THMMY.gr

Με αφορμή τη συζήτηση που ξεκίνησε σχετικά με τα Έθνη και την πατρίδα στο τόπικ με θέμα τη γενοκτονία των Ποντίων, παραθέτω εδώ κάποιες σκέψεις γύρω από αυτά, και όχι στο αρχικό τόπικ, για να μη ξεφύγει η κουβέντα (για τη γενοκτονία).

Έτσι!

Προσωπικά όμως πιστεύω ότι πατρίδα στο τέλος θεωρεί ο άνθρωπος το μέρος το οποίο τον εκφράζει και τον καλύπτει εσωτερικά.  Διότι ενδέχεται το άτομο από τον τόπο καταγωγής του να μην έχει καλές αναμνήσεις, στο κάτω-κάτω να μή θέλει να τον θυμάται ή να μην τον σπουδαιολογεί. Δεν επιλέγει η πατρίδα εσένα, εσύ επιλέγεις την πατρίδα σου ;) Οπότε η έννοια του Πατριώτη αποκτά ένα θετικό νόημα! Πατριώτης είναι εκείνος που αγαπά να ζει στο μέρος όπου ζει. Με αυτήν την έννοια, υγιής είναι μια κοινωνία της οποίας τα μέλη της είναι πατριώτες αυτής.

Γενικά την έννοια του Έθνους έτσι όπως την έχουν καταντήσει πολλοί λαοί σήμερα την κατακρίνω, διότι στηρίζονται σε μια κούφια ιδέα: Γεννήθηκες στο Α Έθνος, άρα ανήκεις στο Α Έθνος και μόνο εκεί. Και αυτόματα, πρέπει να το νιώθεις σπίτι σου και αναγκαστικά να σε εκφράζει. Αυτή η ιδέα είναι απαράδεκτη, διότι περιορίζει την ελευθερία του ανθρώπου σε ένα τυχαίο γεγονός: στο πού θα γεννηθεί και ποιοί είναι οι πρόγονοί του.

Όμως, αν δούμε τα Έθνη όχι με την άποψη που τα αντιμετωπίζουν οι Αμερικάνικες ταινίες, αλλά ως μια επιλογή, τότε και αυτά αποκτούν ουσιαστικά ένα σεβαστό δικαίωμα, πλέον όχι ακριβώς του ανθρώπου σαν άτομο, αλλά μιας ομάδας ανθρώπων.

Εξηγούμαι: Κάποια άτομα στην Αφρική, επιλέγουν να ζήσουν στη ζούγκλα. οριοθετούν (έστω και νοητά) μια περιοχή, στην οποία θα ζουν και θα κινούνται όπως ζουν αυτή τη στιγμή οι Αφρικανοί που ακολουθούν τις παραδόσεις των προγόνων τους (έστω ότι είναι όπως οι Τουαρέγκ, και όχι μια αιμοσταγής φυλή κανιβάλων). Τους ενώνει λοιπόν ένας συγκεκριμμένος τρόπος ζωής. Και να διαφοροποιούνται σε κάποια πράγματα, όπως τη θρησκεία, αν υπάρχει αλληλοσεβασμός, τότε λίγη σημασία έχει. Δεν σημαίνει βέβαια αυτό ότι δεν μπορούν μέσα στην έκταση αυτή, να "διαιρεθούν" σε μικρότερες συνοικίες, οι οποίες θα "διακοσμούνται" ανάλογα με τις προτιμήσεις των κατοίκων τους. Πάντα όμως θα υπάρχει σεβασμός και αγάπη μεταξύ όλων των μελών αυτής της "χώρας".
Ε τώρα, αυτό ουσιαστικά δεν είναι ένα μικρό Έθνος;
Προκύπτουν προβλήματα του τύπου "αν όμως κάποιος έλθει εκεί και θέλει να ξεριζώσει κάποια δέντρα για να χτίσει ένα ξενοδοχείο;;; Δεν έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, όπως οι Τουαρέγκ ξεριζώνουν δέντρα για να χτίσουν τα σπίτια τους;" Κάποιος τώρα ακούγοντας ότι "περιορίζεται" η ελευθερια αυτού του ατόμου όταν εισχωρεί σε αυτή τη "χώρα", θα υποθέσει ότι υπάρχει φασισμός και καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα.

