕΟΣ!!! Υπάρχει και Θεός και βλέπει.
Αμαλία, καλό σου ταξίδι...

διαβασα ολα τα post της...  :-\
κριμα...κανεις δεν αξιζει τετοια αντιμετωπιση...  :'(
και μαλιστα απο καποιους που στηριζεσαι αλλαι αργα συνηδειτοποιεις οτι ορος ανθρωποι ποτε δεν τους αξιζε... :'(
κριμα...ντραπηκα για ολους αυτους

Όσο για τους γιατρούς.. Είναι η ίδια η κοινωνία που τους κάνει (στην πλειοψηφεία τους) αυτάρεσκα άτομα.
Όλοι οι γονείς ονειρεύονται το παιδί τους να γίνει γιατρός.
Όλοι έχουν σε τρομερή υπόληψη αυτό το επάγγελμα και θεωρούν τους γιατρούς άτομα επιτυχημένα.
Όλες οι γκόμενες (οι χαζογκόμενες τουλάχιστον) ψάχνουν "ένα καλό παιδί, γιατρό πχ", για να κάνουν την τύχη τους.
Όταν λοιπόν τελειώσει το παιδί τις πανελλήνιες και βγάλει 19200 μόρια, από παντού ακούει "Ιατρική να δηλώσεις, να σε καμαρώσουμε γιατρό".
Και έτσι, ένας μεγάλος αριθμός ατόμων μπλέκει σ'ενα χώρο που μόνο από φήμη είναι καλός.

Τρώνε στη μάπα 10 χρόνια σπουδών, μεταπτυχιακών, πρακτικών και δε συμμαζεύεται... Άντε μετά, μόλις τελειώσουν όλα αυτά, να τους μείνει μυαλό μέσα στο κεφάλι! Σου λέει, εγώ 10 χρόνια παιδεύομαι, γιατί μου έλεγαν ότι, ως γιατρός, θα είμαι επιτυχημένος. Θα έχω λεφτά, φήμη, γκόμενες. Καιρός λοιπόν να τα απαιτήσω. Η συνέχεια είναι γνωστή..

Υ.Γ. Σόρρυ αν γίνομαι κουραστικός, αλλά γνωρίζω πολλούς γιατρούς και σε όλους έχω συναντήσει ανάλογη συμπεριφορά.

Μεγάλο πρόβλημα, αποτελεί το ελληνικό παράδοξο της θεοποίησης του γιατρού.

Όλοι θεωρούμε ότι πρέπει να του κάνουν κάποιο... "δώρο" που κάνει τον άνθρωπό μας καλά. Νομίζω κάπως έτσι ξεκίνησε τουλάχιστον.

Παρόλα αυτά, δεν αντιλαμβανόμαστε το αυτονόητο- ότι αυτή είναι η δουλειά του και οφείλει να το κάνει χωρίς τπτ επιπλέον.

Σίγουρα θα βοηθούσε να υπάρχει ένα δημόσιο σύστημα πριμοδότησης των γιατρών που έχουν καλά αποτελέσματα (με όσο αντικειμενικά κριτήρια μπορούν να βρεθούν), ώστε να δίνονται και περισσότερα κίνητρα. Αυτό βέβαια ισχύει σε όλα τα επαγγέλματα... Αλλά μετά μπλέκονται και τα κομματικά... κι άντε να βρεις άκρη...

Κι εγώ, μόλις τα διάβασα όλα... :(

Είναι απίστευτο... σε τόσους γιατρούς πήγε και επί 4 χρόνια δε μπόρεσαν να κοιτάξουν μια τομογραφία... τα αηδιαστικά, ιδιοτελή καθάρματα...

Ένας νέος άνθρωπος θα είχε σωθεί :-\

@panagiotis: Πραγματικό περιστατικό, μου το διηγήθηκε φίλος που φοιτά στην Οδοντιατρική: Τους λέει ο καθηγητής που τους έκανε μάθημα: "Θα σας δώσω μια πατρική συμβουλή: Πετυχημένος οδοντίατρος δεν είναι αυτός που κάνει ένα σφράγισμα να κρατά 15 χρόνια. Πετυχημένος οδοντίατρος είναι αυτός που κάνει ένα σφράγισμα να κρατά 2 χρόνια και πείθει τον πελάτη να έρχεται ανά 2 χρόνια να του το αλλάζει"!!!

