|
Title: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: 4Dcube on May 26, 2007, 02:44:09 am Δίνω τα παρακάτω λινκς
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=345.720 http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=214.0 http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=14505.0 http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=5166.0 http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=7314.0 http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=14395.0 Το κοινό γνώρισμα στη θεματολογία είναι εμφανές. Όλα τα τόπικς έχουν να κάνουν με παράθεση κάποιων προτάσεων που είπε/έγραψε κάποτε κάποιος και μάλιστα είναι πολύ δημοφιλή. Τι μας ελκύει στις ρήσεις; Είναι αλήθεια ότι μας αποσπούν δυσανάλογα μικρό χρόνο σε σχέση με το πνευματικό τους ερέθισμα. Υπάρχει όμως ένας υπολανθάνοντας κίνδυνος σε αυτή τη γρήγορη απόλαυση: η συσχέτιση του γρήγορου με την πνευματική θώπευση.* Και αν το δέχεται άκριτα ο άνθρωπος, κινδυνεύει να αποκλείσει άλλους με μη προφανή αρχική διάθεση νοητικούς ερεθισμούς. Εξάλλου, οι ρήσεις έχουν ευγενικότερο σκοπό από το να τέρπουν. Χρησιμοποιούνται ως έναυσμα για έναν λόγο πιο ολοκληρωμένο, ως αρχή σε ένα επιχείρημα. Μπορούν να προσδώσουν όχι μόνο κύρος αλλά και πιο ολοκληρωμένη εντύπωση για τη συνάφεια του λόγου, εφόσον χρησιμοποιούνται σωστά. Είναι αλλιώς σε επίπεδο κατανόησης να έχεις διαβάσει μια σελίδα του τι είπε ή έγραψε ο άλλος και αλλιώς μόνο τη γραμμή με το "τσιτάτο", το "ζουμί". Η επιφανειακότητα καραδοκεί! Το περίεργο που εντοπίζω είναι ότι έχουμε συγκεντρώσει τεράστιο όγκο από ρήσεις, με τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών εντελώς ξεκάρφωτες. Ο λόγος νομίζω είναι η ευχαρίστηση που περιέγραψα πιο πάνω. Γιατί, αν καθίσει κανείς να μαθαίνει απ'έξω, ευτυχισμένο το 2025. Έστω και αν πρόκειται για δικαιολογήσιμο εντυπωσιασμό. Όμως, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μερικών είναι ότι πρόκειται για κατεγραμμένες στιγμές (ατάκες καθηγητών-φοιτητών), ή για λογάκια που λέμε μεταξύ μας στο forum αυτό. Νομίζω ότι αυτό είναι πιο υγιές, καθώς πρόκειται για βιώματα ή συμπεριφορές που απλά σημειώθηκαν. Τα θυμόμαστε κάθε φορά που τα διαβάζουμε και αν τα αναγνωρίζουμε, η τέρψη κρατάει περισσότερο από μια στιγμή. Τουλάχιστο για τον γράφοντα. Τέλος, μαζί με ένα ακόμα “φτάνει με τις ρήσεις” θα ήθελα να παραθέσω μια συνταγή που έχω ξαναναφέρει: Πώς να φτιάξετε μια ρήση: 1 πρέζα κοινωνικός-κάτι (π.χ.ψυχολογικός) όρος 1 κουτ.σούπας ανθρωπολογική κατάσταση το πολύ 2 λογικές σχέσεις-πράξεις και... λίγο γλωσσικό αλάτι :) (όχι πάντα, ανάλογα με τις ορέξεις :P ) π.χ. έχουμε τη λέξη "αποξένωση", τη λέξη "εγώ", "σκέψη", "αρρώστια" Και βουαλά: "Η αποξένωση της σκέψης οδηγεί στην αρρώστια του εγώ". ή "Αν η σκέψη είναι αρρώστια, τότε το εγώ είναι αποξένωση". Νομίζω ότι μια ρήση παίρνει στα μάτια μας αξία ανάλογα με αυτόν που την λέει. Είναι και το άλλο, ότι όσο λιγότερα εξηγεί κανείς, τόσο περισσότερο πρέπει να ζοριστεί ο άλλος για να καταλάβει τι θέλει να πει, και επειδή οι "ψαγμένοι" διακατέχονται από ένα είδος μαζοχισμού, εκτιμούν αυτόν που τους κάνει τη ζωή δύσκολη περισσότερο από έναν άλλον. *σόρι για τις σχεδόν αηδιαστικές φιλολογικούρες αλλά δε μου ήρθε να το περιγράψω αλλιώς Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: Turambar on May 26, 2007, 03:05:18 am Ενδιαφέρουσα σκέψη αλλά διαφωνώ. Είσαι αντιδραστικός.
Ευριβιάδής Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: 4Dcube on May 26, 2007, 03:15:48 am Ωραία.