Για εμένα, εδώ προκύπτει ένα σημαντικό ηθικό ζήτημα: Κάθε γωνιά του πλανήτη ανήκει σε όλους. Τυπικά λοιπόν, κάποιος μπορεί να κάνει (σε λογικά πλαίσια) ό,τι θέλει σε αυτόν (που δεν θα βλάπτει το φυσικό περιβάλλον εννοείται). Έτσι, ενώ κάποιοι σε ένα συγκεκριμμένο χώρο θέλουν π.χ.να ζήσουν με έναν Α τρόπο, και έρχεται κάποιος άλλος στο ίδιο μέρος και λέει "εγώ θέλω να ζήσω εδώ με έναν Β τρόπο", τότε τα μέλη που βρίσκονται ήδη εκεί, και έχουν ήδη διαμορφώσει τον χώρο σύμφωνα με το Α πρότυπο, πρέπει να αφήσουν να καταστραφεί αυτή η αρμονία με την οποία έχουν οικοδομήσει τον τοπο τους και τους εκφράζει, για να μπορέσει ο άλλος να ζήσει με το Β τρόπο, τη στιγμή που αυτό θα σημαίνει ίσως ότι θα δυσαρεστηθούνε τα άτομα που ήδη ζούνε εκεί;
Αν αυτό πρέπει να κάνουν, τότε: πρέπει να εμποδίζεται και εκείνος που π.χ. καταστρέφει ένα δάσος για να χτίσει ένα πολεοδομικό συγκρότημα στην καρδιά του Αμαζονίου (αναγκάζοντας πολλές φυλές να αλλάξουν τρόπο ζωής, ακόμα και αν δεν το επιθυμούν), αν υποτεθεί ότι λαμβάνει τέτοια μέτρα ώστε να μην επηρεάζεται με αυτήν την αλλαγή η ομαλή λειτουργία του φυσικού περιβάλλοντος;
Θα ήθελα να ακούσω απόψεις γύρω από αυτό το ζήτημα.

Α...και για να μην το ξεχάσω: δεν υπάρχει από μέρους μου καμία προκατάληψη ούτε διάκριση των λαών σε ανώτερο και κατώτερο. Ευελπιστώ όσοι συμμετέχουν να το κάνουν κόσμια και με σεβασμό στην άλη άποψη, για να μην καταλήξει σε μπάχαλο ακόμα ένα τόπικ.

Πατρίδα, είναι το μέρος όπου βρίσκονται πολλοί άνθρωποι που αγαπάς. Δεν έχει σύνορα. Ούτε όρια.

Για άλλους, η κοινή γλώσσα και κοινή θρησκεία, δημιουργούν μία αίσθηση οικειότητας μεταξύ μας... έτσι αισθάνεσαι την Ελλάδα ως πατρίδα, ακόμα κι αν πολλοί δικοί σου άνθρωποι δεν είναι στην Ελλάδα.

Για άλλους, αυτό που δημιουργεί οικειότητα είναι τα πολιτικά πιστεύω... έτσι πατρίδα μπορεί να αισθάνεσαι εκεί που έχει καπιταλισμό ή σοσιαλισμό ή φασισμό...

Δεν είναι ούτε οι πρόγονοι... ούτε το χώμα... ούτε τπτ.

Αντίστοιχο πράγμα είναι και το "σπίτι" σου.. Δεν είναι κανένα fix μέρος. Είναι το μέρος όπου βρίσκεται η οικογένειά σου... Το αγαπάς, γι' αυτούς που έχει μέσα. Ούτε για τον καλό οπλισμό στο σκυρόδεμα, ούτε για τους προηγούμενους ενοίκους του.

Μερικοί παραλληλισμοί εν ώρα μελέτης.. ούτε διάβασα τί γράφει ο Wanderer γιατί δε προλαβαίνω τώρα.

Εννοείται ;)