Για να καταλάβετε τι είδους άτομα γίνονται καθηγητάδες σ'αυτούς τους κλάδους ^puke^

@Juan, Turambar: Ρε παιδιά, δε φταίει ο ασθενής! Σοβαρά μιλάμε; Αν ήταν έτσι τότε τα φακελάκια θα δίνονταν μετά τη θεραπεία ή την επέμβαση. Όχι πριν!

Εγώ διατύπωσα την άποψη.. του ποιος πιστεύω ότι το ξεκίνησε. Το ότι άλλος το συντηρεί είναι προφανές.

btw, πάρα πάρα πάρα πολλά "μικρά" φακελάκια δίνονται μετά τις θεραπείες/επεμβάσεις... Βλέπεις... απομένει και η νοσηλεία ;) Η μετέπειτα υποστήριξη...

Το φαινόμενο με τα φακελάκια νομίζω ξεκίνησε στα χρόνια που έγινε το ΕΣΥ με μισθούς πείνας και δίναν φακελάκια για να ευχαριστήσουν το γιατρό - σε κάθε περίπτωση τους έβγαινε φθηνότερα από τον ιδιωτικό τομέα και έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι  :P Τώρα κατά πόσο διαιωνίζεται το φαινόμενο λόγω 'κουλτούρας' ή εξαιτίας των ίδιων των γιατρών δεν είμαι σε θέση να το ξέρω. Ούτε το κατά πόσο είναι κανόνας τα φακελάκια. Στη δικιά μου την οικογένεια που χρειάστηκε να γίνουν 2-3 επεμβάσεις δεν τέθηκε τέτοιο θέμα. Ίσως επειδή στο νοσοκομείο της περιοχής μου πάνω κάτω γνωριζόμαστε...Στα νοσοκομεία στα αστικά κέντρα δεν ξέρω τι παίζει. Θυμάμαι συζητούσα με μια γνωστή μου που συγγενής της είχε κάτι σοβαρό κι έπρεπε να γίνει άμεσα εγχείρηση. Μου λέει 'έγινε τελικά η επέμβαση, δώσαμε και στο γιατρό το φακελάκι του'. Εγώ το ακούω και μένω με ανοιχτό το στόμα. Καλά λέω, εσείς, σοβαροί άνθρωποι να γίνεστε θύματα; Και η γνωστή μου απάντησε κάτι σε στυλ καλά Κατερίνα, είναι γνωστό ότι ζεις στον κόσμο των αγγέλων! Μου την είπε κι από πάνω  :P

Εμ τι ήθελες να κάνουν βρε Κατερίνα; Όταν κρέμεται η ζωή σου από κάποιον, δεν έχεις και πολλά περιθώρια επιλογής :(

Ε, από αυτό το επιχείρημα πιάνονται οι αλήτες και απαιτούν φακελάκι..

http://giatinamalia-blog.blogspot.com/

To blog της κίνησης 'Για την Αμαλία'.

Μόλις σήμερα έμαθα το εξής φρικτό:

Παιδί ενός συναδέλφου της μαμάς μου παραπονιόταν επί μια βδομάδα ότι πονάει πολύ στην κοιλιά και το έτρεχε στο νοσοκομείο... οι γιατροί κάθε φορά το στέλνανε σπίτι του, λέγοντας ότι έχει ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ...

Το παιδί τελικά πέθανε. ΑΠΟ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ.

Ήταν 4 χρονών.

Τι τιμωρία αξίζει σ'αυτούς τους "ανθρώπους";

Κτήνη... :-\

Αφού οι περισσότεροι γιατροί είναι άσχετοι.
Δικατσά κτλ. αλλα και εγχώρια.