Ας αφήσουμε τις ρήσεις και ας βρίσουμε τον Turambar τώρα. lol Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: Turambar on May 26, 2007, 03:23:21 am Ενδιαφέρουσα σκέψη αλλά διαφωνώ. Είσαι αντιδραστικός. Ευριβιάδής Η σωστή απάντηση ήταν: Πάταξον με, άκουσον δε... Θεμιστοκλής. :D :D :D :D :D Πάντως γενικά τα τσιτάτα και οι κλισεδούρες είναι σπαστικές. Όμως ο κανόνας κατασκευής τσιτάτων, είναι προφανής και δεδομένος και δεν πρέπει να μας εκπλήσει. Οι λέξεις είναι "ιδέες", και αν μπουν σε μια δεδομένη σειρά βγάζουν πιο ολοκληρωμένα νοήματα. Λέγονται προτάσεις. Όσο πιο αφηρημένες είναι οι έννοιες τόσο πλησιάζουμε στο τσιτάτο. Πώς ξεχουρίζουμε το απλό τσιτάτο από την ρήση; Η ρήση αρχικά, είναι ένα τσιτάτο μέσα σε ένα γενικότερο πνευματικό πλαίσιο, μια γενικότερη θεώρηση, και είναι συμπέρασμα, όχι εκκίνηση της σκέψης. Το τσιτάτο είναι εκκίνηση, όταν κάποιος δεν κάνει τοποθέτηση, αλλά προσπαθεί να σε πείσει, και έτσι ξεκινάει με ένα τσιτάτο (ρήση και καλά) για να προκαταλάβει την αλήθεια των επιχειρημάτων που θα ακολουθήσουν. Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: mendelita on May 26, 2007, 11:08:13 am Έχω την εξής απορία. Πριν λίγες μέρες άνοιξα ένα τόπικ ακριβώς τέτοιου είδους εν ονόματι "Μουσικοί αφορισμοί". Γιατί δεν ανήκει στη λίστα? Ε? Δεν θεωρείται τόπικ ρήσεων να ούμε? Και αν ναι γιατί το αφήσατε απ' έξω? Στο πηγάδι κατούρησε? :'( Να ξέρω να θιχτώ ή όχι.... :D ;D Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: Turambar on May 26, 2007, 12:18:55 pm Μιλάτε στον 4DCube στον πληθυντικό; Τι ήθος! Τι τρόποι!
Είστε όντως πολύ αξιόλογο άτομο, σας θαυμάζω. Προφανώς ο 4DCube ξεπέρασε τα εσκαμμένα. Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: mendelita on May 26, 2007, 14:57:57 pm Εχμ..ναι το έχω αυτό... :P Απλά μιλούσα και στις 4 διαστάσεις του κύβου για να μην παρεξηγηθεί καμία! :D ^idiot^ Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: 4Dcube on May 26, 2007, 16:04:34 pm Το τσιτάτο είναι εκκίνηση, όταν κάποιος δεν κάνει τοποθέτηση, αλλά προσπαθεί να σε πείσει, και έτσι ξεκινάει με ένα τσιτάτο (ρήση και καλά) για να προκαταλάβει την αλήθεια των επιχειρημάτων που θα ακολουθήσουν. Δεν σε προκαταβάλλει. Όπως έγραψα, συμπληρώνει την εικόνα του τι θέλεις να πεις, δοσμένου ότι το χρησιμοποιείς σωστά.Το ότι μπορεί να χρησιμοποιείται στην αρχή, όπως έγραψα, είναι αβέβαιο. Ανάλογα με το πού θέλει να δώσει ένταση και ακρίβεια στα λόγια του, ο ομιλητής βγάζει και τα δυνατά χαρτιά του. Λάθος μου να συγκεκριμενοποιήσω τη θέση στη ροή του λόγου, δε θέτω εγώ τους κανόνες, απλά παρατηρώ. Συμφωνώ πως το "τσιτάτο" έχει το γνώρισμα ότι είναι μόνο του και προσπαθεί να κάνει μόνο του όλη τη δουλειά, δηλαδή ένα επιχείρημα από μόνο του. Γιατί τότε δε φτιάχνεται επιχείρημα, αλλά επικληση στην αυθεντία κάποιου. Έχω την εξής απορία. Πριν λίγες μέρες άνοιξα ένα τόπικ ακριβώς τέτοιου είδους εν ονόματι "Μουσικοί αφορισμοί". Γιατί δεν ανήκει στη λίστα? Ε? Δεν θεωρείται τόπικ ρήσεων να ούμε? Και αν ναι γιατί το αφήσατε απ' έξω? Στο πηγάδι κατούρησε? :'( Να ξέρω να θιχτώ ή όχι.... :D ;D Είναι και άλλα θέματα παρόμοια αλλά δεν ευδοκίμησαν π.χ. ένα που άνοιξε ο μαδεμλής ή ο wade (παιχνίδι με ατάκες). Προσπάθησα να συγκεντρώσω κάποια χωρίς να σημαίνει ότι είναι το γενικότερο σύνολο! Ικανοποιημένη δις μεντελίτα; :) *ρε, ο κύβος δεν έχει τέσσερεις διαστάσεις, μόνο τρεις :o ;D **ο τετραδιάστατος κύβος είναι αυτός που τις έχει 4 ***εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι κουλ ψευδώνυμο, εκφράζει τη μετριότητα, μόνο φαίνεται κουλ ****αυτό για εκείνους που δεν έχουν διαβάσει το ποστ μου στο "πώς προέκυψε το νικνέιμ" και θέλουν να δείξουν την ανωτερότητα στις γνώσεις τους των θεωριών με πολλαπλές διαστάσεις και υπερχορδές *****δεν απευθύνομαι στους σύντροφους στον αγώνα που υποστηρίζουν τον σύντροφο κυβάκο "θα ρθουν καλύτερες μέρες!" ******άκουσα πρόσφατα τη μουσική από τον πόλεμο των άστρων σε συμφωνική ορχήστρα *******για ποιον χτυπάει η καμπάνα ********ψιλοαχρείαστος αυτός ο πόλεμος των άστρων *********αχρείαστοι όλοι οι πόλεμοι Title: Re: Ας βρίσουμε την ρύση των ρήσεων Post by: mendelita on May 26, 2007, 19:13:58 pm Ικανοποιημένη δις μεντελίτα; :) Ω ναι! Τώρα ξέρω αν θα θιχτώ ή όχι... :P Quote *******για ποιον χτυπάει η καμπάνα Συμφωνώ και επαυξάνω! ^ytold^ |